Proxecto 6º o medio no que vivimos

O MEDIO NO QUE O MEDIO NO QUE VIVIMOSVIVIMOS

6º CURSO6º CURSO

2011 2011

As árbores son os pulmóns da terra, transforman o CO2 en osíxeno.

O 30% da superficie da terra está cuberta de árbores .

Os montes desempeñan tres funcións compatibles entre si :

Medioambiental : conserva a biodiversidade das Medioambiental : conserva a biodiversidade das especies animais e vexetais .especies animais e vexetais .

Produtiva :madeira e outros produtos forestais.Produtiva :madeira e outros produtos forestais.

Social:lugar de esparcemento e actividades de ocio.

Os montes ocupan dous terzos da superficie de Galicia .

A produción forestal ,a gandería ,a caza ou a apicultura son algunhas das actividades económicas que se desenvolven nos montes galegos.

A madeira está presente na nosa vida ,dende o principio ata a fin . Mira ó teu redor ¿Cántos obxectos son de madeira ?

“Vale máis unha terra con árbores nos montes que un estado con ouro nos bancos.”

Alfonso Daniel Rodríguez Castelao

Ladislao Noya e Pablo Ladislao Noya e Pablo LedeLede

MúsicaMúsica

Jacobo de Miguel e Ton RiscoJacobo de Miguel e Ton Risco

Piano e vibráfonoPiano e vibráfono

As nosas árboresAs nosas árbores

A comunidade galega é un dos territorios máis ricos en árbores que se encontra unida á historia e á cultura do pobo galego.

O piñeiro bravo:

Unha árbore robusta,que alcanza os 20 ou 30 metros de altura.

O seu crecemento é moi rápido.

É capaz de soportar tanto fortes secas no verán como rigorosas xeadas no inverno.

APROVEITAMENTOS:

Froitos: os piñóns dábanselles ás galiñas como alimento.

Madeira: para madeira de serrar, postes, mobles,construcción...

Resina: para fabricar augarrás, produtos de limpeza, pegamentos...

O loureiro

É unha arboriña que vive sobre calquera tipo de solo, sempre que teña certa humidade.

Considérase símbolo do amor e do triunfo.

APROVEITAMENTOS:

Froitos: parecido a unha oliva,non son comestibles.

Follas: constitúen o seu principal e máis coñecido aproveitamento, pois utilízanse na nosa gastronomía.

O carballo

É una especie que habita en climas húmidos, en vales e ladeiras suaves e sobre terreos profundos e soltos.

Follas: caducas.

Polas grandes dimensións e a lonxevidade que alcanza, consideráronse desde a antigüidade árbores sagradas. Baixo os carballos realizábanse xuízos,reunións...

A súa madeira é moi valorada, tanto para a construcción de mobles ou barricas como para facer lume (magosto, augardente, asados, afumados...)

O castiñeiro

Unha árbore grande e robusta ; mide entre 20 e 30 metros de altura.

APROVEITAMENTOS

Madeira: ten un tronco curto e bastante groso que pode superar os dous metros de diámetro.

Follas: son grandes, de forma lanceolada.

Flores: son longas espigas erguidas e estreitas, de cor amarela.

Froitos: As castañas ,están cubertos dunha cuberta espiñosa.

O seu froito é moi apreciado e ata lle dedicamos unha festa: O MAGOSTO

Alba Mª Rodríguez Alba Mª Rodríguez e e

Adriana PereiraAdriana Pereira

Música Música

Roi CasalRoi CasalArpa celtaArpa celta

A fauna máis destacada

O esquío

O esquío é un pequeno pero áxil mamífero.Mide arredor de 30 cm.

Os seus inimigos naturais son as aves de presa.

Adáptase á presenza humana moi facilmente a pesar de ser un animal asustadizo.

Vacaloura

En Galicia, a vacaloura está asociada a bosques de carballos

É un dos maiores insectos de Europa.O macho pode medir 8 cm. e a femia case 5 cm.

O máis característico é a presenza unicamente no macho, dunhas mandíbulas hiperdesenroladas.

Ourizo cacho

O ourizo cacho é un animal que prefire bosques con maleza .Pode encontrarse en zonas humanizadas.Vive por toda Centroeuropa , nas Illas Británicas e nos Países Nórdicos.

O seu corpo é redondo agás no fociño e patas.

Os seus pelos convértense en fortes púas que utiliza como defensa. Destacan as súas curtas orellas e ollos esféricos totalmente negros.

Non alcanzan máis de 25 cm e teñen unha cola case inapreciable. Poden chegar a pesar un quilo .

TeixugoO teixugo vive en Galicia.É máis común en zonas frondosas, aínda que vive en ambientes moi variados e en zonas con escasa vexetación . O seu corpo é alongado . Mide ata 70 cm , sendo bastante pesado para o seu tamaño.

As súas patas son curtas , na súa cabeza destacan dúas liñas negras sobre un fondo branco. O resto do seu corpo é escuro agás a súa cola que é branca.

As súas patas son robustas e adecuadas para escarvar .

É un animal nocturno, algúns anos practica a hibernación.

Constrúe o seu tobo en galerías e entradas de ventilación.É un animal omnívoro.

Alejandro MondragónAlejandro MondragónRaquel Castro Raquel Castro Roi GonzálezRoi González

Música Música ““O son do ar”O son do ar”

LUAR NA LUBRELUAR NA LUBRE

O HOME QUE O HOME QUE PRANTABA PRANTABA ÁRBORESÁRBORESJean GionoJean Giono

O narrador percorre os Alpes pola Provenza francesa a unha altura onde todo é ermo e non atopa auga que hai case un día que quedara sen ela.

Atopa a un pastor chamado Eleazar Atopa a un pastor chamado Eleazar Bouffier que adica o tempo que lle resta Bouffier que adica o tempo que lle resta de apastar as súas trinta ovellas a de apastar as súas trinta ovellas a plantar carballos.plantar carballos.

Alá por 1918, cinco anos despois o Alá por 1918, cinco anos despois o narrador regresa e comproba como a narrador regresa e comproba como a paisaxe estase a transformar.paisaxe estase a transformar.

Regresa cada ano a ver o seu amigo, aquel Regresa cada ano a ver o seu amigo, aquel xeneroso home que, paseniñamente vai xeneroso home que, paseniñamente vai sementando, cen landras cada día, e pasa sementando, cen landras cada día, e pasa desapercibido para todos incluso para os desapercibido para todos incluso para os cazadores, que pensan que o bosque que está cazadores, que pensan que o bosque que está a medrar é un capricho da natureza.a medrar é un capricho da natureza.

Xa en 1945 víronse por última vez.O señor Xa en 1945 víronse por última vez.O señor Bouffier tiña oitenta e sete anos e Vergons, que Bouffier tiña oitenta e sete anos e Vergons, que só tiña dous ou tres habitantes en 1913, pasara só tiña dous ou tres habitantes en 1913, pasara a ter preto de vinte e oito.a ter preto de vinte e oito.

O severo vento seco mudara en brisa amable. O severo vento seco mudara en brisa amable.

Eleazar morreu en 1947 en Banon, Eleazar morreu en 1947 en Banon, tranquilamente.Máis de dez mil persoas lle debían a tranquilamente.Máis de dez mil persoas lle debían a súa felicidade; a súa auga que volvera ás fontes súa felicidade; a súa auga que volvera ás fontes grazas as árbores,carballos, salgueiros,faias, que el grazas as árbores,carballos, salgueiros,faias, que el prantara;a alegría de vivir dos novos rapaces que prantara;a alegría de vivir dos novos rapaces que poboaban aquel lugar cambiado pola súa vontade.poboaban aquel lugar cambiado pola súa vontade.

Velaquí un libro que fala da xenerosidade Velaquí un libro que fala da xenerosidade humana sen límites. Do respecto á natureza, humana sen límites. Do respecto á natureza, da aposta pola vida e do amor á terra e a todo da aposta pola vida e do amor á terra e a todo o que dela pode agromar fala esta pequena o que dela pode agromar fala esta pequena grande obra mestra da literatura do século XX. grande obra mestra da literatura do século XX.

Mis Mis imágenes\untitled.bmpimágenes\untitled.bmp

Jean Giono é un novelista francés.O home e a Jean Giono é un novelista francés.O home e a natureza son os temas constantes.El era un natureza son os temas constantes.El era un home pacifista e humanista e teceu destes home pacifista e humanista e teceu destes dous ideais a súa vida. dous ideais a súa vida.

Aínda que foi escrita polo Aínda que foi escrita polo ano 1953 é moi actual. ano 1953 é moi actual. Invita á ecoloxía, ao Invita á ecoloxía, ao respecto polo planeta, respecto polo planeta, pola xenerosidade sen pola xenerosidade sen límites; a sabiduría de límites; a sabiduría de saber esperar, a saber esperar, a observación do entorno observación do entorno e a humildade son e a humildade son valores que necesitamos valores que necesitamos recuperar. recuperar.

Pablo García Pablo García

ee

Alejandro Estévez Alejandro Estévez

WangariWangari

MaathaiMaathai

Nacida en Kenia, 1940 é nai de tres fillos. Nacida en Kenia, 1940 é nai de tres fillos. É a primeira muller do leste de África É a primeira muller do leste de África licenciada en bioloxía.licenciada en bioloxía.

Dende os seus Dende os seus inicios a finais inicios a finais dos anos dos anos setenta logrou setenta logrou plantar trinta plantar trinta millóns de millóns de árbores e creou árbores e creou cinco mil cinco mil garderías.garderías.

Wangari Maathai, fundadora do movemento Wangari Maathai, fundadora do movemento Cinturón Verde, foi galardoada co premio Nobel Cinturón Verde, foi galardoada co premio Nobel da Paz pola súa contribución ao desenrolo da Paz pola súa contribución ao desenrolo sostible, a democracia e a paz.sostible, a democracia e a paz.

A paz na Terra depende da nosa capacidade para A paz na Terra depende da nosa capacidade para asegurar o medio ambiente. asegurar o medio ambiente.

Todos fomos testemuñas de cómo a deforestación dos Todos fomos testemuñas de cómo a deforestación dos bosques levou á deforestación en África e ameaza a bosques levou á deforestación en África e ameaza a outras rexións do mundo.outras rexións do mundo.

En 1976 lanzou o proxecto “Plantar En 1976 lanzou o proxecto “Plantar árbores para salvar a Terra”árbores para salvar a Terra”

JAVIER MARIÑOJAVIER MARIÑO

E E

CRISTIAN GÓMEZCRISTIAN GÓMEZ

6º CURSO 6º CURSO

CEIP SESTELO BAIÓNCEIP SESTELO BAIÓN

20112011