Tecín soia a miña tea

Tecín soia a miña tea,

sembrei soia o meu nabal,

soia vou por leña ó monte,

soia a vexo arder no lar.

Nin na fonte nin no prado,

así morra coa carrax,

el non ha de virme a erguer,

el xa non me pousará.

¡Que tristeza! O vento soa,

canta o grilo ó seu compás...

Ferbe o pote... mais, meu caldo,

soíña te hei de cear.

Cala, rula, os teus arrulos

ganas de morrer me dan;

cala, grilo, que si cantas

sinto negras soidás.

O meu homiño perdeuse,

ninguén sabe en onde vai...

Anduriña que pasache

con el as ondas do mar,

anduriña, voa, voa,

ven e dime en onde está.

1. Le o poema e explica o significado destas palabras: carrax(e), soidás, anduriña, arrulo

2. A protagonista do poema é unha campesiña nova.• Describe o mundo da protagonista• Indica cales son os seus compañeiros.• Di que función cumpre no poema o canto da rula e o son do grilo

3. Divide o poema en dúas partes segundo se refira á realidade exterior da protagonista ou á interior.

4. Fai a análise métrica do poema, rima e o ritmo.

5. Explica os seguintes recursos empregados no poema: repeticións, paralelismos, antíteses. Por que cres que emprega estes?

6. Sitúa este poema no libro de Follas Novas.