5
/ELKARRIZKETA_ENTREVISTA Nacido en Agen, un municipio de apenas 40.000 habitantes de la región de Aquitania, Aymeric Laporte cumple su segunda temporada en la primera plantilla rojiblanca tras haber estado desde los 15 años en los equipos inferiores de Lezama. Este joven francés, vinculado a Euskal Herria desde los 11 años, se ha ganado a pulso su puesto en la defensa del Athletic Club y augura muchas satisfacciones a un equipo que ha cerrado un buen tercio liguero. Athletic Club- ¿Cómo fueron tus comienzos en el fútbol? Aymeric Laporte- Mi padre era jugador de rugby. Practicó ese deporte durante mucho tiempo y después empezó a jugar al fútbol, así que de pequeño yo siempre estaba con el balón. Recuerdo que en casa siempre estaba jugando y con cinco años y medio mis padres me apuntaron al club de fútbol de mi pueblo, de Agen. Así estuve hasta que a los 15 años vine a Lezama a entrenar, aunque ya jugaba en el Aviron de Baiona. Entre medio, con 11 años, me tuve que ir de mi domicilio a lo que en Francia se llama “deporte-estudio”. Aquel complejo de Baiona estaba más o menos a una hora de viaje de nuestra casa. Solía estar allí de lunes a viernes y al llegar el fin de semana volvía con mi familia a Agen. AC.- ¿Siendo tan joven, recibiste ofertas de otros equipos? AL.- Sí, pero opté por la del Athletic y lo hice por varios motivos, la mayoría de carácter personal. AC.- ¿Te costó adaptarte a la disciplina de Lezama y, en general, a la vida en el lado peninsular de Euskal Herria? AL.- En realidad, no. Vinimos un grupo de cinco, todos de Baiona, por lo que al poder estar juntos no se nos hizo tan duro. Y además tengo que decir que me ayudaron mucho. Uno de ellos sabía hablar castellano, lo que era muy importante. Y además, como ya he dicho, está claro que en este tipo de situaciones no es lo mismo estar solo que acompañado. Por otra parte, mi familia no se desplazó hasta aquí, ellos se quedaron allí, en Agen. AC.- Te has asentado ya con el primer equipo, al cual llegaste en la temporada 2012/13. ¿Cómo ha sido tu adaptación al vestuario de Lezama? AL.- En general me he sentido muy contento, pero me gustaría destacar la amistad que tengo con Iker Muniain. Además de tenerle mucho cariño, es una persona muy importante para mí. AC.- ¿Lateral o central izquierdo? AL.- Yo soy central. A veces he jugado de lateral, en casos puntuales, pero donde realmente me siento cómodo es como central, no tengo ninguna duda. AC.- Se dice que eres un jugador con “sangre fría”... AL.- Siempre intento hacerlo bien. Estoy convencido de que todos intentamos hacerlo bien, lo mejor que podemos, y para conseguirlo cada uno tiene su instinto, su sentimiento propio, su personalidad. En esos momentos no aparentas, eres como eres... AC.- Tuviste el acierto de marcar el gol que echó por tierra el “maleficio de Getafe”. ¿Ha sido ese un momento importante para ti? AL.- Recuerdo que sentí mucha alegría. Y precisamente no sólo porque fuera el primer gol, sino también por hacernos con la victoria y, por supuesto, por hacerlo en un campo donde nunca se había podido ganar. AC.- ¿Cómo es Aymeric en las jugadas de estrategia? AL.- Intento colocar bien el balón en los remates. Creo que como soy alto, tengo cierta ventaja sobre otros jugadores. AC.- Cerca del ecuador liguero, ¿cómo crees que ha ido evolucionando tu juego? AL.- Creo que voy mejorando, aunque en un principio no me encontraba demasiado cómodo de lateral. El míster en su momento decidió colocarme ahí y no hay que darle más vueltas. AC.- Y hablando del entrenador, ¿Qué opinión te merece Ernesto Valverde? AL.- Está claro que sabe mucho de fútbol. Se le ve en cada entrenamiento, en cada charla, en cada consejo que te da. AC.- ¿Se aprende con un técnico como Valverde? AL.- Creo que desde que subí de las categorías inferiores al Bilbao Athletic 4 Aymeric LAPORTE Agen (Francia), 1994 16

16/ELKARRIZKETA ENTREVISTA Aymeric - athletic … · /ELKARRIZKETA_ENTREVISTA “Veo a nuestro equipo bastante bien. No hay más que echar un vistazo a nuestra clasificación. En

Embed Size (px)

Citation preview

/ELKARRIZKETA_ENTREVISTA

Nacido en Agen, un municipio de apenas 40.000 habitantes de la región de Aquitania, Aymeric Laporte cumple su segunda temporada en la primera plantilla rojiblanca tras haber estado desde los 15 años en los equipos inferiores de Lezama. Este joven francés, vinculado a Euskal Herria desde los 11 años, se ha ganado a pulso su puesto en la defensa del Athletic Club y augura muchas satisfacciones a un equipo que ha cerrado un buen tercio liguero.

Athletic Club- ¿Cómo fueron tus comienzos en el fútbol?Aymeric Laporte- Mi padre era jugador de rugby. Practicó ese deporte durante mucho tiempo y después empezó a jugar al fútbol, así que de pequeño yo siempre estaba con el balón. Recuerdo que en casa siempre estaba jugando y con cinco años y medio mis padres me apuntaron al club de fútbol de mi pueblo, de Agen. Así estuve hasta que a los 15 años vine a Lezama a entrenar, aunque ya jugaba en el Aviron de Baiona. Entre medio, con 11 años, me tuve que ir de mi domicilio a lo que en Francia se llama “deporte-estudio”. Aquel complejo de Baiona estaba más o menos a una hora de viaje de nuestra casa. Solía estar allí de lunes a viernes y al llegar el fin de semana volvía con mi familia a Agen.

AC.- ¿Siendo tan joven, recibiste ofertas de otros equipos?AL.- Sí, pero opté por la del Athletic y lo hice por varios motivos, la mayoría de carácter personal.

AC.- ¿Te costó adaptarte a la disciplina de Lezama y, en general, a la vida en el lado peninsular de Euskal Herria?AL.- En realidad, no. Vinimos un grupo de cinco, todos de Baiona, por lo que al poder estar juntos no se nos hizo tan duro. Y además tengo que decir que me ayudaron mucho. Uno de ellos sabía hablar castellano, lo que era muy importante. Y además, como ya he dicho, está claro que en este tipo de situaciones no es lo mismo estar solo que acompañado. Por otra parte, mi familia no se desplazó hasta aquí, ellos se quedaron allí, en Agen.

AC.- Te has asentado ya con el primer equipo, al cual llegaste en la temporada 2012/13. ¿Cómo ha sido tu adaptación al vestuario de Lezama?AL.- En general me he sentido muy contento, pero me gustaría destacar la amistad que tengo con Iker Muniain. Además de tenerle mucho cariño, es una persona muy importante para mí.

AC.- ¿Lateral o central izquierdo?AL.- Yo soy central. A veces he jugado de lateral, en casos puntuales, pero donde realmente me siento cómodo es como central, no tengo ninguna duda.

AC.- Se dice que eres un jugador con “sangre fría”...AL.- Siempre intento hacerlo bien. Estoy convencido de que todos intentamos hacerlo bien, lo mejor que podemos, y para conseguirlo cada uno tiene su instinto, su

sentimiento propio, su personalidad. En esos momentos no aparentas, eres como eres...

AC.- Tuviste el acierto de marcar el gol que echó por tierra el “maleficio de Getafe”. ¿Ha sido ese un momento importante para ti?AL.- Recuerdo que sentí mucha alegría. Y precisamente no sólo porque fuera el primer gol, sino también por hacernos con la victoria y, por supuesto, por hacerlo en un campo donde nunca se había podido ganar.

AC.- ¿Cómo es Aymeric en las jugadas de estrategia?AL.- Intento colocar bien el balón en los remates. Creo que como soy alto, tengo cierta ventaja sobre otros jugadores.

AC.- Cerca del ecuador liguero, ¿cómo crees que ha ido evolucionando tu juego?AL.- Creo que voy mejorando, aunque en un principio no me encontraba demasiado cómodo de lateral. El míster en su momento decidió colocarme ahí y no hay que darle más vueltas.

AC.- Y hablando del entrenador, ¿Qué opinión te merece Ernesto Valverde?AL.- Está claro que sabe mucho de fútbol. Se le ve en cada entrenamiento, en cada charla, en cada consejo que te da.

AC.- ¿Se aprende con un técnico como Valverde?AL.- Creo que desde que subí de las categorías inferiores al Bilbao Athletic

4

AymericLAPORTE

Agen (Francia), 1994

16

ELKARRIZKETA_ENTREVISTA/

¿Qué haces en tu tiempo libre?Por mi modo de vida me gusta mucho estar con la familia, ya que estando aquí no les veo mucho. Así que en cuanto puedo, apro-vecho para ir a casa y pasar con ellos todo el tiempo posible.¿Practicas algún otro deporte?Soy bastante deportista, así que cuando puedo me gusta jugar al tenis y al padel. También disfruto viendo ambas modalidades pero desde luego que in� nitamente más, practicándolos.¿Eres ‘cocinillas’?No mucho, aunque claro, como llevo ya un tiempo viviendo solo, al � nal tienes que hacerte la comida tú mismo muchas veces y por eso creo que me apaño. No te podría hacer nada muy so� sticado pero puedo ha-cer arroz, me sale bien la pasta y por decir algo más, pues diría también que todo tipo de ensaladas...¿Y qué es lo que más te gusta para co-mer?La pasta.¿Dónde has pasado las mejores vacacio-nes de tu vida?¿Las mejores? fueron en Isla Reunión, en el Océano Índico, que está muy vinculada a Francia y desde luego, también tengo muy buen recuerdo de México, país al que fui con motivo de un Mundial (sub-17).

TEST

“Desde que subí al Bilbao Athletic,

Valverde es el mejor entrenador que he tenido; con él, se aprende cada día”

Laporte jokoanLaporte en juego

17

/ELKARRIZKETA_ENTREVISTA

“Veo a nuestro equipo bastante bien. No

hay más que echar un vistazo a nuestra clasificación. En el vestuario estamos contentos, unidos y

esperamos hacer una buena temporada”

es el mejor entrenador que he tenido y, por supuesto, con alguien así se aprende algo cada día. Sabe lo que es el fútbol y eso se nota en el trabajo diario que hacemos. Además, ha sido parte del propio Club y lo conoce.

AC.- ¿Qué opinión te merece el juego que está haciendo el Athletic Club?AL.- Veo bastante bien a nuestro equipo. En la clasificación nos mantenemos en el grupo de los cinco de cabeza. Estamos todos contentos, unidos. Esperamos hacer una buena temporada y por ahora los resultados están ahí, a la vista de todos. Por otra parte, a día de hoy estamos siendo capaces de mantenernos imbatidos en nuestra casa. Esto puede cambiar en cualquier momento, pero por ahora los datos están ahí. Y no cabe duda de que hacernos fuertes en nuestro feudo influye en los equipos contrarios a la hora de visitarnos.

18

ELKARRIZKETA_ENTREVISTA/

AC.- Esta es tu segunda Liga. ¿Está siendo más dura y competitiva la de este año que la del anterior?AL.- Sin duda es una competición muy dura. No se calibrar si es más o menos competitiva que la de la temporada anterior. Sí que es verdad que hay jugadores que se han marchado a otras competiciones ligueras, pero al mismo tiempo hay otra serie de futbolistas que han venido a la nuestra. También es un hecho que los equipos van variando en

sus niveles de juego, según la racha o el momento que estén atravesando, como nos puede ocurrir a los jugadores.

AC.- ¿Tendremos opciones para entrar en competiciones europeas?AL.- Esperemos que sí.

AC.- Después de tres años, ¿qué es para ti el Athletic Club?AL.- Para mí, el Athletic lo es todo. Y no solo para mí, porque a estas alturas toda la gente

LEZAMAN SARTU ZEN 15 URTEREKIN

Soilik hemeretzi urte dituen jokalaria da Aymeric Laporte. Aita errugbiko jokalaria zen, beraz, etxean beti izan dituzte baloiak. Eta horietako baten ondoan hazi zitzaigun Aymeric, Agen jaioterrian. Aurki konturatu ziren etxean ez zela makala baloiarekin eta, hortaz, gurasoek eskola eta kirola batera lantzen duten zentro baten sartu zuten. Gaztetxoak aste osoa ematen zuen bertan. Futbolarekiko erakutsi zuen trebezia eta konpromisoaren eskutik, Ipar Euskal Herrira etorri zitzaigun. Lehendabiziz Baionan aritu zen, bertako Aviron taldearekin, eta han zegoelarik Athletic Clubeko ikuskatzaileen arreta jaso eta Hegoalderaino hurbildu zen beste lau taldekiderekin. Lan saioetan jo eta ke aritu ondoren, Klubak beste ardura gehiagoko lana eskaini zion, eskumendeko goiko taldeekin jokatzen hastea, alegia. Basconiak eta geroago, Bilbao Athleticek lerrokatu zuten atzelaria. 2012an lehen taldearen deia jaso eta Europako Ligan egin zuen debuta Israelen. Egun, Valverde entrenatzailearen konfiantzazko futbolaria da.

19

/ELKARRIZKETA_ENTREVISTA

con la que me relaciono sabe perfectamente qué es este equipo. ¡Como para no saberlo!

AC.- ¿Qué opinión te merece el nuevo campo? ¿la falta de una grada afecta negativamente al juego?AL.- Veo bien el trabajo que se ha hecho con el nuevo campo y más a futuro, porque cuando termi<nen las obras va a ser un ‘campazo’.

AC- Para todos los que sueñan con ser futbolistas de primer nivel... ¿dónde crees que está el secreto?AL- Siceramente no podría aconsejar a nadie “haz esto y triunfarás”, porque no hay una receta mágica para eso. Lo que sí puedo afirmar es que uno no puede dejar de ser quien es, tiene que mantener su

propia personalidad, hay que ser siempre uno mismo. También son importantes conceptos como la seriedad y la humildad y, en muchas ocasiones, tener capacidad de sacrificio. Por mi entrega y mi dedicación al fútbol, lógicamente he llevado una vida bien diferente a la de mis amigos. Ellos ya saben, a estas alturas, que no me puedo permitir hacer muchas cosas en la vida cotidiana y sí que es verdad que cuando eres más joven es más difícil de asumirlo. Sin embargo, los años y la experiencia te van enseñando a distinguir entre lo que puedes y lo que no puedes hacer en el día a día, pero cuando eres más joven no lo tienes tan claro y a veces reconozco que se pasa mal, porque te privas de hacer muchas cosas con tu familia y tus amigos, cosas propias de la edad, que a veces son de lo más normales.

“No podría aconsejar a nadie ‘haz esto y

triunfarás’, pero hay que ser siempre uno

mismo, mantener tu personalidad”

Foto

graf

ías t

omad

as e

n la

Tie

nda

Ofic

ial d

e Sa

n M

amés

20