proceso polo que o locutor se apropia do aparato formal da lingua e enuncia a súa posición de locutor.

A: Vou recoller esa roupa.B: ¿Esta? Deixa ho, que xa o fago eu.

• Cantas enunciacións hai?

• Quen é “eu”?

• Cando e onde se produce o diálogo?

Enunciación

Compoñentes materiais da enunciación

Emisor

Destinatario

Enunciado

Situación espazo-temporal

Oración e enunciado

Proposición

A) - Vés hoxe ao cine? - Teño a meu pai enfermo.

B) - E logo ti? - Teño a meu pai enfermo.

Compoñentes relacionais da enunciación

Conceptualización subxectiva (p.ex. a actitude do destinatario non é receptiva).

Principios reguladores da conduta (p.ex. uso de estratexias de cortesía).

Leis empíricas, non prescritivas -Déixasme os apuntamentos? -Non.

Compoñentes da información pragmática

Xeral:— O gato está no felpudo.

Situacional— Marchamos?— Tes frío?

Contextual— Que sono teño!— Marcho logo, a ver se atopo a estes pa tomar algo— Ai, vou contigo.— Pero ti non estabas cansa?

Hipótese de coñecemento mutuo

1)A. Non che contei: atopei onte a María na

cafetería.B. Que pesada!

2)

A. Viches o cartel que puxeron? É dun grupiño de por aquí que se chama...

B. Si, xa o vin. Chámanse Os Sumidoiros.