36
Antonio Mauriz Amor de corbata Amor de gravata Cadernos Platta

Antonio Mauriz Amor de corbata · MUJER ALTA no hace ningún esfuerzo por liberarse de la atadura y progresar, sino tan solo por mover y mover las piernas. La MUJER BAJA, en bata

  • Upload
    others

  • View
    5

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Antonio Mauriz

Amor de corbataAmor de gravata

Cadernos Platta

Antonio Mauriz. Nado en 1968 enFerrol (A Coruña) e residente na actua-lidade en Santiago de Compostela,Antonio Mauriz é dramaturgo, directorde escena, latinista e tradutor (doalemán). Doutor en Filoloxía Latina elicenciado en Filoloxía Alemá polaUniversidade de Santiago deCompostela, cursou así mesmo estu-dos de Dirección de Escena na Escolade teatro Santart (Santiago deCompostela), baixo o maxisterio deTheodor Smeu Stermin, director deescena rumano. En coautoría coa dra-maturga Guadalupe Pardo Varela,escribiu e publicou as pezas de teatroEl cuarto oscuro (Ediciones Kutxa: SanSebastián, 2008), pola que obtivo oPremio Kutxa Ciudad de San Sebastián2008, e La pecera (Ediciones de laJunta de Castilla y León: Valladolid,2010), pola que obtivo o Premio FrayLuis de León de la Junta de Castilla yLeón 2010. Obtivo, así mesmo, o ter-ceiro premio do II Certamen denuevos dramaturgos Lanau Escénica2015 coa peza El tren de las trece (ytrece), publicada por Ñaque (CiudadReal, 2017) e levada a escena e estrea-da, en portugués, pola compañíaTeatro & Teatro. O mundo do espec-táculo (Almada, Portugal) baixo a direc-ción de Manuel Joâo (XXII Mostra deTeatro de Almada, 2018). En 2019gañou o I Premio Platta de TeatroBreve - Castilla e León coa presentepeza Amor de gravata, obxecto dunhalectura dramatizada no FestivalTransfronteirizo (Zamora). En 2007dirixiu a montaxe da súa peza inédita

Amor de corbata

Antonio Mauriz

Cadernos Platta | 1

CADERNOS PLATTA

Os CADERNOS PLATTA nacen directamen-te ligados ao Premio Platta de Teatro Breveimpulsado desde a PlataformaTransfronteiriza de Teatro Amador que con-forman a erregueté – Revista Galega deTeatro, a Federación Galega de TeatroAfeccionado, a Federación de GruposAficionados de Teatro de Castilla y León e oTeatro do Noroeste-Centro Dramático deViana do Castelo / TEIA - Teatro em IniciativaAssociativa..

O Premio naceu como resposta natural ádemanda de textos cos que nutrir os obra-doiros de lecturas dramatizadas en tres lin-guas (galego, castelán e portugués) quecada ano se celebran no marco dos festivaistransfronteirizos da Plataforma e ten comoobxectivo estimular a escrita teatral, promo-ver a súa tradución e contribuír á súa difu-sión.

Para este I Premio Platta de Teatro Breve –Castilla y León (o primeiro dos tres que secelebran cada ano), o xurado estivo com-posto polo dramaturgo Ernesto Is, a actrizCasilda Alfaro e o dramaturgo para infanciae mocidade e director do CITEAMOR, XoánCarlos Riobó, actuando como secretario convoz pero sen voto Pedro Pablo Riobó. Das23 obras presentadas a concurso, o xuriescolleu como gañadora a peza Amor decorbata, de Antonio Mauriz que temos opracer de presentar a continuación e coaque inauguramos esta nova liña de difusiónda dramaturxia contemporánea.

4

AMOR DE CORBATA

5

Amor de corbata

Antonio Mauriz

ANTONIO MAURIZ

6

Dedico esta obrilla a Manuel Joâo, Rita Cardoso Miranda, Inês Possante, Pablo Fernando, Sarah Adamopoulos

y a todo el equipo de la compañía Teatro & Teatro. O mundo do espectáculo

(Almada, Portugal) por su profundo amor al teatro y por su magnífica labor teatral,

tanto artística como pedagógica.

(Se hace la luz. Una MUJER ALTA ydelgada, ataviada con un elegante ves-tido, una cinta de deporte para el peloy zapatos de tacón, corre y corre, sinavanzar ni moverse del sitio. Una larguí-sima corbata, enlazada a su cuello conun nudo Windsor y agarrada, en suextremo inferior, por una MUJER BAJAy gruesa que se halla a su lado, pareceimpedirle el progreso, como unacorrea. En realidad, sin embargo, laMUJER ALTA no hace ningún esfuerzopor liberarse de la atadura y progresar,sino tan solo por mover y mover laspiernas. La MUJER BAJA, en bata decasa y pantuflas, se halla cómodamen-te sentada en un sillón, de espaldas ala MUJER ALTA, sosteniendo en unamano, sin mucho esfuerzo, el extremode la corbata y en la otra, un cigarrilloimaginario al que, de cuando en vez, dauna ficticia y parsimoniosa calada,seguida de una expulsión de invisiblehumo.)

MUJER BAJA.- Sooo, Rocinanta. MUJER ALTA.- Ahora no puedo aflojar. MUJER BAJA.- Vas a arrojar mis hue-sos en tierra antes de tiempo. MUJER ALTA.- La cuesta se empina. MUJER BAJA (Da una calada ficticia.Expulsa el humo invisible).- Vas a desha-cer mi hermosa escultura de nicotina. MUJER ALTA.- Aprieto los dientes,tenso los músculos y arreo. MUJER BAJA (Otra calada ficticia. Máshumo invisible).- Mis artísticas volutasWinston. MUJER ALTA (Corre con más ímpetu,sin moverse del sitio.).- Cuando los

músculos me empiezan a doler, se meinflama el corazón. MUJER BAJA.- Cuando a ti se te infla-ma el corazón, a mis nalgas les entraun escalofrío.MUJER ALTA.- Con el corazón inflama-do, solo veo la cima. MUJER BAJA.- Con las nalgas resfria-das, solo veo la sima. MUJER ALTA.- Me elevo. MUJER BAJA.- Me pego al asiento. MUJER ALTA.- Empujo. MUJER BAJA.- Freno. MUJER ALTA.- Lo mío es amor. MUJER BAJA.- Lo mío, también.(Finge que está a punto de caerse delsillón.) Cuidado, que resbalamos en lacurva. MUJER ALTA.- En las curvas, el vientose envuelve en la cintura y nos lleva envolandas hacia la cima. MUJER BAJA.- O nos descalabra envolandas contra la sima. MUJER ALTA.- El alma, de la emoción,se me sale por los ojos. MUJER BAJA.- Yo no diré por qué ojose me sale a mí el alma. MUJER ALTA.- Veo arriba los brillantescuerpos victoriosos. MUJER BAJA.- Veo abajo los oscuroscuerpos derrotados. MUJER ALTA.- ¿Por qué no tapizas lasima con unas cuantas volutas de lastuyas?MUJER BAJA.- La intuición de mi culotraspasa todos los velos del arte. MUJER ALTA.- Arriba, arriba, arriba. MUJER BAJA.- Despacio, despacio,despacio. El nudo Windsor se está aflo-jando.

AMOR DE CORBATA

7

MUJER ALTA.- No siento la materia,solo la euforia. MUJER BAJA (Da un tirón a la corbatay aprieta el nudo).- Te aprieto la euforia.¿Sientes la materia? MUJER ALTA (Para de correr).- ¿Porqué eres así?MUJER BAJA.- No me pidas razones.Pídeme besos. (Da una calada ficticia.Expulsa el humo invisible.) Está des-cendiendo la niebla del amor. Me sien-to perezosa y sensual. MUJER ALTA (Se saca un zapato.Examina el tacón).- Casi.MUJER BAJA.- ¿Otra vez un mal herra-je? MUJER ALTA.- Casi había logradoborrar las marcas de tus dientes.MUJER BAJA.- No empieces con losreproches. Limítate a correr. Yo me limi-taré a sentarme. Eso es amor. MUJER ALTA (Echa a correr, sin mover-se del sitio).- Siempre me toca a mítirar de ti. MUJER BAJA.- Siempre me toca a míhacer de contrapeso tuyo.MUJER ALTA.- A ver cuando me com-pras una brida nueva. Mi cuello seríamás obediente al roce de la seda. MUJER BAJA.- Mi mano disfruta másde la tosquedad del poliéster. MUJER ALTA.- Si no fuera el primerregalo de aniversario que me hiciste...MUJER BAJA.- Está como nueva. Niveinte años tiene. MUJER ALTA.- ¿Tanto tiempo llevamosaquí?MUJER BAJA.- A mí, amor, me parecepoco. MUJER ALTA (Mira hacia sus zapatos,

hacia el suelo).- Los agujeros son cadavez más grandes. MUJER BAJA.- Cuanto más corres yasciendes, más en la tierra se hundentus tacones. Cuanto más despejada lafrente, más sucios los tobillos. MUJER ALTA (Corre con más ímpetu).-La cima ya no está muy lejos. MUJER BAJA (Mira hacia el suelo).- Lasima ya no está muy lejos. MUJER ALTA (Eleva la cabeza).- Si alzolos ojos, elevo el alma. MUJER BAJA (Se agarra al sillón).- Sialzas los ojos, aprieto las nalgas. MUJER ALTA.- Ah, el roce del viento, eltrino de las aves, el brillo cegador delsol. MUJER BAJA.- Ah, el abrazo de la tie-rra, el canto de la musaraña, la sombraacogedora de la piedra. MUJER ALTA.- Basta. No puedo seguirdiscutiendo contigo. Debo concentrartoda mi energía en correr. MUJER BAJA.- Y yo toda la mía, en elarte de fumar. (Da una calada ficticia.Expulsa el humo invisible.) Siento unpálpito estético. ¡Con qué delicadageometría se enroscan, entre sí, lasvolutas! (Otra calada ficticia.) ¡Con quétierna aliteración prende y chisporroteael papel! (Otra calada ficticia.) ¡Con quéapasionado ‘staccato’ se inflama elalquitrán! MUJER ALTA.- Un, dos. Un, dos. Un,dos. MUJER BAJA.- Inhalo, exhalo. Inhalo,exhalo. Inhalo, exhalo. MUJER ALTA.- Un, dos. ¡Arriba esasrótulas! Un, dos. MUJER BAJA.- Inhalo, exhalo. (Otra

ANTONIO MAURIZ

8

calada ficiticia.) ¡Con qué melancólicoademán se desploma la flor de ceniza!Inhalo, exhalo. MUJER ALTA.- Un, dos. Un, dos. Un,dos. (Se para de golpe.) ¡Epa! MUJER BAJA.- ¿Qué ocurre? MUJER ALTA.- Se me ha cruzado unjabalí. ¿No lo has visto?MUJER BAJA.- ¿No sería un ministro?MUJER ALTA.- ¿Es que nunca puedesdarme la razón? Era un jabalí. MUJER BAJA.- Es que nunca la tienes.Seguro que era un ministro. MUJER ALTA.- Yo, siempre tirando deti. Y tú, siempre protestando, enredan-do, desanimándome. Era un jabalí. MUJER BAJA.- Era un ministro. MUJER ALTA.- Está bien. Era un minis-tro. Al pasar, me ha abierto una heridacon los colmillos. MUJER BAJA.- A ver si así dejas de tro-tar como una loca. MUJER ALTA.- En un poro del cuádri-ceps. Aún sin desflorar.MUJER BAJA.- ¿Te duele?MUJER ALTA.- Con el dolor de los már-tires. (Corre, sin moverse del sitio.) Un,dos. Sublimo el dolor. Un, dos. Sublimoel dolor. MUJER BAJA.- Odio sentir admiraciónpor ti. MUJER ALTA.- Siempre hacia arriba.MUJER BAJA.- Me da vueltas la cabe-za, no sé si de vértigo o de asombro. MUJER ALTA.- Un, dos. Ya no haydolor. Un, dos. Ya no hay dolor. MUJER BAJA.- Si tuviera una manolibre, (Señala en el suelo, con la manolibre, una piedra invisible.) cogería esapiedra.

MUJER ALTA.- Refulge el firmamento. MUJER BAJA.- Tiraría esa piedra contrati y no escondería la mano. MUJER ALTA.- Las aves se me enros-can en los tobillos, me limpian la glebacon sus alas lapislázuli y me alzan ensus cuellos, me alzan, me alzan... MUJER BAJA.- No puedo más, amor.

(La MUJER BAJA deja el cigarrillo ima-ginario en el suelo. Coge la piedra invi-sible y la arroja contra la MUJER ALTA.)

MUJER ALTA.- ¡Au!

(La MUJER ALTA deja de correr. Gira elcuello. Ve a la MUJER BAJA mostrandola mano con la que ha arrojado la piedrainvisible.)

MUJER BAJA.- Siento el pálpito de lavida.

(Pausa larga.)

MUJER ALTA.- Estoy harta. (Se desen-laza la corbata del cuello.) Seguiré yosola. MUJER BAJA.- Tú sola no podrás. Lacabeza se te separará del tronco y teabrumarán las ilusiones. MUJER ALTA.- ¡Adiós! (Corre conmuchísimo ímpetu, sin moverse delsitio.) Un, dos, tres. Un, dos, tres. Un,dos, tres. MUJER BAJA.- Aquí te esperan misnalgas. MUJER ALTA.- Un, dos, tres. Cadapaso mío es un árbol que crece. MUJER BAJA (Recoge el cigarrillo ima-

AMOR DE CORBATA

9

ginario del suelo. Da una calada ficticiay, acto seguido, un bostezo).- El desen-canto de las nalgas provoca en mí elplacentero bostezo del arte. MUJER ALTA.- Un, dos, tres. Cada zan-cada mía es una bandera en la luna. MUJER BAJA (Calada. Bostezo).- Florde flato es cada mueca del humo. MUJER ALTA.- Un, dos, tres. Cadasalto mío es una pica del sueño sobrela cima. MUJER BAJA (Calada. Bostezo).- Entrenalga y nalga se me estrangulan lossueños, se me aplastan contra la tapi-cería. MUJER ALTA (Gira el cuello haciaatrás. Ve a la MUJER BAJA, a su lado.Sin dejar de correr, pero sin moversedel sitio.).- ¿Cómo?MUJER BAJA.- Hola. MUJER ALTA.- ¿Todavía a un solo pasode mí? MUJER BAJA.- La cima y la sima setocan. MUJER ALTA (Corre con más ímpetuque nunca, sin moverse del sitio).- Nolo entiendo. MUJER BAJA.- Yo, en cambio, te quie-ro con toda la corbata. MUJER ALTA.- ¿Es amor? MUJER BAJA.- Amor de corbata. Sincorbata, el amor es como voz sin boca,como beso sin labios.MUJER ALTA.- Me confundes. MUJER BAJA.- ¿Qué más da? Aquíestás. MUJER ALTA.- ¿Quién eres tú? ¿Mimadre, mi hermana, mi hija, mi amante?MUJER BAJA.- La mano sobre la quesueña tu fuerza.

MUJER ALTA.- ¿Y yo?MUJER BAJA.- El cuello en que seforja mi mano. (Le ofrece la corbata a laMUJER ALTA.) Ánimo. MUJER ALTA.- ¿Tú crees?MUJER BAJA.- A estas alturas, yo yano me atrevo a creer en nada que nopueda tocar.

(La MUJER ALTA deja de correr.Pausa.)

MUJER ALTA.- ¿A qué sabe?MUJER BAJA.- ¿No lo sabes? El poliés-ter es dulce. MUJER ALTA.- Me refiero al cigarrillo. MUJER BAJA.- Ha llegado el momentoen que deseas ser yo. Hemos llegado ala encrucijada de nuestras existencias. MUJER ALTA.- Deja que ponga mislabios en las huellas de tus labios.MUJER BAJA (Da una calada ficticia yecha el humo, invisible, en la cara de laMUJER ALTA).- Bastará con que aspi-res el humo que ha estado en mi boca.Mézclalo bien con tu alma.Confúndenos.MUJER ALTA (Aspira el humo invisi-ble).- Escuece. MUJER BAJA (Arrea a la MUJER ALTAcon la corbata).- ¡Arre! MUJER ALTA.- ¿Rebuznaré todavía?MUJER BAJA.- ¡Qué gran misterio esrebuznar! (Arrea a la MUJER ALTA conla corbata.) ¡Arre! (Da una calada ficti-cia y echa el humo, invisible, en la carade la MUJER ALTA, que hace ademánde aspirarlo.) ¿No sientes sosegarse enti las emociones, asentarse en ti eldesencanto?

ANTONIO MAURIZ

10

MUJER ALTA.- Su sabor es acre. MUJER BAJA (Da una calada ficticia yecha el humo, invisible, en la cara de laMUJER ALTA, que hace ademán deaspirarlo).- ¿No sientes a mi alma des-correr el velo de la nicotina, penetrarsilenciosamente en ti? (Arrea a laMUJER ALTA con la corbata.) ¡Arre!(Pausa. La MUJER ALTA expulsa conasco el imaginario humo aspirado.Escupe. Se enlaza la corbata al cuello.Rebuzna.) Juiciosa decisión. Bienrumiada. (Arrea a la MUJER ALTA conla corbata.) ¡Arre! ¡A galopar! MUJER ALTA (Corre, sin moverse delsitio).- ¡De nuevo hacia arriba! ¡Ah,brida mía! Uno, dos, tres, cuatro. MUJER BAJA.- ¡Ah, me enloquece elsonido de tus cascos! (Deja el cigarrilloimaginario en el suelo. Se toca la cara.)Soy yo. En mi pecho siento brotar, fres-ca como ayer, la fuente de la juventud.Es de nuevo amor. MUJER ALTA.- Uno, dos, tres, cuatro.En el belfo noto la caricia de las brisas,más frescas, de la cima. Al llegar, pace-ré las hierbas más tiernas. Yo tambiénsoy... (Rebuzna.) ...yo. Es de nuevo amor. MUJER BAJA.- Pensar aparta de lanaturaleza. (La MUJER ALTA rebuzna.)Di que sí. Uno, dos, tres, cuatro. A lacima, a la cima. Abajo el arte. (Aplastael cigarrillo de un pisotón.) Dentro depoco seré capaz de despegar las nal-gas. De desplegarlas como un granarcoíris sonriente. Muy pronto correrécomo tú. (La MUJER ALTA se detienede golpe.) ¿Qué ocurre?MUJER ALTA.- ¿Tú deseas correr comoyo? ¿Ser como yo? ¿Ser yo?

(Silencio.)

MUJER BAJA.- ¡Que contrariedad!Jamás lo hubiera pensado de mí.Siempre me he creído una personasimple.MUJER ALTA.- Me siento paralizada.Será más prudente que descanse unrato. MUJER BAJA.- Haré lo que siemprehago cuando me asaltan las dudas:permanecer sentada, ponerme uncigarrillo en los labios y desencantarmeen el arte. (Se agacha, sin levantarsedel sillón, y recoge del suelo el espa-churrado cigarrillo imaginario. Da variascaladas ficticias y parsimoniosas.Expulsa el humo, invisible.) ¿Lo ves? Yase me está pasando la alegría de que-rer ser tú. Ya puedes, potrilla mía, vol-ver a trotar. MUJER ALTA.- ¿Estás segura? MUJER BAJA.- Compruébalo túmisma. Observa cómo me mareo almirar hacia abajo. (Mira hacia abajo.Finge marearse.) ¡Ay, el vértigo de lasima! Frena por favor. MUJER ALTA.- Aún estoy completa-mente inmóvil...MUJER BAJA.- No corras tanto. Nosvamos a caer. MUJER ALTA.- Todavía no he adelanta-do ni una pezuña...MUJER BAJA.- Detén tu ascenso. Elviento me zarandea. No quiero morirdespeñada. MUJER ALTA.- Ni un tacón he macha-cado aún contra la tierra...

(Pausa.)

AMOR DE CORBATA

11

MUJER BAJA.- Entonces, ¿qué?MUJER ALTA.- Sí, es de nuevo amor.(Corre, sin moverse del sitio.) Un, dos.Un, dos. Un, dos. MUJER BAJA.- Ten cuidado. Se hapuesto a llover. MUJER ALTA.- Un, dos. El agua de lalluvia me infunde nuevos bríos. Un,dos.MUJER BAJA.- El polvo se vuelvefango. Es fácil que resbalemos. MUJER ALTA.- Un, dos. Las auras delamanecer empujan mi grupa jubilosa.Un, dos. MUJER BAJA.- Me agarraré a la boqui-lla del cigarrillo. MUJER ALTA.- La cima me inflama elcorazón. Un, dos. MUJER BAJA.- La sima me enfría lasnalgas. Dos, uno. MUJER ALTA.- Ya no queda mucho. Un,dos. MUJER BAJA.- Otros veinte años,como poco. Dos, uno. MUJER ALTA.- ¿Qué son veinte años?Un, dos. MUJER BAJA.- ¿No te cansas nunca?Dos, uno. MUJER ALTA.- ¿Ya empiezas a desani-marme?MUJER BAJA.- Mira, un ministro. Conlos colmillos de fuera. MUJER ALTA.- Es un jabalí. MUJER BAJA.- Es un ministro. MUJER ALTA.- No soporto que me lle-ves la contraria. (Corre con más ímpe-tu.) Un, dos, tres. Un, dos, tres. MUJER BAJA.- El nudo Windsor seesta aflojando.MUJER ALTA.- ¿Otra vez?

MUJER BAJA.- Es de nuevo muchoamor. MUJER ALTA.- No hace falta que loaprietes. Ya siento la materia. MUJER BAJA.- ¡El poder de la expe-riencia! Dame un beso. (La MUJERALTA se detiene. Se agacha. Coge delsuelo la piedra invisible y la arroja con-tra la MUJER BAJA.) ¡Au!

(Pausa.)

MUJER ALTA.- Seguimos en el mismositio. MUJER BAJA.- ¡Cuánto te quiero! Losabes, ¿verdad?

(Pausa.)

MUJER ALTA (Mostrando la mano conla que ha arrojado la piedra invisible).-Siento el pálpito de la vida. ¡Cuánto tequiero! Lo sabes, ¿verdad?MUJER BAJA (Entrega el cigarrillo ima-ginario a la MUJER ALTA).- Toma. MUJER ALTA (Da una calada ficticia.Expulsa el humo, invisible).- Ya no meparece tan acre. MUJER BAJA.- Cuando expulses elhumo, redondea los labios.MUJER ALTA (Da una calada ficticia.Redondea los labios. Expulsa el humo,invisible).- ¡Qué arte!

(La MUJER BAJA se levanta del sillón.Suelta el extremo de la corbata. Sequita la bata y las pantuflas. Al mismotiempo, la MUJER ALTA se desenlazala corbata del cuello y la deposita sobreel sillón. Se quita los zapatos de tacón,

ANTONIO MAURIZ

12

AMOR DE CORBATA

13

la cinta de deporte para el pelo y el ves-tido elegante. La MUJER BAJA viste ala MUJER ALTA con la bata y las pantu-flas. La MUJER ALTA viste a la MUJERBAJA con el vestido elegante, la cintade deporte para el pelo y los zapatosde tacón. La MUJER BAJA se sitúa enel sitio en el que estaba la MUJERALTA, en su misma postura. La MUJERALTA recoge la corbata del sillón y laenlaza al cuello de la MUJER BAJA,con un nudo Windsor. Se sienta en elsillón, de espaldas a la MUJER BAJA,agarrando con una mano el extremoinferior de la corbata y con la otra elcigarrillo imaginario. La MUJER BAJA

corre y corre, sin avanzar ni moversedel sitio. La corbata parece impedirle elprogreso, como una correa. En reali-dad, sin embargo, la MUJER BAJA nohace ningún esfuerzo por liberarse dela atadura y progresar, sino tan solo pormover y mover las piernas.)

MUJER ALTA.- Sooo, Rocinanta.

(La MUJER ALTA da una ficticia y parsi-moniosa calada. Expulsa el humo, invi-sible. Oscuro.)

FIN

ANTONIO MAURIZ

14

AMOR DE CORBATA

15

Amor de gravata

Antonio Mauriz

ANTONIO MAURIZ

16

Adico esta pequena peza a Manuel Joâo, Rita Cardoso Miranda, Inês Possante, Pablo Fernando, Sarah Adamopoulos e a todo o equipo da

compañía Teatro & Teatro. O mundo do espectáculo(Almada, Portugal) polo seu fondo amor ao teatro e polo seu

magnífico labor teatral, tanto artístico como pedagóxico.

(Faise a luz. Unha muller alta e delgada,ataviada cun elegante vestido, unhacinta de deporte para o pelo e zapatosde tacón, corre e corre, sen avanzar ninse mover do sitio. Unha longuísimagravata, enlazada ao seu pescozo cunnó Windsor e suxeita, no seu extremoinferior, por unha MULLER BAIXA egrosa que se atopa ao seu carón,parece empecerlle o progreso, comaunha correa. En realidade, porén, aMULLER ALTA non fai ningún esforzopor se ceibar do atadallo e progresar,senón soamente por mover e mover aspernas. A MULLER BAIXA, en bata decasa e chinelas, atópase comoda-mente sentada nunha cadeira de bra-zos, de costas á MULLER ALTA, ter-mando cunha man, sen moito esforzo,do extremo da gravata e, coa outra,dun pito imaxinario ao que, de candoen vez, dá, moi devagar, unha caladaficticia, seguida dunha expulsión deinvisible fume.)

MULLER BAIXA.- Xooo, Rocinanta. MULLER ALTA.- Agora non podoafrouxar. MULLER BAIXA.- Vas chimpar os meusósos na terra antes de tempo. MULLER ALTA.- A costa empínase. MULLER BAIXA (Dá unha calada ficti-cia. Expulsa o fume invisible).- Vas des-facer a miña fermosa escultura denicotina. MULLER ALTA.- Premo os dentes,tenso os músculos e arreo. MULLER BAIXA (Outra calada ficticia.Máis fume invisible).- As miñas artísti-cas volutas Winston.

MULLER ALTA (Corre con máis pulo,sen se mover do sitio.).- Cando osmúsculos comezan a me doer, inflá-maseme o corazón. MULLER BAIXA.- Cando a ti se cheinflama o corazón, ás miñas nádegaséntralles un arrepío.MULLER ALTA.- Co corazón inflama-do, só vexo a cima. MULLER BAIXA.- Coas nádegas arrefri-adas, só vexo a sima. MULLER ALTA.- Elévome. MULLER BAIXA.- Pégome ao asento. MULLER ALTA.- Empurro. MULLER BAIXA.- Freo. MULLER ALTA.- O meu é amor. MULLER BAIXA.- O meu, tamén.(Simula que está a piques de caer dacadeira de brazos.) Coidado, queesvaramos na curva. MULLER ALTA.- Nas curvas, o ventocínguese ao cós e lévanos polo ar caraá cima. MULLER BAIXA.- Ou afocíñanos poloar contra a sima. MULLER ALTA.- A alma, da emoción,sáeme polos ollos. MULLER BAIXA.- Eu non direi por queollo me sae a min a alma. MULLER ALTA.- Vexo arriba os bril-lantes corpos victoriosos. MULLER BAIXA.- Vexo abaixo osescuros corpos derrotados. MULLER ALTA.- Por que non tapizas asima cunhas cantas volutas das túas?MULLER BAIXA.- A intuición do meucu traspasa todos os veos da arte. MULLER ALTA.- Arriba, arriba, arriba. MULLER BAIXA.- Amodo, amodo,amodo. O nó Windsor está afrouxando.

AMOR DE CORBATA

17

AMOR DE GRAVATA

MULLER ALTA.- Non sinto a materia,só a euforia. MULLER BAIXA (Da un tirón á gravatae preme o nó).- Prémoche a euforia.Sentes a materia? MULLER ALTA (Para de correr).- Porque es así?MULLER BAIXA.- Non me pidasrazóns. Pídeme bicos. (Dá unha caladaficticia. Expulsa o fume invisible.) Estáa descender a néboa do amor. Síntomepreguizosa e sensual.MULLER ALTA (Saca un zapato.Examina o tacón).- Case.MULLER BAIXA.- Outra vez unha malaferraxe? MULLER ALTA.- Case conseguira bor-rar as marcas dos teus dentes.MULLER BAIXA.- Non comeces cosreproches. Limítate a correr. Eu lim-itareime a sentar. Iso é amor. MULLER ALTA (Bota a correr, sen semover do sitio).- Sempre me toca a mintirar de ti. MULLER BAIXA.- Sempre me toca amin facer de contrapeso teu. MULLER ALTA.- A ver cando me mercasunha brida nova. O meu pescozo seríamáis guiado ao rozamento da seda. MULLER BAIXA.- A miña man gozamáis do basto poliéster. MULLER ALTA.- Se non fose oprimeiro agasallo de aniversario queme fixeches... MULLER BAIXA.- Está como nova. Ninvinte anos ten. MULLER ALTA.- Tanto tempo levamosaquí?MULLER BAIXA.- A min, amor,paréceme pouco.

MULLER ALTA (Olla cara aos zapatos,cara ao chan).- Os buracos son cadavez máis grandes. MULLER BAIXA.- Canto máis corres eascendes, máis na terra afúndense osteus tacóns. Canto máis despexada afronte, máis porcos os nocellos. MULLER ALTA (Corre con máis pulo).-A cima xa non está moi lonxe. MULLER BAIXA (Olla cara ao chan).- Asima xa non está moi lonxe. MULLER ALTA (Ergue a cabeza).- Sealzo os ollos, ergo a alma. MULLER BAIXA (Suxéitase da cadeirade brazos).- Se alzas os ollos, premo asnádegas. MULLER ALTA.- Ah, o aloumiño dovento, o trilo dos paxaros, o brillocegador do sol. MULLER BAIXA.- Ah, a aperta da terra,o canto do muraño, a sombra acolledo-ra da pedra. MULLER ALTA.- Abonda. Non podoseguir a rifar contigo. Cómpre queconcentre toda a miña enerxía en co-rrer. MULLER BAIXA.- E eu toda a miña, naarte de fumar. (Dá unha calada ficticia.Expulsa o fume invisible.) Sinto unarreguizo estético. Con que delicadaxeometría enróscanse, entre si, asvolutas! (Outra calada ficticia.) Con quetenra aliteración prende o papel ecacarexa faíscas! (Outra calada ficticia.)Con que apaixoado ‘staccato’ inflá-mase o alquitrán! MULLER ALTA.- Un, dous. Un, dous.Un, dous. MULLER BAIXA.- Inhalo, exhalo.Inhalo, exhalo. Inhalo, exhalo.

ANTONIO MAURIZ

18

MULLER ALTA.- Un, dous. Arriba esasrótulas! Un, dous. MULLER BAIXA.- Inhalo, exhalo.(Outra calada ficticia.) Con que mor-riñento aceno debrúzase a flor decinza! Inhalo, exhalo. MULLER ALTA.- Un, dous. Un, dous.Un, dous. (Detense de súpeto.) Epa! MULLER BAIXA.- Que ocorre? MULLER ALTA.- Cruzóuseme unxabarín. Non o viches? MULLER BAIXA.- Non sería un ministro?MULLER ALTA.- É que nunca podesdarme a razón? Era un xabarín. MULLER BAIXA.- É que nunca a tes.Seguro que era un ministro. MULLER ALTA.- Eu, sempre a tirar deti. E ti, sempre a protestar, a enguedel-lar, a me desanimar. Era un xabarín. MULLER BAIXA.- Era un ministro. MULLER ALTA.- Está ben. Era un min-istro. Ao pasar, abriume unha ferida coscabeiros. MULLER BAIXA.- A ver se así deixasde trotar coma unha tola. MULLER ALTA.- Nun poro do cuadrí-ceps. Aínda sen desflorar.MULLER BAIXA.- Dóeche?MULLER ALTA.- Coa dor dos mártires.(Corre, sen se mover do sitio.) Un,dous. Sublimo a dor. Un, dous. Sublimoa dor. MULLER BAIXA.- Odio sentiradmiración por ti. MULLER ALTA.- Sempre cara arriba.MULLER BAIXA.- A cabeza dámevoltas, non sei se de vertixe ou deasombro. MULLER ALTA.- Un, dous. Xa non haidor. Un, dous. Xa non hai dor.

MULLER BAIXA.- Se tivese unha manceiba, (Sinala, no chan, coa man ceiba,unha pedra invisible.) collería esapedra. MULLER ALTA.- Refulxe o firmamen-to. MULLER BAIXA.- Guindaría esa pedracontra ti e non agocharía a man. MULLER ALTA.- Os paxaros enrós-canseme nos nocellos, límpanme agleba coas súas ás lapislázuli, álzanmenos seus pescozos, álzanme, álzan-me... MULLER BAIXA.- Non podo máis,amor.

(A MULLER BAIXA pousa o pito imaxi-nario no chan. Colle a pedra invisible eguíndaa contra a MULLER ALTA.)

MULLER ALTA.- Au!

(A MULLER ALTA deixa de correr. Xirao pescozo. Ve a MULLER BAIXAamosando a man coa que guindou apedra invisible.)

MULLER BAIXA.- Sinto o arreguizo davida.

(Pausa longa.)

MULLER ALTA.- Estou farta.(Desenlaza a gravata do pescozo.)Seguirei eu soa. MULLER BAIXA.- Ti soa non serásquen. A cabeza háseche separar dotronco e hante atafegar as ilusións. MULLER ALTA.- Abur! (Corre conmoitísimo pulo, sen se mover do sitio.)

AMOR DE CORBATA

19

AMOR DE GRAVATA

Un, dous, tres. Un, dous, tres. Un,dous, tres. MULLER BAIXA.- Aquí agardan por tias miñas nádegas. MULLER ALTA.- Un, dous, tres. Cadapaso meu é unha árbore que medra. MULLER BAIXA (Recolle o pito imaxi-nario do chan. Dá unha calada ficticia e,decontado, un bocexo).- O desencantodas nádegas provoca en min o pracen-teiro bocexo da arte. MULLER ALTA.- Un, dous, tres. Cadazancada miña é unha bandeira na lúa. MULLER BAIXA (Calada. Bocexo).- Florde flato é cada aceno do fume. MULLER ALTA.- Un, dous, tres. Cadachouto meu é unha pica do soño sobrea cima. MULLER BAIXA (Calada. Bocexo).-Entre nádega e nádega esgánansemeos soños, esmáganseme contra atapicería. MULLER ALTA (Xira o pescozo caraatrás. Ve a MULLER BAIXA, ao seucarón. Sen deixar de correr, pero sense mover do sitio.).- Como?MULLER BAIXA.- Ola. MULLER ALTA.- Aínda a un só paso demin? MULLER BAIXA.- A cima e a simatócanse. MULLER ALTA (Corre con máis puloca nunca, sen se mover do sitio).- Nono entendo. MULLER BAIXA.- Eu, porén, quérotecon toda a gravata. MULLER ALTA.- É amor? MULLER BAIXA.- Amor de gravata.Sen gravata, o amor é coma voz senboca, coma bico sen beizos.

MULLER ALTA.- Confúndesme. MULLER BAIXA.- Que máis ten? Aquíestás. MULLER ALTA.- Quen es ti? Miña nai,miña irmá, miña filla, a miña amante?MULLER BAIXA.- A man sobre a quesoña a túa forza. MULLER ALTA.- E eu?MULLER BAIXA.- O pescozo no que seforxa a miña man. (Ofrece a gravata áMULLER ALTA.) Ánimo. MULLER ALTA.- Ti cres?MULLER BAIXA.- A estas alturas, euxa non me atrevo a crer en nada quenon poida tocar.

(A MULLER ALTA deixa de correr.Pausa.)

MULLER ALTA.- A que sabe?MULLER BAIXA.- Non o sabes? Opoliéster é doce. MULLER ALTA.- Refírome ao pito. MULLER BAIXA.- Chegou o momentoen que desexas ser eu. Chegamos áencrucillada das nosas existencias. MULLER ALTA.- Deixa que poña osmeus beizos nas pegadas dos teusbeizos. MULLER BAIXA (Dá unha calada ficti-cia e bota o fume, invisible, na facianada MULLER ALTA).- Abondará con queaspires o fume que estivo na miñaboca. Mestúrao ben coa túa alma.Confúndenos.MULLER ALTA (Aspira o fume invisi-ble).- Proe.MULLER BAIXA (Arrea a MULLERALTA coa gravata).- Arre!MULLER ALTA.- Ornearei aínda?

ANTONIO MAURIZ

20

MULLER BAIXA.- Que gran misterio é ornear! (Arrea a MULLER ALTA coagravata.) Arre! (Dá unha calada ficticiae bota o fume, invisible, na faciana daMULLER ALTA, que fai o xesto deaspiralo.) Non sentes acougar en ti as emocións, pousar en ti o desen-canto?MULLER ALTA.- O seu sabor é acre. MULLER BAIXA (Dá unha calada ficti-cia e bota o fume, invisible, na facianada MULLER ALTA, que fai o xesto deaspiralo).- Non sentes a miña almadescorrer o veo da nicotina, penetrarsilandeiramente en ti? (Arrea aMULLER ALTA coa gravata.) Arre!(Pausa. A MULLER ALTA expulsa connoxo o imaxinario fume aspirado.Cuspe. Enlaza a gravata ao pescozo.Ornea.) Asisada decisión. Ben remoí-da. (Arrea a MULLER ALTA coa grava-ta.) Arre! A galopar! MULLER ALTA (Corre, sen se moverdo sitio).- Cara arriba máis unha vez!Ah, brida miña! Un, dous, tres, catro. MULLER BAIXA.- Ah, toléame o sondos teus cascos! (Pousa o pito imaxi-nario no chan. Toca a súa propiafaciana.) Son eu. No meu peito sintoabrollar, fresca coma onte, a fonte daxuventude. É de novo amor. MULLER ALTA.- Un, dous, tres, catro.No belfo noto o aloumiño das brisas,máis frescas, da cima. Ao chegar, pac-erei as herbas máis tenras. Eu taménson... (Ornea.) ...eu. É de novo amor. MULLER BAIXA.- Pensar afasta danatureza. (A MULLER ALTA ornea.) Dique si. Un, dous, tres, catro. Á cima, ácima. Abaixo a arte. (Esmaga o pito

cunha pisada.) Dentro de pouco sereiquen de despegar as nádegas. Dedespregalas coma o gran sorriso doarco da vella. Axiña correrei coma ti. (AMULLER ALTA detense de súpeto.)Que ocorre?MULLER ALTA.- Ti desexas corrercomo min? Ser coma min? Ser eu?

(Silencio.)

MULLER BAIXA.- Que contrariedade!Endexamais pensárao eu de min.Sempre me crin unha persoa simple.MULLER ALTA.- Síntome paralizada.Será máis prudente que acougue unanaco. MULLER BAIXA.- Farei o que semprefago cando me asaltan as dúbidas: ficarsentada, poñer un pito nos beizos edesencantarme na arte. (Agáchase,sen se erguer da cadeira de brazos erecolle do chan o esmagallado pitoimaxinario. Dá, moi devagar, varias cal-adas ficticias. Expulsa o fume, invisi-ble.) Ves? Xa se me está a pasar a ale-gría de querer ser ti. Xa podes, poldriñamiña, volver trotar. MULLER ALTA.- Estás segura? MULLER BAIXA.- Compróbao timesma. Observa como me mareo aoollar cara abaixo. (Olla cara abaixo.Simula que se marea.) Ai, o vertixe dasima! Frea por favor. MULLER ALTA.- Aínda estou completa-mente inmóbil...MULLER BAIXA.- Non corras tanto.Imos caer. MULLER ALTA.- Aínda non adelanteinin un pezuño...

AMOR DE CORBATA

21

AMOR DE GRAVATA

MULLER BAIXA.- Detén o teu ascen-so. O vento zarandéame. Non queropartir a crisma. MULLER ALTA.- Nin un tacónmachuquei aínda contra a terra...

(Pausa.)

MULLER BAIXA.- Entón, que?MULLER ALTA.- Si, é de novo amor.(Corre, sen se mover do sitio.) Un,dous. Un, dous. Un, dous. MULLER BAIXA.- Ten coidado. Púxosea chover. MULLER ALTA.- Un, dous. A agua dachuvia infúndeme novos azos. Un,dous.MULLER BAIXA.- O po vólvese lama. Édoado que escorreguemos. MULLER ALTA.- Un, dous. As auras doabrente empurran a miñas ancasxubilosas. Un, dous. MULLER BAIXA.- Agarrareime áboquilla do pito. MULLER ALTA.- A cima inflámame ocorazón. Un, dous. MULLER BAIXA.- A sima arrefríame asnádegas. Dous, un. MULLER ALTA.- Xa non queda moito.Un, dous. MULLER BAIXA.- Outros vinte anos,como pouco. Dous, un. MULLER ALTA.- Que son vinte anos?Un, dous. MULLER BAIXA.- Non cansas nunca?Dous, un. MULLER ALTA.- Xa comezas a medesanimar?MULLER BAIXA.- Olla, un ministro.Cos cabeiros por fóra.

MULLER ALTA.- É un xabarín. MULLER BAIXA.- É un ministro. MULLER ALTA.- Non aturo que meleves a contraria. (Corre con máis pulo.)Un, dous, tres. Un, dous, tres. MULLER BAIXA.- O nó Windsor estáafrouxando.MULLER ALTA.- Outra vez?MULLER BAIXA.- É de novo moito amor. MULLER ALTA.- Non fai falta que o pre-mas. Xa sinto a materia. MULLER BAIXA.- O poder da experien-cia! Dáme un bico. (A MULLER ALTAdetense. Agáchase. Colle do chan apedra invisible e guíndaa contra aMULLER BAIXA.) Au!

(Pausa.)

MULLER ALTA.- Seguimos no mesmositio. MULLER BAIXA.- Canto te quero!Sábelo, verdade?

(Pausa.)

MULLER ALTA (Amosando a man coaque guindou a pedra invisible).- Sinto oarreguizo da vida. Canto te quero!Sábelo, verdade?MULLER BAIXA (Entrega o pito imaxi-nario á MULLER ALTA).- Toma. MULLER ALTA (Dá unha calada ficticia.Expulsa o fume, invisible).- Xa non mesemella tan acre. MULLER BAIXA.- Cando expulses ofume, arredonda os beizos.MULLER ALTA (Dá unha calada ficticia.Arredonda os beizos. Expulsa o fume,invisible).- Que arte!

ANTONIO MAURIZ

22

AMOR DE CORBATA

23

(A MULLER BAIXA érguese da cadeirade brazos. Solta o extremo da gravata.Quita a bata e as chinelas. Ao mesmotempo, a MULLER ALTA desenlaza agravata do pescozo e póusaa nacadeira de brazos. Quita os zapatos detacón, a cinta de deporte para o pelo eo vestido elegante. A MULLER BAIXAviste a MULLER ALTA coa bata e aschinelas. A MULLER ALTA viste aMULLER BAIXA co vestido elegante, acinta de deporte para o pelo e os zap-atos de tacón. A MULLER BAIXAsitúase no sitio no que estaba aMULLER ALTA, na súa mesma postu-ra. A MULLER ALTA recolle a gravatada cadeira de brazos e enlázaa aopescozo da MULLER BAIXA, cun nóWindsor. Senta na cadeira de brazos,de costas á MULLER BAIXA, terman-

do, cunha man, do extremo inferior dagravata e, coa outra, do pito imaxinario.A MULLER BAIXA corre e corre, senavanzar nin se mover do sitio. A grava-ta parece empecerlle o progreso, comaunha correa. En realidade, porén, aMULLER BAIXA non fai ningún esforzopor se ceibar do atadallo e progresar,senón soamente por mover e mover aspernas.)

MULLER ALTA.- Xooo, Rocinanta.

(A MULLER alta dá, moi devagar, unhacalada ficticia. Expulsa o fume, invisi-ble. Escuro.)

FIN

AMOR DE GRAVATA

ANTONIO MAURIZ

24

AMOR DE CORBATA

25

Amor de gravata

Antonio Mauriz

Tradução: Pablo Lourido

ANTONIO MAURIZ

26

Dedico esta pequena peça a Manuel João, Rita Cardoso Miranda, Inês Possante, Pablo Fernando, Sarah Adamopoulos e a toda a equipa

da companhia Teatro & Teatro. O mundo do espectáculo (Almada, Portugal) pelo seu profundo amor pelo teatro e pelo magnífico trabalho teatral,

tanto artístico como pedagógico.

(Faz-se a luz. Uma MULHER ALTA emagra, vestida com um elegantevestido, uma fita de desporto para ocabelo e sapatos de salto alto corre ecorre, sem avançar nem se mover dolugar. Uma gravata muito comprida,atada ao seu pescoço com um nó deWindsor e agarrada, na sua ponta infe-rior, por uma MULHER BAIXA egrossa que se encontra ao seu lado,parece impedir-lhe o progresso, comouma trela. Realmente, porém, a MUL-HER ALTA não faz nenhum esforçopara se libertar da atadura e progredir,mas apenas para mexer e mexer aspernas. A MULHER BAIXA, de robe epantufas, encontra-se confortavel-mente sentada numa poltrona, decostas à MULHER ALTA, segurandonuma mão, sem muito esforço, aponta da gravata e na outra, um cigar-ro imaginário ao qual, de quando emvez, dá uma passa fictícia e parcimo-niosa, seguida duma expulsão deinvisível fumo.)

MULHER BAIXA.- Xóóó, Rocinanta!MULHER ALTA.- Agora não possoafrouxar.MULHER BAIXA.- Vais lançar os meusossos à terra antes de tempo.MULHER ALTA.- A encosta torna-seíngreme.MULHER BAIXA (Dá uma passa fictí-cia. Expulsa o fumo invisível).- Vaisdesfazer a minha formosa esculturade nicotina.MULHER ALTA.- Aperto os dentes,estico os músculos e arranco.MULHER BAIXA (Outra passa fictícia.

Mais fumo invisível).- As minhas artís-ticas volutas Winston.MULHER ALTA (Corre com maisímpeto, sem se mover do lugar.).-Quando os músculos começam adoer-me, o meu coração inflama-se.MULHER BAIXA.- Quando o teucoração se inflama, as minhas náde-gas têm um arrepio.MULHER ALTA.- Com o coração infla-mado, vejo apenas o topo.MULHER BAIXA.- Com as nádegasresfriadas, vejo apenas o poço.MULHER ALTA.- Elevo-meMULHER BAIXA.- Fico colada aoassento.MULHER ALTA.- Empurro.MULHER BAIXA.- Travo.MULHER ALTA.- O meu é amor.MULHER BAIXA.- O meu, também.(Finge que está prestes a cair dapoltrona.) Atenção, que escorregamosna curva.MULHER ALTA.- Nas curvas, o ventoenrola-se na cintura e leva-nos pelo araté ao topo.MULHER BAIXA.- Ou nos lança peloar dentro do poço.MULHER ALTA.- A alma, com aemoção, sai-me pelos olhos.MULHER BAIXA.- Eu não vou dizerpor qual olho me sai a alma.MULHER ALTA.- Vejo em cima os bril-hantes corpos vitoriosos.MULHER BAIXA.- Vejo em baixo osescuros corpos derrotados.MULHER ALTA.- Porque não revesteso poço com algumas volutas das tuas?MULHER BAIXA.- A intuição do meurabo ultrapassa todos os véus da arte.

AMOR DE CORBATA

27

AMOR DE GRAVATA

MULHER ALTA.- Para cima, para cima,para cima.MULHER BAIXA.- Devagar, devagar,devagar. O nó de Windsor está a seafrouxar.MULHER ALTA.- Não sinto a matéria,apenas a euforia.MULHER BAIXA (Dá um puxão à gra-vata e aperta o nó).- Aperto-te a eufo-ria. Sentes a matéria?MULHER ALTA (Para de correr).-Porque é que tu és assim?MULHER BAIXA.- Não me peçasrazões. Pede-me beijos. (Dá umapassa fictícia. Expulsa o fumo invisív-el.) Está a descer o nevoeiro do amor.Sinto-me preguiçosa e sensual. MULHER ALTA (Tira um sapato.Examina o salto).- Quase.MULHER BAIXA.- Outra vez uma máferragem?MULHER ALTA.- Eu já quase tinhaconseguido apagar as marcas dosteus dentes.MULHER BAIXA.- Não comeces acriticar. Limita-te a correr. Eu limitar-me-ei a estar sentada. Isso é amor.MULHER ALTA (Põe-se a correr, semse mover do lugar).- Sempre sou eu apuxar de ti.MULHER BAIXA.- Sempre sou eu afazer do teu contrapeso.MULHER ALTA.- Vamos lá ver se mecompras uma brida nova. O meupescoço seria mais obediente ao atri-to da seda.MULHER BAIXA.- A minha mão des-fruta mais a rudeza do poliéster.MULHER ALTA.- Se não fosse o primeiropresente de aniversário que me deste...

MULHER BAIXA.- Está como nova.Ainda nem tem vinte anos.MULHER ALTA.- Estamos aqui hátanto tempo?MULHER BAIXA.- Eu, amor, acho queé pouco.MULHER ALTA (Olha para os seussapatos, para o chão).- Os buracos sãocada vez mais grandes.MULHER BAIXA.- Quanto mais correse ascendes, mais se afundam na terraos teus saltos. Quanto mais limpa afronte, mais sujos os tornozelos.MULHER ALTA (Corre com maisímpeto).- O topo já não está muitolonge.MULHER BAIXA (Olha para o chão).-O poço já não está muito longe.MULHER ALTA (Levanta a cabeça).-Se alço os olhos, elevo a alma.MULHER BAIXA (Agarra-se àpoltrona).- Se alças os olhos, aperto asnádegas.MULHER ALTA.- Ah, o atrito do vento,o gorjeio das aves, o brilho cegante dosol.MULHER BAIXA.- Ah, o abraço daterra, o canto do musaranho, a som-bra acolhedora da pedra.MULHER ALTA.- Chega. Não possocontinuar a discutir contigo. Devo con-centrar toda a minha energia em correr.MULHER BAIXA.- E eu toda a minhana arte de fumar. (Dá uma passa fictí-cia. Expulsa o fumo invisível.) Sintoum palpite estético. Com que delicadageometria se entrelaçam, entre si, asvolutas! (Outra passa fictícia.) Comque tenra aliteração pega fogo e crepi-ta o papel! (Outra passa fictícia.) Com

ANTONIO MAURIZ

28

que apaixonado staccato se inflama oalcatrão!MULHER ALTA.- Um, dois. Um, dois.Um, dois.MULHER BAIXA.- Inalo, exalo. Inalo,exalo. Inalo, exalo.MULHER ALTA.- Um, dois. Para cimaessas rótulas! Um, dois.MULHER BAIXA.- Inalo, exalo. (Outrapassa fictícia.) Com que melancólicoaceno cai a flor de cinza! Inalo, exalo.MULHER ALTA.- Um, dois. Um, dois.Um, dois. (Para de repente.) Epa!MULHER BAIXA.- O que é que sepassa?MULHER ALTA.- Atravessou-se umjavali. Não viste?MULHER BAIXA.- Não seria um min-istro?MULHER ALTA.- Mas tu nunca podesdar-me a razão? Era um javali.MULHER BAIXA.- Mas tu não a tensnunca. Com certeza era um ministro.MULHER ALTA.- Eu, sempre a puxarpor ti. E tu, sempre a protestar, aenredar, a desanimar. Era um javali.MULHER BAIXA.- Era um ministro.MULHER ALTA.- Está bem. Era umministro. Ao passar, abriu-me umaferida com os caninos.MULHER BAIXA.- Vamos lá ver seassim deixas de trotar como umamaluca.MULHER ALTA.- Num poro do quadrí-ceps. Ainda sem desflorar.MULHER BAIXA.- Dói-te?MULHER ALTA.- Com a dor dos már-tires. (Corre, sem se mover do lugar.)Um, dois. Sublimo a dor. Um, dois.Sublimo a dor.

MULHER BAIXA.- Odeio sentir admi-ração por ti.MULHER ALTA.- Sempre para cima.MULHER BAIXA.- Tenho a cabeça aandar à roda, não sei se de vertigemou de espanto.MULHER ALTA.- Um, dois. Já não hádor. Um, dois. Já não há dor.MULHER BAIXA.- Se tivesse umamão livre, (Aponta para o chão com amão livre, para uma pedra invisível.)apanhava essa pedra.MULHER ALTA.- Refulge o firmamen-to.MULHER BAIXA.- Atirava essa pedracontra ti e não escondia a mão.MULHER ALTA.- As aves enroscam-senos meus tornozelos, limpam-me agleba com as suas asas lápis-lazúli ealçam-me nos seus pescoços, alçam-me, alçam-me...MULHER BAIXA.- Não posso mais,amor.

(A MULHER BAIXA deixa o cigarroimaginário no chão. Apanha a pedrainvisível e atira-a contra a MULHERALTA.)

MULHER ALTA.- Au!

(A MULHER ALTA deixa de correr.Gira o pescoço. Vê a MULHER BAIXAa mostrar a mão com a que atirou apedra invisível.)

MULHER BAIXA.- Sinto o palpite davida.

(Pausa longa.)

AMOR DE CORBATA

29

AMOR DE GRAVATA

MULHER ALTA.- Estou farta.(Desenlaça a gravata do pescoço.) Voucontinuar eu sozinha.MULHER BAIXA.- Tu sozinha não vaispoder. A tua cabeça vai separar-se dotronco e vais ficar submersa pelasilusões. MULHER ALTA.- Adeus! (Corre commuitíssimo ímpeto, sem se mover dolugar.) Um, dois, três. Um, dois, três.Um, dois, três.MULHER BAIXA.- Cá estão as minhasnádegas à tua espera.MULHER ALTA.- Um, dois três. Cadapasso meu é uma árvore que cresce.MULHER BAIXA (Apanha o cigarroimaginário do chão. Dá uma passa fic-tícia e, seguidamente, um bocejo).- Odesencantamento das nádegas provo-ca em mim o prazeroso bocejo da arte. MULHER ALTA.- Um, dois, três. Cadapassada minha é uma bandeira na lua.MULHER BAIXA (Passa. Bocejo).- Florde flato é cada careta do fumo.MULHER ALTA.- Um, dois, três. Cadasalto meu é uma lança do sonho notopo.MULHER BAIXA (Passa. Bocejo).-Entre nádega e nádega estrangulam-se os meus sonhos, esmagam-secontra a tapeçaria.MULHER ALTA (Gira o pescoço paratrás. Vê a MULHER BAIXA, ao seulado. Sem deixar de correr, mas semse mover do lugar.).- Como?MULHER BAIXA.- Olá.MULHER ALTA.- Ainda a apenas umpasso de mim?MULHER BAIXA.- O topo e o poçotocam-se.

MULHER ALTA (Corre com maisímpeto do que nunca, sem se moverdo lugar).- Não compreendo.MULHER BAIXA.- Eu, no entanto,amo-te com toda a gravata.MULHER ALTA.- É amor?MULHER BAIXA.- Amor de gravata.Sem gravata, o amor é como voz semboca, como beijo sem lábios.MULHER ALTA.- Confundes-me.MULHER BAIXA.- Quem se importa?Cá estás tu.MULHER ALTA.- Quem és tu? Aminha mãe, a minha irmã, a minhafilha, a minha amante?MULHER BAIXA.- A mão sobre a quesonha a tua força.MULHER ALTA.- E eu?MULHER BAIXA.- O pescoço no quese forja a minha mão. (Oferece a gra-vata à MULHER ALTA.) Ânimo.MULHER ALTA.- Achas?MULHER BAIXA.- Nesta altura, eu jánão ouso acreditar em nada que nãopossa tocar.

(A MULHER ALTA deixa de correr.Pausa.)

MULHER ALTA.- Que gosto tem?MULHER BAIXA.- Não sabes? Opoliéster é doce.MULHER ALTA.- Refiro-me ao cigarro.MULHER BAIXA.- Chegou o momen-to em que desejas ser eu. Chegamosà encruzilhada das nossas existências.MULHER ALTA.- Deixa que eu ponhaos meus lábios nas impressões dosteus lábios.MULHER BAIXA (Dá uma passa fictí-

ANTONIO MAURIZ

30

cia e exala o fumo, invisível, na cara daMULHER ALTA).- Chegará com queaspires o fumo que esteve na minhaboca. Mistura-o bem com a tua alma.Confunde-nos.MULHER ALTA (Aspira o fumo invisí-vel).- Arde.MULHER BAIXA (Esporeia a MULHERALTA com a gravata).- Arre!MULHER ALTA.- Será que aindaorneio?MULHER BAIXA.- Que grande mis-tério é ornear! (Esporeia a MULHERALTA com a gravata.) Arre! (Dá umapassa fictícia e exala o fumo, invisível,na cara da MULHER ALTA, que fazaceno de aspirá-lo.) Não sentessossegar-se em ti as emoções, assen-tar-se em ti o desencantamento?MULHER ALTA.- O seu gosto é acre.MULHER BAIXA (Dá uma passa fictí-cia e exala o fumo, invisível, na cara daMULHER ALTA, que faz aceno deaspirá-lo.).- Não sentes a minha almalevantar o véu da nicotina, penetrarsilenciosamente em ti? (Esporeia aMULHER ALTA com a gravata.) Arre!(Pausa. A MULHER ALTA exala comnojo o imaginário fumo aspirado.Cospe. Enlaça a gravata no pescoço.Orneia.) Judiciosa decisão. Bem rumi-nada. (Esporeia a MULHER ALTA coma gravata.) Arre! A galopar! MULHER ALTA (Corre, sem se moverdo lugar).- Outra vez para cima! Ah,brida minha! Um, dois, três, quatro.MULHER BAIXA.- Ah, o som dos teuscascos enlouquece-me! (Deixa o ciga-rro imaginário no chão. Toca-se nacara.) Sou eu. No meu peito sinto bro-

tar, fresca como ontem, a fonte dajuventude. É outra vez amor.MULHER ALTA.- Um, dois, três, qua-tro. No beiço noto a carícia das brisas,mais frescas, do topo. Ao chegar,pastarei as ervas mais tenras. Eu tam-bém sou... (Orneia.) ...eu. É outra vezamor.MULHER BAIXA.- Pensar afasta danatureza. (A MULHER ALTA orneia.)Isso! Um, dois, três, quatro. Para otopo, para o topo. Abaixo a arte.(Esmaga o cigarro com uma pisadela.)Daqui a pouco serei capaz de despe-gar as nádegas. De estendê-las comoum grande arco-íris sorridente. Embreve correrei como tu. (A MULHERALTA para de repente.) O que é quese passa?MULHER ALTA.- Tu desejas corrercomo eu? Ser como eu? Ser eu?

(Silêncio.)

MULHER BAIXA.- Que contrariedade!Nunca o teria pensado de mim.Sempre me achei uma pessoa sim-ples.MULHER ALTA.- Sinto-me paralisada.Vai ser mais prudente descansar ummomento.MULHER BAIXA.- Farei o que façosempre quando me assaltam as dúvi-das: ficar sentada, pôr um cigarro noslábios e desencantar-me na arte.(Abaixa-se, sem levantar-se dapoltrona, e apanha do chão o esmaga-do cigarro imaginário. Dá várias passasfictícias e parcimoniosas. Exala o fumo,invisível.) Vês? Já me está a passar a

AMOR DE CORBATA

31

AMOR DE GRAVATA

alegria de querer ser tu. Já podes,potrinha minha, trotar outra vez.MULHER ALTA.- Tens a certeza?MULHER BAIXA.- Comprova tuprópria. Observa como fico enjoadaao olhar para baixo. (Olha para baixo.Finge estar enjoada) Ai, a vertigem dopoço! Para por favor!MULHER ALTA.- Ainda estou comple-tamente imóvel...MULHER BAIXA.- Não corras tanto.Vamos cair. MULHER ALTA.- Ainda nem adianteium casco...MULHER BAIXA.- Detém a tua ascen-são. O vento faz-me abanar. Nãoquero morrer despenhada. MULHER ALTA.- Nem um saltomachuquei ainda contra a terra...

(Pausa.)

MULHER BAIXA.- Então, o quê?MULHER ALTA.- Sim, é outra vezamor. (Corre, sem se mover do lugar.)Um, dois. Um, dois. Um, dois.MULHER BAIXA.- Tem cuidado.Começou a chover.MULHER ALTA.- Um, dois. A água dachuva infunde-me novos brios. Um,dois.MULHER BAIXA.- O pó torna-se lama.É fácil escorregarmos.MULHER ALTA.- Um, dois. As aurasdo amanhecer empurram a minhagarupa jubilosa. Um, dois.MULHER BAIXA.- Agarrar-me-ei àboquilha do cigarro.MULHER ALTA.- O topo inflama-me ocoração.

MULHER BAIXA.- O poço arrefece-meas nádegas.MULHER ALTA.- Já não falta muito.Um, dois.MULHER BAIXA.- Outros vinte anos,no mínimo. Dois, um.MULHER ALTA.- O que são vinteanos?MULHER BAIXA.- Não te cansasnunca? Dois, um.MULHER ALTA.- Já começas a desan-imar-me?MULHER BAIXA.- Olha, um ministro.Com os caninos para fora.MULHER ALTA.- É um javali. MULHER BAIXA.- É um ministro.MULHER ALTA.- Não aguento que mecontradigas. (Corre com mais ímpeto.)Um, dois, três. Um, dois, três.MULHER BAIXA.- O nó de Windsorestá a afrouxar.MULHER ALTA.- Outra vez?MULHER BAIXA.- É outra vez muitoamor.MULHER ALTA.- Não é precisoapertares. Já sinto a matéria.MULHER BAIXA.- O poder da exper-iência! Dá-me um beijo. (A MULHERALTA detém-se. Abaixa-se. Apanha dochão a pedra invisível e atira-a contra aMULHER BAIXA.) Ai!

(Pausa.)

MULHER ALTA.- Continuamos nomesmo lugar.MULHER BAIXA.- Quanto te amo! Tusabes, não sabes?

(Pausa.)

ANTONIO MAURIZ

32

AMOR DE CORBATA

33

MULHER ALTA (Mostrando a mãocom a que atirou a pedra invisível).-Sinto o palpite da vida. Quanto teamo! Tu sabes, não sabes?MULHER BAIXA (Entrega o cigarroimaginário à MULHER ALTA).- Toma.MULHER ALTA (Dá uma passa fictícia.Exala o fumo, invisível).- Já não achotão acre.MULHER BAIXA.- Quando exalares ofumo, arredonda os lábios.MULHER ALTA (Dá uma passa fictícia.Arredonda os lábios. Exala o fumo,invisível).- Que arte!

(A MULHER BAIXA levanta-se dapoltrona. Larga a ponta da gravata. Tiraa robe e as pantufas. Ao mesmotempo, a MULHER ALTA desenlaça agravata do pescoço e deixa-a sobre apoltrona. Tira os sapatos de salto alto, afita de desporto para o cabelo e o vesti-do elegante. A MULHER BAIXA vestea MULHER ALTA com o robe e as pant-ufas. A MULHER ALTA veste a MUL-HER BAIXA com o vestido elegante, afita de desporto para o cabelo e os sap-

atos de salto alto. A MULHER BAIXAcoloca-se no lugar onde estava a MUL-HER ALTA, na sua mesma postura. AMULHER ALTA apanha a gravata dapoltrona e enlaça-a ao pescoço daMULHER BAIXA, com um nó deWindsor. Senta-se na poltrona, decostas à MULHER BAIXA, agarrandocom uma mão a ponta inferior da gra-vata e com a outra o cigarro imaginário.A MULHER BAIXA corre e corre, semavançar nem se mover do lugar. A gra-vata parece impedir-lhe o progresso,como uma trela. Realmente, contudo,a MULHER BAIXA não faz nenhumesforço para se libertar da atadura eprogredir, mas apenas para mexer emexer as pernas.

MULHER ALTA.- Xóóó, Rocinanta.

(A MULHER ALTA dá uma fictícia eparcimoniosa passa. Exala o fumo,invisível. Escuro)

FIM

AMOR DE GRAVATA

ANTONIO MAURIZ

34

DirectoraVanesa Sotelo

Subdirector Manuel Xestoso

SecretarioRoberto Pascual

Consello de Redacción Afonso Becerra de BecerreáInma López SilvaRoi Vidal PonteEsther CarrodeguasGena BaamondeFran PeleteiroXoán Carlos Riobó

Consello EditorialAntón Lamapereira [Presidente]Xosé Manuel Pazos VarelaChe MariñoPedro Pablo RiobóGonzalo Rodríguez CalvoCasilda Alfaro

EditaAsociación Cultural Entre Bambalinas

Depósito legalVg.21-1994

ISSN1888-2412

ContactoApdo. Correos 210 - 36940 Cangas

Comunicació[email protected]

Direcció[email protected]

Publicidade / subscricriónsHelena Torres

[email protected]

webwww.erreguete.gal

Facebookfacebook.com/erreguete

Twittertwitter.com/erreguete

Instagraminstagram.com/erreguete

Os CADERNOS PLATTA contan con financiamento do proxecto 0101_GNP_AECT_1_E-INTERREG VA. e o apoio daAgrupación Europea de Cooperación Teritorial Galicia-Norte de Portugal.

El mandamiento, estreada na SalaNasa (Santiago de Compostela). Dasúa actividade como latinista cómpresalientar, no eido da literatura latina, oseu libro La palabra y el silencio en elepisodio amoroso de la Eneida(Editorial Peter Lang: Frankfurt, Berlín,Nueva York, Oxford, 2003), así comoas súas traduccións, do alemán, decatro dos estudos de referencia dundos máis prestixiosos filólogos clási-cos actuais, o profesor alemánMichael von Albrecht (Universidade deHeidelberg): Virgilio (Edit.um:Universidade de Murcia, 2012),Grandes maestros de la prosa latina(Edit.um: Universidade de Murcia,2013), Ovidio (Edit.um: Universidadede Murcia, 2014), Poetas de la libertad(Edit.um: Universidade de Murcia,2016).

Cadernos Platta | 1