David L. M. LUNA Desexo de evocar o alén. Sen encresparse de escumas os teus olIos escintilan á deriva dos argazos. Máis alá do chan en chamas ha de existir un monte azul que desemboque en mm. Mais ~ai! xa rendín esta tristísima varanda algunhas ourras veces un eco en cadanseu címbalo. Hai coma un mar cheo de gaivotas unha praia de Ourono, o bulevar da eufonía salvaxe. Non me cómpre ah a espada, ergueita está a voz que chamo miña pois todo encirra á atela de dicir. dicir tal que peranre éxodo? Hai un ollo na neve aberto coma un parto que agarda o reflexo branco da morte. 153 2000, 3: 131-155

David - CORE

Download PDF Report

Upload
others
View
3
Download
0

Embed Size (px)

Citation preview

David

L. M. LUNA

Desexode evocaro alén.Sen encresparsede escumasos teusolIos escintilan

á derivadosargazos.Máis aládo chanen chamasha de existir un monte azulquedesemboqueen mm.Mais ~ai!xa rendínestatristísimavarandaalgunhasourrasvecesun ecoen cadanseucímbalo.

Hai comaun mar cheode gaivotasunhapraiade Ourono,o bulevarda eufoníasalvaxe.Non me cómpreaha espada,ergueitaestáa vozquechamomiñapois todo encirraá atelade dicir.

dicir talque peranre éxodo?Hai un ollo na neveabertocomaun partoque agardao reflexo brancoda morte.

153

2000, 3: 131-155