Da palabra ao discursoDa palabra ao discurso

Dimensión discursiva do traballo filosófico

Procesamento

SintagmáticoFrásticoSintácticoSemánticoLóxico

Cos Antonio cinema amigos onte foi aoAntonio onte foi ao cinema cos amigos

Antonio está solteiroAntonio non está casado

Antonio está solteiro, polo tantoNon está casado

Antonio está solteiro, polo tantoMerca moita comida precociñada

Antonio é solteiro e os solteiros cantanXa que logo, Antonio canta

DISCURSIVIDADE

Como ler para Como ler para comprender un textocomprender un texto

1.- Primeira lectura exploratoriaE que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas

alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.

En efecto, afirmámolo frecuentemente.

Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. Sabes de onde o deduzo?

Non, pero dimo ti.

Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres permaneza nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.

Por forza é así.

Non obstante, se fose preciso discernir cal destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia e a vixilancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.

Dende logo, sería difícil. Como non?

Entón, segundo parece, en relación á excelencia da cidade, a capacidade de facer cada un o seu nela pode rivalizar coa súa sabedoría, coa súa moderación e a súa valentía.(...)

Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da xustiza mesma, senón que será semellante.

PLATÓN; República libro IV, 427e—435c

2.- Procura dos conectores lóxico sintácticosE que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas

alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.

En efecto, afirmámolo frecuentemente.

Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. Sabes de onde o deduzo?

Non, pero dimo ti.

Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres permaneza nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.

Por forza é así.

Non obstante, se fose preciso discernir cal destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia e a vixilancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.

Dende logo, sería difícil. Como non?

Entón, segundo parece, en relación á excelencia da cidade, a capacidade de facer cada un o seu nela pode rivalizar coa súa sabedoría, coa súa moderación e a súa valentía.(...)

Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da xustiza mesma, senón que será semellante.

PLATÓN; República libro IV, 427e—435c

Análise lóxico-sintácticaAnálise lóxico-sintáctica

Se

Consiste

Consiste

Entón

Non obstante

Ou

Análise lóxico-sintácticaAnálise lóxico-sintáctica

Xustiza Non meterse nas cousas alleas

Dedicarse cada unao seuXustiza

Se temos as tres virtudes (T,P,M) Falta Xustiza

Consiste

Consiste

Entón

Non obstante – Que é máis importante?

ObedienciaValorIntelixencia

Dedicarse ao seusen atender o alleoOu

Máis que calqueradas tres virtudesXustiza na Polis

Xustiza na Polis - Alma xusta (harmonía individuo-comunidade)

E que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.

En efecto, afirmámolo frecuentemente.

Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. Sabes de onde o deduzo?

Non, pero dimo ti.

Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres permaneza nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.

Por forza é así.

Non obstante, se fose preciso discernir cal destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia e a vixilancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.

Dende logo, sería difícil. Como non?

Entón, segundo parece, en relación á excelencia da cidade, a capacidade de facer cada un o seu nela pode

Estrutura da análiseEstrutura da análiseTema abordado

Ángulo da abordaxe

I. ProblematizarCUESTIÓN postaPROBLEMA levantadoDesafío

CONCEPTOS-CHAVE

- Distincións conceptuais- Rede conceptual (proximidade, oposicións...)- Campo de aplicación das nocións(Ética, Epistemoloxía, Estética...)

III CONCEPTUALIZAR

Texto

MOVIMENTO DO PENSAMENTOProgresión no texto por- Cuestionario- Argumentación- Análise conceptual

- EXEMPLOSQue funcións teñen- Imaxes, metáforas

II ARGUMENTAR

Tese doautor

Tesesadversas

Respostas posíbeis

ARGUMENTOS

Palabras-chavePalabras-chaveE que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.En efecto, afirmámolo frecuentemente.Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. Sabes de onde o deduzo?Non, pero dimo ti.Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres permaneza nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.Por forza é así.Non obstante, se fose preciso discernir cal destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia e a vixilancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.Dende logo, sería difícil. Como non?Entón, segundo parece, en relación á excelencia da cidade, a capacidade de facer cada un o seu nela pode rivalizar coa súa sabedoría, coa súa moderación e a súa valentía.(...)Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da xustiza mesma, senón que será semellante.

PLATÓN; República libro IV, 427e—435c

Tema - TeseTema - Tese

Tema: A idea de xustiza. En que consiste e como se aplica a cada cousa que consideramos “xusta”

E que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.

Tese: Correspondencia entre individuo e sociedade, identificación do cidadán coa polis, coordinación entre as partes da alma e as partes da cidade, as clases sociais

Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da xustiza mesma, senón que será semellante.

Tema/problema

Tese(s)

Argumentos:

Argumentos contrarios e obxeccións

Refutación

Consecuencias da tese noutros dominio (Teoría do Coñecemento, Ética, Política, Antropoloxía, Psicoloxía, etc...)

DisertaciónDisertaciónBorrador de traballo preparatorio da redacción da disertación

1ª Fase: Reunir informacións e facer o inventario dos argumentos que van ser mobilizados

2ª Fase: Elaborar un plano de desenvolvemento. Decidir a disposición ou estrutura argumentativa

3ª Fase: Redacción do texto

Redacción coidada do texto:En conformidade co plano, coidando a boa articulación das ideas e a clareza.

4ª Fase: Comunicación O texto pode:- Destinarse á lectura de terceiros- Ser lido diante do público- Servir de base para unha exposición oral non lida.

Análise metódica do textoAnálise metódica do texto

Introdución

Problema

Sentido/contexto do problema

Tese

Obxección

Refutación con contra-argumentos

Conclusión

Texto

E que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.

En efecto, afirmámolo frecuentemente.

Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. Sabes de onde o deduzo?

Non, pero dimo ti.

Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres permaneza nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.

Por forza é así.

Non obstante, se fose preciso discernir cal destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia e a vixilancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.

Dende logo, sería difícil. Como non?

Entón, segundo parece, en relación á excelencia da cidade, a capacidade de facer cada un o seu nela pode rivalizar coa súa sabedoría, coa súa moderación e a súa valentía.(...)

Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da xustiza mesma, senón que será semellante.

PLATÓN; República libro IV, 427e—435c

Criterios de exameCriterios de exame

Autor Marco legal de referencia Aplicación da lexislación

Platón Currículo Desenvolvemento curricular

Interpretación: Marcohistórico e conceptualPonderación: 2,5

●A formación da polis grega.●Antecedentes presocráticos: Heráclito, Parménides, Pitágoras....●Os sofistas e Sócrates.

ComprensiónPonderación: 6

● A teoría platónica das ideas:● Mundo sensible e mundo intelixible.● Graos de coñecemento.● La concepción política de Platón:● Antropoloxía platónica● Vinculación da alma á cidade.

Coñecemento específico

Ponderación: 1,5

Poñer en relación a temática do texto con outros puntos da temática dos diferentes autores o correntes filosóficas do currículo ou cun tema proposto. De xeito xenérico, pódese propoñer un dos seguintes tipos de cuestións:a) reexpoñer nun autor ou autores diferentes -con claridade conceptual e rigor lóxico- o problema tratado no texto, ou ben, b) solucionar -criticamente e con rigor conceptual- unha cuestión sobre un tema do mundo actual en relación co texto proposto, ou ben,c) vincular á problemática do texto -de modo apropiado e con

coherencia conceptual- unha cuestión que se propoña

AvaliaciónAvaliaciónCualificación

2,5

Contextualización xeral 1,5

Contextualización específica 1,25

6

Comprensión do texto e coñecementos sobre o autor

1,5

Comentario persoal

Penalización:

3 puntos

1 Defectos na composición

1 Incorrección ortográfica e/ou gramatical

1 Pobreza léxica e insuficiencia no manexo dos conceptos

20%

20%

60%

AulaTraballosExame