View
2.151
Download
4
Category
Preview:
DESCRIPTION
Citation preview
RESUMEN DE IMÁGENESGrecia
Mapa da Grecia antiga.
RELIEVEMONTAÑOSO,POBRE, ÁRIDO
Y PRESENCIA MUY IMPORTANTE
DEL MAR
MONTE OLIMPO
PENÍNSULA DEL PELOPONESO
ISLA DE CORFÚ
2917 METROS
CONTEXTO HISTÓRICO• Marco geográfico muy montañoso, poco terreno cultivable (terreno hostil) e
importante presencia del mar por toda su geografía.• Clima mediterráneo y cultivos muy limitados (olivos, vid…)• Buenos navegantes y comerciantes. Esto, unido al crecimiento de la pobla- ción y a la necesidad de tierras y materias primas provocó que los helenos
colonizaran gran parte del Mediterráneo.• Una cultura de Polis: ciudades-estado independientes.• Un “país” sin fronteras pero con cosas que les unen: idioma, religión. Olim- piadas, cultura.• Sistemas de gobiernos diferentes: monarquías, oligarquías, democracia.• ATENAS: Sociedad: -ciudadanos / -metecos / -esclavos• Sólo votaban los ciudadanos (varones mayores de edad).• Las mujeres estaban supeditadas al hombre, no tenían libertad de ningún
tipo.
ECONOMÍA EN GRECIA ANTIGUA
Agricultura es la base(olivo y vid). También Algo de ganadería y ar-tesanía.
BUENOS NAVEGANTES
(El comercio por mar será importante en su economía)
GRECIA (LA HÉLADE), UN PAIS DE CIUDADES INDEPENDIENTES, SINFRONTERAS DEFINIDAS, PERO CON MUCHAS COSAS QUE LOS UNEN:
RELIGIÓN, IDIOMA, CULTURA, OLIMPIADAS…
ATENAS
OLIMPIADAS
ESTADIO DE ATENAS, CONSTRUIDO SIGUIENDO EL TRAZADO DEL ANTIGUO ESTADIO Y SOBRE EL MISMO
DEMOCRACIA ATENIENSE
SOCIEDAD GRIEGA
ETAPA HELENÍSTICA
HELENISMO
Período de la antigua Grecia que abarca desde el fallecimiento de Alejandro Magno (323 a C) hasta la batalla de Accio (31 a C),
que supuso la conquista de Egipto (antiguo territorio ocupado por Alejandro) por parte de Roma.
En esta etapa se extiende por estos territorios la cultura e ideas dominantes y características en la Grecia clásica y a su vez el mundo clásico se ve influido por el mundo oriental.
,
INFLUENCIA DE LA CULTURA GRIEGA
CIENCIA Ya en Egipto y Mesopotamia hubieron importantes
descubrimientos en medicina y en Matemáticas, pero fue en Grecia donde mayor desarrollo hubo: Pitágoras, Euclides, Arquímedes, Apolonio.
En Biología destaca Aristóteles. El estudio de la Historia empieza a desarrollarse con Herodoto y Tucídides. La medicina con Hipócrates, etc…
PENSAMIENTO A partir del siglo VI a C se empieza a utilizar el pensamiento
precientífico para explicar muchos fenómenos en vez de usar la mitología. Nació así la Filosofía (amor a la sabiduría): Sócrates, Platón, Aristóteles.
LITERATURA La literatura occidental se originó en Grecia. Poesía: Safo,
Anquíloco./ Teatro: Esquilo, Sófocles, Eurípides, Aristófanes./ La Iliada y la Odisea constituyen las primeras producciones literarias de la historia.
LOS PERCURSORES DEL ARTE GRIEGO:
MINOICOS Y MICENICOS
Planta e galería interna da fortaleza de Tirinto.
Pazo de Cnossos Ca. 1500 a.C. Creta.
Porta dos Leóns
de Micenas. Ca. 1250 a.C
GRECIAArquitectura
Columnas. Órdenes griegos
Orden dórico
Orden jónico
Orden corintio
DÓRICO XÓNICO
CORINTIO
Ordenes arquitectónicas.
Partes dun típico templo grego.
Templo in antis
Templo anfipróstilo
Templo períptero
Reconstrucción ideal dun templo grego.
Templo de Poseidón en Posidonia, sur de Italia. Ca. 450 a.C.
Templo de Poseidón en Posidonia, sur de Italia. Ca. 450 a.C.
Tholos Apolo. Delfos
A Acrópole Ateniense.
Acrópolis Atenas. Reconstrucción
Partenón
Erecteion
Propíleos
Templo AteneaNiké
Recinto de ArtemisBrauronia
A Acrópole Ateniense.
Acrópolis. Vista general
Partenón. Módulo
Conjuntos proporcionados
Dimensiones medianas(hombre medida de todas
las cosas)
Equilibrio masa y vanos (creación
de un ritmo armónico)
Búsqueda de la perfección a través de las matemáticas: un módulo. Empleo de la proporción áurea
Refinamientos ópticos
Entablamento yGradas curvadosÉntasis central
IntercolumniosDistinto tamaño
Esquinas: columnas más gruesas,
triglifos en extremos,
Empleo de sillares regulares (isódomos)
en unión viva (sin argamasa y unidos con grapas). Mármol
pentélico
Plataforma o krepis (último escalón
estilobato) por los cuatro lados
Columnas y entablamento dórico (ver diapositiva
dórico)
Columnas formadas por tambores unidas
por un vástago metálico central
Ictinos, Calícrates y FidiasPartenón
Pintado en vivos colores
Arquitectura adintelada
Ictinos, Calícrates y Fidias
Partenón
Partes del templo
Pronaos(pórtico delantero abierto)
Naos o cella
Características del templo:Rectangular (los circulares se llaman tholos), orden
dórico exterior, anfipróstilo (columnas en fachada principal y trasera), períptero (columnas
alrededor: 17 laterales) y octástilo (8 columnas en parte
frontal)
Tres naves separadas por dos filas de
columnas jónicas a dos nivelesen forma de U
Era la sala de la diosa (Palas Athenea). Los cultos se realizaban
fuera, al aire libre
Opistodomo
Sala posterior aislada de la cella.
Se guardaba el tesoro de la ciudad
Ubicado en la acrópolis, recinto sagrado, estásu fachadaprincipal se orienta de espaldas a los propíleos (entrada de la
acrópolis), hacia el Este (nacimiento del sol).Decoración: Tímpanos:
Nacimiento Atenea y elección patrono del Ática. Metopas:
gigantomaquia, centauromaquia,Amazonamaquia y Guerra de Troya. Friso del muro exterior: Procesión de las Panateneas
CuatroColumnas
jónicas
Perfecta integración en la naturaleza
Partenón. Planta
Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.
Ictino e Calícrates.
Partenón, planta, alzado interior e sistema de remate.
447 a.C.
Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.
Partenón. Octástilo y dórico
Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.
Correcciones ópticas
Entablamento yGradas curvados
Éntasis central
IntercolumniosDistinto tamaño
Triglifos de extremos desplazados
Correccións ópticas.
Partenón. Lateral (17 columnas)
Partenón. Triglifos y Metopas
CalícratesAtenea Niké. Frontal
Templo jónicoAnfipróstilo y tetrástilo
de reducidas dimensiones (5 m. de lado) ubicado junto a los propíleos
Atenea Niké. Planta
Atenea Niké. Frontal
Atenea Niké. Lateral
Calícrates.
Atenea Niké, frontal. 427 – 424 a.C.
Calícrates. Atenea Niké, lateral. 427 – 424 a.C.
Menesiklés e Filocles. Erecteion, alzado oriental . 421 – 404 a.C.
MnesiclesErecteion.
Tribuna de las Cariátides
Columnas en forma femenina
(mujeres de Caria fueron esclavizadas porque dicha ciudad apoyó a los persas)
Elevado pedestal que servía para enmascarar
escaleras de bajada a la tumbade Cecrope
Características generales: proporción, equilibrio, mármol, adintelada, etc.
Templo de Erecteion: Adaptado a una zona irregular es un doble
templo jónico: principal dedicado a Athenea hexástilo, uno en ángulo
recto tetrástilo dedicado a otro diosPoseidón y dos héroes locales,
Erecteo y Cécrope
Erecteion. Frontal
Erecteion. Planta
Fachada principalHexástilo y jónico
Fachada norteTetrástilo y jónico
Tribuna de las cariàtides
Calícrates. Erecteion, fachada O. 421 – 404 a.C.
Erecteion. Trasero
Tribuna de las Cariátides
Menesikles e Filocles.
Erecteion, pórtico das cariátides.
421 – 404 a.C.
Mnesiklés e Filocles. Erecteion,
cariátide e elementos decorativos.
421 – 404 a.C.
Menesiklés.
Propíleos, planta. 437 – 432 a. C.
Menesikles. Propíleos, vista xeral. 437 – 432 a. C.
Teatro de Epidauro
Orchestra circular(a diferencia de
las romanas que se harán semicirculares)Zona destinada al coro
gradas
Parodos o accesos laterales
Se aprovecha el desnivel para esculpir los asientos en la ladera ( los romanos generalmente construirán
por completo el edificio estando su interior lleno de pasillos y salas sostenidos
por bóvedas
Forma semicircular abierta en los extremos para potenciar capacidad
visual y acústica
Asientos con respaldos para clases dirigentes
La escena, detrás de la orchestra irá progresivamente incrementando
su importancia creando un proscenio
Pasillo central divide gradas en dos zonas:
la baja dividida en doce sectores por trece pasillos
radiales ascendentes y la superior en veintidos sectores separadas por
veintitres pasillos
Teatro de Epidauro, planta. 350 a.C.
Teatro de Epidauro, bancada. 350 a.C.
Teatro grego e romano
Altar de Zeus en Pérgamo
Podio de siete metros dealto con escalera frontal
Friso de más de dos metros de altura con escenas de la
gigantomaquia
Pórtico de acceso formada por una columnata jónica en forma de U de poco más de dos metros y medio con lo que el efecto perspectívico al contemplarlo desde
abajo hacía que pareciera más elevado
Detrás estaba un patio de planta cuadrada porticado con el altar para
los sacrificios
Altar de Zeus en Pérgamo
Altar de Zeus en Pérgamo
Linterna de Lisícrates
Mausoleo de Halicarnaso
O estilo neogrego na arquitectura actual.
Pazo da Ópera, A Coruña.
GRECIAEscultura
PERÍODO DATA CARACTERÍSTICAS OBRAS / AUTORES
ArcaísmoSs. VIII-VI a.C.
Kouroi e KoraiRixidezFrontalidadeImportancia do espido con anatomía tosca
Dama de AuxerreCleobis e BitónApolo de Tenea
Preclasicismo (Estilo severo)
1/2 s. VI - 1/2 s. V a.C.
Avances cara ó naturalismo en: -anatomía -rostro -actitudes
Cabaleiro RampinEfebo rubioAuriga de Delfos
Clasicismo (1º
clasicismo)
S. V a.C.
Naturalismo en -anatomía e -movementoProporción - canonEquilibrio - harmonía
MirónPolicletoFidias
Postclasicismo (2º
clasicismo)
S. IV a.C. Perfecciona o conseguidoNovo canonExpresión dos sentimentos
PraxítelesScopasLisipo
Helenismo Ss. III-II a.C. (146 a.C.)
OrientalismoExpresividadeMovemento esaxeradoBarroquismo
LaocoonteAltar de Pérgamo
Guerrero de RiaceCaracterísticas generales
Escultura griega
Material:bronce(copias en mármol)
Policleto 7 cabezasCanon
Lisipo 8 cabezas
ContrappostoPierna en tensión y pierna relajada se
corresponde con brazos contrarios en tensión y relajado
para equilibrar. Rompe frontalismo y la rigidez, desnivelando
caderas y hombros, formando Suave curva acompañada de
leve giro del rostro
Diarthrosis (unión armónica de partes con el todo) Era más evidente en anatomía masculina al tener menor
tejido adiposo que cuerpo femenino
Antropocentrismo(preferencia por tratar el tema de la humanidad)
Estudioanatómico
Rostros relajados, sin phatos
Longitud:Frente=
Nariz-Labio=Labio-barbilla
Dama de Auxerre
Kuros
Esquema da evolución dos kuroi
Torso de Kuros de Sunion
600 a.C.
Museo Nacional, Atenas.
Cleobis e Bitón.
600 – 580 a.C.
Museo de Delfos.
Kuros de Anavisos.
540 – 515 a.C.
Museo de Delfos.
Kore
Kore del peplo
Moscóforo
Templo de Afaia, batalla de Troia. 500 – 480. Egina.
Templo de Zeus en Olimpia, combate de Centauros e Lapitas. 470 – 460 a.C. Museo Arqueolóxico, Olimpia.
Auriga de Delfos
Critias. Os Tiranicidas.
477 – 476 a.C.
Museo Nacional, Napoles.
Critias. O efebo rubio.
490 – 480 a.C.
Museo da Acrópole, Atenas.
Poseidón
Canon de Policleto
Policleto.Doríforo
Características generales: canon (7 cabezas), contapposto, diartrosis, etc.
Rasgosarcaicos:
pelo poco desarrollado y muy geometrizado
Pectorales poco marcados con excesiva forma rectangular
Unión de tronco con extremidades demasiado marcada ( además zona inguinal son arcos de un
mismo círculo)
Brazo que se dobla para
portar jabalina
Policleto.Doríforo
Cabeza do Doríforo de Policleto reproducida nunha herma de bronce asinada por Apollonios. 27 cm.
Cabeza do Kuros de Anavisos (540 – 515 a.C.) e do Doríforo de Policleto.
Kuros de Anavisos (540 – 515 a.C.) e Doríforo de Policleto.
Policleto. Diadumenos
Más evolucionado( brazos más abiertos, cabeza más girada, modelado blando del
cuerpo
Atleta colocándose la diadema
Policleto. Diadumenos
Policleto. Amazona
Mirón. Discóbolo
Fidias. Atenea Partenos(recreaciones)
Fidias. Atenea Lemnia
Fidias. Zeus de Olimpia(Recreación)
Fidias. Frontón oriental del PartenónNacimiento de Atenea (recreación)
Fidias. Frontón occidental de PartenónElección del patrono (recreación)
Sir Lawrence Alma-Tadema. Fidias e o friso do Partenón.
1868. Óleo sobre lenzo.
Birmingham City Museum and Art Gallery.
Fidias. Detalle del frontón del Partenón
Características generales
Técnica de paños mojados
(anatomía se insinúa a través
de ropajes)
Multiplicidad de pliegues
Adaptación al marco (se adaptan a la forma triangular del
tímpano)Se policroman
Fidias. Friso de las Panateneas
Friso corrido de 160 m. de longitud y sobre 1 metro
de altura
Ruptura de la monotonía con
cambio de actitudesRealizados en
mármol después coloreados
Ligeramente inclinados hacia delante para favorecer
su contemplación
Procesión de las GrandesPanateneas
Escaso resalte de los relieves
Disposición armónica de las figuras de
acuerdo a un ritmo matemático y musical Individualización
de los personajes
Perfecto estudio anatómico, modelado
preciso, etc.
Pliegues ordenados y paralelos
Fidias. Friso de las Panateneas
Dioses, en tamañoalgo mayor contemplan
procesión
Fidias. Relieve MetopaCentauromaquia
Fidias. Metopas lado sur do Partenón: Centauromaquia. 447 – 433 a. C. Museo Británico, Londres.
Lisipo. Canon
Lisipo ApoxiomenosFrontal y lateral
Brazos hacia delante invita a rodear figura
Escena intrascendente: atleta se quita con strigile
los restos de sudor y polvo
Canon más estilizado 8 cabezas
Cabello más desarrollado
Lisipo ApoxiomenosFrontal y lateral
Lisipo. Hércules Farnesio
Canon de ocho cabezas
Mayor estudio anatómico
Scopas. Ménade furiosa
Tensión, movimiento en torbellino que refleja el phatos
Contraste piel lisa y rugosidad de pieles
Praxíteles. Hermes y Dionisos
Se acentúa contapposto creando una curva en forma de s invertida
más acentuada
Contraste movimiento sinuoso de Hermes
y verticalidad de paño y Dionisos
Para las obras en mármol era preciso colocar un soporte
Praxíteles prefiere trabajar en mármol
Anatomía con formas blandas
Simboliza la paz entre Arcadia (Hermes era
su dios protector) y la Elide (Dionisos)
Praxíteles. Hermes y Dionisos
Venus de Cnido Apolo Sauróctono
Praxíteles
Primer desnudo femenino (escándalo)
diosa saliendo del baño
Praxíteles. Venus de Cnido
Praxíteles.
Afrodita de Cnido.
350 a.C.
Museos Vaticanos, Roma.
Praxíteles. Apolo Sauróctono
Ática. Apolo de Belvedere
Ática. Venus de Milo
Escuela Ática sigue con los modelos clásicos de los siglos
anteriores
Contraste gruesos pliegues y suave piel
Venus de Milo
segunda metade do s. II a.C.
Louvre, París.
Venus de Cnido
e de Milo
Toureiro alucinóxeno
Salvador Dalí. 1969-70.
Ática. Niño de la espina
Tema intrascendente con protagonista infantil
Contorsión del personaje que
contrata con serenidad del
rostro
Incorporación del aire a la obra alrededor de los brazos y piernas
O espiñario.
Rodas. El Laoconte
Pérdida de visión frontal composiciones movidas : diagonales, espirales, etc.Líneas de fuerza abiertasNuevas temáticas: grandes grupos, lo feo, lo desagradable, anecdótico, etc. Captación del instante teatralidad: exaltación de las pasiones
Características generales escultura helenística
Línea serpentinata
Desequilibrio acentuado por postura inestable: ambos pies apenas
apoyados a distinto nivel
Cabellos profundamente horadados con tecnica a trépano (aumenta
efectos de claroscuros)
Dolor físico y espiritual(están matando a sus hijos)
Rotunda representación de poderosa anatomía
Hijos con cuerpo de adultos pero a distinta escala
Temática sobre guerra de Troya. Serpientes enviadas
para castigar al sacerdote Laoconte
Rodas. El Laoconte
Laoconte, Moisés(Miguel Anxo) e Cristos barrocos
Rodas. Toro farnesio
Rodas. Victoria de Samotracia
Contraste movimiento hacia delante y ropajes
y alas hacia atrás
Técnica de paños mojados
Alejandría. Alegoría del río Nilo
Composición en diagonal desequilibrada
Cada putti representa un afluente
Alejandría. Alegoría del río Nilo
Pérgamo. Gálata moribundo
Rasgos étnicos (pelo)
Enaltece al enemigo
Pérgamo. Gálata moribundo
Pérmago. Gálata suicidándose.
Pérdida de visión frontal composiciones movidas : diagonales, espirales, etc.Líneas de fuerza abiertasNuevas temáticas: grandes grupos, lo feo, lo desagradable, anecdótico, etc. Captación del instante teatralidad: exaltación de las pasiones
Contraste cuerpo tenso del hombre
y flacidez de mujer muerta
Gusto por lo macabro y desagradable
Epigonos? Gálata suicidándose.
230 a.C.
Museo Nacional Romano, Roma.
Pérgamo. Gálata suicidándose(detalle)
Escena do altar consagrado a Zeus en Pérgamo. 180 – 160 a.C. Staathichec Museeu, Berlín.
Escena do altar consagrado a Zeus en Pérgamo. 180 – 160 a.C. Staathichec Museeu, Berlín.
Recommended