View
385
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
OS LAGOS E LAGOAS son masas permanentes de auga que se acumulan nas depresións do terreo.
Actualmente o 20% das superficies continentais envían as súas augas a diferentes tipos de depresións internas.
ZONA PELÁXICA (domina o planto)
zona fótica (presencia de luz) dominan os procesos de fotosíntese
zona afótica (sen luz) dominan os procesos de descomposición
DIFERENTES ZONAS DUN LAGO
zona litoral(con presenza de macrofitos)
ZONA PROFUNDA(non hai vexetais fixados)
Un lago debe ter profundidade como para permitir a existencia dunha zona litoral, con vexetación, e outra profunda ou peláxica, o suficientemente grande como para conter un gradiente vertical de distintas características, sobre todo de luz e temperatura.
Son depósitos naturais de auga de menores dimensións que os lagos. Diferéncianse sobre todo en que teñen menos profundidade, con salinidade e auga moi variables e gran cantidade de nutrintes e sedimentos.
LAGOAS
Lagoa de Villafáfila (Zamora)
A auga que contén un lago pode proceder dun río, da auga da chuvia ou da neve, da súa cunca receptora ou de achegas de augas subterráneas mediante fontes ou mananciais.Existen lagos de augas dóces e de augas salgadas, pero os contidos en sales minerais varían e evolucionan ao longo do tempo.
ORIXE DOS LAGOSAcción volcánica, cando a lava pecha a saída natural dun val e retén a auga.
Lago Kiwu (Congo/Ruanda)
Acción volcánica: cando o lago se forma no cráter do volcán ou nunha caldeira.
Irazu (Costa Rica)
Lagoas do Fogo e Sete Cidades (Illa de San Miguel-Os Açores)
Islandia
Peche por unha morrena da lingua glaciar (lagos de barreira)
Lago de Sanabria (Zamora)
Lago de Sanabria (Zamora)
Jökursalon (Islandia)
Jostedal (Noruega)
Sobreescavación dun glaciar (lagos de umbral)
Lago Panguipulli (Chile)
Lago Nahuel Huapi. Arxentina
Desprendemento do terreo que pecha un val.
Erosión fluvial (lagos semilunares que se forman en meandros abandonados)
Brazos mortos do río Novitna (Alaska)
Afundimento tectónico de bloques formándose unha fosa tectónica ou graben.
Lago Ness (Escocia)Encaixado nunha falla do terreo
Lago Maree (Escocia)
Subsidencias ou afundimentos que recollen a auga.
Pantanal de América do Sur
Disolución das rochas calcarias ou dolinas colapsadas (karsticos).
Lagoas de Ruidera (Ciudad Real /Albacete)
Formación dun cordón litoral que pecha a desembocadura dun río.
Doniños (Ferrol)
As lagoas costeiras teñen tendencia a colmatarse
Lagoa de Pantín (Valdoviño)
Lagos endorreicos:A agua non ten saída fluvial cara ao mar. Conteñen augas xeralmente algo salgadas debido á progresiva concentración de sales por efecto da evaporación.
Lago Chad (Chad, Camerún, Níxer, Nixeria)
Lago subglacial: producido por la presión dos grandes glaciares que manteñen a auga líquida debaixo do xeo.Son comúns na Antártida.
Lago Vostok
Impacto de meteoritos
Lago Elgygytgvn en Siberia
Lago-oasis: producido por unha fonte de auga subterránea nunha zona árida.
Lago Huacachina no deserto costeiro do Perú
Lago Azul (Islandia)
Lago producido por unha surxencia termal
OS 10 LAGOS MÁIS GRANDES DO MUNDO
Extensión (km2)
MAR CASPIO (Azerbaiyán-Irán-Kazajistán-Rusia-Turkmenistán) 371.000
SUPERIOR (EUA e Canadá) 82.000VICTORIA (Uganda, Tanzania y Kenia) 69.482HURÓN (EUA, Canadá) 59.570MICHIGAN (EUA) 57.800TANGANICA (Burundi-Tanzania-Zaire-Zambia) 32.892
BAIKAL (Rusia) 31.500GRAN LAGO DO OSO (Canadá) 31.153NYASA (Malawi-Mozambique-Tanzania) 29.604GRAN LAG DO ESCLAVO (Canadá) 28.570
Mar Caspio (Asia)
O lago Baikal (Siberia-Asia) é o mais profundo do mundo, cuns 1.620 m. Tamén é a maior reserva de auga dóce en superficie, con unha quinta parte de todas as augas dóces do planeta, uns 23.000 km3. Ademais é o mais vello, xa que ten uns 25 millóns de anos. Nas súas augas existen moitas especies animais e vexetais singulares (un 30% das especies vexetais e un 60% das especies animais son endémicas).
LAGOS ARTIFICIAISSon depósitos de auga construídos para distintas finalidades: almacén de auga potable ou para a agricultura, centrais hidroeléctricas, recheo de minas ou canteiras esgotadas…
Encoro das Tres Gorxas (China) o máis grande do mundo (39.300 hm3 de auga)
Encoro de Belesar (río Miño), o máis grande de Galiza. Ocupa 2.000 hectáreas cunha cola de 50 km. Na zona de maior profundidade acada os 135 metros,
Lagoa da Serpe (Macizo de Trevinca). De orixe glaciar
LAGOAS GALEGAS
Lagoa do Ocelo (Serra Calva-Trevinca). De orixe glaciar
Lagoa de Lucenza (O Courel). De orixe glaciar
Lagoa de Antela, en Xinzo da Limia, foi o segundo maior lago de España cun área duns 10 x 6 km e ata 3 m de profundidade. Foi desecada para aproveitar a súa superficie como terreo de cultivo.
Lagoas da Terra Cha
Caque (Castro de Rei)
O Rei (Rábade)
Cospeito
Fabás (Vilalba)
Pozos do Ollo (Begonte)
Lagoa das Gándaras de Budiño
Lagoa de Olives (A Estrada)
Lagoa de Fonmiñá. Formada por unha surxencia subterránea. É unha das fontes do Miño
Lagoa costeira: As Xarfas (Monte Louro-Muros)
Lagoas costeiras
BaldaioCarballo
A BodeiraO Gove
Lagoa costeira: Caldebarcos (Carnota)
Lagoas costeiras
Doniños (Ferrol)
Traba (Laxe)
Lagoas costeiras
Valdoviño
Carregal(Ribeira)
Lagoas costeiras: Vixán (Ribeira)
Lagoas costeiras
Xuño (Porto do Son)
Muro (Porto do Son)
Lagoa de Sobrado, nas cabeceiras do río Tambre. De orixe artificial, foi construida entre os anos 1500 e 1530 polos monxes embalsando as augas de algúns pequenos regatos para regar prados, mover muiños ou dispor de pesca.
Lago artificial: As Pontes: no oco da antiga mina de lignitos
Lagoas artificiais: ocos de antigas explotacións de arxila ou áridos
Begonte
Lagoas artificiais: ocos de antigas explotacións de arxila ou áridos
Mera (Oleiros)
MesíaValga
Riocaldo (Begonte)
Lagoa de Sandiás (A Limia)
Lagoas artificiais: ocos de antigas explotacións de áridos
Lagoas artificiais: ocos de antigas explotacións de arxila
Roxique (Sanxenxo)
Pozo do Lago, nunha antiga explotación romana de ouro(Maside)
Lagoa de Caldelas de Tui, nunha antiga explotación de áridos
Pozas do Támega (Verín)
OS LAGOS E LAGOAS COMO ECOSISTEMASOs lagos e lagoas son ecosistemas complexos onde existen multitude de relacións entre parámetros físicos e químicos e os organismos que os habitan.
As substancias mais importantes disoltas nas augas dos lagos son o osíxeno e o dióxido de carbono. A existencia de osíxeno depende da presenza de organismos fotosintéticos que o produzan, do número de organismos que o consuman, da temperatura e da axitación que teña a auga.
LAGOS EUTRÓFICOS(ben alimentados) -profundos -con moita produtividade primaria-desenvólvense ben as cadeas tróficas, polo que producen moita materia orgánica que se descompón rapidamente. -temperatura do fondo máis alta-menos osíxeno-augas verdosas
LAGOS DISTRÓFICOS(mal alimentados) -con pouca vexetación -elevada concentración de ácidos húmicos que fan que as augas sexan ácidas e de cor parda
LAGOS OLIGOTRÓFICOS (pouco alimentados) -profundos-con bastante osíxeno no fondo -temperaturas baixas -moi pouca descomposición da materia orgánica-augas azuis e claras
EUTROFIZACÓNAlteración do ecosistema lacustre provocada polo exceso de nutrintes.
2-O fitoplancto sofre unha explosión demográfica que consegue acabar co nitróxeno existente na auga e desenvólvense as cianobacterias que son capaces de fixar o nitróxeno da atmosfera.
3-A descomposición do fitoplanto morto que vai ao fondo produce procesos de fermentación nos que se desprenden metano (CH4), amoníaco (NH3) e ácido sulfhídrico (H2S) gases responsables do mal olor característico da auga podre.
1: O lago recibe un exceso de achegas de nutrientes (fósforo, nitróxeno ) procedentes de fertilizantes agrícolas, augas residuais domésticas, industrias agropecuarias…
1
3
2
Cianobacterias no encoro da Baxe (Umia)
A VIDA NAS LAGOAS
CADEAS ALIMENTICIAS
FLORA:Salgueiro, espadaina, carrizo, xuncos, ambroíño, oucas, eneas, verdello, utricularia, lentellas de auga...
O salgueiro (Salix cinerea) é a árbore máis común das zonas húmidas.
Eneas ou palla real (Typha latifolia).
Ambroíño (Nymphaea alba).
Lentella de auga (Lemna minor), a máis pequena das plantas con flor.
Xunco (Eleocaris palustris).
Ambroíño enano (Nynphoides peltata), Unha planta rara en Galicia.
FAUNA:Aguaneira, lavanco, garza, galiñola, galiña de auga, mergullón, anguía, espiñento, ra verde, cabalos do demo, patinadores, moscas da auga, escaravellos de auga, caracois...
Lavanco real (Anas plathyrrynchos), macho e femia.
A galiñola negra (Fulica atra) é común en todos os lugares onde exista unha pequena lagoa rodeada de vexetación.
Aeshna. O máis grande dos cabalos do demo.
Ra verde (Rana perezi)
TRADICIÓNSNa maior parte das lagoas de Galicia dise que hai tesouros, armas ou cidades asolagadas. Hai moitas historias que explican o que pasou:“Contan que cando viñeron Deus e San Pedro pedindo esmola, os veciños encirráronlle os cans. Entón díxolle Deus a San Pedro “Adeus vila de Alcaián, que tamén me encirraches os cans”. Din que ás 12 da noite do día de Nadal oense cantar aos galos.”
Cospeito
Outra conta que “había un pobo de pescadores e pasou o Noso Señor, pediu esmola a un zapateiro e este tiroulle unha subela. Entón o Noso Señor dixo “Arrevírate vila co de abaixo para arriba”. A xente dí que oe tocar as campás”.
Fonmiñá
LAGOA SACRA DE OLIVESConta a lenda que o nome desta lagoa ven dunha batalla na que houbo tantos mortos que os botaron á lagoa amurallandoa deseguido para que non fosen profanados.
Montaxe: Adela LeiroFotos: Adela Leiro, Mon Daporta, InternetDebuxos: Mon Daporta
Recommended