Upload
others
View
0
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
ElcaminodelaFuerza
2
1ªediciónabril2020UnfanbookdeVíctorPereirasArisavictorpereirasarisa.comSinánimodelucro,sóloentretenimiento©LucasfilmLtd.Personajes,planetas,razas,droides,
navesydemásmiscellaniapropiadeluniversoStarWars,aexcepcióndeaquelloscreadosexpresamenteparaestelibro.Please,bepious.Don’tfollowthedarkside.
3
ElcaminodelaFuerza
VíctorPereirasArisa
4
AÉlseloentrego
5
HuidaaLoome
LosmotoresdelcargueroligeroAuguriodeclaseNella342rugieronenelhangarcuatrodelpequeñoespaciopuertodelplanetaLoome,lasúnicasinstalacionesconcapacidadparaalbergarnavesespacialesdelplanetaqueKilianHightowersacababadepisarporprimeravezensuvida,yqueanhelabaquedarseenéldurantemuchotiempo.Elnombredelcargueroquelehabíatraídoleparecióapropiadoy,ensujovenparecer,locreíapremonitorio.SequedóobservandoelgradualdespeguedelAugurio,hastaquealcanzósuficienteelevacióncomoparapoderapagarlosmotoresderepulsiónyencenderlosimpulsoressublumínicos,instanteenquelanavesealejórápidamentedelaatmósferadelplaneta,adentrándoseenelespacio.Seechóalaespaldaelpetatequellevabaconsusescasas
pertenenciasyabandonóelhangarcuatro,accediendoalospasillosdelespaciopuerto,dondenumerososviajerosypersonalacreditadocaminabandeunlugarparaotro.Siguiólasindicacionesluminosashastaencontrarlacantina,dondebuscóunamesaapartadaenlaquedescansaruntiempo.Mientrassetomabaunabebida,pensabaenelcuriosopropietariodelcargueroligeroquelehabíatraídohastaelplanetaLoome.Eraunamablecomerciantedelarazagran,característicaporsustresojosfrontales,queenvezdeestarenelrostrosobresalíanunoscentímetrosatravésdeunosrígidosapéndices.SellamabaYorasDeem.Recordólaspalabrasdedespedidaquepronunció
6
enelhangar,antesdeentrarensunaveymarcharse:«¡Buenasuerteentuviaje!Dejadeladotuspreocupacionesy
búscatebuenosamigos.Conamigostodosellevamejor.Ycuidalafamilia.Lafamiliasiempreestaráahíparaayudarte,nopierdaselcontacto.¡Buenviaje!Esperoquevolvamosavernos».Lamencióndelafamiliafuegraciosa.Loúltimoquedeseaba
Kilianeraverla;muchomenosqueloayudaran.Sinembargo,aYoraslehabíarespondidoqueasíloharíaparazanjarladespedidaloantesposible.Sobretodoporqueviajabadeincógnitoyprocurabaserdiscreto.Erafrecuentepagarunpasajedesoloidaaprovechandoelviajedenegociosdeuncomerciante;Kilianconseguíaquelecostaramenosquesihubieracompradobilleteenuntransportedepasajeros,yademáseludíarellenarpapeleoydejarconstanciadesusdatos.Elcomerciantegran,porsuparte,sacabaprovechodeunviajequedebíahacerigualmente,ganándoseunextranodesdeñabledemilquinientoscréditos.Unextraqueapesardetodonoeraprecisamentebarato.PorpocomásKilianhabíaviajadoentransespacialesdelínea,contodolujodecomodidadesypersonalasuservicio,ynoeneldesgastadocargueroqueundíatransportabarecambiosymaterialtecnológicodiversoyalasemanasiguienteanimalesdemontaovíveresprecintados.LasegundarazónporlaquemintióaYorasfueporqueel«amable»granloeraenexceso,preguntabademasiadoyleconsiderabaunamigodeconfianzatansóloporhaberpasadoquincehorasjuntos;diezporladuracióndelviajeycincoporlasoperacionesdecargaydescargaenlasque,porsifuerapoco,ayudó.Ahoraqueyanoloteníadelantesesentíatimado.Nosabría
7
decirsirealmentehabíasidoengañadodemalafeosilaverborreadeDeemcausabaesosefectosenlaspersonas:ganasdequereracabarcuantoantescontaldequitárselodeencima.Ysihacíafaltaayudaradescargarelcarguero,sehacíaypunto.YorasDeemeraungran,ylosgranporlogeneralsonpacíficos,muysociables,yprotectores.Oesoteníaentendido,porquerealmentenosabíamuchodelascostumbresylaculturadeestaraza.EnMalastare,queeraelplanetadondehabíaencontradoaYorasparaqueletrajeraasudestino,tratóconotrosgranyalgunosdeelloseransusceptibleseirascibles.NoconfiólosuficienteenelloscomoparaaventurarseacomprarpasajeparaLoome.Quiénsabesilerobarían,dejándoletiradooinclusomuertoencualquierlugar.Noteníasuficienteexperienciaeneltratoconcomerciantesycontrabandistascomoparasaberdequiénfiarseydequienno.AsusdieciochoañosKilianestabaacostumbradoacírculos
socialespocoamenazadores.LosdosúltimoshabíavividoenelTemploJedi,unlugarapacibleyseguro,ylaspocasvecesquesalíaporCoruscant,lacapitaldelaRepúblicaGaláctica,lohacíaacompañadoysiempreporlosnivelessuperiores.Previamente,tantoenlainfanciacomoenlaadolescencia,habíacrecidobajoelamparodesufamiliaenCorellia,suplanetanatal,yelambientemáspeligrosoenelquehabíaestadoeranlascarrerasclandestinasdeaceleradores,dondenuncalepasabanadaporque,aunquedevezencuandosetoparaconalgúnamenazadorcamorrista,todossabíandequienerasobrinoynadiesemetíaconél.Ysiledeteníanlepagabanlafianzaoleretirabanloscargosantesdeacabarlanoche,conalgúntiróndeorejasyalgúnlevecastigo,perosabiendoquenolesucedería
8
nadaserio.Eralaprimeravezqueviajabasolo,sincompañía,sinque
nadielereservarapasajenihubieraalgúnempleadodelafamiliaesperándoleencadaescala;sintripulacióndeabordosolícitaasatisfacersusnecesidades.Dependíadesímismoyesoeraalgonuevoparaél.Teníamiedodeperderse,deelegirmallosdestinosodegastarmásdinerodelefectivodelquedisponía,elcualrevisabacasidiariamenteparacomprobarqueseguíaenelmismositio.Porotrapartesesentíaorgullosodesímismo,yeufóricoporhaberseatrevidoahacerlo.Perosobretodo,porencimadecualquierotraconsideración,sesentíalibre.Planificóelrecorridosiguiendoelconsejoquelehabíandado:
unarutalenta,cambiandodetransportesyprocurandodarlamenorinformacióndesímismo;muchomenosdesudestino.SalirdelTemplofuerelativamentefácilconlaayudadesumentor.Éllecubriríalasespaldasmientrassedabancuentadesudesaparición.Nadieseloesperabay,porotraparte,confiabanenquedespuésdehabersedecididosuexpulsiónenlaúltimareunióndelConsejotampocotendríanmuchointerésenvigilarle,puesdetodasmanerasaldíasiguientetendríaqueabandonarforzosamentelavidaquehabíallevadoenCoruscant.Obviamentemostraríanpreocupación,perosumentoryateníapreparadaunarespuestaque,sibiennodecíatodalaverdad,tampocoeraunamentira.LadecisióndelConsejoyaselatemíanambosdespuésdelúltimoincidente,ynoeradeextrañarqueunjovenimpetuosocomoél,afectadoporlaperturbadoranoticia,huyeradelTemplolamismanochesindespedirsedeamigosycompañeros,enunarranquealocadoquedemostraríadefinitivamentequenohabíanerrado.Lomásprobableseríaque
9
enunoodosdíasvolvieraavergonzadoadisculparse,adespedirseadecuadamenteyasumirsunuevasituación.Ysinolohiciera,quizáscreeríanquehabríaretornadodirectamenteaCorellia.Esemargendetiempoledabahorassuficientesparaconseguirmarchardelplanetasinllamarlaatención.Acordaronquelarutaqueseguiríalatendríaquetrazarélmismo,sinquelasupierasumentor.NoqueríaarriesgarseausarnielCorredorCorellianonilaEspinaComercialCorelliana,quesibienerandelasmásrápidastambiénesciertoqueparasufamiliaseríamásfácilencontrarsurastro.Dominandobuenapartedelosconvoyesytransportesdedichasrutashiperespaciales,conlasquesehabíaforjadosufortuna,notendríandificultadalgunaenobtenerlosregistrosdelpasaje.Nopodíaocultarsuidentidadpuesnodisponíadecredencialesfalsas.LavíaHydiana,sinembargo,aunqueigualmenteutilizadacomercialmenteporsufamilia,estabamayormenteoperadaporotrascorporacionesdelacompetencia.Lellevaríamástiempoperoseríamásseguro.Reservóporlotantobilleteenclaseturistaenunapequeñanaveindependienteconcapacidadparacuatrocientospasajeros,nosometidaaningunacorporación,quecubríalaRutaComercialPerlemianahastaBrentaalIV,sistemaquesecruzabaconlaVíaHydiana.Entansolocuatrohoras-larapidezalinicioeramásventajosa-yaestabaenunadelasestacionesorbitalesvalorandoloshorarios,duraciónyprecioshastaMalastare.Optófinalmenteporcomprarlitera,encabinacompartidadenueve,enuncrucerodelíneacuyolímitedepasajerosseríandeochocientos,peroquetranquilamentepodíanexcederseenunaodoscentenas,entresobornos,polizonesyregistradosfalsamentecomotripulación.Elviajedurócatorcelargosdíasentreparadasintermediasylentossaltosalhiperespacio,aguantandotodotipo
10
deincomodidades,malacomidaynumerosascolasparatodo.Peroentretantamultituderafácilmantenerseocultoaojosindiscretos,yaunquealtercerdíayacreíaquesupartidahabíasidotodounéxitonobajólaguardia.Mejorpecardeexcesodecautelaquevolverasu«cómoda»vidaenCorellia.UnavezdesembarcóenMalastare,dedicótresdíasadesplazarsedeunaciudadaotrausandotransporteslocales,yotroscuatrobuscandoaalguiendispuestoallevarleaLoome.FinalmenteencontróalcomercianteYorasDeem.Loomeseencontrabarodeadodeuncúmulodenebulosas
oscurasdelsectorQuessquehabíanocultadolaestrelladesusistemasolaraloscartógrafosdelaRepúblicaGaláctica.FueronunostaciturnosprospectoresdemineralesdellejanosistemadeOldMankooquienestraspasaronlaregiónoscurayencontraronprimitivassondasespacialesenelduodécimoymásalejadoplaneta,queaúnemitíantenuesseñaleshaciaelcuartoorbeplanetario.Losrestosdeuntransbordadoraccidentadoenunadelaslunasdelséptimoplaneta,conlosesqueletosdesutripulaciónenelinterior,coninsigniasybanderasdesconocidas,confirmaronlaexistenciadevidainteligente.Siguiendoelprotocolodeactuaciónenestoscasos,senotificóelhallazgoalserviciodeexploracióndelaRepública,quienesseencargarondeestablecerlasprimerascomunicacionesconloshabitantesdelsistema,deunamanerapacíficaperoprudentealignorarlareacciónquepodríantenerantelamásqueprobableprimeravisitaextraterrestredesuhistoria.LacivilizacióndelsistemaLoomehabíadesarrolladounatecnologíabásicadeexploraciónespacial,yunosanticuadosmotoresdecombustiónparaelviajeinterplanetario,claramenteinadecuadosparairmásalládel
11
bordedelsistemasolar,aunquelosuficientecomoparaconocerelrestodeplanetas.Apartirdeentonces,hechosqueocurrieronhacetansolotrescientosaños,LoomeexperimentóunasúbitarevolucióntecnológicagraciasalasinnovacionestraídasporlaRepública,pequeñaencomparaciónconeltremendoimpactopsicológicoquesuponedescubrirnosóloquenoestabansoloseneluniverso,sinoqueademásyaestabanasignadosaunsectorllamadoQuess,queasuvezformabapartedeunagalaxiaabundantementepobladayconungobiernocentral.Todaestacuriosahistoriadelplanetaselahabíacontado
YorasDeemaKilianensuviaje.RecordócómoseveíaLoomedesdeelespacioexterior.Unplanetarealmentehermoso.Unmundocontresgrandescontinentesmontañosos,elprimeroalargadoysolitario;losdosrestantesunidosporunaestrechalenguadetierraenelecuador,unoalnorteyotroalsur.Entotallamasaterrestreocuparíaaproximadamentelamitaddelasuperficieglobal,yelrestoeranocéanos.Lamitaddelhemisferionorte,desdeelpolohastaelprimertrópico,estabatotalmentehelado,congelandoelmardurantetodoelaño,loqueuníaatravésdelhieloelprimercontinenteconlosotrosdos.Elpolosur,alcontrario,noestabaheladoynohabíatierraalguna:unrevoltosoocéanosacudidoporviolentastormentas.Elclimaseptentrionalseadentrababastanteentierraalverselaregiónnortedeamboscontinentesmayoritariamenteblanca.Granpartedelasuperficieterrestreestabasurcadaporcordillerasquerecorríanloscontinentesporloscuatropuntoscardinales,acompañadosdecaudalososríos,grandeslagos,yfrondososbosques.Alolargodelecuadorabundabanvallespocoaccidentados,salpicadosdellanurasdehierbayclimas
12
templados.Elcontinentesureraelmenosmontañosoy,hacialaregióncercanaalalengüetadetierradeunión,alsurdeunagranbahíaabiertaalmarcentral,seencontrabaelespaciopuertodelplaneta,enLoormist,lacapitalmundial.NadaqueverconlashabitualesinstalacionesespacialesqueKilianhabíavistoalolargodesujovenvida.Calculóquepodíadarserviciosolamenteaunatreintenadepequeñasnaves,mayormentecarguerosligerosopesadosdecomomuchocienocientodiezmetrosdelongitud.LacorbetacorellianadesutíoGarek,detenerqueaterrizar,deberíahacerloenalgunallanuraexterior.NoeralaprimeravezqueYorashabíahecholarutaMalastare-Loome.Yahabíavisitadoelplanetaenunadecenadeocasionesyconocíabienlasrutasdedescenso.Laatmósferasuperiordelplanetasufríaelpasodefuertesvientosencasitodoelorbe,ylazonamáscalmadaseencontrabacercadelecuadorenunvectordeaproximaciónadecuadoalespaciopuerto.Abandonandolosrecuerdosdesupequeñaodisea,lamentede
Kilianretornóalacantinadelespaciopuerto,convistasalasverdespraderasexteriores.Nohabíamuchagenteylamayorparteeranlugareños.Loslomest,loshabitantesdeLoome,eranmuyparecidosacualquierrazahumanoide,perounpocomásbajosycorpulentos,compactosydeextremidadescortas,deanchacara,gruesaspestañasycabellosdeunfuertecolorrojizo.Muchossedejabanespesabarba-inclusoalasmujereslescrecíaunamuyfina-,yporlasgruesasvestimentasquellevabandebíadehacerbastantefríoenelexterior,porloqueseríanecesario
13
comprarsealgodeabrigo.Noseveíanapenasrazasdeotrosplanetas:algúnduro,variossullustanes,humanosdedistintossistemasyotrosgran.Lellamólaatenciónlacantidaddetiendascomerciales,tantascomoenotrosespaciopuertosdemayortamaño.Imaginóqueseríaellugardondemejorsepodríaconseguirtecnologíamoderna.Descubrióadoshombresqueleestabanmirandodesdela
barradelestablecimiento.Elprimerotendríaunoscuarentaañoscumplidos,deaspectorudo,espaldaanchaybuenportefísico;cabellocastañooscuroybarbacorta;miradahonestaperoreservada.Sututorenlaacademialehabíaenseñadoaestudiaralaspersonas.Encadareunióndiplomática,ocadavezqueteníaqueacompañarleenalgúnencargo,leaconsejabacentrarseensusinterlocutores.«Fíjateconquienhablasyconquienteencuentras;intentaaveriguarcómoesapartirdesusgestos,sumanerademoverseodelasposturasqueadopta;cómoviste,québebe,quédesea,enquépiensa».Enlamayorpartedelasocasionestratabaconpolíticos,embajadoresoburócratas.Aquelhombrenoeranadadeeso.Colgabadesucinturónunapistolablásterestándar;eraelúnicohombrearmadoquehabíavistoaexcepcióndelosguardiasaduaneros.Quienleacompañabaeraunancianodeunossetentaaños,depelogrisconcalviciedesdelafrentehastalacoronilla.Parecíaunmonjesacadodealgúnperdidomonasterio.Seapoyabaenlabarray,ligeramenteencorvado,ledecíaalgoasuacompañante.Setranquilizó,respirandosuavementeyabstrayéndosedel
espacioasualrededorhastaquesoloexistieranaquellosdoshombres.Lasanterioresvecesenlasqueintentócaptarlamentedeotraspersonassiemprefuecon«sujetospasivos»,quenose
14
resistían,comootrosalumnosomaestros.Normalmentenoseatrevíacondesconocidosporqueeramásdifícil,peroqueestuvierantancercalefavorecía.Centrosumiradaenellos.Delancianoemanabaunasensacióndetranquilidadquelesorprendió;parecíaunparientelejanoalquehacíatiempoquenoveía,conelquesiempresehubierallevadobien.Eraagradable.Delotrohombrenopercibíanada,salvoquizásserenidad.Noconseguíaaccederaél,perotampocoparecíaresistirseactivamente.Lovolvióaintentarenfocandoconmayorintensidad,olvidándosedelanciano.Queelhombrellevarasumanoalaempuñaduradelblásteryoyerael«click»delsegurodesbloqueadolesacósúbitamentedesuconcentración,soltandounrespingoenlasilla.Ambosdejaronlabarra,sonriendo,loquenoimpidióqueKilianselevantaradeunsalto,preparadoparanosabíamuybienqué,buscandounavíadeescape.Elbrazodeaquelrobustohombresealejódelarma,ofreciendoensulugarlamano.
–¿KilianHightowers?–elhombrearmadorompióelsilencio,lamiradadesorpresadeljovenconfirmósusuposición–.SoyAlecBrounsapier,peropuedellamarmesimplementeBronx.AmiamigolellamanMirlo.Loestábamosesperando.
–Eh...¿Quiénleshaenviado?–noesperabatenerrecibimientoalgunoynolasteníatodasconsigo.Estoshombrespodíanhabersidoenviadosporsutío,pero
¿cómopodríasabersufamiliaquesedirigíaaesteplanetarecónditodelBordeCentral?–Vaya,elchicoesdesconfiado–dijoretirandolamano
ofrecida–.Hacebien.Hayqueserprecavido,sobretodosiviaja
15
deincógnito,¿verdad?–VenimosdeLaGranja-intervinoMirlo–.Sututor,Coshar
Teelk,noshablódeusted.¿Esolotranquiliza?–Sí–respondióKilianaliviado,sóloCosharlehabíahablado
delaexistenciadeLaGranja–.Encantadodeconocerlos.–inclinólacabezaamododesaludo–.SoyKilian.Perdonenmifaltadeeducación.Hasidounadescortesíapormiparte–contestóprotocolariamente,noporsinceridad.Bronxrestóimportanciaalasuntoconungestodesumano.–Bueno,supongoquenohahechounviajetanlargocomo
parapreocuparseahoraporlasformalidades.Empiezalaépocadelasnevadasyaúnlequedauntrechoporrecorrer.¿Legustaríavenirconnosotros?Responderemosasuspreguntasporelcamino.–Sí,claro–respondió,acompañándolesalexterior.
16
Elaviso
LacorbetacorellianaTorreIemergiódelhiperespacioprovenientedelsistemaLianna,entrelasórbitasdeCorelliayDrall,máscercanaalaprimeraquealasegunda,peroasuficientedistanciacomoparanocolisionarconningunanavequeseaproximaraalespacioexteriordelprincipalmundodelsistemaCorelliano.Tardaríaunahoraenalcanzarlaórbitaexteriordelplanetacapitaldelsector,dondesesituabanlasvariadasestacionesespacialesdeproducción,ydondelaCorporaciónHightowersmanteníaelprincipalcentrologísticodesusnegocios.Tanprontocomoseverificóelcorrectofuncionamientodelosmotoressublumínicosyquelasalidadelhiperespacionohabíaocasionadoningunaanomalíaenningunodelossistemasdelacorbeta,iniciaronlascomunicacionesdelpuentedemandoconlasoficinascentralesdelaCorporación,ubicadasenCiudadHightowers,unodelosdistritosdelametrópolisCorona.TorreIeralanavepersonaldeGarekHightowers–propietario
delaCorporaciónHightowersycabezadelamilenariafamilia–,queutilizabatantoenmisionescomercialescomoparaasuntospersonales.Eraunhombredefazseriayrespetable,morenoperoconalgunasentradascanosas.Esperabapacientementeelrestablecimientodelasconexionesenlasaladeoperaciones,unaestanciahabilitadaenlacubiertasegundacomocentromóvildelaCorporación,dondepodíadirigirlacompañía–
17
tambiénerasuPresidente–comosiestuvieraenlasedecentral.Lasalacontiguaeraladesensoresycomunicacionesy,aunqueestabaalserviciodelpuentedemando,habíanderivadoloscablesparaqueenlasalapudierantenerconexióndirecta.Sentadoadosmetrosaguardabasusecretariopersonal,dispuestoarealizarelprimerfiltradodemensajesentrantes,mientrassuseñoratenderíalavideoconferenciaquenecesitabainiciarcuantoantes.Garekhabíadadoórdenesalcapitándelacorbetaparaqueretuvieralascomunicacionesdelosdirectoresgeneralesdetransporte,quesindudatendríannovedadesquecontarle–paraquienescualquierasuntoeraurgente–,conelfindedarprioridadasuhijaDarlah,laprimogénitayherederadelimperiofamiliar,máximavozdelaCorporacióncuandoélnoestabapresente.OyóunpitidotoscodeencendidoyelbellorostrodeDarlah,alquelaedadnoparecíahacermella–pasabalacincuentena–,aparecióenelmonitordelasaladereuniones.PorlaimagenqueaparecíapudocomprobarquesuhijaseencontrabaeneldespachodeTorreAugusta,elrascacielossededelaCorporaciónyhogardelafamilia.–Mealegrodeverlo,padre–escuchólaclaravozdeDarlah
Hightowers–.Esperabaansiosasuregreso.¿Cómofueronlasnegociaciones?–Comoesperábamos–respondióGarek–.SistemasSienarde
laRepúblicanoseráunimpedimentoparanuestropróximoacuerdo,acambiodequeseannuestrosproveedoresdelanzaderasdetransporte.–Undurogolpe–apuntósuhija–.AlaCorporaciónCorelliana
noleagradaráquerescindamoselcontrato,loquepodríahacerlescambiardeidea.
18
–Tranquila,elcontratoconSiennarselimitaalaslanzaderasquerequieranarmamento–aclaróelcabezadefamilia.–Esoessólounapartedenuestrasnecesidades–sealegrósu
hija–.Únicamentelasrutasdelbordeexteriorsonasaltadasporpiratas.–¿Cómovalahuelgaencubiertadepilotos?–cambiódetema
elcabezadefamilia.–Lamentablementesinvariaciones,padre.Estoypreparando
losinformesparaquePerkinspuedaecharlesunvistazoencuantonossentemosjuntos.–Disculpelainterrupción,señorHightowers–dijoelaludido–.
Tenemosunmensajeprioritarioqueatender.–Perkins...–Garekrecriminóalsecretarioconlamirada.–Esnuestroasociado–aclaróimpertérritoelsecretario,buen
evaluadordecuandodebíahablarycuandocallar;laocasiónlomerecía.–Disculpa,Darlah–lacaralecambió,entendiendola
importanciadelasunto–.ComunicaaKneieléxitodelacuerdoyencárgatedelossiguientespasos.–Claro,padre.Elrostrodesuhijadesaparecióinmediatamentedelmonitor,
viéndoseremplazadaporunapantallaennegroconunúnicoindicadordeconexióndevozenunadelasesquinas.Aunaseñal,Perkinsiniciólallamada.Alcabodeunrato,seescuchóunavozgravemetalizada,propiadeundistorsionadordesonido.–KiliansehafugadodelTemplo.
19
–¡¿Qué?!¿Cómoesposible?–respondióGarekasombrado.–Ayerporlanoche–detallólavoz–.Micontactomeha
avisadoestamañana.HeaveriguadoquesedirigehaciaBrentalIV.Nopuedoperdertiempoinformándoledelosdetalles;probablementeharáuntransbordo.Lacomunicaciónsecortórepentinamente,dejandoaGarek
visiblementemolesto.Ningúnempleadosuyo,independientementedesucargoenlaCorporación,lehabríaninguneadodeesamanera.Nisiquieralotolerabadelafamilia.Perosuinterlocutornoeraunempleadoennómina,almenosdelamaneraconvencional,ydesdeluegotampocounparientesuyo.Lohabíacontratadoporserelmejorenloquehacía,algoquelehabíademostradoenreiteradasocasiones.Además,laceleridaddelosacontecimientosjustificabansucomportamiento;BrentalIVeraelcruceentredosimportantesrutashiperespaciles,laVíaHydianaylaRutaComercialPerlemiana,unsistemadetransitoentrenumerosasopcionesdeviaje.Parasusorpresa,susobrinohabíaelegidoacertadamenteelcaminodehuida:podíadirigirsehaciacualquierplanetaentrelasColoniasylosTerritoriosdelBordeExterior.EstaúltimarebeldíadeKilianlesupondríaunretrasoinesperadoenelimportanteacuerdoquedebíafiniquitar,perosuprimogénitasabríadarlasoportunasexplicaciones,disculpandosuausencia.ConunalevemiradaindicóaPerkinsloquedeseaba.Elsecretarioencendióelcomunicadorinternodelacorbeta.–CapitánDexterios,puentedemando–notificóelcomandante
delanave,saludandodisciplinadamenteatravésdelmonitordelasala.–Capitán,calculesaltoparaCoruscanteinformeaTorre
20
Augustadenuestrasintenciones–ordenóGarek–.EncuantolleguemosdiríjasealoshangaresmáscercanosalTemploJedi.–Alaorden,señor–respondiósolícitoelcapitándelanave.
21
Expectativas
Lostrescaminaronunosnovecientosmetros,alejándosedelespaciopuerto,hastaunaplanicieusadaparaelaparcamientodevehículosterrestres.KilianHightowerssefijóenlosdiferentesdeslizadoresterrestres,aéreoseinclusoalgunamoto-jet.Porlogeneralmodelosestándaryantiguos,ningunoquemerecieralapena.SesubieronauncamióndeslizadorTrastA-A5,unvehículoterrestredemásdeveintemetrosdelongitud,bastantecomúnparaeltransportedemercancías,quehabíasidoadaptadoparahabilitarlamitaddelanteradelazonadecargacomohabitablecontresliteras,unaneverayunamini-cocina.Elrestodelacargaestabaocupadoporcontenedores,cajasymaterialdiversoqueparecíahabersecargadorecientemente.–Esteseránuestromediodetransportedurantelospróximos
días–dijoBronx–.Esunviejotransporterecuperadoquemehadadobuenservicio.–¿Próximosdías?–preguntóKilianatónitoalsubirdentro,
dejandoelpetateenlazonadecarga–¿Tanlejosvamos?–Bueno,tenemosqueiralasMontañasGélidas,yesoqueda
enelcontinenteNorte,despuésdepasarelistmodeGrunienberg.MientrasestemosenelcontinenteSurloscaminossonbastantedirectos,perodespuéshayquedarbastantesrodeosacausadeloaccidentadodelterreno.–¿Ynodisponendeningunanaveaérea?–preguntó
22
extrañado.Undeslizadorterrestresealzabaentremediometroytresde
altitud,flotandoporencimadelasuperficie,rocas,zanjasycualquierobstáculoserio,inclusobosquesbajos,perosusrepulsoresnoeranadecuadosparaevitaracantiladosycualquierespacioabierto.–No.Aquíenelsursonmásfrecuentes,perosiguensiendoun
lujo.Enelnorteapenashay,ytampocoesqueseanmuyútiles;lasfuertestormentasseptentrionalessoncapacesdederribaracualquierpiloto–Kilianloponíaenduda,peroselocalló–,ycréemequesiestallanesmejorpermanecercercadelsueloenvezdeenlaatmósfera.¿Sabráconducirlo?–Bueno,hemanejadotodotipodeaéreos,moto-jetsy,
sobretodo,aceleradoresyvainas.Supongoquesabréhacerlo–ironizómientrasseacomodabaenelsillóndelpiloto–.GanénumerosascarrerasentodoelsistemaCorelliano.–Bien–suspiróBronx–.Serásuficienteconquepodamos
turnarnosalosmandos–Kilianobservóquesedesabrochabaelcinturóndelblásteryguardabaelarmaconsufundaenuncompartimentolateral–.Veráqueloshemosadaptadoparaquebasteunatripulacióndedos,encasodequefueranecesario.Empezarásiendomicopiloto,asíqueyapuedecambiarsedeasiento.DespuéslereemplazaráMirlo.Porcierto,elviajeserábuenoparaqueseaclimate.Aquíeldíaduratreintayseishorasestándar,ytenemosluzduranteveinte,porloqueundíadaparamucho.Procuraremosquedescanse.
23
Endosdíasseadaptóalosturnosrotatoriosdepilotajeque
habíaestablecidoBronx,conparadasparaestirarlaspiernasodormirdediezadocehorasporlanoche.AlcuartopermitieronqueelmuchachofueraelpilotoprincipaldelTrastA-A5,controlandoquenoalcanzaraelmáximode160Km/hdelpesadotransporte.Losdíasselehacíanextremadamentelargos,comoeradeesperar,aunquelosoportababiengraciasasujuventudyalentrenamientodelTemplo.Queríacausarlesbuenaimpresiónyaguantarsuritmo.Teníaquedemostrarlesquepodíaaguantarcualquiertareaqueleimpusieran.Cumpliríaconlasórdenesqueledieran;deestamaneraBronxyMirlohablaríanbiendeélanteelmaestro,algorecomendablesiqueríaseradmitidoenLaGranja.Nosabíabienquetipodecentroera,nisiquieraporquéla
llamabanasí.Noeraunnombremuyadecuadoparaelnoblepropósitoquecumplía,perosíparanodestacar.SuponíaqueenelTemploJedimuypocaspersonasdebíandeconocersuexistencia,ymenosaúnsulocalización;quizássoloCosharyalgúnmaestrodelAltoConsejo.Sumentor,quenolehabíadadomuchosdetallesdelsitio,lehizoprometerqueguardaríaelsecretoantesderevelarleelsistemaestelardondeseencontraba.Conocía,porlasclasesdehistoriaalasqueacudió,quetraslabatalladeRuusan–hacíayacasiunmilenio–,laOrdenJedidecidióquenovolveríanadispersarsusacademiasporlagalaxia,dadoelriesgoquesuponíaquealgunoscaballeroscayeranenelreversotenebrososindescubrirloatiempo.CentrandolaformacióndelosfuturoscaballerosenelTemplo,bajolaatentasupervisióndelosmássabiosmaestros,los
24
alumnosaprenderíanadominarLaFuerzasinriesgoacaerenlatentacióndeusarlosensupropiobeneficio,corrompiendosuespíritu.Antiguamentenosoloseconstruíanescuelasdeformación,sinoquetambiénsefundabancentrosdeestudioygrandesbibliotecasdondepreservarelconocimientoadquiridotraslargossiglosdeobservaciónypráctica.Algunaspocasdeellas,comoladelgranMaestroOdan-Urr,reuníatodaslasdisciplinasenunmismocentro.SinembargotodoaquellosehabíaperdidohacíayamuchotiempoyelúnicolugarqueexistíaenlaactualidaderaelTemplodeCoruscant,lacapitaldelaRepúblicaGaláctica.Tampocosabíamuchodelmaestroquedirigía«laescuela».
EraevidentequesidealgunamaneraobtuvolicenciadelConsejoparaconstruirunaacademiadebíasertansabio,veneradoypoderosocomolosmiembrosdelamasaltainstituciónjedi.SabíaporsututorquehabíasidoelpropulsordelosDiálogossobrelaCiencia,unaseriedeencuentrosenlosqueunospocosfilósofosyeruditossereuníanparadebatir,comprenderycompartirlosaspectosmásocultosdeestecampodeenergíaqueuníaelespacio,eltiempoytodalavidamanifiesta.Aquellasreunionestuvieronlugardosdécadasatrás,yavecesacudíancomooyentesalgunoscaballerosypadawans,comofueelcasodeCosharTeelk,que,condieciséisañosdeedad–lamismaqueteníaKiliancuandopisóporprimeravezelTemplo–,habíasidoinvitadoporsumaestroapesarquedeaquellanoentendíagrancosayque,comomuchosdelosaprendices,deseabamásasistiraotrasclasesmásemocionantescomoelentrenamientoconsabledeluz.UnlustromástardeelmaestroAlDalmainformódesuintencióndeabandonarel
25
servicioalaOrdenyretirarseaunrecónditoplanetaparaproseguirconsuparticularbúsquedadelossecretosdeLaFuerza.Losencuentrosnoduraronmuchomástiemposinsupresenciayseclausuraron.Estasreflexiones,quehabíatenidotiempoderepasardurante
sutravesíaespacial,leanimabanacomportarseconsumaeducaciónyexquisitocuidadosinoqueríavolveraarruinarsuinstrucción.Aúnnohabíaestimadooportunopreguntarlesporsudestino,porelmaestro,oporeltipodeentrenamientoquerecibiría.EnCoruscantnofueinstruidoenelsabledeluzalestarenperiododeprueba.Enlosdosañosquepermaneciónisiquierapudotocaruno,aunquesíestabarodeadodepadawansycaballerosquedemostrabansushabilidadesconelarmadurantelasclasesoenlaspruebas.Inclusoniñosdeseisañosrecibíansablesdeentrenamientonoletales,adaptadosparaevitaraccidentes.Tansolounavezintentóconvenceraunmuchachodequeledejaramanejarlo,conlaexcusadequeteníaqueajustarloparareducirlaintensidaddelcaracterísticozumbido,cuandosumentoraparecióylemandóiraservirdeobjetivomóvilalrestodelaclase.Yaquetantoapreciabaelarmaestaríabienaprenderaesquivarla.Sepasóelrestodelajornadahuyendodeunajauríadecríosdeochoacatorceañosqueobtuvieronpermisoparatomarlatorre,haciendoalusiónasuapellido.Teníalafirmeconviccióndenovolveracaerenlosmismoserroresyganarseelderechoaaprenderelmanejodelsabledeluz.YesperabaquenohubieraniñosenLaGranja.Sentíacuriosidadporsusdosacompañantes.AlecBrounsapier
–elhombrequesehacíallamarBronx–eraelquellevabalavozcantante.Senotabaqueestabaacostumbradoalliderazgoytenía
26
dotesparaello,porsuformadeexpresarse,demoverseocuandopermanecíasentado.Hablabapocoperolonecesarioparadejarbienclaroquéseesperabadecadauno.Sabíadirigiralaspersonas,perolaautoridadquemanabadeéleradiferentealade,porejemplo,sutíoGarek.Suparientenodialogaba:ordenabadandoporhechoquelascosasdebíancumplirsesegúnsusdeseosypropósitos.Desviarseuncentímetrodesusmandatos,bienporiniciativapropiaoporhaberlasinterpretadoincorrectamente,podíasuponerunadegradacióndelcargo,eldespidodirectooinclusoarruinarsufuturoprofesionalsipermanecíanenelmismoplanetaosistemadondeélrespiraba.Buenapartedelosempleadosqueteníantratodirectoconeldespóticoempresariosentíanuntemerosorespeto.Losquetrabajabanlejosdesudesagradablecompañía,lamayoríadelosasalariadosdesucorporación,temíansunombreporlaleyendaquegirabaentornoaélyporlafamosacircularPMIremitidadesdesugabinetedepersonal,cuyassiglassignificabanPendientedeModificaciónInterna,esdecir,pendientederevisióndesueldo,delacategoría,dellugarodelpuestodetrabajo.LostrabajadoreslallamabanvulgarmentePifiaMonumentalIrreversible.LodeBronxeradistinto:suvozinfundíaconfianza.Porlo
pocoquehabíavistoeradisciplinadoydiligente.Organizólosturnosdepilotaje,dedescansoylascomidasporhorariosquesecumplíanconesmero.Noparecíaqueestuvieradándoteórdenes,peroaceptabassusindicacionescomosiasílofueran.Lasseguíasporquehacerlocontrarioodeotramaneranoparecíatenermuchosentido.Eraunreciénllegadoycompartíadurantemuchashorasundiminutoespaciocondoshombresqueno
27
conocíadenada,perosesentíacomosiformarapartedeunequipo,unasensaciónquesólohabíatenidoconCosharTeelk.Dedujoqueteníaquesermilitar,ohaberlosido,ydealtorango.Mirloteníaunairemásfamiliar.Era,sicabe,mássilencioso
quesucompañero;asuladoBronxparecíaunmercaderparlanchín.CuandopilotabaelTrastA-A5permanecíacallado,centradoensuconducción.Seasemejabaaunpilotodecargueroscomerciales,acostumbradoahacerlamismarutaespacialunayotravezsinvariarsurecorrido.Cuandocedíasuasientoseretirabaalapartetraseradelcamióndeslizadorymeditabaausente.LerecordabaaloseruditosdelTemploquesequedabanlargashorasencontemplación.NotabaclaramentelaFuerzaenél:lerodeabaunaaureolainvisibledeenergíaquenoocultabayqueKiliansentíasutilperofirme.LameditaciónenlaFuerzaeraunadelasenseñanzasbásicasenlainstruccióndetodojedi,yensucasohabíahechoeldobledeclasesqueelrestodelosalumnos,lamayorpartedeellasdesaprovechadas.Durantelosprimerosmesesleenseñaronacalmarsusemocionesyralentizarsuspensamientos,ysoloencontadasocasionesllegóaexperimentareseestadodearmoníaconlaFuerzaquemanifestabaMirlo;durantetresocincominutos,aunqueCosharleasegurabaquenuncahabíasidomásdediezsegundosseguidos.Aquelancianoseanclabaeneseestadoalospocosminutosdeacomodarseconlaspiernascruzadas,ynoloabandonabahastaqueselevantaba.Esaeraotra:nohacíafaltaavisarledesusturnosdetrabajo.Cincoodiezminutosantescambiabasurespiraciónysabíasqueenbreveibaasalirdesutrance.CuestionósirealmentesellamabaMirlo.¿NopodríaserelmaestroDalmahaciéndosepasarporotro?¿Nopodíahaber
28
venidopersonalmenteparaevaluarledurantelatravesía?Algunosmaestrosdeltemplogustabandeinocentesengañosparaestudiarasufuturoalumnoconlaguardiabaja,sinlaactitudderespetoyreverenciaquetienenlosaprendicescuandoestánensupresencia.Porsuavanzadaedadbienpudieraserlo.–¿Compróbilletedevueltaporsiacaso?–leinterrumpió
Bronx,quepilotabaasulado,sacándolebruscamentedesusreflexiones.–¿Perdón?¿Quésiqué?–estabadesconcertado.–QuesicompróbilletedevueltaaCoruscant.OaCorellia–
matizó.–Pues,esto...no.Nopenséqué...noprevíquepudiera
necesitarlo–nosabíasiselopreguntabaenseriooeraunaformadecortarelhielo.Nolegustabaquedieraporsupuestolaposibilidaddequenofueraadmitido.AunqueKilianestabapreocupadopornodarlatalla,confiabaenladecisióndesututordeenviarleaLaGranja.–Mejor,noimporta.Sifueranecesarioyaleayudaríamosa
conseguirunvuelohastaSullustoEriadu.¿Quiénsabíaqueustedvenía?–SoloCosharTeelk–entendióadondequeríallegar,loque
Bronxqueríaeraasegurarsedequenolohubieranseguido–.Nadiemás.–¿Ningúnamigosuyo?¿Ningúnamigodesumentor?–No,ninguno.Repito:nadiemásqueCosharyyo.–¿QuérutarecorrióparaveniraLoome?–EmbarquéenuncrucerodelíneadelavíaHydianahastael
29
sistemaMalastare.Despuéscontratéunvuelocharter.–Supongoqueviajaríaconotronombre.–NohastaMalastare.Nodispongodedocumentaciónfalsa–la
rapidezdelaspreguntasleincomodaban–.Peroalmercadernoledimiverdaderonombre.«ClarenLuckewood»,ledije.Clarenmeloinventé,yLuckewoodeselapellidodeunchicoquemecaemal–sonrióbrevemente,aunqueaBronxnolehizomuchagracia,loqueborrósumueca.–Malhecho,muchacho.Sihastenidoqueviajarcontu
nombreverdaderoentransportesdelíneacualquieraconunpocodehabilidadpuedehaberteseguido,ysiteconocetambiénpuedesaberquéamigostienesycomosellaman.Eso,muchacho,esunacoincidencia.Yunacoincidenciaesunapistaquemerecelapenaindagar.–Bueno,yo...–sesonrojóapesardequenoeradelamisma
opinión:¿cómoibaalguienaescuchareseapellidoenunplanetademillonesdehabitantes,aúnsuponiendoquehubierallegadohastaallí?–.Nohevistoquenadiemesiguiera,ytuvemuchotiempoenelcruceroparacerciorarme.YenMalastareestuveenvariasciudadesdiferentesantesdeencontraraYorasDeem.SeguílosconsejosdeCosharTeelkycreoqueconesofuesuficiente.Ningúnjedimehaseguido–estabamolestoporquelecuestionara,despuésdehaberplanificadoelviajecontantocuidado–.YmellamoKilian.–Disculpe,señorHightowers.Cosharesunbuentipo,ysabio,
perolefaltaunpocodeexperienciaenciertosasuntosyprefieroasegurarmedequehatomadolasprecaucionesnecesarias.Perdonemiexcesodecelo,esustedjovenyuninocentedetalle
30
comoeselehabráparecidogracioso.Seguroquetienerazónynadielohaaveriguado,peroconvienequenotomeriesgosinnecesariosentemasimportantes.Cuidesuspalabras,ahoramismomeacabadeconfesarelnombredelcontrabandistaquelehatraído,hamencionadoalosjediymehademostradoquenomantienelacalmacuandolerecriminanunafalta,seajustificadaono.Queletratarandeseñorlepareciótanridículocomola
reacciónquehabíatenido.Sututorymentorsiemprelerecordabaquedebíaasimilarlascríticasconlamismaecuanimidadquelasalabanzas:lasprimerasheríansuorgullomientrasquelassegundasloalimentaban.Callósinsabermuybienquedecir.PuedequeBronxquisieraconocerlosdetallesdesuviaje,peroparecequeloprincipaleraponerleaprueba,sabercomoreaccionaría.Ycayórápidoenlatrampa;malcomienzo.–Leruegomedisculpeustedami,señorBrounsapier–recordó
comocomportarse–.Esundefectoquemecomentanamenudo.–LlámameBronx.Noimporta,soloqueríaprovocarle.Enel
espaciopuertohizobienenprocurarpercibirnuestrospensamientos,peroencuantopuselamanoenelblásterperdiólaconcentración.Mirlomedijoquefueunbuenintento–Kiliansonriócomplacido–.Parecequesiestácalmadoselasarreglabien,peroencuantoalgolesuperasebloquea.MencionóqueganóalgunascarrerasdeaceleradoresenCorellia.Sécomosonesascompeticiones:maniobraralamáximavelocidadquesepuedaalcanzaryenterrenosaccidentados,quizásperseguidospormoto-jetsodeslizadoresaéreosdelasfuerzasdeseguridad,loqueledaunalicienteextraderiesgo.¿Nolepasalomismocuandopilota?
31
–Cuandovueloséloquetengoquehacer–respondió–,seaarasdelsuelooakilómetrosdealtura;elvientogolpeándoteconfuerza,saberqueundescuidopuedematarte...memantienevivo.Aprendíapilotarvainasalosonceaños,ymeatrevíconlosaceleradoresalosquince.–Quizásfueradiferenteporquenoveíadirectamenteasurival,
sólopilotosconcascodifuminadosporlavelocidad.Loqueleponenerviososonlaspersonasconlasquetienequeenfrentarse.ElsilenciodeKilianconfirmólaconclusióndeBronx.Nunca
habíareparadoenesedetalle.Sabíaquereaccionabadediferentesmanerassegúnconquépersonastratara,peroaqueltipolehabíaidentificadosuproblema–unodetantos–enunaconversacióndediezminutos.IgualelmaestroDalmaeraél,ynoMirlo.–Supongoqueyasabíanquienera.Enelespaciopuerto,quiero
decir,cuandomevieron.–Bueno,Cosharnosmandósudescripciónatravésdeunode
suscanales.Nadadeimágenesholográficas.Peroeraevidentedadasutezcorelliana–Kiliansesorprendió,uncorellianonosediferenciabamuchodecualquierrazahumanadeotrossistemas–.Detodasmaneras,sabermasomenoseldíaenelquellegaríafuecosadelbellodurmientequeestáentranceahíatrás.–¿Cómopudosaberlo?–estabaintrigado,aunqueobviamente
conocíalarespuesta.–¿Esloquehacéislosjedi,no?Tenéispremonicionessobreel
futuro,unahabilidadmuyútilparaapostareneventosdeportivos.AlverlamiradadeBronxsupoqueleestabaponiendoa
32
pruebaotravez,intentandoprovocarlo.–Losjedinoutilizansuspoderesparaeso–contestó
devolviéndoleunasonrisacómplice–.ElJedinoactúaenprovechopersonal,niparaganarriquezasnipoder.Actúaparaadquirirconocimientos;paramantenerlalibertad,lavidaytransmitirsusenseñanzas.–Unarespuestaunpocodemanual,¿no?–sonrióBronx
socarrón.Kiliannosupoquécontestar.Habíaoídoesaspalabras,uotras
muyparecidas,unasmilvecesenelTemplo,ytiródeellas.–Amimehagustado–seoyóunavozsuaveprovenientedela
partetraseradelTrastA-A5.–¡Ah,yaestásdespierto!–rióBronx.–Esloquehacemoslosbellosdurmientes,enalgúnmomento
tenemosquedespertar–bromeóMirlo–.Noqueríaperdermevuestraconversación.–¿AdivinómillegadaaLoome?–aKilianleinteresabanmás
sushabilidades–.¿Pudoverloenunadesusmeditaciones?Pocosmaestrospuedenvislumbrarsiquieraelfuturomásallá,ymenosaúnsertanprecisos.–Tienerazón;ynosoyunodeellos.Eldíaexactonolo
conocíamos,perosípodíaacertarconunasemanademargen.Comoqueríamoscompraralgunasherramientasyutensiliosquenoshacenfaltaaprovechamosparahacerlosrecados.Unavezenlacapitalpodíadedicaruntiempocadadíaparaversupresenteinmediato.Aunquenoleconocíamásqueporsudescripciónpodíacentrarmeenrecibirvisualizacionesdesusituaciónactual.Sinonotabanadaeraporqueaúnnoestabaen
33
elplaneta,exceptounavezquemeparecióverlecargando¿arconesmetálicos?–Kilianasintió,seacordódelembalajequetuvoquesubiralanavedelcomerciantegran–.Fuesolouninstante,alamanecer.Porlatardetuveunavisiónmásclara:jovendepelocastañonodemasiadolargoperoalborotado,sinpelusilla;tezblancayojosderoedor.Laimagenmentalfuelosuficienteclaracomoparasuponerqueseencontrabaapocoskilómetrosdedistancia.FueelcomentariomáslargoquelehabíaoídodeciraMirlo,y
habíadisfrutadoconsuexplicación.ElancianohablabaconmodestiadesuhabilidadconlaFuerza;enelTemplosoloalgunosmaestros,ynormalmentedelConsejo,manifestabantalclarividenciahastaelpuntodeconcentrarseenunapersonaquenoconocíandenadamasqueporunameradescripción.Lamayorpartedelosmaestrosocaballerossolopodíanintuirasusamigosyfamiliares;comomuchoaconocidos.Además,eraunaenseñanzadestinadaespecialmenteaaquellosusuariosquedesarrollaranunaespecialpercepciónalaslíneastemporales.Notodoslospadawanssonsensiblesaellas,ylaclarividenciaesdemasiadotentadora,comohabíaapuntadoBronx.Verelfuturoespeligrosoydalugaranumerosasmalinterpretaciones;«elfuturosiempreenmovimientoestá»,solíarepetirelmaestroYoda.Descubriracontecimientosdelpasadotambiénescomplicado,perocomoyaocurrieronyaestándeterminados,yesofacilitalalabor.Elpresenteesmásfácil.Sieltiemposemidieraenkilómetros,elpresenteseríaelequivalenteateneraunamigoatulado.Independientementedeladificultaddelasunto,losmaestrosJedisiemprehansidomuyestrictosconlasimplicacioneséticas.«Nosedebetomaralaligeralaintimidad
34
delosseres»–decíaelMaestroKi-Adi-Mundi–.«Versobresupasado,presenteofuturo,inclusosinoseresisteyesconbuenaintención,puededescubrirasuntosprivadoseinclusosecretosquedeberíanseguirsiendosolodeél.Esviolento.Esunaviolación.Centrarosenvosotrosmismosyrespetarlaprivacidaddelosotros».Ahoraquelopensaba,¿habríavistoMirloalgosobreél?¿Y
estosdíasquehabíancompartidotransporte?Kiliansolíaprotegersuspensamientosyemocioneslomejorquelehabíaenseñadosumentor,peronosepuedeestaralertatodoeltiempo.Ahorayaseconocían,viajabaneneldeslizador.¿Ysiyasupieradesufamilia?DesuspadresyelcostequeleshizopagareltíoGarek,aellosyalafamiliadesumadre;sulibertad,sureputación,suvida...¿Quiénlepodíaasegurarqueestabarespetandosusrecuerdos?Esteviejonotuvoinconvenientealgunoenescanearloparasaberdesullegada.Losmaestrosnolohubieranhecho,sehabríanenteradodecualquierotramanera.–¿Seencuentrabien?–preguntóMirlo.–¿Qué?–respondióaturdido.Ambosleestabanobservando.
Bronxalternabalamiradaentreelterrenoporelquecirculaban,cadavezmásagreste,yél.Mirloleobservabaconatención.–Sehaquedadoensilencio.¿Seencuentrabien?–Lehasasustadocontuverborrea,Mirlo–dijoBronx–.Llevas
calladodesdequepartimosyahoratedaporhablar.¿Quétehaocurrido?¿Acumulabaslaspalabrasenlapuntadelalenguayahorahansalidotodasdisparadas?Entreesoytufeajetaesnormalqueeljovensequedemudo.–Estoybien–respondiófinalmenteKilian,extrañadoporla
35
familiaridaddetratodeBronx–.SoloestabasorprendidodesuconocimientosobrelaFuerza.Esincreíble,nosabíaquesepodíasertanpreciso.–Noestanraro,señorHightowers,sisepracticacon
constancia,serenidadypaciencia,ytieneunabuenaguía.SidisponedelascualidadesprecisaspuedesermuchomásútilquelashabilidadesconelsabledeluzomoverobjetosconlaFuerza.Mirlocallóunmomento.Parecíaestudiarle.Despuésagregó:–LaFuerzaestáentodaslascosas,vivasymuertas.LaFuerza
lointerconectatodo,lounetodocomountodo.Nosotrosvemoseltiempolinealmente,enunadirecciónconcretayenunúnicosentido.ParalaFuerzatodoespresente,todoesahora.Cuandounofluyeconsucampopuedeverlasconexiones.KilianHightowers,ustedtieneesaconexión;solotienequedesarrollarsupotencial.–Lehasanimadodemasiado–opinóBronx.Elancianomiróhaciaatrásyobservóalmuchachodormidoen
unadelasliteras.Bronxseguíapilotandodenoche,sinparadas.HabíaencendidolospotentesfocosdelanterosysuperioresdelTrastA-A5,yactivadolostransreceptoresdeespectrocompletoenmodobarrido.ElcomputadordesensoresFabritechStanalizabalaorografíadelterrenoenveintekilómetrosalaredondaylarenderizabaenunodelosmonitores,mientrasquelapantallaadyacentemostrabaelmapameteorológicodela
36
regiónylaspróximasprevisionestransmitidasvíasatélite.Habíanalcanzadolascordillerasdelcontinentenorteyeranecesarioextremarlasprecauciones.Lasnevadasnohabíanllegado,perolosfuertesvientosdesviabanlatrayectoriadeldeslizadoryBronxlacorregíaconstantemente.Pequeñospedruscosimpactabandevezencuandoenelcascodelvehículo.Elvendavallosarrancabaliteralmentedelasmontañasyloslanzabacomoproyectiles.Porfortunaningunaerademasiadograndecomoparadañarlanave,perosialgunoalcanzabaalgunodelossensoresexteriorespodríanquedarse«ciegos».–Loquehedichoescierto.Elchicoessensible,muy
perceptivo,peronolopuedecontrolar–sejustificóMirlo–.Ademásteníaquedistraerlo,algolehizorevivirelpasado.–Algooalguien–inquirióBronx.–Noheleídosumente...almenosapropósito.Sus
pensamientoserantanclarosqueprácticamentelosproyectaba.–Tusabrás–lereprochó.Losdoscallaronunosminutos.–¿Yquépasadoesese?–Noestoyseguro.Algorelacionadoconsuspadresytodasu
familia–estavezfueMirloquiensonrióburlonamente,respondiendoalacuriosidaddesucompañero–.Estámuymarcadoporsufamilia.–Bueno,nolefuercesnada,comohicisteconmigo.–Túmelopediste.Nomeatreveríahacerlosin
consentimiento.Respetoatodoslosserescomohermanos.Cosa
37
diferenteesquenotegustaraloquedescubriste.–Dejemoseso...«Eselinconvenientedetenerunamigosincero»,pensóBronx.–Estábien,¿quéimpresiónteda?–prosiguióMirlo.–Estenazypersistente.Hacumplidosinquejarseconsu
trabajo,yparecequesabeobedecerórdenes,aunquenosésilohaceporrespetooporsupropiointerés.Seríaunbuensoldado,quizásunpocodesobediente,peronadaquenosearreglecondisciplinayfirmeza.–Tienepacienciaparasegúnquécosas.Semueredeganasde
preguntarsobreLaGranjaysehaaguantadohastaahora.–Puesyanovaatenerqueesperarmás.Lovaaverconsus
propiosojos,estamosllegandoalvalle.Vedespertandoalmuchachoparaqueseprepare.UnahoramástardeelTrastA-A5seadentrabaenunalargado
valleflanqueadoporaltascordilleras,invadidasporfrondososbosques,queloresguardabandelosvientos.Estabaamaneciendo,unríoserpenteabaporlaspraderascubiertasdealtahierba.Kilianadmirabaunespectacularpaisajedecolinas,montañasy,endefinitiva,naturaleza.AcostumbradoalasmasificadasmegalópolisdeCoruscant–dehecholacapitaldelaRepúblicaeraunaciudadquecubríaelplanetaentero–,nuncahabíaestadoenunplanetacontantavegetaciónsilvestre.Bueno,enrealidadCorellia,suplanetanatal,eramayoritariamenterural,manteniendolaactividadindustrialenlasplataformasespaciales.Peroélhabíapermanecidocasitodasuvidaenlacapitaldelplaneta,sinmuchasposibilidadesdevernaturaleza.Seimaginabaquelaacademiaseguiríaunaarquitectura
38
moderna,propiadelosjedi.Torrescilíndricas,cúpulascristalinasograndespirámidespodríancombinarmuybienenesteparaísonatural,mezclandotecnologíayvegetación,bienalzándoseenmediodelvalleoincrustándoseenlaladeradealgunadelasmontañas,quizásconunoportunohangarhoradadoenella.Hangardesuperficie,claro,puesyasabíaquenodisponíandemejoresvehículos.Siguieronelcursodelríoquecirculabaporelvalleen
direcciónsuroeste.Primerovioasuderechacamposdecultivo,odedujoqueaquellossurcosenlatierraconplantasordenadasadistanciasfijasloeran,conalgunoscampesinostrabajandolatierraquelessaludabanconlamano.Tuvounmalpresentimiento.Despuésvioasuizquierdaunespaciocercadoconmonturasbípedasyanimalesdecría,conestablosmásalsury,porúltimo,unaconstruccióndecuerpoprincipalydosalas,depiedraymadera,quesenotabaquehabíasufridodiversasreformas.Eldeslizadorterrestresedirigióclaramentehaciaaquélrústicolugar,finalizandosuviaje.Laexpresióndesucaraeraunpoema:losojosbienabiertosy
redondos,lascejasarqueadasylabocaentreabierta.PosóinadecuadamentecercadelosmandosunatazaconunainfusiónrelajantequelehabíapreparadoMirlo,quecayóencimadelaspiernasdeBronx,elcualpropicióunalaridoporelhirvientebrebajeyunoscuantosimproperios,altiempoqueselevantabaysalíacorriendoporlapuertalateralquitándoselospantalones.«¡Esunagranjadeverdad!»–pensó,ausentedelpequeño
embrolloquehabíacausado–«¡Unamalditagranja!».
39
LadecisióndeCosharTeelk
Laterminaldeaccesosolicitóalusuariointroducirlafrasedepasoquepermitiríafirmarelmensajeelectrónicoquepreviamentehabíaencriptadoconelnuevoalgoritmomatemáticoker43.SuamigoMan-Vi-Era,directordeseguridadinformáticaenunaimportantecompañíadeserviciosdigitales,leasesorabaenestoscomplicadostemasporunmódicoprecio.CosharinsistíaenpagarleapesardelasreticenciasdeMan-Vi-Era,quienañosatrásfuedefendidoantelaOrdenporelcónsuljedi,cuandounavulnerabilidadenelsistemadecomunicacionesinternodesvelópúblicamenteunlistadodemásdediezmilnombresdeniñossensiblesalaFuerza.NombresqueelConsejoJedihabíaaprobadoformalmenteparaseradmitidos,juntoalosdelosmaestrosycaballerosqueleshabíandescubierto.Elasuntoeradelicado,puescuandoseconocequeunbebéouninfanteespotencialmentefuerteenlaFuerza,seiniciauncuidadosoprotocolodiplomáticoconlasautoridadesdelplanetadeorigenque,desalirprovechoso,serviríaparaponerseencontactoconlospadresdelacriaturaparasolicitarleslapatriapotestad.Deserconcedida,elniñopasaríaalatuteladelTemploJediparainiciar,alcabodeunosaños,suinstrucciónenlaFuerza.Todoesteprocesoera,evidentemente,tratadoconrigurosaprivacidadportodaslaspartesimplicadas.AlfinalsehabíademostradoquelaincidenciaseoriginóporunfallodeconfiguracióndelostécnicosdelTemployque,sielnúmerode
40
nombresnofueamás,sedebióalaintervencióndelpropioMan-Vi-Era,elcual,trasdespertarseamedianocheporunaalertadeseguridaddeunchequeoautomatizado,logróbloquearlamayorpartedelafiltraciónmientraslalistaestabasiendotransferidaalosservidorespúblicos.CosharTeelkenviabaelcorreodesdelospropiosterminales
deláticodeMan-Vi-Era,quiensehabíamudadomuycercadelTemploJedidesdequesuempresafueracontratadaporlaOrden.LaconfianzaylaamistadqueentablarondesdeentoncesconvencióaCoshardeutilizarsusserviciosparahacerllegarnoticiasaLaGranjaconlamáximadiscreciónquelatecnologíapodíaofrecerle.SurelacióncomercialconlaOrdendabalaexcusaperfectaparahaceresporádicasvisitasasuapartamento.LimitabalasmisivasalMaestroDalmaanomásdeunaalaño,salvoencircunstancialesespecialescomolapresente.Losmensajesviajabanatravésdeunareddecomunicacionesprivadaqueasegurabanelanonimatodedestinatariosyremitentes.Soloquienguardaraunacopiadelasegundapartedelaclaveprivadapodríaidentificarydesencriptarelcorreo;ysololateníaelMaestro,enLoome.Porsupuestoquecualquiermegacomputadordecálculopodríaromperlaencriptaciónsidisponíadeltiemponecesario,peroparaelloelinteresadotendríaquelocalizarelmensajedeCosharentretrillonesdecomunicaciones,enellugaradecuadoyenelmomentojusto.«Salvoquesepanquelohasenviadoprácticamenteesimposiblequelodescubraalguien»,lehabíaaseguradoMan-Vi-Era.Noobstanteelcaballerojedi,ensuredacción,ocultaba
nombresdepersonasylugaressiemprequepodía,sustituyéndolosporuncódigodepalabrasyexpresionesqueel
41
Maestroconocía.ElañopasadoCosharTeelklehablódeKilian,explicándolesuentrenamiento.NosolíainformarledelaOrdenodelaRepúblicaGaláctica;tansololeexplicabasuspropiasexperienciasconlaFuerza,transmitiéndoledudasypercepciones,paraqueelMaestrosupervisarasusprogresos,aunquefueraconescasaregularidad.Cosharnuncaestuvointeresadoenobtenerelrangodemaestro
jedi.Preferíaservirenmisionesconsularesaportandosumodestaexperienciaencienciaspolíticasparaalcanzaracuerdosdiplomáticosqueaseguraranlapazylaprosperidadentrecivilizaciones.Esoledabatiempo,entremisiones,paraprofundizarenlosmisteriosdeaquellapoderosaenergíatanaccesibleparaunospocos,ytaninalcanzableparalamayorpartedelosseresinteligentesdeluniverso.NoentendíaporquésilaFuerzaestabapresenteentodalamateria–convidaosinella–tansolounconjuntoreducidodeseresnacidosalolargoyanchodelagalaxiapodíanmanejarlayestudiarla.Lológicoseríaquecualquierservivo,enmayoromenorgrado,pudieraaprenderla.Sibienhabíavistocómoseresnormales,encasosmuyconcretosyenmomentosdenecesidad,podíaninconscientementesintonizardealgunamaneraconlaFuerza,ysercapacesdegrandesproezas,despuéssemostrabanimpotentesalahoraderesolverlosmáselementalesejerciciosdeadivinación;aquellosmismosqueniñosdeochoañoscompletabanenelTemploJedi.Enpartesusinvestigacionesleincentivaronaaceptarlatuteladeladolescentequepusieronasucargo.Quizáslasexperienciasvividasporalguienquenofueinstruidodesdelainfancia,quetuvoquearreglárselascomopudo,porsucuentaysinayuda,ledaríanlaspistasnecesarias
42
paraavanzarensubúsqueda.Peroenestaocasiónelmotivodesumensajenoeransus
estudios,sinodarleunasegundaoportunidadaKilianHightowers.HacíadosdíasqueeljovenhabíahuidodelTemplovistiendounadelastúnicaspardasdeloscaballerosjedi,conlacapuchapuesta,yporunadelaspuertasprincipales,aprovechandolafluidezdejedisqueentrabanosalían.Eramuydifícilqueunniñoounpadawanpudieramarcharsesinservistoporalgunodelosbedelesqueguardabanlapuertaprincipal,peroconsusdieciochoañosysuestaturaleerafácildisfrazarsedehumildecaballerojedi,alosquenoselespreguntabanada.SolíanatendermásalosquequeríanentrarquealosqueabandonabanelTemplo,yporestemotivoCosharfuearealizarpreviamentealgunosrecadosyalavueltaestuvoconversandoconlosbedelessobretemasintrascendentesconelfindedistraerlos.Niélmismodescubrióasualumno,porloquenosabíasirealmentehabíaseguidosusindicacionesosicambiódeplanes.Mejor,cuantomenossupieramáscreíbleseríasuhistoria.AlamañanadeldíasiguienteacudióalacitaconelMaestro
delConsejoSaeseeTiin,quienqueríadespedirseadecuadamentedeljovenHightowers,puessesentíaenparteresponsabledesuadmisión.DespuésCoshartendríaquellevarle,supuestamente,hastaCorellia,devueltaconsufamilia.LemaravillóqueelMaestroTiinpropusieramantenercontactoconKilianporsifueranecesarioayudarleenelfuturo,doliéndoletenerquerepresentarlafarsaantesusuperior.Alentrarenlaceldaambossesorprendieron,unoconsentimientoverdaderoyelotrofingido.ElMaestroTiincreyódebuenafequeKilianestaríaen
43
algunapartedelTemplo,desobedeciendolaordendepermanecerensucuarto,peroCosharobservóquelacamanoparecíahabersidoutilizadaaquellanoche,porloquepodríahaberseausentadoalmenosdesdeeldíaanterior.Buscaronenlabiblioteca,enlasclases,yentodaslasestanciasdondeeranormalquepudieraestar,hablandoconvariosdesusamigosyprofesores.Acudieronalaenfermería,dondeaúnseencontrabaVálareneltanquebacta,perotampocohabíapasadoporallí.CadavezeramásevidentequesehabíafugadodelTemplo,aunqueenlosdiferentesaccesosalmismoaseguraronnohaberlevisto.ElMaestroTiinmanifestósudisgustoporelatolondradoydesobedienteHightowers,yCosharsupreocupaciónporlosproblemasquesuconductapudieratraerle.AmbossepresentaronentoncesanteelConsejoJedi.SaeseeTiinestabadispuestoasalirabuscaraljóven,peroCosharlogróconvenceralConsejodedarlelaoportunidaddequevolvieraporsupropiopié.ArgumentóqueconocíaaKilianyque,aunqueeraimpacienteyprecipitado,acabaríaporentrarenrazónencuantotuvieraunmomentodecalmaysedieracuentadequenosehabíadespedidodesusamigos.EspecialmentedeVálar,delquesesentíatremendamenteculpableyavergonzado.Conreticencias,elConsejoaprobóesperardosdíasalaposiblevueltadeKilian,otenernoticiasdelreencuentroconsufamiliaenCorellia.Encasocontrariosaldríanabuscarle.Ensuinteriorrespirótranquilo.CoshardescribióenelmensajealMaestroelincidentede
KilianconsuamigoVálar,lapersonalidaddesupupilo,consusvirtudesydefectos,yunbreveresumendesuvidaenlaAcademiaJedi.YformulósupeticióndequeleacogieraenLa
44
Granjaparatriunfardondeélhabíafracasado.Noobstante,estabasegurodequeseríaaceptado.LaúltimavezquevisitóLoomefuepocoantesdeconoceraKilianenpersona,peroyalehabíancomunicadoqueleasignaríansututela.CosharenseñóalMaestroelinformequeelConsejodelPrimerConocimientohabíaelaboradodeladolescente,ylepidióconsejosobresuinstrucción.DespuésdequeDalmaledierasuopinióndecómodebíaencaminarsueducación,leofrecióresponsabilizarsedeélsieljovennocumplíaconlosseverosrequisitosdelaOrden.PrefiriónorevelarleaKilianlapredisposicióndelMaestro.Supupiloteníaqueaprenderadominarseasímismo,yeljuiciodeDalmalemotivaríaaesforzarse.SegúnlasestimacionesdeMan-Vi-Era,elcorreopodríallegarenunplazodediezaquincedías,siguiendoelenrutamientoenmascarado,acualquierplanetadelcírculoexterior,loquedabatiemposuficienteparaqueelMaestrololeyeraantesdelallegadadeKilian.Recibióunmensajeatravésdesucomunicadorpersonal:«Se
ruegasuasistenciaalareuniónextraordinariadelAltoConsejodelas17:00horas».Quedóextrañadodelapetición.¿ConvocadoparaotrareunióndelConsejoJedi?Yallevabatresenlosúltimosdías,cuandohacíamásdeunañoquenopisabalaCámaradelAltoConsejo.LacuartanopodíasermásqueparahablardeKilian;noteníaotroasuntoentremanos.¿Lehabríanlocalizadotanrápido?¿ElMaestroSaeseeTiinhabríaidoensubúsquedaapesardetodo?Comonoteníamuchosentidoplantearsepreguntascuyarespuestasolopodíapresumir,prefiriónoseguirconjeturandoyesperaraaveriguarlollegadoelmomento.AceptólainvitacióndeMan-Vi-Eradequedarseacomerconél,veralgúncanaldenoticiasdelaHoloRedy
45
relajarseunpocoantesdelareunión.AvanzabayalatardeyCosharTeelkpermanecíasentadoen
unadelassillasdelamesaredondadelasaladevisitantesdelatorresuroestedelConsejodePaz,siendoobservadoporvariosparesdeojosdelAltoConsejoJedi,queparalaocasiónhabíansolicitadounlocaldistintodelaCámaradelatorrecentral,dondehabitualmentesereunían.LosMaestrosdelConsejo,consideradoscomúnmentecomolosmássabiosdelTemplo,sereuníanencónclaveparaatenderloscompromisosylasobligacionesquelaOrdenasumíacomoórganoresponsabledelasalvaguardadelapazenlaRepúblicaGaláctica,enestrecharelaciónconelSenadodelaRepública.Porsifuerapoco,teníancomocometidodirigirlapropiaOrden,organizandoyestructurandoelCuerpoJediparasucorrectofuncionamiento,porloquetambiéndebíanresolverlosasuntosinternosquenopodíanserasumidosporalgunodelosconsejosintermedios.LomáslógicohubierasidoqueelcasodeKilianHightowersnohubierasalidodelConsejodelPrimerConocimiento,encargadodelasupervisióndelaAcademiaJedi.PerolasconsecuenciasdelaccidentedeVálarforzaronlaintervencióndelórganosuperior,interesadoenconocercómosehabíallegadoaaquellasituaciónycualeraelgradoderesponsabilidaddecadauno:delosimplicados,delpropioCoshar,ydelplandeestudioselaboradoexpresamenteparalacarreradeljovenHightowers.Aunquenoseencontrabantodoslosmiembrosdelconsejo,
46
alrededordelamesaredondasesentaban,poresteorden,losMaestrosMaceWinduyYoda–losmásrespetadosdelaOrden–,elhumildePloKoon,elsabioOppoRancisis,SaeseeTiin–quieninicialmentehabíaconfiadoenKilian–,ShaakTi,lacorellianaAdiGallia,EvenPiellyKi-Adi-Mundi,suúltimoaliadodentrodelConsejo.Lanovedadenestecasoeraquealladosuyoseencontraba,tambiénsentado,unhombreelegantementevestido,algomayorperodevigorosapresenciaydistinguidoporte,quenopertenecíaalaOrden.Supresenciaeraelmotivoporelcualhabíancambiadosulugardeencuentro,dadoqueeramuyextrañoqueuncivilaccedieraalaCámaradelConsejo,pornodecirnunca,prefiriendounadelassalasdelConsejodePaz,queeraelórganoencargadodelarelaciónconlasinstitucionesopersonalidadespolíticas,ymáshabituadaarecibirvisitasexternas.QuizásotromotivoeraquelosMaestrosdeseabantransmitirquelareunióntranscurrieraenpaz.–CaballeroTeelk–elMaestroWinduiniciólareunión–nos
hallamosaquínuevamenteparatratarelasuntodesupupiloKilianHightowers.Supongoquenohatenidonoticiasdesuparadero.–RespetadoMaestroWindu,miembrosdelConsejo,señor
Hightowers–CosharsegirólevementehaciaGarek,intrigadoporsupresencia;pretendíadestacarloevidenteconelfindequealguienleexplicaraporquéestabaasulado–,lamentablementeno.EsdemasiadoprontoparasaberdeKilian,tansolohacedosdíasquedesapareció.Ayerconvenimosesperaruntiempoprudencialparaquemijovenpupiloretornaraporpropiavoluntad.–ElseñorHightowershavenidoaconocerlosucedidode
47
primeramano–leaclaróWindu–.DeboanotarquenoeshabitualquetratemoslosasuntosdelosJediconlosantiguosfamiliaresdenuestrosaprendices.Comprenderá,señorHightowers,quesupresenciaesunaexcepciónentodaregla.–AgradezcolacomprensióndelosmaestrosdelConsejo–
contestóGarekporalusión–,yruegoquedisculpenmiapresuradallegada,máslasuertedemisobrinoKilian,comoentenderán,sehaconvertidoenmiprincipalpreocupación.–Unsentimientonaturalquesindudacompartimos–añadió
Ki-Adi-Mundi–.Estoysegurodequesetranquilizaráalsaberqueelasuntoestáenbuenasmanos.HallaremosaKilian.–Deboresaltar–prosiguióGarek–,queKiliannoestodavíalo
queustedesllamanunpadawan,yquedadasuedadestábajoperiododeprueba,comobienmecomunicaronhacedosaños,porloqueformalmentenoperteneceaúnasuOrden.Endefinitiva,sigosiendoresponsable,enúltimainstancia,desueducación,yporlotantosolicitoquemeproporcionentodoslosdetallesdesudesaparición.–Consumoplacerlemantendréinformadodesusituación,
señorHightowers–CosharTeelktomólainiciativa–.¿Puedosabercómosehaenteradodeladesaparicióndesusobrino?–Comosabensoydueñodeunadelasprincipales
corporacionesdedicadasaltransportedeviajerosydemercancías,yunodemisdirectoresgenerales,conelqueibaareunirmeaquíenlacapitalgaláctica,meinformóquelehabíaparecidoveraKilianenloshangaresdelespaciopuertocercano,locualmeextrañópueshabíamosconvenidoquenosaldríadelTemplosinacompañamiento.
48
Cosharnotólaincomodidaddelmagnatecorelliano,noporlaexplicacióndifícilmentecreíble–ydelaqueestabaseguroquealgunosdelosMaestrospresentesdudabandesuveracidad,aunqueguardaransilencio–,sinoporquenoeraeltipodereuniónalaquesolíaestaracostumbrado.Quizáshubieratratadoanteriormenteconalgúnjedi,peroeraevidentequeaquelloeraalgonuevoparaél,aunquesedefendíanotablemente.–¿Ysudirectornoloparóolesiguióparacomprobaradonde
iba?–continuóCoshar.–Noesperabapresentarmeconlaintencióndecontestara
preguntas,sinoahacerlasyomismoyobtenerrespuestas–respondiómolesto.–Locomentabaporsipodíamosobteneralgunainformación
novedosa–seexcusóCoshar.–Yahedichoquele«pareció»verlo,porloquenoestaba
segurodequefueraél–dijoGarek–.Conozcoamisobrinoysédesuagitadocarácterysupropensiónacometeralgunaslocuraspropiasdesuedad.PensabaqueenelTemploJediseríancapacesdeapaciguarsudesasosiego,deenseñarledisciplinaademásdeacontrolarsustardíashabilidades.–ElseñorHightowershademostradogravesdefectosquele
incapacitanparaelseveroentrenamientojedi.Essoberbio,desobedienteeimpetuoso–corrigióelMaestroWindu.–¿Quéquieredecireso?¿Queaunqueloencuentrenno
proseguirásuentrenamiento?–Asuntoqueasudebidotiempotrataremos,elparaderodel
jovenloúnicoimportantees–dijoYoda,loquetranquilizóa
49
CosharpuesahorasabíaqueaGareknolehabíaninformadodesuexpulsión.–Tengoderechoasabersinopodrácontinuarsusestudiosen
elTemplo–exigióGarek–,encuyocasoiniciaríalospreparativosparasuretornoaCorellia.–Primerodebemosencontrarlo–contestóCoshar
aprovechandoelcomentariodelMaestroYoda–.UnavezquevuelvaaceptaréladecisiónqueelConsejotomey,desernegativa,KilianpodráretornaraCorelliasiasílodesea.–¿«Siasílodesea»?Disculpe,señorTeelk,perosiexpulsana
misobrinovuelveaestarbajomidirectatutela.–Sientodisentir,peroKiliancumpliólamayoríadeedad
recientemente.Legalmenteseríalibrededecidirquéquerríahacer,sivolverconsusfamiliaresoemprenderunanuevavida.–¡¿Cómo?!–exclamóGarek,cayendoenlacuentadeque
teníarazón.–Caballeros,entiendolapreocupacióndeambosporelbien
deljovenHightowers–intercedióelMaestroKi-Adi-Mundi–.Todosqueremoslomejorparaél.–Nocreoqueelatolondradomuchachosepaloquele
conviene–respondióGarek–.Nodeberíanpermitirquetomarasuspropiasdecisionescuandohademostradonecesitardealguienqueguíesuvida.–Sinembargonopodráaprendernuncadesuserroressiotros
decidenporél–lodefendióCoshar.–Erroresquenocometeríadehaberdispuestodeunaadecuada
instrucción,puntoenelquesindudaustedhafracasadoyporel
50
quemearrepientodehaberlesconfiadosueducación–acusóGarekenojado.–SeñorHightowers,entiendosudisgusto–intervinoSaesse
Tiin,preocupadoporladisputaverbalentreCosharyelinvitado–.UstednoconocelasdificultadesdelsenderoJedi.CreoqueesmejorpostergarestaconversaciónycentrarnosenlabúsquedadeKilian.Yomismoleinformarépersonalmentedelasnovedadesqueocurran.Garekibaaañadiralgomás,peroparecíacomprenderqueno
ibaapoderconvencernimanipularalConsejo.–Simedisculpan...–dijoamododedespedida,queriendo
marcharsecuantoantes–.Esperosuinforme.Elcorellianoselevantóabandonandolasalanosinantes
lanzarunafulminantemiradaaCoshar,quienseacabadeganarunrivalatenerencuenta.UnjovencaballeroesperabaenlaentradaparaacompañaralempresariofueradelTemplo.Unavezsaliódelaestancia,Cosharaprovechópararetomarlaconversación,yasinGarekdepormedio.–AgradezcoquenoinformaranalseñorHightowersdela
expulsióndeKilian.–NorevelamosaterceroslosasuntosinternosdelaOrden,al
menoshastaelmomentooportuno–aclaróMaceWindu.–Henotadoquelapresenciadelinvitadonoeradesuagrado–
comentólacorellianaAdiGallia–.Esperoqueenelfuturosecomportedeunamaneramásacordeasucondicióndediplomático.Mesorprendesuconscienteprovocación.–Lesruegomeperdonen–sedisculpóCoshar–.Quería
comprobarquéclasedehombreeraantesdedevolverleami
51
pupilo.–DemasiadoapegadoaKilianestas–comentóYoda–.Tus
sentimientosporeljovenensuporvenirinterferirnodeben.–¿Noesmilaborprocurarleelmayorbien,inclusounavez
expulsado?–preguntó.–Noacostadebuscarenemigos.Elrencorpercibotuguíaes.Cosharseechóligeramenteparaatrásenlasilla,sorprendido
porlarevelacióndelMaestro;teníarazón,guardabaciertorencorsubconscientealtutorlegaldeKilian.Quizásporque,apesardelosquebraderosdecabezaqueeljovenleocasionaba,lehabíacogidoexcesivocariño.Eracuriosoquenohabiendodeseadonuncatenerpadawansasucargo,alfinallaOrdenhabíaconseguidoquesehicieracargodeunaprendiz.AunqueKilianhabíaperdidosuoportunidaddeconvertirseenunJedi,CosharsentíaqueelinexpertocorellianodebíaaprenderacontrolarlaFuerza.–Admitoquenomehecomportadodebidamenteconelseñor
Hightowers–dijofinalmente–.Conozcobienamipupilo,yentresusopcionesnoestabavolverconsufamilia.Mecomentóenvariasocasionescomoerasutío.Eraevidentequenoleagradaba,einclusoqueletemía.YomismoinvestiguéalosHightowers;susactividades,susambicionesysusmétodos.ParaconocerbienaKiliannecesitabaaveriguarcómohabíasidosuinfancia,ysiellolehabíaprovocadoalgúntraumaosentimientopoderosoquepudieraserunserioobstáculoparasuinstrucción.Poresoafirmoquenosehafugadoporunardorolocurajuvenil,sinoporrechazoasufamilia,porquesabiendoquehabíasidoexpulsadotendríaquevolverconellos.
52
–Maestros–dijoAdiGallia–,entiendolaspreocupacionesdelcaballeroCosharTeelk–quiénmejorqueella,pensóCoshar,queconocíabienlasredesdepodereinfluenciadeCorellia–.AunquenoesdenuestraincumbenciajuzgarlasactividadespolíticasoempresarialesdelaCorporaciónHightowers,sídeberíamostenerencuentalosdeseosdelaprendiz.Afindecuentasnosotrosaceptamosinstruirle,ydebemospensarquéesloqueleconviene,independientementedesiquiennoscediólatutelaestáconforme.CosharTeelkrespirótranquilo;confiabaenquesiexponíalos
recelosdesupupilo,laMaestraGalliaacabaríapordefenderle.ElrestodelConsejoparecíaestardeacuerdoconlaconclusiónexpuesta.Alcabodeunminutodereflexión,Yodahabló.–Unaposibilidadhay.DelosCuerposdeServiciohabladono
hemos.«Bien»,pensóCoshar.ElConsejohabíasidotanfirmey
contundenteconlaexpulsióndeKilianquenisiquierahabíancontempladoestaopción.LosCuerposdeServicioJediofrecíanunavíadededicaciónalaOrdenparaquienesnosuperabanlaspruebasdeiniciación.AunqueesosupusieraabandonarloscaminosdelaFuerza,eraunasalidadignayunamanerademantenercontactoconlosmaestros,puestoqueaunquenopodíanadquirirnuevashabilidades,sílesenseñabanacontrolarlasyaadquiridas,algradoqueacadaunocorrespondierasegúnsucapacidad.Existíancuatrocuerpos:elCuerpodeAgricultores,elCuerpoMédico,elCuerpodeEducadoresyaquélenelquepodríaencajarmejorsupupilo:elCuerpodeExploradoresyCartografía.–PodemosplantearleaKilianHightowersestaposibilidad
53
–propusoelMaestroWindu–.SiasíloquiereleenviaremosalConsejodeReasignamientoparasutrasladoaunodelosCuerpos.Ysinoesdesuagrado,entoncesserálibredehacerloquedeseepues,comodijosututor,haalcanzadolaedadadultapropiadesuespecie–Windumiróalosdemásqueasentíanconformes–.CaballeroCosharTeelk–sedirigióalaludido–,vayaenbuscadesupupiloytráigalodevuelta.Leexplicaremossusopcionesyéldecidirá.–Sí,Maestro–respondióhumildemente.–Lareuniónconcluidoha.Retirarsepueden–finalizóYoda.«¡Alfinsolo!»,respiróaliviadoCoshar,trasabandonarlasala.
Elnuevogirodelosacontecimientoslehabíadesconcertado.Asumenteacudíanpreguntasquenecesitabanserseriamentemeditadas.¿CómosehabíaenteradoGarekHightowersdelahuidadeKilian?Noleconvencíanlasexplicacionessobreuncasualavistamientodeunodesussubordinados,porloque,dealgunamanera,elempresariodebíadetenerinformaciónsobreloqueocurríadentrodelTemplo,loqueleparecíaalgodeltodoinauditoyquenoacabadecreerse.LavidainternadelaOrdenseguardabaconsumoceloynoestabaalalcancedecualquiercurioso.LaotrapreguntaeracuálibaaserelsiguientepasodeGarek,nohabiendoobtenidomuchacolaboraciónporpartedelaOrden.NoeraeltipodepersonaqueselimitaríaaaguardarlasinformacionesqueelamableMaestroTiinlecomunicara.RespectoaKilian,¿quédebíahacerahora?NolequedabaotraquecumplirlasórdenesdelConsejo,quienesnosabíanelverdaderodestinodesupupilo,eirensubúsqueda.NorecibiríamásentrenamientojedienelTemplo,peropodríaformarparte
54
delosCuerposdeServicio,loqueledepararíaunavidacómodaytranquila.EstabasegurodequeKilianaceptaríaformarpartedelosCuerposantesqueempezardeceroporlibre,bajolaeternasombradesutío,quiennocejaríaensuempeñodecontrolarlo.LaotraalternativaeraproseguirsusestudiosconelMaestroDalma,unaelecciónmuchomásprovechosasieraadmitido.Resolvióquedebíaencontrarloyqueéldecidiera.Faltabancuatrohorasparaqueelcrucerotransespacialde
pasajerosarribaraaMalastareyvarioscentenaresdealmasembarcaranofinalizaransuviaje.Tiemposuficienteparaintentar,unavezmás,localizaralmolestoespíaqueleveníasiguiendolospasos.Seenteróabordodelcrucero,sinsaberenquémomentocomenzóavigilarle,sidesdeelmismoiniciodesubúsqueda,enCoruscant,omástarde,quizáenBrentalIV.Graciasasuscredencialescomocónsuljedipudoaveriguarla
rutadeKilianHightowers,solicitandosupasajealascompañíasespaciales.Comonopodíaobtenerdocumentaciónfalsaparasualumno,estabaobligadoausarsupasaportereal,almenoshastaquealcanzaralossectorespróximosalplanetaLoome.Noobstante,sinoutilizabalaslíneastransespacialespropiedaddeltío,teníabastantesposibilidadesdepasardesapercibido,exceptoparaunjediconlaadecuadaautorización.AsísupoquelamismanochedelahuidayahabíaembarcadoenBrentalIVenunanavecondirecciónalplanetaMalastare,unpuntoafavordesupupilo.Perdiócuatrodíasaveriguandolarutahastala
55
primeraescala,yunomásparalasegunda,peroaúnasípudoencontrarpasajerápido,recuperandolosdíasqueleaventajaba.Segúnlainformaciónquelehabíanproporcionadoenlasoficinasdelacompañíaespacial,KiliandebíallegaraMalastareundíaantesqueCoshar.Teníalaesperanzadeencontrarloenestepuntodelviaje,peroelrecientedescubrimientodequeleacechabancambiabasusprioridades.Sesentíaobservadodesdealmenoslosúltimoscuatrodías.La
primeravezquelonotóseencontrabacenandoenelrestaurantedelcrucero;ésaincómodasensacióndetenerojosclavadosensuespalda.Continuócómosinadahubierapasado,peroafinósussentidosusandolaFuerzacomoamplificador.Apartedeoírtodasuertedeconversaciones,ydeolerlosmásvariadosaromasculinarios,nodescubrióquienleespiaba.Soloerauno,perobastantehábil.Porsifuerapoco,ocultodentrodelcierredesumaleta,
encontróunlocalizadordealtafrecuencia;undispositivomuycaroysofisticado.Quienlohubieracamufladosehabíatomadomuchasmolestias:entróensucamarotecuandonoestaba,registrósuspertenencias,ycolocóelaparato.Noexistiendoningúnotrolocalizador,lodejódondeestaba,paranoalertarasuatentasombra.Paseóporalgunospasillospocotransitadosporsisetratabade
algunaamenazafísica,confiandoenquelaFuerzaleavisaríaatiempodeunaemboscada,peronadiecayóenlatrampa.Despuésdevariosintentosdedujoquenoacuciapeligro;almenosnounpeligroparasuvida,perosíparaeléxitodesumisión.ObviamentenopodíallevarasuespíahastaKilian,debíadeshacersepreviamentedeél.¿Seríaalguienenviadopor
56
losHightowers?Seacomofuere,habiendofracasadoendescubrirsuidentidadatravésdemediosconvencionales,decidióhacerusodelaFuerza.Seencerróensucamaroteyaguardó,llamandoalserviciodehabitacionesparalascomidas,ypercibiendolospensamientosdelpersonalqueleatendía,porsialgunoeraunagentedisfrazadoque,extrañadoporsuaislamiento,acudíaaverloqueocurría.Resultadonegativo.Vigilarleconéxitoimplicabaalquilaralgúncamarotedelmismopasilloocercano.Moviólasilladelescritorio,orientándolahacialapuertay
sentándoseconposturarelajada.Lasmanossobrelosmuslos,laspiernasparalelasconlospiesdescansandoenelsuelo.Laespaldarecta,sindoblarlaybienapoyadaenelrespaldo.Lacabezaalineadaconlaespalda,conlalíneadelavisiónparalelaalsueloylanucaestiradasinforzar.Cerrandolosojosseconcentróenlarespiración,suaveyrítmica,alternandoinspiraciónyexpiraciónconbrevespausasentrelasmismas.«SientelaFuerzaenlarespiración,entrandoenlospulmones,
enlasangre,entuscélulas;limpiandoelorganismo,revitalizándolo.Sienteelairesaliendodelcuerpo,eliminandolasimpurezas.DejaquelaFuerzapenetreenti.Nohayemoción,haypaz.Vacíalamentedepensamientos.Lamenteesaguaencalma,sinmovimiento,cristalinaytransparente».Silencio.«Elocupantedelcamarotecontiguoestáinquieto,nervioso,
preocupadoporsufuturolaboral.Humano,hombre,mayor.Demasiadospensamientos,untorbellinodefrasesrepetitivasrelacionadasentresí.Noesloquebusco.
57
Enlaotrahabitaciónunaparejadedevaronianos.Elladominante,violenta,decidida.Éldócil,sumiso,transigente.Laadmiraylaodiaalmismotiempo.Lomenosprecia,peroleesútil.Unafamilia,yniños.Hijosjovialesyactivos.Padres
cansados.Unaanciana,sensiblealaFuerza,perosindesarrollar.
Tristeza.Camarotesvacíos.Unwookieedemalhumor,demasiadolejos.Unaparejapracticandosexo.Élexcitadoyacalorado,ansioso
porllegaralclimax.Ellasosegadayaburrida,fingiendo.Unaprofesional.Notedistraigas.Un...hombre.Tranquilo,taciturno,hosco...Suresistencia
mentalesnotable,condominiodesímismo,admirable.¿Humano?Humano.Estáenguardia,preparadoyconsciente.Esél».Hizounparderespiracionesprofundasparaactivarsucuerpo
yabriólosojos.Recordóladirecciónespacialdelhombrehosco.Selevantódelasillaysaliódelcamarotealcorredor.Nohabíanadieaningunodelosdoslados.Seencaminóporladerechaunosquincemetroshastaabrirseunpasilloalaizquierda,dondesecruzóconunauxiliardeplanta.Noeraél.Atresmetroshabíavariaspuertasalaizquierda.Enelprimercamarotedetectabalapresenciaquequería.Pasódelargoporsielespíavigilabaelpasillodealgunamanera,haciendoverquesedirigíahaciaelcorredorprincipal,decaminoalacantina.Teníasentidoqueestuvieraenlahabitacióndelaesquina.
58
Quizásconunorificio,diestramentetrabajadoenlaparedquedabaalpasillodesucamarote,podíacolocarunacámaraquegrabarasusactividades,almismotiempoqueentrabaysalíaporelcorredorperpendicularsinserdescubierto.Sencilloyeficaz.Caminódespacio,alritmopausadodeuncaballerojediquenotieneprisaalguna.AmpliósussentidosayudándosedelaFuerza,oídoyolfato,principalmente.Algirarporelcorredoroyóabrirselapuertaobjetivo.Habíaacertado.«Nodesseñalesdemostrarquelehasdescubierto».Dejóquelospasajerosquecirculabanporelpasillocentralseentremezclaran,dandoasuespíalaposibilidaddecamuflarseentreellos.Ahorasentíasupresenciaconclaridad,sabíaqueleseguíaynonecesitabaelcontactovisual.Sinembargonoeracapazderastrearsuspensamientos;sindudaleestabavigilando,perosudefensamentallebloqueaba.NoparecíasersensiblealaFuerza,peroestababienentrenado.Siforzabasuintromisiónpodríanotarsuintento,revelándoseantesdetiempo.Sielespíaconocíasutrabajo,yaquiénvigilaba–ynadaparecíaindicarquefueraunnovato–,noleresultaríadifícildeducirquehabríaperdidoelanonimato.Momentosdespuésentróenlacantina.Elambienteera
animado,losmonitoresdetránsitoanunciabanquefaltabantreshorasparalallegadaaMalastare;sutrancedurómásdeloquepensaba.Enunahoraelcrucerosaldríadelhiperespacioyentraríaenelespacionormal,avelocidadsublumínica.Enotrahoramásiniciaríaneldescensoatmosférico.Algunosviajerosaprovechabanparadisfrutardeunúltimorefrigerioosedistraíanparapasarelrato;otrosestabanallícomosifuerasuestanciahabitual.Unasépticohilomusicalacompañabaalos
59
presentes,interrumpidoocasionalmenteporlamegafoníasolicitandoquealguienacudieraalosmostradores.Elruidodelasconversaciones,laspeticionesenlabarra,losolorespropiosdellugarylosllamativosanunciosdelosmonitoresdigitales,acosandoconstantementealviajero,leaturdíandemasiadocomoparamantenersussentidosaumentados.LospoderesdelaFuerzanosiempreayudaban;segúnlasituaciónpodíanperjudicar,aunquehabíavistojedismantenerlaconcentraciónenlugaresestridentesyajetreadossinserafectados.Noerasucaso.Manteníasuatenciónenlospensamientossuperficialesdesu
amigo.Losituabadentrodelacantina,enalgúnlugarcercano.Enlapantalladeauto-servicioseleccionóunemparedadovegetalcalidadithoriana,unzumodegonwiyundrhaxcorelliano,soloycaliente–unodelospocosviciosquesepermitíacuandoviajabaenmisiónoficial–,descartandounapromociónderutasguiadasporlasselvasdeMalastarequeelsistemaleofrecía.Almomentodepagar,uncompartimientoseabriómostrandosupedidoenunabandeja.Sesentóenunamesacercanaalapared,buscandoalgodeintimidad.Enrealidad,situándoseenunpuntoconvisiónampliadellocal.Despuésdeesporádicasydiscretasmiradaslocalizóasuobjetivo.Aqueltipoeraunasuntoserio.Yalehabíavistorondarporlos
corredoresdesusección.Fácilmentedistinguibleentrehumanosporsumetronoventadealtura,aunqueunomásentrerazasdeestaturasuperior.Portabablindajeprotectordeplacasentrelazadaconropaacolchada,convisiblesinsigniasqueleseñalabancomomiembrodelpersonaldeseguridaddelcrucero.Puedequerealmenteestuvieraennómina–oquizásfalsificara
60
suscredenciales,sobornandoaalgúnsupervisor–,perolaadecuadaidentificaciónlepermitiríadesplazarseporlanavesinlevantarsospechas.Aunquesoloibaarmadoconunapistolaaturdidorayunaporraextensible,nodudabaqueentresusropajesocultabaarmamentoletal.Surostroquedabaocultoporuncascocompletocuyapartefrontalsecubríaconplásticoendurecidotransparente,opacoexteriormente.Suaspectoeraintimidador,muchomásqueeldelhabitualguardiadeseguridaddelacompañíanaviera.Estosviajesnocarecíanderiesgoderobo,asaltooaltercados
violentos.Dondehaypersonashaydinero,ydondehaydinerohaygentedispuestaaarrebatarlo.Disponerdepersonalamedrentadorderefuerzosiempreveníabien.Avecesbastabaconcogeraunwookieeyponerleunapegatinaasubandoleraparaquelosdelincuentesselopensarandosveces.Esconderseenunanavegrandenoeradifícil,perosinposibilidaddehuidaduranteunviajehiperespacialerauncálculoatenerencuenta.Siladisuasiónpsicológicanofuncionabasiemprequedabalafísica,yenelespacioprofundolaleyeslaqueestablezcaelcapitándelanave.Solorestabaesconderalpobreapaleadoenalgúnrecónditocompartimento,yabandonarloenelprimerplanetacuyasautoridadeslocalesnosepreocuparanporelestadodesaluddelosreciénllegados.Acabósinprisassumodestotentempié,esperandoalanuncio
delasalidadelhiperespacio.Lamayorpartedelosclientesseafanaronporvolverasuscamarotes,arecogersuscosasydirigirsealazonadedesembarco.Losquepermanecíanenlacantinaprobablementecontinuaríanlatravesía.Cosharimitóalosprimerosyabandonólasala,cumpliendoconelpapelde
61
quiendebeserespiadosinsospechas.Porsupuestosuescoltapersonalnodeseabaabandonarle.Fuerayadelcrucero,enlaterminaldelespaciopuertode
Malastare,sedirigióalasautoridadeslocalesparapresentarlessuscredencialesdejedi.YanoseencontrabaenCoruscant,sinoenelAnilloMedio,yelgradodecolaboracióndisminuíaamedidaqueunosealejabadelosmundosdelnúcleo.Tampocoleimportabamucho,habíaresueltonoencontrarseconKilianHightowers.Nolequedabaotraopción.Aquellaincómodasombraasuespalda,quedesembarcóconélaprovechandolamuchedumbre,leseguíaatodaspartes.Solopudoverleunavezmás;seescondíabien,perocontinuabapercibiendosupresenciacondiferenteintensidad.Nolepreocupabasuhabilidadenlapersecución,sinosu
considerableresistenciapsíquica.Unjedientrenadopodíapercibirlasemocionesylospensamientosdementessencillas,odelaspersonasqueconfiarantantoenélcomoparanoimportarleperderpartedesuintimidad.Incluso,ensujetospasivos,podíaaccederasusrecuerdosmásrecientes.Losseresdepsiquemáscompleja,osimplementemásinteligentes,ofrecíanmayordificultadyunosolosentíasusemocionesbásicas,acompañadasconsuertedealgunospensamientossuperficiales.Aunquepodíasertremendamenteútil,noeraunmediofiabledeobtenerinformación.Conocerlasemocionesnoimplicabasaberelmotivoporelcuallassentíaelsujeto.Lospensamientoseranaúnmáscostososdeinterpretar.Peroaquélespíaestabaentrenado.ExistíantécnicasdecontrolmentalqueprotegíanalosseresnosensiblesalaFuerzadeloscuriososcomoCoshar.Requeríandeunainquebrantablevoluntad,de
62
cualidadespsíquicasbienprecisas,ydeunentrenamientorigurosoyconstante.Lamayorparteabandonaba.Sucontrincanteeradesdeluegounproblema.Unapersonacon
losrecursosquedisponíaGarekHightowerspodíacontrataraespecialistascomoaquél,einclusotenerlescomoempleadosfijos.TeníaquealejarlodeKilian;sicontinuabaconlaideadereunirsedeberíaasegurarsededespistaralespía,yesoseríademasiadoarriesgado.Notemíaelenfrentamientofísico–confiabaensuentrenamientoconelsabledeluz–,peroquizástansóloqueríalocalizarasupupilo.PeroporencimadetodaslasrazonesestabaLaGranja,cuyalocalizaciónconocíaKilian,siendoellugarhaciadondesedirigía.LaGranjateníaquepermaneceroculta,nopodíaserdescubiertapornadie,muchomenosporalguienenviadoporlafamilia.Noeraadmisible.AsumióqueGarekHightowersnorenunciaríaaKilian.Apesardelasocasionesenlasquesupupilolehablódesusparientes,hastaesteprecisomomento,enelqueelsecretodeLaGranjaestabacomprometido,nolevinolacertezadequesutíonocesaríaensuempeñoniadmitiríaunfracaso.HabíaquealejarasusombratantodeLaGranjacomodeKilian,conducirleenladirecciónequivocadahastaqueperdieralapista.Yesperabanotenerquetomarmedidasmasserias.«Yaestá,sehamarchado»,sintióCosharTeelk.Kilian
Hightowersseencontrabamásalládesualcance,habíaabandonadoelplanetaMalastare.Lonotóalejarsecomoalguien
63
queaceleraraatodavelocidadyque,derepente,desaparecía.Eraunasensaciónconocida:habíasaltadoalhiperespacioabordodecualquiernave.Eralaprimeravezensuvidaquesupupiloconseguíahuirdealgúnsitioconéxito,aunquehubieratenidounpocodeayudainicial.Lohabíahechobien.DesdequepisótierraenMalastarehabíadedicadosustrances
meditativosapresentirasualumno.Tardórelativamentepocoenrecibiralgunospensamientossueltos;eramásfácilcaptaraunamigocomoKilianqueaundesconocido.CosharnoeratandiestroenlaFuerzacomoparasentiraseresadistanciasentresistemasestelares,comohacíanalgunosdelosMaestrosdelConsejo.Aunqueellosrepetíanque«ladistancianoimporta,esunconceptomental»,elpoderdeCosharsolíaabarcarloslímitesdeunplaneta,algonadadesdeñableconsiderandoquemuchosjedinollegabanadesarrollarestashabilidades.NoseplanteóproyectarsuspensamientosenlamentedeKilian.Conociéndole,lehubieraconfundidoreplanteándosesusopciones,ylaideaeramantenerelplanoriginal:sutareaeraalejaralespíadesucamino.AsíquelosdíasdeCosharenMalastareselimitaronaengatusarasusombra,haciéndolevercomoqueibatraslapistadeKilian,paraquesiguieracentradoenélynoseseleocurrierabuscarloporsucuenta.Supupiloestabafueradepeligro.Habríaconseguidopasaje
paraLoomeyconellotambiénLaGranjaestabaasalvo.Parabienoparamal,yanotendríalaposibilidaddeelegiringresarenlosCuerposdeServicio.SufuturoestabaligadoaldeAlDalma,locualnodejabadeserreconfortante.Ahorapodíacentrarsetotalmenteendarlelavueltaala
situación.Conelfindeconfundirtotalmenteasuperseguidor,
64
Cosharvisitólosbajosfondos,buscandolaorganizacióndecarrerasclandestinasdevainas.ElhombreelegidoporGarekHightowershabríasidoinformadodelpasadodelsobrinoysuaficiónporlascompeticionesdevelocidad;fomentaresaideaensumenteayudaríaconlafarsa.Supropósitoerahacercreerasusombraqueelplanetaeraeldestinofinaldesualumno.Tresdíasmástardehizosujugada.CompróbilletedevueltaparaCoruscanty,«dándoseporvencido»,embarcóenlanavedepositandosuequipajeenelcamaroteasignado,conellocalizadorcolocadoensulugar.Abandonódiscretamenteelcruceroporunacompuertadeservicio.Talycomosuponía,elperseguidornosubióalcrucero.HabríacreídoquerealmenteregresabaalTemploJedi,pudiendodedicarseaproseguirporsucuentalabúsquedadeljoven.Elespíaseconvertíaasíenespiado.Lapruebadequeelengañohabíasidocompletoeraqueaquél
tipoyanoocultabalamaneraenlaqueseganabalavida:erauncaza-recompensas.Sublindajeprotector,susarmasysusmétodosnodejabanlugaradudas.Semovíaporlosbajosfondoscomopezenelagua,ensuambientenatural,preguntandoporKilianHightowers.Lafalsapistadelascarrerasclandestinastuvoéxitoylehizoperderunpardedías.Aprovechóparagrabaralgunosvídeosdelcaza-recompensas.CuandovolvieraaCoruscantaveriguaríamáscosasdeél;comosuidentidad,porejemplo.
65
PrimerdíaenLaGranja
EldeslizadorTrastA-A5quedóestacionadoenfrentedeledificioprincipal,condosalasadosadas,unamassobresalientequelaotra.Eradeestilorústicocolortierra,deplantabaja,quecombinabapiedraymadera.Kiliannohabíavistonadaparecidoensuvida:losúnicoselementospropiosdeunedificiomodernoeranlascristalerasdeacerotransparente.Portodolodemásparecíamáspropiodeunacivilizaciónprimitiva,anticuada,queaúnutilizabacombustiblesfósilesparaobtenerenergía.Deltejadosalíahumodeunasextrañasoberturasqueconfirmabaloquepensaba.Observabatodoaquelpenosopanoramamientraselanciano
Mirloconversabaconunamujerregordetaquesuperabalamedianaedad,quesaliódelaentradaprincipalpararecibirlos.Dospersonas,unhumanoyuntwi'lek,comenzaronadescargardeldeslizadorterrestrecajas,paquetesymaterialembalado.Lamentabasusuerte;sehabíaimaginadolaacademiajedi
comouncomplejoresidencialmoderno,coninstalacionestecnológicas,salasdeentrenamientodeespadaláseryhangaresconmoto-jets,deslizadoresaéreos,carguerosligeros,yquizásalgúncazaespacial.UnaacademiaconpoderososmaestrosdelaFuerzademostrandosushabilidadesenejerciciosejecutadosalaperfección.Sinembargosoloveíacampesinoscuidandodeloscampos,recolectandofrutos,yoperariostrasladandocargamento.Entotalnomásdequinceindividuos,aunque
66
pudieranhabermásenotraspartes.Tampocoseimaginabaaningunodeelloscomocaballerojedi.Ademásdeporsuindumentaria,noteníanelfísicoadecuado,quitandoaBronx;algunoseranfuertesymusculosos,seguramenteporlasexigenciasdelcampo,peronoaparentabanserluchadores;otrosyalosdescartabadirectamentecomocaballeros:eltwi'lekporsudelgadez,ounithorianoquevioenelcampoporlaconstituciónpropiadesuespecie.Noveíajedisporningunaparte,aexcepcióndeMirlo,elúnicoquehabíademostradoserconocedordelaFuerza.Sudecepcióneranotable.–¡KilianHightowers!–oyósunombre–¡Malditomocoso!EraBronx,evidentemente,queconlacararoja,laspiernas
desnudas–cubiertassuspartesmasculinasporunbóxerdecolorvioleta–,ylosmojadospantalonesenlamano,seleacercabamalhumorado.Unamancharojizaenelmusloderechomarcabalazonadelaquemadura;lagruesaropasuperioracentuabaladesnudezdesuspiernas.Unespectáculopintoresco.–¡Aversicontrolasmejorloquehaces!¿Ytúpresumesde
pilotaje?¡Menudopilotoserássialamínimapierdeslaconcentración!–Tampocoesqueustedestédemostrandoserunejemplode
calmayserenidad–respondióaladefensiva.–¡¿Quequé?!–gritóBronx.–Quesientohaberlelastimado,perotampocoesparaponerse
así.Sóloestaba...sóloestabamirandoeste...lugar.Undescuidolotienecualquiera.–¿Quequé?–repitióBronx,estavezsingritar,bajandolavoz
yentrecerrandolosojos–¿Estelugar?
67
«Yaestá,yalahefastidiado»,pensóKilian.Elchiconosabíaquéresponder;cambiabasumiradaentrelosenfurecidosojosdeBronxysuridículaapariencia.Variospensamientoscruzaronporsumente:siseestabanotandotantosudesilusiónporlaGranja;siconveníaseguirporesalíneaargumentalosieramejorcallarse.Unavocecitafamiliarlesalvódedarunacontestación.–Piernasbonitastienes,mercenario,he,hehe.–comentó
alguienmetroymediopordebajodelascabezasdeKilianyBronx,unenanoverdedegrandesorejaspuntiagudasparalelasalsuelo,deojossaltonesydientespuntiagudos.–¿MaestroYoda?–preguntóKilian,atónito.–¿MaestroYoda?–repitiólapreguntaelenanoverde–¡Más
peloqueeseviejoseniltengo!ConYodaconfundirmenodebes.Volvióamirarleconmayordetenimiento:teníarazón,noera
Yoda,elveneradoMaestrodelConsejoJedi.Elverdordesupieleramásoscuroyparecíamásjoven;surostroteníamenosarrugasy,aunqueeraigualdecalvoporlapartesuperior,unaralamatadepeloencanecidoemergíadelcogoteydedetrásdelasorejas,recogidaenunacortacoleta.EraeltercerserqueconocíadelamisteriosarazadelMaestroYoda,delaquepocosesabía.–¡Vetealinfierno,Yemlin!–intervinounruborizadoBronx,
entrandoenelTrastA-A5paratirarafueraelpetatedeKilianHightowers–¡Eh,vosotros!Subíosydescargaremosenelalmacénelrestodelascajas.Elhumanoyeltwi'lekcumplieronlaorden,procurando
parecerserios,yentraroneneldeslizadorconél.Unavez
68
cerradalapuerta,aKilianleparecióoírrisasensuinterior,yaBronxdiciéndolesquepararanya.Mejorhubierasidonohaberlecontestadodeesamanera,yhaberofrecidodisculpasensulugar.Peroahorayaeratarde.Elvehículoarrancódespacioydiolavueltaparadoblarhaciaelsur,dondeestabaunhangardesuperficie,depequeñasdimensiones;cualquieradelosdesutíoGarekeraveintevecesmayor.–SeñorHightowers,porfavor,vengaaquíunmomento
–solicitóMirlodirigiéndosealmuchacho–.LepresentoaVandia,ellaesquienadministratodalaGranja;cualquierdecisiónquehayaquetomartienequecontarconsuaprobación.–Bienvenido,señorHightowers–saludólaseñoraregordeta
conlaqueelancianoestabahablando,unalomestautóctona–.MealegrodeconoceralalumnodeCosharTeelk–sumiradaeracariñosayacogedora,ysusonrisasinceraycarentedepreocupaciones.Ambosparecíannodarimportanciaalincidente,comosinose
hubieranenteradodeloocurrido.–Muchasgracias,señoraVandia.Esunplacerparamíestaren
laGranja.Prometoguardarelsecretodesulocalización,seaonoadmitidoensuescuela–eraunarespuestaquehabíapreparadoparaelmaestroDalma,perolaaprovechóparaellaporsiacaso.–Estoyseguradequeasíserá.Noesperabamenosdealguien
recomendadoporCoshar.Mirlo,porfavor,hazqueacomodenanuestrohuésped.Simedisculpantengoquerevisarloquehantraído–lamujersealejóhaciaelalasurdeledificioprincipal,cojeandovisiblementedelapiernaizquierda.
69
–«Otradescartadacomojedi»–pensóKilian.–Bien,señorHightowers–continuóMirlo–.Yemlinle
acompañaráasuhabitación.Eslanúmeroonce.–¿Acompañarleyo?–refunfuñóYemlin.–Sí,claro,paraalgoservirásapartedecotillearloquehacen
losdemás.Sinotrabajasenloscampos,nieneltaller,nienlascuadras,almenospodrásllevarleasuhabitación,¿nocrees?YotengoquehablarconelMaestro.–¿VaaveralmaestroDalma?¿Cuandopodréverle?–
preguntóKilianemocionado.–Ahorano.Noselotomeamal,perohayotrosasuntosque
atenderapartedelsuyo–respondióelanciano.KilianpensóqueMirloquerríahablarenprivadoconel
maestroytransmitirlesuvaloraciónpersonal.–Conmigovenga,señorHightowers–ledijoYemlin–.Su
habitaciónlemostraré.Yemlinentrecruzólostresdedosdecadamanoformandoun
puñocerradomediotapadoporlasanchasmangasdesutúnica-eralaúnicapersonaquehabíavistoconatuendosparecidosalosdelosjedi–,subiendolosdosescalonesdepiedradelapuertafrontal.Mirlo,porelcontrario,continuóhaciaelalasur,entrandoporlapuertalateralpordondepreviamentesehabíadirigidolaseñoraVandia.Siguiósuspasosconlamiradaconlaesperanzadeconocerpordondeseiríahacialasdependenciasdelmaestro.–¿Vieneonoviene?–insistióYemlin,quesehabíaparadoal
ladodelapuertademaderanoblededoblehoja,girando
70
levementelacabeza.Kilianrecogióelpetatequeteníaenelsueloyseapresuróa
alcanzarle,subiendolosescalonesdeunsalto,ylosdoscontinuaronalavelocidadquepermitíanlascortaspiernasdelenano,entrandodentrodeledificioprincipal.Elrecibidorerabastanteamplio,enciertamaneraseñorialo,mejordicho,eleganteysencillo,sinexcesivosadornos.Habíaunpardepuertasaizquierdayderecha,yeraelcrucedevariospasillos.Unocentralqueconducíaalinteriordeledificio,ydoslateralesparalelosalaparedexterior,congrandesventanalesqueiluminabanelinterior.Tomaroneldeladerechadeteniéndoseaunosdocemetros.–Biblioteca–Yemlinseñalóescuetamenteunapuertaasu
derecha.Giraronalaizquierdaporotropasilloconvariaspuertas.–Despachos,aulas,salasylavabos–fueindicandosindarmás
explicaciones.Kilianprocurabamemorizarelcaminoqueseguían.Volvieron
agiraralaizquierdaysalieronporunapuertaalexterior.Debíadehabertomadounpequeñorodeoparaaccederalapartetraseradeledificio.Seencontrabanenunagaleríaexteriorporticada,quecorríapegadaalapared.Aladerechahabíaunazonaajardinada.Siguiendoporlagaleríaconectaronconunsegundoedificiodedosplantas,muycercano,quenoeraposiblevisualizardesdeelcaminodeentradaaLaGranjaalserocultadoporelprincipal.Lafincaeramasgrandedeloqueparecíaenunprimermomento.Laconexiónentreambosedificioscoincidíaconelfinaldelprimero.Elpórticounía
71
ambosedificiosdetalmaneraquetansóloeranecesariosalirporunapuerta,caminardosmetrosyentrarporlasiguiente.Separaronunmomento.Enfrenteseabríaotroespacioajardinadomuchomásalargadoyextenso,quizásunoscincuentametrosdelargo,flanqueadoporladerechaporelnuevoedificioyotromásacontinuacióndeeste,yporlaizquierda,parcialmente,porelhangarquesíhabíavistoalentrar.Losjardineseranextraordinariamentebellos,rebosantesdevidaycolor,aunqueKiliannohabíavistomuchosensuviday,laverdad,nopodíacomparar.Noconocíaniunasolaplanta,niflor,niárbol.–MaestroYemlin–dijoKilian.–¿Maestro?He,he,he.Maestronosoy–replicóYemlin.–¿Ahno?–Maestrosolounohayaquí–leaclaró.«Loquemeimaginaba»,pensóKilian,peronohabía
comprendidoloquerealmentelequeríatransmitirelenano.–Creíaquehabríanmásdeuno,conunconsejooalgo
parecidoalTemplodeCoruscant–comentó.–No.Aquícomoeneltemplonofuncionamos.Demasiados
maestrosenelTemplo,muchosnoselomerecen.–PerosilosmaestrosdelTemploJedisonlosmássabiosdela
galaxia.–¡Oh!¿Esoopinas?He,hehe.¿Yporquésoloniñoscogen?–Pues...porque...losniñospuedenserenseñadosacontrolar
susemocionesdesdepequeños.Losadultospuedenhabersufridoexperienciasqueleshayanmarcado;puedentenerdeseosderiquezasodepoder;serpresumidos,vanidososu
72
orgullosos.TodoesollevaalladooscurodelaFuerza.Sidesdeniños...–¿Tucasoes?–leinterrumpióYemlin.–¿Perdón?–¿Presumidoeres?¿Orgulloso?–continuó.«¡AndaconelpequeñoYoda»–pensóKilian–Pues...algosí,
unpoco–prefirióconfesar.–Alclubbienvenidoeres–contestóYemlin.–¿Quieredecirqueaquítodosson...?–He,he,he,todosno.Pormíhablo.AKilianleextrañabanyfascinabanloscomentariosdel
“pequeñoYoda”,comolehabíabautizadosecretamente.Legustóquefueraconlaverdadpordelante,aunquefueradirectoensuspreguntas.Entraroneneledificiodedosplantas.Seencontrabanenunmodestoperoespaciosovestíbulo,delquepartíaunúnicopasilloconpuertasaizquierdayderecha.Trascaminarunratoaparecióunelevadoryunasescaleras.«Almenoshayalgoautomático»,pensó–hastaqueelpasillotorcióalaizquierdamostrandomáspuertasaamboslados.–Enlacasaderesidentesestamos.Lapenúltimaatu
izquierdalahabitaciónonce–leindicó–Ladieciocholamíaes,subiendoporlasescaleras.Masceldashayarriba.–¿Viventodosaquí?–No,elMaestroenotrazona–respondióaloquequería
saber.Enlapuertadesuhabitaciónhabíaunpequeñoreceptáculo
conunatarjetamagnéticaquelepidiórecogerYemlin,yquela
73
insertaraenunaranuradelamismaparapoderentrar.Pasaronalinterior.–Tucuartoes.Tienecama,baño,unescritorioyunarmario
conutensiliosdelimpieza.Ustedselimpiasucuarto.Serviciodelimpiezanohay.Kiliansoltóelpetateenlacama,posólatarjetaenelescritorio
yobservólaestancia.DesdeluegoquenoeracomoladelTemploJedi.Unaventanadabaalosjardines.Lacamaparecíacómoda,elescritoriosimpleyelarmarioamplio,conestantesparalaropaylosutensiliosdelimpieza.Elbaño,aunquepequeño,teníalobásico:inodoro,lavaboyduchadepié.Todomuyaustero.–Disculpe,¿ylaterminaldeacceso?–Losiento,deesonadatenemos.Hojasdepapelybolígrafos
hayenelescritorio.–¿Bolígrafos?¿Papel?–Kilianempezabaaconsiderarqueeran
pobresoanalfabetostecnológicos.–¿Escribirsabes?–¡Claroqueséescribir!Peropensabaquehabríaunaterminal,
obienunconectoruniversalparauncomputador–enlosmundoscivilizadosapenasseescribíaamano;aunqueeraunaenseñanzaqueseguíasiendoobligatoria(avecessepreguntabaporqué),todoslosniñosaprendíanamanejaruntecladoalmismotiempoquelaescrituraclásica.–Puesalprincipiomallopasará–sonrióelenano...–.Los
computadoresmuchodistraen.Kiliansepreguntabaaquémundosubdesarrolladolehabía
74
enviadosumentor.¿Deverdaderaelsitiotanmaravillosoquecomentaba?Deseabaquetodoestofueraunabromapesada,peroniélmismoselocreía.RecordóentonceslaprecisaclarividenciadeMirloysuscomentariossobrelaFuerza.Confiabaenquealmenospodríaaprendercosasinteresantesdeél.–Vengaconmigo,elrestodeinstalacionesleenseñaré.ElpequeñoYemlinleguióporlafinca.Enlacasade
residentes,dedosplantas,dondeestabanahoramismo,nohabíamasquelashabitacionesyunpardesalascomunes,unaporplanta.Alsuryalfinaldelpasillodesuhabitación,unapuertadabaalexteriory,justoenfrente,unpasadizoatechadoquedabaalgimnasio–elotroedificioquehabíavistoalsur–,peroqueyaveríaenotromomento.Volviendosobresuspasosaccedierondenuevoalagaleríaqueuníaconeledificioprincipal,peroestavezcontinuaronporlacarasur.Sepodíaentrardirectamenteporlascocinas,obienrodearhastaunapuertasurquedabaaunpasilloquecomunicabaelotroextremodelascocinasconelcomedorcomúny,continuandoporél,volvíanalrecibidorprincipal.Laenfermeríaysalamédicaseencontrabaenelcentrodelamansión,dondeanteriormentehabíaungransalón.Tambiénhabíaunasaladerecepciónyelcentrodecontroldomótico,dondenopodíaentrar.Ensuvisitanovieronanadiemásporpasillos,galeríasojardines.Debíandeestartodostrabajandodondequisieraquetrabajaran.–Asolasledejoparaqueacomodarsepueda.Lahoradela
comidaesalas15:00.Suficientetrabajohehechoporhoy,merecidodescansoganadolotengo–afirmócategóricamente.–Unmomento,porfavor–rogóKilian.
75
ElpequeñoYodasevolviófastidiado.–¿Yentonces,segúnusted,porquéenelTemplosólo
permitenenseñardesdeniños?–queríasatisfacersucuriosidad.–Paraelcerebrolavarlesdesdepequeños,claroes–respondió
Yemlin–.Poresotanservilesyobedientesson.Suertehatenidodeescaparcuerdo.Sí,ajá,suertehatenido.Kilianserióacarcajadasuelta,divertidoporlaocurrente
respuesta.PeroYemlinsemantuvoserio,quieto,mirándoleconindiferencia.Aldejardereírse,cortadoporlaexpresiónfacialdelenanoverde,éstesediolavueltaysemarchóvolviendoalosjardines,alejándoseconsulentocaminar,asuritmo.«Estáloco,enestesitiotienenaunaversiónesquizofrénicade
Yoda;poresonoledejanhacernada»,pensó.Olvidandoalexcéntricopersonaje,cogióelpasillodelnorte
paracuriosearenlabiblioteca.EradiminutaencomparaciónconladelTemploJedi,perobastanteacogedorayconampliosventanalesdesdeloscualessecontemplabaunabuenapanorámicadeloscamposdecultivo,losestablosyunapartedelhangar;alolejospodíadivisarlasimpresionantesmontañasquerodeabanelvalle.Volviendoalinteriordelaestancialeyólosrótulosdelasestanteríasdelibros:historiadelaOrden,laFuerza,sectoresysistemasgalácticos,criaturasyespeciesdeluniverso,mundoshabitados,yotrastemáticasparecidas;laclasificacióneraparecidaaladelTemplo.Unapequeñaseccióndeunaúnicaestanteríaguardabalacultura,política,geografíaehistoriadeLoome;podíaserinteresantesisequedabapormástiempo.Enlasmesasdeestudiodescubrióilusionadovariasterminales,peroquedódecepcionadoalencontrarseconuna
76
pantalladeregistroquesolicitabausuarioycontraseña.Detodasmaneras,seguroqueseríanterminalesinternosdelabibliotecaynoestaríanconectadosalaredplanetariaglobal.Notuvoproblemasparallegaralalaresidencial,perocuando
seencontródelantedelapuerta,laonce,descubrióquenoteníalatarjetamagnética.Buscóenlosbolsillosdesuspantalones,revisólachaquetainternayvolvióameterlamanoenlosbolsillosporsilaprimerarevisiónnohabíabastado.Recordóentoncesquelahabíadejadoencimadelescritorio,dentrodelcuarto.Unescalofríodevergüenzarecorriósusentrañas.«¡Seréidiota!¿Yahoraquédemonioshago?»,sepreguntóasi
mismo.PodíasubiralpisodearribaaversiallíestabaYemlin,aunquenolehacíagraciaquefueraélquienseenteraradesuestúpidodescuido.Otraopcióneradeambularporeledificiobuscandoaalguienqueleayudara,osalirabuscarlosalmacenes,aversiencontrabaaBronxdescargandoelcontenidodeldeslizadorterrestre.Mejorno.ResolviósubirporlasescalerasyaguantarloscomentariosdeYemlin.Picóenlapuertadieciocho,peronadiecontestó.Volvióallamarycontestóelsilencio.Sedisponíaavolverabajocuandoalguienlepreguntó«enestéreo».–¿Puedoayudarleenalgo?Sediolavuelta.Eraelithorianoquehabíavistoenlos
campos.Losithorianoseranreconocidosporsucabezaconformademartillo,conelcuellodobladohaciadelanteyluegohaciaarribadesdeunajoroba,yporsusdosbocasquelesproporcionabatanpeculiarhablaporduplicado.–Esto...sí,perdón,mehedejadolatarjetamagnéticadentro
77
delcuarto–respondióruborizado.Nohacíamásquecometerpequeñosperovisibleserrores.
SabíaqueenelTemploprestabanatenciónaestetipodedescuidosquedemostrabanqueelpadawannoprestabaatenciónalpresente,aloqueestabahaciendoencadamomento.–¡Oh!Unpequeñoinconveniente,humm,humm–emitíaun
extrañosonidogutural,losithorianospodíanhacerruidosraroscombinandosusdosbocasconsuscuatrogargantas–¿Cuálessuhabitación?–seleacercó;susmásdedosmetrosdealturaleintimidaríansinofueraporquesabíaque,porlogeneral,eraunaespeciepacíficayamantedelanaturaleza.–Ladieciocho...digolaonce,queríadecirlaonce.Veníaaver
aYemlin,aversipodíaayudarme.–¿Yemlin?Pasapocotiempoensuhabitación,estará
escondidoencualquierlugar.Noteserádemuchaayuda–explicó–.Necesitaremoslacopiadetutarjeta.–¿Ydóndepuedoobtenerla?–respirómástranquilo.Era
evidentequealgunaréplicateníaquehaber.–ElMaestrotienelascopias.«Genial»pensóKilian.Siqueríallamarlaatencióndel
maestroDalmayalohabíaconseguido.–Diríaqueahoraestáreunidoynoselepuedemolestar–
continuóelithoriano–.Locomunicaréenseguida,humm,humm.Porfavor,paseamihabitación,nosequedeahídepie.Estarácansado.Kilianaccedióalainvitación.Lahabitacióndelithoriano,la
númeroveinte,eramuyparecidaalasuyaperomásgrandey
78
repletadeterráneosconplantastrepaderas.Agradeciósuamabilidad.–MellamoMolowHabhor.Usteddebedeserelnuevo.–Sí,supongo.KilianHightowers–sepresentó–.Metrajeron
MirloyBronxdesdeelespaciopuerto–añadiópordeciralgo.–¡Ah!,Mirlo,estupendo.Muytranquiloparaserunhumano.
Unbuenamigo.Tengoquevolveralcampo,peroporfavor,quédeseenmihabitaciónhastalahoradelacomida.Paraentoncesyahabremossolucionadoelproblema.Alas15:00horas,¿sabedondeestáelcomedor?–Sí,sí,yalohevisto.Noquisieramolestarleaprovechándome
desucortesía–seexcusóKilian.–Porfavor,insisto.Esunplacerayudaraunhermanoenla
Fuerza.Respondióconunsimplegraciasyguardósilencio.Molow
Habhorsaliódelahabitación,dejándolesolo.Laceldaseencontrabaenelmismoladoquelasuya.Miróporlaventanaalosjardinesexteriores,sinveranadieenellos.SepreguntódondeestaríaBronxyquéharía.RecordóqueYemlinlehabíallamadomercenario.Esoconcordabaconlaimagendehombredearmasquesehabíahechodeél.Aunque,porloquesabíadelosmercenarios–hombressinhonorquesevendíanalmejorpostor–,ladisciplinayladiligencianoeranrasgosdistintivosdeellos;salvoqueelenanoestuvieradecachondeo,quetambiénpodíaser,vistolovisto.Estabadistraídoenestasreflexionescuandoconsultóelreloj.
Seaproximabalahoradelacomida,porloqueseapresuróallegarcontiempo.Alas14:55horasentróenelcomedor.Hizo
79
unrápidorecuentodelaspersonassentadas:diecisiete.EntreellosveíaaBronx,Yemlin,altwi'leckyalithoriano;acuatrohombresy2mujereslomest,loshumanoidesbajosycorpulentosdelplaneta;unduroconaireausenteenlapartecentral;unmiembrodelarazagranparecidoalcomerciantequelehabíatraídoaLoome,consustresojosyelhocicosemejantealdelascabras,contándolealgoalduroanterior;unhombreyunamujer;elancianoMirlo;unacereanafácilmentedestacableporsualargadacabeza,ydebuenversinofueraporserdeotraespecie;yloquemáslellamólaatencióndelcuriosogrupo:unrepugnantegamorreano,consuaspectoporcino,suspequeñoscuernosfrontalesyloscolmillosinferioressobresaliendodesubabeanteboca.¿Dequécriaderosehabríaescapado?Casitodosvestíanropasnormales,algunosinclusoibanconmonodetrabajo.Cuandoentrónadielomiró,nisiquieraBronxniYemlin.Solo
Mirlolehizounaseñaldiscretaparaquefueraasentarseasulado.Mejor;teníamiedodepasarunbochornosomomentosihacíanbromassobresudespisteconlatarjetamagnética.Cuandoseacercóalanciano,Mirloleseñalóunasientovacíoalladodelhombreydelamujerhumanos.Kiliansaludótímidamentealaparejaquemurmurabanentreellos,quieneslecorrespondieronconunleveasentimientodecabeza.Permanecióensilenciosinsabermuybienquédecir,dedicándoseaobservarloquehacíanlosdemás:algunoshablabanenvozbajamientrasqueotrosestabanabsortosensuspensamientos;algunosinclusoconlosojoscerrados.AlpocoratoseabrieronlaspuertasdelacocinayaparecióVandiacondosayudantes,unvarónyunahembralomest,queportabanun
80
carritoconbandejas.Todaslasconversacionescesaron,aexcepcióndelindividuoderazagran,quecontinuóhablándolealduroquepermanecíainflexible,hastaqueésteúltimolemiróconsusinexpresivosojosrojosyelgrannotuvootroremedioquecallarse.–Guardamossilenciomientrascomemos–leaclaróMirlo.Vandiasesentóenunadelassillaslibresysusayudantes
sirvieronlosplatosalospresentes.Cuandotodostuvieronsuraciónenlamesalosayudantessesirvieronasímismosycomenzaronacomer.Kilianhizolopropio,teníamuchahambre.Nohabíacomidonadadesdeeldesayuno,cuandoaúnestabandeviaje.Segúnibanterminando,losayudantesdejabansuplatoamedias,selevantabanyservíanelsegundo.Lacomidaestabapreparadaconvariosdelosproductosque
cultivabanensuspropioshuertos,yprincipalmenteconsistíaenverduras,tubérculos,pan,quesosyfrutas,conunpocodepescado.Nohabíacarneenelmenú,exceptoparaelgamorreano,quedadasufisionomíalorequería.Kilianhizodetripascorazóncuandolesirvieronunestofadodeverduras.Alintroducirelprimertrozoenlaboca,diminutoyconunpocodepanenlareservacomoprevisión,sesorprendiódeencontrarunsaborsuaveyatenuado.Inclusoestabarelativamentebueno,sinexagerarmucho.Elrestodelacomidaestabadecentementerica.Mientrascomíaobservócomootraspersonasqueyahabían
terminadoaguardabancalladasydecidióimitarlesencuantoacabaraélconelsegundoplato.Dehechoapurórápidoparanoserelúltimo,paraquenotuvieranqueesperarporél.Solocuandotodosterminarondecomer,despuésdeunabrevepausaquenoentendióporquésehacia,Vandiaselevantóytodosla
81
imitaron.Cadaunodelospresentesrecogiósuplatoycubiertosy,enunafilaorganizada,fuerondepositándolosenbandejas.Lamayorpartedeellossalierondelasala.Mirloacompañóa
Kilianasuhabitación.Enlapuertadesuceldasehallabalatarjetamagnéticaenelreceptáculo.Elancianolecomentó:–Ahorahayundescansohastalas18:00horas–erancasidos
horasdetiempo–.Normalmentecadaunopuedehacerloquedesee:permanecerenlahabitación,darunpaseoporlosjardinesoiralabiblioteca.ComoaúnestáadaptándosealhorariosolardeLoomeleaconsejoqueduermaydescanse.VendréabuscarleaesahoraparallevarleanteelMaestro.ElcorazóndeKilian,aloírlaesperadanoticia,comenzóalatir
másrápido.¡Alfin!–¿Quétipodeentrevistaserá?¿Tendréquepasaralguna
prueba?–todaslaspreguntasquesehabíahechodurantelatravesíaenelTrastA-A5seamontonabanensucabeza,yelestadodenerviosismogeneralqueseapoderódeéltriunfósobresupaciencia–¿Deboprepararmedealgunamanera?–Calma,calma–sonriótranquilizadoramenteMirlo–.Un
aspiranteapadawannodeberíapreocuparseporello–Kiliansemolestóconlode“aspiranteapadawan”,envezdedecir“aspiranteajedi”,peroeraunareaccióntanhabitualenélquelaignoró–.Notepreocupesahoradelaentrevista,hazlocuandoestésdelantedelMaestro.–Sí,maestro.–LlámameMirlo,porfavor.EnLaGranjasolohayun
Maestro.YahabíaoídolomismodeYemlin,parecíaqueenaquéllugar
82
nadieseconsiderabamaestro.EnlaOrdencualquierCaballeroJediqueconseguíaquesupadawansuperaralaspruebasalcanzabaautomáticamenteelrangodemaestro.Esopodíasermuchoopocotiempo,dependiendodecuantoesperaraelcaballeroparaelegirasuaprendiz,ycuantotardabaésteúltimoenpresentarsealasmismas.–Deacuerdo,Mirlo.Elancianovolviópordondehabíanvenido,ycuandoloperdió
devistarecogiólatarjetamagnética,abriólapuerta,yladejócolgadaenlaranurainternaparanovolveraolvidársela.Enaquelmomentopostergótodaslaspegasquelehabía
encontradoa«LaGranja»,cogióunpapelyunbolígrafodelescritorioyempezóaescribirfórmulasprotocolariasquelehabíaenseñadoCosharTeelk:“MiqueridoMaestro”,“SuExcelencia”,“Quisierapreguntarle,sinoesmuyatrevidodemiparte...”,yfrasessimilares.DespuésrepasósudefensaanteelinevitableinterrogatorioalqueseveríasometidosobreelaccidentedeVálar.Recordósusrespuestasyreaccionesantesumentor,ytodoloquedeterminósuexpulsión.Noencontrandoningunamaneradesuavizarloshechosaceptósincerarseydecirlaverdadtalcuallavivió.Porúltimohizounalistadepreguntasquequeríaformularle:
comoseríasuentrenamiento,quéformasdecombateconelsabledeluzaprendería,quienhabíasidosumaestro,etc.Unavezredactadaslasreordenóporprioridad,tachóalgunasyreescribiócasitodas.Cuandoestuvosegurodequeesaseranlascuestionesquequeríaabordar–ynootras–,lasestudióhablandoenvozaltaydandovueltasporlahabitación.Satisfechodesumemorizaciónsacódelpetateropalimpiaparamudarseen
83
cuantosedieraunaducha,queporciertoyalehacíafalta.LlevaríalavestimentaceremonialdeltemploquelaOrdenreservabaalosjóvenesalumnos,paradarmejorimpresión.Despuésdeasearseyvestirsesetumbóenlacamaparadescansarunpoco.Endosminutossequedódormido.Unosgolpesenlapuertalodespertarondesuletargo.Se
incorporóyabriólapuerta,somnoliento.EranMirloyBronx.Habíadormidoprofundamenteduranteunahora.AlveraBronxrecordósudeslizdelamañana.Él,porcontra,estabatranquiloypensativo,ydesdeluegoquenoparecíaquefueraamencionarelepisodio.Mirloleindicóquelessiguiera.Salieronporlapuertadelfinaldelpasilloytorcieronhacialosjardines,atravésdelospequeñoscorredores,rodeandoelgimnasio.Losjardinescontinuaronhaciaelsur,aamboslados.Aunoscuarentametrosalsudoeste,traslosárboles,vislumbróunacasablancadeplantabajaquenohabíavistoantes.Allíeraadondesedirigían.Kilianestabanervioso,paraquénegarlo;unamalarespuesta,unadelas«suyas»,yseacabó.Mirlopicóenlapuertadelacasay,trasunossegundosqueleparecieronlargosminutos,seabrió,apareciendoanteelloselduroquehabíacomidoalmediodíaconellos,vestidoconropassencillaseinformales.Comotodoslosdurosianossupielerasuaveydeuntonoverde-azulado,sinllegaraseraguamarina,carentedetodopelo.Surostrosinnarizysinlabios,ycongrandesojosrojos,nodelatabaemocionesosentimientos,permaneciendoindiferentepero,extrañamente,sinreflejartampocofrialdadodesinterés.Sinembargoemitíaun
84
auradecalidezytranquilidadreconfortantes,comosinohubieranadadequépreocuparseocomosilaspreguntasdejarándenecesitarunarespuesta.Dehecho,lamenteselequedóenblanco,¡noseacordabade
lamitaddelcuestionarioquesehabíapreparadonidelasfórmulasprotocolariasquememorizó!Encuantoalaspreguntasquesíseacordaba,ahoraleparecíansinsentidoomalplanteadas.Selevinoalacabeza,porejemplo,larelativaalasformasdecombateconelsabledeluz;pensóqueporunladoyalosabríaasudebidotiempo,yqueporotroquesóloreflejaríasubisoñez.Decidiócallaryesperaraquehablaranlosotros.Trasunpequeñorecibidor,entraronenunhumildedespacho.
Elescritorioestaballenodepapelesycarpetas,sinningúngadgetelectrónicoencima,perosíhabíaunterminaldeaccesoenunamesacercana,próximaalasestanteríasconobsoletosdispositivosdealmacenajefísicodeinformacióndenominadoslibros.Enfrentedelescritorio,unassillasdispuestasencírculolesinvitabanasentarse.MirlolohizoenlamáscercanaalMaestroDalma,asuizquierda,BronxaladerechayKilianunpocomásalejado,peroenfrentedeldurosiano.FueMirloquieniniciólaconversación.–Maestro,lepresentoaKilianHightowers,padawande
Coshar.Kiliannoquisocorregirlelodepadawan,ylesorprendióque
nolonombraraconlode«aspirantea».Sequedómirandoalosojosdelmaestro,profundoseinsondables,quieninclinólacabezaamododeasentimientooconfirmación,noestabaseguro.
85
–BienvenidoaLaGranja–fueloprimeroqueleoyódecir;suvozeragraveyclara.–Gracias–fueloúnicoqueseleocurriórespondery,trasunos
brevessegundos,añadió–,lepresentomisrespetos.ElMaestroDalmapareciósonreíracogedoramente,con
aquellabocasinlabios.–SilesparecebienmeditemosenlaFuerzaunosminutos
–sugirió.Aquél«silesparecebien»sólosugeríalaposibilidad,perolos
cuatrocerraronlosojosalavezcomosiestuvieransincronizados.Hizovariasrespiracionespausadasparacalmarseyaumentar
suconcentración.Noseesperabaunasesióndemeditación,peroteníasentidoyenciertamaneralealiviódetenerquepensardequéhablar.Relajósucuerpo,esforzándoseporolvidardondeestabayconquienesestaba,centrándoseenralentizartodopensamiento.SintiólaFuerzaentrandoenélconsorprendenterapidez;atravésdelaireensuspulmones;enlasangre,recorriendoporsusvenasyarterias;enelsonidodesucorazón,rítmicoycalmado;encadacéluladesucuerpo.Lanotóensuinteriorytambiénrodeandosucuerpocomounamantaagradableycalientequeloarropara.Despuésextendiósupercepciónalrestodelahabitación,queestabaembebidadeestapoderosaenergía.Notabalalocalizaciónycolocacióndetodoslosobjetosdelasala:lasestanterías,laventana,elescritorio,cadapapelencimadelmismo...yobjetosquenosabíaquéeranniparaquéservían.AsuderechadistinguíalafiguradeMirlo,emitiendounauradeFuerzapalpable.Alaizquierdanotóun
86
pálidofulgor,allídondesesentabaBronx;oíaloslatidosdesucorazón,perononotabalamismacalidez.Destacandoporencimadetodo,notabaunapresencia
luminosaenfrente,enellugardondeestabasituadoelMaestro,queencogíaacualquierotradelasala,comosisolofuéramosfrágilesreflejosdelalunaencomparaciónconlosresplandecientesrayosdelsol.Emanabapazyserenidad.CualquierconflictoodudaqueKilianpudieraalbergardesapareciócomopolvoenelviento.Queríapermanecereneseestadoindefinidamente,sinesperarnada,sindesearnada.Más,pocoapoco,entreabriólosojosintuyendoqueerael
momentoadecuadodesalirdeltrancey,talycomoempezaron,despertaronloscuatroalmismotiempo.PermanecieronunoodosminutosensilenciohastaqueKilianrecuperósuestadodeconcienciahabitual.Mirloleanimóentonces:–Adelante,preguntaloquequieras.Elmuchachodudó,nosabiendomuybienquédecir.Miróal
maestro,queteníalasmanosapoyadassobrelaspiernas.Lasalzómediopalmo,conlaspalmasabiertashaciaarriba,enungestodeamableinvitación.–MaestroDalma–titubeó;repentinamentelevinouna
preguntaquenuncasehabíaplanteadoconpalabrastansencillas–,¿Quélugareseste?–Unlugardeestudioydescubrimiento–yconaquelloparecía
quetodoestabadicho,perocontinuó–.ObservamoslaFuerzayaprendemosdesuNaturaleza.–Pero...noveojedis–searrepintiótanprontocomolodijo,no
pretendíainsultaralospresentesnimenospreciaralrestodelos
87
residentes–.Perdón,pidodisculpas.Quierodecir,queestonopareceunaacademiaouncentrodeenseñanza.Parecetansolounagranja.Aunquedespuésdeloexperimentadoenlameditaciónno
podíapensarlomismo,habíatenidoelimpulsodesincerarse.–Yloes,esunagranja.Necesitamosalimentarnos,yporeso
cultivamosyrecolectamos.Necesitamosabrigo,yesonosloproporcionanlosanimales.Yvivimosencomunidadconnuestrosvecinos,alosquedebemosayudar.EstudiamoslaFuerzaeneltiempoquesenosda,perotambiéntenemosquecubrirnuestrasnecesidades.–Pero...¿todoesonolopodríanhacerotros?Pagándolesun
sueldojusto,claro–seguíasinentenderporquéperderuntiempovaliosohaciendotareasmundanascuandosepodíandedicardeplenoalaFuerza.–Unohadeserresponsabledesímismo,delalimpiezadesu
celda,desutrabajoydesusalud.Alconvivirconotrosseresdebecolaborarenelsostenimientodelacomunidad,aportandoaquelloparaloqueestámejorcualificado.Sinopodemosocuparnosdenosotrosmismos,sinosabandonamosypermitimosqueseanotrosquienescumplanconnuestrasobligaciones,¿cómopodremosalcanzarlamadureznecesariaparacomprenderlosmisteriosdelaFuerza?UnaspirantealConocimientodebeadquirirunaactitudjustayequilibrada.–PeroenelTemplodeCoruscantbienquelosmaestrosylos
caballerosnoseencargandetareasserviles.Paraesotienenpersonalpropio–seestabalanzando.–LaOrdenJedimantienelapazylajusticiaenlaRepública
88
Galáctica–respondióelMaestro–.Supropósitoeselevadoymuynecesarioenununiversotaninmensocomoconfuso.SinlaconstanteentregayobservanciadelosCaballerosJedi,guiadosporelladoluminosodelaFuerza,laRepúblicacaeríaenladiscordiayladesconfianzaentansolounageneración.Siendoescasosennúmerosufinalidadrequieretotaldedicación;ydelaayudadeotrosseresparalalaborescomunes,noporellomenosimportantes.Eljovensequedópensativo,reflexionandolarespuesta.Aún
noestabadeltodoconvencido,perolehabíadadounarespuestayreplicarconun«loentiendo,peronoestoydeacuerdo»noeramuyapropiado.Losdemáslemiraron,esperandosusiguientepregunta,queno
acababadellegar.DadoquenoparecíaquefuerafinalmenteaplantearlaelmaestroDalmaseincorporódelasilla,siendoimitadoporMirloyBronx.–¡Unaúltimacosa!–apurósaltandocomounresorte,al
constatarquehabíafinalizadoeltiempodelaspreguntas.Bronxlocensuróconlamirada,comosihubieracometidouna
indiscreción;Mirlomostróunaligerasorpresa.AlDalmatansololeobservó,aguardandoaqueaclararasupreocupación.–Antes,enlameditación,noté...sentícomosi...–dijo
aturdido,intentandoencontrarlaspalabrasquereflejaranloquehabíaexperimentado.–¿Quéfueloqueviste?–apremióMirloasudubitativoamigo.–Nolosé.Noestoyseguro,peroelMaestroeraenergíapura,
comosinoexistiera.Noséexpresarmemejor.Bronxibaadecirlealgo,seguramentealgunareprimenda,pero
89
selacalló.MirlosevolvióhaciaelMaestro,sonriendolevemente.–SentistelaFuerzatalycomoes,ensuesencia–aclaró
Dalma–.Nomevisteamí.Kiliannoselocreyó,eraaélaquienhabíavisto.Confundido
porlarespuestaselimitóadarlasgraciasyasalirdeldespachojuntoaMirloyBronx.Unavezfueradelacasa,denuevoenlosjardines,seleaclarólacabezaycallóenlacuenta:–¡Perosinohadichonadadesiestoyadmitidoono!¡Ni
siquieramehahechopreguntas!–exclamóangustiado.–¿Admitido?–serióBronx,quenolehabíadirigidolapalabra
hastaelmomento–¿Esesoloquelereconcome?–¡Puesclaro!Ustedmismomepreguntósihabíacomprado
billetedevuelta–protestódisgustado,ofendidoporlapocaconsideraciónquelemostraba.–¡Ah!,¿Dijeeso,muchacho?–Disculpe,minombreesKilian.–Tunombreesmuchacho.Soytuinstructorytellamarécomo
meparezca,hastaqueteganeselderechodeserllamadoportunombre.–Mella...¿Miinstructor?¿Entoncesestoyadmitido?–Evidentemente–aclaróBronx–.Yloprimeroqueaprenderás
seráatenerpaciencia,respetoyobediencia.MeparecequeCosharnohizounbuentrabajocontigo.–¿Perosinprobarmeninada?–noselopodíacreer,enel
Templotodospasabanporpruebasdediversostiposdurantesusañosdeestudio.
90
–Cosharyanoshablódetuscapacidades–respondióMirlo–.LoomeestáabastantesañosluzdelosmundosdelNúcleo,peronotantocomoparanopoderrecibirmensajes.¡Vivimosenunaeratecnológica!–¿Yapesardeloquehice?–confesóantesdemordersela
lengua,aunqueeraobvioqueyalosabían.–Bueno,noíbamosahacerterecorrermediagalaxiatansolo
paraquevolvieraspordondeviniste,¿nocrees?–dijoelanciano.
91
Elcaza-recompensas
–PerdílapistadevuestrosobrinoenMalastare–elcaza-recompensasterminósuinformedemanerabrusca,sinesperarreprobaciónalguna,aunquelaobtuvo.–Eslaprimeravezquemefalláisenunatareaqueos
encomiendo–lerecriminóGarekHightowersconteniendosudisgusto.–Noesproblemamioquemeavisaranadestiempo–replicó–.
Siustedhubieraqueridoasegurarsedequesusobrinovolvieraalnidofamiliarlehabríamosvigiladomásdecerca.Mientrasseencontrabaaresguardoensuapreciadotemploeraimposiblesaberloquehacía.Nisiquierayopuedoentrarahí.Solograciasamicontactosupimosdesuexpulsión,yesoaldíasiguiente,cuandoyasehabíafugado.–Lepagoparaquecacepersonas,independientementedesi
sabedondeestánotengaqueseguirsurastro–.Garekvioalcaza-recompensasgirarlevementelacabeza,controlandoalosguardiasdelahabitación;enrarasocasionessereuníaasolasconél.YaunqueleobligabanadesarmarsesiemprequesubíaabordodelaTorreI,quiensabequéarmasnolehabríandescubierto.Aúnasíestabasegurodequeinclusoestandodesnudoseríacapazdeacabarrápidamenteconsushombres.Sumejordefensaeralacantidaddecerosconlosquepodíapagarsusservicios,yrecordarlelareputaciónquedebíamantenersiqueríaseguirenelnegocio.
92
–¿Malastare,dice?–continuócomosinohubierapronunciadoelcomentarioanterior–.Allísecelebrancarrerasdevainas,creorecordar.¿Habéis...?–dejólapreguntaenelairecuandopercibióporelgestodelcaza-recompensasqueeraevidentequecontemplóesaposibilidad–.Porsupuesto.GareklehabíacitadoenlaTorreI,sucorbetainsignia,ensu
despachopersonalsituadoenlaproa,delaterceracubierta,cercadesucamarote.Elreputadoempresariopreferíatenerestetipodeencuentrosenórbitaespacial,ynoenCorellia,dondenoeraaconsejablequefueravistoencompañíadeindividuospocoaceptadossocialmentehablando.Paraelcaza-recompensastambiéneraapropiado;podíaacoplarsunavealacorbetayahorrarselosmolestoscontrolesaduanerosterrestres.–Misobrinonoesmuylisto,peronosearriesgaráaobtener
dinerodeunaterminaloapagarsusgastosdemaneraquepuedaserrastreado.Nolesirviólaúltimavezqueescapódecasaynovolveráacaerdenuevoeneseerror,porloquesolopuededisponerdelefectivoquetuviera.Sinadielehaprestadodinero,ysolosusamigosjedipodríanhaberlohecho,ynoleshabrápedidonadaparaevitarpreguntasodelatarsusintenciones,nolepuedenquedarmásdecincouochomilcréditos.Alosumodiez.Conociéndolelosgastarárápido;estádemasiadoacostumbradoaloslujos.Peronovolverá.Paseloquepasenotienepensadovolver.Quizássututorsepaadondefue.–¿CosharTeelk?Loestábuscandosinéxito.Sihubieratenido
algoqueverenestolosabríamos.Losjedisonobedientesyserviles.No.Yolosabría.Sehizoelsilencioduranteunossegundos.
93
–Podéisretiraros–leordenófinalmente.Elcaza-recompensasasintióconlacabeza,guardando
silencio.Ojeóalosguardiasdenuevo,diodospasosatrás,girócientoochentagradosyseencaminóhacialasalida.AlabrirselapuertaGareklellamóunavezmás.–Raven,encuentraaKilian.Silosjedinoloaceptanesuna
lástima;mehubieraservidobienallídentro.Perootrospuedendesarrollarsupotencial.Traédmelo,porsupropiopieoesposado.Meesindiferente.–Cuandoaceptounencargolocumplo–lemiróalosojos–,
aunquemellevetodalavida.«Esperoquenotardestanto»pensóGarekmientrasleveía
marcharse.SiimSorllevabadiezañostrabajandocomotécnicode
mantenimientodelTemploJedi.Entrócomotécnicoespecialistaenlassalasdegeneradoresdepotencia,conunacartaderecomendacióndelaCorporaciónSoroSuub,elúnicotrabajoquetuvopreviamente,dondetrabajabanmásdelamitaddelapoblacióndeSullust.Comobuensullustanlefuefácilconseguirelpuesto;erasimpático,alegreyparlanchín,ylosjedisolovieronenélilusiónporempezaratrabajaryuncarácterafableadecuadoparalaspesadastareasqueleencomendarían.Revisarelestadodelosgeneradoresylacorrectadistribucióndeenergíaerauntrabajotediosoyrepetitivo,queamargabaamuchostécnicos,ysubuenhumorlevantabaelánimodelrestodesus
94
compañeros.Graciasalosgrandesojosdelossullustanesyasupequeñotamañopodíainternarseenloscorredoresdemantenimientosinnecesidaddelinternas,conlaescasailuminacióndeaquellosfríoslugares,yrepararcualquiercable,transformadoroacoplamientodeenergía.Tambiénleeraútilelextraordinariosentidodeorientaciónpropiodesuraza,adquiridotrasmileniosdeevoluciónenlaslaberínticascavernasdeSullustque,juntoasumemoriafotográfica,lefacilitabanotenerquellevarconsigoningúngeolocalizadornimapascomputerizadosdelostúneles,pasillosyzulosdecélulasdeenergía.Esolepermitíatransportarunmayornúmerodeherramientasyrepuestos,solucionandounelevadonúmerodeincidencias.NoobstantenoteníaaccesoatodaslasseccionesdelTemplo;unedificiodeestasmagnitudesrequeríaunsinfindetécnicosrigurosamenteelegidosnosoloporsuexperienciaenlamateria,sinotambiénporsuhonestidadyacercamientoalafilosofíajedi,principalmentegentepacífica,honradayconpocasambiciones.SiimSorseencargabadelashabitacionesdelosalumnos,lassalasdeestudio,lasbibliotecasmenores,lasclasesy,endefinitiva,delosnivelesdestinadosalaenseñanza.Erafrecuentetenerquetrabajarconniñosasualrededorque,almedirmetroymedio,sentíancuriosidadporél–comosinuncahubieranvistounsullust–,perorápidamenteletrababancomoaunomásynolesmolestabasupresencia.NopodíadecirlomismodelosvecinosdelbloquedeviviendasdondesealojabaenCoruscant.Algunoshumanosdelacapitalgalácticaeranabiertamenteracistas.Notodos,puesunplaneta-ciudadcosmopolita,capitaldeluniversoconocido,debíaforzosamenteadaptarsealagranvariedaddeespeciesdelagalaxia,yentenderqueloshumanosnoeranlosúnicos.
95
Recorrióelpasilloprincipaldelnivel23,ignorandoalosgruposdealumnosqueseguíanasusmaestros,oaloscaballerosypadawansquediscutíanaburridostemasrelacionadosconesa«Fuerza»delaquetantohablaban,subiendoporunaescalerillahastaaccederaunrellanosituadoenunaesquinadeltecho.Desdeallíechóunvistazoallargopasilloquehabíarecorrido,sorprendido,apesardelosaños,delasdistanciasdellugar,conampliosventanalesasuizquierdaqueofrecíanunapanorámicadelaurbe.Seinternóenelrellanoyaccedióaunarejilladeventilaciónacuyoladohabíaunlectordetarjetas.Insertólatarjetamagnéticaidentificadoraquesiemprecolgabadesucuelloyunledverdeseencendió,deslizándoselarejillalateralmente.Enaquelinstantealgúndiligentejediobservaríaensumonitorunalíneadeaccesoconelnombredelsullustan,suID,lahora,yelaccesoaltúneldeventilación23G2,iluminándosesulocalizaciónenunmapadelasinstalaciones.Unflagdecontrolcomunicaríaalvigilantequeelaccesoestabaprogramadoyautorizado,yenunalíneadetextoemergenteseleeríalatareaqueeltécnicorealizaría.Inicióelprotocoloderevisióndelasfluctuacionesdeenergía
enlosalimentadoresinternosdelashabitacionesdevariosalumnos.Algunosdeellospersonalizabanelambientedelahabitaciónparaadaptarloalasnecesidadesparticularesdesurazaodelplanetadelqueprovenían.Variabanlatemperatura,lahumedad,lacantidaddeoxígenoenelaireyotrascondicionesdehabitabilidad.Encadapruebaquerealizabaregistrabaunademoraadicionaldeentredosycincominutos.Trescorredoresmástardellegóalalimentadordelahabitación23G2-31.Abriólacubiertasuperiorycomparóelcolor,parpadeoyfrecuencia
96
delosledsdelacélulainterna;todoestabacorrecto.Extrajolacélulaprocurandonoarrancarningunodeloscablesylaapartóaunlateral.Traselhuecohabíaunaplacametálicaqueseparabaelalimentadordelapareddelahabitación.Conundestornilladormagnéticorecuperóladiminutagrabadoradevozconformadetornillocuyomicroestabaorientadoalinteriordelquehabíasido,hastahaceunassemanas,eldormitoriodeKilianHightowers.Estaveznodescargaríalosregistrosdesonidoensucomputadordebolsilloparavolveraatornillareldispositivo,comoveníahaciendoregularmenteenlosúltimosmeses.Encontróuntornilloestándarenunbolsillodesucintoyloutilizóparaajustarlaplaca,guardándoseeldiscretograbadorconloscomplementosdesucomputador.Introdujolacéluladenuevoycerrólacubiertasuperior.Dioelvistobuenoalalimentadorenelregistrodelcomputador.«Dosminutosymedioextra;nosenotará»,pensó.Cincohorasmástarde,SiimSorsedeslizófueradelos
pasillosdemantenimientoyvolvióalasoficinastécnicasdeltemplo.Conectósucomputadordebolsilloalordenadorcentralysincronizólosdatosrecogidosconlosregistrosdemantenimientocentral.CompletadalaactualizaciónaprovechólaconexióndelaoficinaconlaredglobaldeCoruscantparaaccederalaterminalprivadadesuapartamentoycomprobarsihabíarecibidoalgúnmensajeovídeodeSullust.Despuésdeintroducirsucódigoindividualyasegurarsedeencriptarlacomunicación,sedesilusionóalverquelabandejadeentradasoloconteníaunavisoprocedentedesusistemadecontrolinterno:elíndicedehumedadhabíabajadoconsiderablemente.Maldijoparasusadentrosalequipotécnicodemantenimiento
97
delrascacielos.Leshabíarepetidoconstantementelaimportanciademantenerunaadecuadaclimatizacióndesuapartamento,ynoaplicarpordefectolosestándareshumanosatodaslasviviendas.Noeralaprimeravezquepasaba,ahoratendríaqueabrirunaincidenciayesperaraquesedignaranareconfigurarlosparámetros;pasaríanhorasantesdequelacasasehumidificarasegúnsuspreferencias.Conelenfadoencimaguardóelequipoysedirigióalos
vestuarios.OtradelasventajasdetrabajarenelTemploeralaflexibilidaddehorarios,quelepermitíavolverprontoacasa.Pasóporelregistrodesalida,saliódeltemployatravesólaplazaendirecciónalaestacióndetransporteaéreopúblico,dondesesubiríaaldeslizadordelalíneaurbanamalva.Veinteminutosdespuésentrabaenelelevador15NortedeledificioQuert.–Apartamento78E,nivel125.Estadoeincidencias–dijoen
vozalta.–Buenastardes,señorSor–respondióunavozdemujer
metalizada–.Suapartamentoseencuentrasoleadoyventilado.Sucenaestálistaysusprogramasfavoritosgrabadosyordenadossegúnsuspreferencias.Latemperaturaesdeochogrados.Laincidencianúmero65abiertahaceunahoraycincominutosfuecerradapormantenimientoyetiquetadacomo«noaplicable»haceunahoraytresminutos.Comentarioadjunto:«elsistemadeclimatizaciónfuncionacorrectamenteylosparámetrosdeconfiguracióntienenlosvalorescorrectos».–Seránimbéciles–respondióSiimenvozalta–.¡Cómovaa
funcionarbienconochogradosdetemperatura!¿Nosoncapacesdecontrastardatos?–Lavozfemeninanoreplicó.
98
«Estosinútileshabráncomprobadolaconfiguraciónpersonalizadasincompararlaconlosdatosreales.Seguroquetienenunaalertapornoalcanzarellímitemínimoynilahanmirado».–Planta125,abriendopuertas–prosiguiólavoz–.Sigael
primerpasilloaladerecha.Quetengaunbuendía.SiimsaliódelelevadorytorcióporelpasilloE.Caminóun
pardeminutosdesdelapuertanúmero100hastallegarala78.Introdujolatarjetaópticadesuapartamentoenunaranurailuminadaylapuertasedeslizóaunlateral.Entró.Laslucesdelrecibidorestabanencendidasynotóelfríodelinterior,ademásdeunaligeracorrientedeaire.Lapuertasecerrótrasélyagudizóeloídoenelsilenciodelacasa.Susgrandesorejascaptaronelsonidodelvientoexterior–imposible,losventanalesnoseabren–,yunasuaverespiraciónenelsalón.Presionóelbotóndelaalertasilenciosadeintrusos,queestabacamufladoenelpaneldeaperturadelapuerta.–Sivuelvesaabriresapuertaestásmuerto–dijounavozque
noesperabaoírhastamañana.Oyóunsilbidoyalactosintióunpinchazoenelcuello.Se
llevólamanoalaheridayextrajounpequeñodardodelapiel.EarlRavenousllevabatreshorasesperandoelregresodel
sullustan.Laseguridaddelrascacielosresidencialdondesealojabaerabásica,singrandessofisticaciones.Habíancámarasdegrabaciónenlaplantabaja,enplataformasaéreasyenlaazotea,einternamenteenlospasillosprincipales.Lassupervisabaunservicioprofesionaldeseguridadprivada,
99
armadostansóloconpistolasblásterdeaturdimiento.Laspuertasdelospisosparticularesestaríanconectadasconlasaladecontrolparainformardeintentosdeentradanoautorizados,bienporforzarlasfísicamenteoporpirateotecnológico.Laincursiónteníaquehacersedesdeelaire.Utilizareljetpackhubierasidomuyllamativoy,aunquelollevabaigualmenteacopladoporsinecesitabaunahuidarápida,optóporacercarsealnivel125conundeslizadoraéreoB-69Elektra,pilotadoporsucolegaBroggo–unrodianoclásico:violento,ferozysanguinario–.Pudodispararalabasedelaplantauncabledeaceroflexibledelargaextensiónqueleserviríaparadeslizarsehastalaestructura.Unavezfijadoalaparedconventosasmagnetizadas,cortóelcableconelcortadordefusiónincorporadoenlamuñecaizquierdadesublindajedecaza-recompensasehizounaseñalaBroggoparaquelorecogieraysealejaraaunadistanciaprudencial.Probablementelosventanalesdetodoslospisostuvieransensoresdevibraciónparadetectargolpesexternosyroturasdelcristal,descartandolainfluenciadelasráfagasdeviento.Unavezlocalizadoadhirióláminasdemineralvontozalventanaldelapartamento78E,destinadasaabsorberlasvibracionesquepudieracausar,yempleódenuevoelcortadordefusiónparacortarlaaleacióndecristal.Asípudointroducirseenelpiso.Unavezcomprobadoqueestabasoloyquenohabíancámaras
devigilancia,sequitóelcascoprotectoryexaminóelapartamentodelsullustan.Bastantecorriente,sencilloyllenodetodotipodegadgets.Seleccionócomunicadores,cámarasdegrabacióndevídeo,localizadores,computadoresycualquierdispositivoconposibilidaddealmacenamientodedatos;extrajo
100
memorias,tarjetasydiscosylosguardóenunodeloscompartimentosdelacartuchera.Aquellosqueteníanlamemoriaintegradalosdestruyó.DejóúnicamentelaterminaldeaccesoalareddecomunicacionesdeCoruscant.Siimnoguardaríaarchivosconfidenciales,aunqueestuvieranencriptados,enunaterminalconectadaalexterior:estaríanenloscomputadoresqueacababadeeliminar.Ademas,quizáselsullustanquisieraconectarsealterminalydenoconseguirlolepondríasobreaviso.Noobstantepreparóunapequeñacargaexplosivaconespoletaremotaparaaccionarlaposteriormente.Aestasalturas,ytressemanasdespuésdeladesapariciónde
KilianHightowers,CosharTeelkestaríainvestigandocómoconseguíaninformaciónsobrelainstruccióndeKilian.NadieconocíalaidentidaddeSiimSormásqueél.Peronopodíadescartarunainvestigacióndelosjediquedescubriera,graciasasusmalditashabilidades,queelsullustanllevabatiempograbandotodoloqueocurríaenlahabitacióndelhuidizoKilian.Sehundióenelsillóndelsalón,queestabaajustadoalpesode
SiimSorynodeuncaza-recompensasdemetronoventaconblindajeprotectorentorso,hombrosyrodillas,entrelazadoconropaendurecidayacolchadaenelrestodelcuerpo.Revisóelestadodelasarmas:pistolablásterpesada,riflebláster,granadas,detonadortérmicoyvibrofilodelamuñecaderecha.Dejóeltiradorsólidoaunladoconundardocargadoimpregnadodesurit,unvenenoquecausabaunparorespiratorioenmenosdeunahora;sindejarrastro.Despuésesperóyesperódurantehorashastaquelacasacobróvidapropia:enlacocinaseencendieronlaslucesyelhornotérmico;elreproductorholográficomostróenfrentedelsillónlaescenainicialpausada
101
deunprestigiosofilmdeacciónsobrelaguerraHiperespacialStark,juntoaunmenúconlasseriesyprogramasquesehabíanemitidoduranteeldía.Enelrecibidorsedeslizóunpanellateralmostrandounbatíndefaldascortasplanchadoylimpioyunasbabuchasdeandarporcasa.Todomuyhogareño.Semaldijoasímismo:nocontóconelreproductor
holográfico,aunqueerapocoprobablequealmacenaranadaimportanteallí.Sepusodenuevoelcascoprotectoryloajustóalrestodelblindaje.Atravésdelapequeñapantallainternaquesemostrabadelantedesuojoderecho,verificólossensoresdeaudioyvisión.Recogióeltiradorsólidoyapuntóalrecibidor.Desdeelánguloenelqueestabateníauntirodirecto,ylaúnicailuminacióndelsalóneralaprovenientedelaproyecciónholográfica.LapuertadeentradasedeslizóylaslucesdelrecibidormostraronaSiimSorenelrellano,entrandoconciertoairedeenfado.Lapuertasecerrótrasél,poniéndoseenalerta.Sabíaqueporelcontrastedelucesnopodíaverle,peropercibióunligeromovimientodelasorejasdelsullustan.SiimSorsetensóydirigiólamanoalpaneldeaperturadelapuerta.–Sivuelvesaabriresapuertaestásmuerto–leadvirtióEarl
Ravenous,altiempoquedisparabaeldardoalabasedelgruesocuellodeSiim.Elsullustan,actoreflejo,extrajoeldardoyloestudióatónito.–Raven–pronuncióamododequeja.–Considéralounsegurodevida.Delamía.Tequedansólo
unosminutos,yodetientregaríalasgrabacionesdelasúltimassemanas,siquiereselantídoto–elcaza-recompensasenfundóeltirador,segurodequeteníaalsullustandominado.
102
–¡Estánenundispositivoconformadetornillo,conelcomputador!–respondióSiimaceleradamente,acercándosealsalónyposandoenunamesalabandoleraquelecolgabadelhombro.Observócomoelsullustanmirabaasustadoelsalón,
descubriendosusgadgetsabiertos,desmenuzadosodestrozados.Unaatisbodecomprensiónsereflejóensusalmendradosojosycayóderodillas.–Porfavor,nolehedichonadaanadie...cumplomiparte–
suplicóbrevemente–.Esto...Raven,estonoeranecesario.«Era,ynoes»,reflexionóRavenous.Yasehadadocuentade
quenoexisteantídoto.–Dimedondehaymáscopias.Puedesmorirdolorosamenteo
enpaz.–QueDrigahhtemaldiga,bastardo.–Unarespuestadigna.Inútil,perodigna.Empezaréporesas
orejasgrandesquetienes.Ravenousselevantódelsillóndespacio,paraqueelsullustan
tuvieratiemposuficienteparaasimilarqueibaasertorturado.Encendióelcortadordefusióndelamuñecaizquierdacongestoamenazador.Siimreculótorpementehaciaatráscuandolapuertadeentradasedeslizónuevamenteyaparecierondosguardiasdeseguridad,consuspistolitasdeaturdimiento.Unodepiéenelcentroapuntandoalinterior,yelotroarrodilladocubriéndoledesdeunlateral.LasituacióneratanevidentequeelprimerodisparódirectamentealpechodeRavenous,siendoeldañoabsorbidocompletamenteporlaarmaduracorporal.Elcaza-recompensasniseinmutó:alzoalsullustanconelbrazo
103
izquierdoparausarlodeescudo,causándolequemadurasseverasenpechoycuelloalnoapagarelcortadordefusión.Siim,reaccionandoporinstintoacausadeldolor,intentózafarseinútilmente;Ravenousloteníabiensujeto.–¡Suélteloyríndase!Notieneescapatoria.–ordenóelsegundo
vigilante;seoíanpasosapresuradosporelpasillo.Prontollegaríanelrestodelpersonaldeguardia.–Osconvieneseguirdisparando–fuesuúnicarespuesta.Desenfundóelblásterpesado,apretandoelgatilloalmismo
tiempoquelosotrosdosguardias.Unoalcanzóalsullustan,quequedóinconsciente,mientrasqueelotroacertóenelcascoprotector.Porsuparte,eldisparodelcaza-recompensasatravesóelchalecoprotectordelprimervigilante,dejándolegravementeheridoeinerteenelpasillo.Aunquelosdisparosquelealcanzabannoeranproblemaparaelblindajeprincipal,unaciertoenelbrazopodíaentumecerlo.MejoracabarrápidoyescaparantesdequellegaranlasfuerzasdeseguridaddeCoruscant,muchomejorequipadas.Cogiendoimpulsolanzóalsullustanhaciaelvigilantearrodillado,queseapartódelalíneadetiroresguardándosetraslapared.Movimientoesperado.Ravenousagarróunagranadadelcinto,lequitólaespoletaylalanzóporlapuerta.Mientraselvigilantegritabaalosrefuerzosadvertenciasde“¡granada!”,elcaza-recompensasrecogiólabandoleradeSiim,segiróyselanzóporlaventanaencaídalibrealinstanteenqueunanubedehumoseexpandíaporlaentradayelpasillodelapartamento.NohabíadescendidoniquincemetroscuandoaccionóeljetpackJT-12deMerr-Sonn,alzándosedenuevoenelairealaalturadelnivel125.Pulsóunbotóndelcintoyunapequeñaexplosiónreventólaterminal
104
privadadelapartamento.Noviendoasomarseguardiaalgunoalquedisparar,maniobróconeljetpackhaciaelladoopuestodeledificiomáscercanoyusóelcomunicadorparallamaraBroggo.AlminutollegóenelB-69pararecogerlo.Pocodespuésvolabanporunadelasvíasaéreasregulares,mezclándoseconeltráfico,mientrasdeslizadoresdelapolicíalocalllegabanaledificioQuert,respondiendoalallamadadeauxilio.Doshorasmástardeamboscaza-recompensassubierona
bordodelaPerraCallejera,lanavepersonaldeRavenous,trasvenderelRGC-16rápidamenteyabajoprecioenelmercadonegro.
105
Bizarro
Laslucesseencendierontenuementealas08:00horas,yunzumbidosuavelodespertódegolpe.ApesardellevarvariosdíasenLoome,sucuerposeguíasinaclimatarsealastreintayseishorasderotacióndelplanetasobresupropioeje,porloquesufríadescoordinacióndelsueñoyfatigageneral.Trasdocehorasdesueñoprofundo,sucerebrodemandabamascamaymasreposo,perooíalosdespertadoresdelashabitacionescontiguasysabíaquetodoeláreaderesidentesseestabalevantando.Congranperezayresignaciónsefrotólosojosconlasmanosysepusolentamenteenpie.Unaduchatempladaacabópordespejarlo.Unavezvestidoconunsencillomonodetrabajo,queleserviríaparacualquieradelastareasqueleesperaban,sesentóenlasillayapoyóloscodosenelescritorio,repasandoelhorariodeactividadesdeLaGranjaqueBronxlehabíaproporcionadoeldíaanterior.Lahojadepapel,escritaamanoconunacaligrafíasencillaydetrazosgruesos,poníalosiguiente:HorariodetrabajodeKilianHightowers08:00–Findelsueño.09:00–10:00MeditaciónenlaFuerza(aulacomún).10:30–11:15Desayuno.11:30–14:30Entrenamientofísico.15:00–16:00Almuerzo.16:15–18:00Reposo.
106
18:00–21:00Trabajocomunitario(establos).21:30–22:00Refrigerio.22:30–25:30EstudiodelaFuerza(aulapolivalente).26:00–27:00Estudiosgenerales(aulapolivalente).27:30–28:30MeditaciónenlaFuerza(enlaestancia
individual).29:00–29:45Cena.30:00–Retiroenlaestancia.32:00–Iniciodelsueño.Lellamabalaatenciónlostiemposmuertosentreactividades
enlosquenosabíaqueteníaquehacer.Algunoserandequinceminutosyotrosdemediahora.PresuponíaqueeraeltiemponecesarioparadesplazarseporLaGranjadeunsitioaotro,perotambiénpodíaservirparavolveralahabitaciónocumplirencargospersonales.Algunasactividadeserangrupalesyotrasindividuales,yenmuchosaspectossecorrespondíaconelplandeestudiosdelTemplodeCoruscant,salvoporaquellapocosugerenteanotaciónqueponíaestablos.Alas17:45paseabaendirecciónalascuadras,quesehallaban
alestedelhangar,trascruzarporunpequeñopuenteelriachueloquedividíalafincaentrelazonadeedificiosylosestablos.Seacababaeltiempodestinadoaldescansodelacomida,quehabíaaprovechadoparaecharunasiesta.Lamañanahabíasidodurayestabasatisfechodelresultado.Repasómentalmentelajornadamatutinamientrascaminaba.
107
Lameditaciónenayunasdelamadrugadafueunaagradablesorpresa.EntróenlasalademeditaciónqueLaGranjadisponíaparalaactividady,salvoelMaestro,losveinteresidentesrestantes–incluidoél–permanecieronensilenciodispersadosendistintoslugaresdelaestancia.Algunossesentaronalamanerajedi,conlaspiernascruzadasylaespaldaerguida,perootrosutilizaronsillasnormalesdispuestasenunlateraldelasala.Nadiedecíanada.Cadaunollegabaentrecincoyquinceminutosantes,buscabaelsitioquemásleapetecía,seacomodabaenlaposturaycerrabalosojos;sinsaludar,quizástansoloalgunamiradafurtiva.AquellamañanaKiliansintióunacalmayunarelajacióncomonuncahabíaconseguidoenelTemplo,integradoenlaenergíaquedespedíaelconjuntodelospresentes.DespuésdeaquelloselequitaronlasdudassobreelgradodeentrenamientodeloshabitantesdeLaGranja.QuizásnoerancomolosjedidelaOrden,oquizásnoeranjedi;quizásfueraextrañoquesededicaranatareasservilesyhumildes,peroquedabaclaroquecadauno,enmayoromenormedida,conocíalaFuerza.Lasegundaactividaddelamañanafueelentrenamientofísico
conBronx.Durantetreshoraseldisciplinadohombreevaluósuscaracterísticas,poniéndoleapruebaendistintosejerciciosdeagilidad,fuerzayresistencia.PrimerolehizocorrerasuladodurantetreintaminutosporlosexterioresdeLaGranja,enuncircuitoimprovisadoquealternabasuperficiesllanasconpendientesmasomenospronunciadasysaltosdeobstáculosocasionalestalescomotroncos,rocasoelriachuelo.Aguantóbieneltipo,peroBronxledejóclaroquenoestabaenladebidaforma.Despuésentraronalbienequipadogimnasio,dondeunos
108
pocosresidentes,comoelgamorreano,cumplíanconuncuadrodeejerciciosquesenotabaqueconocíandememoria.Lehizopasarporvariasmáquinasparamedirlafuerzaylaflexibilidaddesusmúsculos.Deloprimeronoparecióquedarmuysatisfecho,perodelosegundomarcóunbuenresultado.EntodomomentoBronxselimitóadarlasinstruccionesprecisasdelaspruebas,exigiendoobedienciaysilencioasualumno.Tansololepermitíahablarsieraparapreguntarocomentaralgunodelosejerciciosquedebíacompletar,peronadamás.Noleinformabadesusintenciones,nidesuplandeentrenamiento,nisedistraíaconotrosresidentes.Tansoloexplicaba,pedía,yanotabarigurosamentelosresultadosenunalibretadenotas.Nitansiquierausabaalgúndispositivoderegistrotáctil.Abandonósusrecuerdosmatutinosalpresentarse
puntualmenteanteloscuidadoresdelosanimalesdemonta,treslugareñoslomest:doshombresyunamujer.Loshabíavistoanteriormenteenlascomidasyenlameditación,peronohabíatenidoocasióndehablarconellos.Comotodosloslomestcumplíaelestándar:bajos,corpulentosyrojizos.–Buenastardes–saludó.–Buenastardes,señorHightowers–respondiólamujer–.Me
llamoDona.EllossonLarsmikyRuufol.Kilianasintióconlacabezaamododesaludo.–¿Hatrabajadoantesconanimales?–elaludidonegóconla
cabeza,preocupadoporeltipodetareasqueleencomendarían–.
109
Oh,noimporta.Leexplicaremosquéhayquehacerysitienealgunadudaselaaclararemos.Básicamentesetratadecuidardeltronadorcracio.Sonesosanimalesdeallí–laadiestradoraseñalóendirecciónalrecintodepaseo–.¿Sonhermosos,verdad?Kiliannocontestó,surelaciónconlosanimaleseralamisma
queteníaconlospiratasdelBordeExterior:sabíaqueexistíanporlosanunciosdelaHoloRed.Levinoalamemoriaunjuegoquetuvoenelcomputadorqueconsistíaendisparararancorsconunblásterpesadoderepetición,unaactividadentretenidaduranteunaodoshoras.Observóalasbestias:eltronadoreraunbípedototalmentepeludoconunagrancolayconunasextremidadessuperiorescortasterminadasengarrasafiladas.Laspatasinferiores,gruesasypoderosas,seguramentelepermitiríandesplazarsealargaszancadas.Losqueveíasemanteníanligeramenteencorvados,conunaalturaquevariabadelmetroalmetroochenta,peroquesiseirguieranpodíansobrepasarlosdosmetros.–Unpocotestarudosconlosextraños,perobuenosanimales
demonta,resistentesyadaptablesacualquiertipodeterreno.–¿Quévelocidadalcanzan?–nocontuvolapregunta,sabiendo
quelacifralepareceríaridícula.–Noespereganarcarrerasdeaceleradoresconellos–Dona
sonrióchispeante,comosihubieratenidounaocurrenciaingeniosa–.Perosonrápidos,siselesfuerzapuedenllegaraloscienkilómetrosporhora.–Ah–respondióindiferente,aunquesesorprendiódequeun
animalpudieraalcanzaresavelocidad.
110
–Aunqueesanoeslamejordesuscualidades.Semuevensinapenashacerruido,apesardesutamaño.Dehecholellamantronadorporquedeberíadetronar,cosaquenohacen.Esmuysilencioso.–¿Legustanmucho?–Elmaestrodicequenolescojamosmuchoafecto,peroes
difícilresistirseasuencantocuandotienesuntratodiario.Además,sonlealesyobedientes.Vengaporaquí,leenseñarésustareas.Ambosentraronenlosestablos,unedificiolinealconun
ampliopasillolateralynumerosasceldasparalasbestias,algunasocupadasyotrasvacías.–Durantelastreshorasquetienequevenirseharácargode
tresdelostronadoresquetenemos.Deberáalimentarlos,cepillarlos,limpiarsusceldasysacarlosapasear.Elrestodeldíayanosocuparemosnosotros,perolacomidadelatardeesresponsabilidadsuya,yestosanimalesnecesitancomerfrecuentemente.Hayquetenermuchapaciencia,esloprimeroquedebeaprenderconellos.Sonunpococomolaspersonas,mássencillas,perocadaunoconsuspeculiaridades.Peroabasedeinsistirconseguiráquelehagancaso.Tienequeserconstanteydecidido,quesepanquemandausted.Sinolevenseguro,ellosnosesentiránsegurosconustedytomaránlainiciativa.Sedirigieronhaciaelalmacén,repletodesacosdepienso
sintéticoyotrosutensiliosdiversos.–Estaeslacomidaquelesdamos–señalóalossacos–.Essu
basealimentaria,contienetodoslosnutrientesquenecesitan,aunquesiestuvieranenelexteriorpodríancomercualquier
111
plantaohierba.Sonherbívoros,susdientessonplanosyfibrosos,porloquesilemuerdennoleharánmuchodañonipodrándesgarrarle,peroduele–ellalemiróavercómoreaccionaba–.Relleneloscomederosydejequecomanloquequieran,asínotendránganasdemorderleausted–sonriódespreocupada.Volvieronalascuadrasyentraronenunadelasceldasvacías.–Porlanochelosguardamoscadaunoenlasuya.Cuando
ustedllegueesmuyprobablequeselosencuentreaquí,sinotienenquepasarunarevisiónmédicaoalgunaotracosa.Deberásacarlosyllevarlosalacercacontinua,ymientrasellosestánfueralimpielaceldadeexcrementos,peloypaja.Peronomezclelosexcrementosconelrestoporquelosllevaráalpudridero,dondehacemosabonoparaloshuertos.Lasuciedadincrustadalalavaráyrastrillaráconfuerza,ydespuéspondrápajanueva–aKilianledioascopensarenelcometidoquelehabíanasignado–.Despuésiráabuscaraunodeellosylopasearádurantemediahoraporlacercagrande–salieronfuera,dondeleseñalólosdosespaciosquehabíamencionado–.Vuelvaarepetirloconcadaunodelosotrosycuandoacabelosdevuelveasusceldas.Despuéslesllenaelcomederoyhabráterminadosutrabajo.Unastresvecesporsemanalimpiaremoslaceldaporustedparaquepuedadedicarseacepillarlos,quedebehacerlodespuésdesacarlosapasear.¿Hastaaquíbien?–Sí,bien–respondiórápido.–Vale,puesleenseñarécomocepillarlos.Lamujercogióuncepillodecerdasfuertesyespaciadasyle
llevóaunodeloshabitáculos,dondeuntronadordepelajeazul
112
claroconvetasgriseslesmirabadistraídamente.–Esteesceleste,muymansoytranquilo.Yunbuenazo.
Acérquese.Elanimalleobservabaconcuriosidad,olfateandoalrecién
llegado.Sumiradaeraalegre.Kilianseacercóintimidadoporeltamañoylasgarrasdelasextremidadessuperiores,peroconDonamirándolenoseechóparaatrás.Lamujercomenzóacepillarledesdeelcuellohaciaelpecho,despuésporeltronco,laspatassuperiores,lasinferioresyporúltimolagruesacrin.–Comosupelajeesmuyespesotenemosqueusarestos
cepillos.Esmuysencillo,solotienequehacerloconsuavidad,porquesivarápidoseletrabaráelcepillo.Nuncatirefuerteporqueleharíadaño,ycréamequepormuyobedientesqueseanesonolesgusta.Yesasgarrassirvenparaalgo,¿sabe?–¿Nosonherbívoros?–miróeltamañoyelfilodelaszarpas.–Sí,perotienendepredadoresnaturales;ytambiénsonútiles
paraescalar,escarbarenbuscaderaícesyotrasposibilidades.Perosicepillaconsuavidadyaledigoquenopasaránada.Loquesíesimportanteesquenuncasepongadetrásdeltronador,siempredelanteoporloscostados.Sisefijatienelosojoscasifrontales,peroabarcandoánguloslaterales.Esolesdaunapanorámicaamplia,deunosdoscientoscincuentagrados.Algirarelcuellopuedenveracualquiercosaqueselesacerque,perosisemeteensuángulomuertoysientensupresenciareaccionaránporinstinto.Esacolaquevepuedederribarlealsuelooinclusodesnucarledeungolpe.Tambiénpuedensaltarygolpearleconlaspatasinferiores,queademásdefuerzaobservaráquetambiénterminanengarras,masgrandes.Aunque
113
esaslasusanparaagarrarsemejoralterreno,silepercibencomounaamenazanotendránremordimientosporpasarporencimasuyo.Donahablabacontotalserenidad,comosileestuviera
explicandocómolimpiarunaunidadastromecánicaR4.Apesardelpeligrodescritolerestabaimportancia.–Ustedmanténgasesiempreasuvista.Encuantose
acostumbreasuolorsetranquilizará.Pruebeusted.Kiliancogióconcuidadoelcepillo,comosifueraun
detonadortérmicoarmado,yempezóporlagrupa,pocoapocoyconsumadelicadeza.–Asíestábien,continúeustedmientrastraigoalosotrosdos.Queledejarasolonolehizomuchagracia.Vigilabaalabestia
ysusmovimientos,peroCelesteseguíatranquiloydespreocupado.Endosocasionesdieronambosunrespingo.PrimeroeltronadorcracioalestirarKiliandemasiadoelpelaje,ydeinmediatoelpropioKilianalnotarlareaccióndelanimal,atentoaunposiblemovimientodelasgarrasodelacola.PeroCelestesoloprotestóguturalmente.–«¿Mehabrátomadoelpeloestamujer?»–pensó.AlcabodeunratoDonaaparecióconotrosdostronadores,
llevándolosporlasriendas;lossujetabaconfirmeza.Elprimeroteníaunhermosopelajeazabache,depasoaltivoyporteorgulloso.Lasegunda,unahembra,parecíamásvulgarencomparación,depelomarrónoscuroconmechonesblancos.–EstossonBizarroyNebulosa–dijoDona–.Seránlosotros
tronadoresquecuidará.Bizarroesunpocopresumido,peronolehagamuchocaso.Nebulosaesmuylista;esunademis
114
preferidas.Kilianseacercóaambos.Bizarrolemirabafijamente,
siguiendosuspasos.AlmuchacholeparecióporunmomentoquefuerasutíoGarekelqueloestuvieraobservando,peroalpocolabestiaapartólamiradaysecentróenlosotrosanimales.Nebulosaparecíadespistada,peroalgoledecíaqueenrealidadloestudiabaatentamente.Donaleayudóacepillarlos.Devezencuandoledabaalgúnconsejooleexplicabaalgúndetalle.Senotabaquelasbestiasestabanacostumbradasalapresenciadelamujeryéstaentendíabiensusnecesidades.AldíasiguienteKilianvolvióalosestablos,alahora
señalada,dondeDonayloscuidadoresestabanocupadosensuslabores.Sequedómirandoalostres:Celesteestabatantranquilocomosiempre,yNebulosaseguíaasuaire,peroBizarroalzólacabezanadamásqueentró,enseñaldedesafío.Aquellonoseloesperaba,peroKilianestabaacostumbradoabravuconadassimilaresprocedentesdesusrivalesenlasilegalescarrerasdeaceleradoresdeCorellia.Nadaquenopudieramanejar,asíqueaceptóelretoparadarlelalecciónquesemerecía.Encuantoabrióelportóneltronadorseirguiógallardo,mostrandopechoygolpeandoruidosamentelacolacontraelsuelo.Kiliansedetuvoporinstinto,temiendoqueBizarroleatacara.–Continúa,chaval–oyóalotroextremodelaestanciaa
Ruufol,unodeloscuidadores.
115
Estabaasustado,peromásvergüenzapasaríasileveíanretroceder.–¿Quélepasa?–preguntóKilian.–Teestáponiendoaprueba–contestóellomest.–¡Perosiayersedejaba!–protestó.–AyerestabasconDona–fuetodoloquecontestó.–¿Yentoncesquéhago?–Ponerlelasriendasysacarloalpatio.Ydespuéslimpiarla
celda.Kilianmurmuróalgopocointeligiblecomoréplicaalvalioso
consejoqueledaban.Cogiólascorreasquecolgabandelaparedyselasenseñóabizarro.–¡Tevoyaponeresto,asíqueyapuedescolaborar!–le
amenazó.–Temblandoelanimalestá,hew,hew,hew–oyóunafamiliar
vozcercana.Yemlin,elpequeñoYoda,sehabíasubido,nosabíamuybien
cómo,aunadelasbarandillasseparadoras,yobservabaelespectáculoqueseavecinaba.–¿Quéhaceustedaquí?–lepreguntóKilian,incómodo.–Divertirme,hew,hew,hew–antelamiradadeKilianvariósu
respuesta–.Ruufoltedejaconmigo.Ayudarteyoharé.«Enanoentrometido»–pensómalhumorado,peroleignoró
centrándoseenBizarro.Eldíaanteriorviocomoleponíanlasriendasaotrostronadores.Parecíacosasencillacuandoelanimalseestabaquieto,peroestenoparecíatenermuchasganas
116
dedejarsedebuenagana.Sealzabatantoqueeraimposiblellegarlealacabezaparapasarlelasriendasalrededor.Primeroleagarródelpelajeconunamanoytiróinsistentementeapesardelascercanaseintimidadoraszarpas,perolafuerzadelabestiaerasuperior.Despuésacercóunbidónparaalzarse;encuantolocolocódelanteelanimallogolpeótanfuerteconlacolaqueloalejódesívariosmetros.Porúltimoprobóalanzarlasriendasamododelazo,peroBizarroagitabalacabezadeunladoparaotrotanrápidoqueleeraimposibleacertar.Trasvariosintentosdesistiódelamaniobra.DecidiósacarprimeroaCelesteyaNebulosa,ydejaralcabezotaparadespués.EncuantoibaacerrarelportóndeltronadorleinterrumpióYemlin.–¿Quéhaces?–Voyasacaralosotrosantes.Cuandoleshayalimpiadosus
celdasvolveréconéste.–No–semostrótajante–.PrimeroBizarro.Empezastecon
BizarroyconBizarroseguirás.–¿Porqué?Esidiota.Quesoportelaceldasuciayveaalos
otroscomer,aversiasícambiadeopinión.–Déjaloahorayvencidotehabrá.Notedejaráganarnunca.
Tenpaciencia.Inténtalodenuevo.–¿Cómo?–Tirardeélconfuerzadebes–ledijoYemlin.–¡Esoyalohice!–Comoloscuidadoreshacen.Vistolohe.Obligarleabajarla
cabezadebes.–¡Perosiesmásfuertequeyo!–protestó.
117
–Cuestióndefuerzanoes.–Acabasdedecirmequesí.–Cuestióndefuerzanoes,sinodecarácter.Tiraconfuerza,
sí,peroquesepaquemandastú.Esoes,mandastú.Noél.Insiste.Kilianinsistióeinsistió.Tirócontodassusfuerzas,bienpara
acabarcayendodeculo,loqueprovocómásrisasdeYemlin,obienreculandoBizarroparaimpedirquelomoviera.Ensuúltimointentoacabóporarrancarlealgunosmechonesalabestia,lacualprotestómolesto.–¡Parardebes!¡Para!–Yemlinbajóalsuelocomopudoyse
leacercó–.Enfadarloconseguirás.–¿Ycómoquieresquelohaga?¡Nosedeja!Tendríaqueestar
unodeloscuidadoresaquí.Bizarrolediolaespalda,sabiéndosevencedordelacontienda.
Losotrosdostronadoreshabíanobservadolaluchaconatención.Celestelomirabapreocupado,conojoscompasivos.Nebulosa,sinembargo,parecíaestardecepcionada.Sesorprendiódelaexpresividademocionaldelasbestias.–Abandonarnodebesorespetartenuncaharán.–¿Dona?¿Ruufol?–empezabaadarleigualloquepensaran.–No,lostronadores.–¿Yquémeimportaamielrespetodeestosbichos?–Salvartelavidapueden–Kilianlemiróconincredulidad–.
Cuandoafueraestésytormentahayaellosdevueltatraertepueden.–Puesnopuedohacermás.Hanganado.
118
–Noescosadefuerza.Voluntadnopones.Muchomúsculoypocoespíritu.Calmatumente.Escúchame,calmatumentecomotumentorenseñó.Tranquiloyfirmeynohayanimalqueseguirtenohaga.Vuelveotravez.Eljovenasintióconlacabeza.Estabacansadodetanto
esfuerzoinútil,perosevolvióhaciaeltronador,conlasmanosapoyadasenlasrodillasparacogerfuerzadenuevo.Bizarrosegiróconsoltura,dispuestoapresentarbatalla.Kiliancerrólosojosyrespiróprofundamente,repitiendolaspalabrasdeYemlin:«calmatumente,calmatumente».Nosupoporqué,perolevinoalacabezaunaimagendelágilmovimientoqueBizarroacababadehacer.«Esunamontura,soloesunamontura.Sirveparallevarteencima.Esunvehículocomootrocualquiera»–todosestospensamientoslesobreveníancomounosolo,enunúnicoinstanteabarcador–.«Escomounaceleradordecarreras.Vivo,perosólounacelerador.¿Notesubisteunavezaunoenmarcha?»Lovioclaro.Sinpensarlomáslanzólasriendasalladoizquierdodel
tronadorcracio,elcual,sorprendidoporlamaniobra,torciólacabezasiguiéndolasconlamirada.Kiliansaltóporelotroladoalabarandillainferior,impulsándoseconunpié,amododetrampolín,paradirigirseconelsaltohaciaelanimal,agarrándoseconambosbrazosasucuelloy,conelgiroresultante,subirseasugrupa.Presionóconfuerzalasrodillas,comosiestuvieraensumotodeslizadoraZoomdeIncom.–¡Estoyencima!¡Estoyencima!–gritóexhaltado.Labestiatronóhaciaelexterior,saltandoybrincandoconsus
poderososcuartosinferiores.Kilianasiólascrinesdeltronador,intentandoantetodonocaer,sinpensarenconducirlohacia
119
ningunadirección.Laprimeracercaconquesetopóeralamáscercana,ynohabíaespacioparaqueeltronadorcogieravelocidad,perosílosuficientecomoparaquesaltaraverticalmente,levantandounapolvaredaenelrecinto.Eratodounespectáculo,viendoaKilianagarrarsecomobuenamentepodía.Yemlinsaliópidiendoayuda,entrelarisaylasorpresa,lacualnotardóenllegarcuandoRuufolyLarsmikaparecieronalertadosporlosgritosdelenanoverde.Intentaronsinéxitoalcanzaralanimal,quegolpeabalacolaconfuria.Kilianaguantóincreíblementevariosminutosantesdecaerdebrucesalsuelo.Eltronadorcraciosealejóresoplandoaunlado,quizásofendidoporhabersedejadosorprenderporunaprendizensuprimerdíadetrabajo.Larsmikseencargódeél,tardandounpocoencalmarloyreconducirloasucelda,mientrasYemlinyRuufolatendíanaKilian,contusionadoydolorido,comprobandosihabíasufridoalgunaherida.–¿Quéhaocurridoaquí?–Donallegómontadaenuna
espléndidahembradetronadorcracio,depelajeblancoentrelazadoconvetasdeunintensoazulclaro.EraunapreguntaretóricadirigidaaRuufol.Larespuestaera
evidente.Elcuidadorseacercóavergonzado;lasupervisióndelaprendizajedeKilianerasuresponsabilidad.PerofueKilianHightowersquiencontestó,levantándosedelsueloconesfuerzoysujetándoselamuñecaizquierdaconlaotramano:–Soypilotodecarreras–dijoorgulloso–.Yhepilotadoun
tronadorcracio.–Másbientehatiradountronadortracio–replicóDona
bajándosedesutronadorayacercándosealrecinto–.¿Tehabíaasignadoaprenderamontarynolorecuerdo?
120
–No,señora–lamujerlomestlesostuvolamirada,alaesperadeunaaclaraciónmásamplia–.Bizarronoqueríasaliryfueloquesemeocurrió.–Esculpamía,Dona–intercedióRuufol–.Teníaquehaberlo
vigiladoynolohice.–Oh,no,culpableyosoy–interrumpióYemlin–.Fuiquien
convencióaRuufoldequemedejaraconelmuchacho.Limpiarsoloteníaqué.PeroaguiarseporlaFuerzaalmuchachoanimé–Kilianseextrañódeladeclaración,noeraloquehabíaocurrido–.Yéllaescuchó.Reaccionósegúnsunaturaleza.–Efectivamentetodossoisculpables,nohacefaltaqueos
disputéiselhonor–argumentóDona–.Ruufol,encárgatedelastareasdeKilianporelmomento.Yahablaremosdespués–elaludidoasintióyseretiróobediente–.¿Hasufridoalgúndaño?–Unamuñecatorcidaalcaer,nadagrave–comentóYemlin.–Duelecomoeldemonio–protestóKilian.–¿Puedescurarla?–preguntóDona.Yemlinasintió.–NopodemosdejarqueBizarrosalgavictorioso–continuóla
cuidadora–.Comodije,lostronadorescraciosonlealesyobedientes,perosoloaquienessehanganadosurespeto.Noesperábamosenseñarleamontarhastaquesehubieranfamiliarizadoconusted.Ahoratendráqueaprenderporlasduras.Bizarronoleconoceyesdemasiadoorgullosocomoparadejarsemontarporunextraño,peroyaquehansalidoasílascosas...sinomontaahoranoloconseguiránunca.UnasonrisaseesbozóenelrostrodeKilian,contentode
121
aprenderamontar,quenofuedesapercibidaporlamujer.–Borreesamuecadesucara,señorHightowers,nosespera
unadurajornada.Deaquínosemarchahastaqueunodelosdosclaudique.Sitenemosqueestartodalanocheloestaremos,yleaseguroqueeltronadorpuedeaguantarsindormirmásqueusted.–¡Peroalas22:30tengoqueestarenelaula!Nopuedo
perdermelasenseñanzasdeMirlo.Ahoraquehemosempezado...–Delasporperdidas.EnviaréaRuufolaexplicarleloocurrido.EfectivamenteaKilianseleborrólasonrisadelacara.–Vengaaquí,jovenHightowers,sumuñecaencondiciones
necesitará.Relájeseyrespire.Kiliansesentóencuclillasalladodelpequeñoser,quienle
sostuvolamuñecaconsuspequeñasmanosdetresdedos.Alprincipiosolonotabaeldolordelatorcedura;alpocounaliviodelmismoyunbrevegemidodeYemlin.Aunquelalesiónseguíaahíparecíacomosituvieralamanointacta.Sepreguntabaquéestabahaciendo.SabíaquelosjedipodíansanaratravésdelaFuerza,peronuncalohabíaexperimentadoensímismo.–Nomuevalamano.Comoestádéjela.Sintióunaenergíaalrededordetodoelbrazo,desdeelhombro
hastalamano,acompañadodeunagradablefrescorquelealiviabadelcalorquedesprendíalazonaafectada.Pocoapocoelhinchazónqueempezabaaformarseparósucrecimiento,paraacontinuacióndisminuirprogresivamente.Enunosquinceminutosteníalamanocomonueva.
122
–Volveralesionarseprocureno.Trabajarnomehaga.DonaleproporcionóaKilianunamuñequeraparaprotegery
reforzarlosligamentosafectados.EljovenquedósorprendidodelahabilidaddeYemlin.Hastaelmomentonoparecíaservirparanada.–Bien,voyaprepararlelasillaylasriendas.Primeromontaré
yo,paracalmarleunpocoydejárselopreparado–comentóDona–.Despuésprobaráusteddenuevo.Nuevehorasdespués,Kiliansedesplomóagotadoensucama,
cubiertodemoratones,chichonesycontusionesvarias.Nohabíauncentímetrodesupielquenoledoliera.Inclusoenalgunaszonasdesucuerpohabíaperdidopielporlasrozadurasalversearrastradoporelsuelo.Tambiénteníalamarcadeunamordeduraenelhombroizquierdo.Apenashabíacomido,tansolounpequeñorefrigerioduranteunodelosdescansos.FaltóasuprimeraclasesobrelaFuerza,alosestudiosgeneralesyalameditaciónindividual,perofinalmenteconsiguiómontaraBizarroduranteveinteminutossinqueeltronadorcracioleintentarádescabalgar,asumiendosunuevosumisorolypermitiendoqueeljineteleguiaradentrodelacerca.Eldoloreratalquenieracapaznidedormirse,nidedarse
cuentadequepodíacalmarloconlaFuerza.Ahorasedabacuentadequefueunaluchadecabezotas.Esolerecordóasujuegopreferidoensusañosdepilotodemotosdeslizadoras:romperelmuro,lollamaban.SetratabadeacelerarlosdeslizadoresalmáximoenlínearectaendirecciónalabasedecualquierrascacielosdeCorellia,averquienseatrevíaavariar
123
primeroelrumbo.Elmásvaliente,oelmástestarudosielcorajefallaba,seganabaelderechoaliderarlabandahastaquecualquiermiembrovolvieraalanzarelreto.Lacompeticiónteníaunalicienteextra:conseguirhuirdelasautoridadeslocalesquelesdescubrieranenplenafaenapues,obviamente,erailegal.Dosvecesconsiguiósereljefe,yfuedetenidoencuatroocasiones.Dosdeellasdejándosecogerparadartiempoaquesuscolegashuyeran.Noleimportabamientrasquefueraporestemotivo,puessuorgulloseoponíaapermitirqueleatraparanlospilotosdelaCorSec,laFuerzadeSeguridaddeCorellia.Sabíaperfectamentequealaspocashorasseríapuestoenlibertad.ApesardeserunodeloscuerposdeseguridadconmayorindependenciayfamadeincorruptibilidadenlosmundosdelNúcleo,unodesusprimoseraTenientedelCuerpo,ybastabaunallamadadesutíoparaconseguirlalibertadsincargos.Graciasaellosunombreerarespetadoenlabanda,peroaKilianledisgustabaqueselerecordaraporlainfluenciafamiliar,ypreferíaganarseunareputaciónbasadaensupilotajeyenlosredañosmostradosanteelpeligro.ConBizarropasólomismoqueconeljuegoderomperelmuro.Eraunacuestióndeverquienaguantabamás.Derrotadoenlacamarecordóquealdíasiguientedebíavolver
amontaraBizarro.Donaledijoquedebíarepetirlodurantealmenosunmes,compaginándoloconelrestodesustareas.Noselibraríadealimentarles,depasearlos,delimpiarlosestablosydecepillarlos.NovolveríaacontarconlaayudadeYemlin,tansoloLarsmik,Ruufoloellamismaloacompañarían,aunquecuandodecía«acompañar»sabíaquequeríadecir«vigilar».Enelfondosealegraba.Habíadescubiertoquesepodíatrabar
124
amistadconanimales,másfácilesdetratarquelaspersonas,apesardelosucedido.IntuíaquepodíaestablecerunvínculoespecialconBizarro.LavidaenLaGranjaeramuydiferentealadelTemplo.
125
Laexpulsión
LaPerraCallejeraerauncargueroligeroclaseKazellisadquiridorecientementeenelespaciopuertoKwilaandeNaboo;veloz,maniobrabley,porlogeneral,debuenasprestaciones.Idealparacontrabandistasymercaderes,alrequerirescasasmodificacionesypocomantenimiento.Nohabíanmuchasunidadesenelmercado–laCorporaciónKazellisnoacababadeconsolidarse–,ysuestilizadaformademedialuna,conlacarlingaprolongadaporelladocóncavoylosmotoresdeionesenlaconvexa,nolahacíanparecerunanavepeligrosa.Solodisponíadeuncañónláser,entorretasuperior,algohabitualencualquiercargueroquenecesitaraprotegersedepiratasycorsarios.Ravenoushabíamejoradolosmotoresdelhiperimpulsorparaacortarladuracióndelosviajeshiperespaciales,yaumentadolapotenciadedañodelcañónsinperdercontroldefuego.Unadesusinnegablesventajas,yqueparaelcaza-recompensaseraimprescindibledadosuoficio,eraquesolorequeríaunapersonaparapilotarlo.Lamayorpartedeloscarguerosligerossolíannecesitarunatripulacióndealmenosdos.Erafrecuenteperdercompañeros,yquedarsesincopilotopodíasuponerladiferenciaentreescaparconvida,morirosercapturado.Además,muchasvecesnohabíanadiedisponibleparaacompañarleo,dependiendodelobjetivo,eramejorirsoloynotenerquerepartirlasganancias.YahabíatrabajadoconBroggoendiversasocasionesyerade
126
fiar.Suaficiónporlacaza,connaturalalosrodianos,ysuadicciónalaviolencialeexcitabadetalmaneraquenodabamuchosproblemasalahoradenegociarelbotíncontaldepoderdivertirse.Loúnicoquehabíaquecontrolarleeracuándodarleriendasueltaycuándorecalcarlequereprimierasusinstintossalvajes,oquealmenoslospostergara.Detodasmanerasnoeraunidiota,nuncahabíapuestoenpeligrounacapturapordejarsellevar.Habíaaprendidolalecciónañosatráscuando,porentretenersedemasiadotorturandoaunsenadordelaRepública,uncaballerojedileslocalizó:perdiólapresa,larecompensaylamanoderecha,ahorareemplazadacibernéticamente.Desdeaquéldíaodiabaatodoslosjedi,loquevinomuybienparalocalizaraKilianHightowersporlamitaddelsueldo;aceptósinpensarlo.Además,eraunexcelenteartilleroypilotabadecentemente.Completabanlatripulacióndelanaveundroide
astromecánicoR2,quesepasabaeldíaentrelaestacióndeingenieríaylospasillosdemantenimiento,sediríaqueobsesionadopormantenerlanaveenperfectoestado;undroidemédicoDos-Unobéenelpequeñocentromédico,robadodeunaestaciónorbitaldelplanetaDuro;ytresdroidesdecargarepartidosentrelasaladealmacenajeylabodega.TambiénexistíaEL-43,otrodroidealojadoenloscompartimentossecretosdelaestacióndeingeniería,perolamayorpartedeltiempoestabadesactivadoparaevitarproblemas.LaPerraCallejeraseencontrabaenunodelosnumerosos
hangaresdesuperficiedeCoruscant,listaparadespegarencualquiermomento.Ravenousavisóalatorredecontrolquesaldríandelplanetaalolargodelatarde,encuantoacabarande
127
revisarlossistemasdelgeneradordepantallas,unaexcusacomootracualquiera.EncendiótodoslossistemasdelanaveaexcepcióndelosrepulsoresyordenóalaunidadR2quevigilaralosindicadoresdeestadoylascomunicacionesdelatorredecontrol.NopreveíaningúndespegueaceleradoporquetodoindicabaquesuincursiónenelpisodeSiimSornohabíadejadopistasdesuidentidad,pesealdesafortunadodesenlace,peroeramejorsercauteloso.UnavezterminadoslosrutinarioschequeossesentóconBroggoenlosasientosdelpequeñosalóncercanoalacarlingayvaciódecontenidolabandoleradelsullustan:uncomputadordebolsillo,unlocalizadordesactivado,uncomunicadorestándar,algunasherramientasdetrabajo,unacantimploradeaguaybarritasdecereales.Encontróeltornillo-grabadorqueenunacajitaconcomplementosdelcomputador.Lacabezasedesenroscabadescubriendounconectoruniversalqueintrodujoenunadelasranurasdesupropioequipo.–¿Quéçeçuponequehayahídentrro?–preguntóBroggo.A
Ravenoustodavíaledisgustabanlossonidosqueemitenlosrodianosalhablarelbásico,pronunciandomallaserres,laseles,ysuextrañoceceo;peronoconocíaelrodesianolosuficientecomoparapoderentenderleensulenguanatal.–Grabacionesdesonidodelosúltimosdosmesesdela
habitacióndeKilianHightowers.Sihahabladoconsututor,oconcualquierotrojedi,puedequeaverigüemosdondeseesconde.–Buf,habrráunnuevoGrranProtectorrenRrodiaantessde
queacabemoss.Yameharrássunrreçumen.–Quédate–ordenósecamenteRavenous–,pasaréunprograma
dereconocimientodevozquerecortelossilenciosydestaque
128
lasconversaciones.Broggo,queyahabíahechoademándelevantarse,sedejó
caerdenuevoenelasiento,conlaspiernasentreabiertasenactituddeaburrimiento.Demaneradistraídadesenvolvióunadelasbarritasdecerealesyempezóacomerlacondesgana.Susociocopiólosarchivosdeldispositivodealmacenamientoyejecutóelsoftwaredereconocimiento.Trascincominutosdeesperacontemplandolabarradeprogresoyoyendomasticarruidosamentealrodiano,elprogramapresentódiversasgráficasdesonidoenbandashorizontales,mostrandolafechadecomienzoyfindecadaconversaciónylasvocesquedetectaba.Enlacolumnalateralvisualizóunalistadecortesyunresumendehorasclasificadas,conlosnombresdelosparticipantes.Ravenousloleyóenvozalta.–Seiscientassesentahorasclasificadascomosueñosegúnel
horario,lasalarmasdelosdespertadoresydiversossonidosdefondocomorespiraciones.Sonmuchas,seguramenteincluiránlasmeditacionesquehacen.–Apaçionante–ironizóBroggo.–Otrasseiscientasdesilencio,ausentedelahabitación;
cincuentahorasconmúsica–Ravenousejecutóunaopcióndelmenúcontextualparaidentificarlosgénerosmusicalesenbackground:cuandotuvieraunaconexiónalaredglobalpodríacotejarlamúsicacontemasconocidosyanotarlasenlafichadeKilianHightowers–.Ycuatrohorasdevoz.Tresconversacionesyelrestopalabrassueltas.Vocesreconocidas:KilianHightowers,CosharTeelkydosvocesnoclasificadas.Accedamosalaprimeraconversación.
129
–Meestoyexçitando.Ravenousseleccionóalprimerdiálogocronológicoypulsóel
botóndereproducción.Unadelasvoceseraladesupresa,laotrapertenecíaaunjovenmuchacho,probablementeuncompañerodeltemplo.Poreltimbremetalizadodelavozdesconocidaestabanhablandoatravésdevideollamada.–«Válar»–seoyóenelcomputadordelcaza-recompensas.–«Hola,Kilian...»–saludóunavozmasculina;Ravenousla
asignóalnombremencionadoenelsoftware–.«Hepensadoquenodeberíamoshacerlo».–«Eresuncobarde»–leacusóescuetamente.–«¡Noeseso!»–protestoVálar–«Tendríamosquepedir
autorización,desobedecerestámal».–«Nodesexcusas,sabesquenonosdejarían,ymenossipiloto
yo.Sinoseenterannoestamosdesobedeciendonada»–seoyóunmurmullodequeja–.«Loquepasaesquenoteatrevesyterefugiasenelcódigo».–«Yahesuperadotodaslaspruebas,mañanamereúnoconel
Consejo.Novoyafastidiarlaahora».–«Nopasaráslaúltima:veránelmiedoquetienes.¿Cómovas
aserunjediconmiedoalasalturas?»–,continuóKiliandesafiante.–«Conseguípasarlossaltosimpulsados,delongitudyde
altitud,controlélascaídas,completéelcircuitoyenmenostiempodelquepedían».–Eçecríoessuncagado–opinóelrodiano.Ravenousgesticulóconlamanoparaqueguardarasilencio.
130
–«Ridículas,cuandovuelesatrescientoskilómetrosdealtura,amásdequinientosporhora,manejandounaceleradormobquetcomohehechoyo,melocuentas.Unjeditienequeenfrentarseaesoymás.Siempretienenmisionesasí.¿Ysitienesqueseguiratumaestroporcañonesydesfiladeros,surcarloscielosdeBespín,odondequieraquesea,yterajas?PodemoscogerelRGC-16deCosharytepongoadiezkilómetrosalairelibre.Yaverás,losrascacielosparecenpalillos.Superaesoynohabránadaquetepare».–«Nomegustalaidea».–«Estábien,vemañanaatuspruebas.Alsegundodíavolverás
conelraboentrelaspiernas,quizásAdiGalliatengacompasióndetiytedejenrepetirlas».Duranteunossegundoslagrabaciónpermanecióensilencio.–«Estábien,Kilian.Túganas»–cediócontonovacilante.–«¡Perfecto!Asísehabla,nosencontraremosenelhangar
dentrounahora».Lareproducciónfinalizó.Ravenousanotómentalmentela
diferenciadecincohorasconlasiguienteconversación.Elsoftwaredereconocimientodetectóruidosenlahabitaciónunahoraantes,queindicabanquealguienhabíaentradoenelcuarto.Unanuevapersonaentródespués.PorlavozestabaidentificadacomoCosharTeelk,caballerojeditutordeKilian.–«¡¿Sepuedesaberenquéestabapensando,señor
Hightowers?!»–hubounsilenciodeunossegundos–«Responde,Kilian».–«Coshar...como...¿CómoestáVálar?–seoyólavoz
temblorosadeKilianyunsuspiroderesignaciónantela
131
pregunta.–«Tienetrescervicalesydoslumbaresrotas,elbrazo
izquierdodestrozadoyvariascostillaspartidas.Unadeellasperforóelpulmónizquierdo,¿quieresquesiga?»–denuevosilencio–«Porsuertelamédulaespinalnohasidomuydañadaenelcuello,perosíenlazonalumbar.Eldroidemédicodicequeesposiblequepierdaelusodelaspiernas,apesardequeelMaestroOppoRancisisllevatransmitiéndoleFuerzadesdequeingresó.Aúnnoharecuperadolaconsciencia,sigueeneltanquebacta».Seoyóelgolpedeunpuñetazoenlapared.–«CálmateydimecomoacabómideslizadorenlaVía
Procesional»–exigióCosharTeelk,paciente.–«Fallabaunodelosrepulsores,yVálarestabamalherido.Un
aterrizajeforzosoenlaVíaeralamaneramásrápidadealcanzareltemplosintenerqueiraloshangares.Cualquieradelos...»–«Desdeelprincipio,Kilian,cuéntamelodesdeelprincipio»–
interrumpiósututor–.«¿Quéintentabaisprobar?».–«Nada,fueculpamía.YoleconvencíparasubiralRGC-16.
Válarsiemprehatenidomiedoalasalturasdesdequefallóaquellavez,cuandoseentrenabaparadominarelsalto,cuandoperdiólaconcentración».–«Pensabaqueyanoleafectaba.Superólaspruebasde
habilidad.Yconnota».–«Yosabíaquenolohabíasuperado.Leexpliquéquedebía
enfrentarseaello,perovolandoakilómetrosdelsuelo,nodentrodeunanaveodetrásdeunoscristales,sinosintiendoelvientoenlacara.Élnoquería,preferíacentrarseenlapruebade
132
conocimiento».–«Comoteníaquehaberhecho.Eraelúltimoexamenpara
completarsuentrenamiento,ysehubieraconvertidoenCaballeroJedi».–«Nolohubierapasado,cualquieradelosmaestroshubiera
notadosudebilidad».–«Esonotecorrespondejuzgarlo,Kilian.Noteníasderechoa
entrometerteensuevaluación.Sumaestroyélmismodecidieronqueestabapreparado»–otrosilencioincómodo–.«Cuéntamequepasódespués».–«SubimosalGC-16.Primeroseguimoslasrutasaéreas
habituales,perodespuésmedirigíamásaltura,hastaalcanzarlosdiezkilómetros.Loestaballevandobien».–«Yaveo.Válartedemostróquesabíaafrontarlo,ypodía
haberquedadoahílacosa.Soloyomehubieraenteradoencuantohubieranecesitadoeldeslizador,ytampocotereñiríademasiado.Peroentoncesdecidistedarleemociónalasunto,¿no?¿Québrillanteideaseteocurrió?».–«Unpicado»–dijoenvozbaja.–«Perfecto,unpicadoenelcielodeCoruscant,elplanetacon
mayortráficoaéreodelaGalaxia–suspiróCosharTeelk–.«¿Cuántotardólapatrullaaéreaenperseguiros?»–«Nadamáslanzarme.Noviuncochedelasnubesqueestaba
enlaestratosfera.Quizásyanoshabíalocalizado,porhabernossalidodeloscarrilesmarcados.Creoquenoseloesperaban».–«¿YVálarquéhizo?»–«Protestó.Intentóconvencermedequeparara,notabael
133
miedoensuvoz,peronoteníapánico.Nosoportólaaceleracióndeldescensoycreoquesedesmayó,porquenorecuerdoquedijeranadamás».–«Sigue»–lavozdeCosharTeelksonabacadavezmásfría.–«Nohaymuchoquecontar.Evitélasvías,laszonas
transitadas...esquivealgunosaerotaxis...Peroentoncesllegaronlosdroidespolicíasconsusspeeders.Supongoquealertadosporelcochedelasnubes».–«¿Ynopensasteenpararyentregarteentonces?»–«Coshar,yo...no.Supongoquemesentíadenuevocomoen
lascarrerasdeCorellia.Atodavelocidadentrelosedificiosconlospolizontespersiguiéndome.Nopenséenlasconsecuencias.Nocreíquepudierapasarnada».–«Nohasaprendidomuchodesdequellegaste»–lavozdel
tutorreflejabasudecepción–.«Continúa».–«Unodelosspeederseacercódemasiadoehiceunviraje
brusco,perootrodelosdroidespolicíasintentabacerrarmeelpasoporlaizquierda.Meagachéatiempo,peroVálarno...Vál...no...».–«¡PorloscolmillosdeSivanta!Válarnopodíaagacharse
porquesehabíadesmayado,yeldroideimpactócontraél».–«Másomenos»–seoyóladébilvozdeKilian,arrepentido–.
«Nosétodoloquelegolpeó,elrestodelspeederalcanzóunodelosrepulsores,empezóaecharhumoyeldeslizadornomaniobrababien.Puedequelegolpearanotraspiezas.Elcascoyelprotectorcervicaldebiósalvarledelopeor».Estavezelsilencioquesiguióalarespuestadesupupilofue
134
bastantemáslargo.–«Supongoqueapartirdeentoncesbuscastelamanerade
llegarhastaelTemplo»–prosiguiólavozdeCosharTeelk–.«Yesotellevóalaterrizajeforzoso,conlaesperanzadeencontrarmaestrosqueosayudaran»–hubounabrevepausa–.«¿Porquétantainsistencia,Kilian?¿Porquéarriesgarlavidadetuamigo?Quearriesgueslatuyaespropiodeti,detuobsesiónporlavelocidad,deturebeldíadeadolescente.Peroestoesdiferente,incitasteaVálaraviolarlasreglas.Almenostusocurrenciassoloteinvolucrabanati,hastahoy.¿Quéhacambiado?».Nohuborespuesta.–«Tediréloquehacambiado,Kilian.Loquehacambiadoes
queVálarseibaaconvertirenCaballeroJedi,mientrasquetúnisiquieraerespadawan.¿Esesoenloquepensabas,no?Heobservadocómotedisgustabaquedarteeneltemplo,mientrasélacompañabaasumaestra...».–«Yo...»–balbuceólavozdeKilian.–«Nointerrumpas,niño–sonabaautoritarioperosereno–.Le
admiras,sí,perotambiénletienesenvidia.Reconozcoquetucondiciónesdura.Noesfácilsersiempreelchicoespecial;nopuedesasistiralasclasesquetegustaríahastaquedemuestresqueestáspreparado;vescomocríosmásjóvenesquetúsonadmitidos.Perotodostehantratadobien,comprendendedondevienes,yteofrecieronsuamistad.Envezdeestarcontentoportuamigoteaprovechasdesudebilidad».–«¡Noesjusto!»–protestó–.«Yoqueríaayudarle.Siemprelo
hehechoconmisamigos,conlosqueverdaderamenteimportan».
135
–«¿Ycómoleconvenciste?¿Leprovocaste?»–losincriminatoriossilenciosdeKilianevidenciabanlarespuesta–.«Aunamigonoseleayudaasí.Ymenossitienequepasarporunadifícilprueba».–«Tenéisrazón,maestro.Esculpamía»–laspalabrasdel
pupilosonabansinceras,sinmiedoadecirlaverdad–.«Asumolaresponsabilidad,peroVálarsemereceserjedi.»–«Esonolosabemos.Éltambiénhafallado».–«¿Cómo?¿Quéqueréisdecir,maestro?».–«UnCaballeroJedinocedeaprovocaciones,nosedeja
llevarporemocionesinfantiles.Válarteníaquehabersenegado,independientementedeloquesuamigoopinaradeél.SudebereraprepararseparalareuniónconelConsejoyhacerlolomejorquesupiera».–«¿Yesoquésignifica?¿Quélevaapasar?»–lavozdeKilian
palideció.–«Primerotendráquerecuperarsedesusheridas,yesperarque
notengasecuelas.DespuéselConsejoyaverá».Amboscallaronunosinstantes,hastaqueelpupiloseatrevióa
preguntardenuevo.–«MaestroCoshar,yo...¿yquévaapasar...que...?»–no
conseguíacompletarlafrase.–«¿Quévaapasarcontigoahora?Mañanasetratarátu
situaciónenlasegundareunióndelConsejo.Mehanencargadodefenderte.Kilian,tienesquehacertealaideadequeesposiblequenopuedascontinuarenlaacademia;elaccidenteesmuygrave»–seoyóuntímidolamento–.«Quizásesculpamíano
136
haberreconocidolaseriedaddetussentimientos.PodríahabertedistanciadodeVálarmientrastedominaralaexplosivamezcladeamistad,admiraciónyenvidia.Peronofuiconscientedecuantoteafectaba.ProcuraréqueelConsejoloentienda».–«Yonoqueríaqueestopasara»–sedisculpóKilian.–«Losé.Haréloposibleparaquetequedes,peroinclusosi
puedescontinuarcontusestudiosmuchascosascambiarían.Permaneceentuhabitaciónhastamañanaynosalgas.Tetraeránlacomidaysinecesitasalgunacosallamaporelcomunicadoralaresponsabledepasillo.Procuradormir.Tengoquepreparartudefensa,porloquenopodrévertehastadespuésdelareunión,perosiesimportantepuedesllamarme.Sobretodosisienteslanecesidaddehaceralgunatontería,aunquecreoqueharásloquetehedicho,¿verdad?».–«Mequedaréaquí,maestro».–«Bien»–seoyóelcaracterísticosiseodeaperturadeuna
puertadeslizanteypasosalejándose–.«Kilian,unacosamás.Nodeberíadecírtelo,perotienesquemadurar.LamaestradeVálarmecomentóque,dehaberseconvertidoenCaballeroJedi,hubierapresentadounasolicitudparaqueterminaratuperiododepruebayteadmitieranformalmenteenlaacademia.Válarcreíaqueyaestabaspreparado.Nosalgasdetuhabitación».Lospasossealejaronylapuertasecerró.–Notendrremossprrobl·lemasconesstel·lorón.Vaaserrpan
comido–serióBroggo.–Pueslohemosperdido–respondióRavenous.–Querrássdecirrquelohassperrdido–matizóelrodiano.
137
–Elmuchachotienesusrecursos,nolosubestimes.Noesningunaamenazafísica,perollevahuyendotodasuvida.Suspadresleenseñaronbien;todosloscobardessabenhacerlo.Esinstintivo,lollevanenlasangre,perodejantraselloselrastrodesumiedo.–Diloquequieras,perosseteesscapó.–Elmuchachonosemoverádesuhabitación.Sigue
escuchandoysabremosadondefue.Eltercerarchivocomenzabasureproducciónalas11:21del
díasiguientealaconversaciónentreKilianHightowersyCosharTeelk.Efectivamente,segúnlasindicacionesdelprograma,elalumnonosaliódesuhabitación.Elcaza-recompensaspulsóelplay,oyéndoseprimeroaCosharTeelk:–«Hola,Kilian.Porfavor,notelevantes»–comentóconvoz
cansada.–«¿Tanmalhaido?¿Mehanexpulsadoya?»–preguntócon
premuraasumentor.–«No,notehanexpulsado.Todavía»–seoyóunsuspirode
alivio–«Peronotecreasqueestáslibre.Quierenhablarcontigoporlatarde».–«¿Hablarconmigo?»–dijonervioso–«Nosabréquédecir».–«Esnormalquequieranhablarcontigo,antesdetomarsu
decisión.Ynolotienesfácil;creoquedebesasumirqueteexpulsarán.Dudoquepodamosdecirnadamásatufavor».–«¿Tanmaltesalió?».–«Kilian...».–«Perdón,maestro.Lodijesinpensar».
138
–«Comosueleser.CompórtateanteelConsejodeestainapropiadamaneraylaexpulsiónserálodemenos»–supupilodiolacalladaporrespuesta–.«Bien.SonmuchoslosmaestrosqueestánconvencidosdequenotieneslasaptitudesnecesariasparaseguirelSenderodelJedi.Básicamentelosmismosqueseopusieronaqueentrarasenlaacademia.Demasiadomayor,pocamadurez,desconfiado,fueronlaspalabrasmásrepetidas.Creenqueelincidentesolodemuestraloacertadodesucriterio».–«¿YelMaestroSaesseTiin?»–«ElMaestroTiinreconocióquesehabíaequivocado,que
creíaquepodríasdesarrollarpacienciayhumildadviviendoenelTemplo.Normalmentenohablamucho,perodadoquefuetuprincipalvaledorcuandollegastesesintióobligadoaexponersuopinión:pensóque,comoélmismoentróyadeniño,laedadnodebíadeimportartantoalahoradeingresarenlaacademia.MencionótambiénloscasosdelMaestroEethKoth,ydeKi-Adi-Mundi,presenteenlareunión,queempezaronsuentrenamientodespuésdelainfancia.Lossentimientosarraigadospuedencorregirseconunaadecuadasupervisiónpero,aunquesigueafirmándolo,consideraqueentucasonohashechoelesfuerzoqueseteexigía,yqueesdemasiadotardeparati».–«Estoyfuera,nohaynadamásquehacer».–«Aúnnohandeterminadonada.Parasorpresadetodos,la
MaestraShaakTisalióentudefensa.Consideraquetupasadoteproporcionaunpuntodevistaquenotienenlosdemásalumnos.EllossoloconocenlavidaenelTemplo,recibiendounaexcelenteeducación,conlosmejoresmaestros,desarrollando
139
seguridadensímismosyadquiriendounaadecuadaposiciónconciencialparaaprenderloscaminosdelaFuerza.Peroapenassabennadadelmundoexterior,delosseresqueviveneneluniverso;desusambicionesydesusmiedos.YunJedideberíaconocercómoson,susmotivaciones,sussentimientos,suformadepensar.Deboreconocerquefuemuyelocuente.Sostuvoquetupeculiareducaciónantesdelosdieciséisteenseñó,porexperienciadirecta,todoloquelesfaltaalosdemás».–«¿Entoncestengounaoportunidad?»–«Nolosé.Sinceramente,Kilian,nolocreo.Laspalabrasde
laMaestraShaakTihicieronmellaenAdiGallia,quecambiódeparecer,peroelMaestroYodaesmuyestrictoconlasnormas.Yaseopusoaquerecibierasentrenamientohacedosaños:“Dieciséisañosdemasiadosson”,decía,ysiguesosteniéndoloahoraquetienesdieciocho.Siteaceptaronentoncesfueporlainsistenciadevariosdelosmaestros,perofueYodaquiendeterminótuestatusespecial,yquientepusobajomisupervisión.ElMaestroWindupiensaigual,yeljuiciodeambosesmuyvaloradoenelConsejo».–«SiYodaestáafavordelaexpulsiónentoncesyamepuedo
darporexpulsado.YodaesmuchoYoda».–«Bueno,yonolohubieraexpresadoasí,peronotefalta
razón».–«NovoyavolveraCorellia»–afirmóKilianconvencido–.
DespuésdevivirenelTemplo,¿cómopodría?».–«Estoydeacuerdo.Paseloquepase,novolveráscontu
familia».EarlRavenousseirguiódelasiento,subióelvolumendel
140
reproductor,ypusomayoratenciónencadapalabraemitida.Inclusoelrodianoseenderezópensativo.–«¿Quéquieresdecir?Encuantoseenterendemiexpulsión
vendránabuscarme.GarekHightowerslocontrolatodo.GarekHightowersnotoleraquealgoseleescapedelasmanos.Todalafamilialeapoyaoleteme,ysialguienseleoponeaprendelalección.¡Esolosé!».–«Entoncesnoseenterará.Sinolosabenopodrácogerte,¿no
crees?»–denuevounsilencioporrespuesta–«Bien,parecequetengotuatención.Kilian,estatardeelconsejosereunirádenuevoytendrásquepresentarteanteellos.Hablaréyo,peroseguramenteteharánalgunaspreguntasyquerráncomunicartedirectamentesudecisión.Sipuedesseguirenlaacademia,aunquequizásenotrascondiciones,notienesnadaquetemer:elbrazodetutíonoestanlargo.MientrasestésenelTemploestásalejadodesuinfluencia».–«¿YsinoestoyenelTemplo?»–«Hetenidotiempoparameditarlo.Escuchomuyatentamente
todoloquemedices,aunquepiensesquenotehagomuchocaso.Cuandotepusieronbajomitutelaprimeroquiseconocerdedondevenías,cualeratupasado,yporquétutíoinsistiótantoenqueentrarasenelTemplo.Nosabíaquienera,peroporsuerteenelConsejocontábamosconlamaestraAdiGallia».–«MifamiliaconocealosGalliademasiadobien.Son
diplomáticosdeCorellia,rivalespolíticosdelosHightowers».–«Losé.LaMaestraGalliamantienecontactoconsuspadres,
ytienehabilidadparasaberloqueocurreenlaenmarañadaredpolíticadeCorellia.Alospocosdíasdeempezartuinstrucción
141
lepedíquemehicieraelfavordeaveriguarloquepudierasobretutío».–«¡Entoncespuedequesepadondeestánmispadres!»–«No,nolosabe.Losiento,noseleshavueltoaverdesde
hacemuchotiempo.Debodisculparmecontigo,puestelooculté.Noteconocíayteníaqueaveriguarcualeratupapelentodoesto».–«Nomeextraña,debistepensarqueeraunespíadeGarek».–«No,deesoestabaseguroqueno.ElConsejolohabría
sabido,estamoshablandodelosmássabiosmaestrosdelaGalaxia,Kilian,nadiepuedeinfiltrarseenelTemplo,ysiendoAdiGalliamiembrodelAltoConsejoinvestigóesaopción.Nosabemosporquétutíoquisoqueentraras.QuizáspiensequepuedeinfluirenlaOrdenatravésdeti,locualdemostraríalopocoquenosconoce.Quizáscreequepuedecontrolarte,porquesusoberbiaesgrandeyestáacostumbradoaquesusplanessalgansegúnsusdeseos.Lodesconozco.Nodirémas.LacuestiónesqueAdimeinformóbiendesusmétodos,desucorporaciónydesusambicionespolíticas.MantienerelacionesconvariosmiembrosdelSenadoGaláctico.Meimaginohastadondepuedellegarparaconseguirloqueansía,ynomegustalaideadequevuelvasconellos».–«Gracias,Coshar...yo...nosabíaqueteimportaratanto».–«¿TeacuerdasdecuandotehablabadelMaestroDalma?»–«Eh...sí,elmaestroAlDalmaquedirigióunascharlassobre
lanaturalezadelaFuerza».–«Exacto,éllosllamabaDiálogossobrelaCiencia.Escucha
atento.ElMaestroDalmadirigiólosencuentrosdurante
142
alrededordecincoaños.Eraunauténticobuscador.PretendíaaveriguarlaverdaderanaturalezadelaFuerza,ydehechoimpulsólosdiálogosparafomentarsuestudio,argumentandoqueselededicabapocotiempo.Creo,yestoesunaopiniónpersonalmía,queteníasusdiferenciasdeopiniónconrespectoalapolíticadelAltoConsejoysobreelentrenamientodelosjóvenesenlaFuerza.Demasiadosguerreros,pocosdiplomáticos,yapenasconocedores,decía.Aquellomeimpresionómucho.Yoeratansolounpadawan,ymimaestro,Harma,queerauncaballeropocoortodoxo,mellevabasiemprequepodíamos.Alprincipioyoestabamásinteresadoenaprenderlospoderes,comocasitodoslospadawans,peropocoapocomefuiinteresandoporlaenseñanzasdelmaestroDalma.Apenasconocedoreseraunaafirmaciónuntantoextraña:enlaOrdenhaygrandeseruditosquededicansusestudiosaindagarenlosmisteriosdelaFuerza.ElMaestroDalmaconsiderabaescasosunúmero,yquelamayorpartedelospadawansedecantabanporlavíadelcombate».–«MaestroCoshar,noséquétienenqueverestasreflexiones
sobrelapolíticadelcentroconmisituación».–«Paciencia,Kilian,paciencia.¿Quétetengodichosobre
escucharantesquepensarenunomismo?Aprenderásmuchomásescuchandoyobservando».–«Mecallo».–«Bien,igualteinteresaríasmássisupierasquealos
encuentrosacudieronmaestroscomoeldifuntoQui-GonJinn,delquetantoteinteresasteenlosarchivos,ytambiénmiembrosdelAltoConsejocomoOppoRancisisoYaraelPoof,einclusoalgunavezYoda,alquesusdeberesyobligacioneslemantenían
143
siempreocupado.Sitecuentoestoesporunfin.AntesdecomenzarsusdiálogoselMaestroinicióunretirovoluntario,yestuvovariosañosalejadodelTemplo.Sesabepocodeestaetapadesuvida,ysóloinformabaalAltoConsejo.Cuandovolviómuchosdijeronquehabíacambiado.Duranteotroscincoañosmantuvosusdiálogosactivos,almismotiempoqueseencargabadeasuntosdelaOrden.LeofrecieronformarpartedelConsejodelPrimerConocimiento,porloquepodríasupervisarelplandeestudiosdelaacademia,unadmiradoyrespetadocargo.Peroamablementelorechazó,unadecisiónaparentementecontradictoriaconsupensamiento.Finalmente,undía,solicitóunaaudienciaconelAltoConsejoparapoderretirarsedenuevoasusestudios.Nosabemosdequéhablaron,puesnotranscendiósuconversación,perosísabemosqueotrocaballerojediyunapadawanpidieronabandonarlaOrdenymarcharseconél.Lapadawanhabíaestudiadoconmigo,eramosamigos.Sinsupresencia,losdiálogoscontinuaronduranteuntiempobajoladireccióndelMaestroYaraelPoof,peroprontolosclausuraron.DosañosdespuésdelamarchadelMaestroDalmapasélaspruebasdecaballeroytuvequedecidircómoqueríaserviralaOrden.Antesdeconocerlehubieraseguidolasendadelguerrerosindudarlo;despuésdeasistiralosdiálogosmedecantéporejercerdecónsul.Cuatroañosmástarde,enunamisióndiplomáticaaEriadu,miantiguacompañerasepusoencontactoconmigoymeconfióquéhacíaydóndeseencontraba.MeinvitóavisitaralMaestroDalma,delqueyaeradiscípula,ynopadawan.Quedémaravilladodeloquehabíanconstruido:unaacademiadeaprendizajediferentealTemplo,peroguardandociertafamiliaridad.Meofrecióretirarmeavivirconellosyaprenderdelasenseñanzasqueallíseimpartían.Estuve
144
tentadoaaceptarlo,peromicompromisoconlaOrdenymideberhaciaellameobligaronarechazarsupropuesta.Hevueltoavisitarellugarunpardevecesmás,manteniendountímidocontacto.Loqueteestoycontandoesconfidencial,Kilian.¿Loentiendes?Nopuedeshablardeestoconnadie».–«Sí,Coshar,loentiendo.Prometoguardarelsecreto.
Entonces...¿PodréiralaacademiadelmaestroDalma?»–«CreoquesinopuedesseguirenelTemploeslomejorpara
ti.Allípodráscontinuartuinstrucciónsinlasinterferenciasdetufamilia».–«¿Meaceptará?»–«Nopuedosaberlo,Kilian.Tendríasquecontarletodoloque
tehapasado.Todo:tuaccidenteconVálar,tufamilia,todo.Éldecidiráentonces.Simantienesuconfianzaenmíteadmitirá,ynotengomotivosparapensarqueno.ÉlfuequiendescubriómipotencialparaconlaFuerza.Avecespiensoquemeconocemejordeloquemeconozcoamimismo»–hubounapausaenlareproducción–.«Sí.SielconsejonotepermitequedarteirásconelmaestroDalma».–«¿Ydóndeestá?»Hubounsilenciocomúnentrelasvocesgrabadasylos
oyentes.Enlareproducciónelcaballerojedinorespondiódeinmediato.EnlapequeñasaladeestardelaPerraCallejeraamboscaza-recompensaspermanecíanatentos.UnavezconocidoelparaderodeKilianHightowerspodríanponerleunafechadeentregaasucliente.–«No,Kilian,esperaalaresolucióndelConsejo»–Broggodio
unpuñetazoenlamesaquehizotemblarelcomputadorde
145
Raven,elcualniseinmutó–.«Sinotienesquemarchartenoseránecesarioquelosepas.Bastanteesqueconozcassuexistencia.NotodoslosmaestrosdelConsejoestaríandeacuerdoenmanteneruncentrodeenseñanzaalternativo.Antañohubootrasacademias,loquediolugaranumerososproblemas,comosabrássiestudiastelahistoriadelTemployelporquédesufundación.YoprefieroquetequedesenCoruscant,perosiresuelvenloquemetemoqueocurriráterevelaréadondetienesqueir.Ytendrásqueirtúsolo.Yonopuedoacompañarte.TeayudaréasalirdelTemplo,peronadamás.Paratodoelmundotehabrásfugado.»–«¿Peroporquéelengaño?Simeexpulsansoylibredeirme.
Noseguiránmispasos».–«Recuerdaqueestátufamiliadepormedio.Queteexpulsen
noquieredecirquesedesentiendandeti.EresresponsabilidaddelTemploy,enúltimainstancia,delConsejo.TendríanquedevolverteaCorellia,loquenoqueremos.Ynosabemoscuántotardaríatufamiliaensaberdetí.¿CuántasveceshuistedelosHightowersycuantastecapturaron?»–«Losuficientecomoparasaberquenopararánhasta
encontrarme».–«Razóndemásparasercautelososyganartodoeltiempo
quepodamos.Elegiráslasrutas,cómollegarymantendrástuidentidadlomásocultaquepuedas.Confíoentuscapacidades,yséqueelmaestroDalmatendráéxitodondeyohefracasado».–«Coshar,elConsejotienerazón:aunquemealegrodequelo
hicieran,enseñaraadolescentesesunerror.Soylaprueba».–«No,noloes.ElConsejoseequivoca».
146
–«¿¡Maestro!?».–«Nomellamesmaestro;sólosoyuncaballerojedi,nadamás.
Perosenoshahechotarde.Vamosacomeralgoyalareunión».–«AlaTorredelAltoConsejo.Soloestuveunavez,cuando
lleguéaCoruscant,yahoraquepuedocontemplarladenuevo...».Lagrabaciónfinalizóconlospasosdelosdosabandonandola
habitación.–¿Ybien?Nonosshaçerrvidodenada.Noçabemossdonde
eçtá–intervinoelrodiano.–Cierto–respondiósusocio–.Aúnquedaunatercera
conversación,quenoaportaránada.ParticipanCosharTeelkyunavozdesconocida,peronoKilian.Yeljedieslosuficientementeprudentecomoparanomencionarlo.ComoEarlRavenousintuía,laúltimaconversación,grabada
lamañanadeldíaposterioralareunióndelConsejo,norevelóelplanetaderesidenciadelmaestroAlDalma.InterveníanCosharTeelkyunasegundavozque,porlaspreguntasquehacía,debíadeseralgúnmiembrodelConsejooalguienconautoridad.Descubrían,oalmenoslohacíaeldesconocido,queKilianHightowerssehabíafugadoporlatarde,probablementeenun«arranqueemocional»trasladecisióndeexpulsarlo.–Noshandadosuficienteinformaciónparaproseguirlacaza–
explicóRavenousasusocio.–Noveocómo–dudóelrodiano.–Tenemoselnombredelmaestroyalgunosdatossobrequien
es.Cosharmencionóencontrarseconsucompañeradeclaseen
147
Eriaduque,aunqueseacrucederutas,seencuentraenlavíaHydiana,lamismaqueutilizóKilian,yesposterioralsistemaMalastare.Nocreoqueseaenningúnplanetaconescalaentreambossistemas.–¿Yeçoporqué?–Porqueunsistemadentrodeunarutacomercialnoesun
lugaradecuadoparaocultarunaacademiasecreta.Tienequeserunplanetadealgúnsistemacercano,yesosereducealossectorespróximos.–Ah,perrfecto.¿Decuantassdecenassdeplanetass
hablamoss?–serióelrodiano.–Reduciremoselnúmero.Tienenqueserplanetasalejados,
recónditosopocotransitados.YCosharTeelksabedondees.–Entoncessvayamossaporrélytorrturémosle–sugirió,
inspirado.–Aúnno.Siemprenosquedaráesaopción.Perodespués
tendríamosquematarloyevitaraotrosjedidetrásnuestro,investigandosuasesinato.Además,esosmalditossoportanbienlatortura.–Eçoessporrquenolohetorrturradoyo.–Yatendrásoportunidad.Porelmomentodejémoslo.Nonos
serviráahoraqueestádevueltaenelTemplo,engañandoalosjedisobreelparaderodeKilian.–¿Yeçoporrquélodicess?Queçepamossnuncaçemarrchó
deCorrusscant.–Quetúsepas.YolleguéaMalastareatravésdeCosharTeelk
–Broggolemirósorprendido–.LedescubríenBrentalIV,
148
mientrasyoseguíalapistaalchico.Estabaapuntodeutilizarmétodosmásexpeditivosparaquemedijeranenquévuelohabíaembarcadocuandolevi.Penséquetambiénlobuscaba,porencargodelosjedi,queKilianhuíaimprovisando.Peroahorasabemosqueformabapartedeunplan.Ahoraentiendolosretrasosdeljedi;estabasimulandounabúsquedaparaelConsejo.Seguroqueleordenarontraerlodevuelta,ycomonosabíalarutaelegidalatuvoqueaveriguar,peroibademasiadolento.Setomabasutiempo.Losuficienteparanoalcanzarle,peroquenoparecieraquelohacíaadrede.–Vayaconeltrrampossojedi.Megusta–elrodianoacaricióla
culatadelbláster.–InclusoGarekestabasegurodequesumisiónerareal.Los
jeditienenvotodeobediencia,oesocreíahastahoy.MeadelantéconlaPerraCallejeraalasiguienteescaladelcruceroqueCosharcogió,yembarqué.LepuseundispositivodelocalizaciónycontinuamoshastaMalastare,dondesededicóajugar“aquelepierdelapista”.DespuéscogióuncrucerodevueltaaCoruscantainformardelapérdidadesualumno.–Çilehubierasstorrturradoahorrasabrríasdondeeçtá.–Ahoraesfácildecirlo.–Tengorrazón.Mismétodossçonmássrrápidoss,Raven–se
jactóelrodiano,yRavenoussemaldijo;enelfondoteníarazón–¿Yentoncess?–MequedéunosdíasmásenMalastarebuscandoelrastrodel
chicoenvano.Debiódecontrataruntransportesinregistro,oalgúnvuelochárter.–¿Yahorraquéhacemoss?
149
–AhoravolvemosaCorellia.HaymuchascosasquenolecontéaGarek.Eshoradeintercambiarinformación.Avisaalatorredecontrolquehemosrevisadonuestrossistemasytodoestábien.Despegamos.
150
ElCódigoJedi
Saltóparaesquivarlapicadefuerzaquepretendíaderribarlogolpeandosuspiernas.Notuvotiempodecogeraire.Cuandosuspiesvolvieronacontactarconelsuelo,flexionólasrodillasparaimpulsarsehaciaatrás,atiempodeevitarlapuntaenergéticadelarma.Equilibrósucuerpoyafianzólospiesentierraparapararlostresgolpessiguientesconsupropiapica,quesujetabaconlasdosmanos.Losgirosdeambaspicasdibujabandanzanteslíneasazulesenelaire,comocolasdecometasresplandecientes.Retrocediódospasosenelabruptodescampado,salpicadoregularmentederocasdediversostamañosqueservíantantodeobstáculoscomodeayuda,dependiendodelaastuciadecadacontrincante.Ensucaso,másobstáculoqueayuda.–¿Algunavezpiensasatacar?–lepreguntósurival.Comorespuestaseabalanzósobreélconlapuntaenergética
dirigidaalpecho,encontrándoseconelvacío.Alllegarpunta,picaybrazoadondeunsegundoanteshabíauncuerpo,sedesequilibró,dándosedebrucescontraelsueloalencontrarsesupiéconlalanzadeBronx.Loaturdióunbrevegolpeenlanucaconelextremoenergetizado,zanjandoelcombate.Kiliansintiólacorrienteeléctricaenlaparteposteriordelcráneo,perdiendomomentáneamentelavisión.Laoscuridadpasóaserunaneblinagrisácea,ypocodespuésrecuperólavista,aunquecontinuabadoloridoymareado.–Tiemposuficientepararematarle–comentóBronx,
151
–Tiemposuficientepararematarle–comentóBronx,abandonandoeltuteo.Sehabíacolocadoacontraluz,demaneraquealalzarla
cabezasolodistinguíalasiluetadeunafigurarecortadaalsol.Kiliansegiróyquedósentadodeculo,conlaspiernasmedioflexionadasyapoyándoseconlasmanos.–Medijoqueatacara–lereprochó.–¿Yustedporquémehacecaso?–respondióBronx–Se
estabadefendiendodecentemente.Nosedejellevarporlasprovocacionesdesusrivales.Hágalescasoomisoycéntreseenelcombate.Elijaustedcuandoatacar.Sisuoponenteesmáshábilespereelmomentoadecuado,obsérvelohastaencontrarunpuntodébilensudefensa.Mientrastanto,muévase,protéjase,estudieasuoponenteysigamoviéndose.Oyóvocesenlasrocascercanas;teníapúblicoobservandosu
entrenamiento.PorunladoYemlin,comono,queseapuntabapordiversiónatodaslasactividadesquepodía,yGorka,elsimpáticogamorreanodegrandescolmillosinferiores,queaplaudíacadavezqueBronxtumbabaaKilian,locualnodejabademolestarle.–¿Ysinodescubroningúnpuntodeataque?–continuóel
joven.–Paraesotrabajamossuresistencia.Lamayorpartedelos
combatesacabanenpocotiempo,perosilasfuerzasestánigualadasdurarán.Elcontrincantequeaguantemástiempoganará.Cánseleantesqueustedyempezaráacometererrores.Entonceshabráganado.–Poresocorremostantoskilómetrosatravésdebosquesy
152
montañas–concluyóKilian.DesdequeempezóelentrenamientoconBronxdedicaban
treintaminutosaldíaacorrerporlosalrededoresdeLaGranja,pordistintosterrenos,rocososomedianamenteabruptos;porelmediodelbosqueocampoatravés;hicierasol,viento,lluviaonieve;ycadaveznevabaconmayorfrecuenciaporqueelinviernoseacercabalentamente,asuritmo.Casisiempresubíancolinas,montesymontañas,dificultandoconsiderablementelamarcha–lecostabamuchoseguirelritmo–,ybajandopendientesmásomenospronunciadasypeligrosas.EnlosúltimosdíasBronxhabíaincrementadoladuraciónhastaloscuarentaycincominutos.Avecessealejabanconsiderablemente,todoloquelespermitíaladuracióndelacarrera,haciaaltitudesmáselevadas,dondeencondicionesdeesfuerzofísicocostabamásrespirar,buscandocomplementarlasesiónconejerciciosadaptablesalanaturalezadelterreno.Lasemanaanterior,porejemplo,suentrenadorlellevoanadaraunfríolagoglacialqueaúnnohabíaheladosusuperficie.Enotrasocasioneslehacíatreparárboles–nuncaloshabíavistotanaltos–,leenseñabaaescalarmontañas–conysincuerdasintética–,opracticabanequilibriossobretroncosderribadosqueservíandepuenteentrelasdosorillasdeunrío,algoqueseledabaespecialmentebien.Todoslosdíasenlosquehabíanactividadesextra-limítrofesterminabandelamismamanera:BronxdesaparecíarepentinamenteyKiliandebíavolveraLaGranjaloantesposible,recordandoensentidoinversoelcaminoquehabíanseguidoenlaida.Afortunadamenteestonosuponíaunproblema.Susentidodelaorientacióneraasombroso,frutodesuexperienciacomopiloto,yyateníagrabadoenlacabeza
153
unmapamentaldelosalrededores,queibaampliandoamedidaquedescubríanuevasáreas.Eraelescasomargendetiempodisponibleelquelehacíasufrirunritmoendiabladoduranteveinteoveinticincominutos.Endosocasionesllegójustoatiempoparalacomidadelmediodía,sudorosoyagotado.SiempreencontrabaaBronxsentadoensusitioduchadoymudadoderopa,avecesinclusodemasiadoarreglado.SospechabaquealguienleveníaabuscarconunTronadorCracioyasíllegabatanrápido,porquesinonohabíaquienseloexplicara.Peronuncaencontróhuellasdelanimaly,comoelTronadorno«trona»,tampocooíaruidosdeningunabestia.–Bien,Gorka,tetoca–ordenóBronx.Elgamorreanosoltóungruñidodealegría,saltandodelaroca
dondesesentaba.BronxsesituóalladodeYemlin.–Bien,tucontrincantenotendrápiedad–ledijoaKilian–.Los
gamorreanoshannacidoparalaguerra.Nohaynadamásgratificanteparaellosqueunabuenapelea,ganenopierdan.¡Adelante!Gorkacargóconunhachagamorreana,unarmarudimentaria,
peroenlasmanosdeesabestiacolmilludalepodíaatravesarelpechoenunabrirycerrardeojos.Notuvotiempoaprotestar,esquivandoatiempoelhacha.Dehabersequejadoyaestaríamuerto:elfilolerozóelpecho,rasgandosusvestidurasysintiendountenuedolor.Siguióretrocediendoantelosembistesdelgamorreano,parandoconlapicadefuerzaomanteniéndolearayaconlapuntaenergética.Suúnicaventajaeradisponerdeunarmamáslarga,quecompensabaenpartesuinexperiencia.Casitodoslosataquesdelcorpulentogamorreanoeranfrontales;aprovechabasuenormefuerzaparadesequilibraraKilian.Sino
154
queríaperderdemasiadopronto,debíadesviarlahojaenvezdefrenarla,oacabaríaconlosbrazosentumecidos.LalecciónqueleacababadeenseñarBronxnoservíacontraGorka.Elgamorreanopodíaseguiracosándolebrutalmentedurantehoras,yelúnicoqueacabaríacansadoseríaél.Erasuquintoenfrentamientoy,salvoelprimero,enlaqueelcombateduróexactamenteoncesegundos,eltiempoquetardóenrecibirunpuñetazodirectoalestómagoqueledejósinrespiración,lasotrasocasionesperdióporagotamientodetantosaltarybrincar,mientrasqueGorkanosecansabadepropinarlegolpes,tajosopatadas.Debíaprobarotraestrategia,debíausarlaFuerza.Aprovechóunodelossaltoslateralesparaalejarsedelguerrero.Alencararsedenuevotuvounossegundosparaconcentrarse.Lemirófijamentealosinexpresivosojos,buscandoadivinarsusintenciones,susiguientemovimiento.PercibiólospensamientosdeGorkaentremezcladosconsusinstintosnaturales,másanimalesybásicos.Lesorprendióelrepentinoéxitodesuintento–normalmentetardabamás–,peroeraciertoqueconmentesdébilesresultabafácilescucharpensamientos.Ensumenteaparecióunaimagenfugazdelgamorreanolanzándoleelhachaligeramentehaciasuizquierda,élgirandohacialaderechayrecibiendounpuñetazoconlamanozurdaenplenorostro.Elhachalevinocasialinstante,real,brillandoalsoltalycomolohabíavisto.EnvezdegiraroptópordesviarloconlapicadeFuerzayusarlapuntaenergéticadirectaalpechodeGorka,elcualnopudoevitarlaycayóderodillas.Kiliansintióelsabordelavictoria,alzólapicapararematarlojustocuandooyóunzumbidoláseryunrayoazuladolearrancólalanzadelasmanos,cayendovariosmetrospordetrás.Sequedóembobadounsegundo,buscandodedondeproveníaeldisparo,tiempo
155
suficienteparaqueelgamorreano,aunquearrodillado,lelanzaraunodesuspuñetazosizquierdosdirectosalestómago,cayeraderodillasyrecibieraotropuñetazoenlasien.Kilianquedótumbadoenelsuelo,comoensuvisión,peroporotrosmotivos.–Findelcombate–anuncióBronx,conlapistolablásterenla
mano.Kilianselevantóconunamano,torcidodedolor.–¡Noesjusto!¡Yaletenía!–sequejó,conciertorencorenla
mirada.–¿Justo?¡Claroquenoesjusto!–respondióBronx–¿Acasono
ledijeelprimerdíaquenovalíausarpoderes?¿Queprimeroaprenderíaapelearcomotodos,abasedeentrenamientoydolor?CuandoyolodigapodráusarlaFuerza.–¿Ycómodemoniossupoqueestabausandola...?–callóal
veraYemlintarareandodistraídamente,observandoelhorizonte,reconociendoquenohabíaseguidolasreglas–.Losiento,señor,medejéllevar.–Recojasuscosas.Porhoyhasidosuficiente.Estabaclaramentedecepcionado.Porunavezparecíaqueiba
aganaruncombatesinacabarmasticandotierra.Seresignóaseguiresforzándoseporquetambiéneraciertoqueelloseranguerrerosveteranos,yéltansolounpilotodecarreras.Recibióenlaespaldaunafuertepalmaditadelgamorreanoquelehizoexpulsarelairedesuspulmones.–Gruunargrooorrnin.–¿Quéhadicho?–losininteligiblesgruñidosdeGorkano
podíanserconsideradosunidioma.
156
–«Buenapelea,tramposo»–respondióBronx–.Sesientesatisfecho,sehadivertidoytefelicita.Dicequetienesmaderaparaconvertirteenunbuenguerrerosisiguescontusartimañas.Paraélunaluchacontrampasesunaluchajusta–añadióalvereldesconciertodeKilian.–¿Todoesohadicho?–Harr–asintióGorka.MiróaGorkaagradecidoporsuspalabras,noporhaberle
llamadotramposo–locualnoleimportaba–,sinoporlosánimosqueleinfundíaqueleconsideraraunbuenguerrero,aunquenofueraexactamenteesoloquehabíadicho.GorkalevantóelpulgarengestodeaprobaciónysemarchóconBronxdevueltaaLaGranja.Kilian,porsuparte,recogiólapicadefuerzacomprobandosi
elimpactodeldisparoblásterlahabíadañado,peronoaprecióniunarañazo;probablementeBronxhabíareguladolapistolaparaaturdir,abajapotencia.Undisparoprecisoycerterosobreunobjetivodelgadoyenmovimiento.Magnífico.Coneltiempotambiénleenseñaríanadisparary,dadoqueseconsiderabaasímismomáspoderosoenlaFuerzaquesuentrenador,seguroqueacabaríaporganarle.Leestabanenseñandoacombatir,primeroconarmascuerpoacuerpo,ydespuésconblásters.Nohabíavistoningúnsabledeluz,peroestabasatisfecho.Alprincipiopensabaquetodoibaaserlimpiarlamierdadelostronadores,trabajarenLaGranjaymeditarenlaFuerza,peroelentrenamientofísicoydecombateabríannuevasposibilidades.Muypocosdelosresidentesacudíanalgimnasio,ylosquelohacíansededicabanaejerciciosdemantenimiento,conelfindemejorarsusaludfísica.TansoloBronxyGorkaibanmásallá.Y
157
ahoraélestabaaprendiendoelartedelaluchademanodeexperimentadosguerreros,aprendiendolaFuerzaconelancianoMirlo,enunplandeestudiosaprobadoporelMaestro.EraevidentequeloestabanpreparandoparaserunCaballeroJedi.–¿CaballeroJedi?Hew,hew,hew–dijoYemlin,quesehabía
quedadoaesperarle–.¿ParaserCaballeroJedicreesqueteentrenan?ElrostrodeKiliansepusocompletamenterojo,enunamezcla
devergüenzaeindignación,violentadoporlaintromisióndeYemlinensuspensamientos.–Notemetasenmicabeza–advirtió.–¿Entucabezameterme?Tuspensamientosnonecesitopara
saberloquepiensas.Porsupuesto,nolecreyó.–LosJedirespetanlospensamientosdelosdemás,susdeseos
y...supasado–añadióKilian,temerosodehastadondepodíallegarYemlin.–Aprenderaprotegertedebes,sí,aprenderaprotegerte.
Demasiadofácil,comosiescritoslostuvierasenesafrentetangrandequetienes.–¡Notienesderecho!NadiedelTemploJediloharía.Esmás
propiodelasáreasbarriobajerasdeCoruscant,siallísupieranusarlaFuerza.–Jedinosoy,nienelTemploestamos.Aprendeahora,no
muestrestusemociones,tumenteestuya,denadiemás.HazloypodrásganaraBronxsindarmecuentayo.Enelfondo,Kilianseguíasincreerlassupuestasbuenas
158
intencionesdeYemlin.Parecíaqueelenanoverdepretendíaenseñarleaescudarsuspensamientosporlavíadura,demostrándolequesinoqueríarevelarsussentimientosdebíapermaneceratentoyenguardiaentodomomento.Cadavezqueviolarasuintimidadseríaunbrutoincentivoparaaplicarse.Puedequefueraasí,peroseguíacreyendoqueloquelegustabaaYemlineraentrometerseenlavidadelosdemás.Vistoquenolograbaconvencerleapelandoalaética,variósuestrategia.–Mirlonoestarádeacuerdo.–Chivatoeres,yllorica–refunfuñóYemlin,sorprendidoporla
jugada.Kilianrespiróaliviado,aquelloleconfirmóquelaactitudde
Yemlinnoformabapartedelentrenamiento.Sencillamenteeraunastutocotilla.–Notieneporquéenterarse–insistió.–Pensabaquequeríasganaralmercenario.Enseñarteyo
podría.–¿Porquélellamasmercenario?–Kiliancambiódetema,
preferíaaMirlocomoinstructordelaFuerza,ynoaprenderdeltramposoYemlin.–Porqueloes.–¿Deverdad?Nopuedeser,parecedemasiado...honorable–
noeralapalabraqueandababuscando.–¿Quésabesdelosmercenarios?–Quesevendenpordinero,alquemáspague.Notienen
principios,noluchanporunacausa.–Sucausaeldineroes...
159
–Aesomerefiero,claro,eldinero,matanpordinero–leinterrumpió.–Ycumplirelcontratoquefirmaron.Sisutrabajohacenbien,
profesionalmente,¿cualeselproblema?¿Noquieresquetumecánicoarreglebientuacelerador?–Sí,ya,peronoeslomismo.Nosepuedematarpordinero.–Esodesutrabajoformaparte.Tambiénescoltanyprotegen,
oalaguerravancomolossoldados.Asesinosnoson,sóloalgunos.–Lossoldadosprotegenasuplaneta,nolohacenpara
enriquecerse.–¿Notienenunapaga?–Peronoeslomismo.Lapagadeunsoldadoesporquetienen
quevivirycomer.–¿Yunmercenarionotienequecomer?¿Vivendelaire?–Unmercenarioseenriquececonsutrabajo.Elsoldado
cumpleconsudeber.–¿Ylossoldadosnolohacenpordinero?¿Acasonosealistan
paratenerunaocupación?Enlacantidadladiferenciasóloestá,ysieltrabajoesestableoporcontrato.Cambiatuperspectiva,comotelocontaronnoes.Yemlinestabaequivocado,esoseguro.Kiliansabíacomoeran
losmercenarios.Sufamiliasolíacontratarlosparalosasuntosquenopodíanresolvercumpliendolasleyes,yhabíaconocidoaunoenconcreto,uncaza-recompensas.¿Yacasouncazadorderecompensasnoeraunmercenarioespecializado?Aunquedeserciertopodríaserunaventajaparaelplanqueempezabaa
160
esbozarseensucabeza.Élpodríaenseñarlelostrucosdesuoficio,aconocerlashabilidadesdesusrivales,quépensabanycómoactuaban.Ahorabien,seesperabaotrotipodeformación.PorloquehabíavistoenelTemplolosjediseranlosmejoresluchadoresdeluniverso.Suspodereslesdabanunaventajainigualable.Bronxparecíauntipolegal,serio,ydeélpodíaaprendermucho,peronoseríacapazdeconvertirloenunJedi.–Jeditúnoserás–dijoYemlinenvozalta.Elauladeenseñanzaestabarepleta,casitodosloshabitantes
deLaGranjaseencontrabanallí.Tansolofaltabanunaspocaspersonas:Vandiajuntoconunodesusayudantes,queprobablementeestaríanpreparandolacena;elgamorreanoGorka,queestabaexentodeacudirdadosunulointerés;Ruufol,unodelosdomadoresdeTronadoresCracios;ellabradorithorianoMolowHabhor,responsabledeloscamposdeLaGranja;yelMaestroDalma.Elrestodesingularesseresentrehumanos,lomestyotrasrazasalienígenas,sedistribuíanencírculo,hastacontaruntotaldequince.NormalmentetodosasistíanalosestudiossobrelaFuerza,aunquesiemprehabíanexcepcionesdebidoaqueLaGranjanosemanteníasola.Graciasaltrabajodelosdroidesydelacomputadoracentral–unanticuadomodelocontansoloseisprocesadoresenparalelo,comohabíapodidoaveriguarKilian–,normalmentesóloseausentabandosotrespersonas:losencargadosdecocinasyestablos.LasclasesdelaFuerzaconsistíanprincipalmenteen
161
explicacionesprácticasconalgunasdemostraciones.SegúnlehabíaexplicadoMirlo,muypocasveceslasdirigíaelMaestroDalma.Lamayorpartedelasvecesseausentabao,depresentarse,sesentabacomounomásyapenasparticipaba.DesdequeKilianllegóaLoomenuncalovioenlasclases.LosdiscípulosquesolíanllevarlaenseñanzaeranMirlo,Vandia–lalomestadministradoraycocineradeLaGranja–,yelithorianoMolowHabhor.ComosabíaqueVandiaestabapreparandolacena,queMolowHabhorhabíaestadoocupadotodoeldíatratandounaenfermedadcomúnquepadecíanlasplantasmedicinales,yqueMirloestabasentadoasuizquierda,eljovencorellianoteníalaesperanzadequehoyimpartieralalecciónelMaestroDalma.Parasudecepción,fueelithorianoquiencruzóporlapuerta,vestidoconunasencillatúnicaceñidaporlacintura.LasclasesconMolowHabhoradquiríanunairedesolemnidad.Entresuelevadaestatura,queleotorgabapresencia,susgrandesojoslateralesquellamabanlaatención,ysuprofundavozenestéreo,nadiepermanecíadistraído,nisiquieraelpequeñoYemlin.ElIthorianosesentóenlasillareservadaparaelprofesor,que
nosedistinguíadelasdemásperoquetodossabíancualera,yconungestodelamanoindicóquedabacomienzolaclase.Entoncestodossepusieronensilencio.Kiliannotabacomo,dealgunamanera,laFuerzahacía«actodepresencia»,siselepodíallamarasí.Enrealidadsepreparabanpararecibirlaenseñanza,eraunamaneradedesconectardeltrabajodeldía,olvidarsedelmundoexterioryafinarlaatención.Sinembargoeraevidentequealgoocurríaenesoscincominutosdemeditaciónporquelaenergíavibrabaenelambiente.
162
–Podemosvolver,humm,humm–conestaspalabraslospresentesabrieronpocoapocolosojosyesperaronaqueMolowiniciaralaclase–.HoyhablaremosdelCódigoJedi,paraquésirveyporquélosJedilocumplen.Recordemoscualessonlasreglasdelcódigo.¿Alguienpodríadecircualeslaprimera?–Nohayemoción,haypaz–dijoTila,unahermosalomest
campesina,delamismaedaddeKilian,visiblementeilusionadaporparticipar.–Muybien,muybien.Nohayemoción,haypaz–repitióel
ithoriano–.–Nohayignorancia,hayconocimiento–continuóAnk'Niwa,
eltwi'lekquevioeldíadesullegada.–Humm,humm,muyimportante.–Nohaypasión,hayserenidad–enuncióKi-Dacmu,la
cereanaquehabíavistoenloshangares.–Convienenoconfundirlaconlaprimera,aunquetengamucha
relación–aclaróMolow.–Noexistelamuerte,existelaFuerza,intervinoKilianantes
dequelohicieraotro,queriendodemostrarqueselassabía.–Perdón,maestroMolow–interrumpióKi-Dacmu–,peroel
jovenhaobviadolapremisaNoexistecaos,existearmonía.–Yonoheobviadonada,Ki–replicóKilian,molestoporla
puntualización–.LaversiónoficialdelCódigoJediesladelmaestroOdan-Urr,dehacemásdecuatromilaños.–Sinembargosetieneconstanciahistóricadequeeste
aforismofueañadidopocodespués,yesesencialparaentenderlanaturalezadeluniverso–contestóorgullosalacereana.
163
«Quésabrálacabezahuevoesta»,pensóKilian,enreferenciaalaformaalargadadelcráneodeloscereanos.Yemlin,quecuriosamenteriódisimuladamenteeneseinstante,lehabíacomentadodíasantesqueKi-DacmuhabíasidounapadawanenelTemploquehabíafracasadoenlaspruebasparaalcanzarelrangodeCaballeroJedi.HoyyaeraunamujeradultaquedoblabaenedadaKilian,peroélnolaconsiderabamássabiaporello.–LosmaestrosdelTemplonoconsideran...–Estudiantes,¿dondeestávuestraarmonía?–intercedió
MolowHabhor,queconsugravevozemitidaporsusbocascaptódeinmediatolaatencióndelospresentes–.Nohayemoción,haypaz,¿verdad?Comprendamoselcódigoypongámosloenpráctica.Esmásimportante,¿nocreen?–ambosbajaronlamirada,evitandocruzarlaconladelosdemáspresentes–.¿Pordondeíbamos?–Noexistecaos,existearmonía–repitióMirlo,queobservaba
conatenciónaKilianHightowers–.Noexistelamuerte,existelaFuerza.–Noexistelamuerte...humm,humm–confirmóelithoriano–.
Unarevelaciónluminosa.«Lamuerteunapartenaturaldelavidaes»,dicenlossabios.Comprendiendoestaenseñanzalocomprendemostodo.Lasanterioresson,portanto,verdadesnecesariasparaelprogresivoaprendizajedeldiscípulo.MolowHabhorhizounapausaqueaKilianlepareció
excesivaeinjustificada.–ParalosquevenísdelTemplodeCoruscantelcódigoesel
pilardelConocimiento,lacolumnavertebraldelJedi.Paralos
164
quenohabéisestadonuncaenlacapitalgalácticainteriorizarlo,hacerlovuestro.Noesnuestratareahoysaberquienesformularonelcódigonicuandolohicieron;esoeslabordeloshistoriadores.Tampocoesimportanteelnombrequeledemos.SeguiremosllamándoleCódigoJediporrespetoyconveniencia,porquetodossabemosaquénosreferimos.Nosotrosvenimosadesvelarennosotrosmismoslaverdadqueesconde.»Unaverdadesporsímismaverdad,estéonocompiladaen
uncódigo.Silosantiguosmaestrossintetizaronsusabiduríaenunospocosversos,obviandootrosnomenosimportantes,fueporunafinalidad:paraqueelaprendiz,ynosoloéste,semantuvieraalertadelospeligros,tantoexternoscomointernos,queconllevaelcaminodelaFuerza.Estoes,noversetentadoporelReversoTenebroso,prioritariapreocupacióndelaOrdenJedi.Elcódigoprevienealpadawanyalcaballero,almaestroyalno-iniciado,quenoporsermenossensiblelaFuerzabrillaenélconmenorintensidad.Sibienesciertoqueparaestehayescasoriesgo.Quiensigaelcódigoseconduceasímismoconecuanimidad,seancualesseanlascircunstancias,favorablesodramáticas,tantoenlapazcomoenlaguerra,alcancelavictoriaocaigaenladerrota.Aunquepierdaseresqueridosycampelainjusticiayelhorror,elLadoOscuronohacemellaenél,puessemantienefirmeyenconstantecalma.»EnfocándoseenelLadoLuminosoelJedi,oeldiscípuloen
nuestrocaso,limpiasusimperfecciones,ordenasuspensamientosyalcanzaelequilibrio.Desdeesteestadodearmoníaconunomismoyconeluniverso,puedecomprenderlaNaturalezadelaFuerza.LaFuerzaestáentodaslascosas,anuestroalrededor,ennuestrointerior,entrevuestroscuerposyel
165
mío.Mantienelavidaeneluniversoyesalimentadaporlapropiavida.¿Cómonovamosapodercomprenderla,siformamospartedeella?Nadiehizoningúncomentarionipreguntónada.Kilianhabía
escuchadopalabrasparecidasenelTemploJedi,peroestavezsonabandiferentes.Miróaverquéhacíanlosdemás:algunos,comoMirloyAnk'Niwa,manteníanlosojoscerrados,meditandolaspalabrasdelithoriano;otros,comoelmercenarioBronx,yDona,lacuidadoradelostronadores,parecíanturbadosporlasmismas,cadaunoporsusrazones;losmásjóvenesabríanlosojosdeparenpar,procurandocaptarcadapalabra;Yemlinparecíaaburrido,mirabadistraídamentealexterior;Tila,lachicaqueprocurabaserlaprimeraenrespondercuandohacíanalgunapregunta,tomabadiscretosapuntesamano,puesdeutilizaruncomputadordebolsillo,lapulsacióndelasteclas,unidoasuesmeroporanotarlotodo,podríamolestaralosdemás.«Cabezahuevo»leobservabaaél:cruzaronlasmiradasylasapartaronalmismotiempo.–EsvitalseguirelCódigoJedi–continuóMolowHabhor–.No
lodescuidemos.–¿Quiennolosigaseráexpulsado?–preguntóKilian.Lapreguntalesaliódelalma.SurecientehuidadelTemplolo
propició.LosJedinoadmitíananadiequenoestuvieradispuestoaseguirelCódigo.Omejordicho,comocasitodoselloshabíansidoseleccionadosdesdelainfancia,loquenoadmitíaneraquealguienloabandonara.KiliantemíacualseríaelgradodedisciplinaqueaplicaríanenLaGranja.Losdemáslemiraronconcuriosidad,algunossorprendidos.Yemlinpareciódespertardesuletargo,intrigadoporlarespuestaqueledarían.
166
–Quierodecir...–titubeóKilian–,quesilasmedidas...siseránmuyexigentes,quesiunosedescuida...–nosabíacómoexcusarse.–Huumm,hummm–sedisculpóMolowatravésdesus
habitualessonidosguturales–.SeñorHightowers,particularmenteexpulsiónnoesunapalabrademiagrado.Noesresponsabilidadmíapensarenestascuestiones,perosiaestasalturasYemlinsigueconnosotros,nodeberíapreocuparsemucho.–¿Cómodices?–protestóelaludido,entrelasrisasdelos
presentes.–Control–continuóelithoriano–,elcontroleslaclave.Nose
puedecontrolartodoloquepasaanuestroalrededor,perosínuestrarespuestaaloqueocurreanuestroalrededor.Nohayemoción,haypaz.Sinosedejaguiarporlapasión,sinopermitequeleconstriñaladuda,tendráautodominio.Sirespondeconigualánimoanteelplaceryeldolorestaráenpazconsigomismo.Elmiedo,laira,elorgullo,llevanalReversoTenebroso,perotambiénladudaylapasión.Sisucumbeasusemociones,siseabandonaypermitequeactúenporusted,atraeráalReversoTenebroso.Serátentadoaseguirelcaminodemenorresistencia,ycuantomásseadentreunomáscostarásalir.Susgarrasapresanconfuerza.–¿Perocómopodemospermanecercalmadossinosinvadela
ira?–preguntóBronx.–Observándose–Molowsegiróhaciaelmercenario–.Observe
suira,tomedistancia.Aldistanciarsepierdefuerza,poneunaseparaciónentrelaemociónyusted.Seaconscientedelproceso
167
yevoquelacalma.–Perosihayalgoquecaracterizaaunaemociónesquees
inmediata,teembargayseadueñadeti,arrastrándoteconella–replicóBronx.–Yalocomentamosconanterioridad,peroconvienerepetirlo:
eslaconsciencialaqueesinmediata,peronormalmentenolehacemoscaso.Laemoción,porsuparte,esrápidayenvolvente,perono«inmediata».Quienpermaneceatentolavellegar.Alprincipionosdejamosllevarporlasemocionessindarnoscuenta,sonellaslasquellevanlasriendas.Lamayorpartedelasocasionesnospercatamosdelosucedidoaposteriori,cuandoyahapasado,sobretodosihemossufrido.Comoguerrerohabráexperimentadoelfrenesídelcombate,puedequeinclusolaseddesangre,yalfinal,despuésdelavictoria,¿sepreguntóquéesloquehabíapasado,sieraustedquiencombatíaoeralaemociónlaquevivíaporusted?–Diríaquealgunasvecesyoeraelinstrumentodelaira,como
simivoluntadnotuvieranadaqueobjetar–respondió.Noledabavergüenzareconocerlo,perohabíaensusojosuna
miradadeamargura.Kilianseextrañódeloscomentariosdesuinstructor.Hastaestamismamañanaletomabaporunhombresereno.–Humm,humm,esmuyimportantedescubrirsunaturaleza.
Lasemocionesdeseanexpresarse,manifestarsecomosifueranseresvivos.Sinosdamoscuentadeelloescuandotomamosdistancia,ytodoproblemavistodesdefuerasecomprendemejor.Delocontrarionosidentificamosconlaemociónhastaelpuntodecreerquesomoslaemoción.LosSithnotienenmiedo
168
aexpresarlas,locualnoesmalo,perosíadejarsedominarporellas.Laira,concretamente,esunaenergíavigorosa;alimentadaporelReversoTenebrosootorgauninmediatopoderacambiodenuestravoluntad.PeroelquesepierdeenelLadoOscuronolopercibeasíporquesuatenciónestáfijaeneléxtasisqueleproporciona.»Posteriormenteaprenderáareconocerlamientraslasiente.Es
unmomentodifícilporquesumenteseverázarandeadaentrelaemociónyelanhelodepaz.Coneltiempolapercibiráencuantonazca.Llegaráundíaenelque,perdidatodafuerza,desaparecerá.Entoncesserálibre.–MaestroHabhor–intervinoTila,lajovencampesina–,perola
ira,o...elmiedo–titubeó–,avecesteacompañandíaynoche.¿Dequésirvedarsecuentadeellositansóloduraunossegundos,antesdequevuelvaotravezlaemoción?Ysiemprevuelve,yduramástiempo.–Eslamentequienvalorayjuzga.Sololamentecomparaesos
segundosconlashoras,olosdías,enlosquelaemociónnosdomina.Lamenteentiendedecantidades,ylerestavaloralreconocimientoporquesoloduraeltiempodeunparpadeo.Quetansóloseanunossegundosnotieneimportancia,loimportanteesquetehayasdadocuenta.–Lahoraes,Molow–interrumpióYemlin.Elithorianoconsultósurelojyasintióconlacabeza.–Humm,hummm,cierto.Perdonad,siempremeextiendo
demasiado.Gracias,Yemlin.Recordarqueelautodominiollevaalapaz,ylapazeselestadoparacontrolarlaFuerza.DenadasirvesentirlaFuerzasinopodemoscontrolarla.Sinoestamos
169
preparadossuenergíapuedesuperarnosdecienmanerasdiferentes.YparacontrolarlaFuerzaantesdebemoscontrolarnosanosotrosmismos.TrabajadconlosTronadores:ellossientennuestrasemociones,sonunespejoalquemirarse.Aprendiendodeellosaprendemosdenosotrosmismos.Eslahora.Hagamosunbrevesilencio.EsanocheKiliantardóendormirsemásdelonormal.Pensó
enlasocasionesenlasquelasemocioneslehabíanarrollado,arrastradocomohojasllevadasporelviento.Sepreguntócuandohablabaélycuandoellas.Quizásentodasuvidahabíasidorealmenteconscientemuypocasveces,ydeesasrarasocasionescasisiemprecuandotodohabíapasado.AhoradeseabahaberescuchadomásasututorCosharTeelk,haberaprovechadoeltiempoquepasóconél.PensóenlaexcitacióndelascarrerasdeCorellia,cuantasveceslellevaronaasumirriesgosextremoscontaldeganar,ridiculizaralospolizontes,rebelarseantesutíoo,simplemente,lucirse.ReflexionósobrelarabiayelmiedoquesentíacadavezqueestabaenpresenciadeGarek,delosdeseosdealejarseaañosluzdesufamilia–objetivoque,porotraparte,habíaconseguido–,yenelfondo,enterradodentrodesí,descubrióunaseddevenganza,dedevolverleasutíoeldolorquehabíaexperimentado,lágrimaalágrima.PerosobretodopensóenVálar.Estabaarrepentido.Ledolía
recordarcómoleobligóaenfrentarseasusmiedos.¿Quiénera
170
él,comolehabíaseñaladoCoshar,paradecidirqueestabapreparadoparasuperarsutemoralasalturas?Creyóquepodíaenseñarasuíntimoamigo,suúnicoamigo,asuperarlaspruebas,aalcanzarelrangodeCaballeroJedi.Enrealidadtuvoqueadmitirqueloquequeríademostrarleeraqueéleramejor,pormuchoquepasaralaspruebas.Eraunerrorquenorepetiríadenuevo.Nopodíacomportarsecomosufamilia.MaldijoeldíaquesintióporprimeravezlaFuerza.Sihubiera
sidounchiconormaldaríaigualsihubieraanheladoonoserunJediporquenuncahabríallegadoalTemplo,ynuncahabríadejadoaVálarquizásparalíticodeporvida.ClaroquedenoserporlaFuerzatampocohubierapodidoescapardelosHightowers,niporlotantohubierallegadoaLaGranja,niconocidoaMirlo,aBronx,aMolowHabhor...nialMaestro.Yeso,afindecuentas,noeratanmalo.
171
LafamiliaHightowers
–ElsiguientepuntodelaOrdendeldíaeselSindicatodePilotos.Lavozdelmenudosecretariogeneralsonónítidayfirme.No
necesitabaelevarsutonomásqueenunaconversaciónnormalentredospersonaspróximas,apesardelasdimensionesdelasaladereunionesprincipaldelrascacielosTorreAugusta,unodelosedificiosmásaltosdeCorelliaysedecentraldelaCorporaciónHightowers.Situadaenelcentrodelaciudaddelmismonombre,dominabalasvistasdetodoelterritoriocircundante.Lametrópolisseextendíaasuspiesvarioscentenaresdekilómetrosalaredonda,incluyendolosdistritosfinancierosyadministrativosy,porsupuesto,laszonasresidencialesdondevivíanlostrabajadoresdelaempresa.Loscomplejosindustriales–dondesefabricabantantolosmotoresdehiperimpulsióncomolosimpulsoressublumínicosHoersch-Kesseldelosfamosostransportesespacialescorellianos–,ylosastillerossesituabanenlaórbita.TodoelpersonalqueteníasupuestodetrabajodentrodelsistemaCorellianofijabasuresidenciaenlaciudad.Cualquieraquequisieraprosperarenlacomplicadajerarquíaempresarialsabíaqueeraunrequisitoimprescindible.Paraelrestodelosempleados,losasequiblesalquileresqueofrecíalacorporaciónylavariadaofertalúdicaexistenteeranrazonessuficientesparadecidirseporeltraslado.LaelevadapoblacióndeCiudadHightowerspermitíacontarcon
172
treintaydosdiputadosenelCongresoCorellianoque,porsupuesto,representabandirectamentelosinteresesdeGarekHightowers,yvotabanafavordelasleyesqueleinteresabanalaCorporación.Aunqueformalmenteyporleyrespondíanantesusciudadanos,estossabíanquésejugabanyaquiendebíanvivienda,trabajoycomodidades.Suadhesiónalaempresaeraunsecretoavoces,yloúnicoquehabíanconseguidoelrestodecongresistasfuepintarlesdeazullossillonesdesusescaños,comosímbolodespectivoydenigrantedelacondicióndesusocupantes,losapartirdeentoncesllamadosdiputadosazules.–Porfavor,Perkins,hagaunresumendelasituaciónalos
presentes–solicitóGarek,dirigiendolareunión.Lasaladeasambleasestabapresididaporunagranmesade
polimetilmetacrilatodecolorrojoburdeosconvetasblancas,alrededordelacualsesentabalaDirecciónSuperiordelaCorporación,formadaporveintehombresymujeres,entrefamiliaresyaltoscargos.Elsecretariopresionóalgunasopcionesensuterminaltáctilysobrelasuperficiedelamesaseproyectaronverticalmentediversoshologramastridimensionales,ofreciendodatos,imágenesyvídeos.–Comoustedessaben–continuóelsecretarioconsuvozclara
ypausada–,hemossufridovariashuelgasencubiertasdelospilotosdenuestraslíneasdetransportehiperespacial.LasvíasmásafectadassonelCorredorCorellianoylaEspinaComercialCorelliana,porsupuesto,yenmenormedidalavíaHydiana,tantoenlasnavesdecontainerscomoenloscarguerospesados.Lospilotosdebarcazasespacialessedesentiendentotalmentedelahuelga,alseruntráficointrasistema,yporlotantolocal.Hemosregistradoretrasosinjustificados,cargamentoincorrecto
173
(quehatenidoqueserredistribuido),yaveríasdiversas.Porsupuesto,lospilotoshansidoamonestadosysusprimaseliminadas,ysehanejecutadoalgunosdespidos,perolasituacióngeneraldeineficienciacontinúa,ylasmedidasdisciplinariasnoestánamedrentandoaloshuelguistas.Hemosperdidovariasdecenasdemillonesdecréditos;lamayorpartedeloscontratossehancumplidorozandoellímitedeentrega.Elmargendebeneficioseguiráreduciéndosedemantenerseestasituación.ElSindicatodePilotoshaemitidovarioscomunicadosalrespectoachacandolaspérdidasafalloslogísticosdelaempresa,exculpandoalospilotos.Argumentanqueningúnclientehacanceladocontratoalguno,amparándoseenlosplazosmáximos.Aprovecharonparaprotestarporlaslargasjornadasdevuelodelospilotos,losescasosdescansosentreviajesylaausenciadedietascompensatoriasporelgastoquesuponeeldistanciamientoconrespectoasusplanetasdeorigen.–Lohabitual.Queduermanenloscargueros–sugirióel
DirectorGeneraldeTransportedelaEspinaComercialCorelliana–.Tienencamarotes,¿no?–ElSindicatoindicaque,segúneltratadosuscritoporel
GremiodeComerciantes,alquepertenecemos–matizó–,deberíandisponerdelíquidoparalaestanciaenelplanetadedestino.Dichotratadoconvienequetienenderechoaundíadedescansoentierraentreviajeyviaje,necesarioparasusaludfísicaymentalparacontrarrestarlosefectosdeunavidacontinuadaenelespacio.–Avecesmepreguntoparaquientrabajas–acusóeldirector.–Soloprocuroexponerloshechosdeunamaneraprecisay
objetiva,señorWinks–respondióelaludido–.Lasdecisiones
174
quesetomennomecompeten.–Nosedesvíendeltema,señores–lesinterrumpióDarlah
Hightowers,laprimogénitadeGarekyherederalegaldelaCorporación,ademásdesuVicepresidenta–.LacuestiónescómosuprimimoslainfluenciadelSindicatodePilotosennuestrosempleados.¿SeñoraHightowers?Darlah,unamujerdeportedistinguidoconunlookelegantey
sofisticado,pasadalacincuentena,siemprellamabaaLía,sumadre,porelapellidofamiliar;teníabienclarolaimportanciadellinaje.Erahijadesupadre.–Legalmentenopodemoshacernada–explicóLía,prestigiosa
juezyaltocargodelConsejoPlanetariodelPoderJudicialdeCorellia–.LasactividadescomercialesintersistémicasserigenporlasleyesdelaRepúblicaGaláctica,ynoporlasdelSistemaCorelliano.Porlotanto,nuestrospilotosseajustanalEstatutoGeneraldeTrabajadoresdelaRepública,quelespermiteafiliarsealSindicatodePilotosInterplanetarios,fueradenuestroalcance.Sonindependientes.–¿Ynoselespuedesobornar?–preguntóMarcial,laDirectora
GeneraldeTransportedelCorredorCorelliano,cargohomólogoaldelseñorWinks.–Nopodemosuntarlosatodos–respondióDarlah–.Debemos
centrarlossobornosaindividuosconcretos,estudiandobiencadacaso.Nosarriesgamosalevantarsospechasy,aunquenopodríanacusarnosenlostribunales–sumadreasintióconlamirada–,losrumoresdaríanmalaprensa.Losquetenemosen«nómina»nonossirvenparadesarticularlahuelgaencubierta.Porelmomentosolosonútilescomoinformadores,ypocomás.
175
–¿Entoncesnegociamosconelsindicato?–preguntóMarcial.–¡Esonunca!–protestóWinks–.Amuchosdenuestrospilotos
lesformamosnosotrosmismos.Esosdesagradecidosnomerecenelsueldoquetienen.–¿Padre?DarlahconocíabienaGarek.Sabíaquesuprogenitorprefería
escucharlasopinionesdeladirección,unaoportunidadquelesbrindabaparademostrarsuinteligencia,peronohabíaordendeldíaenelquenovinieraconsolucionesmeditadasdeantemano.ElPresidentedelaCorporaciónsetomóunapausaantesdecontestar.Surostrotersoymaduroreflejabavigor–apesarderozarlosochenta–,seriedad,einfundíauntemerosorespeto,inclusoenlosallegados.Suhijaleadmiraba.–Centremosnuestrosesfuerzosenpromoveryaprobarunaley
universaldesubvencionesasindicatos–dijoescuetamente.–¿Darlesmásdinero?–aldirectorWinksleparecíaunalocura,
peromanteníalasuficientecautelacomoparanoexplicitarlopúblicamente.–Entiendo–convinoDarlah–.Eliminarsuindependencia.–Efectivamente–seatisbabaorgulloensumirada–.El
SindicatodePilotosesfuerteporquepuedetomardecisionespropiasnosujetasanadiemásqueasusafiliados,quienesmantieneneconómicamenteasusdirigentesatravésdesuscuotas.–Ysusbasessonsólidas–añadióDarlah–.LaGalaxiase
mantieneunidaporelcomercio,despuésdelosmecánicosnohayprofesiónmásdemandadaqueladepiloto.Sielsindicatorecibierasubvencionessusdirigentesnodependeríandelas
176
cuotas,ynolucharíanporlosinteresesdelospilotos,sinoporlosquedeterminanlacuantíadelaspartidasaasignar.–LaleytienequeaprobarlayaplicarlaelSenadoGaláctico–
aclaróLíaHightowers–.ElSindicatoseguiríalasórdenessecretasdelossenadores.–Esdecir,lasórdenesdequienesmejorseposicionenenun
Senadoyadeporsícorrupto–continuóGarek–.Esaesnuestrabatalla.Incom,Soro-Suub,Kuatylasdemáscorporaciones,enmayoromenorgradomantienenestrecharelaciónconsenadoresyburócratas.Todasellassebeneficiaríandelapropuestasilaextendemosatodoslossindicatos:astilleros,estibadores,técnicos,etc.PerdimosnuestraoportunidaddetenerunmiembrodelafamiliaenelSenadocuandomihermanoArnofracasóporsegundavezconsecutiva,peroaúntenemosaalgunosburócratascomprados.–YopodríaprepararunencuentroconlaFederaciónde
Comercio,yustedconlaTecnoUnión,ambostienensuspropiossenadores–dijoDarlah,ansiosaporejecutarelplan.–Bien–Garekasintiócomplacido–.Seríabeneficiosoque
parecieraquelaideapartedeellos.MiseñoraKnei–sedirigióasucuñada,esposadesuhermanoNieder–,comomiembrodelConsejoTécnicodelaCorporaciónCorellianadeIngenieríatecorresponderáplantearloanuestroasociado,peroantesdeinformarlesdenuestrocontratoconSiennar.Hablacontuhijaparaqueteapoye.¿Algoquesemehayaescapado?–Señor–intervinoeleficientePerkins–,faltalacampaña
informativa.–Cierto,evidentemente–dijoGarek–.Esteproyectose
177
encontraráconalgunasdificultades.Aúnquedansenadoresquedefiendenlosviejosvalores,alosquenopodremosengañar.Semeocurrenalgunosnombres.Cualquieradeellospodríaliderarunacoaliciónencontra.Perkinsjugóconsuterminalyloshologramascentrales
mostraronlosrostrosdelajovensenadoraporChandrila,MonMothma,delveteranoBailOrgana,deAlderaan,ydelpropiosenadorcorelliano,GarmBelIblis.–Advertiránelpropósitodelaley–prosiguióGarek–,aunque
noreconozcanlamanodelaqueproviene.Iniciaremosunacampañadedesinformaciónconfondossecretosdirigidaasindicalistasypilotos,quehabledelos«beneficios»delassubvenciones.Porejemplo,argumentandoquedeestamaneratodoslossindicatostendránlasmismasoportunidades,ylospilotospodránelegirlibrementeelsindicatoalquequieranpertenecer.Lavariedaddesindicatosmenoresquecompetiránenigualdaddecondicionespermitiránunamayorpluralidaddepropuestasyatenderalasnecesidadesespecíficasdelosdistintoscolectivosdepilotos.Unapoyopúblicodelospilotosydesusdelegadossindicalesconvenceráalossenadoresdubitativosydisminuirálainfluenciadelosproblemáticos.–Además,enmediodelacrisisseparatistanocreoque
dediquenmuchotiempo–añadioDarlah–.Tienenproblemasmasgravesdelosquepreocuparse.Unzumbidodiscretosonóenlaterminaldelsecretario
Perkins,interrumpiendolaexposicióndeGarek,alquenoparecióimportarle.–SeñorPresidente,elrestodelafamiliaacabadellegar.
178
Puntualmente.LosmiembrosdelaDirecciónSuperiorquenoteníanel
apellidoHightowerssemiraronextrañados.NoerahabituallaparticipacióndetodalafamiliaenlosconsejosdelaCorporación,tansoloacudíanaquellosqueteníancargosdirectos.–Perfecto,losestábamosesperando.SeñoritaMura–dijo
Garekdirigiéndoseasuhijamenor–,ustedseocuparádelacampañaatravésdeloscanalesdelaHoloReddenuestrossociosminoritarios.Hablaremosdelosdetallesenprivado.¿Algunapregunta?Nadiedijonada.Cuandounplanestabatrazadodeantemano
pocascuestionessurgían.Enunasdoshorascadaunorecibiríaunmensajeensuterminalprivadaconlasinstruccionespormenorizadasdesustareas.ElsecretarioPerkinsapagóloshologramas,oscureciendolevementelahabitación.–Esoestodo,puedenretirarse–dijoGarek–.Tútambién,
Perkins.Elsecretariolevantólacabezaunsegundo,sorprendidoporla
orden.Bajólamiradayrecogiósilenciosamentesucomputadordebolsillo,acompañandoalosdirectoresfueradelasaladeasambleas.DentroquedabanGarekysuesposaLía,lajuezcorelliana.Dosdesustreshijos:Darlah,lavicepresidentayheredera,yMura,directoradeMediosdeComunicaciónyRelacionesPúblicasdelaCorporación.EnelotroextremodelamesaseguíasentadaKnei,cuñadadelafamiliayConsejeradelaCorporaciónCorellianadeIngeniería–clientehabitualdelosHightowers–,responsabledelosplanosdevariostiposdenaves
179
espaciales.Apesardenecesitardeunasillarepulsoraparasusdesplazamientos,dadasuavanzadaedad,seguíatanactivalaboralmentehablandocomoensujuventud,ytanlealalafamiliacomosiporsusvenascorrieralasangredelpatriarca.Alpocoabrieronlaspuertasdelaestanciayaparecieronlos
restantesmiembrosdelafamilia:primeroNieder,elmaridodeKneiyhermanodeGarek,GeneraldelaflotanavaldeCorelliaretiradorecientementedelservicioactivo–teníasetentaysieteaños,todalafamiliadestacabaporsulongevidadgenética–;sushijosIcino,Tenientedelasfuerzasdeseguridaddelsistema(laspopularesCorSec),yBerci,empresariamilitarenImpulsoresKuat;SalaHightowers,lahermanamásjovendeGarek,queconsetentaycuatroañosseguíaocupandoelcargodeRectoradelaUniversidadCorelliana,unodeloscentrosdeenseñanzamásprestigiososdelosMundosdelNúcleo,alaquehabíadedicadobuenapartedesuvida,negándoseaadquirircompromisosmatrimonialesapesardelasmaniobrasdelprimogénito.Finalmente,detrásdetodosellos,entróelhijomedianodeGarek,Ablon,apuestoCapitándeFragataquenosolíainteresarseporlaCorporación,peroerafielalafamilia.–Mealegrodeverosatodos–dijoelcabezadefamilia,
inexpresivo–.Hepreferidoconvocaralafamiliadirecta.Lapresenciadelosdemásnoespertinenteninecesaria.–¿Ybien,dequésetrata?Nonosreuníamostodosdesdelode
Arno–Nieder,elviejogeneral,siempreibadirectoalmeollodelasunto,acostumbradoasupasadomilitar.–Irónicamente,elmotivodeestareunióntienequevercon
nuestrohermanomenor.Suhijohatriunfadodondeelpadrefracasó.HaceveintisietedíashuyódelTemploJediyno
180
sabemosdondeestá.–¿Cómoesesoposible,Garek?–Niedereraelúnicoquepodía
hablaralhermanomayorenesetono,puesseconsiderabasuigual–¿Noestabavigilado?–Recibióayudadesumentor,eljediCosharTeelk.
Sinceramentenopodríahaberlologradosinél.Susintentosanterioresfueronpatéticos,comoyasabéis.–ElmuchachohabráespabiladoconlosJedi–apuntóSala–.
Coneldebidorespeto,hermano,siempremeparecióunamalaideaingresarloenelTemplo,lejosdenuestrainfluencia.Hubierasidomejormatricularloenunodemiscentrosprivados,dondelehubieraenseñadodisciplina,obedienciayfidelidad.–PeronolehabríaspodidoenseñarlaFuerza–replicóGarek.–¿Dequénoshubieraservido?–Niederapoyabaasu
hermana–.DeprosperarenlaAcademiaJedihubieracortadolazosconlafamilia.Siempreesasí.Esosfanáticosreligiosossoloadmitenenseñaraniños,unatácticahabitualdesectastotalitariasparaasegurarselalealtadalaOrden.Bastanterarofuequeloadmitierancondieciséisaños.–Miplanconsistíaenforzarsuexpulsióncuandohubiera
aprendidolosuficiente–aGareknolecomplacíaexcusarse,algoquehacíaenrarasocasiones–,loquesehademostradoquenohubierasidodemasiadocomplicado,ydespuésreconducirloconotromaestro.Detodasmanerasahoraesirrelevanteloquehubierasucedido,asíquedejaddeperdereltiempo.Yalodiscutimosensumomento.–¿Quéqueréisdecirconquenohubierasidocomplicado,
padre?–suhijaMuradesviólaconversación,preveyendolos
181
comentariosquepodríadareltíoNieder.Larivalidadentrelosdoshermanosveníadelejos.Garekse
volvióhaciaella,comprendiendosuintención.–Tuprimodecidiójugarconlosdeslizadoresycasimataauno
desuscompañeros.SeganólaexpulsióndelTemplosinmiintervención,desafortunadamenteantesdetiempo.AprovechólaocasiónqueselebrindabaparahuirdeCoruscant.SabíaqueseríadevueltoaCorellia.–DemasiadaresoluciónparaKilian,algohaaprendido–dijo
Lía.–¿Cómoconsiguióescapardelosjedi?Antescomentasteque
obtuvoayuda–preguntóAblon,elhijomedianodeGarek.Lanoticiahabíadespertadosuinterés,yyaestabapensandoen
lacazaqueseavecinaba.–NosesabecómosaliódelTemplo.Loqueestáclaroesque
debiódeplanificarlosututor.ApartirdeentoncesviajóhastaBrentalIVenunamodestanavedepasajeros,dondeembarcaríaenuncrucerodelíneaquehacíaescalaenMalastare.Elcaza-recompensasquetengoamiservicioestuvobuscándoleporelplaneta,peronoloencontró.DeduzcoqueKiliancontratóunvuelochárter,evitandoelcontroldeaduanasyocultandosushuellas.–Eslaprimeravezquevuestrocaza-recompensasfracasa–
dijoNieder,comosifuerauncomentariocasual–.Nosondefiar.Gareknosedignóacontestarle.–Asíquenosabemosdondeestá–continuóAblon–.Si
182
conozcoaKiliannotardaráenquedarsesinefectivo.Encuantorastreemosunatransferenciapodremoslocalizarlo.Esosimañananollamaél,pidiendoquevayamosarecogerle.Noveoamiprimoganándoselavidaconuntrabajo,salvoqueparticipeencarrerasdeaceleradores.Eselúnicositiodondepodríaconseguirdinero.Ysitriunfaraoiríamoshablardeél.–Nohedichoquenosepadondeestá–dijoGarek.Todosselequedaronmirando,interrogándoloconlamirada.
Gareksesirvióunvasodelicorazwesa,pensativo,sinprestaratenciónalossuyos.–¿Ybien,padre?–reclamósuhijo.–Loquenoséessulocalización–contestóGarek,matizando
suexplicación.–Nojueguesconnosotros...–dijoNiedersincompletarla
frase.–NuestrosobrinoestáconunmaestrojedillamadoAlDalma,
queviveretiradoenalgúnplanetaentreelBordeCentralylaRegióndeExpansión,probablementecercanoaMalastareoaEriadu.–Oh,tansolotenemosquebuscarenunosmilplanetas–dijo
Nieder.–Coneldineroquedisponíanopuedehaberviajadomuylejos,
losvuelosprivadossoncaros–continuóGarekignorandoelsarcasmodesuhermano–.NoesquesimplementehuyeradelTemploy,porlotanto,delafamilia,pretendiendoperderseencualquierremotomundodelagalaxia.Sifueraesonoestaríapreocupado.Yateníapensadodonderefugiarse,yquesevayaavivirconunmaestrojedinoesnadabueno.
183
–Notienelógica–dijoNiederadvirtiendolamiradacondescendientedeGarek–.SiestáconesetalmaestroDalmaentoncesnohahuido,lehanenviadodesdeelTemplo.–¿Lehanenviadoainstruirseconunmaestropersonalcómo
recompensaporsufaltadedisciplina?¿Asíescomotratabasatussoldados,Nieder?–lepreguntóGarek,divertido.–¿Quientediceatiqueestarconesemaestroesuna
recompensa?–respondióofendido–.Podríanhaberoptadoporunainstrucciónmássevera.Noseexpulsaalsobrinodeunaricaypoderosafamiliatansoloporqueseescapódelcuartelycometióunaestupidez.–Miqueridohermano,esopuedequefuncioneenelejército
corelliano,oenunasectareligiosa,comolosconsiderastú,perolosjedisondeotracalañadiferente.No.FueexpulsadodelaAcademiaJediyCosharTeelk,accediendoalassúplicasdeKiliandenodevolverleconnosotros,leenvióconesemaestro.–¿Sinelconocimientodesussuperiores?–preguntóDarlah,la
únicadesusangrealaqueGarekrespetabaconsinceridad.–Efectivamente–contestó.–¿Cómolosabes?–continuóNieder.–PorquemelohaconfirmadoelpropioCosharTeelk.Si
dejarasdeinterrumpirmeregularmenteyahabríaacabadodeexplicarlotodo.Esecaza-recompensasenelquetanpococonfíasfuecapazdeintroducirunmicroenlahabitacióndetusobrino,sorteandolaseguridaddelTemploJedi,delaquepuedesapreciarqueesmuchomayorqueladelasmejoresinstalacionesmilitaresquehayaspodidodirigir.Nosoloporteneraccesoalatecnologíamásmoderna,sinoporqueesos
184
caballerosposeenhabilidadesquenituniyocomprendemos.Ayermeproporcionógrabacionesdeldíaenelquesedecidiósuexpulsión,lasreticenciasdeKilianavolveralcálidohogardelosHightowers,ylasoluciónplanteadaporsututor.CosharTeelk,contraviniendotodoloqueconocíamosdelaobedienciaydocilidadjedi;actuóindependientemente,sinconsultarloasusjefes,ydecidióqueeraunaideaestupendaenviaraKilianalotroextremodelagalaxia,¡conunviejomaestrodelquenosabemosabsolutamentenada!Garekhabíaidoaumentandoeltonodesuvoz
progresivamente,escupiendoinformaciónaquienconsiderabanoaptocomoserinteligente,yalquetolerabasoloporelmerohechodellevarsusangre.Porsuerteparalafamilia,élhabíanacidoelprimero.–Dehechoespeordeloqueospensáis.TodossegiraronparavermejoraSalaHightowers,laotra
hermanadelaviejageneración,quehabíaexpuestosupuntodevistaignorandoladiscusióndesushermanosmayores,comosiéstanohubieraocurrido,quizáslargotiempoacostumbradaaestetipodeenfrentamientosfamiliares.–Alcontrarioquetodoslospresentesyosíhededicadomi
tiempoalestudiodelaOrdenJedi.NoenvanolabibliotecademiUniversidadesunadelasmáscompletasdelmundo–legustabarecalcaresascosas–.Alolargodeladilatadahistoriadeestapeculiarorganizaciónsiemprehubomaestrosqueseinclinaronporunavidaasceta,decontemplación,alejadosdelosmundanosinteresesdelosseresordinarios.NoesexclusivodelosJedi:enotrasrazasyculturastambiénsedancasossimilares,peroloqueleconfieresingularidadalosmaestrosesel
185
propósitodesuaislamiento.Suretironorespondeaunanecesidad,digamos,espiritual(yporlotantoevanescente),sinoaunarealidadinteligible:laFuerza.Ellosaprecianestamisteriosaenergíacomoalgoreal,oquizásseríamáspropiodecircomoloreal,delacualderivalavidaeneluniverso.Lavidaylamuerte,ateniéndonosasucriterio,sonestadostransitoriosdelaFuerza.Lociertoesquenuestrosmásdestacadoscientíficos,losastrofísicosespecializadosenelviajehiperespacial,llevancientosdeañosinvestigandolanaturalezadelaFuerza,formulandoteoríasexperimentalesquenuncaculminanenleyesprecisasyreproducibles,nisiquieraconlacolaboracióndelacomunidadjedi.AlomáximoquealcanzanesaconjeturarquelaFuerzasehacevalerdealgunamaneradelasleyesfísicasyaconocidas.Porponerunejemploesclarecedor...–Sala,meimaginoqueloquequieressugerirnosesqueel
maestroAlDalmaesunodeesoseruditosdelaFuerza,yquenuestrosobrinopodríallegaraconvertirseenunCaballeroJedisileinstruyetalfigura.AGareklecostabatolerarlapedanteríadesuhermana,
siempredispuestaademostrarsusampliosconocimientosenprácticamentecualquiermateria,perodesdeluegoeraunavaliosafuentedeinformaciónsiselaconseguíamanejar.–Efectivamente,hermano–dijoSala–.Convendríanoretrasar
enexcesosureingresofamiliar.–¿Tieneesecaza-recompensasasueldoalgunapistadel
planetadondeseencuentradichomaestro?–preguntóAblon.–Tieneunazonaacotada,aunqueaúndemasiadoamplia–
186
explicóGarek–.SededicaráaespiaraCosharTeelk.Nopodemossecuestrarle–Garekmiróasuhijo,anticipándosealapropuestaqueibaarealizar–.EsoalertaríaalaOrdenyabriríaunainvestigación.–¿Podemosfiarnosrealmentedetucaza-recompensas?–
Niedervolvióasutema–.Preferiríallevaresteasuntodentrodelafamilia.–YomeofrezcoalocalizaraKilian,padre–propusoAblon.–Loscaza-recompensastienensusmétodos,yquizásnolo
cuententodo–dijoGarek–,perosusresultadossonmotivosuficientedecontratación.Respetosussecretoscontaldequecumplalamisión.Ynoalapropuesta,Ablon.Porelmomentoprefierollevaresteasuntodiscretamente.Tusprocedimientos,aunqueefectivos,despiertaninterés:elConsejoJediescauteloso,yporlovistoyanoconfíaennosotros.–¿Yesoporqué?–preguntóMura.–AsistíenelTemploaunareunióndesuConsejo,donde
trataroneltemadelaexpulsión.EnellaCosharTeelkmanifestósurechazoalafamiliaydefendiólareciénadquiridamayoríadeedaddetuprimo,recalcandoqueeraelmomentoadecuadoparaquemadurara.ConsiguióconvencerosembrarladudaaalgunosmiembrosdelConsejo,demaneraquedejaránqueseaKilianquiendecidasufuturo.–Bien,ycuandoloencontremos,¿cómoreanudamossu
entrenamiento?–preguntóDarlah–.Antesmencionóquepodríaencontraraunnuevomaestro.–Esunapequeñaposibilidad.Investiguéalposiblecandidato,
unviejomaestrodelaOrdenquelaabandonópordiscrepancias
187
notoriasconlapolíticadelConsejoJedi,elCondeDooku.–¿ElCondeDooku?–desconfióNieder–.¿Nohaescuchadosu
recientediscursodeRaxusPrime?EsehombrepromuevelarupturadelaRepúblicaGalácticayelmovimientoseparatistaloveyacomosulíder.–Sinceramentenocreoquepodamossacarlemuchoprovecho
–admitióGarekadesgana–.AntesdesuclaroposicionamientohubieraesperadoquenosfacilitaralaubicacióndelmaestroDalma.Ahoranoveoposiblequenosayudeeneso.Aúnasí,siguesiendounvaliosocontacto.Podemosteneruntratoprovechoso:nosotrosleproporcionaremosloquequierasiemprequenocomprometanuestrosnegociosactualesconlaRepública.Yél,acambio,entrenaráanuestrosobrino.–¿NegociarconelCondeDooku?¡Esoestraición!–afirmó
Nieder.–Terecuerdo,queridohermano,queCorelliasemantendrá
neutralenelconflicto–respondióGarek–.Podemossacarventajadetodoestosisabemostratarconambaspartes.Hayqueactuarconrapidez,antesdequeserecrudezcaelconflicto.–UnhombredeesascaracterísticaspodríausaraKilianpara
susfines–comentóDarlah.–Poresoserácondiciónimprescindiblequeelentrenamiento
seaenCorellia.Yaveremoscómo.HayqueatarencortoaKilian.Hacetiempoquevivelejosypodríahaberseacostumbradoanosentirnuestrapresencia.Cuandoloencontremoslerecordaremosquiénesyaquiénsedebe.Suvidapertenecealafamilia.Sudestinoesserviralafamilia.Losmismosmotivosporlosquesesometióenelpasadonos
188
serviránenelpresente.Afindecuentas,tansoloesuncrío.–Uncríoquenospuederesultarmuyútil–añadióSala.–Sobretodoenlasituaciónactual–admitióGarek–.Nos
encontramosenlosestertoresdemuertedelaRepúblicaGaláctica.LacorrupcióndelSenadoestátanextendidacomountumorenmetástasis,ymuchosmundosconsideraránlasecesióncomolaúnicaopciónaceptable.Demasiadasvocescríticasconelsistema,ysoloescuestióndetiempoquelaenfermedadllegueafaseterminal.TansololaOrdenJediescapazdepurgarlaRepúblicareagrupandoalossenadoresqueaúnpermanecenleales.Conoceremossusvirtudesysusdebilidades,ycomprenderemoscómofuncionasuamadaFuerza.EntoncespodremosdecidirsinosinteresamásapoyarlosintentosdelaOrdendeponerorden,osacarprovechodelacrisisfinal,sinosconvienesalvarlaviejaRepúblicaosaquearsucadáver.LasalaquedóvacíaunavezmarcharonsushijosDarlah,
AblonyMura,losúltimosalosqueentregóinstruccionesindividuales.Elsolestabaapuntodedesaparecerenelhorizonte,reflejandosuspostrerosrayosenloscristalinosrascacielosdeCiudadHightowers.Garekcontemplabacómoemergíanunsinfindelucesartificiales,amedidaqueloscielosperdíansugrisáceoycontaminadocolorparatornarsedeunnegrotristeeinsípido,solointerrumpidopordistribuidashilerasdedestellosdeltráficoaéreo.
189
Sopesólasreaccionesdesusparientes,susposturasyquépodíaesperardecadauno;aquienesencomendarlospróximosproyectosyaquieneseramejorrelegaragestionesmenores,perodeenvergadurasuficientecómoparanoofenderles.Fueroneducadosparaentregarsealafamiliacomofinmáselevadoquesupropiavida,parasacrificarsusambicionespersonalesenfavordelprestigioylaprosperidaddelaCorporación.Acambiolafamilialesdevolveríasulealtadconriquezas,cargosypropiedades.Cualquierapetitopodíasersatisfecho.Comocabezayrepresentantedelaestirpeledebíanobedienciayfidelidad.Nohabíaencargootareaalgunaquepudieranrechazarsiélinvocabaladisciplinafamiliar.Cosadiferenteeraquefuerancompetentesensucumplimiento.Abarcóconunaúltimamiradalaextensióndesuciudad,antes
dequeeldíadieraporfinalizadasujornada.–Idiotas–dijoconvozclaraenunasolitariasala.
190
LasdeliciasdeNubia
LareuniónconMaceWindu,miembrodelAltoConsejoJedi,nofuedemasiadobien.ElMaestronosemostrósatisfechoconlanoticiadequehabíaperdidolapistadesuex-pupiloenelsistemaMalastare.Cosharnoconsideróapropiadorevelarlequedurantelosúltimosdíasdesubúsquedalehabíaestadosiguiendounexperimentadocaza-recompensas,puesloconsideróprematuroeinclusoperjudicialparaelanonimatodeLaGranja;losmaestrosseinteresaríanporsumisiónyparaquientrabajaríay,aunqueesopodríafinalmentedemostrarqueélteníarazónencuantoaalejaraKiliandesufamilia,decidiríanquehabríaqueencontrarloparaprotegerlo.Mejornoremoverelasunto:acabaríanaceptandoqueselabrósupropiofuturoalabandonarlaOrden.LamentablementequedabadescartadosuingresoenlosCuerposJedi,alnopoderniplanteartalposibilidad,peroeljovenyaeramayordeedadypodíaasumirlasconsecuenciasdesusactos.Nolegustabaocultarlaverdadasusmaestros;siemprehabía
confiadoenellosyenciertamanerasentíaquelesestabatraicionando,perohabíaadquiridouncompromisoconelMaestroDalmaysucentroderetiro.ElmotivoporelcualsefundóLaGranjanoeraresponsabilidaddelaOrdenJedi.Probablemente,deconocersesuexistencia,losmaestrosaprobaríanconbuenosojossufunción;eranseressabioscapacesdecomprendersuimportancia.Sinembargo,laOrden
191
teníasupropiolugarenelUniverso–unatareacomplejaylaboriosaquecentrabatodossusesfuerzos–,ycuantosmenospersonasconocieranlalocalizacióndelcentromejor.AvecessepreguntabasienrealidadelMaestroDalmaleshabríareveladoaunospocossusecreto:quizásaYaraelPoof,aYodaoaalgúnotro,peronoeralabordeCoshardescubrirlo.Finalmenteaprovechóparapresentarsevoluntariopara
informaralafamiliasobrelosucedido.EraunabuenaoportunidadparaestudiaraGarekHightowers,peroWindusenegó,argumentandoqueteníaqueserunmiembrodelAltoConsejoquienhablaraconellos;probablementeseencargaríaSaeseeTiin.Además,teníanotroencargoparaél:unodelosmiembrosdelcuerpotécnicodemantenimientodelTemplohabíasidoatacadoensuapartamento.Debíacomprobarquélehabíapasadoysipodíahaceralgoparaayudaralasautoridadeslocales.Seleaceleróelpulsocuandoelmaestrolecontóqueeltécnico,unsullustanllamadoSiimSor,estabadestinadoalárearesidencialdelosalumnos,ademásdealasplantasdedicadasalaenseñanza.SuintuiciónledecíaqueelasaltoestabarelacionadoconKilian.Suexperienciacomodiplomáticoestudiandoexpresionesygestosdepolíticos,embajadoresylíderesplanetarioslerevelóqueMaceWindusehabíapercatadodesureacción.Noeracasualidadqueleasignaraestecaso.Doshorasmástardellegóalcomplejohospitalariodelsector
C45,enelDistritoResidencial,unmonumentalrascacielosde
192
plantaoctagonal,distinguiblevarioskilómetrosalaredonda,yconespacioaéreoprioritarioparadeslizadoresaéreosdeemergencias.Suacreditacióncomojedilepermitióaccedersindemoraaláreadeurgenciasmédicas.ElpequeñoserseencontrabainconscientedentrodeuntanquebactabajolaincansableobservacióndeundroidemédicoDos-Unobé.Todosucuerposehallabasumergidoeneltanque,conectadoaunequiporespiratorioquelecubríaparcialmenteelrostro.–Buenasdías,mellamoCosharTeelk–sepresentóaldroide,
quienasintiólevementeconlacabezasindesviarlaatencióndesupaciente–.SiimSoresunodelostrabajadoresdelTemploJedi,aquienrepresento.Veníaainteresarmeporsuestadodesalud.–Buenosdías,señorTeelk–contestóeldroide–.ElseñorSor
seencuentraenestadograveysuvidacorrepeligro.Muchometemoqueloperderemoshoyporlatarde.Lacausadesumuerteseráunavariaciónadulteradanoidentificadadelvenenodesuritparaelquenoexisteantídotoconocido.Produceunalentaparálisisdelosmúsculos,loqueimpediráelfuncionamientodelosórganos,siendolospulmoneslosprimerosafectados;morirádeasfixia.Hemosconseguidoralentizarsuefectoinyectándoleunantiofídicogenéricoefectivocontraelvenenonatural.Tambiénpresentaquemadurasdesegundogradoentóraxycuello,probablementecausadasporuncortadordefusión,queellíquidoregenerativodeltanquebactaacabarádesanardentrodeunahora.–Yaveo.¿Podemossacaralpacientedeltanqueyponerleen
unacamilla?–Cosharseacercóaltanque.–Señor,ustednoespersonalsanitariocualificadoparala
193
atenciónmédica;yosí–señalóeldroide–.Déjemehacerlalaborparalaquefuiprogramado.–Tansoloquieroposarmismanossobreelsullustanunos
momentos.Sabráporsusarchivosquelosjeditenemoshabilidadescurativas.–Señor,lashabilidadessanadorasdelosjedinoestán
demostradascientíficamente–contestóeldroideconfrialdad–.Seríaunanegligenciapormiparteaprobartratamientosexperimentalesennuestraunidad.–Sinembargo,segúnestadísticashistóricas,unochentapor
cientodelospacientesmejoransignificativamente,llegandoalasanacióncompletauncuarentaycincocontresporcierto–CosharestabahabituadoatratarconlareticenciaydesconfianzaquemuchosdroidesmédicospresentabanantelaFuerza;tansoloeraunacuestióndepacienciayargumentación.–Deloscualeselsesentaysieteporcientodelostratados
fueronfinalmenteclasificadoscomoobtenidosatravésdeasistenciasanitariaprofesional.Nodiscutadeestadísticaconundroide,señor.–¿Yelotrotreintaytresporciento?–Casualidadoefectoplacebo.–Bien,segúnsuscreencias,sipongomismanostansoloenel
tanque,nopasaránada,¿verdad?–Yonotengocreencias,señor.Aplicoconocimientos
demostradosempíricamente,peroestácomprobadoquesiposaustedsusmanoseneltanquelacreenciaenunpodersuperiorpuedealiviarlepsicológicamente,ademásdenotarlasuperficiedecontactotibia.
194
–¿Entoncesnoleimportaquelohaga?–Comoustedquiera,señor,mientrassoloposesusmanosenel
tanque.«Alfin»,pensóCoshar.Hubierasidomuchomejorelcontacto
físico,perodadalareticenciadeldroideseconformóconlamáximaproximidadposible.Posólasmanoseneltanquebacta,notando,efectivamente,unasuperficieatemperaturamedia,nicalornifrío.Cerrólosojos,concentrándoseenelinquilinoqueflotabaenellíquidoregenerativoaescasoscentímetrosdesucara.Uncanaldeenergíaseestablecióentreelcuerpodelsullustányelsuyopropio.LaFuerzasehizoperceptible:enelpaciente,ensímismoyenellíquidointermedio.Sabiendoquenoeransuyas,escuchólasquejasdelmalheridocuerpo,protestandoatravésdetodosusistemanervioso.Laenergíaapaciguóeldolorquesufría.Primerodebíarelajaralpacienteparaprepararloparaloquevendríaacontinuación.Tansoloteníaquepensarenlacuracióndelsullustanylaintenciónharíaelresto.LaFuerza,dealgunamaneraque,comobiendecíaeldroide,aúnnosesabíamuybiencómo,influyóenellíquidocurativodeltanquebacta.Ellíquidotraspasólapiel,penetróenlostejidosyalcanzólacorrientesanguínea,llegandoatodaslascélulasatravésdelaparatocirculatoriosullustán.Lascélulasrecibieronlosnutrientesquenecesitabanparasulabor;laFuerzalesenseñócómoneutralizaryexpulsarelveneno.Peroaúnnoerasuficiente.ElpobreSiimSorestabaextenuado,debilitadoporlargashorasdefútilbatalla;elvenenolehabíacastigadoduramenteynoteníafuerzasparacontinuar.Debíadevolverleelvigorperdido,infundirlenuevasenergías.BuscodentrodesímismolaFuerzaquelefaltabaalsullustán,ordenandoquese
195
transfirieraentreamboscuerpos.Todoslosmonitoresdesupervisiónvariaronlasgráficasalmismotiempo,reflejandolaestabilizacióndelasconstantesvitalesyelaumentodelafrecuenciacardíaca.Larespiracióncobrórenovadafuerza.Seguíainconsciente,perofueradepeligro.–¿Quéestápasandoaquí?–preguntóunavozgraveyhostil.Cosharseparólasmanosdeltanque,abriendolosojos
lentamenteparaencontrarseconundoctorconcaradepocosamigos.–¿Quiénesusted?¿Quiénlehadejadoentrar?–insistió.–MellamoCosharTeelk,cónsuldelaOrdenJedi–contestó
aturdidoporlabruscasalidadeltrance–.HevenidoainteresarmeporelestadodesaluddeSiimSor,unodenuestrostécnicosdemantenimiento.Estassonmiscredenciales.Eldoctorcogiólatarjetaelectromagnéticaquelehabía
tendidoeljedi,lamiróunsegundo,yseladevolviósinsiquierachequearlaenelpaneldeacceso.–Estosololeautorizaaaccederypreguntar,noahacerloque
estuvierahaciendo.–¿Yquéestabahaciendo?–aúnnoestabarecuperadodeltodo
yrespondióconbrusquedad.–DoctorHasill–interrumpióeldroide–.Lasgráficasindican
que...–¡Cállate!Noestoyhablandocontigo–recriminóaldroide–.
SeñorTeelk,esteesuncentrosanitarioserio.Aquínotoleramoslasimposicionesdemanosquepracticanustedes,ninosdejamosllevarporlafereligiosa.Aquíseejercelamedicinaprofesional.
196
«Conéstenoservirálomismoquealdroide»,pensóCoshar.DurantecientosdegeneracioneslacolaboraciónentrelaOrdenylacomunidadcientíficahabíasidofluidayamistosa.MilesdeinvestigadoreshabíanobservadolaFuerzabuscandolasleyesfísicasquelaregulaban,intentandopredecirlosresultadosatravésdelasvariablesdeentrada,reproduciendonumerososyreiteradosexperimentos.Habíanutilizadolatecnologíamásavanzadaytodoslosrecursosdisponibles,empleadoapersonalcualificadoyaespecialistasdetodaslascienciasposibles:astrofísicos,físicosteóricos,doctores,bioquímicos,psicólogos,antropólogoseinclusofilósofos.SibientodoscoincidieronenquelosefectosdelaFuerzaeranmúltiples,variadosyevidentes,yquepodíanmanifestarseentodotipodedimensiones,desdeelplanofísicoalmental,inclusodescubriendofenómenosespacio-temporales,ningunodeloexpertosfuecapazdedemostrarempíricamenteelfuncionamientodelaFuerza,aunquetampocopodíannegarsuexistencia.ElmáximologroobtenidofuelamedicióndelosresultadosdelaaplicacióndelaFuerzaendiferentescampos:energíaelectromagnética,reaccionesquímicas,variacioneshormonalesyfrecuenciadelasondascerebralesenseresvivos,influenciaenelcampogravitatorioyhastaalgunosexperimentosenelhiperespacio.Coneltiempoyantelafaltadeteoríasplausibles,loscientíficosperdieroninterés–aexcepcióndeunospocos–,ylentamentelaFuerzadejódeserobjetodeestudiocientífico.HecholamentabletantoparalacienciacomoparalaFuerza,puessuaplicaciónanivelprácticohubierasidomuyventajosoparatodos.EnlosúltimosañosCosharTeelknosolohabíaconfirmadoelabandonodelasinvestigaciones,sinoquetambiénhabíaconstatadouncrecienterechazoalosJediporlacomunidadcientífica.
197
–DoctorHasill–dulcificósutono–,compruebeelestadodelpacienteynotarásumejoría.–Escierto,doctor–confirmóeldroide–.Mirelosmonitores.–Imposible–respondió.Estudiólaslecturasdelaspantallasconatención,sinotorgar
créditoalosresultados.–Tansoloesunamejoríafrutodelgenéricoquele
suministramos–afirmó–.Esonosignificanada.–DoctorHasill,durantelasúltimascincohorasdisminuyeron
losefectosdelM408–confesóeldroide–.Observequelosnivelesdehierrohanvueltoalos215ug/dL,segúnlosestándaressullustanes.Ahoraelcuerpoaceptaellíquidobacta.Unaevidenciaesunaevidencia.–Efectopropiodeltanque.Estepacientehasidointoxicado
porunavariantequímicadelvenenodemordeduradelsurit,ydesgraciadamentenuestroslaboratoriosnodescubriránatiempoelantídoto.Aunquenotemejoríatemporalenalgunosindicadores,muchometemoquemorirápronto,nopasarádeestanoche.Seoyeronunassacudidaseneltanque.SiimSorgolpeaba
débilmentelamamparaconlaspalmasdesusmanos.Teníalosojosabiertosylasorejasextendidas,asustadoporloqueacababadeoír.–¿Cuandopodréinterrogaralpaciente?–concluyóCoshar.
198
–Estoestodoloquehepodidoaveriguardetucaza-recompensas–dijoMan-Vi-Era.Elingenierodecomputaciónyseguridadinformáticadesplegó
losresultadosdesubúsquedaenlosseisfinosmonitoresdispuestosverticalmenteenunamatrizdetrespordos.Losdosmonitoressemitransparentesdelaizquierdamostrabanimágenesyvídeosdelcaza-recompensasdesdedistintosángulosyperfiles,ylosdosdeladerechainformaciónrecopiladaatravésdeunsoftwarederecolección,extracciónyanálisisdedatospoliciales.LosmonitorescentralesmostrabanvariasconsolasdispuestasenfilasycolumnasconcontinuarenderizacióndedatosyejecucióndecomandosquesoloentendíaMan-Vi-Era.AlladoizquierdodelescritoriounproyectorholográficoreproducíaentresdimensioneselhologramaqueCosharTeelkgrabóenMalastaresinqueelcaza-recompensaslosupiera.Seencontrabanenlasoficinasdelingeniero,enelDistritoFobosi.Laplantasuperiorlahabíaremodeladocomoviviendapersonal,mientrasqueelpisoinferior,dondeestaban,servíadeáreadetrabajo.–“EarlRavenous”–leyóenvozaltaeljedi–¿essuverdadero
nombre?–Esoparece–contestósuamigo–.Raven,elnombrequeme
hasproporcionado,essuúnicoaliasconocido.Laprimeramenciónquetengoesdehacediecinueveaños,cuandoasesinóalpatróndeuncargueroYT-1300enelquetrabajabaporencargodeunseñordelcrimendePembricII,enelsectorKathol.Posiblementesuhistorialcriminalempiezaconestesuceso.PorlovistohuyódelajusticialocalalistándoseenlaLegiónAlienígenadeLemax,dondesirvióhastasudeserción
199
cincoañosmástarde.–Esoocurriócuandodejédeserunpadawan–indicóeljedi–.
Medebedesacaralgunosaños.–Alcontrario,quizásseaunpocomásjovenquetú.Estaesla
únicafotografíaarostrodescubiertoqueheconseguidodesuhojadeingreso.Man-Vi-Eraejecutóuncomandoylafotografíadeunjoven
humanodeunosquinceañosaparecióampliadaenunodelosmonitores.Rubio,deojosazulesydeaparienciatotalmentecorriente,sincicatricesnirasgosidentificativosreconocibles.–Apartirdeentoncestodaslasimágenessonconelcascode
laLegión.Notengodatossobresuvidaenlacompañía–continuóMan-Vi-Era–,nohayexpedientespúblicosynotengomaneradeaccederasusarchivos.Conocemossudeserciónporvariosintentosdeasesinatoporpartedesusantiguoscamaradas.Todavíalebuscanporeso,esuncuerpopara-militarqueejecutaalosdesertores.–Uncaza-recompensasconprecioasucabeza,curiosahistoria
–puntualizóCoshar.–Bueno,realmentenohanpuestoprecioasucabeza:parala
Legiónesindignoutilizarcaza-recompensas.Esunadeshonraqueselesescaparaconvida,unamanchaensureputación.Lotienenquearreglarellos.–Mesorprendes,teveoconocedordeltema.–Misprimerostrabajosfueronparaelejército–aclarósin
entrarendetalles–.Tieneunaeficaciadel95%enrecompensascobradas,yun80%conlapresaentregadaconvida.Almenossegúnlosregistrosoficiales.Lasestadísticasnoreflejanlos
200
encargosprivadosoalmargendelaley,peroextrapolandolosdatosseguramentemantendráelmismoporcentaje.Sitefijasenestagráfica–Man-Vi-Erarenderizóunanuevaventanaenelmonitordesuderecha–,enlosúltimosañosaumentaronlasentregasdemuerto.Meiríaconmuchocuidado.–¿Sabessitrabajaconotroscaza-recompensas?–preguntó
Coshar.–Ummhh...Susprimerosencargosfueronensolitario–Man-
Vi-Eraseñalóunacolumnadeunahojadecálculo–,peroenlosúltimosnotengodatossuficientes.–Esposiblequeahoratengaunsociomascautoqueprefiera
cobrarlapresamuerta.Menosarriesgado,aunquedémenosbeneficios.Porloquepudepercibir,intuyoquenuestro«amigo»prefieresacarleasustrabajoselmáximorendimientoposible;concuerdamásqueprocuredevolversuspiezasconvida.Además,loscaza-recompensasconmenorderramamientodesangrerenuevansuscontratos;losclientesprefierencastigarpersonalmenteasusenemigos.Cosharpermaneciópensativounossegundos.Alratolevantó
lacabeza:–¿Puedesaveriguarcualessonsusprincipalesclientes?Sobre
todorecientemente.–Porsupuesto.Tansolotengoqueagruparlosregistrosporel
identificadorinternodelclienteyhacerunconteo.¿Tevalelaúltimafechadecontratacióndisponible?Cosharasintióyelinformáticoejecutóunaúnicasentenciaen
unlenguajedeconsultaestructurado.–Ahílostienes,ordenadospornúmerodecontratacionesy
201
últimafecha–anunciósatisfecho,peroprontosedibujóensurostrounamuecadedesaprobación–.LamayorpartedelostrabajosfueronproporcionadosporelGremiodeCaza-recompensas.Nonossirven,nosonelclientefinal,sinolosintermediarios.–Noimporta.Eselsegundoresultadoelquemeinteresa:
«CorporaciónHightowers»–leyóenvozalta–.Silasfechassoncorrectas,dejódetrabajarparaelGremiohacemásdesieteaños,peroaparecenlosprimeros.Sindudaalprincipiodebióderequerirsusservicios,perounavezforjadasureputaciónpudobuscarsuspropiosclientes.Sinembargo,lafechadelaCorporaciónesdehacecuatroaños–eljedillevóunamanoalabarbillaycerrólosojos,meditativo–.No,elseñorRavenoussiguetrabajandoenprivadoparalosHightowers.–Puedeser...–respondióelingenierosinmuchaconvicción.–Gracias,hassidodemuchaayuda,comosiempre.Seguiré
investigandopormicuenta,noquierocomprometertemásdelonecesario.Songentepeligrosa.–Tranquilo,letengoestimaamicuello.Nuncaarriesgosino
esporunamigo,yestoesmuchomásinteresantequeentregardecenasdeinformesydocumentaciónrecopilandolosmismosfallosdeseguridaddesiempre.–Yaquelomencionas,tengootrotrabajoparati,menos
arriesgado–suamigoseencogiódehombros–.Comoteadelantéamillegada,hemostenidounaintrusióninternaenelTemplo.–Casisiempreespersonalinternoelquetehacelajugada–
confirmóMan-Vi-Erasingestoalgunodesorpresa–.¿Enquéconsiste?
202
–UnodelostécnicosdemantenimientodelTemplograbóaudiodelashabitacionesdemipupilo.Muchometemoquehayaregistradoconversacionesprivadasqueponenenpeligroaamigosmuyqueridos,precisamentelosdestinatariosdelosmensajesencriptadosqueenviamoscontusistema.FuecontratadoporEarlRavenous,yahoradebendeestarensupoder.–¿Entonces?–HeinformadoalAltoConsejodelaviolacióndeseguridad,
peronosabemosquéinformaciónsehacomprometido.Lamentablementesolotenemoseltestimoniodeltécnico,loqueinvolucraalcaza-recompensas,peronoalaCorporación.Noobstanteenelfondoloagradezcoporquemientrasestemosenunpuntomuertomisamigospermanecenenelanonimato.–Quieresqueborrelasgrabaciones–asintióMan-Vi-Era
convencido.–Asíes–respondióeljediresignado–.Recuerdolas
conversacionesquetuve:séloqueRavenconoce,peropuedequehayangrabacionesenlasquenoestabapresente.Laviviendadeltécnicoestabadestrozada.Elcaza-recompensassehabráquedadoconlasgrabacioneseintentóeliminartodorastrodesuintervención,peropuedequeexistancopiasquenoconociera.–Eslorazonable.–YaquetuempresatrabajaparaelTemplohesolicitadodetus
serviciosparahacerunainspecciónenlavivienda.EltécnicosellamaSiimSor,esunsullustan,yahoramismoseencuentrabajoprotecciónvigiladamientrasserecuperadesusheridas.
203
–Sédequienmehablas.Noesmaltécnico.Descuida,siquedaalgunacopialaencontraré.Mientrasnolahayaalojadoenningúnservicioexternoseráfácil.–Graciasdenuevo.Comocomprenderásesunasunto
sumamentedelicado.–Notepreocupes,lafacturatambiénserásumamentedelicada.Cosharobservabaloslocalesqueaparecíanaambosladosde
laavenida,fijándoseenlosletrerosluminosos,buscandounescondrijoparticular.Vestíaropaurbana,informal:pantalonesdesgastados,unchaleconegroyuncintoutilitario.Unagorraconviserayunasgafasrojascongeolocalizaciónincorporadaocultabansurostro.Caminabaentreunamuchedumbreheterogéneavolcadaensatisfacerlosmásbajosinstintos:exploradoreslacónicos,devueltadealgunaexpediciónenplanetasolvidados,dispuestosagastarselapagaenprostitutas,alcoholodrogas;nativosobstinados,deropaextravagante,provenientesdeanticuadascivilizacionesdescubiertasrecientementeporlaRepública,buscandoencontrarsusitioenunaGalaxiahiper-poblada;prospectorestaciturnosprobandofortunaeneljuego,perdiendolasescasasgananciasdelúltimo«filón»encontrado;desterradoserrantes,vagabundosdelagalaxia,forajidos,chatarrerosespaciales,desertores,piratas,pilotosfracasadosyalgúnqueotropsicópatacompletabanelcuadro.LomásselectodelaRepública.ElbulevardeChirsTal·li,unodelosmásfrecuentadosdelosnivelesinferioresde
204
Coruscant,enelDistritoEntretenimiento,ofrecíatodoloquevarónomujer,delaespeciealienígenaquefuera,pudieradesear:prostíbulos,clubsnocturnos,garitosdemalnombre,corredoresdeapuestas,combatesconvibrofilos,yunsinfíndelocalesdondebebereinhalardrogassintéticas.–¿Señor?Meheperdido,señor.¿Meayuda,porfavor?Unniñodeunosdiezaños,conojosdegatoasustado,decara
suciayropadesvencijada,seacercóaCoshar.–¿Dondeestántuspadres?–Encasa,señor,salíajugarymeheperdido.Meestarán
buscando.Cosharmiródistraídoauncallejón,dondedescubrióunparde
ojosocultosqueobservabanlaescena.–SimedicesdondeestáLasdeliciasdeNubiatedaréunpar
decréditos.Hacemuchotiempoquenovoyynorecuerdodondeestá.Yestasgafasnomesondemuchaayuda.Elniñolemiródubitativo,hastaquededujoqueaquelseñor
noseibaadejarengañar.–Enaquelladireccióndosmanzanasmás,alladodelaBabosa
Espacial.–¡Ah,sí!Esverdad.Gracias.Cosharleentrególoprometidoyelniñosemarchócorriendo,
abuscarunavíctimamásingenua.DiezminutosmástardeeljediseencontrabaenfrentedeLasdeliciasdeNubiay,trassobornaraungamorreanoconunhachadedosmanosquehacíadeguardián,descendióunospeldañoshastapenetrarenunaenormesaladesabbacconmúltiplesmesasdejuego,diversas
205
barrasyunescenariodondeunabandademúsicosamenizabalanoche.Elambienteestababastantecargado,olíaacerradoyunanubedehumoseextendíaportodoeltecho,tapandolaescasailuminacióndellocal.Cosharsepaseóporlasmesas,mezclándoseentreloscuriososyelpúblicodelasdiferentespartidas.Finalmente,trasobservaravariosjugadoresycambiarvariasvecesdelugar,encontróaquienbuscaba:untahúrcorelliano,morenoydeojososcuros,conunbigoterefinadoyterminadoenpunta,alestilodeloscorsariosdelBordeExterior.Jugabaconotroscuatrocontrincantes:untwi'lek,unsenadorjubilado,unahermosaseñoritaconunelegantevestidoblanco,yuncorpulentominero.Poreldineroenlamesaparecíaqueelsenadoryeltwi'lekibanganandolatimba.Elmineroestabavisiblementemalhumoradoyalabellapelirrojaparecíanopreocuparledemasiadosuspérdidas.Elcorellianosemanteníasinpérdidasnigananciasexcesivas.Cosharseretiróaunabarracercana,pidióundrhax–soloycaliente–,ycerrómomentáneamentelosojos,ocultostraslaslentes,porloqueningunodeloscarteristasquehabíalocalizadosefijaríaenello.Ensumenteaparecióunflashdecómoacabaríalapartida.Sonrióparasusadentrosyesperópacientemente,mientrasdisfrutabadelostemasdelabanda.Unahoramastardeeltahúrhabíaperdidolamitaddeldinero
queteníasobrelamesa,lajovenseñoritahabíasolicitadomáscrédito–estabacustodiadaporunguardaespaldasbajito,peroevidentementecapacitadoparasutrabajo–,yelminerohabíatenidociertoéxito.Elviejosenador,sinembargohabíaperdidologanado.Elúnicoquesonreíasatisfechoeraeltwi'lek.–Suboquinientos–amenazó.
206
–Paso–dijoelsenador,disgustadoporlasuertedelosúltimosrepartos.–Losigualoysubodoscientosmás–comentóeltahúr–.Siento
queestaesmijugada.–Esolollevasdiciendotodalanoche–serióelminero,quien
pusosetecientossobrelamesa.–Pongolomío,yotrosquinientos–comentórisueñalajoven,
dispuestaanodejarnuncaunaapuestasinsubir,conlaseguridaddequiennosejuegasudinero.Eltwi'lekensombreciósurostro,murmurandoalgo
ininteligiblesobreelmododejugardelahembra.–Setecientos,ymilcréditosmás–golpeólamesa,mirando
fijamentealapelirroja.–Presientomidicha,ahívanlosmilquinientos–igualóel
tahúr.–Todovuestro–abandonóelminero.–Losmilquemerequerís,yquinientosmás–seriólajoven,
guiñándoleelojo.–Losveo–dijoeltwi'lek,conunasonrisaenloslabios.Sus
coletasvibrabanexcitadas.–Encanto,esunplacerjugarconunabellezasolosuperadapor
suatrevimiento–lagalanteóeltahúr,cerrandolasapuestasalaportarlosúltimoscréditos,quecompletabanunasumatotaldedocemilcréditos–.Letocahablar.–Cambiolamanoentera–sonrióalcorelliano,confirmandosu
pronóstico.Mostrósuscartasencimadelamesa,ylasdiferentespantallas
207
decadaunadeellasvariaronaleatoriamentesuvalorparadaruntotalde21negativo.Lajovendejóescaparunchillitodeeuforiaylosaplausossemultiplicaron.–Bloqueotodasmenosuna–anuncióeltwi'lek.Mostrólosnúmerosdelascartasfijadas,quesumaban18,y
esperóaverelnuevonúmeroqueseleaparecía.Todosesperaronexpectantesaquelorevelara.–Sabbacpuro–presumióorgulloso.Elpúblicosaltódeeuforia,viendoincréduloselcincoquele
hacíafaltaparallegara23.Elafortunadoganadorsefrotólasmanos,suscolassemovíandepuraalegríayempezóarecogerloscréditos.–Unmomento,¿notenéiscuriosidadporsabercualesmi
jugada?–interrumpióeltahúr,conunamiradaprovocativa.–Vuestravocacióndeperdedorestanapasionantequenoos
voyanegardichoplacer–respondióeltwi'lekentrelasrisasdelospresentes.Eltahúrseencogiódehombrosyenseñósuscartas,que
sumaban11.–DescartoResistenciaycambiolaReinadelaireyoscuridad
porloqueelazarquieratraerme.Sinlosvaloresdelasdoscartaslasumaalcanzaba21positivo.
Eltahúrencarólacartaaltwi'lek,dejandoquelosnúmerosbailaraneneldispositivoelectrónicohastapararseenelcero:elIdiota.–Quéoportuno,elIdiota–todosrieronlaevidentebroma–.Os
quedáisen21.Felicidades,habéisganadoalachiquilla.
208
Cosharseacercódespacioalamesa,situándosealaespaldadeltahúr.Nadiesefijóenél.Lasmiradasvariabanentreeltwi'lek,elcorelliano,lastetasdelajovenylosdocemilcréditossobrelamesa.–OsolvidáisdelasreglaslocalesdeLasdelicias–respondióel
tahúr,atusándoseelbigoteconunamano.–¿LasreglasdeLasdelicias?–repitiósurivalnervioso–¿A
quéreglasosreferís?Lamiradadelcorellianoseclavóeneltwi'lek.–Aquellasquedicenquelostrampososaportaneldobledelo
apostado–sentenció.–¿Trampas?–exclamóeltwi'lek–¡Estáisloco!–¡¿Trampas?!–repitióelminero,visiblementeenfurecido.Elrestodelospresentesretrocedióunospasos,algunounos
cuantosmás.Elguardaespaldasdelabellajugadorallevólamanodiscretamentealacartuchera.Cosharseacercóunpocomásalamesa.–Quizásvuestroamigoelcalamar,esequeintentamarcharse
sinqueleveamos,nospuedaexplicarqueesloqueocultaenlamano–añadióelcorelliano.Tanprontocomolodijo,elminerolocalizóalindividuoyse
abalanzósobreél.Variosdelospresentes,envalentonadosporlainiciativadelmusculosojugador,leapoyaronagarrandoaldesconocidoporbrazosypiernas.Aprovechandoladistracción,eltwi'lekdescubrióunblásterdebolsilloocultoenunadelasmangasdesutúnicaydisparósobreeltahúr,procurandohacersepasoparahuirrápidamente.Nolesirviódemucho.En
209
unhábilmovimiento,Cosharactivósusabledeluzinterceptandoelláserydesviándolohaciaeltechodellocal.Elguardaespaldasdelaseñoritadesenfundódisparandosobreeltwi'lek,elcualcayómalheridoalsuelo.–¡Caballeros!¡Caballeros!–exclamóeltahúrlevantándosecon
lasmanosenalto–.Nolomatéis,quealseñoraúnlefaltaañadirotrosdocemilcréditos.Variosgamorreanos,incluidoelguardiándelapuerta,
irrumpieronenlasalaempuñandosuscolosaleshachas.Cosharapagóelsabledeluzyelguardaespaldasenfundósubláster,sinsepararsedesuprotegida.Losqueaúnnohabíancorridotrasunamesaounabarraprocuraronalejarsedelcentrodelaacción,salvoelminero,quesujetabafuertementeaunquarrenqueportabaundispositivotecnológicoenlamano.Unhombredelgado,vestidoconundistinguidotrajeblancoy
camisaroja,apareciófumandounfinocigarrilloqueexpedíaunhumodecolorazulado.Dosescoltasleflanqueabanconblásterspesadosenlasmanos.–Jackson,esperoquepuedaexplicarnosestadesagradable
situación–dijoenreferenciaaltahúr–.Laviolenciaesunserioinconvenienteparanuestronegocio.–Consumoplacer,BaróndeMoulan–respondióel
corelliano–.Alparecernuestroamigodelascolasnoquisodejarnadaalazarycontóconelquarrenallípresenteparamodificarelresultadodelaúltimacartadescubierta:sabbacpuro.ElBarónseñalóconunlevemovimientodelacabezaaunode
losgamorreanos,elcualseacercóalquarren,firmementeatrapadoentrelosbrazosdelmineroytemblandodepuro
210
miedo.Elgamorreanoledoblólamuñecahastaoírsevarioshuesosrotos,yleconfiscóeldispositivoqueportaba,entregándoseloaldueñodelasala.–Yaveo–declaróelBarónestudiandoelaparato–.Deduzco
queporlotantosoisvoselganadordelapartida.–Lafortunamesonríe–contestóJacksonhaciendouna
reverencia.–Espléndido.MadameCorbieerestarágratamentecomplacida
–lereplicóelseñorMoulan–.ProcuradqueeseinsensatopagueloqueledebealseñorSorrowyhacedleentenderquesinpiesnopodrávolverapisarLasdeliciasdeNubia.Losgamorreanossellevaronaltwi'lekyalquarrenauna
habitacióntrasera.–PrincesaEbolia–anuncióMoulan–,sientomuchoquehayáis
tenidoquepresenciarestainoportunaescena.VisitaralgunosdelosvecindariosdeCoruscantentrañariesgospocorecomendablesparavuestraposición.–Notienelamenorimportancia,señorMoulan–respondióla
jovenseñorita–.Alcontrario,hasidodelomásemocionante.Mesientosumamentecomplacidaporlavelada,aunquetemoquemifielprotectormeregañarácuandovolvamosalcrucero.–Permitidmeretribuirlacenandoenmisestanciaspersonales.
Ordenaréquemientrastantopreparenminaveparaqueoslleveadondedeseéisycuandogustéis.Caballeros...–Barón…–quisointercedereltahúr.–SeñorSorrow,enlosucesivolerogaríaqueeligieracon
mejoraciertosuscompañías–elBaróndeMoulanle
211
interrumpióaludiendoaCoshar–.Simedisculpan…LaprincesaacompañóalpropietariodeLasdeliciasaunode
losturboascensoresprivados,nosinantesdespedirsedelviejosenadorydelsencillominero,yfelicitaraJacksonporsuingeniosavictoria.Elcorellianolabesóenlamanoyledeseóunbuenviaje,esperandocaballerosamenteaqueseintrodujeraenelelevador,seguidadesuguardaespaldas.–Malditojedientrometido,lanochepodríahaberconcluido
conunadeliciosapelirroja–confesóencuantoabandonaronlasala.–Nientussueñosmásimaginativosconseguiríaslas
atencionesdeunaprincesa,Jackson–lerespondióeljedi–.Diríaqueveinticuatromilcréditosesunafortunanadadespreciablequecompensarávuestradesilusión,aunquequizáslamencionadaMadameCorbieertengaalgoquedeciralrespecto.–Coshar–segiróeltahúr,dejandodesonreíralescucharla
apreciacióndeljedi–,noesasuntotuyo.Mepreguntabacuantotardaríasenintervenir.Porunmomentopenséquetequedaríasallísentadobebiendotudrhax.–¿Acasohubierasactuadodeotromodo?–Nolocreo–contestótrasdossegundosdedeliberación–.Ese
desgraciadonoadvirtióelblásterqueteníaescondido,peropreferíquefuerastúquiensolucionaraeltema.Nuncasesabesilosgamorreanosatacaránsinmásatodoaquelqueporteunarma,yyosolosoyunhonradotahúr.Bien,parecequetedebounfavor.¿Enquépuedoayudarte?
212
Desarraigo
«YallevodiezmesesenLaGranja,casitengodiecinueveaños.Larutinadetodoslosdíascontinúasinvariaciones.Comosiempre,undíaesigualaotro.DesdequelleguéaLoomesiempreelmismohorario:alasocholevantarse,aunqueúltimamentedespiertounaodoshorasantesydoyvueltasenlacamaoporlahabitación».Kilianplasmabasuvidaenunobsoletocomputadordebolsillo
queelMaestrolecedióhaceunosmeses.Lohabíasolicitadoparapodertrabajarconély,comonoteníaconexiónconlaHoloRed–nisiquieraconlaredplanetaria,tansóloconlalocaldeLaGranja–,tampocoservíademuchadistracción.AlprincipiolousabaparaanotarapuntesdelasclasesdelaFuerza,casitodoenreferenciaalospoderesqueveíaenacciónoqueledescribíanenlateoría,perodesdehacíaunassemanasescribíaunasuertedediarioirregulardondevolcabacualquiercosaqueselepasaraporlacabeza,convirtiéndoseensupequeñomomentodeintimidad.Además,habíadescubiertoquealhacerlosedisipabansusinquietudescomopolvoenelespacio,locualeraunaventajaparaqueYemlinnoleleyerapensamientossuperficiales–sesuponíaquehabíadejadodehacerlodespuésdequeMirlotuvieraunaseriaconversaciónconél,peroconelenanoverdedeorejaspuntiagudasnuncaseestabadeltodoseguro.«DespuéslameditaciónenlaFuerza.»–continuótecleando–,
213
«Unahoraconsussesentaminutoscompletos,sinunminutodemenos.Lasprimerassemanasmecostómantenermeensilencioylahorasemehacíaexcesivamentelarga,peroestaracompañadodeexperimentadosusuariosdelaFuerzameayudabaaconcentrarme.Después,durantemedioaño,lacomunióneracasiperfecta:sentíalaFuerzaalrededor,enlaestancia,enlosdemásyenmímismo.Avecesteníavisionesfugacesdeplanetas,degalaxiasinmensasodeespectacularesformacionesdeestrellas,nítidasporunossegundos,comosiestuvieraallímismo.Enunaocasiónviamispadres,nosésieraunrecuerdooquieredeciralgo,peronohavueltoaocurrir.Otrasvecesmesentíatanligeroqueabríalosojospensandoqueestabalevitando.Perosiempreeraconscientedetodoloquesucedíaenmicuerpo:elairehinchandolospulmones,elcorazónmarcandoelritmo,losmúsculosrelajados,sosteniendoelpesodelcuerpo(etc.).Podíaafinarlossentidoshastaoírelgorgoteodelríosubterráneo,elvientodeslizándoseentrelasmontañasolospequeñosroedorescomiendoahurtadillasenelhuerto.Hacetiempoquenoconsigonada,oloqueconsigoessoloun
destelloqueapenasaprecio.Noséquémeocurre.Estoycansado,mecuestaconcentrarmeenlasactividades,notengoapetitodenada.QuierosalirdeLaGranja,másalládesuslímites.LaúltimapersonanormalconlaquehabléfueeloperariodelcontroldeaduanasdelespaciopuertodeLoome.Situvieranunacelerador,unamoto-jetocualquiervehículoveloz,ynolaTrast-chatarra,podríaescaparmeunpardedíasyestarcongentecorriente,quesepadivertirseunpoco.Consuerteparticiparenalgunacarreradevainas,aunquehacetantoqueno
214
manejounaqueprobablementemeestamparíaenlasegundacurva.Yestarconmujeres,claro,porqueesaesotra.AquílasúnicasmujeresdecentessonTila,Ki-DacmuyDona.Ningunadeellasquierenada;muycentradasensushistorias.QuizásconTilapudieraconseguiralgo,peroconlomojigataquees,lodudo.Ki-Dacmuesmayoryselotienemuycreído,ysóloporesopasodeella.YconDonaimposible,porquecreoqueentreellayBronxhayalgo.NosécómoloaguantanenelTemplo.¿Cómohacenelrestodejedisparanosuicidarseconelsabledeluz?¿Esquenuncahanestadoconhembras?ClaroquelaOrdenloprohíbe,peroalgunosbienqueseespabilaban.DecíanqueKi-Adi-Munditeníacincoesposas.Ellisto.Quizáscomofueroncriadosdesdeniños…nohansalidoalespacioviéndolotodaslasnoches.Perovamos,llegaunmomentoquenoquedaopción.LoúnicobuenodecuandovivíaenTorreAugustaeralafacilidadparaconseguirchicas;siemprehabíaalgunaalalcancedelamano.Laúnicaconsideraciónqueelviejotiranoteníaconsufamilia.UnavezenelTemplo,tansoloelbreveencuentroconSal'hiskenlaenfermeríaderesidentes;quenollegóaculminarporqueporpoconospillalaintendentedesanidad.TengoquehablarloconBronx,éltienequeentenderme.Comosoldado,mercenario,ycapitándelacompañíatuvoqueconoceramuchasmujeres.YsiestoyenlociertoestáliadoconDona,odevezencuandoseencuentran.Seguroquealnoserunjediselotienenpermitido.Peroavercómoselocomento.Últimamenteestádisgustadoconelentrenamiento.Diceque
puedohacerlomejor,queyalohehechomejor,peropormuchoquemeesfuerzonohayprogreso.Heaprendidoadispararconpistolabláster–estándar,pesadaydebolsillo–,conblástersde
215
caza,riflesycarabinas,deMerr-Sonn,SoroSuubyBlasTech.Ytengobuenapuntería,peroaúnsoymejorconelcuerpoacuerpo,conpicadefuerza,vibrohachayelectrovaras,ysindudamedefiendoconlasartesmarciales,incluidalatécnicaEchani,delaqueBronxesunexperto(asaberdondelahabráaprendido).Sólomefaltamanejarexplosivos,oarmaspesadas.Peroniunsolosabledeluz.Meniegoacreerquenotenganespadasláser.Aunquenoseaoficial,aunqueLaGranjaseasecretainclusoparalaOrdenJedi,nopuedeserquenotengansablesdeluz.ElMaestroDalmauaprendióamanejarlo;aKi-Dacmulatuvieronqueenseñarcomopadawan;inclusoYemlintienequeteneruno,puesfuecaballeroenelTemplo.Fracasado,perocaballero.Ysinotienen,¿nosabenconstruirlos?¿Nohayniunamalditajoyaenesteplaneta?¿Porquémeenseñanelrestodearmasynolamásimportante?»«Nohayemoción,haypaz»,recordódesperezándoseenlasilla
todoloquesushuesoslepermitían.Eranlas34:17horas,másdedoshorastardedelahoraoficial
paradormir.LlevabavariosmesesenLoomeyaúnnosehabíaacostumbradoaldilatadodíaplanetario,apesardemantenerseenunexcelenteestadodesaludgraciasalregularejerciciofísico–lucíaunjovencuerpoatlético–,yalregularcontactoconlaFuerza.Lasprimerassemanaslollevómal,durmiendounasdieciséishorasnocturnas,másunaadicionaldespuésdelacomida,hastaquesucuerposeaclimató.Sinembargoahoraerahorrible,muchopeor.Envezdedormirpasabalasnochesenvela,osedespertabaantesdelahora.Oalrevés,comoenestaocasión,estabamortalmentecansadoyaúnasíeraincapazdeacostarse.Poralgúnmotivoseguíadespierto,comosisucerebro
216
hubieraolvidadocomorelajarse.Sindudaeraalgopsicológico.Dadoquepasarsecuatrohorasmirandoaltechoeraunaactividadnadaplacentera,resolvióaprovechareltiempodejandoporescritosusexperiencias:laenseñanza,lospoderes,laFuerzaysuspensamientosysensaciones.Habíadescartadotantolagrabaciónoralcomolaholográfica;teclearsusapuntesleobligabaamantenerseactivo;unamaneradeentretenersecomootracualquiera.«Paradójicamente,eltrabajoconlosTronadoresCracioseslo
únicoquemerelaja.Yanomeimportalimpiarsusceldas,darlesdecomerconstantemente,cepillarlosylavarlos;esoquedóatrás.Estarconellosmetranquiliza,oalmenosmedistraen.Hayquepermaneceratentoyhacerlessaberquesiguesllevandolasriendas,porquesitedespistastedejandeconsiderareljefeytomanelcontrol;ylomásprobableesqueacabesenelsuelo.Perosinotanqueestaspendientedeellosentoncessonmuyobedientes.Nosécomosecomportaránenestadosalvaje,perodiríaquesonfelicessicuandoestánconnosotros,nosotrosestamosconellos.Suenacursi,peroesasí.Desdeluegoquesonmuchomejorcompañerosquelossinvergüenzasdelabanda.Losnebulonesazulesnoteníanlealtad,teníanrespeto.Respetoporganarcarrerasopordemostrarvalorantelospolizontes.Tushazañasdeterminabantureputación,ytureputaciónesloquelosmanteníaaraya,siemprequedevezencuandolarenovaras.Conlostronadoresesdiferente:untronadorteesfielsitepreocupasporél(elpandillero,siveflaquezaodebilidad,aprovecharáparaocupartupuesto).Estasbestiasteayudansideverdadlonecesitas,ydealgunamaneralosaben,siententusemociones.Notejuzgan,tecomprenden.SobretodoCeleste;es
217
elmásmansodetodos.ÚltimamentepasomástiempoconCelestequeconlosdemás.Esotengoquecorregirloosemosquearán.SobretodoBizarro.ElotrodíamemordióelbrazocuandovioqueseguíacepillandoaCelesteyaúnnolehabíanicambiadoelagua.Eselmásrebeldeyelquemásmegusta:testarudo,presumido,yelmásrápidodelostres.LaúnicaquenoacabadeamigarseconmigoesNebulosa.Nomeprestamuchaatención,comolasmujeresdeLaGranja.Permitequelaalimenteyquelacepille,ymiraquesoycuidadosoconella,perocuandovamosaltrotenuncavademasiadorápido,ycuandoquieroalejarmedelaacademianolopermite.Todomuyformal,correcto,ysifueraunapersonadiríaquedistinguidamenteeducada,inclusoindiferente,yahíseacabaeltrato.AlcontrarioqueBizarro,queaprovechacualquierdescuidoparafugarse,conmigooensolitario(enestoestamosensintonía)».Hizounanuevapausa,releyendoloqueacababadedescribir,
disgustadoconlaspalabraselegidasydecepcionadoporsuincapacidaddeplasmarporescritosudesasosiego.Revisóvariasfrases,borrandoyreescribiendotextos,cambiandounapalabraaquíyunverboallá,obligándoseasermáspreciso.Sucorazónlatíaintranquilo,sabiendoquenodabaconlacausadesudesazón.Primeroeliminóelpárrafoqueconfesabasufrustradodeseosexual–lemolestabarevelarapetitoshumanosquecreíaestarporencimadeellos,aunquesólofueraanteunamáquinaquesededicabaaguardarcaracteresenunficheroencriptado–.Despuésborrósuexperienciaconlostronadorescraciosparafinalmenteseleccionareldocumentocompletoydarlealatecladesuprimir.Comenzódenuevomodificandoligeramentela
218
frasequelegustaba,buscandolainspiración.«Tengodieciochoaños,llevodiezmesesenLaGranja.Nosé
adondepertenezco.Apenasmeacuerdodelainfancia.SírecuerdolatristezademimadrecuandodejélamúsicadespuésdetresañosdeestudiosenloscolegiosdetíaRosem.Creoqueestabanesperanzadosdequemeconvirtieraenintérpretedeb'ssanuuvu,ofueradirectordeorquesta,oconsiguieraunaplazaenlauniversidaddelatíaenseñandopintura.Eratancríoquenoentiendoporquémimadrenomeobligóacontinuartocandoelkloohorn.Quizásporquelafamiliademimadrenoeracomolademipadre.Recuerdolaalegríademipadrecuandoganémiprimeracarreradevainas,loquenoentusiasmóamamáporquefueloquemeapartódelasartes.Pocomás.TeníatreceañoscuandomefuiavivirconeltíoGarekydejédeveramispadres.SololatíaRosemmetraíanoticiasdeelloshastaquetambiénlaprohibieronvisitarme.LosañosquevivíenTorreAugustafueronsindudalospeores,bajolatuteladelaolvidabletíaSala,quecumplíadisciplinadamentelasórdenesdeltirano.Elúnicoaliciente,porsupuesto,eranlascarreras,tantolasdeportivascomolasclandestinas.Muchomejorlasúltimas.Tansóloqueríacomprarmiaceptaciónabasederegalosylujos,ydetodoloqueunadolescentepudieradesear.LavidaenelTemplofueelpoloopuesto.Nadadelujos,nada
develocidad,todocomedimiento.Difícildesoportarsinofueraporquetodoslosdíasveíasalgúnpoderenacción:objetoslevitando,sanacionesaceleradas,proyeccionesmentales,clarividencia...suficienteespectáculoparaolvidarsedelodemás.EchodemenosaCoshar.Siendotansólountutor,ytanprudenteencuantoarelacionessentimentales,enciertamanera
219
hizomásdepadrequecualquieradelafamilia,obviandoamispadres(peroconellospasépocotiempo).Sabíaquélímitesponer,algonuevoparamí.Siseponenlímitesesporquetambiénsetoleraciertalibertad.ConGareknohabíalibertad,únicamenteconcesionespremeditadas;ellímiteeratupropiavoluntad.Sehacíaloqueélordenaba.AunqueenlaOrdeneraotrotipodeesclavitud.Demasiadasrestricciones,demasiadaobediencia,yunaentregatotal.EnCorelliahabíaquehacerloquetedecíanporlatiraníafamiliar,yenCoruscantmásdelomismoporladeldeber.¿Dóndeestálalibertadquedefienden?Libertadparalosdemás,noparaellos.Peroaprenderéaserpaciente.Solonopuedo.Llegaráeldíaenelquehayaaprendidolosuficiente.Esedíamemarcharéeiréadondemeplazca.¡Serélibre!».Kiliansellevólasmanosalrostro,queriendocontenerel
torbellinodelascontradictoriasemocionesqueleasolaban.«¡Porfavor,bastaya!»–sequejómentalmente,sinser
conscientedelaintensidaddesussentimientos.¡Bloooom!Ungolpesecocontralapuertadelahabitaciónlosacóde
golpedesuabatimiento.Separólasmanosdelrostroygirólevementelacabezaendirecciónalaentrada,conlosojoshúmedos,abiertosdeparenpar.–¿Quiénhay?–preguntóextrañado.Consultólahoraquereflejabaelcomputador:las35:20.
Nuncanadiehabíallamadoasupuertapasadaslas30:00horas,niélhabíasalidoporlanochehastaelamanecer.–¿Sí?–repitió,sinhaberrespuestaalguna.
220
Aumentósussentidos–unatécnicaqueyadominaba–,parapercibirquéoquienestabaenelpasillo.Unosruiditoscomodealgoarrastrándoseporelsuelo,unoslamentosininteligiblesyunoloraalmizclequelepenetróhastalaspituitarias,tumbándolohaciaatrássacudidoporunamezclaestremecedoradeplacer,mareoynáuseas.Cayóaturdidosobrelacama,intentandodominarlahipersensibilidadquemultiplicabapordiezsusentidoolfativo,mientrasserestregabafrenéticamentelanarizintentandocalmarlasensacióndecosquilleoqueleinvadía.Demasiadotarde,unéxtasisembriagadorlerecorrióelcerebro,produciéndoleunorgasmomentalquelesumióenunestadodevacío.Nofueconscientedecuantotiempoestuvoasí,seguramentenomucho,porquederepentesintióunasarcadaspunzantes,despertódesúbitoconunescozorintensoenelpechoygateócomopudohaciaelbaño,dejándolotodoperdidoamediocamino.Creyendomorirse,procurabacalmareldolorconlaFuerza,posandosusmanosenlabarriga,hastaaliviarloeltiemposuficientepararetornarsussentidosasuestadonatural.Noleeliminóelmareoporcompleto,perosílesirvióparaserenarse,arrastrarsehacialabotelladeaguaybeberunlargotragoquerefrescósucuerpo.Pulsóelbotónqueabatíalaventana,dejandoentrarairepuroensusresentidospulmones.–«¡Unescapedegas!»–dedujoconeljuiciotorpemente
recobrado–.«Tengoqueavisaralosdemás».Recuperadoelcontrol,pudolevantarseycaminar
tambaleándosehaciaelbaño,empapóunatoallaconaguay,llevándoselaalanariz,fuehacialaentradapreparadoparaafrontarelpeligro.Alabrir,unpequeñocuerpopermanecióunsegundosostenidoenelairehastacaeralsuelo.Lacaradel
221
pequeñoYodalemiródesdeabajo,conlosojosabiertosporlasorpresa.–¡Yemlin!–exclamóKilian,preocupado–¿Estásbien?¡Dime
algo!–Psche,¡calla!Gritartantonodebes–lerecriminó
sujetándoselacabezaconsustresdedosderechos.–¡Dentro,dentro!–farfulló.–¿Peronohueleselgas?¡Hayunescape!–lecogióporlos
hombrosylearrastróhacíadentrosindificultad,dadosuligeropeso.–¿Escape?¿Quienescapadoha?–Yemlinseencontraba
visiblementeconfundido.–Elescapedegasquetehadejadotumbado,hayqueavisara
losdemás.Kilianlolevantópararecostarloenlacama.Elenanoleagarró
delbrazoconunafuerzaimprevista,tantaqueleclavósuspuntiagudasuñassinpretenderlo,advirtiendouninesperadodolor.–¡Callatedichohe!–sellevóelpuñoalaboca,conunodelos
dedosextendido,engestodesilencio–.Lapuertacierra.–¡Elgas!¡Suelta!–¿Elgas?¿Elgasdices?Hew,hew,hew–Yemlinseretorció
derisaenlacama,loquedesconcertóaúnmásaKilian–¿Estegasdecirquieres?Yemlinentreabriósumanoizquierda,queagarrabaalgo
cautelosamente,descubriendounpequeñodosificadorcilíndricoconunbotónenelextremoinferiorydosorificioslateralesenla
222
cabeza.Kilianamagóconcogerloparaestudiarlodecerca,peroelenanodeorejaspuntiagudascerrólapalmaconfirmeza.–¡Eh!Mirase,peronotocase.–¿Quéeseso?¿Noserá...?–Kilianhabíavistounoscuantos
dosificadoresparecidosenlosnebulonesazules.–Lapuertacierraytelodiré.Seaproximóalumbraldelacelda,sacólacabezafueraymiró
aamboslados.Nadieenelpasillo,niruidosporlasescaleras.TansololosronquidosdeGorkadospuertasaladerecha.Porsuerteparaellos,Kiliannoteníavecinosenlashabitacionescontiguas.TansoloteníaenfrenteaRuufol,eldomador,quenoparecíahabersedespertadoconelbreveestropicio,yaTilaalladodeeste,peroaunqueellahubieraoídoalgoseguramentenoseatreveríaasaliraindagar.Entródenuevoycerróconcuidado.DentroYemlinlehabíadadoalbotónparacerrarlaventana.–Asírespírasemejor–comentóencogiéndosedehombros.–Rixilgasificado–afirmóKilianseñalandoeldosificador.No
eraunapregunta.–Culpable–reconocióconunamuecadeindiferencia.–¿Cómolohasconseguido?–Elaboracióncasera.¿Probarloquieres?–No…gracias–contentódubitativo–.Lospulmonesme
abrasanyelestómagolotengorevuelto–posódenuevolamanoenlabarriga,recostándoseenlacama,juntoaYemlin.–Ooohh–exclamóintrigado,mirandoaKilian–.Ampliar
sentidoshas.¿Aqueesmaravilloso?
223
–Eh…sí–confesótrasunbrevesilencio–.¿Pero…cómoesquelotienes?¡Tú!CaballeroJedidelaOrden,entrenadoporlosmaestrosdelAltoConsejo,¡discípulodelMaestroDalmau!¡¿Cómolotomas?!–Así,elbotónpulsando–interrumpióYemlin.Eldosificadorexpulsóunanubedecoloranaranjadoaambos
ladosdelacabezacilíndrica:enunadirecciónrodeólacabezadeljovencorelliano,yenlacontrariaquedósuspendidaporencimadelacabezadeYemlin,elcual,profiriendomaldicionesparasusadentros,intentabaalzarseparaalcanzarla.Kiliansesumiódenuevoenunestadodeembobadoplacer,conelcosquilleodelanarizpenetrandoporsusfosasnasales,peroestavezsinapenasnáuseasniescozorpectoral.Sucuerpo,enbuenestadodesaludyreforzadoporlaFuerza,seacostumbrabaalrixil.Alcabodeunespaciodetiempoindeterminado,traspermanecerajenoacuantoacontecíaeneluniverso,olvidadalarutinadeltrabajoydelestudio,despreocupadodetodaslasresponsabilidades,absortoenlacalmamentalqueleproporcionabalasustancia,suconcienciavolvióapercibirlasdimensionesdelacelda,ladurezadelaparedcontralaqueserecostaba,yelblandocuerpoqueseapoyabaenelsuyo,coneldosificadoraúnsujetoenlamano.Abriólosojosenmediodeunaligeraneblinaqueabarcabalaparteintermediadelaestancia.–Eresssunsimpáticodrogadicto–fuetodoloqueseleocurrió
decir.–Graciasss.Siguieronrecostados,elbajitoenelaltoyelaltoenlapared,
224
conlasmiradasperdidasenunpuntoalazar,abandonadosalaexperiencia.Ningúnmúsculoteníaespecialinterésenmoverse;ningúnhilodepensamientocogíafuerza;ningunasensaciónmasalládeunaplácidatranquilidadquerelajabatodosuser.–¿Porquévuestrosnombresempiezantodospor«Y»?–
preguntóKilianespontáneamente.–¿Qué?–fuelarespuestadelenanoverde.–Yoda,Yaddle,Yemlin–aclarócontandotodoslosdedosde
sumanoizquierda.–¡Ah!–exclamó,comosihubieratenidounagranrevelación.–Todosempiezanpor«Y»,mehedadocuenta–recalcóKilian
todoorgulloso–.Solamenteconozcooheoídohablardetresdevuestraespecie,esaespeciedesconocidayraravuestraquevivecentenaresdeaños.Siempremehepreguntadocómoenunagalaxiatangrande,contantosconocimientos,tantaculturaytantoseruditos,ynadiesabecómosellama.–Yodahablardeellonosprohíbe–dijoencogiéndoseotravez
dehombros.–Hombre,poresonoserá.–Puesporesonoserá–unainocentesonrisitaseesbozabaen
surostro,queKiliannosupointerpretar.–PeroYodanopuedeprohibirhablaralosdemás–continuó
Kilianinsistente,nosatisfechoconlasevasionesdesucompañero–.Yodajamásharíaeso.–AYodavientofrescoleden.–Vaaaale.
225
Alcabodeunratoambosolvidarondequéhabíanestadohablando.EljovenHightowerssuplicóotratomaderixil,peticiónalaqueYemlinnopusoreparos;estavezapuntandoprimero.–Veogalaxias...–comentóKilianconlosojoscerrados.–Eselfuturoloqueves.–¿Elfuturo?–¡No,tonto!¡Songalaxias!Ambosrierondescontroladamentevariosminutos.Yemlinse
tumbabaenlacama,agarrándoseelvientrecomosinopudieracontenerlascarcajadas.Derepentesepusomuyserio:–¿Elbanthablancovistohas?–¿Québanthablanco?–Elbanthablanco,Kilian,elbantha...blanco,congrandes
cornamentas...¡blancas!–¿Donde?–¡Enelvacío!Cuandolamenteenblancoqueda,llega...¡el
granbanthablanco!–Nohevistounamierda.–respondiótodopreocupado.–Hew,hew,hew.–No,noterías,cuéntamelodelgranbanthablanco.–Cuandoentrasenelvacío...–selevantódepiesobrelacama,
gesticulandograndilocuentementeconlosbrazos–,elbanthablancolabienvenidateda...¡alavernodelaFuerzaaa!–Alaaa...–exclamóconcaradeasombro.
226
Eldosificadorcayóalacamayselanzaronalapar.Yemlinrepetía«mío,mío,mío»,mientrasqueeljovenbalbuceabaincoherencias,peleándoseporobtenerlo.Finalmente,losujetaronalavez,encontrándosecaraacara,alaesperadequienapretabaelbotón.–¿Lomejordetodosabes?–lepreguntóelenanoverde.–¿Qué?–Queadestoxificarvenenoaprendidoaúnnohas.–¿Y?–Yyosí,hew,hew–afirmógastandolaúltimacargadel
dosificador.–Últimamentemetienepreocupado–dijoBronx.–Eslaprimeravezquefaltaalameditación–respondióel
ancianoMirlo–.Yaldesayuno.Esperoquenoestéenfermo.–Yoesperoqueloesté–manifestóelmercenario–.Lleva
semanassinesforzarse.Noquieroquesedebaaotracosa.Losdosamigoscaminabanporelpasillocentraldelaplanta
baja,endirecciónalaladeresidentes.Habíanasistido,comocadadía,alameditaciónenlaFuerzadelas9:00.Bronx,comoerahabitual,nopercibíanadadeloquesesuponíaquelosdemássentían:nilaenergíadelasala,nilavidaenlosalrededoresdelaGranja,nilaFuerzaenelinteriordelasala,nivibracionesdeotroslugares;tampocoentrabaentrance,tansolo
227
notabalapresenciadelsilencio,yunacalmainteriorqueapaciguabasusdemonios.YaentonceslesparecióextrañalaausenciadeKilian.Mientrasqueotrosresidentespodíanexcusarsedeacudirparacumplirconsusresponsabilidades,lameditaciónformabapartedelentrenamientodeljoven,ysiemprehabíademostradounespecialinterésporlossesentaminutosdeuniónconlaFuerza.Aunquebienpudierahabersucedidoque,porunavez,seretrasara,yunavezpasadalahoraoficialdeinicioningúnrezagadopodíaentrarenlasala,molestandoconsullegadalaconcentracióndelospuntuales.Suausenciadurantetodoeldesayunohacíasospecharquealgoimportantehabíapasado.Másdetreshorassinsaberdeélerademasiadotiempo.–¿Aquéterefieres?–preguntóMirlo,altiempoquesaludaba
conlamanoaYemlin,queseapresurabaapasoligeroendirecciónalabibliotecasinhacerlesmuchocaso.–Quizássehacansadodelentrenamiento.Paramiesevidente
sufrustración.Avanzamospocoapoco,conpasofirme,comosiempreenseñéamissoldados.Esnaturalquealprincipiolecostara,apenasabandonabalaadolescencia,ycomotodoslosnovatosestabaansiosoporaprender.DeberíahaberseacostumbradoalritmodeLaGranja.–¿Peroaprende?–Sí,esosí.Aúnlequedamucho,perolatécnicayaladomina.
Nosecómosedesenvolveríaenuncombatereal;nuncahaestadoenelcampodebatalla,nihatenidoqueenfrentarseaunrivaldispuestoamatarlo.EnelfondosabequeGorkanuncaleatacaráamuerte,pormuchosgolpesquereciba.Puedequesusañosdepilotodecarreraslehayanpreparadoparaafrontarlo.No
228
losabremoshastaqueocurra;ningúnsoldadodemuestrasuvalíahastaquenovelosojosdesuenemigo.–¿Siguepreguntandocuandolevamosaenseñarelmanejodel
sabledeluz?–sonrióMirlo,comprensivoconlasinquietudesjuveniles.–Cadavezquetieneoportunidad–comentóconairehastiado–.
Noacabadeconfiarenlosdemás,yesorompeladisciplina.–Esnatural.Debendehaberlehechomuchodaño.Incluso
podríaayudarleadesenvolverseenelmundoreal.Algunosdefectospuedenserútiles.–Noleservirásisuvidadependedesuscompañeros.Olade
suscompañerosdeél.–Haaprendidohumildad–insistióMirlo–.Recuerdalo
presumidoqueeracuandollegó.Yorgulloso.AlecBrounsapierlemirósincreersesuspalabras.Desdesu
puntodevista,elancianoeraunoptimistaconvencido,perolodisimulabamuybien.Sinembargo,despuésdemesesdeentrenamientofísicoymilitar,teníamuycaladoaljoven.–Haycosasquenosepuedencambiar,Mirlo.Lagente,en
esencia,nocambia.–Lagentequenoquierenocambiasuesencia–locorrigió–,y
laquequiere,nosiemprepuede.–Noentremosenotraconversaciónfilosófica,porfavor.–Entodosestosmeseshaobedecidotusórdenes,¿no?Hasido
constanteyhamantenidolaconcentraciónencadatareaqueseleencomendó.–Sí,claro,porquesabeloqueleconviene.Siempresupoque
229
sinomeobedecíadejaríadeentrenarle.TienemetidaenlacabezalaideadequevaaserunJedi,yquetodoJediquesepreciedebesabercombatir.–¿Yacasoaunmilitarleimportaporquéleobedecencontal
dequeleobedezcan?–¡Ja!Amigomío–nopudoevitarunacarcajada–,
efectivamenteparamuchoscapitanesesasí.Perosiereselcomandantedeunacompañíademercenariostepuedoasegurarqueesmejor,paraeléxitodelamisión,conocerbienlosinteresesdetodoslosquetienesasueldo.Atravesaronelpasillolateraldelgimnasio,queenlazabael
corredorprincipalconlashabitacionesprivadas.Bronxsedetuvouninstante.Unadudalepasóporsucabeza.–¿Sehabráfugadosinmás?¿Serácapazdeasentarseenun
sitiooporelcontrarionopuedeevitarcambiardeairescadaciertotiempo?Porlacompañíahanpasadohombresasí,quenecesitabandejarlotodoyempezardenuevoenotrolugar.–¿Sinavisar?–Noseríalaprimeravezquelohace–recalcóBronx.Mirloguardósilenciounosminutos,pensativo.Bronx,
habituadoasuspausas,esperó.–HehabladodeltemaconelMaestro–dijofinalmente–.El
muchachonoestápasandoporunbuenmomento.Alejadodetodoloqueconoce,suantiguavidaempiezaamorir.Muchascosasdentrodeélestáncambiando,ymuchasmáscambiaránconeltiempo.Adiferenciadesututor,éltuvounainfanciayunaadolescenciasacudidasporlosfuertesvínculosemocionalesqueineludiblementesurgenconlafamilia.Lasviejaspasiones
230
sondifícilesdeeliminar;seresistenporquenoquierenmorir.Antelamuerteescuandounafierasevuelvemáspeligrosa.Alprincipiosiempreesmásfácil:lailusióndeencontrarunmaestro,unguía,deseraceptado,leinfundióenergíassuficientesparasoportarcualquieratareaqueleencargáramos,pormuypesadaquefuera.Pasadalanovedaddescubrequeparaconseguirloqueansíadebeesforzarseconstantemente,yelentusiasmoinicial,quelehacíacreerleinvencible,sepierde.Todoslosdíashayquetrabajaryestudiartenazmente.Ydescubrequesusviejosdeseos,alosquecreíadesaparecidos,sólamenteestabandormidos.Muchosseressedesesperanalpercatarsedeloprofundamentearraigadosqueestán.Enestonopodemosayudarle,esunapruebaqueéldebesuperar.Esperemos.Lapuertaquedabaaccesoalpasilloderesidentesseabrió,
apareciendoRuufol,unodelosdomadores,interrumpiendolaconversación.Sesaludaronfamiliarmente.–Hola,Ruufol,¿decaminoalascuadras?–preguntóBronx.–Sí,señor.Empiezalatemporadadetormentas,yyasabeque
laprimeraeslamástremenda.Pocotrabajopodremoshacerestasemana.–Cierto,reorganizaremoscasitodaslasactividadesdeexterior
–respondióelmercenario.Ruufolseibaamarcharcuandorecordóalgoquequería
comentar.Aprovechóelmomentoqueselebrindaba.–MaestroMirlo–nombróalanciano,apesardequesabíaque
Mirlonoseconsiderabaningúnmaestro–.Hoydemadrugada,comotodoslosdíasdurantelatemporadadetormentas,me
231
levantéunpocomástempranopararealizarelejerciciodelaconcentraciónqueustedmeenseñó,paraquelaFuerzameenseñaraamantenermeplenamenteconscientedurantelajornada.Y,adiferenciadeotrasveces,éstafuediferente.–Ajá,bien.¿Quéfuelodiferente?–Mirloloobservó
interesado.–Puesqueestabamuyconcentrado,sintiendoelfluirdela
Fuerza,cuandomepareciócomosioyeracánticos.–¿Cánticos?–repitióextrañado.–Sí,maest…Mirlo.Igualtienequeverconlascancionesque
cantábamosdepequeñosenmialdea.¿Puedeserunaremembranzadelpasado?–Nolocreo–respondióaldesilusionadoestudiante–.Recuerda
loquediceMolowHabhorsobrelasvisionesdelpasadoodelfuturo.Nolesdeistantaimportancia,alprincipiotodosqueremostenervisiones,pero…–Mirlocallódegolpe,temiéndosedescubrirquéfueronloscánticosdeldomadordetronadores.–¿Maestro?–preguntóRuufol.Bronxleindicóconlamano
queesperase.–Yahablaremosdeestomástarde–leinterrumpió–.Ahora
debocomprobarunacosa.–Claro,maestro…Mirlo,claro.ElancianonorespondióaladespedidadeRuufolyaccedióal
pasilloendirecciónalaceldadeKilianHightowers.–¿Mirlo?–lesiguiódecercaelmercenario.–¿Recuerdasaquienoigocantardevezencuandoenlacelda
232
contigua?–lepreguntóelanciano.–Nomedirásque…–Sí,esloqueestoydiciendo.LlegaronalapuertadeKilian,lacualexpedíaunsuaveolora
almizcle.Traspicarinfructuosamentevariasveces,MirlodecidióhacerusodelatarjetamagnéticaqueelMaestrolehabíaproporcionado.Abriólapuertayunaligeraneblinaseescapóporelpasillo.Palpólaparedbuscandoelsensordemovimientoqueencendíalasluces.Unaveziluminadalaestancia,ambosseadentraronenuncuartodesordenado,conropa,toallasyotrosutensiliostiradosporelsuelo,protegiéndoselanarizconlamanodeunolorarancorquetumbaríaalmasfuertedeloswookies.Doscharcosdevómitosmanchabanelsuelodelacelda,unopróximoalbañoyotroalospiesdelacama.Tumbadosobrelamisma,KilianHightowerssetapabalosojosconlosbrazos,aquejadodeunfuertedolordecabeza.–¡Laluz!¡Laluz!¡Apagaresaluz!–suplicaba.–¡EnelnombredelaRepública!¿Hassucumbidoalosvicios
nocturnosdeYemlin?–preguntóMirlo.
233
Lapropuesta
–Losiento,señorHightowers,nosepermitenarmasenelinterior.Simehaceelfavordedepositarlasenestecajónselasguardaremoshastasumarcha.DijoelmaestrodesaladeldistinguidoOulest,unodelosmás
exquisitosrestaurantesdelplanetaTepasi,conocidonosóloporsuexcelentecocina,sinotambiénpordisponerdesalasdereunionesparaalmuerzosycenasdenegocios.Ellugardelencuentrolohabíaseleccionadosucliente,GarekHightowers,porhaberleservidoconanterioridadparacerrarbeneficiososacuerdosconlaCompañíaTagge,unadelasmegacorporacionesmásricasdelaGalaxia,sociedadmatrizdevariasindustrias,compañíasmineras,yproveedordetransportespesados,aceleradoresyotrosvehículostantoaéreoscomoespaciales.–¿Raven?–contestóGarek,dejandolapreguntaenelaire.EarlRavenousasintióconungestorápido,habituadoatales
compromisos.Sedesabrochóelcintodelquecolgabanlapistolablásteryelrifledesmontable,guardándoloenlacajadeseguridadquelemostraban.Paraestaocasiónnohabíatraídolosexplosivos,siendoilegalesinclusoparaloscaza-recompensasconlaslicenciasoportunas.Elmaestrodesala,correctamentevestidodeetiqueta,observóelblindajedelcaza-recompensas,sopesandosinoesconderíaarmasletalesensuinterior.Finalmente,dadalareputacióndeGarekHightowersysiendounodesusclientesmáspudientes,sellóeldispositivosin
234
cuestionaralguardaespaldas.NoregistróniaGarekniaPerkins,susecretario.–Gracias.Sihacenelfavordeacompañarmelesllevaréhasta
lasaladondelesaguardaelCondeDooku.Lostressiguieronalhombrecilloatravesandoelrestaurante,
repletodemesasocupadasporpolíticos,empresarios,embajadores,nobleslocalesygenteadinerada,mayoritariamentehumanos.Ladisposiciónyelespaciodelasalaprincipalasegurabalaintimidaddeloscomensalesylarapidezdemovimientosdeloscamareros,ensuiryvenirentrelascocinasylasmesas.Lasmejoresmesasseencontrabanenlasterrazasalairelibre,conunasmagníficasvistasdelametrópolis,aunquelaconstruccióndelaplantaenunasuavependienteescalonada,conunaenormebóvedaacristaladapermitíaquedesdeelinteriortambiénsepudieragozardelvastocielonocturno,salpicadopornumerosasestrellasazuladas.Dosnochesantes,Ravenhabíaacudidodecivilpara
familiarizarseconellocalycomprobarlasrutasdeescape,lasposiblesencerronasylosrinconesquepudieranservirderefugiotemporal.ConlaexcusadeorganizarunbanquetedebodasparaelhipotéticohijodeuninfluyentesenadordelaRepública,pudovisitarcasitodaslasdependencias,supuestamentevalorandoelaforodelasdiferentessalas,losserviciosdisponibles,ypresentándosealpersonalyaloscocineros.Comprobóquenohabíancambiossignificativosenelrestaurante.Lasmiradasdelosmáscuriosossecentraronenelcaza-
recompensas.Ataviadoconsublindajecorporalconcascoprotectorcompletoeraunaatracciónfácilmenteidentificable.Elrestodeguardaespaldassolíansermásdiscretos,vistiendotraje
235
oportandoalosumounchalecoprotectorconropaformal.ARavenleimportababienpocolaopinióndelosclientes,yaladireccióndelrestauranteletraíasincuidadosuaspectosieltalonariodelseñorHightowerserageneroso.Lellamómáslapresenciadeunindividuoconesmoquinblancoypajaritanegra,cenandoconunahermosahapano,convestidodenochedegalaconcuelloalto,dejandoaldescubiertoundiscretoescote,enloqueparecíaunarománticavelada.«¿Quéhaceeseaquí?»,pensóRaven,ignorandoalainusualacompañante,centrodeatencióndenumerososclientes,pueseraextrañoveralosbelloshapanos–ysobretodoasusescasasmujeres–,fueradelCúmulodeHapes,aisladosdelrestodelaGalaxiaporordendesuReinaMadre.Elcaza-recompensasconocíaaltahúrporsureputacióncomojugadordesabbacenlosMundosdelNúcleoy,enocasiones,comohabilidosointermediarioenfructíferosacuerdosentre«honrados»hombresdenegocios.QueJacksonseencontraracenandoenOulestleparecióunaextrañacoincidenciaquenopasaríaporalto.Recorrieronunextensopasillo,conunaparedalaizquierda
queseparabaelgransalóncentraldelascocinas,servicios,despachosdelrestaurantey,finalmente,lassalasprivadas.Elmaestrodesalaleshizopasaraunadeellas.Ravenrecordócualera:unaestanciaalargada,concapacidadparaunos20comensalesdispuestosaloanchodeunamesaovalada,congrandesventanalesalcielo,unaterrazayunosserviciospropios.Dosentradas:unaalfondodelasala,discreta,ylaqueacababandetraspasar.Enlasalaseencontrabantrespersonas:elSeñordeHarmetydosdesusguardaespaldas.Elcaza-recompensaspercibiólamuecadedisgustodeGarekalverle.Élsealertómás
236
porlosblástersqueportabansusacompañantescolgadosalcinto.Malasunto.–EsperabaencontrarmeconelCondeDooku,SeñordeHarmet
–espetóGareksaltándoselossaludosprotocolarios.–Lamentándoloprofundamente,elCondenohapodidoacudir.
AsuntosinesperadosleretienenenSerennoy,comocomprenderá,dadalasituaciónactualdelaGalaxia,debecuidarsuseguridad–respondióelSeñordeHarmet,ungruesoycanosonoblecolaboradordeDooku,conelquehabíatratadoelseñorHightowersparatratarconelantiguoMaestroJedi–.Letransmitosusmássincerasdisculpas,masmehadadoinstruccionesprecisas.–SeñordeHarmet,noselotomecomoalgopersonal,perome
desagradaprofundamentenopodertratardirectamenteconelConde,sobretodoteniendoencuentaquefueélquienpropusoelencuentro.Meirritaconsiderablementequemehaganperdermivaliosotiempo.–Porfavor,miexcelentísimoseñor,sitienelabondadde
escucharmedescubriráquesuviajenosolonohasidoenvano,sinotodolocontrario:sumamenteprovechoso.–Ustedsabequeelúnicoprovechoquedeseoobtenerdel
CondeeslalocalizacióndeunodelosmaestrosdelaOrden.DesdequeesellíderdelaAlianzaSeparatistanoveocómopuedefavorecermeenestesentido.–SibieneldesencantodenuestroqueridoCondeconlaOrden
nosepuederemediar,conservalazospersonalesdeamistadquedifícilmentepuedenromperse.ElCondenuncasehaolvidadonideustednidesusintereses,yaunquesurecientenombramiento
237
dificultaelasuntoquelestraíaentremanos,noesunacausaperdida,yaúnesposibleconseguirlainformaciónqueanhelaobtener.Sinembargo,noeselmomentoapropiadoparaestasindagaciones.MascomoelCondeloapreciadeveras,quiereproponerleunainteresantealianzaquebeneficiaráaambos.ElusodelapalabraalianzacaptólaatencióndeGarek.Era
maspropiadeasuntosdiplomáticosquedenegocios,yrevestíauncaráctervinculanteentrelaspartesqueraramentebuscaba.ElSeñordeHarmetsupoquehabíadadoenelblanco.Sesentóenelextremodelamesa,invitándolesahacerlopropio.Perkinsayudóasujefeasentarse,yluegoleimitóasuizquierda.Ravenpermaneciódiscretamentedepié,pordetrásyaladerechadesucliente,demaneraparecidaalosguardaespaldasdelSeñordeHarmet,situadosadospasosdelobesoseñor.–Comoustedbiensabe,laRepúblicaGalácticayanoesloque
era–continuó–.Lacorrupciónseextiendecomounvirusenelsenodelviejoydecadenterégimen.Losburócratasmiranporsupropiobeneficio,yretrasanoaceleranlasleyessegúnlesconvenga,osegúnlacuantíadelsoborno.Lastasasaprobadasaltransportedemercancíasintergaláctico,yalosdesplazamientointrasistemas,sindudahabrádecrementadosubalancedebeneficiosdelosúltimosaños.Todoparairapararalasmanosdelosmismos.–Lorepercutimossobrelosclientes–observóGarek.–Losquepudieronasumirlo,porsupuesto–constató–.El
cancillerPalpatine,peseasusesfuerzosdeconciliación,estáatadoporelSenado.¿YcómovaafuncionarlademocraciasiinclusolaFederacióndeComercioylaTecnoUnión,consiguieronloimpensable?Cuentanconsenadorespropiosque
238
votanlasleyesquefavorecensusacuerdoscomerciales.Almenosantesinfluíanenelsenadoatravésdefavoresypromesas,asegurándolesretirosdelujoensusconsejosdeadministración.Ahoraintervienendirectamente,perjudicandonotablementeatodoconglomeradoempresarial,comolaCorporaciónHightowers.Hastatienenlicenciaparautilizarejércitosprivados,comobiensabemosdesdelainvasióndeNaboo.»CoruscantestádemasiadolejosdelosterritoriosdelBorde
Exterior;laburocraciaseactivacuandoeldañoestácausado,ylaanquilosadajusticiadelaRepúblicaactúacuandosulimitadajurisdicciónselopermite,protegiendolosinteresesdelosburócratas.¿Cómovanahacerlosilesdebensuscargos?Lassentenciaslasdictandeacordealavoluntaddequienleshanombradomagistrados.–ElmespasadoperdimosunconvoyenelSectorKathol
cuandoregresabadelhiperespacio–interrumpióGarek,aparentementeenojado–.MisagentesmehaninformadoquelaFederacióndeComerciocerróuntratodeexclusividadenKal-Shebool.Unasemanamástardeyaestabandescargandocargamentosdesilyoxparasusfactorías.Setardansemanasenpurificarelcompuestoparaqueseaapto,ydebeaplicarsedeinmediatoonosirveparanada.–¿Piratas?–AlparecerapoyadosporcazasdroideMarkI;pudieron
adquirirlosporsucuenta–respondióGareksinconvencimiento–.Esaeslahipótesisdelosjediqueenviaronainvestigar.
239
–Amigomio,esevidenteloquehapasado.Tanevidentecomoquenoconseguiráreparaciónalguna.–¿YporquédeberíadepreocuparlealCondeDooku?–TantoalCondecomoamínosinquietaladecadenciadela
RepúblicaGaláctica,quederepúblicasololequedaelnombre.UnSenadoplagadoderepresentantesdetodotipoderegímenes:monarquías,dictaduras,dinastías,oligarquías,clanesbancariosyorganizacionesempresariales,pornombrarlosmáshabituales.Yalgunasdemocracias,sí,peroeninferioridadnumérica.Detalvoráginedeintereses,¿cómovaaprimarelinteréscomún,elbiendelaGalaxia?Conunasreglasdeljuegocorruptasycorruptoras,nosoloesquenohayademocracia,esqueesimposiblequehayaigualdaddeoportunidades.Yanoexisteellibrecomercio,tansolooligopolios,ylasrespetablescompañíasqueaunquedan,ysuCorporaciónesunadeellas,pierdencontratos,clientes,yseveránabocadasalcierresilasituaciónnocambia.EstántanobsesionadosporengordarsusbolsillosquenolesimportalaruinaeconómicadelaGalaxia.Sinceramente,meextrañaquelaRepúblicahayaduradomilesdeaños.–Tienerazón,SeñordeHarmet,asíloveodesdehacetiempo–
comentóGarek–.Laausenciadeescrúpulosmoralesnosllevaráaldesastre.Silesquedaraalgodedecenciasesuicidarían.Ustedhablódeunaalianza.Sindudasabemosconquienesquierequenosunamos.Encasocontrarionoestaríamosreunidos.–Nosomoslosúnicosquepensamosasí,miqueridoamigo–
sonriócomplacido–.Cadavezmássistemasmuestransudisconformidad.Hehabladoconvarioslíderesplanetarios,perjudicadosporladesidiadeCoruscant;conalgunossenadores
240
cansadosdeljuegodeambicionesconelquetratandiariamente;yconnopocoshombresdenegocios,quevencomoeltrabajodesusvidassedifuminaantesusojos,asfixiadosporlaaltafiscalidadyavasalladosporreglamentacionesredactadasexpresamenteensucontra.Comovenoestásolo.LareciénformadaConfederacióndeSistemasIndependientespuedesermuyprovechosa.–DudomuchoquelasnegociacionesentrelaRepúblicayla
Confederaciónimpidaneldeclivedelgobiernogaláctico,inclusoconelapoyodelospocossenadoreshonradosquequedan,ocontandoconlosrecursosdealgunossistemas–objetóGarek.–NadieestáhablandodesalvarlaRepública.«Deahílosguardiasarmados»,pensóRaven,procurando
descubrirlasintencionesdeloscolegasdelbandocontrario.ElsecretarioPerkinsnipestañeó,acostumbradoanomostrarningunaemociónensurostroenlasnegociacionesalasqueasistía.Garekapoyólaespaldaporcompletoenelrespaldodelasilla,
alzandolevementeelmentónymirandofijamentealosojosdelSeñordeHarmet,conseveraexpresiónensurostro.–¿Estásugiriendoque…?–dejólapreguntaenelaire.–Nomemalinterpretemal,señorHightowers–respondiósu
interlocutor–.LaRepúblicapuedecaersola,nonecesitaquelaayudemos.Peronotieneporquéarrastraramilesdemundosconella.–Entoncesmeexplicaráenquémebeneficialasecesión.
Cuandoenunsistemaestelarunplanetaseindependizadelos
241
demás,elcomerciopuedereducirsehastaenunochentaporciento.Tasas,impuestos,papeleos,burocraciayotrosobstáculosquedesanimanampliarmercado.Siyaescomplicadoenestagalaxia,imagíneseenunadividida.–UnaconfederacióndesistemasindependientedelaRepública
necesitabarcazasespaciales,cargueros,navesdecontainers–replicó–,yunsistemaorganizadoparallevarbienesaconsumidores,tantoanivelinternocomoexterno.Unacorporaciónespecializadacomolasuyapuedeabarcarlosinabandonarsusactualesrutascomerciales.LasonrisadelSeñordeHarmethabíadesaparecido.Loque
prometíaserunpactobreveysencillo,unaalianzadecomúnacuerdo,seencontrabaconunareticencianoprevistaeneltanteoinicial.–Porsupuesto,unjugadoraventajadoconseguiríarápidamente
lamejorposición–añadió.–MedecepcionaqueelCondeDookuhayaenviadoaun
negociadortantorpe–lacaradelSeñordeHarmetenrojecióvisiblemente–.Teníaentendidoqueerahábiljuzgandoalaspersonas.–¡SeñorHightowers!–Cállese–sentencióGarek.«Nolohagas,noaquíniahora»,pensóRaven,conociendola
soberbiadesucliente.–Nosólomepareceimproductivoformarpartedeuna
confederacióndesistemasrebeldes,quesindudaentorpecenelcomerciogaláctico–prosiguió–,sinoqueademáslaconsiderounaamenaza.¿Durantecuantotiemponegociaránconla
242
Repúblicaantesdequedecidanquelaguerraeslaúnicasalida?Esosinoesellaquieninicialashostilidades.–Nohabráningúnconflicto.–¿No?¿YahemosolvidadolaguerrahiperespacialdeStark?–¿ElConflictoStark?Noiráacompararaunabandade
piratas,mercenariosycontrabandistasconunacoalicióndesistemasgobernadoslegítimamente.–Interesescomerciales,nadamás–restóimportanciaconun
gestodesumano–.Además,acabodealcanzarunacuerdoconelSenadoGalácticoparafortalecerlasprincipalesvíashiperespacialesquepuedanverseafectadasporlaoposicióndelosmundospertenecientesalaConfederación.ElrostrodelSeñordeHarmetsetornódelcolordelarabia
contenida.–Lefelicito,señorHightowers.Silanoticiahubierasidodel
dominiopúbliconoestaríahoydisfrutandodesucompañía.–¡Oh!Lanzaremosenbreveelcomunicado–comentó
condescendiente.–Podemosdarlareuniónporfinalizada–zanjó.HuboalgoenlamaneradelevantarsedelSeñordeHarmetque
llamólaatencióndelcaza-recompensas.Unacomplicidadconsusguardaespaldas.Gareknosedignóaacercarseasuobesointerlocutor.Perkinsseadelantóasusintencionesyleretirólasillaparaquesepusieradepie,ayudándoleaajustarlelanegrachaquetadecortemilitarquesuseñoracostumbrabaallevarenlascenasdenoche.–SeñordeHarmet–dijoamododedespedida,dirigiéndose
243
hacialapuerta,alaquePerkinsibasolícitoparaabrirla.Ravennosemoviódesuposición.Observabalasintenciones
delosguardaespaldas,quesemanteníanalotroladodelamesa,mientraselSeñordeHarmetlesdabalaespalda,retirándosehacialapuertasituadaalfondo.Oibanadesenfundarlosblásters,osimplementeerantandesconfiadoscomoél.Elcaza-recompensascayóenlacuentadelatrampacuandoPerkinsaproximólamanoalsensordelapuertadesalida,maldiciéndoseporsufaltadeanticipación.–¡Alsuelo!–gritó,altiempoquecogíaalgoescondidoenla
armadura.Lapuertasedeslizóconsuparticularsiseo,descubriendoaun
hombrearmadoconunblásterapuntandoaPerkins,elcualsearrodillójustoatiempoparasentirunfinoláserporencimadesucabezaquealcanzóelcuellodeldesconocido.ElcerterodisparodeRavenlesotorgóunossegundosvitales,
lossuficientesparaqueGarekyelsecretarioseretiraranmedioencuclillashacialosservicios.Elblindajedecaza-recompensasabsorbióunodelosdisparosdelosguardaespaldas.ElotroalcanzóenelhombroderechodePerkins,haciendodeescudohumanoparaquesuseñorentraraenloslavabos.Ravendevolviólosdisparos,acertandoenelpechodeuno,tansóloparaaturdirle;unblásterdebolsillonoteníalapotenciaquedeseabaelcaza-recompensas,peromenosdabaunapiedra.DelSeñordeHarmetsolamenteviosuespaldaabandonandoapresuradamentelahabitación.Segirólanzándosedeunsaltoaloslavabos,evitandovariasráfagasdebláster.DentrodeunpequeñodescansilloseencontrabanGarekyPerkins,esteúltimoapoyadocontralapared,dolorido.Laoberturadelapuertase
244
manteníaabierta,nopudiendocerrarseacausadelosdañosocasionados.–¡Alfondo!–lesgritó.–Notienesentido–dijoGarek,extrañadoyexigiendouna
explicaciónconlamirada.–Noeselmomento–respondióRaven,quevigilabamásla
entradaqueasucliente;oíavocesenlasala,ygritosprocedentesdelrestaurante.–Tenga–dijoPerkins–,seloquitéalhombredelapuerta
cuandolemató.Perkinsmostróunblásterqueaferrabaconfuerzaconlasdos
manos.Ravennolodudóycogióelarmaqueleofrecía,acambiodesublásterdebolsillo.–¿Puededisparar?–Porfortunamiseñorcontratóaunsecretarioquesirvióenel
53ºRegimientodeFusilerosdeCorellia.Aprendíadispararconambasmanos.–Depoconosvaaservir–replicóGarek–.Nohaysalida.Ravenseasomóofreciendoelmenorblancoposibley
disparandodosveces,sorprendiendoalosguardaespaldas.Seretiróantesdequerespondieranalfuego.–Ahorahaycuatro–explicó–.Puedequevenganmás.–Tenemosqueaprovecharlaconfusión–sugirióGarek,queno
seamilanabaantelasituación–.Estaránevacuandoelrestaurante,debedeseruncaos.Ravennegóconlacabeza.
245
–Yo,solo,podríapasar.Soncuatro,quesepamos,sincontarconelpersonaldeseguridaddelOulest.Ravensopesólasituación.Elmaestrodesalahabría
denunciadolapelea.IgnorabasisucuerpodeseguridadsepondríadelladodelSeñordeHarmet,peropreferíaponerseenlopeor:probablementeelanfitrióndelencuentroleestaríapidiendoayuda«desesperadamente»,haciéndosepasarporlavíctima.Desalojarlaúltimaplantaaúnlesllevaríaunosminutos,yhabíaqueactuarconrapidez.–PasemosalplanB.Broggo,¿cualeslasituación?–preguntó
Raven,atravésdelcomunicadorintegradoensucasco.–Acadaçegundomásçinterreçante–lerespondiólavozdel
rodiano–.Estánl·lamandoalapaçma.–Entoncesnonosquedatiempo,venabuscarnos–dijoRaven,
volviéndosehaciaGarekyPerkins–.Micompañerovaahacerlimpieza.Cuandoyoosdigasalimosyosdirigíshacialosventanales.Sindudas,sinpreguntar.Haréisloqueyoordene.¿Estamos?Ambosasintieron.–Perkins,túsalesdetrásdeGarek.Ravenvolvióaasomarse,estavezamediaalturaysin
disparar,lojustoparaecharunamirada.Unalluviadelásersimpactaroncontralapareddelfondo.Eltabiqueseparadorpresentabaalgunosorificios,demasiadopequeñosaún.Cuandocesaronlosimpactosdisparóconsublásteralazar,asomandosólolamano,másomenoshaciaelúltimolugardondeleshabíavisto,recogiéndolarápidoantesdequeselavolaran.Siguierondisparando.
246
Lasparedescomenzaronatemblar.Primerolevemente.Despuésincrementandosuintensidad,comosiunpequeñoterremotosacudieralaestructura.Unruidoescandalososeapoderódelasala,ahogandoelrestodesonidos.Raven,cubiertoparcialmente,volvióadispararsobrelosguardaespaldasdelSeñordeHarmet,estavezdeteniéndoseaapuntaralossorprendidoshombresquemirabancómolospotentesmotoresHoersch-KesseldelaPerraCallejeracolmabanporcompletolosventanalesdelasaladereuniones.Unodeelloscayóabatidoporundisparoenlasién.Elcaza-recompensasseparapetódenuevoyordenóagacharseasusprotegidosconungestodelamano.Unestallidoprocedentedelosimpulsoressublumínicospropulsólanavehaciaadelante,alejándoladelrascacielosydestrozandolosgruesosventanalesexterioresconlaondaexplosiva.Elescapedeenergíaabrasóalhombremáspróximoalosventanales,derribandoalosotrosdosyderritiendopartedelmobiliarioydelasparedes.–¡Ahora!–gritóRaven.Elcaza-recompensascorrióhaciaelcentrodelasala,
buscandoloscuerpostendidosdelosguardaespaldas.Losdosquehabíancaídointentaronlevantarsetorpemente,aturdidosporelimpacto.Elmáspequeñodisparandoconsupistolablásterensudirección,futilmenteysinapuntar.Ravenlosejecutósincontemplaciones;undisparoparacadauno.Deltechosurgieronvarioschorrosdepolvoextintor,almenos
enlaszonasmenosdañadas.MiróhaciaatrásyvioaGarekbajoeldinteldeloslavabos,dubitativo,resistiéndosealospequeñosempujonesdePerkins.–¿Aquéespera?¡Alaterraza!–legritó.
247
–¡Elsueloestáquemando!–respondióGarek.Ravencalzabaunasbotaspesadasqueleaislabandela
abrasadorasuperficie.Algunosdelosmueblesestabanardiendo,ypartedeloscristalesseestabanfundiendo.Sentíacaloratravésdesublindaje,peroésteleprotegíadelopeor.–¿Prefierequelequemenadisparos?¡Muévase!Losdoscorrieronhacialaterraza,mientraselvelozcarguero
ligerovolvíahaciaellos,situándosedebajodelmiradorymanteniéndoselomasestableposible.Laestructuraaguantabasólida,aunquelabarandillahabíadesaparecido.Elvientoalivióelcalorsofocantequesentían.Enlapartesuperiordelanave,aescasosmetrosdedistancia,seabrióunaescotilla.RavencomprobóquelapuertaporlaquehabíahuidoelSeñor
deHarmethabíaquedadototalmentebloqueada.Unapreocupaciónmenos.Seacercóalaentradaprincipalyoteóelsalóncentral.Lamayorpartedeloscomensaleshabíasidoevacuadoylasmesasestabanvacías,aexcepcióndealgunaspersonasqueporalgunarazónseencontrabandesmayadasonoqueadasenelsuelooenlosasientos,atendidasporelpersonaldeseguridad.Unpequeñogrupodeasustadosciudadanosseabríapasoaempujonescadavezqueunodeloselevadoresretornabayabríasuspuertas.Enunadelasmesaslejanasdescubrióaltahúr,conelesmoquinrasgado,atendiendoalahappano,queseencontrabatumbadaenelsofá,medioinconsciente.–ÇeacerrcaundeslizadorrMobquetacurriosear–oyóporel
comunicador–.Darrosprissa.Ravenretrocediójustocuandounodelosguardiasde
248
seguridaddabalavozdealarma.Atravesólasalaagrandeszancadas.NollevabasuJet-Pack,peronoeralaprimeravezqueejecutabanestamaniobra.Perkinssaltóconpericiaalacubiertasuperior,yseapresuróaayudarasuseñoradescenderporlaescotilla,quealparecersehabíadañadountobilloalcaer.Broggohabíaaproximadolateralmentelanavetodoloposible,conlaayudadelosrepulsores.Dadalaformademedialunaconvexadelapopadelanave,acercólapuntadeestribor,manteniéndolaaescasoscentímetrosdelrascacielos.Porfortuna,laterrazahacíadetrampolínimprovisado.Sindudarlo,encuantovioquesusprotegidosestabandentrodelanave,Ravensaltóencima,selevantó,ysedejócaerporlaescotilla.Unavezdentrolacompuertasecerró,ylostresavanzaronporunpasillodemantenimientohaciaelcorredorcentraldelcarguero.–¡Vayámonosdeaquí!–ordenóalrodiano.LaPerraCallejeraseseparódelrascacielosyBroggoaceleró
lanavehaciaelespacioexterior,evitandoporescasosmetrosunacolisiónconeldeslizadordecombate,unapatrulleraaérealocal.Traspasaronlasaladedescansohacialacarlinga,separadade
lamismaporuncompartimentoestanco,yelrodianodejóaRavenalosmandosdelcarguero.–Voyaocuparrmedel·lanavecita–informó.–NoquieroincidentesconlosTepasi–exigióGarekal
rodiano,reteniéndoleconunamanoenelhombro–.Misabogadosresolveránlostemaslegalesymitalonariolodemás,peronoquieroproblemasconlaautoridad.
249
–Tumano–amenazóelrodiano,mirándoloalosojos.–Broggo,vealpozodeartilleroypreparaelcañónláser,pero
nodisparesamenosquetelodiga–ordenóRaven–.Perkins,siéntateahíycontactaconTorreI.SeñorHightowers,esetobilloprecisaatención.TenemosunasalamédicaconundroideDosUnobéalladodelabodegadecarga.Gareknoestabaacostumbradoaqueledieranórdenes,pero
entendíaquelasituaciónlesobrepasaba.Retirólamanoyseapartóaunladoparaqueelrodianoabandonaralacarlinga.Envezdedirigirseaquelecuraraneltobillo,seacomodóenunodelosasientosparaacompañantes.–Elmobquetyanonossigue–comunicóGarek.–Hemosabandonadolamesosfera.Sabequeenbreveno
podráperseguirnos.–Oquenosesperanenelespacioexterior–replicóPerkins–.
EstoyenlíneaconlaTorreI.DicenquehayunaformacióndecazacabezasZ-95entreellosynosotros.Seiscazas.–¿Tanpronto?–cuestionóGarek.–Debedeserunapatrullaqueandabacerca,alertadadesdeel
planeta–dedujoRaven–.Dilealcapitánqueacerquelacorbeta,aversisesientenintimidados.Escudosdelanterosalmáximo.–LaTorreIesmásunanavediplomáticaqueunacorbetade
combate–contravinoreaciosudueño.–¿Cuentaconturbolásers,no?Cuatrocañonesnosvendrán
bien;yaguantarámuchomasquelaPerra.Sinotienenningúncruceromilitarenórbitapodremosresistireltiemposuficienteparaalcanzarelhiperespacio.
250
–Señor,ellíderdelaformaciónquierecomunicarse.Abroelaudio–dijoPerkins.–«CargueroligerodeclaseKazellis–seescuchóporel
altavoz–,leshablaelcapitánAlan,del2ºescuadróndelaladedefensaplanetaria.Sunaveprocededeunazonaenconflicto.ProcedanaseguirnosylesescoltaremoshastalabaseaéreadeRindeli».UnsilencioseadueñódelaCarlingaduranteunossegundos.
Ravencalculabalasprobabilidadesdesalirairososdeuncombateespacial,dependiendodesilospilotosusaríanelfuegoacopladodesusdosblásterstriples,debajapotencia,osiemplearíanlosmisilesdeimpacto,muchomásdañinos.FueGarekquienfinalmenterespondió.–CapitánAlan.SoyGarekHightowers,líderdelaCasa
HightowersdeCorellia.Hesidoobjetodeunatentadocontramividaymedirijoalaseguridaddeminave.Enviarérepresentantesenminombreencuantomeencuentreasalvo.–«SeñorHightowers,tengoórdenesdeescoltarleshastala
baseaéreadeRindeli».–Escúchemeatentamente,CapitánAlan–ordenóconla
autoridadqueleerapropia–.DígaleasucomandantequecontacteconlaBaronesaSanya.Estoysegurodequenopondránreparosamisdemandas.–«CargueroligerodeclaseKazellis,procedaa…»–la
comunicaciónsecortó.–¿Quésignificalainterrupción?¿Nosvanaatacar?–preguntó
Garekpretendiendomostrarseindiferente,comosiestuvierasolicitandoelúltimobalancederesultadosdeunadesus
251
cuentas.–Broggo,nodisparesamenosquelohaganellos–advirtió
Raven–.Laprimeraandanadaserádeadvertencia;lasegundalaaguantaránlosescudos.«Ysino,elcascodelanave»,pensóelcaza-recompensas.–Nolosé–continuóRaven,respondiendoalapreguntade
Garek–.Puedequeesténrecibiendonuevasinstrucciones.Losabremosdentrodepoco.–Loçtengoatirro–informóBroggo,ansioso.La Perra Callejera abandonó la atmósfera de Tepasi,
adentrándose en la órbita exterior. Los seis cazas Z-95 sedistinguieron visualmente. Varios puntitos en la lejanía,acercándoseavelocidadmoderada.Elcarguero,porcontra,ibaalmáximodesuvelocidad.Detrásdeloscazacabezas,amayordistancia pero claramente visible, la reconocible silueta de laCorbetaCorelliana,preparándoseparaunaprobablebatalla,consupuentedemandoenformademartillo,precediendoalosdosprimeroscañonesdobleturboláserquedisponía.–Adiççtanciamedia.–Espera –ordenó Raven con gravedad, deseando que no
iniciaralashostilidades.–Los sensores detectan continuas comunicaciones entre los
cazasyelplaneta–informóPerkins.Ravenmantenía su línea rectaentreel cargueroy lacorbeta,
desviando parte de la energía de los motores a las pantallasdeflectoras delanteras, aminorando ligeramente la velocidaddelanave.Loscazashacíanlopropio,peroensentidocontrario,en
252
formacióndeadosyenV.Silaparejacentraldisparara,tendríaquerecalibrarlosescudosparaprotegerlaszonastraseras,pueslos cuatro cazas restantes rodearían la nave por ambos lados,pegándosealacola.Conunpocodesuerte,Broggosecargaríaal capitán –presumiblemente el que venía mas adelantado detodos–, y un tiro hábil desde la Corbeta podría eliminar a sucompañero de vuelo, lo que podría desmoralizar al resto.Demasiados«podrías»,pensóRaven.Repentinamenteypocoantesdecruzarse,loscazasrompieron
la formación, abriéndose en abanico: dos por encima delcarguero y una pareja a cada lado, abandonando la línea defuego.–¡Mioççç! –gritó Broggo extasiado, fijando la mira de su
cuádruple cañón láser en el primer objetivo que, al ver quequedaba al descubierto por encima de su posición, apretó elgatillo frenéticamente pretendiendo alcanzar los motores delcazacabezas.Afortunadamente para el piloto del Z-95, Raven, conocedor
delcarácter sanguinariodesucolegay reaccionandoa tiempo,desactivó el cañón láser desde los controles de la carlinga,evitandoeldesastre.Porelintercomunicadoroyóunaretahílademaldiciones que resonaron en el pozo del artillero. En esemomento hubiera preferido no haber aprendido el escasorodianoqueconocía.Loscazassereagruparondenuevo,alejándoseconunvector
de dirección curvilíneo, permitiendo al carguero alcanzar lalíneadedefensade lacorbetaCorelliana.Elcaza-recompensasaprovechó el tiempo conseguido para introducir en elcomputador de astrogación la ruta precalculada al planeta
253
Corellia,obtenidaensuviajedeexploraciónanterioryprevista,precisamente,parauncasocomoeste.–Recomiendo que saltemos ya al hiperespacio antes de que
cambiendeopinión,envezdeacoplarnosalacorbeta–sugirióRaven–. La Torre I puede seguirnos o quedarse, como ustedprefiera.Garekasintió,conforme.–Perkins, comunícale al capitán Dexterios que volvemos a
Corellia, y que intermedie con las autoridades deTepasi hastaquelleguenlosletrados–dijoHightowers.Breves instantesdespués, unavez enviadas las instrucciones,
Ravenaccionóelestárterdelhiperimpulsor.Lanavegiróquincegrados sobre su propio eje, ajustando el ángulo de entrada alhiperespacio y los motores se encendieron, haciendo aparecerunamiríadade lucesgris-azuladas sobre la superficiedeacerotransparentedelacarlinga.
254
LaRepúblicaGaláctica
DevezencuandoacudíanaLaGranjavisitantesdelmundoexterior,seresdiscretosydeconfianzaalosqueselesinvitabaalaisladocentrodeenseñanza.Denoposeerestascualidadeslalocalizacióndellugarseveríacomprometida,porloqueeranmuypocaslaspersonasque,sinvivirallí,acudíanapasaruntiempoentreellos,bienfueraunospocosdías,unpardesemanas,oexcepcionalmenteunmes.Sullegadanoera,porlogeneral,uneventoanunciado.EnocasionesKilianseenterabadeunavisitaaposteriori,despuésdesumarcha,oquizásdescubríaunacaranuevadeimprovisoenlospasillos.Enellossiemprehabíaalgoencomún:elrespetoquemostrabanalosresidentes,procurandonoalterarsurecogimientoenlamedidadeloposible.Respetoqueeracorrespondidoporlosúltimos,sabedoresdelnecesitadoreposoqueprecisaban,turbadosporlasnecesidades,deberesyresponsabilidadesdesusvidas.Elnuevovisitanteeraunhombredeedadavanzada,depoco
masdesesentaaños,perodeportevigorosoapesardesudelgadezyelcanosopeloquelequedaba,enelbigoteyenlacabezarodeandounapronunciadacalviciesuperior.Seayudabaparacaminardeunbastóndenobletallo,cuyaempuñaduraestabarematadaconunadornoenformadepico.Vestíaunaelegantetúnicagrisqueacentuabasunaturalaparienciarespetable.HabíallegadomientrasKilianseentrenabaconBronxyGorka
255
enelcombatevaliéndosedelaFuerza,uncapítulodesuentrenamientoquesuinstructorlehabíanegadohastahaberdemostradohabilidadydestrezaentodaslastécnicasdeluchamilitarqueconocía.DurantelasúltimassemanassussesionesfueronsupervisadasporYemlinylacereanaKi-Dacmu,losdiscípulosdelMaestroDalmaquelehabíanacompañadodesdeellejanoCoruscant,lacapitalgaláctica,yqueporlotantohabíanaprendidoamanejarunsabledeluz.EnelentrenamientonormaldeunJediestaba,porsupuesto,laenseñanzadelcombateconlaespadaláser,unarmadeenergíadeplasmaemitidadesdelaempuñadura,muydifícildeesgrimirsinlasensibilidadqueotorgalaFuerza.EljovenHightowerssehabíarendidoynoguardabaesperanzasdeversiquierauno,convencidodequenohabíanenLaGranja.SegúnlehabíaexplicadoKi-Dacmu,quenohabíasuperadolaspruebasparaconvertirseenCaballeroJedi,losúnicosquellegaronaposeerelnoblearmafueronelMaestroAlDalmayYemlin,yamboslocedieronalaOrdencomogestosimbólicodesuretiro.DesdeelpuntodevistadeKilian,esonoimpedíaquealmenoselMaestronoconstruyeranuevossablesdeluzenLoome,segurocomoestabadequeeraunadesusnumerosashabilidades.Sinembargo,almenossíconsideraronqueeranecesarioqueaprendieraautilizarlaFuerzacomoguíayconsejeraenelcombate.Acostumbradocomoestabaalbastónyalapica,yaconsejadoporBronx,laevoluciónapropiadaensuestilodeluchaeraadoptarlaelectrovaracomoarmapersonal;unarmafabricadaconelmetalPhrik,elcual,diestramenteforjado,resultabaresistentealossablesdeluz.Ajustandoloscontrolesdelasempuñadurasemitíaimpulsoselectromagnéticosenambosextremoscapacesdeaturdir,infligirheridaseincluso
256
matarsifuerapreciso,loquerequeríaunaafinidadespecialparaevitarauto-lesionarse.Enresumen,cumplíaasumanerarequisitosparecidosalosdeunsabledeluz,loquelehacíaapropiadoparadesarrollarunaafinidadsimbióticaconlaFuerza.ElseñorForte,queeraeltratamientoqueexigíaporrespetoa
quienesnoeranfamiliaresniamigosíntimos,debíadeseraltamenteestimadoenLaGranja,puesfuerecibidoporlaspersonasqueKilianjuzgabacomolasmássabiasdelacomunidad,despuésdelMaestro.Evidentemente,sereferíaalviejoMirlo,alalomestVandiayalithorianoMolowHabhor,loshabitualesprofesoresdelasclases.AquelsingularpersonajeerasenadorporelsectorQuess,dondeseencontrabaelplanetaLoome,yconocióalMaestroDalmaenCoruscantcuandoformópartedeunacomitivadelSenadoquevisitóelTemploJedi.SegúnlecontóKi-Dacmu,elsenadorForteseinteresóporlaorganizacióninternadelaOrdenJedi,ymásaúnporlanaturalezadelaFuerza,detalmaneraqueelMaestrolepidióasistir,comoinvitadoexcepcional,alosDiálogossobrelaCiencia,enloscualesdebatíaapasionadamenteensusescasasintervenciones.FueFortequienpromovióenelSenadoGalácticolaampliacióndeunapartidaeconómicapararealizarestudioscientíficossobrelaFuerza,apoyadoporelAlDalmacomoconsultorexterno.Apesardesusesfuerzos,laproposicióndeleyfueinfructuosapueselcuerpopolíticolarechazódeplanoporhaber«asuntoscomercialesmuchomásurgentes».Y,tambiénhayquedecirlo,trasalgunasdifamacionesdelaFederacióndeComerciodelainfundadasospechadeserunaexcusaparadesviarfondosalTemploJedi.Acusacióndeltodo
257
falsapueslapartidapresupuestariaestaríadestinadaalacreacióndeunacomisiónformadaexclusivamenteporcientíficosdelasuniversidadesmásprestigiosas,yenlacualcolaboraríanvoluntariamentemaestroscuyosgastoslosasumiríaíntegramentelaOrden.Frutodeaquellarelaciónsurgióunasinceraamistadentreel
senadoryelMaestroy,apesardesudisconformidadenmateriapolítica–oquizásprecisamenteporella–,elseñorForteteníapermisoparavisitarLaGranjaacondicióndeguardarelmáximosecretoentornoasuexistencia.Exigenciaquecomprendíayaceptaba,puesélmismoconocíaelvalordeladiscreción.Aquellatarde,ycomoelsenadornosequedaríamasqueuna
noche,debiendovolveraCoruscantalamadrugadadeldíasiguiente,acudierontodoslosresidentesalaulapolivalente,aexcepcióndealgunosdeloslabradoreslomestquerecogíanlasiembra,deunodelosoperariosydeRuufol,cuidadordelosTronadoresCracios.Despuésdeunsilencioinicialdecincominutos,elMaestroDalma,quienhacíadíasqueKiliannosabíanadadeél,presentóalinvitado:–QueridoshermanoshermanadosporlaFuerza,hoycontamos
conelprivilegiodetenerconnosotrosalsenadordenuestrosector,donJano–indicócortésmenteinclinandolevementelacabezahaciaél–,cabezadellinajeForte,unaantiguayrespetadafamiliaconocidaporsercunadediplomáticos,políticosyjuristas.ElsenadorprovienedeunavisitaoficialalplanetaOldMankoo,sumidaenundesastreeconómico,trayendonoticiasquepodríanserelgermendeacontecimientosposteriores.NodebemosolvidarqueformamospartedeunaGalaxiallenade
258
viday,aunquehemosdecididoretirarnosdelasexperienciascomunesparacentrarnuestramenteenlaFuerza,nopodemosdescuidaranuestrossemejantes.Muchosdelospresentesseinclinaronasuvez,amodode
saludo.–Muchasgracias,miqueridoamigo–correspondióelsenador,
conunavozrebosantedeenergíaynervio,tantoqueinclusopodíaresultarligeramenteincómoda–.Esunhonorencontrarmeentrefilósofosypensadores,dondepodemoshablarcontotallibertadysinmiedoalaverdad,pueslaverdadnoslibradelaconfusiónigualqueelagualimpianuestrocuerpo.«Menudoaburrimientovaaseresto»,pensóKilian.–Lasnoticiasquetraigosondesdeluegopreocupantes–
continuó–.DurantelosúltimosañoshansurgidovocescontrariasalaRepúblicaGaláctica,sistemasconclarossentimientosdisidentes,pormotivospolíticosoeconómicos.DesdelainvasióndeNaboo,algunostambiéncreenquelaRepúblicanoserácapazdedefenderloscontraunapotenciabeligerante.Aquellafuelasegundavezenpocotiempoqueunafuerzamilitarizadaamenazólapaz,apesardequetantoenelConflictoHiperespacialdeStarkcomoeneldeNabooserestablecieraelorden.–ConfiemosenlaOrdenJedi.Hanconseguidomantenerlapaz
desdeladesmilitarizacióndelaReformadeRuusan–señalóMirlo.–ConfíoenlaOrdenJedi;comocuerpopolicialdela
Repúblicasabenhacersutrabajo–laclasificaciónquehizonoparecióserdelagradodealgunosdelospresentes,salvoa
259
Yemlin,cuyasonrisaledelataba–.Perolainvasiónpusodemanifiestoloqueesobvio:laRepúblicanotienefuerzasarmadasparadefendersedeunejércitoenemigo.–SiseprodujoladesmantelacióndelEjércitoylaFlotadela
RepúblicafueporquelaGalaxiapadecióduranteunmilenioelhorrordelasGuerrasSith–dijoBronx,sorprendiendoconsuintervención–.FuetalelimpactoemocionalysussecuelasquetraslavictoriadelosJedinacióunsentimientocomunitarioderechazoalaguerra.–Unatomadeconcienciadelasinrazóndelaviolencia–dijo
elMaestroDalma.–Laviolenciaesunacondicióndetodoslosseres,uninstinto
desupervivencia–respondióelsenador.–Hum,humm,noenalgunasespecies–apuntóelithoriano
MolowHabhor,cuyarazaerapacifistadadasuespecialsensibilidadconlanaturaleza.–Alospartidariosdevolveraformarunaarmadanoles
costarámuchoconseguirnuevosapoyos–añadióBronx.–¿Peroentoncesvaahaberguerra?–preguntóKi-Dacmu.Kilianempatizóconelinterésdelacereanaporlasnoticiasdel
exterior.Algoparecidolesucedíaaél.LasnovedadesdelaGalaxiaeranunsoplodeairefrescoquelehacíaolvidarlosproblemasdesuinstrucción.Sinembargo,seguíalaactitudobservadoraquelehabíaenseñadoCosharTeelk.–LaOrdenJedilaevitarámedianteladiplomacia–contestó
Tila,lajovenestudiantelomestquetomabaapuntesdetodo.–Aúnesprematuroparahacerciertasafirmaciones–recondujo
260
Mirlo–.¿Senador?–Entiemposdecrisislosacontecimientossesuceden
vertiginosamente.Siqueremosresolverlosefectos,antesnecesitamosconocerlascausasparapodercorregirloserroresdeorigen.Sino,unosacontecimientosconduciránaotrosynosdejaremosarrastrarporellos.Elmovimientosecesionista,agrupadoyconsolidadotraseldiscursodelCondeDooku,amenazaconabandonarlaRepública.Reciénacabandecomenzarlasnegociaciones,peroalgunossistemasyalovencomoinevitable.Elmiedoaquealsepararseseconviertanenunaamenazamilitarhaabiertoasuvezeldebatesobrelanecesidaddedisponerdeunejércitopropio.Perohayalgomuchomásgravequeestáocurriendoyquepocossenadoressehanpercatadodesuimportancia,yeslaprolongaciónenelcargodelCanciller«mientrasdurelacrisis».ElCancillerSupremoPalpatine,cuyomandatoacababaahoray,segúnlasleyesdelaRepúblicadebíaabandonar,continúaenelpuestobajoelpretextodecontinuar«eldiálogo».–¿Quétieneesodemalo?–preguntóKi-Dacmu–.Sieselque
mejorconocelasituaciónmejorquecontinúe.Esunasituaciónexcepcional.HayriesgoderupturadelaRepública.–ElverdaderoproblemaesqueelSenadolepermitecontinuar
indefinidamente,supuestamentehastaqueterminelacrisis,perorealmentehastaqueelpropioPalpatinelodecida.¡HaconseguidoanularlarenovacióndelaCancillería!–Noloentiendo–admitióTila–.Sudeberestrabajarparala
República.ElSenadolehaconfiadolaresolucióndelacrisisyrenunciarácuandofinalice.
261
–Porfavor,pensemosantesdehablar–larespuestadelsenadorenrojecióelrosadorostrodeTila–.¿Porquédebemosponernuestrodestinoenmanosdeunapersonabasándonossóloenlaconfianza,sincontrolalguno?¡Esdeingenuos!¿Quiénnosaseguraquenoloutilizaráparasatisfacersupropiaambición?Inclusoaunquefueralapersonamasbondadosadelagalaxia,quenoloespormuybienqueloaparente,¿cómopodremosobligarleaquedejeelpuestosiconsideraraquedebeconservarlo«pornuestrobien»?AunquetuvieraalamayoríadelSenadoencontra,yanoesposiblerevocarlodirectamentedesucargo.Primerohabríaquederogarlanuevaley.–Entiemposdenecesidad–intervinoBronx–,latomade
decisionesesmuchomásrápidayeficienteconungobiernofuerte,nodependientedelossenadores.LacancilleríaeradébilaldependerdelSenadoGaláctico.Lasasambleasseeternizabanconinnumerablesturnosdepreguntas,requerimientosyexplicaciones.Cuandohayquedarrespuestasalosseparatistasnosepuedeperdereltiempovotando.Heoídoqueinclusoyahayatentadosaislados.–Esciertoquelacancilleríaeradébil:tenemosunsistemaque
fomentagobiernosdébilesylentos,peroesonosesolucionadándolepoderesalCancillerSupremo…–SedemostróenlainvasióndeNaboo–interrumpióBronx.Kilianestabainteresadoenlalíneaargumentaldelmercenario.
Enlosmesespasadosnuncahabíahechomenciónalgunaalapolítica,peroparecíasaberdeltema.Seguroque,comoex-capitándeunacompañíademercenarios,conocíabienlosacontecimientosgraciasasusconocimientosbélicos.CuandoocurriólainvasiónKilianteníadiezañosyaquelloeramuy
262
lejanoparaél.–Elcancillerpredecesor,FinisValorum–continuóBronx–,fue
destituidoporunamocióndecensuraratificadaporelSenado.FuelaReinaAmidaladeNabooquienlapropuso,apenasunaadolescente,perovaliente,quesearriesgóaeludirelbloqueodelaFederacióndeComerciopararogarayudaalaRepública.AllípudoconstatarlainutilidaddelSenadoylacorrupcióndelosburócratas.UnaReinalealasupueblo,queenvezdequedarseasalvoenlaCapitalGaláctica,volvióasuplanetaaliderarlaresistenciayexpulsaralosinvasores.–Asíes–confirmóForte–.Ymealegroquemencioneeltema,
porquerevelólasintencionesdePalpatine.Parasabercómosecomportaráunapersonaenelpoderbastaconobservarcómoconsigueaccederaél.¿QuiensalióelegidotraslamocióndecensuradeFinisValorum?Curiosamente,elmismosenadorporNaboodeaquelentonces,elmismoPalpatine,quienprometióllevaralaFederacióndeComercioalostribunalesyacabarconlacorrupción.Cosaquenohizo.–Esonoesmalo,¿no?–preguntólajovenTila–.¿Noesjusto
queelsenadorporNaboo,lavíctimadelaFederacióndeComercio,fueraelnuevoCancillerSupremo?¿NodemuestraesoquelaRepúblicatieneunabasesólida,quedefiendelosvaloresdejusticiaypaz?–SihayquerevocarelvotodeconfianzadeunCanciller,que
seaporquenocumpleconlosinteresesdelaRepública,oporquedemuestreincompetenciaparamantenerseenelcargo.Sihayquenombrarunonuevo,queseaquienpuedaresolverlosproblemasqueselerequieren,noporsimpatíaporlasituacióndesupueblo.
263
–DesdeluegoquenoleguardáisconfianzaalgunaaPalpatine–comentóBronx.–NosoypartidariodelmecanismodeeleccióndelCanciller
Supremo,queesdiferente.Perolleváisrazón,nuncamefiédeél.Desdelosdiecinueveañoshededicadomividaalapolíticaylaheestudiadoconprofundidad,yospuedoconfesaravosotros,misamigos,quelamocióndecensurafueunaideaquePalpatinemetióenlacabezadesuingenuaReinaconelfindehacerseconlaCancillería.–NotengointerésalgunoendefenderaPalpatine,aValorum,
oacualquierotro–aBronxnolegustabanlospolíticos,ytampocoleimportabalaopiniónqueelseñorFortepudieratenerdeél–.¿Peronoseríalógicoquesisuplanetafueinvadido,PalpatinesugirieraladestitucióndeValorumalaReinaAmidala?¿NofuelaincompetenciadeValorumlarazóndequenopudieraresolverlainvasión,ynolasambicionespersonalesdelsenador?–Acabáisdedecirquesialguiendemuestraincompetenciase
lepuederevocardelcargo–lerecordóKi-Dacmu.–SilaReinadecidióvolveraNaboo–respondióelsenador–,
fueporquepudocomprobarconsuspropiosojosquelaRepúblicaGalácticanoera,nies,lademocraciaquecreía–Ki-Dacmuserevolvióensuasiento–.AmidalasuplicóayudaalaCámara,yacambiofueacusadaporlaFederacióndeComerciodementiralSenado,apoyadosporladelegacióndeMalastare.ConosinlaayudadelentoncessenadorPalpatine,sepercatódelosdefectosdelaRepública:lalentitudenlatomadedecisiones,ladebilidaddelgobiernoylacorrupción.Sufrustracióndebiósertremenda.Lapobremuchachaproveníade
264
unmundopacíficodondesushabitantespuedenelegiralaReinaeneleccionesdirectas,aunqueseaabsurdollamarmonarcaaunJefedeEstadoelegidoenlasurnas.Acontinuaciónsorprendeatodoslossenadoresconlamocióndecensura,yseinicianlostrámitesparaaprobarladestituciónyelegirunnuevoCanciller,loqueaparcasupeticióndesocorroaNaboo.Siqueríarapidezobtienetodolocontrario,nopodíahaberoptadoporuncaminomáslento.Podemosexcusarlaporsuinocenciaeinexperiencia;afindecuentasnoconocíaelfuncionamientodelapolíticaenCoruscant.Perosudelegadosíladominaba.PalpatinesabíaqueunamocióndecensuraparalizaríalaCancillería.Yquécasualidad:¡alpocoleproponencomocandidato!Aprovechóunasituacióndeconflictoyjugóbiensuscartasparasatisfacersuambiciónpersonal:convertirseenelnuevoCanciller.–Perosussospechassonterribles–comentóelpacífico
MolowHabhor–.¡Erasupropioplanetaelquefueinvadido!¡Supueblo!–Esterrible,enefecto.Fueunatraición–respondió.–Loveofactible–afirmóBronx,trasreflexionarlo–.Hevisto
tejemanejesparecidosenmietapamercenaria;personajesdelamismacalañacontrataronamicompañíaparaprovocarguerraslocales,inclusomeavergüenzaconfesarquecolaboramosenalgunaocasión.EralaprimeravezqueKilianoíaasuinstructorhablar
abiertamentedesuvidapasada.ParecíaquelaspalabrasdeFortehabíanescarbadoenunrecónditolugarqueguardabacelosamenteensuinterior.–¡Perotodoesosonconjeturas!–reprochóKi-Dacmual
265
senador.–Conjeturasbienrazonadas–defendióBronx–.Eslaambición
depoder.–¡Exacto!–confirmóelsenador–.Yloconfirmaelhechode
queahoraseaferrealacancillería,aprovechandounnuevoconflicto,lacrisisseparatista.Nosepuedeentenderlapolíticasinocomprendemosqueeslacienciadelpoder,delaluchaporelpoder,delquequiereconservarloydelquequierearrebatarlo.–¡Nopuedoadmitirlo!–exclamóKi-Dacmualterada–.La
RepúblicaGalácticasefundamentaenlosvaloresdejusticia,pazydemocracia.¡Noeneldeseodepoder!–Convienequenonosdejemosdominarpornuestraspasiones
eideologíasporquenospuedencegar–intervinoelMaestroDalma–.Siqueremosalcanzarlaverdad,tendremosquehacerunanálisispaciente.Sidescubrimosqueaquelloenloquecreíamosnoseajustaanuestrosvalores,nodebemosnitenermiedonisentirnosdecepcionados,puesnoshaliberadodenuestraerróneavisión.Denohaberlodescubiertoseguiríamosengañadoscomoesclavosquesecreenlibres.Sinuestrosvaloressoncorrectos,elijamoslavíajusta.Ysiloqueserevelacomoequivocadosonlospropiosvalores,olacomprensiónquetenemosdeellos,recojámonosennosotrosmismosparameditarsobreello,pueselsentimientodevacíopuedeserungolpemuyduroyhayquetenercuidado.Buscadlaguíadequienyahacruzadoeseabismo,porqueinclusolosmássabiosMaestrosJedicayeronenelReversoTenebroso,alverderrumbadoslospilaresenlosqueseapoyabasufilosofía.–Nopodríaestarmásdeacuerdo–continuóelsenadorForte–,
266
exceptoenqueesmipasiónporlalibertadlaquemuevemilucha.Peroalapasiónladebesujetarlarazón,reconduciéndolaparaquelaacciónseainteligente.Porqueunapasióndescontroladanosempujaaldesastre.–Algunospiensanquequiennosientepasiónnoestávivo–
dijoelMaestro–.Esaconclusiónpuedeestarinducidaporlafaltadeenergíadelosabúlicos,encontraposiciónalosapasionados,queladerrochan.Quiennoledominalapasión,perotampocohacaídoenlaapatía,viveplenamenteydirigesudestino,puesningunapasiónviveporél,utilizandolaenergíaqueesprecisaparacadaacción.Larazónesútilparaalcanzarelequilibrio,dondeyanohayluchaentrelarazónylapasión.AquellosquesiguenelcaminodelaFuerzadebenvigilaratentamentesuspasiones,puesesunsentimientoque,comolairaoelmiedo,llevanalosextremos,yestosllevanalReversoTenebroso.–Sí,Maestro–contestóKi-Dacmu–.Perdonad,senador,por
dejarmellevarpormiímpetu.AunqueabandonéelTemploJedi,siempredefenderéalaOrden,ylaOrdensirvealaRepública.Kiliansintiósimpatíaporlacereana.Hastaentoncesnole
prestabaatenciónporqueleparecíaunasabiondaquelegustabapresumirdesímisma.Hoydescubriósupequeñarebeldíaanteelsenador.–Nohaynadadequédisculparse,señorita–dijoForte–.
Comprendoqueseindigne,perolaindignaciónnosirvealaacción.Laprudenciasí.Quienseindignaysequedaenlaprotesta,solopidejusticiaalpoderosoqueescausadesusmales.Lamayorpartedelaspersonasnoquierenlalibertad,tansólounamobondadoso.Elprudentesabecuandoesperary
267
cuandoactuar.Ycuandohayqueactuar,actúa.Asuntodiferenteesqueustedes,queestánaprendiendoausaresamisteriosaenergíaqueeslaFuerza,debantenercuidadoporlospeligrosqueconlleva.Yo,comonosémanejarlanitengoaptitudparaello,mepuedopermitirtenerpasiones.¡Ylastengo!Lasrisasllenaronlasalaantelarotundidaddelaafirmación.
InclusolajovenTila,quesehabíaquedadoapartadaensurincón,sesumóaladistensióngeneral.–Entonces…–retomóeltemaKi-Dacmumásrelajada–,usted
nocreequelaRepúblicaGalácticadefiendalosvaloresdepazyjusticia,sinoquetansoloesunaluchadepoder.–Lapaz,lajusticia,laigualdad,lalibertad,ensuma,los
valores,sondefendidosporlosseresquecreenenellos.Otrosdefiendenlosdisvalores:laambición,lamentira,faltaralapalabradada,lariquezayelprivilegio.Sonlosdelsegundotipolosquesemuerenporgobernarplanetaso,mejoraún,sistemasestelares,yalosquepocolesimporta,porejemplo,queNaboofueraocupada.Deseancontrolarlasleyesparasulucropersonal.Loscargoslosatraenamillares;alosmásavariciosos,losmásvanidososylosmássinvergüenzas.Gentesinescrúpuloalguno,perolosuficientementeastutoscomoparaocultarloasupúblico.–Poresodebemoselegiralosdelprimertipo–saltóTila,
gesticulandoconlasmanosloqueleparecíaevidente–,ynosertanirresponsablesdeencumbraralossegundos.–Sincontroldelpodernosirveparanada–contestóForte–.
Aceptemoselsupuestodequetenemosalmásbondadosodelossereseinclusoqueescompetenteenelcargo.¿Quiennos
268
aseguraqueelsiguienteloharábien,quenosecorromperá,quenoabusarádelcargo?¿Oinclusoquenoloejerceráencontradelavoluntaddequieneslohanpuestoahí?LaGalaxianoserálibredesuspropiosgobernantessilosquevivimosenellanopodemoscontrolarlos.–Creoqueseríamejorquenosexplicarácómofuncionala
República–solicitóMirlo.–Deacuerdo.LaRepública…–hizounapausaparaordenar
suspensamientos–,naciócomounaalianzaeconómicaydeprotecciónmutuadelosmundosdelnúcleo,quesefueampliandoconcentenaresdenuevossistemasestelares.EnlaConstituciónGalácticasefirmaronlascompetenciasquetendríalaRepública,entrelascualessedestacalaregulacióndelcomerciogaláctico,lastasasalasrutascomerciales,eltratadodeprotección,etc.Todoloquenoestéexplícitamentepuestoenellaescompetenciadecadaplaneta.Nadamás.Losplanetasylossistemasmantienensusoberanía,ytienenlasleyesquequierensiempreycuandonoseinmiscuyanenlopactado.DeahíquelasleyesmedioambientalesdeIthor–elsenadormiróaMolowHabhor–seantanestrictasquenosepermitalaconstrucciónensusuperficie,paranodañarlo,mientrasqueCoruscantestácompletamenteedificadaylasleyesque«protegen»sumedioambientesonirrisorias.Porlotanto,laRepúblicaesunaconfederacióndeplanetasysistemas,ycadaunodeellostienesuspropiosintereses.Tenedencuentaque,comocadamundoesautónomoysoberano,haymonarquías,repúblicas,sistemascomunitarioseinclusodictaduras.Noesdeextrañarqueenunaconfederaciónhayansistemasquequieranmarcharse;noquierenquesupolíticaladirijandesde
269
Coruscant.–Sinembargo–intervinoBronx–,notodoeseconomía.Existe
laclausuladelosderechosdelossintientes,quedeclaraquetodoslosseresinteligentessonconsideradosigualesydebensertratadoscomotales,prohibiendoexpresamentelaesclavitud.ElmercenarioAlecBrounsapier–aliasBronx–,estabasiendo
unacajadesorpresasparaKilian.NoseimaginabaquesehubieraleídolaCartaMagnadelaRepública.–Esdelaspocasrestriccionesquedebenrespetartodoslos
sistemas.NingúnserdeunmundodelaRepúblicapodráseresclavizado,independientementedelaraza.Laleydebetratarlosatodosporigual,perolaleydelaRepública,porquesienunmundogobiernalatiraníaesimposiblequeasushabitantesselestrateporigualensupropioplaneta.SeráasíantecualquierasuntoqueseacompetenciadelaRepública,daigualqueprovengandeAlderaanodeNaboo,queseangamorreanos,moncalamariohumanos.–Sihayprácticamentedetodo,entoncescadaunosolose
preocuparáporlosuyo–dijoMirlo–,ynadiedefenderáelinterésgeneral.NomeextrañaladebilidaddelaRepública;bastóunúnicoplanetaparatumbaralCancillerSupremo.–Losgobiernosnosondébilesporquecadasenadordefienda
losinteresesdesusector,sinoporqueelCancillerSupremoeselegidoporelSenado.BastaconquehayaunproblemaquedividaalSenadoendosparaquesevotenmocionesdecensuracadavezqueelbandominoritarioseconvierteenmayoritario.YsonvariaslasregulacionesquepolarizanelSenado:lastasassobrelosterritoriosdelbordeexterior,eldescubrimientodeuna
270
nuevarutahiperespacial,etc..Cadacoalicióndesenadoresquerráqueseapliquenlasleyesensupropiobeneficio:loscorellianosquelaregulacióndelaslíneasdetransportefavorezcaalaCorporaciónHightowers–Kilianalzólacabezaalescucharelapellidodesulinaje–,oquesecomprenlasnavesconsularesalaIngenieraCorelliana;elplanetaRendillipromoverálaadquisicióndesusmotoresestelares,etc.SielCancillerSupremoeselegidoporelSenadoentonceslesdebeobedienciao,mejordicho,esuntíteredelacoaliciónquelogremantenerleenlaCancillería.EnelasuntodeNabooelSenadosededicóadebatirsielbloqueoeralegalono.EraimposiblequeelCancilleractuaraconceleridadporquecualquierrespuestadebíaconsultarlaconlossenadoresamenosquequisieraperdersupuesto.¿YquéhacelaFederacióndeComerciomientraselSenadohabla?Invadirelplaneta.¿Resultado?Gobiernosdébiles,lentoseineficaces.–Peroestonosiemprehasidoasí–replicóKi-Dacmu–.Enel
pasadolaRepúblicaerafuerte.–Sí,hastahacemilaños,antesdelaReformadeRuusan–le
respondióelsenador–.Veréis,laRepúblicasefundóenlosmundosdelnúcleoyalolargodesuhistoriafueexpandiéndoseporlasregionesquetodosconocéis.Sinembargo,losmiembrosfundadoresnuncaquisieronperderrepresentaciónsegúnseampliabaelSenadoconlasnuevasincorporaciones.PoresolasregionesdelosMundosdelNúcleoydelasColoniassiempretuvieronmayorinfluencia,inclusounsenadorporplaneta,mientrasquelasregionesmásalejadasdelcentrogaláctico,comoelBordeMedioolosTerritoriosdelBordeExterior,juntabanunsenadorporsector,queabarcabaatodossus
271
sistemasestelares.Sindudaoriginabagobiernosfuertesyestablestotalmentedecantadosalasregionesinternas.DespuésdelasinterminablesguerrasSith,dondelosJedicedieronvoluntariamentesupodertraslavictoria,elCancillerSupremoTarsusplanificóarreglarelhistóricodesajusteenlarepresentacióndelosdelegados.Pensóqueconelloeliminabalaaplastantemayoríadelossectorescentrales,yquetambiénsolucionaríalacorrupcióninterna.Lamedidaeranecesaria,perosuimplementaciónnoseresolvióbien.LosMundosdelNúcleoydelasColoniasnoestabandispuestosaceder,yaunqueenelrestodelaGalaxiasereagruparonlossistemasestelaresensectoresdeaproximadamentelamismapoblación,conunsenadorporsector,algunosdelosmundosdelnúcleomantuvieronelsuyopropiooseunieron.Perdieronfuerza,peronomucha.Desdeentonces,siglotrassiglo,sehanidoincrementandolastensiones,sobretodoentrelasregionescentralesylasexteriores,decantándoselasintermediasaunooaotrosegúnelmomento.Porsifuerapoco,tenemoslosinteresesparticularesdeaquellosmundosque,poralbergarunaespecieinteligenteúnica,ounaentidadculturalirrepetible,seleshaconcedidounsenadorpropio.Omuchomásgrave,alserelcapitalismoelejecentraldelaRepública,llegamosalaaberracióndequelasgrandescorporaciones,comolaFederacióndeComercioolaTecno-Unión,disponíandesuspropiosdelegados.Afortunadamenteyanoestán,sehanunidoalosseparatistas.Todosestosmotivosexplicanlarazónporlaquelasdisputassonfrecuentes,duraderas,yagotadoras.ElCancillerSupremoyla«cohorte»deburócratasseplieganalosinteresesdelasdistintasfaccionespolíticas,ytodospresionanparaqueelórganoejecutivosesubordineallegislativo.De
272
gobiernosfuertesperoinjustossepasaronadébileseineficientes.EnelcasodePalpatine,lológicoesquebastaraconqueperdieraunpocolaconfianzarecibidaparaquecualquierapresentaraotramoción.Algoquepodríahabersucedidoencuantosedemostróquenopodíaacabarconlacorrupción;oencuantosevolvieranapolarizarlosinteresesdelSenado.Losorprendenteesquenosucedió.Sigueenelcargomásalládellímitepermitido.Esunhombreconcarácterquehademostradohabilidadparasatisfaceramuchos,bajopromesasypactos.–Sicuandohaygobiernosfuertesseprimanunasregionesen
detrimentodeotras,ysitienensimilarrepresentatividadlasdesavenenciasseeternizanylosgobiernossondébiles.¿Quésoluciónhay?–preguntóBronx–.Porqueobviamentedescartalasoluciónactual:concederunpodertemporalalCanciller.–Esmuyfácil:queelCancillerSupremonoseaelegidoporel
Senado–afirmócontranquilidadelsenador–,sinoporlosciudadanosdelaRepública.Separarlaeleccióndelórganoejecutivodellegislativo.Asílosdelegadossecentranenaprobarlasleyes,ynoenaplicarlas.QueseencargueelCancillerdeeso.EsolepermitiríaresponderalosexcesosdelosseparatistassinconsultaralSenado,relegandoaésteelfuturodelaRepública.Perosupuestodependeríadelosciudadanos.Sisesobrepasaraloecharían.EntonceselCancillertendríafuerzaparacontrolaralosburócratas,queestaránobligadosaobedecerloaélynoalasfaccionespolíticas.Perono,encambiodeeso,¡elSenadocedesupoder!–Comohombredeacciónnopuedoestarmásqueconforme
consupropuesta–dijoelmercenario.–¿PeroquiéncontrolaríaalCancillerSupremo?–dijoMirlo–.
273
SiesindependientedelSenado,¿quéleimpideutilizarsupoder?SihoyendíaelSenadoeligealCanciller,esparatenerlecontrolado,aunqueesogenereotraseriedeproblemas.Kilianintentabahilvanartodosloshilos.Nuncasehabía
interesadoporlapolítica,perohabíavistodecercalosintentosdesutíoGarekdeinfluenciarenelgobiernodeCorellia;cuandonoladeCoruscant.ElsenadorFortelehabíaabiertounnuevomundodeposibilidades,perotambiénrecordabalasenseñanzasdeCosharTeelk:«Kilian,comocónsulmuchasvecesdeboacudirasolucionar
disputasentrelosmiembrosdelaRepública.Cuandoladiplomaciatieneéxitopuedesermuygratificante,tantocomodecepcionantesinoseavienenalacuerdo.Perotencuidado,lapolíticapuedeabsorbernuestrasenergíashastaelpuntodeobsesionarnosconella.Proyectamosnuestrosidealesdejusticiaenlasinstitucionesycuandoestasnorespondenanuestrasexpectativasnossublevamosyqueremoscambiarlas.Sibuscaslajusticiafueradetinuncapodrásalcanzarla.Másbienconcéntrateenserjusto,enactuarjustamente».–ElCancillersólopodráaplicarlasleyesquedicteelSenado–
respondióelsenador–,ylaCorteSuprema,quenodebeserelegidaporningunodelosotrosdos,vigilaráelcumplimientodelasmismas.SielSenadoapruebapresupuestosparaconstruirunnuevoespaciopuertoorbitalenlavíaHydian,losburócratasbuscaránelplanetaidóneo,ylostribunalesactuaránsisedescubrequelaCorporaciónHightowersloshasobornadoparaquebeneficieasuslíneashiperespaciales.Kilianseextrañó,eralasegundavezquenombrabaala
compañíadesufamilia,ytodoslosresidentesdeLaGranja
274
sabíanquienera.Mirófijamentealsenador,buscandoalgunaseñalensusojosquedesvelaranelporqué.ComoelseñorForteseconcentrabaenMirloylosqueteníaalrededor,intentósondearleparaleersuspensamientos.EraunahabilidadqueMirlonolehabíaenseñado,peroteníaciertasolturanatural.LasdefensasmentalesdelseñorForteeranconsiderables;sabíaqueeradifícilconmentesdisciplinadas,aunquenoestuvieranentrenadasenlaFuerza.Lasmentesinteligenteseinstruidaseranespecialmenteresistentes.Relajósurespiración,cerrólosojosyenfocósumenteenelsenador,percibiendosugrancapacidaddeconcentración.Noeraunhombrequesedistrajeraconotrospensamientos,perdiendosulíneaargumentativaysaltandodetemaentemasegúnrelacionabaconceptos.ElseñorFortemanteníalaatenciónensudiscurso,porloqueKiliannoeracapazdeahondarconmayorprofundidad.Escuchabaensumentelaspalabrasquepronunciaba,alunísono,telepáticayauditivamente.Alpersistirensuintento,elsenadordejódehablarunossegundos,llevándoseunamanoalacabezacomosituvieraunligerodolordecabeza.Kiliansintióquealguienletomabasuavementedelamano,rompiendosuconcentración.AbriólosojosyvioaVandia,lacocineralomest,quienlecogíacariñosamentelamano,comounamadreconsuhijo.LamiradafurtivaquelededicóMirlodecíaotracosa:«hablaremosdeestodespués».–Disculpad–prosiguióelsenador,recuperándosesin
percatarsedeloocurrido–,decíaquesevigilanmutuamente,yasítodospodemosdormirtranquilos.SisedescubrequeelCancillerseexcedeensusfunciones,losciudadanospodránconvocarnuevaselecciones.Sisedescubrequeunsenador
275
aceptaunsobornosearriesgaaserjuzgadoenlostribunalesyaquesusectorledestituyadeinmediato,remplazándoleporunsustituto.Kiliandecidióintervenir,probandootraestrategia.–Estamedidaqueustedproponenosólofavorecelafortaleza
delgobierno.Sileheentendidobien,tambiénacabaríaconelproblemadelacorrupción.QueríaaveriguarquésabíaFortedelaCorporación
Hightowersyporquélaponíacomoejemplo.Elsenadorinterrumpiósudisertaciónysegiróparaprestarleatención.Ki-DacmumiróaKilianmolesta,quizásporquelerestabaprotagonismo;Yemlinsonreía,enseñaldeapoyo;Vandiaretiródiscretamentesumano.Losdemásescuchaban.–Quierodecir–continuóKilian–,quesilosdelegadosyano
sonlosquenombranalCanciller,nopodránpresionaraesteparaqueinstaleeseespaciopuertoenCorellia.Enlasituaciónactual,siyofuerasenadorporCorellialediríaalCancillerquequierogastarelpresupuestoenmiplaneta,osinonolevotarélapróximavez.QuizáslaCorporaciónHightowerslosobornaríaigualmente,peroyaseríaunacorrupciónindividual,noalgopropiodelasreglasdeljuego.Elsenadorselequedómirandounossegundos,sinqueKilian
atisbaraquéestaríapensando.Forte,sabedordequeletocabaresponder,respondió:–Efectivamente,jovenHightowers.«Dudaresuelta,estesabequiensoy»,pensópreocupadopor
lasimplicacionesfuturas.SielMaestroconfiabaenladiscrecióndelsenadorparanorevelarlalocalizacióndeLaGranja,
276
tampocodesvelaríalaidentidaddesushabitantes.Peroladeducciónnodisminuíasuinquietud.ElbrazodesutíoGarekeralargo,yteníarecursossuficientesparahacerhablaraunviejosenador.Cuantasmenospersonassupierandesuparaderomejor.¿Podríaconfiarenél?EnelrostrodeBronxadvirtióelmismorecelo.NoasíeneldelMaestroyenMirlo.–¿Meconoce?–Porsupuesto,eslavivaimagendesumadre–elcorazónde
Kilianseaceleró–.Parasersinceros,yasupedeustedenCoruscantatravésdelcaballeroCosharTeelk.Mehasorprendidoverleaquí,enLoome.NosabíaqueeraestudiantedeLaGranja;lecreíaenelTemplo.–Despuéspodránhablarprivadamente–intervinoelMaestro–.
PuedequeelseñorHightowersquierahacerlealgunaspreguntas,senador.–¡Claroquequieropreguntar!–exclamóKilian.–Seráunplacer–dijosonriendo–.Laconclusióndelseñor
Hightowersesacertada.Además,seríanlosciudadanoslosquepodríanrevocaralCanciller,noelSenado.–Loquenoentiendo–siguióKilian–,escomotodoestonoha
estalladoantes.SilaorganizacióndelaRepúblicaestannefastaporquéhatardadomilañosentriunfarlacodiciaylaavidez.–Tambiénhepensadomuchoeneso–reconocióForte–.Lo
lógicoesqueenmenosdeunmilenioelsistemacayeraporsupropiopeso,peroesonohaocurrido.Loatribuyoadosfactores:anivelpolíticoporqueexistenmuchosplanetasdemocráticosoconunaltosentidoético,conunasociedadbasadaenvaloresdejusticia,verdad,honor,lealtad,fraternidad,y,sobretodo,
277
destacaríalibertad.Alderaan,Naboo,Chandrillay,porsupuesto,elvecinosistemaTrevi,dondenací,sonalgunosejemplos.Aestossesumansistemasqueaunquetenganotrasformasdegobierno,susespeciesnativassonpacíficasycompasivas,comolosithorianosolosmoncalamari.Podríachocarqueenalgunosgobiernanlosaristócratas,loquepareceunacontradicción,peronotenemostiempoparaextendernosencadacaso.Endefinitiva,comolosdelegadosdelSenadosonverdaderosrepresentantesdesusistema,traenconsigolosvaloresdelosmismos.–PeroenlaGalaxiatambiénhayoligarquíasycorporativismo
–replicóBronx–.Ellostraeránlosinteresesdesustiranos.–Porsupuesto,poresohaytantosenfrentamientos,perono
siempreconsiguenloquequieren;losinteresesdelosdéspotasnotienenporquécoincidir.–¿Yelsegundomotivo?–preguntóKi-Dacmu.–¡Ah,sí!Elsegundofactorseguroquelescomplacerá.Yalo
mencionédesoslayo–sonrióForte–.LaaptituddiplomáticaypolicialdelaOrdenJedi–lacereanaapretóloslabios,disgustada–.Sí,sí,yaséquenolesplacelaetiqueta,queprefierenhablardeustedesmismoscomoguardianesdelapazylajusticia,peroamimegustallamaralascosasconlaprecisióndemioficio.–LaOrdenJedisirveavaloresmásaltosqueellosmismos,
sirvealaRepública.Noambicionanpoderoriquezas–defendióKi-Dacmu.–Yporesosonexcepcionalesensutrabajocomoembajadores
–respondióelsenador–,evitandodisputasentrelosplanetas,descubriendocomplotscontralaRepública,orespondiendocon
278
elusodelafuerzacuandolasituaciónlorequiere.Normalmentemeopondríaaqueunaorganizaciónmonásticasehicieracargodelmonopoliolegaldelaviolencia,peroveinticincomilañosdeeficaciademostradasonveinticincomilrazonesdepeso.–¡¿Monopoliolegaldelaviolencia?!–exclamaronalunísono
TilayKi-Dacmu,laprimeraasustada;lasegundaconfusa.–Esunadefiniciónacertada–apoyóBronx–.Quienpuedeusar
lafuerzafísicalegalmente,sinserperseguidoporello,tieneelcontrolexclusivo.Porellolasfuerzasdeseguridadplanetariasjuranlealtadyobedienciaasusmundosdeorigen,siendoseveramentecastigadossiincumplensujuramento.EsunhonoryunagranresponsabilidadquelaOrdenJedisealaencargadadeestalabor.–Porfavor,senador–dijoelMaestro–,tenedencuentaque
paranosotroslaOrdenJedirepresentamuchomás:comoOrden,sudeberessalvaguardarlapazylajusticiaenlaGalaxia;comoAcademia,elestudioylaenseñanza;ycomoTemplo,launiónconlaFuerza.–Locomprendo,amigoDalma.Hayalgonecesariamente
científicoenlanaturalezadeloquellamáisFuerzacomoparaconsiderarlaunamerareligión,comopiensanmuchoseneluniverso.Ahorabien,comovosnotenéisunaformaciónjurista,debopartirdelacienciapolítica.Sientosimispalabrashierensensibilidades,peromimaneradellamaralascosasnosonunreproche,sinounaalabanza.LaOrdenutilizalaviolenciasolosiesestrictamentenecesaria,paraprotegeraldébil,sabiendoqueesdeleznableynoalgodignodeadmiración.ElgranaciertodedelegarelsostenimientodelapazalosJediesporqueconsideráisestosvalorescomoverdaderos,ynocomosimples
279
idealescaballerescos.–Bueno,nosotrosnosomosjedi–aclaróKilian–.Oalmenos
esoesloquemedicensiempre.–Deacuerdo–sonrióelsenador–.Paraconcluirreiteraréquela
políticaeslacienciadelpoder.Porquesuesenciaesconquistarloyconservarlo.Quienlotieneintentaráretenerloportodoslosmediosasudisposición.Deahíqueparaquelagalaxiasealibre,lagalaxiadebecontrolaralpoder.Lasalaquedóensilenciounosinstantes,mientrastodos
pensabanenlasúltimaspalabrasdelsenador,hastaqueelMaestrosugiriómeditarunosminutosantesdeproseguir.Kiliannodeseabameditarahora.Sabíaquenoseríamuchotiempo,enconsideraciónconelsenador,quienprobablementenoestabaacostumbrado;quizáscreyeraqueibanareflexionarsobrelaconferencia.Hubierapreferidodarporterminadalaclase.TeníamuchaspreguntasquehacerlealseñorForte.–Podemosvolver–dijoelMaestro,esperandoaquetodoslos
presentessalierandeltrance.Yemlinhabíadesaparecido.–Senador–continuóelMaestro–,leagradecemosmuchosu
presenciayquenoshayaprestadosupreciadotiempoparamostrarnosunavaliosasíntesisdesupensamiento–elseñorForteasintió,enseñaldeagradecimiento–.HequeridoinvitarleparaquepudiéramoscomprenderlaidiosincrasiadelaRepúblicaGaláctica.QuisieracorresponderleenseñándolelavisiónqueseadquieredesdelaFuerza.–Bien,perfecto,adelante–aceptóForte,encantadoconla
idea.
280
–AntescomentóquehayalgocientíficoenlanaturalezadelaFuerza.Diremosquelacienciapodríainvestigarla,estudiarlayllegaraconclusionesreveladoras.Bastaríaconindagarenladirecciónadecuadaycambiaríalaconcepciónmismadelavidaydeluniverso.ElcódigoJedidice:Noexistelamuerte,existelaFuerza.QuienseunealaFuerzaentiendequelamuerteesuncambiodeestado;vivesintemornidrama,ynodejaquegobiernesuvida.–Lamuerteeselfinal,esunacerteza–comentóelsenador–.
Sabiéndolo,¿paraquéangustiarse?Yoestoytranquilo.–Unaserenidaddeespírituencomiable–añadióelMaestro
Dalma–.ParaelseguidordelaFuerzalamuertedacomienzoaunanuevaetapa.Noesunacreenciaquelesirvadeconsuelo,sinounarealidadconstatable.QuienmuererenaceunoconlaFuerza.–¿Cómosepuedeafirmaresto?–replicóForte–Nadieha
vueltodelamuerte.–¿Yporquédeberíavolver?–sonrióelMaestro.–Novolveríaporquenoexistenadadespuésdelamuerte–
prosiguióelsenador–.Elcorazóndejadelatirynolellegaoxígenoalcerebro.Elórganomuereycesalaactividadmental.–PermaneciendolaFuerza,dondesereintegra.–Pongamosquefueraasí.Alnopodercomunicarseconlos
vivossólosepodríasaberunavezmuerto.Esdecir,tendréqueesperaralamuerteparaverlopormimismo.Soypaciente,notengoprisa–sonrióForte–.Sinoescomodice,nisiquierapodrésabersieraciertoofalsoporquenoexistiré.–Sepuedeconstataralcanzandoprecisosestadosvivenciales–
281
dijoelMaestro–,dondeunodejaatrássussentidos,dondeunocomprendelaesenciadelaFuerzaviva.–Yonolohesentido,Maestro–dijoKilian,sintiendosimpatía
porelsenador–,ycreoquemuchosdelospresentestampoco.–Aúnestásaprendiendo,humm,humm–respondióMolow
Habhor–,serequiereunavoluntadperseverante.Práctica.Unamenteapaciguada,fijadaensucentro.–Estoyimpacienteporveradondeconduceestediálogo–el
senadorretomólaconversación.–LaFuerza–continuóelMaestro–,estápresenteentodaslas
cosas,vivasynovivas,coexistiendoenperfectaarmoníaconeluniverso.ElJedipercibeestarealidad,sentimoslaFuerzaennosotros,enlosdemás,enestemomento;sentimossupresenciaenlosanimales,enlasplantas,enlasmontañasyenlosmares;lasentimosenlosplanetas,enlasestrellas,enelespacio.LaFuerzahacecrecerlavidaysenutredeella.Alimentaelsolyguíaalosplanetas.Lamentebuscaasualrededorydice«túeresdiferentedemí,yosoyúnico».ElJedi,alpercibirlaFuerzaentodo,nopuedeconsideraralotrocomoalguiendiferentedeél.Comprendeque,enesencia,soniguales,aunqueloscuerposylasmentesseandistintas.–¿UstedsienteesaFuerzaenmí?–preguntóelsenador,
dirigiéndoseaKilian.Elaludidosesorprendió,sehabíaconvertidoenelcentrode
atención,loqueenelfondolecomplació.Buscóayudaconlamirada:Mirlosemantuvoserio,indiferente;Vandia,queestabaasulado,nodijonada;yMolowHabhoraguardaba.FinalmentemiróalMaestroDalma,quienasintióconlacabeza.Kiliancerró
282
losojosyseolvidódelresto,centrándoseenForte.Leresultomásfácilqueantes.Parecíacomosi,alsolicitarlo,elsenadorlehubieraconcedidopermisoparaentrarensumente.Estavezrespetósuintimidadynotratódeleersuspensamientos.–Sí–contestófinalmente,abriendolosojos–.LaFuerzaestá
entiaunquetúnolapercibas.Elsenadorpasóporaltolafamiliaridaddeltrato,apreciando
susinceridad.–Deberéfiarme–contestóserio–.Siestofueraasí,sihubiera
una,digamos,«energíaunificadora»,cambiaríalaconcepciónquetenemosdenosotrosmismos.DeahíquelosJediveáisalosserescomo«hermanos».–Reconociendoatodoslosserescomoiguales,ningún
servidordelaFuerzadeseamalanadie;seríacomodañarseaunomismo.Noes,endefinitiva,unameranormamoral.Cuandounjediutilizalaviolencianosedejallevarporlaseddesangre.Actúacumpliendoconsudeber,pararestablecerelordenuniversal.Cuandounjediseveobligadoamatarlohaceparaevitarlamuertedeotrosoquelatiraníatriunfe,perosabequeesunactocontranatura.Laadquiridaconscienciaveatodoslosseresdignosdelavida,sinjuiciosdevalor.Ningunoporencimadelotro.–Ladiferenciación–observóelsenadorForte–esunhecho
innegable:hayrazasinteligentesyrazaslimitadas;hayespeciesconfacultadesúnicas,comoelsentidodelaorientacióndelossullustan;culturasprósperasycivilizacionesendecadencia;clasesprivilegiadasycastasmarginadas;haysistemasdesarrolladosymundosprimitivos,aunquelaRepúblicaacorte
283
lasdistancias.–Lanaturalezaesvariadaynumerosa;laFuerzaesunidad–
aclaróelMaestro–.Aquellosqueconocenestaverdadtieneneldeberdemostrarlaatodoelqueestéinteresado.–Eselmismoprincipioquemeaplicoamimismoenlo
político–coincidióelsenador–.Meconsideroobligadoatransmitirmisconocimientos,igualquedeberíahacertodoexpertodeunamateria,seacientífica,culturaloartística.Siempreycuandotengasaptitudesparalaenseñanzaynoquedesenridículo.–LaOrdennodeberíacentrarseúnicamenteenlosseres
sensiblesalaFuerza.AquellosalosquellamamossensiblessimplementenacieronconeldondelaFuerza,perotodospuedenpercibirlaenmayoromenorgrado.MuchaspersonasnosensiblesusanlaFuerzasinsaberlo.Lesacompañaenmomentosdeinspiraciónodenecesidad.SilosseressintieranlaFuerza,lagalaxiaseríaotrabiendistinta,ylapolíticadejaríadeserlacienciadelpoder.–Lapolíticaeslaconquistayconservacióndelpoder–repitió
elsenador–.Entodoslostiemposhuboluchasdepoder.Losprivilegiadosoprimenoseaprovechandelosindefensos.–Losquesecreensuperiores,losquesemuevenporcodicia,o
losquesesientenamenazados,ansíanelpoder:losaristócrataspiensanquelasprebendasdebensersuyasporderechodenacimientoytradición;losmilitaresporlafuerza;losempresariosporcapacidadeinteligencia;ylosobrerosparaevitarserpisoteados.Cadaclasequiereimponersealasdemás.Muchasrevolucionessoniniciadasennombredelalibertadyla
284
igualdadparaquedespuéslosrevolucionarios,alalcanzarelpoder,seconviertanenlosnuevosopresoresycometanotrotipodeinjusticias.QuienvelaFuerzaentodaslascosasnohacedistinciones.Respetatantolavidainteligente,ensusvariadasmanifestaciones,comolaanimalolavegetal.Noexplotalanaturalezadesmesuradamente.–Nosolamentelosjedivenestaconexión–intervinoMolow
Habhor–.Miespecie,losithorianos,sentimoslanaturalezacomounaextensióndenosotrosmismos.Lasuperficiedemimundonatal,Ithor,permanecevirgen.Humm,humm,nosnegamosadañarlaigualquecualquieraevitaríacortarseunamano.Vivimosenlascimasdelosárboleshastaquepudimosvivirenlaórbitaplanetaria.Otrascivilizaciones,inclusohumanas,respetansusecosistemasdecentemente,comoAlderaan,ChandrillayNaboo.–Enesteuniverso–continuóelMaestro–,cadaserpodría
desarrollarlibrementesuspropiascualidades,aportandoloquemejorsabehacer.Losmasaptosparagobernarejerceríansusfuncionescomoservicioalosdemás:losempresariosaportaríanlariquezanecesariaparaelsostenimientodelasociedad,noparalaacumulacióninsaciabledebienes;ysintrabajadoresningunaempresapodríallevarseacabo.Nadierepresentaunaélite,ningunaclaseseencuentraescindida.Lasociedadseríaotra.Dondeelindividuovecompetición,elJedivecooperación.ActúaenarmoníaconelUniversoynoporuninteréspropio.Sufunción,entonces,seríaladeacercarlaFuerzaalosseres.–Utópico–comentóelseñorForte–.Lapruebaesquetras
25.000añosdehistorianuncasehaalcanzadotalgradodeconvivenciaenlaGalaxia.
285
–SalvoenlaOrdenJedi–señalóKi-Dacmu–.Todossusmiembrossedistribuyensegúnsuscualidades.EnlosCuerposdeServicio,todoaquélquenotienelasaptitudesparaCaballeroselereasignasegúnsusaptitudes:alCuerpoMédico,aldeExploradores,aldeEducadoresoaldeAgricultores.Atodosselesconsiderajedi.Algunossonmásaptosparaladiplomaciayotrosparaelcombate.LosmássabiossirvenenlosConsejos.LaOrdenesunejemplovivo,¿verdad?–AlgunospiensanquelaOrdentieneunaorganización
piramidalalestilodelejércitoodeunasecta–respondióAlDalma–.SibienesciertoqueelAltoConsejolideralaOrden,losMaestrosejercenlasfuncionesquelescompetenporserlosmáscapaces,considerándosemerosservidoresdelaRepública,delaOrdenydelaFuerza,reconociendoenlaúltimaelúnicopoderverdaderoenelUniverso.–Escierto–comentóelsenador–quelademocracianopuede
aplicarsesiempre.Seríaabsurdosometeravotación,entrelospilotosdeunaescuadradecazasespaciales,siquierenonoenfrentarseaunCruceroPesado;oentrelosalumnosdelaAcademiaquémateriasimpartir.–Todosquerríandedicarseexclusivamentealsabledeluz–
reconocióKilian,riéndosedesímismo.–Sinembargo,elsenadorFortetienerazónenconsiderar
comoutópicalaconvivenciaentrelasclasesmientraslaOrdennocumplaconlalaborquelecompete–continuóelMaestro–.MientraslosseresnopercibanlaFuerza,aunqueestédentrodesí,seguiránviéndosecomoindividuosseparadosydiferentes.AntiguamentelaOrdenfundabaacademiasrepartidasporlaGalaxia.AcercabanlaFuerzaatodaslascivilizaciones,
286
manteniéndolavivaysensible.Habíaunarelacióndeproximidadentrelosjediylosseres«nosensibles».Hoyendía,conlareclusiónvoluntariaenCoruscant,noshemosalejadodemuchos.LaReformadeRuusannosolodevolvióelpoderalaRepública:preocupadosporlacaídadevariosdiscípulosalreversotenebroso,laOrdencentralizósuorganizaciónenlaCapital,conelpropósitodequelosmaestrospudieranseguirdecercalainstruccióndelosalumnos,conlaesperanzadecorregiratiempocualquiertentaciónalladooscuro.YconellolosJediabandonarongradualmentelosrinconesdelaGalaxia.EnlaactualidadlaOrdenmantieneunarelativainfluenciaenlosMundosdelNúcleoysusproximidades,perdiendopresenciaamedidaquenosdistanciamosdeCoruscant,hastaelpuntodequeenmuchosplanetasdelBordeExteriorconsideranalosjedicomounareliquiadelpasado.O,enelmejordeloscasos,comounalejanainstituciónreligiosaquenadatienequeverconellos.Eranlastreintahorasdelanoche,horaenlaquelosresidentes
seretirabanasushabitaciones,cuandocondujeronaKilianaldespachodelMaestroDalma,quienhablabaprivadamenteconelsenadorJanoForte.Eljovencorellianoestabaimpacienteporlareunión,deseosodesaberdequéconocíaasuspadres.–¡Ah!ElseñorHightowers–exclamóelsenador,Kilian
inclinólacabeza,respetuosamente–.HesolicitadopasarlanocheenLaGranjaypartirmañana,porloquehaytiempoparahablar.
287
–Esunhonorparanosotros–respondióelMaestro,susgrandesojosrojosdurosianostransmitíancalidez–,yunacuriosacoincidenciaparaambos.–Gracias,Maestro–dijoKilian.–Simedisculpan,meretiroamishabitaciones,sehacetarde–
correspondióelMaestroconunasuaveinclinacióndelacabeza.AlDalmasemarchóporlapuertaquedabapasoalas
instanciaspersonalesquenuncahabíavistoKilian.Mirlo,queeraquienlehabíatraídoaldespacho,seretiródiscretamenteporlapuertadelpasillo,dejándolosalaluzdelfuego,puesapesardelacalefaccióncentralizadayautomatizadadeLaGranja,alMaestrolegustabaencenderlaviejachimenea.–Unambienteidóneoparahablardelpasado–comentóel
senador,sonriendoaltiempoqueencendíaunatagarnina–.Oparalasconspiraciones.Kiliansesentónerviosoenelotrosillón,dondeanteshabía
estadoelMaestro,allímismo,charlandoconelsenador.–¿Leapetecealgúnlicor?–preguntóJanoForte.–Hacemuchoquenotomobebidastóxicas–contestóKilian
extrañadoporlaconfianzaconlaqueelsenadordisponíadeldespacho,comosifueraelsuyopropio–,peronolevoyadecirqueno.–Nocreoqueleriñanporunanoche–observóelsenador,
apretandounodelosbotonesdelpanellateraldelreposabrazosizquierdo.Delsueloemergióunmueblebar,entreambossillones,
mostrandovariasbotellas.
288
–ElMaestroesunhombreclásico–dijoelsenadorcomplacido–.Nadadesurtidoresypantallastáctiles.Sírvaseustedmismo.Kiliancogióunacopadecristaldeyimirysesirvióunabuena
medidadelicorgralish,unabebidaquenoprobabadesdequeabandonóTorreAugusta.Saboreóelcálidonéctar,recordandoviejassensacionesquecreíaolvidadas.Apurólacopaylarellenódenuevo,percatándosequenohabíaservidoasu«anfitrión»,quienleobservabaconcuriosidad,casidiríaqueestudiabasucomportamiento.–Misdisculpas–seexcusóKilian–,¿leparecebienelgralisho
prefiereotrolicor?–Elgralishestábien,gracias.Despuésdeserviralsenador,esperóaquedegustaraellicor
verdiazul.ElseñorFortecerróbrevementelosojos,concentradoeneldeleitequeleproducía.Alfinalizarlapausaqueseconcedióasímismo,inicióeltemadeconversaciónporelcualsehabíancitado.–ConocíavuestramadreatravésdesuhermanaRosem
Tevera,unamujerdegranculturayexquisitasensibilidadparaelarte–dijo.–LatíaRosem–confirmóKilian.–LaBellezaesunademisdebilidades–confesóelsenador–,y
elmodernismotardíoYzvequa,delaquevuestratíaesprofundamenteconocedora,unademispasiones.Haráunos…onceañosRosemTevera,queporaquélentoncesaúneraladirectoradelCentroIntergalácticodeArtedeLoronar,organizólaexposicióndearteIzvequoenelTransespacialdeLujo
289
Miranor,querecorríalavíaHydian.Teníatiemposuficientecomoparareservarpasajeenelcrucero,asíquemetrasladéaBrentaalparaembarcar.LaexposiciónqueorganizólaseñoraTeverafuemagnífica:unabrillanteeleccióndelarteIzvequodesdesusorígenesenladinastíaQuonhastasudecadenciadurantelareunificaciónKingâi.Tuvelaoportunidaddedialogarconmuchosartistasyacadémicosdebellasartes,peronadamesatisfizomásquelasveladasquedisfrutéconladirectoradelaexposición.Unamujerinteligenteydistinguida,quememostrósecretosehistoriasdelaculturaIzvequaquedesconocía.Unassemanasdespués,pasadoelecuadordelcrucero,invitóacenarasuhermanamenor,Magda,bastantemásjoven,quelaacompañabaenlaexposiciónmientrassumaridoseencontrabaabsortoensutrabajo;optabaalSenadoGalácticoporCorellia.ConlopocoquemecontóvuestramadreadivinéquevuestropadrenoteníaningunaposibilidadanteGarmBelIblis,suoponente,aquienrespeto.Ytambiénquenoteníamaderaparaserpolítico.–Tengoalgunosrecuerdosdeaquellaépoca.Mipadresiempre
estabafueradecasa–añadióKilian–.Noerafelizconsutrabajo.–Intuyoquefuevuestratíaquieninvitóavuestramadrepara
versiyopodíaaconsejarla,peronoparaquevuestropadreganaralaelección.–¿ParazafarsedelasgarrasdeGarek?–preguntóKilian.–Asíes.Rosemyyonoshicimosrápidamentebuenosamigos,
íntimosamigos,graciasanuestrapasiónporelarte,yyamehabíaconfiadoqueelmatrimoniodesuspadresfueconcertado.
290
–Laverdadesquenomeextraña–admitióKilian,acostumbradoalhacerydeshacerdesutío.–Perdonesisoydemasiadodirecto–sedisculpóelsenador–.
Siselocuentoesporquecreoquemerecesaberlaverdad.Deaquellatendríaustedcuatroocincoaños,eignoroloqueconoceporsímismo.Ahorabien,debieronenamorarsedespués.Sumadrelequeríamucho,puesbuscabalamaneradelibrarsedelosdesigniosdelafamiliacuandopodíahabersesometidoaellos,obteniendoriquezasyprivilegios.Suintegridadlahonra.MagdayRosempretendíanencontraralgúnresquiciolegalqueimpidieraaArnosercandidato.PerosegúnlasleyesdelaRepúblicaGaláctica,haypocasincompatibilidadesparaejercerelpuesto,apartedenohabersidocondenadojudicialmente,quenoeraelcaso.ElrestodependedelalegislaciónCorelliana,queyodesconocía.Detodasmaneras,lesreconfortómivaloracióndelasunto.GarmBelIblisteníaunaampliaexperienciapolíticaenCorellia,mientrasqueArnoeraunreciénllegado,ypormuchodineroquelaCorporaciónempleara,noerarival.GarmBelIblisfue,comoeradeesperar,elvencedor.DadoqueestoyencontradecualquierinjerenciacorporativaenlosasuntosdelSenado,graciasavuestramadreaprovechéparainformarmebiendelcarácterdelseñorGarek.Quevuestropadrenofueraelegidodebiósentarlebastantemalavuestrotío.–¿Conocióamipadre?–preguntóKilian.–Tiempomástardeleviunavez,delejos–respondió–,yno
tuveocasióndehablarconél.Fueelañoenqueterminómicuartomandato.EnTrevilossenadoresnopodemostenermásdosmandatosseguidos,debemosesperarparavolverapresentarnos.VisitéCorelliaporunasuntodiplomático.Pude
291
asistiraundebateentreIblisysupadreArno,quesepresentabaporsegundavez.Sientodecirlo,perofuefácilmentederrotado;noteníapacienciaparasabercuandoutilizarsuscartas.–Noimporta–recordóKilian,haciendomemoriadeaquellos
añosdesuinfancia–.¿Yamimadre?¿Lavolvióaver?–Duranteaquelcrucerocomimosenunpardeocasionesmás.
Enlaúltimaletrajoaustedconsigo.–Recuerdovagamentehaberviajadoenuntransespacial,a
solasconmimadre.–Losiento,apenasleprestéatención.Eraustedmuyinquieto,
comocasitodoslosniños.Yamimeinteresabamáslacompañíadedoshermosasmujeres.–Entoncesmantuvocontactoconmitía–dedujoKilian,
deseosodesabermás.–Quiennoquerríamantenerlo–admitióelseñorForte–.Como
ledije,soyadmiradordelabellezaentodassusfacetas.Eradifícilreunirnosporquenuestrasrespectivasprofesionesocupabangranpartedenuestrotiempo,peroambosestábamosinteresadosennoperderlaamistad.PorellameenterédesudestitucióncomodirectoradelCentrodeArtedeLoronar,antesdequesehicierapúblico.Oficialmentedijeronquerealizóunamalagestióneconómicadelainstitución,algoabsurdoeimposibledecreerparaquienlaconociera.ElsenadorinterrogóconlamiradaaKilian,quiensesintió
intimidado.–Aquellofuealospocosmesesdequevuestropadreperdiera
laseleccionesensusegundointento–añadió,relacionandolossucesos.
292
–¿QuéosdijoRosem?–intentódesviarlaimplícitapregunta.–Nomucho.Fuelaúnicavezquevimiedoensusojos.El
mismoqueahoraveoenlossuyos.Kiliantragósaliva.Queríacontárselo,yaunqueelsenadorera
undesconocido,habíasinceridadensuspalabras.Eraunhombrehonestoaquienrápidamenteseleapreciaba,queriendoinclusohacersemerecedordesuamistad.YsilatíaRosemhabíaentabladoíntimarelación,sentíaquepodíaconfiar.Quiensabesihastapodríaayudarlo.Peronoseatrevía.Habíaalgoensuinteriorqueseloimpedía.Algunosasuntos,sobretodolosdelafamilia,nosonfácilesdehablarabiertamente.–Vuestrotíopuedeserundéspota–dijoelsenador–,perono
creoqueseadelosquehacendañoasupropiafamilia.Noundañofísico.Kilianbebióelrestodelacopadeuntrago,ignorandoelardor
quelebajabaporlagarganta.–Perdonad–elsenadorvolvióadisculparse–.SiRosemnome
lorevelóensumomento,guardemossusecreto.Simeheexcedidoesporsincerapreocupación.Nuncamepidióayuda,peroselahubieraofrecidogustoso,sindudarlo.Vuestrotíonomedaningúnmiedo.Jamáshesentidomiedo,ynoporseruntemerario,sinoporqueelmiedonotienenadaqueofrecerlealhombre.–Megustaríatenervuestraentereza–respondió–.Era…
apenasteníatreceañoscuandosellevaronamispadres.Rellenódenuevolacopa,bebiendolentamente,conunintenso
desazónenelpecho.Perosusojosnoderramabanunasolalágrima,conteniendolairaquesentía.
293
–Nohevueltoaverlosdesdeentonces–continuó–.SoloséquelatíaRosempodíahablarconellos,ocasionalmente,hastaqueesotambiénseacabó.Elsilenciohablóporellos.Kilianabsortoensus
pensamientos,apaciguabasussentimientosconcadasorbodealcohol,sinprisa.Elsenador,respetuoso,aguardaba.–Losencontraré–afirmóeljoven–.Ahoranopuede
dominarme.Ysiseinterponeenmicamino…bueno,soydiestroenciertashabilidades.–Larabianoleayudaráaencontrarlos,nimuchomenosa
liberarlos,siesqueestánrecluidos–aconsejóJanoForte–.¿Acasonoosprevienencontralaira?Antesdebéisaprenderamanejarvuestrasemociones.Necesitaréiscompletarvuestroentrenamientoparaactuarconinteligencia,enelmomentoylugaradecuados.Nodigoquevuestrodeseonoseajusto,perosutíodisponederecursosqueustednotiene:tecnología,hombres,astuciaytodoloqueeldineropuedecomprar,ysabecómoutilizarlos.Tansoloparalocalizarlosnecesitaríaisunplanmeticuloso,bienpreparado.LaFuerzaseríavuestraprincipalventaja,esoescierto,puedequelaúnica,¿peroladomináiscomoloharíauncaballerojedi?–Kiliannegóconlacabeza,consumiradafijaenlasllamasdelachimenea–.EntoncesaprendedlaFuerza.Yonolaentiendo,notengoesacualidad.Peroustedsí.–Mellevaríaaños.–Solotendréisposibilidadessisabéisutilizarla.–Habláiscomounjedi–sonrióresignado.–Hablocomounamigoquesepreocupa.
294
Aquellafraseenternecióalcorelliano.–NoledigáisatíaRosemquesabéisdemi–lepidió–.Vendría
abuscarme.–Ahorahabláisconsensatez.–Osestoymuyagradecido,señorForte–selevantóyextendió
elbrazo.Elsenadorseapoyóenlosreposabrazosparalevantarse.Lo
miróalosojosmientrasseestrechabanlasmanos.Nohacíafaltadecirmás.Kilianasintióconlacabezayseretirófueradelasala.Fortevolvióasentarseenelcómodosillón,anteelfuegodelachimenea,planificandounavisitaaciertadamaalaquehacíatiempoquenoveía.Volviódespacio,caminoalalaresidencialatravésdelos
jardinesqueseparabanlacasadelMaestrodelrestodedependencias.Eratarde,másalládelamedianoche.Kilianponíasuspensamientosenorden.Undíamuyinstructivoyrevelador,peroestabacansado,físicayemocionalmente,ysuestómagoprotestabadiscretamenteporlafaltadecomida.Elsilencioylasoledaddelosjardineslehacíasentirsemisterioso,conspirador,conocedordeíntimossecretoseintrigantesconfabulaciones.Susensoñacionesseinterrumpieroncuandooyóunospasospordelantesuyo.UnaluzdescubrióalaafableVandiaqueavanzabaconsulentocaminarysureconociblecojera,portandounabolsacondiversoscomestibles,yunalinternaenlaotramano.Ellalemirabasonriente,mientrasseacercaba,amododesaludo.–Buenasnoches–dijoKilian,desconcertado.–Buenasnoches–contestólamujer–,¿quizásquiera
295
acompañarmealacocinaytomarsealgocalienteantesdeacostarse?–Ehh...meencantaría,claro.–Bien,puesllévemeestosinoleimporta–lepidióVandia.Kilianrecogiólapesadabolsaqueportabalamujer,ylasiguió
hastalacocina.
296
Lallamada
EltahúrseentreteníaconunapartidadesabbacsucioenunodelosnumerososcasinosdelSectorAzuldeCorona,lametrópoliscapitaldeCorellia,unasdelaszonasconmenosglamourypocorecomendablesdelabellaciudad.Sedejabaganar,salvoporalgunamanoocasionalqueleveníabienyquenopodíadesaprovecharlaoportunidad.«¿Paraquéjugarsinoesparaganar?»sedecíaasímismo,perosabíaquenodebíallamarmucholaatención.HacíaañosquesehabíamarchadodeCorellia.Cuandounjugadorestáenrachallegaunmomentoenquenadiequierearriesgarsudinerocontraél,yelúnicolugarinteresanteparaserafortunadoeneljuegodentrodelSectorCorellianoeraelSectorAzul.ElrestodeCorellia,elmundocapital,sededicabaalaexplotaciónrural,connumerosascomunidadesgranjerasypequeñospueblosquepermitíaneldesarrollosostenibledelplaneta.Lasotrasciudadesdestacablespreferíanopisarlas:KorVellaeraunlugarbastanteaburridoyenTyrenaselateníajuradaungalardonadoalmirantedelaarmadacorellianaconcuyahija,lamenordelasdosconlasquehabíagalanteado,sehabíafugadodejoven.Cuandosufuturosuegroloslocalizóprometiócasarseconella,jurandoqueestabanenamorados.Porfortunaparaéllogróconvenceralamuchachadequenolamerecíaeincluso,aúnnosabemuybiencómoloconsiguió,paraqueloayudaráaescapareldíadelaboda.
297
–Creoqueelquebuscabasacabadellegar,Jackson–ledijounadesuscompañerosdemesa,unadesaliñadajovenconcazadoradepiloto.Efectivamente,acercándoseaunadelasmesasdeazarestaba
elhombreconelquehabíaquedado,unoficialretiradodelasFuerzasdeSeguridadCorSec,encargadasdelordenpúblicoenCorellia.Elhombreloreconocióenunabrevemiradayseencaminóaunodelosreservadosqueelcasinoofrecíaasusclienteshabituales.PocodespuésentróJackson.–Nomeimaginabaqueregresarías–dijoeloficial.–Niyoqueteretiraras–respondióJackson,permaneciendode
pieantelamesa–.¿O«teretiraron»?–Masbienlosegundo.Noconsiguieronprobargrancosa,pero
losuficienteparauncuerpocomolasCorSec.Ahoravivomodestamente,peromásrelajado.Siéntateoempezaréapensarquevienesacobrartealgunaviejadeuda.–Lástima,mehubieravenidobienalguiendentro–comentó
Jackson,aceptandolainvitación–.ErasunrecursoinusualenCorellia,bienraro.Ycaro.–Poresomelargaron,porser«diferente»,peronocreoque
estemosaquíparahablardemicurriculumvitae.¿Quéquieres?Elex-oficialposósobrelamesaunpequeñoartefactoque
activódeinmediato,uninterferidordefrecuenciasquelesdabaciertaintimidad.–EstoyinvestigandoelpasadodelaCorporaciónHightowers
–apesardelaparatito,Jacksonbajóeltonodevoz.–¿Tuhaciendodedetective?
298
–Ledebounfavoraunamigo–explicó–,unoirrenunciablequequierodevolvercuantoantes.Cuantomásmeretrasemássubenlosinteresesdemisdeudas.Élnoesdeaquí,notienelas«credenciales»adecuadas.Asíquehevenidoacobrarmeelquemedebes.Eloficialretiradorellenóelvasoconelcontenidodelabotella
quehabíacomprado.Selotomóconcalma,saboreandoelprimertrago.–Teníalaesperanzadequenovolvierasmás.–Yaves.Soyunnostálgico.Yapuestosantesdemarchar
tambiénpodríasdevolvermelosmilochocientoscréditosquetepresté.–LaCorporacióneslegal,yunadelasimportantesdeCorellia
–comentóparanotenerqueresponderalasuntoeconómico–.Noencontraráscasosdecorrupción.Además,estánbienasesoradosporLiaHightowers,lamujerdelpropietario,quepertenecealConsejoJudicialdeCorellia.Síesciertoqueestántomandomedidasparaprevenirsedelnuevoescenarioqueseplanteacontodoellíodelossecesionistas.Estánarmandomuchasdesusnavescomerciales,perodentrodelolegal.TambiénheoídoquehancontratadoaltenienteRetard,unviejoconocidodelasCorSec,paralaseguridadpersonaldelmandamás.–Estássiendomuyamable.¿Quéhaydesusrelaciones
políticas?Segúntengoentendido,intentaronconseguiralgunoscargos,siendoelmásdestacadoeldesenadorenCoruscant.Elex-oficialcallóotravez.Volvióabeber,sopesandoqué
deciryquécallar.–Bueno,ahíhuboalgo,peronosepudodemostrarnada.Como
299
sabes,laCorSecseencargadelaseguridaddelossenadoresdeCorellia,tantoaquícomoenCoruscant.HacecincoañosGarmBelIblisrevalidósucargodesenador.LafamiliaHightowersintentóponeruncandidato,elhermanomenordel«patriarca»,Arno.Eralasegundavezquesepresentaba,yestavezgraciasalapastaqueempleólafamiliaenpromocionarsucampaña,teníaposibilidadesseriasdeconseguirlo.YArnoyanoeraelinexpertooradordelaprimeravez.Selohabíapreparadobien,apareciendoentodaspartes:enlosastillerosorbitales,enlascomunidadesagrícolas,viajódeunplanetaaotrodelsector.Yasabeslopesadosquesepuedenponerlospolíticosencampaña.GraciasalaCorporaciónpodíaestarendecenasdesitiosenmuypocotiempo,superandolasintervencionesdeGarmBelIblis,queademásteníaqueocuparsedelosasuntosdelaRepúblicayandabamuyocupadoenelSenadocriticandoalCancillerPalpatine.Algoquesiguehaciendo,porotraparte.Arnoeraunacaramuyconocida.Peroeldíadecisivo,undebateabiertoenlaHoloredparatodoelsector,noestuvoalaaltura.Suargumentacióncayóalniveldesusinicios.Pésimo,casideprincipiante.GarmBelIblisledesautorizabaaplacer.Todavíaseandanpreguntandoquélepasó,cómopudoarruinarlotodoenelúltimomomento.Lasencuestasledestronaronyalfinalloscorellianosoptaronporlacontinuidad.Mejor,yovotéporGarm.–¿Yquépasó?–preguntóJackson,intrigadoporla
informaciónqueelrestodecorellianosnopodíansaber,peroalguiencomosuamigosí.–Escurioso,eldíadeldebateocurrióunhechoinusual.Al
finalizarelprogramaArnoofreciósutransporteprivadoaGarm
300
BelIblis,enunactoqueseinterpretódedesesperadacaballerosidadporintentarcongraciarseconlaopiniónpública,haciendoelpapeldebuenperdedor.EnlaCorSecnosopusimosrotundamente;sudeslizadornoestabacomprobadoyeratodaunairregularidadenelprotocolo,peroelsenadoraceptó,desoyendonuestroconsejo.Obviamentelosacompañarondosdenuestroshombresyfueronescoltadospormoto-jets.Noocurrióabsolutamentenada.–Sedejóvencerporquesabíaqueibaapasaralgo–concluyó
eltahúr.–Yfueraloquefuera,lodesarticulóconelcambiodeplanes–
asintióeloficial.–¿NoseinvestigóeltransportedeGarmBelIblis?–Limpio.Niexplosivosnisabotajes.LaCorSecdiopor
cerradoelcaso,perounodelosinvestigadores,amigomío,continuóporsucuenta.Creíaquepodríanhaberintentadoatentarcontralavidadelsenadorenlarutadevueltaasuresidencia.Sinembargo,fuereasignadoalaDivisiónAnti-Contrabando,dondecuriosamentetrabajabaelTenienteIcinoHightowers,sobrinodeArno.–¿Yahoradondeestá?–Muerto,peronodeloquepiensas–seadelantóeloficial–.
Unaenfermedadpulmonar.–¿QuéfuedeArno?–altahúrlequedabapocoporpreguntar.–Desapareciódelavidapública.Susonorofracasóleapartó
delacarrerapolíticayyanoleseguimosmáslapista.SupongoquevolveríaatrabajarparalaCorporación.
301
Jacksonbebióunsorbo,relacionandoloshechosylasfechasquelehabíaproporcionadoCosharTeelk.Sucontactoleechabamiradasdereojo,intentandotransmitirlequeyahabíadichosuficiente.–¿SabíasqueArnoteníaunhijo?–preguntófinalmente.–Sí.Teníaunchavaldedoceotreceaños.Ahoraquelo
mencionas,esemuchachotuvoproblemasmástarde.Semetióenunabandademoto-jets,losnebulonesazules.Lesdiobuenosquebraderosdecabezaporquetuvieronquepagarmultas,fianzasylosgastosdelasgamberradasdelabanda.Todavíaestánenactivo,porsiteinteresa.Estánaquí,enelSectorAzul,elúnicolugardondesetolerasupresencia.Deahílodelcolor.Lodenebulonesesporlamarcadeaceleradoresquelesgusta.EnelrestodeCoronasólopuedencircularindividualmente.Siselesocurreirengruposelesconminaadispersarseovolverseparaaquí.–Creoquemeacercaréahacerlesunavisita,averquéme
puedendecir.Seoyeronunasvocesalotroladodelapuertayungolpeseco
contralamisma.Eloficialretiradoselevantódeunsalto,porinstinto,sacandounblásterpesadodedebajodelamesayapuntandoalapuerta.–¡Perohombre!¿Notefiabasdemí?–protestóJackson–.Será
mejorqueguardeseso.Estosquevienenlohacenporotroasuntoquequeríacomentarte,perolleganantesdetiempo.Lapuertasedeslizóhaciaarribayaparecierondosindividuos
altos,ataviadosconblindajecorporalyunsingularcascoquecubríaporcompletorostroycuello,conuncaracterísticovisor
302
horizontalalaalturadelosojosdelqueyahabíavistoimágenesanteriormente.Portabacadaunounriflebláster.AsabercómohabíanconseguidollegarhastaelcasinocontodoeseequipamientosinquelaCorSecleshubieradetenido.ElsectorCorellianonoeraunlugardondeunopudieraintroducirarmasilegalesfácilmentecomoenlosTerritoriosdelBordeExterior,aunquequizáslashabíancompradoeneldistritoenelqueseencontraban,elúnicolugardeCorelliadondeunopodíaencontrarcualquiercosaquepudierapagar.Secoordinaronalunísono.EldeladerechaapuntóaJacksony
sucompañeroaloficialretirado,quenobajabaelarma.–¿Quienessoisvosotrosyaquémalditacompañía
pertenecéis?–exigióelex-oficial,lejosdeamedrentarse.–Jackson–dijounodelosdos.–Elquehablaysuscribe,amigos–eltahúrlevantólasmanos
enseñaldepaz–.Yoleshellamado.¿Podemossentarnosahablartranquilamentecomoserescivilizados?Tenemospastelitos.Eltahúrseleccionóunaopcióndeunpaneldelamesadel
reservadoyenseguidaaparecióunabandejadeuncompartimentodelapared.Losreciénllegadoscontinuabandepie,apuntándolosconlosrifles.Jacksonsesentótranquilamente,quitóelenvoltoriodeunodelospastelesycomenzóamasticarlo.–Estánbuenísimos,¿seguroquenoquierenuno?Bueno,con
esecascolesserádifícil,claro–continuómientrassemirabanlosunosalosotros–.Capitán…–dijosusurrandoalex-oficial,animándoloabajarsuarma.
303
Elaludidoaccedióaposarelblásterencimadelamesa,pocoapoco,sinprovocacionesyconeltemplesereno.Finalmentesesentó,momentoenelquelosdos«invitados»bajaronasuvezlosrifles,apuntandoalsuelo.–Usteddijoqueteníainformaciónparanosotros–dijoel
mismodeantes.–Yasíes–contestóJackson–.Yestoydispuestoadársela
gratisporquesoyunalmagenerosa.
304
Elretiro
Eljovencorellianoavanzóquinientosmetrosenapenasunminuto,atodocorrerporelsenderomontañosodelaladerasurdelosriscosqueestabaexplorando.Noestabamalconsiderandoloaccidentadodelterreno,losrequiebrosdelcaminoyloscontinuossaltosparasortearrocasytroncoscaídos.Claroqueelfuriosocuadrúpedoqueleperseguía,detoneladaymediadepeso,gruesapielendurecidaycontresafiladoscuernos,dosalaalturadelasorejasyunofrontal,leanimabaabatirsupropiorécorddevelocidad.Apesardesutamaño,elanimalnoserezagaba;tambiénestabamotivado.Elflabentoqueríaexpulsardesuterritorioaaquelmolestohumanoqueinstintivamentepreveíaquepodríadarleproblemas,comoatantosotrosdesuespeciecazadosparaobteneralimento.Muchomejorsiconseguíacornearleopisotearlehastalamuerte,laleynaturaldelosbosques.Lohabíaolidoaunkilómetrodedistancia,encuantoelvientosoplóensudirección,ydesdeentoncesiniciólapersecuciónsinperdereltiempoconadvertencias.Elhumanoeramásaltoquelosquehabíavistoensulóngevavida,perotambiénmásdelgado.Kiliannoteníamiedodelflabento;encuantoquisierapodía
internarseenlaespesuradelbosque,dondeavanzaríamuchomásrápidoquelabestiasorteandoárboles.Aprovechóelcasualencuentroparaprobarseasímismoenunacarreraderesistencia,velocidadycoraje.Ynoseleestabadandomal.
305
DespuésdelseveroentrenamientoalqueBronxlehabíasometidoeracapazdeaguantarprolongadosesfuerzosfísicos,ayudado,esosí,porelvigorqueleproporcionabalaFuerza.Laúnicadesventajaeraquedesconocíaaquelterritorio,yprobablementeelflabentoselosabíadememoria.SeparecíabastanteatodoslosgrandesbosquesmontañososdelcontinenteNortedeLoome:crestasmontañosascubiertasdenieve;vallesglaciaresesculpidosreiteradamentepormillonesdeañosdedeslizamientodelhielo;cañones,simasygargantas,formandonumerosascuencasfluviales;ycentenariosbosquesquecubrencasitodoelterrenoaexcepcióndelasalturasmáselevadas.Asífuequeelsenderoterminóenlaampliaentradadeunacueva,rodeadoporlaescarpadapareddelamontañapordosdesuslados.«Ahídentrohayotrabestiadurmiendo»,presintió.Paróen
secoynolodudó:elherbívoroqueleperseguíanoseríacomidadeundepredador.Unacosaerajugarconellayotracausarsumuerte.Giró180gradosycorrióhacialabestia,quienbajólacabezaconintencióndeembestir.Calculólaszancadasprecisas,saltóporencimadelflabento–quiencorneóalaireprocurandoalcanzaralhumano–,yaldescenderseimpulsóconlasmanossobrelagrupadelabestia,dandounavolteretaenelaireyaterrizandodiestramenteenelsuelo.Elflabento,quenosabíaadondehabíaidosupresa,ladeóaambosladoslacabeza,furiosoporhaberperdidosuoportunidad,hastadarmediavueltaymiraralhumano.Kiliancambiódetáctica:alzolamanoderechaamediaaltura,conlapalmaabiertaendirecciónalosojosdelanimal.Respiróconnormalidad,relajado,invitandoalflabentoaimitarsucomportamiento.Letransmitíaquenoerauna
306
amenaza,retirándosedospasosatrás,aproximándosealaladera.Elflabentorespirabaenérgicamente,peropermanecióensusitio,respondiéndoleconlamirada.Ladeóconfuerzalacabeza,mostrandoloscuernos,orgulloso.Kilianbajólamanounpalmo,sabedordequenohabíapeligro.«Ve,vuelvealrío»,ledijomentalmente.Elflabentoloobservócurioso,avanzandounpasoprecavido,dos,hastaponerseenfrentedelcorelliano.Elolordeldepredadorlesllegóaambos.Labestiasegiróhacialaentradadelacueva,enposicióndefensiva,peronopasónada.«Vuelvealrío,estádormido»,pensóelcorelliano,acariciándolelagrupa,percibiendosumiedo.Elanimalretrocedió,casisediríaqueprotegiendoaKiliancomosifuerasucría,cuandounosminutosantesnolehubieraimportandoaplastarlo.«Estoybien,ve».Elflabentoretrocediópocoapoco,hastaquesevolvióydesandóelsenderoporelqueamboshabíanvenido.Sedespidiócomounamigo.«MolowHabhortienerazón:nosomostandistintos»,reflexionóKilian.Noqueriendotentarmáslasuerte,seinternóenelbosquealejándosedelaguaridadeldepredador.Alanochecerllegóalaabandonadaestaciónmeteorológica
queleservíaderefugio,construidaenlasuaveplaniciedelcolladoqueatravesabalasierra.Bizarropastabatranquilamenteenlascercanías,sininmutarseporlallegadadeKilian,conlibertaddemovimientos.HabíantranscurridoseissemanasdesdequeBronx,Gorka,YemlinyAnk'Niwaledejaronaunosmilkilómetrosdedistanciadesuposiciónactual.Elequipoquelepermitieronportareramuybásico:trajetérmicodemontaña,
307
cantimplora,racionesparacuatrodías,pastillaspotabilizadoras,unsacodedormir,cuerdasintéticayunamochila.Enloqueserefiereaarmastansolounvibrofiloylaelectrovara.Notendríanimacrobinoculares,niungeneradorenergéticoni,porsupuesto,unbláster.Tansoloungeolocalizadorqueúnicamenteemitía,conelquepodríanirabuscarlo«cuandofueraelmomento».Elmercenarioleaseguróqueestabapreparadoparaunaexperienciacomoesta:lohabíaentrenadoasobrevivirenlasmontañasboscosasdeLoome,aconstruirseunrefugio,encontrarcomida–paraKilianfueunmundonuevodescubrirtodoloquelanaturalezaleofrecíacomoalimentosinnecesidaddecultivar:frutas,insectos,hojas,raícesy,porsupuesto,lacaza–evitaralosdepredadores;aestudiarlascondicionesclimatológicas,losdiferentespeligroscomoavalanchasdenieve,desprendimientoderocas,temporalesdenieve,granizoolluvia,losvientosdelnorte,yunlargoetcétera.SegúnBronx,llegabaunmomentoenqueunodebíadefendersesolo,ylerecordó,porúltimavez,queensuvidahabíadependidoenexcesodeotros.YemlinselimitóadecirlequelaFuerzaleacompañaríaentodomomento«silehacíacaso».Elrestodeloquenecesitabaaprenderloharíaenlosbosques.Además,teníaaBizarro.LeabandonaronasusuerteenunvallealquepodíaaccederelTrastA-A5,descargandoaltronadordelapartetraseradelcamióndeslizador.Lalógicaledictabaaprovechareldíaparaconstruirseunasencillachozacercadelvalleabasederamas,cañasyhojas;habíaunsólidopromontoriorocoso,rodeadodeárboles,dondepodríaapoyarlayganarseunaparedgratis.Sinembargo,suinstintoleanimóacabalgarconBizarro,explorandolosalrededores,algoqueeltronadorcracioagradeció,deseosodedisfrutardesuhogarnatural.Quiensabe,
308
igualBizarroencontrabaunacuevaadecuadaparalosdos.Asíqueledioriendasueltaysedirigieronhaciaelnordeste,subiendoybajandomontes,atravesandopasosdemontañahastaalcanzarelotroladolacordilleraMilaer–querecorríaelcontinentedeoesteaesteyquefrenabaenbuenamedidalosfuertesvientosseptentrionales–.Denuevolamenteledecíaquesemantuvieraalsurdelacordillera,dondeelclimaeramásagradable;laintuiciónleconminabaaseguiradelante.Cuandoinicióeldescensoporlaladeranorte,loquelellevóundíaentero,quedómaravilladoporelparajequeseencontró:unallanuraaluvialformadaporlossedimentosdeuncaudalosoríoquetranscurríaentrelacordilleraMilaeryotrahomóloga,demenoraltura,másalnorte.Desdeaquellaaltitudcasivislumbraba,aloeste,ladesembocaduradelríoenelfríoocéanocentral.Losúltimosrayosdesoldeldíasereflejabanenlasaguas,confiriéndoleuntonodoradoquelehacíaparecerunríodeoro.Nodistinguíalasfuentesdelrío,queseperdíaenunagarganta.Aesteladodelacordilleralosvientoscastigabanduramentelamontaña,derribandolosárbolesmáslongevosolosquenoteníantantasuertedecreceralamparodelviento.Buscóalgoqueleofrecieraabrigoparapasarlanoche:noencontróningunacuevayerademasiadotardeparaconstruirselachozaqueteníaenmente.Sinembargoencontraronrefugiodebajodeltroncodeuninmensoárbolderribadoquehabíaquedadoapoyadosobreunconjuntoderocas.Comprobandoqueeltronconocedería,seprocuróunaimprovisadatiendaabasedeabundantesramascaídasaambosladosdeltronco,atándolasconlacuerdasintéticaqueportabaydejandounaentradalosuficienteanchaparaqueentraraeltronador.AunqueprobablementeBizarropodíadormiralairelibre,cubiertoporsu
309
gruesopelaje,preferíaquelesirvieradefuentecalor.Ambosseacurrucarondebajodeltronco,cercadelasrocas,yKilianseintrodujoenelconfortablesacodedormir,apoyándoseenelcostadodeltronador.Lasmedidasnofueronsuficienteseinclusodentrodelaislantesaco,conlaropatérmica,pasófrío.Elvientosecolabaentrelasramasyhubounmomentoenelquepensóquesellevaríapordelantelasimprovisadasparedes,perolaconstrucciónresistió.Pocoantesdelalbasealimentódelasracionesybebióun
largosorbodelaguadeunriachuelo.Elaguaeratanlimpiaycristalinaenaquellaaltitudquenoconsiderónecesariopotabilizarla.Conlasprimeraslucesdescendieronalvalle,dondeanimóaBizarroaalcanzarsumáximavelocidad,agrandeszancadas.Aunqueeraunacuartaoquintapartedelavelocidadquepodíaalcanzarconunamotojetounacelerador,loscienkilómetrosporhoradelpotentetronadorcraciolehacíanrecordarlaexcitacióndelascarreras,conelañadidodetenerquecontarconlaorografíadelasuperficie,quedificultabalamarchaaumentandoelriesgoyelplacer.Enunamotojetcomomuchopodíavolararasdelsuelo,perovolaba;noteníaquecalcularlaszancadasdeunanimalnivigilarpordondellevarlo–aunqueeltronadorseencargaradesaberdondepisar–tansólodebíapreocuparsedenochocarcontranada.Despuésdedivertirseambos–lacomplicidadconBizarroeraotracualidadquenopodíadarteunvehículo–aminorólamarchaparanoforzarlo.Continuaronremontandoelríocercadesusorillas,buscandovadoscuandosecruzabanconalgúnafluente,hastaqueamediatardelocalizóenladistanciaunacuevaquepodíanutilizarparapasarlanoche.Dedicaronloquequedabadeldía
310
paraascenderhastalacuevaque,afortunadamente,estabaabandonada.Lasegundanoche,mejorresguardados,fuemassuavequelaprimera,perosepercatódequesucuerponoseencontrababien.Teníaescalofríosyseletaponabalanariz,yprobablementeteníafiebre.Noobstantealgoensuinteriorlesusurrabaaloídoquecontinuarasucamino.Eltercerdía,ydadoqueelríoproveníadeunaestrechagarganta,buscaronunpuntodondecruzarloyascendieronmontearribahastaalcanzaruncolladoporelqueavanzaronhastaque,parasusorpresa,seencontróconunaantenadeestaciónmeteorológica,solitariaeinactiva,apuntaladaenunagranroca.Disponíadevariossensores,transmisoresyreceptores,yunaplacaidentificativa.Explorólosalrededoreshastaqueencontróelfinaldeunestrechocaminodetierraapisonada,sinvegetaciónalguna,quizáscompactadaotratadaquímicamente.Riótanfuertequesihubieraalgúndepredadorporlazonahubieradespertadosuinterés.Habíahechocasodesuintuición,algoqueMirlolerepetíaregularmente:«utilizalamenteparaloquesirve,esunbueninstrumento,perosigueloquedictatucorazóncuandosutilmentetesusurre.HaciéndolecasoconoceráslaFuerza,ylaFuerzaacudiráentuayuda».Siguieronelcamino,queserpenteabadescendiendoporelcolladohaciaunasierradecimaspicudasquenacíanenestapartedelacordillera,apuntandosiemprehaciaelnorte.Avanzaronunbuentrecho,yasinobstáculosnirodeos,dejándosellevarporBizarro.Agradecióelsenderocomounabendicióncaídadelcielo,porquecomenzóaencontrarsecadavezpeor.Lafiebrelehabíasubidoyletemblabanlasmanos,yunaespesanubeseformabaensucabeza.Consiguiómantenerseconscientecontrolandolafuerzaqueanidabaensuinterior,apesardelmalestarydel
311
deseodetumbarse.Eltronadortrotabalomásrápidoquepodíavigilandoquesujinetenosecayera.Elvínculoquehabíanformadoentreellossepodíadecirqueeradesinceraamistad.Lasierraseensanchaba,obligandoadirigirsehaciaelnoroeste,subiendodealtitud.CuandoKilianestabaapuntodedejarsecaer,ardiéndolelafrenteyempapadoensudor,Bizarrohizounúltimoesfuerzoyllegaronalcolladodelasierra,descubriendounedificioabandonadoenlaplanicie,unaantiguaestaciónmeteorológica.Frontalmenteseveíaunapuertaaladerechadeunosenormesventanalesquepermitíanverunasaladeshabitada.Eltronadorseparóenlapuertadeledificio,gruñendoamododeaviso,peronohabíanadie.Kiliandescabalgócondificultad–loshuesosledolían–ycuandofueabuscarunpaneldondeoperarlaaperturadelapuerta,éstaseabriósolaaldetectarsupresencia.Quedabaenergíaeneledificio.Entróyojeóasualrededor:unasencillasaladeunosochometroscuadrados,contrespuertasenlaparednorte,ademásdealgunoscomputadores,panelesymonitoresincrustadosenlapared,consillasgiratoriasdondesentarseparamanipularlos.Alladodelosventanaleshabíaalgunossillones,orientadosparadisfrutardelpaisaje.Ahoraquenoseteníaquepreocuparporsuseguridad,coneltronadordeguardia,Kiliansesentóenunodeellosycerrólosojos,centradoensupropiocuerpo.Alprincipiolecostóregularlarespiración,ralentizarlaalritmoquerequería.Encuantoloconsiguió,absortoenlatarea,fuefijándoseencadaunodelossíntomasquedetectaba:lafiebre,eltemblor,elsudor,losdoloresóseos.Focalizósuenergíaencadaunodeellos,dejandoquelaFuerzahicieraelresto,disminuyendolatemperaturacorporalyestabilizandosupulso.Veinteminutosmastardenotóquelaenfermedad
312
desaparecía,sabedordequelaFuerzacontinuaría,dealgúnmodo,eltrabajoiniciado.Sequedódormido.Aldíasiguientesanócompletamente.Concluyóquelaprimeranochedelviaje,enaquelrefugioimprovisado,habíaminadosusfuerzaslosuficienteparaquealgúnmicrobioafectaraasuorganismo,probablementeintroducidoalbeberelaguadelasmontañas.«Seguirtusinstintosestábien.Saberescucharalaintuiciónmaravilloso,perositedanunaspastillaspotabilizadorasporalgoserá.Úsalas.Larazóntienesufunción».Seissemanasdesdequeempezólaaventura.Seissemanasen
lasqueKilianvivíaenfocándosecadahoraenloqueteníaquehacer,ynoenloquelehubieragustado.Enaquellascondicionesadversaserafácilolvidarsedelpasado,queenmediodelamajestuosidaddelasmontañasdeLoomenoteníalugar.Suvidaanteriorparecíaunsueñodelqueunoacababadedespertar.Porotrolado,necesitandocadajornadadeproveersedevíveres,elfuturoselimitabaalosplanesdelpresenteinmediato.Elespaciodetiempomáslargoquepodíapermitirseeraquénecesitaríaparaeldíasiguiente,aquézonairíaacazaroarecolectar.Confeccionóunhorariodetareas,parecidaalaqueyaestabaacostumbrado,queincluíalaexploraciónderegionescircundantesylaobtencióndealimentos,ademásdelascotidianascomolaprácticaenlaFuerzaycuidardeBizarro.Estabatanocupadoquenisiquierapensabacuandovendríanarecogerle.Dehechosesentíatanmentalmentedescansadoquealbergabaeldeseosubconscientedequecuantomástardaranmejor.Laestaciónmeteorológicaseconstruyócomoedificiode
autoconsumoenergético,aprovechandolasenergíasrenovables.
313
Disponíadevariosmolinosdevientosinaspasqueoscilabansegúnladireccióndelviento,generandoelectricidadsuficienteparaabastecerlaestación,ydeunasbateríasdealmacenamientoparalosinsólitosmomentosenlosquenohabíaviento.Elsistemaestabaautomatizadoparaseguirfuncionandosinnecesidaddeintervenciónhumana.Seguramentevendríanahacerreparacionesbásicas,puestoqueteníaundormitorioyunadespensaconcajasdevíveres.Sinembargo,losalimentosestabancaducadosyloscomputadoresylosdispositivoselectrónicosestabanapagados.Ensusprimerasinvestigacionessubióaltejadoacomprobarelestadodelasantenasysensoresclimáticosy,apesardenoserunespecialistatécnico,parecíaquesimplementehabíandejadoderegistrardatos.Lomásseguroesquelaestaciónfueraabandonadaporfaltadepresupuestoodeinterésy,afortunadamenteparaél,aúnfuncionabaelsistemadeenergíayelsoportevital.Tenerluz,calefacciónyunacamadondedormireratodounlujo.Elcielodescargósuirasobrelatierra,conelúnicopreaviso
deunsolitarioyestruendosorelámpago.Elvientoarremetíacontralasmontañas,laintensaycontinualluviagenerónuevosríosytorrenteshoradandolatierrayarrastrandoconsigotodoloqueestuvieraenlasuperficie,acompañadaporrachasdegruesogranizoqueblanqueabanlatierra.Eltechodelaestaciónretumbabaconlapercusióndeloselementosdelanaturaleza,elruidoensordeceríacualquierconversaciónsinofueraporquenoteníaanadieconquienhablar.Bizarrogolpeólapuerta
314
suplicante,yentródeinmediatocuandoKilianlaabrió,dejandolaentradahechaundesastre.Estabaempapado,conelpelajepegadosobresucuerpoylagrupaylacabezacubiertosdegranizo.SequedóenunaesquinatemerosodelpoderdeloscielosdeLoome;eralaprimeravezqueloveíaasustado.Desdedentro,éldisfrutabadelespectáculoqueleofrecíalanaturaleza,atravésdelosanchosventanalesdelaparednorte,desdeelsuelohastaeltecho,deacerotransparentequenoseamilanabaantelafuerzadelgranizo.Laorquestadesonidosleacompañaba:elgolpeteoconstantedelaguaencauzadadesdeeltejadohacialoslaterales,armonizadoconelruidodemillonesdegotasgolpeandoelsuelo,comosiquisieranmatarlo;elchoquecontundenteamenazadordelospedruscosdehielo,loscontundentestruenosquecuandoeranlejanosparecíaquelatormentaaminorabasufuerzapara,acontinuación,estallarunocercanoqueanunciabasuintencióndequedarseparalargo.Impulsadoporuninstintonatural,salióalexterioraenvolverseconlatormenta,extendiendosusbrazoslateralmente,enformadecruz,conlaspiernasancladasenelsuelo,invitandoaloselementosaabrazarlo.Enapenasunossegundossecalóhastaloshuesos.Lalluviaacariciabacadacentímetrodesupielyelhielomagullabacadamúsculodesucuerpo,peronosentíadolor.Teníaqueentrecerrarlosojosparaprotegerlos,peronoqueríaperderselamagnificenciadelataquedelcielocontraaquellasmontañasqueresistíanorgullosassuembiste.Ignorabaelfríodesucuerpo,nisiquieratemblaba.Elvientopretendíalevantarlosinéxito:suspiernasparecíanancladasalatierra.Sussentidossefusionaronconlatempestadhastaelpuntodequesesentíaunoconella.Absortoporelpoderdeloselementosseolvidódesímismo.Noquedabarastrodeljovencorelliano,
315
apartadodesuspadresporsuspropiosparientes;yanoexistíaelimpulsivoestudiantedelTemplo,deseosodealcanzarelrangodepadawan;habíamuertoelrenovadoHightowers,discípulodelaFuerzabajolasupervisióndelMaestroAlDalma.Eralaventisca,lalluviayelpedrisco.Eralamontañayelbosque.Eraelcieloylatierra.AcariciólaesenciadeLoome.EnlaGranja,muylejosalsur,elMaestroDalmasonrió
alegre,mirandoalcielo;yMolowHabhor,quesehallabaconél,sepreguntóporqué.Latormentafueperdiendofuerzalentamente;lostruenosse
oíancadavezmaslejos.Dejódegranizarylalluvia,finayreparadora,loacompañóunratohastaquefinalmentelasnubesagotaronsusreservas.Elvientodescansósobrelasladerasdelasmontañasyelsoldiscretamenteapareciótrasloscúmulosnubosos.Bizarrosalióalexterior,oliendoelfrescoambiente,quetraíaeltrinardelasavesquesurgíandesusescondrijos.Kilianvolvióaserelqueera,observandoasualrededor.EntoncesvioensumenteunaimagennítidadeCosharTeelkenelasientodeartillerodeuncazaespacial,ysupoquesututorveníaavisitarlos.
316
Unviejoamigo
Fueunreencuentroemotivo,desinceraamistad.CosharabrazóaKilianenelexteriordelaestaciónmeteorológica.Observandolainusualescenadeunjedimostrandogestosafectuosos,seencontrabaelmercenarioBronx,elgamorreanoGorkayeltwi'lekAnk'Niwa.ObservóaKilian,apoyandosusmanosenloshombrosdel
otro,estudiandocómohabíacambiadosupupilodurantelosañosdevidaenLaGranja.–Teveobien–concluyóconlamiradaalegre,pareciendoque
nohacíafaltadecirmas.Continuaronelrestodesaludos.Bronxbromeósobreelhecho
dequeKilianencontraralaestaciónmeteorológica,comentandoqueerauntramposo–aloqueGorkaasintióorgullosodeljovencorelliano–yqueteníaquehaberseconstruidounachoza.Despuésconfesócómosesorprendieroncuandolaseñaldellocalizadordabalaposicióndelaestación.Elmercenarioaceptóque,afinaldecuentas,cuandounosevaledesímismodebeutilizartodoslosmediosasualcance,ysilaintuiciónysushabilidadeslecondujeronhastaallí,bienvenidosea.–Porloqueamirespecta–comentóelmercenario–tu
entrenamientohafinalizado.Pocomáspuedoenseñarte.Sifuerasunsoldadotefaltaríaelbautismodefuego,perodudoquesealoquetenganreservadoparati.Tansolocontinuaremos
317
practicandoparaquenopierdastusaptitudes.Además,Gorkasiguenecesitandounsacodondegolpearsuspuños–guiñóaljovenHightowersaltiempoqueelgamorreanogolpeababruscamentesuespaldaenseñaldeaprobación.Descansaronunashorasenaquéllugar,aprovechandoun
soleadodíaqueresaltabalabellezadelsalvajeentorno.Ank'Niwapaseóporlosalrededores,dandounavueltaconBizarro–eltronadorcracioaccediódemalaganaasermontadoporotroquenofueraKilian–.Elgamorreanosefueacortarleños,aunquenolosnecesitaranparanada.BronxseentretuvoenrevisarelestadodelaestaciónmeteorológicayaconfirmarlassuposicionesdeKilian,perotendríaquevenirKi-Dacmupararealizarlasreparacionesyreemplazaralgunoscomponentessiqueríanquevolvieraaenviardatosdemaneraautomática.Eljediysuantiguoaprendizintercambiaronnoticias.CosharprimeroleexplicócómohabíallegadohastaLoome:
graciasaunex-compañerodeBronx,pilotodecazasespacialesreconvertidoaltransporteprivadodepasajerosmientrasnosalieranadamejor;unamaneradiscretayprecavida,necesariaparasalvaguardarelsecretodeLaGranja.Luegolepreguntócómohabíallevadoelretirodesupervivencia,preocupándoseporsurelaciónconlaFuerza.Kilianlecontestóexplicandocadaexperienciatalycomolahabíavivido.DespuésKilianlepreguntóporelviaje,porlaOrdenJediyporelmotivodesullegada.EljedilecontóqueelMaestroDalmalehabíasolicitadoalsenadorJanoFortequelerogaraquevinieraloantesposible.Leextrañóelcarácterdeurgenciayarreglórápidamentelosasuntosquenopodíapostergar.SobrelosúltimosacontecimientosdelaGalaxia–queparaellos“últimos”
318
sepodíareferiravariosañosatrás–CosharquisoreservarlosparalareuniónquetendríanconelMaestro,peronotuvoreparosencontarlehechosmenoresdelTemplo.AcabaronporhablardesuamigoVálar,aquienelaccidenteenelviejodeslizadorRGC-16desututorlehabíadejadoparalítico.Habíarechazadoelusodeprótesis,utilizandounasillarepulsoraparasusdesplazamientos,posiblementepararecordarseasímismocómohabíallegadoaesasituación.NoporKilian,aquiennoguardabarencor,sinoporélmismo,quenohabíamantenidolacalmaysehabíadejadollevarporsusmiedoseinseguridades.ElprometedorpadawandedicósusesfuerzosaingresarenelCuerpoMédicodelosjedi,dondeahoratrabajabafelizmente.NoobstanteKilianseapenóigualmente,hubierapodidoserunagranjedi,quizásunhábildiplomáticocomoCoshar,resolviendoconflictosconsulares.–¿SabesporquénoestoydeacuerdoconquelaOrdensólo
acepteniños?–lepreguntóretóricamente,retomandolaúltimaconversaciónquehabíantenido–.LaOrdenesexcesivamenteprecavidaconelpeligrodelacaídaenelLadoOscurodelaFuerza.LasguerrasSithfueronterriblesy,delamismamaneraquecentrarontodalaenseñanzaenCoruscant,decidieronqueeramásadecuadoseguirlaprogresióndeundiscípulodesdelainfancia.ParalaOrdennoesapropiadoiniciaraunaprendizsihasuperadociertaedad.Losniñossoninocentes,yaúnsonlossuficientementejóvenescomoparanoalbergarodio,rencoromiedo,siemprequeelambientefamiliardesusprimerosañosdevidaseaestableysintraumas.Selespuedeenseñaramanejarsussentimientosyaquenoseandominadosporlasemociones.Enunadultoesdifícil,yatieneunavivenciaprevia.Las
319
afliccionesquehayasufridohanhechomellaenél,lehanmarcado,yvolveránasurgir.¿Peroacasonohayadultosquehansabidomadurar,criadosconamor,recibiendounacorrectaeducacióndesuspadres?¿PorquénegarlesaelloslaenseñanzadelaFuerzatansóloporquenofuerondescubiertosatiempo?Yaunquetuvieranalgúntrauma,¿noseríancapacesdesuperarloconlaayudaadecuada?Inclusosospecho,yestoesunaopiniónmíaqueteconfieso,quelosMaestrosqueinstauraronlareglasedejaronllevarporelmiedoalReversoTenebroso.Todoslosserespodemoselegirentreelcaminofácil,queconsisteendejarsearrastrarporlaspasionesydejarquetedominen,oporelarduo:descubrirtuspropiosobstáculos,comprenderlosysuperarlos,lleveeltiempoquelleve.Esadiferenciaeslaquedeterminaráelladoluminosooelreversotenebroso.¿ExistealgúnriesgodequealgúnpadawansepasealReversoTenebroso?Sí,peroesotambiénpasaactualmenteaceptándolosdesdeniños,inclusoconcaballerosquereniegandelaOrden.Laconversacióncontinuóporotrosderroteros.Anteelinterés
deKilian,eljediacabóporexplicarlevariosdelosepisodiosrelacionadosconsuexpulsión:lasreunionesconelConsejoJediylavisitadesutíoalTemplosolicitandoqueledevolvieranlacustodia.Cuandolecontóquesufamiliahabíaenviadoauncaza-recompensasensubúsqueda,Kiliantuvounintensoycortoflash.Sevioasímismodeniño–tendríaunosdoceotreceaños–entrelaspiernasdesumadreylatíaRosem,queleprotegíandeuncaza-recompensasataviadoconunaarmaduracorporalcubiertodepiesacabeza.Sihubieradescritolaescenaconunasolapalabrahubierasidomiedo.FuelaocasiónenlaquesuspadresselollevarondeTorreAugusta.Supadrehabía
320
fracasadoenconseguirelpuestodesenadorporCorellia,porsegundavez;hartosdelférreocontrolfamiliar,decidieronhuirdesutío.MamáselollevaríaavisitaralatíaRosem,asuplaneta,mientrasquepapásequedaba«atendiendolosnegocios»parareunirseconellosmástarde.Debíandeteneralgúnplan,peroaquelcaza-recompensaslesencontró,golpeóasutía,dejándolatiradaenelsuelo,yselosllevódenuevoaCorellia.Novolvióaverles.Saliódelrepentinotrance.–Eslasegundavezquemepasa–aclaróKilian,antelamirada
deCoshar.–LaFuerzaestádespertandoenti–afirmóCoshar–.¿Hasvisto
elpasado?–Sí–asintiófrotándoselosojos,comosihubierasidoun
sueño–,unepisodiodecuandoerauncrío.Elcaza-recompensasdelquehablases«delafamilia».–Dametodalainformaciónquetengasdeeseindividuo–le
dijoBronxaCoshar,queacababadesumarsealaconversación–.Quizáspuedaaveriguaralgo,aúntengocontactosentremisviejoscompañerosdearmas.–Asíloharé–comentóeljedi–.Detodasmanerasnohayque
preocuparse.Nosabedondeestás.Yvuestrotíotieneotrosproblemas.DiríaquesehagranjeadolaenemistaddelCondeDooku.–¿DelCondeDooku?–preguntóKilian–.Eseeselqueestá
liderandoalosseparatistas,segúnnoscontóelsenadorForte.–Sí.ElquefueraantiguomaestrodelaOrden.Loexplicaré
todoasudebidotiempo.SoloadelantoquetutíoGareksereunióconelSeñordeHarmet,uncolaboradorhabitualde
321
Dooku,demasiadascoincidencias.Elencuentroacabóviolentamente.–Esperoquetodoesteasuntonoteestécausandoproblemas–
dijoKilian.–No,no,tranquilo.Elcaza-recompensasesunhombrecon
recursos,peligroso,peromantengociertasprecauciones.Tengounamigoquemeestádevolviendoalgunosfavores–Coshardecidiónocontarlenadamásdemomento–.Yportutíonotepreocupesmás.Hacemásdeunañoquenosabedeti.Tardeotempranotedaránporperdidoyseolvidarán.–Mehacegraciacómovuelvenlaspreocupaciones–reflexionó
Kilian–.Llevodíassinpensarentodasestascuestiones,yyaleestoydandovueltasalodesiempre:lafamilia,laOrden,elaccidentedeVálar…Meheliberadodetodaesaconfusión,yanotengoquepreocuparmeporello.Loquetengaqueocurrirloharáasudebidomomento.Sisoylibre,¿porquésigocuestionándolotodo?–Porqueentuinteriornoestáresuelto–resolvióCoshar–.Ya
lamenteleencantapensar,sedeleitaconello.Pocoleimportaqueloquepienseseaparabienoparamal.Perobastadecharla.Bronxdicequetuentrenamientohafinalizado.Bien,notenemostiempoparaenseñarteamanejarunsabledeluz,perosíparaquesepasdefendertedeél.Cogetuelectro-vara.CuandoGorkayAnk'Niwavolvieron,acordaronrecogerel
equipo,meteraBizarroenelcamióndeslizadoreiniciarelviajedevueltaaLaGranja.
322
–Maestro,losSithhanvuelto–anuncióCosharTeelk.ConestasintrigantespalabrasiniciabalaconversaciónconAl
Dalma,esperanzadodequesumentorleproporcionaraalgunaluzparacuandovolvieraaCoruscant.EranpocaslaspersonasqueseencontrabanreunidaseneldespachodeAlDalma,apartedelMaestroyeljedi:elviejoMirlo,YemlinyKilian.Losdemásresidentesseencontrabanenloscamposdelosalrededores,enunaclasealairelibredirigidaporVandia.LaverdadesqueaKilianlehubieragustadoasistir,yaquelacoordinadoradeLaGranjaeraunaexpertaalterandoelcampogravitatoriodelasmasas,yhoyseríalaprimeravezquealguienleenseñaríaelpoderdelaFuerzacomúnmentellamadotelequinesia.AúnasísucuriosidadporlosSitheramayor,yelpropioMaestroconsiderabaadecuadoqueestuvierapresente.TambiénYemlinqueríaestarpresente.EraamigodelMaestrodesdequeloconocióenelTemploJedi,yhabíaestudiadobienlahistoriadelaOrdenysusproblemasconlosservidoresdelReversoTenebroso.–LaOrdentuvolaprimeranoticiahacenueveaños,conla
invasióndeNaboo–continuóeljediomitiendolosdetallespolítico-bélicosdelasunto,pueselsenadorJanoForteyaleshabíainformadodeello–.LohemosmantenidoensecretodentrodelapropiaOrden,mientrasinvestigábamoslosacontecimientoseintentábamosaveriguarsuidentidad,yhepreferidoesperaraquepudieraveniraLoomeparacontárseloenpersona.TampococonsideréadecuadohacerlellegarlanoticiaatravésdeKilian,puesbastantesproblemasteníayaél.Nohemosavanzado.Seguimossinconocerquienesson,yahora
323
lacrisissecesionistadistraelaatencióndelConsejo.Aunquenolohandejadodelado,haycaballerosjedissiguiendolaspocaspistasquehandejado.–Tardeotempranoteníaqueocurrir–comentóDalmasin
reflejarsorpresa–.MientraselUniversoexista,elLadoOscurodelaFuerzaestaráaccesibleparaaquellosquequieransucumbirasupoder.Tansoloescuestióndetiempoquealgúnserquieraaprender«susartes».–NosetratadeunseguidordelLadoOscuro,odealguienque
hayacaídobajosusombra–interrumpióCoshar–.ElConsejoJedinotienedudaalgunadequesonlosSith.Noestánextinguidoscomosecreía.–Algúndiscípuloconsiguiósobreviviralaúltimaguerra–
evidencióelMaestro.–Ocultossemantuvieron–comentóYemlin,porunavezcon
semblantepreocupado–.HábilessonsidelavigilanciadelaOrdenescaparon.–UnodelosSithacabóconlavidadeQui-Gon-Jinn–informó
entristecido.–Unalamentablenoticia–comentóelMaestro–.Susabiduría
murióconél.Osconfiesoquemehubieragustadoquefueramipadawan.Eldíaenelquelevisuperarlaspruebasintuíenélunarebeldíatalantecualquierformadeprejuicioqueleavivabaunfuegointernosiempreinquieto.Eraunalmalibre,perspicaz,noencorsetadaporlarigidezalaqueavecesnostientaelCódigo.Sí,paraéleramásimportantecomprenderlanaturalezadelaFuerzaqueserviralaOrden.Unauténticobuscador.ElMaestroDalmainclinólevementelacabeza,enseñalde
324
aflicción.Losdemásaguardaron,respetandosusilencio.Parecíaconcentradoy,almomento,levantólamiradaunpoco,porencimadeellos,comosiquisierarecordarodescubriralgocrucial.Susrojosojosparecíanbuscarunarespuesta,hastaquedescendieronparaobservaralospresentes.–Unauténticobuscador–afirmóconserenidad.–Unapérdidalamentable,sinduda–acordóCoshar–.Afectóal
Consejoyamuchosotrosmaestros.InclusoalMaestroDooku,queabandonólaOrdencontrarioalapolíticadelSenadoyalasdecisionesdelConsejo.Quizáslamuertedequienfuerasudiscípulofueraeldesencadenantedealgoquelocorroíapordentro.–NormalesquelaOrdenpierdaalosmejores...–comentó
Yemlin,visiblementemolesto.–Yemlin…–letranquilizóMirlo–.Noeselmomentode
recordarviejasdesavenencias.–Elmomentoes–respondiócategórico–.Aloquehemos
llegadomira.–¿Pudieronapresarasuasesino?–preguntóelMaestro.–No,elpadawandeQui-Gonlomatóparasalvarsupropia
vida.Qui-Gonloentrenómuybien.LonombraronCaballero.Además,ahoraeseltutordeunnuevodiscípulodelqueQui-Gondijoqueerael«Elegido».Unniñodenueveañosqueahorahaalcanzadolamayoríadeedadyesunagranpromesa.Obi-Wanhablamuybiendeél.–¿Elelegido?–preguntóKilian,curioso–.¿Loconocí?–Esunaantiguaprofecíadelosjedi–contestóCoshar–.Nolo
325
conoces,noestabaentusgruposyeramejornoacomplejarlo,niaélnialosdemás,conunaetiquetatanespecialalosojosdeunniño.LaprofecíaexplicaquenaceráunsercontalsensibilidadconlaFuerzaquerestableceráelequilibro,destruyendoalosSithconsusacciones.–Yelconsejocreídoha,¿verdad?–seburlóYemlin.–Algunos,notodos–respondióhaciendocasoomisoaltono
deYemlin–.Detodasmanerashabíanmasmaestrosdispuestosaaceptarenseñarleelsenderodeljediquelosquepreferíandevolverloasuplaneta.–¿PerocómopuedeestarlaFuerzaendesequilibrio?–se
extrañóKilian–.Esonotienesentido.–PorlaincorrectautilizacióndelosSith–respondióeljedi–.
PorelusodelLadoOscuro.DebescomprenderquelosSithmáspoderosossiemprehanintentadodesestabilizarelequilibrodelUniversoforzandosuintegridadconelpoderdelReversoTenebroso.–SinembargoeljovenHightowersatiendeasudiscernimiento
–intervinoelMaestro.–¿Perdón?–exclamóCoshar.–¿CómovaaestarlaFuerzaendesequilibro,siellamismaes
equilibrio?–prosiguióelMaestroantelaextrañamiradadeljedi–.EllaeslaVida,eselfundamentodelUniverso.Esarmoníaycomotalnopuededejardeserlo.Nosotrossomoslos«desequilibrados»,somoslamateriatosca,imperfecta,connuestrasfantasíaseidealizaciones.Elladoluminosoyelladooscuro«tansolo»sondosdelasvariasfacetasconlasquelapercibimos.Qui-GonlaveíacomolaFuerzaViva,presenteen
326
todaslascosas,constanteeimperecedera;losmáspragmáticosvislumbransuenergíaunificadora,conservadoradelaintegridaddelespacioylalinealidaddeltiempo,anuestrosojos;algunosladistinguencomouncampodeenergíacreadoportodoloqueestávivo.Elladoluminosocrea,crece,sana;elladooscurocorrompe,enfermaydestruye.Somosnosotroslosquejuzgamos,losquevaloramos,losquenocomprendemos.–Peromataresuncrimencontralavida.Loquedicedaríauna
justificaciónalosSithparaasesinarasuconveniencia–replicóCosharconfuso.–EslainterpretacióndelosSith.Creenquepuedenmatary
alterarlamateriaporquevenqueelUniversootorgayarrebata,siguiendosuordennatural,yasumenqueellostienenderechoahacerlomismo,tansoloparasatisfacersupropiaambición,susdeseospersonales,comosilaGalaxiagiraraentornoaellos.Buscanapropiarsedetodocomounagujeronegroseapropiadelamateriaasualcance,porquenocomprendenlanaturalezadelUniverso,nilesinteresamásalládesuansiadepoder.QuiensirvealLadoOscuro,quiensucumbealReversoTenebroso,alfinalsedescubreesclavizadoporlasmismasfuerzasquealimentó.–Entonceslaprofecíanotienesentido–concluyóCoshar.–Ofuemalinterpretadaporelvidente–respondióelMaestro–.
Lasvisionessobreelfuturosoninciertas.–¿Yeljoven?–preguntóCoshar.–Eljovenpodráelegirquéquiereseryenquiénquiere
convertirse,comocadaunodenosotros.QuizásluchecontralosSithoquizásno,opuedequenocompletesuentrenamiento.La
327
Fuerzapermaneceráenconstanteequilibrio.Nuestralabor,siasíloqueremos,esdescubrirelmisteriodesunaturaleza.–¿Yquiennoquierahacerlo?–preguntóKilian.–Nopasanada.Comodecíamos,laFuerzaestáentodaslas
cosas,seaunjedi,unsithoalguiensinsensibilidad;seaunquarren,unhumanoounwookie;unaroca,unplanetaounsistemasolar.Esnuestranaturalezamásprofunda,eignorarlanonosescindedeella.Losdosamigosseabrazaron,deseandovolveraencontrarse
encuantolascircunstanciaslopermitieran.Seencontrabanfrentealoshangares,dondeAnk'NiwaestabapreparandoelTrastA-A5,conayudadeKi-Dacmu,parallevarlohastalacapital.LesacompañaríanYemlin,queasegurabaquereraprovecharelviajeparahablarconélenprivado,yGorka,aquienleveníabiencualquierescapaditafueradeLaGranjaquealiviarasuaburrimiento.Además,trasdejaraCosharenelespaciopuerto,laexpediciónviajaríaalaciudadmineradeDagSeher,enelcontinentenorte,conelfindeobtenercarbonitaabuenprecio.Kiliannopodríaacompañarlos,pormuchoquelehubieragustado.Dadosuaislamientoenlasmontañasdelnortesehabíasaltadomuchasdelasenseñanzasdeaquellosdías,porloquepasaríalassiguientessemanasbajolainstrucciónpersonaldeMirlo.–Coshar,megustaríaquetequedarasenLaGranja,peroahora
entiendotucompromisoconlaOrden.Meimaginoquetelo
328
habrásplanteadovariasveces.–CadavezquevengoaLoome–leconfirmótomándoselocon
buenhumor–.Nopuedoabandonarmisresponsabilidades.Tuporelcontrarionuncaadquiristeningúncompromiso;ereslibredeaprenderlaFuerzayaplicarlacomocreasconveniente.Aunqueesperoquesigaselcódigo,queenelfondoesparatodoaquelqueviveconella,noestásligadoalaOrden.Losjediselegimosunavidadesacrificio,dura,irrenunciable,alserviciodelaRepública,paraconservarelordendelascosas.ElMaestronolovesuficiente.LaRepúblicaesalgotemporal,transitorio.Aunqueduraramilesdeañosmas,algúndíaterminará.HayquesalvaguardarlasintoníaconlaFuerza,yesoesalgoquenecesitatodalaGalaxia,nounapartedeella.ClaroqueelMaestronoeselúnicoquepiensaasí.PerolaRepúblicaesdemasiadovasta,requieremuchosesfuerzos,muchadedicación…–Tengootraresponsabilidad–interrumpióKilian.–PuedesquedarteenLaGranjatantotiempocomodesees–se
adelantóintuyendosuspensamientos–,aunqueterecomiendoquelohagascomomínimohastaqueelMaestroconsiderequetuinstrucciónhaterminado.Esaeslaresponsabilidadquetienescontigomismo.NotepiensesqueporqueBronxestésatisfechoconsuparteyaessuficiente.–Nomereferíaaeso–replicóKilian,sorprendiendoasu
antiguomentor–,sinoalaquetengoconmispadres.Eljedilomiródetenidamente.–Ven,paseemosunrato.Haytiempo–sugirió.Amboscaminaronaleste,alejándosedelapistadelhangary
delacasaprincipal.Ki-Dacmulossiguióconlamirada,pero
329
Ank'Niwaledijoalgoquehizovolversuatenciónalosmotoresdelcamióndeslizador,pasándoleuncortadordefusión.Cruzaronentreelhangarylosestablos,aorillasdelriachueloqueseparabaambosedificios,adentrándoseenelbosquecillopegadoaLaGranja.Cosharpensóquetardeotempranoteníaquesurgir.Seríasu
verdaderaprueba.Sufamiliayanoeraunimpedimentoparasuentrenamiento,perosíunconflictoparaconvertirseenun«jedi».Desdequeloconoció,cuandoselopresentaronporprimeravezenelTemplo,pocasvecesKilianhablódesupasado,deloocurrido.Loguardabaparasíyrecelabacadavezquepreguntabasobresufamilia.Nolequedabaotraqueserpacienteyesperarganarsesurespeto,hastaquefueraKilianquientuvieralainiciativadecontárselo.Además,duranteelprimerañodesuinstrucciónenelTemplo,bastantetuvoconconseguirquenosemetieraenexcesivosproblemas.Eraunadolescentedesconfiado,conflictivo,conunaimpulsivaoposiciónhacialaautoridadengeneral,ylasuyaenparticular,frutodelosañosbajolatuteladeGarek.SinohubierasidoporsuinterésporlaFuerzaseguramentenohubierasidocapazdereprimirsurebeldía.LaOrdeneralaúnicaquepodíaenseñarleaentendersuspotencialeseimprevisiblespoderes,adescubrirydarsignificadoaunashabilidadesquehastaelmomentosehabíanmanifestadodeformaespontáneaylamayorpartedelasvecesinconscientemente.HastaquenoentróenelTemplo,Kilianatribuíasusextraordinariosreflejosysusútilesintuicionesasupropiotalentocomopiloto.SeguramentemientrasestuvoenTorreAugustahabríapercibidoemocionesysentimientosprivadosdesusallegadospero,nopudiendo
330
comprenderloqueestabaexperimentando,obiencreíalosdemástambiénpodíanhacerlo,oquesimplementeeramáslisto.Elpropiointerésdeljovencorellianoporsaberquéeracapazdehacerloobligóaquereraprenderaserpaciente,saberescucharyprocurarnoactuarsinreflexionar.Unnuevomundoseleabríaanteél,diferentealoquehabíaconocidohastaentonces.Laempresanoerafácil:teníaqueconfiarensututorcuandolaexperiencialehabíaenseñadoahacerlosóloensímismo;debíaobedecerasusmaestroscuandoelrencorlohabíaacostumbradoahacerlocontrariodeloqueseesperabadeél;ansiabaconvertirseenunjedisinapenaspreparaciónyobnubiladoporsuséxitoscomoprometedorpiloto.LoqueguardabadentrodesífuemásfuertequelainstrucciónenelTemploJedi,desembocandoeneltrágicoaccidenteconValar.Noobstante,algodebiódehaberhechobien,puesdespuésdeunañosinverlo,ycreyendoquenovolveríanaencontrarse,ahíestabaKilianabriéndosesinceramente.Oquizásprecisamenteporeso,porladistanciaqueleshabíaalejado.Seguíanpaseandoporelbosque.Comonodecíanada,su
antiguoalumnoquisoretomarsuúltimocomentario.–Estánretenidos.Ellosquerían…abandonarlafamiliaynolo
consiguieron.Sigosincomprendertodoloquepasó,haycosasquenuncamecontaron,ynecesitosaberlo.Lanocheenquehuimos…Cuandoelcaza-recompensasnosapresó,Garekconsiguiódealgunamaneramitutela.Estandobajosupoder,novolveríanafugarse.Nosinmí–Kilianapartólamirada–.AceptaríanvivirenTorreAugustaoencualquieradesuspropiedadescontaldequenomepasaranada.–SielegistevivirenLaGranjanotienesnecesidadde
331
preocuparteporelpasado.Gareknuncateencontraráy,comodije,seolvidarádequeunaveztuvolaoportunidaddedirigirtuvida.Situspadressabenquetehasescapado,porunapartesepreocuparanpornosaberdondeestas,peroestoysegurodequetambiénsealegraránportulibertad.Ereslibre.–Nopuedodejardepensarquéhahechoconellos–confesó
Killian–.Seríaunacanalladaabandonarlos,pormuchoqueduranteuntiempopensaraqueeranellosquienesmehabíanabandonadoami.Eratansólouncríodespechadoyconfuso.Sólohayunculpableenestahistoria,ynofuiyo.Cuandoacabemientrenamiento,puedoaveriguarquéhasidodeellosyrescatarlos.–UnJedinoaprendelaFuerzaparasatisfacersusinquietudes
personales–apuntómuyserio–.Elcódigo…–Sielcódigoteobligaaolvidartedetusseresqueridosme
parececruel,inhumano–interrumpió.Llegaronalencuentrodelriachueloconunodesusafluentes,
aumentandoligeramentesucaudal.Unos70metrosmásadelanteelríoacabaríaformandounahermosacascadacayendoporelbarrancoqueflanqueabaLaGranjaensusladossur-suroeste,peronotomaronesadirección,sinoquetorcieronalsudoeste,abandonandoelplacenterosonidodelaguaqueleshabíaacompañado,sumiéndoseenelsilenciodelbosque,dondelospájarosdejarondetrinar,atentosaloscaminantesqueatravesabanelbosque.Laausenciadesonidossubrayabalaimportanciadelaconversación.–Nadateobligaarechazartussentimientos–sostuvoCoshar–.
Rechazarlostellevaríaaunconflictomayor.Perohazteesta
332
pregunta:¿quieresliberarlosporqueeslomejorparaellos,oporqueesotranquilizarátuconciencia?–Ambas–lerespondiótraspensarlouninstante–.Sí,quizás…
puedeserquetengamáspesomipropiodeseodesalvarlos,deestarconellos.Mefueronarrebatados,yellosnopudieronhacernadaparaevitarlo.Peroahoraséluchar,mehaentrenadoelmejor,ycuentoconalgoquenotieneGarek:laFuerza.Puedocompletarmientrenamiento,conocerdeloquesoycapaz.Notengoporqueconvertirmeenunjedi,peropuedousarlaFuerza.–¿Entupropiobeneficio?–lepreguntó.–Yeneldemispadres,claroestá–afirmó–.¿Porquénose
puedeusarlaFuerzaparaalgobueno,aunqueseaalgoquequieroparamí?¿Acasoesmaloloquepido?Noledeseomalamitío…noquieromatarlo,séquenoestaríabien.Tansóloquierolomejorparamispadres,queesténasalvo,yquepuedanvivirsuvida.¿Esmuchopedir?–Hazlo–acordóCoshar,antelasorpresadeljovencorelliano–,
veaportuspadres.Ycuandotengasqueenfrentartecontutío,asegúratedequeenelfondonoquieresacabarconél,noanhelasqueélteataqueparatenerlaoportunidadderesponder;asegúratedequeactuaráscalmado,sereno,sinquetussentimientostomensuspropiasdecisiones;cercióratedenocausarteundañomayorempleandotodatuenergíaensaciarlapasiónquesientesportuspadres.Yunavezquelohayasconseguido,¿cualesseránlassiguientes«buenasintenciones»quecumplirásentuprovecho?UsarlaFuerzaparatupropiasatisfaccióneselcaminoqueconducealReversoTenebroso.¿Espedirdemasiado?Escontrarioatuentrenamiento.
333
Kiliansequedópensativo,sinsaberquéresponder.Estetipodedudaseranfrecuentesenlospadawansqueempiezanapensarporsímismos.Yrequieren,comoentodaeducación,delapropiacomprensióndeldiscípulo.Cosharsabíaqueunapersonanuncapodríacambiarlaconscienciadeotra.Tansólopodíaexponersusconocimientos,susabiduríaysuexperiencia.Eracapazdeinfluirensuantiguoalumno,peroenelfondodependíadesuatención,desuinteligenciaydesupropiaconciencia.Dejóasuantiguotutelado,ahoramásbienunbuenamigo,sumidoensuspensamientosycontinuaronsupaseohastallegarallindedelbosque,alcanzandoelaulaexteriordeLaGranja.El«aulaexterior»,comoasíladenominaban,eraunasuave
depresióncirculardelterrenojustoenlafronteraentrelosjardinesqueconducíanalacasitadelMaestroyelbosque.Rodeadodeárbolesportresdesuspartes,losfundadoresdeLaGranjadispusieronvariasrocasplanascomoasientos,distribuidasenformadecírculo,yunarocacentralparaquienexpusieralacharlaoenseñanzadeldía.Alrededordelasrocas,comoqueriendocerrarelcírculo,plantaronarbustosyrosalesparadarmayorintimidadalosasistentes,dejandounaaberturaenlazonaoestecomopuntodeentradadesdelosjardines.Cuandoeltiempolopermitía,muchasdelasclasessedabanenestelugarrodeadodevidaynaturaleza.Sedetuvieronenlaentradadellugar.Estavezfueeljediquiencontinuólaconversación.–LaFuerzaestáentodos,inclusoentuspadres;tambiénen
Garek.Enelfondo,tutíonoestuenemigo.Sivinieraaportitendríasquedetenerlo,porqueélnoretrocedería;élnoesconscientedeloquetusabes.Inclusosisedieraelcaso,ysi
334
fueraestrictamentenecesario,podríasverteobligadoaacabarconsuvida,sifueraimprescindibleparasalvarotrasvidasolatuyapropia.Kilianseguíasincontestar,dándolevueltasaloquequería
transmitirle,asintiendonocomoconformidadaloexpuesto,sinocomoconfirmacióndehaberescuchadoelmensaje.Necesitaríatiempoparadecidirse.Probablementeganaríasudeseodelreencuentrofamiliar,oeldedarleunalecciónaGarek;oambos.Yaúnasítendríaunaoportunidad.SuesperanzaresidíaenlaacertadadecisióndeKiliandecompletarantessuentrenamiento,loquedemostrabasumadurez.Eralahoradepartir.–Cuando…–comenzóadecireljedi,perosecorrigióasí
mismoalinstante–.Sifinalmentedecidesvolveratuplanetanatal,búscameyteayudaréaencontraratuspadres.Perohasdesaberqueaunquemetengasatulado,estarássólo.Cuandodebasenfrentartealoqueguardascelosamenteentuinteriornopodréayudarte.Enesosmomentossiempreestamossólos.–Meditaréenello–dijoeljovencorelliano,volviendoaasentir
conlacabeza–.Ojalápudierasquedartemástiempo,perocomprendoquedebesvolveraCoruscant.–QuelaFuerzateacompañe–concluyóCosharamodode
resumen.–QuelaFuerzateacompañe–contestóKilian.Ambosseabrazaronunaúltimavez.Luego,contodalacalma
dequiennotieneprisaalguna,suantiguoalumnoentróenelaula,buscóunarocaadecuadaysesentóenella,entrecruzandosuspiernasycerrandolosojos.Cosharobservósatisfecho.«Quegranpotencial–pensó–.Silohubiéramosdescubierto
335
antes…».Eljedidirigiósuspasosdevueltaalapistadondeaguardaba
elTrastA-A5,alnorte,estavezentreellinderodelbosqueyelladoestedelosjardines,hastaalcanzarelhangar/almacényrodearloporsuotroextremo,enlazonaajardinada.Enlaasfaltadaplaniciefrontalaguardabaelcamióndeslizador,yapreparadoyapuntoparaelviajehastalacapitalLomist,dondeeljediembarcaríaenuntransporteintersistemacondestinoTreviIV,conelfindecumplirunrecadoparaelsenadorForte.LuegocontactaríaconelpilotoespacialquelehabíatraídoaLoomeensucazaprivado,unAla-YBTL-S3deKoensayr.Desdeallí,yrealizandodiversossaltoshiperespaciales,ledejaríaenalgúnplanetaescaladelaEspinaComercialCorelliana,dondecompraríapasajeaCoruscant.EncuantosusdeberescomodiplomáticodelaOrdenlepermitierantenerunhuecolibre,sedejaríacaerporLasdeliciasdeNubiaparaencontrarseconsuparticular«espía»,eltahúrJackson,quienporsucondicióndecorellianoteníafácillaentradaendistritosdondeunjedinoseríabienrecibido.AestasalturasyadeberíahaberledadotiemposuficientecomoparaaveriguaralgosobrelafamiliaHightowersy,silaFuerzaleacompañara–olasuerteensucaso–,quizásinclusotendríanoticiasdelospadresdeKilian.–¿Todobien?–preguntóAnk'Niwa,alverquevolvíasolo.–Perfectamente–respondióeljedi.–Mejorseráquealmuchachovayaaver–apuntóYemlin,
abandonandoelTrastA-A5.Losdemássequedaronperplejos,intercambiándosemiradas
336
entreellos.Todossabíancualeraelverdaderomotivoporelqueelpequeñoserlesacompañaba,soportandounlargoviajeencondicionesatmosféricaspocoagradables.CosharhabíaoídohablardelaciudaddeDagSeher,adondeiríantrasdejarloenelespaciopuertodeLoormist,ysospechabaqueaYemlinleveníabienunirseaellos,conocedordesusparticularesnecesidades.EljedifuetestigodelosrumoressobrelasaficionesdeYemlincuandoservíacomoCaballeroJedienelTemplo–éltansóloeraunpadawancuandosuverdeamigoabandonólaOrdenjuntoconDalmayKi-Dacmu–,ylosconfirmóenvisitasposterioresaLaGranja.–Nopodemosesperarte–señalóeltwi'lek–.Quieropasarel
istmodeGrunienbergantesdequeempeorenlastormentas.Yemlinseparóenseco,girandolacabezaporencimadel
hombroyentrecerrandosusojitos,comorecriminandoquepermitieranaljedidarsupaseoconKilian,peroqueporélnoretrasaranmáslapartida.Traspensarlonomuchotiempo,dejócaerloshombrosenungestoderesignaciónyvolviósobresuspisadas.EnlaentradadelTrastA-A5separóymiróaltwi'lek.–Sinmímarchad–zanjó.Asintieronconformes.Lacereanaeralamássorprendida,
hastaelpuntodeofrecerserápidamentevoluntariaparasustituirsuplazaenelviajeintercontinental.Coshartambiénestabaasombrado.NotantoporladecisióndeYemlinsinomásbienporelgradodevinculaciónquedemostrabatenerconsuantiguoalumno.Ank'Niwanolediotantaimportancia,despidiéndosedelenanoeinvitandoalosdemásasubirsealTrast,aunqueunamiradadecomplicidadentreelloslehizosospecharqueelnegociodeYemlinseguiríasucurso.DespuésdeKi-Dacmuy
337
deGorkaentróCoshary,porúltimo,eltwi'lek,quiencerrólapuertatrasdesíparadirigirsealacabina.Lacereanaleayudaríaenelpilotaje,encargándosedeinteractuarconelcomputadordesensoresylostransreceptoresdeespectrocompleto;controlaríalaorografía,elmapameteorológicoylascomunicacionesvíasatélite.Elgamorreanoseacostóenlapartetraseradelcamióndeslizador;prontoescucharíansusronquidos.Cosharsesentóenunodelosasientosadicionalesdelacabina,arrebujadoensucapa.ObservóaYemlimaunladodelapista,aguardandosupartida,hastaqueelvehículogiróendirecciónalasalidayaceleró,dejandoatrásLaGranja.
338
LacircularPMI
ElastilleroA4deCiudadHightowersrebosabadeactividadybullicio.Centenaresdetécnicos,soldadoreseingenierosseafanabanentransformarlacorbetacorellianaTorreIenunanavedecombate.Noeralaprimeraadaptaciónquesufría.Ensusiniciostansólofueunacorbetadetransporteconalgunascomodidades,conlaqueelpadredeGarekcimentósusnegocios.CuandoéstetransformólapequeñaempresafamiliarenunaCorporacióndetransportedeviajerosymercancías,conmilesdenavesespacialesasudisposiciónentrecarguerosligeros,pesados,transespaciales,etc.,Gareksugirióasuprogenitorhacerunaseriedemodificacionesparaquelesirvieradenavediplomáticadelujo,alqueaccediósatisfecho.Lascorbetascorellianas,siendonavesmultifunción,puedenabarcardistintostiposdemisiones,yconalgunoscambiosnomuycostosos,graciasasudiseñomodular,sepuedenfocalizarsuscaracterísticasenunadeterminadadirección.–Enunasemanaterminarádeestarlista–dijoKnei,lacuñada
deGarek,ingenierayconsejeradelaCorporaciónCorellianadeIngeniería,sentadaensuhabitualsillarepulsora–.Elequipodeespecialistasquetehetraídotrabajaespléndidamenteyhanadelantadounaquincenasobrelafechaprevista.–Notendrálapotenciadefuegodeunafragatadeescolta,pero
sedefenderábien–continuósuhijoAblon,capitándeunafragatadeguerra–.Puedehacermuchodañoahoraquetiene
339
ochocañonesturboláserdoblesysehanmodernizadoloscomputadoresdecontroldefuego,elsuficientecomoparaincomodaraunanavedetamañosuperior,olibrarsedeunescuadróndecazas.Elcascoylosescudosaguantaráneltiemponecesarioparasaltaralhiperespacio.–Yanohabránhabitacionesconsularesnidelujo,salvolas
suyaspersonales–explicóKnei–.Ensulugarestaránlosdormitoriosparalosnuevosmarinosylastropas.Podrádisponerdeunaguardiapersonaldecincuentahombres,suficientesparaprotegerlanavedeunasaltoyvigilarlasáreascrucialesconelfindeevitarsabotajesindeseados.–TíaKnei,simepermitehablaréconNiederparaque
proporcionesoldadosdeélitequepuedanservirparapequeñasincursiones.Nocreoquemipadresedediqueaasaltarposicionesentierraoaabordarotrasnaves,peroquieroalosmejores.NoserepetiráelepisodiodeTepasi.–Venacenarconnosotrosestanocheyselopodrássolicitar
enpersona.–Gracias.Sinoosimporta,invitaréaltenienteRetard–solicitó
Ablon,mirandodesoslayoaGarek–.CreoqueseentenderábienconNiederynohabráproblemasenquecolaborenenlaseleccióndeloshombres.–Siosfijáis–consintióKneiconlamirada,volviendoaltema
porelquelahabíanllamado–hemosreforzadoelblindajedelaaletaestabilizadoraydeláreadorsal–señalóenelcentrodelanave–.Seráconsiderablementedifícilquepuedaninutilizarlanave.–Asícompensamosunodelospuntosdébilesdelascorbetas,
340
padre–aclaróAblon–.Laaletaesfundamentalparalamaniobrabilidadatmosférica,vitalparaunahuidarápidaalespacio.Leaconsejoquesiemprequepuedadesciendaalasuperficie,loquedeberíahaberseprocuradoenTepasipormuchaspegasquepusieran.Sinollegaaserporlasangrefríadesucaza-recompensasnohubieraalcanzadolaTorreI.Convienedisponerdesuprotecciónenelmenortiempoposible.Además,losdañosalaaletaafectaríanalreactorprincipal,queseencuentradebajodelamisma,yhabríaqueapagartodoslossistemasparaevitarunaexplosióndelreactor,loquenosdejaríaindefensos.–Veoqueestásbieninformado,sobrino–elogióKnei–.Noha
sidonecesariomodificarelmotordehiperimpulsor–continuó–.Laceleridadparaentrarenelhiperespaciosiguesuperandoaldemuchasotrasnaveseigualaaladelosmejorescazasdecombate.EsunrequisitoquesiemprehemosmantenidoparalaTorreI,fueracualfuerasupropósito.Porloquesíheoptadoesporincorporarleunhiperimpulsordeseguridadypotenciarlosgeneradoresdeescudos,acostadereducirlabodegadecargayeliminarlosespaciosdeentretenimiento.Lasaladejuntaspermanecesincambios.–¿Tripulaciónfinal?–preguntóGarek.–Catorceoficialesycientotreintamarinos.Aumentarel
númeroyvariedaddesistemasimplicaaumentarelnúmerodeespecialistas.Podríanhabersidomás,peronolahemostransformadocompletamenteenunanavemilitar.–Gracias,Knei,ungrantrabajo,respondeamisexpectativas.
Ablon,hijo,hablaconelcapitánDexteriosparaqueinicielaseleccióndelnuevopersonal.Esperoquepuedasayudarle
341
eligiendoalosartillerosyalequipodearmamento.–Sinproblemas,padre.LosHightowersobservabanlacorbetacorellianadesdeuna
plataformarepulsora,manejadaporelpropioAblon,situadaaladebidadistanciaparanointerferirenlasoperaciones.Ademásdelosmencionados,tambiénseencontrabasuprimogénitaDarlah,herederaymanoderechadelaCorporaciónyelsiemprefielydiligentesecretarioPerkins.Elruidodelmetalcontraelmetaleraensordecedoryrequeríandecomunicadoresauditivosapesardemantenersetanjuntos,asícomodegafasdevisiónespecialesquelesprotegíandeloscontinuosycegadoresfogonazosdelassoldadurasenergéticas.Unenjambrededroidesmecánicosasistíanalosoperadoreshumanos,yuncontinuoiryvenirdeplataformasdecargamanteníanalpilotoenalertaparaevitardesagradablesincidentes.Garekestabaconvencidodequelaguerracivilerainevitable.
CuatromesesatrássehabíareunidoconelobesoSeñordeHarmetenelplanetaTepasi,quienlepropusoformarpartedeunafuturaalianzadesistemassolaresdescontentosconlacorrupcióndelaRepública.Alianzaquerechazó,pensandomásensusintereses.Quizáshubierasidomasconvenientetrabajaraamboslados,peroesaeraunaestrategiapeligrosaquepodríaserdescubiertaporunsabiomaestrojedicomoDooku.ElplandelCondeestabateniendoéxito.Deserunacoaliciónformadaenlaclandestinidad,queesperabanquelaRepúblicaGalácticacayeraporsímisma,sehabíanconvertidoenunsólidomovimientoseparatistaqueteníalaposiciónadecuadaparanegociarlasecesión.Públicamenteambosbandosdefendíansolucionarelconflictoatravésdeladiplomacia,paraguardarlacompostura,
342
perolostemoresdequeseiniciaraunaguerracrecíancadames.Dehecho,elSenadoGalácticotomólainiciativadeformarunacomisiónparavalorarlacreacióndeunejércitoqueprotegieralaRepública.Sedesconocíanlasfuerzasarmadasconlasquecontaban,peroeraevidentequelaOrdenJediseveríainsuficiente.LasenadoraAmidalaliderabalaoposiciónalactadecreaciónmilitar,juntoconaquellosqueaúncreíanquelaRepúblicasepodíasalvar.PersonalmenteGarekcreíaqueelCondecontabadesdeelprincipioconlasoluciónbélica,yquedurantetodosestosañosúnicamentehabíaganadotiempoparaconsolidarlacoaliciónyprepararsusejércitos.DookuconocíabienlapolíticadelaRepública:sulentitudenlatomadedecisiones,lacorrupcióndelosburócratasy,sobretodo,ladisparidaddeinteresesdelSenadoGaláctico,porloquetodojugabaensufavor.Aúnasí,Gareknoquisoformarparte.SunegociodependíadelaestabilidaddelaRepúblicayeltratadocomercialconlaCorporaciónCorellianadeIngenieraleproporcionabaunaciertainfluencia,aunquemínima,enelSenado.Sacaríantodoslosbeneficiosposiblesantesdequeestallaralaguerrayseprepararíanparalamisma.Unaguerrarequieretransportarmaterialdeguerra,tropasysuministros,ymantenerladistribucióndemateriasprimasalaindustriamilitar.Yapesardelasguerras,losseressiguennecesitandoviajardeunrincóndelaGalaxiaaotro.Habríanpérdidaseconómicas,esoestabaclaro,peroactuandoconinteligenciayplanificaciónpodríansercompensadasporsuculentoscontratosconelSenado.Durantelosúltimosaños,juntoconsuprimogénita,habíanpreparadolaCorporaciónparadarelpaso.Ordenóasucuñadaqueestudiaralasmodificacionesnecesariasentodassusnavesparasalvarelcargamentoquepudieranen
343
casodeseratacados,yelmínimoarmamentoquerequeriríanparadefenderse,hastadondelalegislaciónlespermitierallegar.ReservóasuhermanoNiederyasuhijoAblonlaelaboracióndeplanesdeemergenciaqueseretransmitiríanatodosloscapitanesdelasnaves,encolaboraciónconlosdirectoresgeneralesdetransportedelasrutashiperespaciales.Estosúltimostrazaríanrutasalternativasencasodequeperdieranalgúnsistemadondenosepudierahacerescala.Porúltimo,habíaencargadoasihijaMura,directorade
mediosdecomunicaciónyrelacionespúblicas,queprocuraraconcertarcuantasreunionespudieraconlossenadoresaccesiblesy,sobretodo,conelGabinetedelCancillerPalpatine.TeníanquehacerseconloscontratosdetransporteyentablarrelacionespolíticasconlaCancillería.Palpatineeraunlíderfuertequeseguíaenelcargomástiempoquecualquieradesusantecesores,sobreviviendoalasdisputasintestinasdelSenadoparacontrolarsupoder.Supredecesortampocopudocontrolaralosburócratas,peroelcancillervigentedisponíadeunahabilidadasombrosaparamantenerlosaraya.Enelpasado,GareksehabíareunidoconPalpatineenunpardeocasionescuandoaparentabaserunsimplesenador.Noleengañóentoncesysabíaquecualquiercontactofuturodebíahacerseconsumocuidado.Enaquellosencuentrosrechazóalgunaspropuestas,ventajosasyatractivassinduda,quelehubierancolocadoenladifícilposicióndedeberleunfavor.Habíaempleadoesatácticademasiadasvecesensuvidaprofesionalcomoparanodarsecuentadecuandoselahacíanaél.Hoyendía,elprogresodelosHightowersdependíadeunaalianzaconelCanciller,bajounascondicionesquebeneficienaambosysintrampasdeninguna
344
clase.–¿SeñorHightowers?–elsecretarioPerkinsinterrumpiólos
pensamientosdeGarek,elcualsegiróparaatenderlo–.Mecomunicanquesucitadelas12:00hallegado.Otraplataformarepulsora,delmismomodeloquelaque
ocupabanlosHightowers,seaproximabadesdeelextremonortedelhangar,pilotadaporunodelosoperariosdelaempresa.Detrásdeloperariodistinguieronlasiluetadeunhombredemetronoventaqueportabaunaarmaduradecaza-recompensasconcascocompletoqueocultabacualquierrasgocorporaldistintivo,aexcepcióndelaalturaylacomplexión.AmedidaqueseacercabareconocieronaRaven,quesemanteníaensuhabitualposturaenguardia,perosintensión.CentrabasumiradaenellosechandoocasionalesvistazosalasreformasdelaTorreI.EloperarioyAblonmaniobraronparaelenganchedeambasplataformasparaqueGarekyelsecretarioPerkinspudieranpasarsealadelcaza-recompensas.Traseldesacoplamiento,elcapitándefragatadirigiósuplataformadevueltaasupervisareltrabajodelosingenierosdelacorbetacorelliana,sinalejarsedemasiado.LaingenieraKneicontinuóexplicandoaladirectoragenerallospormenoresdelatransformaciónmilitardelanave.Ablonpermanecióexpectantealareuniónquesupadremanteníaconelcaza-recompensas.Nolegustabaenabsolutoaquellareuniónquesuclientehabía
insistidoenrealizarenlosastillerosdeCiudadHightowers;
345
hastalafechasiempresehabíanreunidoenlugaresapartados.Quelacorbetapersonaldesuclienteestuvieraentierra,convirtiéndolaenunanaveprácticamentemilitarnoeraunarazóndepeso.Sibienesciertoquelamayoríadelosencuentroslosacordaronenelespacioexterior,acoplandolaPerraCallejeraalaTorreI–unlugarapropiadoparaambos–,elseñorHightowersdisponíadelosrecursosnecesariosparaproporcionarcualquierotralocalizaciónmasdiscreta.LohabitualeraqueinformaraúnicamentealsecretarioPerkins,yGarekHightowerssólosepresentabacuandoqueríatratarunasuntopersonalmente.Comomedidadeprecauciónsenegóaentregarsusarmas,comentándolesquesinoconfiabanenélpodíanescoltarlecomoconsiderarannecesarioparaasegurarlaproteccióndelseñorHightowers.Eloperariodelaplataformanoportabaarmavisiblealguna,perosudestacadamusculaturaevidenciabaquenoestabaahísóloparapilotar.TambiénobservóqueelsecretarioPerkinsibaconunblásterenelcinto,ysospechabaqueAblon,dequiensabíaqueeramilitar,tambiénportaríaalgúnarmadefuego.Ahorabien,noeranelloslosquelepreocupaban,sinounpequeñotriángulonaranjaintermitentequeaparecíaenelvisorinternodelyelmo,indicandoquesucabezaestabasiendoseñaladapordosmirasinfrarrojas.Cualquiergestoamenazadorporsuparteleobligaríaaconfiarsusuerteasusrápidosreflejosoalaintegridaddelcasco.Silaalertapasabadelnaranjaintermitentealrojoconstanteactuaríainmediatamente.Graciasalosdetectoresyalcomputadorinternodesuarmadurateníalaposiblelocalizacióndelosfrancotiradores.Elánguloleindicabaqueteníaunosituadoasustresyotroalassiete,enposicioneselevadas.Lasmaniobrasdelpilotohacíanindicarqueconocíadondeseescondían,
346
evitandoentodomomentoquePerkinsoGarekseinterpusieranenlalíneadetiro.Porsifuerapoco,enestaocasiónnopodíacontarconlaayudadeBroggo.LaPerraCallejeraseencontrabaretenidaenunodelosespaciopuertosdeCorelliaenunainspecciónaduanerasorpresa,posiblementeunaencerronaorquestadaparaevitarquelesirvieradeapoyo.Todoaquelloestabamuybienpreparado,casidiríaquemilitarmenteplanificado,aunquerespondíamásbienaunatácticapolicial.Habíaoídorumoresdequesuclientehabíacontratadoaunnuevojefedeseguridad,unex-tenientedelasCorSec.Eralaúnicarazónquedabasentidoatodaaquellacomedia.Unnuevoencargadodeseguridadimpondríanuevasnormas,nuevasreglas.Ravenhabíademostradoquenoeraunpeligroparaningunodesusclientes,siemprequenoledebieransushonorarios,condiciónquenosedabaconlaCorporación.Peroparaelnuevojefetodoesoleseríaindiferente.Noconocíaalcaza-recompensasysetomaríasusprecauciones.Lógico.Ravennoteníarazonesparaalarmarse,peroaúnasí,porlasnovedadesenelprotocolo,insistióenirmínimamentearmado.Elmisteriosoex-tenientenoseencontrabaenprimeralínea,peroseguramenteestabacerca,supervisandoelencuentro.Quizásinclusofueraunodelosqueleestabanapuntandoalacabeza,encargándosepersonalmentedelaproteccióndeGarek.Paraloquenoestabapreparadoeraparalaprimerafraseque
sedignóapronunciarsucliente,sinmediarsaludoalguno:–Hemosprocedidoarescindirsucontratodeconsultoríade
seguridad,señorRaven.Portaryelmoteníaotrasventajasadicionales,comoahorrarles
disfrutardelamiradadeestupefacciónqueselehabíaquedado
347
enelrostro,manteniendoensulugarlamismaimagendefrialdadquesuponehablarleauncasco.Almenoslacaradesorpresanofueacompañadadeningúngestocorporalquepudieramostrarsufugazdebilidad.Eraevidentequesuclienteestabaenojadoporladesaparicióndesusobrino,trasmuchosmesessinnuevaspistasquepudieranconducirasuparadero,peroconfiabaqueelrestodeserviciosquelehabíaproporcionadomantuvieranlarelacióncontractual.Prescindíandeél.Nohabíamotivosparaello.«Consultoríade
seguridad»erauneufemismoparadesignarlasoperacionesprivadas,normalmentefueradelmarcodelaley.EracompatibleconlosverdaderosencargadosdelaseguridadpersonaldeGarek,inclusoejerciendodichalaborenencuentrosfueradelámbitoempresarial,comodemostróconcrecesenlareuniónconelSeñordeHarmet.Seguramenteelex-tenientedelasCorSeclehabríaaconsejadodejardecontarconelcaza-recompensas.Unchoquedeintereseshabitualensuprofesión.–Comodesee–selimitóacontestarconunavozindiferente,
comositansololeestuvieranmatizandolosdetallesdeunamisión.–Efectivamente,esloquedeseo–continuóGarek–.Lehe
concedidounapacienciaquenoreservoniparamissociosmascercanos,enconsideraciónasuelevadoporcentajedefiabilidad.Nopuedotolerarseguirconfiandoensuprofesionalidadcuandodebodarporperdidalapresaqueleencomendé.–Algunosobjetivosllevanmástiempoqueotros,másdelo
queparecerazonable–sejustificóRaven,ligeramentemolestoporlaacusación.
348
–Aestasalturasmisobrinodebedeestarlosuficientementebienentrenadoenlasartesdelosjedi.Podemosdarporseguroqueviveconelmaestroalqueseleenvió,maestrodelquenotenemosningunaideadedondeseescondeyque,sinlugaradudas,lohabrádisciplinadohastaelpuntodequeahoraseráunridículodefensordelapazylajusticia.Apesardesutardíocomienzoydesuslimitadascualificacionesintelectuales,trasunañobajolasupervisióndeldesconocido,nocabeotraqueasumirqueestáapuntodeconvertirseenunCaballeroJedi.Yaunquesepudierapresumirquehayafracasadoensusintentos,algoquepodríaserperfectamentefactible,yanoselopodrámoldearamiconveniencia.–Aúnlequedalabazadelchantaje–indicóRaven.–Esodejadeserdesuincumbencia–contestófríamente–.Su
excesode«cautela»leaconsejónocapturaraljedi.Podríahaberleobligadoarevelaradondeloenvió.Nosedejaríaprovocarreaccionandodemaneraquelediera
unaoportunidaddeeliminaruntestigoquesabíademasiado.Eltriángulonaranjaseguíaparpadeandoy,aunqueallíderdelaCorporaciónnolesupondríaningúnproblemaprocuraracabarconél–siasíselopropusiera–,nolefacilitaríalascosas.EstabapreparadoparaactivarelJet-Pack,esquivandolosprimerostiros,yvolarhacialacubiertasuperiordelacorbetacorelliana,dondeganaríaproteccióncontralosfrancotiradoresytiempoparahuir.–LeharemosllegarunadenuestrascircularesPMIconlos
detallesdelfiniquitoycompensacionesadicionales–intervinodiplomáticamentePerkins–,segúnlascondicionesnegociadas,enconsideraciónasuslogrosenTepasi.
349
«Dondeossalvélavida»,pensóRaven,peronolomencionó.–Entonces,simedisculpan,nuestrarelaciónhaterminado–
concluyóporfin.Elsecretarioalzóunamano,gestoqueleindicóaAblonque
podíaacoplardenuevolasplataformas.DespuésdequeambossereunieranconelrestodemiembrosdelafamiliaHightowers,sinmediardespedidadeningúntipo,eloperariodesuvehículoinicióeldesengancheymaniobróparatransportarlefueradelosastilleros.Eltriangulitonaranjaintermitenteseapagótrasalejarseaunadistanciaprudencial,peroRavennorespiraríatranquilohastaqueestuvieradenuevoabordodelaPerraCallejera.
350
LaLegiónAlienígenadeLemax
LaalarmaqueadvertíadellanzamientodeuntorpedodeprotoneshacialaPerraCallejeraaumentóelniveldeadrenalinadesusocupantes.Ravenmaniobrórápidamenteenungirode120ºinternándoseentrevarioscarguerospesadosqueorbitabanalrededordeCorellia,queprocurabanalejarsesinéxitodelazonadebatalla.EltorpedoacabóporestallarcontrauncargueroArisBracedetrásdelcualseescudófugazmentelanave.Libradosporlospelos.Noduraríanmuchoenestasituación,quizáslosuficientehastaquellegaranlasautoridadesazanjarelcombate,acostadedispararcontratodosyaclararlosculpablesylasvíctimasdespués.ElhiperimpulsordelaPerrahabíaquedadoligeramentedañadoconelprimerimpactodeturboláser:undisparocerteroyporsorpresaenlosmotoresdehiperimpulsiónquehubierainutilizadolaastrogaciónsinohubierasidoporlaprecaucióndelcaza-recompensasdelevantarlosescudosalalejarsedelaatmósferadeCorellia.LaverdadesqueEarlRavenousnosesentiríasegurohastaalcanzarelhiperespacio,ysuexcesodeceloestabafundado,peroaquellajugadanoselaesperaba.CuatrocazasdelaLegiónAlienígenadeLemaxesperabanocultosenlaórbitadeCorellia,acopladosenlaplataformadedespegueexternadeuncruceroligerodeclaseCarraca.Aningúnplanetalehacegraciateneruncrucerodecombateensuórbita,amenosqueestéfuertementevigilado,perolacarracamanteníaunaórbitaalejadaysaltóal
351
hiperespaciosoltandopreviamentealoscazas,enunaclaramisiónsuicida:acabarconEarlRavenous,únicodesertorvivodelaLegióndeLemax,unamanchaquenopodíantolerar.Suspilotosteníandosopciones:morirporelfuegodelaPerraomoriralcanzadosporlasdefensasplanetariasdeCorellia.Ravennodistinguiólasiluetaenformade“A”delosconocidoscazas–élmismohabíapilotadounohacíamuchosaños–hastadespuésderecibirelprimerimpacto.Loscazashabíanaprovechadounconvoydecarguerospesadoscorellianosparaaproximarsesinllamarsuatención;unascuantasnavesmásenelradarnoibanalevantarsospechasenmediodelaintensaactividadcomercialcorelliana.PrecisamenteaRavenlegustabaocultarseentreloscientosdecargueros,barcazasynavesdetransportedelaórbitadeplanetasintensamenteindustrializados,haciendopasarasueficientenavedeclaseKazellisporuncargueroautónomomás.Enestaocasiónhabíaidoensucontra.Losdañosenelhiperimpulsornoeranimportantes,perose
tardaríaeldobledetiempoenhacerloscálculosparaentrarenelhiperespacio.EldroideastromecánicoR2-K7,encuantoanalizólagravedaddelasunto,desaparecióraudoporunpasillodemantenimiento,casisediríaquemolestoporquehubieranalcanzadosunave.Broggo,queseencontrabaenlacarlingadelanaveprotestandoporlairremplazablepérdidadelcontratoconlosHightowers,saltócomoelrayoycorrióalpozodeartillero.Sufrustraciónsevioinstantáneamentesustituidaporlaexcitacióndelcombate.Operandoloscontrolesdefuego,identificófácilmentealosatacantes:cuatrocazasqueseaproximabanagranvelocidadenformacióndeados.Losmalditospilotabanbien,esquivandoelcontinuofuegodelcañón
352
láser,queenalgunaocasiónalcanzabaporerroraalgunanavecomercialcuyodíadefructíferosnegociossetornabaendesastreinesperado.–¡Çedividen!¡Doçporcadalado!–gritóelrodiano.–¡Disparacontralaslanzaderas!–ordenóRaven.Elcaza-recompensaspilotólaPerrahaciaunaagrupaciónde
containersdispuestosordenadamenteenunamatriztridimensionaldecincoporcincopordiez,queestabansiendocargados,pormediodepistasyelevadores,enunSuperTransporteXIdeAstillerosdeImpulsoresKuatdemasdeochocientosmetrosdelargo.UnpardelanzaderasdetamañosimilaralaPerraacababandedepositarlosúltimoscontainersdelamatriz.SedisponíanadescenderdenuevoalplanetacuandorecibieronelimpactodeloslásersdeBroggo,altiempoqueRavendisparabadostandasdemisilesdeimpacto–unamejorarecientementeañadidaalanave–contralosmotoresiónicosdelsupertransporte.Unadelaslanzaderasquedódesintegrada,distrayendoalospilotosdeloscazasunospreciosossegundos.Laotrarecibióimpactosenelgeneradorprincipal,sobrecargándoloysentenciandoalosocupantesaunamuerteinmediatasinolograbandesconectarlo,quedandoaladeriva.Losmotoresdelsupertransporteexplosionaronantelossucesivosalcancesdemisiles,propulsandolagigantescanavehaciaelmediodelamatrizdecontainers,colisionandocontraellosydispersándolosenvariasdirecciones.Elimprovisado«campodeasteroides»formadoporcontainers,fragmentosdefuselajeynavessinrumbodificultóelpilotajedetodanavecercana.LaPerraseinternóenmediodelanubedecontainers,esquivándolosabasedearriesgadosgirosytrombos,
353
procurandoalcanzarelotroextremoyprotegersedelosdisparosdeloscazasconelcascodelsupertransporte.Ningunodelospilotosenemigosseamedrantó,perotansolodoscazassurgieronintactosdelcampo.Unodelosdesafortunadospilotoscolisionólateralmentecontrauncontainer,desviándosesutrayectoriasincontrolhastacolisionarfrontalmenteconelSuperTransporteXI.Desapareciódelmapa.Elotrorecibiódañosimportantesenlasaletasdorsalesqueanulóporcompletosumaniobrabilidad,haciendounrectoanteelcualsolopodíareducirlavelocidadsiqueríasalirconvidadeaquello.Ensulugar,acelerólanavealmáximohastaalcanzarauncarguerocorellianoAcciónVI.Prefiriólamuerteadejarsecoger.Loscazassupervivientesdispararonadiscreciónsuscañonesdoblesdefuegoacoplado,volandolosescudosdelaPerraCallejeraeionizandoloscontrolesdelanave.Ravensoportóeldolordelasdescargas,manteniendoelcontrolaunquecondificultades.–¡Sinescudos!–avisóporelintercomunicadordelacarlinga.Broggorabiabadedesesperación.Concentrósusdisparosen
unodeloscazas,elcualrecibióunimpactopocoimportante,desviándoselosuficienteparaevitarporunladolatormentadelásersdelrodiano,yporelotroauncargueroligeroYT-1300quehuíacomopodíayquedisparabacontratodosconsuhumildecañónláser,poraquellodenosaberquieneraelenemigo.–¡Apaguenlosmotoresdeinmediatoydispónganseaser
abordados!–oyóRavenporelcomunicadordelanave–¡Eselúnicoaviso!Unanaveartilleracorellianadecientoveintemetrosde
longitudseacercabaalazonadeconflicto.Diseñada
354
específicamenteparacombatircontracazasespaciales,sutremendacapacidaddefuegoapesardesupequeñotamaño–ochocañonesturbolásersdobles,seiscañonesláserscuádruplesycuatrotuboslanzadoresdemisilesdeimpacto–lahacíanunamáquinadestructoradeescuadrones,resistente,relativamenteágilyveloz.Unpocomáslejos,emergiendodelaatmósferadelplaneta,sevislumbrabalafiguradeunacorbetacorellianaconlasinsigniasdelaflotadedefensadelsistema.Todoslostransportescercanosalanaveartilleraoyeronlacomunicaciónemitidaenuncanalabierto,puespararondeinmediatolosmotores,incluyendoelcargueroYT-1300,acuyocapitánlequedóclaroaquiendebíahacercaso.–¡Estamossiendoatacadosporpiratas!–apresuróaresponder
Raven,paraganartiempo.Nohuborespuesta.Larecientedecisióncontralanavede
containerslehabíapuestoenelbandode«losmalos».ElcazadelaLegiónquesemanteníaalacoladelcargueroKazelliscontinuabadisparandosinpiedadniconsideraciónalasadvertenciasrecibidas.Apesardelpeligro,Ravensealejódelaórbitadelplaneta,abandonandolarelativaproteccióndelintensotráficoespacial,enrutaalespacioexterior.Alcomputadordenavegaciónlefaltabapocoparaterminarsusenrevesadoscálculosmatemáticosypodersaltaralhiperespacio–víadeescapehabitualparaeludirtodosloscombates–yconveníadistanciarsedecualquiermasaespacial,grandeopequeña,siqueríaefectuarunsaltoconseguridad,sobretodoconlosmotoreslevementedañados.Elotrocaza,aquélqueBroggohabíaobligadoaescapar,tomóladecisióndedartiempoasucompañeroparaquecompletaralamisión.Efectuóunpar
355
dedisparosalanaveartilleratansoloparareclamarsuinterés–fuegoabsorbidoporelpotentesistemadepantallasdelanaveanti-cazas–,fintandoparaalejarsedelazonadealcanceefectivodeloscorellianos,aprovechandosumayoraceleración.ElgirolorealizóendirecciónaldesprotegidocargueroYT-1300,enviándoleuntorpedodeprotonesquelodesintegróenelacto.Lanaveartilleranodudódecualeralaamenazainmediatayaquienesdebíaproteger,ignorandoalasdosnavesquesealejabandeCorellia.Creódistintasbarrerasdefuegoláserenlasposiblestrayectoriasdelcazaenemigo,quesaltabayvariabacontinuamentesudirección,procurandoacercarseacuantocargueropudieraparalimitarlosataquesenemigos.UndisparofortuitodeBroggoalcanzólagóndoladeexpulsión
deunodelosmotoresdelcazaenemigo,perdiendovelocidadypermitiendoquelaPerraCallejerasealejara.–¡Vuel·lve!Rematémosslo–sugirióelrodiano.–¡R2-K7!–gritóRaven–¡Arreglaelestimuladordel
hiperimpulsordeunavezportodas!Lascoordenadasparaelsaltoestáncalculadas.Elcomputadorestálisto.¡Espabílate!Unaseriedesilbidoschirriantescontestarondesdeelpasillo
demantenimiento.Aldroidenolegustabaqueledijeranloqueteníaquehacer.Lacarlingadelanavevolvióaresonarconlaalarmade
lanzamientodemisiles.Dosnuevostorpedosdeprotones,lanzadosalapar,seencaminabanhaciaelcarguero.Elcazapodíahaberperdidoaceleración,peroaúnsemanteníalosuficientementecercacomoparalanzartorpedos;unminutomásysolopodríadispararconloscañonesláser.Dosnuevos
356
torpedossiguieronalosprimeros.Broggosevolvíalocodisparandocontraellos,asistidoporelcomputadortácticodeblanco,ocupadoendeterminarlastrayectoriasdelosobjetivos.Unaráfagaininterrumpidadedisparoshacialalíneadeimpactohizoexplotaraunodelosdosprimerostorpedos;laexplosiónconsumióasupareja.Elotropartraspasólaboladefuegogenerada,sinsoltarlapresa.Broggorotabaelpuestodeartillero,adaptándosealascabriolasdelanave,accionandoelbotóndedisparotanrápidoqueparecíaquenuncadejabadepulsarlo.EldroideR2-K7emitióunossilbidosdeexcitaciónyelindicadordeestadodelestimuladordelhiperimpulsorpasódelrojoalnaranja,ydelnaranjaalverde.Elcaza-recompensasaccionóelstarterdeastrogaciónylacabinadelacarlingasellenódehacesluminososgrisazulados.Elcomputadordetiroperdiódevistaalostorpedosdeprotones;loscazas,lanaveartilleraylacorbetadedefensadesaparecierondelaspantallas.Laalarmadeadvertenciademisilescallódeinmediato.–¿Cómonoshaencontrradolal·legión?–preguntóelrodiano
pocodespuésenelcentromédicodelanave,trassentirsesegurosenlaincertidumbredelhiperespacio.EldroidemédicoDosUno-béatendíalaspequeñas
quemadurasdeRaven,productodelaionizacióndelacarlinga.Elviajeatravésdelhiperespacioeracontroladoporloscomputadoresdeastrogación,bajolaatentasupervisióndeR2-K7.–¿Cómononosibaaencontrar?–contestóRaven,claramente
irritado–.UnhombrecomoGarekHightowerstienelosrecursosnecesariosparaaveriguarfechas,lugaresyeventosdemi
357
pasado,onohubieratrabajadoparaéldurantetantotiempo.ÉlinformóalaLegióndedóndeestaríamosparadeshacersedenosotros.MuriendoporunviejoajustedecuentasnadieinvestigaríaalaCorporación,oalgunodesusfamiliarescolocadosenlaCorSecseaseguraríadeello.Unastutoplan.–YahueloelcadáverrdeGarrek,perroanteçverrámorrira
susparrienteçç–comentódeseosodevenganza–.Nadieintentamatarrmeysigueconpieçymanoçunidoç...–Unplanastutoyarriesgado,muyarriesgado.–[...],yorrejas.Yconlossojoçenlascuencass...–Sabequeesdifícilacabarconnosotros.Noesinteligenteque
pasemosasersusenemigos.–[...],coraçónensupechoeintesstinossenlastripasss...–Peroahoranopodemosircontraél.–[...],mecomerésustes...¡¿Cómo?!¡Debemossmatarrle!–Cuandoseaelmomento–contradijoRaven–.Primero
debemoshuirdelaLegión.Leshabráproporcionadotodalainformaciónquecompartíamos:lugaresdeencuentro,laPerraCallejera,contactos,recursos,etc.Necesitamosidentidadesnuevas,unsitiodondeescondernos,yunnuevofalsoregistroparaelcarguero.Sólopodemosacudiraloscontrabandistasyfalsificadoresdemayorconfianza.Necesitamostiempo.–Yluegolomatarremos.–YluegoencontraremosaKilianHightowers–seadelantóala
miradadesorpresa,inquisitiva,delrodiano–.Nuncaheperdidoaunapresa.PuedequeyanotrabajemosparalaCorporación,peroloatraparemospornuestracuenta.
358
–Yluegolosmatarremosatodos.–LuegonegociaremosconGarek.Sientantaestimatieneasu
sobrino,podremossacarunbuenprovechodeél.Ahoravaleeltriple.–Val·le,ydespuéçlossmatarmossatodos.–Entoncesyasí–confirmóRaven.–¿Señor?–interrumpióeldroideDosUno-Bé–.Sisiguen
ejerciendoestaprofesiónviolentaysinsentido,claramenteperjudicialparasuintegridadfísica,metemoquemisesfuerzossanitariosseránenvano.Noentiendocómonopuedendedicarsealtransportedebantha,unnegociomuchomásseguroyestable.Raven,dejandoalrodianodiscutiendoconeldroidemédico
sobreelfuturoprofesionaldecadacual,seretiróadescansaralpequeñocuartosituadoenlazonapersonaldelcarguero.AntesdeencerrarselecomunicóaR2-K7querevisaralascartasdeastrogación,buscandoestacionesespacialesmineras,alejadasdelNúcleo,donderepararalaPerraCallejera.Cuandosalierandelhiperespacioqueríaunalistadeochoodiezcandidatos.
359
DagSeher
LaciudadmineradeDagSehereraunprósperoasentamientoenelcontinenteseptentrional,bastantealnoresteconrespectoalvalledeLaGranja.Nadiehubieralevantadounaurbetanalnortesinofueraporqueelinteriordelasgélidasmontañasatesorabagrandesyacimientosdecarbonita,unaaleacióndemetalderivadadelcarbóncondiversasaplicacionesindustriales.FuerondescubiertosporlasprimerascompañíasprospectorasgalácticasquefirmaronacuerdosconelapresuradoEstadounificadodeLoome.AntesdelallegadadelaRepúblicaGaláctica,loslomestdesconocíanelvalordelacarbonita;tansololehabíanencontradounapeculiarutilidadparaconservargrandescantidadesdecarneanimaldurantelasinsólitasoleadasdecalorqueocurríanunavezcadasiglo.DagSehereraunaciudadsingularentodossusaspectos.Dadoqueenestaregiónlatemperaturaexteriornosubíadelosveintegradosbajocerodurantetrescuartaspartesdelaño,laciudadseconstruyódentrodelasmontañas.Segúnseagotabanlasvetas,sereaprovechabanlasgaleríasylassalasdedistribuciónparaconstruircalles,víasyalojamientos.Losturboascensoresqueconectabanlosnivelesdeexplotaciónseguíanoperativos,soloqueenvezdeservirdemontacargasahoratrasportabanpersonas.Tansólolasestanciascercanasalasuperficiedisfrutabandeluzexterior,aunquelamayorpartedelañolosdíaserangrisesytormentosos.Noobstante,animabamásquevivirbajotierra,loqueaumentabasu
360
valorenelmercadoinmobiliario.Dadoquelasminaserantantounaexplotaciónacieloabiertocomointerior–segúnsevaloraranloscostesdeextracción–,lasmontañasapenasconservabansurelieveoriginal.Unamontañapodíaacabardivididaentresocuatrograndesbloquesrocosos,conlacimadesaparecida,interconectadosporpasarelasportodossuslados.Vistodesdefueraeraunagrotescavisiónderocadesnudayfríoacero,contodalavegetacióndesaparecida.Losbarriosmáspobladoserantambiénlosmasantiguos,dondeyanoquedabaseñalalgunadeindustrialización,salvoporlasheridasinfligidasalaroca.Algunosdeslizadoresytransportesaéreosvolabanentrelosmastodontesmacizos,oaterrizabanenplataformasyhangaressituadosenlosnivelessuperiores.Laactividadmineracontinuabaalnorteyaleste,enincesantesjornadasdetrabajo,dondeloshistoriadoresquequisieranestudiarcómosehabíaedificadoDagSehersoloteníanqueobservarlaconsuspropiosojos,enunaciudadquecrecíacomounalentaplaga.–PareceunaversiónenminiaturadeCoruscant–comentó
Killian–.Dejaquepasenunoscuantosmilesdeañosyelplanetaacabarádevoradoporel«progreso».–AquínotraeremosnuncaaMolowHabhor–dijoDona–.Se
leromperíaelcorazón.Dona,BronxyKilianmontabanaTempesta,Nebulosay
Bizarrorespectivamente,tresdelostronadorescraciosdeLaGranja.Kilian,porsupuesto,habíaoptadoporsuhabitualmontura,mientrasqueBronx,pocodadoautilizaralostronadores,aunquecompetentejinete,sedejóguiarporDona,quieneligióparaélaNebulosa.Lajefadelosdomadoresmontabaasutronadorapreferida,labellahembradepelaje
361
blancoconvetasdeunintensoazulclaro.Lostronadorespaseabanentreloscomerciossituadosalasombrapermanentedelashoradadastorres.Paralamayorpartedelapoblación,lossuburbiosdelasfaldasmontañosaseranlavíaobligatoriadeentradaalaciudad,pueslostransportesaéreoserancarosypocoasequibles.Casitodoslosciudadanosllegabanendeslizadoresterrestres,enmonturasoinclusoapié.Aunquedetodaslasopciones,lamásgeneralizadaeraladeltronadorcracio,porloquehabíannumerososestablosaniveldelsuelo.Elcontrasteentrelaaltatecnologíadelosnivelessuperioresylapobrezadelosinferioreserahabitualenmuchosplanetasdelagalaxia.EncuantoaurbemetropolitananorivalizabaendimensionesconLoormist,lacapital,perosilasuperabaenvariedadderazasyespecies.Ademásdelapredominante,loslomest,ydeloshumanos,seveíannumerosasrazasprovenientesdetodalagalaxia:sullustanes,grans,quarrens,duros,twi'lecks,niktosyneimodianos.–Habíaoídohablardelasminas,peronomeimaginabaque
fuerantandeprimentes–continuóKilian,quevestíaunmonodetrabajoazul,conchaleco,cinturónybotasnegras,parapasarcomounmineromás.–Quédiferenciaconelrestodelplaneta,¿verdad?–preguntó
Dona.–Desdeluego,nadaqueverconlascomunidadesruralesenlas
quehemoshechoescala–admitió.–AquísereúnelapeorcalañadeLoome–explicóla
domadora–.Losgremiosdeminerosylasempresasdeperforacióntraenconsigoasuspropiosespecialistas,ycontratanaloslomestparalostrabajosfísicos,consueldosbajísimos.Es
362
raroqueloslomestaceptemosestetipodevida,noformapartedenuestracultura,perotambiénentrenosotroshaymarginados,delincuentesosimplementedesgraciadosquenotuvieronmejorsuerte;todosacabanaquí.Lagalaxianoestáhechaparanosotros,pertenecemosalatierra.–Ydetrásdelosgremiosvienenelrestodenegocios:garitos,
localesdejuego,prostíbulosytodaclasedecomercios–añadióBronx–.Esteeselúnicolugardelplanetadondesepuedencomprarmercancíasilegales.Sisabesdondeacudir.–Supongoquenohabremosvenidoporeso–bromeóKilian,
aunqueélteníaunencargoparticulardeYemlin.–Coneltwi'lekquiensabe,igualsí–contestóBronx.–Alec...–lerecriminóDona.Bronxexpresóunamuecadedesconfianza,loquemotivóque
Donasintieranecesidaddedarleexplicacionesalcorelliano:–Alecreceladelostwi'lek,peroAnk'Niwaesdefiar;lleva
añosencargándosedelascuentasdeLaGranja.–Siemprequetuvetratoscontwi'leksacabaronmal–se
justificóBronx–.Poresomeaseguréque…–¿Lohasinvestigado?–preguntóDona,incrédula.–Formapartedemitrabajo.–¿TelopidióelMaestro?–insistiólamujer.–No,nocreoqueAlmesolicitaraalgoasí,peroesloque
hago.VeloporLaGranja,paraquepermanezcaocultaaojosdecuriosos.–¿Yamimehasinvestigado?
363
–TuyavivíasenLaGranjacuandoyollegué–respondióBronx,aquiennoparecíaimportarleeltonoseriodesuspreguntas.–¿Esoesunno?–Noteníasentidoqueescondierasnadaturbio;juntocon
Vandiafuistedelasprimerasresidentes.Altehabíacontratadoparainiciarlacrianzadelostronadores.–Entiendo,Bronx–dijoDona.Seprodujounsilenciodesagradable.Elmercenariomanejaba
lasriendasdeNebulosaindicándolequefueradespacio,entreelgentío,buscandosulugardedestino;Donahacíalomismo,perosucabezaestabaenotraparte;Kilianaguardabaunpardemetrosmásatrás,esperandoquelosánimossecalmaran.DesdequehabíanentradoenDagSeher,elcontaminadoylóbregoairedelaciudadmineraleresultabamolesto,unaexcepciónalanaturalysaludableatmósferadeLoome.LomásparecidoquesehabíaencontradoenelpasadofueelSectorAzuldeCorona,enlacapitalcorelliana,cuandofuemiembrodelosnebulonesazules,peroDagSeherteníaunambientemuchomássiniestro.Noobstante,todoaquellolerecordabaasumetrópolisnatal,porloquesesentíaextrañamente«familiarizado»conelentorno,comoquienvuelveacasatrasunlargoperiododetiempofuera.LasrevelacionesdeBronxsobresuinvestigaciónaltwi'lekya
Dona–porloquesuponíadadalaevasivarespuestaqueproporcionó–lehizopreguntarsequésabríadesupropiavida.Elmercenarioyahabíademostradointerésporsufamilia,aligualqueanteriormenteCoshar.Depronto,Donaalzólacabezahacialacalle;algolellamóla
364
atención.–Continuadvosotros–ordenóDona–.Yoirépormicuenta.Conunbruscomovimientodelasriendas,dirigióaTempesta
torciendohaciaunabulliciosaavenida,sorteandoconsolturayagilidadalosviandantes,tanrápidamentequenielmercenarioniélpudieronreaccionar.Kilianquisóseguirla,perofuebloqueadoporundeslizadorterrestrequeveníaensentidocontrario,obligandoaapartarseaotrosjinetesyciudadanosdeapie.Bronxnisiquierahizoelamagodequererdetenerla.Parecíaqueladomadoradetronadoressehabíadisgustadoporqueelmercenariohubierafisgoneadosupasado.Seguramenteporlarelaciónqueambostenían.Aunqueeranbastantediscretos,alolargodesunuevavidaenLaGranja,Kilianhabíadescubiertociertasmiradascómplicesentrelosdos,ademásdesospecharquealgunasnochessereuníandiscretamente,aunquenuncapudoverlesentrarunoenlahabitacióndelotro.Esounidoaquemuydevezencuandoseausentabanalavezporalguna«tarea»quecumplir,noledejabadudaalgunadequeeranamantes.Almenosocasionalmente.SihubierasidounJedi,quizássehubieravistoobligadoacomunicarloaalgúnsuperior,peroniestabanenelTemplo,niélpertenecíaalaOrden,niteníaderechoalgunoaentrometerse.Desdesupuntodevista,queaprovecharanmientraspudieran.Leextrañaba,esosí,quefueratolerado,pueslasrelacionesdeestetiponosepermitíanenlaOrden,ylonormalseríaquebajolasupervisióndelMaestroDalmapasaralomismo.Sinembargo,ahíestabaeljovenmatrimoniodeMirlakyMirleia,losoperariosdeLaGranjaacargodeKi-Dacmu,conocidoportodosaldormirambos,maridoymujer,enlamismahabitación,unamásgrandedelo
365
habitualyademássituadaenunodelosextremosdelaprimeraplantadeláreaderesidentes,paramayorintimidaddelapareja.Claroquenilostécnicosdelhangar,niBronxniDona,habíandemostradoexcepcionaleshabilidadesenlaFuerza:ladomadoradetronadores,comoacabadedecirBronxhacíauninstante,habíasidocontratadaprecisamenteparaeso,paraencargarsedelacríayadiestramientodelasbestias;losoperariosporsushabilidadestécnicas;yBronx,aunqueoficiosamenteeraelresponsabledeseguridadysuinstructorhastahacepoco,parecíallevarunavidadeprematurajubilación.Sinembargo,todosacudíancadaciertotiempo,sisusobligacionesselopermitían,alasenseñanzasdeMolow,VandiaoMirlo,ycasisiemprealasdelMaestroDalma.ApesardeserpocodiestrosenelusodelaFuerza,cadaunodeelloshabíaconseguidodesarrollaralgunahabilidadaplicableasutrabajo.Quizásporsuescasasensiblidadalmisteriosocampodeenergíanohabíainconvenienteenqueseamaran.–¿PeronovolveráaLaGranjaconnosotros?–preguntóal
mercenario.–Esoparece–contestóBronx.–Notienesentido.–Yonoselovoyaimpedir–lemiró–.Metemoquetendréque
explicarlemuchascosasdemipasado.–¿Lainvestigaste?–Osinvestiguéatodos,Kilian–admitió–.Afondo.Comohe
dichoformapartedemitrabajo.Donaesunamujermuyreservada.Nocompartesussecretosconfacilidad,alcontrarioqueotros.Daigualqueseanimportantesofruslerías.Sonsus
366
secretos.Comorespetabaalosdos,ytampocoerauncotilla,noquiso
aprovecharlaoportunidadqueselebrindabaparahablardelarelaciónquellevaban,perosíparapreguntarporelpasadodelmercenario.–¿CómoacabasteenLaGranja?–lepreguntó–.Nomeparece
queLaGranjaestéenunlugardemasiadopeligrosocomopararequerirlosserviciosdeunmercenario.Suex-instructorlomiródesoslayo,parecíadecidirsiseguir
permitiendoelimprevisto«interrogatorio»enelquehabíacaído,oreflexionarquédeciryquécallar.Finalmente,leexplicóunresumendesuvida.AlecBrounsapierledebíamuchoalMaestroDalma.Élle
ofrecióretirarsedesubelicosavidaelmismoañoenqueabandonóelejército,aldecidirnoreengancharsedespuésdeldesastredeLaGuerraHiperespacialStark,dondelohabíaconocido.Ojaláhubieraaceptadosupropuestaenaquelmomento;yadeaquellahabíaapreciadolapazyeldescansoqueofrecíaLaGranja,cuandoseismesesdespuésdehaberabandonadoelejército,locontratóparaescoltarlodesdeCoruscanthastaLoome,juntoaYemlinyKi-Dacmu.Añosmástardededujoquelaescoltasoloeraunaexcusaparaenseñarleellugarybrindarlelaoportunidaddeabandonarlavidaqueconocía.Perosuespírituguerreroreclamabanuevasexperiencias.Sibienelencargofueunpaseoespacial,aquellaexperienciareorientósuvidaprofesional,animándoloaingresar
367
enlacompañíademercenarios,delaqueacabaríasiendosuCapitán,conlaesperanzadepoderelegirquécontratosaceptarycualesdescartar.Quinceañosmástarde,trasveintitrésañosdesangrederramada–porquesiemprehayconflictosaunquelagalaxiaestépacificada–,hastiadodeldolor,infligidoorecibido,ydelamuerte,tantodeamigoscomodeenemigos,recordóelúnicolugardondesualmahabíadescansado.SinestarsegurodesilainvitacióndelMaestrocontinuabaabierta,terminólosúltimostrabajosencursoyrechazóaquellosqueaúnnoestabanlegalmenteaprobados.Despuésdedarlasoportunasexplicaciones,ratificósucompromisodeconfidencialidadylególacompañíaasushombres,paraqueeligieranunnuevolíder.Parasusorpresa,Gorkapreparósumacuto.Apesardeinsistirleencontinuarenlacompañía,dondeharíafortunaysatisfaríasusevidentesapetitosguerreros,elgamorreanolehabíajuradofidelidadaél,ynoalosdemás.Yelcontratoqueteníafirmadohacíatiempoquelohabíausadoparasuhigienepersonal–aunqueesasnofueronexactamentesuspalabras–.LocualfueunasuerteparaBronx:siempreveníabienquealguientecubrieralaespaldaporsialgúnantiguocliente,oinclusosusex-compañeros,decidíanquelaconfidencialidaddelosencargosnoseasegurabadepalabraoporescrito,sinoconlavida.Despuésdetomarlasdebidasprecauciones,tantoparaevitar
serencontradocomoparasalvaguardarlalocalizacióndelMaestro,llegóasudestino.AlDalmanosololeacogió,tambiénleofreciótrabajocomoresponsabledeseguridaddeLaGranjaycomopreparadorfísicodelosresidentes.ElMaestrodescartóinstalarmedidastalescomosensoresdemovimiento,infrarrojos,alarmas,radares,videovigilanciacomputerizadaycualquier
368
suertededispositivoelectrónico.LoconsiderabainnecesarioporqueLaGranjaestabaubicadaenunvalleremotamenteescondidoentrelasmontañasdelcontinentenorte.Ladiscrecióneralamejoropción,yunagranjadecríadetronadorescracios–combinadaconlahorticultura–,nodestacabaenunplanetadedicadoalaganaderíaylaagronomía.Eraunamásentremilesdepequeñascooperativasfamiliaresoamistosas.Unaformadevidapacíficaysencilla.Sielsecretoestabaaseguradoanteterceros,elpeligrosólo
podíavenirdedentro.DeaquelladesconocíalashabilidadesdelaFuerzadelMaestroDalma,deMirlo,VandiaodelithorianoMolowHabhor,porcitaralosmáscualificados.Dehecho,nosabíaloqueeralaFuerza,masqueunamezcladesupersticiones,rumoresyvaguedades.Dehaberlosabidonosehubieraempleadotanafondo.PocoapocofueentrevistandoacadaunodeloshabitantesdeLaGranja,ausentándosesemanasparaindagarensusplanetasdeorigen,rebuscandoensushistorialesy,aveces,acudiendoaviejoscontactosexpertosendescubrircualquiermanchaocultaenelpasadodeunindividuo.Queríaasegurarsedequetodoserandefiar:porLaGranja,porelMaestroyporélmismo.Comoentrenador,sutrabajotampocoeradelosmás
absorbentes;lamayorpartedelaslaboresdeLaGranjarequeríandeunesfuerzofísicoregular,bienfueraenlosestablos,enloshuertosoeneltaller,porloquebastabaconsesionescomplementariasdecortaduración.Aquellosresidentescontrabajosmás«intelectuales»cumplíanconunatablasencilladeejerciciosdiarios.Yemlin,porsuparte,sehabíanegadoarealizarcualquieresfuerzofísico,considerándoloridículodada
369
sufisionomía;además,sejactabaquedeélnoconseguiría«niunasolacabriola».LosúnicosquesemanteníanenunaformaimpecableeranGorkayél,almenoshastalallegadadeKilian,momentoenelquepasóasersuinstructordecombate.Debíadeconvertirle,másqueenunsoldado,enunguerrero.Leparecióunaironíadeldestinoque,despuésdehaberrenunciadoalaguerra,tuvieraqueenseñarsusartesaunjovenconfundido.Algoquelevinomuybienalgamorreano,pueselpobreGorkasoloservíacomooperariodecargaydescargaypocomás,apartedelasescapadasenlasqueleacompañaba.SinoabandonabaLaGranjaenbuscadecontiendaseraporsuestrictalealtadaquienfuerasucapitán.LaslaboresdeinvestigacióndeBronxterminaron
relativamentepronto,apesardelnúmerodevidasaescudriñar.Dadoqueelrestodesusresponsabilidadesllevabanpocotrabajopudodedicarlecasitodosutiempoy,además,lavidadetodosloslomest,lugareñosdelplaneta,eramuysencilla.Casitodoshabíansidoganaderosoagricultores,criadosenfamiliasdeganaderosocampesinos,siguiendolalíneadesusantepasados,entreloscualesseencontrabalamujerqueleshabíaabandonadoenmediodelaciudaddeDagSeher.–¿DondeestáDona?QuienpreguntabaeraAnk'Niwa,eltwi'lek.FinalmenteBronx
yélhabíandejadolostronadorescraciosenunosestablospróximosalalojamientodesuscompañeros,enlasfaldasdeuna
370
delastorresdelaciudadmineradeDagSeher.EnlahabitaciónseencontrabanlacereanaKi-Dacmuyeltwi'leky,porsupuesto,Gorkanoseencontrabaconellos.LostreshabíanacompañadoaCosharTeelkhastaelespaciopuertodeLoormist,enelcontinentemeriodional,dondeeljedicomprópasajelocalparaTreviIV.DespuésdedespedirsecompraronprovisionesenlacapitalyvolvieronalcontinenteseptentrionalparaadquirircarbonitasuficienteparalosrefrigeradoresdeLaGranja.ParaKi-DacmuerasuprimeravisitaaDagSeher,yaprovechabaelviajeparaadquirirpiezasderepuestoparalamaquinariadelostalleres.Despuésseríaeltwi'lekquienseencargaríadeconseguirelmejorprecioparatodo.AmbosdebíanserescoltadosporGorka,peroelgamorreanosemetióenproblemasélsolitoalforzarunapeleaalosdosdíasdeestarenlaciudadminera.HabíantranscurridomásdedossemanasdesdesupartidacuandoBronxrecibiólallamadadeAnk'Niwadequesucompañerodearmasseencontrabaenprisión,yyanodisponíandecréditossuficientesparapagarlamulta.Eltwi'lek,porlovisto,habíadefendidoqueeramejorqueGorkapermanecierauntiempoenprisión,dondeestaríamásseguro,aunqueluegoKi-Dacmuinformóque,casualmente,habíapreferidoaceptarunaventajosaofertadecarbonitaabuenpreciomientraslasautoridadesdeterminabanlacuantíadelasanción.ComonoqueríandejaraGorkasólo,ydadoquenoteníanningúnotrovehículoquenofueraelTrastA-A5,Bronxtuvoquerecurriralostronadoresparapoderdesplazarsehastalaciudad,loquesupusounviajededocedíasbuscandorefugioenlasescasascomunidadesruralesdelcontinentenorte,yatravésdelasrutasmásresguardadasdelosinclementestemporalesdelnorte.Donaasumiólaorganizacióndelaexpedición,porelbiendelos
371
tronadores,yelviejoMirloinsistióenquelosacompañaraKilian.Aunqueladomadoranoqueríaponerenriesgolavidadeningunabestiamás,apesardeestarnaturalmentepreparadasparaaquelseveroclima,Bronxlaconvenció.Kilianyahabíademostradosuhabilidadconlostronadores,ademásderesponsabilizarsedesucuidadoenlargastravesías.–Donatuvoquemarcharse,esoahoranoimporta–respondió
Bronx,alertadoporlospreocupadosrostrosdesuscompañeros–.¿CómoestáGorka?–Esperoquebien.Sigueenprisión–contestóAnk'Niwa–.Aún
nolohanliberado.–Bronx...–Ki-Dacmusolicitólaatencióndelmercenario,pero
éstenolahizocaso.–Repítenosloqueocurrió–preguntóelmercenario.–Nohaymuchoquecontar.Lebastarondosdíasparabuscarse
problemasconlabandaloshermanoscaídos.Nosécómoempezóladiscusión,peroterminócondosdesusmiembrosinconscientes,yunoconelbrazoroto.Porsuertelasautoridadesllegaronatiempo.DelocontrariosehubieranreagrupadoeidoaporGorka.–¿Oshanrelacionado?–No.Gorkaentróenunodesusclubsmientrasnosotros
negociábamosconundistribuidordecarbonita.–¿Quienesson?–preguntóKilian,intrigadoporelnombrede
labanda.–Unabandademotosdeslizadoras–contestóBronx–.Noson
delasmásviolentasqueheconocido,peronoconviene
372
enemistarseconellos.Ofrecenprotecciónytransporterápidodemercancíasilegales.EslaúnicabandadesuscaracterísticasenLoome,igualqueéstaeslaúnicaciudadconseriosproblemasdedelincuenciaorganizada.Tienenunafilialenlacapital,peroestábastantecontroladaporlasautoridades.Sinembargoaquísemuevencondemasiadalibertad,respaldadosporlasmafiaslocales,yalgunosdicenqueporlapropiapolicía.–Loslomestlosdeprecian–continuóAnk'Niwa–,comoacasi
todoelqueviveenDagSeher.Paraellosesunavergüenza,unanotadiscordanteensuapaciblemundo.Elnombredelabandavienedeladenominaciónmoralqueloslomestasignanatodoslosquesealejandesuestilodevida.Yellosseloapropiaronorgullosos.Obviamente,Kilianqueríasabermásdelabandademotos
deslizadoras,peroKi-Dacmu,visiblementenerviosa,agarróaBronxdelbrazo,adelantándoseaél.–¿Yatiquéteocurre?–accedióelmercenario–.¿Porqué
estasalterada?–Llevaasídesdeayer–comentóAnk'Niwa,enroscandolos
apéndicestentacularesentornoalcuello–.Aunqueestáraradesdequellegamos.Kiliananotómentalmentelaopinióndeltwi'lek.Puedequea
lacereanalepasaraalgoparecidoaesaextrañasensaciónquesentíadesdequeentróenDagSeher.Además,ellallevabasemanasenlaciudadminera,porloquepodríahaberpercibidomás.–Hehechoalgohorrible.Pormiculpaunamujerintentó…
suicidarse–confesóKi-Dacmu,pronunciandocadapalabracon
373
ciertoesfuerzo.–¿Cómoesesoposible?–preguntóBronxincrédulo–.No
puedeser.–Ayerfuimosalacentraldeseguridad,avercómoestaba
Gorka–explicó–.Yenunadelasceldashabíanunasmujeresde…«malvivir».–Serefierealasmeretrices–aclaróAnk'Niwa.–Hicieroncomentariossobremi…supongoquenuncahabían
vistounacereana–prosiguióKi-Dacmu,señalandolaalargadacabezapropiadesuraza.–Tansoloinsultostípicosdegentevulgar–volvióacomentar
eltwi'lek–,mesorprendequelesprestesatención.–Déjalahablar–pidióKilian,acercándosealacereana.–Nofueporloquemedijeron…fueporquieneseran,por
cómoseganabanlavida.Mepareciórepulsivo,denigrante–Ki-Dacmugesticulódesaprobatoriamente,guardándoseparasíelrestodesusopiniones.–Continúa–laanimóKilian,evitandoquefueraporese
camino.–Entonceslasugeríquereconocieraquéerayreconsiderara
sucondición–confesóbajandolamirada.Bronxcreíasaberdequésesentíaculpable,sincomprender
realmentetodoloquéhabíapasado.KilianreflexionólaspalabraselegidasporlajovendiscípuladelMaestroDalma;élestabamáscualificadoparaentenderloquehabíahecho.–MirlodicequelaFuerzapuedesercruelmentepersuasivaen
lasmentesdébiles–susurrócompasivamente,apoyándoleuna
374
manoenelhombro–.Nosadviertequedebemoselegirbiennuestraspalabras.Unapersonavolubleentraráenconflictoentreloqueleproponesyloquees.Lacereanalevantólamirada,sorprendidaporsuspalabras.Se
lohubieraesperadodeMirlo,delMaestro,deVandia...peronodeljovencorelliano.–Noledigasanadiecómovivirsuvida–añadióBronxtajante,
alcaerenlacuenta,graciasalaexplicacióndeKilian,quehabíausadolaFuerzaparacondicionaralamujer.–No–respondióarrepentida.–CreoqueseríamejorquehablarasconMirlocuando
volvamos–sugirióKilian–.Élentenderámejorloocurrido,siesquerealmentetienealgoquever.–Lotendréencuenta…Kilian–lacereanaacariciólamano
queeljovencorellianoposabacariñosamenteensuhombro–.Gracias.–Bueno,nopodemoshacernadamás–concluyóBronx–.
VayamosasacaraGorkadelacárcel.Lacentraldeseguridadseencontrabaenelinteriordelnivel
IVdelmonteVirnax,enelcentrodelaciudad,sinningúnventanalalexterior.Lasdependenciaspolicialeseranoscurasymalventiladas,frutodeladejadezpresupuestaria,abarrotadasdepersonasreclamandoatención,completandoformulariosoesperandoaquelesllegaraelturno.Eraobvioquenohabía
375
suficientepersonalparaelvolumendetrabajoquedemandabalaciudad.Lamayorpartedelassolicitudeseranresueltasatravésdeterminalesdeatenciónalpúblicoqueteníanunapacienciainagotableconlosdenunciantes.Noasílasdeestosconellas.PorfortunaparaBronxyAnk'Niwa,lastramitacionesparadepositarfianzasopagarmultasseresolvíanconinusitadarapidez;tansolohuboqueintroducirelnombredelgamorreanoylaidentificaciónbancariaparalatransferencia.Descontadoelimportedelasanción,lapantallalesindicóelmostradoralquedebíanacudirpararecogerlaspertenenciasdesuamigo:unacajametálicaconalgunosobjetospersonalesquelesentregó,atravésdeunreceptáculodeseguridad,unfuncionarioguarnecidoenunacabinablindada.Sinembargo,eltiempoquetardaronenliberarlolesparecióexcesivo.Eltwi'lekpreguntóaloficialporelmotivodelademora,
recibiendovagasexplicacionescomorespuesta:quehacíantodoloposibleconelpersonalquedisponían,queelmóduloprisiónestabaalejadodelasoficinas,queigualhabíaqueprepararalpreso,yotrasexcusasporelestilo.–Creoqueencuantosalgadeberíamosmarcharnosloantes
posibledelaciudad–advirtióKilian–.Presientoquealgovamal.–Piensolomismo–contestóBronx–.Eseoficialnoshamirado
variasveces,yseausentódelpuestocuandoosreconoció.–Sí,esehombreesunsoplóndeloscaídos–afirmóeltwi'lek.–¿Cómolosabes?–preguntóBronx.–PorquedesdequerecogimoslosobjetospersonalesdeGorka
hanidoapareciendohermanosdelabanda.Fíjateenlos
376
tatuados.Alprincipioerandos.Hanidollegandomás.Hedescubiertoacinco–sonrióburlonamentealmercenario.–Seis–dijoBronx,queoteódiscretamenteasualrededor
buscandolomestcontatuajesencuelloobrazos–.Ysupongoquetambiénhabránotrosesperandoafuera.Sedeslizóunapuerta,apareciendolacorpulentafigurade
Gorka,conalgunasheridasdepocaconsideración,magulladurasymoratonesensuverdosapiel,peroconcaradesatisfacción.Bronxlepusoaldíadeloqueocurría,locuallemotivóaúnmas.Tuvoqueconvencerlodequenoiniciaralatrifulcaenlacentral,puesacabaríantodosenprisión.Avisaralapolicíaparecíaunapérdidadetiempo,siellosmismosleshabíanpuestoenpeligro.Elmercenariocontabaconsupistolabláster,ocultadebajodelachaquetayque,altenerlicencia,noselahabíanretiradoenlaentrada;Gorkahabíaperdidocasitodassusarmas,confiscadasporloscuerposdeseguridad,conservandounpequeñopuñaldesmontablecuyahojaestabaformadaporláminasseparablesdeplásticoendurecidoquenosabíandondehabíaocultado.Kilianteníasuelectrovaracamufladacomosifueraunbastón.Salierondelacentralaunadelasgaleríasmineras,repletade
gentíoydedeslizadoresterrestres.Lostúnelesestabandébilmenteiluminados,apesardeltránsitodepersonas,loquedestacabalosfarosdelostransportes.Losseisindividuoslessiguieroncautelosamente.Entretalmuchedumbrepodríanserapuñaladosfácilmente,sintiempodeanticipación.KilianpensóenencargarsepersonalmentedelaproteccióndeKi-DacmuyAnk'Niwa.Seapresuraronasubiraunodelostranvíasgravitacionalesquecirculabanporlosextensoscorredores.Con
377
ellosentrarontresdelosseismatones.Losotrosnopudoveradondeiban.Lasparadasfueronpasando,siguiendoeltransportesurecorridohabitual;lalíneaatravesabavariasmontañasconectadasentresíporpasarelas,cargandoydescargandopasajerosunasdosotresvecespormonte.Cuandocirculabaporelexteriornohabíagrandiferenciaconrespectoalinterior;eranochecerradaylatormentadabaalaciudadunaspectosicabemássiniestro.Bronxquisotranquilizarlos:iguallabandanoseatreveríaa
nadayporelmomentosecontentaríanconaveriguardonderesidían.PeroKilianestabapensandoenotraposibilidad:quelostreshubieranidoabuscarsusmotosdeslizadoras.ElTrastA-A5,queeltwi'lekhabíaaparcadoenunhangarpróximoalaresidenciadondesealojaban,noerarivalenvelocidad,ymuchomenosparalostronadores.Suponíaqueelmercenarioyaestabaideandounplan,perosiloscaídosdeseabanvenganza,algoqueparaKilianeralomásprobable,siconocíabienalosmoteros,elúnicodesenlacequeveíaeraelcombate.Noobstantenoestabanasustados,tansoloexpectantes:Ki-Dacmuparecíatenerabsolutaconfianzaenquenolessupondríanunproblema,mientrasqueeltwi'lek–elmásdébildetodos–,sonreíatomándoseloabroma;Gorkaeraelúnicoansiosoporquecomenzaralaacción.Tansolofaltabaunaparadamáshastasudestinocuandoenla
penúltimasesubieronochohombresmás,tresparaunirsealosquelesvigilaban–losmismosquenohabíansubidoanteriormente,peroparecíanportarobjetosenlasmanosquepasaronasusamigos–,ycincoporlapartetraseradelvagón.Eltranvíareanudólamarcha,yeltúneldondeseencontrabandio
378
pasoaunadelaspasarelasexteriores.–Preparaos,vaaserahora–anuncióBronx–.Sitienen
problemaspodránserrecogidosporsusamigos.Ynosotrosnotenemosescapatoria.Advirtieronqueenelexteriorcirculabanalgunosaceleradores
mobquetcontechodevuelosuficientecomoparavolarporencimadelalínea.–Nosequéleshiciste,perodebistedeenfadarlesbien–
comentóAnk'Niwaalgamorreano.–Gurtarmorguk–respondióGorka.–Ya,lapróximavezqueteapetezcahumillarasujefehazlo
cuandonoestemosnosotros,¿vale?–leindicóeltwi'lek,queselehabíaborradolasonrisadelacara.Losmoteros,claramentereconociblesporsusnegrosropajesy
porlostatuajes,avanzaronporambosflancoshaciaelgrupo,apartandoalrestodepasajerosqueempezabanapreguntarsedequéibaaquelloyporquéleshabíatocadoaelloscogeresetransporte.Sinofrecerresistencia,aceptarondebuengradoapartarseprocurandoretirarsehacialosextremos.Elcentroquedóvacío,yelgruposeviorodeado.Algunosmostraronsusvibrofilos,mientrasqueunospocosportabanblástersenlascartucheras.–Quizáspodamosdialogarconellos–sugirióAnk'Niwacon
sarcasmo.Elmercenarioyelgamorreanoseencararonalosseisdel
frente,mientrasqueKilianyKi-Dacmuhicieronlopropioconloscincodelacola.Eltwi'leksemantuvoenelcentro,ylosasustadospasajerosseapelotonabanlomáslejosposible.
379
Algunoscomenzaronachillar,otrosasollozarylosmascuerdoscogieronsusintercomunicadores.–Déjameami–lesusurróKilianalacereana–,lesmantendré
ocupadoshastaqueBronxyGorkaacabenconlossuyos.MantenteatrásconAnk.Elcorellianoseadelantódospasos,cogiendolaelectrovarade
phrikquecolgabaensuespalda.Sonmuchos,pensó,tengoqueaplicartodoloquemeenseñaronenelcombatecontragrupos,hastaquepuedanveniraayudarme.Elmercenariosedirigióaquienreconociócomoellíderdela
banda,ungordomelenudoconbarbitagris,queseencontrabaenlapartetraseradelvagón,enfrentedeKilian.Segiróparapoderhablarle,indicandoalgamorreanoquenoperdieradevistaalosmoterosdesulado:–Quizáspodamosllegaraunacuerdosatisfactorioparatodos
–dijo.–Elúnicoacuerdoposibleesquenosentreguéisaesabestia–
contestóeljefeseñalandoalgamorreano–.Tengoquedevolverlesusatenciones.–¿Ynovaldríaunadisculpaporsuparte?–preguntóeltwi'lek,
porganartiempo.Gorkaemitióungruñidodeclaranegación,preparadopara
saltarsobrelosqueestabandesulado.–Yalehabéisoído–dijoelmotero.–Dejadsaliralospasajeros,estonovaconellos–rogóBronx.–Quenosehubieransubido.–Estáisendesventaja–anuncióBronx,sonriendo.
380
Lasrisasdelosmoterosfue,paraellos,lalógicarespuesta.–Soismuygraciosos–dijounodelosqueestabandelantedel
mercenario–.Igualcreesqueelblásterquellevasvaamarcaralgunadiferencia.–Noesporlapistola–lecontestóelmercenario–.Sinoporque
unsabledeluz,enunespaciocerrado,esmortífero.Ki-Dacmuempuñóelsabledeluzqueescondíaentresus
ropajes,adelantándoseaKilianyaccionándoloendirecciónasuscontrincantes.Undelgadoláserdecolorverdiazuliluminósucara.Todoslosqueteníanpistolasdesenfundaronlomásrápidoque
pudieron,perodosdelosquepretendíandispararaGorkaperdieronlosbláster,quevolaronporalairehastallegaramanosdeAnk'Niwa.Elgamorreano,nomuydadoapreguntarsecómopudoocurrir,aprovechólaventajacargandocontralossorprendidosrivales,abarcandoaambosconsuspoderososbrazosyutilizandosupropioempujeparaderribarlos.Cayeronaplastandoauntercero,másesmirriado,queseescondíadetrás.Bronx,enunrápidogiroparaencararsedenuevocontralossuyos,desenfundóelprimero,disparandosobreunodelosmoterosqueselibrarondelgamorreano,antesdequepudierasiquierasacarelarma,yesquivandoelláserdelsegundoque,pormalafortuna,alcanzóaltwi'lek,quecayóderodillas.TresdelosqueseenfrentabanaKilianyalacereana,incluido
elgordomelenudo,dispararonsobreKi-Dacmu,queusóelsabledeluzparadesviartodoslosdisparos,devolviendounoquealcanzóenelbrazoaunodesusagresores,quesoltóelblásterdeldolor.Losotrosdosseabalanzaronsobreellos,blandiendo
381
vibrofilosquefueronrechazadosporlaelectrovaradeKilian.Eljovencorellianoestabatansorprendidoporlaaparicióndelsabledeluzcomolospropiosmoteros,peronoteníatiempoapreguntardedondehabíasacadolaespadalásernicuandoaprendióautilizarla,niporquénolehabíandichonada.Bienvenidaeralainesperadaayuda.Activólosimpulsoselectromagnéticosdelosextremos,ajustandoelniveldepotenciadelosemisoresparaquelasdescargassóloaturdieran,yatacó.Gorka,alcaerencimadesusrivalesconsuscientotreinta
kilosdepeso,losdejóaturdidoseltiemposuficientecomoparapropinarlessalvajespuñetazos,rompiendodientesydestrozandocaras;eldelgaduchoquehabíaquedadodebajodetodosnorecibióniunsologolpe,bastanteteníaconintentarnomorirasfixiadoporelpesodetodosaquelloscuerpos.Bronxvolvióadispararsobreelsegundotirador,hiriéndoloenelbrazo.Elmoterodisparóerráticamente,intentandomantenerarayaalmercenario,quiennodudoensujetarelblásterconambasmanos,afinarlapunteríaydispararledosvecesmáshastamatarlo.Detrásdelcaído,elsextomoterodejócaerelvibrofiloqueportaba,corriendohacialaspuertasdesalidaysaltandoalapasarela.Antelosdisparosdesusrivales,Ki-Dacmucontinuaba
desviandoloslásershaciaeltecho,elsuelooloslaterales,conelfindenoheriraningunodelosasustadospasajeros.Perounodelosdisparoslahirióenelbrazo,yeldolordelimpactolenublólossentidoslosuficientecomoparaqueelqueestabadesarmadoseabalanzarasobreella:agarrándoleelbrazomagullado,presionandolaherida,yconlaotramanosujetandoelbrazodel
382
sabledeluz.Consiguiótumbarladelimpulso,quedandoaturdidaalgolpearsecontraelsuelo.Laespadaláserseapagó,rodandoporlasuperficie.Elmoterocomenzóapropinarlegolpes.ElgritodeavisodeKilian,queveíaqueelasuntonopintaba
bienporsulado,alertóaBronx.Elmercenarioanalizólasituación:elgamorreanoeraelúnicoquemanteníalaventaja,aunquelucharacontratres,acuchillándolosconunpequeñofilo;Ki-Dacmutumbadaenelsuelo,procurandozafarsedesucaptor,tendríaqueesperar;elcorellianoluchabaconarmascuerpoacuerpocontrados,llevandolaventaja.Elpeligroestabaenlosdosmoterosqueaúnportabanblásters,quepodíanacabarfácilmenteconelmaheridoAnk'Niwa,queapesardehabercapturadoarmasdefuegonoeradiestroenelcombate.Recordandoviejasescenasdebatalla,tuvomiedodeperderasusamigos,yelsegundotiroqueimpactócontraeltwi'leck,derribándoloenelsuelo,liberóensuinteriorunaviejacompañeradetiempospasados.«¡Ami!¡Ami!»,gritó,apuntándolesconelblásterpesado.
Losdoshermanosvariaronsuobjetivo,disparandocontraelmercenario,queevitólostirosagachándose,ydevolviéndoloscontraelmáscercano.Tresimpactosdirectosenelpecho.Elcercanoolorapielquemada,característicodelasheridasdebláster,animóasujefeycompañero,elgordolomestdelargamelenaybarbagris,asaltarfueradelvehículo,disparandoalazarparacubrirsuhuida.Elmismoolorcausóunareaccióndistintaenelmercenario.AgarróporelcuelloalmoteroquegolpeabaaKi-Dacmu,levantándolodeimprevisto.Ledisparóenlastripas,dosvecesabocajarro,observandolafúnebremiradadeincredulidaddequiensedescubremuerto.Ki-Dacmu,
383
liberada,rodósobresímisma,alejándose.Bronxsaltófuera,enbuscadeljefequehabíaescapadoconvida.Conunextremodelaelectrovara,Kiliandesvióhaciaabajoun
nuevoataquedelvibrofilodeunodesusatacantes.Siguiendoelmovimiento,elotroextremodelbastónascendióhastaalcanzarelrostrodelmotero.Ladescargaelectromagnéticalodejóinconscientedeinmediato.Elcorellianosediolavueltaatiempoparaesquivarelataquedelotrocontrincante,modificóelniveldepotenciadelaelectrovaraparaherirypropinóungolpefrontal,comosideunalanzasetratara,enelpechodelrival,quiencayóalsuelodolorido,conunaquemaduraeléctrica.Aprovechandoqueelmoteronopodíareaccionar,disminuyódenuevolapotenciaparaaturdirylegolpeóenlacabezadejándolodefinitivamenteinconsciente.Miróasualrededor:Ki-Dacmuatendíalasheridasdeltwi'lek,concaradepreocupación,yGorkahabíamatadoaunodelosmoteros,dejandoaotromalherido.Aquélquehabíaquedadoaplastadoporelpesodetodossolicitóclemencia,yelgamorreanosimplementelesoltótalmamporroquelodejósinconocimiento.ComolasituaciónparecíaestarcontroladabuscóaBronxenelexterior,saltandoalapasarelaperosinabandonarlaproteccióndeltranvía,dondesoplabaungélidovientoacompañadodetruenosyunafuertelluvia.Latemperaturadescendíaconrapidez.Vislumbróalgordolídercorriendoporlapasarelahaciaeltúnel,faltoderespiración,yaBronxpersiguiéndoloaldescubierto.Eraincomprensiblequeelmercenarioseexpusieradetalmodo,parecíaquelecegaralarabia;nuncalohabíavistoasí.Kilianescuchóelcaracterísticozumbidodelosaceleradoresmobquethaciendopasadasporlosalrededores.Suspilotos,miembrosde
384
loscaídos,dispararoncontraBronx,queenmediodelapasarelanopodíaguarecersetrasnada.Elmercenariocorríaesquivandolosláserstodoloquepudo,hastarecibirundisparoenlapiernaqueloderribó.Kiliannolopensó,ydeahíqueseunieraaldestinodesu
instructor.EnelinteriordeltranvíaaúnestabaelsabledeluzdeKi-Dacmu,quiennolohabíarecogidotodavía.Sedesprendiódelaelectro-varayalzólamanoendirecciónalsabledeluz.Apesardenohaberpracticadolosuficiente,sintiólaFuerzaentrelaespadaláseryél.ElarmavibródébilmenteenelsuelohastadesafiarlagravedadyvolarliteralmentehastalamanodeKilian.Conunsabledeluzensupoder,abandonóelabrigoqueleofrecíanlosvagonesdeltranvía,resueltoadefenderalmercenario.Ignorólasadvertenciasdelacereana.Amediocaminoentreelmercenarioyeltranvíaactivólahoja
deenergíadeplasmadelaespada,llamandolaatencióndelospilotos,quienescambiaronsuobjetivo.ErandosaceleradoresmobquetyunamotodeslizadoraZoomIIdeIncom.Afortunadamenteningunodelosvehículosaéreosestabanarmados,ysuspilotosdebíanusarsuspistolasblásteraltiempoquelosconducían,loquedificultabaeltiro.UnodelosmobquetssedirigiódirectamentehaciaKilian,mientraslosdemásmaniobrabanparadarlavuelta.Elpilotodisparóvariasveces.ElcorellianosentíalaFuerzaguiándole,presintiendolapunteríadesurival,eintentómanejarelsabledeluzparadesviarlostiros,talycomohabíahechoKi-Dacmu.PeroKiliannuncahabíamanejadounaespadaláser.ConocíaelequilibrodetodaslasarmascuerpoacuerpoqueBronxlehabíaenseñado,yenespeciallaelectrovara,peroelpesodelaespadaláserresidía
385
enlaempuñadura;elrestoerapurohazdeenergía.Sujetóelsableconlasdosmanos,deseandocontrolarlo,ehizounpardemovimientosdefensivosbuscandolastrayectoriasdelosdisparos.Porfortunaelpilotoerrósusdosprimerosdisparos.AltercerintentoKilianhizounmalmovimientodemuñecaylaletalhojadeenergíalerozóelhombroizquierdo,causándolegrandoloryobligándoseasujetarelsabledeluzúnicamenteconlamanoderecha.Elcuartoyúltimodisparoalcanzóelpropiosableyparcialmentelamano,enundesafortunadointentodebloqueo.Abrióinvoluntariamentelosdedos,cayendoladañadaarmaalsuelo.Elaceleradorpasóvolandoaunmetrodesucabeza,agachándoseatiempo,ysealejódellugar.Kilian,arrodilladoenelsuelo,soportóelsufrimientodelasheridas.Semaldijoasímismoporsuestupidez.«Voyamoriraquí»,pensó,yunescalofríorecorriódesdelabasedesuespaldahastalanuca.Unosmetrosmásallá,ellíderdelabanda,alertadoporel
cambiodelosacontecimientos,descubrióalmercenarioenelsuelo.Cansadodecorrer,caminódevuelta,apuntándoloconelbláster.Noqueríacometermaserrores,hizovariosdisparosdeadvertenciaqueobligaronalmercenarioatirarsuarma.Pasoapaso,elgordomelenudoseacercólosuficientecomoparaquevolvieranaverselascaras,salvandoladistancia,nofueraqueesemaldecidoguardaraunarmaoculta.–Almenosvosotrosdosmoriréis–dijoeljefe,sinperderlede
vista.Bronxlevantabalasmanosenseñalderendición,afrontando
lasentencia.Habíamatadoavariosdesuscompañerosynohabríamisericordia.
386
Aquellanochenomoriría.Untronadorcraciosurgiódeltúnel,rápidoysilencioso.Debería«tronar»:suspotenteszancadasdeberíangolpearelsuelo,martilleándolocontundentemente,alertandoasuverdugodelpeligroquecorría,dándoletiempoareaccionar.Debería,peronoseescuchabasonidoalguno.Aquellabestiatrotabasinhacerruidoy,enescasossegundos,guiadaporunajinetedecidida,cubrióladistanciaentrelasalidadeltúnelyelgordomelenudo.Eltronadorloembistióporlaespaldasinaminorarelpaso,pasandoporencimadeélydesgarrandocarneconsuszarpas.Elmoteroquedóinmóvil,bocaabajo,desangrándose.Labestianosedetuvohastaalcanzaralmercenario,girandosobresímismaparaponersedeespaldasaél,descubriendoalajinete:unaamazónicalomest,altaypelirroja.–¡Sube!–dijoDona,vigilandoconlamiradalamoto-jet,que
maniobrabaensudirección.Elmercenariosubiódeunsaltoalagrupadeltronador,
agarrándoseconlasmanosalacinturadelamujer,firmeenlamontura.NoestabanmuylejosdeKilian,peroelpilotodelamoto-jetlosdisparaba,evitandoquepudieranacercarseparasalvarlo.Elcorellianoselevantó,esperandoqueapesardetodovinieranaporél,peroviodeterminaciónyfrialdadenlamiradadeDona:noibaaarriesgarmásaTempesta,habiendosalvadoaBronx.«Tequedassólo»,parecíadecir.Ladomadoraemitióunsonidocortoylabestiaselanzóaltrote,velozhaciaeltúnel.Lamáquinaeramuchomásrápidaqueelanimal,perodifícildemaniobrarenaquelfuriosotemporal,propiodelasmontañasdeLoome,hábitatnaturaldeltronador.Donacondujoalabestiasorteandolosdisparosdelamoto-jet,zigzagueandoentrelos
387
raílesmagnéticosdelapasarela.Lamontañalossaludó,ofreciéndolescobijo.Delosdosaceleradores,unodeellosdisparabacontrael
tranvía,impidiendoqueKi-DacmuyGorkapudieransalir,aunqueellosintentabandevolverlosdisparosconlosblástersquetenían.«Esoesloqueteníaquehaberhecho»,admitióKilian,queerabuentirador.«HubieraayudadomásaBronxcubriéndoledesdeunaposiciónguarecida,envezdehacermeelhéroe».Elotropilotovolvíaaarremeter,dispuestoarematareltrabajoquehabíaempezado.Suscompañerosledierontiempoparavolvercontraeldesprotegidoidiota.Disminuyólavelocidadparaapuntarmejor.Kiliansepercatódeesto,yelmiedoalamuerteleinvadió.Erasuprimercombatereal,concontrincantessinpiedad,dispuestosamatarledeverdad.Todoloanteriornocontaba.Ahoraeraelmomentodesabersiloquehabíaaprendidolehabíaservidoparaalgo.Ynoteníaarmas:elsabledeluzestabadañado;laelectro-varaabandonadacercadeltranvía.Tansóloquedabanlasarmasquehabíanenlapasarela:unoelblásterpesadodeBronx;elotroeldellíderdelabanda,queseencontrabagravementeheridotraslascariciasdeltronadorcracioyaúnasílosujetabafuertemente.Alargóelbrazointentandoatraertelequinéticamenteelblásterpesado,perotansóloconsiguióhacerlovibrar.Estabadoloridoyatemorizado,ynolograbaconcentrarselosuficiente.Elprimerdisparodelmoteroleimpactóenlapiernaderecha,cayendoalsuelo.Estabavezapuntababien,elcabrón.Searrastróbuscandounamaneradesalir,consiguiendomantenerseconscientesólograciasalaFuerza.Quizásseríamásfácildejarsedormir,ynoverelfinal.Levantólacabezaestudiandoalmoterodispuesto
388
parasusegundodisparo.Eltiempoparecíadetenerse.Lossegundosparecíanminutos.Lamuerteseacercaba.Yentoncesobservóelángulodelaceleradory,automáticamente,calculósutrayectoria,comosifueraélelpiloto,denuevounadolescentecompitiendoenlascarrerasdelSectorAzuldeCorellia.EraunaceleradordecarrerasNebulon-QdeMobquet,unmodeloqueélmismohabíapilotado.Básicamenteunmotordeturboempujeconunasientoincorporado.Conocíalosmanillares,loscontrolesdeelevaciónylosdefreno.Tansóloteníaqueconcentrarseunsegundo.Apesardeldolor,alzódébilmentelamanoizquierdaypercibiólaFuerzacomounainvisibleeinocuacorrienteeléctricaentresusdedos.Unaimagenmentallevinoalacabeza:«dispararáyluegopasaráporencimadelapasarela».Girólamanocomosifueraélquiencogieraelpuñodelacelerador,queestabasueltoporquelamanodelmoteroquedebíasujetarloapretabaelgatillodelblásterqueportaba.Elpiloto,sorprendidoporelbruscoaceleramientodesuvehículo,erróeltiro.Soltóelblásterenunfútilintentodeagarrarelpuñoydisminuirlavelocidaddelmobquet.Demasiadotarde.Emitióunalaridodehorrorantesdeestrellarsecontralapasarela.Kilianseprotegiólacabezaconlosbrazos,enungestoinstintivo,perolaexplosiónnoloalcanzó.Losotrosdosmoterosoptaronporhuir,antelainsistentebarreradedisparosdeGorkayKi-Dacmu,ymejorescaparconéxitoantesdequellegaranlasautoridadeslocales.Contantostestimoniosfavorablesdetestigossupervivientes,a
389
lospocosdíasfueronpuestosenlibertad.Lasmuertesdeloshermanoscaídosnolosperjudicaron,alconsiderarsedefensapropia.Losquecontinuaronconvidafueronencarceladosuhospitalizados,incluyendoellíderembestidoporeltronador.Elasuntosalpicóconsiderablementealabandademoteros,viéndoseenvueltosenvariosjuiciosqueseguramenteperjudicaríansusnegociosactuales,apartedemeterlosenlacárcel.Además,Bronx,Kilian,Ank'NiwayKi-Dacmuaparecieronclaramentecomovíctimasdelataque,requiriendoasistenciamédica.Donasolucionótodoslospapeleosformalesypudieronsalirenpocotiempo,reuniéndoseenelhangardondehabíanaparcadoelTrastA-A5.Apesardehabersalidoconvidaysinrepercusioneslegales,
losánimosestabanbajos:Bronxsesentíadecaído,dándolevueltasacómolasituaciónselehabíaidodelasmanos,perdiendoelcontroldesímismo;eltwi'lek,traslasheridassufridas,sehabíavueltohurañoydesconfiado;Gorkaestabafrustradoporquesolohabíapodidotumbaratresenemigos,queriendodemostrarcontinuamentesuvalía;Ki-Dacmusesentíademalhumor,especialmentesusceptibleacuantoleacontecía.TansoloDonaparecíatranquila,comosisehubieraquitadounpesodeencima.EstuvopendientedetodosdurantelosdíasquetuvieronquepermanecerenDagSeher.Bronxyellahablaronmuchasvecesenprivado.Kilianrecapacitabasobresuestúpidaactuacióny,cuandose
preocupóporsielsabledeluzdelacereanateníaarreglo,recibióunadurareprimendaqueaceptóensilencio.Hubierapreferidounabroncaalestilocorelliano,perodelantedesíteníaunacereanay,aunqueKi-Dacmuerabastanteemocionalpara
390
losparámetrosdesuraza,yenrarasocasionestemperamental,unavezpasadalareaccióninicialnodejabadeserunmagníficorepresentantedelanálisiscalmadopropiodeloscereanos.Asíqueelrapapolvofueracional,lógicoyminuciosamentedetallado,sinsubireltonomásdelonormal,exponiendoalaluztodaslasvergüenzasydefectosdeKilian,tomándosesutiempo.Totalmentejustificado:elcristal,elnúcleodelsableluz,sehabíaresquebrajadoacausadeunfalloenlaretroalimentaciónenergéticadelahoja,consecuenciadelosdañosenlaslentesyeldiscosuperior,asícomoenloscontrolessuperiores,quetambiénestabandestrozados.Lacéluladeenergíanohabíasufridodañosaparentes,perosiendouncomponentebásicopodríareemplazarse.Lacereanadecidiódesecharlotodoyversisepodíasalvarúnicamenteelcristal.QuizáselMaestrosabríatrabajarlo,otallarunomáspequeño.Ki-Dacmuhabíaconstruidosupropiosabledeluz.«SielMaestropudierarepararelcristal…».Kilianse
entusiasmóconlaideadeteneralguienconquienpracticar,encuantopudierahacerunonuevo.Habíaasimiladoquenotendríaunsabledeluz,peronopudoresistirlatentacióndeusareldeKi-Dacmuencuantopudo.Sipudieraconstruirlodenuevopodríanpracticarjuntos.Ellaconelsableyéladefenderseconlaelectrovaradephrik.YsielMaestrolopermitiera,quizásacabaríanenseñándoleamanejarelsable.Lacereanadebióadivinarlospensamientosquecruzabanporsumente.–Noadelantesacontecimientos–anotólacereana,estudiando
detenidamenteeldañadocristal–.Nocreoquesepuedahacernadaporlajoya,ynotenemosningunaotra.–Ki-Dacmu–ledijomuycalmadamente–.Reconozcoqueme
391
equivoqué.NuncarecibíinstrucciónenelTemplo,comotú,yloprimeroquehicefuehacercasoamifrustradodeseo.Soyexpertoencombatecuerpoacuerpoconlaelectrovara,conlapicadefuerzayconcasicualquierarmapersonalqueponganenmimano;soybuentiradorcontodotipodeblásters;dominoalgunastécnicasmarciales;peroenvezdeutilizarloqueBronxmeenseñó,puseenriesgosuvidacuandoelegíunarmaquenosémanejaryqueesdiferenteatodoloquehabíaconocido.DenoserporlaFuerzanomeencontraríaaquí,hablandocontigo.Lascicatricesquemeheauto-infligido–posólamanoderechaensuhombroizquierdopararecalcarlo–seránunbuenrecordatoriodemiinsensatez,ydoygraciasdenohaberperdidoningunadelasextremidades.–Aúnhayesperanzaparati–contestólacereana.–Venidlosdos,Bronxnosespera–dijoDona,queacababade
llegaralahabitación,habiendoescuchadolaúltimapartedelaconversación.LostrescambiarondehabitaciónysereunieronconBronx.
GorkayAnk'Niwatambiénestabanallí,sentadosalrededordeunamesa.Tomaronasientotraslainvitaciónqueelmercenariohizoconungestodelamano.DonasesentóalladodeBronxydeKi-Dacmu.–Quierofelicitarosatodos–comentóBronx–.Oshabéis
portadobien,considerandolosucedido.Hemospasadoporunapruebamuydura,conlaquenocontabaiscuandollegasteisaDagSeher.SalvoDona,loscuatroselequedaronmirando,extrañados,sin
saberacuentodequéveníandichasreflexiones.Elmercenario
392
tuvoqueexplicarse:–Estaciudad,estasminas,nosonunlugarcualquiera,me
atreveríaadecirquesonúnicasenlagalaxia.Heconocidositiosparecidos,peronoconestascaracterísticas.–Esunlugarhorripilante–afirmóKi-Dacmu–.Desdeque
lleguémesentíconfusa.Hayalgoenestaciudad...Calló,mirandoporencimasuyo,comosibuscarafantasmas.–Paralosquelleváismastiempoespeor,yespecialmentetú,
Ki,cuyasensibilidadconlaFuerzaesnotable–Donarespondióalcomentariodejadoenelaire–.Mirlonosexplicó,aBronxyami,lapeculiarsingularidaddeDagSeher.Loquepresientes–ledijoaKi-Dacmu,sujetandocariñosamentesumano–,eslainfluenciadelReversoTenebroso.ElLadoOscuroesfuerteenestasmontañas.Estáarraigadoenelcorazóndelacordillera,yseexpandeporlasminascomolasangreporlasvenas,hastaacariciarlaciudadenteraysusalrededores.–Peroentonces,lagentequeviveaquí,¿cómosobrevive?–
preguntóKilian,sorprendidoporlarevelación,comprendiendoesasensacióndeinquietudqueleacompañaba.–SegúnloquenoscontóMirlo,loaceptaninconscientemente,
algunoshastalibremente–contestóBronx.–ElLadoOscuroseduceconrapidezalosambiciosos,los
avariciosos,yaaquellosdominadosporlosinstintosmásbajos–continuóDona–.Laira,elmiedo,lafrustración,elodio...sonsucaldodecultivo.MuchosdelosquevienenaDagSeherabrazancongustoloqueelReversoTenebrosolesofrece:rendirseasuspasiones,satisfacersusdeseosmásoscuros,sinesfuerzo;otrosseresistenduranteuntiempo,perosiendode
393
carácterdébil,ysinayudaexterna,acabanconsumidos;losmassensatosabandonanlaciudad,ylamayoríasobrevivecomopuede,porqueigualnotienenotrolugardondevivir.Paraellos,DagSeherremuevelopeordesímismos.–Creíaquehabíasuperadomiardorporelcombate–confesó
Bronx–.Hacíamuchotiempoquenomedominabadeestamanera.Estaeramipruebapersonal.Cadaunodevosotroshabéistenidolavuestra.Unosconmásintensidadqueotros.–Creoquesóloyolahesuperado–sejactóAnk'Niwa,bajola
suspicazmiradadeBronx.–ElReversoTenebrosoalimentalasemocionesnegativas–
comentóKilian.–Esoparece–contestóDona–.Debemospermaneceratentos.
UnlugarcomoDagSehernoslaspuedemostrarmásclaramente,peroúnicamentegerminaloquellevamosdentro,porloquesinoloresolvemos,permaneceránlatenteshastaquelascondicionesapropiadaslasactiven.Ysiseestassedan,aparecerán,estemosonoenunlugartocadoporelLadoOscuro.Sonresponsabilidadnuestra.KilianrecordólaconversaciónquetuvoconCosharTeelk,
antesdequemarchara.DagSehernohabía«sacado»lospuntosdelosquehablóconeljedi.Curiosamentefueronotros.–Esduroverloqueunotienedentro–dijoKi-Dacmu.–Puedeserhorriblesiunonoestápreparado–afirmóBronx–.
Enciertamanera,esunprivilegiopodervisitarDagSeher.Algunascosaslasguardamosprofundamente.Noestamalcierta«ayudaexterna»,aunqueprovengadelLadoOscuro–bromeó.–¿NohubierasidomejorquenosacompañaraVandiao
394
Yemlin?–preguntóKilian,omitiendoaMirlodadasuvejez.–TradicionalmenteeraMirloquienacompañabaatodoelque
veniaaquí–comentóBronx–,perolaúltimavezquesaliódeLaGranjafuepararecogerteati,enelespaciopuerto.Sí,Vandiapodríahabernosacompañado.Yemlinibaavenir,perofinalmentesequedó.PeroestavezelMaestrodijoquedebíamosenfrentarnossolos.Tuvimossuerte.Apesardeestaradvertidos,Donayyocaímosigualmente.–Nossentiremosmuchomejorencuantonoshallamos
distanciadodelasminas–aseguróDona–.Cuandomealejéunoskilómetrosfuiconscientedemicomportamiento.PorsuertemellevéellocalizadorquemedioAlec,volviendoatiempo.MealegraverqueDagSehernohasacadodemimasqueunfútilrencor–selevantó,apoyandounamanoenelhombrodelmercenario–.Lotuyollevarámastiempo.ParasorpresadeKilian,Bronxlepidióquevolvieraconlos
demásenelcamióndeslizador.DonayelmercenariovolveríanaLaGranjaconlostronadorescracios,porque«tantasbestiasnoentranenelvehículoyparaellasserámásnaturalvolvercampoatravés».Teníanrazón,elviajeseríamáscómodoparatodos,aunqueestabaclarocualeraelverdaderomotivo.DetodasmanerasleparecíaagradablecogerlosmandosdelTrast-A-A5yconducirloconlaayudadeAnk'Niwa.Llegaríanbastanteantesynoleapetecíavolveraatravesarvallesymontañasconlascondicionesclimáticasadversasdelcontinentenorte.FueunmomentoconDonaalosestablos,dondeguardabanlostronadores,ysedespidiódeBizarro.Eltronadorparecióentenderquenolesacompañaría,porquesemostróhurañoyesquivo,comosinoleimportara.Eracuriosoelafectoqueuno
395
podíacogerlesaunas«simplesbestias»,peromáslesorprendióquefuerarecíproco.Casiledabapenatenerqueabandonarlo.Lodejóconladomadora,quetodoslosdíasibaacomprobarcómoseencontraban.Estaríaenlasmejoresmanos.LuegovolvióalhangardondeestabaelTrastA-A5ehizounapuestaenmarchaprevia,conlaayudadeKi-Dacmu,quechequeabaelbuenfuncionamientodelosrepulsores.Ank'Niwarevisaba,unavezmás,todoelcargamentodelcamióndeslizador,comprobandoquenolesfaltaranada.Gorkayaseencontrabaroncandoenlapartetrasera,entrevariascajasapiladas.Porúltimo,sedespidierondeBronx,quienseencargaríadepagarlosgastosdeestacionamiento,residenciayelalquilerdelosestablos.Cuandoabandonaronlosúltimosmacizosyseinternaronenel
vallequeprecedíaalaciudadminera,losocupantesdelTrastA-A5sesintieronmastranquilos.Lacereanaparecíamenosmolestaporelincidentedelsabledeluz,ymenosculpableconeldelaprostituta;eltwi'lekestuvomássociablequedecostumbre;inclusoGorkadejóderoncar,sumidoensueñosmásapacibles.Habíasidounaexperienciafructífera,dedescubrimientotantopersonalcomogrupal.Sesentíamásunido,unespíritudehermandadconsolidadoquesólohabíasentido,enciertamanera,conlosnebulonesazules.Aunqueaquellofuemuydistinto.Nodejadeserquelabandademoterosseuníaporuninteréscomún,perocadauno,enelfondo,ibaporsuladoy,obiencompetíaporelliderazgointernodelabanda,oalmenospormejorarsuposición.EnaquellacomunidaddeestudiososdelaFuerzanadiesedisputabanada.Podíahaberrocesyalgunosproblemaspersonales,frutodelcarácterylas
396
experienciasdecadauno.Sinembargo,nadieteníainterésalgunoporimponersealotro.Másbienprocurabanayudarseentresí,conmayoromenoracierto.Ocomomínimo,respetarelespaciodelosdemás,siestosnosolicitabanlaayudadenadie.Decidióquealgúndíavolvería,sólo,aDagSeher.
397
LafamiliaTevera
LanochecayósobreelDistritoSenatorialdeCoruscant.Laplanetariametrópolisbullíadeactividad.Cientosdelucesdetodosloscoloresaparecíanydesaparecíanconstantemente.Elincesantetráficoaéreodelmundo-ciudadsedistribuíaatravésdelíneasparalelas,otrasperpendicularesyalgunasdiagonales,adistintasalturas.LasdependenciasdeladelegacióndeQuessenCoruscantestabanlocalizadasenelalaoestedelaplanta370delrascacielosIana,dondetambiénsealojabanburócratas,diplomáticosyotrossenadores.ElEdificiodelSenadoeralaestructuramáscercanayvisibledesdelasdependenciasdeladelegación,unasólidacúpuladevarioscientosdemetrosdealtoymásdedoskilómetrosdelargo,conformadeescudoconvexomirandoalespacio,sostenidoporunestrechocuerpoenformadetambor.LashabitacionesmirabanalagranexplanadaalrededordelEdificioSenatorial,loquepermitíadisfrutardeunaampliavistadelcentrodeldistrito.PróximoaledificioIana,ymáscercaaúndelaRotondadelSenado,sealzabaelimpresionanteRepública500,latorreresidencialmásfamosadelacapital,demásdemilpisosdealtura,ydondesealojabanlospersonajesmásdistinguidosdelaRepública.Sinembargo,desdelaprimeravezquefueelegidosenadordeQuess,JanoFortefuereacioapagarlosdesorbitantespreciosdelosalquileresdelRepública500,trasladandoaladelegaciónalmásasequibleedificioIana.
398
CosharTeelkobservabalacúpuladelSenadodesdelosventanalesdeunodelosdiscretossalonesprivadosdelasdependenciasdelsenadorForte,queofrecíanlaintimidadquerequeríanciertasconversaciones,normalmentedeíndolepolítica.Elsenadorseencontrabasentadoenunodelossillonesentornoalmueblebar,sirviéndoseunacopadegralish.Eljediprefirióqueleprepararanunzumodesildaenlascocinas.Despuésdequeselotrajeran,JanoForteindicóaloscriadosqueseretiraran,dejandoquelosdoshombresconversaranenpaz.–¿CómoestáeljovenHightowers?–preguntóelsenador.Eljedisegiró,abandonandolapreciosavistadelos
alrededoresdelSenadoGaláctico.–Estáprogresandomucho.Mealegroquesehayaadaptado
bienalavidaenLoome.ElTemploerademasiadoestrictoparaél.–Mesatisface.Vayamosanuestrosasuntos.¿Quéhapodido
averiguar?CosharTeelksesentóenelsillónycogióelvasodezumode
sildaquehabíaenlamesita.Bebióunsorboantesdecontestar.–Elcaza-recompensasEarlRavenous,oRavencomomejorse
leconoce,dejódeserunproblema.HacedosmesesfuedespedidoporGarekHightowers,ynoconozcoaningunodesuoficioquetrabajegratis.Nomeesperabaqueeljerarcadelafamiliaprescindieradeél.Silohubierafiniquitadounassemanasantespodríahaberretiradoamihombre.Perocreoqueenelfondoesmejorqueseresolvieraasí.–Intuyoqueelcaza-recompensasnoloestápasandobien.
399
–Estáenseriosproblemas.Micontactodelosbajosfondoscumpliódemasiadobiensucometido.Pudoinvestigarlodecercayestudiarsumodooperativo.GraciasalosinformesqueleenviédelpasadodeRaven,filtrósuparaderoeidentidadactualalaLegiónAlienígenadeLemax,delacualeraundesertor.Nopodíahabersalido«mejor».JustocuandoGareklodespide,laLegiónleatacaenlaórbitadeCorellia,desencadenándoseunabatallaespacialqueinvolucróanavescivilesyalasautoridadeslocales.Ravenconsiguiósaltaralhiperespacio,peroahoraestábuscadoporlaLegiónyporotroscaza-recompensascontratadosporelConsorciodeSegurosCorelliano.Porlovisto,durantelabatallasedañaronnumerososcontainersynavescomerciales,generandoconsiderablespérdidaseconómicasquenofueronpasadasporalto.–Deboconfesarquemesorprendeunajugadacomoestadeun
jedi.–LaideadefiltrarsulocalizaciónalaLegiónfueuna
iniciativapersonaldemicontacto.Sólolehabíapedidoqueloespiarayquereunierainformaciónsobresusantiguoscamaradas.Sevequequeríacerrarelasuntocuantoantes.Esloquepasacuandoleexigesauntahúrquetedevuelvaunfavor,quelohaceasumanera.Lamentolasbajascivilesquemierróneojuicioocasionó.Esperoquenoseproduzcanmás.ElsenadorrespetóelsilenciodeCoshar.Vivirconlaculpano
eraalgoagradable.–LosquemataronaloscivilesfueronRavenylaLegión,no
usted.QuizássuhombresubestimóelsentidodelhonordelaLegión,ypuedequehubieraactuadodeotraformasiintuyeraquearriesgaríanloquefueranecesariocontaldeacabarconel
400
desertor.–Seacomofuere–hizocasoomisoalavaloracióndel
senador–,Ravenestádemasiadoocupadocomoparapensarenretomarunnegocioquenolereportarábeneficios.Porsiacasotengoaunexpertoinformáticomonitorizandocanalesdecomunicaciones,buscandonoticiasrelacionadasconlaLegiónquepuedandarpistasdelasituacióndelcaza-recompensas.Porloquesabemosestámoviéndosedeaquíparaallá,intentandoquepierdanelrastro.UnanavedesuscaracterísticasescapópormuypocodeunaemboscadaenTatooine,mientrasestabanhaciendoreparacionesdeemergencia.LosasaltanteserandelaLegión.Eljediterminódebeberseelzumoysesirvióunnuevovaso
delajarraquehabíandejado.Elsenador,porsuparte,continuabadegustandoelgralishapequeñossorbos.Asuestilo.–Encuantoalpasadodemiantiguodiscípulo–continuó
Coshar–,hubosospechasdequelafamiliaHightowersplaneabaalgúntipodeaccidenteparaGarmBelIblis.DespuésdeperdereldebatedelaHolored,Arnoofrecióasurivaldesplazarseensudeslizadorpersonal.Segúnunafuentefiable,graciasalcambiodevehículoyrutaevitóunfataldesenlace.Elasuntoquedóenmerassospechas,yelinvestigadorfuetrasladadoaunaunidadcontroladaporunHightowers.Arnosabíaalgo,ylafuentecreequesedejóperderintencionadamenteparaque,traseldebate,elsectoreligieraaGarmBelIblis.Elevóelriesgodecometerunatentado.–Increíble–opinóelsenadorForte–.Sifueraasí,esafamiliaes
muypeligrosa.Yambiciosa.LasCorSecnosonunapolicíadetresalcuarto.Esunodelosmejorescuerposdeseguridaddel
401
NúcleoydeLasColonias.–Esunmotivorazonableparasepararalospadresdelhijo–
concluyóeljedi–.Lospadresintentaronescapardeunafamiliacapazdeordenarelasesinatodeuncandidatopolítico.Inclusopuedequeunavezasalvoquisierandenunciarlos.GarekretuvoaKilianparaasegurarseelsilenciodeArnoyMagda.–Efectivamente,perolarazóndelahuidafueotra–contestóel
senador–.RestablecírelacionesconRosemTeverayellamecontótodoloquesabía.Empecemosporelprincipio.Cosharseacomodómejorenelsillón,prestandotodasu
atención.SuamigoJanoForteeradadoalosmonólogosdelargaduración,detallandominuciosamentetodoslosacontecimientos.PrevioalcontactoconlatíadeKilianelsenadorinvestigólas
acusacionesdemalagestiónquepesabansobreella.NecesitabaunaexcusaparaaccederalosarchivosdelCentroIntergalácticodeArtedeLoronar,ylaobtuvoatravésdeladonaciónprogresivadesucolecciónpersonaldeesculturasdelperiodoIzvequa,comenzandoconunadelantocomopruebadebuenafe,lapiezaSoldeQuirstan–unareliquiaquelecostóadquirirvariosañosantes–ycontinuandoconlaparticipacióneconómicaenelpatrociniodelinstituto.Eldinero,enformademonedaoderiquezas,abremuchaspuertas.PocoapocofuecumpliendolosrequisitosparaconvertirseenunodelosprincipalesvaledoresdelCentro,hastapoderexigiraccederalacontabilidad.Argumentabaquequeríaasegurarsedequedejabaenbuenasmanostanvaliososobjetos,queconstituían«sumásvaliosolegadoalasgeneracionesfuturas».Losviejosadineradosyaltruistas,emocionadosporcolaborarconelfinde
402
ganarseunreconocimientoqueperpetúesunombretraslamuerte,eranlaspresasfácilesdelmundillodelaculturasubvencionada.Aparentóserunodeellos.Contratóaunexpertoencontabilidadyfinanzas–queyaconocíadesuexperienciaprofesionalpreviacomoletrado–paraquerevisaralascuentasdelperiodomás«oscuro»,eldeladireccióndelaseñoraRosem.Elsenadorintentóresumir,sinserunexpertoenlamateria,elcomplicadoplandechantajequeorquestaronsobreladirectora.Atravésdecontrastarficheros,órdenesdecompra,albaranes,inventarioytodalainformacióndigitalizadaqueestabaasudisposición,elcontabledescubrióqueloslibrosoficialesfueronmanipuladosparaengordarlascifrasdemaneraqueparecieraunamalagestión,unexcesodegastosinútilesosobredimensionados,suficientesparajustificareldespido.Sinembargo,alguienqueinvestigaramásafondoenlosgastosdemantenimientoencontraríadosdelitos:malversacióndefondosyfalsedaddocumental.Undesajustedepreciosentreloscostesrealesylosanotadosquelapondríanbajolasospechadehaberseembolsadoladiferencia.Eraextrañoquenosalieraalaluz,yquetodoterminaraconunarenunciadeladirectora,sinqueelasuntollegaraalostribunales.LocualindicabaqueseservíandelosegundoparaataraRosemTeverabajolaamenazadeiniciarunaacciónlegalsinocolaboraba.ConociendolaíntegrahonradezdeRosem–laseñoraeraunadelaspocaspersonasalasqueelviejosenadortuteaba–,aquellaspruebaseranunatrampayelsobrecostequesupuestamenteobteníaparabeneficiopersonaldebíadesalirdealgúnlado.Osinolascuentasnocuadrarían.Ydebíandehacerloparaconseguireldespidoporincompetencia.Conlaayudadeaquelastutocontable,amplióelámbitodeestudioaotraspartidasqueno
403
teníanqueverconelmantenimientodelinstituto,sinoconlaadquisicióndeobrasdearteparalosmuseos.Enparticularconlastasacionesdepequeñaspiezascomplementarias.Lasobrasmenoresseutilizanparaampliarlasexposicionesprincipalesconobjetosmuchomenosvaliosos,peroqueayudanasituarelcontextodelperiodohistóricoestudiado.Laventajaesquenoconllevanelcontrolminuciosodelasgrandesobras.Noibandesencaminados.Lasadquisicionessefalsificaronconpequeñasdisminucionesdelvalordecomprainferioresalastasacionesreales.Losgastoscomunesseengordabanmientrasquelosdetasaciónadelgazaban.Loshechosdelictivosrequeríandelaconvenienciadeltasador,deltesoreroydelagentedecompra,porpartedelcentro,ydeunpardeburócratas,supervisoresgubernamentales.Sospechososycómplicesquemurieronenoportunosaccidentesañosmástarde.ProbablementefueronsobornadosporlafamiliaHightowersparafabricarlaspruebasqueserviríandebasedelchantajeaRosem,asícomoamedrentarlaconunapequeñademostracióndepoder.Comoperla,JanoFortelocalizóaunfuncionariomenor,yajubilado,quedetectóeldesajusteenalgunastasacionesperoquefueacalladoporsusuperioracambiodefavorecersucarreraprofesional.Contodalainformacióncompiladaylashipótesisformuladas,
elsenadorsepresentóantelaex-directoradelinstituto.DadasuaficiónalarteYzvequanoresultócomplicadobuscarunaexcusaparaconcertarunacita.LatíamaternadeKilianseguíasiendotanreservadayprudentecomodecostumbre.Leconfesósuspesquisas,antelamiradadecauteladeRosem,incluyendosuteoríadequeGarekHightowersestabadetrásdetodo.Alfinyal
404
caboMagdayRosemacudieronaélañosantesyconocíalapresióndelafamilia.Lerevelósusplanes:acudiralajusticiaylimpiarsunombre.ComonopodíandemostrarlaimplicacióndelafamiliaHightowers,másqueporeltestimoniodeRosem,habíaqueabordarunaestrategiadiferente:laex-directoraseríalainocenteexpiatoriadeunatramadelucroenlastasacionesdelcentro,ocultadasporlamanipulacióndelascuentasglobales.Alhaberfallecidotodoslosimplicados,gubernamentalesopersonaldelinstituto,noselespodríasentenciaranada,peroRosemTeveraquedaríalibredetodaculpaysuhonorseríarestablecido.LamentablementeGarekselibraríadesuculpa,peronotendríamotivosparapensarquelohabíandescubierto.LaideadequeGarekcreyeraquelainiciativaproveníadeuna
investigacióninternadelinstitutofuelaqueconvencióaRosemTeveradeaprobarelplan.AojosdelosHightowersseguiríasiendounavíctimasumisa.Quedósorprendida,ymuyagradecida,delaestrategiadeJanoForte.Notodoslosinjustamenteacusadosvislumbranunasalida,yelsenadorhabíacuidadotodoslosdetalles.Aúnasíeraunajugadaarriesgada:lafamiliaTeveraseríaelcentrodeatenciónduranteeltiempoqueduraraeljuicio.CarnedeHoloRed.Bastabalasombradeladudaparaarruinarlareputacióndeunapellidohistórico.Rosemnoseacobardó.Eraunamujerdecidida,fuerte,quepresentabatallacuandohayposibilidadesdevictoria,ysemantieneprudentecuandolamejoropcióneslapaciencia,aguardandohastaquelaocasiónseapropicia.ElsenadornoconocíalalegislacióndelsistemaLoronar,puesaquélasuntoeralocalynosepodíaresolverconlasleyesdelaRepública,perohaydelitosquesonuniversalesyloscomprendíabien.Buscóalmejor
405
letrado,unoindependiente,yacudióenrepresentacióndelCentrodeArte,comoprincipalperjudicado.Finalmentelasdenunciasdieronsufruto,laacusaciónobligóatestificaralfuncionario–elcualacabóinculpadocomocómplicemenorporloquesufriríaunacondenaleve–,demostrandoeneltrascursodeljuiciolaculpabilidaddelosfallecidosy,aparentementederebote,lainocenciadeRosemTeveraque,conmovidaprofundamente,declaróalsenadorestarendeudaconél.–Yotambiénseloagradezcosumamente–dijoCosharTeelk–.
Hadedicadotiempodesuvida,recursosydinero,sacrificandosupropiopatrimonio.Ysiguehaciéndolo.Notengopalabras.–Unodebeserleal,porencimadetodo,asusprincipios.Yfiel
alosqueama–respondióelsenador–.Siconelloempeñomisposesiones,siemprequenoarruineaaquellosquedependendemí,loharé.Además,noloheperdidotodocompletamente.AhorasoymiembrodelconsejodirectivodelCentrodeArteyesoconllevaprivilegios.Vistodesdeciertopuntodevista,heampliadomicolección,aunquenoseademipropiedad.Perovolvamosanuestrahistoria,quenoacabaaquí.Apropuestamía,ycomocompensaciónalosperjuiciosocasionados,elCentrodeArterestituyóaRosemcomosudirectora.Yundirectortienequereunirsefrecuentementeconlosconsejeros–ForteleguiñóunojoaCoshar–.Queríaconocersuhistoria,yustedsabequeestoyatadoporquenopuedorevelaraRosemlalocalizacióndenuestrojovenamigo.Asíque,aprovechandonuestraamistad,lecontéqueleconocíaausteddecuandoteníaasucargoaKilianenelTemploJedi,locualnoesningúnsecreto.YquerecordabaelencuentroquetuvimosconMagdayconsuhijoenelTransespacialdeLujoMiranor,mástodaslas
406
preguntasquemeformularonparaayudaralmaridoaabandonarlacarrerapolítica.Porsupuesto,ellaestabamuyinteresadaenconocerlasuertedeKilian.Noteníanoticiasdeéldesdequeimpidieronquemantuvieraelcontacto.Laalegromuchosaberqueestabafueradelasgarrasdesutío,ymuchomasquesefugódelTemploconéxito.Lógicamentetambiénsepreguntóquéseríadeél.EnelmomentoadecuadovolvíapreguntarporlaimplicacióndelosHightowers.Porfin,Rosemaccedióacontarmelahistoriadelafamilia.ElmatrimoniodeMagdaTeverayArnoHightowersfue
concertadoporambasfamilias.LosTeveraeran,yson,unafamiliadestacadadelmundodelarteylacultura.Entresusantepasadosseencontrabanpoetas,músicos,escultoresydiseñadoresartísticos,reconocidosuniversalmente.Casitodalafamiliaestárelacionadadeunauotramaneraconlacultura.LosTeveraansiabanaliarseconunapoderosaCorporación,mientrasquelosHightowerssóloqueríanmejorarsuprestigiopúblico.AlprincipioMagdayArnosealiaroncomorebeldíaalprocederdesusrespectivasfamilias.Luegoseenamoraron.ElnacimientodeKilianlosuniódefinitivamente.Magdafuelaprimeraquesospechódelas«habilidades»del
niño.Mostrabaunaafinidadespecialporcualquierformadearte.Porfortuna,elseñorGarekloatribuyóalosgenesdelosTevera.Sumadretemíaconrazónqueeltíolousaraparasus
407
propiosfines,procurandoocultarlo.Hastalosonceañosfuefácildadoquesudesarrolloartísticoescondíasuscualidades.Observóqueteníaintuicionessobrequépintaroquéinterpretarsegúnlasemocionesdelpúblicopresenteodesusinstructores.Unamujerinteligente.ApartirdelosoncedespertólaverdaderapasióndeKilian:los
aceleradoresaéreos,lasmoto-jetsylascarrerasdevainas,dejandodeladosuvenaartística,loquedisgustóasumadreyentusiasmóalpadre.Elmuchachopresumíadesurapidezdereflejos,loqueevitónumerososaccidentes,hastacreerseinvencible.Despuésdelsegundofracasoenlaseleccionesasenador,
GarekplaneóretiraraArnodelavidapúblicayapartarlodecualquierpuestoderesponsabilidad.Sinsoportarmáslaesclavituddesufamilia,pensandoenelfuturodeKilian,elmatrimonioideóunplanparaescapardesuscadenas.ConlaexcusadevisitarasuhermanaRosem,MagdasellevóaKilianmientrasArnocerrabalosasuntospendientes,«sumiso»alosdictadosdeljerarcafamiliar.Magdalerevelóasuhermanalashabilidadesdelniño,yquenecesitabansuayudaparadesaparecersindejarrastro.Garek,desconfiadopornaturaleza,envióauncaza-recompensasquerespondíaaladescripcióndeRaven:mismaarmadura,mismocasco,mismafrialdad.Descubriódondeestabanyqueplaneabanfugarse.Primeronoqueóalniñoconungolpeprecisoparaquenovieranada,yluegovapuleóbrutalmenteaRosemdelantedesuhermana.Losdevolvióaambos,madreyniño,alclan.EnunprincipioGarek,alconocerlasintencionesdelospadresdeKilian,reaccionóconfuria.Acabórecluyendoalospadresyreteniendoalcríopara
408
evitarquevolvieranaintentarlo.LaamedrentadaRosempodíaverlosdevezencuando.Porseparado.Luegonieso.Ravenvolvióa«visitarla»paraquerecordarasuposición.AlcabodeunosmesessaltólaacusacióndelapésimagestióndelCentrodeArteylachantajeóconiramás.Rosemfue«desterrada»delavidadetodoslosHightowers.Humilladaprofesionalmenteúnicamenteparademostrarcuantodañoerancapazdehacer.NovolvióaverniasaberdeMagda,ArnoyKilian.SeguramentecontinuaránretenidosencualquieradelaspropiedadesdelosHightowers.–¿GareknodescubriólospoderesdelniñocuandoRaven
encontróalashermanas?–preguntóCoshar.–Alparecerno.Elcaza-recompensasnodebiódeaveriguarlo
entonces.YporsupuestoenlasinicialesvisitasqueRosempudohacernohablarondeello.–EntoncesGarektuvoquedescubrirlashabilidadesdeKilian
personalmente,viendosudestreza.Quizásenlascarreras.–¿VaacontarlelaverdadaKilian?–preguntóelsenador
interesado.Cosharseinclinóapoyandoloscodossobrelasrodillas,
formandounpuñoconsusmanosdondereposarlamandíbula.Sostuvosucabezaenposiciónreflexivahastaquelaseparóligeramente,frotandolamanoizquierdasobreelpuñodeladerecha,amododemasaje.–Nohastaqueencontremosasuspadresyveacualessu
situación–determinóeljedi–.Entoncesveréquéhacer.–SédelosdeseosdeKiliandebuscarlos–anotóForte.–Precisamenteporesodeboesperar–aclaróCoshar–.Aúnno
409
estápreparado.Sussentimientoslotraicionarán.Cuandoabandoneelresentimientoalafamilia,queloconduciríaaldeseodevenganza,podráiraporellos.PrimerotienequeperdonaraGarekHightowers.–¿Perdonarlo?¡Perdonarlo!–seindignóelsenadorForte–.
¿Cómoqueperdonarlo?¿Quétienequeperdonar?¡Nada!–Amigomío,elperdónnoesunagraciaquesehagaanuestros
enemigos,sinoanosotrosmismos.Mientrasnosinvadaelrencornoseremoslibres.Mientrasnonoscompadezcamosdequienesnoshieren,inevitablementesufriremos.–Mejorvenceatusenemigos.–Unjedinopuedepermitirsedejarsellevarporelodio.La
primeravictoriatienequesersobreunomismo–afirmóCoshar,sereno–.Luegopodrácumplirconsudeber.–Eljovennoesunjedi.Notieneporquéseguirsusreglas.–AKilianlefaltamuypocoparaconvertirseenunJedi.Sin
rangosnireconocimientos.Sinhistoria.Notienenecesidaddeaprobación.NolehacefaltaservirenlaOrden.UnJediesaquelquesiguelavíadelaFuerza,obrandoacordealdeberqueleimpone,sirviendoaunacausasuperiorasímismo.QuiensirvealaFuerzacomprendelafinalidaddesuvida.QuiensirvealaFuerzaencuentrasudignidad.Elsenadorsellevólamanoalabarbilla,estudiandoelrostro
deCosharconunasonrisacómplice.–YdicenquePalpatineesunembaucador.Enelfondousted
queríaconvertiralmuchachoenunodeustedes.Desdesiempre.Susexcusaseranmentira.TodoaquellodequefueraaLoomeparaqueaprendieraacontrolarlaFuerzasequedabacorto.Le
410
envióconelmejorMaestroqueconocía,unoqueestuvieradispuestoainstruirlo.Cosharsonriópartícipecomoaquienpillanenunfarol.–Megustaríaqueasífuera–dijoencogiéndosedehombros,
conlosbrazosabiertosylaspalmasbocaarriba–.UnJediquenoesunjedi.Esunalmadebuencorazón,generoso,queconoce,porexperienciapropia,elvalordeladiscreción.Eldolorlehaenseñadoasercauto,prudente,anomostrarseantesdetiempo.–Estoydeacuerdo–coincidióelsenador–.Noleconozcomas
quedeunencuentro,perounidoasusjuiciosasapreciacionesmeparecequeeljoventieneungranpotencialpordelante.JanoForteterminósucopadegralish,pensandoenlasúltimas
palabrasdeCosharTeelk.Eljedileconocíabien;demasiadotiempotratandoconpolíticoscomoparanosaberqueestababuscandounhuecoensucerebroparasituarcorrectamentetodalainformaciónquehabíaaveriguadohoy,relacionándolaconlaqueélmismotenía.–Unaúltimacuestión–seanimóelsenador–.¿Cómodiceque
sellamalapersonaqueenvióaCorellia?Unhombredesusrecursosmeseríaútil.–Jackson–accedióCoshar,conunasonrisacómplice–.Esun
tahúr.LoencontraráenLasdeliciasdeNubia,undistinguidoclubdeCoruscant.Esdefiar,perotengacuidadoconél.Yavequetienesuspropiasideasdecómoresolverlosencargos.–Lotendréencuenta.Bien,estardeymañanadeboacudiral
Senado–hizoademándequenohacíafaltaqueeljediselevantara–.Puedemarcharsecuandoquiera.Elserviciotiene
411
constancia.Elveteranosenadorselevantóconayudadesubastóny
abandonólaestanciaendirecciónasudormitorio.Alcabodeunratoentróenelsalónunhombredemedianaedad,demiradainteligenteydespierta,einclusosepodríadecirjuvenil,queguardabauntratoformal,educadoyrespetuoso.–Disculpe,señorTeelk,sideseaalgunacosamásnotienemás
quepedirlayordenaréqueleatiendan.Elsenadormehaindicadoquepuedepermanecercuantodesee,einclusosilodeseapodemosprepararleunahabitación,porsiprefierepasarlanocheaquí.–Noharáfalta–respondióCoshar–.Noquieroabusardesu
hospitalidad.Además,debovolveralTemploJedi.–Entoncesyomismolellevaréennuestrotransporteoficial.
MellamoBinRamos,ysoyelsubdelegadodelsectorQuess,encargadodelosasuntosdelsenadorcuandoélnoestádisponible.Acompáñeme,porfavor.CosharTeelkabandonólasdependenciasdeladelegación,
repasandolahistoriadelospadresdeKilianqueForteleacababadecontar,encajandolaspiezasypensandoensuspróximosmovimientos.
412
LospoderesdelaFuerza
LadecepcióndeKiliannofuetanpalpablecomosusentimientodeculpabilidad.SalióelprimerodelaresidenciadelMaestroDalma,seguidodecercaporKi-Dacmu.LacereanasetomósutiempoantesdeacudiralMaestroaenseñarleelcristal,apesardelinterésdelcorellianoporversipodíaarreglarse.Lamentablemente,ydespuésdeunadetenidaobservacióndelajoya,elMaestrodictaminóquenohabíanadaquehacer.Cualquierintentodeconstruirunnuevosabledeluzacabaríaenunapérdidadetiempoydeenergía.LacereanaalcanzóaKilian,apresurandoelpaso,mientrasseadentrabanenlosjardines,endirecciónaledificioprincipal,dondeMirlodaríaunacharlaenelaula.Ki-Dacmuacabóportranquilizarloyconvencerledequenohabíadequépreocuparse.Cualquiersignodeenojoporhaberdestruidoelsablehabíadesaparecido.Dehecho,lacereanaestuvomásaccesibleyhabladora.Acabóporcontarlesuhistoriaconelcristal,loquecaptóelinterésdelcorelliano,olvidandosudisgustoeltiempoquedurósurelato.Suamigatardómásdeunmesenconstruirelsabledeluz,y
enlavisitaaDagSeherfuelaúnicavezquetuvoquemanejarloenunasituacióndecombate.LajoyaselahabíatraídodesdeCoruscantcuandosevinoconelMaestroDalmayconYemlin.Ki-Dacmutansólocontabacondieciséisaños–Kiliannihabíanacidoporentonces–,yacababadefracasarenlaspruebasparaconvertirseenjedi,habiéndosepresentadoprematuramente.Sin
413
embargo,leinteresarontantolosDiálogossobrelaCienciaqueseatrevióarogarlealMaestroquelallevaraconsigo.Élaceptóconlacondicióndequeloayudaraconlosaspectostécnicosqueprecisaría,loqueencantóalacereanaporqueyahabíademostradograninterésporlatecnología.Graciasasunaturalinteligenciaseformódemaneraautodidacta,convirtiéndoseeningenierojefedeLaGranjadiezañosdespués.Lasiguientedécadalaempleómejorandolosequipamientosdelhangar,adiestraralpersonal,planificarunnuevosistemadecomunicaciones,modernizarlosgeneradoresy,cuando«contrataron»aBronx,revisarconjuntamentelossistemasbásicosdeseguridad.CuriosamentefuelallegadadeKilianlaquedespertódenuevosucuriosidadporlossablesdeluz.LajoyaquelehabíanregaladoenelTemploseguíaguardadaenelfondodelarmariodesucelda,enunacajitametálica.MientrasaKilianlerepetíanquenoaprenderíaamanejarunaespadaláser,Ki-Dacmuideóensutallerlaconstruccióndeunsabledeluz.ElMaestroDalmaaceptósusolicitud:unarazacondoscerebros,especialmentedotadaparacualquiermateriaintelectual,yunpardecorazones,simbolismodesupredisposiciónhacialaFuerza,nopodíapermanecersinlainquietuddecombinarlatecnologíaylaFuerzaparalahazañaqueanhelaba.EnsamblartodaslaspiezasdeunsabledeluzrequiereunasutilsintoníaconlaFuerza,pueslafusiónesanivelmolecular,siendounretoadecuadocomopartedesuaprendizaje.ElMaestrolaenseñóaconstruirlo.Ensucasononecesitaríaaislarseenunacuevaaisladayremota.Loscereanossoncapacesdeconcentrarseprofundamenteencualquiertarea,apesardelasdistracciones.Paraellabastaríalasoledaddesutaller.PrecisamenteparaevitarlacuriosidaddeKilian,Ki-Dacmuaprovechósuretiroen
414
laestaciónmeteorológicaparaterminarsuproyectoestrella.LuegoretomósusclasesconelsabledeluzacompañandoaCosharTeelkaLoormist,quienlaayudóafamiliarizarseconelarma.EnelTemplosólohabíaaprendidolasformasbásicasdecombate:ataque,parada,losobjetivosfundamentalesdelblancoylasseriesrápidasdemovimientos.Cosharnosólolaasistióensurecuperacióndelasviejashabilidades,tambiénleenseñóalgunastécnicasdefensivascomoeldesvíodedisparosláser.Aúnasí,elcombateconlosmoteroshabíademostradosufaltadepráctica.FinalmenteKi-Dacmudescubrióqueloúnicoquehabíadeseadoeraconstruirunsabledeluz,algoconloqueestabasatisfecha,yquenoteníainterésenconvertirseenunahábilespadachina.ElretotecnológicolehabíaservidoparademostrarseasímismasuafinidadconlaFuerza,ademásdelaalegríaquesupusocompatibilizarlaconsuvocacióndeingeniera.EsodioquepensaraKilian.–Detodoslospoderesquenosconcede,quizáslosmás
cautivadoressonlosrelacionadosconnuestrapsique–introdujoMirlo,enlaclasedelas22:30–.LaFuerzaesimprevisiblecuandonosesabeutilizar.PoresoloprimeroquedebeaprenderelneófitoesacontrolarlaFuerza.¿Dequésirvesentirlasinosabesdominarla?Unaprendizquepretendamoverunapiedraporque«sientelaFuerzaenlaroca»lomásseguroesqueconsigaunchichónenlacabeza.Losasistentesrieron,algunosreconociendoexperiencias
415
pasadas.Durantelosúltimosmeseselancianoenseñabalospoderessutiles,conlaayudadealgunosvoluntarioscualificados.Repetíalosconceptosunayotravez,casisediríaquetestarudamente.Habíaquerecalcaralosalumnoslospuntosqueconsiderabanpocoimportantes,oquelosentendíansuperficialmente.El«pobre»Mirloseapoyabaendosbastonesparasusdesplazamientos;susrodillasseencontrabandeterioradasporelpasodeltiempoynopodíacaminarsinlaayudadelaspreciadasmuletas.Lasarrugasdesurostroensalzabansuavanzadaedad.Suvoz,noobstante,conservabalaserenidadhabitualylamiradanoreflejabapreocupaciónalgunaporeldesgastefísicodesucuerpo.Lavejeznoleimpedíacontinuarenseñandosu«escasosaber».–Cualquierpoderohabilidadtientaaserutilizadoenprovecho
propio,ynosiempresepuedeadivinarlasconsecuenciasquepuedeacarrear.LosmaestrosdeCoruscantlosabenbienyestudianlasmotivacionesdelospadawan.Comoaquínohaytantostutoresdebemosobservarnos,sernuestropropioobjetodeestudio,acechantesalastrampasenlasquecaemoscomplacientemente.¡Oh!Somosmuyhábilesponiéndonosexcusasypretextos.Decimos:esoaminomevaapasar,yoestoyporencimadeesascosas.Subestimamosnuestrasmotivacionesocultas,elpoderqueejercensobrenosotros,tantoqueinclusoavecesdescubrimosquemásquevivir,vivenellaspornosotros.Somosmarionetasensusmanos,lamayorpartedelasvecessinnisiquieradarnoscuenta,ocuandoyaestarde.Poresodecimos:nohayemoción,haypaz;nohaypasión,hayserenidad;nohayignorancia,hayconocimiento.Elviejomaestrohizounapausa,conlamiradaperdidaen
416
algúnpuntodelsuelo,midiendolaspalabrasquepronunciaba.–Lavisiónquetenemosdeluniversocondicionanuestra
realidad.Lohemoscomentadovariasveces:lossentidosdaninformaciónrelativadelarealidad,ylamentereúnelosdatosparahacerseunaidea,masomenosacertada,deloquepercibe.Podemosmaravillarnosalverlasformacionescálcicasdeunaprofundacueva,escucharelsusurrodelaguadelosríossubterráneosquelarecorren,sentirlahumedadyelfrío,yaunquevarioshumanosdefinanlacuevaconlamismaminuciosidad,ningunodeellosabarcarálatotalidaddelacueva,consusgrutasypasadizos,vacíosohundidos;ningunointuiráelmapatridimensionalqueabarcantalycomolohaceelsentidodeorientacióndelossullustanes.Unsullustantedescribirálamismacuevademaneramuydiferente.Supercepciónesmásamplia,porloquesuconceptodeunacuevaesdistintodelnuestro.Ysinembargo,tantoelhumanocomoelsullustannoconocenlacueva,apesardedisponerdeciertogradodeverdadsobrelamisma.Bueno,nosomosunacueva;somosseresvivos,conunamente,uncorazónyuncuerpo,comopartesevidentesyreconociblesdenuestroser,ylaFuerzacomoloinvisible.Paraquienesnolaperciben–lamayorpartedelosentesdelUniverso–,¿quénocióntendrándequienesson?Algunosdiránquesoloelcuerpo,lamateriabruta,sostenedorfísicodelcerebroyelcorazón;otrossecentraránenlasemociones,procurandoexperimentarlasplacenterasyhuyendodelasdolorosas–algunosinclusoaceptaránelsufrimientocomoparteemocionaldesusvidas–.Unostercerosencumbraránalamenteporencimadetodo,ycentraránsumundoenfortalecerlacontodotipodeestudiosyconocimientoseruditos.Todostienenuna
417
partederazón,unaporcióndeverdad,perocomolesocurrealoshumanosyalossullustanesconlacueva,noalcanzanlatotalidaddeloqueson:laFuerza.Elancianointerrumpiósumonólogo,advirtiendoquesehabía
desviadodelamateriaquequeríaimpartir.–Perdonad–sonrió–.Mehagomayoryalfinalacabopor
volveraltemadesiempre.Deboaplicarmeloqueenseño.Amuchosdelospresentesnolehubieraimportadoque
continuarapordondeiba.–Decíaquelospoderesmentales,todoslospoderesrealmente,
cautivan.Tientanalalumnoaquerermás.Noporelconocimiento,noporperfeccionarsushabilidades,sinoporacumular.QuienpretendaposeeralaFuerzaacabaráposeídoporella,porqueesincapazdeabandonarsudeseo.Envezdeacercarse,sehaalejado.Unpotencialmalogrado.EselmayorpeligroparaquienaspiraacomprenderlaFuerza.»Repetimosqueelmiedo,laira,elodio,llevanalLado
Oscuro.Peroamimododever,laambicióndepoderlassuperaatodas.Unalmabondadosaycaritativa,quenodeseamalanadie,puedeacabarconsumidaporelReversoTenebrosocuandoleobsesionaadquirircuantasmáshabilidadesmejor,aunqueseexcuseenutilizarlasparanoblesfines.NotodoslosquesucumbenalLadoOscurosonenelfondomalvados.»Lospoderessonmerashabilidades,instrumentosmuyútiles
paraayudarteentudeber.Estábienpulirlos,peroquenoosdistraigandemasiado.–¿Lospoderesnopuedenayudaracomprendermejorla
Fuerza?–preguntóKilian–.Enmiexperiencia,laFuerzameha
418
ayudadoaserconscientedelaabrumadoravidaquenosrodea.Loomerebosavida.EnmiCorellianatalpermanecíaenunametrópolisdondetodoeraninfraestructuras,rascacielos,vidrioyacero.Aquíhayfrondososbosquesquecubrenprominentescordilleras,pastosinterminables,unadiversidaddeanimalesdetodotipo,grandesodiminutos.Elplanetaesvida,diríaquehastalarocadesnudaestáviva.LaFuerzadejaunapresenciasutil,casiimperceptible,entodaslascosas.–Enciertamanerasí–contestóMirlo,despuésdemeditarel
comentariodelcorelliano–.SerconscientedelaprofundarelaciónentrelaFuerzaylaVidaeliminaciertasbarreras...mentales,amplíannuestraesferadeconocimiento.DondeantesveíamosunespaciofríoeinertedescubrimosunUniversoplenoyvibrante.Loqueantespasábamosporaltoahoraformapartedenuestravida.Alzamoslamiradaalcosmosabandonandolosconfortableslímitesdenuestrorudimentariomundo.–Peroparalamayoríadeloshabitantesdelagalaxiaeslo
máximoaloquepuedenaspirar–objetóKilian.–Inclusonecesario–añadióMirlo–.Nohayintencióndejuzgar
anadie.Retomandoelhilodelaconversación,esciertoqueprofundizandoendeterminadosaspectospodemosllegaraatisbarlanaturalezadelaFuerza.Graciasportuaportación.Mesesatrássehubierasentidoorgullosodelreconocimiento
público,perohoylopreguntabaconverdaderointerésporindagarencadamatizdelaenseñanza.Asulado,lajovenTilaanotabadiscretasnotassobreeldiálogoentreambos.Alversedescubiertalemiródereojoyapagóelpequeñocomputadordebolsillo.
419
–GraciasalaFuerzapodemospercibiremociones,sentimientoseinclusopensamientosdelosseresquenosrodean–continuóMirlo–.Todoshabéistenidooportunidaddetrabajarconlostronadorescraciosysabréisquepercibennuestrasemociones.Sonbestiasmuyinteligentes.Deigualmanerapodéisnotarlassuyasyconocersusinstintos.Enelcasodeotrosserestambiénpodemospercibirsuspensamientos.«Oírles»mentalmente.Enalgunoscasosinclusoaccederasumemoria.–Peroalcanzartalgradodeprofundidadsólosedacon
personaspredispuestas,¿verdad?–preguntóAnk'Niwa,elTwi'lek.–Esmásfácil.Noobstante,alguienqueseoponga,e
instintivamentenosresistimosaqueviolentennuestraintimidad,puedeserigualmente«escaneado».Evidentemente,cuantomáspersonalsealaintromisiónmasoposiciónhabrá.Mientrasquelospensamientossuperficialesseleenhastapordescuido,algunossedispersantantoqueserelajanhastaelpuntodeque«gritan»mentalmente,losmásprofundospermanecenenlosrecovecosdelamisteriosamente.Además,todostenemosdefensasmentales,escasasenpersonaspocoagraciadasintelectualmente,yconsiderablesenseresinteligentes.Podríaserrealmentedifícilpercibirlamentedecientíficos,especialmentelosquerequierendecálculosmatemáticosensutrabajo,comolosastrogadores,oengeneralconcualquierpersonahabituadaalaconcentración,alestudio,yaladisciplina.Yporsupuesto,luegoestamoslosqueconocemoslaFuerza.–¿Lapersonasedaríacuentadequeintentanleerlelamente?
420
–preguntóKilian.–Sifracasasenelintento,losserespocosensiblespuedeque
notenalgunamolestia,unmalestar,sinsabersucausa.Aunquequizás,siestáscerca,tenganlasensacióndequenoeresdefiar;uninstintodeprotección.QuienestáentrenadoenlaFuerzapodríadescubrirte.–¿Esmásfácilconfamiliaresopersonascercanas?–continuó
Tila.Mirlosabíaquetodoslosaprendicessentíancuriosidadporla
telepatía,deahíqueelnúmerodepreguntasfueraelevado.Poresemotivoinsistíareiteradamenteenlospeligrosqueconllevaba.ConocíabienalosresidentesdelaGranja,ysabíaqueningunodeellosaprenderíahabilidadesconelfindeviolar,porquedehechoeraunaviolación,laintimidaddeunapersona.Podíadarlugarasituacionesmuyviolentasparalapobre«víctima».MolowHabhor,Vandia,MirloyelMaestroDalmarecordabanalosalumnosquetansolodebíanpracticarconvoluntarios.Ademásnoservíacualquiervoluntario.Unapersonareceptivapodíaalbergarrecuerdosenterradosnoapropiadosparaserrevelados.Aunquenotodoelmundodesarrollabapoderesmentales,aquellosqueestabancualificadosdebíanaprenderadominarlos.–Esunaexcelentepregunta–respondióelanciano–.La
diferenciaestáentumente.¿RecordáisloqueosenseñóVandiasobrelatelequinesis?–Noimportacuantopeselamasa–contestóTilacon
premura–.LaFuerzaestáenelguijarroyenelárbolcaído,porloquepodemoselevarambos.Somosnosotrosquienescreemos
421
queconelguijarroserámásfácil.–Lomismoocurreconlaspersonas.¿Esdiferentesegúnquien
sealapersona?¿Teresultaríamássencilloconuncompletodesconocido?–Claroquesí–respondiólachica.–¿Ysifueradeotraespecie?–Tilaasintióconlacabeza,
avergonzada.–Calma.Solosonprejuicios,ignóralos.¿Leleeríaslamentea
tumadre?–¡No!¡Porsupuesto!–gritópreocupadaporquepudieran
pensarquesí.–Ennuestraculturaaceptamosconnormalidadnuestras
emociones–comentóKi-Dacmu,lacereana–.Nosentimosvergüenzaporello.Quizásseaporquebiológicamentehaymuypocosvarones,másdadosaocultarsussentimientos.Yonotendríaproblemasconmismadresohermanas.–¿Tienesmásdeunamadre?–preguntóTilaasombrada.–EnCereahayunpromediodesietehembrasporcadavarón
quenace;eslógicoqueusenelfemeninocomoneutro–aclaróMirlo,mientrasKi-Dacmuconfirmabaconlacabezayconlaspalmasdelasmanoshaciaarriba,señalandolaobviedad.–Ki-Dacmu,vuestrocasoesmásinteresantetodavía.
¿Considerasalasotrasesposasdetupadrecomomadres?–lepreguntóMirlo.–Ummh...,algunassí,peroprontofuillevadaalTemplo.No
tuvetiempodeencariñarme.Imaginoquemishermanassíloharán.
422
–Comoveis,podemostenertodotipodeprejuiciosovaloraciones,segúnlaeducaciónrecibida.UnsimplerasgobiológicocomoelqueocurreenCerea,dondenacenpocosvarones,determinaunaculturaúnicaenlaGalaxia.Paraquelaespecienocorrapeligrodeextinción,loshombrestienenquecasarsecontresocuatromujeresytienennumerosadescendenciaparaquenazcansuficientesniños.Algoasimiladodemaneratannaturalporlascereanasesinterpretadodevariadasmanerasporelrestodeespecies.Eljovencorellianohizomemoriayrecordósusreflexiones,
considerandoaloshombrescereanoscomoseresnacidosbajoelsignodeunaestrellaventurosa.–Tila–prosiguióMirlo–,¿ysituvierasquesanaratumadrete
resultaríamásfácilusarlaFuerzaenella?–Claroquesí,aunqueloharíaconcualquieraquelonecesitara
–objetólajoven,peroalpocoquisoampliarsupuntodevista–.Admitoqueamimadreletransferiríapartedemifuerzavital,sifueranecesario,peronoestoysegurasiharíalomismoporundesconocido.–Porlotantotambiéndependedenuestrossentimientos,node
laFuerza.ParalaFuerzanohaydistinciónentreunfamiliar,unamigoounextraño.Somosnosotroslosquediferenciamos.–MaestroMirlo–continuóGlisma,unodeloscampesinosde
larazagran,queaKilianlerecordabaaYorasDeem,elcomerciantequelehabíatraídodesdeMalastare–.¿Yquéhaydelaproyeccióndenuestrossentimientos,odealterarlospensamientosdelosdemás?–Sedmasrespetuosossicabe–recordóelanciano–.Sonmuy
423
pocaslasocasionesenlasquedeberíashacerusodeestospoderes,ygeneralmenteparaunbuenusoquenoperjudiqueanadie.Losjedi,sinembargo,losnecesitanparasutarea.SonguardianesdelaGalaxia,ydiplomáticos,ylaprobabilidaddeencontrarseensituacionesquepuedanserresueltaspormediodeestasfacultades,conmuypocaintervención,eselevada.EnLoomenolosnecesitaréis.Elgranparecióunpocofrustado.Kiliansabíaqueeraunaraza
muydadaalaexpresióndesussentimientos,yGlismaconsiderabaatodosloshabitantesdelaGranjasufamilia.Seguramente,porelamorquelestenía,noleimportaríaque,ademásdeexpresarlo,lotransmitiera;algoqueaKilian,porcontra,nolehacíaniremotagracia.–Sepuedeproyectaralgunaspalabrasenlamentedeotra
persona,nuncaalgotancomplicadocomounaconversaciónounafrasecompleta.Esmásfácilcomunicarsentimientos–explicóMirlo–.Quieroquehoyhagamosalgunassencillaspruebasdetodoloquehemoshablado.Hemospensadoenalgoparanadacomprometedor.ComonoestamosenCoruscant,yestolocomentoparaKi-DacmuyKilian,reiteroquenolevamosadarlaimportanciaqueledanenelTemplo.VandiayelithorianoMolowHabhordistribuyeronalos
aprendicesporparejas,oconlosvoluntarios,conalgunasindicacionesdeMirlo.TilafuecolocadajuntoalapelirrojaDona,ladomadoradelostronadorescracios,queserviríadevoluntariayaquesusaptitudesparalaFuerzaeranmásbienescasas.Ruufol,otrodelosdomadores,loemparejaronconKi-Dacmu.DeGlisma,elgran,queselenotabaentusiasmadoporlaexperiencia,seencargólapropiaVandia.Ank'Niwa,el
424
twi'lekpracticaríaconBronx,quientambiénsepresentabacomovoluntario.Losoperariosdeltaller,queeranmatrimonio–unaexcepcióndeltodoinusual–,trabajaríanentreellos.Quizásprecisamenteporquepodríanprofundizarmásquelosdemásalhaberelegidocompartirsuvida.Gorka,elgamorreano,quenuncaasistíaalasclasesynoestabainteresadoenaprenderlaFuerza,entróporprimeravezenlasalayleindicaronquesesentarajuntoaloslomestqueayudabanaVandiaenlascocinas;alparecerBronxlehabíaconvencidoparaparticiparenlosejercicios.AKilianletocó,comono,aYemlin,quesonreíadivertido.Elenanoverdeselohabíahecho«pasarmal»losprimerosmesesdelaAcademia,descubriendoalgunossecretillosqueKilianhubierapreferidoguardarparasímismo,yporloscualesacabósoportandounadelascharlasdeMirlo.SepreguntóporquélehabríanemparejadoconYemlin.Quizáseraunapruebaparademostrarquenoalbergabaningúnrencorporlosucedido.–Porfavor,Bronx,vealcentrodelcírculo–solicitóMirloal
mercenario,quienobedeciódeinmediato–.Comosabéis,elseñorAlecBrounsapierfuesoldadoymercenarioensuvidapasada,alcanzandodistinguidosrangos.Suprofesiónrequieredesangrefríaparanodejarsellevarporlossentimientosalcontemplarlasatrocidadesdelaguerra;serenidadensituacionesdepeligrodondeestáenjuegolavidadesushombresoladecivilesbajosuprotección;rapidezdedecisiónyclaridaddementeantelascambiantescircunstanciasdelcampodebatalla;liderazgoyfuerzadevoluntadparaalcanzarlavictoria.Cualidadesimportantessinlascualeshoyquizásnoestaríaconnosotros,yqueforjaronunamentefirme,fuerteyconcentrada,
425
quenovacila.Ank'Niwaprocurarápercibirsusemocionessuperficiales,yelmercenarioprocuraráocultarlas.Sehaofrecidovoluntarioporquenuncaleimportóloquelosdemásopinarandeél,yestodounejemplodecómounapersonanosensibleenlaFuerzapuederesistirsealospoderesdelaFuerza.QuieroqueobservéistantoaAleccomoaAnk.Eltwi'leksesentóenfrentedelmercenario,quiencruzólos
brazosenactituddefensivaperorelajada,mirándolofijamente,conunasonrisaqueKilianinterpretaríacomodesafianteyburlonaalavez.Ank,porelcontrario,optóporposarlasmanossobresusrodillas.Ambosestabansentadosenelsuelo,conlaspiernascruzadas.–Ank–advirtióMirloantesdequeempezaráeljuego–.Note
fíes.Esunsoldado.Quiensabeloqueguardadentro.–Tranquilo,Mirlo–respondióeltwi'lek–.Sussecretos
militaresestánasalvo,tansoloabordarésusemocionessuperficiales.–Siaveriguarasalgoimportantetendríaquematarte–advirtió
Bronxguiñandounojo.Todosrieronlaocurrencia,incluidoAnk'Niwa,peroalgoen
lasonrisadelmercenariolepusonervioso.Respiróprofundamenteunpardevecesycerrólosojos,evitandolamiradadeAlecBrounsapier.Duranteunosminutosambospermanecieroninmóviles,salvoalgúnlevereajustedelaposición,bajolamiradaatentadetodoslospresentes.–Sosiego–dijoescuetamente,sinañadirnadamáshasta
transcurrirunsilenciomásprolongado–.Estehombrehacalmadolosfuegosdesupasado...mayoritariamente.
426
LaspalabrasdeAnk'Niwanocausaronningúnefectoenelmercenario,querespirabadespacioconlentasinspiracionesyalargadasexpiraciones,reteniendoelaireunpardesegundoscuandosuscavidadespulmonaressellenabanporcompleto,yconservándolosvacíoselmismotiempoalterminarcadaexpiración.Suecuánimemiradaseguíaclavadaenelrostroserenodesucompañero,quienenarcabaunacejacomoquiendescubreunpensamientointrigante,quequieresabermás.–Norevelaemociónalguna,casidiríaquenotiene–comentó.Kiliandescubrióunasonrisaextrañaenelrostrodela
domadoraDona,quenosupointerpretarsireflejabaunacomplicidadconlaobservacióndeltwi'lekoundesacuerdo.–Sussentimientosaguardanenunnivelmásprofundo,tras
unabarreraconstruidacondisciplinayseveridad,diseñadaporunamenterecta.Eltwi'lekpodríahaberlodejadoenesteinstante,puestalera
supropósitoinicial,peroparecíaquererirunpocomásallá.–Atesorarescoldosdecóleraqueseresistenaextinguirla
débilllamadeuntiempodegloriosaexpresión.Nohaydequépreocuparse–lehablabadirectamentealmercenario,ynoalospresentes–,DagSeherfuesuúltimaoportunidad.Prontoelfuegoseapagaráylascenizasvolaránalviento.Ank'Niwaparecíasatisfecho,orgullosodesudestreza,loque
leanimóabuscarmás,hastaintroducirseenlaoscuridaddelalma.Elcaminoeratanfácilderecorrer...Alpoco,unodelosdoslóbuloscranealescaracterísticosdesu
raza,elquenormalmenteenroscabaalrededordelcuelloporserelmáslargo,seestremecióehizouninsólitomovimientohacia
427
atrás,abandonandoelcómodososténdeloshombrosydejándosecaerporlaespalda,acompañandoalotro.Unrictusdetremendatristezaasolóelsemblantedeltwi'lekysusojosseabrieronllenosdelágrimas.–¡Oh,Alec!¡Cuantolosiento!–exclamóapesumbrado–.¡Qué
despiadadosycruelespodemosllegaraser!¡Quédesalmados!¿Dondeestánnuestroshermanos?¿Porquésehanperdidoasímismos?Eltwi'lekseencorvó,llevandolasmanosasurostropara
ocultarsudesolación.Elmercenarioleabrazóantesdequesedejaracaer,acogiéndolocomoquienrecorrióantesesesendero.Lasorpresasobrevinoentrelosmás«jóvenes»,comoKilian,TilayGlisma,yentrelospocosensiblesalaFuerza,comoDonayGorka.Losdemás,aunquenoindiferentes,sabíanque,siseprofundizabalosuficiente,podríanemergertraumasdelsubconsciente,afectandoaunindagadorpocopreparado.Trasromperellazotelepático,Ank'Niwaserecompusocon
prontitud,distanciándosedeloquehabíaexperimentadoyrecuperandosuhabitualsemblantedecontableminucioso.«Lasaparienciasengañan»,pensóKilian,quesibienseesperabaalgúntipodeasenlamangaporpartedesuintructor–aúnloconsiderabadeesamaneraaunquesuadiestramientocomoguerrerohabíaconcluido–,noseimaginabaqueeltwi'lekfueraempáticoconelsufrimientoajeno.–Elejercicioteníaquesersólounsencilloejemplode
exploración–recriminóMirloaambos,preocupadoporcómohabíaafectadoalosaprendices.Elmercenarioibaadeciralgo,peroeltwi'lekseleadelantó.
428
–Esculpamía.Susdefensasmentalessonasombrosas.Mevenciólacuriosidaddecomprobarhastadonde–sejustificó.–¿Quéhiciste?–preguntóKilianaBronx,directoysin
reparos,comosolíaserél.–Meresistí,ycuandonotéqueibaavencerlaledejéentrar–
contestócomouncapitánexplicandoelresultadodeunamisión–.Reviviómisrecuerdosdelaguerra.ParecíacomosiAnkhubieraservidobajomisórdeneslaterceranochedelabatalladelalunadeElbender.–Loquehaocurridoesmuypocohabitual–tranquilizóMirloa
losjóvenes–.Asínopodemosempezar.Espeligrosojugarconlamente.Hubountiempoenelqueanuestroamigoledisgustabaquesemetieranensucabeza.Mejorquenoserepita.Continuaronlosejerciciosporparejas.Tilapercibióelamor
queDonasentíaporlostronadorescracios,sumadoaunanaturalentendimientoconlasbestias.Unsentimientoquelallenódejúbilo,atisbando,atravésdelasemocionesdeDona,lanaturalezanobleylealdedichosanimales.Luegosurostroenrojeció,nadiesupoporqué,peroKilianloatribuyóasunaturaltimidez.LossiguientesfueronRuufolyKi-Dacmu.LacereanaselimitóaseñalarlosobjetososeresenlosqueRuufolenfocabasuatención:nombróaalgunosdelostronadores,undeslizadoraéreo,unrecuerdocorriendoporloscamposdesuinfancia,etc.Loslomestquetrabajabanenlacocinahablarondelasemocionesbásicasdelgamorreano,alqueleanimaronaevocarlasconindicacionessencillasdecómohacerlo.Casisiempreestabarelacionadoconelplacer:porlalucha,porlabebidayporlacomida.Losotroslomest,elmatrimonio,
429
practicaronensilencioyprefirieronnorevelarnada.GlismaprocurótransmitirleaVandiaelamorquesentíaportodosloshabitantesdelaGranja.Amenudolerecordabanque,sibieneranaturalensucultura,noatodoslesentusiasmabaverserodeadodetalesmuestrasdeafecto,einclusoaalgunolesresultabaincómodo,porloqueeraconvenientequerespetarasuespacio.FinalmentelellegóelturnoalcorellianoyaYemlin.–Kilian,envezdecaptaremocionesopensamientos,quiero
quetedefiendas–leordenóMirlo–.HasvistoquelasmentesentrenadaspuedenprotegerseusandolaFuerza,afinyalcaboestamoscompenetradosconella.Tuentrenamientotehaasentadoenelpresente,eliminandolasdistraccionesylainerciadelhacerporhacer.UsaahoralaFuerzaysiguemivoz.ElcorellianoimitólaposturadeBronx,sentadorelajadamente
yconlamiradaposadaenlosojosdeYemlin,queleprovocabadivertido.Elenanodeoscurapielverdeyorejaspuntiagudas,quemovíasuspequeñasmanosdetresdedosamododeunprestidigitadorcallejero,podíaaparentarserunainofensivaeinsignificantecriatura.AlgunospadawandeCoruscantbienpodríanhaberleconsideradounjedifracasado,adictoalasdrogas,quenohabíasidocapazdesuperarsusdemoniosparticulares,buscandovoluntariamenteelexilio.Nopodíanimaginarseque,apesardesusdebilidadesypequeñosdefectosdecarácter,conservabaalgunasbuenascualidadesy,cuandoseloproponía,unconsiderabledominiodelaFuerza.–FocalizatuspensamientosenlaFuerza,percíbelaatu
alrededor,comounamantaqueteenvuelveytemantienecálido–sugirióelanciano–.Dejaqueellaguíetuintención,queseatucompañera.Nadiepodráveratravésdelvelo.
430
Kiliansiguiólasinstruccionesdelpacienteinstructor,apartandodesumenteelrestodesensacionesquesussentidosleatraían.Sabíadondeestabansentadosyquieneserangraciasalaimprontaparticularquetransmitían,estuvieranonoensucampodevisión,diferenciándolospordensidad,intensidadyformaenergética.Hastapodíaasociarensuimaginaciónacadaunoconuncolordistintivo.Seaislóensímismo,usandolaFuerzacomouncaparazón
protectorquedesviabalasatencionesdeYemlin.Sentíalosintentosdeéstedemeterseensucabeza.Añosatrásnollegabaniapercatarsehastaqueelpequeñoalienígenaloconfesabamedianteunaburla.Posteriormenteaprendióadetectarlo,indignándoseconsuscínicasafirmacionesdequelohacía«porsubien».Hoynolepermitíacaptarnada,apesardequebuscabamanerasdesortearlasbarreras.Sílellegabanalgunaspalabrassueltas,como«Válar»,quienfuesumejoramigoenelTemployaquiencausólaparálisisdelaspiernas;osensacionesdelembriagadorolordelrixilgasificado,inexistenteenelairedelahabitaciónpero«presente»mentalmente.Elcabronceteproyectabasusdebilidadesconelfinderomperlelaconcentración.–Inquietoestá–afirmóYemlin.«Estoytranquilo»,pensóKilian.–FuertessentimientosporsuamigoVálartiene–continuóel
enano–,culpablesesientedeloquepasó.«Losuperéhacetiempo,noimportaloquedigas».Losdemás
nolopodíanescuchar,peroYemlinpuedequelo«oyera»altoyclaro.
431
–PorquererserCaballeroJedi,comoheroicoguerreroseve.«¡Seráfarsante!¡Seloestáinventado!»,cayóenlacuenta.No
estabapercibiendonisussentimientosnisussueños.Susdefensasmentalespermanecíanfirmesalossondeos,yeldescaradosinvergüenzasólocontabaloqueyasabía,loqueaveriguócuandoeraunreciénllegado.Elmuypresumidosecolgabamedallasquenohabíaganado.Lehubieragustadodenunciarloenvozalta,peronoseatrevíaadividirsuatenciónendosaccionessimultaneas.Quepensaranloquequisieran.TiempoatráshubierainterrumpidoelejerciciocontaldedejarclaroqueloquedecíaYemlineramentira,yquenoeracapazdepercibirniundewackdelantedesusnarices.Quizásésaeralaintencióndelenanoembaucador:enfurecerlo,distraerlo.Opuedequeleprovocaraparaabandonarlaposicióndefensivaypasaralcontraataque.Envezdecaerenlatrampa,seadentrómásensímismo,aislándose.Comenzóporignorartodosonidodelahabitación.Susoídosfuncionabanperfectamente,captabanlaspalabrasdeYemlin,perosucerebrolasignoraba.Abandonólapercepcióndelaposicióndelrestodepresentes,olvidandoconscientementequienesestabanenlaestancia,comosiseestuvieracompletamentesolo,sinnadiemás.Alcanzótalestadodeensimismamientoqueningunodeloscincosentidosproporcionabainformaciónsensorialalguna.Brevemente,elmundoexteriordejódeexistir,atendiendoúnicamenteaaquelloqueespontáneamenteleveníaalamente:recuerdos,pensamientos,sensaciones...observandocómoaparecíanydesaparecían.Enaquelmundoestabaél...ysóloél.
432
NomeencuentroenLaGranja,nisiquieraenLoome.Estoyenunaestancialejanaycercanaalavez,reconocible.Oigovocesfamiliaresenelcuartocontiguo,preocupadas,hablandoenvozbajaparaquenolesoiga,comosuelenhacer.Alguienseaproximaalapuerta.¿Cómopuedeserqueescuchesuspasos,siestáfueradelapartamento?Séquienes;noesunextraño.Voyarecibirlo,paraserelprimeroenrecibirle.Lapuertaseabresinnecesidaddellamarantes.Élnoesalguienacostumbradoapedirpermisoparaentrar.Esél,comopensaba.Mereconoceyseagachalevemente,flexionandosusrodillaslojustocomoparapodervermedirectamentealosojos.Sumiradadamiedo:estámuyenfadado.–Novengoaverteati–dicefríamente,invitándomeadarme
lavueltaydesaparecer.Peronopuedomarcharme.Nopuedomoverme.Estoy
paralizado.Séaquéviene,yséloquequiere.Susojosmelodicen.Nopuedehacerlesdaño.Noselovoyapermitir.Yolovoyaimpedir.–¡NO!–gritocontodasmisfuerzas.Eljovencorellianoabriólosojos,angustiado,sinsaberdonde
seencontraba.Habíagenteextrañaasualrededor,quelemiraban:algunossorprendidos,otrospreocupadosyalgunohastaasustado.Nolosreconoció.Humanosyalienígenas,lamayorpartetumbadosenelsuelooderodillas.Elcorazónlesacudíaelpecho,latiendoatormentado.Unajovenmuchachalo
433
observabaconojosatónitos,apoyadaenunapared.Parecíalastimada.Otra,unaconlacabezaalargada,lemirabamuyextrañamente,conunamezcladesorpresayadmiración.Habíanvariassillasvolcadas,esparcidasporlahabitación;inclusounescritoriodelrevés.Unithorianoatendíaaunaespeciededuendecillodeorejaspuntiagudasinerteenelfondodelaestancia,acompañadoporunhombrefuerteyalto.Unamujerbajitayregordeta,conexpresiónserenayagradable,lehablaba.Noentendíaloquedecía,peroeranpalabrasreconfortantesqueapaciguabansuánimo.–¿Adondefuiste,KilianHightowers?–lepreguntóunanciano
quesesosteníadepiéconlaayudadedosbastones.Reconociósunombre,yquieneraelhombrequele
preguntaba.Sellamaba…Mirlo.Laneblinadesumentesedispersó,recuperandopocoapocolaconscienciadedondeestaba:laGranja.–Muy…lejos–contestó–.Duranteunmomentoherevivido
algo…nosé…nolorecuerdo.–Notepreocupes,noeselmomento–dijoVandia,queestaba
asulado,conlamanocariñosamenteapoyadaensuhombro–.Necesitasdescansar.–¿Quéhapasado?¿Porqueestátodotan…patasarriba?¿Qué
lepasaaYemlin?–¿Norecuerdasnada?–preguntóTila,quesehabíaacercado
conmuchacuriosidad.–¡Hassidotú!¡Enséñamecómolohashecho!–lepidióKi-
Dacmu.–Vamos,vamos,dejadleenpaz–ordenóMirlo–.Tila,ayudaa
434
losdemásaordenaresto.Ki,vealaenfermeríaypreparaelequipomédico.BronxyMolowllevaránaYemlinparaunreconocimiento.–¿Estáherido?–Ven,vamosatucuarto.Necesitasdescansar–repitióVandia.Kilianabandonólasala,aúnmedioaturdidoyconlossentidos
embotados,acompañadoporMirloyVandia.Elrestosequedarontrabajandoenlahabitación,murmurandosobreloocurrido.Ki-Dacmuibaadelantada,hacialaenfermería,echandoalgunamiradaocasionalhaciaatrás.Finalmentellegóasuhabitación,agotado.Seencontrabatandebilitadoquesinmásdilaciónsetumbóenlacamaycerrólosojos.LeparecióqueVandiasequedabaasulado,sentadaenlasilladelescritorio.Oyóunospasosquesealejaban,acompañadosporelsonidoregularyrítmicodelasmuletas.Sedurmióenseguida.Cuandovolvióadespertar,bocaabajo,levantandolevemente
lacabezaconlosojosentreabiertos,hacíatiempoqueelsolsehabíaalzadoenelhorizonte.Habíadormidoprofundamente.Sesentíadescansado,relajadoyllenodeenergía.Muyagusto,estirólosbrazos,sedesperezóycolocólasmanosdetrásdelacabeza,amododealmohada.Hacíatiempoquenosesentíatanbien.Peropocoapoco,gradualmente,lospensamientosvolvieronasucabeza,enturbiandotalestadodebienestar.Consultólahora,alarmadoporsaltarselarutinadiaria.Eranmás
435
delas11:00horas.Sehabíapasadoeldesayunoydeberíaestaryendoalentrenamientofísico.Descubrióquelaalarmaqueteníaconfiguradaenelpequeñopaneldecontroldelaparedhabíasidodesprogramada.Traspasarporladucha,adecentarseycambiarlassábanas,salióalpasilloendirecciónalgimnasio,conlaesperanzadeencontrarseaBronxoGorka.Ensulugarsehallabanalgunosdelosresidentesquetansólomanteníansucuerpoenladebidaformafísica.EstabanGlisma,Ki-Dacmuysusdosoperariosdeltaller.Comono,quiensedirigióhaciaélfuelacereana.–¿Teencuentrasbien?Nosavisaronquetedejáramos
descansar,despuésde…lodeayer.–Sí,sí,estoybien.–Fueinusualquetedesmayaras.Serumoreaquevistealgodel
futuro,odelpasado.–¿Quéesloquesabéis?–Nomucho.Todosvimosqueentrasteenunaespeciede
trance.NorespondíasalosintentosdeMollowpordespertarte.Tehablabaperonoestabasallí.VandiayMirloestabanpreocupados.LepreguntaronaYemlinquéhabíapasado,perodijoqueélnohabíasido.Mirloavisóquemejorquenotetocáramos,yqueosdejáramossolos,peroentonceslevantastelamanoconlapalmaabiertahaciaYemlin,comoqueriendoevitarqueseacercara.Gritaste¡NO!,ytodossalimosdespedidoshaciaatrás.TansoloMirloquedóensusitio.PeroaYemlinlolanzastecontralaparedyquedóinconsciente.Dabas…dabasmiedo.Conlosojoscerradosylacaradescompuestaporlarabia,enmediodelahabitación.Entoncesladeastelacabezay
436
tedesplomaste.–Creo…creoquevielpasado,cuandomispadres....–
empezabaarespiraragitadoylasmejillasseleestabanponiendorosadas,viniéndolelasimágenesalacabeza.–Sindudatuvoqueseralgomuydramático,¿untrauma
psicológico?–Pobre–dijoGlisma,elgran,asumiendoladeduccióndela
cereana–.¿Necesitashablarlo?Alcorellianonolehacíagraciaqueelgransecompadeciera
deél,consustiernosojitos–lostres–demandandoafecto,niresponderalaspreguntasdeKienesemomento.–Todobien,gracias–interrumpióescueto,recomponiéndose–.
¿Yemlinestáenlaenfermería?–No,despertóayeralpocodetrasladarlo–comentóKi-
Dacmu–.Lolanzaste…noslanzaste,mejordicho,conmuchafuerza.Fuetodaunademostracióndepoder,favorecidoportufaltadeautodominio,claro,perodemostraciónalfinyalcabo.–Ya,bueno.Voyaversiloencuentroparadisculparme.
Adiós.Lesvolviólaespalda,prestoaabandonarelgimnasioydeser
elcentrodeatención.EncontróalpequeñoYemlinconMirloenlasalacomúndelaprimeraplantadeledificioresidencial,despuésdequeunodeloslomestdelacocinamencionarahabervistoalosdossubiendoporelturboascensor.Mirloestabasentadoenunsillónindividual,reposandotodosucuerpoenél.Susmuletasestabanapoyadasaunlado.Laluzdelaventanalodestacaba;parecíacansadoymasviejoquedecostumbre,conlasarrugasmásmarcadas.Yemlinestabadelantedeél,sobreun
437
pufconlaspiernascruzadas.Alentrarelcorellianointerrumpieronsuconversación,quebienpudierahabersidosobreél.–Quierovolveraintentarlo–afirmótajante–,peroestavez
conscientemente,pretendiéndolo.Nocomounaimprevistamanifestacióndepoderes.¿Esposible?Lomiraroninterrogantes,comoqueriendoversiestaba
preparado.–Ayudarteyonopuedo–declaróYemlin–.Peroanimartea
hacerlosí.–¿Quéesloquieressaber?–preguntóMirlo.–Loqueocurrióenlavisión–dijoKilian,quecreíaquelos
dos,yseguramentealgunosmás,habíanpercibidolomismoqueél–.Lavisiónseinterrumpiócuando…cuandooslancéatodosporlosaires.Ibaadecir«cuandomitíomehabló»,perocomonoestaba
segurodesirealmentehabíanparticipadodesuvisión,prefierocallarseymantenerloenprivado.Mirlopensólapetición,ynotardómuchoenacceder.–Siestáspreparado,eselmomento.Eligeunlugardonde
puedasestarsolo,sinquenadietedistraiga,nisiquieranuestrasupervisión.Ahoratodosestánensuslabores.Nocreoquecorraspeligroalguno;elepisodiodeayerfueunsobresaltoemocional.Ahoraestásresuelto.Únicamenteteaconsejoqueseastestigodelosacontecimientos,sininmiscuirteenellos.«Esverdad,eselmomento,deborevivirelmomento»,pensó
Kilian.Losmiródenuevoycomprendióquenohacíafaltadecirnadamás.Esposiblequesupieranalgo,ono.Sinembargo,de
438
saberlonodemostrabanseñalalguna.Nigestos,nimiradas,nicuriosidad.RecordóqueBronx,ensudía,habíamencionadoqueMirloloayudóaenfrentarseaciertoscapítulosdesuvida.Kiliannodeseabaelmismotrato.Loquetuvieraquedescubrirloharíasolo.Sedespidióagradeciendoelconsejodado.Bajóporlasescalerasalaplantabajadelárearesidencialy
torcióaladerechasaliendoporlapuertadeconexiónalcorredoratechadoqueconectabaconeledificioprincipal,sindirigirseaél.Ensulugar,paseóporlosjardinesbuscandoellugaridóneo.Asuderechaveíaelárearesidencial,unedificioenformade“L”,cuyoextremosurcomunicabaconelgimnasio.Asuizquierda,máslejos,estabaelalmacén/hangar.Continuóporelcaminocentralhastaqueaambosladossóloquedabanjardines.Habíanalgunosclarosparasentarse,peroeranmáspropiciosparatenerunaconversaciónprivada.Noencontrandounlugarapropiadollegóalabifurcaciónqueconducía,bienalsuroestehacialacasadelMaestro,bienalestehaciaelaulaexterior.Giróasuizquierdaparaabandonarlosjardinesyllegaralapequeñadepresióndelterrenoqueconformabaelaulaexterior,rodeadaporelcercanobosque.HabíasidounbuenlugarparareflexionarsobresuúltimaconversaciónconCoshar,peroerainsuficiente.Aunquenohabíanclasesaesashoras,cualquierapodríadecidiriravisitarlobuscandounpocodepaz.Acabóporadentrarseenelbosque,deshaciendopartedelpaseoconeljedi,alcanzandolaunióndelríoqueatravesabaLaGranjaconsuafluente.Decidióentoncescontinuarelcursodelríohastasalirdelbosque,cercadelbarrancosur,dondeelcaudalsaltabaalvacíoformandounabellacascada.Lasvistasalsureranespectaculares.Abajo,lacascadaformabaunpequeñoestanque,dirigiéndoseelríohacía
439
elsuroeste,dondeseuniríaaotroaúnmásgrandetrashaberrecorridounabellapradera.Lavistaseperdíaenelhorizonte,cuyalínealadibujabaunfrondosoygigantescobosquesalpicadoocasionalmenteporalgunosmontes.Aunquesentándoseallíhubieradisfrutadodeunabuenavista,prefiriólacompañíadelosárboles.Volviósobresuspasoshastaencontrarunarocadondesentarse,nomuylejosdelagua.Cerrólosojos,corrigiósuposturayesperóhastasilenciarsuspensamientos.Reconozcoellugar.EsunadelasestanciasdeTorreAugusta,
enlaplantaresidencial,encasa.Tengotreceaños.Hasidoundíalargo.HeestadotodoeldíatrabajandoenelpopularaceleradorNebulón-Qquemitíomeregalómesesatrás,comprobandoquetodoslossistemasfuncionarancorrectamenteconlostécnicosdelaescuderíaHightowers.Sabíaquemamáestaríatodoeldíapendientedelosresultadosdeltrabajodepadre.Llevabamesespreocupada.Creoquequeríaquenoganara.Seguroqueporquepadrenoparecemuyfelizconloquehace.Perodaigual,esloquequieretíoGarek,yesoesloimportante.Sieltíoestácontentotodovabien.Éllosolucionatodo.Cuandomamáquisoquecontinuaraconelkloohorn,tíoGareklaconvenciódequemededicaraalascarreras.Élviolobuenoqueera.Comprómiprimeravaina,ycuandovioquepodíaganarcreólaescudería,conmuchosmásvehículosparaqueyolosprobara:moto-jets,aceleradores,einclusodeslizadoresaéreos.Ytodosaquellosmecánicoseingenierosqueestabanamialrededorparaconseguirquefueranlosmás
440
rápidos.Muchosdeelloshacíanloqueyoquería.Eramaravilloso.Lomaloesqueapadrenoloveíamucho.Cuandosalídeltallercaminodelturboelevadortodoelmundoestabanervioso.Muchosmeobservabanyalfijarmeyoenellosdesviabanlamiradaparaotrolado.Esofueraro.Alentrarencasaintentécomentárseloamamá,peroestabahablandoconpadredealgoimportante.Enelcuartocontiguopeguélaorejaparaversilosoía,perosóloconseguíacaptarpalabrassueltas.Asíquesigoesperando.Esserio,porqueavecesgritanydespuésseponenasusurrar.Lointentodenuevo,aversiestavezlosescuchomejor.EstoyapuntodeentenderloscuandosientoqueeltíoGarekvieneavernos.Nosecómo,peroesél,ahíviene.Corrohaciaelrecibidor,atravesandoelsalón.Quieroserelprimeroenrecibirlo.Élhablaráconellosysealoquesealosolucionará.Siemprehacequelosproblemasseresuelvan,porquetodosenlafamiliaacabanaceptandoloquedice.Esmuylisto.Lapuertasedeslizahaciaarriba,yapareceél.Sabíaqueeraél.Ríocontento,peroalgovamal,algoquenomegusta.Dejodereír.Mitíoestámuyserio.Meve,seacercayseagachaparahablarconmigo.Sumiradadamiedo:estámuyenfadado.–Novengoaverteati–dicefríamente,invitándomeadarla
vueltaydesaparecer.Peronopuedomarcharme.Nopuedomoverme.Estoy
paralizado.Séaquéviene,yséloquequiere.Susojosmelodicen.Estáenfadadoconpapá.Hahechoalgoquenodebía.Hoyeraeldíamásimportantedesutrabajoyéllohahechomal,aposta.Haperdidoporquequeríaperder.Estamuyenfadado.Vieneacastigarlo.Tengomiedodeloquevaahacer.¿Quéleharáapapá?Nopuedehacerlesdaño.Noselovoyapermitir.
441
Yolovoyaimpedir.–¡NO!–gritocontodasmisfuerzas.Peronoconsigopararlo.Meempujaycaigoalsuelo,
golpeándomelacabezacontralapared.Élcontinua.Papáymamásalendesucuarto.Mehanoído,peroyoquierodecirlesquesemarchen,oqueseescondan.TíoGarekquierehablarconpapáenelcuarto,losdossolos.Mamálerespondealgo,peroalvermeamivienecorriendo.«¿Quélehashecho?»lereprocha.PapáyGareksemetenenelcuarto,ymamámepreguntasiestoybien.Ledigoqueno,quevuelvaconpapá,quetíoquierehacerledaño.Ellaintentaconvencermedequenovaapasarnadamaloapapá,peroyolohevisto.LeexplicoquetíoGareksabequeperdióadrede,quepapáhaperdidoqueriendo,encontradeloquequeríantodos.Entoncesamamálecambialacarayséquemehaentendido.–Escucha,cielo.Esmejorquenoledigasanadieloquesabes
depapá,¿vale?Ymenosatutío.Noledigasnadaaél.Nunca.Anadie¿Meloprometes?Promételo,Ki,prométemelo.Seloprometo,claro,yalconformarseconestonosvamoslos
dosamicuarto,aesperar.Ellameabrazayyocreoquealfinaltodovaasalirbien.Quepaseloquepase,tíoGarekperdonaráapapá,porqueessuhermanoyesoesloquehacelafamilia.Ytodoseguiráigual.Todospodemosequivocarnos.Oímosquesalen,ytíosemarchasindecirnosnada.Después
papávienealcuartoynosabraza.Mepreguntasiestoybienyledigoquesí.Luegomedicequesipuedehablarconmamáasolas.–Tuhijoeselprimeroquehasabidoaquéveníatuhermano–
442
ledicemamá.Cuandosaliódeltrancehabíapasadolahoradecomerysentía
unenormeagujeroenelestómago.Debíadeserlahoradeldescanso,loqueleveníamuybienparaordenarpensamientosysentimientos.Apenasrecordabaaquelsuceso,aunquelehabíamarcado.CuandoeraunniñonoatribuíasuscapacidadesalaFuerzaoapoderesespeciales.Simplementecreíaqueeramáslistoquelosdemás,másrápidoquecualquiera.Tampocorecordabaqueelmotivoporelquesuspadrestrazaronunplanparahuirfuequeperdiódeliberadamentelaseleccionesparasersenador,ynoporquefueraunfracasado,unperdedor,queeraloqueapartirdeentoncesinsistieronunayotravez,loqueselequedóenlacabeza;algorepetidoenCorelliaconconvicción,puestoqueasílocreíantodos.¿Quienes,entrelafamilia,sabríanlaverdad,ademásdeGarek?Probablementelosdemáshermanos,enespecialNiederySala,yquizásalgunodesusprimos,comoDarlahlafavorita.¿Peroporquéquisosupadreperderlaselecciones?¿Quélellevóaello?Fueraloquefuera,pocotiempodespuéssedespidiódesupadre,aquiennovolvióavernuncamás,paramarcharseconsumadreavisitarasuhermanaRosemalCentrodeArtequedirigíaenLoronar.Allífuerondescubiertosporelcaza-recompensasytambiéndejódeverasumadre.ApartirdeentoncessueducacióncorreríaacargodeGarek.¿Quéhabríanpensadosuspadresdesuespontánea
443
percepción?NoeraposiblequeloatribuyeranalospoderesdelaFuerza.EllosnosabíannadadelaFuerza,oalmenosesopensaba.LaúnicaquedemostróconocerlaFuerzafuelatíaSala,que,mesesmástarde,ygraciasasusextensosconocimientossumódosydos,comunicandosudescubrimientoaGarek.EsafuelarazóndequelointernaranenelTemplo.¿Llegaríansuspadresasaberloalgunavez?Ahoramásquenuncasentíaquedebíavolverabuscarasuspadres,perotambiénteníaqueterminarsuentrenamiento.CuandoelMaestroDalmaconsideraraquenonecesitabamásaprendizaje,lecomunicaríasuintencióndevolveraCorellia.FuecuriosopensarenelMaestro,porqueenelcaminode
vueltaseloencontróporlosjardines.Volvíadeledificioprincipal,haciasuresidencia,locualerainusualporqueúltimamenteseleveíamuypoco.–MehadichoMirloquenecesitabaestarasolasparaagudizar
susintuiciones–comentó,sindarmásdetalles.–Sí,Maestro–respondióKilian–.Megustaríapedirpermiso
paraausentarmedelrestodelastareas.Necesitotiempoparaasimilarlotodo.–Porsupuesto–aceptóelMaestro–.Sólotienequeavisara
quiencorresponda.DígaleaVandiaquelellevealgodecomerasucelda.–Gracias,Maestro.Asíloharé.Estarábienquedarmeenla
celda.Mañanaseguiréelhorariohabitual.Kiliansesorprendiódelanaturalidadconlaqueplanteósu
petición.Pocaspalabras,escuetas,ytodoresuelto.Apartedesolicitarunrefrigerioenlascocinas,sólotuvoquecomunicarsu
444
permisoenlosestablos,dondeDonanopusoningunaobjeción.RuufolyLarsmikpodíanencargarsedesustituirle.Nadielemolestónillamóasupuertaduranteelrestodeldía.
445
LasGuerrasClónicas
ElturboascensorparóenlaplantadelaresidenciadelasenadoraPadmeAmidala,mostrandolaantesala,dondeaguardabaGregarThypo,JefedeSeguridaddeladelegacióndeNaboo.Lasdependenciasdestacabanporlasdiferentestonalidadesgris-azuladasylilas,iluminadasprincipalmenteporlaluznaturaldelexteriorqueentrabaporampliosventanaleslaterales.CosharTeelksepresentóanteThypoyleenseñósuscredenciales.Trasunbreveintercambiodepreguntasyrespuestas,eljefeaccedióaadmitiralcónsuljedi.Locondujoalasiguientehabitación,unampliosalóndondeseencontrabandialogandolossenadoresdeTreviyNaboo,sentadosensencillossillonesamarillosalrededordeunamesadecristal.–Senadora,envíanalcaballerojediCosharTeelkparareunirse
conelsenadorForte–anuncióGregarThypo.Elaludidopusocaradesorpresaalnoesperarselapresencia
deljedi.Elsenadorhabíaenvejecidovisiblemente.Supelohabíaencanecidocasiporcompleto,incluidoeldiscretobigotequeconservabafinamentearreglado.Allídondelequedabapelo,pueslacalvicieconquistabasucabezaaexcepcióndelacoronilla,lanucaylapartelateral.Cualquierotrosehubieraretiradohaceaños,peroelsenadorconservabasuvigorapesardelosachaquesfísicos,requiriendoúnicamentedelbastónconempuñaduraenformadepicoparacaminar.–CónsulCoshar,¿aquédebemosestavisita?–comentó
446
despuésdequeambossenadoresselevantarandesusasientos.–Muchometemoquetambiénlehanasignadounaescoltaasu
señoría,miqueridosenador–intercedióPadmeAmidala–.Seabienvenido,señorTeelk.–Muchasgracias,senadora–respondióeljedi–.Esunplacer
conocerla.Mealegromuchodeencontrarlasanaysalva,despuésdeloocurrido–lanaveconsularquelahabíatraídoaCoruscanthabíasidodestruidaenunintentodeacabarconsuvida–.Sientolainterrupción.–Nosepreocupe,elasuntoquenosocupanoesdecarácter
estrictamenteprivado–dijolasenadora–.Gracias,Gregar–Padmelanzóunamiradaamableasujefedeseguridad,invitándoleavolverasupuesto.–Haadivinadomimisión,senadora–prosiguióCoshar,que
dirigiósumiradaaForte–.ElConsejoestáasignandoajediscomoescoltasdelossenadoresquepudieranestarenpeligro.–Quéabsurdo–protestóelsenador–.Nohaymotivoparaello.–ElConsejoestimalocontrario.Todoslossenadoresencontra
delactadecreacióndeunejércitoparalaRepúblicaestánrecibiendoproteccióntraselatentadofallidocontralasenadora–explicóCoshar.–Bien,yoestoyafavordelActadeCreaciónMilitar.No
necesitoescolta–matizóForte.–AúnasíelConsejocreeque,dadassuspolémicas
intervenciones,suvidapodríacorrerpeligro–insistióeljedi.–Misintervencionessonpolémicasporquevoyalaraízdel
asunto.Suavizarlagravedaddeloshechoslerestala
447
importanciaquesemerecen.Yonotratoalosadultoscomoaniñosquenecesitanquelesdulcifiquenlarealidad.–Yotambiénloconsideroinnecesario–intervinolasenadora–.
Precisamenteherecibidonotificacióndequemiescoltallegaráenbreve.–Porloqueséestánrecibiendoinstrucciones,señoría.Mehe
adelantadoparaacompañaralsenadorForteasuresidencia.–Aúnhaytiempo.Porfavor,coméntelealasenadoracuales
suposturasobreelasunto–invitóelveteranosenador.–Noformapartedemimisión–contestóelcónsul.–Perotendráuncriterioalrespecto.Ustedesdiplomáticoyha
participadoennumerosasembajadas–insistióelsenador,sabedordelaexperienciadeljedi.–Porfavor,señorTeelk,megustaráoírsuopinión–rogóla
senadoraAmidala.–Bien,yaqueinsisten...Lostressesentaronenloscómodossillonesdelsalón.La
asistenterellenólascopasdelospresentesexceptoladeCoshar,querechazóelofrecimientoconunrespetuosogestodelamano.–Creoquetodosereducearesponderalapregunta,¿esla
ConfederacióndeSistemasIndependientesunaamenazamilitarparalaRepública?Siloesdebemosestarpreparadosparadarrespuestaaunaacciónbélica.–Siseapruebaelactaantesdeconfirmarconpruebasseriasy
concluyenteslaveracidaddequeestánreuniendounejércitopropioconelcualatacarnos,nosotrosmismoshabremosprovocadounaguerracivilenlaRepública–replicóAmidala.
448
–LaRepúblicanosepuedepermitiresperaraquelaataquenporsorpresa,oqueseademasiadotarde,senadora–afirmóForte–.NoestamoshablandodeusarloparareprimiralaConfederaciónmediantelafuerzabruta;sóloparaasegurarnuestradefensa.–Nohemosnecesitadodeunejércitodesdehaceunmilenio,
senador.NuestrosantepasadosnoslegaronlaresponsabilidaddesalvaguardarlapazenlaGalaxia,conocedoresdelasdesastrosasconsecuenciasdelaguerra,quecasiestuvoapuntodeacabarconlaRepública.Laúnicamaneradehacerloesevitandounaprovocación–contestóairada.–Sidisponendeunejércitodedroidesserádemasiadotarde
paralaRepública,yelCondeDookulosabe.¿Paraquéconstruirlosinoesparautilizarlo?LaConfederaciónnotieneintencionesdenegociar.LoquepropongoesunaenmiendaalActadeCreaciónMilitarqueelimineporcompletolaconcesióndenuevospoderesalaCancillería,ymantengasolamenteloreferentealacreacióndelEjército,queestarábajolasórdenesdelaCancilleríacomopoderejecutivoquees,peroconelcontroleconómicodelSenado.–Mientrasnotengamosevidenciasdebemostenerfeen
nuestrosistema,senador.Estacrisisseresuelvediplomáticamente.MeopongoadegradarlaRepública,aunquecoincidaenlorelativoaevitaraumentarelpoderdelCanciller.Mesorprendesubeligeranteposturasabiendoquesusectornotieneunaposturadefinitiva–contraatacóPadme,peroselenotó,porlaexpresióndesumirada,quenadamáspronunciarlasearrepentiódelaúltimafrase.–ComorepresentantedeQuessacataréydefenderélavoluntad
449
demisector,senadora–respondióaludido–.Peromientrasnotomenunadecisióndemanerarotundatengoautoridadparadecidirpormicuenta,sieltiempoloapremiara.Tengaporseguroqueinformodebidamentedetodaslasventajaseinconvenientesalosciudadanosdelosmundosquerepresento.YsimiequivocaraenlainterpretacióndelavoluntaddeQuessenunasuntotangrave,seríarevocadoporelsectory,automáticamente,mereemplazaríanpormisustituto.Ahorabien,todoestonoesdesuincumbencia.–Senador,lepidodisculpassiloheofendido–selevantó
PadmeAdmidala,congestosreconciliadores–.Noqueríasugerirqueestabaincumpliendosudeber.–Disculpasaceptadas–selevantóigualmenteelsenador–.
Creoquenoesnecesariocontinuar;ambostenemoslasideasclaras.–Porfavor,vengaotrodíaacenar.Elsenadorasintió,dandoporsupuestoqueasísería,yse
despidieroncortésmente.Lasenadoralosacompañóhastalasalida,dondeesperabaeljefeThypo.Elturboascensorseencontrabaenestenivel.Yadentro,descendiendohaciaelniveldelsuelo,elsenadorrecriminóburlonamentelaescasacolaboracióndeCoshar.–Nopuedodecantarmeporningunodelosdos.Esunasunto
delSenado–respondióencogiéndosedehombros–.¿Quéopinadeella?–Hamaduradodesdequefue«Reina»deNaboo,perosibien
esidealista,algoquerespetoenunaprofesióndondelonormalesquecadaunosólodefiendesuinteréspersonal,loeshastatal
450
gradoquevelasurazón.–Ustedcompartesusideales.–Peronoacostadelarealidad.Megustaríapoderaconsejarla
regularmente.Esunaalentadorapromesapolítica,yestaviejaydesgastadaRepúblicanecesitadedelegadoscomoella.Tengosesentaytresaños,viejoamigo,yelpróximoañopresentarémicandidaturaalsenadoporsextavez,pudiendoestarcuatroañosmás.Laleydemisectorimpideocuparelcargomásdeochoañosseguidos.Nomepodríavolverapresentarhastaalcanzarlossetentaydos…simicuerpolopermite.Necesitamossangrenuevayhonrada.LaúnicaconsecuenciapositivadequePalpatinealcanzaralaCancilleríaesquedejóvacanteelcargoqueahoraocupaAmidala.–SiguesinfiarsedelCanciller–constatóCoshar,deacuerdo
conlaidea.–Esinteligente,hábil,ytodounmanipulador.Recuerdaquesi
nohubieramanejadoaAmidalapuedequenofueraCanciller.Estehombresóloambicionaelpoder,peroaparentaqueloaborrece.Decadabatallaextraeunavictoria.Tansoloundetalle:diceavergonzarsedetenerqueestarrodeadodesoldadosparaprotegerse,peronotienereparosdequelaGuardiaRojaestébajosuautoridaddirecta.¿Ycómolosuniforma?Conundiseñoqueinspiramiedo.Nadiequiereacercarsealastogasrojas.¿Esoespropiodeunhombrequedicequelerepugnalaviolencia?–Laestabilidadquehaproporcionado,comparadaconladesu
predecesor,hadadounrespiroalaingobernabilidaddelaanteriorcancillería.
451
–Esoeslosospechoso,Coshar.ElparlamentarismoobligaaqueelCancillerdependadelSenado,yestáconsiguiendo,actatrasacta,queseaalrevés.¿CómoconsiguióquehacedosañosseaprobaraelActadePoderesdeEmergencia?–Tambiénmeextrañó–dijoCoshar–quelacrisisseparatista
sirvieracomoexcusaparaextendersumandatoindefinidamente.Deberíadehabersupuestosucaída.–¡Cuantomealegrodequeseáiscapazdeverlo!Sonpocoslos
senadoresquecompartenmicriterio–admitióelsenador–.¿QuéhizoparaimpedirquelossistemasdescontentosretiraransurepresentacióndelSenado?Nada.¿Quéhizoparaevitarqueseindependizaran,abandonandolaRepública?Nada.Sequedoinmóvil,hablandodelasbondadesdelaunión,palabrasrimbombantesybonitasquecaenenelvacío.Aunpodersololefrenaotropoder¿Quéocurrecuandotienesungobiernoquenohacenadaparaevitarlasecesión?Quecreceelnúmerodesistemasindependentistas,sehacenmásfuertes,seenvalentonanycontinúanconsuobjetivo,hastaqueseorganizanyformanotraconfederaciónparalela.Hastaquesurgeunlíderentreellos,elCondeDooku,paciente,cultoysagaz.PalpatinenodaestabilidadalaRepública,¡laestádebilitando!Enelmismomomentoenquesematerializólacrisisseparatistapresentéunamocióndecensurapararetirarledelcargo,porincompetenciamanifiesta.¿NosecambiódecancillerdurantelainvasióndeNaboo?Oalmenospudierondejarquefinalizarasumandato,apuntodeexpirar,yqueseeligieraanuevocancillercapazdeafrontarlacrisiscondeterminación¿QuéhizoelSenado?DenególamociónyaprobaronqueelCancillerrenovarasucargomásalládeloquelaleypermite,mientrasdurelacrisis.
452
¿Elresultado?LosseparatistastuvierontiempoparaconsolidarsecomolaConfederacióndeSistemasIndependientesqueahoraes.YcomograciasalActadePoderesdeEmergenciaconservaráelpuestohastaqueélmismodecida,¿cómonoslibramosdeélahora?–¿EntoncesporquéestáafavordelActadeCreaciónMilitar?
–preguntóCoshar.–PorquelaamenazadelaConfederaciónesreal–respondió–.
HayindiciossuficientesparadeducirqueelCondeDookupuedeestarconstruyendounejércitodedroidesensecreto.LaRepúblicanecesitadesupropioejército.LaOrdenJediesinsuficienteparasudefensa.Ahorabien,tansóloestoyafavordelacreacióndelejército.–ElCancillerafirmaquesumáximodeseoeslaresolución
pacíficadelconflicto,porencimadetodaslascosas–dijoenvozaltaeljedi–.CreoquesumáximodeseoesqueseapruebeelActa,sinenmiendas,talycomofuepropuesta:otorgándolepoderesadicionalesqueleequipararanaundictador.Nosoyelúnicojediquepiensaasí.–Sindudaalguna.Esevidente–aprobóelsenadorForte–.
Siemprehedichoqueestehombreansíaelpoder.Yestáaprovechandolacrisis,lamásgravedesdehacemilaños,parasupropiobeneficio.ObviamenteenpúblicodefenderálosmásaltosvaloresdelaRepública.¿Quépolíticoadmitiríaquesuinteréseselsuyopropio?Aquísenosescapaalgo.TienenquehaberrazonesmáspoderosasparaqueelCancillertengatantainfluenciaenelSenado.Lorepito:elparlamentarismohacedependerlaCancilleríadelSenado.Pormuchoscontactosquetenga,pormuchopagodefavoresquepudieraexigir,o
453
senadoresquesobornar,eselSenadoquieneligeodeponealCanciller,yeslaopciónmayoritarialaqueimponesuvoluntad.NopuedeserquePalpatinemantengatantaautonomíaynoleafectensuserrores.Hayalgunarazónoculta,crucial,quenoconocemos.VolvieronalrascacieloIanaeneltransportepersonaldel
senador.AunqueelDistritoSenatorialeraunadelosmássegurosdeCoruscant,unavezdentrodelatorrerevisólaseguridaddellugar.Elcuerpodevigilanciadeledificioconocíabiensutrabajoyhabíadispuestolasadecuadasmedidasparaprotegeratodoslosinquilinosdeledificio.ContabanademásconelrefuerzodedosmiembrosdelaGuardiaSenatorial,incorporadosaraízdelatentadocontraPadmeAmidala.JanoForteordenóalpersonalqueprepararanlahabitaciónde
invitadosparaCosharTeelk,eltiempoquedurarasuescolta,mientrasellosseacercabanalmueblebar.Estavezeljedinodeseóningunaconsumición,mientrasqueelsenadorsesirviósuhabitualcopadegralish.–Supongoquenolehanasignadoporcasualidad–comentó
Forte,bebiendounsorbodellicor.–No,claro–confirmóCoshar–.Encuantosupequeestaban
asignandoescoltaalossenadoresmepresentévoluntario.ConvencíalConsejoquedebíanincluirsunombre.Apesardesuposturacreoquesusectorseopondrá.–Losuponía.Asítenemosunajustificaciónparaquesenos
veareunidos.Elsenador,juntoconlaayudadelsubdelegadoBinRamos,le
contóaljedilaagendadelospróximosdías,revisando
454
conjuntamentelasmedidaspreventivasqueibanaadoptar.DadoqueeljedidebíaacudirconciertafrecuenciaalTemploplanificaronlosencuentrosdemaneraque,mayoritariamente,lohicieracuandoForteseencontraraensusdependenciasdelaplanta370.SituvieraquedesplazarsemientrasCosharnoestuvierapresentetendríaquellevarsealmenosaunodelosescoltasdelaGuardiaSenatorial.Noobstante,insistióenqueleavisaradecualquiermovimiento,destinoeimportanciadelatareaquetuvieraquehacer,paraevaluarsicancelarlo,acudirjuntoaéloconfiarloasusescoltas.–Seacercantiemposdeguerra–aseveróconsemblanteserio
luegodequedespidieranalsubdelegadoRamos–.LacorrupciónylasconspiracionesseadueñandelSenado,ladesconfianzacrece,laRepúblicasefragmentaylaguerracivilamenazalapazdelosúltimosmilaños.LaOrdenestádesorientada,ofuscadaporelReversoTenebroso.Elmiedooprimealagalaxiaylosseresquelahabitanvenenemigosportodaspartes;laconfusiónlosdominayyanoconfíanenquelaRepúblicaGaláctica,otrorasabia,justaypacífica,seacapazdesuperarlacrisis.LaGalaxiasesumergeenelcaos.Sientotenerunavisióntanfatídica.ElLadoOscuroenturbiamimenteynopresientounfuturoesperanzador.ElsenadorsopesóladescripcióndeCoshardelestadodela
situación,reconociendobuenapartedelaverdaddesuspensamientos.Conclusionesalasquehabíallegadoconsupropiodiscernimiento,utilizandosumétodoracionaldeanálisisysíntesis.Dehecho,yahabíatomadociertasdecisionesquenoibaacompartirconCoshar.Almenosnodemomento,cuandoseavecinabaelcomienzodeunaguerra.Midiólaspalabrasque
455
ibaadecircomorespuesta.–SientoquelaOrdennoestéensumejormomento.Serásu
mayorprueba.Losnecesitamosfirmescomolaroca.Peronosotrosnosomosilusos,debemosserrealistas–concluyó,norevelandomásdelonecesario,algoqueeljedinotó–.Quieropedirleunfavorimportante.Sisedieraelcaso,ysieljovenhightowersestuvieradeacuerdo,megustaríaquemeayudara.Lonecesito.Alguienconsushabilidadesmeseríamuyútil.Eldesconciertodeldiplomáticofueevidente.Desdeluegoque
noseesperabaunapeticiónasí,máximecuandolaconversaciónibaporotrosderroteros.Considerandoaquienteníaenfrente,todoslospuntosestabanunidosporunalínea.NohabíanhabladodeKiliandesdelaúltimavezquevisitólasdependenciasdeladelegacióndeQuess.Jackson,eltahur,nohabíaaveriguadonadanuevosobreelparaderodeArnoHightowersyMagdaTeverayhabíavueltoaCoruscant,noqueriendollamardemasiadolaatención.Sabíaademásquehabíahechounpardetrabajitosparaelsenador,quienleestabaponiendoaprueba,aunquedesconocíalanaturalezadesusmisiones.¿Quéesloqueestaríaproyectandoelsenador,másalládesusresponsabilidadespolíticas?–¿TambiénquiereaKilian?Nosénadadeél–admitióel
jedi–.TalycomohedescritolasituacióndelaRepública,novoyaviajaraLoomeporningúnmotivo,niintentarécontactarconLaGranjaporningúnotromedio.Almenosmientrasnoserebajelatensión.LaúltimavezqueestuvefueporqueelMaestrolosolicitó.Reconozcoquesupeticiónmehadescolocado.–Cuandopusimosenordennuestrasaveriguaciones–el
456
senadorsereferíaalanteriorencuentroquemantuvieron–,ustedofrecióunadescripcióndeKilianquemellamómucholaatención:«UnJediquenoesunjedi».Alguienasípodríasermuyútil,dadoque,además,nadieloconoce.Coshartemíaelplanqueelsenadorestabadilucidandoensu
cabeza.EsteeraunodeesosmomentosenlosqueseveíatentadoautilizarlaFuerzaparasondearlossecretosdeaquellosconlosqueestaba.Laideapasófugazmenteporsuconciencia,descartándolaconigualrapidez.–Novoyapreguntarteparaqué,porqueigualmentenomelo
dirías–decidiótrasunapausa,pasándosealtuteopararecalcarlaconfianzaquedepositabaenelsenador–.Pormipartepuedescontarconél,siestádispuestoaabandonarsuretiro.Condoscondiciones.Laprimerayasabesqueessupropósito:suentrenamiento.Tienequefinalizarlopormuylargoquesea,yesoesalgoquesólopuededecidirelMaestro.Teavisarécuandoesoocurra,ypuedequetengaquepasarmuchotiempoantesdequesuceda.Lasegundaquelerevelestusplanes,sinocultarnada.Quedecidacontotallibertaddeconciencia.–Eslojusto–admitióelsenador.
457
Finalmenteestallaronlasguerrasclónicas,llevándoseconsigolapazdelosúltimosmilaños.LaOrdenJedi,graciasalalabordeunodesusmásapreciadoscaballeros,confirmólassospechasquemuchostemían:laexistenciadeunejércitodelaConfederacióndeSistemasIndependientes.LaRepúblicaGaláctica,quedurantemilesdegeneracionessehabíamantenidounidaapesardelosnumerososconflictospropiosdelosinteresesdecadaplaneta,sistemaosectorquelaintegraban,sedividióendosbandosenfrentadosentresí.Lossecesionistas,cuyasintencionesdeabandonarpacíficamentelaRepúblicahabíanresultadoserunafarsaparaganartiempo,construyeronunejércitodroideconelquepretendíanderrotarla.TansólolarápidaintervencióndelaOrden,enelúltimomomento,adueñándosedeunejércitoclon,creadotambiénensecretoporunmaestrodelaOrdenquehabíaprevistosunecesidad,permitióasaltarlabasemilitarsecesionistadeGeonosis,poniendoasuejércitoenfuga.MuchosdelossenadoresreticentesafirmarelActadeCreaciónMilitar,movidosporelmiedoalapotenciadeguerradelossecesionistas,seunieronalospro-acta,aprobándoseíntegramenteeltextoqueconcedíaalCancillerpoderesextraordinariosparahacerfrentealaamenaza.JanoForteseestremecióporello.SuplanBpasabaaserelplanA,descartandocualquierotraposibilidad.
458
Noexistelamuerte,existelaFuerza
Variosguijarroslevitabanporencimadelasaguas,algunosdandovueltas;otrosascendiendoparaacontinuaciónvolversuavementeasusitio.Elejercicioconsistíaenfijarseenunapiedradelfondoyextraerladelaguaunpalmoodos.Luegomantenerlaenelaireyempezarconunanuevahastatenercincodedistintostamaños,jugarunpocomoviéndolasdediferentesformasyfinalmentedevolverlasasulugarrecordandolaposicióndecadauna.EstabanenlaorilladelcercanoríoaLaGranja,noeldelgadoafluentequeatravesabasusterrenosparainternarseenelbosque,sinoelquedescendíatraselbarrancoquerodeabaporlosladossur-suroeste.ExistíaunestrechosenderoquepartíacercadelacasadelMaestro,descendiendoenzigzagporelbarrancohastallegarallindedelbosqueinferior.Aunoscuarentametrosadentrocorríalafluidacorriente,casienlínearecta,interrumpidaporsendaslengüetasderocayarenaqueservíandevado.EnelmediodelaquecaíaalnorteKilianseesforzabaporejecutarlosprecisosmovimientos.Asuespalda,mirandoendireccióncontraría,lajovenTilarepetíalosmismosejercicios.EntreambospermanecíadepieVandia,supervisandolaimprovisadaenseñanza.–Ahoralaroca–solicitó.Dejócaersinmáslosguijarrosenelagua,escuchándoselas
salpicaduras.Losdosaprendicesestabansentadosenunagranrocatumbadasobreellechodearena,tierradelamenudaisla
459
fluvial.Larocadebíadesumarunostrecientoskilos,sumandoelpesodeambos.Tilasegiróyapoyóunamanoenelhombro.«Puedeshacerlo»,ledijoaloído.UnchasquidodeVandialaconminóaapartarlamanodeKilian.Noimportacuantopesenicuantoocupe,sedijoasímismoel
jovencorelliano.Ladiferenciaestáentucabeza.LafuerzadelagravedadsecontrarrestaconlaFuerza.«Nohayoposición,hayequilibrio,hayarmonía»,serepetíamentalmente.Peronoeralomismounosguijarrosqueunpesadopedruscoconellosdosencima.HabíavistoproezasmayoresenLaGranja,comoeldíaqueVandiahizolevitarelaveriadocamióndeslizadorparaqueKi-Dacmupudieraoperarlospanelesinferiores.Verloflotarconlosrepulsoresapagados,conelvehículo«muerto»,ayudabaacreerqueeraposible,desdeluego.Aúnasíleseguíapareciendoalgosóloalcanzableporlosmayoresmaestros.Larocacomenzóavibrarsuavemente,loquelodesconcertó,
perdiendolaconcentración.Exhalóresignado.Lasdosmujeresnocomentaronnada,aunqueelcorellianosentíalapreocupacióndeTila.Calmósurespiraciónylointentódenuevo.Estavez,envezdetemblar,larocaparecióquereralzarse,apenasunosmilímetros.Algoeraalgo.Mantuvolosojoscerrados,sintiendolaenergíaentrelatierraylaroca,comosinohubieraatraccióndelaunaporlaotra,anulándoseduranteunossegundos.Sindarsecuentaseelevaronperezosamenteuncentímetro,luegodosyfinalmenteunmetro.Tilasonreíaprocurandonomolestarlo.InclusoVandiasepermitióesbozarunadébilmuecadeaprobaciónensurostro.Concentradocomoestaba,absortoensímismo,creyóquenohabíapasadonada,quehabíafracasadodenuevo,abriendolosojosconlaintenciónde
460
excusarseantelaloomest.Laimpresióndeverseflotandosinsujeciónalgunalehizodudardesupropiaseguridad,creyendoqueibaacaer.Ladesconfianzalodistrajoylarocasemovió,haciéndoleperderelequilibro.Cayódebruceshaciaunlado,alaorilladelaisla,antesquelapropiaroca,quetansólodescendiómediometro,sostenidaahoraporVandia,lojustoparanohacercaeraTila,queseapoyabaparanoseguiraKilian.Elcorellianosacóelrostrodelbarroysesentódeculo.Lajovenloomestnopudoreprimirunacarcajada,hundiéndoloenlamiseriadelorgulloherido.Vandiadejócaerentonceslarocadegolpe,haciéndolacaerdeespaldasalotrolado.–Losiento–dijoenvozalta,aunquepordentroseguía
riéndose,tumbadaenelsuelo.Unashorasmástardeydespuésdehabersedadounaducha
caliente,entróenlahabitacióndeMirlo.Elviejomaestrodormíaplácidamente,sinquesusueñoseperturbaraporlaaparicióndeKilian.Laluzentrabadirectamenteenlahabitación,calentandosuflacocuerpo,faltodecarnesporsuavanzadaedad.Enlaúltimasemanahabíaenvejecidoconsiderablemente;parecíahabersecargadoconunlustromásdelosañosquerealmentetenía.Desdeentoncesyanosalíadelahabitaciónporiniciativapropia,ylaúnicaactividadfísicaquerealizabaerairalbaño,apoyándoseenbarrashorizontalesinstaladasenlasparedesporMirlakyMirleia,elmatrimonioqueayudabaaKi-Dacmuenlostalleres.Lasmuletashabían
461
quedadorelegadasaunarmario.Elancianoargumentóqueeratiempodeprepararseparalamuerte,ysemostrabaextrañamenteserenoytranquilo,almenosdesdelaperspectivadeKilian.Nohabíamomentodeldía–aexcepcióndelanoche–,quenoestuvieraacompañadoporalguien.Sehabíanorganizadoporturnosparaasistirloencuantofueranecesarioytansólolacereanaseauto-excluíadelatarea.QuienmástiempopasabaconéleraelMaestroDalma.Ambosdedicabanlargashorasdeldíaaconversar.Kiliansesentíaintrigadoporeltemadesusencuentrosysepreguntabacuantrascendentalesserían,perounavezqueletocóreemplazaralMaestrolosdescubriócharlandosobrelascosechas.EnaquellaocasiónsustituyóaDona,queseencontraba
leyendounanticuadolibro–paraKiliantodosloslibroseranreliquiasdelpasado–,sentadatranquilamenteenunasilla.Alverloentrarcerróellibroyselevantódispuestaaseguirconsujornadadetrabajo,seguramenteconlostronadores.Alerguirsequedóunmomentoenpie,dubitativa,comoquienintentarecordaralgoimportantequeteníaquedecir,paraacontinuaciónacariciarsuavementelamanodelviejoMirlo,afectuosamente,sindespertarlo.PasóalladodeKilianposandounamanosobresuhombro.Elcorellianonotóquesusojossehumedecíanyapartólamirada,noqueriendocompartirconellaesemomento.Donaloaceptóyabandonólahabitaciónsinmayordilación.Unavezsolossesentóenlamismasillaenlaquehabíaestadoladomadorayreprimiósussentimientos.Despuésdeaproximadamenteunahoraoyólavozdelviejo
mirlo,quedespertabadesureposo.–¿CómotehaidoconVandia?–fueloprimeroquepreguntó.
462
–Mal–respondióKilian,.–Notecastiguesporeso–loconsoló–.Yateirámejor.–Noconsigodominarlatelequinesis,Mirlo–seolvidódelo
cansadoquesesentíaelanciano,aprovechandoparacontarlesusproblemas–.¡Esdifícil!–¡Ah,laroca!Vandiasiempreeligelarocaporque
aprendemosdesdeniñosqueespesada,quesenecesitafuerzafísicaparamoverla.Esoestáentucabeza,miqueridoKilian,sóloentucabeza.Tuquevislumbraslospensamientosdelosdemás,quesienteslaFuerzaenti,siguessincreerquesepuedelevantarunpesoencontradelagravedad.Noesunproblema.Enelfondotansólosiguesinconscientementeinfluidoportussentidos.ApesardehaberexperimentadolamanifestacióndelaFuerzadelasformasmásvariadas,sutilesoevidentes,siguescreyendoenloquetedicentuslimitadossentidos.Larealidadenlaquecreesesunainterpretacióndeloqueventusojos,deloqueoyentusoídos,deloquetocantusmanos.Tumenteesunsentidomás,uninstrumentoquerecopilatodaesainformaciónyledaformaysignificado,acordeasupropianaturaleza:separalopercibido,analizacadaparteylascompara.Luegoformulaunconcepto:sillegasalaconclusióndequenopuedesmoverunobjeto,nopodráshacerlo.DebessentirlaFuerzaentodo,orgánicooinorgánico,«vivo»o«muerto».Tucerebroveunaimagendelaroca.LaFuerzaeslaroca,túereslaFuerza,luegotúereslaroca.¿Acasonoerescapazdemoverteportumismo?Pueserescapazdemoverlaroca.Elancianosetomóunapausapararespirar.Elcorellianoselo
quedómirando,conunamuecadesonrisaenlabocayunamiradatriste.AñorabalasenseñanzasdeMirlo,conquien
463
sintonizabamuchomásqueconcualquieradelosdemás,incluidoelpropioMaestro.–Yonomepreocuparíademasiado,escuestióndetiempo
–continuó–.Sigueconlopequeñoyluegoconalgounpocomásgrande.Cadavezqueaumenteseltamaño,pocoapocosedesvanecerántusideassobrelarealidadenlaquevives,comolafrescabrisaquedisipaeldensoyoscurohumo.Tansólonecesitasconstatarlo,experimentarlo,«verlocontuspropiosojos»–concluyóbromeando,riendodébilmente–.Bueno,bastayadeenseñanzasporhoy.Tráemeunpocodemandiagola.Elcorellianollenóunsencillovasodecerámicadeunajarra
rebosantedelamargozumoextraídodelafrutadelMandiago,unresistenteárbolautóctonodeLoomecapazdecrecerenlosambientesmásduros.Ayudóalancianoabebérselo.–Asqueroso–observóMirlo–.AvecesYemlinmetientacon
elrixil,he,he:«Tardenuncaesparalavidadisfrutar»–imitóalpequeñoenanoverdeconuntonoquehizoreíralcorelliano.–Sinolegustanolotome–dijoKilian.–Umh,Kimelopreparatodoslosdías.Esbuenoparalimpiar
lospulmones,peroesrepugnante.Nolavoyahacerelfeodenotomármelo,¿sabes?Noaceptaquemitiemposeacabe.SeprodujounsilencioforzadoporKilian,quenoquiso
responder.Éltampocoloaceptaba.Elancianoobservabasureacción,sabedorqueelsucesonoeradesuagrado.–Lamateriatienefechalímite–explicó–,todoloquenace
tienequemorir.Losanimaleslosaben,perosólolosindividuosseresistenaloinevitable,obsesionadosconconservarelcuerpo.Esunapenaquelamayorpartedelosseresnoseansensibles.
464
Delocontrarioviviríanmansamente,sinquejas,sinlamentaciones,intuyendoloquenosotrossabemos:queeltiempoquepasamosaquíesunaetapaenelcamino.–KiconocelaFuerza–comentóelcorelliano–,yapesarde
ellosufre.Éltambiénlaconocía,claroestá.Y,evidentemente,también
seafligía.–¿Yporquésufre?Tansólomuereelcuerpo;laFuerza
permanece.–Porqueyanopodráverte,nopodráescucharte,nopodráestar
contigo–replicóKilian,disgustadoporlafrivolidadconlaquetrababalamuerte–.¿Aquiénacudirácuandotengadudas?–Noestarásola,ostienealosdemás.–Losdemásnolaentiendencomolacomprendestú–contestó
mirandoalexteriorporlaventana,dondeobservabaelbosquetraselbarranco,ymásallálasaltasmontañas–.Ella…teapreciamucho.–Entoncesdeboquedarmeconella,reteniendolavidaeneste
cuerpoagotado.–No,Mirlo,yo…Kilianobservóelcuerpodelanciano,viejoydebilitadoporel
devenirdelosaños.Lafinasábanaquelocubríadignificabalasdesgastadasformasdeloqueantañofueunhombrevital,llenodeenergía.Seloimaginóluchandocontralamuerte,agarrándosealasábanacomosímbolodeldelgadohilodevidaquelosostenía,agonizandoparapermanecerconélunosdíasmás,unashoras,unosminutos.Sesintióculpable.
465
–NocreoqueKiquieraquehagaeseesfuerzo–reconociófinalmente.–PertenecemosalaFuerza,nocomounapropiedad,sinocomo
unaunidad–moviólamanoencírculo,auncentímetrodelpecho,palmahaciaabajo,abarcandotodoelespacio–.Esnuestraverdaderanaturaleza.Estecuerpoesuntiempoprestado.Prontolodejaré,serélibre.Hiceloqueteníaquehacer:aprendíyenseñé.Eselmomento.Picaronalapuertay,sinesperaraqueelcorellianodijera
nada,lospanelesseabrieronlateralmente,descubriendoalacereana.KilianmiróaMirlo,quiennegóconlacabeza.–Perdonadmiintrusión–sedisculpóconelcorelliano–.Me
preguntabasipodíaestarunratoasolasconMirlo.Kilianconsultóconlamiradaalanciano,quienlevantó
levementelasmanos,dandogustososuaprobación.Selevantóyespontáneamentelediounbesoenlafrente,algoquenuncahabíahechopornadie.Alpasaralladodelacereana,éstaacaricióbrevementesubrazoamododeagradecimiento.NotólatensióndeKi-Dacmu,quienocupóelasientodeacompañante.–Unacosamás–dijoMirloantesdequecruzaralapuerta–.
DebesvolveraDagSeher.Elcorellianosediolavuelta,unpocosorprendidodela
solicitud.Lacereanaescuchabaatentamente,esperandounaexplicacióndelanciano.–¿Irás?–preguntóMirlo.Kiliannosopesómucholarespuesta.Sabíaqueelanciano
considerabalaciudadmineracomo«uncampodepruebas»dondelosmiedosylasdudassurgíanalasuperficie.Yenel
466
fondoéltambiénqueríaenfrentarsealoqueellugarledeparara.Asintióconlacabeza,sinmediarpalabra.Elancianocerrólosojoscomplacido,yKilianabandonólacelda,dejandointrigadaalacereana.Mirlomuriódosdíasmástarde,apaciblemente,sinagoníani
estertores,mientrasYemlindormíarecostadoenelrespaldodelasilla.FueelithorianoMolowHabhorquiennotósupartidayseencargódedespertaralpequeñoseryverificarjuntoslamuerte.Losresidentescesaronsusactividadespararendirleunúltimoadios.Unoporunoseturnaronparaestarconél,juntosoasolas.Bronxcomentó,enunmomentodado,queeraelprimeramigoqueselemoríadeformanatural.Kilianlecontestóqueeralaprimeravezquedespedíaaalguienaquienestimabadeverdad.Yemlin,quelosescuchóaambos,respondiófríamentequehabíapasadoporestomuchasveces,yqueaproximadamentecadasigloperdíaauna«familia»queseríareemplazadaporotrosalosquevolveríaasuceder,puesyanoquedabanmuchosdesulongevaespecie.ÉlenterraríaatodoslosresidentesdeLaGranja,incluidosellosmismos.AfortunadamenteelMaestroDalmalodistrajo,pidiéndoleayudaconlospreparativosdelacremaciónyaliviandoalospresentesdesuamargura.«Sí,aquevienesseyo,perovamosigualmente»,fueloúltimoqueleoyerondecirantesdesalir.Algunoslloraron,otroslorecordaronytodoshonraronsumemoriadeunamanerauotra.
467
PorlanocheasistieronalaincineracióndelcadáverenunapirasituadaaunosveintemetrospordetrásdelacasadelMaestro,albordedelbarranco,conelríoylasmontañascomopaisaje,reuniendoloscuatroelementosdelanaturaleza.Detodosellos,elfuegosimbolizalaexpresióndelaFuerzaeneluniverso,explicóVandia.ElfuegoacelerarálatransiciónhacialaFuerza,puesestápreparadoparaelviajeynonecesitavolverlamiradaatráshacialoquefue.Lasllamasenvolvieronelcadáverdelanciano,ysealzaronaltohaciaelcielo,rectasydirectas.Losresidentesguardabansilencio,peroKiliansintiólanecesidaddedeciralgoquenoprocedíadeél.–Hermanosmíos,noosaflijáisporquenadasehaperdido.
Estecuerpoquevuestrosojosvenarrebatadoporlasllamastansólofueelinstrumentoquenecesitédurantemitiempoenlatierra.Todoslomiraronfijamente,extrañados,puesenlavozdel
corellianonotabanuntimbredistintoquenoeraelsuyo,aúnsiéndolo.Kiliansentíanotablementelainvisiblepresenciadelanciano.Elrostrodelmaestronoreflejósorpresaalguna.–Hermanosmíos–dijoelMaestroDalma,resonandola
despedidadelanciano–.Vivimosenprofundacomunión,enverdaderafraternidadconlaFuerza.EventosmaravillososestánocurriendoenelsilenciodelUniverso,ylasfronterasqueparecíaninquebrantablessedifuminanaquienesestánpredispuestos.Lágrimassindolorsedeslizaronporlasmejillasdealgunosde
lospresentes,expresandounsentimientoquelarazónnoseatrevíaainterrumpir.Elsilenciovolvióaunirlos,interrumpidodiscretamenteporelcrepitardelasllamas.Así,absortosenla
468
contemplación,permanecieronuntiempo.Algunos,comoTila,Glisma,GorkayLarsmikpermanecieronatrás,abandonandoellugarpocodespués.Lamayorparteesperaronaquelosrestosdesaparecieran,impulsadaslascenizasporlabrisadelnorte,endirecciónalrío.Bronx,Ki-DacmuyKilianesperaronaqueelfuegoabarcaralosúltimosleñosdelabasedelapira,quedándoseelcorellianosolocuandoyaúnicamenteseextinguíanlasbrasasfinales,acuclilladoenelsilenciodelanoche,conlasestrellasrecibiendoalcansadoviajero.Finalmente,cuandoenelsuelosóloquedabanunaspocascenizasquelalluvialimpiaríaaldíasiguiente,comosinuncahubieraexistidoaquelmomentotansólorecordadoporlatierraquemada,seirguiórespirandosuaveperoprofundamente,ycaminóhacialosjardines,sinvolverlamiradaatrás.
469
Eltrato
Elúltimodeloscarguerospesadossaltóalhiperespacio,devueltaaCoruscant,lacapitalgaláctica.DecenasdenavesdecargaydescargaentrabanenlaatmósferadeBestineIV,transportandocientosdecontenedoresconmaterialdiverso:materiasprimas,equipamientomédico,materialtécnico,etc.–Bestineeraunplanetaprincipalmenteoceánico,conalgunasislasrocosasesparcidas,porloquesusexportacioneserannulas–.EscoltabanlaoperacióntresnavesdeasaltodeclaseAcclamator,fragatasdeclasemediacondiseñodeespadade762m.delongitudyhasta460m.deenvergaduraenlalíneadelpuentedemando.Lasfragatasdecombatenavegabanmásalejadas,siendolasprimerasconlasqueseencontraríaunahipotéticafuerzadeasalto,mientrasquelaCorbetaCorellianaTorreIsupervisabaeldesarrollodelamisióndeabastecimientoy,sifueranecesario,realizaríafuncionesderetaguardia.AunquepertenecíaalaCorporaciónHightowers,ynoalaRepúblicaGaláctica,Garekparticiparíaenelcombatepordosrazones:laprimeraymásimportanteporquedeléxitodeestademostracióndepericialogísticadependíaelfuturodelaempresa.Elsegundo,menosrelevante,porquesuhijoAbloncomandabaunadelasfragatas,denominada«Razia»,yeraunabuenaoportunidadparaganarméritosenlaArmada.Dehecho,estaoportunidadseladebíaasuhijo,quemedióantesussuperioresparasugerirlacontratacióndelacorporaciónquellevabasu
470
apellido.GarekHightowersseencontrabadepieenelpuentedemando
delaTorreI,juntoconelcapitánDexterios,satisfechodelresultadofinaldelaoperación.Indicóconungestodelamanoquetodoeradesuagrado,aloqueelcapitánDexterioscorrespondióconunsaludomilitarquehabíaensayadoparalaocasión,frutodesuformaciónaceleradaparacomandarnavescapitalesensituacionesdeguerra.Apesardequesuexperienciasecentrabaenlacomandanciadenavesconsulares–dondelasprobabilidadesdeentrarenunabatallaespacialeranmasbienescasas,aunquenoimposibles–,Dexteriossiemprehabíaestadointeresadoenestudiartácticasnavales,realizandosimulacrossorpresasdondeponerenprácticalateoría.ConlosconsejosdeAblonHightowers–cuyaformacióneraestrictamentemilitar–,suprofundoconocimientodelaTorreI,ylaperfectasintoníaentresumandoyladisciplinadatripulación,consiguióponersealdíalosuficientecomoparaquenorecibieraunacircularPMI.AloqueDexteriosnosehabíaacostumbradoeraalaconstantepresenciadehombresarmadostantoenelpuentedemandocomorepartidosenlospuntosclavesdelacorbetacorelliana,lideradosporeljefeRetard,unex-tenientedelasCorSecalquenolegustabaservirbajolasórdenesdeuncapitánsinformacióncastrense.EljefedeseguridadRetardestabaalmandodeunpequeñocontingentedesoldadosdeéliteseleccionadospersonalmenteporélconlaayudadeNiederHightowers,quienhabíavueltoalservicioactivotrasiniciarselasguerrasclon.–Ocúpesedetodo,capitán–ordenóGarek.EldirectordelaCorporaciónHightowersabandonóelpuente
demando,acompañadoporunodelossoldados.Recorrieronlos
471
pasillosdelacorbetahastalasaladejuntas,dondeseencontraba,alrededordelamesaovaladacentral,elSeñorWinks,directorgeneraldetransportedelaEspinaComercialCorelliana,elsecretarioPerkins,yMuraHightores,directoradeMediosdeComunicaciónyRelacionespúblicasdelaCorporación,respondiendoalaspreguntasdelinvitadodehonorquepresidíaunodelosextremos.Encimadelamesaseproyectabaunhologramatridimensionalconelmapadelazona,conpuntosluminososrepresentandolaposiciónydesplazamientodetodaslasnavesimplicadas.Garekhabíapreferidopermanecerenelpuentedemandoliderandolasoperaciones,envezdetenerqueatenderalserenviadoporelSenado–ensustitucióndelVicepresidente,comohabíasolicitado–,quienlecausabaunaespecialrepugnancia.Desdichadamentenolequedabaotraopciónquecerrarelcontrato.Sedirigióalotroextremodelamesadejuntas,alamayordistanciaqueeldecorolepermitía.ElinvitadoeraelsenadordeRyloth,OrnFreeTaa,un
corpulentoyobesotwi'lekdepielazuladacuyosprominentestentáculos,olekku,colgabandesdelacabezahaciasucuerpo.Dospordelantequelellegabanhastaelpecho,ydosaúnmásgrandesquesalíanpordetrás.Segúnlaculturatwi'leckerarasgosignificativodevirilidad.Alsenadorlehabíanservidounligerotentempié–eraelcuarto–,quedegustabaapequeñosbocados.AlverentraraGarektuvoladecenciadeapartarelplatoyterminardetragarloquemasticabaenlaboca.Unahermosatwi'lekdepielverdeesmeralda,vestidaconropasdetonalidadeslilasyburdeos,queocultabanmuypocasuperficiedesupiel,retiróelplatodiscretamente,ignorandolaafectuosacaricia
472
sobresucinturadelosregordetesdedosdelsenador.–Esperoquetodoestéasusatisfacción–indicóGarek.–Muycomplacido,señorHightowers–respondióelsenador
Orn–.Mesorprendegratamentelavelocidadycoordinacióndesusnavesdetransportes.Serámuyútilparaelabastecimientodelaszonasdeguerra,especialmenteparamiamadoRyloth.–TengoentendidoquelasituacióndeRylothempeorapor
momentos–comentóGarek.–Siinsistíenseryoquienvinieraaevaluarlaviabilidaddela
contratacióndesuCorporación–dijoOrnFreeTaa–,fueporquequeríaverenpersonasucapacidaddeentregaentiemporécord,queesloquenecesitamosparaasegurarlasupervivenciademipueblo.Rylothsemueredehambreyenfermedades.Laguerrasecebaenmidesgraciadomundo.Necesitacomida,agua,medicamentos...lossuministrosmásbásicos.–Bien,podemosproporcionarestasmercancías,ademásdelas
navesyeltransporte,senadorOrn–dijoGarek–,peroserámáscaro.ElcierredefronterasdeCorelliaretrasaelabastecimientodesdenuestrosectoryconvendríaadquirirloquenospideenlossistemasvecinos.–Nosepreocupeporlossuministros.ElsenadorBailOrgana
deAlderaanestásolicitandoayudahumanitariadeemergenciaaToydaria.Bastaráconeltransporteysuextraordinarioconocimientodelasrutashiperespaciales.–¿Toydaria?SeríamuchomásrápidoutilizandoelCorredor
Corelliano,senador.–Ademásdesermuchomáscostoso,comomeacabade
indicar–respondióelsenador–,noesseguroquelasnavesestén
473
cargadasatiempo.SabemosqueelReydeToydariatienelossuministrospreparados.Tansolofaltasuaprobaciónfinal,algoenloqueconfíoconociendolacompasióndesupueblo.¿Lasnavesllegaríanatiempo?GarekmiróaldirectorgeneraldelaEspinaComercial
Corellianaque,aunquesuespecialidaderadicharutahiperespacial,conocíabastantebienlosdestinosalternativos.–EstáenelEspacioHutt,perosepuedehacer–afirmóelseñor
Winks.–¡Perfecto!–exclamóOrnFreeTaa–.Puedoasegurarlesquesi
lamisiónhumanitariaesunéxito,elCancillerPalpatinenotendráningúninconvenienteenformalizaruncontratoentrelaCorporaciónylaCancillería.–Pensabaqueestademostracióneramásquesuficiente,
senador–protestóGarek.–Yestoymuysatisfecho,peroahoranecesitamosunenvíoa
mayorescala.LaoperacióndemostraráalosrecelososquesuCorporaciónapuestaporlaRepública.Porsupuesto,serábienpagado.EstabaclaroqueOrnFreeTaaseaprovechabadelaautoridad
quelehabíanconferidoparasupropiobeneficio.SuarbitrariointerésseenfocabaensolucionarlascalamidadesquesufríaRyloth,suplanetanatal.Conlos«recelosos»sereferíaalossenadoresquedesconfiabandetodaempresarelacionadaconlaTecno-Unión,alaquepertenecíademaneraindirectagraciasasuasociaciónconlaCorporacióndeIngenieríaCorelliana.MuchosdelosmiembrosdelaTecno-Uniónproporcionabanarmas,cazasespacialesydroidesdebatallaalenemigo,
474
mientrasqueotros–comoBlasTech–,lohacíanalaRepública.Inclusoalgunohabíaquesedeclarabaneutralyvendíaaambosbandos.Dichaasociaciónsehabíavueltoensucontra,yreinandoladesconfianzadebíademostrarconstantementesufidelidadalaRepública.–ProporcionelosdetallesdelaoperaciónaWinksyPerkins.LamaneraenlaqueGareklosolicitabacasiparecíauna
orden,comosifueraunsubordinado.Eltwi'leknoseofendió,sabíaqueteníaventajaymostróunasonrisacomplaciente,untantopeculiarporlostípicosdientesafiladosdesuraza.–Nosepreocupe–respondióOrnFreeTaa–.Insistoenqueel
contratoestáprácticamenteasegurado.ElCancillerharecibidomuybuenosinformesdelaeficienciadelaCorporaciónenelcálculoderutashiperespaciales.–Deestodependenuestronegocio–intercedióMura,lahijade
Garek,desviandolaconversaciónaunterrenomáscómodo–.Milesdenuestrasnavessurcanlagalaxiaconstantemente.Recogemoslosdatosobtenidosdecadaviajehiperespacialyloscentralizamosennuestroscomputadorescentralesdeastrogaciónpararecalcularlosycontrastarlosentresíenbaseaparámetrosdetiempo,longituddelaruta,yseguridaddelamisma.Aunquetodasnuestrasnavesestelaressoncapaces,porsupuesto,decálculosprácticamenteilimitados,cadaunaalmacenalascoordenadasyrutasoptimizadasparacualquieradelosdestinosqueaparecenensusitinerarios,másotrosrumbosopcionalesquepudierannecesitar.Sobretodohoyendíaenelquelaguerranosobligaadisponerdesuficientesalternativasparallegaralmismodestino;untrayectoqueayererafiable,hoypuedeestarrepletodelosrestosdeunaexplosión.Además,
475
nuestrasrutasestánpersonalizadasparacadamodelodecomputadorconelquetrabajamos.–¿Cómoconsiguenmantenerseoperativosconla«genial»
ocurrenciaquetuvoelsenadordesusector,deaplicarlaContemplanysHermi?–OrnFreeTaapronunciólasúltimaspalabrasconunclarodesprecioenlavoz.–Sinduda,esteartículodelaConstituciónnoshahechomas
malquebien,alaRepúblicayaCorellia–Murarespondiósabedoradeladisconformidaddeltwi'lekconlamedidapolíticatomadaporsusector–.Apesardetodo,nuestraCorporaciónpuedeoperarconnormalidad,entrandoysaliendodelsistemalibremente.Somoscorellianos,yaningúncorellianoseleprohíbelalibrecirculación,aunquetengaquesufriralgunosretrasos.–Sonproblemasmenoresquesabemossolucionar–añadióel
señorWinks–.SiendomiembrosdestacadosdelGremioMercantilCorelliano,podemostransportardirectamentecualquiermercancíahastalosmundosdeCorellia,sinlanecesidaddehacerescalaenlossistemasperiféricos,comolesocurrealosextranjeros.–MihermanoNiederhavueltoalservicioactivocomo
Generalenlaarmadacorelliana–interrumpióGarek,vislumbrandounaoportunidad–.Ladeclaraciónloobliga,elsectorcorellianoestámásprotegidoquenunca.–Navesdecombate,cazas,generales,soldados,armas...
destinadosalasobreproteccióndeCorellia,queserviríanmejoralaRepúblicaenlaépocadenecesidadquenoshatocadovivir.Unaactitudegoístayvergonzosa,indignadelanoblezadelos
476
corellianos–protestóOrnFreeTaa.ElsenadordeRylothhabíapicado,pensóGarek.Podíadarle
lavueltaalasituación.–ElGeneralNiedertienemuchainfluenciaenlaFuerzade
SeguridadCorelliana–Gareklanzóelcebo–.SupalabratienepesoenelConsejoMilitar.EsevidentequeGarmBelIblisesindignodelaconfianzaquelehemosotorgamos–pronunciólafraseconciertogradodeirritación,loquecambióelsemblantedeltwi'lek,mostrandosorpresaporsuspalabras–.SomosmuchosloscorellianosquenovemosincompatibilidadalgunaentrelalealtadalaRepúblicayladeCorellia.–¡Claro!¡Claro!–afirmabaelOrnFreeTaa,animado.–MihermanoNieder–prosiguióGarek–,preferiríadirigiruna
flotacontralaConfederaciónqueperdersutiempode«guardia»ennuestrasfronteras;mihijoAblon,porcontra,consiguióeludirlaContemplanysHermialencontrarsedeservicioenlaArmadadelaRepública,yahílotiene,capitaneandolaRazia.Garekseñalóunodelospuntosluminososdelmapa
tridimensionaldelamesadejuntas,elqueindicabalaposicióndeunadelasnavesdeasaltoAcclamatorqueprotegíaBestineIVyescoltabaalaTorreI.–Suhijoesunvaliente–afirmóelsenadordeRyloth.–Puedohablarconmihermano.LaContemplanysHermino
tuvoelobjetivodeseadoporGarmBelIblis.ElaislamientodeCorelliaserompiócuandolasnavesdelaConfederaciónentraronenelespaciocorelliano,pocodespuésdeiniciarselaguerra,obligándonosaparticipar.–Aúnasí,GarmBelIbliseslaúltimaautoridadenmaterias
477
militares.EsélquiendecidecuantasnavesaportaCorelliaalaRepública,yenquémisionesparticipayencualesno.¿TantainfluenciatieneelGeneralNiedercomoparacuestionarsusórdenes?–Sidamoslospasosadecuados…peronoseráfácil,ysí
peligroso.Nuestrafamiliapodríacaerendesgraciasijugamosmallascartas–Garekmostrabaunrostrodeseriedad,frunciendoelceño.–SeñorGarek,lareincorporacióndeCorelliaalaFlotadela
República,plenaysinrestricciones,seríaunaesperanzadoranoticia.–Necesitaríamosalgunagarantía–Garekiniciósujugada
final.–SielGeneralhablaconelConsejoMilitar,elcontratoestá
masquegarantizado.–Esmuyarriesgado.Estamoshablandodeenfrentarnosal
senadorGarmBelIblis,conquienyatuvimosnuestrasdiscrepanciasenelpasado.PeroquizássipudiéramostratareltemadirectamenteconelCancillerPalpatine,oconelVicepresidente…ElsenadorOrnFreeTarentrecerrólosojos,reconociendola
habilidaddeGarekparallevarloalterrenoquequería.EraunodelossenadoresquemástiempollevabasirviendoenelSenado,ysesabíacasitodoslostrucosdeloficio.GarekconfiabaensuinterésporsalvaraRyloth.Suplanetaseenfrentabaalapeorcrisisdesuhistoria,sirviendocomocampodebatallaentrelaConfederaciónylaRepública,yllevabalasdeperder.Puedequefueraunsenadorcorrupto,acostumbradoaobrarensu
478
propiobeneficio–oesolehabíaninformado–,perolaguerralehabíadespertadoelsentimientopatriótico,anteponiendolasalvacióndesupuebloacualquierotroasunto.–Esfactible–claudicó–.LaagendadelCancilleresmuy
apretada,peroquizáselVicepresidenteestédisponible.Noleaseguroqueseapronto.Puedequetardeuntiempoenconcertarunareunión.–Escomprensible–respondióGarek–.Podemosesperaral
encuentro.Mientrastanto,¿Perkins?Elsecretarioatendióasuseñor,levantándosedelamesa.–Encárguesedeconcertarunareuniónconmihermanoen
cuantosusobligacionesmilitaresledejenlibre.–Sí,señor–respondióPerkins–.Simedisculpan…Elsecretarioabandonólasaladejuntasendirecciónalasala
decomunicaciones.–SeñorWinks–continuóGarek–,reúnaseconladirectora
MarcialycomiencenlospreparativosparaenviarunconvoydecarguerosaToydaria.SenadorOrn,sinosdisculpaqueremoscomenzarcuantoantesparaquelleguenlasnavesatiempo.Sileplace,mihijaMuraloacompañaráhastalalanzadera.ElcapitánDexterioshaproporcionadoasupilotolasrutashiperespacialesquetenemoshastaCoruscant,RylothoToydaria,adondeustedprefierair.LoquenosabíaelsenadoresquelaTorreIguardabauna
copiadetodaslasrutasquedisponíalaCorporación,queactualizabancadavezqueretornabanaCiudadHightowers.Combinadosconlospotentesnavegadoresdecomputaciónylosastrogadoresmejorcualificadosdelaempresa,dabacomo
479
resultadounadelasnavesestelaresmásrápidasdelaGalaxia,capazdeentrar,atravesarysalirdelhiperespacioenmuypocotiempo.–Leestoymuyagradecido–dijoOrnFreeTaa,sintiendoque
seleinvitabaaabandonarlacorbetaloantesposible–.Señores,mantendremoselcontacto.DeboinformaraBailOrganayalReydeToydarialoantesposible–finalizó,dirigiéndoseatodos.Muraacompañóalsenadorhastalaescotilladeenganchecon
lalanzadera,seguidomuydecercaporlasensualtwi'lekqueleservíadeasistenteyporunodelossoldados.CuandolanavesedesacoplódelaTorreI,Gareksedirigióalasaladecomunicaciones,dondePerkinsterminabadedarinstruccionesaloficialdeturno.–Oficial–ordenóGarek–,abrauncanalencriptadoconla
Razia.QuierohablarenprivadoconAblon.DespuéscomuníquelealcapitánDexteriosquepongarumboaCorellia.–Sí,señor.
480
Partidayregreso
LasemanapreviaalapartidadeLaGranjaplanificótodoloquedeberíallevarse,guiándoseporelconsejodeBronxdeelegirsóloloimprescindible.AunasípudorellenarlasalforjasconunabuenaseleccióndeequipograciasalaresistenciadeBizarro,queyalehabíademostradosermuycapazdeportarcargaselevadas.Loprimeroerapensarenlapropiavida,asíqueprimerointrodujounatiendadesupervivenciaindividual,idealparalascondicionesclimáticasmásextremas,másunsacodedormirtérmico.ComovestimentallevaríasuhabitualropadetrabajoenLaGranjamásunanorak«bajo-cero»,quepodríaañadiroguardarsegúnlascircunstancias.Luegointrodujovariospaquetesderacionesdeviaje;inicialmentesóloparalasjornadasmáslargas,dadoqueesperabaencontrarsecondiversascomunidadesrurales,granjas,yaldeasdondecomercalienteporunmódicoprecio.Noobstante,yaestabaacostumbradoalacazayalarecoleccióndetodoloqueelbosquepudieraofrecerle.Elaguanoseríaproblema,puesLoomeeraunplanetamuyricoenríosdetodoslostamaños,conaguasaludableynocontaminada.Tansólollevaríaunfrascodepastillaspotabilizadorasporsiacasodebíaatravesarpantanos,oporsisentíaporlaFuerzaquealgunafuenteerapocodeseable.Lasalforjastambiénportaríanunacuerdasintéticadequincemetros,bengalas,medpacs,unosmacrobinoculares,unvibropicoyunapequeñapala.Lasúltimasherramientaspodríanayudarlea
481
improvisaralgunosrefugios.Detodoelequipoeligióalgunasunidadesindividualesparalamochila,paraportarsiempreconsigo,comolacantimplora,raciones,unodelosmedpacsyunpardebengalas.Enlacartucheraguardaríaunadiminutabalizaseñalizadoraparapoderserencontradoencasodenecesidadextrema,yunaluzdetrabajo.Encuantoalasarmas,enprincipionohabíapeligroalgunosalvoenlaparadafinal.Loomeeraunplanetaesencialmentepacíficoyensuitinerariotansólocabíaelencuentrocasualconalgúndepredadornatural,delqueesperabanotenerquellegaralconflictosiletransmitíacalmayserenidad.Bastaríaconunrifleblásterparalacaza,ysuelectrovara,laquedesactivadapodíadisimularamododepeculiarvaradecaminante,dadoquelamayorpartedelosloomestnohabríavistonuncauna.AmbasarmaspodíatransportarlasBizarro.Porúltimoseacordódepensareneldineroquenecesitaría.Enelúltimoestantedelarmariodesuceldaguardabaunapequeñacajaconlosahorrosconlosquehabíallegadoalplaneta.DespuésdelosgastosdelviajedesdeCoruscant,deloscualeselmayorfueeldelcomerciantequeletrajoensucarguero,lequedabancincomiltrescientoscréditos.UnaminuciacomparadoconloquesolíagastarcuandovivíaenCorellia,peromásquesuficientedesdequesuvidaeramodestayhumilde,hastaelpuntodequeahoraeldineroleparecíaalgoútilperointrascendente.EnlostresañosquellevabadesdequepisóLoomenuncahabíanecesitadoefectivo.Concluyóquellevaríamiltrescientoscréditosparacuandovisitaralaspoblacionesimportantes;enlascomunidadesagrícolascambiaríatrabajoporcomidayunrincóndondedormir,prácticahabitualsegúnleconfirmaronDonayTila.
482
Mirlolehabíaconvencido,pocoantesdemorir,delaidoneidaddeacometerunperegrinajeporelplaneta.Deambularporsuscontinentesleayudaríaaforjarsucarácteryacostumbrarseavalerseporsímismo,sinmásayudaquelaqueélmismopudieraprocurarse,ademásdeolvidarse,duranteunlargotiempo,detodoslosqueconocía,evitandoguiarseporloquepensabanytansólohaciéndolobajosupropiocriterio,erraraoacertara.Losdíasquepasóenlaestaciónmeteorológica,haceyabastantetiempo,noteníansemejanzaalgunaconesta«odisea»;unplacenteropreámbulo.Motivadoporelúltimoconsejodesuqueridomaestro,quisocombinarloconelpropósitodevolveraDagSeherparaenfrentarseasuspropiasimperfecciones,marcandolaciudadmineracomoúltimodestinodelperegrinaje,antesdevolveraLaGranja.Comolaregiónmásseptentrionalyhabitabledelcontinente
nortedeLoomelaconocíabien–másalládelprimertrópicoelclimapolarimpedíaelestilodevidacomunitarioytansóloibanexpedicionescientíficasyalgunaempresaexplotadoradelosrecursosnaturales–,sedecidióaconocerelecuadoryelhemisferiosur.Partióelprimerdíadeprimavera,viajandoalsudoesteysiguiendouncaminoforestalcercanoaLaGranja,sinveraningúnalmaduranteelprimertramodelviaje,loquelesirviódeadaptaciónalnuevoestilodevida.Dividióeldíaenjornadasdedesplazamiento,apiéomontadoeneltronador,pausasparacomerytiempodedescanso.Reservabasiempretreshorasantesdelapuestadesolaencontrarunrefugioapropiadoparapasarlanoche,yrecogerfrutos,raícesyotroscomestibles.Algunasvecesencontrabaunacueva,unaaberturaenunamontañaounclaroprotegidodelbosque.Otrasveceslebastaba
483
prepararlatiendaalabrigodeunasrocasodeárbolescaídos.Alfinalseacostumbróatenerlosmacrobinocularescerca;cuandosussentidos,obienunpresentimiento,leadvertíandealgosospechoso,acababapordescubriralgúnanimal,grandeopequeño,quecazabasihabíatiempo.Aquelloleayudóaafinarsupuntería,tantoconpresasparadascomoenmovimiento,aunquesólolasmatabasilefaltabacomidaenlasalforjas.Muchasvecesaceptabaelreto,dejandoelgatilloporapretarcuandoestabasegurodequehubieraacertado.Bizarroseadaptómuybienalritmoestablecido,muchoantes
queél;labestiasesentíafelizdeestarenplenanaturaleza.AunqueLaGranjaylascomarcascircundanteseranapropiadasparalavidadelostronadores,elcarácterrebeldedeBizarroleanimabaadisfrutardeaquello;delosdomesticadosporDonaeraelquemáshabíaconservadosuinstintosalvaje.Masdeunavezbuscóunaposiciónelevadasobreelterreno
conlaesperanzadedescubriraBronx,aAnk'NiwaoaKi-Dacmu,siguiéndoleparavigilarqueseencontrababien.Nuncavionada.Lesechabamuchodemenos.Dehechoatodos,perosobretodoaMirlo.Sepreguntabasielsentimientoseríapropio.DesdeeliniciodelviajehastaPuntaLilsólolloviólamitad
deltiempo.Enlalejaníapudoobservarvariasavalanchasdenieveyeldeshielodealgunascimas.Larutaqueseguíalemanteníaenelcentrodeunvalle,entrelacordilleraMilaer,queprotegíaLaGranjadelostemporalesmásagresivosdelnorte,ylacordillerameridionaldelasMontañasGélidas,queempezabaenPuntaLilparaterminarpocoantesdellegaraloceanodeleste.PuntaLileraunapenínsulaqueseextendíahacíaelsuroeste,adentrándoseenelOceanoCentral,formandoalsurla
484
granbahíadeKoizbeg,separandoelcontinentenortedelsuraloestedelistmodeGrunienberg.Suintenciónerallegarhastalapropiapunta,dondehabíaleídoqueallíselocalizabaunpequeñopueblocostero.Cuandoseadentróenlapropiapenínsula,abandonandoelvallequeterminabaenlacostaoeste,pudoverporprimeravezelocéanocentralapiedetierra.Durantetodasuvidahabíaobservadoelmarmayoritariamentedesdeelespacioenalgunanaveespacial.NienCorellia,niensubrevepasoporMalastare,pudoacercarsealaorilla.EnLoomesólohabíavistoelmarcentraldesdeelcielo,eneldescensodelcargueroquelollevóalespaciopuerto,ycuandopasólasanterioresvecesconelTrastA-A5porelistmoqueuníaamboscontinentes,pudoverlodelejos.Loprimeroquehizofuebañarselospies,nomuchoporqueelaguaestabafríacomoenloslargosdelnorte,yobservarduranteunashorasesefenómenonuevollamadooleaje,conlasolasdesapareciendoenlaarenosaplaya.Suconceptosobreelmarcambiócompletamente;noeralomismoverlosmaresdesdeelespacioquesentirsupresenciaapiedeplaya.Launióndelcieloyelmarenelinterminablehorizonteledabaunasensacióndeinmensidadparecidaalainconmensurabilidaddelespacio,distinguidaencambioporlavibrantevidaquepercibíaenelprimero.PasóvariosdíasenelpueblocosterodePuntaLil,
descansandodelaprimeraetapadelperegrinaje.Dadoquelapresenciadeuncorellianoeraunanovedadenaquelremotolugar,muchasloomestveníanahablarconél,connaturalconfianza,parapreguntarleconcuriosidadybuenaeducacióndedondevenía,quéhacíaporahíycomoeralagalaxiaexterior.Muchosniñospensabanqueeraungranguerrerovenidodelas
485
estrellas,dadasualturaencomparaciónconlabajaestaturadelosloomest.Aprovechóparapreguntarporelcontinenteoeste,elqueestabamásalládelocéanoCentral.DesdePuntaLilpartíanalgunasembarcacionesenunarutamarítimabiendefinidaaunquepocotransitada.Lesorprendiódescubrirnavesqueflotabanenelmar;leparecíaunamaneraarcaicacuandopodíandisponerdedeslizadoresaéreos,peroluegorecordóloqueledijoMirlolaprimeravezquellegó:enLoomehabíanmuypocosvehículosaéreos,ymenosenelnorte.Másextrañofuedescubrirotrotipodeembarcaciones,sinmotoresnirepulsores,quedesplegabangrandestelasque,graciasalaaccióndelviento,impulsabanalanave.LossimpáticoshabitantesdePuntaLilleexplicaronquemanteníavivalaantiguamaestríaenlaconstrucciónde«veleros»,siendoconsideradounarteensímismo.Aquelloshabitantesseaferrabanasustradicionesysuviejoestilodevida.Vivíanrealmenteaisladosdecuantoacontecíaeneluniverso,yenciertamanerapodíaentenderlosalencontrarseélmismoconpocasnoticiasdelexterior.Decidiótirarsealaaventurayviajaralcontinentedeloeste.
Esosí,nosearriesgaríaauntransportecuyodestinodependíadelasuertedelosvientos,yprefirióembarcarseenunadelasnavespropulsadasporrepulsores,principaltecnologíaimportadadelaRepúblicaGaláctica.Elviajelepareciósumamenteagradable,apesardelafríaypersistentebrisaquesoplabatodoslosdías.Larutamarítimaestabaenelecuadordelplaneta,lazonamásestableclimáticamentehablando,ynoacechóningúnsorpresivotemporalquehubierapodidoretrasarleslallegada.Alcontrariodeloqueseesperabala
486
tripulación,nosufrióelcaracterísticomareodelosprincipiantes,loqueacrecentósufamadetipoduro,algoquelepareciógracioso.LoquenopodíansabereraquesehacíavalerdelaFuerzaparacontrarrestarlosefectosdelmareohastaquesuorganismoseadaptó.Segúnleexplicaronenlanave,elcontinenteOesteeracasitan
montañosocomoelqueacababadeabandonar,aexcepcióndedosgrandesllanuras,unarecorríadenorteasuryotraestabaenlacostaoeste.Lacostaeste,porcontra,estabafranqueadaporunaimportantecordillerahaciendoparecerqueseacercabanaunmuroquenuncaterminaba.DesembarcaronenotropuertodecaracterísticasparecidasaPuntaLil.Allílerecomendaronatravesarunodelospasosmontañososparaalcanzarunarutaterrestrequecruzabalallanuracentral,siguiendosugeografía.Estavezfueencompañía,pueslarutaterrestreconectabaconelpuertoparatransportartodotipodemercancías.Habíanvariosvehículosterrestresquesemovíanconcadenasdeorugas,encontactoconelsuelo.Tampocoeraelmediodetransportemásutilizado.Tantoenelpuertocomoenelpasemontañosoviomuchosejemplaresdeflabentosdomesticados,labestiaconlaquehabíajugadoalcazadorylapresaenlosbosquescercanosalaestaciónmeteorológica.Eranmayoritariamentehembras,ylosmachosquehabíaneranjóvenes.Lasbestiasservíancomoanimalesdecarga,perotambiénerancriadosporsusabrosacarne.Losloomestdeestaregióneranmenoshabladores,mástímidosymáshurañosquelosquehabíaconocido;mascerradosyesquivosalosextranjeros.Aúnasípudieronexplicarlequeelflabentoeraunanimaldomesticablemientrasfueraunahembraounmachojoven.Alosmachoshabíaquecastrarlosprontosi
487
sequeríaquesiguierandomesticados.Encasocontrario,alllegaralaedadadulta,crecíanbastanteysetornabanmásbravoseindependientes,acabandoporescaparalnosoportarelcautiverio.Lasmanadastampocoteníanmachosadultos.Elflabentoenestadosalvajevivíaengrandesmanadasdirigidasporunahembralíder.Elmachoquealcanzabalaedadadultaabandonabalasllanurasparainternarseenlasmontañas,bajandoúnicamenteenépocasdeapareamiento.Lasmanadasteníansusciclosmigratorios,segúnlasestaciones,abandonandolospastosyaagotados,porloqueaveces,sielmachosedespistaba,descendíadelasmontañasparaencontrarselaspraderasvacías.Obienseguíasuinstintotraslapistadelamanada,formándoseinclusopequeñosgruposde«solterones»,osevolvíapordondehabíavenido.Lahembrapesabaporlogeneralmediatoneladamenosqueelmacho,teníalamismapielendurecidaytansólounúnicocuernofrontal,careciendodelosdoslaterales.Unaveztraspasadaslasmontañas,pudocontemplarlagran
llanuracentral.Hermosa,verdeyrepletadevidasilvestre.Lacaravanasebifurcabaentresdireccionesenunagranencrucijadasiguiendocasilospuntoscardinales.Elsenderodelnorte-noresteconectabaconlasúltimasregioneshabitables,puesrápidamentelascordillerasaesteyoestecoincidían;eraunpuntosinsalida.Haciaeloesteseaccedíaalaotragranllanura,lacostera,peroanteshabíaquepasardenuevoporunacordillerayyanolequedabanganasdeperdermásdíasascendiendoydescendiendo.Resolvióseguirconlacaravanaqueibahaciaelsurporque,ademásdepodervisitartodalapartecentralymeridional,larutaterminabaenelpuertodeGiarten,
488
queconectabatantoconPuntaLilcomoconelcontinenteSur.Ademásdeveralgunasmanadasdeflabento,tambiéndescubriótronadoresenestadosalvaje.Eranbellosejemplares.DeestarmáscercadeLaGranjahubieraprobadosuerteadomesticaruno,peroaúnquedabamuchocaminopordelante.SinembargotuvoquecontrolaraBizarro,quealverlossentíaenvidiadesucondición.Sóloseleescapóunavez,cuandoolióunasalvajetronadoraenlosbosques.Pasódosdíasbuscándolo,alejándosedelacaravana.Variasvecespensóquelohabíaperdido.Sinembargo,intuíaquenoloabandonaría,porloquenodesistíadeencontrarlo.Alfinalvenciólafidelidaddelamonturaasujinete.Aparecióporsucuentademadrugada,relajadoycomplacido.Unosdíasmástardedistinguiólacaravanaenladistancia.Lassemanastranscurridasfueronbastantemenoscoloquiales.
Loslugareñosmássociablessehabíanmarchadoalallanuracostera,quedándoseconlostiposmássilenciososquehabíaconocido.Caminabanmuchoyparabanpoco.Inclusosedemorabanlojustoenlascomunidadesruralesconlasqueseencontraban.Hacíansusnegocios,descansabanporlanocheypartíanmuytemprano.RecordóqueTilaprocedíadealgunadeestascomunidades.Seguramentehabíatenidopocasoportunidadesde«conocermundo»,entendiendolaexpresiónporexplorarelrestodelplaneta–delosloomestqueconocía,tansóloDonahabíaviajadoporlagalaxia–.AlprincipiohabíaninguneadoaTila,pensandoprejuiciosamentequeeraunamojigata.Luegodescubriríaquesuhumildaderanatural,nofingida,aunqueesonocambiómuchosuactitud.Latratabapoco,sinllegaraestablecerunaamistad,apesardelosfútiles
489
intentosdeellaporquedarbien.Esodebíacambiar,noibaaseguircomportándosecomountonto.FinalmentealcanzaronelpuertodeGiarten,lapoblaciónmás
grandedelcontinenteOeste.Alotroladodelocéanoestabasuhomólogo,tambiénllamadoGiarten,detalmaneraquelosloomestlodiferenciabancomoOesteyEste,enunamuestramásdesusimplicidad.LaconexiónmarítimaentreambosabarcabaelmayortráficodeLoome,contodotipodeembarcacionesyveleros.Comprópasajeparaelpuertogemeloyunasemanamástardepisabaelcontinentesur,siguiendoeltrópicomeridional.Loprimeroquelellamólaatenciónfuelaaltaindustrializacióndelpuertodeleste.Elcontinentesureraelmenosaccidentado,contansólotrescordillerasdestacables.Elrestoeranllanurasdehierbaysuavesmontes.Susclimasmastempladosymenosagresivosfavorecíanelcrecimientodemográfico,destacándoloporserelmáspobladodelostres.Visitólaciudad,peroprontodecidiómarcharse;yatendría
bulliciosuficientecuandollegaraaLoormist.Descartóseguiralascaravanasyseabandonóaloscaminossecundariosquecomunicabanlasnumerosascomunidadesruralesdelasllanuras,sinimportarlealargarsuperegrinaje.Surutinadiariaconsistíaenviajarduranteeldía,preguntandoaloslugareñosacuantoestabalasiguientecomunidadantesdequeacabaraeldía.Variasvecestuvoqueacampardenochepero,siendoelclimamássuavequeeldelnorte,lohacíaalaintemperiesinmontarlatienda.Elrestodelasnochespudodormirbajotechoaceptandolahospitalidadlocal,acambiodetrabajo.Suvigorosajuventud,fortalecidaporelrigurosoentrenamientodeBronxyeltrabajoconlostronadorescracios,ledestacabaalahoradehacerlas
490
tareasmásfísicas,porloqueamenudolosgranjerosselorifaban.Muchasvecespudotrabajarenlosestablos.Enunacomunidadcercanaalacostaeste,laquedabaal
océanocircundante,fueinvitadoaquedarsemástiempo.Engeneral,losloomestdelsureranmuchomásespontáneosyextrovertidos,másdadosalafiestayalbuenvivir,sindesmerecersuseriedadeneltrabajo.Menospreocupadosquelosdelnorte,quesiendoigualmentehospitalariosloeranporqueconocíanlodifícilqueeravivirenaquellascondicionesextremas–dondeunhuracánimprevistopodíaarruinarcosechas,viviendasyganado–,considerandocrucialayudarselosunosalosotros,comounbeneficiotangibleparatodos.Encambio,losdelsur,quenoteníanestosproblemasylosuyonopasabademerasventiscasocasionales,eranacogedoresygenerososporsucarácterjovial,inocenteyausentedemalicia.Accedióalainvitacióndebuengrado.Conellopudoconocermejorlaculturaloomest,suformadevivirsolidaria,sudespreocupaciónporlascuestionesdeluniversoexterior.LosloomesthabíanconocidolaexistenciadelaRepúblicahacíarelativamentepoco,tansólotressiglosatrás.Laprimeravezquevieronaunosextraterrestreshuboungranrevuelosocialenlacapitalgaláctica,enLoormist,dondesucedíatodolopolítico,yenlascomunidadescolindantes,quefueronlasprimerasenenterarse.Lanoticiafuepocoapocodándoseaconoceralrestodelcontinentesury,graciasalascaravanas,posteriormenteenelnorte.Sinembargo,muchascomunidadesdelnorte,ysobretodolasdeloeste,tardaronmesesenconvencersedequerealmenteunaformadevidaextraterrestrehabíacontactadoconellos,creyendomásbienqueerancuentosfantasiosos.Lallegadade
491
losprimerosvisitantesconvencióalosmásreacios.FueronlosloormitienseslosqueseinteresaronprincipalmenteporlarevolucióntecnológicaquesuponíasuincorporaciónalaRepúblicaGaláctica.Elrestodelplanetatardómediosigloenaceptarlasinnovaciones,desconfiadosdetantasofisticaciónyapegadosasusviejascostumbres.Aúnseguíanvigenteselrespetoporlastradicionesylasantiguasusanzas.Sísehabíanadaptadoparatodoaquelloquefueraútil,prácticoylessupusieraunahorro.Así,segúnloscientíficoseingenierosibancomprendiendolasnuevascienciasytécnicasqueaportabanlosexpertosdelaRepública,yelgobiernodelplanetadestinabarecursosamodernizarsuindustria,sefueronintroduciendonuevamaquinariaquefacilitabaneltrabajoenelcampo,nuevossistemasdecomunicacionesylaintroduccióndelatecnologíaderepulsoresentodoslosvehículos,cambiandolosantiguosmotoresdecombustiónporotrosmaseficientesymenoscontaminantes.Encomparaciónconelrestodeplanetasindustrializadosdelagalaxia,Loomeeramuypobre,materialmentehablando,yaportabapocodeinterésalaRepública,salvoporlacarbonitadelasMontañasGélidas.Laprincipalmodernizaciónseprodujoenlasáreasquepreviamenteyahabíansidoindustrializadas.Losloomestdeaquellacomunidadrurallerecordaronquelasociedadloomiensenoteníadisputasentresusclasessociales.«Nosotrosreconocemosatodosporigual–ledijoundíael
jefedelacomunidad–.Cadaunotienealgoqueaportaralasociedad,algoqueesimprescindible.Tanimportanteeselquecríaflabentosenlagranllanuracomoelingenieroquediseñólosprimeroscohetesdecombustiónconlosquepudimos
492
aventurarnosalespacio.IgualpasaconlosminerosdelnorteoconlosempresariosdeLoormist.Todossonnecesarios.Cadaloomesttienecualidadesparahaceralgo;lomejoresquepuedadedicarseaello,siquiere.Siunonaceinteligentevaaestudiaralacapital:serámédico,ocientíficooingeniero.Siaotroleencantaelcampopuedetrabajarlatierra.Sitieneganasdeaventurasseembarcaráenuntransporteaverlagalaxia,aunquesuelenvolver.Aunquesiemprehaylosquenoencajanenningunaparte,peronosotrosnolesexpulsamos.SonelloslosqueseacabanmarchándoseaDagSeher.Noséquetieneeselugarquelosatrae».Quévisióndelasociedadtandiferentealaquelemostróel
senadorForte,perocoincidenteconladescritaporelMaestroDalma.Parecíanideasantagónicas.Noobstante,quizásfueraposibleintegrarlas.Pasadastressemanas,unadelasmujeresdelacomunidad,con
lasquetrabajabahabitualmenteenlosestablos,empezóainteresarseporél.Losloomestdelsurnoparecíantenerremilgospormostrarabiertamentesusemociones,nitampocoporjuzgarlossentimientosolosdeseosdelosdemás.Tantafranquezalellegóaincomodar,nohabituadoauntratotanabierto.Losroces,lasmiradasylosgestoscontabandemasiado,yparecíaqueinclusoelrestodelacomunidadloveíanormal.«Unexóticoextranjero»,debíandepensar.Laloomest,aúnasí,manteníalasdistanciasalpercatarsedequenorespondíadelmismomodo,concediéndoletiempoparadecidirse.SifueraelqueeraantesdellegaraLoome,inclusocuandoestabaenelTemplo,oalpocodellegaraLaGranja,hubieraaceptadolainvitaciónconsumogusto.Peroélyanoeraaquelmuchacho
493
llenodedeseosporsatisfacer,oalmenoseseenconcretoyanorevolucionabasuinterior.Ynoporquelaloomestnofuerainteresante.Quizásenotrascircunstanciaslohubieraaceptado,inclusopuedequenolegeneraralaimperiosanecesidadderevivirloelgozo,tardeotemprano.«Asíseataunoaundeseo»,pensó.Loexperimentaporcuriosidadcuandoeslibretantodehacerlocomodeno.Lodisfrutaeirremediablementequierevolveraexperimentarlo.Elactoensínoesnibuenonimalo.Elproblemaeselsufrimientoposterior,cuandoyanopuedevivirsineso,enlamismaproporciónalansíaporexperimentarlo.Perosieldeseoyaestáahí,negarlovaaserpeor.Mejorsatisfacerloqueinhibirlo.Sinembargo,noerasusituación.Sencillamenteyanoquedabadeseoalguno.Eralibredenuevo,tantodeaceptarcomodedejarpasarlaocasión.Sedecantóporlosegundo,yseloexplicóaaquellaatractivamujer,delamejormaneraposibleysinpretenderdisgustarla.Noselotomóamal.Unasemanamástardesedespidiódetodosyemprendiódenuevolamarcha.Ellargoviajeleestabaayudandoaconocerseasimismo.Las
largasjornadassinningunacompañíamásqueladeBizarroledejabatiempoparapensarsindistracciones.NoesqueLaGranjafuera,precisamente,unlugarquedieramuchasoportunidadesparaentretenerse,pero,comparadoconlaslargastravesíascruzandocordilleras,glaciares,caudalososríos,valleseinclusoalgunallanura,lamodestafincadelMaestroDalmaerauncentroderecreo.Observósussentimientosmasarraigadosysesorprendiódeaquellosquehabíandesaparecidosinmás.Entrelosprimerosestaba,naturalmente,eldeseodevenganzacontralafamiliaHightowers,particularmentecontraGarek.Un
494
sentimientoprofundamentedesarrolladoenlosañosdeconfusiónyrebeldíabajosututela,comocausantedetodassusdesgracias.Élfuequiendesencadenóque,dealgunamanera,sufelizinfanciasetruncara.Claroquehubieraacabadoporsucederalgoquelehicieraverlaverdaderanaturalezadesutío,perohubierasidomuchomejordescubrirlotarde.Aúnnosabíaquéfueloquellevóasupadreaboicotearintencionadamentesucandidatura;debiódeseralgoimportante,sinduda,decisiónquecompartiríaconsumadre,coincidiendoambosenqueeraloúnicoquepodíanhacer.Debióserunacuestiónmoral,unalíneaquenoestabandispuestosacruzar.Delocontrario,hubierahecholomismolaprimeravezquesepresentó.GraciasalsenadorFortesabíaque,aunquebuscabanunaformadequenosepresentaraalapolítica,suprimerfracasofueporfaltadeexperiencia.Laforzosaseparación,eldolorylaférreatutelagerminaronen
élelodioyelmiedo.Sentimientosque,sibiennolosuficientementefuertescomoparaserrechazadoenelTemplo,síaguardaronenterradosdentrodesí.LavidaenelTemplolosdurmió,quedandoenunestadodesemi-latencia.LaenseñanzaenLaGranjalospusodenuevoalaluz,sinforzarlo,sindejarqueseapoderarandeélmasquequizásdeunamaneraindirecta.ElmiedoaGarekestabasuperado,oesocreíaalmenos.Seguíasiendoalguiencapazdeejercermuchodaño,sindudaalguna.PerounavezqueunodescubrelasmaravillasdeunavidasencillaencomuniónconLaFuerza,ahorayasóloleparecíaunpobrehombre.Aquellohaciadisminuirsuirayaumentarsucompasión,apesardereconocerqueaúnpodíaquedarunresquicioderabiaquepudieradesatarse.
495
Afortunadamenteyanonecesitabaserunjedi.Esedeseohabíadesaparecidoporfinyconélsusderivados:laenvidiaporaquellosmejoresqueél;ysucontrapartida,lasoberbiaporcreersemásdiestroqueotros;suansiapormanejarunsabledeluz;yotraspequeñamiserias,buscandomigajasdereconocimientosocial.Sinembargo,eramuyconscientedeciertanecesidaddequereraprendernuevospoderes.Necesidadsurgida,nosóloporlailusiónpropiadeunmuchachoquellegaalTemploJediyentiendeporprimeravezquésucedíaensuvida,sinotambiénpormezclarse,inconscientemente,conlaideadeusarloaprendidoparaderrotaralosHightowers,carentesdedichashabilidades.Afortunadamente,graciasalasenseñanzasexplícitasdeMirlo,VandiayMolow,yalainfluenciaindirectadelMaestro,discerníaquecuantomásfuertefuerasuansiaporlospoderesutilitariosdelaFuerza,mássedistanciabadeella,acercándosealReversoTenebroso.LaFuerzaotorgahabilidadesespeciales,cierto,muyprácticas
enlavidamundana.AcercarseaellasesmuyútilparaconocermejorlaFuerza,siemprequeunomantengaunajustarelación,alserviciodelosdemás,nocomofinparaunomismo.MuchomáselevadoyrealmenteprovechosoescomprenderlaverdaderanaturalezadelaFuerza,abarcándolaensutotalidad,constatandosuverdad,puesdeloqueaquísedespierteparasiempreesyserá.Elverdaderopropósitodetodoser,yporendedetodoJedi,eseste.
496
UnmesdespuésalcanzólacapitalLoormistysusalrededores,alnordestedelaprincipalcadenamontañosadelcontinentesur.Elcontrasteconelrestodelplanetaeraevidente.Enestaampliaregióndelecuador,conelclimamassuaveyestabledetodaLoome,seubicabasuindustria:fábricas,centrosdeinvestigación,hangares,modestosastilleros–tantoespacialescomomarítimos–,áreassanitarias,laboratoriosycomplejoscientíficos.EncomparaciónconCorellia,ocualquiermundodelNúcleoolasColonias,erarelativamenteatrasadoyaustero,aunquelosuficientementedesarrolladocomoparahaberseadaptadobienalasdemandasdelaRepública.Losloomestdeestapartedelplanetaeranmascosmopolitaseintegradosenlacomunidadgaláctica.Recibíanlavisitadeextranjerosyestabanacostumbradosaverotrasrazasalienígenascomolosduro,gran,sullustanes,oalgúnqueotromoncalamari.Igualmenterespetuososconlasviejastradicionesdesusantepasados,procurabaninstruiralrestodesuscompatriotasenlasnuevastecnologías.Unavezenlacapitalbuscóunosestablosdondealojara
Bizarro–apesardetodo,lasmonturasanimalesseguíansiendounodelosprincipalesmediosdetransporte–mientrasvisitabalaciudad.VolvieronasumemoriaimágenesdeCorona,labulliciosacapitaldeCorellia.Eralomásparecido,dentrodeLoome,asusrecuerdosdeinfancia.Lecostóacostumbrarsealmovimientodemasasyloscotidianosconflictosentreloshabitantesdeunapequeñametropoli.Tuvoquetirardesusahorros,puesaquínoteníamediospropiosconlosqueapañarse.LavisitaaLoormistteníaunpropósito:prepararseparaeldía
quevolvieraaCorellia.Despuésdetantotiempoyanole
497
buscarían,comolehabíadichoCoshar.Conloscuatromilcréditosreservadospodríacontratarunvuelochárterydespuéspasajeenalgunalíneacomercialquenoestuvieraafectadaporlaguerracivilgaláctica.Esopodíaincrementarloscostesconsiderablemente.PrimerobuscónovedadesdelaRepúblicagaláctica,yelmejorlugarparaelloeraelespaciopuerto.Allíencontraríaterminalesdecomputadoresconaccesoalasúltimasnoticiasyalascrónicasdeguerra.LeyósobreeliniciodelaguerraenlabatalladeGeonosis,conlaprimeravictoriadelaRepúblicasobrelaConfederacióndeSistemasIndependientes.LaOrdenJediteníaungrantrabajopordelante,comoaltomandomilitar.CoshardebíaestarmuyocupadobuscandoaliadosoconvenciendoacuantossistemaspudierademantenerseenlaRepública.RepasóalgunosartículossobrelainvasiónseparatistaaKashyyk,susofensivasagranescalaenRhenVar,Kamino,laconquistadeMuunlinst,yunalargalistadenombresdebatallas,sistemasyplanetas:Dantooine,Ilum,Bothawui,demasiadoslugaresqueestudiarydepocointerésparaél.CompróunaunidadbásicadealmacenamientodondedescargarlainformaciónparaleerlacondetenimientocuandoestuvieraenLaGranja.Luegoprefiriócentrarseensumundonatal.LesorprendiódescubrirqueelsenadorGarmBelIblis,quefueconquiensehabíaenfrentadosupadre,consiguiónoinmiscuirasusectorenlaguerraacudiendoaunextrañacláusuladelaConstituciónGalácticaque,sinperdersucondicióndemiembrofundadordelaRepública,permitíaretirarsedelSenado.Aunqueaquellopermitíacerrarsusfronteras,Corelliasevioigualmenteafectadaporlaguerra.LagravesituacióndesuvecinosectorDuro,inmersaencontinuasluchas,tambiénlainvolucró,pueslarelaciónentreCorelliay
498
Duroeramuyestrecha.QuizásalMaestronolegustaríasaberdeestasnoticiasdesusectordeorigen.Sinembargo,aquellasituaciónpodíabeneficiarleensumisión.Sielsectorcorellianomanteníasusfronterasfuertementecerradasyfortificadas,laeconomíadelaCorporaciónHightowersdebíadeestarresintiéndose,ysufamiliaestaríaplenamentevolcadaenbuscarsoluciones,alternativasconlasquesalvaguardarsuposición.Lareclusiónteníaotraventajaadicional:suspadresnoseríantrasladadosfueradelsector.Lomásseguroesqueestuvieranenelplanetacapital.Tendríaquepensar,esosí,comopresentarseenlospuestosfronterizos.Seguíamanteniendosuscredencialescomocorelliano,porloquenolenegaríanlaentrada.Debíabuscaralgúnpuntodeaccesocomún,conlargascolasderefugiadoscorellianospretendiendovolveralaseguridaddesusector.Suotrotío,Nieder,eramilitar,yconaltorangomilitar.Eraposiblequelaslistasderefugiadospasaranporsusmanos,yquelaaparicióndeunapellidoHightowersbastaraparaqueunodesussubordinadosquisieraganarsesuconfianzapresentándoletaldescubrimiento.Podíaserunobstáculoqueyaresolveríaensumomento.AntesdebíaplanificarsusalidadeLoome.Paraellobuscó,entreloslistadosdemercaderesquese
anunciabanenlosboletinesdelespaciopuerto,alcomerciantequeletrajoporprimeravez:YorasDeem,elsociablegranque,sibienhabíaobtenidounventajosobeneficioconeltransporte,lehabíaservidoparasudiscretopropósitodealcanzarelplanetasinquenadiepudierarastrearlo.RecordóqueelcomerciantesolíatrabajarentreelsectorQuessyelsistemaMalastare.Estabadesuerte.SegúnlafichadecontactoqueencontróenlaterminalsehallabaenLoome,aunquenoprecisabadonde.
499
Podríahablarconélytantearunprecioyunrangodefechasparasupartida.Sinembargo,pormuchoquebuscónoloencontró.NoparecíahallarseenLoormist,¿perodondepodríaestarmásqueallí?Alfinal,unfuncionariodeaduanassugirióqueigualseencontrabaenDagSeher.Sibieneraciertoquetodaslasnavesespacialesseveíanobligadasaaterrizarenelespaciopuerto,porlostempestuososvientosdelascapasatmosféricassuperiores,unavezenlacapitalytraslosdebidostrámites,podíanemprendervueloaDagSeheratravésdelatroposfera,lacapaatmosféricamáscercanaalasuperficieterrestre.Enfin,todoeraprobarsuerteynoretrasarsemás:emprenderelviajehastalaciudadminera,nofueraqueparacuandoélllegara,elgranhubieravueltoalespaciopuerto.Otraposibilidaderaesperar,¿perodurantecuantotiempo?No,mejoreramarcharseahora;presentíaquellegaríaatiempo.VolvióalosestablosarecogeraBizarro.Eltronadorestabadescansadoyresistiríaunasmarchasabuenavelocidad.Sinembargo,loqueocurrióenelviajenoloprevió.Estuvo
tancentradoencubrirlamáximadistanciaquepudieraque,cuandoseencontróconunacaravanaenelistmodeGrunienberg,lalentituddelavanceleanimóaasumirciertosriesgos.Unanumerosamanadadeflabentos,lideradosporunaprominentehembra–quehabíadecididoqueeratiempodevolveralasmontañasdelnorte–,cruzabaelestrechoenaquelmomento,coincidiendoconunacaravanacomercialquevolvíahaciaelsur.Eltráficohabitual,quenormalmenteerafluido,sevolviópesadamentelento.Losloomestrespetabanlosciclosmigratoriosdelasbestiasyseadaptabanasusnecesidades.Lamanada,acostumbradaalapacíficapresenciadelaespecie
500
pensante,imponíaelritmo.Losloomestparabanlacaravanaydejabanquepasaran,vigilandoquesuspropiasbestiasnosemezclaranentreellos.Lospocosdueñosdedeslizadoresterrestresseveíanobligadosapararcontinuamenteyesperaraqueseredujeraelnúmerodeanimales.Algunasveceslosdeslizadoreseranunobstáculoensímismos,peronopodíanmoversehastaquelasbestiasdecidieranreemprenderlamarcha.EntodaestamarabuntainternóaBizarro.Lonormal,sinohubieratenidoprisa,hubierasidoseguirlafranjadelistmoqueconcentrabalacaravanaylosdeslizadores.Aunqueaquellohubieraimplicadoircontracorriente,tratarconhumanoseramásfácilalahoradeacordarquienpasabaprimero.Sinembargo,sedesplazabaconBizarroenelmismosentidodelamarchadelasflabentos.Ensusviajesporelcontinenteoestehabíaobservadolacalmadaactituddeestasbestiascuandoibanengrupo,asíqueseintegróenlamanada.Lasbestiasaceptaronsupresencia,yBizarroladeellas.Aunquealprincipioestabaincómodoporlacercaníadelosmastodontes,localmabaconsuavessusurros.Lamayoragilidaddeltronadorpermitíacolarseentrelasdesordenadasfilasdelamanada,adelantándolospocoapocoyconmayorrapidezquesisehubieradecantadoporlaotraopción.Losloomestqueleobservabandesdelejossequedabanmaravilladosconlatácticadelcorelliano.Ningunosehubieraatrevidoaserunomásdelamanada.Porlanoche,cuandolasbestiasseamontonabanunasjuntoaotras,todasmuypróximas,dirigíadiestramenteaBizarrosorteandoalosdormidosanimales,sinhacerruidograciasalanaturalhabilidaddeltronador.Luegodescansabaenalgúnclaro,recostadosobrelagrupadeBizarro,quiensetumbabaenelsuelo.
501
Elsegundodíaocurrióladesgracia.Eldíaestabaavanzadoylamarchaeralenta.Lacoladelamanadasehabíaretrasadoyseestabareagrupandotrasellos,recuperandoterreno.Lahembralíderllamabaasuscompañerasdeviaje,comoprotestandoporlaholgazaneríadeldíaanterior.Desdelacabezadelamanada,queseextendíavarioskilómetros,emitióuncaracterísticosonidoguturalqueellasentendían.Otrashembrasloreplicaronparaquetodaslasbestiasentendieranelmensaje.Sequedaroncaminandoenparalelo,comounomás.Yanopodíafiltrarseentrelosespaciosporquenohabíaespacios.Aúnasí,comounejércitobiendisciplinado,marchabanabuenritmo.Losprimerossonidosdealarmallegaronde«retaguardia».Algunosbramidosdepeligroymiedo;algolasalteraba.Aunosdoscientosmetrosaleste,unosloomestseerguíanensudeslizadorparaotearenbuscadelacausadeaqueljaleo.Algovieron,porqueleempezaronahacerseñasparaqueabandonaralamanadayseunieraalacaravana.Eraimposible,estabanmuyagrupadas.Notólarespiraciónnerviosadelaflabentoqueestabaasuizquierda.Lasbestiasdesualrededorestabaninquietas,algopasabaconsuscongéneresynosabíanloqueera,perolaseñaldepeligroerainconfundible.Aúnasí,manteníanlaformaciónconfiandoensulíder.Noduromuchotiempo.Lasqueibandetrásempezaronaempujaralasquelasprecedían.Antelasensacióndeamenaza,Bizarromanteníalacalmasóloporqueélletransmitíaunaenérgicapresencia.Manejólasriendasparamoversejuntoconlamareadeflabentos.Prontooyóelmotivorealdelpeligro,elagudosonidodeunamoto-jet.Algúndesaprensivoprovocabalaexcitacióndelasbestiaspilotandosuvehículodemasiadocerca.Elprimeropasóaunosdiezmetrosalaizquierda,aescasoscentímetrosdelascabezas
502
delosflabentos.Reconocióalinstantelasinsigniasdeloshermanoscaídos.Lasbestiasdealrededorbramaronasustadasporelpasodelmotorista,sumándosealdesasosiegogeneral.Otramoto-jetpasóacontinuación,alterandoaúnmáslosánimos.Tuvoquedominaraltronadorcrazio.Aquellosegoístashabíandecididoquenoibanaesperarconlacaravana,teniendopor«carretera»loslomosdelamanada.Podíanhaberevitadoaquelloelevandosutechodevuelo.Lasmoto-jetspodíanalcanzarentrediezyveinticincometrosdealtura,distanciasuficienteparanocausarelpánicoenlamanada.Inclusopodíanhabervoladoporencimadelacaravanaydetodoslosdeslizadoresdetierra.Peroesosanimalesdeespeciehumanadecidieronhacervuelosrasantesporencimadelasflabentos.Untercermotoristasiguióalsegundo.Pordetrásreinabaeldesorden;lasflabentosseempujabanyavanzabanpordondepodían.Agarrólaelectrovaraconunamanoyactivólosdisruptoresenergéticos.Abajapotenciapodíamanteneralejadasalasbestiascercanassinllegaraenfurecerlasmás,amododeadvertencia,perolaagitaciónllegóalpuntodedescontrol.UnadelasflabentospisólagrancoladeBizarro,quienserevolvióatacandoconsuszarpasdelanterasalaflabentadelaizquierda,mordiéndolaposteriormente.Nopudoevitarqueeltronadorhirieraalabestia.Laflabentabramiódedoloryelolordelasangreagitóatodaslasdemás,creyendoinstintivamenteestarsiendoatacadaspordepredadores.Uncuartomotoristacruzólazona,pudiéndoseoírsuscarcajadas.Estallólaestampidageneraldesdelacolahastalacabezadelamarcha.Variashembraslosempujaronaambos.Bizarrosedefendía;erafuerteapesardeladiferenciadepeso,ysusgarrasycolapodíandañaraunflabento,perosuagilidadseveíaimposibilitadafrentealamasa.
503
Unaflabentolosembistióporladerecha.Algirarsesumonturaparaenfrentarsealenemigo,Kiliancayóalsuelo.Pudocaerdepie,rodeadodebestiasmedioenloquecidas.Eltronadorseenzarzóconlaflabento,desgarrándoleloscostados.Eraimposiblecalmarlo,yseveíavenirlopeor,peropocopodíahacer.Mantuvoarayaalasbestiasdealrededor,girandolaelectrovaraporencimadesucabeza,amododebarrera,creandounapequeñazonaparaBizarroyparaél.Parecíaunabuenaideahastaqueunaflabentodelaretaguardia,queavanzabaagrandeszancadas,quisoembestirloaélaprovechandoelespacioconseguido.Pocotiempotuvoparasaltarporencimay,apoyándoseconunamanoenlacabezadelmastodonte,impulsarsehaciasugrupa.Lahembrasaltósobresustraserasconelfindesacarlodeallí,loqueledesequilibróhastacaerenmediodelaspatasdelasotrasbestias,viendoúnicamenteextremidades,pechosyvientresportodoslados.Tuvoqueesquivaravariasimpetuosasflabentosrodandoporelsuelo.Sisequedabaallíacabaríapisoteadoyaplastado.Unadelasbestiasladeóligeramentelacabeza,comoqueriendoimponersuespacioaotramasgrande.Aprovechóelgirodelacabeza,agarrándoseaunodesuscuernosconunasolamano.Laflabento,alerguirdenuevolacabeza,lollevóconsigo,librándolodepermanecerenelpeligrosoterreno.Kilianconsiguióescalarlahastaalcanzarlagrupa.Unavezarriba,miróasualrededorbuscandoaBizarro.Estabaaunosveintemetros,enmediodelasbestias,corneado,ensangrentadoyfurioso,consideradounenemigodelamanada.SepusoencuclillaspreparadoparasaltarcuandolacabezadeBizarrodesaparecióentreloslomosdelosflabentos.«¡NO!».Saltódegrupaengrupa,manteniendoelequilibrocomocuandolohacíaentrelos
504
troncosdelosríos,manteniendoconlamiradaellugardondehabíacaído.Percibióeldolordelacriatura,pisoteadacontinuamenteporcadaasustadabestiaque,obligadasporlaestampida,pasabanporencimadeél:sudesesperaciónporintentarsalir;suimpotenciapornotenerfuerzasparaconseguirlo;suresignacióncuandocomprendióquenopodíahacernadamás,queeratiempodemorir.«¡Lucha!,¡yallego!»,gritabaKilian.Losintió.Undébilhilodeviday,deunsegundoaotro,nada.Había
muerto.EljovencorellianosesentósobrelagrupadelaúltimaflabentaconlaquehabíaintentadollegarhastaellugardondehabíadesaparecidoBizarro,alejándosedelazona,conlacaradesencajada.Cerrabalanochecuandopisódenuevolascallesdelbarrio
bajodeDagSeher.LehabíantraídodoscomerciantesloormitiensesenundeslizadorurbanoclaseSeraph,queveníanacerrarunacuerdoenlaciudadminera.AmboshabíansidoespectadoresdeladesdichadaaventuradeKilianenelistmodeGrunienberg.Comprensivosconladolorosapérdidadeljovencorelliano,seapiadaronofreciéndolellevarloensudeslizador.Cualquieradelosotrosloomestpresenteslohubierahecho.Losdosloormitiensesloanimaronapresentarunadenunciaenlacapital,mejorqueenlaciudadminera.LaleyesdeLoomeprotegíanespecialmentealosanimalesenestadosalvaje.
505
Además,ladesbandadadelamanadatambiénhabíageneradoperjuiciosenlacaravanademercaderes.Seperdieronbienesyalgunosvehículosresultarondañados.Losdamnificadosdenunciaríanloshechos,peroaKiliannoleinteresabaparticiparporquenoqueríaentrometerseconloshermanoscaídos,almenosnolegalmente,contaldeocultarsurelaciónconLaGranja.Esquivólainsistenciadelosloormitienses,muycomprometidosconlacolaboraciónciudadana,argumentandoqueélnodeberíadehaberseinternadoenlamanada,yquelapérdidadeltronadorcracioeraculpasuya,loquenoparecióconvencerlos.Sielrestodelostestigostuvieranlamismaéticacívicaquelosdoshombresdenegociosquehabíaconocido,yporloquehabíaaprendidodelaculturaloomestseguramenteseríaasí,probablementeseacabaríamencionandosunombre,comovíctimaprincipaldelsuceso.Sedespidiódelosloormitienses,agradeciendodenuevoque
letrajeran.Alzólavistaobservandolosinmensosmacizosmineroshoradadosporlaactividadindustrialyreconvertidosen«edificios»civiles,conectadosunosconotrosatravésdepasarelas.Kilianseadentróentrelamuchedumbredelosbarriosbajos,aniveldesuperficie,enmediodecartelesluminosos,tenderoslocalesytodotipodehombresybestias.Distrajolamiradaenunestablodetronadorescracios.AntesdemarchartendríaquecomprarunabuenamonturaquelellevaradevueltaaLaGranja.Observóalasbestias.Nosehabíaimaginadoquehubierapodidodesarrollartantoafectoporunsimpleanimal.Echabademenossucompañía,sulealtad,sucarácteryunmontóndepequeñosdetallesalosqueanteriormentenohabíadadoimportancia.ElMaestroDalmaleshabíadesaconsejado
506
encariñarseconlostronadores,aúnsabedordequepedíaalgodifícil.KiliannotabacomosuapegoaBizarrodistorsionabasujuicio:deseabaenfrentarsealoshermanoscaídos,movidoporunsentidodejusticia,peroasuvezsindejarsellevarporelresentimiento.Erainevitableformarseunjuiciodevalor;loquehabíanhechoesosinsensatosnodeberíadequedarimpune.SabíaquesiseguiabaporsusdeseosacabaríaporutilizarlaFuerzaparasatisfacersussentimientos.¡Cuandifícilerahacerlocorrecto!¿Cualpodríaserelmodoadecuadodeproceder?Podríacolaborarconlajusticialocal,denunciandoloshechosjuntoconelrestodevíctimas;pensandoenlosflabentos,animalesquenopodíandefendersemásqueporlafuerza;relatandoloshechostalycomosucedieron;dejandoqueactuaralajusticia.Sinembargo,eramáscomplicado.Teníaquereprimirseparaevitarquelabandarecordaralosaltercadosdelaanteriorvez.YadeaquellaBronxhubierapreferidonotenernadaqueverconloshermanoscaídos.AunquedudabaqueunospobresdesgraciadoscomolosmoterosconocieranlaFuerzaolaOrdenJedi,nielpropósitorealdeLaGranja,cuantosmenosconocieransuexistenciamejor.Otradisputallamaríamuchosuatención.Lasbandassolíanservengativas,requisitoimprescindibleparamantenerunareputacióndepeligrosos.Mejorolvidarelasunto.Alquilóunahabitaciónenelmismomacizoquelaotravez.
Eralaregiónqueconocíayseríauna«basedeoperaciones»decente.Estababiencomunicadayofrecíalosmínimosserviciosqueprecisaba.Enlamismatorreenlaquesehospedabahabíaunasaladeterminalesdonderepasarlosboletinesdeanuncianteslocales.SiYorasDeemseencontraba
507
enlaciudadhabríaactualizadosuperfil,publicitándoseenlaslistasdecomerciantesexteriores.Encontrósureseña,peropermanecíasinmodificardesdehacíaunaño,algoextrañoparaquiensesuponequedebíaestarallíenestosmomentos.Eraposiblequeestuvieraencalidaddecontrabandista,encuyocasoloquemenosleinteresabaerahacersenotar.Noconocíalaciudadlosuficientecomoparafrecuentarlostuguriosdondeelgranpudieravendermercancíasfueradelcontroladuanero,ysiempezabaahacerpreguntaslevantaríasospechas.AquellonoeraelsectorAzuldeCorona,dondesísabíadesenvolverse.Ahorabien,noveíaalgrancontratandovehículosdetransporte–reduccióninnecesariadebeneficios–cuandoteníauncargueroligeropropio.Untipoastutocomoélseguroqueteníacompartimentossecretosdondeescondersusventajosasmercancías,yenunplanetacomoLoome,noacostumbradoalosembaucadorescomoYorasDeem,notendríancontrolesmuyrigurosos.Porotraparte,enunaciudadcomoDagSehernodebíandehabermuchoslugaresdondeatracaruncargueroespacial,comonofueraenlaexplanadadelaentrada.Buscandohangaresquecumplieranlosrequisitosencontrósólounaposibilidaddisponibleparaciviles;elrestoeranhangaresprivadosdelascompañíasmineraslocalesoextranjeras.Ellugarestabacercadeldistritoindustrial,enlazonadeexpansiónentrelaciudadylasminas,recientementeenlazadaconeltransportepúblicodelaciudad.Kilianusólareddetranvíasrepulsoresparaacercarsealhangar.Sinserunespaciopuertopropiamentedicho,unadelas
empresaslocaleshabíareconvertidosusinstalacionesen«hangares»comerciales.Alaantiguamontañanolequedaba
508
máscarbonitaqueextraer.Divididaentresmontículosnoquedabarastrodesurelieveoriginal.Cadaunodelosmontículosteníaensupartesuperiorunazonadeaterrizaje,conantiguascasetasdetrabajoqueservíandealojamientoparaquienesalquilabanelhangar.Lacumbrenoestabaprotegidacontralaintemperie,perounanaveespacialpodíaaguantarlascolisionesdepequeñospedruscoslanzadosporelviento.Tansólocontaba,opcionalmente,conunsistemadeanclaje.Enloquehabíasidoelcorazóndelamontaña,ahoravacío,seencontrabanlasoficinasylasantiguasinstalacionesmineras,rodeadasdealmacenesconectadosconmodernosturboelevadoreshastaloshangaressuperiores.Antesdedirigirsealasoficinassubióalapasarelamásaltadelmonteadyacente.Oteóconlosnuevosmacrobinocularesquetuvoquecomprarseconcréditosqueleprestaronloscomerciantesloormitienses–ademásdeaBizarro,tambiénhabíaperdidogranpartedesuequipo:latiendadesupervivencia,elanorak«bajo-cero»,elrifleblásterybuenapartedelmaterialbásico,incluidocasitodoelefectivo–.Repartidasentrelastrescumbresconstruidasporlacompañíahabíandosnaves,dejandounodeloshangaresvacíos.DistinguiólanavedeYorasDeemdeinmediato–laotraeraunacargueroquenoconocía–,porsulíneapococuidada:unóvaloconlosmotoresenlapartetraserayunaestrechaalapegadaporlaizquierdahastaadelantarseenunagrancarlinga.«Bien,aúnnosehamarchado»,pensó.Enlasobriaoficinadelacompañíaleatendióunloomestque
parecíauntantoaburrido,concaradepocosamigos,unhombrebarbudoypobrementevestidoquedebíadepasarlargashorassentadotraselmostrador.Kiliansehizopasarporunjoven
509
criadordetronadoresquequeríavendersusejemplaresenMalastare.Notóunamiradadeextrañezaenelrecepcionista,alverquenoeraunloomest.Sinembargo,lostronadorescraciosnosóloloscriabanloslomest.Eraunaespeciebastanteextendidaenlagalaxiay,dehecho,habíansidoimportadosaLoomealpocodeentrarenlaRepública.Preguntóporloscomerciantesindependientesquepudieranhaberenesosmomentos.ElempleadomencionóentoncesaRagialAlabak,propietariodelcargueromoncalamarielOrodeAlabak,yaYorasDeem,delAugurio,uncarguerodelacorporaciónSoroSuub.Solicitósusdatosdecontacto,mencionandoqueyahabíatratadoanteriormenteconYorasDeemyquelehabíaresultadoprovechoso.Denuevoelempleadopusocaradeextrañeza.Sutapaderapodíanoestarteniendoelresultadoqueesperaba.Elloomestlecomentóqueelgranyateníauncontratoactualyquenopodríaatenderle,peroquesinembargoRagialAlabakacababadehacerunaentregayprobablementesemarcharíaenbreve.Respondióquenopensabaenviaruncargamentodeinmediato,yquepreferíaesperar,sinnecesidaddemolestaraltalAlabak.OfreciósusseñasyelnombredeClarenLuckewood,elmismoquelehabíadichoaYorasDeemcuandoletrajoaLoome.Elempleadolasanotóysedespidió,deseandoqueabandonararápidamentelasoficinas.Algoibamal.Puedequeélnosupierainterpretarcorrectamenteunpersonaje,perosíadivinabaqueaqueltiposospechabadesuhistoriaypretendíaaprovecharesainformación.Nosefuemuylejos.Unavezfueraseretiróalapartetraseradelaoficina,escondiéndosetrasunosconductosdeenergía.Agudizósussentidos,enespecialeloído,aislandotodosonidoquenoprovinieradelarecepción.Eracomosiestuvieradentro.El
510
hombreestabahablandoatravésdesucomunicadorconotrointerlocutor.Lerevelabaelencuentroquehabíantenido,respondiendoalaspreguntasquelehacíanalotroladodelalínea,incluyendounacompletadescripciónfísicadeél.¿Porquétantasmolestias?Estabaclaro,esosí,queteníaqueverconhaberseinteresadoporYorasDeem.¿Quétendríadeespecialelgran?Fueraloquefuera,debíaexplotarlo.Elrecepcionistaestabadandolasseñasdedondesehospedaba.Sindudarecibiríaunavisita,porloqueseapresuróavolvery
alquilarunasegundahabitacióncercanaalasuya,ofreciendounapequeñasumadecréditosalpropietarioparaquesipreguntabanporél,únicamentedieraelnúmerodelaprimera.Dejoúnicamentelamochilaconalgunosbienes,ysellevóelrestoalaotrahabitación.Luegoapagólaslucesyaguardóensilencio,concentrándoseentodoslosruidosqueprovinierandelpasillo.Treshorasmástardedoshombresllamabanalinterfonodelahabitaciónseñuelo.Norecibiendorespuestaentraron,aparentementesinforzarlapuerta,porloquecogiólaelectrovaraporsielpropietariolehabíatraicionado.Porlosruidospococautelososdebíandeestarregistrandolaestancia.Alnohaberlesdejadonadadeutilidad,semarcharon.Nolehabíatraicionado,peroelpropietariodebiódepensarquepodíaganarseunoscréditosextrafacilitandolatarjeta-llave.Intentócaptarlospensamientossuperficialesdelosvisitantes,obteniendounavagaimagen,memorizandolassensacionesquerecibíacomoquienmemorizaeltimbredeunavozpararecordarlamástarde.Salióalpasilloconlacapuchapuestaylossiguiódiscretamente.Erandosloomestmiembrosdeloshermanoscaídos.Otravez
511
ellos.NoeradeextrañarteniendoencuentaqueestabanmezcladosentodoslosasuntosturbiosdeDagSeher.Unodeellosleresultabafamiliar.Lossiguióhastalacalle,dondelosesperabaotroamigoquevigilabalosaceleradoresconlosquehabíanvenido.Hablarondevolver«alclub».SemontaronenlosaceleradoresyrápidamenteascendieronalcielodeDagSeher.Conuntechodevuelodecientosdekilómetrospodíanvolarporencimadelascumbresdeloshoradadosmontes,yélnoteníaningúnvehículoaéreo.Locualnoqueríadecirquenopudieraaveriguardondeestabaelclubdelabanda.Elpropietariodelashabitacionesnotuvoreparoseninformarledeladireccióndelclub«social»deloshermanoscaídos,acambiodeotropequeñosuplemento,advirtiéndolegratuitamentedenopresentarse.Kilianvolvióantesalahabitaciónregistrada.Cerrólapuerta,
sesentóenelsueloconalgunosdelosobjetosquelosvisitantesecharonporelsuelo.Nosehabíanllevadonada,perohabíanvaciadolamochilaconlacantimplora,lasraciones,elmedpacylasbengalas.Eligiólapropiamochilaycerrólosojos.Centrándoseenelobjetopudoverensumentelosrostrosqueanteshabíavislumbrado,registrandosucontenido.Denuevounodelosdosleparecióconocerlodelpasado.Secentróensuspropiosrecuerdos,buscandolarespuestaenalgúnrecónditolugardesumente.PrimeropensóenlosmoterosdelistmodeGrunienberg,losresponsablesdelamuertedeBizarro.Lalógicaledecíaquenopodíanserellos.Aquellosvolabanenmoto-jets,yestossehabíanmarchadoenaceleradoresdecarrera;yunmoteroerafielasuvehículo.Vaciólamentedeconjeturas,deopiniones,hastaqueporfinapareciólaescenadondelohabíavisto.Eraelmoteroquehabíaescapadodelasaltoeneltranvía.
512
GorkahabíaacabadoconsusrivalesabasedecaerencimadeellosygolpearlesbrutalmentemientrasqueBronxdisparabaalossuyos.Eldelgaduchoyconelpelocanohuyó.Entoncesinterrumpieronotrasimágenes,unavisióndeunaintensidadtalquetodasuconcienciasecentroenella,sinpoderescaparnievitarlo,olvidándosedelodemás.Esuncuartooscuro,malventilado,sinningunaluzdel
exterior.Tansólounadébililuminaciónartificialindirecta,defocosocultosenlapartesuperiordelasparedes,enaberturaslongitudinalesdeextremoaextremo.Pequeñosindicadoresluminososenlospanelesyenlaúnicapuertadeaccesomeayudanadelimitarlasdimensionesdelaestancia;unahabitacióndeunosdosmetroscuadradossinmásmobiliarioquelamesahidráulicadeoperacionesenlaqueestoymaniatadodemuñecasytobillosporunasabrazaderasmetálicasreforzadasconunaligaduraenergética.Intentodisiparlaenergíadelasabrazadorassinéxito.Ungeneradorsuministracontinuamenteunacorrienteelectromagnéticaqueimpideladispersióndelaligadura;unaceldaderetencióndiseñadaparaalguiencomoyo.Elpanelcercanoalapuertaindicamiestadodesalud:pulsacionesporminuto,actividadcerebral,sudoración,riesgodedesmayoyotrascosas.Sialgunodelosparámetrospermaneceestableduranteuntiempodeterminado,lamesameadministrarápequeñasdescargaseléctricas,dolorosas,quememantendrándespierto,agotadoysinvitalidad.Lomismoocurreencuantousolatelequinesisparazafarmedelasataduras:lossensores
513
detectanlasvibracionesymeaplicanlasmismasdescargas,redobladas,querompenmiconcentración,dejándomeexhaustoyabatido.LaFuerzaesloúnicoquememantieneconscienteyconvida,
enunaluchaincesanteporsanarmicuerpo,dominareldoloryrecuperarmedelasheridas.Todocuerpotienesuslímites,yelmíoseencontraráprontoalbordedelcolapso.Esdifícilmantenerselúcidoenestascondiciones.Elprogramaderetencióndelpanelseocupadeevitarlo,conlosescrúpulospropiosdeunsoftware:prolongalaagonía,sintolerardesvanecimientos,durantelashorasquehagafalta.Encuantomesientodesfallecer,todaslaslucesseencienden,yunruidoespantosomedespiertaotravez.Todomientrenamiento,todamiexperiencia,nosirvenmásqueparapequeñoséxitosdecortaduración.¿Sabráalguienquehedesaparecido?¿Estaránbuscándome?¿Sospecharánquienesmicaptor?Preguntasquemasmerecelapenanohacerse.Oigopasosenelpasillo.Alguienviene.Dentrodenadalapuertaseabriráyvolveránatorturarme.¿Quiénseráestavez?Daigual.Nopiensorevelarnada.Esinútil.Mideterminaciónessuperiorasupaciencia.Nosacarannadademí,comonoseamivida.
514
ElclubdeloshermanoscaídosseencontrabaenelnivelsuperiordeunpromontoriodeDagSeherresultadodeladivisióndeunmonteencincoprominentesmasasdetierrayroca,enlazonamáscontaminadadelplaneta,enlasfábricascercanasalasminasdecarbonita.Unapermanentenubetóxicaflotabaenelcielo,obstaculizandolosrayosdelsol.Enormeschimeneasescupíanregularesllamaradasdefuegouoscurascolumnasdehumoqueascendíanareunirsearriba.Losnivelesinferioreseranlaresidenciadepobresquenoteníanotrolugardondevivir,laclasemediabajadelaciudad.Posiblementemuchosdeloshermanoscaídosteníansuresidenciaallí.Elajetreoeracasicontinuo,conlasidasyvenidasdelosmoterosconsusaceleradoresymoto-jets.Kilianllevabaunashorasobservandolaactividaddellugar
desdeunarocadeunodelospromontorioshermanos,sinpensarenbuscarelsignificadoalainquietantevisiónquehabíatenido.Ahoradebíaocuparsedeesto.Estabaunpocomáselevadoqueelmacizodelclub,enunpromontoriopicudoy,porlotanto,inserviblecomoáreadeaterrizaje,utilizadocomo«torre»residencial.Laaplanadacumbredelclubservíadeestacionamientoparalosaceleradores,quepodíandescenderalclubatravésdeunasescalerasodeunturbo-ascensor.Laplataformaadmitía,porsuextensión,hastalallegadadeunapequeñalanzadera.Era,obviamente,unamasqueaceptablerutadehuidaencasodetenerqueirporlibre.Paralosquepreferíanunamoto-jetcomovehículonolesquedabaotraqueaparcarlaaniveldecalle,enfrentedeunlocaldemasbajorangodondelosnovatos,losmarginadosylosmásdébilesdelabandapasabansutiempo,posiblementevisitadosdevezencuandoporun
515
moterodemayor«prestigio»queveníaahacerlesalgúnencargoosimplementeapasarelrato.Ellocalinferiorpodríaestarconectadoconelclubsuperiormedianteunturbo-ascensordirecto.Tambiénhabríanotrasrutasdeescape.Puedequeenelinteriorhubieranpasillos,pasarelasdeconexión,pasadizosylugaresdondeesconderse.Todoesoloignoraba.Unvehículovoladoriniciólamaniobradeaproximaciónala
plataforma.Deunaúnicacápsula,conasientosparapilotoypasajeroyunmotoriónicominituarizado,máspropiodecazasespacialesperoadaptadoparavueloatmosférico.«Unmodelodecochedelasnubes,probablementedeBespin»,pensóKilian.Unavezaterrizado,delvehículosalierondosmujeres:unarubiaesbelta,sofisticadamentevestidaydepielazulgrisácea–noreconociólaraza–,acompañadaporunahumana,unpocobaja,dedestacadospechosyarmadahastalosdientes.Nodisimulabasubiendotadoequipo:dosblásterspesadoscolgadosenlacintura–aamboslados–,unvibrofiloenlapartetrasera,yunabandolerarepletadebolsillosdondequizásescondieragranadas.Sumorenopelolorecogíaconunagomapartiendodedostrenzasderaíz,enunacoletaligeramenteonduladaconalgunosmechonessueltos;sospechabaquepodíaocultaralgodepequeñasdimensiones,quizásalgúndiminutoobjetopunzanteounaganzúapequeña.Pudoestudiarlasdelejosconlosmacrobinoculares.Alpocosalieronarecibirlescuatromiembrosdelabandamotera,entreellosydestacandosobrelosdemáselgordomelenudodebarbitagrisquesesuponíaquedebíadeestarenprisióntraselincidentedeltranvía.Lacosaseponíainteresante.Tambiénseencontrabaeldelgadoycanosoloomestsupervivientedelapelea.Elgordoabriólosbrazosenseñalde
516
recibimiento,conunasonrisaenelrostro,gestoquefuecorrespondidoporlarubiamujer,lasmasaltadelospresentes,conunaleveinclinacióndecabeza.Suairosafiguranocuadrabaenaquelescenario,muyporencimadelasburdasmanerasdesushomólogos.Ambossedirigieronhaciaelturboascensor,seguidosporlaguardaespaldasycerrandolacomitivalostresmoterosrestantesqueaprovecharonparaverlostraserosdeambas.Lamorenavolvióunpocolacabezayelcuerpo,mirándolosdereojo,gestosuficienteparaexigirlesunmínimodedecorohaciasuseñora,porloquecentraronsuatencióneneldeella,sinqueparecieraimportarlemucho.Antesdevolverlacabezaalfrente,laguardaespaldasojeóensudirección.Atravésdelosmacrobinocularespudodistinguirsusaguileñosojosamarillosypupilanegra,unainquietanteycautivadoramirada.«¡Imposible!¡Mehavisto!»,seasombró.Sedeslizóhacia
atrássobreelplanopedruscoenelqueseencontrabaestirado,hastapoderescondersedetrásdeunasrocas,erguirse,ycorrerhastalaentradaaltúneldemantenimientoporelquehabíavenido.Recorrióloslaberínticospasadizosqueañosanteshabíansidogaleríasdeextraccióndecarbonita,siempreendescenso,siguiendovariasindicacionesluminosasaúnoperativas,másunaspocasseñalesimprovisadashechasalaidaporél.Noutilizóloscorredoresylasvíasdeaccesoprincipales–evitandoservistoportestigosquepudieranmencionarle–hastaalcanzarelnivelinferior,momentoenelquenolequedómásremedioqueaccederaunaantiguaáreadedistribucióndemineralaprovechadacomozonadepasoyzococomercial,repletodegente.Subiólacapuchadelaparkaquecompróparareemplazarelanorak«bajo-cero»,mezclándoseentrela
517
muchedumbredemineros,mercaderes,prospectoresygentecorriente,vigilandolaentradaalagaleríalongitudinalqueconducíaalexteriordelresquebrajadomonte,enunasalidaopuestaalpromontoriodondeseubicabaelclubdeloshermanoscaídos.Estaballegandoalagaleríacuandodescubrióvariosmoterosentrarenelzoco,tomandoposicionesenpuntosestratégicos,preguntandoyavisandoaloscontactosycolaboradoresqueteníanenlazona.¿Loreconocerían?Debíandeestaradvertidosporaquellamujeryciertamenteestabaendesventaja.Comocorellianoeramásaltoquelamayorpartedelosloomest,yenestazonanohabíamuchoextranjero.Girósobresuspasosbuscandoalternativas:lasalidanorteyaestabaocupadaporotrosmoterosylasuresteaúnpermanecíavacía;quizásalgúnsimpatizanteyaestabaalertado.Decidióqueeramejorretornaraunodelostúnelesdemantenimiento,mientrassólosededicaranasituarseenlosmejorespuestosyvigilar.¡Malditasea!Sesuponíaquesólodebíahaceruntrabajopreliminardeobservación,sinmeterseenproblemas,antesdetomarunadecisióndefinitiva.Ahoranoquedabaotraqueesconderseyesperaraqueseolvidarandel«misteriosoespía».YaveríasiabandonaríalaciudadosequedaríaunosdíasmásparaaveriguareldestinodeYorasDeem.Caminóencorvado,disimulandosuestaturaenmediodelbullicio,pacientemente,todolorápidoquepodíapermitirsesinlevantarsospechas,valiéndosedelospuestoscallejerosydelagenteparaocultarse,hastaalcanzar,detrásdeuntenderetedecomidarápida,unamontonamientodecajasdediversostamañoscercadeltúnel.Fueentoncescuandosintióunpinchazoenlabasedelcuello,llevándoseinstintivamentelamanoallí,ynotandoqueunaespeciedeagujahabíapenetradocasiporcompleto,dejando
518
únicamentefueralacoladelproyectil.Notópérdidadesensibilidadenlazona,extendiéndoserápidamenteporsucolumnavertebral,enambasdirecciones.Suorganismocombatiórápidamentelasustanciatóxica.Laespaldaseleponíarígida,ylacabezacomenzóadarlevueltas,peromanteníalaconsciencia.LaFuerzaguiabalasdefensasnaturalesdesucuerpo,dispuestasacombatirlaamenaza.Seagachó,hincandolarodillaparanoperderelequilibro,concentrándoseendespejarlamenteyeliminarelpeligro.Necesitabaunminutopararecuperarse.Nolotuvo.–¡Notable!–aprecióunavozfemenina,antesdesentirunduro
golpeenlasien.Cobrólaconscienciasinsabercuantotiempohabíaestadosin
ella,aloírunavozmencionarelfalsonombredeClarenLuckewood,entreotrasqueseguíanhaciéndosepreguntas.Decidiópermanecerconlosojoscerrados,manteniéndoseinerte,hastaaveriguarmásinformaciónyrecuperarsedeltodo.–Sí,sí,loreconozco–admitióYorasDeem–,hacrecidodesde
quelodejéenLoormist.«Maldición»,pensóKilian,reconociendoalgranquelehabía
traídodesdeMalastare.–¿Fuetupasajero?–preguntóunavozgrave.–Sí,sí,mipasajero.Peronadamás,¿eh?–aclarabaelgran–.
Noesperabavolveraverloenmividaporqueapenasmeayudó
519
enelviaje.Holgazaneótodoelratocuandohabíamosquedadoenquepagaríauncostereducidosisepagabapartedelviajetrabajandocomomozo.Soyungrancomprensibleconlosproblemaseconómicosdecadacual,seaprovechódemigenerosidad,y…–¿Ydeesocuantohace?–interrumpióelmismoindividuo.–Pues…comocosadetresaños.Meacuerdomuybienporque
fuenuestraprimerarelacióncomercial.MepedisteisunpedidocontresdelosnuevosmotoresdeIkas-Ando,ytuvequetraerlosdesdeMalastare,unbuenlugardondehaycarrerasdetodotipo.Seguroqueganaríaisunascuantas…–Esofuehacedosaños–comentóotravoz.–No,no,tresaños,lorecuerdobien–protestóeducadamente.–Dos–dijotajante–.ElmotorM80Rsalióhacedosañosdelas
fábricasdeIkas-Ando.–¡¿Deverás?!–exclamóYorasDeem–.Hubierajuradoquefue
hacetresaños.Entoncesmeconfundíconlaprimeravezqueoshiceunaoferta,yoyahabíaoídohablardelaexcelentereputacióndeloshermanoscaídos,quecreoqueeranparaunosreguladoresde…–¡Basta!–cortóeldelavozgrave–.¿Seguroquenolohas
vueltoaver?Elgrannegóconlacabeza,consustressobresalientesojos
parpadeandonerviosamente.–Entoncesnosabesquehacealgomásdeunañotuvimosuna
peleaconél,yconunosamigossuyos,enelquecasipierdolavida.
520
–¡Oh!¡Quémalvado!–exclamóelgran–.Nosabíanadadeeso.Yo…yo…loprometo.Sillegoasaberqueeravuestroenemigonuncalohubieraaceptadoenlanave.Creedme.–Esteestádespierto–dijounavozdemujer,pisandolamano
deKilian,quienreaccionóapartándoladeprisa.Kilianselevantó,observandoasualrededor.Debíaguardarla
calmaotodopodríaacabarmuymal.Estoeramuchomáspeligrosoquetodoloquehabíavividoanteriormente,incluidoelpropiocombateconlosmoteros.Allíalmenosestabajuntoasusamigos;aquíenunaposiciónclaramentedesfavorable.Nosaldríadeestapeleando,teníaqueusarsuinteligenciaycombinarlaconlapocadiplomaciaquelehabíaenseñadoCosharTeelk,masunpocodeayudadelaFuerza.Eraelmomentodeponerenprácticatodassushabilidades.Leparecióextrañolaoportunaenterezaconlaquealcanzóestadeterminación.Estabaenunasalagrandeypocolujosa,conalgunospobres
intentosdedarleuntoquededistinción.Loscoloresquepredominabaneranrojos,marronesynegrosUnabarradominabaunadelasparedeslateralestraslacualdosjóvenescamarerasatendíanlaspeticionesdelospresentes.Tresmoterosestabansentadosallí.Elcentrodelasalalodominabaunescenariocirculardondeunaatractivabailarinaligeraderopapracticabasunúmeroestrella,observadaúnicamenteporunpardemiembrosdelclubsentadosenunadelasnumerosasmesasredondasquerodeabanelescenario.Ensumesaestabanlaspocaspertenenciasquehabíallevadoensufallidamisióndeexploración:laelectrovara–queunodeellosagarrabaconlamano–,losmacrobinoculares,lacartucherayunospocos
521
créditos.Elrestodelasmesasestabanvacías,exceptolamáscercanaalapuertadesalida,enlaparedopuestaalabarra,dondeotropardemoterosjugabanunapartidadedejarik,moviendoporturnosloshologramastridimensionalesdeltablero.Finalmente,enunadelasesquinasconbuenasvistasalescenariocentralsealzabaunaplataformadenomásdeunmetro,conescalonesdeacceso,dondeseencontraban.Elgordomelenudodebarbagrisestabasentadoenunconfortablesofádemedialuna,pegadoalapared,deunostresmetros.Enlaotrapuntahabíaotromotero,silenciosoymusculoso,congafasoscurasyunblástercolgadoenunafundasobaquera,conropajesoscurosdebuenacalidad.Asuizquierda,yametroymediodedistancia,estabasentadalamujerrubiadepielazulada,conunvestidodecoloríndigoajuego,cruzandosuslargaspiernas.Aunladoyadelantadatansólounpasosuguardaespaldas,queretirabaelpieconelquelohabíapisado.Depiéenfrentedelamesitadevidrioqueloseparabadelgordomotero,elgran,YorasDeem.Detrásdeestos,tambiéndepiéyapoyadosenlasbarandillasdosmoterosmás,unodeelloseldelgaduchocanoso.TraslevantarsediodospasoshastasituarsealladodeYorasDeem,quienretrocedióunosinsabermuybienquéhacer.Supieldecolorpardoteníaalgunasmanchasnegrasenbrazos,cuelloyrostro.Parecíahabersidogolpeadonohacemuchosdías.–Nomecreoalgran–dijoelgordodelamelena,dirigiéndose
aKilian,haciendoungestoconlamanoalaludidoparaquenoprotestara–.Nosestabasespiando.Denoserporlaeficientecompañeradenuestrainvitadapuedequehubierasconseguidotupropósito.
522
«Compañerayguardaespaldas,peronosubordinada»,dedujoelcorelliano.Unaideaasomóporsumente.–Soysusocio–afirmó.–¡¿Qué?!–estallóelpasmadogran–¡No!Debíahablarcomosisupieraquieneseran.Noconocíasus
nombres,perosidebíahacersepasarporelsociodeYoras,nopodíandescubrirquenoteníaniideadecómoreferirseaellos.–Déjaloya,Yoras–leconfesóconnaturalidad,mirandoal
granfijamente–Somosamigos,¿verdad?Jugabaconlanaturalpredisposicióndesurazadeconsiderar
amigosaaquellosconlosquehabíantratado,aunquefuerapocotiempo,algoquehabíacomprendidomuybientrasconvivirenLaGranjaconGlisma,quienloconsiderabasufamilia.EraarriesgadoporquehacíatresañosdelviajehiperespacialconYorasDeem.Sinembargoeraciertoqueelemocionalgranlotratócomounamigo,unamigodelqueaprovecharse,peroamigo.Eso,yunpocodesugestiónsutilmenteempleadapodíadarresultado.–Sí,claro,amigos–confirmóunpococonfuso.–Yoras,Yoras,Yoras–dijoeldelgaduchopordetrás–.No
dicesniunasolacosaqueseamedianamentecierta.–Whiteluck,silencio–ordenóelmelenudo.Anotómentalmenteelnombredelcanomotero.«¡Saldeahí,Kilian!»,oyódébilmenteelcorellianoensu
cabeza,sorprendiéndosedelpensamiento.Nosupoadivinarcómolevinoesaideaalamente.Peroestabatranquilo,teníaalaFuerzadesulado.Noseacobardaríafácilmente.
523
–Tansóloqueríadefenderme–aclaróantesdequeelgranpudieraresponderalaacusación–.Yyoqueríasaberquéhabíaishechoconél.Poresoobservabavuestrasede,nadamás.RevelarsecomoelsociodeYorasDeem,quienporlasvisibles
magulladurashabíasidoapaleado,yporsuevidentenerviosismoteníaalgúntipodedeudaconelclub,noera,evidentemente,nadahalagüeño.DesviarlaatencióndeLaGranja,porcontra,eraloprioritario.¿Porquéteníaquehaberseentrometido?Podríahaberhuidodespuésdequeasaltaransuhabitación,nohaberbuscadoaYorasDeem,ydejarloasusuerte.Ahorateníaquehilvanarunahistoriacreíble.–Ya,socio…–reflexionóelgordonodeltodoconvencido.–Desdeeldíaquenosconocimos,eneseviajeespacialqueles
hacontado–prosiguióKiliannoqueriendoperderlainiciativayapoyandounamanoenelhombrodelgran–.Esoescierto,nosconocimosallí.UncarguerodeclaseNellanosepilotamuybienconunúnicopiloto,ymeofrecívoluntario.BuscabatrabajoyLoomeesunbuenlugarparahacernegocios.Siguennecesitandomaterialabuenprecio,yenlacapitalsondemasiadotontoscomoparareconocerunbuentrato…paranosotros.Whiteluckysucompañeroserierondelaocurrencia.–Entoncescomosociotambiéneresresponsabledeloperdido
yledebesaLiul-Shi11.500créditos.Quienhablófueelloomestmusculosodegafasoscuras,que
hastaelmomentohabíaguardadosilencio.Hacíareferenciaalasilenciosamujerdepielgris-azulada.–¿Pérdidadelcargamento?Teníaentendido…–preguntó
524
Kilianqueriendoganartiempo,lacifraeraconsiderableynoteníatanto,nireuniendosusahorros–.Teníaentendidoquesehabíaentregadotodo–miróinquisitivamenteasu«socio»,comosiestuvierareprochándoselo.–Faltaunatercerapartedelrixil–señalóelgordomelenudo–,
alparecerarruinadaporunescapedelíquidohidráulico.–Fueunaccidente,Volka,locompensaré,logrésalvarla
mayorparte–seexcusóYoras.–¡Esoyalohasdichoantes!–gritóWhiteluck,golpeandoal
granenlabasedelcuello,quiencasicayóderodillas.–¡Yatedijequehabíaquearreglarelretroalimentadordel
refrigerador,Yoras!–gritóasuvezKilian,esperandoqueenunanaveespacialfuncionaracomoenunacelerador–.Ahoratendremosqueabonaruninterésdel25%yperderemoselaño.Apoyósumanoenlabasedelcuello,apretandounpocopara
queelgrangimiera,peroenrealidadhizofluirlaFuerzaenYorasparaevitarquesedesmayara.Elgransesintióaliviadoy,apesardeldesorbitadoporcentajeescuchado,parecíadecididoaconfiarsudestinoalahabilidaddelcorelliano.–¿Del25%?–preguntóVolka–.Teníaentendidoqueseríael
15%.–Esnuestroporcentajedecompensaciónencasodepérdida,
deterioroorobodelamercancía,loquehace14.375créditos,redondeandolodejamosenquince,porlasmolestiasextras–tentóKilian–.SindudaYorasnohatenidoencuentael«plus»porclientedestacado.Elgranasentíaconlacabeza,aceptandolagenerosaofertasi
conellosalvabalavida.
525
–Meparecemásquesuficiente–intervinoelhombredelasgafasoscuras–,siLiul-Shiestáconforme.–Sielpagoesenelactomedoyporsatisfecha–accedióla
rubiadepielazul.–Notenemoseldineroaquí,miseñora–explicóelcorelliano–.
NisiquieraenelAugurio.DebemosiraMalastare.Noviajamoscontantoefectivo.Podemosdarle…–presionólosdedosligeramenteenelcuellodeYoras.–¡Cuatromil!–respondiórápido.–Cuatromilahora,elcargamento,yoncemilanuestravuelta
–finalizóKilian,preparandolasrespuestaslógicasquevendríanacontinuación.Asupesar,estabaaprovechandolashabilidadesnegociadoras
desutíoGarek,aprendidasporobservacióndirectamientrasestuvobajosututela,mezclándolasenunaextrañacombinaciónconlacautelosaoratoriadeCosharyunapizcadeladeterminacióndeBronx.Desdeluego,lanecesidadobrabamilagros.–Nopensaráquesomostanestúpidoscomoparadejarlos
marcharpormenosdelatercerapartedeloacordado–anotóVolka.–Porsupuestoqueno,poresoibaasugerirlesqueYorasles
hicieracompañíahastamivuelta.–Pero,pero…–murmuróelgran,quienseveíaabandonado.–Selargarádejandoasusocioasusuerte–murmuró
Whiteluckdetrássuyo.–Podéisconfiarenquevolveré–aseveróKilian,centrándose
526
enVolka.–Confíoenquevolverá–repitióelgordomelenudo,apesarde
ladiscrepanciadeWhiteluck,elcanosomoteroquecreíatenerlocalado.Elcorpulentoloomestsequitólasgafasoscuras,descubriendo
unosojosdeintensocolorverde,sorprendidoporlafirmeseguridadconlaqueVolkahabíarespondido.Kilianseveíavictorioso.Aunquealgunosnolocreyeran,teníapensadoregresar.TansólodebíavolveraLaGranjaporelcaminomásdiscretoposible,recogersusahorrosypedirprestadolorestanteaBronx,quienseguroquepodríaproporcionarlelasuma,obtenidadesusañoscomosoldadodefortuna.Sólodebíaconvencerlosdequelapalabradadaseríarespetada.«¡Saldeaquí,insensato!»,volvióaescucharKilianensumente,
estavezunpocomásfuerte.Nosentíaquefueraunaideapropia,surgidadeél,aunquesíhabíaalgofamiliar.¿Peroquéestabapasando?UnasreprobatoriaspalabrasprocedierondeLiul-Shi,
centrándoloenelpresente.–Noesdemiagrado–posandolacopacongrácilsolturaenla
mesitadecristal–.Ennuestrooficio,esinnoblerecurriraesavilmanipulación.Suspalabrasextrañaronalospresentesdediferentesmaneras,
bienporlafaltadehonradezdel«oficio»,bienporquecualquierartimañavalíaenestaslideso,comoeraelcasodeKilian,porquelaesbeltamujereraconscientedeloquehabíaocurrido.Elcorelliano,sinnotarunaespecialsensibilidadenLiul-Shi,sípercibióunanotablefortalezapsíquica.Sumejorarteseveía
527
neutralizadoporaquellaextrañamujer,quiennodudaríaenrecurrirasucompañerasilorepetíaconella.–Inténtelodenuevo,silodesea–loinvitóparaesclarecerel
asunto,sinasomodearrogancia.–Ustednosevaamarchardelplaneta–aseguróelgrandullón
delosojosverdes–.Tieneunacuentapendienteconelclubporlasbajassufridas.Volkaabriólosojosreconociendoelerrorquecreíahaber
cometido,recordandoelepisodioalqueserefería.Selevantódegolpe,encarándoseconKilian.–¡Porsupuesto,jefe!Novamosaolvidaraloshermanos
caídosninuestrareputación–enfatizólasúltimaspalabras,asociandoelnombredelabandaconloscompañerosmuertosenlapasareladeltranvíaelevado.–¡Fuisteisvosotrosquienesmeatacasteis!Yonoteníanada
contrati–sedefendió.–Esoesmentira.Fueelgamorreanoquiennosprovocó,ytus
amigosquienesloayudaron.–¡Asíes!–apoyóWhiteluckaVolka.–Noconocíalgamorreanohastaesedía–mintióKilian–,ni
vuestrasdiferencias.EranextranjerosquenoconocíanDagSeher;queríanrixilgasificadoyunpardeconsejos.LesestabaconduciendohastaYorascuandoatacasteis.Sólomedefendí.Poresonomeconocíasdeantes.Cualquiernegocioseríainfructuososinolollevabamisocio.¿Quéculpatengoyodevuestrasdisputasconesegamorreano.¿Osprovocó?¿Osatacó?Nodelantemío.
528
–Antesdequelometieranenlacárcel–dijoWhiteluck–,noenlapasarela.–¿Estabayoallí?–preguntóKillian,sinperderlainiciativa,al
verqueVolkanegabaconlacabeza,dubitativo–.¿Puesquémeestáiscontando?¿Cómoibaasaberqueeraisenemigos?Porsupuesto,Kiliansabíaloocurridoporbocadelpropio
Gorka.Élnoestuvoenlaprimerapelea,habiendosidovistoporlosmoterostansóloenlaliberacióndeGorka.Estabaimprovisando,dándoleunalógicarazonableatodasuhistoria,loquenolesalvabadelodioquesentiríanVolkayWhiteluck.Paraunabandademoterosladefensapropialesimportabamásbienpoco,ylavenganzaporladerrotasufridaeraunestimulanteincentivo.Todaaquellafarsasóloconducíaaevitarserasesinadosallímismosinlaposibilidaddepresentarotrasalida,despuésdequelamisteriosaLiul-ShidesbarataraconunafraseloquehabíaconseguidoconlaFuerza.¿Porquésemanteníatancallada?¿ConocíalaFuerzaosimplementenoeraunapueblerinaconunnegociodemalamuerteenunrecónditoplaneta?Quizáseraalguienconculturasuficientecomoparasumardosydos.LaperjudicadaporelaccidentedeYorasDeemconelcargamentoderixilaceptabalaventajosapropuesta,peroreteníaaKilianenLoome.Ojalánohubierabuscadoalgran.–SeñorDarren,sugieroquedirimansurivalidaddespuésde
recuperarlomío–intervinoLiul-Shi.–Porsupuesto,madame–afirmóeljefedeloshermanos–.Lo
suyoestáasegurado.–Hayunamaneraderesolverestodemanerasatisfactoriapara
todos–nolequedabaotraaKilianquejugarsuúltimabaza–.Os
529
retoaunacarreradeaceleradores.Vuestromejorpilotocontramí.Siganoyo,mantenemoslascondicionesactuales,pueseslojusto.Siganavuestropiloto,osquedáisconelAugurio,cuyovaloresbastantesuperioraladeuda.Ganarrestauravuestrareputación.Sigoperteneciendoalosnebulonesazules,labandamásrápidadelSectorCorelliano.CompetircontraunodesusmiembrososotorgaríafamayreconocimientodesdeelNúcleohastaelAnilloExterior.Nodigamostriunfar,peronoganaréis.Aúnnohanacidonadiequepuedavenceraunnebulónazul.Conocíalasreglas,unasreglasquesibiennoeranuniversales
niteníanporquérespetarse,seaceptabanencasitodaslasbandas.¿Quédiferenciapodíahaberentrelosnebulonesyloshermanos?–Nosóloganaré,morirásenlacarrera–amenazóVolka–.He
oídohablardelosnebulonesazules.Nosoismásquecríos.NosobrevivirásaDagSeher.–¡Morirás!–repitióWhiteluckasusespaldas.–Seríaunabuenamuerte–Kilianseencogiódehombros.Elretohabíallamadolaatencióndelrestodemoteros
presentes;noparecíandispuestosanegarse.ObviamentehabíaexageradolaimportanciadelosnebulonesenlaGalaxia,peroparaaquellosaldeanosconfinadosaunrecónditoycasidesconocidoplanetadelsistemaTrevierasuficiente.Ysisenegabanpodíaprovocarlosaúnmássugiriendouncambiodelíder,sielactualnoestabadispuestoaaceptarloportemoraperder.Esonopodríaquedarsinrespuesta.–Susofertassonsumamentegenerosas–respondióDarrencon
totaltranquilidad–.Ganeopierdasacoprovecho.Entiendoque
530
sejuegamucho,aunque…¿tanpocoestimasunave,sumediodevida,quelaponeenjuegosinmás?Cualquierotrocontrabandistahubieraesperadoaquelahubiéramosexigidonosotros.Susumiso«socio»callainexplicablemente,perosusexpresionesmedicenloquenecesitosaber.Esloablesuterquedadeingenioparadesviarlaatencióndelasuntoprincipalquemepreocupa:quiénesustedyquienessonsusamigos.Debendeserrealmenteimportantescomoparaqueloarriesguetodo.Nolosé.Nosondiplomáticosnidignatarios;nocreoquepertenezcannialaRepúblicaGalácticanialaConfederacióndeSistemasIndependientes,puesloquehaganenLoomenotienemuchaimportancianiparaunbandoniparaelotro.Teníaisunsabledeluzperodemostrasteisnosabermanejarelarma,porloquetampocosoisesosjedidelosquehablanlasnoticiasdelaguerra.Laverdadesquevuestrapintaesmásdemercenarios,renegadosoforajidos,¿peroparaquéarriesgarseporesosdesgraciados?¿Quéestanimportantecómoparaprotegeratanvariopintogrupoderazasalienígenas:untwi’lek,unacereana,ungamorreano,unhumanoytú–DarrenmiróaYorasDeem–.Yestegranquenoséquérelacióntiene.AñadamostambiénunamujeroriundadeLoome,queosayudaenelúltimosegundo.Eljefedelabandaselevantófinalmente,revelandosu
estatura:unloomestinusualmentealto,fornido,sagazyalqueKilian,sinpretenderlo,habíadespertadounapeligrosacuriosidad.Habíapuestoendudatodasuhistoria,quizásnosehabíacreídonadadesdeelprincipio,ysuintentodeocultarLaGranjatansólohabíaservidoparaaumentarsuinterés.Liul-ShitambiénsehabíalevantadoalaparqueDarren,intrigadaporla
531
argumentacióndeljefedelabandaypasandopordelantedesuguardaespaldas.–Hayunamaneradeaveriguarlo–sonrióamenazadoramente.Eljefedelabandaocultabaensupuñoizquierdoalgoque
hastaelmomentonosehabíafijado,unobjetopequeñoconformadecápsula.Entreabriólamano,mostrandolabalizaseñalizadoraquenormalmenteKilianguardabaenunodelosbolsillosdelacartuchera.Alinstante,Darrenpresionóelbotónsuperior,activándola.EsoatraeríaaBronxyaGorka,comomínimo,hastaelclubdeloshermanoscaídos.–Veamossivienentusamigos–noapartabasumiradadelos
ojosdeKilian,dispuestoaleercualquieremociónquenopudieracontener.«Confíaentuentrenamiento»–reconociólavozdeMirloen
sumente–.«¡Lucha!».Instintivamenterespondióaldeseodesudifuntomentor,como
siestuvierarecibiendosusenseñanzasenLaGranja,sinpararseapensarporquéhabíaoído«hablar»aunmuerto.ConlamanoderechaagarrólamuñecaizquierdadeDarren,retorciéndoseladedolorparaquesoltaraellocalizador,ysoltándoloencuantonotólafuerteresistenciadeljefe,haciaatrás,loquelodesequilibróunossegundos.Alzólamanoizquierdahacialacabezadelaguardaespaldas,enfocándoseenelúnicoarmaqueintuyóquenoestabasujetoporunamanooenfundadoenunacartuchera:unaafiladapuntaescondidaentreelrecogidopelodelamorena.Eltiróntelequinéticoladesconcertóeltiemposuficienteparaqueelarmavolaraasumanoizquierda,mientrasKiliansaltabahaciamadameLiul-Shi.Darrenllegóacogerlo
532
delbrazoderechodemasiadotarde.Sumanopresionabalapuntadehuesoenlaprincipalvenadelbellocuellogris-azulado,dejandobienclaroloqueocurriríasialguienpretendieradañarlo.Eljefedelabandalosoltóentendiéndoloalinstante.–Assa,no–dijoLiul-Shi,adelantándosealasintencionesdesu
socia.Lamorenaguardaespaldashabíadesenfundadoambaspistolas
blásters,peronolosuficienterápidocomoparaevitarquecogieraasucompañeracomorehén.Quesucuelloestuvieraamenazadoconsupropiaarmaledabauntoqueespecialalasunto.Kiliandescubrióunamiradadeodioyfrustración,resaltadoporsusmejillasenrojecidas.Erahábilhaciéndoseenemigos.Elcorellianoaprovechóparaagarrarmejorasupresa,situándoseasuespalda.Llevóunodesusbrazoshaciaatrás,enunaposturaincómodayligeramentedolorosaparaella,paraobligarlaaquedarsequietaomoversesegúnsusdeseos.Larubiamujereramásaltaqueél,porloquemirabalasituaciónporencimadesuhombroderecho.Whiteluck,Volkayelotromoterohabíandesenfundadosusblásters,sinapuntarlograciasaunaleveindicacióndesujefe.Enelrestodelasalalosdemásmoterostambiénsehabíanlevantado.Labailarinadelapistacorriódetrásdelabarra,escondiéndoseconlasotraschicassabedorasquelasituaciónpodíaacabarmal.YorasDeemmirabaatónitoasualrededor,conlosbrazoslevantados.–Dileatusociaquedejedeapuntarme–susurróKilianaloído
deLiul-Shi.Nohizofaltaquelorepitiera.Lamencionadabajólosblásters,
aunquenolossoltaba.
533
–MellamoAssaHira–replicó–.Recuérdalo.–Encantado–respondióvigilándolos–,ahorasinosdisculpan.
¡Yoras!Cogelabaliza,laelectrovarayunbláster.Losdemástírenlosalsuelo.Assa,queseguíacadamovimientodeKilian,sólolosdejó
caer;Darren,quemanteníasublásterenlasobaquera,semanteníaerguidohaciendoseñasalosdemásparaqueloslanzaranlejos.Elgran,esperanzadoporelgirodeacontecimientos,recogiólabaliza,fuehastalamesadondeteníanlaelectrovaray,pidiendodisculpasalosmoterosquelatenían,selallevóconsigo,juntoconunadelasarmasdelsuelo.Ambossedirigieronhacialasalida,llevándosealamujerconellos,dondelosmoteroscercanostuvieronqueapartarse.–Esustedunhombrepeculiar–susurróLiul-ShiaKilian,a
quienlesacabamediacabeza–.ConocelaFuerza,peronoesunjedi.Nosiguesusreglas,peroséquenomevaahacerdaño.Podríaapartarmeymisociadispondríadeusted.Elcorellianoaumentólapresiónsobresubrazomediotorcido
enlaespalda,arrancándoleuncontenidogemido–quenofuepasadoporaltoporAssaHira–,paraprocurarconvencerladesuerror.Sinembargoteníarazón,nolamataría.Apesardenoserunapersonainocente,tampocoerajustoacabarconsuvida.Sóloeraunmedioparaescapardelaindeseabletesituraenlaquehabíacaído.Eramejordeshacersedeellaantesdequeperdieralainiciativa.YorasDeemavanzabaporelpasillo,habiendodejadolaelectrovaraapoyadaenlapared.Hubierapreferidoelbláster,perodudabaqueelgransupieramanejarseencombatecuerpoacuerpo.Kilianpermanecióenelumbraldelasala,conLiul-Shicomoescudo.Observóalospresentes
534
calculandodistanciasyposiblesmovimientos,agradeciendoelentrenamientodeBronx.Habíaunclaroplandehuida.Empujóalamujerhaciaelmoteromáscercano,seechóparaatrásdeunsalto,agarróelarmaeinutilizóloscontrolesdelapuertaconlafuerzaelectromagnéticadelaelectrovara,activadaamáximapotencia.Oyóelimpactodelosdisparosláserscontralapuertaabruptamentecerrada.–¡Haciaarriba,Yoras!–leordenó.Elgransubióporlasescalerasdeaccesoalaazotea,
adivinandocómoibanaescapar.YorasDeemnoibaaserdemuchaayudaenuncombate,peroalmenosseespabilababiensideloquesetratabaeradesalvarsugruesopellejo.Pocoantesdellegaralaoberturaexteriorseparóenseco,esperandoaKilian,quiénrecuperórápidamenteelterrenoperdido.–Ahífueraseguroquehayalguien,amigo–dijoYoras.–¿Podrásalcanzaralmenosaunositedoytiempopara
apuntar?–preguntó.–Creo…quesí–respondiónomuyconvencido.Elcorellianoseresignóahacerdeblanco.Nodisponíande
tiempoparaalgomejor,asíquesaliócorriendoalaazotea.Enelexteriorhabíanvariosaceleradorescustodiadospordosdescuidadosmoterosquecharlabanamistosamente.Alprincipiolomiraronconfundidos,preguntándosequéhacíaaqueltipocorriendohaciaellos.Aldarsecuentadesusintencionesdesenfundaronlosblásters,disparandoconceleridadsinpararseaapuntar.Kiliansetiróalsueloenelmomentopreciso,esquivandolosrojosrayosquesurcabanelaireporencimasuyo.Lessiguióunoazulensentidocontrarioquealcanzóaunode
535
losdosloomest.«BienporYoras»,pensóKilian.Sealzó,cogiólaelectrovaraamododelanzaylaarrojóalquequedabaenpie.Elextremofrontalgolpeólacabezadelmotero,haciéndoletrastabillarhaciaatrás.Kiliancorriórápido,aprovechandoelimpulsoparasaltaryderribarlodeunapatada.Recuperólaelectrovaratelequinéticamenteylegolpeóenelpechoconunadescargaenergéticaquelodejóinconsciente.YorasDeem,lanzadoalacarrera,habíaaprovechadola
distraccióndeKilianparasubirsealcochedelasnubesdeLiul-Shi,elúnicovehículoquepodíallevaradospersonas.Elcorellianohubierapreferidounacelerador,peronoeranapropiadosparallevarpasajerosyambossabíanquedebíanconfiarelunoenelotroparaescaparconvida.MientrasYorasencendíaelmotoriónico,Kilianrecogióunodelosblástersdelsueloy,caminandolentamentehaciaelcochedelasnubes,apuntabaporturnosalasescalerasyalturboascensor,próximosentresí,dispuestoadispararaquienseasomara.ElprimeroenaparecerporlasescalerasfueWhiteluck,alque
seleterminólasuerte.UncerterodisparodeKilianlealcanzóenelcorazón,matándoloalinstante.EralasegundavíctimamortaldeKilian.Laprimeraveztuvoelincentivodeunamuertesegura,lamerasupervivenciaenelúltimomomento.Estavezfuediferente.Másprofesional,conmenossentimiento.Eranenemigos.YpormuchoqueMirlolehabíainsistidoque,sidebíaacabarconlavidadealguien,lohicierasinodio,sinsatisfacerdeseosdevenganza,Bronxlehabíaadvertidodelanecesidaddemataraloscontrincantesrápidoysinpiedad,ydelaliviodesaberquealhacerloelqueseguíaconvidaeraél.ElinertecuerpodeWhiteluckrodóescalerasabajo,
536
advirtiendoaquieneslosiguierandeldestinoquelesesperaba.Laspuertasdelascensorsedeslizaronlateralmente,revelandoaVolkayaotrodelosmoterosdelasala.Esquivósusdisparos,siempreacercándosealcochedelasnubes,cuyacarlingapermanecíaabiertaesperandosullegada.Permitióquelosdosrivalesadelantaranunpasoparabuscarprotecciónyforzóelcierredelturboascensor.Conungestodelamanóenelaire,apuntandohaciaellos,laspuertassecerraronviolentamente,aprisionándolossinestarnidentronifuera.SeguramentelagruesacapadesebodeVolkaamortiguaríaelchoque;noasíparasucompañero,quienrecibióunfuertegolpe.Kiliansaltódentrodelcochedelasnubes,pulsandoelbotón
decierredelacarlinga.Lacúpulaacristaladasecerróatiempoderecibirelimpactodeunbláster.AssaHirarepitióeldisparo.–¡Elévate!¡Elévate!–gritóKilian.Yorasavanzólapalancadelaceleradoryloscontrolesde
altura.Elcochedelasnubeascendió,mostrandosupanzaalostiradores.Dehabercontinuadolosdisparosdelacazadorapuedequelacarlingahubierareventado.Eldeslizadoraéreosealejódelpromontorio,descendiendohacialosedificiosparaocultarse.Kilianestudiólosmandosdelcochedelasnubes,analizandotodoslosindicadores,luces,palancasyaccionadores,presionandoalgunosdeellos.–¿Quéhaces?¡Dejamepilotar!–rogóYorasDeem–.Estono
esunjuguete.–Mandosduplicadosparapilotoycopiloto.Estedeslizador
estámodificado.–Miamigo,teagradezcoquemesalvaraslavida,peronoes
537
momentoparamaravillarte.¡Tienenlosaceleradores!–Sí,losé–respondióalnerviosogran,presionandounbotón
queactivólaslucesexteriores,destacandoelvehículoentreeltráficoaéreodeDagSeher–.Oups.Apresuróaaccionarelmismobotónparaapagarlas,aunque
erademasiadotarde;dosaceleradoressehabíansituadoaamboslados,buscandoelmomentoparadispararconsusblásters.–Noestanfácildispararymanejarunaceleradoralmismo
tiempo–intentótranquilizarasu«socio».–¡Llegaránantesquenosotros!¡Sonmuchos!¡Sonmás
rápidos!Y,y,ymásmaniobrables.Elgranmovíalateralmenteelcochedelasnubes,intentando
chocarcontralosaceleradores.Laintegridadestructuraldelcochedelasnubeserasuúnicaventaja,mientrasqueunaceleradorerabásicamenteunmotordealtapotenciaconunpardeestabilizadoresyunminúsculoasientoalairelibre.Unchoquelateralpodríaromperunodelosestabilizadores,golpearlapiernadelpilotoodesviarlodesutrayectoria,siemprequelograraalcanzarlo,cosaqueeraincapazdeconseguir.Otrosdosaceleradoressepusierondetrás;suspilotos,unodeellosreconocibleporsuobesafigura,comenzaronadispararconlosblástersenlamano.–Sonpésimos.NotendríanningunaoportunidadenCorellia–
observóKilianindiferente,queseguíaprobandoalgunosbotones–.Estemodeloesmuycurioso.¿Setedabiendisparar?–Noirásasubirlacarlinga–respondióincrédulo–.Nos
destrozarían.–Novamosadispararconlaspistolas–miróhaciaelsoporte
538
centralsuperior,enlaseparaciónentrelacarlingaizquierdadeladerecha–,sinoconesto.Deslizóunatapaquedescubríaunpanelocultoypresionóuno
delosbotones.Enlapartesuperiortraseradelpequeñovehículoseabrióuncompartimentodedondeemergióunblástermedioderepetición.ElpequeñomonitorenfrentedeYorasrenderizólosalrededoresdelanave,buscandoobjetivos.–SospechoqueestássentadoenelpuestodeAssaHira,yque
siactivoestapalancaconmutamostusmandosdelmodopilotoaldeartillero–afirmóagarrandoloscontrolesdelcopiloto–.Anda,déjamepilotarami.Kilianhizogirarrepentinamenteelcochedelasnubes,
noventagradosalaizquierda,obligandoaunodelosmoterosaascenderrápidamenteparaevitarunacolisión.Internóeldeslizadorentrelaspasarelasquecomunicabanentresíyadistintasalturasdosmontescercanos,dandotiempoaYorasaadaptarseasunuevopuesto.ElblástermedioderepeticiónfijósublancoenunodelosNebulon-Qquelesperseguíapordetrás.Duranteuninstanteseinterpusounapasarelaentreellos.Elcochepordebajoyelpilotoporencima.Yorasempezóadispararantesdetenerlíneadirecta,creandounabarreraderayoslásersqueprimeroimpactaroncontralaparteinferiordelapasarelaparaacontinuaciónhacerlocontraelmismoacelerador,haciéndoloexplotarenelaire.Elcadáverdesuocupanteseperdióenelvacío.Losdemáspilotossealejarontemporalmenteybuscaronlospuntosciegosdelcochedelasnubes.YorasDeemdisparabarepetidamentealqueseaproximaramás.Seacercabandesdedistintasdireccionesparaquealmenosdospudierantirotear,fallandograciasalosdiestrostirabuzonesde
539
Kilian.Eraobvioqueporvelocidadnolograríanquitárselosdeencima,yquepormaniobrabilidadseríadifícilqueelgranpudieraacertardenuevo,habiendoperdidolasorpresainicial.Elcorellianodescubrióunodelostranvíaselevadosinternándoseenunodelostúnelessuperiores.Nolodudóniuninstante:maniobróparainternarseenelmismotúnel,reduciendosignificativamentelavelocidadparaadecuarsealadeltransporte.Unodelosmoteroscayóestúpidamenteenlatrampa,persiguiéndolosdentrodeltúnel.Yorasselimitóadispararráfagasenunaúnicadirección,sindarleespacioparaescapar.Apesardezafarsedelosprimerosrayos,lasmaniobrasdeevasiónloobligaronaarrinconarloaltechodeltúnel,dondenotuvoescapatoria.–¡Apuntaalasalidadeltúnel!–sugirióKilian–.Voya
pegarmealtranvía.Nosestaránesperandoen45.8.–¡¿Cómolosabes?!–¡Salimos!,¡salimos!Latorretasuperiorgiró180º,endirecciónallateralizquierdo
deltranvía.Elcochedelasnubesestabaaunmetrodeltranvía.Kilianajustabalavelocidadcasialaparqueelconductordeltransporte,conmuypocomargendemaniobra.Losmoterosnoseimaginaríanquesaldríantanjustos.Encuandolabocadeltúnelseabrióalexterior,dosmoterosaparecieronenlaposiciónqueKilianindicó,disparandounpocomásatrásdedondeestabanellos.Elgrancontraatacóalcanzandoelestabilizadordeunodelosdosaceleradores,quecomenzóadescenderencaóticasespirales,girandosobresímismohastachocarcontraelmontequeacababandeatravesar.TansóloquedabaVolka,queoptóporalejarse.
540
–¡Huye!¡Huye!–gritabaeufóricoYorasDeem.–NosestaránesperandoenelAugurio–dijoKilian,cortando
suentusiasmo.–¿Quévamosahacer?¿Cómovamosaentrar?–preguntó
desilusionado.–Haremosunapasadaparadesanimaratodoaquélquenos
espereentierra–apuntóelcorelliano–.Procuraalcanzaratodoscuantospuedas.Entoncestedejoenlacubiertasuperior,¿tienesescotilladeentrada?–Sí,sí,¡peroseremosvulnerables!–Yotecubro.TuocúpatedeencenderlosmotoresdelAugurio
yyameencargarédeentrardespués.Cogeesecomunicador.–¡Eresmagnífico!«Simepararaapensarenloqueestoyhaciendonomelo
creería»,selepasóporlamente.Elcochedelasnubesvolósinmayoresaltercadosentrelos
promontoriosdeDagSeher,amáximavelocidad,todoloquepodíadarelvehículo.Esteasuntoteníaqueterminarantesdequeaparecieranlasautoridadeslocales,siesqueaparecían.Dadoqueestabasegurodequeloshermanoscaídosyaseencontrabanenelhumilde«espaciopuerto»delaciudadminera,envezdevolarenlínearectayporencimadelasmontañasoptóporzigzaguearentrelosmontesyedificios,buscandounavíadeaproximacióndistintadelaesperada.Comomínimonosabríanporquéladollegarían.Reconociólosmontespróximosallugardelreconocimientoprevio.–Prepárateparalaprimerapasada–ordenóKilian.
541
Eldeslizadoraprovechólaúltimapasarelaparaocultarse,antesdedescubrirseendirecciónalostresmontículosdelahoradadamontañadeloshangares,aproximándoseprimerohaciaelOrodeAlabak,elcargueromoncalamariqueestabaenlacolinaadyacente.KilianobservóvariaspersonascercadelAugurio,ytresaceleradoressobrevolandolazona.Elcochedelasnubessurgiódeentrelacontaminadaniebladeldistritoindustrial.PocoantesdesobrepasarelcarguerodeAlabak,redujolavelocidadparadarlemásoportunidadesdeapuntarbien.Elgransintióelfuertetiróndeladesaceleración,sujetadofirmementeporloscinturonesdeseguridad.Duranteunossegundoselvehículoaéreoaminorólamarchaconsiderablemente,segundosenlosqueelgrandisparóvariasráfagasatodoslosmoterosdeapié.Noalcanzóaninguno,perolosasustólosuficientecomoparaquecorrieranaguarecerseenlascasetas.Kilianacelerómaldiciendolamalapunteríadesusocio,directoaunodelosaceleradoresquesobrevolabalazona.Volka,queporsupuestoerasuobjetivo,reaccionóatiempoparaelevarsuvehículo,totalmentesorprendidoporlaosadíadelcorelliano.Losotrosdoscompañerosdelgordosealejaronbuscandoelmejorángulodeevasión,creyendoqueKilianiríaaporellos.Envezdeeso,elcorellianoefectuóunpicadomedioparainiciarunrizo,subiendoafondoenlavertical,yalalcanzarelvueloinvertido,volviendoendescensode45ºhaciaelAugurio,rotandosobresupropioejepararecuperarlalíneadelhorizonte.–¡Esoseavisa!–sequejóYoras.–Ahoraparamosenseco–contestóqueriendoespabilarlo.Accionólosrepulsoresinversosparaayudarseenlafrenada,
542
reduciendototalmentelavelocidadhastasituarseencimadelaugurio.Elgransintiódenuevoelbruscotiróndeloscinturones,sinconmocionarse.Puedequesólofueraunmerocontrabandista,perounoconlasagallassuficientes.EncuantoKilianabriólacarlinga,elgransedesabrochóysaltódeinmediatoaltechodelcarguero,unpocomareado,perocercadelaescotillasuperior.Elcorellianotambiénsedeshizodesucinturón.Loshermanosrefugiadosenlascasetasnoteníanángulodedisparo;elpropioauguriolosprotegía.Paraevitarqueloliquidarandesdearriba,Kiliancerrólacarlingaysituóelcocheencimadelgran,amododeescudo.Lospilotosdispararonaplacercontraelvehículo.Elcorellianolomovíaconstantemente,sineliminarlaproteccióndeYoras,queestabaabriendolaescotilla,consiguiendoquecadaimpactodieraenunazonadistinta.Dadoquesólodisponíandesusblástersdemanoeldañoeramenor,peroaquelfuegocontinuadoacabaríapordestrozarlalunaopordañarunapartevitaldelmotor.–¡Estoydentro!–oyóporelcomunicador.Aprovechandoquesusatacantesdabanlavuelta,accionólas
pequeñascargasexplosivasparaeliminarlacubiertasuperior,quedandoexpuestoalostiradores.Enderezólapalancayaceleróhaciaunadelascasetasqueservíanderefugio,saltandoantesdelacolisión.Elcochedelasnubesatravesólacaseta,destrozandoeltecho,elfrontalylapartetrasera,cayendoporelbarrancosincontrolalguno.Almenosunodeloshermanosescapóatiempo;delosotrosnosuposiestabanvivosomuertos.Kilianrodósobrelapista,incorporándoserápido.Losrepulsoresdevueloatmosféricoseencendieronenesemomento.Deunrápidovistazolocalizólaescotillainferior,conunasasasalrededorpara
543
sujetarse.Seacercóalanclajedeltrendeaterrizaje,estudiandocómomanipularloparaactivarlaliberaciónmanual.Porfortunaparaelloseraunmecanismobiensencillo.Accionarunapalanca,levantarunatapaypresionarunbotón.Operóloscontrolesdelanclajeyésteseliberó,expulsandounaspequeñasnubesdevapor.Corrióalsegundotrendeaterrizajeyrepitiólospasos.Pequeñosfogonazossurgíandelospropulsoresinferiores,indicandoquelanaveestabalistaparaeldespeguevertical.AhoraeraelcargueroNella-342quienleofrecíaproteccióndelosmotoristas.Kilianliberóeltercerpistón.Yasóloquedabaunodelostraseros,perodelantedelmismosehabíasituadolaamazónicaAssaHira,consendosblástersensusmanosyunamiradadesatisfacciónensurostro.Kilianseemplazófrenteaella,activandolosimpulsoselectromagnéticosenlosextremosdelaelectrovara.Bloqueólosdosprimerosdisparosmediantegirosrápidosqueinterceptabanlosimpactos.HabíapracticadoesamaniobramuchasvecesconBronx,acortaymediadistancia.Perolaelectrovaranoeraunsabledeluz,nopodíasoportaresecastigodurantemuchotiempo.Mientraslograrabloquearlos,conlasdescargasmagnéticasamáximapotencia,podríareducireldañodelláser,perocuantosmásimpactosrecibieraenlametálicavara,másprobabilidadexistíaderomperseendos.LaFuerzaleayudabaaguiarlaelectrovara,mientras,metroametro,seacercabaaAssaHira.Lamujersedeshizodelosblásterydesenvainóellargovibrofiloqueportabaensucintura.Pormeralongituddelasarmas,ahoraeraellaquienestabaendesventaja.Lasonrisaseleborródelrostro,tornándoseenrabiaeindignación.ContraatacóanteelprimerintentodeKiliandegolpearlaenlacabeza.Lamujerseagachóatiempoyalargótodosucuerpo,rodilladelanteraflexionada,
544
piernaizquierdaalargada,estirandoelbrazohastaalcanzarelgemeloderechodelcorelliano.Basicamenteporinstinto,Kilianloapartójustoatiempoparaevitarserensartado,aunquenotóelpinchazoinicialyelpequeñodesgarreproducidoporlavibracióndelapunta.Uncentímetromásyhabríaperdidolamovilidaddelapierna.Eldoloreraintenso,perolaheridanolohabíainutilizado.Ignorólasensaciónensumente,apesardelasquejasdesucuerpo.SindudaAssaHiracontabaconaturdirlolosuficientecomopararecuperarunaposicióndefensiva.Enaquellaposturaeravulnerable.Sehabíaarriesgadoenelataque,conéxitorelativo.Denoserporsusreflejosyhabilidadespaliativas,alcorellianolehubierafalladolapierna,cayendoamerceddelaguardaespaldas.Porfortuna,ellanuncasehabíaenfrentadoaalguiencomoél.Conlaelectrovarafirmementesujetaconlasdosmanos,giróelextremoadelantadomediavueltahaciaatrás,comoenunamaniobraderemo,alcanzandolacabezadelamujerporlasienderecha,descargandoimpulsoselectromagnéticosensucerebro.Cayótumbadaalsuelo,enunafeaposturaconlapiernaderechaflexionada.Podíarematarlafácilmente,peroelAuguriotemblaba,queriendozafarsedelúltimoanclaje.Elcorellianoseadelantóybajolapalancadeaprisionamiento,levantólatapaypulsóelbotónquereintroducíaelanclajeenelsuelo.Comosideunabestiavoladorareciénliberadadesutrampasetratara,elcarguerosullustansealzóalcielo.Nohabíamuchotiempoqueperder.Guardólaelectrovaraenlosfijadoresdesuespaldaycorrióhacialaescotillainferior,impulsándoseconlaFuerzaapesardeldolordesugemelo.Consiguióagarrarseconlasdosmanoscuandolanaveascendiólosprimerosmetros,colgandodeella.
545
–¡Abrelaescotillainferior!–ordenóporelcomunicador.Elgrannotardómuchoenreaccionar,deslizándosedos
gruesospaneleslateralmente.UnrayoláseralcanzóaKilianenelhombroizquierdo,obligándoloasujetarseconunasolamano.AssaHirahabíarecuperadolasuficienteconscienciacomoparaefectuarundisparoadistancia.ElAugurioabandonólapistasuperior,apareciendoelprecipiciobajolospiesdeKilian,alejándosedelaexcelentetiradoraque,dehabertenidounrifleblásterasualcance,hubierapodidorepetireltiro,quizásconfatalesconsecuencias.–¿Entrasono?–oyóalgranporelcomunicador.Resistiendoalacrecienteaceleracióndelcarguero,volvióa
agarrarseconambasmanosalasasas,balanceósucuerposuspendidoenelaireyflexionólosbrazosenelmomentooportunoparaintroducirseenunsolomovimiento.–¡Cierra!–rogóaYoras.LaescotillasecerródeinmediatoyKilianrespiróaliviado.
Pocodespuéssubióporlaescalerilladelpozohastaelalmacéndecarga.YorasDeemfueguiándoloporelinteriordelcarguerohastaencontrarlacabinademando.Elgranestabaenelasientodelpilotoprincipal,aladerechadelpaneldecontrol.–¡¿Qué?!¿Ahoranonosperseguís,eh?–alardeabaporel
intercomunicador–,¿conelAugurionoosatrevéis,verdad?Aversitenéisvalordeseguirmehastaelespacioenvuestrosaceleradores,¡gordo!Atravésdelacúpuladeacerotransparentedelacarlingavioa
Volkaensuvehículoaéreo,acompañadoporotrosdos.Aunqueeltechodevuelodelosaceleradorespodíanllegaravarios
546
cientosdekilómetrosdelaatmósfera,nopodíanabandonarLoome.CuandolanavesuperóloslímitesdeDagSeher,dieronlavueltaysealejaron.Alaizquierdadelgranestabaelasientodelcopiloto,pero
detrásdeellos,aambosladosydispuestosendosfilas,habíancuatroasientosdepasajeros.Sedejócaerenunodeellos.–¿Peroquéhacesahísentado?¡Esteestusitio!–seextrañóel
Gran,señalandoelasientodelcopiloto.–¿Tumehasvistopilotarunanaveespacial?–contestó
sarcástico,mientrasbuscabaunmedpacporlacarlinga.–¿PeronofueloqueledijisteaDarren?–Casitodounasartadementiras,Yoras–admitió,tomándose
lalibertaddepasarsealtuteo.–Bueno,bueno,nopasanada–seencogiódehombros–.¡De
nuevojuntosenelespacio!¿Quéemocionante,verdad?¡Mesalvastelavida!¿Dondepuedodejarte?Esteviajetesaldrágratis.Quecaradura,pensóKilian.Podíahaberlecontestadode
variasmaneras.Quebuenoestabaélparahablardespuésdeescucharcómoleechabalaculpadetodomientrasélsimulabaestarinconsciente;oquemejorhubierasidonohaberloidoabuscar,nimuchomenossalvarlo.EnvezdeencontrarseenelAugurio,enrutahaciaelecuadordeLoome,dondepodríanascenderhaciaelespaciodemodoseguro,ahoraseencontraríadevueltaaLaGranja,listoparaafrontarlaúltimaetapadesuentrenamiento.Peroyanopodíavolver.Noconloshermanoscaídosbuscándolo.Mejoreraasegurarsedequelovieranmarcharsedelplanetayquelodejaranenpaz.Esolosalejaría
547
deLaGranja.Lascosasnosalieroncomoélesperaba,peroalmenossusamigosestaríanasalvo.LeinquietabapensarqueellocalizadorqueactivóDarrenpudieraatraerloshaciaunatrampa.Sinembargo,nocreíaqueBronxactuaratanimprovisadamentecomoél.Dealgunamaneraacabaríaaveriguandolosucedido.¿Quéseríadeellos?¿QuépensaríaelMaestroDalmaalenterarsedesuindeseadaescapada?¿Otravezmáshuyendo,Kilian?¿NohayningúnlugarenlaGalaxiadondepuedasquedarte?No.Noeraelmismocaso–sedijoasímismo–.NoqueríamarcharsedeLaGranja,nopensabahuircomolohizodelTemplo,omuchoantesdeCiudadHightowers.Estabapagandoporlasconsecuenciasdesusactos.DagSeherlehabíavencido,habíafalladolapruebadeMirlo.Ahoradebíaasumirsuserroresyaprenderdeellos.Conelviajeespacialqueseavecinabatendríatiempoderepasarlosucedidoyreconocerdóndehabíafallado.Lapróximavezestaríamásatento.ElAugurioalcanzóelecuadordeLoomeyYorasDeem
cambióelrumbodelanavehaciaelespacioexterior,sinentretenerseenpasarporelespaciopuertodeLoormist.Rápidamenteabandonaronlascapassuperioresdelaatmósfera,internándoseenelespacioprofundo.Alolejosunaminúsculanavedescendíahaciaelcontinentesur,dejándolosasolasmásalládelaórbitadelplaneta.AlolejosveíanlanebulosaquedurantetantosmilenioshabíaocultadolaexistenciadeLoomealaRepúblicaGaláctica.–¿Kilian?–ACorellia,Yoras,perobusquemosunavíaindirecta,
haciendoescalascomerciales–respondiótriste–.Regresoacasa.Eshoradeveralafamilia.
548
–¿ACorellia?Perosimediagalaxiaestáenguerra.Tendremosquedarmuchorodeosiqueremosquenonospilleenmedio.Enfin,siesporlafamilialoentiendo.Losecharasdemenos.Yatedijelaotravezloimportantesquesonlosseresqueridos,¿recuerdas?–Sí,eso,vamosaveralosseresqueridos–contestóenuntono
queelgrannosupointerpretar.
549
LaLunadeKlaton
LaPerraCallejeraseencontrabaacopladaalpuertodeatraque16-BdelaestaciónesclavistaLunadeKlaton,situadaenelEspacioHutt,entreelBordeMedioylosTerritoriosdelBordeExterior;unaregióndelaGalaxiadominadaporlosHuttsynopertenecientealaRepúblicaGaláctica.Laestaciónespacialerausadaporlosdistintosclanesensusnegociosconcualquierplaneta,organizacióncriminalogremiodemercaderesparaellucrativocomerciodeesclavos.Lasecciónprincipaldelaestaciónteníaformadelanzacilíndrica,queuníatresgrandesmódulosesféricossituadosencadaterciodesección.Lasesferasconteníanensuinteriorlalonjadondelosmercaderesvendíanalpormayor,siguiendounsistemaorganizadodeventaqueconsistíaeniniciarlacuentaconunprecioelevadoqueibadisminuyendoacadasegundo.Cadacompradorveíalacuentaatrásenungranmonitorcentralconimágenesdelarazadelesclavoylacantidadqueseponíaalaventa.Losdetallesdelloteseexponíanenunpequeñomonitorquecadapotencialcompradorteníaasudisposiciónenunatril.Elprimeroquepulsaraelbotónsellevabalaventaalpreciomarcadoenelpanel.Lasventasdelosesclavosmascotizados–intérpretesyartistas,acompañantesdelujooinstructores–seresolvíanmuyrápidoyabuenprecio,mientrasqueporlacarnedeobra–vendidaengrandescantidades–,seesperaba,poracuerdonoescrito,aqueelcontadordescendieraalosrangosinferiores.En
550
estoscasoscualquieraquepulsaraantesdetiempoerafuertementecriticadoporelrestodelalonja,porhaberaumentadoinnecesariamenteelvalordellote.Elrestodemódulosconteníannumerosospuertosdeatraque,instalacionesdemantenimiento,soportevital,servicios,laboratoriosyáreasparaelpersonalpermanente.Laestaciónqueorbitabaalrededordeláridoeinhóspito
Klatón,próximoalsistemaCircumtore,debíasunombrealhechodeserelúnicosatélitedelplaneta.Energéticamentesealimentabadeunosenormespanelessolaressituadosenlosextremosdelalanza.Nocontabacondefensapropiaalguna,niescudosniarmamento.Tansolounblindajeestándarpensadomásparalaprotecciónantecolisionesfortuitasqueantenavesenemigas.Noobstante,contabaconcuatrocazasZ-95enelpequeñohangardelaterceraesfera–destinadoúnicamenteaalojaralamínimadotación,aunqueencasodeemergenciapodíaalbergaruncargueroligeroounalanzadera–,conelfindeponerordensisedierauncombateespacialentredosfaccionesrivales.Noeramuysensatoasaltarlaestación;laLunadeKlatonestababajolaproteccióndelosHutty,apartedequeatodoslesbeneficiabasuexistencia,anadieleinteresabasoliviantaralosclanes.Lasbandasdeforajidos,corsariosydemáspiratasespacialessabíanconquiennodebíanmeterse.Detodasmaneras,ocasionalmenteacudíaalgunacorbetaofragataarmadaparaprotegeraalgúnimportanteseñordelcrimenquequeríacerrarpersonalmenteunacuerdodenegocios.AlladodelaPerraCallejerahabíanotrasnavesatracadas:un
cargueroligerodeserieyunalanzaderaTH-20.PerolanavequeaRavenleinteresabaeraotrocargueroligerodeclaseKazellis,
551
delmismomodeloqueelsuyo,laúltimaenelmódulodeatraquedelaestaciónespacial.PertenecíaaundiscretocontrabandistapornombreLübCarl,conocidoporsucompañeroBroggo,alquehabíaservidodeartillerocuandoeramuyjoven.Llevabandosmesesdetrásdesupista,hastaqueporfinsupierondeélatravésdeunantiguoclientesuyo.LübCarleraundevaronianodeaspectosiniestroysinescrúpulos,alquelavidaajenaleimportababienpoco,pornodecirnada.Fácilmenteidentificables,losdevaronianosvaronesnoteníanpeloenningunapartedesucuerpo,supielerarojizayteníanunpardecuernosenlacabeza.ALüblefaltabaunodelosdoscuernos,partidoendosenuncombateconunwookie,permaneciendosólolabase.Eldevaronianoseencontrabaenlaesferaexteriorinteresadoenvenderunaparejadegemelastwi'leks,bailarinasespecializadasenlasdanzasexóticasdelBordeExterior.Variosoligarcashuttshabíanacudidointeresadosenadquirirlasparasuspalacios.Lasgemelaserantancotizadasqueseríansubastadasexcepcionalmenteenlaplataformacentral,envivoyendirectobailandoparalospresentes,medianteunpujaclásica,esdecir,alalza.TiemposuficienteparatenerocupadoaLübCarl.Ravensequitólasplacasdeltorso,lashombrerasylas
rodilleras,yseenfundóeltrajeespacial,porencimadelaropaacolchada.LoscascosdelaLegiónAlienígenadeLemaxportabancierresestándarquepermitíancerrarlosporcompleto,filtrandohumoytoxinasdelaire,yacoplarlocomoelementofinaldeuntrajeespacial.Enestaúltimamodalidad,elcascodisponíaademásdeunareservadeairede30minutos.Unavezvestidoparaunpaseoporelvacíoexterior,Broggoleayudóa
552
colocarseelJet-Pack,configuradoparaviajeespacialenvezdevueloatmosférico.–Todoçeçtánenlasubassta–comentóelrodiano.–Nadiemiraráalespacio,ysiatracaraalgunanavepensará
quesoydelequipodemantenimientodelaestación–afirmóelcaza-recompensas–.Dameelseñuelo.Ravenextendiólamanopararecibirundispositivocircular
queelrodianocogiódelaestacióndeingeniería.Elcaza-recompensaslointrodujoenunbolsilloexteriordeltrajesituadoenlacintura.–Procurequeeltrajeespacialnoserasgue,señor–indicóel
droidemédicoDosUno-bé,querevisabaqueestuvieracompletamentehermético–.Surazanoestápreparadaparalavidaenelespacio.Elcaza-recompensasignorólatrivialidaddeldroide,
atravesandoeláreadedescansoypasandoalladodelpozodeartillero.SedirigíaavanzandohaciaelpasillodemantenimientoenlamediapuntadeestribordelKazellis.Lapuertademantenimientoseabrió,apareciendolaunidadastromecánicaR2-K7,queveníadecomprobarlaescotillaexterior.Ravenentróenelpasillo,seguidoporeldroide,quecerrótrasdesílapuertaestanca.AunpardemetrosRavenseintrodujoenunhabitáculocilíndricoparaunasolapersona.Comprobóeltransmisordelcascoylosindicadoresdesoportevitaldeltraje,mostradosinternamenteenelvisordelcasco.–Recuerdequetiene30minutosdeoxígeno–oyólavozdel
droideDosUno-béporlosauricularesinternos.Ravencerróelhabitáculopordentro,dejandoaR2-K7enel
553
pasillodemantenimiento.EldroideextendióunodesusbrazosretráctilesenunaranuradecontroldelKazellis,conectándosealcomputadordelanaveparacerrarlacompuerta.Elcaza-recompensasescuchóladespresurizacióndelhabitáculo,yacontinuaciónseabriólaescotillaexterior.Lagravedadartificialgeneradaporlanavedesapareció,dejandopasoalaingravidezdelespacio.Medianteunleveimpulsosalióalvacío.EnfrentesuyoviotodalapartesuperiordelaPerraCallejera,consuformademedialunaenlazonatrasera.Enelcentrodelanave,elcañónlásersobresalíadelaestructuray,enelmismoeje,enelcentrodelladocóncavodelapartedelantera,surgíael«cuello»encuyoextremoestabalacarlinga.Broggoestabasentadoenlacabina,observandosupaseoespacial.Elcaza-recompensasrodeóelcarguerovaliéndosedebrazosy
piernas.Enlaparteinferiordelanaveestabalaescotilladeatraque,conectadaconlaestaciónespacialatravésdeunpasillodegusanoydosapéndicesdeanclaje.Elcorredorproveníadelcuerpoprincipaldelaestación,enelmódulodeatraquedenaves.Saltóendirecciónalcuerpoprincipal,conmuypocafuerza,dejandoquelainerciallevarasuvuelo.Sóloalfinalredujovelocidadactivandoeljet-packduranteunsegundo,yagarrándoseconlasmanosaunadelasantenassobresalientesdelaestructura.Unavezallícaminóporlasuperficieexteriordelaestaciónespacial.Graciasalamagnetizacióndelasbotaspodíacaminarcasicomosiestuvieraentierra,aunqueaunritmomáslento.ElcargueroKazellisdeLübCarlseencontrabaelvigésimoterceroenelsegmentocontrarioalaPerraCallejera.Cadamuelledeatraquecontabaconcincuentametrosdeanchuraparaalojarunanave,másdiezmetrosdeseguridadcon
554
lasiguiente.Enlaparteexteriordelaestaciónhabíaunaescalerillademantenimientoquerecorríalongitudinalmenteelmódulodeatraque.LosdíaspreviosalallegadadeldevaronianotuvieronaR2-K7deguardia,anotandolassalidasexterioresdelpersonaldelaestación.Unatareainapropiadadesdeelpuntodevistadeldroide.Comprobaronqueapenashabíaactividadexterior,quizásunasalidacadadosotresdías,enviandoocasionalmenteaalgúndroidetécnico.Laprimeraventajadelaescalerillademantenimientoerasurectitud:ladistanciaquedebíarecorrererabastantesuperioraunkilómetropero,haciendousodeljet-pack,enlínearectallegaríaenmenosdeunminuto.Lasegundaventajaeralaausenciadeventanalesenelrecorridoporelquepudieranverlo«pasear».Activólosrepulsoresdelamochila,lanzándosecomounabalaconlosbrazosextendidospordelante.Aizquierdayderechasesucedíanotrasnaves,carguerosylanzaderas.Calculóelmomentoenelquedebíaaccionarlosrepulsoresfrontales.Pulsóelbotóncuandoloestimooportuno,desacelerandopaulatinamentehastadisminuirlosuficientecomoparaextenderelbrazohacialaescalerillayasirunadelasbarras.Aguantófirmeeltirónfinal,hastaquedarsuspendidoenelespacio,pudiendodoblarlacinturayflexionarlasrodillasparaapoyarseconlospies,magnetizandodenuevolasbotasalasuperficiedelaestación.Alhabersegirado180ºenlamaniobra,elcarguerodeLübCarllequedabaaladerecha.Observósusilueta:muyparecidaalaPerra,sediferenciabaúnicamenteenlapinturadelacarlingayenlaformadelradar.Suplanibaafuncionar;erannavescasiclavadas.Encaminósuspasoshaciaelpasillodeenlaceconlanave,queeraelúltimodelmódulodeatraque.Alcaminarporlasuperficieexteriordelpasillo,asuderecha
555
quedabalaprimeraesferacorrespondienteaunadelassalasdelonja.LaesferacontabaconunosventanalesalexteriorporelqueRavenveíaelmovimientodelaspersonasqueasistíanalasubastadeldevaroniano.Correspondíaconunagaleríadeconexiónconlasala.Procuróocultarsecaminandoporellateralizquierdo,demaneraqueelpropiocorredordeatraqueloocultara.Quedaríaexpuestoalosdueñosdelanavequequedabaalaizquierda:unaexploradoraA-24concapacidadparadospersonasyqueseveíadesierta.Conunpequeñosaltitollegóhastaelsuelodelcarguero,coordinandoladesmagnetizaciónymagnetizacióndelasbotas.Caminóhastaelcuellodelanave,pocoantesdelacarlinga.EnunanavedeclaseKazellis,eraallídondeestabansituadoslossensores;nohabíamotivoalgunoparapensarqueloshabíancambiadodelugar.Extrajoelseñuelodelbolsillodeltrajeylocolocóenlachapa,adhiriéndoseautomáticamente.Despuésloactivó.EldispositivoemitiríaseñalesidénticasalasdelaPerraCallejera.Teníaautonomíaparaundía,luegoseapagaría.Eramásquesuficiente.CalculabaquelaLegiónllegaríaenunashoras,sileshabíanllegadolosrumoresquehabíapropagadomuycuidadosamente,procurandoquenifuerandemasiadoevidentescomoparasospechardelengaño,nitandifícilesquenisiquierallegaraasusoídos.LübCarl,porsuparte,podríadescubrirquesunaveestabaemitiendoseñalesequivocadasgraciasalospropiossensoresdelcarguero,perodudabaquesemolestaraenhacerlo,almenoshastaestarsoloenelespacio.Mientraspermanecieraenlaestaciónesclavistapodríacreerqueprovendríandecualquieradelasnavescercanas.Conociendoasusex-compañerosdearmas,destruiríanlanaveencuantosedesacoplaradelaestaciónespacial,antesdequepudieraentraralhiperespacio.Una
556
lástimadestruirinnecesariamenteunhermosocargueroKazellis,quedandotanpocos,peroasíeslavida.Unospierdenparaqueotrospuedanvivir.Iniciabaelcaminodevuelta,saltandodenuevoalcorredorde
conexión,cuandolellamaronlaatenciónunasfigurasenelventanaldelaesfera.Reconociófácilmentealdevaroniano,quienparecíadiscutirconcincoseresdeaspectoamenazador:tresweequay–humanoidesdepielgruesa,coriáceaycalvossalvoporunastrenzasrecogidas–,ydosklatooinianos–especietambiénhumanoide,conpieldetonalidadesrojiza-rosada,conprotuberanciasbastantefeasenrostroycuerpo–.Todosempuñandodiferentestiposdearmas:vibrohachas,picasdefuerza,pistolasycarabinablásters.Portabanchaquetasprotectorasyropasacolchadas.LübCarlseñalóasunaveporlaventana.Algunosdelosindividuosmiraronalanaveyotrosnoapartaronlosojosdeldevaroniano.Porpoconolevieron;tuvoeltiempojustodeescondersedetrásdelcorredor.–Broggo,problemas–anuncióporelcomunicadordelcasco,
mientrasavanzabasigilosohaciaelmódulocentral–.UncomitédedespedidaestábuscandolaPerra.–Perrfecto,meeçtabaaburrriendo–contestóelrodiano,con
sucaracterísticoacento.–Escucha,soncincofuertementearmados.Parecencazadores.
Quizásseandelgremio,peromedaquesonesbirrosdealgúnhuttquesepadelarecompensadelconsorciocorelliano.–SeñorRavenous,paraevitarlesionesinnecesarias–aconsejó
eldroidemédico,queconsultabalasconstantesvitalesdeRavenyestabaaltantodelascomunicaciones–,sugieroquesecierrela
557
escotilladeatraque,evitandolaentradadedichosindividuos.–Dos-Unobé,enciérrateenlaenfermeríaynoabrasanoser
quenosotrostelodigamos–ordenóRaven.–Noséparaquéquierenmisserviciossinosiguenmis
consejosprofesionales–protestóeldroide.–Broggo,embóscalosenelpasillocentral–continuóelcaza-
recompensas,sabiendoqueeldroideleobedecería–.Intentaheriromatarauno,ytevuelvesalaPerra,perodejalaescotillaabierta.Prefierouncombatedentrodelanaveaqueutilicenexplosivos.EstavezelqueprotestófueR2-K7,conunaseriedesilbidos
agudosychirriantes.–K7,preparalanaveparaeldespegue–respondióRavenalas
quejasdeldroideastromecánico–.Rutadeescapenúmerocinco.–Ssabrránqueesunatrampa–tambiénBroggodesaprobaba
elplan.–Sí,yseránmascautelosos,loquemedarátiempoallegar.
Quieroquelosatraigasalabodega.–¡¿Alabodega?!Ladudaofende–gruñóelrodiano.–¡Noesmomentoparajugarconellos!LaLegiónpuedellegar
deunmomentoaotro.Tenemosqueacabarcuantoantesylargarnos.Tardarécincominutos.¡Ve!Ravenechóunúltimovistazoalaprimeraesfera.Noveíanial
devaronianonialosesbirros.ElplansepodíairaltrastesiLübCarldecidíaabandonarlaestaciónespacialantesdelallegadadelaLegión;eraunsercobardeycodicioso.No.Laavaricia
558
podríamásqueelmiedo.Debíarecogerlasgananciasdelasubasta.Elcaza-recompensassepusoenposiciónsobrelaescalerillademantenimiento,listopararealizarlamaniobradevueloconeljet-pack,peroensentidocontrario.Pordebajosuyo,enalgúnpuntodelmódulodeatraque,podríanestarcorriendoloscazadores,hacialaPerra,ahoraqueyasabíancualdelosdoscarguerosKazelliseraelquebuscaban.Casialfinaldelvueloespacial,ygraciasaqueelcomunicador
seguíaabierto,escuchólosprimerosdisparosláser.Broggolesestaríadandolosuyo.Porlascarcajadasdelrodiano,debíahaberalcanzadoaunodeseriedad,yporelcesededisparosdedujoquelaprimerapartedelaemboscadaeraunéxito.Conelrodianosiemprecabíaunamínimaprobabilidaddequeelfrenesídelcombateloinvadiera,olvidándosedelasinstruccionesrecibidas.–Unweequaymenoç–anunció–.Olohematado,o
necessitarráojosnuevos.Lasrisitasdelrodianodelatabanquepreparabalasiguiente
emboscada.Aquelloleparecíasumamentedivertido.CaminabayaendirecciónalaPerraCallejeracuandooyóunpardedisparosmás.Poreldistintozumbidodebíadeserunintercambiorápido,lojustoparaatraerlosenladireccióncorrecta.Sólodejabaalazarqueloscazadoresnoselesocurrieralaestúpidaideadelanzargranadasparaasegurarseelcamino.Lanavepodríaresultardañada,perocomolaexplosiónafectaraalaescotillalavidadetodosdependeríadelarapidezdeK7encerrarcompuertas.Porfinalcanzólaescotillaexterior,despuésderodearelKazellisdelaparteinferioralasuperior.–K7,ábrela–distinguíaaldroidedentrodelacarlingadela
559
nave.Laescotilladeaccesoseabrió,introduciéndoselomásrápido
quepudo.Mientrassecerrabadenuevo,presurizandoelhabitáculo,desabrochóelarnésdesoportedeljet-pack,dejándolocaerenelsuelo.–¡Grranadass!–gritóelrodiano.Elpulsoseleaceleró.¿Cómopodíansertanimbéciles?Sin
embargo,laexplosiónnollegó.Ensulugaroyódospequeñosestallidossecoscaracterísticosdelasgranadasdehumo.Alfinyalcabo,noerantantontos.Conlaescasavisibilidadganaríaneltiemposuficienteparaacercarsealrodianoyforzarelcuerpoacuerpo.Claroqueloquenosabíaneraque,ademásdelrodiano,seencontraríanconotraoposiciónalaqueelhumoleeraindiferente.Sinoquizássehubieranrepensadoesodelanzarlasgranadas.Sesucedieronintercambiosdedisparosygritosdelosesbirros.Lapuertadelhabitáculoseabrió,mostrandoelpasillodemantenimientoqueconducíaalcorredorprincipaldelcarguero,iluminadoúnicamenteporlaslucesdeemergencia.–¡Dale!¡Dale!–oíavocesdesconocidasporelcomunicador.–¡Atuizquierda!–decíaotra.–Noveounamierrrda–selamentabaelrodiano,disparandoa
dondecreíaquehabíaalgúncazador.–Déjalehacer,novayasaalcanzarloporaccidente–susurró
Raven–.Evitaqueescapen.Elgolpecontralacabezadealguienfuedetalcontundencia
queseoyóelcrujirdeloshuesos.Elimpactocontraunadelasparedesindicabaqueelcuerpohabíavoladoporlosaires.Raventerminódequitarseeltrajedevacío,queledificultaríalos
560
movimientosdurantelapelea,quedándoseconlaropaacolchada.Estiródeunaanilladelcinturón,extrayendounhilodedosmilímetrosdegrosor,deaceroflexible,muycortante.Agarrándoloporambosextremos,sedirigióalapuertademantenimiento.–¡IIIAAAAHHHH!–ungritodeagoníaespeluznante
estremecióacuantosloescucharon,seguidodeunoslastimerossollozos.Comolosruidosleveníanduplicados,unosmásclarosporel
comunicadordelcasco,ylosotrosamortiguadosporlapuerta,apagóeltransmisor.Abriólapuerta.Asuizquierdaestabalaentradaabiertadelabodegadecarga,delacualsalíaelhumoqueocultabaloqueacontecíadentro,ademásdeunodelosweequays,queretrocedíadeespaldas,pasoapaso,disparandosucarabinablásteralazar.TanabsortoestabavigilandolabodegaquenodescubrióaRaven,acechándolepordetrás,hastaquefuedemasiadotarde.Elcaza-recompensasselanzóhaciaél,rodeandoelhilodeaceroentornoasucuelloyapretándoloconsuspuños.Elweequaydejócaerlacarabina,llevándoselasmanosalcuello,intentandoinútilmenteencontrarunhuecoporelqueagarrarelfinísimoyletalcable.Raven,altiempoqueacercabaelhilohacíasí,lodeslizabadeizquierdaaderecha,ydederechaaizquierda,«serrando»laendurecidapieldesuvíctima,similaralcuero.Elweequaysintiólamuertecercay,enunintentodesalvarlavida,selanzóhaciaatrás,cayendoambosalsuelo.CogióuncuchillodelaperneraderechayrasgólapiernadeRaven,quienreprimióeldolor,ciñendoelhiloalcuellohastaquecomenzóasangrar.Elpesodelweequaylopresionabacontraelsuelodelcarguero,lasangredesuenemigo
561
corríadesdesucuellohastalasmanosdeRaven,ydeestassedeslizabapormuñecasybrazos.Elweequaysoltóelcuchillo.Sutraqueaemitíaelgorgoteodelasangreinundandoelconducto.Yasólolequedabamorir.Desdelabodegasaltóunklatooiniano,derostroaterrorizado,
esquivandounrayoláserycorriendoalaescotilladeatraqueconelfindelanzarsedecabezayabandonarellugarconvida.–¡Seescapauno!–gritóRaven,apartandoelcuerpodel
fallecidoweequay,dequienseguíabrotandosangreporelcuelloyporlaboca.Broggoaparecióeneláreadedescanso,alotroladodela
escotilladeatraque,conlíneadirectadetiro.Elklatooiniano,enunúltimoalardedevalor–odedesesperación–,setiróalaescotilla,recibiendodosdisparosdeblásterpesadoaquemarropa.Sedesplomóbruscamente,sobresaliendolosbrazosporlaescotilladelsuelo.–Soampeeta-lay–sejactóBroggo,ensuidiomanatal.–Alpozodeartillero,Broggo–dijoRaven,reincorporándose
condificultadysindardescansoanadie–.K7,cierralaescotilladeatraqueeinicialasecuenciadedesacoplamiento.Voyenbreve.Ravenpresionólaheridadelmusloconlaespesatrenzaque
adornabalacalviciedelweequay,habiéndoselaarrancadodecuajo.Cojeandodelapiernaderecha,seadentróenlabodegadecargaconlasmanosenalto.Elhumoenvolviósufigura.Envezdesubiralpozodeartillero,elrodianosequedóobservandoloqueocurría.–¡SoyEarlRavenous!–exclamóelcaza-recompensas.
562
Vislumbróunalucecitablancaenelinteriordelabodega,aunosdosmetrosdealtura.Elhumosedesvanecíapocoapoco.Ladiminutaluzdesapareció,entreviendounasombraquesealejaba,quevolvíaalfondodelabodega,dedondehabíasurgido.Asuspies,Ravendescubrióloscuerposinertesdeotrosdosesbirros,elweequayyelklatooinianoquefaltaban.Elprimerotendidoenelsuelodelabodega,asuizquierda,contresagujerosentriánguloqueatravesabanelpechohastalaespalda,seguramenteempalado.Alladohabíaunapicadefuerzarotaporlamitad.«Esteeseldelgrito»,pensóRaven.Elsegundoasuderecha,conmediocuerpoapoyadoenlapared.Lacabezaladeadahaciaunlado,mediodestrozada.Aúnsujetabaunvibrohachaconlasmanos;nilehabíadadotiempoaactivarla.Losdroidesdecargalimpiaríanesteestropicio.Asuizquierdaseabriólapuertadelaenfermería,dedondeaparecióeldroideDosUno-bé.Otroquenolehacíanicaso.–Feaherida,señorRavenous.Necesitacuidados.–Después–contestó.Elcaza-recompensassevolvió,caminodelacarlinga.Broggo
aúnpermanecíadepie,observandolosrestosdelabodegadecargacomosideunaobradeartesetratara.–Alpozo–repitióRaven.Elrodianoseencogiódehombrosysubióporlaescalerilla
hacialatorretasuperior.Encendióelcañónláser,aguardandoposiblesblancos.Ravenentróenlacarlinga,acomodándoseenelasientodelpiloto.EldroideDosUno-béhizolomismoenunodelosasientosdeacompañantes,conunmedpacenlamano,dispuestoaunacuradeemergenciaencuantosudueñose
563
lopermitiera,yreprimiéndosedesoltaruncomentariocadavezqueunagotadesangregolpeabacontralacubiertadelacarlinga.LossistemasdenavegaciónypilotajeyaestabandispuestosporR2-K7,ylosmotoresderepulsiónseencontrabanlistosparaeldespegue.LaescotilladeatraqueestabacerradaylaPerraCallejeraestabadispuestaparaunnuevoviaje.–Desacoplamiento–ordenóRaven.Eldroideastromecánicogiróelapéndicemecánicoquele
servíadeconectorconelcomputadorcentraldelanave,iluminándosevariosindicadoresdelpaneldecontrolqueindicabanlaejecucióndelasecuenciadedesacoplamiento.Elcorredordegusanoquedóherméticamentecerradoporsulado,yambasestructurassesepararon.Elcargueroquedósuspendidoenelespacio.Ravenaccionólapalancadelosrepulsoresprogresivamente,aumentandolapotenciadelosmotoresinferioresparaquelanavesealejaradelaestaciónespacial.Desdelacarlingapodíaobservarlaactividadcercana:tantoelcarguerocomolalanzaderaTH-20delosatraquescontiguospermanecíanensusitio,aligualqueelcargueroKazellisdeLübCarls.Afortunadamente,eldevaronianosumaríadosydos,percatándosedequenolobuscabanaél.NoseapreciabaningúnestadodealarmaenlaestaciónqueindicaraquefueranatomaralgunaaccióncontralaPerraCallejera,apesardelmuertoenelcorredordelmódulodeatraque.ElrestoestabanenlabodegadecargadelaPerra:todoquedabaencasa.Afindecuentas,eraunaestaciónesclavista,nounacentraldelNúcleo,yuncadávermásomenostampocoimportabamucho.Unavezconseguidaladistanciaprudencial,Ravenencendió
losmotoressublumínicos,apagandolosderepulsión.LaPerra
564
Callejerasealejódelaestaciónagranvelocidad.–K7,introducelascoordenadasdelprimermicrosaltoenel
computadordeastrogación.Eldroideastromecánicoseleccionóelprimerconjuntode
coordenadasquelosllevaríaallímitedelaregiónconocidacomoEspacioHutt.Trassalirbrevementedelhipespacioletocaríaelturnoalsegundomicrosalto,condestinoaunpuntodesiertodelBordeMedio,yasíhastacompletarunasecuenciadecincomicro-saltosantesderealizarelsaltodefinitivo,conelobjetivodedespistaracualquierperseguidorqueintentaraadivinarsudestino.EncasodequelossiguieransequedaríanperdidosenelEspacioHutt.R2-K7pitódosveces.Ravenverificóloscálculosconlacomputadoradenavegación.Conformeconlosresultados,accionóelestárter.Delhiperespaciosurgióuncruceroligeroclasecarraca,de
ManufacturasDamorias,alargadistanciadelaestaciónesclavistaLunadeKlaton.LucíainsigniasdelaLegiónAlienígenadeLemax.Sus350metrosdelongitudlahacíanpequeñaencomparaciónconloscuatrokilómetrosymediodelaestaciónespacial.Sinembargo,laLunadeKlatoneraestrechacomounalanza,porloquetampocoeratanimponente.TrescazasdeclaseLegión,conformadeA,despegarondelaplataformaexterna,enformacióndealadeasalto,escoltandoalcruceroysinalejarsemucho.LossensoresdelacarracabarrieronlaLunadeKlatondeemisionesdeenergía,detectando
565
todaslasfluctuacionesenergéticasqueemitía.Analizabalastransmisionesindividuales,lasbalizas,lucesláser,calor,ytodoloquelossensoreserancapacesdecaptar.Fueronlostransreceptoresdeespectrocompleto,enmodobúsqueda,lasquelocalizaronsuobjetivo.Estaveznoselesescaparíadelasmanos,costaraelprecioquecostara.Lacarraca,quehastaelmomentoseencontrabademasiadolejos,comenzósuaproximación.Unpardedesconfiadasnavessedesacoplarondelaestaciónespacial,intuyendoquealgoibamal:unanavedeexploraciónA-24yuncargueroligerodetransporte.Encuantosealejaronlosuficiente,pusieronrumboensentidocontrario,huyendopordetrásdelaestaciónespacial.Inclusolanavedeexploración,muyprevisora,saltóalhiperespacio.LosintentosdecomunicacióndelaLunadeKlatonconlacarraca,exigiendoquerevelaransusintencionesyanunciandoqueestabanbajolaproteccióndelosclanesHutts,noobtuvieronrespuesta.LoscuatrocazacabezasZ-95despegarondelhangar,enformacióndeados,endirecciónalacarraca,comoprecaución.LostrescazasdelaLegiónsedirigieronhaciaellos,entablandocombatesinmás,sincomunicacionesprevias.Elmásadelantado,ellíder,seabalanzódisparandovariasvecessobreunodelosdosprimerosZ-95,alquealcanzódepleno,perosindañosgraves.ElresistentecascodelZ-95aguantóelprimerembite,aunquelanavequedóionizada.ElcazadelaLegiónlídergiróbruscamentenoventagrados,esquivandolosdisparosderespuesta,sirviendodecebo.Aexcepcióndelanaveionizada,lostresZ-95siguieronallíder,deseososdevenganza.Cayeroningénuamenteenlatrampa.Losdoscazasdelalegiónrestantessesituaronasusespaldas,disparandoaplaceralaúltimaparejadecazacabezas,destruyendosuspantallasyocasionándoles
566
considerablesdaños.Envezdeperseguiralcazalídernolesquedóotraquededicartodasuatenciónadesprendersedeloscazasdecola,quelosperseguíansincuartel.ElpilotodelZ-95quehabíaquedadoionizadorecuperóelcontroldelanavedemasiadotarde.Sutrayectorialohabíaaproximadodemasiadoalacarraca,quelopulverizóconcuatrodisparoscombinadosdesuscañones.Elpotencialdefuegodelcruceroerainmensamentesuperior.Tansóloconlos20cañonesláserspodíanponerenjaqueaunescuadróndecazasqueintentarapresentarbatalla.Variasnavesmásquisierondesacoplarsedelaestación
esclavista.Ensuinteriordebíadereinarelpánico,antelaevidenciadeunacatástrofe,concapitanesypilotosprocurandoalcanzarsumediodehuidaloantesposible,yrechazandoacualquierpolizontequequisieraentrarenunanavequelosalvara.UnodeelloserauncarguerodeclaseKazellis,queencendíalosmotoressublumínicos,sinpotenciaperolistosparalargarseencuantopudieralibrarsedelosanclajesalpuertodeatraque.Sobreestecargueroseconcentraronlosdisparosdelosdevastadoresturboláserspesadosdelacarraca,utilizadoshabitualmenteparacombatircontraotrasnavescapitales,ynocontranavesdetipocarguero.Ahorabien,dadoeltamañodelaestructuraalaqueelKazellisestabaacoplado,bastabaapuntaralmódulodeatraque.Unacolumnadelásersimpactócontraelcarguero,elatraqueylapartedeinferiordelaprimeraesfera.LaspantallasdelKazellisvolaron,amortiguandolosimpactoslosuficientecomoparanoexplotaralaprimera,perosísufriendodañospesadosenlaestructuraylosmotores.Quedabainutilizadoparaelvuelo.Lasegundatandadedisparosacabópordestruirlo,alcanzandoadicionalmenteyporsegundavezel
567
módulodeatraque,elcual,trasunosinstantesdeincertidumbre,explosionódesprendiéndosedelaesferayabriendounboqueteenlaestructuradelamisma.Decenasdecuerposfueronexpulsadosalvacío,moviendosusextremidadescomoseñaldedoloryangustia,aunquelamuertelesencontrópronto.Elaireseescapabadelaestacióndesestabilizandosuórbita.Elextremoinferiordelaestación,querepresentabapocomenosdeunterciodelaestructura,comenzósugradualcaídaalplanetaKlatón.Tansólountríodenavessupervivientesconsiguierondesacoplarseatiempoparaevitarlasuertedelmódulodeatraque.Elrestopermanecieronancladasasufataldestino,arrastradasporelpesodelconjunto.Quizássufrierondañosqueimpedíalapuestaenmarchadesusmotores,oquizássuspilotosestabanmuertos.LoscazasdelaLegiónretornaronalacarraca,mediante
maniobrasdeevasión,cubiertosporloscañoneslásersdelcrucero.Loscazacabezas,dosdeellosconseriasdificultades,optaronpornosuicidarse,volviendoalaterceraesfera.Desesperadamente,laLunadeKlatonconsiguiósellarlaprimeraesfera,aislándoladelrestodelaestaciónysalvandoalosdemáshabitantes.Dadoquelacarracanomostrabaintencionesdeseguirconelfuego,volviendoasupuntodeorigen,pudieroncentrarseenestabilizardenuevosuórbita.ElcrucerodelaLegiónAlienígenadeLemax,impertérritaaldestinodelaestaciónesclavista,aguardóelaterrizajedesuscazasensupistaexterior.Unavezasalvo,saltóalhiperespaciosatisfechadesumisión.ElhonordelaLegiónquedabarestablecido.
568
Lasoledaddelsabio
Elbastónconempuñaduradepicorepiqueteabaelsueloenelsilenciodelanoche,acompañandorítmicamentelospasosdelviejosenador,quesevolvíacadaciertotiempoparacomprobarquenadieloseguía.SuúltimaintervenciónenelSenadoGalácticofuedirectayacusatoria.Sabíaquevariossenadoresestabandeacuerdoconél,aunquemuypocosseatrevíanadesafiarabiertamentealCancillerconpalabrastanduras.Porcontra,elabucheogeneralquerecibió,quenoafectóasuánimo,determinólalíneadeacciónquedabavueltasensucabeza.Loquehabíasucedidoeramuchomásgravequelaguerraensí.TeníalaesperanzadequelossenadoresdelComitéLeal,oalmenoslamitaddeellos,aceptaransuplan.Tantearlos,saberhastadóndeestabandispuestosallegarparareconquistarlalibertadperdida.Ladeólacabeza,enseñaldenegación.LaRepúblicagozabadeampliaslibertadesindividuales,peronolacolectiva,comoocurríaenelsistemaTrevi.Aúnasíhabíasidounsistemaprometedor,laantesaladealgomejor,unaantesalaquehabíasidoderruidaynocabíalaesperanzaderecuperarlapacíficamente.UnospasospordelanteloprecedíaJackson,eldiscreto
contactoenlosbajosfondosqueCosharTeelklefacilitóyque,hastaelmomento,habíacumplidobiensutrabajo.EltahúrconocíalossuburbiosdeCoruscant,losnivelesinferioresdelplanetaqueélnuncahabíapisado,hastahoy.Comprobabaque
569
elcaminoestabadespejado.Llegaronalcallejónquebuscaba,122Norte,enunodelosdistritosresidencialesmáspobresdeCoruscant.Eracasiimposibleverelcielodelplaneta,ocultadoporlasdecenasdepasarelas,estructurasyplataformassuperiores;másprofundoqueestazonasóloquedabaelsubmundo.Sacódelbolsillo,unavezmás,undetectordemovimientos.Activólapantalladeldispositivo,quemostrabalaposicióndelosindividuoscercanosasuposición,enunmapabidimensionaldelazona.Siendoportátileradepocoalcance,mostrandoúnicamentelosmáscercanosdentrodeunradiode30metrosysinposibilidaddelocalizaraaquellosqueestuvierantotalmenteaisladosdesuposición,porestardentrodealgunainfraestructuracerrada.Supotentemicroprocesadorpermitíamarcarlospuntosdetectadosyhacerunseguimientodelosmismos,diferenciándolosporcoloresynumeración,siempreycuandonoestuvieranpegados,encuyocasopodíallegaraconfundirloseintercambiarlos.Nohabíanadiemásapartedeellos,anoserqueestuvieranmuy«quietos».Eltahúrlomiróburlón;creíaqueelviejosenadorestabauntantoparanoico.Anotómentalmentequesihabíaunapróximaveznecesitaríaademásunvisorcalorífico.Jacksonencontrólapuertalateralquebuscaba,bloqueadaporunsencillolectordetarjetas.Echóunúltimovistazoaambosladosparacomprobarquenohubieraningúnviandanteocasional.Suguíaextrajounatarjetaelectromagnéticadeunodelosbolsillosinternosdesutrajeylaintrodujoenlaranuradellector.Unaslucesamarillasrebotabanhorizontalmentedeizquierdaaderechaydederechaaizquierda.Eltahúraguardóhastaqueseestabilizólalíneayseencendióunaluzverde.Lapuertaseabrióhaciaarribamostrandounpasillodébilmenteiluminadoporlucesdeemergencia.Después
570
dequeambostraspasaranelumbral,lapuertasedeslizónuevamentedetrássuyocerrandoelacceso.Avanzaronunosveintemetrosporelpasillohastallegaralfinal,dondeaguardabaunturboascensor.Jacksonintrodujodenuevolatarjetaenlaranuradelpaneldecontrol.–Últimonivel–dijoenvozalta.Laspuertassecerraronyelelevadorascendiórápidamente.
Pasadosunosminutosdepacienteesperasedetuvoenelniveldeseado.JanoFortecalculóquehabíasubidovarioscientosdemetros.Laspuertasseabrieronmostrandootroestrechopasillodeunoscincuentametros,convariaspuertaslaterales.–Bueno,senador–dijoJackson–.Apartirdeahorasigueusted.
Estelugareselmejorqueheencontradoparasalvaguardarsudiscreción.Latercerapuertaaladerecha.Leesperoaquí.Eltahúrleentrególatarjeta.JanoFortesedirigióalapuerta
indicadasinmediarpalabra,eintrodujolatarjetaproporcionada,queiniciólaconocidasecuencia.Accedióaunapequeñasalaconunamesacentralyvariosasientos.Habíaotrapuertasituadaalfondo.Dospersonasesperabanalsenador.Unhombreyunamujer.–Bienvenido–saludaronalmismotiempoBailOrgana,
senadordeAlderaan,yMonMothma,representantedelsectorBormea.–Mealegraverlesaquí–comentóForte,amododesaludo.–Megustaríaquenosexplicaraelporquédetantosecretismo,
senadorForte–espetóBailOrgana,directo.–Muyfácil–respondiómientrastomabaasiento–,porsu
propiaseguridad.Despuésdemienfurecidoataqueverbalal
571
CancillerPalpatineestoysegurodequemeespían.–Nocreoquenadieseatrevaaseguirloporello–comentó
Organa.–Estamosenguerra–señalócomoalgoevidente.–Agradezcosuprudencia,senador–dijoMonMothma–.Me
gustaríaproponerque,sivolvemosareunimos,invitemosalasenadoraPadmeAdmidaladeNaboo.ElsenadorFortecarraspeócomosituvieraqueaclararsela
vozantesdeseguir.Noestabamuydeacuerdoconlasugerencia.–Séqueletienenmuchoaprecio–dijo–,perolasenadora
Amidala,peseasuindiscutiblevalorysuíntegramoralidad,yerrarepetidamente.Meequivoquéconella.FueNabooquienpropusolamocióndecensuradelanteriorCancillerSupremo,FinisValorum,yfueNabooquienpropusodarpoderesdictatorialesalactual.–CreoquePadmenohubierapropuestolosegundodehaber
estadoenelSenado–justificóMonMothma.–Notieneexcusa,yprefieronohablardeello–replicóForte–.
PeroadmitiríacongustoalsenadorGarmBelIblis,quelamentablementenosaledelsectorcorellianodesdepocoantesdelaguerra.Esquienmejorcompartemipostura.AdvirtióensumomentoqueelCancillernuncarenunciaríaasucargo.Ynolefaltabarazón,niahoranientonces.–Bien,ustednoshareunido–medióBailOrgana,evitando
continuarconunadiscusiónembarazosa.–DeentretodoslosqueseoponenalCanciller,visibleo
572
moderadamente–accedióForte–,creoqueustedesdossonlosmásjustos,prudentesyhonestos.SabenquedesdelosúltimosañosmeenfrentoalCancillerPalpatine,cadavezconmayorvehemencia,perohefracasadoenmiintento.–Todoshemosfracasado–comentóMothma–.Lacorrupción
estátangeneralizadaquelospocosquenosmantenemoslealesalosvaloresdelaRepúblicanotenemospesosuficiente.–Elasuntoesmuyserio–añadióBailOrgana–.Laguerraloha
empeoradotodo.–OmejoradoparaPalpatine–corrigióMothma.–Amigos,noquierorepetirlosdetallesdecómohemos
llegadohastaaquí.Hemoshabladomuchoyconocenmianálisis.EstamosdeacuerdoenqueelSenado,queenelpasadocontrolabalasleyesyalaCancillería,hacometidounsuicidiopolíticoenfavordelCanciller.Palpatineyanopuedesercontrolado.–Presionaremosparaquelosdevuelvaencuantoseacabela
guerra–afirmóOrgana–.Haprometidorenunciaralaautoridadotorgada,ytendráquecumplirsupalabra.–Confiemosenqueesoseaposible–continuólasenadorapor
Chandrilla–.Ahorabien,tengomisdudas.Aesehombrelomueveunainsaciableseddepoder,comonuncalohevistoantes.–¡Claro!¡Claro!–JanoForteseanimaba,almenosMothma
parecíacompartirsupuntodevista–.LosospechécuandoaccedióalaCancillería,yloconfirmécuandorenovósulegislaturamásalládelperiodomáximopermitido.Pocosfueronlosquemehicieroncaso,apartedelmencionadocorelliano.Me
573
alegraqueustedesseencuentrenenesegrupo.Eselmomentodedarunpasomás.BailOrganamirócondesconfianzaalviejosenador,reticente
alapropuestaquepudieraanunciar.Sinceramente,preferíanoescucharla.Lamiradadelasenadorareflejabacuriosidad.Estabaintrigada.SucompañerodeAlderaanquisoencauzarlaconversación.–PrimerodebemosvenceralaConfederación–dijo–.La
guerranosexigetodanuestraatención.–Sindudaalguna,laprecipitacióndelosacontecimientosnos
obligaaresponderconlamismaceleridad.Todosprefierenolvidarcomoempezólaguerra.¿Cómoesposiblequeaparezcaunejercitodelanada?Lahipótesisdeunprevisormaestrojediasesinadoposteriormenteescuantomenosdudosa.Sí,noshaservidoalasmilmaravillas.Denoteneralosclonespuedequenisiquieraestuviéramosaquíhablando;laConfederaciónyahabríaganadolaguerra.Pero,¿podemosconfiarenesteejércitodelquenadasabemos?Lacrisisseparatista,todoloqueafectagravementealaRepública,acabaporbeneficiaraPalpatine.Aprovechacadaacontecimientoparaaumentarsupoder,mientraspronunciadiscursosidealistasquesólolostontossecreen.Nopodemospermitirnosellujodededicarnuestrotiempoyenergíaúnicamenteaalcanzarlavictoria.Debemosprepararnosparade…revocaralCanciller.JanoFortequisodecir«derrocar»,peroantesdebíaasegurarse
sinoseríaunverbodemasiadoescandalosoparaellos.–Utilizaremostodoslosmedioslegalesanuestradisposición
paraobligarloadevolversusprivilegiosodeponerlodelcargo–
574
respondióOrgana–.Lalibertaddelagalaxiadependedeello.Elviejosenadorevitórevolverseensuasiento.Laleal
respuestaalalegalidaddelaRepúblicadelhonorableBailOrganaeraunserioimpedimento.–YanoexistelibertadenlaRepública–afirmóForte
categórico–.ElSenadoseocupódeliquidarlacuandotraspasóalCancillercompetenciasquenotenía.–Esunasituacióntemporalqueterminaráalalcanzarla
victoria–insistióOrgana.–Palpatinenodevolverásusprivilegios.¿Porquéibaa
hacerlo?Nadiepuedeobligarlo.Elcontroldelpodernopuededependerdeconfiarenlaconcienciadequienesloostentan.LoslealesdelegadosmiraronalosojosaForte,inquietospor
suspalabras.QuizásOrganaseresistíaacreerquenohabíavueltaposible,apesardequelasevidenciasestabanahíparaunhombreinteligentecomoél.Lospolíticosveteranossolíanconformarseconconservarelsistemalomejorposible,promoviendolasreformasqueconsiderabanfactibles,uoponiéndoseaaquellasqueempeoraranlasituación.Encontraste,siconocíaaMonMothma,sujuventudalentaríalarupturaencuantosecercioraradequeelviejosistemanofuncionaba.NuncaenlahistoriadelaGalaxiaunareformacambiólasestructuraspolíticasdeunplaneta,puestoquetodareforma,porsupropianaturaleza,mantienelaesenciadelrégimenmodificandoúnicamenteloperiférico.Encontraste,lospoderesdeexcepcióndelacancilleríasevendíancomosifueranreformastemporales,cuandoenrealidaderanuncambioderégimenporfases.UnSenadodébil,corruptoyfragmentadoque
575
rindióelpoderalaCancillería.–Lasituaciónnosdesagradatantocomoausted–decidió
concluirMonMothma–.CreoquecuandollegueelmomentoPalpatinesenegaráacedersupoder,perodebemosintentarlo.NopodemosignorarsiglosdeestrictocumplimientodelasleyesdelaRepública.Denunciemostodoabusodepoder.Mantengámonosvigilantes.Defendamoslaverdadylajusticiaconnuestroejemplo.Ysialconcluirlaguerrasalimosvictoriosos,yelCancillernodevuelvesuspoderes,entoncesmesumaréaloqueustedtengaquedecirme.Fortecontuvolarespiración,sosteniendolasignificativa
miradadelasenadora.Ellahabíaentendidosuspalabras,sincompartirlasporelmomento,peroofreciendounasalidaque,paraForte,lacomprometíademasiadotarde.Dehaberseatrevidoasermásdirecto,deexplicarsuidea,esposiblequeOrganalohubiesedenunciadoanteelSenado.Oquizásno.Quizáselcarácterclandestinodelareuniónpermitíaignorarciertasiniciativascomosinuncahubieransidoexpuestas.–Soydemasiadomayor…–«ynopuedopermitirmeesperar»,
hubieraañadido–.Lesagradezcoquehayanacudido–sedespidiódelossenadores–.Quizásenelfuturonospodamosreunirdenuevo,cuandoeltiempomedelarazón.Volveremosapronunciaryescucharlasmismaspalabrasdehoy.Suscolegasintercambiaronunasmiradasdecomplicidad.
Despuéssedespidierondeélyabandonaronlasalaporlapuertadelfondo.«Malditasea,estosyahanhabladoentresí,peronoaceptandarelpaso»,pensóForte.¿Hastadóndehabríanllegadoensusdeliberaciones?¿Seríantaningenuoscomopararealmenteesperaraltérminodelaguerraparasolicitarleal
576
Cancillerladevolucióndelospoderes?No.Tienenquehaberotrosmotivos.Quizásaúnnoconfiabanlosuficienteenél.HabiendosidoelCancillerelpromotordelComité,nosesabíacualesdesusmiembrosseríanfielesaPalpatineycualeslealesalosvaloresdelaRepública.Sieseeraelcasotodademostracióndelealtadquedaríaresueltaencuantoculminarasuplan.Deshizoelcaminodeida,decepcionado.Notendríaayuda,almenosporelmomento.Teníaquecontinuarsólo,consuslimitadosrecursos.Noabandonaríasuplan.ElcancillerPalpatineeraundictadorconplenaautoridadparaconducirlaguerra.ComandantesupremoenúltimainstanciatantodelaArmadacomodelEjército.Eradeilusospensarqueaccedíaautilizarsuposiciónúnicamentemientrasduraraelconflicto,porque«amabalaRepública».Lahistoriademostrabaquequienaccedealpodernoquiereabandonarloamenosqueotropoderseloarrebate.Eranecesario,mejordichoimprescindible,lograrlo.TansólolasarmaspodríanevitarquelaRepúblicaseconvirtiera,definitivamente,enunadictaduragaláctica.Paraprepararseteníaeltiempoqueduraralaguerra.NoseríaposibleresistirsealCancillerPalpatinesincontarconlaayudadeotrossistemas.Peronosepodíaquedardebrazoscruzadosmientrassuenemigoconsolidabasupoder.Volveríaasusistema,aobtenerlosrecursosnecesarios,organizarse,liderarunaoposiciónclandestina.Llevaríasutiempo.DebíacompaginarloconelfinaldesuúltimomandatocomosenadordelayainevitablecaídadelaRepública.Afortunadamente,elsubdelegadoBinRamospodríacubrirlelamayorpartedelasveces.Laguerraactualserviríacomoexcusaparaconsolidarunaindustriaarmamentística,desviarfondos,navesyequipamiento.YparaseleccionaraloslíderesdelaresistenciadeTrevi.
577
CuandoPalpatinesequitesumáscaramuchossistemasseleopondrán.Susistemaestaríapreparadoparasumarseaellos.LuegolaoposiciónseextenderíaporelsectorQuess,conlaesperanzadeaguantarlainevitablerepresióndeltirano,contundenteysinpiedad,hastaquemásmundosserebelaranysumaranfuerzas.Éleraviejo;probablementenoveríaterminarsuobra.Delas
cenizasdelaRepúblicadebíasurgirunanuevaquecorrigieraloserroresdelpasado.Conocíaaunhombrelosuficientementejoven,conocedordelartedelalucha,ylosuficientementeinstruidocomoparacontinuarsulabor:KilianHightowers.Salióalcallejónacompañadodeltahúr,encaminándosehacia
laavenidaprincipal.Losplanesquelerondabanporlacabezaleimpidieronrecordarsushabitualesmedidasdeprecaución,olvidándosedeldetectordepresencia.FueJacksonquiendescubrióalasfigurasquelosesperabanalfinaldelcallejón,yaalejadosvariosmetrosdelapuerta.Elprimeroeraunhumanoidedeaspectoreptil,depielcoriáceaypequeñoscuernosenlacara,corpulento,vestidoconunchalecoprotectoryropajespardos;aguardabaenelcentrodelcallejón.«Unnikto»,pensóelsenador.Elsegundo,másbajo,unhumanoconunacasacanegra,botasaltasyvestimentaoscura,tansóloadornadosconmotivosplateados;portabaunblásterenlacartuchera.Jacksonmiróatrás,maldiciendosusuerte.Tresindividuosmásseacercabanporlaespalda.Dossimplesmatones,yuntercero,pordetrásdeellos,queporlasiluetadelrostroparecíaunquarren,porloscuatrotentáculosdela«barbilla»ylacabezaconformadecalamar,vestidoconunatúnicamarrónoscuro.«Demasiadosparaunviejocomoyo,
578
seguroqueesperabanquemeacompañaranOrganayMothma.Setendránqueconformarconnosotros»,pensóJanoForte.–Notenemospordondehuir–susurróeltahúr–,ynocreoque
admitaneldiálogocomounaposibilidad.–¿Sabesquienesson?–preguntóelsenador.–Nosonamigosmíos.Másbiendiríaquevienenaporusted,
porcómolemiran.Nomeavisódequeconocíaagentetaninteresante.–Sientohaberlemetidoenesto–dijoJanoForte,comosifuera
unapremonición.Elnikto,enelcentrodelcallejón,hablóconelhumanoenun
idiomaquenoentendía.Igualleestaríacomentandoquesebastabaélparaacabarconellos.Elhumanoseencogiódehombros,indiferente,yelniktoavanzósacandounvibrocuchillodelcinto.Losdosmatonesdeatrásnosemovieron,impasibles.Parecíancomprendereldeseodelnikto.Eltahúrsellevólamanoalinteriordelachaqueta,buscando
elblásterdebolsilloquesiempreportabaconsigo,aunquedudabadequéleibaaservircontraaquellamole.Untímidodisparoaquemarropaabsorbidoporlachaquetaprotectorayresistidoporlapropiacorpulenciadelnikto,quesóloconsiguióenfurecerlo.Jacksontragósaliva,preparándoseparaesquivarelcontraataque,cuandoundisparoblásterdelquarrenloalcanzóporlaespalda,derribándoloenelsuelo.Losacompañantesdelagresorserierondelfútilintentodeltahúr.Elsenadorseagachórápidoaatenderlo.Estabaaturdidoy
herido,perovivo.Losasaltantesparecíandivertirseconlacaídadela«escolta»delsenador,esperandoqueelviejosepusieraa
579
sollozar.Peronolohizo.Aprovechandoelapoyodelbastón,giró180gradoslaempuñaduradelbastón,mostrandounadiscretalíneaazuladaenlapuntadelbastón.Despuésrebuscóalgoensusbolsillosysellevóunpequeñoauricularalaorejaizquierda;losotrosestabanmáspendientesdeevitarquerecogieraelblásterdebolsilloquehabíaquedadoenelsuelo,ylosuficientementerelajadoscomoparacreerquepudieraserunpeligro.«Sólotengounaoportunidad.Dejaréqueseacerquen».Elcorpulentoniktoseacercóhastaencontrarseatresmetros,momentoenelqueseparóparasonreírdespreciativamente,comosiaquellonofueradignodeél.Llevóelfilodelvibrocuchillocercadelpecho,amododesaludo,protocolario,activandolavibracióndelarma.Forteagarrósubastónconlasdosmanos,sabedorquesedesvanecíasuoportunidadporvenirsólouno,ynotodosalavez.Enesemomentoalgocayódearriba:unapesadatúnicamarrónquehubieratapadolacabezadelniktosiéstenolahubieraapartadoatiempoconelbrazoizquierdo,desviándoladesutrayectoria.Sorprendidomiróellugardelqueproveníalatúnica,retrocediendounpasoatrásenposicióndefensiva.Unindividuósaltódesdeunapasarelasuperior,aquincemetrosdealtura,aterrizandorápidaycontroladamente,comosilagravedadnoloafectara.Elcaracterísticozumbidodeunsabledeluzrasgóelaire,cortandoelbrazoqueempuñabaelvibrocuchillo,dejandoasuportadorarrodilladodedolor,llevándoselamanobuenaalhombrodondeanteshabíaunaextremidad.Elhumanodelacasacaseincorporódesenfundandoelbláster
pesado,encarándosealjediqueaparecíadelanada.Elprimerdisparofuedesviadoporelsabledeluz,acabandosutrayectoria
580
contralaparedizquierda.Eljedi,manejandohábilmentesuarmaypreviniendounsegundorayoenergético,envezdedesviarloloretornóhaciasuatacante,alcanzándolodeplenoytumbándoloalsuelo.Losdosmatones,queportabansendosvibrofilos,corríanhaciaelsenadorconlaesperanzadeensartarloporlaespalda.Fortereaccionóatiempobuscandorefugiotrasunacolumnademetalqueservíadesoportealasestructurassuperiores.Eljediseencaróalosasaltantesy,enunúnicomovimientosemicirculardelaespadaláser,seccionólosdosvibrofilosporlamitad,obligandoadetenersealosmatonesamenosquequisieranseralcanzados.Concaradetontosysosteniendoempuñadurasinútiles,retrocedierontemerosos,corriendoalaproteccióndelquarren,queinicióunatandarápidadedisparos,guarecidotrasunoscontainersabandonados.Losdisparosfuerondesviadosporeljedi,yalgunosdevueltosasuatacantesinllegaraalcanzarlo.Pasoapaso,eljediavanzabahacialaposicióndelquarren,aquiennolequedabaotraquedecidirsiesperabasullegada,oabandonabasuprotecciónalacarrera.Elsenador,sintiéndoserenacertrasloqueparecíaunamuerte
segura,observabalahábilpericiadelamigojedi,sinprestaratenciónasupropiaseguridad.Unamanofuerteloagarróporelcuello,apretandoconfuerzaylevantándolodelsuelo.Elnikto,soportandoeldolordelaextremidadamputada,sehabíaacercadoporlaespalda,estrangulandoalsenadorconlamanoquelequedaba.Losvigorososdedosdelniktopresionabansutraquea,cortandolarespiración.Fortemaldijosudescuido;eraelsegundodelanoche.Lafaltadeoxígenoleimpedíapensarconclaridad,pataleandotorpementeenelaire,sostenidoporel
581
nikto,quemanteníasupresaalaesperadequeseasfixiara.Sintióeltactodesubastón,queaúnsosteníaconlamanoderecha.Enunúltimointentodesobrevivir,agarrólaempuñaduraconformadepicoylapresionóhacíaabajo.Elbastónemitióunsonidoagudo,insoportable,quepenetróenlosoídosdelnikto,soltandosupresayllevándoselamanoaunaoreja.Nadapodíataparelotrooído,queempezóasangrarle.Alsenador,porcontra,parecíanoafectarlo.Boqueabaaspirandotodoelairequepudiera,proporcionandoelpreciadooxígenoasuspulmones.Expiróeinspiródenuevo,volviendoalaviday,sinquererarriesgarsemás,soltóelbastónybuscóelvibrocuchilloqueaúnseagitabaenelsuelo.Loagarróconlasdosmanosyempezóapropinarsucesivaspuñaladasenlaespaldadelnikto,atravesandoelchalecoprotectordelcorpulentobichohastaquecayóalsuelo.Cerca,elpobretahúrseretorcíadedolorenelsuelo,
tapándoselasorejascomopodía.Eljedi,convisiblecaradedolorporelestridentesonidodelbastón,losoportababastantebienapesardeque,segúnlosestándareshumanos,deberíacomportarsecomoJackson.Agarróelbastónyestirólaempuñaduraparaapagarelhorribleruido.Suscontrincanteshabíanhuidoatodamarcha,desapareciendodelaescena.Luegoseacercóalsenador,queseapoyabaenlaparedrecuperandolasfuerzas,mientrassemasajeabaelcuello.Eljediapoyósumanoenelhombrodelsenador.–Respireconnormalidad–dijoCoshar.Elsenadornotócomodisminuíaeldolorenelcuello,saliendo
delaturdimientoypudiendolevantarseconproblemas.–Necesitaráquelemireneso–comentóseñalandoalcuello.
582
DespuésseacercóaJackson,queestabamedioinconsciente.Apoyósumanoenelpecho,yeltahúrpareciódespertardesudolor,conlasideasmásclaras.–Dilealviejoquetendráquepagarmeunextraporesto–se
quejó.–Seencuentrabien–informóaForte,mientrasayudabaa
Jacksonalevantarse.–Leagradezcosuayuda–respondióelsenadorobligado.Cosharlomiróconcaraderesignación.–¿Cómoquierequeloprotejasinomecomunicaadondeva?
–lereprochó.–¿Cómopuedofiarmedeustedsiespíamismovimientos?–
replicóelsenador.Ambossemiraronseriamentehastaqueeljedirió,
contagiandoalsenador.–Mealegroqueselopasentanbien,perocreoquedeberíamos
marcharnosantesdequevuelvanconamigos–sugirióJackson,queseapoyabaenCosharconunamano,mientrasconlaotrapresionabasuavementesobresuherida.Lostresabandonaronelcallejón,dejandoelcadáverdelnikto
yalhombredelacasaca.Cosharlosmiródereojo.–Luegoinformaréalasautoridadesparaquelosrecojan.
DiremosqueatacaronaJackson,seguramentepordeudasdejuego.–Loquequieras,perosácamedeaquí–balbuceóeltahúr,que
seguíacaminandoapoyándoseeneljedi.–Porloqueamírespecta,ustednuncahaestadoaquí–aclaró
583
Coshardirigiéndosealsenador–.Yahora,señorForte,¿meconfiarásusplanesoseguirécumpliendomidebersinconocersusintenciones?Elsenadorpensóquérespuestadarle.
584
Corellia
Suantiguacompañeradecarrerasseguíacomosiempre,sincambiarunápicedesí,fielasímisma.Lucíasuhabitualindumentariamilitar,estilourbanobienconjuntado:botasguerrerasnegras,pantalónmilitarcaqui,cinturónmultiusos,camisetablancapordebajodesuviejacazadoradevuelomasculina–quelequedabadevicio–,ysucaracterísticocascodecomandopersonalizadoparaelpilotaje;manteníalaviserabajada.AguardabasentadaenlanovedosaZoom;lasmotosdeIncomeransuspreferidas.Laúltimavezquelahabíavistoteníanquinceañosysedespedíadeellapensandoquealdíasiguienteejecutaríanlamaniobra«nubeloca»enelcentrodeCorona;horasmastardeentraríaenTorreAugustaparanosalirmáshastaabandonarCorellia.LaconocióenelcampeonatojuvenildevainaspatrocinadoporGarek.Eralapilotoprincipaldelequipohastaquesutíocambiósuestatusagolpedetalonario.Afavor,claroestá,desusobrino,loqueenturbiósuprimerencuentro.El«niñorico»cortólasposibilidadesdelamujerdecompetirenigualdaddecondiciones,yelprimermesfueunarelaciónarisca.Apesardetodo,Kilianaprendiómuchodeella,sobretododelaparterelativaalamecánica,delaqueelreciénllegadorenegabaargumentandoqueyateníantécnicosparaeso.Pocoapocoelresentimientoinicialseconvirtióenamistad,amedidaqueellaconstatabaeldurotratoqueledispensabasutíoylapalpableaversiónquesentíaporél.Fue
585
Lieslvezquienlehablóporprimeravezdelosnebulonesazules,labandadejóvenesmoterosenlaqueellaqueríaingresar,yqueleparecíaextraordinariayemocionante.Lieslvezlecontabalaspruebasqueteníaquesuperarysusaventurasposteriores.Arazóndesuincorporaciónalabanda,GarekdioordendedespedirladelequipodeKilian,paraevitarlapublicidadnegativa,loqueloalejóaúnmásdesusobrinoquien,finalmente,unpardemesesdespuésoptóporseguirelcaminodesucolega.LamoteraeralaúnicapersonaenlaqueconfiabaenCorellia.–Menudasorpresa,«niñorico»enCorona–comentóLieslvez,
conservandoelapodoconelquelobautizólaprimeravezquesupodeél–.Nopensabaquefuerasavolverporaquí.Losdossesaludaronconlospuños,alausanzadelos
nebulones,mostrandorespetoyamistad.SeencontrabanenuncanalsecodelSectorAzul,ocultosporvariospuentessuperiores.EllugarformabapartedeunaampliayextensareddecanalesenlossuburbiosdeCorona,adondeibanapararlascloacasdelacapital,idóneaparadisputarcarrerasilegales.–Vengoapormispadres–fuedirectoalgrano.–Entoncesvienesaqueterecluyanotravez.–Estavezesdiferente.Nosoyelmismoqueconociste.–Esoescierto,estásdistinto.¿QuétehanhechoenCoruscant?
¿TehasconvertidoenunodeesosjediqueluchancontralaConfederación?–Noexactamente,masbienmeexpulsaron.–Esoyamecuadramás–rióLieslvez.
586
–¿Quiénmandaahoraenlosnebulones?–cambiódetema.–Hama,noloconoces.Esnuevo.Detuépocaquedanpocos,
laCorSecloshaencarceladoacasitodos.CortesíadetuprimoIcino.Nuncanosdedicamosaltráficoilegal,peronoshametidoenlalistadeloscontrabandistas.LapersecuciónempezóalpocodequeteenviaranaCoruscant.Demasiadascoincidencias.¿Sabesquienllevótodoeljuiciocontralabanda?–MeimaginoqueLiaHightowers–respondióKilian
resignado.–Lamisma,tutía.Mientrasestuvisteconnosotrosnos
protegían,almenosdelopeor.Unavezquenosdejastedejarondehacerloyacabaronconnosotros.Ahoranosomosnada.EsoexplicabaporquéparaVolka,deloshermanoscaídos,no
eranmásqueunoscríos.Labandahabíaperdidofamayreputación.–Teníaquehabérmeloimaginado–apuntó–.Simplementecreí
quedejaríandeprestarosatención.–Espeorqueeso,Kilian–lomirófijamente–.Aquícreenque
eresundelator,quefuistetúquiensechivó.–Esoesimposible–exclamó–.Yonuncaosperjudicaría.–Escomolohavendidotufamilia.Dijeronqueparticipastea
lafamiliadetussospechassobrelosnebulones,yquenosabandonasteporquenoestabasconformeconalgunasdelascosasquehabíasvisto.Luegotutíaytuprimoiniciaronunainvestigación,cuandoyaestabasconlosjedi,yasídescubrieron«todalamierda».¿Quienibaadudardelaversión?¡Sientrasteconlosjedi!Formalmentenuncafuistetestigo,peroaquítevencomountraidor.
587
QuéinteligentehabíasidoGarek,yconquécrueldaddestrozabatodoloquelehabíaimportadoenlavida.SihubieravueltodelTemplonotendríaamigosninadieenquienconfiar,viéndoseobligadoavivirenCiudadHightowers,avalersedelaprotecciónfamiliarparaevitarquelosnebuloneslolincharan.Aquellajugadanoselaesperaba.–¿Ytú?¿Telocreíste?–preguntó.Lachicaapoyólasmanoslasmanosenelasientotraserodela
moto-jet,inclinándoseligeramentehaciaatrás,destacándosesufigura.Lainexpresivacara,ocultadaparcialmenteporlavisera,noletransmitíaningunasensación.Porunmomentopensóqueaquelloeraunencerrona,yqueaunaseñalsuyaapareceríanelrestodelosnebulonesparaajustarcuentas.PerolamandíbuladeLieslveznoestabatensaylaúnicaencerronaquehabíaeralaqueletendíansusdudas.–No–dijolamujer.Sonrió,llevándoseunamanoalaviseraypulsandounbotón
paraquesedeslizarahaciaarriba,mostrandosusojospardos,ajuegoconsupiel.Supeculiarflequilloapareciócayendoaladerecha.–Lesdijequeeraimposiblequefuerasunsoplón.Tuveque
contarleslodetuspadres,decomoodiabasaGarek,peronomecreyeron.Callóconmovidoporlafidelidaddesuamiga,apesardelas
dificultadesporlasquehabríapasado,probablementejugándosesupertenenciaalabanda.SepreguntabasiCosharTeelksabríaalgodetodoesto.–Ojalafuerastúlalíderdelosnebulones.
588
–Nomevaelliderazgo–sonrióburlona–.Losjefesvienenyvan,peroyopermanezcodondeestoy;prefierodormirapiernasuelta.Yaquehablamosdelosquetebuscan,queparecesertodoelmundo,tambiénpasóporelclubuntahúrinteresadoporti,perohaceyamásdedosaños,quizástres.Intentábamosrecuperarnosdelgolpejudicial,ypocoapocoempezábamosatenerunaorganizacióndecente.Teníamosmuchosproblemasyporpoconololiquidamosahímismo.Creíamosqueloenviabatufamilia,peroeltiponosaseguróqueveníadeCoruscant,aunqueeracorelliano.Ybueno,alfinalnointeresabauncadáverconlaCorSechusmeandodevezencuando.Sellamaba…Jackson.¿Tesuena?–Paranada–dijoKilian–.Probablementeseríaloprimero.
Desaparecídelaesferadecontroldemitío,yestaríatanteandosihabríaintentadocontactarconvosotros.–Asíqueescapasteyahorapretendesrecuperaratuspadres,tú
sólo.–Sólono–aclaró–.Tengounamigoqueprometióayudarme.–Meencantaríaecharteunamano–seofreció–.Lavidaseha
vueltoaburrida.–Loqueestoyplaneandoespeligroso.¿Tienesalgún
aceleradorquepuedasdejarme?–Nosinqueseenterenlosnebulonesquelohecogido–la
mujeraceptólaimplícitanegativa,porelmomento–.¿Notevaleunamotodeslizadora?–Necesitountechodevueloalto.–EntoncesunT-24,ounT-47.Telopuedoconseguir.
589
–NoquieronadadeIncom&Subpro;nadadetupadre.–¿Notehasenterado?IncomySubprorompieronsus
acuerdoscolaborativos.¡Hacedosaños!¡¿Dondedemonioshasestado?!–Sitehepedidounacelerador,noquieroningúndeslizador
terrestreniunamoto-jet–eludiólapregunta–.Necesitovueloatmosférico.–¿Noprefieresunanaveespacial,mejor?–Muygraciosa.¿QuéhaydeaquéldeslizadordeMobquetque
reparaste?–¿Elerrante191?¿Estásdebroma?Esetubérculovolador
carecedeestilo.Seríaunavergüenzaquetodavíamevieranconél.Loabandonéenunodeloshangaresdelaempresa,peropuedequeaúnpuedadespegarsilosmotorescometnosehandañadoporeldesuso.–Mevendríaperfecto.Nolevantaríasospechas,esmuy
popular.Casieldoblederápidoqueunacelerador,resistente.–¿Paraquéloquieres?–Esmejorquenolosepas.¿Puedesrecuperarlosinlevantar
sospechas?–Claro,peronolousarássinmí.Sólolopilotoyo.Díasmástarde,elviejodeslizadordeMobquetsurcabalos
cielosdeCorona,másconcretamentelosdeCiudadHightowers,trasunapuestaapuntodesusmotoresiónicos.Habíanplanificadounaseriedevisitasespaciadaseneltiempo,
590
coincidiendoconelcaudalosotráficodenavesdeentradaysalidadeltrabajo,siempredurantelajornadalaboralyutilizandolaslíneasaéreashabituales.Dedicaronvariosdíasaobservarloscambioseneldistritocontroladoporlafamilia.DadoqueCorelliaestabaenguerraylasfronterasestabancerradas,lapresenciamilitareracontinuada.AunquelaflotaCorellianaestabadesplegadaportodoelsector,muchascorbetasyfragatasdescendíanalaatmósferatransportandotropas,vehículosyequipamiento.TantoenlaatmósferacomoentierrahabíanmuchosvehículosmilitaresdispuestosparadarrespuestaacualquierincursióndelaConfederación.Sinembargoyporfortuna,dadoqueloscontrolesfronterizoseranexhaustivosysenegabalaentradaatodoaquelquenofueracorelliano–KilianhabíatenidoquedespedirsedeYorasDeempocoantesdeentrarenelSector,enunadelasestacionesespacialesqueservíandecontroladuanero–,lacapitalseveíacasilibredeinspeccionessorpresa,loqueevitabaretrasosparaquetodoelmundopudieraacudirasuspuestosdetrabajo;granpartedelaactividadindustrialhabíasidoreorientada,deunaformauotra,asatisfaceralaflota.SuamigaLieslvezseencargabadepilotarlaaeronavesegúnla
rutaplanificadapreviamente,mezclándosesiempreentreeltráficoyvolandodemaneraindiferente,comounomásentretantos.Eludió,noobstante,uncontrolaleatoriodelaCorSec,ysumentesiempreestabaalertalocalizandolasvíasdeescapequepodríanusarsifueranecesario.AunqueKilianhabíainsistidoqueactuaranconnormalidadyque,sisedieraelcaso,colaboraríanconlasautoridades.Apesardesuapellido,seríarealmenteextrañoquelosinformesdepatrullaacabaran
591
llegandoamanosdesuprimoIcino.Enunodelosasientosdepasajeros,Kilianobservabahastael
últimodetalledeCiudadHightowers,anotándoloenuncomputadordebolsillo,ygrabandoenholovídeoloqueleparecíamasinteresante.Advirtiómuchaactividadenloshangarescorporativos.Lostransporteespacialesdelacompañíaesperabanturnoparasermodificados.Unavezviouncargueropesadoelevarsehaciaelespacio,fijándosequeteníaincorporadouncañónespacialenunatorretasuperior.Lazonaresidencialtambiénhabíaaumentadoentamañoyaltura.CiudadHightowersyaeraunodelosdistritosmáspobladosdeCorona;prontopodríaconvertirseeneldemayorpoblación.Finalmente,yendistintosvuelos,examinóTorreAugusta.Elrascacielosfamiliarmedíakilómetroymediodealtura,destacandoenlalíneadelcielodeCorona.Elrestodeedificacionesdeldistritonosuperabanlaterceraparte,pararesaltarlaimportanciadeTorreAugusta.Además,losantepasadosdelafamiliahabíanadquiridoaquellosterrenos,atravésdelpasodelossiglos,queconformabanunáreacircularentornoalpuntocentral,TorreAugusta,construyendoparquesyjardinesenloslímitesdemaneraquedibujaranunacircunferenciaquedestacabaCiudadHightowersdesdeelaire,alavezqueservíadeseparaciónconelrestodedistritosdelametrópolis.ElaccesoaTorreAugustaseríacomplicado.Existíanvarias
plataformasdeaterrizajeadistintasalturas,ademásdelospasoselevadosdelasplantasinferiores.Habíadescartadolaentradaaniveldesuperficie–demasiadavigilancia–,aligualqueporlaplataformadelosnivelessuperiores,donderesidíaGarekyelrestodemiembrosdelafamiliaquepreferíanvivirenTorre
592
Augusta.Unaopciónconsistíaenutilizaralgunasdelasplataformasintermedias,enlosnivelesresidencialesdelcuerpoadministrativodelaCorporación.Teníanmenosvigilanciaelectrónica,aunquemayorocupación;podíanreconocerloaunque,sinceramente,¿quiénseacordaría?Lamejoropciónpodíaseratravésdelospasadizossubterráneosqueconocíadesusescapadasnocturnas.Pasajessolitariosfrecuentadosúnicamenteportécnicosdemantenimiento.Probablementehabríanincrementadolaseguridadinstalandodiversosdispositivostecnológicos.Bronxlehabíaenseñadocómocontrarrestarlos,perolaadquisicióndecontramedidaseracaraynodisponíadelefectivonecesario.YorasDeemlehabíaprestadounabuenasumaparapodercontinuarsusplanes,despuésdehaberperdidoodejadocasitodoellíquidoysuequipoenLoome.Aúnasí,erainsuficientesalvoparaalgunospequeñosaparatos.Desdefueranoparecíanhabermuchoscambios.Laobservacióndelinteriordeledificioconlosmacrobinocularesrevelabaelmismousoqueyaconocíaparalamayorpartedelosniveles.Eltercerdíadeobservaciónsintióunainocenteemociónde
alegríaqueidentificóconsuinfancia.SuspadresestabanenlaTorre.Eralaseñalqueesperaba.EsosuponíaqueGarekloshabíatraídodevueltaadondeestaríanmejorvigilados.Aunquehabíaalgoextraño,esquivo,unasensaciónincómoda,algoquenolograbaesclarecer.¿Seríaunatrampa?¿Quéeraloquenocuadraba?Noeraadecuadotomarunadecisiónsobrecómoabordarelrescatebasándoseenpercepcionesimprecisas.NecesitabalaayudadeCoshar.Élteníamayorexperienciaenestostemas.Entrelosdospodríandiseñarunplan,ahoraque
593
habíaacumuladolasuficienteinformación.–Marchémonos,yahevistosuficiente–ledijoaLieslvez–.Es
horadequevayaaCoruscant.–¿Nohaynadamásquequieresquehaga?–Porelmomentono,yahashechobastante.Teloagradezco.
Contactarédenuevocontigocuandoregrese.Ahoratocabavolveralacomunidadagrícoladondehabía
resididoelúltimomes,dejornalerotemporal.Terminaríasutrabajoparanolevantarsospechas.LuegoseocuparíadelospreparativosparaabandonarelSectorCorelliano:eleccióndecompañías,rutas,puestofronterizo,etc.ytransportehastaBrentaalIV,areencontrarseconYorasantesdedirigirsealaCapitalGaláctica.Lavidasencillaenelcampoleayudaríaaordenarsuspensamientosyameditarsobreelincómodopresentimiento.Oesoesperaba,porquelasvisionesquelaFuerzalerevelabaeranconfusas.Recibirpequeñosfragmentosdeinformación,sinteneruncontextoglobal,añadíaincógnitasquedificultabalatomadedecisiones.Lamismasensacióndeinquietudteníaconlavisiónenlaqueeratorturado,laquehabíatenidoenDagSeher.Empezabaacreerqueeramejordesecharlasprecognicionessinoestabandeltodoclaras.SusensibilidadconlaFuerzasiemprelehabíaproporcionadointuicionesespontáneas;ahoraademásobteníaretazosdelpasado,delpresenteodelfuturo,siendoestasúltimaslasmásconfusaseinexactas.Dehabercontinuadosuentrenamiento,elMaestroDalmaoelithorianoMolowHabhorlehubieranpodidoenseñaraclarificarlas,oalmenosaneutralizarlasantesdequeimpactaranensumente,dejandomáspreguntasquerespuestas.Suestrategia,mientrasnoaprendieraadominarlas,consistíaen
594
dejarlaspasarcomosifueraunapelícula,sinidentificarseconellas,ydejarlas«aparcadas»enlamemoriahastaquepudieraencajarlasenelrompecabezas.SolíapensarenMirlo.Leechabademenos.Ylomásextraño
esque,dealgunaextrañamanera,seguíasintiéndoloatravésdelaFuerza.¿Acasoeraposibletraspasarlasfronterasdelamuerte?Noexistelamuerte,estálaFuerza,afirmabaelcódigo.Perounacosaesestudiarloyotradiferentevivenciarlo.Debíaadmitirqueestamáximadelcódigonuncalahabíacreídoporcompleto.Lamuerteeraunhechoindiscutible.Elcuerpodejadevivir,susfuncionesvitalesseapaganylaactividadmentaldelcerebrocesa.Sonhechosirrefutables.TanirrefutablescomoquehabíasentidolapresenciadeMirloenlacremacióndesucuerpo,ytanindiscutiblescomoquelehabía«escuchado»enDagSeher:«Confíaentuentrenamiento».Estandoenpeligrodemuerteloanimóaluchar.¿Contactaríadenuevoconélsiemprequenecesitarasuconsejo?Serió.SiestolehubierapasadocuandovivíaenTorreAugustalosmédicoslehubierandrogado;alguienqueescuchavocesensucabezanosueleconsiderarseunapersonacuerda.
595
Estanoesmilucha
LosescudosdelacorbetacorellianaresistieronelimpactodeloslásersdeloscazasdroidesdelaConfederación.LanaveTorreIseinterpusoatiempoentreelescuadróndecazasyelDestructorEstelarclaseVictoriaalqueprotegía.SuimprovisadamisiónconsistíaenprotegerlaretaguardiadelaladeataqueconstituidapordosdestructoresVictoria,unodeelloselqueestabaprotegiendo,yelDestructorEstelarclaseVenatorqueliderabalaformación.UndañadocruceropesadoclaseAcorazadoloayudabaenla
escolta.LanaveacompañantehabíasobrevividoensolitarioalaprimeraoleadadeataquecontralaflotadefensivadeCoruscant,aunquecongravesdañosestructurales.Porsuertesureforzadocascohabíaaguantadolopeor,peroelfallodevariosdesussistemaslohabíandejadoprácticamenteincapacitadoparaelcombate,buscandorefugioenlaatmósferasuperiordelplaneta.ElcapitánDexterios,quehabíarecibidoórdenesdelaltomandodesumarsealabatallaporCoruscant,órdenesqueGarekaceptóaregañadientes,seloencontróensuascensohaciaelespacio.ElvalientecapitándelAcorazadohabíaganadotiempopararecuperaralgunossistemasyredirigirlaenergíaalosescudos,viendosuoportunidadderegresaralaacciónacompañadoporlacorbeta.ElAcorazadoaúnconservabalamitaddesuscañoneslásercuádruplesyochocañoneslásers.EnpotenciadefuegoseguíasiendosuperioraTorreI,aunquesulentitudylosdaños
596
sufridosnolapermitíanactuarcomonavedecombatedeprimeralínea.Encuantoentraronenlazonadebatalla,dosdestructoresligerosdelaConfederaciónencargadosdereprimirlasnavesestelaresqueprovinierandelosmuellessedirigieronhacíaellos.LaguerrahubieraacabadoprontoparalacorbetasienesemomentonohubieransalidodelhiperespaciolosrefuerzosdelaRepública.Tresdelosdestructoresdelaflotasedesviarondelgruesoaporlasnavesenemigas.Viéndoseatacadospordosflancos,losdestructoresRecusantedelaConfederacióndeSistemasIndependientescentraronsusesfuerzosenresponderalVenatoryalosVictoria,loquepermitióalacorbetacausaralgunosdisparosbiendirigidosconsusescasoscañones,mientraselacorazadoprocurabadestruirelarmamentodelenemigo.Finalmente,lasuperiorpotenciadefuegodelosdestructoresdelaRepúblicaacabóconlosRecusantessinquelacorbetacorellianasufrieradaños.ElcomandantedelVenatorordenóentoncesincorporarsecomoescoltasdesuformaciónalcomandantedelAcorazadoyalcapitánDexterios.Sumisiónseríaprotegersuspuntosmásvulnerables,esdecir,laretaguardiaylaparteinferioro,loqueeslomismo,evitarataquesalosgeneradoresdeescudosyalosmotores.Sinmayordilación,elcapitánDexteriosvirólacorbetaasunuevaposiciónderetaguardia,desdedonderepeliólosataquesdeloscazasdroides.UnmalhumoradoGarekHightowersobservabacon
impotencialabatallaenunsillóndelpuentedemando.Loscañonesláserdelacorbetadevolvíanelfuegoalescuadróndecazasdroide,causandoestragosentrelacolumnacentraldelosbuitre.Lospocosquequedaronsedividieronendos:losmás
597
avanzadosinsistieronensuataquecontralacorbeta,flaqueandolaenergíadelosescudos,mientrasquelosúltimoserraronsurutadeescapealadentrarseenlazonadeproteccióndelacorazado,queacabóconellossindejarniunointacto.Lacorbetagirósobresupropioejeparaprotegerlaaletadorsalque,apesarhaberreforzadosublindaje,noconveníaexponerlademasiado.Lastorretaslateralesdevolvieronlosdisparos,terminandoconlosúltimoscazas.LostresdestructoresdelaflotaderespaldoprosiguieronsuataquecontraundestructorclaseProvidenciadelaConfederación,centrandotodasupotenciadefuego,sabedoresdequeestabanprotegidos.AlmenoselcombatedemostrabaqueDexteriossemanejaba
bienensunuevoroldecapitándeguerra,traslasenseñanzasdesuhijoAblonylaexperienciaadquiridadurantelasguerrasclónicas.Seguramentetambiénseencontraríasusegundohijoenalgúnlugardeaquellabatalla,capitaneandolaRazia,unadelastantasnavesdeasaltoAclamatorqueparticipabanenelcontraataquealasaltoporsorpresadelaConfederación.Garekhubierapreferidonohabersevistoinmiscuido–laCorporaciónsededicabaaenriquecerse,noapelearporlaRepública–,peronotuvoalternativa.LlevabaunmesintentandoreunirsesinéxitoconelCancillerPalpatine;laguerralomanteníaocupado.LaCorporaciónnecesitabamantenervigenteelcontratoquetantolehabíacostadoconseguir.Laguerraacabaríapronto,oesosesuponía.LosinformesdabanventajaalaRepúblicaGaláctica,ylosHightowersteníanquesalirdesdeunaposiciónventajosaenelnuevoordenpolítico.Conlapazrecuperaríatodaslasrutashiperespacialesquedominaba,peroexistíalaoportunidaddeampliarlasyconvertirseenunodelosprincipalestransportistas
598
delaGalaxia.SuambiciónerabienentendidaporelCanciller,yélcomprendíaasuvezladePalpatine,muchomayorquelasuya,debíareconocer.AhoranotratabaconeltaimadosenadorOrnFreeTaa,niconelsibilinoMasAmedda,elVicepresidentedelSenadoGaláctico.Debíaandarseconmuchocuidadoypermanecerbienatento,haciendousodetodasuinteligenciacuandotrataraconelCanciller.EsehombrepodíaarruinaralaCorporaciónsiseloplanteaba.PrácticamenteyacontrolabaalSenado,apesardelosreticentes;teníaalaburocraciaasuspies.Alosprimeroslosatabaconfavores,yalossegundosconcargosyprebendas.Elpoderatraealoscorruptoscomolaviolenciacautivaalosrodianos,yélnoseibaaquedarsinsupartedelbotín.AñotrasañosereducíaelnúmerodesenadoresquepermanecíanlealesalosretrógadosvaloresdelaRepública.Yélhabíafalladoensucometido;elfracasoeraalgoqueelCanciller,aligualqueél,despreciaba.Poresemotivocuandoseleordenóaportarlacorbetaala
defensadeCoruscantnotuvomásremedioqueobedecer,siqueríarecuperarlaconfianzadelCanciller.ElasaltodelaConfederaciónloshabíapilladoporsorpresa,teniendoencuentaquelasnavesdelaRepúblicavencíanenelAnilloExteriorysecreíaquelavictoriafinalestabacerca.LeparecíaasombrosoquelaCapitalGalácticanoestuvieramejordefendidaanteunataquerelámpagocomoelquehabíasufrido.EincreíblequeelCancillerhubierasidoapresadoporelenemigo.LaTorreInoerarivalparaloscrucerosydestructoresqueparticipaban,yestabaendesventajacontracualquieradelasfragatas,apesardehaberaumentadosupotenciadefuegoyreforzadoelcascoenlospuntosmasvulnerables.Peroeraraudaymaniobrable,y
599
habíademostradosuutilidadcomonavedeescoltayprotección.ParticiparenladefensadeCoruscanteralaformamásrápidadecongraciarseconelCanciller,ylaúnicaopciónencuantoseenteróquehabíasidocapturadoporelenemigo.Debíaaportarloquepudiera,aunquefuerapoco.Enelpeordeloscasos,siseencontraranenpeligrodeversedestruidos,elcapitánDexterioslossacaríadelcombateespacialdeinmediato.LosastrogadoresdelaTorreIestabanbienentrenados,ylacorbetaeraunadelasnavescapitalesmásrápidasensaltaralhiperespacio.LosmotoressublumínicosdeldestructordelaConfederación
explotaron,ocasionandounareacciónencadenaquealcanzóalosgeneradoresprincipales,determinandolafatalsuertedesutripulación.Notuvierontiemponialanzarlascápsulasdeescape.UnodelosdestructoresdeclaseVictoriahabíasufridoimpactosserios,peroaúnpodíacontinuaradelante,apesardesureducidapotenciadefuego.–Señor,nosordenanacercarnosaldestructorparaproteger
mejorsuflancodañado–anuncióDexterios–.Nosretrasaríalaentradaenelhiperespacio,sifueranecesario.Noobstante,nosapoyarántrescazasAla-Vdelvictoria.EldirectordelaCorporaciónHightowersasintióconla
cabeza,autorizandoelriesgoquesuponíalamaniobra.Elpequeñogrupodecombateprosiguiósucaza,aporlossiguientesobjetivos;sumisiónconsistíaenneutralizartodoslosapoyosposiblesalasnavescomandantedelaConfederación,mientrasquelasnavesinsigniadelaRepúblicaseenfrentabandirectamentecontraellas,enelcorazóndelconflicto.Lacorbeta,porcontra,semantendríaporlosalrededores.Estanoerasulucha.
600
Horasmástarde,unalanzaderaprocedentedelaRaziaseacoplabaalaescotillaexteriordelacorbetacorelliana,permitiendoasusocupantestrasladarsealaTorreI.ElsecretarioPerkinsacompañóalcapitánAblonalasaladereuniones,dondeseencontrabasupadre,sentadocercadelex-tenienteRetardydelcapitánDexterios.–¡Victoria!–anunciómarcialmenteAblon–.LaArmadadela
RepúblicahaderrotadoalaConfederación.Sudesesperadoataquehasidoneutralizado.Algunasnaveshanconseguidosaltaralhiperespacio,llevándosealGeneralGrievous,peronosconfirmanqueelCondeDookuhamuerto.Sinelalmadelasecesión,laConfederaciónsólopuedebatirseenretirada;muchosdesusaliadoslosabandonaranypuedequealgunosdesusmiembrosserindan.–¿YelCanciller?–preguntóGarek.–AsalvoenelEdificioEjecutivo.Losjedilorescataron;los
mismosqueacabaronconelCondeDooku,segúnmehaninformado.Unahazaña,deboreconocer.AunqueestonohubierasidonecesariosiladefensadeCoruscantestuvierabajomandoestrictamentemilitar–alcapitánnoleagradabanlosjedi,niquellevaranlasriendasdelaguerra,peroreconocíasucoraje.–¿AtribuyeslacapturadelCancilleralanegligenciadel
ConsejoJedi?–Indudablemente,señor.Noestáncapacitadosparala
estrategia.Relajaronlasdefensasporculpadelasrecientesvictorias.–¿PerocómohanconseguidollegarhastaCoruscantsorteando
601
Corellia?LasrutashiperespacialespasanforzosamentepornuestroSector.–LosJeditambiénseloestánpreguntando,señor.Noobstante,
mejorparaCorellia.–Porsupuesto–afirmóGarek–.¿Decuantotiempo
disponemos?–Hastadentrodecuatrohorasnotengoquereunirmeconel
AltoMandodelaFlota,mientrasevalúandañosyatiendenalosheridos.Mealegroverquenoseencuentraentrelasbajasciviles,señor.–DebemosagradecérseloaljefeRetardyasuequipode
seguridad–señalóGarek,girándoselevementehaciaelex-teniente–.ConsiguiótrasladarmedelDistritoSenatorialhastaelespaciopuertoenuntiemporécord,eludiendolaincursiónseparatista.–Perdimosaunpardehombres,Capitán–informóelaludido.–Porlainformacióndelaquedispongo,podríahabersido
muchopeor–respondióAblon–.Lefelicito.–Tansólohagomitrabajo,Capitán–respondióformalmente–.
IndirectamenteustedhadefendidolaCorbetaenlabatallaorbital,venciendoalaConfederación.DenadahubieraservidolaescapadasilaTorreIsehubieraencontradosola,enelespacio,antelasnavesenemigas.–Déjenseloscumplidos,caballeros–interrumpiólacharla
castrense–.SusrespectivosplanesdelibrarnosdelsenadorFortefracasaron.–Notengoexcusa,señor–seirguióAblon,quepermanecíade
602
piesintomarasiento.Unadiminutamuecadeburlaaparecióenlacomisuradelos
labiosdelex-TenienteRetard,quenopasóinadvertidaporelmilitar.–Siéntatedeunavez,noestásantetuGeneral–ordenósu
padre,ignorandolarivalidadprofesionaldeambos.SuhijosesentóaladerechadelsecretarioPerkins,con
disciplinadosmovimientos,rutinariosparaél.–¿PuedopreguntarcómofuelareuniónconelCanciller?–
preguntóencuantotomóasiento.–Nohubotalreunión–respondióGarekmolesto–,noquiso
atendernos.Loque,irónicamente,nossalvó.Dehabertenidoelencuentrohubiéramosestadoenelojodelhuracán.Noobstante,debemosacercarnosalaCancillería.TodogiraentornoaPalpatine.Seríadeciegosnoreconocerque,políticamente,eselmayorbeneficiadodelaguerra.Nuestrasmaniobraspasadassirvieronparaquelleguemosasusoídos.Faltaunareuniónpersonal.–Esbastanteprobablequemeasciendanderango,yqueme
concedanelmandodeunanavesuperior,undestructorVenatorounVictoria.Miintervenciónhasidodecisiva.AlmenoselVicepresidentedelaCancilleríarecibiráelpartemilitar.YlaTorreIparticipóenladefensasiendounanavecivil.Sindudaserámencionadacomoanécdota,sirviendodeejemplodelapoyoylacolaboraciónqueelCancillerrecibedelaciudadanía.Puedequeinclusoquieranentrevistarlo,padre.–Dejaremosesoatuhermana–respondióGarek–.Perkins,
encárgatedequeMuravengaaCoruscant.
603
Elsecretarioanotólatareaensucomputador.–¿Quéfalló?–preguntóGarekasuhijo,retomandoeltema
queleshabíareunido.–Elintentodesabotajedelanavedelsenadorfuedescubierto
porlaGuardiadelSenado.Desdelaemboscadalehanasignadounescoltapersonalpermanente,ycuentaconlaprotecciónadicionaldeunjedi.–DeCosharTeelk.Otravezél–apuntóGarek–.¿Perkins?Elsecretarioabrióunodelosarchivosdelcomputador,
mostrandoacontinuacióndosreproduccionesholográficassobrelamesadereuniones,unadeljediylaotradelsenador.Carraspeópreparándoseparasuintervención,unaexposiciónqueyahabíadadopersonalmenteasujefe,peroqueelrestodelospresentesdesconocía.–Esmuyprobablequeseconozcandesdehacetiempo,ynoes
deextrañar.SegúninvestigósuhermanaSala,elsenadorFortehizocampañaensuprimermandatoparaaprobarunapartidapresupuestariaparaestudiarlaFuerza,desdeunpuntodevistaestrictamentecientífico.Salacontactóconalgunosdeloscientíficosquesehubieranencargadodelproyecto.LapropuestafuerechazadaenelSenado.Sinembargo,porloquepudeaveriguardelasactassenatoriales,JanoFortevisitóvariasveceselTemploJediporaquellaépoca.Datocurioso:sucontactoentalesvisitasfueAlDalma,quienaparececomoconsultorjedipropuestoenelestudio.–¡ElmaestroenquienconfióCosharparaenviaraKilian!–
exclamóAblon,asombrado.–¿Vuestrosobrino,dequiennoconocéissuparadero?–
604
preguntóRetard,quienhacíapocoqueconocíalossecretosdelafamilia.–NosóloCosharTeelksabedondeestáKilian–indicóGarek,
respondiendoimplícitamenteasujefedeseguridad–.Puedequeelsenadorsepadondeseesconde.–Lodudo,señor–objetóPerkins,quienocasionalmentese
atrevíaacontradecirasujefesisupensamientoestababienfundado–.Losasuntosdelosjedisonconfidenciales.Nocompartiríadichainformaciónconunpolítico.Esalgoquevuestrahermanarecalcóenconversacionesanteriores.–Recuerde,padre,queeltutordeKilianmintióinclusoasus
superiores,aquienesdebeobediencia–corroboróelcapitán.Garekselevantó,pensativo,caminandolentamentealrededor
delamesa,haciaelladoopuesto.Elsecretario,queloconocíabien,prosiguióconsusconclusiones.–Noobstante,enaquellaépocaCoshareramuyjoven,tansólo
unaprendiz,mientrasqueelsenadoryaeraunhombremaduro,loquenoquieredecirqueluegonosevolvieranaencontrar.Eljediseformócomodiplomático,ymantuvo,ymantiene,frecuentescontactosconlossenadores.Enestostiemposdeguerrasonbastanteslosjediquededicansutiempoaprotegerasenadores,yeslógicopensarqueseanasignadosaaquellosqueyaconocen.EllíderdelaCorporaciónsedetuvoenlaotrapunta,de
espaldasaellos.Pensabaqueigualnoteníaquehabersedeshechodelcaza-recompensa.SeguramenteRavennohubierafalladoyelsenadorestaríamuerto.Segiró,volviéndosehacialospresentes,apoyandoambasmanosenlamesa.
605
–JanoFortesiguesiendomiembrodelconsejodirectivodelCentrodeArtedeLoronar–afirmóconcontundencia–,ysusintromisionesenlagestióndelainstitucióndiocomoresultadolarestitucióndeRosemTeveracomodirectoradelcentro.Entoncespenséqueeraungolpedemalasuerte,unextrañoqueremovíaviejashistoriasporalgúninteréspersonal.Conloquesabemosahora,nopuedesercasual.ElsenadoryeljeditienenunarelaciónmásalládelcontactoentreelSenadoyelTemplo.Osonamigos,ocomparteninteresescomunes.JanoFortedesmantelónuestrabazaoculta,¿estamosseguroquefueporiniciativapropia,oselopidióCoshar?SalaaseguraqueRosemyFortemantienencontactoregular.Podemosatacarporahí.Elsenadoresunamolestiaparanuestrafamilia,ydebemosterminarconél.¿Algoquenosrelacioneconlosatentados?TantoelcapitánAbloncomoeljefeRetardnegaronconla
cabeza.Eljefedeseguridadañadióalgomás:–Enlosúltimosmesessonvarioslossenadoresquehan
estado,deunauotraforma,enpeligro.NormalmenteseachacanaintentosdeasesinatodelaConfederación.Laspistasquehemoscolocadovanenesadirección.–¿Porquéelsenadoryelcancillernosellevanbien?–
preguntóAblon.–JanoForteseopusoatodaslascesionesdepoderdelSenado
alaCancillería–respondióelsecretarioPerkins–.Secomentaquemañanaleconcederánnuevospoderesejecutivos,ycasualmenteelsenadorseencuentraausente.Sudelegadovotaráencontra,peroFortenoseencontraráparahacerunodesusinspiradosdiscursos.
606
Elcomunicadorzumbó,mostrandoenunapantallaunallamadaprocedentedelpuentedemando.ElrostrodelcapitánDexteriosaparecióenlapantalla.–Señor,sientointerrumpir.Lascomunicacionesinter-sectores
hansidorestablecidas.TenemosunmensajeprioritariodelgeneralNiederdesdeCorellia.ElsecretarioPerkinsoperólaterminalparaestablecerel
enlaceentreelcentrodecomunicacionesylasaladereuniones,anticipándosealosdeseosdesujefe.ElrostrodelcapitánDexteriosdesaparecióparaserreemplazadoporeladustosemblantedelhermanodeGarek.–Garek,Ablon,–saludórápidamentesinhacerintroducciones,
yendoalacuestión–,meheenteradodequeKilianHightowerspisóCorelliahaceunosmeses.Elbloqueohaimpedidoqueosavisaraantes.–¡¿Qué?!–exclamaronpadreehijoalunísono.–¿Cuandoestuvoexactamente?–insistióGarek.–Entróhacetresmesesypermaneciódosantesdeabandonar
elsistema–elenfadodeNiedererapalpable–.Unoficialmilitardeinmigración,buscandoposiblesentradasdeespíasdealgunodelosdosbandosenguerra,dioconelnombredecasualidad.Suacreditacióneraauténtica,ysiendocorelliano,ysinantecedentesregistradosenlaCorSerc,antecedentesquenosotrosmismosnosencargamosdeeliminar,nosaltóningunaalerta.Meinformóayerenunareuniónextra-oficial,yhastaquenocerréodeleguémisresponsabilidadesnopudeavisaros.LuegoelbloqueodecomunicacionesconCoruscantmeimpidiócontactar.
607
Garekoperóelpaneldecomunicacionesparacomunicarseparalelamenteconelpuentedemando.Lapantallasedividióendos,mostrandodenuevoalcapitánDexterios.–Capitán–ordenó–,contacteconladirectoraMarcialparaque
seencarguedeltransportedeljefeRetardenelprimervuelodisponibleaCorellia.Avisealpilotodelalanzadera;enbrevetendráquedevolveramihijoalaRazia.Nosotrospermaneceremosaquíydescenderemosalespaciopuerto.Dexteriossaludómilitarmente,conun«Sí,señor»queapenas
sepudoescucharenlasala,pueselcabezadefamiliacortólacomunicacióndeinmediato.–HehabladoconIcino–seadelantóNiederantesdequesu
hermanopudieraordenarlenada–.LaCorSeciniciaráunanuevainvestigaciónsobrelosnebulonesazules,porsiKilianacudióaellos.Nuestroinfiltradoenlabandanosdirámás.–Bien,hazmeelfavordeavisaraDarlahyaLia–aprobó
Garek,antesdedirigirseasujefedeseguridad–.Retard,vuelvaaCorelliaydedíqueseaesteasuntopersonalmente.–Osdijequevolvería,padre–presumióAblon–.Nosabe
valerseporsímismo,necesitaalafamilia.–Ovuelveporotromotivo–opinóelgeneralNieder.–Siesporloquepiensas,sevaallevarunasorpresa–
respondióGarek–.Siaparecedenuevo,¿podríanretenerloenlasfronteras?–Nosincargoscriminales,yaúncontandoconLiaeIcinono
podemosinventárnoslos.–Pensaremosenalgo.Mientrastanto,Ablon,situsórdenes
608
sonpermanecerenCoruscant,quieroqueestésconlosojosbienabiertos.EsposiblequeKilianacudaasuantiguotutor.–Excelente,padre.¿Puedocontarconsushombres?–Ablonse
dirigióaRetard.–Losquesiguenvivossí,porsupuesto–respondióconuna
cínicasonrisa.–¿Elcorsario?–preguntó.EljefeRetardnegóconlacabeza,sinborrárselelasonrisa.–Elquarrenylosqueibanconél.Ablonnoparecíaconformeconlossupervivientesconlosque
podíacontar.Sedespidióconunsimple«padre»,yelsaludomilitaralqueestabaacostumbrado.Luegosalióalpasillo.Encuantolalanzaderasedesacoplódelacorbeta,rumboalaRazia,Dexteriosiniciólosprocedimientosparadescenderalplaneta.LafortunavolvíaasonreíraGarek;selehabíaocurridocómoaprovecharlasituación.
609
DakoyaDiner
ElAugurioesperóaqueledieranpermisoparadescender,enlaórbitamáslejanadeCoruscant.LaguerraentrelaRepúblicaylaConfederacióndeSistemasIndependienteshabíallegadoalaCapitalGaláctica,yeldíaanteriorhabíaacontecidounabatallaespacialallímismo.Numerososremolcadoresespacialesliberabanelespaciocircundantedelosrestosdenavesdestruidas.Finalmente,lesconcedieronautorizaciónalhangarF10delespaciopuertodelDistritoOruna,enelhemisferiosuryenlalongitudopuestaalosprincipalesdistritosdelacapital.AsílohabíasolicitadoKilianparaevitarencuentroscasualesconjedisquepudieranreconocerloopresentirlo.Noqueríallamarlaatenciónniserdescubierto,aunqueposiblementetodoslosjedisestaríanocupadosconlaguerra.Unplanetaenelquetodalasuperficieerauninmensametrópolisteníanumerososespaciopuertos,tantopúblicoscomoprivados,yofrecíainnumerableslugaresdondepasardesapercibido.HabíaacordadoconYorasDeemdormirenelcarguero,dentrodelespaciopuerto,enlascabinasdestinadasalatripulación.Eraalgoaloqueelgran,porahorrarseunoscréditos,estabaacostumbrado.Aveceslosviajeshiperespacialesllevabandías,enlugardehoras,habitualmenteenrutaspocofrecuentadas,lejosdelosgrandestransportistasdelaGalaxia–comolaCorporaciónHightowers–,obligandoamercaderesycontrabandistasadormirenliterasdentrodesupropianave.En
610
otrasocasiones,losplanetasdondeteníanquehacerescalanodisponíandeinstalacionesespacioportuariasadecuadas.Deestamaneranotendríaqueregistrarsey,siendoalgohabitualentrepilotos,nadieharíapreguntas.Porotraparte,asu«socio»tambiénleconvenía.Unacosaeraayudaralcorellianoquelesalvólavida,yotraperderdineroinnecesariamente.DesdeelepisodioenDagSehersesentíaendeudaconKilianloque,unidoasusentidodefamilia,loobligabaaservirloencuantonecesitara.Elcorellianonoqueríaaprovecharsedelasituaciónmásdeloconveniente,porloqueyaleparecíasuficienteconquelepudieratransportardeunsistemaaotro.Además,sutapaderacomosociodeunhonradomercaderlepermitíaviajarporlagalaxiasinlevantarsospechas,aunquetambiéneraciertoquelehacíaperderdemasiadotiempoatendiendolosasuntosestrictamentecomerciales,ajustándosealcalendarioderecogidasyentregasdelgran.LomejordeestosviajeseraqueaprendíaaservirdecopilotoenelAugurio,lojustoparaaportarunpardemanosquemanejaranlascomunicaciones,manipularalosescudosyaveceshastalosrepulsoresenvueloatmosférico,aquélquedominabamejor.Noobstante,YorasDeemsemostrabacomprensiblementereacioaenseñarleavolarenelespacio.Pilotarnavesespacialesrequeríauntalentoespecial,decíaelgran,aunquealcorellianoleparecíaqueseguíaprincipiosparecidos,yquelossistemasdepilotajeguiadosellevabandesarrollandodurantetantossiglosqueaéllebastaríanunaspocasleccionesparaserapañaditoenvuelosrutinarios.Tampocopedíaserpilotodecazasespaciales,perodudabamuchoquecediera.Enestaocasión,despuésdesuestanciaenCorellia,había
611
tenidoqueirabuscaraYorashastaelconocidosistemaBrentaalIV,eludiendolaslíneaspropiedaddelacorporaciónfamiliar.PorsifuerapocoelgrannoaparecióhastavariassemanasdespuésdeloacordadoporqueYorasvio«unaoportunidadfantástica»transportandotoneladasdefertilizantehechoabasedeexcrementosdebanthadesdeKiliaIV–unplanetaquenoconocenadie–hastaCirrus.NoeraalgoquemolestaraaKilian.SuestanciaenLaGranjalehabíaenseñadoaserpacientey,siempreprecavidoconquienpudierairensubusca,bienfuerasufamilia,loshermanoscaídosoinclusoLiul-Shi,conveníaviajarpordistintosmediosy«desaparecer»encualquierplanetaduranteunatemporada.Despuésdelreencuentro,ydeunalimpiezaafondodelAugurio,formalizaronunenvíodediversosartículoscomercialesdesdelacapitalCormondhastaCoruscant.ElcarguerodeseriedeSorosuubatravesólaatmósferarumbo
alhangarF10.Elespaciopuertoconsistíaenuninmensorascacielosdeochocientosmetrosdealturaconcuarentanivelesdehangaresdedistintaalturaytamaño,adecuadosparatodotipodecargueros,cazas,lanzaderas,deslizadoresyotrasnavesdetransportepersonal,descartandotodanavenodrizadetipocorbetaosuperior.Estabadestinadoalpequeñoviajero,navesquenosuperaranloscienmetrosdelongitud.Eledificioteníaformacónica,exceptoensupartesuperior,másachatada.Cadanivelteníaunacubiertadediscoamododetejadoparaelnivelinferiorydepistaparaelsuperior,conloshangaresabiertosalvacío,pudiendoalbergarentrecuatroydieznaves.Siguiendolasindicacionesdecontroldetráfico,elAugurioencendiólosrepulsoreslaterales,apagandolosmotoressublumínicosparala
612
aproximaciónfinal,descendiendooblicuamentehaciaelhangar.Alquilaronunosdroidesdetransporteparaladescargadel
material.EnloquequedabadeldíaayudaríaaYorasDeemacerrarlosnegocios.Apartirdelsiguienteseocuparíadesuspropiosasuntos,dejandoqueelgranbuscaraunnuevocliente.PrimeroseocuparíadecontactarconVálar,suantiguoamigoenelTemplo,dadoquenoqueríapresentarseantelaOrden.Leharíanpreguntas,seinteresaríanporélycualquieradelosmaestrospodríapercibirsuavanzadaafinidadconLaFuerza.Poresoacudiríaprimeroasuviejoamigo,atravésdeunbuzónexternodemensajeríaquehabíancompartidojuntos,durantesuépocaenelTemplo,paraplanificarlasescapadasqueintentabandevezencuando.Siobteníarespuestapodríaacercarsehastaalgúnlugaracordadoporambos.EncasocontrariopodríaacercarsehastaelTemplosubiéndosealtrenmaglevqueatravesabatransversalmenteelhemisferiosurfinalizandoenelDistritodelSenado,untrenmagnéticoelevadoavarioskilómetrosdedistanciayquerecorríadiferentesanillospolarizados,soportadosporpilares.LalíneahacíaunúltimorequiebroenelDistritoWicko,adyacentealDistritodelTemplo,cuyossectoresconocíaporqueeradondehabíaretadoaValarasuperarsumiedoalasalturas.Desdeallíbastaríaconpagarunacarreraenunhover-taxiqueleacercaríaalosbloquesresidenciales,dondepodríacontinuarapiéhastaalcanzarlaexplanadadelTemplo.Allíencontraríaunlugardondevigilarlasentradasysalidasdelosjedi.
613
–Ereselúltimoserdelagalaxiaqueesperabavolveraver–comentóVálar–,ymenosconesaspintas.Estabaanocheciendo.Alfinalnohabíahechofaltaespiarel
Templo.Afortunadamentesuviejoamigoconservabaelbuzóndemensajeríaparaotrosasuntospersonales,sugiriendoélmismoellugardeencuentro.Esosí,tendríaqueesperarsehastatantardíahora,únicomomentodeldíaenelquequedaríalibre.LosdosestabanenunamesadelDakoyaDiner,unlocaldecomidasdelpobladoCoCo,eneldistritoGarlab,unazonadecomercios,restaurantesytiendasfrecuentementevisitadaporobreros.Unedificiodeplantabajasituadoenlacimadeunaavenidaconcarrilesparadeslizadoresterrestresyrodeadodezonaspeatonales.Asualrededorseerigíanotrosbloquesdeedificiosdevariospisosdealturas,yotroslocalesparecidosalqueseencontraban.LaindumentariaalaquesereferíaVálareraeltrajedepilotodeKilian,sinelcasco,típicodelostransportistas.–Trabajocomocopilotoyoperadorenuncarguero–respondió
Kilian,siguiendoconsutapadera–.Estoyintentandoasociarmeconelpropietario.–Mealegrodequetevayabien,habrásvistomuchagalaxia.ParecíaqueVálarnosabíanadadedóndehabíaestado,nique
sospecharaalgo.Sumentorhabíaguardadomuybienelsecreto,sincontárseloaquienfuerasumejoramigoenelTemploJedi.Sinembargo,habíaciertotonodereceloensuvoz.Noparecíatancontentodeverlecomoafirmabaestarlo.Kilianteníaentendido,porCoshar,quenoleguardabarencoralgunoporelaccidentequeprovocóyporelqueperdióelusodelaspiernas–negándoseallevarprótesiscibernéticas–.Estabasentadoenuna
614
sillarepulsoraconunpaneldecontrolasuderecha,yuncomputadordediagnósticoycomunicacionesenelreposabrazosizquierdo,conpantallaretráctil,ademásdenumerososbotoneseindicadoresenloslateralesdelvehículo,tododiseñadoparaestaramano.Lapartedelasientoestabaacolchadadelacabezaalospies,sentadodesdelacintura,conlaspiernashaciaadelanteligeramenteinclinadasylaespaldarecta.Parapoderhablartranquilamente,habíanocultadoenteramenteunodelosasientosenelsuelo,mientrasquealotroladodelamesasesentabaKilian.Obviandolagraveinvalidezquehabíasufrido,porlodemásnohabíacambiadomucho:seguíaconelmismocabellocortoymoreno,conunabarbafinamuycuidada,queoscurecíasuyadeporsítostadapiel.Elsegundocambiodestacableeralavestimentaqueportaba.Yanollevabaelclásicoatuendodepadawan.Ensulugarllevabapuestoropademédicoverde,conunfinochalecoblancoencimaconnumerososbolsillos.Laindumentariahabitualdelcuerpoenelquehabíaingresado,aexcepcióndelchaleco.–Unpocodeaquíyunpocodeallá–contestóelcorelliano–.
TambiénqueríaveraCoshar,aprovechandomiparadaenCoruscant–cambiódetema–.¿Sabesdondeestá?–Noconexactitud.Creoqueestáenunamisiónprotegiendoa
unsenador,peroavecestambiénsereúneconuntahúrquelepasainformación.AyerelConsejosereunióenvariasocasiones,losmaestrosestánmuyatareados.HeoídoqueYodanoestáenCoruscant,yqueKi-Adi-MundiseencuentraenMygeeto.Casitodosloscaballerosestánenmisiones.HoymismopartióunimportantecontingentedelaArmadadelaRepública.EnelCuerpoMédiconosenteramosdelasmisiones
615
cuandovuelven,porbocadelospropiosheridos.–¿SabessiesconelsenadorJanoForte?Se«mordiólalengua»demasiadotarde.Válarcalcóuna
miradainterrogadora,entrecerrandosusrasgadosojos,sorprendidoporqueuncopilotodeuncargueroespacialconocieraaalgunodelossenadores.–Recuerdoqueeraunodelossenadoresconlosquesereunía
–continuóKilian,justificándose.–Sí,creoqueesconél–dijoVálar,alqueleparecíauna
explicaciónnecesaria,peronosuficiente.–¿PodríasdejarleunmensajedequeestoyenCoruscant?Creo
quepermaneceréuntiempoporaquí.–¿PorquénovasalTemploypreguntasporél?Noqueríacontestaraesapreguntaconsinceridad.Enla
medidadeloposiblequeríaevitaralosmaestros.NonecesitabansaberconquiénhabíaaprendidoloscaminosdeLaFuerza.Antesdecontestar,bebióunpocodelapintaderoimaquelehabíanservido.–Mejorno,noquieroiralTemplo.Esaetapademivida
terminó–enrealidadnomentía,suvidacomoaspiranteajedi,enelsentido«clásico»deltérmino,hacíatiempoquenoteníanadaqueverconél,peroocultabalaverdad–.Merecordaría…loquepodríahabersido.–Loquepodríashabersidosinohubierasprovocadoun
desastre.Dilotodo.«Ahíestamos,teníaquesalir»,pensóKilian.–Sientooíreso.Notuvetiempodepedirtedisculpas,telas
616
pidoahora.Interrumpítusposibilidadesdeserunjedi.Meimaginoquetehabrássentidomuyfrustrado–estaveznoibarevelarque,segúnCoshar,Válarnoleguardabarencor,aunqueparecíaquesehabíaguardadolairaparasí.–Soyunjedi.TodoslosqueingresamosenlosCuerposde
Serviciolosomos.Nonosconsiderandeotramanera.–Bueno,yo…–Nolopuedesasimilarporquesiempreledistedemasiada
importanciaaconvertirteenunCaballeroJedi,enmanejarunsabledeluzcomosifueraunprimitivohachadecarnicero.ConsiderabasalosmiembrosdelosCuerposcomojedisdesegunda.–Esonoesasí–afirmócontundente,ligeramentemolesto,
precisamenteporqueteníarazón,asíeraélensuadolescencia.–Porfavor,siinclusoengatusasteaunoscríosparaquete
prestaransusabledeentrenamiento.–Creíaquehabíasaceptadotuinvalidez–nopudoevitar
acusarleaéltambiéndeinmadurez–,quehabíascomenzadounanuevavidasinpensarenloserroresdelpasado.Queporesoaceptabasestarenunasilla,pararecordárteloatimismo,envezdeprocurarteunasprótesis.–¡Claroqueesasí!¿Peroquéderechotienestuavalorarcómo
madurar,tuquefuisteelculpabledequeperdieramispiernas?¿Merompeslaspiernasydespuésmedicescómotengoqueasumirlo?–No,noesesoloquequierodecir.–No,noloes,comocasitodoloquedices,ohaces.Noquerías
617
queperdieralaspiernas,peromeretasteavolarconeldeslizador,sinpensarenlasconsecuencias.Nuncapensabasenellas,actuabascreyendoloqueeramejorparati.–Espera,tienesrazónenquenopensabamuchoenlas
consecuencias.–Nipensabas,nipiensas–matizóconeldedoíndice.Realmenteseestabaganandolabroncaapulso.Válartenía
derechoarecriminarlesufracaso,yaavergonzarlo.–Bien…vale…,–intentabanoenfurecerse–,perolohicepor
ti,paraquesuperarastumiedoalaalturas.Contrágicasconsecuencias,peronolohacíapormi.Sabíaqueeramentira.Estaconversaciónyalahabíatenido
antesconCosharlanochedelaccidente,peronoqueríaadmitirlodelantedeVálar.–¿No?¿Estásseguro?Porqueyocreoqueelqueteníamiedo
erastú,miedoaquesuperaraeltorneo.Teníasenvidiadequemeconvirtieraenjedi,mientrasquetuseguíasapruebadeversimerecíalapenatenerte–comoKiliannoeracapazdeconfesarlo,yaseocupabaVálardesacarloalaluz–.¿SabesquehabléconKôrinaparaqueteadmitieracomopadawan?–Sí,losé–respondiórápido,mirandohaciaabajo,cansadode
quelesacaranlasvergüenzas–.Bueno,no.Cosharmedijoquehabríaspresentadounasolicitudparaqueterminaramiperiododepruebas.–Asíes.Notelomerecías.Suspalabrasdolían,removíanelposoestancadoenelfondo
delestanque,enturbiandoelaguaquedejabadesercristalina.
618
–Vale,tienesrazón–loparóunmomento,concediéndolelavictoria–,ningunodelosdospodíamosserjedi.–¡¿Ningunodelosdos?!–elobjetivohabíasidoalcanzado–.
¡Hablaporti!Yohubierapasadolaspruebas.–Tereconozcoquehicemal,queteteníaenvidia,perocreo
quetumiedopodíamás.–¿Perocómoteatreves?¿Túquesabesdemi?¿Miedodices?
¿Sabesqueahorapilotomipropianavepersonal?–elgestodesornadeKilian,restandoimportanciaasulogro,loenfureciómás–¡Sihayalgodeloquemearrepientoesdehabertehechocaso!Mierrorfueconfiarenti.Meprovocaste,teníaquehaberlovistovenir.¡Tendríapiernas,ynoestosapéndicesmuertos!Estabanllamandolaatencióndelrestodecomensales,que
mirabanalternativamenteaunasimágenesprocedentesdeunmonitoryelespectáculoqueofrecían.Lasmesasmáscercanasmirabansóloparaellos.Ellosseguíandiscutiendo,sinpercatarsedenada.–Desdequellegamosnohashechootracosamásquevolcartu
rabiahaciamí,merecida,cierto–quisomatizar–,pero…¿esasícomosecomportanlosjedi?¿Superastetumiedo?Mealegroporti–dijoconciertosarcasmo–.¿Peroquéhaydeturabia?Teconozcobien,estuvimosjuntosdosaños,yséqueteindignabaqueyo,unadolescentereciénllegado,tuvieraunasensibilidadconlaFuerzaquetúhabíastardadoañosenpotenciar.¿Queyoteníaenvidiadeti?¡Claro!Nomásquelaquetúteníasdemi.Tuteníasentrenamiento,¡yotalento!Igualhastatehehechounfavor,porquedehabercontinuadocomocaballerotehabrías
619
pasadoalladooscuro.Válarserevolvióenlasilla,hastalevantarsetorpementey
quedarsedepie,tambaleante,perodepié,señalandoconeldedoaunatónitocorelliano,quenoconcebíacomolarabiatambiénobrabamilagros.–¿Esoesloquecrees?Ojalánomehubieraapiadadodeti–
deseóelsanador–.Losmaestrosnosconminaronatenerpacienciacontigo,aintegrarteconnosotros.Yoteayudeporqueteníamoslamismaedad,yporqueKôrinamelopidiócomopartedemiaprendizajepadawan.–Caminas…–balbuceó.Válarnotuvotiempoderesponder,puesunabotelladesirake
negrapasóaescasoscentímetrosdesucabeza,rompiéndosecontraelcristaldelaventanaquedabaalaplaza,sinagrietarlosiquiera.Instintamente,Kiliansepusodelantedeél.Dosobrerosconaspectountantopalurdoseencarabanhaciaellos,mientrasqueotrosclientesseamontonabanpordetrás;alparecerhabíanseguidoladiscusiónoseacababandeincorporar.Kilianobservórápidamente,formándoseunaprecisapanorámicadelasituación:detrásdelosobreroshabíandospilotosdecarguerosyunodecazas,unnautolano,doschatarrerosytressullustanesdelantedeellos;pordetrásdetodoelconjuntoasomabalacabezadeunwookie,concaradepreocupación;enlamesacercanaalapuertasesentabandosduros,unodeellosmediogiradoparapoderobservarlasituación;enlasiguiente,máslejana,tresaqualishparecíanestaresperandoameterseenunapelea;enlabarra,elbarman,unhumanoescuálido,repiqueteabalosdedosenelbordedenotandosunerviosismo;sudroidedeservicioWA-7,másserenoqueeldueño,instabaalospresentes
620
aseguirbebiendoyterminarsuscomidas.Peroloquemáslellamabalaatencióneraunmonitorenlapareddelfondo,conimágenesendirectodelTemploJediconunagruesacolumnadenegrohumoemergiendodeél;lossubtítulosdetextoindicabanquellevabahorasasí,convariadosrumoresnoconfirmadossobreloqueestabaocurriendo.Válar,quenopodíacreerseloqueestabaviendo,habíavueltoasentarseensusillarepulsora,conlospuñosaferradosalosreposabrazos.–DicenquelosjediintentanacabarconlaRepública–acusó
unodelosdosobreros,queempuñabaunallavehidráulicaenlamanoderecha.–¡Imposible!–dijounodelospilotosasuespalda,aunqueuno
desusamigosintentabaquesemantuvieraalmargen–.Sonhéroes,luchancontralaconfederación.–¡Sontraidores!Nuncamecayeronbien–respondióel
compañerodelobrero,quesevolvíahacialospilotos.Lossullustanessemiraronlosunosalosotros,hablandoensu
idioma,apartándosedelosdosgruposapasitosdiscretos;losaqualishselevantarondelamesa,preparadosparameterseenelfregado;elwookiesequejabadealgoensuidioma;yeldroideWA-7intentabacalmaralospresentes,mientrasqueeldelgadobarmanllamabaaemergencias.Unhombrecanoso,perocorpulento,deunoscincuentaaños,
quesedebíadeencontrarenlasúltimasmesasdeldiner,seacercó,colocándosepordelantedeloschatarreros.LlevabaununiformeazuladoconbandagrisdelasfuerzasdeseguridaddeCoruscant.Algúntipodeoficial.Envióunaseñalinalámbricaalmonitordelaparedconunpunteroelectrónico.Suidentificador
621
policialaparecióenlapantallaparaquetodoslovieran:inspectordesegundaKlaussBifort,conunafotodeélmismo,unpocomásjoven,coneluniformedegala.–¡Tranquilícensetodos!–anuncióconautoridad.–¡Alfin,unagentedelorden!–exclamóeldroideWA-7.Elpilotoquedefendíaalosjedisealegródeverlo,susdos
compañerosrespirarondealivio;losaqualish,porcontra,noparecíanmuycontentosconlapresenciadelaautoridad;lossullustanesyaestabancercadelapuerta,preparadosparalargarsedeallí;loschatarrerosaguardabanconactituddeespectadoressininiciativapropia,cogidosporlasorpresadeunasituaciónquenoseesperaban;elwookierecelabadetodos.–Leestamoshaciendoeltrabajo,oficial–dijoelobreroconla
llavehidráulica,quenolahabíasoltadodelamano–,acabaremosconestostraidores.–Aquínadievaaacabarconnadie–leadvirtióelinspector.–SilossoldadosclonhanasaltadoelTemplo,¡esporqueson
peligrosos!–dijoelsegundoobrero.–Miamigoessólounmédico–explicóKilianaloficial–.No
esunjedi.Válarsecontuvoderesponderquesíloera,alverqueKilian
pretendíaayudarlo.–¡Éldijoqueeraunjedi!Yoselooídecir,ytúeresunamigo
delosjedi–acusóelprimerobrero.–¡Esunhonorseramigodelosjedi!–replicóelpiloto–¡Me
salvaronlavidaenRaxusPrime!–Tengoórdenesdellevarlosalajefatura–intentabaimponerse
622
elinspector,sabiendoquelasituaciónseleescapabadelasmanos–.¡Yvosotrosdosnointerferiréis!–ordenóalosobreros.AquellonoconveníaaKilianparanada;niaélniaVálar.
AlgotrágicoestabaocurriendoenlaRepúblicasisustropasinvadíanelTemploJedi,elsantuariodelaOrdenquehabíajuradodefenderelordenylajusticiaenlaGalaxia,envezdelucharcontralaConfederación.NosepodíaimaginaralosmaestroscayendoanteelejércitodelaRepública,aloscaballerosluchandocontralospropiosclonesconlosquehabíancombatidojuntos,codoconcodo,contralosdroidesdelaConfederación.Unterriblepresentimientoazotabasucorazón.Muylejosdeallí,enelaisladoplanetadeLoome,algunosde
susañoradosamigossentíanlamismadesazón,dejandomuypreocupadosalosdemás.LosrojosojosdelMaestroDalmareflejabanlaafliccióndeunaépocaimperfectaquellegabaasufin.LallavehidráulicavolóhacialacabezadeVálar,peroKilian
laagarróenelaireconunvelozgirodelbrazo,dedelantehaciaatrás.Elinspectoragarrófuertementedelbrazoalobrero,reteniéndoloapenas,parasologritardedolor,rabiosamente,cuandounodelosaqualishleclavóunvibrofiloenlaespalda,alaalturadelriñónderecho.Elwookie,quehabíavistolamaniobrasintenerlasuficienteagilidadparaevitarlo,estirósu
623
largobrazo,agarrandoalatacantedelacabezayarrastrándolodeuntirónhaciaatrás–apartandoalnautolanodeunempujón–,rompiéndoleelcráneocontraelbordedeltabiqueseparadordemesas.Losotrosdosaqualishselanzaronaporél.Loschatarrerosintentaronsinmuchoéxitozafarsedeaquellamelé,chocandocontralospilotos,quehabíanagarradoaunodelosobreros,sinconseguiratraparallanzadordelallave.Lossullustanesconsiguieronespacioparamarcharseporlapuertaexterior,mientrasquelosdurosseapretabancontralaventana,evitandomezclarse.Elbarmansetiróalsuelotraslabarra,sinayudaraldroideWA-7,queestrellóunabotelladegarlishsobrelacabezadeunodelospilotos,sinhacerdistincionesdebuenosymalos.–¡Alacocina!–ordenóaVálar,enelmomentoenelque
conteníaalmusculosoobrero,queselanzabaaporelsanadorjedi.Suviejoamigooperólospanelesdecontroldelasilla
repulsora,haciéndolaretrocedercaminodelapuertadelacocina,lacualseabriódeinmediatoaldetectarlapresenciadeunobjetoaproximándose.FueradelalíneadevisióndeVálar,Kilianmoviólamanounos20ºalaizquierda,fijandosumiradaenlosdosobreros,quienescreyeronoírunaexplosiónexterior.Aprovechólaconfusiónmentalpararetrocederhacialacocina.Losobrerossalierondesuasombro,preguntándosedóndehabíaocurrido;alvermarcharaKilianelprimeroselanzóaporél.Elcorellianoaprovechóelespaciodeseparaciónlogradoparafintarunataqueporlaizquierda,yacontinuacióngolpearloenlasienderechaconlallavehidráulica,aturdiéndoloeltiemposuficienteparaagarrarlodelcuelloyvoltearlocontraelsuelo,
624
dejándoloinconsciente.Loschatarrerosoptaron,finalmente,porayudaralospilotosaacabarconelobrerorestante,agarrándoloentretodosdebrazosypiernas.Elwookienotardaríamuchoenacabarconlosaqualish,asíqueKilianpudoextraerunparchedebactadelmedpacyaplicarlosobrelaheridadelinspector,cuyovibrofiloseguíaagarradodelamanodelinerteaqualish.Elparche,altaponarlaherida,seimpregnórápidamentedesangre.Acontinuaciónreforzólacuraciónaplicaciónunspraydebactaparaquedesinfectaratodalazona,estabilizandoelcorte.Dejóelmedpacaunladoysostuvolacabezadelinspector.Sintióunsuavecalorenlaspalmasdesusmanos;mediantelaFuerzaguiabasucuerpoenlaaceleracióndelcierredelaherida.–Estáestable,vigílenloustedes.Losdosdurosquesehabíanquedadoalmargense
aproximaronaatenderalherido,recogiendoelmedpacyhaciendoespacio.Lospilotosychatarreros,juntoconelwookie,retuvieronaloscausantesdelembrollo.EldroideWA-7llamabadenuevoaemergencias,mientrasqueyaseoíanlasprimerassirenasdeundeslizadorpolicialqueestabaporlazona.Sefijóqueunodelosdurosianosllevabaunacapaazuloscuro.–Tedoyeldobledeloquevalga–ofreció,señalandolacapa.Eldurosianoselaquitósindiscutirlo,mencionandotansólo
losdoscientoscréditosquepedíaporella.Losoportunistassiemprealacechodeunabuenaocasión.Leentregóeldinero,recogiólacapa,yseescabullóporlascocinas,saliendoalpocoporlapuertadeservicio.Afortunadamente,elsanadornosehabíalargadodejándolosolo.Válarhabíaacercadoelturbo-deslizadorconelquehabíavenido,unmodelodedeslizadoraéreousadoporlaOrdenconunampliofrontalconvexo,como
625
elfilodeunhachaenhorizontal,yunaseccióncentralalargadarematadacondosaletastraserasligeramenteladeadashaciaelexterior,encuyosextremosresidíanlosmotoresrepulsores.Enlaseccióncentralestabanlosasientos.ElvehículoestabaadaptadoparalaconduccióndeVálar,conelasientodelpilotoeliminadoparapoderencajarlasillarepulsora.Elcorellianosubióalaseccióncentraldeunrápidosalto,rebotandoconelimpulsoalasientodelcopiloto.Lamaniobrasorprendióalsanador,quién,sindistraerse,pilotóeldeslizadoralejándolodeldinerporcallessecundarias,eincorporándosemástardeaunfluidotráficoaéreo.Kilianlepasólacapaquehabíacomprado,paraqueconellataparasusreconociblesvestimentas.Elcorellianomanejótemporalmenteloscontrolesmientrasseceñíalacapa.–Suertequelanocheescerrada–comentóKilian–.Sifuerade
díaeldeslizadorllamaríalaatenciónconloslogotiposdelaOrdenJedi.Elcorellianodisminuyólaintensidaddelaslucesdel
deslizador,oscureciendosobretodolapartedelosasientos,dondesuscarassólosevislumbrabanligeramenteporlaescasaluminosidaddelosindicadoresdelpaneldecontrol.–Nomepuedocreerqueesoahoraseaunproblema–suspiró–.
¡Tengoquesaberquéestápasando!Mepuedennecesitar.–Yavistelasimágenes–intentóconvencerlo–.ElTemplodebe
estarocupadoportropasmilitares.Delosojosdelsanadorcaíanlágrimaspardascomosupiel,
apenasdistinguibleporlaoscuridad.Nogemía,nogimoteaba,peronopodíaocultarsudolor.Elcorellianosearrepintióde
626
haberloprovocadoantes.¿Cómopudocaerdenuevoenunenfrentamientoconél?Laagresividaddesusacusacionesnoeranmotivosuficienteparaquerespondieraconlasmismasarmas.Ambosescondíansusresentimientossindarlessolución.SiasísecomportabaconVálar,¿cómoloharíacuandoseenfrentaraasufamilia?QuienteníaposibilidadesdecaerenelReversoTenebrosoeraél,nosuviejocompañero.RecordólosconsejosdeldifuntoMirlo:«atención,observasiempretusreacciones;esossontusobstáculos.Nopuedesescapardeellos,pormuchoqueteescondasfuistetúquiénlosalimentó,ycontigopermaneceránhastaquedecidasextinguirlos.NadieenLaGranjapuedehacerloporti».–Sientotodoloquetehedicho–decidióremediarla
situación–.Comodijiste,noteníaderecho.DesdequeentréenelTemploviunaposibilidaddelibrarmedemifamilia,controlandoalgoqueellosnopodíannientender.Queríahacermeconellocuantoantes,ymisansiasporconseguirlomotivabanmiscelos,celosdealcanzarenpocotiempoloquelosdemáshabíaistardadoaños.Válarnolecontestódeinmediato.Guardósilenciounos
minutos.–Ahoranopuedocontestaraeso,Kilian–dijofinalmente.–Loentiendo.ContinuaronelvueloenmediodeltráficodeCoruscant,sinun
destinoconcreto.EstabaclaroqueVálarhabíaaceptado,internamente,noiralTemplo,dondeseríacapturadooinclusoasesinadoporlossoldadosqueloocupaban.Elrestodelplanetanoparecíaestarenguerra,apesardequelosjediseenfrentaban
627
aunataquedecididoycontundente.–Puedesvenirteconnosotros,silodeseas–sugirióKilian–.
HayespaciodesobraenelAugurio.Yorasesunpococharlatán,perodebuencorazón.Válarlomiróconciertoorgulloensusemblante,mezclado
conelpesarqueloasolaba.Debíacostarleaceptarsuayudaenestasbruscascircunstancias.–¿Dóndetienestucarguero?Kilianrespiróaliviado,podíaalmenossalvarlo.Eraungran
esfuerzoparasuamigo.–AntesdebemosencontraraCoshar.Sobretodoahora.–Nosédondeestá,Kilian,yatelohedicho.Ynopodemos
esperarenelTemploaquevuelva,nipedirayudaaotrosparaencontrarlo.–Podemospreguntaraesetahúrdelquehablaste.Quizásél
sepamás.–Lodudo,ynosénicómosellama.Perotienesrazón,
debemosprobar.–¿Sabesdóndeencontrarlo?–ACosharlegustavisitarlosnivelesinferioresdelDistrito
Entretenimiento.Creoquemencionóenalgunaocasiónelnombredeunclub:LosplaceresdeNub,oalgoparecido.–¿LasdeliciasdeNubia?–preguntóKilian.–Sí,correcto.–Mellevóunavez,peronomedejaronentrar.Sédondeestá.
AlDistritoEntretenimiento,entonces.
628
Válardescendióalosnivelesinferiores.Tardaríanunpocomásenllegaratravésdelasavenidasypasadizosdesuperficie,envezdeporlasvíasaéreas.Sinembargo,eraunaopciónmásdiscreta.Aunquesegúnenquélugareslosjedinoerannuncabienrecibidos,sobretodoenlosúltimostiempos,esonoqueríadecirqueelplanetaenteroestuvieraensucontra.
629
Laemboscada
EltransporteLibertadorbitabaalrededordelplanetaIridium.EstabanpreparadosparadescenderalasuperficieencuantoCosharTeelkdierasuaprobación.ElsenadorForteestabaterminandosutourporelSectorAtrivis,habiéndosellevadoconsigoaljediyaunmiembrodelaGuardiadelSenadoqueejercíadeescoltapersonal,traslosúltimosintentosdeasesinatoshaciasupersona.ElprimerodeellosenCoruscant,quecasiacabóconlavidadeltahúrJackson,denohabersidoporlaintervencióndeCoshar.Yelsegundounsabotajedelanaveenlaqueahoraseencontraba,justoantesdepartirdeCoruscanthaciaelprimerplanetaavisitar–Fest–,quehubieraacabadonosóloconsuvida,sinotambiénconladesutripulaciónysus«invitados».Fuelaexhaustivarevisióndesuescoltasenatoriallaquedescubriólascargasexplosivasenelpasillodemantenimientodelosmotoresdehiperimpulsión.ElGX1eraunanavedeplacerquenoalcanzabalostreinta
metrosdelongitud,diseñadaparaacaudaladoscontiempoydineroparaviajarporlaGalaxia,perolosuficientementebarataparaquienesnopodíanpermitirseunanaveestelar.CumplíacasitodaslasnecesidadesqueJanoForterequeríaparaalguiendesuestatussocial,necesitandodemuypocasadaptacionesparaejercercomosenadordeQuess:disponíadeampliascabinas–delascualesycomopropietariosequedóconladestinadaalacapitanadelanave,relegándolaaladelcopiloto,yaestaúltima
630
aunadelascabinasestándar–,unacocinadediseño,unaampliaestanciacomúnparaeldisfrutedelatripulaciónyuncentromédico.LaprimerareformaqueordenócuandocomprólanavealaNavieraLantilliafuelaeliminacióndelazonaderelajaciónZero-Gydelholoteatro,tirandoalgunostabiquesycreandounespaciodiáfanoenelcentrodelanavequeleservíadedespachoconsular,sirviendolanavecomounaextensióndesusoficinas.Unanavepequeñayasequiblealaquebastabaunamínimatripulacióndecuatropersonasy,opcionalmente,unartilleronaval.MientrasesperabaaquelamisióndeCosharTeelkconcluyera
–habíainsistidoenqueloacompañarasuescoltadelaGuardiadelSenado–,manteníacomunicaciónconelsubdelegadoBinRamosconelfindemantenersealdíadelasnoticiasdeCoruscant.ElampliomonitordeldespachoconsulardeltransportedelujoGX1mostrabaasusubordinadoenlasdependenciasdeladelegacióndeQuess,eneledificioIana.Segúnlosinformesqueleshabíanproporcionado,laArmadadelaRepúblicahabíaderrotadoalGeneralGrievous,quienhabíafallecidoenlabatalla.Sinsugeneral,yhabiendoperdidoescasosdíasatrásalCondeDooku,lacúpuladelaConfederaciónestabaseriamentetocaday,aunquenosesabíadondeestabanelrestodesuslíderes,seestabanganandolamayoríadeloscombatesenotrospuntosdelagalaxia.Elenemigoestabaenretirada,yelfindelaguerraerainminente.–Lapeticióndelos2.000fuerecibidaporelCanciller–
anuncióelsubdelegado–.VariossenadoresfueronareclamarlequedevolvieraalSenadolospoderesdeemergencia.–YporsupuestoelCancillerhabrárechazadocortésmentela
631
propuesta–aseguróelsenadorFortesinningúntipodeduda.–Asíes,senador.–¿EstuvieronpresentesBailOrganaoMonMontha?–Ningunodelosdos,perosíPadmeAmidala,NeeAlavary
FangZar,entreotros.–Porsupuesto,comonoibaaestarlaingenuaidealistade
Amidala.–Hayunacosaquemegustaríaquemeexplicara,senador.Si
sabíaqueibaafracasar,¿porquéfirmamoslapetición?Ustednoespartidariodeiniciaraccionessinotieneclaroqueexistalaposibilidaddevencer.Yyo,desdeluego,quetampoco.–Porsupuesto,yonohagoelridículo–afirmóJano–.Pero
debepensaralargoplazo,Ramos.SielcancillercreequeseguimoslacorrientedeladelegaciónencabezadaporAmidala,yéllatieneanulada,dedicarámenostiempoaespiarnos.–Siqueríamosevitarllamarlaatención,¿porquésus
contundentesyreiteradasdenunciasanteelSenado?–Porqueesnuestraobligaciónmoralabrirlosojosdecuantos
mássenadores,mejor.Yesosímerecelapenaelriesgo.Detodasmaneras,noledétantasvueltas.HacetiempoqueestamosenelpuntodemiradelCanciller,sinnecesidaddehaberfirmadolapetición.Bien,escrucialquevuelvaaCoruscant.Finalmentehaquedadodemostradoqueyoteníarazón.–Aúnhaymás,elcancillerestáestableciendogobernadores
militaresdesectorporlaGalaxia–notificóconunligerotonodenerviosismoensuvoz–.Ladelegaciónhaprotestadoporlamedidacomounainterferenciaenlascompetenciasdelos
632
senadores.Mehetomadolalibertaddeoponermeadichamedidamientrasustedestabaausente,porformalizarlo.–Esincreíble–respondiólavigorosavozdelsenador–.Yaún
asílosmásciegostodavíanecesitaránvercomoterminalaguerrayseguirásinrestituirlospoderesdelSenado.DeverdadquenoséquienocupamáscápsulassenatorialesdelaGranCámara,siloscorruptosqueapoyanalCancillerolosretrasadosmentalesquepiensanquelaguerrafinalizarádialogando.Nolodigoporusted,Bin–seadelantóadecir,alvercómoreaccionabaelsubdelegadoRamos–.Siendocoherentes,debíaoponerse.–Nopasanada–comentóelsubdelegado–.Preferiríaquese
dirigieraaTrevi,senador.Lacapitalesdemasiadopeligrosaparausted.–SiPalpatineharechazadolapeticióndelos2000,ylaguerra
estáapuntodeterminar,debemoscontactarconlossenadoresmásinteligentes.–Jano,sonmásimportantesloscontactosqueestá
consiguiendo–sepermitiótutearporelnombre.–¡No!–seopusocategóricamente–.Denadaserviráquese
alcenlossistemassinohayunacúpulaqueorganicelaoposiciónarmada.Sí,casitodoelSectorQuessserebelará,yaquíenAtrivistambiénseopondránaltotalitarismodemaneranatural,apesardesusrivalidades.Descubriremosamuchosmásqueloharánporsucuenta;surgirándedondemenosloesperemos,dispuestosacombatir,reaciosavivirderodillas.EscrucialdemostraralamoribundaRepúblicaquehabrálucha,quebillonesdeseressealzaránparagritar«¡no!»ala
633
esclavitud,«¡no!»alsometimiento,«¡no!»alatiranía.Muchosmorirán,aplastadosporlaArmadadelCanciller,otrosaguantarán.DelavictoriadePalpatineemergeráunaespontánearesistencia,delascenizasdelcadáverdelaRepública,quemadaporelfuegodelosdestructores.Alprincipiofragmentada,apenasunosnúcleosaislados,individualistas,independientes,amotinados;unasublevacióndispersacuyoúnicacausacomúnseráelanhelodelibertad.Sí,inclusoseuniránlossistemasdelaConfederaciónquemejorsoportenlavergüenzadeladerrota,losqueseunieronporquenopodíansoportarlacorrupcióndelaputrefactaRepública;loscodiciosos,losambiciosos,losoportunistascorreránalosbrazosdelCanciller,dispuestosahumillarsesiconellosalvanlavidaomedranbajosudespóticogobierno.–¡PoresodebeiraQuess!–insistióBinRamos.–¡Queno!–elsenadorparecíaestallar,enfurecidoporquesu
análisishabíasidocertero,ysilossenadoreshubierancompartidosusreflexiones,ahorapodríaestarorganizandoalgomáscontundente–.Soyviejo.Novivirémásalládelasprimerasbatallas,unosañosquizás.TúdeberásencargartedeQuess,peronoteofendassitedigoquenoestáspreparadoparaalgodemayorenvergadura.Alguiensurgirá,yasedescubriráquien.Nuestramisiónesdarunejemploquepuedanseguirotros.–Yaheobservadocualessonsuspreferidos…ElcomentariodeBinRamosfueinterrumpidoporeloficialde
comunicaciones:–¡Senador!Hemosrecibidounacomunicaciónprioritariade
CosharTeelk,lareproduzcodirectamente.
634
Enlasaladecomunicacionesdeltransporteseoyólavozdeljedi.–Forte,¡losclonessehansublevado!Esunaemboscada–se
oyeronruidosdeblástersyelzumbidodelsabledeluzrespondiendo–.¡Nodesciendaalplaneta!Repito,¡nodescienda!¡Huya!Lagrabaciónsecortóenesepunto.–Senador,alhablalacapitana–lapilotodelaLibertad
continuóconlacomunicación–.SeacercanlosdosARC-170quenosdieronescolta.Asciendendesdelasuperficiedelplanetaamáximavelocidad.Recomiendosaltaryaalhiperespacio.Nomegustanadadeesto.–¿Yabandonaranuestroamigoasusuerte?–protestóJano
Forte.–Siesoscazasvienenapornosotrosnonosdarátiempopara
astrogarcomonolohagamosya,yhuelgadecirquenosomosrivales.Efectivamente,elGX1eraunnavedelujoquecontaba
únicamenteconunmodelocivildecañónláser,unosmodestosescudosyuncascodecente.Nilavelocidad,nielarmamento,nilasproteccionesibanapararalosdoscazas.IbaapreguntaraldelegadoRamossipodíaaveriguaralgosobrelasublevacióncloncuandoseinterrumpiólaseñalconCoruscant,hechoinquietantequedeterminóladecisióndelsenador.–CapitanaBazán,saltedeinmediato.–Mihermanaestáconloscálculosdesdequerecibimosel
aviso,senador.
635
Laspilotosplegaronlosestabilizadoresatmosféricosqueestabanlistosparaelhipotéticodescensoyalejaronlanavedelplaneta.LosdoscazasterminaronsuascensoatiempoparaveralejarsealaGX1.Eltransporteaumentósudistanciavertiginosamente,saliendodelsupuestopeligro;habíanentradoenelhiperespacio.Volveríanalespacionormalenunosminutos,cercadeFedje,segúnelsaltodeemergenciapreparadodeantemanoporlashermanasBazán,pilotosdelaLibertad.EnFedjeabandonaríanelSectorAtrivisporelcorredorBraxan,yatravésdeunaseriedesaltoscortosymedios,quedespistaríanasusperseguidores,alcanzaríanlaCapitalGalácticalomásprontoposible.Paraalegríadelaastrogadora,lasegundamejoradelGX1sobrelasespecificacionesdefábricafueelmotordelhiperimpulsor.Elsenadorconsiderabacrucialtardarelmenortiempoposibleenviajarporelhiperespacio.AlamañanadeldíasiguientellegaríanaCoruscantdescansados,habiendodormidoencómodascamas.Losquepudierandormir.Coshardesvióotrorayoblásterdirigidohaciaél.Varios
soldadosclondisparabandesdeelfinaldelpasillo.Dosdeellosconriflesbláster.Seencontraban,irónicamente,enelcentromédicodelabasepirataqueestabaninvestigando.Sucompañero,elmiembrodelaGuardiadelSenadoconsucaracterísticouniformeazul,querespondíaalnombredeYossua,seestabadesembarazandodelatúnicaquerevestíalaarmadura.Habíarecibidodosimpactos,perolaarmaduraresistía.DenoserporqueelsenadorForteinsistióenquelo
636
acompañara,ahoraprobablementeestaríamuerto.¿Quéesloquehabíaocurrido?¿Porquésehabíanrebeladolossoldadosclon?¿Habríanaveriguadoalgosobreelpropósitodelsenador?No,nolocreía.Losdosescuadronesdeapoyosehabíanunidoparalaúltimaescalaantesdeabandonarelsector,noantes:inspeccionarlasruinasdelabasedeIridium,unabandadepiratasquehabíaapoyadoalaConfederaciónenlosiniciosdelaguerra,ydelacualnoquedabayarastroalguno.Sinembargo,lainteligenciadelaRepúblicahabíaninformadodeactividadessospechosasenelsector,notificándoloalConsejoJedi.AprovechandoqueseencontrabaconelsenadorForteenelSectorAtrivis,elmaestroWinducontactóconélparadirigirunamisióndereconocimientoalasruinasdeladesoladabasepirata.Losúnicosenemigosencontradoseranlossoldadosclonamotinados,vueltosensucontra.FueYossuaquienreaccionóatiempo,salvándolelavida.Fueélquiendiolaadvertencia,dándoleunossegundosvitalesparaactivarelsabledeluzydesviareldisparoacortadistanciadelsargentomayor.Elescoltasenatorialdesenfundósucarabinabláster,acabandoconlavidadelsargentodeuntirolateralaquemarropa.Entrelosdosacabaronconmedioescuadrónenpocotiempo,obligandoalrestoaretrocederhastaelfinaldelpasillo.–¿Quéopinas?–lepreguntóalguardiadelsenado.–Queprontoselessumaráelsegundoescuadrónytomaránel
centromédicoalasalto.Elsegundoescuadrónestabademisióndeexploraciónenel
exterior,buscandootrasentradasalcomplejosubterráneopirata.Dependiendodecuántosehubieranalejadoodispersadodispondríandemásomenostiempo.
637
–Pormuchoquenosbeneficieelsabledeluzenlasdistanciascortas,elexcesivonúmerobastaráparaneutralizarnos.Quizássimeentrego…–Siseentregalematarán–afirmórotundo–.Ledisparabana
usted.Yosólosoyuntestigoincómodo.–¿QuieredecirquenoesotraemboscadaalsenadorForte?Me
pareceríamáslógicoteniendoencuentalosúltimosintentosdeasesinato.–Créame,conozcobienestetipodesituaciones,quieren
matarloausted.–Puesenviaronlosdoscazasaporsutransporte.–Comodije,testigosincómodos–recordó–.Oquizásnos
consideranpartedesuequipo.–Yonosoyunobjetivodeinterésparanadie.–Ustedpuedeserunobjetivoparamuchaspersonas,yno
haberseenterado.Eltonoenelquehizoelcomentariolecausóunescalofrío
incómodoporlaespalda.–Elpasilloesdemasiadoestrechoparalosdos–prefirióbuscar
unasolución–.Yopodríaavanzaraporellos.Debendequedarcincosoldados.Puedoprotegermeydarlesalcance,peroustednopodrácubrirmeomedaríaami.–Coincido–contestóYossua–.Demetiempoyprepararéuna
contra-emboscada.Tenemosaquílasgranadasdeloscuatrocadáveres,máslasmíaspropias.Ledejounaporsilanecesita.–¿Adondepiensair?–preguntóextrañado–.Enlaotra
direcciónpodríaperderseporlazonaaúnnoexploradadela
638
base.Tardaríamuchoenencontrarunavíaalternativa,siesquelahay.–Porahí–señalóconlamiradaunarejillademantenimiento–.
TuvetiempodeestudiarelescaneodelLAAT.Hayalgúntipodesalaespaciosaenesadirección,yseguroquehayunconductodemantenimientoquemelleve.Puedoacabarconelsegundoescuadrónconunatrampaexplosiva.–Tendráquequitarselaarmadura.–Correcto–admitióYossua,quitándoseelcascoquecubría
porcompletosucara,conviseranegraenformadeT,yacabadoenunainapropiadacrestaparaloqueseproponía.Lealiviócomprobarqueelguardiasenatorialeraunhumano
normal,enlacuarentena.UnadelasincógnitasquerodeabanalamisteriosaGuardiaAzulerasiseríanclones,aunqueyalohabíadescartadoporquesinoéltambiénlehabríaatacado.Sinembargo,delantesuyoteníaunhombrealto,rubio,deojosazules,conunafeitadobienapuradoycondoscicatricesvisibles:unaeneltabiquenasalyotrarecorriendolamejilladerecha,desdelasienhastalamandíbula.Nadaqueverconlosclones.MientrasYossuacontinuabaquitándoselaspiezasdela
armadura,analizósuplan.Noquedabaotroremedio,teníarazón.Amboscorríanungraveriesgo.Éldebíaejecutarelataquefrontaldedistracción:unexcesivonúmerodedisparosparalelosypodríacaerabatido.Porlaotraparte,elguardiapodíatoparseconelsegundoescuadrónsinestaraúnpreparado.Habíabastanteprobabilidaddequesalieramal.Sinembargo,noquedabaotraopción.
639
Yossuaterminóquedándoseconunsencillomononegrodelospiesalcuello.Volvióaceñirseelcinturónmultiusosenlacintura,yotroamododebandolera,contodaslasgranadasquepudorecoger.Lepasóaljediuncomunicadordecortoalcance.–Amiseñal–dijo.Despuésdisparóalarejillaparareventarla,colgóelblásterdel
cinturónyseintrodujodentro.Elhombredesaparecióarrastrándoseporelestrechoconducto.–¡Suerte!–ledeseóCoshar.Eljediechóunvistazoalpasilloderefilón.Lossoldados
aguardabanenlaesquinafinal,aunosquincemetros,dondedoblabaalaizquierdaendirecciónaloshangares.UnodeelloshabíamontadoelrifleDC-15Aconsutrípode,arrodilladoconunapiernadobladaylaotraenelsuelo;sucompañeroestabacompletamentetumbado,conelarmaapoyadaensubrazoizquierdo.Debíanhaberalmenosotrostresmásalavueltadelaesquina.Sinduda,estabanesperandoalsegundoescuadrón.Seechórápidamentehaciaatrásnofueraquefijaranelblanco.Esperounossegundosyvolvióaasomarseunmomento,mirandoenladireccióncontraria.Elpasillocontinuaba,conmáspuertasyuncruce,sinatisbarsemovimiento.Puedequeelsegundoescuadrón,opartedeél,estuvierabuscandolamaneradellegaraesaintersecciónparatomarposiciones,siesquehabíaformafísicadehacerlo.Escuchóporelconductodemantenimiento:nadanuevo.Esperóunpocomás,paradarletiempoalguardiaaprepararsuemboscada,conelcomunicadorabierto.Controlabalasintencionesdesusasaltantesagudizandolossentidos.Semanteníanprofesionalmentealaespera.Nolequedabaningunadudadequelossupervivientesdelprimer
640
escuadrónesperabanreunirseconelsegundo,ycoordinarelasalto.Trasunalargaespera,finalmenteescuchó«adelante»porel
comunicador.Teníadosopciones:cargarrápidamente,impulsándoseenungransaltoinicialconelqueavanzaraunossieteonuevemetrosantesdelprimerdisparo,correryalcanzarlos–algopropiodelosjedismásatléticos–,obienirpasoapaso,usandosuhabilidadconelsabledeluz.Élnoeraunguerrero.Hizounparderespiracionesyseplantóenelpasillo,conlaespadalásercomoescudo,concentradoenlosrayosdispuestosamatarlo.Lossoldadosclondispararonadiscreción.Losprimeroslásers
rojoslosdesvióconlahoja-luzdecoloríndigo,endirecciónaltecho,alsuelooalospaneleslaterales,salpicandoeloscuropasillodefulgurosaschispas,conmovimientosencruzformandounabarrera,oespecíficosqueinterceptabadisparoadisparo.Avanzócincometros,pocoapoco,conlamáximaatención,previendolatrayectoriadecadarayo.Agarrabalaempuñaduraconlasdosmanos,paraaumentarlaprecisióndelarespuesta,sinflorituras,singirosdemuñecainnecesarios.EnlascortaspausasentretiroydisparofluíaensintoníaconlaFuerza,escuchándola,dejandoqueloguiará,permitiendoquesucuerposiguierasuinstinto.Elsiguientedisparoloretornóalpropiosoldadoclon,quiencayódeespaldasalsuelo.Derepente,unodelossoldadosescondidostraslaesquinalanzóunobjetoensudirección.«Desesperados»,pensó,lanzarunagranadaaunjedi.Levantólamanoendirecciónalobjeto,elcualrebotó«contraunmurodeaire»proyectadoporsupuño,volviendoenlamismadireccióndelaqueprovenía,alospiesdelsoldado.La
641
granadaexplotóprematuramente–debíadehaberprogramadomuypocotiempodedetonación–,sindarleespacioparatirarsealsuelo.Elgruesodelaexplosiónafectóatodoelgrupo,alcanzándolelaondaexpansivatambiénaél.Setiróhaciaatrás,dejandoquelapotenciadelestallidololanzara,controlandolacaída,minimizandolosdaños.Quedóaturdidounossegundos.EvocólaFuerzaparasalirdelaturbaciónantesdelsiguienteasalto.Seincorporódeunsalto,sintiendounagudodolorenelhombroizquierdo:unfragmentodelaarmaduradeunsoldadoselehabíaincrustado,cortandoligamentos.Soportóeldolor.LaFuerzaeracomounbálsamoaplicadoenlaherida.Sujetandoelsabledeluzconladiestra,corrióhastalaesquinadelpasillo,dondeencontróloscuerposinertesdecuatrosoldados,unodeelloslanguideciendo.Elquintosoldado,heridoyconsciente,alzóelbrazodelblástercondemasiadalentitud;Cosharseccionóelarmaendosconelsabledeluz,inutilizándola.Luegoempujóalsoldadotelequinéticamentecontraelsuelo,golpeandoelcascofuertementeydejándoloinconsciente.Levantólamirada:elpasillocontinuabaendirecciónaloshangares.Escuchóvocesypasos.Siteníaquejugarsupapel,debíaatraeralsegundoescuadrónhacíasí.SiYossuahabíahechosutrabajo,caeríanenlatrampa.Desactivóelsabledeluzyvolviósobresuspasosalaenfermería.Unavezdentroencontróunarmarioconmedpacs,retiróelfragmentodeuntirón,manteniéndoseconscienteapesardeldolor,yseaplicóunvendajebactaenelbrazo,algotemporalhastatenertiempoparacurarseenserio;sucompañerolenecesitaríapronto.Entoncesredescubrióelcadáverdelsargentomayor,elprimeroqueintentóasesinarlo.¿PorquéunsoldadodelaRepúblicaquerríamatarlo?AlgohabíavistoYossuaparadestaparlaemboscada,y
642
elescuadrónhabíatenidomejoresoportunidadesparaacabarconellos;comoporejemplocuandodescendíanalabaseconelLAAT,conlosdosescuadroneslistosparadesembarcar.Tuvieronquerecibirórdenesposteriores.DeberíairabuscaraYossua.Debería.Tambiénteníaqueaveriguarquéestabaocurriendo.Retiróelcascodelsargentomayor,quedandoalavistaelreconociblerostrodelclon;retiróalgunasdesuspiezasexterioresyplacasmenores.Manipulóloscontrolesinternosdelcascoprocurandoencontrargrabacionesdecomunicacionesrecibidas.Noencontróningunareciente.Cualquiermensajeenviadonodebiódequedarregistrado.–Jossua,heterminadoconlosmíos,medirijohaciaelhangar
–dijoporelcomunicador,sinobtenerrespuesta.Unafuerteexplosiónhizotemblarelcomplejoentero.El
guardiadebiódeusartodaslasgranadasqueteníaparasutrampa.Debíaestarbastanteentretenidocomopararesponderasullamada.Posóelcascoenunamesadeoperacionesysalióalpasillo.Avanzósigilosamentehastadoblarlaesquina.Antesdequeseleolvidara,recogióunasesposasmagnéticasdelcuerpodeunodelossoldadosyselaspusoalsoldadosuperviviente,nofueraquedespertaraeintentarahuir.Continuóendirecciónaloshangares,buscandocaptaralgunaseñaldevida.Laentradaalhangarestabacubiertadeunadensacolumnadehumo.SeguramenteJossuamontólatrampadentro,colocandolascargasenunáreaporelquesabíaquepasaríaelsegundoescuadrón,yesperandoelmomentooportunoparaaccionarla.Habíanrestosdefuselajedesparramadosporelsuelo.Eljediagudizósussentidos.Notabaelhedordelamuerte.Undisparodeblásteratravesólaneblinaaunosveintemetros,acabando
643
conlavidadealgúnpobredesgraciado,quizáselúnicosupervivientedelsegundoescuadrón,alguienqueestabatumbado.Eraunamuerteinnecesaria,impropiadeuncuerpodehonor;yunaacciónestúpida,puespodríaninterrogarleparasaberporquéleshabíanatacado.Porsuerte,élsíhabíadejadounprisioneroconvida.Afinósussentidos,habíaalguienmásenaquelhangar.–¿Jossua?–preguntóenvozalta.Nadierespondióverbalmente,perodistinguióunaforma
humanaquellegabadesdelapistadedespeguedelhangar,caminandohaciasuposición.Unafiguraconalgunosdeloscomponentesdelaarmadurablancadeunsoldadoclon,perosinelcascoysinotrasprotecciones,envueltaenelespesohumodelaexplosión,quedificultabaesclarecersusrasgos.¿Unsoldadoclon?Quizás,peropodíaserelescoltadelsenador,quesehabíaagenciadolaproteccióndeunodeellos.Portabaunbláster,deuntamañoparecidoalquesehabíallevadoelguardiasenatorial.Caminóhaciaél.Distinguióunamancharubiaenlacabeza,elcabellodequienseacercaba.LerecordóelmomentoenelqueYossuasequitóelcascodesuarmaduraazul,undetallequequeríarecuperardelamemoria.Habíavistoeserostro,másjovenysincicatrices,enalgúnsitio.Centrósuspensamientosenél:unhombrepaciente,silencioso,huraño;unhombreenalerta,dispuestoparacualquiercontingencia.«Ustedpuedeserunobjetivoparamuchaspersonas,ynohaberseenterado»,lehabíaconfesado.Lehubierareconocidoantessinofueraporquecreíaqueestabamuerto.
644
AvanzóentrelahumaredadelosrestosdelLAATquehabía
hechoexplotarcercadelasalidaexteriordelhangar.Loscadáveresdelsegundoescuadrónydelatripulacióndeltransportedeasaltoseesparcíanporlasuperficiedelapista,algunosdeellosdesmembrados,otrosirreconocibles.Norecibiendoningunaseñalmásdelcasco,sincomunicacionesdeningúnsuperviviente,seloquitó.Laarmaduraquehabíaadquiridocuandoacabóconlavidadelaparejadeguardiasquedejaronvigilandolacañoneralehabíaservidomuybien,perosieljedileveíapodríaatacarleporequivocación,apesardehaberseajustadotansólolasproteccionesqueencajabanconsutalla.Unalástima,conelcascopodíafiltrarelhumoyverclaramente,peronosearriesgaríaaunareaccióninstintivadeCoshar.Lotiróalsuelo.Recordóentonceselcomunicadorquelehabíadejado.Seríamejoravisarle.Sedisponíaaabrirunodeloscompartimentosdelcinturóncuandoescuchóungemidoenelsuelo.Unodelosclonesestabavivo,conlaarmaduradestrozada.Noibaadejartestigosahoraqueestabatancercadesuobjetivo.Seacercóalclonydisparósinpiedad.Revisóelestadodelosdemás,nofueraquequedaranmásconvida.Luegotendríaquerevisarlossupervivientesdelprimerescuadrón.Losjedinoeranmuydadosaquitarlavidasinoeraestrictamentenecesario.–¿Jossua?–escuchóalotroladodelhangar,cercadelaentrada
alasinstalacionespiratas.Eraelnombrequelehabíadadoaljedicuandolepreguntó
cómollamarle.IgnorabasilosmiembrosdelaGuardiaAzulteníannombrespersonalesocódigosdeunidad,nituvotiempo
645
depreguntárseloalpobreinfelizalqueasesinóparaobtenersuarmadura,asíqueseinventóunnombrecualquiera.Fueraloquefuera,eljeditampocodebíadesaberlopuesnodescubriósutapadera.DistinguiólafiguradeCosharentrelaneblina.Pocoapococomenzabaadespejarse,elhumosedisipabaporlasalidadelhangar.Eraelmomentoadecuado,sintestigos,sinmolestias.Lanavedelsenadorhabíasaltadoalhiperespacio,alertadoporelmensajedeCosharTeelk,ylosclonesestabanmuertos.Pudoobservarqueeljediestabaheridoenelhombroizquierdo,unaventajaaaprovechar.Comorespuestaasupregunta,levantóelbrazosaludandoconelblásterenposiciónhorizontal,enunaactitudabiertaypasiva.Eljedisaludóasuvezconlapalmalevantada.Sereuniríaconélyaparentaríabuscarjuntoslamaneradesalirdelplaneta,hastaencontrarelmomentoadecuadoparasorprenderleporlaespalda.Noerafácilpillardesprevenidoaunjedi.SiguiócaminandohaciaCoshar,yCosharhaciaél.Yapodíaverlaexpresióndesucara,desusojos…algoibamal.Nosonreíacomosolíahacerlocuandosobrevivíaaunpeligro,comocuandodescubriólascargasexplosivaseneltransportedelsenador.Estabaserio,preparado,aunquesimulabaestarrelajado.Losabe.Maldición,dealgunamanerasehadadocuenta.Malditosjedis.Tendráqueseralosucio.Saludódenuevoconlamanodelbláster,medioagachandola
cabezacomoquienestáintentandodeciralgo,paradistraerlo.Llevódiscretamentelamanoizquierdaasuespalda,recogiendountubocilíndricoquehabíaadquiridoeneltransportedeasalto,cuandolacañoneraestabaintacta.Palpóelextremocorrectoporelqueteníaqueagarrarloy,enunsúbitomovimiento,apuntóal
646
jedi,disparandoeldispositivoamenosdetresmetros.Unareddeaceroflexiblesurgiódesdeelotroextremodelcilindro,expandiéndosealrededordelobjetivo,propulsadaporunospequeñosrepulsoresencadaesquina,tanrápidoqueapenaslediotiempoareaccionar.Cosharactivóelsabledeluzjustoatiempoparacortarlaredlateralmente,peroelrestoseadhirióaélenredándoloparcialmente,obligándoloaagacharse.Ravenleapuntóconelblástersujetándoloconambasmanos,disparandoaquemarropayalcanzandoelhombroherido.Conunbrazoinutilizadoseríamásfácilcapturarlo,puesnoloqueríamatar.Elgestodedolordeljedilesupoagloria.Leibaapropinarunapatadaenlacara,aprovechandoqueestabaarrodillado,cuandoCosharalzolamanodelbrazoheridocomosifueraapararelgolpe.Esaacciónlehubieradolidohorroresdehaberservidodeescudo,peroensulugarloempujótelequinéticamentevariosmetros.Situvierasujetpackpodríahaberaprovechadoparaadquiriraltura,peronodisponíadesushabitualesrecursos.Estabaimprovisando.Rodóporelsuelo,sinperderelarmay,efectuandounavolteretaunpocochapucera,hizolojustoparaquedarderodillas,apuntandoaljedi.Cosharhabíaaprovechadolossegundosconseguidosparadesembarazarsedelosrestosdelared,desactivandoelsable–paranoherirseasímismo–,yusandoambasmanos.Sedesprendíadelatrampa-redcuandodisparódosrayosblásterhaciaeljedi.Cosharactivóelsabledenuevoparadesviarlos.Denohaberloconseguidoatiempo,unohubieraacertadoenelpechoyelotroenlapierna.Eraveloz,yserecuperabaprontodesusheridas,oalmenosparecíaignorarlas.Unenemigodignodesuperar.Emprendióvariasráfagasparatenerlobienocupado:mientrastuvieraquereflectarlosdisparosnoseacercaríahaciaél.Noqueríallegaralcuerpoa
647
cuerpo.Sinembargo,elúltimotirolodesvióhaciaél,alcanzándoloenelpecho.Aguantóeldolordelquemazóndelláser.Laarmadurapectoralhabíaabsorbidolamayorpartedelaenergíadelrayo.Increíble,apesardeestarusandosólounamanoeracapazdedevolvérselos.DedujoquelosiguientequeharíaCosharsería,precisamente,avanzarpasoapasohastaconseguirelcombatefísico.Cogióunagranadadehumodelcinturónylahizoestallarcontraelsuelo,creandounapantallaqueloocultaríauntiempo.Rápidamentecolocóotradelasgranadas,unadelas«joyas»queencontróentreelarmamentodelosclones,enelsuelo,sinactivarla,ysealejóvariosmetrosatrás.Enesasituación,yconlossentidosaumentadosdeljedi,perderíalaventajaenseguida.Saliódelazonadehumojustoatiempoparaencontrarelcascoquehabíaposadoenelsuelo.Selocolocóenseguida,activóelvisoryelsistemadeimagenmultiespectrallepermitiólocalizaraljedialotroladodelanube,quienavanzabacautelosamente,escuchandotodoruidoporpequeñoquefuera.Disparóaplacer,teniéndoloalavista.Sinembargo,elcondenadojediconseguíadesviarlosdenuevo.¿Cómopodíahacerlosinvisibilidad?Eljedinoatendíaasuvisión,peroenelmomentodedispararparecíasaber,dealgunamanera,dedondeprovenía,girandoelsabledeluzhastainterceptarelláserenelmomentojusto.Empezabaaodiaresedetestablecampodeenergíadelquepresumíanserconocedores.Noobstante,elcautoavancedeCosharlebeneficiaba.Siguiódisparandoparaquecayeraenlatrampa.Elhumoempezabaadespejarse,yeljedipodíaverladireccióndelaqueproveníanlosdisparos.Comenzóaavanzarhaciaél,pocoapoco,pasoapaso,prudente,talycomoelcaza-recompensasdeseaba.Descubriósufigura,yasinnecesidaddelasmejorasvisualesdel
648
cascodesoldado,enelpuntodondehabíaposadolagranadaiónica.Activóeldetonadoradistanciayunhazderayosazuladosrecorrieronelcuerpodeljedi.Nopodíadesaprovecharelaturdimientodesurival,queporunavezparecíanorecuperarse.FijólacarabinablásterDC-15enposicióndeaturdimientoydisparó.Elprimerolobloqueótorpemente,apesardelsufrimientoporelqueteníaqueestarpasando.Elsegundoapuntóalapierna,paraobligarleahacerdescenderlahojadeenergíaconelfindeprotegerlaextremidad.Habíaobservadolosmovimientosdebloqueoconelsabledeluz.Eranmáslentos.Eltercero,eldelavictoria,fuehaciaelbrazoderecho.Nopudolevantarlaempuñaduraatiempoyelláserpasóaunpardecentímetrosdelahojadeplasma,obligándoleasoltarelsabledeluz.Gesticulóconlosdedos,comosiintentaraquevolvieradelsueloasumano.Disparóunúltimotiroalacabeza,alcanzándolodepleno.Eljedisederrumbó.¡Alfin!CorrióhastaCoshar,dispuestoalquemarropasifueranecesario.Nohacíafalta,habíacaídoinconsciente.Recogióelsabledeluzyloenganchóensucinturón.Luegodesabrochólapartedelaarmaduramedioinservibleporeldisparoimpactado,dejándolacaer.Necesitaríaaplicarseunmedpacenelpecho,parasanarlaherida.Yaseencargaríadeello.Estabacansado.Reprogramóelcomunicadorparaunatransmisiónalargadistancia:–FA-4,aquíRaven,venarecogermealascoordenadasdemi
localizador.–Sí,señor–escuchóunavozmetalizadaenelcomunicador.EldroidepilotoquehabíacompradoparalaPerraCallejera
losestabasiguiendoallídondefueran.CadavezqueelGX1delsenadorFortesalíadelhiperespacio,enviabalanuevaposición
649
aldroide,quien,asistidoporR2-K7,calculabancontiempoysinriesgoslasnuevascoordenadasdeastrogación.Noserviríanparamuchoenuncombateespacial,perosíparatenerlanavelosuficientementecercahastaquelanecesitara.Miróelcuerpoinertedeljedi,estudiandosusheridas.–Droide–volvióadecir–.DilealDosUno-béqueprepareel
centromédico.Tieneunnuevopaciente.Loquierofueradepeligro,perodrogadohastaquepuedainterrogarlo.Lemandaréunalistadelosmedicamentosquetenemosporaquí,avercualeselmásadecuadohastaquelleguéis.Doshorasmástarde,losdroidesdecargadelcarguerode
claseKazellisintroducíanenlanaveauninconscienteCosharTeelk.
650
Elencuentro
Eltahúrextrajolosfajosdebilletesdeunoenuno,colocándolosencimadelamesadeldespachodelBaróndeMoulan,queseencontrabaalotrolado,sentadoensucómodosillón.Ungamorreanoesperabaenlapuerta,yunodesushombresdeconfianza,conunblásterpesadoenelcinto,supervisabalaoperación.Segúnibaordenándolos,Jacksonactualizabalasumatotaldeladeuda.Cadafajoqueposabavalíacincomilcréditos.–[…]cincomil,diezmil,quincemil–anunció.Sacóelúltimofajodelacajadeseguridad,máspequeñoque
losanteriores,contandolosbilletesdeunoenunoyparasí,aunquealavistadetodoslospresentes.Cuandoterminólacuenta,seguardólosquinientossobrantesenelbolsillointernodelesmoquin.–Ydosmilquinientoscréditosmás,sumandiecisietemil
quinientos–suspiró,conscientedelafortunadelaqueseestabadesprendiendo,lamayorparteadquiridaeneljuego,enestemismocluboenotrosdelmismodistrito–.Másloyadevueltoconanterioridaddejauntotaldecincuentaydosmilquinientoscréditos.–YcomotestaferroydefensordelosinteresesdeMadame
Corbieer,atestiguoqueladeudahasidosaldada,contodoslosinteresessatisfechos–confirmóelBaróndeMoulan.
651
Eltestaferroapagóelfinocigarrilloazulado,dejándoloamenosdelamitad–nuncaselosfumabaporcompleto,prefiriendoapagarloyencenderunonuevo–,ysirviódosvasosdesirakerojo,unoparaJacksonyotroparaél.Eltahúraceptólainvitación,brindaronalaviejacostumbredelosdesuoficio,ysebebieronelvasodeuntrago.Jacksonsetomólainiciativadecogerlabotellayllenardenuevolosvasos.Elbarónrechazócortésmenteelbrindisconundelicadogestodelamano,dejandosuvasorelleno.–Entoncesporloscincuentaydosmilquinientos–brindóal
aire,endirecciónalbarón,comogestoderespeto,ybebiódenuevodeuntrago.–Esunplacerhaberintermediadoenlatransacción–dijoel
barón–.EnelfuturolerecomiendonoinmiscuirseenlosasuntosdeMadame,oenlosdecualquierotroaristócrata,ymenossisonbellasmujeres.Noleconviene,señorJackson.Nocomprendenuestroestilodevida.Esustedafortunado.Sinceramentenoalbergabaesperanzasdequefueraacumplirconsuobligación.Eltahúrnoveíaelmomentodeabandonareldespachodel
petulantebarón,nofueraquelatentaciónderecuperareldinerofueramayorquesusentidocomún.Selevantaronlosdosparaestrecharselamano,requisitoformaldeltrato,pueselbarónnoapreciabaestosgestoscongentedebajaalcurnia,loquesupusoelúnicoplacerdelanoche.Conun«hastalapróxima»,quebienpudierahabersidoun«andayqueteden»,saliódelahabitaciónacompañadoporelgamorreano.Pasóalrecibidordelasestanciaspersonalesdelbarón,dondeunamplioventanalahumadopermitíaobservarlaactividaddelasaladejuegodela
652
plantainferior.Unoscómodosasientos,detrásdeunamesaconmonitoresdelasactividadesdellocal,ofrecíanalbarón,oasusacompañantes,enfocarcualquierpartidaqueestuvierateniendolugarenlasmesasdelasalaprincipal.Sedetuvoenelventanalobservandolasdistintasmesasdesabbac,elescenarioasuizquierdaconlosmúsicoshabituales,condospantallasaambosladosdondeproyectabantodotipodepaisajes,partidasoelpropioescenario.Debajosuyoestabaunadelasbarrasdebar.Queríafisgonearquieneshabíanenlosreservadosdelfondocuandoelgamorreanolediounempujónconelhombro,conminándoloasalir.Sedirigióalturboascensor,perolaspuertasdelmismonosedeslizaron.Elbruscogamorreanoseñalólasescaleraslaterales.Enfin,sóloelbarónoaquellosalosqueéldesignarapodíanusarelturboascensor,yéleraunmerodeudorqueacababadefiniquitarlahistóricadeudaconMadameCorbier,lacualhabíasidoconsiderablementepacientecomoparapermitirlereunirlainmensacantidadperdida,enatenciónalosserviciosprestadoso,loqueeslomismo,aqueleguardabaciertocariñotrashabersatisfechoalgunosdesuscaprichosmásextravagantes.Delocontrarionohubieraduradomuchoconlasmanosintactas.Ahorapodíaempezardeceroo,mejordicho,conquinientos
créditosenelbolsillo.Seleabríaunnuevomundodeposibilidades,libredelapesadacargaquehabíallevadodurantelosúltimossieteañosdesuvida,pagandobásicamenteinteresesacumuladosañotrasaño.Sehabíalibradodeunabuenaparteensumagníficapartidacontraaquellostrampososaficionados,eldíaqueganóveinticuatromilcréditos,elmismoenelquereaparecióCosharTeelkparareclamarlosfavoresqueledebía,
653
haciéndoleperdermástiempoy,porlotanto,másdinero.Entreeso,loquerecuperódesuamigodelasCorSec,yloqueganósirviendoalsenadorForte,pudosatisfacerparcialmentesudeuda,lobastantecomoconseguirunaprórrogaparaelresto,elqueacababadeliquidarhoymismoconlasgananciasobtenidasdurantelosúltimosmeses.«Malnegocioeldelamadame,aversiconseguimos
recuperarlo»,seanimóunavezdescendiólasescaleras.Enfrentesuyoteníalapuertaquedabaalpasillo«VIP»,eldelassalasprivadas,dondeseapostabaningentescantidadesdedinero,yqueconocíadesuexistenciadelavezquepagóporunanocheenunadelassuites,habitacionesdondeesconderseduranteuntiempo,yqueestabanenfrentedelastimbasprivadas.Elgamorreanovolvióaempujarlo;noteníasuficientedinerocomoparaparticiparesanoche.Empezabaacansarsedelostoquesdeatencióndelguardia,pero¿quienibaadiscutírselo?Giróaladerecha,hacialagransala.Asuizquierda,labarradelassalas,ymásalfondoelescenario.Enfrentesuyovariasmesasdesabbac,labarracentralenformadecuadradoatendiendotodosloslados,ymásmesasalrededor.Alfinaldeltodolosreservados.Allíraramentesejugaba:sehacíannegocios,sepasabaunbuenratoconalgunasdamiselasosimplementesededicabaunoabeber.Asuderecha,lasalidadelturboascensorenlaplantabaja,másreservados,yalfondootradelasbarrasylosescalonesqueibanalrecibidor.Despuésdedeshacersedeunagrancantidaddeefectivo,lomássensatoseríamarcharsedelasDelicias,peroelazarnoeraunjuegosensato,yélnoibaasermenos.Deambulóentrelasmesas,sinsaberenquépartidameterse.Diovariasvueltas,sesentóenla
654
barra,observóalgunasmanosaescasosmetrosy,finalmente,seanimóaentrarenunamesadecuatro,aprovechandoqueunfracasadoacababadedarlanocheporperdida.–¿Lesimportasimeunoaustedes,caballeros?Nose
arrepentirándequemeincorporealapartida–dijoconsumejorsonrisa,entusiasmadoconlaideadellevarsemilodosmilcréditosdeunospardillos.Susrivalesnosearrepintieron.Doshorasmástardeselevantó
conveintecréditosenelbolsilloyunsemblantedeincredulidadenelrostro.Pensandodondedormiríaesanoche,sefuedirectoasentarsealabarracentral.«¡Quédemonios!Bebernocuestatanto,yesmenosarriesgado».–¿Unamalaracha?–preguntólacamarera,unatwi’lekya
madurita,conunodelosapéndicesextirpados,unaviejaconocidadelDelicias.–Unmalcomienzo–apuntóJackson.–¿Dhrax?–Fríoyconunasgotasdegralish,sinoteimporta–matizó.Selobebiódeuntrago,paraquitarelmalsabordeboca;
luegopidióotro,yaparasaborearlo.Desahogósuspenasconlatwi’lek,acostumbradaaescucharlaslamentacionesdelosclientes,hastaquesedesembarazódeélparaatenderaotrosclientes.«Nuncafuncionaconlascamareras,ymenosenplanagonías»,recordó.Sededicóaobservarlasmesasdesdela
655
barra,alosqueentraban,alosquesalían,alosdelosreservados,yacualquieraquepudieradistraerlo,sindarsecuentadequeasuespaldateníaelescenario,dondelabandadelosRandaleros,sugrupofavoritodelclub,entrabaenacción.Entoncesvioaalguienquenoseesperabaver,laúltimapersonaquepensabaquepodríapisarlasDeliciasdeNubia:unjovencompatriotadepeloalborotado,nodemasiadolargo,deapellidoHightowers.Estabasentadoenunodelosreservadosjuntoaotrohombredeteztostada,desimilaredad,yalparecerparalíticoporlasillarepulsoraquemanteníaenlapuntadelamesa.¿QuéhacíanenCoruscant?SesuponíaqueestabaescondidoenalgúnremotoplanetaqueCosharnoquisoconfesarle.Secambiódelugar,moviéndosediscretamenteunpocomásalaizquierda,dondelacolumnacentral,lacual,rodeadaporlabarracuadrangular,loocultabaparcialmente.Teníabuenalíneadevisión,ysiellosmirabanensudirecciónlebastabacongirarlacabezaomiraralfrente.Total,Kiliannosabíaquienera.Parecíaqueesperabanaalguien,oaalgo,puesrenovabansusbebidasyselastomabanconmuchacalma.AquélnoparecíaelmuchachodelquelehabíahabladoCoshar.Surostroerajoven,peroconexpresiónmadura.Noelimpacienteydesobedienteaspiranteapadawan,nielrebeldemoterodelosnebulonesazules.Lerecordabamás,enciertamanera,aCoshar.Elamigominusválidotambiénteníaeseaspectoajedi.Llevabaunacapaazulquenolepegabaparanada,eintuyóqueocultabavestimentaspropiasdelosjedi.Bueno,yanoledebíanadaaljedi,asíqueconmenosde
veintecréditosenelbolsillo,encuantopagaralosdhraxquesetomara,seguroquelafamiliadeKilianpagaríaunabuenasuma
656
dedineroporsulocalización.Omuchomásporsucaptura,aunquenoseimaginabacómoibaaconseguirlo.Quizásemborrachándolos.Tampocoteníacréditosuficienteparatantasbebidas,peroseguroqueellossí.Selevantódeltaburetedelabarra,dispuestoapresentarse,cuandoviootracaraconocida.Ybienconocida.–¿TehasenteradodelodelTemplo?–ledijolacamarera,que
habíavueltoconélparacharlarunrato.–Ahorano,Jazzi’l–contestóbruscamente,atentoalotro
individuoqueestabaapoyadoenlabarracercanaalvestíbulo.Entoncesreaccionóanteelcomentariodelatwi’lek.–¿ElTemplo?¿TerefieresalTemploJedi?¿Quélepasa?–Lohanasaltadolastropasclon–serumoreaquehan
traicionadolaRepública.–¿Ahsí?–ahoraencajabalapresenciadeKilian.Noestabaesperandoaalguien,estabaescondiendoasuamigo.
¿PorquésinoseocultaríaenlosnivelesinferioresdelDistritoEntretenimiento?Unlugaradonderaramenteibaelejércitoolapolicía,ydondenadiehacíapreguntas.Quizástambiénofrecíanunarecompensaporsuamigo.Claroqueesodeserunsoplóndelospolizontesnoibaconél.Unoteníaquemantenerunareputación.Podríaencontrarlesrefugioenlosnivelesinferiores,yunavezganadasuconfianzaseríamásfácil.Sinembargoquedabaelasuntodelcaza-recompensas,elrodianocompañerodeEarlRavenous,aliasRaven,llamadoBroggo,quebuscabaasupresapacientementeapoyadoenlabarra.DealgunamanerasabíandeKilianyleestababuscando.Eraunasuertequeéllohubieravistoprimero,yqueelrodianonohubiera
657
inspeccionadolosreservados.¿Cómopodíadeshacersedeél?Caminódiscretamentehaciasuderecha,haciaelturboascensor
privadodelBaróndeMoulan,dondehacíaguardiaunodesushombres.Procurómoverseentrelasmesas,mezclándoseentreloscorrillosdecuriososqueseentreteníanviendolasjugadasdeotros,agachandolacabeza.–Hola,Max–saludódeespaldasalrodianoydefrenteal
guardia.–Elbarónnoquiereverte,Jackson–respondióelhombre.–Albarónlegustaríasaberquehayunpeligrosocaza-
recompensasenlasDelicias–sabíacomomanejarlo–.Seguroqueelrodianoqueestáenlabarradelvestíbulovieneenbuscadepelea.Ylosdossabemosqueelbarónesunamantedelapaz.Elhombrealzólamiradaparacomprobarladenunciade
Jackson.Lamiradaqueechóalrodianoconfirmóaltahurquelohabíaconvencido.–Grax,tenemosunproblemaenlabarrasur–anuncióporel
comunicadorinterno–.Rodiano.Caza-recompensas.AJacksonleencantabaveraloshombresdelclubenacción.
Lacorpulentafiguradeunodelosgamorreanosdelvestíbuloaparecióenlosescalonesdebajadaalagransala,conbuenavisióndelrodiano.CasipudoverlacaradesatisfaccióndeGrax.Unrodianoeraunapresadifícildeabatir,ysabíaqueBroggolecomplaceríaeneseaspecto.Luegoretrocedióygolpeódosvecescortasyunalargaenlapuertadelcuartodeseguridaddelvestíbulo.Noesquefueraunmediodecomunicaciónmoderno,peroquésepodíaesperardeunpuercogamorreano.Otrodesuespeciesaliódelcuartodeseguridad
658
paraapoyaraGrax.Seguroquehabíanmásdentro.Lahistoriaestabaresuelta.InvitaríanalrodianoamarcharsedelclubyéltendríavíalibreparaabordaraKilian.–Eljefequierequeayudesaconvenceralrodianodequese
marcheporlasbuenas,sinprovocarunalboroto–ledijoMax,querecibíainstruccionesporelcomunicadordelaoreja–.Acambiotendráscréditoenlasmesasporestanoche.Noleapetecíamuchoarriesgarse,aunquelaofertaerabuena.
Erararalaocasiónenlaqueelbarónadmitíaunacuentaasaldarenlasmesas.Yaquelloparecíafácil.Losdosavanzaronhacialabarradelvestíbulo,discretamenteentrelosclientes.Losgamorreanosseacercaronalrodiano.Lesacabanunosveintecentímetroscadauno.Elrodianonoerarivalparalasdosmolesqueseleaproximabanconsushachasdecombate.Encuantolosviollegar,seplantódelantedeellossinamilanarse.Graxleordenódirectamentequesemarchara,aloqueelrodianocontestóalgoquenooyó.Elgamorreanosonreía,dejandocaerlasbabasdesuboca.Aquellanocheprometía.EntoncesBroggo,queestudiabalasituación,sepercatódeMaxydeél.–¡Jacksssson!–gritó.–¿Jackson?–exclamóasombradoelaludido.Elrodianosacóalgúntipodefiloocultoenelcinturónyrasgó
lafrentedelcompañerodeGrax,queseacercabaparaprenderleporelbrazo.Elgamorreanosellevólasmanosalacabeza.Quizáselcortenohabíasidomuyprofundo,graciasalagruesacapadepiel,perolosuficienteparaquesuverdesangresederramaraporlascuencasoculares,cegándolo.Aprovechandolostorponespasosdelgamorreano,queobstaculizabanaGrax,
659
lanzóelcuchilloaMax,clavándoseenelbrazodelblásterquedesenfundaba.Losjugadoresdelasprimerasmesasselevantaronalertadosporlosgritosdelgamorreanoherido,echándosehaciaatrás.Eltahúr,quenohabíaqueserunlumbrerasparadeducirque
BroggoveníaaporélynoaporKilian,setambaleóretrocediendoentrelamuchedumbrequeintentabaalejarsedelcombate,buscandorefugiodetrásdeunadelascolumnas.ElrodianoagarróelhachadecombatedelgamorreanocegadoylovolteóunpardegiroshastalanzarloaGrax,incrustándoseloenelpecho.Graxcayóhaciaatrás,heridodemuerte.Broggoselanzóencimadeél,noconintenciónderematarlo,sinodeconseguirelblásterquellevabaenelcintoyquenolehabíadadotiempoasacar.Unavezconseguido,usóelcuerpodelheridopararefugiarseydisparóaJackson.Eltahúrsesalvóporquealcanzóavariaspersonasquecorríandelantesuyo.ElsegundodisparodelrodianoimpactócontraMax,paraasegurarsedequenolodispararíaaunquefueraconlasiniestra.Elsusodichoquedóinconsciente.Muchosdelosclientes,asustadosporlosdisparos,corrierondeunladoparaotro,buscandorefugio,tumbandolasmesasy,engeneral,entorpeciéndoselosunosalosotros.Losmássensatosypróximosalvestíbulocorrieronhacialasalidadelclub,obstaculizandolallegadadelosguardiasdelasaladeseguridad.LosRandalerossiguierontocandoenelescenario,animadosporelambiente.JacksoncalculósiconveníaarriesgarseairaporelblásterdeMax,osieramejorseguirretrocediendo.AlverqueBroggonoteníaningúnmiramientoenacabarconcuantoindividuoseinterpusieraentresupresayél,despejandouna
660
líneadetiroensudirecciónabasedepersonasquecaíanalsuelo,muertasoheridas,aprovechólaspocaspersonasqueaúnseintercalabanparasaltartraslabarracentral.Allíseescondíanlascamareras,entreellasJazzi’l,asustadacomolasdemás,aunqueconmásredañosquesuscolegas.–Dimequetienesunblásterporaquí–rogóJackson.Latwi’lekasintióconlacabeza,señalandounapuertecita
ocultaenlacolumnacentral.Eltahúrechóunvistazodetrásdelpanel:habíanunasescalerasquedescendían.SegiróparapreguntaraJazzi’l.–Nobajes,nohaysalida–advirtiólatwi’lek–.Detrásdelas
botellasderoima.Jacksonencontróelestantedelasbotellas.Lasapartó,
cayendomásdeunaalsuelo,hastaverunblásterescondidoalfondo.Loagarróyvolvióaecharsealsuelo,apoyándoseenlabarra,sujetandoelarmaconlasdosmanos.LostirosdeBroggocomenzaronacentrarseenlabarracentral,pasandoporencimadesuscabezasydestruyendovariasbotellascuyoslíquidoscaíanencimadeellos.Unadelascamareras,aterradaporlosdisparosyloscortesdecristalesquecaían,selevantó,queriendosaltarporencimadelabarra.Unrayoláserlaalcanzóporlaespalda,cayendoderrumbadaencimadelabarra.Jazzi’lgritóhorrorizada.Jacksonintentósujetarla,perolatwi’lek,medioagachada,quisosacarasucompañeradelabarra,recibiendoundisparoenelhombro,aunqueconsiguiendosuobjetivo.Sostuvoensusbrazosasuamiga,quelamiróporúltimavezantesdeexpirar.Jazzi’lteníalágrimasenlosojos,dedolorporlaheridaydesufrimientoporlapérdida.
661
–Notemuevas–ledijoJackson–.Pareceunaheridaseria.Latwi’leklomiróconunaexpresióndeindiferencia.Nole
importabasuherida,sinosuamiga.Losdisparosdejarondeimpactarcontralabarra,aunqueseseguíanescuchando.Elrestodelosguardiasdebíandehaberllegado.Asomólacabeza,paracomprobarsuteoría.Efectivamente,elrodianoeraelobjetivodevariosguardias.Asuderecha,desdeelturboascensor,unodeloshombresdelbaróndisparabacontraBroggo;enfrentesuyo,otrogamorreanohacíalopropio;ydesdeotrapuertaalaizquierda,unúltimogamorreanotambiénintentabaalcanzaralrodiano.Éstesehabíaguarecidodetrásdelabarradelsur,respondiendoalfuegodetodos;oraaunos,oraaotros.Apoyóalosguardiasdesdesupropiofrente,disparandounpardevecesalrodianosindemasiadoéxito.Quizáserahoradelargarsedeahí,aprovechandoqueBroggoteníademasiadosenemigos.Sedesplazó,siempreagachado,hastalazonanortedelabarradonde,ocultoporlacolumnacentral,podríasaltarlasinriesgodeseralcanzado.–Nonosabandones–suplicólatwi’lek,queacariciabala
frentedesucompañeramuerta.–Mequiereami,noati–respondió–.Noavosotras–rectificó
alvercómoJazzi’lcontabaaúnconsucompañera.–Nonosdejesaquí–imploró–.Nomedejesasolas…con
ella.Jacksontragósaliva.Quedarseeraunriesgoinnecesario.Por
otrolado,lacamarerasiemprelehabíacaídobien.Nolegustabanestetipodedecisiones,entresupellejoyeldealguienaquienapreciaba.
662
–Esamíaquienbusca–insistió–.Quédateagachadaynotepasaránada.Apretandolosdientescontinuóhastaelotroladodela
columnacentral,irguiéndosecontraella,protegiendosuespalda.Elintercambiodedisparoscontinuaba,peronoparecíavenirningunoensudirección.–Porfavor…–escuchóunaúltimavez,unavozdébil.«Mierda»,pensó.Seagachódenuevoydesanduvoelcamino,
hastavolverconJazzi’l.–Estábien,tevienesconmigo,perohazloqueyotediga–le
rogó–.Tienesquedejarla.Latwi’leklomiró,recobrandolarazón.Reposó
delicadamenteelcadáverdesuamigaenelsuelo,yagarrólamanoqueleofrecíaJackson.Juntossearrastraronagatasporelsuelodelabarra,volviendodetrásdelacolumnacentral.–Ahoratelevantaslentamente,apoyandotuespaldacontrala
columna,ycuandoestésdepié,saltasalotroladoydirectaalsuelo,¿entendido?Jazzi’lasintióconlacabeza,asustadaperoresuelta.Jackson
asomóparcialmentelacabeza,endirecciónalrodiano,quenosóloseguíaasombrosamentevivo,sinoqueademáshabíaacabadoconelgamorreanodelvestíbulo.Habíamenospersonasenlagransala.Muchosseguíantumbadosenelsuelo,sinmoverseoarrastrándosecomolosreptiles,buscandounlugarmejordondeesconderse.Otrosseguíanenlosreservados,bienprotegidos,sinatreverseasalirdeallí.Broggolodescubrióydisparócontraél.Losmúsicosrandaleros,trasconstatarquelosláserscomenzabanallegaralescenario,optaronporterminarla
663
funciónyretirarse.Eltahúrseagachó,esperounpardesegundos,ydevolviólosdisparosparacubriralatwi’lek,quiensaltabaenesosmomentosalotrolado,conéxito.–Esperaaquevayayo–ledijo.Entoncesselevantó,protegiéndoseconlacolumna,y
descubrióaBroggosaliendodesudefensa.Oerauntemerarioolosteníabienpuestos.Supresaestabaescapando,yesoeraalgoquealrodianonoledebíadeagradar.Jacksonnotóunafríagotadesudorresbalandoporlasien,yunescalofríoenloshuesos;aquelalienígenadabaauténticopavor.Broggodevolviólosdisparosdelguardiadelturboascensor,obligándoloaresguardarseenelpasillodeaccesoalasescaleras,yavanzóhastalaprimeramesatumbada,rematandoadosdesgraciadosquegritarondehorror.Jacksonledisparódosvecesmás:unaalcanzólamesa,haciendounagujero,ylaotrafalló.Elgamorreanodelapuertacorriótraselrodiano,disparandoconsublásterreiteradamente.Elrodianosóloledevolvióeldisparounavez,hiriéndoloenelpecho,loquenosupusounimpedimentoparaqueelgamorreanosaltaraencimadeBroggo.Esaerasuoportunidad.Jacksonsaltóalotroladodelabarra,recogiendoaJazzi’l,quienloesperabaobediente.Ellaseñalóenunadirecciónyeltahúraccedió.Amboscorrieronhacialaesquinanorestedelasala,dondeseabríaunpasadizoquecomunicabaconlashabitacionesprivadasdelclub,enlapartetrasera,yquelatwi’lekconocíabien.Seocultarontemporalmentedetrásdelacolumnanoreste,a
escasosmetrosdelpasadizo,yenfrentedelúltimoreservadodelaparedeste.Allídepieseencontrabaunquarrenvestidoconunatúnicademarrónoscuro,conunapistolablásterenlamano.
664
Loscuatrotentáculosdelabarbillavibrabanexcitados.Aambosladosloacompañabanlosdosmatonesqueyahabíaconocidoanteriormente,tambiénconarmasdefuego.Nosepodíacreersusuerte.Elquarrenreíaalverlaatónitacaradeltahúr.–Todalanochevigilandotuspasos,aquíescondidos,ysólo
hemostenidoqueesperaraquehuyerasenestadirección.Elrodiano,sinpretenderlo,noshahechoungranfavor.–¡Yanotengotratosconelsenador!–aquellossereseranlos
quelehabíanemboscadoenelestrechocallejón,aForteyaél,cuandoestuvoapuntodemorirsiCosharnoloshubieraseguido.–Perotusabescómocontactarconél,Jackson,yconeljedi–
respondióelquarren–.Osqueremosalostres.Sueltaelblásteromorirálacamarera.Hevistocómolamirabas.Jazzi’lseagarróalbrazodeltahúr.Sinosoltabaelbláster
puedequealcanzaraalquarren,perolosotrosdosesbirrosacabaríanconellos.Almenosqueellaviviera.Dejócaerelarmaalsuelo.Elquarren,sinpensarlo,disparóaquemarropacontralatwi’lek,enelestómago,matándolaalinstante.LasrisasdelquarrenhelaronaJackson,arrodillándoseparasosteneraJazzi’l,yasinvida.–¡No!–gritóunavoz.Lacabezadelquarrenseviofuertementegolpeadaporuna
barrametálicalanzadaacortadistancia,aturdiéndolo.Unafiguraseabalanzócontraunodelosmatones,derribándoloenelsaltodeunrodillazoenlamandíbula.Elesbirroatacadotrastabillóhaciaatrás,tropezandoconlamesadelreservado.Suatacantecayódepié,conambaspiernas.Giró180grados,
665
lanzandounapatadaaltacontraelsegundomatón.Algocrujióenelcuellodelsorprendidoesbirro,quesellevólamanoizquierda,intentandorespirar.Loagarróunmomentodelbrazodelarma,cogiendoelblásterqueportaba,yluegolodejócaer.Girólacabezaparavigilaralprimerderribado,queintentabaapuntarloconelbláster.Legolpeóenlasienconlaempuñaduradelbláster,dejándoloinconsciente.Elquarrensaliódelaturdimientosóloparaverseapuntadoconunbláster.–Ahoraerestúquientienequetirarsuarma,miserable–dijoel
jovenatacante.Jacksonnopodíacreerloqueestabaviendo.Kilian
Hightowers,elhombrealquehabíainvestigadoenCorellia,elamigodeCosharTeelk,leestabasalvandolavida.Lequitóelblásteralquarrenyleapuntóenlacabeza.Estabafurioso.LodeJazzi’lhabíasidoinnecesario.–Nolohaga,esinnecesarioquitarlavidadeunenemigo
derrotado–pidióKilian.–Esmuyfácildecirlocuandonoesatuamigaaquienhan
matado–respondióJackson.–Notenemostiempoparadiscutirlo,señorJackson.Tenemos
undeslizadorconelquehuir.Eltahúrquisoapretarelgatillo,zanjandoladiscusióndela
maneramásexpeditivaposible.Sinembargo,elgatillonosemovía,parecíaatascado.–Quesuertetienes–ledijoalquarren,ylepropinóungolpe
conlaculataensucabezadecalamar–.Detrástuyohayunasalida.EsadondemellevabaJazzi’l.–Ustedprimero–dijoKilian–.Ydéjemeelarma.Nose
666
ofenda,peroviendocomodisparamejormeencargoyodelostiros.–Elarmasequedaconmigo–afirmó,pasandoalladode
Kilian.Corrióunacortinayseintrodujoenelpasadizo.Eljoven
corelllianolosiguió.Norecorrieronmuchotramo.Eltahúrabrióunapuertaaladerecha.Elpasadizocontinuabahaciaadelante,torciendoalaizquierda.–Porahísevaalapartetraseradelescenario–dijoJackson–.
Poraquídamosaunapuertatrasera.Entraronenunahabitaciónsemioscura.Unaespeciede
almacénconotrapuertaalotroextremo.Desdefueranopodíaserabierta,perodesdeelalmacénbastabaconapretarelbotónlateral.Lapuertadiopasoauncallejónexterior,paraleloalclub.Podíacontinuarsehaciaelnorteporelcallejón,ohaciaelsur,hacíaelbulevarprincipal.Tambiénpodíanmeterseporotrascallejuelasquepartíanhaciaeleste.–Miamigonosesperaenelbulevar–dijoKilian.Ambosseencaminaronhaciaelsur.Trascorrerunosmetros,
elcallejónhizounrequiebroantesdesaliralbulevar.FueenesemomentocuandoKilianempujóaJacksonalaesquina,salvándolodeunrayoláserporlaespalda.EstabanaunostreintametrosdelapuertatraseracuandosalióBroggoporella,disparandocontraeltahúr.Nosehabíafijadoqueteníaunapresamayorasualcance.LodescubriócuandoKiliansevolvióhaciaélparadevolvereldisparo.Elrodianoabriólosojosincrédulo,tanexcitadoporelhallazgoquenoreparóquesuobjetivoprincipalsabíacómousarunbláster.Eldisparofue
667
rápidoycertero,alcanzandoelpechodelrodiano,enelchalecoprotector.Cayóderodillasriéndose,algoinexplicableparaKilian,quenosabíaquienera.Sinperdertiempo,siguiótrasJackson,saliendoalbulevar.Encuantosalieron,Válardescendiódelosnivelessuperiores,parandoelturbo-deslizadorenfrentedeellos.Jacksonrecordóalminusválidodepieltostadaqueloacompañó.Subierondeunsaltoy,sinmayordilación,elsanadorjedielevóeldeslizadoraéreo,altiempoquevariaspersonassalíanporlaentradaprincipaldelasDeliciasdeNubia,huyendoencualquierdirección.–Seacabóesteclubparamí–dijoJacksonresignado.
668
Elinterrogatorio
Erauncuartooscuro,malventilado,sinningunaluzdelexterior.Tansólounadébililuminaciónartificialindirecta,defocosocultosenlapartesuperiordelasparedes,enaberturaslongitudinalesdeextremoaextremo.Laestanciaeradeunosdosmetroscuadrados,conpequeñosindicadoresluminososenlospanelesyenlaúnicapuertadeacceso.Cosharestabamaniatadodemuñecasytobillosenunamesadeoperacioneshidráulica,inclinadaunostreintagradosrespectoalavertical,bocaabajo.Lasatadurasconsistíanenunasabrazaderasmetálicasreforzadasconunaligaduraenergética.Cualquierintentodedisiparsuenergíaculminabaenfracaso:ungeneradorsuministrabaunacorrienteelectromagnéticacontinua;unaceldaderetencióndiseñadaparaunjedicomoél.Elpanelcercanoalapuertaindicabasuestadodesalud:pulsacionesporminuto,actividadcerebral,sudoración,riesgodedesmayo,etc..Sialgunodelosparámetrospermanecíaestableduranteciertotiempo,lamesaleadministrabapequeñasdescargaseléctricas,dolorosas,manteniéndolodespierto,agotadoysinvitalidad.Lomismopasabasipretendíausarlatelequinesisparazafarsedelasataduras:unossensoresinstaladosenlamesa,aldetectarlasvibraciones,aplicabanlasdescargasconeldobledepotencia,rompiendolaconcentracióndeCoshar,elcualquedabapostradoyexhausto.LaFuerzaeraloúnicoquelomanteníaconscienteyvivo,en
669
unaluchaincesanteporsanarsucuerpo,dominareldoloryrecuperarselentamentedelasheridas.Todocuerpotienesuslímites,yeldeljedipodíacolapsarencualquiermomento.Eradifícilmantenerselúcidoenesascondiciones,peronecesitabadetodosuingenio.Elprogramaderetencióndelpanelseocupabadeevitarlo,impidiendoquedurmiera.Encuantoparecíaqueibaapoderdescansar,todaslaslucesseencendíanyunruidoespantosoevitabaquecayeraenelsueño.Cosharsepreguntabasialguienleestaríabuscando,quizáselsenadorForte,ysisabríaalgodesucaptor.Aunquelodudaba;aligualqueél,JanoFortetambiénpensabaqueestabamuerto,yaúnasísaltóalhiperespaciosiguiendosusinstrucciones,porloquefueimposibleavisarle.LoquesípodíahaberocurridoeraquehubiesevueltoaCosruscantyhubierainformadoalConsejoJedidelaemboscadadelossoldadosclones.Esosíerafactible,ypuedequeahoraalgúnjediestuvierainvestigandosuparadero.Debíaaguantartodoloquepudiera.Cosharoyópasosenelpasilloexterior.Alguienvenía.La
puertasedeslizóhaciaarribayaparecióEarlRavenous,tambiénconocidoporRaven.Estavezllevabasuarmadurahabitualdecaza-recompensas,rematadaconelcascodelaLegiónAlienígenadeLemax,ynoeltrajedelaGuardiadelSenadoconelquelehabíaengañado.AhoraCosharconocíasurostro,lohabíavisto,yesonoaugurabanadabueno.Nodijonadadeinmediato;selimitóaleerlosindicadoresdelestadodesaluddeljediylaconfiguracióndel«potrodetortura»tecnológico.Luegopulsóvariosbotones,cambiándosedecoloralgunasluces,derojasaazules,ytecleóalgunoscomandosenunaterminalintegradaenelpanel.Súbitamente,Cosharsintióun
670
pinchazoenlazonalumbar,lasensaciónpropiadeunaagujahipodérmicainyectandoalgunasustanciaenelcuerpo,probablementeenelespacioepidural.Sepodíaimaginarquéera:algúntipodesuerohipnóticooagentesemi-anestésicoparafacilitarelinterrogatorio.Enelmomentoenelqueentróensuorganismo,sucuerpocomenzóaneutralizarlo,enlamedidadeloposible,colapsadoporelconsiderableesfuerzoalqueestabasometido.–SuOrdenestápróximaasufin–comentóRaven–.Elejército
clonestáacabandoconlosjedi;elTemplohasidoinvadidoportropasdelaRepública.LanoticiaimpactóenCoshar.Niselopodíacreer,nitenía
sentido.¿CómoibalaRepúblicaaacabarconlosjedi,siendolaOrdensudefensoraycomandandosustropas?Sinembargo,conocíaaRaven.Noteníanecesidaddementirlenierapropiodesucarácter.Eraunhombrejusto,asumanera.Elembustenoerapropiodeél.–Miente–contestódubitativo,apesardetodo.Elcaza-recompensasnocontestódeinmediato.Esperóun
poco,aguardandoalosefectosdelfármacoinyectado.Lapacienciaeraotradesuscualidades.–YavioloqueocurrióenIridium.Nolefaltabarazón.Dehecho,quizáshubierasidomejormorir
allí,enlaemboscadadelosclones,envezdesersalvadoporsuenemigo.Sentíaquedecíalaverdad,quelaOrdenhabíasidotraicionada,yquelosjedisestabansiendoexterminadosportodalaGalaxia.–¿Lesuenadealgolaorden66?–preguntóelcaza-
671
recompensas.–No–contestóCoshar.–Esloquedecíalatransmisiónqueintercepté,dirigidaal
SargentoMayor.–Esustedunacajadesorpresas,Yossua–reconocióeljedi–.
¿SellamabaasíelescoltadelSenador?Sereferíasindudaasu«disfraz»deGuardiadelSenado.
Procurabadistraerloparatenertiempoparaasimilarlanoticia.–Noselopregunté–comentóRaven,consucaracterísticavoz
distorsionadaporelmoduladorintegradoenelcasco.AsesinaraunmiembrodelaGuardiadelSenadonoeraalgo
sencillo.Erantropasbienentrenadas,delosmejoreshombresquelaRepúblicapodíaadiestrar.Tomarsuidentidaderaalgomásdifícilaún.¿DesdecuandolesestaríaescoltandoRavenelcaza-recompensasenlugardeldesventuradodesconocido?ComomínimodurantetodoelviajeporelSectorAtrivis.Elcaza-recompensasnoapartabalosojosdeljedimásque
paraconsultarocasionalmentelaslecturasdelpanel;traselvisordelcascoqueocultabasurostro,susojosestudiabanlasexpresionesdeCoshar,analizabasumiradaycalculabacuantopodíaaguantarunjediantesderevelarloquequería,conscientementeoporerror.Latorturafísicanoteníamayorfinquedebilitarlo,minarsusfuerzas,obligaraemplearafondosus«habilidadesespeciales».Elrestoderecursosempleadosserviríanpararompersuconcentración.Unjedidebíapermanecermuyatentoparacontrolareldolor,sanarsusheridas,yconseguirmantenerselúcidoduranteuninterrogatorio.Y,porsupuesto,evitarqueescapara.ParaRaven
672
habríasidoungolpedefortunaeladvenimientodelacaídadelosjedi.QuelaOrdensederrumbaraeraunextraadicionalparaelinterrogatorio.Elsufrimientoemocionaleramásefectivoqueelfísico.¿Quiénhabríalogradoescapar?¿Cuantoshabríanmuerto?¿DondeestaríaelAltoConsejo?¿QuéocurriríaconlaAcademiaJedi?Demasiadaspreguntascuyasrespuestasseríanpocoalentadoras.Nopodíapermitirsecaerenelabatimiento.AunquelaOrdenhubierasucumbido,élseguíasiendounjedi.Cumpliríaconsudeber.Habíaotrolugarquedebíaserprotegido,ysuenemigopretendíasaberdondeestaba.–¿Ylaguerra?–preguntó.–Porloquesépróximaasufin–respondióRaven–.La
Confederaciónestáderrotada.–¿Adóndevamos?Estamosenelhiperespacio–afirmóel
jedi–.¿Estaessunave?Ravenasintióconlacabeza,complacidoporlahabilidadde
Coshar.–ACoruscant,arecogeramisocio–informó–.Aestasalturas
habráapresadoasuamigo,eltahúr.Cosharnopudoreprimirunabreveexpresióndesorpresa,
aunqueprontolaocultó.¿CómoconocíaaJackson?¿SabríaquefueélquiendioelsoplodesuparaderoalaLegiónAlienígenadeLemax?DeserasíJacksonsufriríaunalentamuerte.Ojaláhayaescapado.ApesardenoserunhombredeaccióncomoelrodianoalqueRavenhacíareferencia,teníasusrecursos.Elcaza-recompensasnoobviólaestupefaccióndeCoshar.–Jackson–revelósunombreparaenfatizarqueloconocía
bien–esalguienconocidoenCoruscant.Tieneunareputación
673
ensuscírculos,porlosquesuelomoverme.MeextrañósupresenciaenTepasi.DeaquellatrabajabaparaGarekHightowers–eralaprimeravezquemencionabaelapellidodesupupilo–,yhabíasidometiculosoconelencuentroconelSeñordeHarmet.Oloespiabaaél,onosespiabaanosotros.Luegotuveproblemasynopudeinvestigarlo.»Llevotiempopreparandoesteencuentro.Pensabaaprovechar
suvisitaalSectorAtrivisparacapturarlolejosdeCoruscant;lascircunstanciasmeobligaronaintervenirantesdeloquepensaba.Fueunasuerte,ahorasudesapariciónesfácilmentejustificable.Noobstante,nocreoquequedenadiequeleecheenfalta,salvoelsenadorForte.Unsenador,untahúryunjediformanuntríointeresante,¿verdad?CosharmiródereojoaRaven,indiferente.Luegodejócolgar
lacabeza,enlaposicióninclinabaenlaqueseencontraba.Notabalosefectosdelasustancia:relajabasumente,impidiéndolepensarconclaridad.LaFuerzaaminorabalassensaciones,sentíalaenergíarecorrersucuerpocomounefectobalsámico.Retomósuconcentración.SalvolodeTepasi,elrestodeloexplicadonoteníaporquésignificarnada.Mientraselcaza-recompensasdedicabasuvidaahuirdelaLegiónnopodíahaberlosinvestigado.Tansólodespuésdesusimuladamuerte.HabíaoídorumoresdequelaLegiónlohabíaencontradofinalmenteenKlaton,acabandosumisiónconéxito.Noteníaporquésabernadadelsenadormásalládelarelaciónpúblicaqueteníacomoescolta.SiRavenhubierasabidoqueFortehabíaestadoenLaGranjayqueconocíaaKilianHightowers,lohabríaapresadoantesqueaél,siendounblancomásfácilparaalguiendesuoficio.Queelsenadorlehabía
674
servidocomoexcusaparaacercarseaélteníamássentido.LoqueignorabaeracomohabíarelacionadoaJackson,cuandolasactividadesdeltahúrsiemprehabíansidoextra-oficialesyenlaclandestinidad.ClaroqueesaeralaespecialidaddeRaven.Podríahaberlosseguidoenalgunodelosencuentrossecretos.–Esunlástimaqueescaparaelsenador–continuóRaven,
escudriñandolasreaccionesdeCoshar–.Ahoraestaríaensulugar.Parecíantenerunabuenarelación.AquelloleconfirmóquenosospechabaloqueFortesabía.
Tansólopretendíausarloparatorturarlo,conelfindequeeljedihablara,rogandoqueterminarasusufrimiento.TambiéneseseríaeldestinoqueleteníareservadoaJackson.ErairónicoquelosesfuerzosdeRavensecentraranenCoshar,cuandoleseríamuchomásprovechosodedicarseasusamigos.Siseimaginaraporunmomentoqueellossabíanalgo,todoestaríaperdido.Lamentabahaberlosinvolucrado.Creíaquehabíajugadobiensuscartas.Durantetodasuvidahabíapensadoqueeraunabuenaestrategiamanteneratodossuscontactosseparadosunosdeotros,quenotuvieranrelaciónentreellos.Tansóloéleraelpuntocentraldeunión,laconexión.Yhabíafuncionado,menosconForteyJackson.Elsenadoryaestabainvolucradoporsucuentadesdeelprincipio,ahínopodríahaberhechonada.PeronoteníaquehaberlemencionadonuncaaJackson.Puedequeigualmentefueraunobjetivo,oigualsehubieraquedadoconladudadeporquéeltahúrestabaenTepasi.Aveceseluniversobrindabacasualidades.Ahoradebíaasumirlasconsecuenciasdesuserroresysoportarportodoslapena.Eraelúnicopreparadoparaello.Sólohabíaunúltimodeberquecumplir:centrarlaatencióndeRavenenél,hacerlecreerqueerasuúnicaopción
675
paraapresaraKilianHightowers.Elcaza-recompensasoperólosmandosdelpanel.Varias
agujasemergierondedistintospuntosdelamesadeoperaciones,porpequeñosorificios.Algunasporlaespalda,otrasalaalturadepiesymanos.Unaspocas,bienelegidas,alolargodedondeseapoyabalacolumnavertebral,hastallegaralcuello.Eranagujasmuyfinas,queavanzabanlentamente,penetrandoenlapieladistintasprofundidades,localizandonervioscuidadosamenteelegidos.Unfuertedolorlerecorriólacolumnavertebral.Parecíacomosilasvértebrasleoprimieranlamédulaespinal,pinchandoenlasraícesnerviosas.Algunasagujassemanteníanensusitio,mientrasqueotrasentrabanysalían,aveceslentamenteyotrasrepentinamente.Seguíanunpatrónprogramado,unasecuenciaestudiadaparacausarundolorinaguantable,sintiempopararespirar,combinandodistintaslocalizacionesparaquenopudieracentrarseenunaúnicazona.Cuandointentabaaliviarelsufrimientodelcuello,lasagujasatacabanlazonalumbar;cuandoextendíaelalivioalaslumbares,incidíanenmuñecasytobillos.Yvueltaaempezar.Nopudoaguantarlosgritos.Elcaza-recompensasaguardabadepie,mirandolaescenaimpertérrito,esperandoaqueterminaranlosveinticincominutosquehabíaestablecido.–EnviasteaKilianconelMaestroAlDalma–afirmóRaven,
unavezterminadoelsuplicio.Eljedilevantólevementelacabeza,exhaustodegritar,conel
cuerpoagotadoporeldañoinfligido.Perosuvoluntadseguíasiendosuya.Debíamostrarasombro;élsabíaqueelcaza-recompensasteníaconocimientodelMaestroporquedescubrió
676
quelohabíaestadoespiandograciasalosmicrosqueelsullustanSiimSorinstalóenlahabitacióndeKilian.Leconcederíaesavictoria.–¿Cómolosabes?–negarloerainnecesario,ypodíaservirle
paraqueRavencreyeraqueibaporelbuencamino.–Esonoimporta–sinollevaracascoseguroquelehabríavisto
esbozarunasonrisa–.TienequeestarenelBordeCentral,unodelossectorescercanosaMalastare,oenelpropiosectorDustig.PorunladotenemoslossectoresVarHagenyAdo,perolosdescartaríaporquesonatravesadosporlaRutaComercialRimma,ademásdeotrasmenores.EnelotroladotenemosTyus,Vish,Mulgardy…Quess.Cualquieradeellospodríaservir,aunquellamalaatenciónQuess.¿NoeselseñorFortesenadordeesteSector,oriundodelsistemaTrevi?–Loes–contestóCoshar.–¿EsunacoincidenciaqueenviarasaKilianconunMaestro
queresideenalgúnsectordelBordeCentral,yquetuamigoseaelsenadordeQuess?–Eluniversoestállenodeposibilidades–dijoCoshar,sabedor
dequeelsilencioseríadelatador.Elcaza-recompensasseacercó,agarrándoledelpeloytirando
deélparaalzarsucabeza.Queríaverlelosojos.–OldMankoooTreviIVseríanplanetasidóneosparaqueun
MaestroJediseretirara–leespetóenlacara.–Quizásestéallí–dijoCoshar.–Claroquetodoestopodríaseruntrucoparaalejarmedel
verdaderolugar.Ono.Elsenadorpodríaaclarármelo.
677
–Tendráquepreguntárselo–respondiódesafiante.Ravenabriólamano,dejandocaerlacabezadeljedi,queno
podíasostenerlaporsísólo.Parecíamolestoconsigomismo.Apesardeldañocausadoydelatristezaporelexterminiodelosjedi,aúnmanteníafuerzasparareplicarle.–QuizásBroggotendríamáséxitoconelinterrogatorio–habló
envozalta–,aunqueprobablementesehabríalimitadoaamputarpartesdetucuerpo.Elcaza-recompensassedabaporvencido.Noerafáciltorturar
aunjedi.Causardolorerasencillo,obligarloarevelarlalocalizacióndeLaGranjano.Seguramenteyaloteníaencuenta.–¿Porqué?–preguntóCosharTeelk.–¿Porqué?–respondióasuvezRaven.–¿Porquéuncaza-recompensastrabajagratis?Yanadale
vinculaalosHightowers–hizounapausaparacogeraireyquesucríticasonaraconmásfuerza–Tedespidieron.Ravenlomiró,sinresponderdeinmediato.Quizássopesando
quenoimportabaotorgarleesaconcesión.–Honor–respondió.–¡Honor!–exclamóCoshardespreciandolarespuesta–¿Qué
clasedehonorpuedetener…?Calló,entendiendoaquéserefería.ElhonordeRavenera
muydiferentealqueCosharrespetaba,peroambossebasabanenciertosprincipiosmorales.Eldeljedirespondíaaalgomásgrandequesímismo,mientrasqueparaelcaza-recompensaseraunacuestiónpersonalyprofesional,unadeudaconsigomismo.–Lohascomprendido–dijoRaven.
678
Eljedihizounesfuerzoparalevantarlacabezaydevolverlelamirada.–Situvierasesaclasedehonornohabríasdesertadodela
Legión,EarlRavenous.Elcaza-recompensasparecíasorprendidodehaberescuchado
sunombrereal,porelligeromovimientodecabezaquehizo.Prontollegaríalapaz.LamentabalosproblemasquepodríaocasionaraJacksonyaJanoForte.Deseabaqueelprimerousarasusartimañasparazafarsedelrodiano.Temíamásporelsegundo.Ravenpodíahacerleunavisitasimplementeparadescartarquenoestuvierainvolucrado.Ycomosíloestaba,podríadescubrirLaGranja.Claroque,aúnasí,noeraunlugarindefenso.Notemíaporlavidadesusbuenosamigos.Bronx,Gorka,elMaestroyelpropioKilian,ahoradebidamenteentrenado,podíanhacerlesfrente.Esenoeraelproblema.LaGranjadebíaseguiroculta,másahorasicabeque,talycomolehabíainformadoRaven,ycomosentíadentrodesí,laOrdendesaparecía,diluidaeneltiempo.¿QuienprotegeríalaRepúblicasinlosjedi?SilaOrdenseextinguía,¿quienenseñaríalaFuerzaalaspróximasgeneraciones?AhoramásquenuncanodebíahacersepúblicolalocalizacióndelMaestroAlDalma.«NotepreocupesporelMaestro,ahoraestiempode
descansar»–oyóunavozensumente.Nopodíadarcrédito,eraasombroso.¿Cómoeraposiblequesintieraasuviejoamigoasulado,unapresenciainvisibleyreconfortante?–¿Mirlo?–murmurósinfuerzas.–¿Quéhasdicho?–preguntóRaven,curioso,sinobtener
679
respuestadeljedi.Sí,eraelmomentodedejardepreocuparseporelfuturo.La
vidacontinuaríasuciclo.Lasalegríasylaspenasseguiríansucediéndoseenununiversoenconstantemovimiento.Yélestabaextenuado,cansadodesufrir.Quizásseloestabaimaginandoensucabeza.PuedequelosfármacosanestésicoslehacíancreerqueMirlolehabíahablado.Fueracomofuera,eraunbuenconsejo.Muylejosdeahí,sucruelenemigodecíaalgoquesonabacomounaalabanza,seguidadeunadespedida.Noleimportaba.SentíalacalidezdelaFuerzaarropándolo,aliviandosudolor.Elcaza-recompensasdesenfundóelbláster,apuntandoala
abatidacabezadeldesgraciadojedi,quienparecíahabersesumidoeneldelirio.Nohabíaconseguidosuobjetivo,aunquetampocoseloreprochabaenexceso.AdmirabalafortalezadeCosharTeelk.Dejarledescansarparareanimarlomástardecarecíadesentido.Nosacaríanadadeél,salvosuvida.Loobservóunaúltimavezantesdedispararsuarma.
680
LadebilidaddeKilian
Sumentecomenzóadespejarse,despuésdelfuerteimpactoemocionalquehabíasufrido;notodoloqueproporcionabalaFuerzaeraagradable.FueVandiaquienleadvirtióunavezquepodíapercibirelsufrimientodelosseresqueridos,aquellosalosqueestabamásunido.Noeraalgoqueunobuscara,ynoocurríasiempre.Notósumuertecomosiunapartedesímismodesapareciera,teniendoquesentarseenlabutaca,aturdidoporlaimpresión.–¡Cosharhamuerto!–exclamó.–Nopuedessaberlo–contestófirmeelsenadorForte,quese
encontrabadepie,apoyadoensubastón,observandoelpadecimientodeKilian.–Losé,lohepercibido.Eraéleldemivisión.Yyocreyendo
quesetratabademipropiofuturo.–¿Dequéestáshablando?–preguntóJackson,quienloshabía
estadoobservandohastaentoncessinmediarpalabra,cercadelosventanales,bebiéndoseelgralishdelsenador.–¿Tienespremoniciones?¿DeCoshar?¿Dondehasestado
todoestetiempo,Kilian?–interrogóVálar,sentadoensusillarepulsoraaladerechadeKilian.Seencontrabanenelmismosalónenelquesenadorhabía
recibidoanteriormenteaCosharTeelk.Despuésdedeshacersedeldeslizadoraéreo,Jacksonloshabíatraídoalasdependencias
681
deladelegacióndeQuess,elúnicolugaralqueseleocurrióquepodíanesconderse,enelpropioDistritoSenatorial.Porfortunaparaellos,elsubdelegadoBinRamospermitiósuacceso.Loencontraronorganizandojuntoaloscriadoselembalajedealgunasdelaspertenenciasdelsenador.LosatendióhastaqueJanoForteregresóalacapital,apenasunashorasdespués,volviendoasusasuntos.Fueporélporelqueconocieronlaemboscadaaljediycómotuvoqueescapar,obligadoporlascircunstancias.Elsenador,sorprendidoporlaaparicióndeKilian,comenzóapreguntarlequéhacíaenCoruscant,yporquehabíavuelto.Válar,porcontra,sospechabaquesuantiguoamigonohabíaabandonadoelcaminodelaFuerza,ligeramentemolestoporlasmentirasquelehabíacontadoenelDakoyaDiner.Queademáselsenadorlehablaráconfrancaamistad,nocomoalguiendelque,segúnél,habíaoídohablarcuandovivíaenelTemplo,empeorabalascosas.Eljovencorellianointentabaevitartenerquedarmásexplicaciones,sinmencionarniaLoomenialaGranja,juegoalqueleseguíaJanoForte,loquedificultabaquehablaranabiertamente.FueentoncescuandoKiliansintióelimpactoporlamuertedeCoshar.–Tuveunapremonición,perocreíaquesetratabademí–
repitióKilian–.Noesfácilinterpretarloquevaaocurrir.–Tusensibilidadnoestabatanafinada;dudoqueesolohayas
aprendidocomocopilotodeuncarguero–dijoVálar–,yalparecerosconocéisbien–señalóalsenador–.Tesiguegustandomentir,esoesevidente.–Mentirtepuedesalvarelpellejo,oeldetusamigos–
comentóJackson,defendiendosuformadevidasinimportarlelarecriminacióndelsanador.
682
–Noesreprobablesiconellosalvaguardaunsecretoquelehanconfiado–replicóelsenador–.Nojuzguealaligera.Kilianobservóelviejorencordesuamigo.Nohabía
desaparecidoconeltiempo,tansólosehabíaaletargadoantelaausenciadesufuente.Aéllepasabaigualcondeterminadossentimientosalosqueseenfrentaríaasudebidotiempo.TambiénVálarguardabasussecretos.Peroestabacansadodediscutirconél.Habíancosasmásimportantes:CosharhabíamuertoyelTemplohabíasidoasaltado.Lasviejasdisputasnoteníansentido.Erahoradeacabarconello.–Traselaccidentequeirreflexivamenteprovoqué,Coshar
meditócómocontinuarmientrenamiento–confesóKilian–.Peronopodía,nipuedo,revelartedequémanera,porquenodependedemi.Notraicionaréelinmensopresentequemeconcedió.Tansólopuedodecirtequemiaprendizajeprosiguióbajounenfoquediferente,distintoaldelsenderodeljedi,aunque,porsupuesto,enconcordanciaconsusenseñanzas.Suamigocalló,pensativo,sosteniéndolelamirada.Elsenador
aprovechóelmomentoparasentarseenelsillónenfrentedeKilian.Alladohabíaunamesitaconlasbebidashabitualesqueofrecía,peroaninguno,salvoaltahúr,leapetecíatomarsealgo.Esperólojustoparacontinuarconlaconversaciónenelpuntoenelquehabíasidointerrumpida.Dirigirestetipodeencuentrosestabatanarraigadoensucarácterqueavecesnisedabacuentadequemonopolizabaeldiálogo.–Centrémonosenloshechos,ynoentusdudosasintuiciones–
continuó–.NosabemoscómoterminólaemboscadadeIridium.Esunjedi,puedeseguirvivo,ocultándosedelossoldados.PuedequesemantengalejosdeCoruscantporquesepamásque
683
nosotros.NoconvencióaKilian.–Noesloúnicodeloquedebemospreocuparnos–dijo
Jackson–.Amitambiénmeatacaron.Sinollegaaserpormiafortunadahuida,yelencuentroconKilian,puedequeestuvieramuerto.–Broggo,elrodiano–mencionóJanoForte–.Coshartambién
mehablódeél.ElsociodeRaven,elcaza-recompensas,¿no?–ElmismoqueayudóaescaparaltíodeKilianenTepasi–
confirmóeltahúr.–Raven–repitióKilian,pensativo–.Noerapropiodeéltener
uncompañero,almenoscuandoyoleconocí,yospuedoasegurarqueloconocíabien.Frustróvariasvecesmisfugas,ysiempreestabasólo.–Porloquesabemos,debiódeasociarsedespuésdeque
entrarasenelTemplo–dijoForte–.Realmentecreíamosqueambosestaríanmuertos.PerosiBroggoestávivo,¿loestarátambiénRaven?–Lealcancébien,puedequeélsíestémuerto–comentó
Kilian–.PuedoenfrentarmeaRaven,noletengomiedo.–¿Túmatandocaza-recompensas?–cuestionóVálar.–Yavioloquehizoconelrodiano–sereíaJackson–.Kilian,
tehanentrenadobien;Broggotienemalareputación.Contigotenemosposibilidadesdeescapardelastropasclon,ahoraquebuscanatodojedi–segiróhaciaelsanador–.Incluidousted.–Lastropasclon–repitióVálarconmocionadoporlapérdida
delTemplo–.¿Porquésesublevarían,porquéatacaríanala
684
Orden?–Esevidente–contestóJanoForte–,nosehansublevadoal
CancillerPalpatine,sinoquesiguensusórdenes.HabiendoderrotadoalaConfederación,laguerraestáganada.Losjedisonlossiguientes.–¡Esonotienesentido!–protestóVálar,contrariado–.La
OrdendefiendelaRepública,yélformapartedelaRepública.–¡Éles«laRepública»!–corrigióelsenador,irritadoporsu
ceguera.–JanocreequelametadelCancillereshacerseconelpoder–
aclaróKilian,queyalohabíaescuchadoanteriormente–.LaOrdennuncalohubierapermitido.–Noesquelocrea,esqueesunhechoquesehizoconla
Repúblicaencuantocomenzaronlasguerrasclon.YconladestruccióndelaOrdenhaterminadoconlosúnicosquepodíanhacerlefrente.Porelmomento.–AmimecontaronquelosjeditraicionaronalaRepública–
JacksonsedirigióaVálar,mientrasserellenabadenuevoelvaso,recordandoloquelehabíadichosudifuntaamigaJazii’l,–.Ahoratodoelmundoestaráenvuestracontra.–¡Falacias!–comentóelsanador.–Daigualquelosean–aclaróeltahúr–.Todalapropaganda
gubernamentaldaráestaversión,ypocosseatreveránallevarleslacontraria.–AcuérdatedelDakotaDiner–apuntillóKilian.–Porsupuestohabráunacampañadecalumniasy
difamaciones–aseguróForte–.Estegolpeeseldefinitivo,ha
685
salidovictorioso.–TodavíanosabemossidetrásdetodoestoestáelCanciller–
elsanadorsenegabaaadmitirlo.–Dentrodeunashorasamanecerá,yPalpatinehaconvocado
unasesiónextraordinariadelSenado–prosiguióelsenadorignorándolo–.Serásudiatribatriunfal.–¿PoresoosmarcháisaQuess?–preguntóKilian,quehabía
vistolospreparativosdeBinRamos.–Después.Dejaréalsubdelegadoaquí,paraguardarlas
apariencias.–¿Noseríamejorhacerloahora?–Quieroverelactofinal–dijoForte–.Perodespuéspuedes
venirteconmigoenmitransporte.Elsenadorlomirósuponiendoloqueibaacontestarleporque
yahablarondeltemaenLaGranja.–AntesdeboiraCorellia–confirmósucriterio.–¿Noquieresvolveraveratusamigos?–insistió,refiriéndose
alosresidentesdeLaGranja.–Nodebovolveraverlos.Ocurrióunincidente,unproblema
quepodríaperjudicarlos.Tuvequemarcharmeparaevitarlo.Noesquequisierahacerlo…–dijoKilian,preguntándosedenuevosielanhelodeiraporsuspadreshabíasidomayorqueeldeseodequedarse.–¿Tangraveera?«¿Tangraveera?»SerepitióKilianasímismo.¿Acasohabía
sidonecesariomarcharsedeLoome?¿Nopodíahabervueltomasadelanteenotrotransporte,paradiscretamentevolveraLa
686
Granjasinquelabandadeloshermanoscaídossupieradeél?–Quizásno–admitióKilian–.Quizáseralaexcusaqueme
poníaamimismoparasatisfacermiverdaderodeseo.TantoVálarcomoeltahúrestabanatentostantoasuspalabras
comoasujuegodemiradas,sabiendoquehablabansinconcretarnada.–Siqueréis,siosincomodanuestrapresencia,nosmarchamos
–acabópordecirJackson–.Puedoentretenermeconsugralish,queestádelicioso,porcierto.Lefelicito.Elsenadorlomiró,másmolestoporqueestabaagotandosus
reservas,soportandoextraordinariamentebiensusefectos,queporquesupresencialoimportunara.–Enunmomentonecesitaremosdesutestimonio–respondió
elsenador–,aunquequizáspodríausteddejaralgodegralishparalosdemás.–Ah,disculpe–dijoJackson,rellenandounacopaparael
senadorydejandoelfrascoenlamesa.Encontróunabotelladedhraxycambiódebebida,
provocandoeldisgustodeJanoForte.–¿YadomináislaFuerzacomomencionamoslaúltimavez
quenosvimos?–elsenadorretomólaconversación–.¿Yacontroláisvuestraspasionesparaquenoostraicionencuandomáslonecesitéis?–Apesardemiserrores,creoquelosuficiente–opinóKilian,
bajolaatentamiradadeVálar.–Nosetratadecreer–dijosuamigo–,sinodesaber.–Nopodríahaberlodichomejor–apoyóForte.
687
–Entonces,vuelvesaCorelliaparareunirtecontuspadres–afirmóVálarconcontundencia.–Vuestroamigotambiénosconoce–comentódenuevoForte.–YahepasadoporCorellia,parainspeccionarelterreno.Vine
aquíparabuscaraCoshar.Prometióquemeayudaríasifinalmentemedecidía–tambiénlehabíaadvertidodelasdificultades,antesdesuofrecimiento,peroesedetalleselocallaba.–Sitandecididoestásentoncesdebessaberquéaveriguamos
Coshar,Jacksonyyomismo,sobretufamilia.Asísupoqueéleraelmotivoporelquesuspadresintentaron
huir,paraalejarlodeGarekantesdequedescubrierasusensibilidadconlaFuerza.Magdasabíaquelousaríaparaelbeneficiodelafamilia.NoqueríanquelavidadesuhijoseconvirtieraenunrecursomásdelaCorporación,unomuyútil.Comprendiótodaslasvecesenlasquesumadreloalentóanoalardeardesutalento,creyendoquetansóloeraporunarazónmoral.Sumadredebíadesospechardelaverdaderacausadesusprecoceshabilidades.Encajabalaspiezasdelpuzzle.LanocheenquepercibiólairadeGarekporlaruinaelectoralprovocadaporsupropiohermanofue,paraMagda,laúltimaconfirmaciónquenecesitabaver.Teníasentido.Aquelniñonoeracapazdeverqueaquellonoeranormal,nisiquieraseloplanteaba,únicamentesepreocupabaporloquelepodíaocurrirasuspadres,amenazadosporquienhastaentoncesadmiraba.Sumadresísabíaloqueimplicaba.Nodebióderesultarledifícilconvencerasupadredelanecesidaddeescapar,lamentablementesinéxito,empeorandolasituación,forzandosuseparación.Conocerlasverdaderasrazonesdesuspadres,
688
graciasalaamistaddelsenadorconRosemTevera,reforzabaelanheloderescatarlos.¿Cómonohacerlocuandoelloshabíanintentadosalvarloaél?Lealegróalmenossaberquesutíasehabíasalvado,almenos
temporalmente.Gareknotolerabaelfracaso,yaunqueForteaseguraraquenohabíarazónparaquepensaraquelaexculpacióndeRosemhabíasidometiculosamenteplaneadayejecutada,sutíoesperaríaalmomentooportunoparaasegurarseelsilenciodesutía,conocedoradelcomplotpolíticodelafamilia.KilianlepidióalsenadorquedieraunrodeoantesdevolveraQuess,yquesellevaraconsigoaRosem.LaprimeraacciónqueGarekharíatrasdescubrirelrescateseríautilizaraRosemcomobazadecambio.Elsenadoraccedióconforme.–¿Cómotesientes?–preguntóVálar.Kilianobservóasuantiguocompañero,antesdecontestar.
Sabíaenquédireccióniba.–AnsiosoporiraTorreAugusta–preferíasersincero,no
habíanadaqueocultarles.–Yoteacompañaré–anuncióJackson,ligeramentebebido–.
Aquísoyfácilmentelocalizable.Loúltimoqueseesperaránesquemeunaati.ContrajeunadeudaconCosharylapagué.Yahoralatengocontigo–comentóconciertaironía.–Unjedinosedejallevarporelansia–comentóVálar–.
Debesirserenosiquieresteneréxito.–Esunorgulloquetemuevalafidelidadatuspadres–replicó
elsenadorForte–.Eldeseodeliberarloseslegítimo,soloquedebeserconducidoporlarazón.Tupasiónestufuerza.Cosharyyodiscrepábamosamenudodeesto.Élqueríarevelarteloque
689
habíamosaveriguadocuandoestuvierasegurodequenotelanzaríasdecabezaabuscarlos,quenoalbergarasresentimiento.Loquetienesquehacer,siesquequiereshacerlo,yesevidentequeesasí,essalvarlos,perosinquetedominelaira.Hubierasidomásbeneficiosoparamisinotehubieradichonada,megustaríaquevinierasconmigo,peronopuedopedirtequeabandonesatusprogenitores.Yoharíalomismo,poramorylealtad;tengolosmismosprincipiosquetú.¿Quiénnoloharíasintenerelcorazónpodrido?Ensudíateaconsejépaciencia,hoyopinoqueyaestáspreparado.Veoentusojos,entusgestos,queahoracontrolastussentimientos.Ahoratedigo:¡actúa!Conladebidaprudencia,conlaadecuadaplanificación,pero¡actúa!Ysitieneslaoportunidaddevenceratusenemigos,¡hazlo!Tutíoyelrestodetufamiliahandemostradoquenosondignosnideti,nidetuspadres.Nomerecencompasión.Sontusenemigosporqueaunquetúnoquisierasquelofueran,túsíloeresparaellos.Ynotendránpiedad.Suamigonorespondióalsenador.Quizásporquenoveía
cómoresponderaladialécticadelForte,oporqueestaba,enciertamanera,deacuerdoconél.–Nosécómovoyareaccionar,esperonoperderlacabeza–
contestóKilian–.Miobjetivoesliberarlos.Esoesloúnicoquemeimporta.EldestinodeGarekmeesindiferente,nodeseosumuerte.SituvieraqueacabarconsuvidalesustituiríaDarlah,igualmenteambiciosa,oAblon,másvengativoquesupadre.YsilesmatoaellostambiéntendríaqueterminarconNieder,miotrotío.¿Yluegoaquien?¿Amistías,atodosmisprimos?¿Cuandopararía?Cuandotodosellosesténmuertos,omuerayo.Sí,ellossonmisenemigos,loquierayoono,peroesecamino
690
mellevaríaaunaespiraldeviolenciayamipropiadestrucción.Siseinterponenenmicamino,ynomedejanotraelección,haréloquedeba.Peroprefieroquelamisiónderescatenosedescubrahastaqueseademasiadotarde.TengomispropiosrecursosenCorellia,yestoysegurodequelaaportaciónqueJacksonpuedaofrecer–dijoseñalandoalmencionado–,seráunaayudainestimable.LuegovolveréaLaGranja–estavezmiróaVálar,quienprestabatodasuatención–,yallíinformaremosalMaestrodeladestruccióndelaOrden.Élsabráquéhacer.NoolvidomisobligacionesconlaFuerza.Heestadomeditándoloyhecambiadodeopinión.Tienenquehabersupervivientes,nopuedenhaberasesinadoatodos.Podríamosreuniralosquequeden.–Esoseríamagnífico–comentóelsenador–.Debemos
mantenerelcontacto.–PoresomegustaríaquetellevarasaVálarcontigoy,cuando
puedas,lopresentesalMaestro.Allíestarásbien–volvióadecirleasuamigo–.Confíaenmí.PrimeroiréaCorellia.Despuésmereunirécontigo.Paraentoncesyasabrásdondeheestadoduranteestetiempo.–Tampocopodríaacompañarte–consintióelsanador–.A
pesardehaberremplazadolacarneporprótesis,aúnnocaminobien.Y,además,nosoycorelliano.Teagradezcoquehayaspensadoenmí.Puedequehayasaprendidoalgoeneselugarquehasmencionado.Megustaríaconocerlo,yhacerloposibleporayudar.–Ysidescubrequenoessusitio,véngaseconmigo,
necesitaremosmédicos.–comentóJano–.Bien,lareuniónhaterminado.Meencantaríaproseguirconlosplanes,perodebo
691
presentarmeenelSenado.Sedespidieronlosunosdelosotros.JanoFortesemarcharía
conelsubdelegadoRamos,mientrasVálaracompañaríaalossirvientesalanavepersonaldelsenador,comosifueraunomásdeellos.KilianyJacksonsereuniríanconYorasDeemenelespaciopuertodeldistritoOrunay,esperandoqueelgranhubieraterminadosusnegocios,abandonaríanelplaneta,rumboaCorellia.
692
ElImperio
ElSenadoGalácticoestabaalcompleto.Lascápsulasrepulsoraspermanecíanensusitio,ytodoslossenadoresatendíanaldiscursoquepronunciabaelCancillerPalpatine,flanqueadoporelvicepresidentedelsenadoMasAmeddaylaJefedeEstadoMayorSlyMoore.Suspalabrasestabancargadasdetriunfalismo,gloriayexaltación.Lamayoríadelospresentes,sobretodolosincondicionales,aquellosquePalpatinesehabíaganadoabasedefavores,sobornosopromesas,aplaudíanrabiosamenteencadapausaqueelCancillerSupremohacía.ElanunciopreviodeladerrotadefinitivadelaConfederaciónamanosdelaArmadadelaRepúblicaalzabalafiguradePalpatinealasmáximascotasdepopularidad.LaconfianzaqueelSenadohabíadepositadoenlaCancillería,otorgándolelosmáximospoderes,aparentabahabersidoacertada.Losdefensoresdeestamedidahabíanargumentadoqueasísereducíaeltiempoenlatomadedecisiones,serespondíaconprestezayseevitabaninnumerablesdebates.Losdetractores,delosqueelsenadorForteeraelmáscrítico,temíanelaumentodepoderdelcanciller.Elfindelasguerrasclonzanjabatodadiscusión,concediendoeltriunfoalosprimeros,muyapesardequelossegundosveíanconhorrorcomosustemoresseestabanhaciendorealidadenaquelprecisoinstante,siendo,paraalgunos,unasorpresa,mientrasqueparaotroseracausadeindignación,aunquesemordíanloslabiosycallaban.Parael
693
senador,quecomprendíalascausasylosefectosalosqueconducía;quesabíacómosecomportanlosseresysumaneradepensar–seandelarazaquesean,nohabíantantasdiferenciascomosecreía–;y,sobretodo,habiendoestudiadoyentendidolavastahistoriadelaRepúblicaGaláctica,aquellatragedianolesorprendía.LaRepúblicahabíasidoderrotada,aligualquelaOrdenJedi.Éltambién.Sufracasopersonalocurrióañosatrás,trasdoshechossignificativos:laprolongacióndelmandatodePalpatineylaconcesióndelospoderesdeemergenciaenelActadeCreaciónMilitar,cuandoestallólaguerra.Enlaprimeraperdiólavotación,mientrasqueenlasegundasuiniciativadeenmiendanoprosperó.Apartirdeentonceslavíapolíticaquedódescartada.–Larebeliónjediafortunadamentehasidofrustrada–
anunciabaPalpatine,envueltoenunatúnicanegra,ocultandobajounacapuchaheridassufridasenunaparenteatentadojedi–.¡Apartirdehoytodojediseráperseguido,apresadoydefenestrado!Losquepretendíanacabarconmigohansembradomicuerpodecicatricesydeformidades.Peroqueestoquedeclaro,¡mideterminaciónnohasidojamástanenérgica!Palpatinerematabasupobreperoefectivodiscursosobreel
inventadocomplotjedi.Elsenadorobservabalosrostrosdeaquellossenadoresquesehabíanenfrentadoalacancillería:almenosnosecreíansusartadementiras.Latristezaasolabaenlascarasdelosmás,laresignaciónenlosmenos,yunospocosmanteníanunafríaserenidad,lacomposturadelquemantieneladignidadantelainminentemuerte–nofísica,perosímoral.«¡Idiotas!Simehubieraisescuchado»,pensaba,peroselocallaba.Delrestodesenadoresnomerecíalapenaperderel
694
tiempo.Losqueambicionabanelpoder,loscargosylasprebendas,obiensesumabanalasacusacionescontralosjedi,ohabíancolaboradoensudesprestigio.Yaquellosque,sibienhabiendoapoyadoalCancillerensuascenso,nopodíanadmitirquelaOrdenhubieraintentadoelgolpedeestado,guardabansilencioporsimpletemoraPalpatine.–Afindepodergarantizarlaseguridadymantenerla
estabilidad–continuóPalpatine–,laRepública,deformainmediata,seconvierteenelprimerImperioGaláctico,parapreservarelordenylaseguridaddelasociedad.ElSenadoprorrumpióenaplausos,unaesplendorosaovación
dedicadaaPalpatine.–«Seguridad»–murmuróelsubdelegadoBinRamos,mirando
alosfervorosossenadores–,meríoyodevuestra«seguridad».PerdisteislalibertadcuandoaprobasteiselActaMilitar,yahoranotenéisnilibertadniseguridad.¿QuiénosdefenderádelpropioCanciller?JanoFortemiróasucolega.Previendolostenebrosostiempos
queseavecinaban,habíareveladoasurivalpolítico,aquélquelesustituiríasielSectorQuessrevocabasumandato,todossustemores.Elsubdelegadopodríahaberaprovechadolaoportunidadparahacerseconsupuesto,perooptóporapoyarlo,demostrandosulealtadalalibertad,renegandodesusambicionespersonales,yganándoseconellolafidelidadylaamistaddelsenadorForte.–Emperador–matizóaBinRamos,queloobservaba
horrorizado–.AhoraseledebellamarEmperador,noCanciller.Yahevistosuficiente,noesnecesarioquedarnosasubañode
695
masas.Mientraslamayoríadelossenadoresselevantabanpara
aclamaralEmperador,lapequeñadelegacióndeQuesslohizopararetirarse,loquenopasódesapercibidoparaunodelosqueaplaudían.JanoForteseapoyóensubastónparasalir,cuando,para
sorpresasuya,unmiembrodelaGuardiadelSenadoloesperabaenlaentrada.–Senador,mepresentoparacontinuarconmisservicios–
informó–.Sientonohaberpodidollegarantes.–¡Usted!–JanoFortesupusoqueelGuardianopodíasersino
Jossua,apesardequeelazuladouniformeeraelmismoqueeldelosdemásguardias–.¿Cómohabéisllegadohastaaquí?¿CómosobrevivisteisalatraicióndeIridium?¿QuépasóconCoshar?–aquellosíqueeraunasorpresa,ynolaproclamacióndelImperio.–Senador,estáclaroqueosreferísalintentodecapturadel
traidorCosharTeelk–precisóelguardia,loquepusoenalertaaForte,extrañadoporsupeculiarconsideraciónalcorregirlo.–Porsupuesto,todoshemossidoinformadosdelfrustrado
golpedelaOrden–lesiguióeljuego–.¿Ybien?¿Quéocurrió?–Seresistióalacapturaencuantofueinformadodesu
detención,eintentóescapar.Lossoldadoslepersiguieron,y,segúnmeinformaron,sevieronobligadosaacabarconsuvida,endefensapropia.–¿Yustednopudoevitarlo?–Aunquehubierapreferidootrodesenlace,noeramimisión–
696
aclaróelguardia–.Yodebíaprotegerloausted,aunquepareceserqueabandonóelsistemadeinmediato.Efectivamente,alertadoporelpropioCoshar,habíadecidido
saltaralhiperespacio,antesdetenerquedescubrirlaintencióndeloscazasqueibanalencuentrodelaGX1.Nohuboposibilidadalgunaderecogeralguardia.Loquenocuadrabaeraquesi,comorecomendaronsuspilotos,eramejorastrogarparaevitarunfatídicoresultado,¿porquédejarconvidaalguardia?Fortesabíaquehabíasidounaemboscadadelosclonesy,porcómolehabíasalvadosuescoltadequeoídosajenosleacusarandecolaboracionismojedi,parecíaqueYossuatambiénsabíalaverdad.¿Habíatenidoquehuirdelossoldadosclon?¿SucondicióndeGuardiadelSenadoloprotegía?Noteníatiempoparaobtenerrespuestas.DebíavolveraQuesssinlacompañíadeaquelhombre.–¡SenadorForte!–escuchódecirporelpasillo.Nosabíaquienlehabíallamado,peroYossuasílohabíavisto
bien,puesparecióponerseenguardiaalinstante,bienatento.Aunquenoparecíaamenazador,selenotabapreparado.Segiróparaverquienlollamaba.Porsegundavez,yenapenasunosminutos,descubríaaalguienconquiennoseesperabaencontrar.PodríahabersidocualquieradesusrivalesenelSenado,inclusoalgunodelosesbirrosdelEmperador,peroaquiendescubriófueaGarekHightowerspaseandoporloscorredoresdelSenadocomosifueraalgohabitualenél.–Perdón,¿nosconocemos?–preguntósabiendoquienera.–Ustednomeconoceamí,peroyoaustedsí.Esunodelos
benefactoresdelCentrodeArtedeLoronar,ymiembrodel
697
consejodirectivo.–Asíes–reconocióForte–,mehalagaquesemeconozcapor
estecargo,másqueporelquemeautorizaaestarenesteedificio.–Enmicasonoloconozcoporsuimportanteaportaciónal
Senado,sinoporquesuintervenciónenlosasuntosdelCentropermitiórestauraraRosemTeveraensucargodedirectora.Verá,estoyemparentadopolíticamenteconella,yesparamiunplacerpoderagradecerleenpersonaquelaexculparadelasfalsasacusacionesdeincompetentegestión.Obviamentelaconozcoyséqueesunapersonaincapazdehabererradoensuoficio.Nuncamecreíquefueraculpasuya.Mealegroquedemostraraquelosculpablesfueranotros.Ymegustaría,comomuestradeagradecimiento…–Señor,sientointerrumpir,pero,¿cómoesque,nosiendo
senador,lehanautorizadoelacceso?–preguntóYossua,saltándoseelprotocolodiplomático,hechoquenopasódesapercibidoporelsenador.–HevenidoconelsenadorporRyloth,OrnFreeTaa–
respondióGarekmolesto–,quienamablementemehainvitadoaasistiratanimportanteacontecimientoenlahistoriadenuestraGalaxia.DesdelacápsuladeRyloth,vialsenadorFortemarcharseyaprovechélaoportunidadquesemebrindabaparavenirasuencuentro.–DesdeluegoOrnFreeTaaesexcepcionalmenteatentocon
aquellosalosqueestima–comentóJanoForte,cuyasneuronastrabajabanvertiginósamente,excitadoporsussospechas–,yusteddebedeserloconsiderablementecomoparaquelehaya
698
invitadoprecisamentehoy.Disculpeelcelodemiescolta,sólohacesutrabajo.GarekHightowersrestóimportanciaalasunto.–Comodecía,quisieraagradecerlepersonalmenteinvitándolo
acomeraunodelosmejoresrestaurantesdeldistrito.–Esustedmuygeneroso,aunquedebodeclinarsugeneroso
ofrecimiento.Comoacabadever,ahorasomosunImperio,yesoconllevagrandescambiosestructurales.Hoymeseráimposible,perosicontactaconladelegacióndeQuess,meencargarédedarinstruccionesparaquepodamosreunirnosmañanamismoalmediodía.Quisiera,paracompensarleysimelopermite,seryoquienleinviteaacudiramisdependencias.¿Seráparaustedalgúninconveniente?Sientodeverasnopoderprolongaresteagradableencuentro.–Hablaréconmisecretarioparaqueseencarguedelasunto.
Noquisieraapartarlopormástiempodesusdeberes–accedióGarekconforme,aunquedisimulandosudisgusto.Elsenadorhizoademándecontinuarcuandosepercatóque
Yossuapretendíaseguirlo,porloquesedetuvoalcaminartansólodospasos.–Loquesípuedohaceresquemiescoltaseencarguedesu
seguridadmientrascontinúedentrodelEdificiodelSenado.–Señor,misórdenessonprotegerloausted–protestóYossua.–Lascualesyanosonnecesarias–replicóForte–.¿Noseha
enterado?¡Laguerrahaterminado!Mividayanocorreningúnpeligro.Sinembargo,segúnlanormativadeseguridad87.1,cualquierinvitadodebeestaracompañadoentodomomentodeunmiembrodelaGuardiadelSenado,yelseñorHightowersno
699
disponedeescolta,habiéndoseausentadodelacompañíadelsenadorOrnFreeTaa.–Tieneustedrazón–accedióelguardia,ligeramentemolesto
poreltonoenqueloexpresó.–Bien,todoaclarado,lasdependenciasdelsenadordeRyloth
seencuentraenesadirección–señalóForte–.Encantadodeconocerle,señorHightowers.PodremoshablarcontotaldistensiónmañanaeneledificioIana.JanoFortediomediavueltayhuyóensentidocontrario,
acompañadodecercaporelsubdelegadoRamos,sorprendidoporeldesenlacedelencuentroeintentadoseguirelritmodeunviejoancianoquecaminabamásrápidoqueél,apoyándosecomopodíaenelbastón,yprocurandodisimularqueteníanprisa,peronolasuficientecomoparadescubrirqueambospersonajeseranelmotivodesupremura.–¡Jano!–rogóBinRamos–.¿Ocurrealgo?¿QuiénesGarek
Hightowers?¿Esparientedelhombrealqueacogiste?–¡Psche!–chistóelsenador–.¡Silencio,nodigassunombreen
estospasillos!Preguntamásbienquienesrealmentenuestroescolta–dijoForte,quesudabaporelesfuerzo.–¿Quién?¿Yossua?–Eseeselnombrequenoshadado,peronoeselsuyoreal.Seintrodujeronenelturboelevador,permitiendodescansaral
anciano,yalejadosdeoídosindiscretos.–Escúchamebien,Ramos–advirtióForte,posandounamano
sobreelhombrodelsudelegado–.Noexisteningunanormativa87.1.Melaheinventado.UnmiembrodelaGuardialohubiera
700
sabidodeinmediato,peroélaccedióacumplirlaparanodescubrirsutapadera,cayendoenlatrampaquelehabíapreparado.–¿Entoncesquienes?–Esoesprecisamenteloquemepreocupa,¿sobreviveala
emboscadadelossoldadosyledatiempoavolveraCoruscant?Desdeluego,nopudoserenuntransportedelospropiossoldadosquequeríanmatarlos.¿Peroysiteníasupropianave?¿Porquésehademostradotansolícitoaprotegermeahora,ycuandoleordenédescenderaIridiumconCosharnisiquieraprotestó?JacksonnoscontóatodosqueBroggoreapareció,dispuestoacapturarlo.Sesuponíaqueestabamuerto,¿ysiélnoloestá,porquedebemossuponerquesusociosíloestá?–Notesigo,Jano,noséniquienesBroggo.–¡Noimporta!¡Nohaytiempoparaexplicártelotodo!Tienes
queacudiralaplantadeSeguridadydenunciarlasuplantacióndeYossua.Conunpocodesuerteloapresarányporfinnoslibraremosdeél.Además,seguroqueentretendránaGarekhastaqueseaclaretodoy…¡siloshedejadojuntos!YGareknosabequientienedelantesuyo,¡peroRavensísabeconquienhabla!¡Vamos,silevencelairaconunpocodesuertelomataahímismo!Elsubdelegadonoentendíagrancosa,peroestabadispuestoa
iraSeguridadalpercibirelpeligro.–¿Yusted?–preguntóalsenador.–Yomevoydeinmediatoalespaciopuerto.Lanaveestálista,
ydeboalejarmedeellos.EstardeparaadvertiraKilian.Aestasalturassucarguerohabráabandonadoelsistema.
701
–¿EntoncesnovaareunirsemañanaconelseñorHightowers?–¡No!¡EsolodijeparadarletiempoaKilian!Cuantomas
retengamosaGarekenCoruscantmejor.Simañanaacude,dependiendodeloquepasehoy,buscaunpretextoypresentamisexcusas,eintentaconcertarunanuevafechaparaeldíasiguiente.Merecelapenaintentarlo.IgualsuafánporvengarsedecómolequitédelasmanosaRosemTeveraleconvencedequedarsemástiempo.¡Rosem!TengoqueirabuscaraRosem,recogerantesaVálar,luegoaQuess,dondedimitiré.TúseráselnuevosenadorporQuess.Deprisa,nohaytiempoqueperder,tucorresmásrápidoqueyo!¡Adiós!Elturboelevadorseparóenlaplantadeseguridad,dondeBin
Ramossalió,todolorápidoquepudo,abordandoalprimerguardiasenatorialqueencontró.JanoFortepulsóelbotónparacerrarelturboascensor,ansiosoporllevaracabosusplanes.DelascenizasdelaRepúblicasurgiríalaresistencia.
702
Medidasdesesperadas
Comodecostumbre,SiimSorsaliódelelevadorytorcióporelpasilloE,caminandodesdelapuertanúmero100hastallegarala78,arrastrandolospies.Ahoratrabajabaarreglandorefrigeradoresdecontainers,untrabajomalpagadoenlosmuellesdeloshangaresdelDistritodelTemplo.Porfortuna,ygraciasalaconsideracióndeljediCosharTeelk,quesehabíaapiadadodeélporlasheridassufridas,notuvoquepasarmuchotiempoenprisión,yademáslehabíaconseguidounempleo,aunquevayaempleo.NuncamásvolvióapisarelTemploJedi,niningunadelasinstalacionescercanasaél,peroalmenosledestinaronaloshangaressubterráneosdeldistrito,deusopúblicoparalosbloquesdeviviendasdelazona.Enelfondo,aquellolehabíasalvadolavida,yaqueahoraelTemploJedieraellugarmenosdeseableparacualquierciudadanodeCoruscant.Denohabersidoporlostrabajosdeespionajequehizoparaaquelmalditocaza-recompensas,aúntrabajaríaallí,yprobablementeahoraseríauncadávermásdeloscientosquepodíanestardispersosporlasdistintasplantasdeledificio.Hoy,almenos,seguíaconvida,ypodíadisfrutardelrestodeldía,puesdebidoalasaltoalTemplotodoeldistritoestababajofuertesmedidasdeseguridad,ylehabíanobligadoaabandonarsupuestodetrabajo.Porfinibaapoderdormirmásdeseishorasseguidas,ydescansardurantedosotresdíashastaqueleavisarandequepodíavolveraltrabajo.Inclusopodríaadelantar
703
muchasdelasseriesprogramadasqueseacumulabanensusunidadesdealmacenamiento,quemanteníamedioolvidadas.Estabatanaliviadoquelosrumoresdequelaguerrahabíaterminadoledabanigual.Volviódirectoparasucasa,sinirsealDistritoEntretenimientocomosolíahacercuandopodíasalirdeltrabajomastempranodelohabitual.Introdujolatarjetaópticadesuapartamentoenunaranura
iluminada,deslizándoselapuertalateralmente.–Apartamento:estadoeincidencias–ordenóenvozalta,
acordándosedequenolohabíasolicitadoantes.Lavozmetalizadanocontestó.Ensulugar,oyóotrabien
distintaaladesuasistentedomótico.–Tunuevosistemadeseguridaddejamuchoquedesear.Oyóunsilbidoyalactosintióunpinchazoenelcuello.Se
llevólamanoalaheridayextrajounpequeñodardodelapiel.Aquelloyalohabíavividoantes.–¡Oh,no,otravezno!–pudodecirelsullustanantesdecaer
paralizadoalsuelo.Ravenselevantódelmismosillónenelquesehabíasentado
añosatrás,disparándoleconelmismotiradorsólidodeaquellanoche,sóloqueenvezdetenerundardocargadodelletalsurithabíadisparadounproyectilconunasustanciaparalizante.Loúnicoqueelsullustaneracapazdemovereran,comono,susgrandesorejas,intentandocaptartodoslossonidosposibles,
704
dadoquesuvisiónsóloabarcabaelsuelosobreelqueestabatendido.Elcaza-recompensastransportósuinmóvilcuerpohastaelsillón,dondeloacomodósinbruscosmovimientos.Despuésloatófuertementealsillónconcuerdasintética.Elpequeñohumanoidelomirabaconsusalmendradosojosnegros,siguiéndoloconlamirada,sincreerposibleestarreviviendolamismasituación.DespuéssefijóenloshologramasqueRavenestabaestudiando;habíausadosusistemadereproducciónpararecrearunaregióndelBordeCentral,centradoenlossectoresDustigyQuess,alolargodelaVíaHydian,«relativamente»cercadeSullust,suplanetanatal.Elcaza-recompensassequedóobservandoelmapagalácticodurantemuchotiempo,deteniéndoseenmuchosdelosnombresdelossistemasconocidos:Nuvar,OldMankoo,Alui,Trevi,Umgul,KathyHaruunKal.Devezencuandovolvíasobrealguno,otrasvecesnegabaconlacabeza,analizandounoaaunocadaplaneta,perocasisiemprevolviendosobreelSectorQuess.Finalmente,elsullustancomenzóarecuperarlamovilidaddesucuerpo,empezandoporlosmúsculosdelacara,moviendosusmofletudasmejillas,luegolanarizylaboca,yposteriormentepartedelosmiembrossuperiores,aunquenopodíalibrarsedelasatadurasdeRaven.–Creíaqueestabasmuerto–afirmóaterrorizado.–¿Cómoteenterastedequehabíamuerto?–preguntóRaven,
interesado.¿Quérecursosteníaelsullustanparaquelellegaralanoticia
delosucedidoenlalunadeKlaton?–Melodijoeljedi.
705
–Claro,losjedi.Asíquetuvieronladeferenciadeavisartedequeyanocorríaspeligroporqueestabamuerto,yquepodíascontinuarcontuvida,másomenos.Elsullustanasintióconlacabeza–Realmentepensabaquenotendríaquevolverati–
prosiguió–,peromiprimerplanresultóserunpocofrustrante.–Yonotepuedoservirdeayuda,¡nosénadadenada!–Teequivocas.–¡Nohedichonada!–¿Acasolosjedinoteinterrogaron?Sobrevivistedemilagro.
Yleshabráshabladodenuestrarelacióncomercial.Elsullustantragósaliva.Nopodíanegarlo.Silohacíaleharía
sufrir,ynoaguantaríamucho.Noeraunserespecialmentevaleroso,nisoportabaeldolor.ConocíalosuficienteaRavencomoparasaberqueestabaperdido.Comenzóasollozar.–Notevoyatorturar,puedessermedeayuda–lotranquilizó–.
Yloqueleshayasdichoalosjediesaguapasada,aligualquelaOrdenmisma.–¿Cómo…cómopuedosalirdeesta?–suplicó.–ConoceselTemploJedi,quieroquemelleveshastalos
archivosdelosMaestros.Estoybuscandoaunoenparticular.Quierosaberdóndeseretiró.–¡Esoesimposible!¿CómovamosaentrarenelTemplo?–Yanohayjedis.Ayerlosmataronatodos.–¡Peroestánlossoldados!Puedequeestéinclusomásvigilado
quenunca.
706
–Habrá…–ungestodedolordoblóaRaven,queevitócaeralsueloalsujetarsealreposabrazosizquierdo.Elsullustan,alveralcaza-recompensasacercarsedegolpe,se
asustóaúnmás.Sublindajedeplacasnoseveíadañado,peroquizásocultabaheridasinternas.–Tengounmedpacenlahabitación–intentabaseramable,
caerlesimpático,serledeutilidad.–Habráalgunapuertatrasera–continuóRaven,
reincorporándose.–Igualmentevigilada,yloshangarestambién.LociertoeraqueRavenyahabíaestadoobservando,desde
lejos,laexplanadadelTemplo.Variosescuadronesdeclonespatrullabanelexteriory,porlasidasyvenidasenlosprincipalespuntosdeacceso,obviamentedebíandehaberefectivosdentro.Enlasafuerasdelaentradatraseraunapatrullaespecialrecogíaloscadáveresdevariosdesuscompañeros,alparecermuertosporjedis;hacíapensarquehabíantenidoproblemasrecientemente,yquelosrefuerzoshabíanllegadodemasiadotarde.Ensuestado,ibaanecesitarmástiempopararecuperarsede
lasheridas.ApenashabíaescapadoconvidadelSenado.SelehabíapresentadounaoportunidadúnicaparaacabarconGarekHightowers.TansóloporesomerecíalapenadejardeladoalsenadorForte;yahabríatiempodeapresarlo,aunquehubierarenunciadoasusserviciosdeescolta.Loimportante,enaquélmomento,eranolevantarsospechasdentrodelSenado.Asíquelessiguióeljuegoy«escoltó»alinvitadopordondehabíavenido.ElsenadorOrnFreeTaa,conelquehabíavenido,
707
estabaocupadodebatiendoconsuscolegasacercadelarecienteproclamacióndelImperio–todoslossenadoresestabanexcitados,deunamanerauotra–,asíquesugirióaGarekconducirloaláreadedescanso.ÉlprefirióqueloescoltarafueradelSenado,teníaotrosasuntosdelosqueocuparse.Aquellaresolucióneraapropiadaparasusintenciones,peroalfinalfueloquelesalvólavida.CuandoestabansaliendoporlaentradaprincipalllegaronlosverdaderosGuardiasdelSenado.Queríanquelosacompañaranalaplantadeseguridad,paraunainspecciónrutinaria.Eraevidentequesutapaderahabíasidodescubierta.Quizásfaltabaalgúncódigodeautorizaciónenalgúncontrol,uobservaronsusidasyvenidasatravésdelcircuitodemonitorización,oescucharonsusconversaciones,peroelcasoesquenopodíacontinuarmásconlafarsa.LoúnicobuenodeaquellasituaciónesqueocurrióalaspuertasdelSenado;sihubierasucedidoenelinteriorlomásseguroesquenohubierasobrevivido.Asesinaraunguardiadelsenado,trasunaemboscadaminuciosamentepreparada,eraunacosa;escapardeaquelpelotóndedetencióneraotra.Peroalfinalloconsiguió,luchandocomonuncahabíapeleadoensuvida,contodalacrudezaquepudodesatar,ycontodalainteligenciaquepudoreunirparasabercuandoaprovecharuninstantedeventajaparahuirunosmetrosmás.Evidentementesupresaescapódesusmanosparacaerenlasdelaguardia.PudovolveralaPerraCallejerayseratendidodeurgenciaporeldroideDos-Unobé.DehabertenidoaBroggoconsigohubierasidomásfácil,peroelmalditorodianonodabaseñalesdevida.DesdequehabíaaterrizadoenCoruscant,debíandeacabarporencontrarseenunodelostuguriosquesolíanfrecuentar,coneltahúrprisionero.Peroningunodelosdosestabaallí.Ynohabía
708
tiempoqueperder.NopodíaentretenerselocalizandoaBroggo.EramásimportantecapturaraJanoForte.Nadaestabasaliendocomohabíaplaneado.Ysinelrodianoparacubrirlelasespaldas,laincursiónenelocupadoTemploseríaunfracasodeantemano.Peronolequedabaningunaotraopción.Eraelúltimohilodedondetirar.–Entoncesnomesirvesdenada–leconfesóaSiimSor.–¡¿QuénecesitasdelTemplo?!–preguntóelsullustan
angustiado.–Yatelohedicho,lalocalizacióndeunodelosMaestros,uno
quese«jubiló»delaOrdenantesdequetrabajarasparamí.SeguroqueenlosarchivosdelTemplohayunhistorialsuyo–Raventeníapaciencia;losseresdesesperadospodíantenerinformaciónútilqueniellosmismossabíanqueloera.–¡Imposible!Esetipodearchivossonclasificados,están
encriptados,cifrados,ynohayningúnjedivivoquepuedadarlaautorizaciónnecesaria.Elcaza-recompensasextrajosublásterdelacartuchera,pocoa
poco,bajandolavistaenunactorutinario.–¡Espera!¡Espera!–gritóelsullustan,sudandolagota.–¿Sí?SiimSormiróaizquierdayderecha,buscandoalgunasalida,
intentandoencontrarunamaneradesalirdeaquella.MiróaRaven,luegoalbláster.Antelafaltaderespuesta,elcaza-recompensasalzóelbrazo,apuntandoalafrentedelsullustan.Derepente,atinóaverunamiradadeclaridadensupresa,uninstantedeclaridad,unrecuerdoqueaflorabaensusojos,losuficientecomopararetrasarlaejecuciónunsegundo.
709
–¡Man-Vi-Era!¡Man-Vi-Era!–exclamócomoquienpideclemencia.–¿Quiénesese?–nohabíaoídomenciónalgunadeuntal
Man-Vi-Eraenningunadesuspesquisas.–EselhombredeCoshar,¡elhombredeCoshar!–Sigue–dijo,bajandolevementeelarma.Escucharelnombredeaquienhabíamatadolanocheanterior
eraprometedor.Comopensaba,aalgunaspresashabíaquellevarlashastaelextremoparaayudarlesaencontrarunasalida.Lamentedelsullustanintentabaencontrarsentidoalainformaciónqueelinstintodesupervivencialeproporcionaba.–Esuningenierodeseguridadinformática–comenzóa
relacionar–,trabajaparaelTemplo.FueCosharquienlorecomendó.Hizolaauditoríadeseguridad,estuvoaquí,enestemismosalón,accediendoatodosmissistemas,desencriptandomisarchivos–repitió–.Buscabacopiasdeloquegrabéparati.YCoshareraeltutordeKilian,aquienespiábamos.Yelmismoquevinoainterrogarmealhospital.Eljediquevinoainterrogarmeyquisosaberdeti.¡Esejediesimportante!Eralógico.Cosharhabríallevadolainvestigacióndelatentado
contraSiimSor,porinteréspropio,parataparlosagujerosquesuayudaaKilianhabríapuestoaldescubierto.Habíadescubiertosuespionajeporculpadehaberdejadoconvidaalsullustan.Yapartirdeahíhabríainvestigadoquieneraél.SupresasiemprefueKilian,perosuverdaderorivalhabíasidoCosharTeelk,eljedienlasombra.–Elingenierosabrácomoaccederalhistorialquebuscas–
continuóSiimSor,intentandoconvencerlo–.Encontraréla
710
maneradeentrarenelTemplo.Elcaza-recompensasenfundóelblásterenlacartuchera,
aliviandoalsullustan,cuyocuerpocomenzóatemblarcomounaválvuladeescapeliberandolatensiónacumulada,jadeandoenbuscadeaire.–Tehasganadoundíamásdevida–dijoRaven–.Ahora
encontremosaesetalMan-Vi-Era.
711
Elrescate
ElvestíbulodeTorreAugustaeraesplendorosoyenorme,unarecepcióndignadeunpalacio.Unaentradaabiertaporunarcodeunosveintemetrosderadiopermitíaelaccesolibre.Eltechoeraunabóvedatransparenteanexaaledificioprincipal,alcualestabaacoplado,yencuyopuntodeconexiónpartíanhastacuatroturboascensoreshacialosnivelessuperiores,delantedeunasalaconescalerasmecánicas,pasarelasyzonasdeesparcimiento.Previoalosturboascensoreshabíaunsencillocontroldeatenciónalpúblico:unalargadomostradorderecepciónconvariosdroidesatendiendolassolicitudesdelospresentes,ypersonaldeseguridaddiscretamentesituado.Jacksonseacercóaunodelosdroides.–Buenosdías,señor,¿enquépuedoatenderle?–QuisieraveraalgúnmiembrodelafamiliaHightowers.–¿Tienecitaconcertada?–Esonoesnecesario–afirmóeltahúr.–Metemoquesinunacitanopuedeustedveraningún
miembrodelafamilia–aclaróeldroiderecepcionista–.PeropuederellanarunasolicitudA2paraconcertarla.Delmostradoremergióaladerechaunmonitortáctil,
mostrandounlistadodefotosynombresdelafamiliaHightowers,conbuscadorcentradoenlapartesuperior.–Indiqueelnombredelapersonaconlaquedeseacontactar.
712
SintiócuriosidadynopudoreprimirintroducirelnombredeKilianHightowers.Elbuscadordevolvióunaimagendeunjovenmuchacho,convariosañosmenos,yuntextoennegritaindicandoquesuparaderoeradesconocido.–ElseñorKiliannoresideactualmenteenCiudadHightowers.Eltahúrignoróaldroideypulsóeneltecladográficolos
caracterescorrespondientesaArnoHightowers.Aparecióunhombremayor,derasgosparecidosalosdeKilian,aunqueunpocomásfeo,asujuicio.Idénticomensaje.Nopodíasertanfácil.Noobstante,acontinuaciónrepitiólaoperaciónconMagda,alaqueelbuscadorcompletólabúsquedaconun«Tevera»,mostrandounahermosamujerque,deserunpocomásjoven,nohubieratenidoreparosengalantear.Aunque,bienpensado,tampocoparecíamuymayor.–Señor,laspersonasquebuscanovivenenTorreAugusta,ni
enCiudadHightowers–continuóeldroideconcortesía–.¿Mepermitepreguntarporquédeseaverlas?–Noselopermito–contestóburlón,tecleandoelnombreque
realmentequeríaescribir.LapantallamostróalmaduroGarekHightowers,conelcargo
delíderdelaCorporación,yunanotaprohibiendoconcertarcitascontalpersonaje.–ElseñorGareknopuedesercontactadoporelprocedimiento
estándar,señor.Esunhombremuyocupado.JacksoncontinuóconLíaHightowers,descubriendo,parasu
sorpresa,quesíseencontrabaenlaTorre,peroquenoatendíavisitas.Eldroideseguíaesperandopacientementeaqueelhumanoterminaracuandoéstesefijódesoslayoenundroidede
713
protocolo3PO,decolorplateado,queseaproximabapasitoapasitoprovenientedeunadelaspuertasmáscercanasdelasalacontigua.DejódeteclearelnombredeDarlahalconstatarqueeldroidesedirigióaunmiembrodelpersonaldeseguridad,mencionandounasbrevespalabras.Levantólacabezaparamirarlodirectamente,confirmandoloquepensabaalveracercarsealdroideprotocolario.«Nohasidonecesarioesperarmucho»,pensó.Elmodelo3POseparóalasespaldasdeldroiderecepcionistaquiensegiróuntantomolesto,sisepudieraesperardichosentimientodeunasimplemáquina.–Yameencargoyo,R45.Porfavor,señor,acompáñemeauno
delosrecibidores–leconminóaacompañarlo,indicandoconunamanosuinvitaciónarodearelmostrador.Jacksonaceptóelgesto,caminandoalrededordelmostrador
hastareunirseconeldroideenunodelosextremos,acompañándolohastaunazonaabierta,unpocoalejada,conunasconfortablesbutacasyunamesitadecristal.Eltahúrsesentócómodo,hundiéndoseenlabutaca,aindicacióndeldroide.–Disculpequenomesienteconusted–seexcusó–.Nonos
handiseñadomuybienparaestetipodemobiliario;luegomecostaríalevantarme.MellamoARJ-3PO,ymehanactivadoparasersudroidedeprotocoloparaestaconsulta.Quisierapreguntarleporqué,sinoesmuchamolestia,estáinteresadoenlafamiliadirectadeKilianHightowers.Hacetiempoquenoseencuentranentrenosotros.–¿Quieredecirqueestánmuertos?–preguntóJackson.–No.QuierodecirquenovivenenlaTorre,nisiquieraen
714
CiudadHightowers.NienCorellia,meatreveríaadecir–eldroidesemanteníaatrespasosdeltahúr,ladistanciasuficienteparaqueelcorellianopudieramirarlosinlevantarlacabezaenexceso.–¿Yporquéenvíanaundroidedeprotocoloparaatenderme?–LaCorporaciónesunafamilia,ylafamiliaesla
Corporación.Nosinteresantodossusmiembros.Noquisieraparecerdescortés,peronoharespondidoamipregunta.–Quisieraveraquientengaautoridadcomopararecompensar
misservicios–anunció.–¿Quéservicios?–LalocalizacióndeKilianHightowers.Estoysegurodeque
podránpagarmemuybienporesainformación.Eldroidemoviólasmanosprimeroaladerecha,luegoala
izquierda,decidiendoquéhacer,ycambiandodeopiniónunpardeveces.Finalmente,leindicóqueesperaraunmomento,mientrasélconsultabaaunsuperior,eindicóaunguardiaqueacudiera,sinapenasdisimularlo–tampocoesquetuvieraesahabilidad–.UnhombreseacercóysemantuvoatresmetrosdeJackson,asuizquierda.«Vamosporbuencamino».Cincominutosmástardeelmismoguardialeindicóqueloacompañara,quelorecibiríanenelnivelresidencial.Locondujoaunodelosturboascensores,yascendieronhastalaplantacien.Luegocaminaronporunospasillosytomaronotroelevadorquepartíadeesemismonivelhacialossuperiores.Finalmenteaccedieronalaplantacientocincuentasiete,ycaminaronporotrospasillosconunaeleganteornamentación.Lohicieronesperarenunaampliasaladereuniones,lideradaporuna
715
alargadamesadenegociaciones,decolorrojoburdeos,conunostreintaasientos.Lasalaseencontrabavacía,peroparecíaserellugardondelaCorporaciónmanteníasusreunionesdirectivas.«Apropiado,enciertamanera»,pensó.Desdelosventanalespudoobservarlasvistasdelosalrededores.Eldistritoseextendíaradialmentehastasuslímites,conelrascacielosenelqueseencontrabacomocentrodelcírculo.Podíaobservarloshangares,lasnavesindustriales,losedificiosadministrativosyelrestodelaciudad..Mientrasobservabalosdeslizadoresdelaslíneasaéreas,se
abrióunapuertalateralyaparecierondosmujeres:unabastanteguapaydeedadparecidaalasuya,conunvestidoformalapropiadoparaunencuentrodenegocios;laotramasmayor,rondandolacincuentena,conuntrajenegro,alaquereconociócomoLíaHightowersporlafotodelmonitorderecepción.Detrásdeambaspermaneció,cercanoalapuerta,unguardiadeseguridadconununiformedistintoalosquehabíavistoenrecepción;quizásunrangosuperior.Lamujerjovensesentóenunasillaque,porlafamiliaridadconquelohizo,parecíaserlaquenormalmenteteníaasignada,cercadelacabeceradelamesa.Líahizolopropio,unpardesillasasuderecha.Jacksonsesentóalotrolado.–¿AsíquetienenoticiasdemiprimoKilian?¿Cómoeseso
posible,señorJackson?–preguntólaprimera.–MeloheencontradoenCoruscant–respondió–.¿Puedo
preguntarelnombredetanencantadoradama?Eldroideleshabrádichoelmío,peronoséconquiénhablo,aunquesílareconozcoausted–señalóalamujerdenegro–.EsLíaHightowers.
716
–SoysuhijaDarlah,herederadelaCorporación–sepresentó–.Comove,tratadirectamenteconlafamilia.–Esunplacer,yunhalago–agradeció–.Comonoquiero
hacerlesperdersuvaliosotiempo,ycomohedicho,contactérecientementeconKilian,odebodecir,parasermásexactos,queélcontactoconmigo.–¿Dóndehaestadomisobrinotodoestetiempo?–preguntó
Lía,impaciente.–Huyendodeustedes.Noparecerecordarconcariñoala
familia.–¿Dondeestáahora?–recondujoDarlah.–Nopretenderáquelodigasinllegaraalgúntipodeacuerdo.Darlahsegiróbrevementeehizounaseñalalguardia,quien
abriólapuertaasusórdenes.Dosempleadosdelacompañíaaparecieronportandounacajadeseguridadcadauno.Elprimerosedirigióhaciaelextremodelamesa,alaizquierdadelaherederadelaCorporación,yabriólacaja.Dentrohabíaunaconsiderablesumadecréditos,enefectivoyenmoneda.–CincomilcréditossinosdiceaquíyahoradóndeestáKilian
–revelóDarlah–.Selospuedellevarconsigo.ElotroempleadosesituóaladerechadeLíaHightowers,
abriendoasuvezlacajaqueélportaba.Luegolosdosseretiraron.–Yotroscincomilsisuinformaciónesfiableylolocalizamos
conprontitud–añadiólatíadeKilian.–Siempreycuandoseafiable,porsupuesto–anotóDarlah,
posandounamanoencimadelacaja–.Encasodequenosesté
717
timando,nosóloperderátodoeldinero,sinoquesufrirálasconsecuenciasdemaneraproporcionalalagravedaddelamentira.Eltahúrsequedódubitativo.¿Cómoeraposibletalsumade
maneratansencillaydirecta?¿Porquéconfiarenunextrañoqueafirmabatenerloquedeseaban?Quizásporquenoeraunanónimopersonaje,porqueyasabíanquienerayloquepodíaofrecer.Nosabríadecirsiesoerafavorable.Desdeluegoqueparaellosagilizabalostrámitesyevitabaperdereltiempoenpropuestasynegociaciones,¿perohastaquépuntoconoceríansurelaciónconKiliano,mejordicho,conCosharTeelk?Sihabíanoídodeéllehabríaninvestigado,ysiasíeraentoncespodríanhabercontactadoconalgúnconocidodeCorellia,oinclusoconelBaróndeMoulan.Cualquieradeelloshablaríadesufamadejugador,deembaucadorydesinvergüenza,aunquetambiénlescontaríasupreferenciaporganar,antetodo,dinero.Aquellaerasuapuesta.–Porsupuesto,sólomeinteresaunamásquejusta
remuneraciónpormisservicios,máximesilorecibodetanbellasmanos.Darlahlevantólamirada,seria,ignorandoelfalsohalago,
pocoacostumbradaatratarcongentedesunivelsocial.Alcontrarioquesumadre,abocadaporsuprofesión,quienlevantólamanoderecha,coneldedoíndiceligeramentedestacado.Jacksonobservócómoelguardiahablóconalguienatravésdeuncomunicadorinterno.Alinstanteseabriólapuertayentreviólasiluetadeunquarrenenvueltoenunatúnicaoscuraquealentrarenlaluminosasalasetornóparda.SesituóalaizquierdadeDarlah.
718
–Ahorahable–dijolamagistrada.Eltahúrenmudeció.Pensabaqueelquarreneraunesbirrode
algúnenemigodeJanoForte,ytantoCosharcomoelsenadorcreíanlomismo.Esocambiabatodo.LoshightowersconoceríanporsubocaqueKilianlehabíasalvadolavida.Teníaqueimprovisar.–Estáaquí,enCorellia.Llegamosjuntos.–lesdijo.Lasdosmujeressegiraronhaciaelquarren,quienasintiócon
lacabeza,mirandoconodioaltahúr,sentimientocorrespondidoporelsegundo.–¿Porqué?–preguntóDarlah.–¿PorquéestáenCorellia,oporquévinimosjuntos?–Noseburle,Jackson.Noleconviene–advirtióelguardia,
quehastaelmomentonolehabíahabladoaél,ylohacíadirectamente,sintapujos.ElgestoquelehizoDarlahconlamanoindicóalpresunto
guardiaquenopasabanada,retomandoelinterrogatorio.–¿Porquéhavuelto?–¿Noesevidente?Estábuscandopistasdedóndepuedenestar
suspadres.HastaelmomentohatanteadosusresidenciasdedescansoenBelaVistalyenlasPlayasdeOro.LosiguienteserávisitarNashal,enTalus.Yasepuedenimaginarporqué.–Conocebiennuestraspropiedadesfamiliares–comentóLía–.
Kiliandebeconfiarmuchoenustedparaqueselohayarevelado.–Esunmuchachountantoingenuo–dijoJackson–.Creeque
losamigosdesusamigosson,yasabe,lossuyospropios.
719
–Ustedlehaseguidoeljuegoconelfindeobtenerunarecompensa–dijoDarlah.–Señora,notieneniuncréditoenlacartera–aclaróel
quarren.–Portresmileurosmásolvidarélasatencionespasadasdesu
esbirro–bravuconeóJackson–.NoalcanzoaverporquéqueríanvermuertoalsenadordeQuess,peroeseseráungenerosopreciopormisilencio.Lostentáculosdelquarrenvibraronagitados.Seacercópara
darleunabofetadadelrevés,perofuedetenidoporelguardia,quienleagarróelbrazoatiempo.–Notientesusuerte–dijoelguardia–.Existenotrasmaneras
deasegurarsesusilencio.–Tengounamigo,unex-CorSec,quesabequehevenidoaquí
–respondióJackson–.Yaséqueustedesjuez,señora,yquesuotrosobrino,Icino,esTenientedelmismocuerpo,perolesaseguroqueésteesmuybuenoenloquehace.Nopensaránquevendríaaquísinguardarmeunasenlamanga,porsialgosalieramal.–Notendremosquetomaresasmedidassinosesdeutilidad,
Retard–intervinoDarlah–.SinuestroinvitadoaccedeatenderleunatrampaaKilian,claroestá,ycontinúa«ayudándolo».–Enesteinstante,ypormuchoquemeaflija,nocreoque
Kilianapreciaramuchomiayuda–serióJackson–.¿Quéquierequehaga?–DígalequesuspadresestánaquíenTorreAugusta.–¿Ydequémaneraledigoqueloheaveriguado?
720
–¿Esustedjugadordesabbac?–preguntóLía.–¿Gananloswookiesaldejarik?–Dígaleentoncesquesecolóenunapartidadesabbacconun
pilotodelaCorporación,enelcasinoAtmósferaC,aquí,enCiudadHightowers.Misobrinofrecuentabaellugar,porotrosmotivos.UnpilotoquefueenviadoaBelaVistal,despertándolodenoche,urgentemente,paratrasladaraunmatrimoniodelafamiliadirecta,hastaTorreAugusta.Queestabaunpocobebidoyqueustedsumódosydos.Estarádiciendolaverdad.Jacksonaccedióapretandoloslabios.Elquarrenseguía
observándoloconcaradepocosamigos,yeltalRetard,quedebíadeserunjefedeseguridadoalgoporelestilo,lomirabadesconfiado.–Unúltimopunto–dijoRetard–.PuedequeKilianseaun
ingenuo,opuedequenolecrea.Prefierotenerlotodobienatado,yseríamejorsaberdóndesealoja,porsitenemosqueirabuscarlonosotros.Leextrañabaquenohubieranpreguntandoprimeroporeso.
Quizásporquelesinteresabamáslaideadeprepararleunatrampa,decogerloinfraganti,cuandopensabaquelavictoriaestabaasualcance.Habíapreparadoesarespuestadeantemano.Lajugadalógica,paraelKilianqueellosconocían,eravolverconsuantiguabanda,comoellospresuponían.–Estáconsusantiguoscompañeros,losnebulonesazules.
Ustedhizounbuentrabajo–dijodirigiéndoseaLía–,consiguiendosuenemistadabasedellevaraprisiónavariosdelosmoteros.Yoyahabíatanteadoelterrenoantes,peroalfinalunaamigaconsiguióconvencerlosdequeélnohabíatenido
721
nadaquever.Ylapruebaeraquevolvíavoluntariamente.–Lieslvez–apuntólajuez.–Lamisma–respondióJackson.–EsextrañoqueHama,ellíderdelosnebulones,nonoshaya
llamadoparaavisarnosdelainesperadareaparición–afirmóeljefedeseguridadRetard–.Heparticipadoendemasiadosinterrogatorioscomoparanoverqueesunamaniobradedistracción.Kilianyaseencuentraaquí,eneledificio.Ahora,enestemomento.Darlahcerrólatapadelacaja,desapareciendoelbrillodelos
créditos.Eltahúrtragósaliva.Eljovencorellianoseparóenlaesquinaquedabaalpasillo
delnivelresidencialfamiliar,dondehabíacrecido.Erairónico,yenciertosentidológico,quesuspadresvolvieranalasmismasdependencias.Descubrióatiempolacámaradelfinaldelpasillo.Esperóaquevariaralarotación,despuésdeestudiarlossegundos.Elintervaloerasuficientementeampliocomoparallegarhastalapuertadóndenotabalapresenciade,almenos,unodesuspadres.Seríauninconvenientequenoestuvieranjuntos.Sinotendríanqueesperaraquesereunieran,peroesomalograríalasposibilidadesdeunahuidaexitosa.Cuantomástiempoperdierapeor.Jacksonteníaqueentretenerlestodoloquepudiera,intentaralargarlafalsadelación,lacomediadetraiciónquehabíanelaborado.Variasplantasmásabajo,eltahúrseencontraríaconcuantosmiembrosdelafamiliaestuvieranen
722
esemomentoenTorreAugusta,vaciandoelnivelresidencial.Salvo,claroestá,suspadres.Suincursióndesdelospasadizossubterráneoshabíasidotodo
unéxito.Eraelúnicoquepodíahacerlo.NiLieslvezniJacksonestabancualificadosparaacompañarlo.LaFuerzaguiaríaaKilianenlaincursión,intuyendoquépasadizostomarycualesno,ampliandosussentidosparaescucharcualquierruido–porpequeñoquefuera–,queleayudaraadescubrirlasmedidasdeseguridaddelatorre–infrarrojos,detectoresdesonido,personaldeseguridad,etc.–,oralentizandoelgirodelascámarasparadarletiempoaatravesarunazonavigilada.Enlosnivelesmáspoblados,incluyendoturboascensores,podíapermitirsemezclarseentretécnicos,personaladministrativoyempleadosengeneral,nublandoparcialmentelossentidosdeaquellosquepodríanreconocerlo,consiguiendoquemiraranparaotroladoonosefijaranensusrasgos.Aunquemuchaspersonaserannuevasynolasconocía.Enunataquilladelniveldemaquinaríaencontróropaformaldetécnicodemantenimiento,queaprovechóparadisfrazarsecomounomásdelaCorporaciónypoderpasearseporlasdiferentesplantas,pasillosyelevadores.Seconocíabienlasrutinas,loshorariosylosprotocolos,asícomoeledificioensí,quenohabíacambiadomucho,desuépocadejovenrebeldequesefugabadelcontroldeGarek.PuedequeRavenleencontraraunavezlograbaescapardeTorreAugusta,peronuncadescubrieronsusintentosdefugaenelpropiorascacielos,fueraparareunirseconlosnebulonesoparaescapardelplaneta.Mientrasélrecorríaeledificio,desdelossubterráneoshastalosnivelesresidenciales,eltahúrentraríaporlaentradaprincipal,lescontaríalahistoriaquesehabía
723
preparado,yparacuandoterminaranlas«negociaciones»,Kilianhabríarescatadoasuspadres.Lahuidanoseríavolviendosobresuspasos.Suspadresnopasaríaninadvertidos.Paraelloaccedería,sifueranecesarioporlafuerza,alaplataformadeaterrizajedelárearesidencial.Asuseñal,LieslvezacudiríaconelMobquetErrante191enunamaniobradeaproximaciónrápidaydirecta–aunquenoqueríainvolucrarla,ningúnplantendríaéxitosinella–,subiríansuspadresmientraséldefendíalahuidayluegoselargaríandeallí.ParaentonceseltahúrtendríaquehaberconseguidosalirdeTorreAugusta.Noobstante,yporsinoerancapacesdecoordinarlostiempos,Jacksonhabíacontactadoconelex-capitándelasCorSecamigosuyo.SitardabamásdelacuentasuamigosepresentaríaexigiendolaliberacióndeJackson,siesnecesarioconlasCorSecencima,puesaunqueelTenienteIcino,suprimo,podíaintervenir,aúnconocíaademasiadoscompañerosdelasfuerzascomoparadenunciarunaretenciónilegalyqueacudieran,porlomenos,paraaclararloshechos.RetenerloseríamalapublicidadparalaCorporación.Unavezfuera,Jacksonsabríacomodesaparecer.SereuniríanconYorasDeem,cadaunoporsucuenta,enunodelosespaciopuertosaduanerosdelSectorCorelliano,fronterizosconelSectorDuro.Serumoreabaqueconelfindelaguerra,Corelliaabriríadeinmediatolasfronteras,perohabíanpreferidonoesperaryseguirconelplanoriginal.LaestaciónaduaneraeraunbuenesconditeparaelAugurio,asimplevistaentreloscientosdepequeñasnavesquehacíantiempomientrasesperabanaqueloscarguerosinter-sistemasellevaranotrajeransusmercancías.ProbablementeCosharTeelkhubieraoptadoporelmismoplan,perfeccionándolo,yquizásBronxlohubieraenfocadodeuna
724
maneratotalmentedistinta.Dabaigual.Ellosjugabanlascartasquetenían,yeralomejorqueseleshabíaocurrido.Corrióenelmomentoenquelacámararetornabaavigilaruno
delospasillosperpendiculares,impulsándoseconlaFuerzaenunlargosaltolongitudinalhastaparardelantedelapuertadelahabitación.Habíaunlectordeirisaunaalturabaja,unsistemaqueyaconocía,peroquenosearriesgaríaaponersupropioojo.Debíasuponerquehabíandesprogramadosuhuellaocularo,peoraún,quedaríaunaalertaespecial.Tampocoqueríaforzarlapuertatelequinéticamente,niviolarlaseguridadinformática;noteníaningúndroideR2nieraexpertoenlamateria.Porlotanto,optóporlomássensatoysimplementepicoconlosnudillos:tresgolpessuaves,unocortoydossuaves.Uncódigosencilloquehabíausadoensuinfanciaamododejuego.Lossegundospasabanylacámaravolvíaahacersugirodevueltaalpasillo.Alzóunamanohaciaella,ralentizandosumovimiento,sinllegarapararlaparanolevantarsospechas.Lossegundosseguíanpasando,ysentíaunservivoalotrolado,quenosedecidíaaabrir.Elojodelacámaraprontoloenfocaría.Loparó,forzandoelpequeñorotordegiro,queintentabainfructuosamenteseguirhaciaadelante,«atascado»enlamismaposición.Alfin,lapuertasedeslizóhaciaarribayapareciósumadre,bellacomosiempre,concaradeasombro,sorprendidadeveraquiennoesperabaencontrarsenuncamásensuvida.Entródegolpe,cogiéndolasuavementedelbrazoparaevitarquesaliera,yliberandolacámara,lacualrecuperóelterrenoperdidoparadescubrirúnicamenteunaaberturaabierta,yunapuertaquevolvíaacerrarse.–¡Kilian!–dijoporfin,observándolominuciosamente.
725
–¡Madre!Notenemostiempoqueperder…–nopudocompletarlafrase,sucorazónretumbabaensupecho,henchidodeemoción.Sinpodercontenerse,laabrazófuertemente,cerrandolosojos.
Ellalecorrespondió.Tuvoquedeshacerelabrazoalpoco,ylamiródenuevoalosojos.–Madre–dijoconunavozcalmada–.Luegovendránlas
explicaciones,ahoradebemosirnos.–¿Peroquéhacesaquí?¿Porquéhasvenido?–preguntaba
aturdida.–¿TeacuerdasdeLieslvez?Nosespera,ellanossacaráde
aquí.Perotengounamigoqueseestájugandoelcuelloparadarnostiempo.Nopodemosesperarmás,¿dondeestápadre?Sumadreintentabaasimilarlabruscaemocióndeverasuhijo
yaadulto.Hacíaunadécadaquesehabíanvistoporúltimavez,cuandosólocontabacontreceaños.Deaquellaeraunniñoquenocomprendíaporquélosseparabanlaspersonasquesesuponíaqueteníanqueprotegerlos.Hoyeramuchomásalto,concuerpodehombre,barbadetresdíasyunamiradamadura.Ella,porelcontrario,apenashabíacambiado,salvoporalgunasmechascanosasqueasomabanporsuonduladocabello.–Madre–repitió,apoyandocariñosamentesusmanosensus
brazos–,¿dondeestápadre?Ellalomiró,apenada.Susprofundosojosrevelabanelsecreto
quenohabíallegadoacomprender.Elpresentimientoquenoacababadeencajartomóformayconsistencia.Supadrehabíafallecido.–Muerto–apenassusurróKilian–,ahoraentiendo.
726
Seapartódeella,buscandoelapoyodelapared,bajandolamiradaalsuelo,conlavistaperdida,llevadoporsentimientoscontradictorios:lafelicidaddelreencuentrosetruncabaconladesgraciadelasorpresa.¿Quécalmapuedequedarenaquélqueenunminutoexperimentalaalegríaylapena?–Kilian,¿porquéhasvenido?¡Supimosdetufuga!–estavez
fueellaquienloagarróporloshombros–.Habíamosasumidonuestrodestino,siendofelicessabiendoquetútelabraríastupropiavida.Ahoratemoquetodohayasidoenvano.Suhijoapenasreaccionaba.Lamiróunmomentobuscando
consuelo,yellapercibiósunecesidad.Tuvoqueserenarse,nodejándosedominarporlosreprochesque,enotrasituación,hubieracontinuadocomoerasuscostumbre.–Noimporta–leagarrófuerte–.Mealegroqueestésaquí,me
alegrodeverte.Yahabrátiempoparalloraratupadre.Ahora,Lieslveznosespera.Haspensadoenunamaneradesalirdeaquí,¿no?¡Muéstramela!Éllamiro,saliendodesuaturdimiento,recobrandola
compostura,asumiendoquelamisiónteníaquecumplirse,yquesusamigosdependíandeellos.Peroalgohabíacambiado.–Hayemoción,nohaypaz–afirmómotivadoporrenovados
resentimientos–.Puesquetampocohayapazparanuestrosparientes.SacóelblásterdebolsilloquelehabíaprestadoJackson.No
podíallevarlaelectro-varadisfrazadodetécnico,peronoiríatotalmentedesarmado,yeltahúrnohubierapasadolosescáneresdeseguridad.Sumadrepensóquenoparecíamuypeligrosoconeseblastercillo,apesardeestarpreocupadapor
727
suspalabras.–Sígueme,estamosmuycercadelaplataformaexterior.Ahora
nohaytiempoparasutilezas.–Kilian…Magdaquisodecirunasúltimaspalabras,perosuhijoabrióla
puerta,saliendoalpasillo.Loprimeroquehizofueforzardenuevolacámaradelpasilloperpendicular,fijándolaenposiciónlateral.Magdasalióyavanzóporelpasilloendirecciónalacámara.Tambiénconocíadóndeestabalaplataformasur.Losdoscorrieronsinesprintar,vigilandopordondeiban.Cuandotorcieronhacialaderecha,Kilianrompióelejedelacámara.Seencenderíaalgunalucecitademantenimientoenalgúnpanel.Esperabaquetardaranendarsecuenta,aunqueprontoañadiríamasluces.Estabaplenamenteatento,unpardepasospordelantedesumadre.Algiraralaizquierda,descubrióunanuevacámaraalfondo,enfocándolosdirectamente.Instintivamentemoviólamanolateralmente,yarrancólacámaradesusoporte,tirándolaalsuelo.Escuchópasosqueseaproximabanconrapidez:doshombres,cadenciaregular,profesionales.Alzólapalmadelamanofrenteaunapuertalateraly,sinhaberlatocado,lapuertaseviolanzadahaciadentro,saliendodesusguías,descubriendoelrecibidordeunahabitación.Recordabadequiéneranesashabitaciones:erandelatíaSala,larectora,quienpocasvecesvisitabalacapitalcorelliana.Magda,maravilladaporlamágicaproeza,entrópararefugiarse,aindicacióndeKilian,quiensemantuvoenmediodelpasillo,sinprotección.Elprimerguardiacayódeuncerterodisparoenlasien,
aturdido.Elblásterdebolsillosóloeraletaladistanciasmuy
728
cortas,yaúnasílehabíaalcanzadoenunpuntovitalcomoparacasidejarlocadáver.Elsegundoguardia,asustado,separóenmedioydisparósublástersinapuntar,precipitadamente,fallandoporvarioscentímetros.Kilianalzólamanoizquierdahaciaél,ylearrebatóelarma,queseleescapódelasmanos,volandoendirecciónaljovencorelliano.Giróelarmaenelaireparatenerlaempuñaduraasufavor,tomándolaensumanoy,enunsegundo,apretarelgatilloconelíndice.Eltiroconlazurdafuecasitanbuenocomoeldeladiestra;elmercenariolehabíaenseñadobien.Elrayoalcanzóalguardiaenelpecho,dejándoloinconsciente.Eraunblástermoderno,modeloDH-17.Sutíosegastabalomejorparasuseguridad.–¡Vamos!SeadelantóhastalaencrucijadaenformadeTdondeestaban
loscuerposdelosguardias.Observóelinertecuerpodelúltimoalcanzado;aúnvivía.«Debocontenerme,loshombresdemitíosólohacensutrabajo»,pensópococonvencido.Miróalprimerguardia,quesalíamareadodelaturdimiento.Lepropinóungolpeenlacabezaquelodurmióparaunbuenrato.Magdalosiguiódecerca,decididayalavezatónitaporlasdesconocidashabilidadesdeKilian,¿sehabíahechomilitar?¿Yesospoderesquetenía?QuizáselTemplonohabíasidoelmejorlugaralquepodíahaberido.Alalcanzarloenlaencrucijada,Kilianleentregóelblásterdebolsillo.–Disparasólositevesacorralada,yomeencargarédetodo.Siguieronelramaldelaizquierda,queconducíadirectamente
alapistadedeslizadoresdelnivelresidencial.Echóunrápidovistazo,nodescubriendoaningúnguardia.Estabaclaroquelosdosconlosquehabíaacabadoproveníandeaquí.Salióala
729
pista,alaireexterior.Laplataformaocupabaunoscincuentametroscuadrados,concaídalibreportresdesuslados.Elcuartoladocontinuabalafachadahacialosnivelessuperiores,encimadeloscuales,eneltejado,cientoveintemetrosmásarriba,habíaotraplataformadeaterrizaje.Separóenelcentrodelapista,localizandolascámarasdevigilanciaydestruyéndolasconcerterosdisparos.Disparódosvecesmásalaire,muyseguido,formandounaespeciede«V»enelaire,cuyovérticeeraélmismo,buscandoacontinuaciónlarutadeaproximacióndelMobquetErrantedeLieslvez,ocultoentrelaslíneasaéreasmáspróximas.Vislumbróunpuntoqueabandonabavertiginosamenteeltráficoregular,cadavezmáscerca,distinguiendolatoscasiluetadeldeslizador,hastaquesedetuvoalbordedelapista,enunaaudazmaniobra,trassufrirunaasombrosadeceleración.«Esunapilotoextraordinaria,mejorqueyo»,pensóelcorelliano.LacarlingaseabriódescubriendoaLieslvez,consucascodecomando,lanzandolaelectrovara.Kilianlarecogióalvueloconlamanoizquierda.Eralamaniobraquehabíanensayadoenelcasodequehubieranenemigosenlapistayélnecesitaraunarma.–¡Sube!¡Rápido!–indicóasumadre.Magdanoesperó,sobrepasandoasuhijo.Delfuselaje
emergióunaescalerillaque,juntoaasiderasfijas,lapermitiríansubiralosasientosdelospasajeros.Encuantoposóelpieenelprimerpeldaño,Kilianoyóruidosasuespalda.Apuntóconelblásteralaaberturadesalidaalaplataforma.Elprimeroqueasomódecuerporecibióelimpactodeunrayo,cayendoalsuelo.LossegundosselopensaronmejorydispararonaKiliandesdeelpasillo,conmalángulo,fallandolosprimerosdisparos.
730
CubriólaretiradadeMagdadisparandoalinterior,obligandoasusrivalesaguarecersemejor.Aunqueteníanmalapuntería,untiroerráticopodíaalcanzarasumadre,alapiloto,odañarelacelerador.Mejorcontenerlosdentro.–¡Kilian,tuturno!–gritóLieslvez.Magdahabíaconseguidosubiraunodelostresasientosde
pasajeros,dejandoelmáscercanoasuhijo.Kiliandisparóvariasvecesmásalinteriordeledificio,amedrentandoalosguardias,paraactoseguidocorrerhaciaelmobquet.SaltóimpulsándoseconlaFuerzajustoenelmomentoenquefuealcanzadoporunrayoláser,enelomóplatoderecho,besandoelsuelo.–¡Kilian!–gritaronlasdosmujeres.Elcorellianosegiróbocaarriba,atisbandoaltiradorenla
plataformasuperior;lehabíaalcanzadoabuenadistancia,probablementeconunriflebláster,enplenosalto.Unexpertofrancotirador.Losiguienteseríarematarlooacabarconlapiloto.Nolodudó.Instintivamente,rodósobresímismotresveces,esquivandolosdossiguientesdisparos,yvolviendoaquedarbocaabajo.MiróaLieslvez,procurandonocruzarningunamiradaconsumadre.Peroloquedescubrióalolejos,muypordetrásdelmobquet,lellenódemiedo.–¡Cierralacarlinga!¡Márchate!–dijoasuamiga.–¡Nonosiremossinti!–gritósumadre.–¡Lieslvez!–ordenóKilian.Habíanacordadoqueloprimeroerarescatarasumadre,a
pesardelasprotestasdelamotera.LaseguridaddeTorreAugustaeraexcesiva,yKiliantendríaquehacerusodetodas
731
sushabilidadesparalograrhuirporsucuenta.Élteníaposibilidades;ellassólouna,lascapacesmanosdesuamiga.Lapilotonoesperomás.Apretóunbotóncerrandoinmediatamentelacarlinga,salvandosucabezaporunsegundo.Undisparodelfrancotiradoralcanzólacabina,ennegreciendoelcristal.Otrosdosdisparosdelosguardias,quehabíansalidoalaplataforma,impactaroncontraelErrante.Elcascoaguantabalosdaños,peroeracuestióndetiempoquealcanzaranalgúnsistemaserio.Losrepulsoresaumentaronlapotencia,elevandoeldeslizadordiagonalmente,girandonoventagradossobresupropioeje,volandoalairelibre,fueradelaplataforma.Elmobquethizounpicadoparaleloaledificio,unadelasmaniobrasfavoritasdelapiloto,desapareciendodelavistadelcorelliano.Sabíaquelolograrían.Agarrólaelectrovaraconambasmanos;elblásterlohabía
perdidoenelfallidosalto.Seimpulsóconlaspiernas,ignorandoeldolordelaherida,dandounavolteretahaciaatrás,enfrentándosealosprimerosguardiasquellegaban,consusporrasaturdidoras.Teníanaquienquerían.Estabaclaroquéórdenesleshabíandado.Delocontrario,seguiríaesquivandoalfrancotirador.Abasedeesfuerzoyasudebidapreparación,pudozafarsedelostresprimerosguardias,noqueándolos,electrocutándolosconlavara,yesquivandosusgolpes.Lossiguientescuatrofueronmásdifíciles,leestaballevandomástiempo,aunqueseacercaba,metroametro,alaentradaaledificio,únicopuntodeescape.Siconseguíaentrartendríalaoportunidaddejugaralcazadorylapresa,siendoélelevidenteobjetivo,apesardeestarencampoenemigo.Entoncesviootraposibilidad.Oyóunruidocaracterístico.Tuvoprimeroque
732
deshacersedeunapatadadeunenemigoqueintentabainmovilizarsupierna.Luegomiróhaciaarriba,confirmandoelorigendelsonido.Elfrancotiradordescendíaconlaayudadeunjet-pack.NoeraRaven,enquienprimeropensó,sinounhombreconuniformedeoficial,másdistinguidoquelosmediocresguardiasalosquegolpeaba.Siluchabacontraél,podríaarrebatarleeljet-packyvolaraledificiomáscercano,cuyaazoteaseencontrabalejos,yaunaalturaconsiderablementemenor.Elhombre,quedescendíapocoapoco,loapuntabaconunarmadiferente,quenoatinabaasaberdequétipo.Diounfuertecodazoenlamandíbuladeunguardia,desequilibróaotroconunextremodelaelectrovara,ygolpeóconelotroaldesuespalda,activandoelimpulsoelectromagnéticoparanoquearlo.Eloficialdisparósuarmacuandoestabadosmetrosarriba.Elespacioconseguidonolesirvióparaesquivarlo.Unaampliaredseextendiósúbitamenteporencimasuyo,atrapándolojuntoalosguardias.Laelectrovaradejódeserunarmaútil.Dio,comopudo,unpardepuñetazosyunflojorodillazo.Cadamovimientoleenredabamás,yloshombresconlosquehabíaquedadoatrapadoloagarrabanymagullaban,rompiendosuconcentración.Teníaquehaberloprevisto;dehaberlohechopodríahaberreaccionadoatiempoparapararlaredantesdequelecayera.Inclusovolverlacontraelfrancotirador.Pocoapocofuequedandoliadoenlaenmarañadareddecuerdasyhombres,hastaquedarinmovilizado.Forcejeóinútilmente.Eloficial,yaenelsuelo,descartóellanzaproyectilesydesenfundósublásterpesado.–Máslevalerendirse–dijo.Otrosguardiasllegaron,trayendoconsigoaJackson,
733
agarrándoloporlosbrazos,queestabanatadosalaespalda.Teníaalgunascontusionesenelrostro,yposiblementealgunamasenelcuerpo.Unquarrenqueveníaconellosloempujódemalamaneraentreélyeloficial.DetrásdeellosaparecieronDarlahyLíaHightowers,aquienesnoveíadesdehacíamuchotiempo,yquesesituaronalaizquierdaparaobservarledetenidamente.Percibióunamuecadedesaprobaciónyrechazoenelrostrodesutía,yunasonrisatriunfadoraeneldesuprima.–Aquílotiene,Retard–dijoelquarren,aludiendoaJackson.Eljefedeseguridadapuntóalacabezadeltahúr,dejandobien
clarassusintenciones,sinmediarpalabra.Nohabíaescapatoria,peroalmenoshabíasalvadoasumadre.Habíamerecidolapena.–Merindo,familia–admitióKilian,conlacaraentrelas
cuerdasdelared.–Notepreocupes–intervinoJackson–,miamigoyaestáabajo
pidiendoexplicaciones,prontonossacarádeaquí.–Lodudomucho–advirtióDarlah,complaciente–.Tendrán
quebuscarosenelespacio.Unruidocadavezmayoranunciabalallegadadeunanave
estelar.EraloqueKilianhabíavistovenir,yelmotivoporelqueordenóaLieslvezquehuyera,cuandoaúnteníatiempoparaperderseentrelosedificiosbajosdeCiudadHigtowers.LacorbetacorellianaTorreI,naveinsigniadelacompañía,aparecióenelcielo,cadavezmásgrande.Unosoperariosaparecieronparaaccederaunpaneldecontrolyextenderunapasareladeunostresmetros,enellímitedelaplataforma.La
734
corbetamaniobrólentamente,sinprisa,paramantenersealaalturadelaplataforma.EraunaoperaciónqueKilianhabíavistovariasvecesensujuventud.LapericiadelCapitánDexterios,siesqueseguíatrabajandoparasutío,suspendíalacorbetaalmismoniveldelaplataforma,situandolacompuertaexteriorlateraldelladodelapasarela.Losestabilizadoresdelanavelamantendríanenposiciónfija,apesardelvientoquepudierahaber.Losoperariosextendieronunasbarandillasmecánicasaambosladosdelapasarela,paraasegurarelpaso.Unavezcompletadalamaniobra,seabriólacompuertaexteriordelanave,permitiendosalirporlamismaaGarekHightowers,asuotrahijaMura,yalfielsecretarioPerkins.
735
Untrabajoprofesional
Elcaza-recompensasllevabavariashorasobservandolaactividaddellugar,tumbadodesdesuposicióndefrancotirador.Lamiratelescópicacomputerizadaleproporcionabamayoralcanceyprecisiónquelosmacrobinoculares.Noobstante,devezencuandoapartabaaunladoelrifleblásterylosutilizabaparaobtenerunavisiónmásamplia,aunquemasalejada.Cuandohabíaundetalledestacableactivabaelregistrodevozdelcascoysusurrabaenelinteriordelacavidad;noporquetuvieramiedodeserescuchado,alencontrarseaunkilómetrodedistancia,sinopormantenerentodomomentolaactituddesilencio,cuidadoyacecho.Eraelterceryúltimopuntodeobservación,estavezdesdeelbosquealnortedelazona.Previamentesehabíasituadoeneldelsureste,yantesqueesoenelmásextensodeloeste,alotroladodelbarrancoquerodeabalasinstalacionesporsusflancossuryoeste,encaramadoaunodelosenormesyelevadosárboleslocales.Conestaforzadatriangulaciónhabíaobtenidounmapamentaldetodoslosedificios.Todosellosdeplantabaja,aexcepcióndeunodeellos.Unacasaprincipal,centroneurálgicodelasinstalaciones,enfrentedeunoscultivos;unedificiosecundariomuycercano,deusoresidencial;otropróximoalúltimo,endirecciónsur,delquedesconocíasusfunciones;unpequeñohangaryalmacén,delquesólohabíavistoundeslizadorTrastA-A5;unrecintoconestablostrascruzarunpequeñopuente
736
sobreunestrechoriachuelo,dondealojabanaesosextrañosbípedosquenohabíavistoensuvida,quedebíandeserlostronadorescraciosdelosquelehabíanhablado;yunaúltimacasa,unpocomásalejadaycercanaalbarranco,trasunosjardines.¿AquíhabíaestadoviviendoKilianHightowersdurantelosúltimosaños?¿Unagranjacomunitaria?Noera,desdeluego,ellugarderetiroparaunmaestrojedi,hastaelpuntodequedudabadequeestuvieraenelsitiocorrecto.Sinembargo,segúnlainformaciónquelehabíanproporcionadoellugareraese.Supersistenciahabíadadoresultados,ahorrándoseunalargayprobablementeinútilbúsquedaporlossistemaspróximos.Díasantesdecomenzaraespiarlasactividadesdela
instalación,despuésdeque,deunamanerauotra,selehabíanescapadodelasmanos,sucesivamente,CosharTeelk,JanoForteyeltahúr,EarlRavenoushabíareconducidosumisióndeunaformainesperada.TodograciasalyadifuntoSiimSor,aquienhabíaacudidoconintencióndeforzarsuayudaparaintroducirseenelTemploJedi,elúnicolugardondepensabaquepodríaencontrarlalocalizacióndelmaestroDalma.Seequivocabadecamino.Uncorrienteingenieroinformático,oficialmenteempleadoporlaOrden,yextraoficialmentealserviciodeCoshar,lehabíareveladoporfinelplanetaenelqueKilianHightowerssehabíaestablecidotrassuexitosafuga.AunqueelendiabladosistemadiseñadoporMan-Vi-EraparalacomunicaciónentreCosharyAlDalmaimposibilitabalainterceptacióndelosmensajes,fallóenuncomponente:elfactor
737
humano.NofuedifícilconseguirelnombredeLoome.Lamoraldelingenieropromovióunadébilresistencia;nosólounalealtadcontractual,elsecretoprofesionalentreclienteyempresario,sinotambiénsufidelidadaljedi,unhombredelqueademáseraamigo.Elsufrimientopsicológicodehaberfalladoasuamigofuesuperioraldolorfísicoquelecausó.Encuantoconsiguióloquequeríaterminóprontoconsuvida,ahorrándolemayorespadecimientos.Loomeeraunplanetadelquenohabíaoídohablarantes,muy
apropiadoparaesconderse.PertenecíaalSectorQuess,locualencajabaconsussospechas,dadoqueelsenadorForteeraoriginariodelsistemaTrevi.Dedifícilacceso,graciasalcúmulodenebulosasoscurasquelorodeaban,yderecienteincorporaciónalaextintaRepública–tansólohacíatressiglosdeello–,eralarecomendaciónperfectaqueJanoFortepodríahaberdadoalmaestroDalmauparasuretiro.Opuedequefueraalrevés,queelmaestroconocieraalsenadorensusector.Aestasalturas,losdetallesyanoeranimportantes.LainvestigaciónporLoormistnoayudóennada,salvoenconocerlaexistenciadeDagSeher,unaciudadmineramásdesuestiloydondepodríahacerseentendermejorqueconlosinsobornablesloomestdelacapital.Losburócrataslerespondieronconmuchaamabilidadqueeraimposiblecederdatospersonalesdeloshabitantesdelplaneta.Descartóprobarsuerteconlaamenazaalintuirqueaquellas«buenasgentes»haríantodoloposibleporrespetarlaley,másalládesupropiointeréspersonal.Recurriralaviolenciallamaríamucholaatenciónenaquellapacíficaciudad.Elmiedonoacallaríalabocadeaquiendejaraconvida,yerademasiadoprontoparaqueempezaranaaparecer
738
cadáveres.DespuésdeundíavisitandoDagSeher,comprobóque,
aunquelasminaserancontroladaspordiversascompañíasespecializadasenlaextraccióndelacarbonita,existíaunpeculiarsubmundodominadoporunabandademoterosaquiennadieosabaenfrentarsesalvo,enocasiones,uncuerpopolicialnegligenteypocointeresado.Laadministracióndelaciudadparecíaunpococaótica,salvoenloreferentealaactividadminera,ycontrastabaconlovistoenlacapital.Dabalasensacióndequetodolopeordelplanetasereuníaallí.Ensuopinión,la«bondadosa»sociedadloomienseenviabaalosdespojos,losindeseados,losquenocumplíanconlosrequisitossocialesexigidos,atrabajaralasminas.LaGalaxiaestabaplagadadeplanetasasí.Culturadehipócritas.LaautoridadlocaldeDagSehersíerasobornable.En
concreto,uncorruptosargentodeguardialeproporcionólaanheladainformación.Habíaencursounainvestigaciónpolicialcontralabandademoteros«loshermanoscaídos»,arazóndeunadenunciaefectuadaporelpropioAlDalma,propietariodeunagranjadetronadorescraciosenelcontinentenorte,avariosdíasdeallíentransportelocal.Elsargentomostrósuincredulidadporlacontinuidaddelaspesquisas.Eldenunciantedebíadeserunapersonadeciertaimportancia,concontactosenLoormistoenlascompañíasmineras,pueslonormalhubierasidoque,trasunpardeactuacionesparacumplirconelprocedimiento,sehubieradejadocorrerelasunto,paraevitarunenfrentamientoabiertoconlabanda.Segúnladenuncia,unreducidonúmerodemiembrosdelabandahabíanintentadoasaltarsupropiedad,retirándoseatiempoalobservaruna
739
inesperadadefensa.Adicionalmentehabíandenunciaspreviaspresentadasporotroresidentedelagranja,untalAlecBrounsapier,conelquelabandatuvodiversosencontronazosenlaciudad,juntoaungamorreanollamadoGorka.Noobstante,lainformaciónmásjugosavinoalcomprobarquelabandahabíacontra-denunciadoasuvezacusandoaotrodelosresidentesdeasesinato:untalClarenLuckewood,deparaderodesconocido,cuyadescripciónfísicaseasemejababastantealadeKilianHightowers.Unanoticiaasombrosa.Elsiguientepuntofueconcertarunacitaconloshermanoscaídos.Despuésdehaberllegadoaunpre-acuerdoinicial,planificólamisióndereconocimiento.Larutinadelagranjanodescubríaningúntipodemedida
defensivaquepudieradetenerunaincursióndelabandaagranescala.Segúnlosmoteros,laseguridaddellugarcorríaúnicamenteacargodeunpardepersonas:losmencionadosAlecBrounsapieryelgamorreano.Elprimerodeellos,segúnlabanda,unexperimentadosoldado.ARaven,basándoseensuexperiencia,leparecíamasbienunmercenario,oquizásambascosas.Delrestonoparecíaqueningunotuvieraunaespecialpredisposiciónalcombate.Quizásunacereanaquefrecuentabaloshangares,untwil’lek–conesosnuncasesabía–,yunpardehumanos.Losdemásnosabríannicómoquitarleelseguroaunbláster.Labandahabíaenviadodiferentesgruposdecincopersonas,
740
ensusmoto-jets,alabúsquedadelaresidenciadesusodiadosrivales,losúnicosquesehabíanenfrentadoaellosensupropioterreno,DagSeher,minandosureputaciónydandoinesperadasesperanzasaloshabitantesdelaciudaddequepodíanlibrarsedeellos.Inclusopuedequeunarebeliónasídieraánimosalasfuerzasdeseguridadparaquehicieransutrabajo.Despuésdevisitarsinmiramientosvariasgranjas,irrumpiendoenellasconsusmoto-jets,encontraronsuobjetivo.Reconocieronalgamorreanodeinmediato,envalentonándoserápidamente,haciendovariaspasadasydisparandoaleatoriamente.Sinembargó,yhaciendocasoaloquelosmoterosconfesaron,leshicieronfrentetodoslosresidentesalavez,lideradosporelmercenario.Aunquesólounospocostuvieranunamínimadestrezaconlosblásters,elnúmerofuesuficientecomoparaobligarlosahuir.Inclusodisponiendodelaventajaaérea.Unabandabastanteridícula,unosmatonesconblásters,sin
experienciadecombatemásalládelosabusoscometidosenDagSeher.Peroeraloúnicoqueteníaamano.Fueunasuertehaberllegadoantesdequeorganizaranunasaltomasivo,coneltotaldelosmiembrosdelabanda.UnavezconvencidosdequeRavenpodíaayudarlesadirigirelataque,loscuarentamoterosdelabandapodríantomarlaposiciónenmuypocotiempo,acabandoconcualquiermedidaquepudieraplanearelmercenario.Másdifícilfueconseguirqueretrasaranelasalto.Estabanansiososporrepararsudañadareputación.Noobstante,laoportunaaparicióndeLiul-Shi,unainteligentemujerdenegocios,aquienlabandaledebíadinero,ayudóaapaciguarlos.Ravenlehablódelosbeneficioseconómicosquepodríanobtenerconlaexperimentadaguíadelcaza-recompensas.El
741
dinerosiempreamansaalasfieras.DoshorasmástardeRavenvolvióalaPerraCallejera,
escondidaenunahondonadaacincokilómetrosdelasinstalaciones.Despuésdeintroducirelcódigodeseguridad,lacompuertadelanaveseabrió,descendiendolapasarelasituadapordebajodelcuelloqueconducíaalacarlinga,alaquesedirigiótrassubirporlapasarela.AlosmandosseencontrabaeldroidepilotoquehabíaadquiridotraselincidentedelalunadeKlaton,queutilizabaparadarledescansoenlasmaniobrasrutinariasdelcarguerodeclaseKazellis.AsuladoseencontrabaeldroideastromecánicoR2-K7.–Inicialospreparativosparaeldespegue–ordenóalprimero–.
K7,siyatieneslascoordenadasdeastrogación,prográmalasenelcomputadordenavegación.Mientraslosdroidescumplíanconlasórdenesdesudueño,
Ravenfuealpequeñocentromédicodirigidoporotradesuspropiedades,eldroideDosUno-bé,quienatendíaalsufridoconvalecienterecostadosobreunadelascamillas.Alfinhabíasalidodeltanquebactaqueteníainstalado.–¿Cómoseencuentra?–preguntóaldroidemédico.–Recuperadodesuherida–respondióDosUno-bé–.Elbacta
haregeneradolapielalrededordelaquemadura.Enbrevepodráreincorporarseparaqueledisparendenuevo.Meencantatenerlobajomicuidado–,añadiónoexentodesarcasmo.
742
Elrodianodespertóaloírquehablabandeél.–ElpróssimoquetendrrássenlacamillaserráKilian
Hightowers–dijodisconforme–.Lemantendrrássconvidaparraquepuedatorrturarlounayotrravez.–Nofuiprogramadoparaprolongarinnecesariamentela
agoníademispacientes–protestó.–Loharássoteconverrtiréenchatarra.–Mealegroqueestésmejor,Broggo–intervinoRaven–.
Pensabaquenosobrevivirías.–Elodiomemantienemássvivoqueloscuidadossdeldroide.
¿PorquéperrdemoseltiempoenestecochambrosoplanetacuandoKilianestáenCorruscant?RavenrecordócomohabíareaparecidoBrogoo.Despuésde
deshacersedeMan-Vi-Era,elcaza-recompensasloencontrómoribundoenelhangardondeatracabalaPerraCallejera,tumbadobajolanave,apoyadoenunodelostrenesdeaterrizaje.Antesdecaerinconsciente,lesusurróquehabíavistoaKilianenlasDeliciasdeNubia,yquefueelcorellianoquienlehabíadejadomediomuertoenelcallejón.Sólosurápidareacción,llevándolodeinmediatodentrodelcarguero,lesalvólavida.Eldroidemédicorealizóunacuradeemergenciaylointrodujosindemoraeneltanquedebacta,dondepasaríaunaprolongadaestanciaantesdequepudieracontarlelosdetallesdelosucedido.LamencióndeKiliandejóalcaza-recompensasenunmardedudassobresuspróximosmovimientos.PodíadirigirseaLoomeopermanecerenCoruscant,esperandoaqueBroggopudierahablar.Buscópistasdelcorellianoinfructuosamente.Puedequesiguieraenlacapital,opuedeque
743
sehubieramarchado.SihabíaabandonadoLoomeseríaparaencontrarseconCoshar,dequieneraimposiblequelolocalizara.Porotraparte,ladestruccióndelTemploJedilohabríadejadoestupefacto,sinrecursosadóndedirigirse,siesquepretendíavolverconlaOrden.Lológico,dadaslasinesperadascircunstancias,seríaquevolvieraaLoome.DadoquenopodíaobtenermásinformacióndeBroggohastaquedespertara,resolvióponerrumboalrecónditoplaneta.Elrodianoporfindespertódesuestadosemi-comatosojustocuandosedisponíaarealizarelprimerreconocimientodelagranja.FueentoncescuandolecontócómoaparecióKilian,cubriendolahuidadeJackson,supresa,hábilmenteemboscado.Elcerterodisparodeljovencorellianolodejófueradecombate,enaquelcallejónadyacentealclub.Podríahabermuerto,perolairaporhabersedejadosorprenderlediofuerzasparalevantarse,torpemente,yalejarsedellugar.HabíandemasiadosmuertosenlasDeliciasdeNubiacomoparaquedarseaesperarqueseloagradecieran.Encontróunimprovisadorefugioenunascloacas,dondepudoaplicarseunmedpacquelomantuvoconvida,ydormirlashorasquesucuerpoloobligaba.Cuandotuvolasmínimasfuerzaspararecuperarse,sinsabercuantotiempohabíapasado,iniciósuvueltaalhangar.Aunquetumbadoenlacamilladelcentro,intentólevantarseeimponersuvoluntaddevolveralacapital,aporelcorelliano.SudébilestadoyuncalmantesuministradoporDosUno-béloimpidió.Detodasmaneras,RavennoteníapensadovolveraCoruscant.Habíaqueesperaryvigilarlagranja.Losdíasdeobservaciónleconcedierontiempoparapensarcualesseríansussiguientespasos.Kiliannohabíavueltoasulugarderetiro,perotardeotempranoloharía.Nohabíaprisa.Podíaserpaciente.Contaba
744
denuevoconBroggoyconunabasedeoperacionesenDagSeher.DisponíadeloshermanoscaídosydeltratoconLiul-Shi,alguienquesabíacómomanejarlos.Yteníaunplan.Lasiluetademedialunadelanavefueempequeñeciéndosea
medidaquesealejaba,hastaquedesaparecióenlasnegrasnubesqueanunciabanlapróximatormenta.Lasdosfigurasquedescubrieronsupartidareflexionaronpreocupadosporelpeligroqueauguraba.Estabanocultostrasmatorralesyárboles.Elprimero,unhombrealto,derasgosmaduros,vestíaropasdecamuflajeyportabaunapistolabláster.Elsegundoapenasnecesitabaescondersedadasuescasaestaturayelmimetismonaturaldesuverdinegrapielconelentornoboscoso.–¿Éles?–preguntoelpequeñoser.–Nopuedeserotro–contestóelhombre–.Seajustacon
exactitudaladescripciónquemeproporcionóCoshar.EarlRavenousbuscaaKilian.–Vistohabráqueelmuchachoconnosotrosnoseencuentra.–Esposiblequepasedelargoynovuelvamás.Nosabemos
cuantotiempollevaespiándonos.Sisonmuchosdías,puedequeprosigasucazaenotraparte,peroquizásnoestésatisfecho.Encualquiercaso,esunpeligroparaLaGranja.DebemosavisaralMaestroyprepararnosparaloquevenga.Losdosseresdesandaronsuspasoshaciaalsur,sin
preocuparsemásporquefueranvistos,devueltahacialoshuertospróximosalamansiónprincipal.
745
746
Elreencuentro
LaceldaenlaqueseencontrabaKiliancarecíademobiliario,apartedeunamantaenelsuelo.Lasparedeseranmetálicasyfrías,yelespacionoeramayoradosmetroscuadrados.Oíalasvocesdelosdosguardiasqueseencontrabanalotroladodelapuerta,ypresentíaquehabíancámarasdevigilanciaeneltecho,camufladas,queloobservaban.Mientrasesperabaaquepasaraalgo,dedicabasutiempoapercibircualquiersonido,cualquierpresencia,amplificandosussentidosalmáximoquesushabilidadespermitían.Percibíalassuperficialesemocionesypensamientosdecualquieraqueseacercara,abandonandotalcaminoalconstatarquetansóloeranmerosvigilantes,oalgúntécnicodelanave.Luegooptóporlameditaciónyelrevisionadomentaldelosacontecimientos,esforzándosepormantenerlacalma,porapaciguarlaactividadmentalquesearremolinabadentrodesucabeza.Suentrenamientoseponíaapruebaconlaarduatareaderecordarlasbrevesperointensaspalabrasqueintercambióconsumadre.Esteeraelenfrentamientoparaelquesehabíamentalizado,conmejoropeorsuerte.Lasbatallasqueunolibraconsigomismosonlasprimerasalasqueunodebe,oportunamente,encararse.Almenos,apesarhabersidocapturado–algoquequizás
podríahaberevitadosilanoticiadelamuertedesupadrenolehubieranubladoeljuicio–,sumisiónhabíasidounéxito.SumadreeralibredellargocautiverioalqueGareklahabía
747
sometido,yaceptabadebuenaganaelintercambiodepapeles.Aestasalturas,ynoteníadudasdelapericiaylosrecursosdesuamigaLieslvez,sehabríanencontradoconYorasDeemenelespaciopuertofronterizoacordado,yprobablementeyanoestaríanenelSectorCorelliano.ElplanoriginaleraqueelgranlosacercaraatodoshastaelplanetaTreviIV,encontrándoseconelsenadorForte,yconquienmejorconsolaríaasumadre,RosemTevera;porfinlasdoshermanassereuniríandenuevo.Luego,sitodohubieraconcluidocomoaéllehubieragustado,habríavueltoaLaGranjaainformaralMaestrodeladesaparicióndelaOrden.Peroesoyanoseríaasí.QuizásYorasDeemreconsiderarasusopcionesalnoverloaparecer,peroconfiabaciegamenteenLieslvez;ellaloconvenceríadellevarlosalSectorQuess.Además,Yorassiempreestabanecesitadodeuncopiloto,ysuantiguacompañeradelosnebulonesservíaperfectamenteparaelpuesto,siasílodeseara.NosabíaquéhabíasidodeJackson,perosupuestamente
permanecíaconvida;siescapaba,mataríanaltahúr.¿Escapar?Difícilseríadentrodeunacorbetacorellianaenelespacio,asaberenquésistemadelsector.Porlopocoquehabíapodidodistinguir,laTorreIhabíasidoalteradasustancialmente.Éllarecordabacomounanavecomercial,yahoraeramasbienunacorbetadeguerra.Elcascoparecíareforzado,habíanañadidoturbolásersyeraevidenteelaumentoenpersonaldeseguridad,contandocontropasprofesionales.Pordondelohabíanconducido,suponíaquelabodegatraseradelacubiertasuperiorhabíasidoremodeladaparaañadirunáreadeprisioneros.
748
Alcanzarunacápsuladesalvamentosinestarcercadealgúnplanetaconocidoeraunalocura.Despuésdeestarbastantetiempoincomunicado,lapuertase
abrió,dejandoentreverunasalacontiguaprácticamentevacía,aexcepcióndeunamesayunpardesillas,colocadasenladosopuestos.Saliódelacelda,paralelaaunaalaizquierdayotraaladerecha.Alfondohabíaunacompuerta.Losdosguardiasleinvitaronasentarse,cosaqueaceptó.Sefijóqueningunodeellosestabaarmado,peroeraevidentequesabíanpelear.Unavezenlasillaseabriólacompuerta,entrandotresguardiasmás–todosdesarmados–,seguidosdeunoficial,elmismoquelehabíaderribadoenlaplataforma.NoleinteresabamuchosaberquieneraporqueestabamáspendientedeGarek,queentróelúltimoyocupólaotrasilla.Sinembargofueeloficialquienhablóprimero.–MellamoRetard.Supongoquenoseránecesariorecurrirala
violencia.Estáeninferioridadnuméricaylepuedoasegurarquemishombressoncapacesdereducirlo.Sólotienequeponernosaprueba.Kilianasintióconlacabeza,descartandolaidea.Olvidándose
deloficial,clavólosojosensutío,quiencorrespondióalsilenciososaludomanteniendounafríamirada,estudiándosemutuamente.Eljovencorellianolorecordabaigual,obviandoqueeraunosañosmayoryteníaelpelomáscano.Sehabíanvistoporúltimavezsieteañosantes,antesdeentrarenelTemploJedi.Laprimerareacciónalencontrarsedenuevofuedetemor.Reconocióensusojoslamismadurezadesiempre,unavoluntadacostumbradaahacercumplirsusinteresesdeunamanerauotra,inflexiveconlosdeseosdesupropiafamilia,a
749
quiendominabaporderechodesangre.–Hascambiado–observóGarek–.TeenviéaCoruscantsiendo
unadolescente,yahoraestáshechounhombre.Norespondiódeinmediato;preferíaqueGarekllevarala
conversación.Queríaevitaralterarsuánimo.Serecordabaasímismoqueelmiedosóloeraunsentimientoantiguo,casiunactoreflejo,uninstintodeprotección.Eraelmomentodesuperarlo.–Todosestáninteresadosenti–continuóGarek–.El
espectáculoqueorganizastedemuestraciertamadurezqueantesnotenías,comoentusefímerasescapadas.¿Cuantasvecestefugaste?Comoves,alfinalsiemprevuelvesconnosotros.Peroestavezesdiferente.Lorepito:yanoeresunchicorebeldeyasustado.Veolaenterezadetumadreylaterquedaddetupadre,elúnicoHightowersquerechazóalafamilia.Arnoseobstinóennoasumirellugarquelecorrespondía,despuésdetodoloquelafamiliahizoporél.–NoelúnicoHightowers–afirmóKilian.–No,tienesrazón,tútambiény,entufavordiréquealmenos
lograstetuobjetivo.Tetengodenuevo,perosólofísicamente.Atuspadreslesteníamejoratados.–Ahorayano–continuóeljuego–.Sonlibres.Unoporquela
muertelohaseparadodeti,peromimadresigueviva,ymasalládetualcance.–¡Ah,Arno!¡Cuántolamentosumuerte!–exclamóGarek.–Nofinjastristeza.Siemprehassidosincero.Esinusualque
recurrasalahipocresía–larecriminaciónpareciómolestarasutío.
750
–Yonofinjo,Kilian.Nuncalohehecho.Queríaamihermano,apesardelperjuicioqueocasionóalafamilia.–¿Perjuicio?Éltansóloqueríaserlibre.Noledebíanadaala
familia,ynolepedíanadaacambio.–Comovasaentendertúloquesignificalafamilia,la
fidelidadalasangre,aquientelabraunfuturo,aquienseocupadequenadatefalte.TodoslosHightowers,desdemishermanoshastaelúltimodelosprimos,desdemishijoshastaloshijosdemisprimos,sonmiembrosdestacadosdelasociedadcorelliana.Tienencargosimportantes,acordesasuposiciónyposibilidades,ysidemuestrannoservirparanada,viviránconiguallujoycomodidades.Heprotegidoalosnuestrosporencimainclusodelaautoridad,cuandoalgunosdeellossededicabanasatisfacersusmásvergonzososvicios,obligándomeaarreglareldesastrequeocasionaban.Incluidotú,porsupuesto.–Sí,todonoslodabas,salvolaposibilidaddeconducirnuestra
propiavida,másalládelosinteresesdelaCorporación.Todoscumplencontusdeseos,cuandotúquieresyparaelbeneficiodelafamilia,quenoessinotupropiobeneficio.Unatiraníafamiliardelaquenimispadres,niyo,encuantotuveedadparaserconscientedequienerasenrealidad,hemosqueridoformarparte.–Arnoarruinósufuturopolítico,yconellonuestrainfluencia
enelSenadoGaláctico.–Difícilmenteunopuedeserlefielalafamiliacuandoello
implicatraicionarsuspropiosprincipios.–TansólodebíadeserlosojosylosoídosdelosHightowers,
751
yfavorecerlostratadosconCorellia.–Noacostadequeotroperdierasuvida–afirmóKiliancon
rotundidad–.EstásdispuestoatodocontaldebeneficiaralaCorporación,queeslomismoquelafamilia.Tufamilia,nolamía.Afortunadamente,mispadresnopensabanigual.Fueronlealesasusideales,asubondad,yporeso,cuandosupierondetusintenciones,nosólonoquisieronparticiparentusinmoralesacciones;tomaronpartido:entorpecertusplanes.Garekguardósilencio,clavandounagravemiradaenKilian.
SutíonoconfesaríadescuidadamenteelintentodeasesinatocontraGarmBelIblis.Éllasostuvolomáscalmadamentequepudo.Estabaexcitado,sehabíaencaradoaél,defrente,confranqueza,dejandoclaraslasposicionesylossentimientos.Decíaexactamenteloquedeseabaexpresar.Elrencor,enterradodurantetantosaños,pretendíaliberarse,salirairosoalaluz,ahoraqueloteníadelante.PeroKiliannopodíapermitírselo.Estavezacudíaalaserenidad.Alevocarlapaz,unmolestodoloratravesósucostadoderecho.Emergíadedentrohaciaafuera,desapareciendoparanovolver.Letemblabanligeramentelasmanos,hechoqueocultóhastaqueselepasó,apoyandoloscodosenlamesa,cerrándolasenunpuñosobreelquesostenersumentón.Lamenteseledespejó,iluminandosuspensamientos,liberándosedeunadolorosacargaguardadatiempoatrás,aquéldíaqueGareklosvisitó,lanocheenlaqueArnoHightowersperdiólaselecciones.Laexpresióndesutíorevelabaquenoeralaprimeravezquelehablabancontallucidez,enabiertaoposiciónalasubordinaciónconsanguínea.Unosporambición,losotrosportemoroacomodamiento,servíanaljerarcaincondicionalmenteoconescasaresistencia.
752
TansóloArnoyMagda–yahoraKilian–,sehabíanatrevidoatanto,asumiendoelpeligroqueconllevaba.–Supongoquetumadretehabrádichodemasiado–comentó
finalmente,sinsaberqueKiliansospechabaloocurridograciasaJackson,quienlehabíacontadosusaveriguacionesenlasdependenciasdelsenadorForte,peronolepondríaenmayorpeligrorevelandoelhecho–.Noimporta,enciertamaneracumpliósupropósito,cuandoyanomeservíaparanadamás.–¿Supropósito?–preguntóextrañado,desapareciendola
sensacióntriunfaldelaqueinternamentedisfrutaba.–ArnoyMagdaeranmisrehenes–admitióGarek–.Mientras
losretuviera,noharíasnadacontramí,apesardelospoderesqueaprendierasconlosjedi,poderesqueutilizaríasparamí.Ymientrastecontrolaraati,tampocoellosseatreveríananada.Lescostóaprenderlo.Yapesardetuindisciplinadaactitud,Ravensiemprearruinabatusescapadas.IngresarteenelTemploeraunriesgo,peroSalameconvenciódehacerlo.Todoloqueahoraeresselodebesatutía.Sinellanohubierasrecorridoelcaminoquetehasmarcado.Descubriótupotencial,ysólotuvoqueenseñármeloparaquetrazaraunfuturoparati.Atuedaderaimposiblequeteconvirtierasenjedi.Tutíateníarazón.Ningunodelosdosnosimaginamosquepudierasllegaratanto,peroalfinyalcabolasemilladetupropiaexpulsiónestabaenti.Unavezaprendidolobásico,teníamosplaneadoponertebajootratutela.TodohubieraidobiensinohubierasubestimadoaCosharTeelk.Denoserporél,despuésdelincidentedeVálar,elConsejotehubieradevueltoalafamilia.DeboadmitirqueinclusoyomenegabaacreerquealgúnjedipudieraactuaraespaldasdelaOrden.Unerrorquepagamoscaro.Tantos
753
esfuerzosperdidos.Enfin,pocosabíamosdelosjedi,delaFuerzaydecómocambiarías.Cuandotuspadresseenterarondetufuga,yanodisponíadesuvoluntariasumisión.Eracuestióndetiempoqueintentaranalgo.Debíaretenerlosmasfirmementeporqueguardabaesperanzasdequevinierasaporellos,expectativasdifuminadasconelpasodelosaños.Ravenfracasó.Nadiesabíadondeestabas.Y,mirapordonde,alfinalregresaste.Porloquesí,tumadrecumpliósupropósito.Meesindiferentequeconsiguierasliberarla.TengoatuamigoJackson,ysiesciertoquenotieneselmismoaprecioporélqueporella,tampocoquerrásquelomate,¿no?AMagdanopodíamatarla,peronotengoningúnmiramientoportuamigo.–Noutilizarémispoderesparatuprovecho.–Nonecesitotuspoderes,mebastaconquemerevelesdónde
viveAlDalma,quizáselúltimomaestrovivodelaOrden.–¿Cómo?–preguntóKilian,asustadodelosplanesdeGarek.–Dimedondeseescondeytedejarémarchar,atiyatuamigo.
Podrásreunirtecontumadre.Tedejaréenpaz.SinoquieresserunHightowers,renunciaalapellidoycogeeldeTevera.Nadiedelafamiliatebuscarámás.Podrásvivirlavidaquedesees.Tienesmipalabra,ysabesquenoladoyenvano.Eracierto.Pocasveceslaofrecíaporquenosolíanecesitarla.
EnlaCorporación,supalabraeraley;enlafamilia,eradecreto.Loqueprometíalocumplía,ysinoleinteresabasatisfacerciertasconcesiones,nosemolestabaencomprometerla.Lolograríamedianteotrosmedios.Loquelepedíaerapeorqueusarsuspoderesensuprovecho.
ControlarlaFuerzaparalospropósitosdelafamiliale
754
convertiríaenunamarionetafrustradaque,tardeotemprano,caeríaenelReversoTenebroso.Sinembargo,traicionaralMaestro,yconellolaesperanzadelresurgimientodelaOrden,atormentaríasualma,constreñidaporlaculpa.Seríauncaminomuchomásdirectoycorto.Antessequitaríalavida;laFuerzanopodíacaerenelolvido.–No–respondióeljovenHightowers.–EntoncestellevaréanteelEmperador,quiennotendrá
reparosenextraeresainformación.Elresultadoserálomismo,peroloperderástodo.Piénsaloentucelda.Garekselevantóalpronunciarlaúltimapalabra.Eloficiallo
imitó,peroenvezdedirigirsehacialapuerta,comohacíaeljerarcadelafamilia,conminóaKilianavolveralacelda.Yaenelumbral,oyólavozdesutíounaúltimavez;bajaperofirme.–Arnomurióenunaccidente,huyendodeloshombresde
Retard.Nosupocontrolareldeslizador.Abandonólasala,dejandoaKilianacompañadoporlos
guardias.Entrórápido,esperandoaquecerraranlapuertaysemarcharan,incluidoRetard,quedandosólolosmismoshombresquecustodiabanhabitualmentelapuerta.Estabasegurodequelascámarasleobservaban,yqueenalgúnmonitorcercanoGarekestudiaríasureacción.Cadafrasequesutíopronunciabaestabapensadadeantemano,situadaenelmomentoprecisoparalograrsupropósito.Sinembargo,comohabíaadmitidoGarek,habíacambiado.Encualquierotrolugarnohubieratenidoreparosenmanifestarsutristeza,peroahoranopodíapermitirselloraraunquefueraenla«soledad»delacelda.Sesentóconlaspiernascruzadasycerrólosojos,atendiendoasurespiración,
755
armonizándola.Lapenaseibaconcadaespiración,lentamente.Repitiólaprácticadurantemediahora:inspirando,reteniendoelaire,espirando,contemplandolaemoción.Unavezpasadalaola,pudoatendersuspensamientos.Conlaúltimafrase,Garekqueríarecalcarquesupadreno
murióejecutado,ylecreía.Nadieenlafamiliahabíamatadoantesaalguiendesumismasangre.Esareglaerasagrada.Almenoshastahoy,yaqueserentregadoalEmperadorparamorirensusmanosseríacomoserasesinadoporelpropioGarek.YnolecabíalamenordudadequeelEmperadornolemantendríaconvida,despuésdevereldestinodelosjedidelTemplo.Claroque,paraeljerarcadelclanfamiliar,yanoeraconsideradounHightowers.Supropuestaexigíauncambiodeapellido,aunquevinieraenformadesugerencia.Eltratoimplicabatomareldesumadre,dadoqueélmismohabíadejadomuyclarosudisconformidadconel«estilodevida»delosHightowers.Ahorayapocolesignificabatenerunouotroapellido.Elodioasupropioapellidoerahumodispersadoporelviento.Loimportanteeraquesumadreestabaasalvo,quesupadrehabíavividoacordeasusprincipios,yqueélnoibaasermenos.Garekhabíaanheladodurantemuchotiempotenerinfluencia
enelSenadoGaláctico.AhorabuscabaelfavordelEmperador.ElMaestroerasuregalo,suofrendaparaquePalpatinelebeneficiara.PorAlDalma,porloshermanosdeLaGranjay,lomásimportante,porquelaenseñanzanoseperdiera,noaceptaríaeltrato.Tristemente,elpobreJackson,quesehabíaunidoasucausaparasaldarunadeudadehonor–lanoblezadeaquélbusca-problemassuperabaeldemuchossenadoresdelaextintaRepública–,pagaríaconsuvida.Lamentabaquetuviera
756
queserasí,peroélnoeraelresponsabledesumuerte,sinoGarek.Sudecisión,suvilchantaje.Comomínimomantendríanconvidaaltahúrhastaser
entregadoalEmperador.Siloasesinabannadamásescucharsunegativa,quedaríalibreparaintentarescapar,oalmenosmorirluchando,antesquetenerquecomprobarsiteníaelvalornecesariopararesistirseaPalpatine.UnavezqueGarekcomprendieraquenoibaaconducirloshastaLoome,JacksonseríalaúnicabazapararetenerdócilmenteaKilian.¿Yluego?Sisudestinofinalseríaigualmentelamuerte,¿porquénointentaralgoahora?Sí,sidebíanmorir,mejorhacerlojuntos,antesqueserinterrogadoporelEmperador,antesdellegaraCoruscant.Seguramenteéseeraeldestinodelacorbetacorelliana;estabanviajandoalacapitaldelaextintaRepública,delnuevoImperio.LaGranjadebíaseguirenpie,cumpliendosumisión.Nohaynadaquenoseaparasiempre,exceptolaFuerza–oyó
ensumente.–¿Mirlo?–preguntóenvozalta,enlavacíacelda,sin
encontrarrespuesta.Eralaterceravezqueescuchabalavozdesuamigo,olo
sentíacercadesí,claramente,aunquebreve.Fuetanintensaqueolvidódeinmediatoeldilemadesupropiasupervivencia.¿Cómopodíaserquesuamigoymentorleestuvierahablandosiestabamuerto?Unacosaeraaprenderacomunicarseconlamente,comolehabíanenseñadoenLoome,deunaformabásica,elementalyrudimentaria.Yotrabiendistintadesdelamuerte.Claroque«Noexistelamuerte,existelaFuerza».¿PodríatenerladirectrizdelcódigoJediunsignificadomás
757
profundo?Nuncahabíaoídohablardeexperienciascomoesta,nienelTemplonienLaGranja.¿Perocómopodíaél,unsimplealumno,tenerestacapacidad?Amenos,claroestá,quelahabilidadnofuerasuya,sinodeMirlo,locualveníaaimplicarqueseguía«vivo»,sinuncuerpo.¿Sepuedevivirsinuncuerpo,sinalgomaterialaloqueaferrarse?SeimaginabaloquediríaelsenadorForte:«imposible,esdeilusos».Oalgoparecido.Asaberloquediríanloscientíficossituvieranunaimpresiónmentaltanpalpablecomolaqueacababadetener.Probablementelotildaríandeloco,comodelocodeberíandeestarconsiderándololosqueestuvieranalotroladodelapequeñacámaraquesabíaqueestabainstaladaensucelda.Vigilaríadenohablardenuevo.«¿Mirlo?»,pensóintencionadamente,sinsiquieramurmurar.Denuevo,nohubocontestación.¿Lohabríaimaginadode
verdad?Sepreguntabaaquépodíareferirsela«llamada»mentalrecibida.Podíaaludirasupropiamuerte.QuizásMirlolealentabaanotenermiedoalamuerte,sindudaalgunaloquelepreocupabaenesemomento.Susacrificio.Paraélvoluntario,yparaJacksonindeseable,aunqueasumible,pueshabíadecididoacompañarloycompartirlamismasuerte.«¿Esasí,anciano?¿Esloquieresdecirme?¿Quenotemaala
muerte?»,dijomentalmente.Otravezelsilenciocomorespuesta.Apesardesuprofunda
concentraciónydeprocurarretenersuspensamientosparaquenoentorpecierancualquierintentodecomunicacióndelviejomentor.Dealgunaextrañamanera,desdeelavernodelaFuerza,Mirlolehabíahablado.
758
Laausenciadecualquiertipodesonidoenlacelda,incluidasucontenidarespiración,destacólasvocesqueproveníandelotroladodelapuerta.Garekveníaabuscarunarespuesta.Estavezplantearíabatalla.Loscogeríaporsorpresa.PrimeroacabaríaconRetard,elqueparecíaelmáspeligroso,conrapidezysincontemplaciones.Ymientraslosdemásguardiasreaccionaban,seabalanzaríasobreGarekparatomarlocomorehén.Gorkalehabíaenseñadocómoinmovilizaraunhombreutilizandodiferentespresas.Algunaspensadasparacausardolor;otrasparamatarencasodenecesidad.Unavezensupoder,exigiríalaliberacióndeJackson,yluego…luegoimprovisaríansobrelamarcha.Lapuertaseabrió,dejandoveralosprimerosguardias.Relajó
losmúsculos,perodispuestosparaelasalto.Noconveníaquenotaranlamenorseñalderesistencia.SaliófueraenbuscadeRetard,frustrándosesusplanesaldescubrirquienmásleacompañaba.AsuderechaestabaEarlRavenous,claramentedistinguibleporsuarmaduradecaza-recompensas,yasuizquierdaelrodianoalquehabíaabatidoenelcallejónadyacentealasDeliciasdeNubia,conclarosdeseosdeencontrarproblemas.Despuésdequedarseestupefactoporlainesperadavisita,puesporloquelehabíandichoRavenyanotrabajabaparalaCorporación–einclusosepreguntabansiestaríavivoomuerto–,aparecióGarekpordetrásdeellos,acompañadoporlaguardiadelacorbeta.Lasorpresaselahabíandadoaél,yeraevidentequeeraelefectoqueGarekpretendía.–Enhorabuena,yanonecesitastomarladecisióndesacrificar
atuamigo–anunciósutío–.Afinaldecuentas,sinohubieras
759
venidotúanosotros,Raventehubieraencontradoigualmente.–¿Encontrado?–preguntótemiéndoselopeor.–EnLoome–matizóelcaza-recompensas.Unescalofríorecorriósucolumnavertebral.Seconfirmabael
peordesustemores.–ElseñorRavenoushalocalizadoelplanetadondete
escondistetodoestetiempo–comentóGarek–,yestádispuestoacompartirloconnosotrosporungenerosoprecio.Mejordicho,unelevadoprecio–puntualizó–.Asísonlosnegocios.Quientienelamejorposiciónlaaprovecha.–¡No!–saltóKilianincapazdecontenerse.Varioshombreslosujetaronporbrazosypiernas.Dealgunos
sezafóporunosinstantes,peroentretodosconsiguieronretenerlo.Elrodiano,encuantotuvounhueco,lepropinóunpuñetazoenlastripasquelodejóarrodilladodedolor.Loshombresloobligaronalevantarse.Retardlosrodeóysujetósucabezaporlospelos,tirándolahaciaatrásparaquealzaralamirada.KiliannotuvomásremedioquecontemplarlacaradesatisfaccióndeGarekque,aunquecontenidaycalmada,nopodíaevitarreprimirunasonrisadevenganzacumplida.YanoteníapodersobreKilian,peroseguíasabiendocómoderrotarlo.Entonceslopercibió,súbitamenteyencadaunodelos
presentesenlasala.LaFuerza,unasolaeindivisible,dentrodecadaser,comoelaireensuspulmones,quesiguesiendodelamismanaturalezafueraydentrodelcuerpo.TalycomoensudíalahabíapercibidoenJanoFortecuandoésteselopidió.EnGarek,veladaporlaambicióndepoder,queloempujabahaciasuspropiasmetas;enRaven,trasunacapadesoledadyorgullo;
760
enelrodiano,olvidadamuyprofundamente,enterradaporlarabiaylafrustración;enelrestodelospresentes,ignoradaporsuspropiascondicionespersonales.¿Cómopodíaentoncesconsiderarlosdistintosdesímismo,trassentiraquellazocomún,aunqueelloscontinuaranviéndosecomoúnicosydiferentes?SerunoconlaFuerza–repetíanamenudotantolosmaestrosdelTemplocomolosdelaGranja–,debíadesignificaraquello.Serunodebíaimplicarnoconsiderarsemáscomodistintos.PerosielmismoMirloparecíacomunicarseconél,masalládelamuerte,comounserconcreto,inclusocuandoaélleconvenía,ynocuandoKilianlollamaraonecesitaradeél,noteníasentido.Nopretendascomprenderconlamenteloquecorrespondea
laFuerza–escuchóamododerespuesta,comounecoqueprovinieradeunlugaralavezlejanoycercano–.Tenconfianza.Laconfianzalaperdióencuantolosguardiasloarrojaronde
nuevoalacelda,cerrandolapuertatrasdesí.
761
Labatalla
LacorbetacorellianaTorreIdescendióalaatmósferadelplanetaLoome.Desdeelespaciosepodíanapreciarnotablementelasviolentastormentasquerecorríanelpolosur,cubriendobuenapartedelcontinentemeridional.Fuertesvientosgemelos,aunquedemenorintensidad,hacíanlopropioenelcontinenteseptentrional,hastallegaralasgrandescordillerasque,unatrasotra,servíandebarrerasnaturalesqueprotegíanaloshabitantesdeLoomedelaspeorescondicionesclimatológicas.Enlacubiertadosdelpuentedemando,enlapasarelacentraldesdelacualsedominabalasoperacionesdelosoficialesdelacubiertainferior,elcapitánDexteriossupervisabaeldescensoalplaneta,analizandolosinformesquesutripulaciónleenviabanasuterminaldemando.Elángulodedescensomásapropiado,comoyalehabíainformadoelcaza-recompensas,eraeldelecuadordelplaneta,dondelascorrienteshuracanadasperdíansufuerzadurantelamayorpartedelaño,porencimadelmarcentralyendirecciónalacapitaldelplaneta,Loormist.Sinembargo,esenoerasudestino.Tansóloloutilizabanparalaaproximaciónalascapasinferioresdelaatmósfera,porserlomássensatoyseguro.–Inicielascomunicacionesconelespaciopuerto–ordenóel
capitánaunodesusoficiales,mientraslaPerraCallejeradesaparecíaporelhorizonte,rumboalacostadelcontinenteNorte.Desdeelpuentedemandoteníanunaampliavisión
762
delantesuyo.Unamableloomestaparecióenunadelaspantallasdelpuente,interesadoensabersihabíantenidoproblemasduranteeldescenso,alnohabercontactadopreviamentealllegaralaórbita.Elcapitánentretuvoalfuncionarioconunasucesióndeexcusasymentirassobrelamisióndelanave,avisandoquenoutilizaríanelespaciopuertodeLoormist,apartedequenoteníacapacidadparaunanaveestelar,yquesedirigiríanaDagSeherparaadquiriruncargamentodecarbonita.Todoelpapeleoburocráticoseencontrabaenregla,preparadoencolaboraciónconLiul-Shiyenatenciónasusnegocioslegítimos.Elconfiadoloomestvalidólostrámitesyautorizóquecontinuaránhaciaelsupuestodestinodelaciudadminera.–Todohaidoperfecto,Raven–comentóDexterios–.Su
contactonoshaproporcionadounaexcusaparanollamarlaatenciónenelplaneta.–Lamerapresenciadelacorbetadebedesertodoun
acontecimientoparaesteprimitivoplaneta–comentóGarekEldueñodelanaveseencontrabasentadodetrásdelasilladel
Capitán,asuderecha,mientrasquealaizquierdaestabaeljefeRetard.UnpocomásatráselsecretarioPerkins,atendiendolosasuntosmenoresdesuseñor,mientrasqueRavenpermanecíadepie,entreRetardyGarek.–Hecumplidolaprimerapartedeltrato–observóRaven.–Asíes–contestóelaludido–.Perkins,realizaelingresodelos
treintamilcréditos.Elsecretariooperóenlaconsoladecomandosquelostécnicos
delanavehabíaninstaladoparasutrabajo,autorizandola
763
transferenciasolicitada.–Completado–anuncióPerkins–.Puedecomprobarloen
cualquierterminaldelasaladeSensoresyComunicaciones.–Mefíodeusted–comentóRaven.Unalucecitaverdeseactivóenelvisorinternodelcascodel
caza-recompensas,mostrandoasuderechaelnuevosaldodelacuenta.UnadelasprimerasmedidasquetomóenLoome,durantesuvisitaprevia,fuecontratarlosserviciosdereddelaúnicaoperadoraintergalácticadetelecomunicaciones,incorporandoalsistemaoperativodelcascounaextensiónprogramadaporélmismoparavisualizarelestadodesuscuentas.Treintamilcréditoseransuficientesparacompensarlosgastosdelosúltimosaños,másunmargendegananciaslosuficienteholgadocomoparacubrirlospróximosdocemeses.Elsegundopago,porlamismacantidad,sabíadeantemanoquenoloibaacobrar.–Señor,consupermisoreuniréaloshombresenlasalatáctica
pararepasarelplandeataque–anuncióRetard–.Tenemossuficientesdíasparadisponerlotodo,hastaqueBroggo,DarrenyLiul-Shidenlaseñal.Eljefedeseguridadseausentódelpuentedemando.Su
puestofuerápidamenteocupadoporPerkins.ElplanalquehacíareferenciaRetardhabíasidodiseñadoporeljefedeseguridadconlaayudadelcapitánDexteriosydeélmismo.Gareknoteníaformaciónmilitaralgunayenestosabíaquedebíadeapartarseydejarleshacer,aunque,evidentemente,notoleraríaserunmeroespectador.Enúltimainstancia,losobjetivosdelamisiónlosmarcabaél,yselimitaríanabuscarla
764
mejormaneradeejecutarlos.EljefeRetardparecíasatisfechoconlassugerenciasqueleshabíadado.Noteníanningunadudadeléxitodelamisión.Lasuperioridadnuméricaeraaplastante.TansóloconlacorbetaeraimposiblequeLaGranjapudierarivalizar.Nodisponíandedefensasaéreas,nideunamíseratorretaturboláser.Lamerapresenciadelanaveespacialseríasuficienteparaamedrentarcualquierfútilintentoderesistencia.Conunpardedisparosdelasbateríasturbolásersdestruiríanelhangardetierraylosestablos–acabandoconsumediodehuida,lostronadores–.Luegoavanzaríanloshermanoscaídos–RavenhabíaenviadopreviamenteaBroggoconlaPerraCallejeraparaqueconocieransupapel–,queseaproximaríandesdeelcaminoprincipal,alnoreste.Siteníanalgunadefensa,lomáslógicoesqueelmercenariolashubierainstaladoallí,yeramejorquelasutilizarancontralabandademoteros,perfectamenteprescindibles.Noobstante,seríanapoyadosporelcarguerodetipoKazellis.FinalmentelaTorreIdesembarcaríaasushombrespararodearlosporelsur,dispuestosaneutralizarycapturaralosresidentes.Todosteníanordendelocalizaralmaestrojedi,quienseríatrasladadoalanavetanprontocomoseconfirmarasuidentidad.Eldestinodelosdemáshabitantesleeraindiferente,aunquesospechabaqueGarekpretendíahacerprisionerosparaentregárselosalEmperador,comogestodebuenavoluntad.CualquieraconsensibilidadenlaFuerzaseríaunainteresantepresaparaPalpatine.Deoponerse,odeserunpeligro,simplementelosmatarían.Unavezencimadelmarcentralevitaronlacapitaly
continuaronenrutaalistmodeGrunienberg,sobrevolándoloparapasaralabahíadeKoizbeg,dondesiguieronlalínea
765
costerahastatraspasarunadelascordillerasmontañosasquerecorríanelcontinentenortedeoesteaeste.Pasadasunashorasdesdequedescendieranalplaneta,llegaronalvalledondeseencontrabaLaGranja.LaoperaciónhabíasidocalculadadetenidamenteporelcapitánDexteriosparallegarenelmínimotiempoposible,yalmismotiempoquelabandademoteros,quieneshabíanpartidodeDagSeherundíaantes.Lacorbetasobrevolóelcursodelríoqueatravesabaelvalle,entrediversosbosquesymontes,remontándoloendirecciónasunacimiento.LaGranjaseencontrabavarioskilómetrosantesdesusfuentes,alzándosesobreunamesetaalbordedelosriscosdebajaalturaquelaseparabandelvalle.Pocoapocoempezaronadistinguiralgunosedificioscercadelosbarrancosdelsuryoeste.Alnorteyalestehabíanvariosbosques.Suaproximaciónporelsurlosdescubriríapronto,peronoseríancapacesdedefenderse.Seguramenteserendiríanencuantovieranaparecerlanavecapital.–Señor,veintemotosdeslizadorasseaproximanporelcamino
principal–anuncióelOficialdeSensores.–¿Qué?–seextrañóelcapitánDexterios–.¡Aúnnoessu
momento!Efectivamente,labandademoteroshabíainiciadosumarcha
contraLaGranja,seguidamuydecercaporlainconfundiblesiluetaenformadeavedelaPerraCallejera.Procedíandelnoreste,siguiendoelcaminoquepartíadelaGranjaenesadirección.Sulocalizaciónyvectordeaproximacióneracorrectos,peronoeneltiempoquelecorrespondía.Sehabíanadelantado.–¿Quéesloqueestáocurriendo,Raven?–preguntóGarek,
766
incómodo.–Osdijequeutilizaraloshermanoscaídosaumentabalas
fuerzas,perotambiénadvertíquepodíantenermotivacionespersonales.Ynosonunafuerzamilitardisciplinada.Enrealidad,esanoeralarazón.Liul-Shierainteligentey
astuta,ysabíacómomanejaraDarren,peroGareknohabíatratadoniconellaniconeljefedelosmoteros.–¡AdelanteelataquedeRetard!–ordenóGarek.–¿Señor,nodeberíamosesperaraaproximarnos?–sugirió
Dexterios,conmáscabeza.–Loadecuadoesatacarya,capitán–mintióRaven–.Seguimos
teniendounmayornúmerodefuerzasyesimportanteatraparlosenunmovimientodepinza.–¡Hágaloya!–repitióGarek,confiandoenelcaza-
recompensas.–Abranlarampadedesembarcoparalosesquifes.
ComuniquenaRetardquepartadeinmediato–exigióDexterios.Eloficialtácticorepitiólaordenalossuboficiales,que
procedieronconlaoperaciónensayada.Enelpuentecuatrodelacorbeta,enelladoinferiordebabor,seabriólarampadedesembarco.Dosesquifescargadosconuntotaldetreintahombresvolaronendirecciónnorte.Elrestodelaguardiapermaneceríaenlareserva.–Señor,aparecendosnavesmásenlossensores–informó
sensores–.UncargueroNella342yuntransporteGX1llantilliano.Surgendelbosque.Debíandetenerlosmotores
767
apagadosyporesonoloslocalizamosantes.–Nosonrivalesparanosotros–comentóGarek.–Novanaporlacorbeta,señor.Atravésdelproyectorholográficoobservaronsuobjetivo.El
cargueroNellasedirigiódirectamenteaporelgrupodedeslizadores,enunataquefrontalquelodejabaamerceddelaPerraCallejera.EltransporteGX1,sinembargo,queinicialmenteparecíaponerrumbohacialacorbeta,viróenpersecucióndelosesquifes,indefensosanteél.–¡Protejanlosesquifes!–ordenóelcapitán.Latorretaturboláserinferiorabriófuegocontraeltransporte
llantiniano,queeludióhábilmentelosdisparospara,acontinuación,efectuarlossuyospropioscontraunodelosesquifes,elcualrecibióelimpactodepleno,barriendolacubiertadesoldadosyalcanzandoalpiloto.Ningúntripulantedelesquifepudoevitarqueseestrellarancontralaparedsurdelbarranco.Elotroesquifesepegóalbarrancooestebuscandoalavezprotecciónyunlugardondedesembarcarsushombres,dondefueracontaldenoserdestruidos.LaarriesgadayheroicamaniobradeltransportelodejóamerceddelosartillerosdeTorreI.Dosrayosturboláserimpactaronoblicuamenteenél,destruyendounadelasaletasestabilizadorasydañandoseriamenteuncascoclaramenteendesventajacontralapotenciadefuegodeunanaveestelar.Lospilotosdeltransporte,noobstante,pudieronevitaruntrágicodesenlaceaprovechandoelgiroinesperadoaestribor,causadoporlapérdidadelaaletaestabilizadora,paratorcernoventagrados,pasandojustopordebajodelacorbetayhuyendoendirecciónopuestaalrumbode
768
TorreI.Bastantehabíanconseguidoreduciendolastropasdedesembarcoalamitad.Enelotroenfrentamientoaéreo,elcargueroNellaefectuó
variosdisparosalabandademoteros,dispersandosuformaciónycreandoelcaosentresusmiembros,dondelamayorparteoptaronporactuarindividualmente,buscandocadaunolarutaquemejorlepareciera.Porcontra,recibiódeplenolosdisparosdelaPerraCallejera,sinllegaraverseseriamentedañadagraciasalosescudosenergéticosdelanteros.Amboscarguerossecruzaronenelaire.–¡Acabemosconestodeunavez!–anuncióDexterios,enojado
porqueelbrillanteplanquelehabíanpresentadonoempezabaconbuenpie–.Quelastorretassuperioresalcancenalostransportesenemigos.Busquensusposicionesdefensivasydestruyanelhangardetierra.Latorretaturboláserinferior,laqueteníamejorángulode
disparocontralasuperficie,rotóbuscandosuobjetivo.Lacorbeta,sinembargo,detuvoviolentamentesuaproximación,nopudiendoavanzarapenasunosmetrosmásdedondeseencontraba.–¿Quéestáocurriendo?–exigióGarek.–Señor,losmotoresfuncionancorrectamente,pero…hemos
dejadodemovermos–anuncióeloficialdenavegación.–¡¿Cómoquenonosmovemos?!–cuestionóDexterios–.Eso
esimposible.–Tampocopodemosgirar,capitán–comunicóelpiloto
principal–.¡Somosunpesomuertoflotando!–¿Noshancapturadoconunrayodetracción?–preguntó
769
Dexteriosdubitativo.–Nohayningunaotranavecapitalenlosalrededores–informó
eloficialdesensores–.Ytampocodetectamosemisionesdeenergíadesdeunpuestoterrestre.Todalanavetemblaba,sacudidaporlapresiónde
desconocidasfuerzasquelaatrapabaneimpedíansudesplazamiento.Lospotentesmotorescorellianosrugíanfuriosamente,intentandovanamenteromperlainmovilidadquesufría.Enelpuentedemandolaadiestradatripulaciónasegurabansuscinturonesdeseguridad,temiéndosecualquierimpacto.TansóloRavenylosguardiasdeseguridadpermanecíandepie,manteniendoelequilibrio.–Motoresal80%desupotenciayaumentandoparavencer
presión–informóelingenierodelpuentedemando.–¡Apáguelosymantengaúnicamentelosrepulsoresdeempuje
vectorial!–ordenóDexterios.–¡Señor!–protestóeloficialdenavegación.–Comodesaparezcarepentinamentelafuerzadetracción,sea
cualsea,aplenapotenciavamosavernosimpulsadossincontrol.Podríamoschocarcontraesasmontañas–señalólacordilleradelnortequeprotegíalamesetadelosvientosseptentrionales.Losoficiales,comprendiendoelmensaje,seapresuraronadar
lasórdenesadecuadasparacumplirlavoluntaddesucapitán.–Capitán,mireallí,enlacolina–indicóPerkins,que
observabaelbarrancopróximoaLaGranjadirectamenteatravésdelacarlingafrontaldelpuentedemando.
770
Depiesobreunarocaplana,unafigurahumanoidealzabasusbrazos,conlaspalmasdelasmanosdirigidashacialacorbeta,comosilaestuvieraparandoallímismo,cienmetrospordelante.Seencontrabacasialbordedelbarranco.–Sóloesunhombre–respondióDexterios.–Esundurosiano–añadióunodelostécnicosdemonitores,
queampliabaensupantallalaimagenquerecibíanlascámarasexteriores.–Apunteydisparealsuelocercano,sóloparaderribarlo;eso
romperásuconcentración–ordenóGarek–.NopuedeserotromásqueelmaestrodeKilian–añadióalverqueDexteriosnocomprendíaporquéeseinterés.–Torretainferior,¿tieneuntirolimpioalpromontorio?No
queremosmatarlo–informóDexterios.–Serádifícilnohacerlo,capitán–escuchóporeltransmisor.–¡Oficialtáctico!AverigüequéfuedeRetardytransmítalela
posicióndelobjetivo.«Novoyaencontrarmejormomento»,pensóRaven.Laque
ibaserunafácilconquistasehabíaconvertidoenunapeculiarresistencia,ungolpedesuerteinesperado,másalládelasinstruccionesquelehabíadadoaBroggorespectoalahoradelataque,queelcaza-recompensasnoibaadesaprovechar.Eraelmomentooportunoparagenerarunaconfusióntotal.Doblóelbrazoizquierdo,extendiendoelantebrazodiscretamentealaalturadelombligoy,conlamanoderecha,deslizóunpanelprotectorquecubríaunapequeñaconsoladecontrolremoto.Presionóunacombinaciónpreprogramadadebotones.
771
Jacksonsedesperezabaenlarudimentariacamilladelacelda
enlaqueseencontraba.DesdequehabíasidocapturadoenCiudadHightowersnohabíasalidodeella.Loalimentabandosvecesaldíayesaseranlasúnicasvisitasquerecibía.Almenoslehabíandejadounmazodecartasdesabbac,perodespuésdeentretenerseconvariasmodalidadesdesolitarios,deinventarsetresnuevastrampas,yunavariantedeljuegoalaquedecidióllamar«elahorcado»,seaburríamasqueunpilotodecargamatandolashorasenelhiperespacio.Losúnicosmomentosdeinterésfueronaquellosenlosqueoyóvocesalotroladodelapuerta,vocesquejuraríaqueeranlasdeKilianyGarekhablando,peroqueapenasentendióquédijeron.Habíaperdidolanocióndeltiempo,sinsabercuandodebíadedormirycuandono,puesnoteníareferenciaexternaalguna.Asíquedormíacuandoleentrabaelsueño,pasaranmuchasopocashoras.Lanovedadvinocuando,porlasvibracionesdelcasco,supo
queestabandescendiendoalaatmósferadeunplaneta–ignorabacual–.Apartirdeentonces,ydevezencuando,notababruscosmovimientos,comosilacorbetaseresistieraaunafuerteoposiciónquepodríansercorrientes,vientosoinclusotempestades.Masdeunavezescuchabaelecodelrepiqueteodelluviaogranizosobreelcasco.Debíandeserunosbuenospedruscosparaquelellegaraunsonidoamortiguado.Untiempodespués,quenosupoprecisar,lapuertaseabrió,y
variosguardiaslesacarondemalasformas.Seadecentólomás
772
quepudo,estirandoeltrajeparaeliminarlasarrugas,ypeinándoseconlasmanos,adoptandolaposturamásdignaquepodíapermitirse.Elrostroseleagrióalverquedetrásdelosguardiasaguardabaelquarrenalque,desdelaemboscadaenaquelcallejóndeCoruscant,leteníaganas.Lagraciosoesquenisiquierasabíasunombre.Llevabalamismatúnicamarrónoscura.Unodelosdosguardiasseleaproximó,señalandoasusmanos.Jacksonlasalzóamediaaltura,juntandolasmuñecas,resignadoaquelepusieranlosgrilletes.Unavezindefenso,sepusoenpie.–Deseanquedestestimonio–dijoelquarren–.Eljedies
demasiadopeligrosocomoparadejarlesalirdelacelda,peroentucasonohaydequépreocuparse.–¿Garekquierequedemiopiniónsobresunuevoclub?–¿Club?¿Quéclub?–Eldelosalienígenasmásfeosdelagalaxiaqueinaugura
contigo.Elquarrenlepropinóunpuñetazoenlacabezaqueloaturdió
unossegundos.«Fácildeprovocar»,pensóeltahúr,mientrasrecuperabaelalientodeltremendoderechazo.Losdosguardiasloagarraroncadaunodeunbrazo.Jacksonmiróalosojosdelquarren,quienparecíaincitarleavolverabromear.Agachólacabeza,mostrándosesumiso.–Bien–concluyóelquarren–.Démonosprisaantesdeque
utilicenlosturbolásersyseterminelafiesta.«¿Contraquienlosusarán?»,sepreguntóJackson.Sime
quierendetestigomemantendránconvidahastapresentarmeaalguienparaquecuenteloocurrido.Esdecir,quenodispararán
773
amatarsiintentoescapar.Losacarondelazonadeceldas,accediendoaunpasilloquedabalugaradospuertasopuestasaamboslados,otraalfinal,yaunpozodeaccesoenelcentro.Laentradaporlaquehabíansalidosecerrótrasdesí.Seencaminaronhaciaelpozo,porelquesólosepodíabajar.Elpozodabapaso,atravésdeunaescaleraadosadaalacurvadapared,adistintosnivelesinferiores.«Quizásaquínotuvieronpresupuestoparaunturboascensor»,pensó.Primerodescendióelquarren,posandoelpieencadaunodelospeldañosquelesirvieron,asuvez,deagarraderasparalasmanos.Esperaronaqueestuvieraenlasiguientecubiertaantesdequeelprimerodelosguardiaspusieraelpieizquierdoenelprimerpeldaño.Luegosiguióelderecho,comenzósudescensoy,cuandoseibaaagarrarconunadelasmanos,lanavesufrióunarepentinasacudida,comosihubieracolisionadodegolpecontraunamasainamovible.Alguardiaseleescapóelpie,perdióelpuntodeapoyoycayóporelpozo,atravesandolosdistintospuenteshastaestrellarseenlacubiertainferior.Jacksonconservóelequilibrio,aligualqueelotroguardia,
aunquelossiguientestembloresdelanavepodíancontradecirsusintenciones.Eltahúrnodesaprovechóelmomentoylanzóunapatadacontralarodilladelguardia,lacualsedobló,haciéndolecaeralsuelo.Rápidamentesetiróencimadeél,rompiéndoleunpardecostillasalpresionarcontodoelpesodesucuerpo.Elaturdidohombrenopuedoevitarquelocogieraporelcuello,ahogándolohastaque,pocoapoco,susfútilesintentosderesistenciaperdieronfuerza,quedandoinconsciente.Eltahúroyóruidosporelpozo.Nopodíaperdermuchotiempo.Conlasmanosaúnatadasporlasmuñecas,extrajoelblásterdel
774
guardia,semoviódospasoshaciaelpozoydisparóunpardeveces,sinapuntar,paraamedrentaracualquieraquesubieraporahí.Actoseguidolocalizólasllavesdelosgrilletesysedeshizodeellos.«LaFuerzaretienelanave»,percibióKilian.Tansóloel
Maestropodíatenerunpodertalcapazdedetenerelmovimientodelacorbeta.NisiquieraVandiaoMolowHabhorintentaríansemejanteproeza,pormuchoquelaprimeralerecordaraunayotravezquenoeraunacuestióndemasa.Elcombatehabíaempezado.SupoquehabíanllegadoaLoomeencuantolaTorreIdescendióporlainconfundibleatmósferadelplaneta,yquesedirigíanhaciaLaGranja.Susentidodelaorientaciónseguíaintacto.Habíarecuperadolaconfianzaencuantopresintióquesusamigosestabanpreparados.Lohabíasopesadobien.Afindecuentas,fueelhabilidosocaza-recompensasquiendioconelplaneta.Eraunaestupidezculparseporello.Raven,nosesabemuybiencómo,otravezlohabíalogrado.Aquíeradondedebíaestar,luchandojuntoaBronx,Gorka,Dorna,Ki-Dacmu,ylosdemás.ElMaestroestabademostrandoquetodalapotenciadefuegodeunacorbetadeguerraerainsuficientecomparadoconelpoderdelaFuerza.Yélpodíahacermás.Debíacrearcaosyconfusiónenlapropianave,peroparaelloanteshabíaquesalirdelacelda.Quizáspodríaabrirlatelequinéticamente,perotambiéncorríaelriesgodeatascarla.Seaproximóalapuertaypalpóconlamano.Fríaalcontacto.Sinembargo,detráshabíaalguien,posiblementeelguardia.Erafácilconfirmarlo.
775
–¡Sacadmedeaquí!¡Lanaveestácayendo!–gritósimulandounestadodepánico.Oyóunavozdehombrealotrolado.–¡Lanavenocae!Lostembloressonporlaatmósferadel
planeta–contestóelguardia,titubeando,nomuysegurodeloqueacababadedecir.Estabaclaroqueaquelhombrenopodíaimaginarsequéle
ocurríaalacorbeta.Noimportaba.PodíaintentarinfluenciarloatravésdelaFuerza.–Abrelapuertaydéjamesalir–ordenó.–¡Cállateynomolestes!Nodebíadesertandirecto.Eraunaordenencontradesu
deberderetenerloenlacelda.Seríamásfácilsileincitabaahaceralgoquenofueradeltodounchoquefrontalcontrasuconciencia.–Déjamesalir,omorirédentrocuandocolisionelanave–lo
intentódenuevo.Envezdeunaimpertinentecontestación,oyóalgúntipode
ruidosordo.Lapuertacomenzóadeslizarsehacialaizquierda.Kiliansonrióantesuéxitoaunque,alabrirseporcompleto,quienaparecióenelumbralfueJackson,conunblásterenlamanoylaotramanipulandolaconsoladeacceso.Detrásdeél,enelsuelo,estabaelguardiainerte.–Graciaspordistraerlo.Nomeoyóvenir–dijo–.¿Cómo
sabíasqueestabaalotrolado?¿PorlaFuerza?–Ehhh,sí…másomenos–respondióKilian.Saliódelaceldaeinmediatamenteregistróalguardia,pero
776
éstenoportabaningúnarma.Sequedómirandoelblásterquellevabaeltahúr.–Niseteocurrapreguntarlo–advirtióJackson.–Yaconseguiremosotra.Enesemomentolacorbetavolvióasacudirse,mas
violentamente,acompañadadelruidodeunagranexplosión.Jacksontuvoquesujetarsealaparedparanocaer.Laslucesseapagaronbrevementeyalcabodeunossegundosseencendiólailuminaciónrojadeemergencia.–¡Alguienatacalanave!Salgamosantesdequeestalle–dijo
Jackson.–No–contradijoKilian–.LaGranjanotienedefensasdeesta
magnitud,nielgobiernolocal.Creoquelaexplosiónhasidointerna.Lasexplosionesestremecieronlacorbetacorelliana.Las
cargasexplosivaslashabíacolocadodemaneraquenodesencadenaranunareacciónencadena,puesdeseabaseguirvivo.Deestamaneralassituóescondidasenlospanelesdelcontrolauxiliarpreferente,cercadelosmandosdedistribucióndeenergía,paraminarlapotenciadelosmotoressinllegaraafectaralreactor.Lacorbetasóloseríamaniobrableconlosrepulsoresatmosféricos,lojustoparahacerlaaterrizar.Sinembargo,volósincontemplacioneslosgeneradoresdeenergíadelosturbolásersprincipales.Porúltimo,habíacolocadopequeñascargasendiversasinstalaciones,comoenlossistemasdepantallasyescudosounadelassalasdereparaciones.Estas
777
últimassóloparagenerarcaosyconfusión.Hubieradeseadocolocarlasenalgunospuntosestratégicosmás.Sinembargo,habíasidotodounlogroconseguirponerlascargassinserdescubiertoporelequipodeRetard,quiennohabíaprevistounatraición.Enelpuentedemando,cadamiembrodelatripulaciónintentabaaveriguarquéhabíapasadoycómocontinuaradelanteconlamisión:eloficialdecontroldedañosrevisabalasáreasafectadas;eldesensoresintentabaaveriguarquienleshabíaalcanzado;yelcapitánDexteriosordenabaestabilizarlanave,aunquelacorbetarealmenteseguíainmóvilenelaire,ynograciasasusmotores.Ravenobservócomosupróximoobjetivosemanteníafríoysereno,asumiendoelinesperadogirodelosacontecimientos.Puedequeseestuvierapreguntandoporquéseibaaltrastelaestrategiaquehabíanplaneado;porquélabandademoterosdeloshermanoscaídoshabíanadelantadosuataque,aquellosmismomoterosescoltadosporBroggo;porquéhabíansubestimadoaloshabitantesdelaGranja;porquésupreciadacorbetasufríadañosdeconsideración.Y,sobretodo,quieneraelprincipalresponsabledeaqueldesastre.Alguienquetuvieramotivosparasaboteartodalaoperación.Alguienenquiénhabíaconfiadoporlasencillarazóndequeleofrecíaenbandejaelpreciadotesorodeunmaestrojedi,ynoprecisamenteregalado,sinoasumanera,segúnlacostumbredesuprofesión:acambiodeunainsolentesumadedinero.Alguienquién,realmente,síteníabuenosmotivosparavengarse.Loextrañoerahaberllegadotanlejos.RavenseesperabaciertadesconfianzaporpartedeGarek,lasuficientecomoparaquehubieratomadosusprecauciones.NodejabadeserqueélhabíainformadoalaLegióndesuparaderoelmismodíaqueclausurósucontrato.Debíadepreverunposibleintentoderepresalia.Dehabervisto
778
algúnindicio,hubieracanceladosuvendettapersonalycobradolasegundaparte.Afindecuentas,lavenganzaestababien,peronotantocomoparadejarsematarporella.MuchoempeñoteníaGarekenelmaestroDalmacomoparaquedescuidarasuseguridad.Todasestasconclusionesdebíandeestarpasandoporsucabezaenestosmomentos,pues,comobuscandoconfirmaciónconlamirada,girólasillaparabuscarloaél.Suúltimoerror.–Noesbuenointentarcerrarcabossueltosconuncaza-
recompensas–amenazóRaven,desenfundandosublásterpesado–.Precisamentenosdedicamosaeso.–¡Arma!–gritóPerkins,sacandosupropioblásteryapuntando
demasiadotardeal«traidor».Ravenefectuóunsólotiroalpechodeljerarcadelos
Hightowers,hiriéndolodegravedad,ladeándoseatiempoparaesquivarlosdisparosdelsecretario.Susiguientetirofueparaelsorprendidoguardiaasuderecha,elquecustodiabaelaccesolateraldelpuente.Antesdequeelrestodeguardiaspudieranreaccionar,selanzóalpisoinferiordelacubiertademando,cayendoenmediodeasustadossuboficialesquenosabíancómoactuar.Variosdisparospasaronporencimadesucabeza.Salióporlaentradalateralcorrespondientedelacubiertainferior.Abrióuncanaldecomunicaciónconsusocio.–Broggo,«caídadeláguila»completada.Yasabesquéhacer.–Esstupendo–escuchóenlosauricularesdesucasco.Continuóporelpasillo,permitiéndoseunasonrisaalrecordar
laexpresióndeimpotenciadellíderdelaCorporaciónHightowers.
779
Descendieronsilenciosamenteporlaescotilladecargaque
terminabaenlacubiertauno.Eraeláreadeaccesoalasbateríasturboláserssuperiores.Unampliaáreautilizadaporelpersonaltécnicodelosturbolásersyporlospropiosartillerosquepermitíaoperarelcontroldesistemas,losgeneradoresylospozosdeartillería.EnelmediohabíantresturboascensoresquepartíandeestaplantayatravesabanlascuatrocubiertascentralesdelaTorreI.Losaccesosalospuestosdeartilleríaerancinco:dosacadaladoyunoalfinaldeltodo,alatorretasuperior,delacualbrotabaunadensacapadehumonegro.Uncuerpoenelsuelodelantedelaccesoindicabaquealgunodelosoperadoreshabíaintentadoescaparconvidadeaquellugar,sinavanzarmásqueunosmetros.Tambiénhabíaunguardiaarrodillado,comprobandosielartilleroseguíaconvida.Alestardeespaldas,nosepercatódelosdosintrusos.Seescondierontraslosturboascensores,aunoscatorcemetrosdelsoldado.–Deberíamosdeacabarconlosdemásartilleros–susurró
Kilian.–Esedeallínonosvaadejarporlasbuenas–observóJackson,
envozbaja.–Déjameelblásterunmomento.–Búscateuno–replicóeltahúr,antelaatónitamiradadel
jovencorelliano.–¿Podrásdistraerlomientrasmeacercoporlaizquierda?–
preguntóresignado.
780
–Puedodarle,listillo.–Procuranodarmeami–zanjólaconversación.Kiliansedesplazócautelosamenteporlaizquierdadelos
turboascensores,mientrasqueeltahúrasomólamitaddesucuerpoporladerecha,apuntandoalguardia.CuandoKilianavanzóhastaeltercerodelosturboascensores,usándoloscomobarrera,Jacksonfallósuprimerdisparo,comoesperabaquepasaría.Elguardiasediolavuelta,manteniéndoseagachadoparaminimizareláreadeimpacto,ydesenfundósubláster.CuandoKiliansedisponíaasaltarparasorprenderloporlaizquierda,lapuertadelturboascensorseabrió,apareciendoRavenconunblásterenlamano.QuizásJacksonpodíaencargarsedesucontrincante,oquizásno.DeloqueestabaseguroeraqueRavenyeltahúrnoacabaríanbien,sobretodosielprimerohabíadescubiertolaimplicacióndelsegundoenelasuntodelaLegión.Instintivamentesaltóhaciasueternocazador,empujándoloconbríocontraelfondodelturboascensor.Agarrólamuñecaderechadelblásterconsumanoizquierda,consiguiendoqueapuntarahaciaarriba.Ravenapretóelgatillounsegundotardeyelrayoacabóocasionandounagujeronegroeneltechodelelevador.–¡Idiota!–protestó.Laspuertasdelturboascensorsecerrarondepronto,y
comenzaronadescender.Alguienhabíaobligadoalelevadoravolveralacubiertadedondeprocedía.Elcaza-recompensasactivóelcortadordefusiónincorporadoensumuñecaizquierda.TuvotiempodebloquearelbrazodeRavenconelsuyopropio,aunquepartedelallamaconsiguióquemarlo.Dominóeldolor,evitandoquedaraturdido.Acambiolepropinóunrodillazoenel
781
bajovientre,traspasandolaropaacolchadaqueprotegíaesaparte.Ravenledevolviósusatencionesconuncabezazo.Lacontundenciadelgolpefuemayorgraciasaladurezadelcasco.Perdióbrevementelavisión,aunquepudoescucharabrirselaspuertasyunavocecitametalizadaqueanunciaba«cubiertatres».Cuatroguardiaslosesperabanenelampliopasillodedistribución,observandoatónitoselforcejeodelosdoscontendientes.QuizásestossoldadosnosupieranquieneraKilian,confundiéndoloconunmiembrodelatripulaciónqueintentabareduciraltraidor.Lociertoesquenodispararondeinmediato.Kiliansedejócaeralsuelo,enunmediogiro,parapoderrodar.DosdelosguardiasreaccionarondisparandoaRaven,cuyaarmaduraabsorbiólosrayos.Elcaza-recompensasdevolvióeltiroderribandoaunodelosqueaúnnohabíanactuado.Kilianaprovechoparaapoyarseconlasdosmanos,doblarlacinturay,conlaspiernasenelaire,agarrarenpinzaporlapiernaalmáscercano,derribándolealsuelo.Mediorodóotravez,quedandobocaarriba,ygolpeóconlamanolatraqueadelguardiaabatido.Elsiguienterivalmáscercanolodisparódosveces.Tuvoqueesquivarlocomopudo,primeroaunladoyluegoalotro.Eltercerdisparoyanopudorealizarlo.Fuealcanzadoporelcaza-recompensas,dandoaentenderquedebíancolaborarsiqueríansalirvivos.Kilianarrebatóelblásteralguardiatumbado–quesellevabalasmanosalagargantabuscandoaire–,yapuntóhaciaatrás,conlacabezaligeramenteladeada,altercerguardia,quecayóabatidoaquemarropa.DosrayosrojosvolaronensentidocontrarioametroymediodelacabezadeKilian,alcanzandosuobjetivo.Elúltimoguardiamuriódeuncerterodisparoenlacabeza.Raven,porcontra,tuvoquedesembarazarsedeunadelashombrerasprotectorasde
782
laarmadura,yainservibletraselúltimoimpacto.–¡Granada!–solicitóKilian,extendiendolapalmadelamano.Elcaza-recompensascomprendióloqueocurríaylepasóuna
desubandolera,yaactivadadeantemano.Nohizofaltarecogerla.Kilianmovióelbrazocomosiyaestuvieralanzándola.Lagranadacambióviolentamentesucurso,enlamismadirecciónalaqueapuntabaKilianconelbrazo,propulsadatelequinéticamentehastaelfondodeunpasilloporelqueveníantresenemigosmás.Luegoseprotegióconelcuerpodeunodeloscaídos.Laexplosiónalcanzódeplenoalosreciénllegados,muriendounoalinstante,ydejandoinconscientesymalheridosalresto.Entoncesseabriólapuertadeotrodelosturboascensores,apareciendoJackson.–¡Esunamigo!–seapresuróadecirKilian,antesdeque
Ravendisparara.–Elotroprisionero–dijoelcaza-recompensas,aludiendoa
Jackson.–¿Ahoranosllevamostodosbien?–preguntóeltahúr,
secándoseelsudordelafrenteconlamangadelacamisa.–Porelmomento–amenazóRaven–.Hayqueinutilizarla
corbetaporcompleto.Medirigíaalasbateríasturboláserscuandointerrumpisteismicamino.–Acabéconelsoldadoyconunodelosartilleros,perotuve
quehuir–anuncióJackson.–Hayquecapturarelpuentedemando–sugirióKilian.Variosmiembrosdelatripulación,personaltécniconoapto
paraelcombate,aparecieronporotropasillo.Losahuyentarona
783
basededisparos.Ningunosearriesgaríaaperderlavidaporintentarrepararlanave.–Vengodeallí–continuóRaven,comosinohubierahabido
interrupción–.Sehabránparapetadodespuésdequelesemboscara.Tienendemasiadosproblemasparaponerlacorbetaenmarcha.Podemoshacermásdañodestruyendotodoslossistemasquepodamos.Lanaveestádescendiendoatierra.Debemosasegurarnosdequenopuedavolveravolar.–¿Quésugieres?–preguntóKilian.Eraobvioquealmenosteníaunplan.Yellosno.–Vosotrosiralnúcleodelreactorydestruirloscontroles
auxiliares,almenoslosdelascubiertasdosycuatro.Yopondrécargasenlosturbolásersquefaltan.–¿Ylosguardias?–preguntóJackson.Elcaza-recompensasseintrodujoenelturboascensor.–Apenasquedaránunosveinte,comomucho,repartidosporla
nave.Lamayorpartecombatenabajo.Ravenpulsóelbotónparasubirhastalacubiertauno,dondese
habíanencontradoanteriormente.Lapuertasecerrótrasél,dejándolossolos.–¿Tefíasdeél?–preguntóKilian.–Nosocultaalgo–dijoJackson–.Seguroqueelrodianoestá
enalgunaparte.–Poresovuelveaporlosturbolásers.Oquieredestruirla
corbeta,connosotrosdentro,olaquieredejarsinpotenciadefuegoparaescaparenotranave.Lasexplosioneshansidointernas,yyasabemosquiéneselculpable.Ahoramismotodos
784
lostécnicosdisponiblesestaránintentandorepararlossistemas.Estaránprotegidos.SiquieredestruirlaTorreI,nosmeteremosdellenoenunatrampayperderemosdemasiadotiempo.Lacorbetatuvounaúltimasacudidaalposarse,sinmucha
brusquedad,entierra.KiliansabíaqueeraelMaestroquienlahabíahechoaterrizarasalvo.Cogióunodelaschalecosprotectoresdelosguardiasderribadosyselopuso.Eltahúrloimitó.Seguíaviéndosequeeranextraños,perounaprimeraimpresión,juntoconelhumoyladébililuminación,podíaservirdeengaño.–¿Entoncesnosvamos?–Aúnno–dijoKilian,presintiendoadóndeteníaqueir–.
Antestengoqueterminarunasunto.¡Sígueme!Ambossedirigieronporelpasillopordondehabían
desaparecidolosúltimostripulantesquehabíanescapado.Apenaslorecorrieron,encontraronelpozodeaccesoentrecubiertas.Estaveznoarriesgaríaconlosturboascensores.Subiríanporlaescaleradelpozo,másidóneoparallegarasudestino.Seapresuraronaalcanzarlasiguientecubierta,minimizandoeltiempodeindefensiónenlaescalavertical.Dieronapararalapartedelanteradelaenfermería,cercadelasaladejuntasydellaboratoriomédico.Sinpensárselodosvecesentraronenlasaladeenfermos,ocupadahastaunterciodesucapacidad.Habíanmuchosheridosdedistintagravedad,mayoritariamentedebidoalasexplosionesinternas.Tantolosdroidescomoelpersonalmédicoignoraronsupresencia,ylosúnicosguardiasquehabíanestabanheridosoinconscientesenlascamillas.Elprincipaldetalleenelquesefijaroneraquelostanquesbactaestabandestruidos.Unajugadaperfecta.Garek
785
Hightowersseencontrabatendidoenunadelascamillas,acompañadodeundroidemédicoydelúnicohombrearmadodelasala,elsecretarioPerkins,quiennopudoevitarqueKilianlearrebataraelblásterhaciéndolovolardelacartucheraasumano.–Nointentesnada,Perkins–aconsejóKilian.–Seestámuriendo,muchacho–anuncióelsecretario,
disgustadoporsufracasocomoguardaespaldas–.Laheridaesdemasiadoprofunda.Conseguíestabilizarleantesdetraerleaquí,peroyavesloquehapasadoconlostanques,yelmedpacnohaayudado.Eldroidehacetodoloposible.Eljovencorellianoobservólaheridadeblásterenelpecho.
Porelaspectoquetenía,debíandehaberledisparadoanomásdedosmetrosdedistancia.–¿FueRaven?–preguntóKilian.–Malditocaza-recompensas–confirmóPerkins,derrotado–.
Nosengañó.Recibiólamitaddesurecompensaynoleimportóperderelresto.Heestadoatandocabos.DebiódecreerquetuvimosalgoqueverconelasuntodelaLegión.Lociertoesquenisiquierasabíamosqueexistíanhastaqueaparecieron.Ycuandovinoanosotros,pidiendosesentamilcréditosacambiodelalocalizacióndetumaestro,unacantidaddesorbitada,aGareklepareciócoherente.Alfinyalcabonosonmásquenegocios.Peronadieestámotivadosóloporlosnegocios;atodoslesmuevealgomás.Sino,nohabríamosvenidoaesteinsignificanteplaneta.–Hayqueveraloquelleganlosmalentendidos–bromeó
Jackson.
786
Kilianlointerrumpióposandosumanosobresubrazo.NohabíanecesidadderegodearsedelfracasodeGarekHightowers,nideldeterminantepapeldeltahúr,pormucholucimientopersonalqueanhelaramostrar.–Sobrino–susurrósutío,conunadébilvoz.Eraincreíblequemantuvieralaconsciencia.Eldroideleavisó
quenodebíadehaceresfuerzos,aunqueelpacientelehizocasoomiso.–Kilian…túpuedessalvarme.Eracierto.GraciasalaFuerzapodíatransferirpartedesu
esenciavitalparaalejarlodelfataldestino.Suvidaensusmanos.Tantosañossometiendoalafamilia,yahoradependíadeél.YGareklosabía.¿Habíadejadoaunladosuorgullo?Lerogabasuayuda.Comotodos,Gareknodeseabalamuerte,yapelabaaloqueconsiderabaunadebilidad:suhumanidad.Desalvarlo,sutíopodríacontinuardirigiendolaCorporación.Habíaoídohablarque,algunaspersonas,trasunaexperienciacercanaalamuerte,habíanreconsideradosusvidas.–Cierralosojos–ledijoKilian,accediendoasudemanda.AunaseñaldePerkins,eldroidemédicoseapartóyelsobrino
seacercoaltío.Pusounamanoenlafrentedelmoribundo,yotraencimadelpecho,sintiendolaFuerzaensusmanos.LaenergíafluyóenelmalheridocuerpodeGarek.Alospocossegundos,abriólosojos.–Yanosientodolor–anunciócalmadoyconunaexpresiónde
pazensurostro.Sinembargo,susconstantesvitalescontinuarondisminuyendo
hastamorir.Eldroidemédicocertificóelfallecimiento,sin
787
sorprenderseporelresultado.Elsecretariolointerrogóconlamirada.–¿Podíashaberlecurado,onohasqueridohacerlo?–preguntó
Perkinsdespuésdequeeldroide2-1BtaparaelrostrodeGarekconunasábana.–Podríahaberevitadosumuerte–contestóKilian–.He
preferidoquenosiguierasufriendo.–Noteculpoporello–comentóelsecretario–.Seganó
muchosenemigos.Enesemomentoseoyeronexplosionesenalgunadelas
cubiertassuperiores,quelosdevolvióalarealidaddelescenarioenelquedesenvolvían.–Serámejorqueevacuéislacorbeta–aconsejóKilian–.El
peligronohapasado.Ravenacabadedestruirlosturbolásersqueseguíanoperativos.Quizásintentedestruirlanave.Perkinssedirigióalcomunicadorinternoysepusoen
contactoconelpuentedemando.KilianyJacksonabandonaronlaenfermería,accediendoalpozoquelesconduciríahastalacubiertacuatro,dondeseencontrabaelgarajededeslizadores;siaúnquedabaalgunolocogerían.Ysino,siemprepodríansalirporlaescotilladedesembarcodelgaraje.MientrasdescendíanoyeronpormegafoníalavozdelCapitánDexterios,ordenandolaevacuación.Cuandollegaronalacubiertaseencontraronconelpersonaldelanave,queabandonabanprogresivamentesuspuestos.Casitodossedirigieronhaciaelmismolugar.Unospocostratabandealcanzarcualquierescotilladesalida,einclusoalgúninsensatopretendíaabordarlascápsulasdeescapedelacubiertainferiordeartillería,imprescindiblesenelespacioe
788
ineficacesalestardirigidashaciatierra.Norepararonenellos;cadaunoestabapreocupadoensalvarsupellejo.Cuandollegaronalgarajelagenteseagolpabaenlosdosúltimosesquifesquequedabandisponibles,almáximodesucapacidad.Otrosdescendíandirectamenteporlarampadedesembarco,alejándoseatodocorrer,nofueraaestallarunaexplosióndefinitiva.Elprimeresquifepartió.Unnuevogrupodereciénllegadospretendiósubirsealsegundo,mientrasquesusocupanteslospateabanprocurandoevitarquelosreemplazaran.Escondidodetrásdelesquifeydelamultitud,KiliandescubriódosIkas-Ando–másconocidasporsuapodo«halcónnocturno»–.Enunadeellashabíandosoperadoresintentandoentendercómoarrancaraquello.Laotramoto-jetdeexploración,lamásalejada,aúnestabavacía.Corrieronhaciaallí,seguidosdecercaporunpardetripulantesquetambiénlahabíanvisto.KilianyJacksonsesubieroncasialmismotiempo.Bastóunpardedisparosdeltahúr,dirigidosalospiesdelostripulantes,paradesalentarlosdelucharporelvehículo.Apesardehaberllamadolaatencióndelrestodeseresdesesperadosporalcanzaralgúntransporte,Kiliantuvotiempodeconocerlosmandos,activarelencendidoyarrancarlosrepulsores.Salierondelacorbetacorelliana,endirecciónnorte,entreelbarrancoyelrío,aescasosmetrosdelsenderoquepermitíasubirhastalaGranja,bienconocidoporelpilotocorelliano.Porencimadesuscabezas,nomuylejos,pasóuncargueroKazellisseguidodecercaporelAugurio–todaunasorpresaparalosdos–,quedisparabasuúnicocañónlásercontralaPerraCallejera.–¡EsaeslanavedeRaven!–ledijoKilianaltahúr–.
Probablementepilotadaporelrodiano.
789
–¡YeseesRavensinpoderalcanzarla!–añadióJackson–.Parecequenuestrosamigoslescausanproblemas.Efectivamente,encimadelaTorreI,unapequeñafigurahabía
intentandoalcanzarlaPerrausandosujet-pack.ElcargueroclaseNella–pilotadoseguramenteporYorasDeemoLieslvez–,continuabadisparandoráfagasláser,evitandoquelanaveralentizarasuvelocidadpararecogeraRaven.Elcaza-recompensashabíadescendidodenuevoalacubiertasuperiordelacorbeta;noeraunabuenaideamantenerseenaquellugar,encimadeunanavequehumeabaporvarioscostados.Rápidamentelosperdierondevista.Kiliandirigíalamoto
repulsorapegadoparalelamentealbarranco,endirecciónalasprimerasestribacionesdelacadenamontañosaseptentrional.–¿Adóndevamos?–preguntóJackson.–AlamesetadeLaGranja,peronotenemostechodevuelo
suficienteparaalcanzarlaenunascensovertical.Tenemosquerodearlayvolverporelbosquedelnorte.–¡Lehedado!¡Lehedado!–gritabaYorasDeem.–Susescudossonmásfuertesquelosnuestros–contestó
Lieslvez–.Nodejesdedisparar.ElAugurio,pilotadoporlaantiguanebulona,perseguíacon
fierezaalcarguerodetipoKazellis.ElcarguerodeclaseNellaeraunanaveunpocomáslentaymenoságil,aunquelapilotocompensabaconpericiasuscarencias.EldelKazelliserabueno,
790
peronotantocomoparaserundurorival.Siconseguíamantenerelritmo,conunagresivopilotajequedesesperabaalquejicagran,vencerían.YorasDeem,porsupuesto,estabamáspreocupadoporsobrevivirqueporlasuertedeloshabitantesdeLaGranja.Sihabíaaccedidoavenir,eraporlasumadedineroqueofrecióelsenadorForteparaacompañarlesaLaGranja.Cuandoelviejohablóconlosresidentesysupodelpeligroquecorrían,doblólaofertaparaqueambossequedaranaprotegerellugar.Ellahubieracolaboradodetodasformas.Laaparicióndelacorbetapusoenpeligrotodoslosplanes.
ConlaayudadelanavepersonaldeJanoFortesólodebíandelucharcontralabandademoterosy,quizás,conelcarguerodetipoKazellisconelquecombatíanacaradeperro.LoshabitantesdeLaGranjainsistieronquenodebíandeenfrentarseconlacorbeta,queyaseencargaríanellos.Noentendíacómoibanalucharsindefensas,peroconfióenelloscomonuncaantessehabíafiadodenadie.Yallíestaban,siendolosperseguidoresdelanavedelcaza-recompensasquetantosproblemashabíacausadoasubuenamigoKilian.Elgrannopilotabamal.Noobstante,Lieslvezloconvenciódecederleelsillónydejarqueélfueraelartillero.Surivalvolvióaacelerar,yellahizolomismo.Inicialmente
noentendióporquéhabíadisminuidolamarcha,haciéndosemásvulnerable;luegovioqueintentabarecoger,sinéxito,aunindividuoquenopodíaserotromásqueeltalRaven.LosafortunadosdisparosdeYorasloobligaronacentrarseenevadirlos.Esoerabueno.Sierasunavepersonal,laconoceríaaldedillo.Conlatripulaciónalcompleto,pilotoycopiloto,hubieransidounhuesodifícilderoer.
791
–Nopodemospermitirquerecojaalcaza-recompensas–ledijoalgran.ElcargueroKazellisdescendióapocosmetrosdelsuelo,más
biendelagua,siguiendoelcursodelríoprincipaldelvalle,protegiendosusflancosporlosespesosbosquesaambosladosdelaorilla.Losobligóarealizarlamismamaniobra,girandoaizquierdaoderechasegúnlosmeandrosdelrío,manteniéndose,esosí,asusseis,lamejorposiciónparaalcanzaraunenemigo.AquélmalnacidopilotoeludíalosdisparosdeYoras,loscualesacababanalcanzandolosárboles.Derepente,yaprovechandountrazadorectodelcursodelrío,ascendióbruscamente,venciendolagravedaddelplanetaconsuspotentesmotoressublumínicos.Loqueparalosdeslizadoreseraunaarriesgadamaniobra,paraloscarguerosespacialesnoeracomplicado.Realizóungiroverticaldecientoochentagradosquetuvoqueimitarparaseguirasucola.Estavezignoróelríoyfueenlínearectahacialacorbeta.–¡Prepárate!¡Lovaaintentardenuevo!–advirtióLieslvez.Elgrandejódedisparar,prefiriendoaprovecharalmáximolos
controlesdefuegodelcañón,afinandolapuntería.Encuantoredujeravelocidadlotendríaatiro.Lasdosnavescontinuaronenlínearectahacialacorbeta.–¡Cuidadoconelbarranco!–señalóYorasDeem.–Yalosé,túdestrúyeloqueyomeencargarédenocolisionar.–¡Noreduce!¡Noreduce!Eraverdad.ElcargueroKazellisnoestabaaminorandopara
ajustarsealavelocidaddeljet-packypermitirlaaproximacióndelcaza-recompensas.Manteníalamismavelocidad.Varias
792
lucecitasseencendieronenelpaneldecontrol.–¡Oh,maldición!–gritó.Acontinuacióngirónoventagradoshaciaarriba,ascendiendo
bruscamente.SinofueraporlostrajesAltoCero-G,algunodelosdospodríahabersedesmayado.–¿Peroquéhaces?¡Leteníaatiro!–lamaniobralehabía
sacadodelalíneadefuego.–¡Tienetorpedosdeprotones!¡Vaahacerestallarlacorbeta!–¡Aléjate!¡Aléjate!UnapotenteexplosiónocurrióalacoladelAugurio.Dehaber
perseguidoalKazellislespodríahaberalcanzadoconfatalesconsecuencias.–Nopuedehabermatadoasusocio–dijoLieslvez.–Conquenonosmateanosotros…Unasacudidalossorprendió.ElAuguriohabíasidoalcanzado
pordisparosláser,perdiendolosescudos.Laúnicaprotecciónquequedabaeraelpropiocasco.LaPerraCallejerasehabíasituadodetrássuyo,invirtiéndoselosroles.–¡¿Cómolohahecho?!–sepreguntabalapiloto.Siguieronascendiendoalascapasaltasdelaatmósfera,
esquivandolosdisparosdelKazellis,confiandoenquelasimplacablestormentasseptentrionalesanimaríanalpilotoenemigoaabandonarlapersecución.Unrayoseoriginóaescasosmetrosdelanave,iluminandoeloscuroytenebrosocieloqueatravesaban,vislumbrandomuycercaasuagresivocazador.Lasturbulenciasamenazabancondañarelcasco.Aúnasí,elAugurioaguantaba.Aúnasí,laPerracontinuabadetrás.
793
Unosdisparosimpactaronoblicuamente,afectandoalosestabilizadoresyperdiendomaniobrabilidad.–¡Nostienebiencazados!–¡Saltaalhiperespacio!–exclamóhistéricoelgran,
preveyendolamuerte.–¡Noquieroatomizarmeenlaatmósfera!–respondióLieslvez.Entrarenelhiperespaciosinalejarsedelplanetaerauna
locura,ladesintegracióninmediatadelanave.Abandonaronlatroposfera,yconelloelpeligrodelaferozmeteorologíadeLoome.Duranteunossegundosestuvieronsolosenlaestratosfera.ProntosurgióelcargueroKazellis,tenaz,persistente,imperturbable.Sediríaquequienpilotaraaquellanavenoteníaotramisiónquedestruirlos.«Quédemonios»,pensólapiloto.Iniciólasecuenciadeastrograciónconelprimermicrosaltoqueteníanpreprogramadoenelcomputadordenavegación.UnminutomásysaltaríanaunpuntocercanodesdeelcualrodearlanebulosadelsistemadeLoome.Unpocomástodavía,ysupuestamentelesdaríatiempoparaalcanzarelincomensurableespacioexterior.Cuantomásseaproximaban,másvelocidadadquiríanlasdosnaves,libresdelaatraccióndelagravedad.Nuevosimpactosionizaronloscontrolesdemando,provocándoledoloralapiloto,quiennoapartólasmanosdelpanel.Aquelloladecidiófinalmente.Afindecuentas,¿todanaveenpeligronointentahuirdeestamanera?Estabanapuntodealcanzarlaexosfera,casiseencontrabanyaenelespacioexterior.Nopodíasertanarriesgado.Activóelarranquedelhiperimpulsor,encendiendolosmotoresqueimpulsaronalaugurioalhiperespacio.
794
SuexperimentadamaniobradealcanzarlaPerraCallejeraen
plenovuelo,comoyahabíahechoennumerosasocasiones,habíafracasadoporlapersistentepersecucióndelcarguerorival.LaPerraaceleróysutozudoadversarionoladejómarchar,ambosdescendiendohaciaelcaudalosoyfuerterío,bañadopornumerososafluentes.Aquellatierrateníaunclimaadverso.Notuvomásremedioquevolveralacubiertasuperiordelacorbeta,valiéndosedesujet-pack.Lamayorpartedelatripulaciónhuíaapieporlaorilla,haciaelsuroelnorte,dependiendodesuinstinto–habíaescuchadolaordendeevacuacióndelcapitánDexterios–;unesquiferepletodegentevolóaloeste,porencimadelbosquequeatravesabaelrío;yunpardemotosrepulsorastambiénhuyeron,cadaunaenunadireccióndiferente.Algolellamólaatenciónenlaquesedirigíaalnorte.Ampliólaimagenconlamiracomputerizadadelvisordelcasco.EranKilianyeltahúr.Esosnoescapaban.PorelrumboquetomabandebíandeestarbuscandopordondesubiralamesetadeLaGranja.Elcaza-recompensasdescendióporeleste,elúnicopuntocardinalquenadieeligió,yvolócercadelsuelo,porencimadelrocosoterreno,paraleloalbarrancosurdeLaGranja.–Nomerecojas–ordenóaBroggo–.Acabaconlacorbeta
atacandosualetadorsal.Tienesvíalibre;susturbolásersestándestruidos.Nolequedaningúntipodeescudo,nienergéticosnidepartículas.Usatorpedosdeprotones–recordabaqueeralazonaquehabíanreforzado,losláserspodíanresultarinsuficientes.
795
–Doylavuelta.Larrrgatedeahí–contestóelrodianoconuntonocantarín.–CuandotedeshagasdetodosiremosaporKilian.Cerrólacomunicaciónycontinuóalejándosedelacorbeta.Al
poco,distinguiólasiluetadesunaveregresandoconceleridad.Buscórefugiodetrásdeunasrocasyesperólaexplosión,lacualnotardóenoírse.Algunaspiezasdelacorbetachocaronporencimadedondeestaba,contralapareddelbarranco.Afortunadamente,ningunacayóencima.Echóunvistazoalacorbeta.Lanavehabíasidopartidaendosjustoenlazonadorsal.Losmotoresdiseccionadosporunlado,ylacabezademartillodelpuente,conpartedeltroncocentral,porelotro.Quizásinclusoquedaraalguienvivoenelpuente,aunquemuchosdelosqueenesemomentoaúnsalíandelacorbetaperecieronporlaondaexpansivaoloscascotesdispersados.Unapartedelatripulaciónsehabríasalvado.Másadelantehabíaunabonitacascadadeunodelosafluentes.
Decidióascenderporahívolandohastalameseta.BuscaríaunabuenaaproximaciónaLaGranjadondeobservareldesarrollodelcombate,mientrasesperabalavueltadesusocio.–Estovamejordeloquemepensaba–dijoBronx,derribando
consurifleblásteraunodelosmoterosquevolabanarasdelsuelo,endirecciónalosjardines.–Siguensiendodemasiados–respondióDona.
796
–Admitoquenomeesperabalallegadadeunacorbetacorelliana,nilosesquifesrepletosdesoldados.Hemosplanificadounadefensacontraloshermanoscaídos,Ravenypocomás,yaúnasíhemostenidosuerteconlallegadaaúltimahoradeJanoForteydelAugurio.–Porsuerte,elMaestrosehaencargadodelacorbeta.–PorlaFuerza,másqueporlasuerte–replicóelmercenario–.
¡Atenta!Variosmoterosiniciaronunarápidaaproximacióncontralos
ventanalesdelasalacomún,disparandoconblástersenmanoalinteriordemisma.Separapetarondetrásdelasproteccionesblindadasquehabíancolocadoestratégicamente.Ambosdevolvieronlosdisparos,loquesólosirvióparaamedrentarlos,loqueyaerabastante.–Sonpésimos–analizóelmercenario–.Notienenartilleríaen
susvehículosyselimitanadispararconpistolabláster.–Siguensiendomásquenosotros–insistióDona.Seoyóunaenormedetonaciónquehizoretumbartodaslas
paredes.Atravésdelosventanalesquedabanalsur,observaronunadensacolumnadehumoqueascendíapordetrásdelbarranco,másalládelacasadelMaestro.–Nosecómo,peroalguienhaacabadoconlacorbeta–afirmó
Bronx–.DesdeluegoquelaFuerzanosacompaña.–¡Informadtodos!–rogóDonaporelcomunicador,
preocupadaporelalcancedelaexplosión.–Hemosllegadoalasmontañasconlostronadores–anunció
sucompañeroRuufol–.Estamosasalvo.
797
Losdosdomadores,LarsmikyRuufol,conlaayudadeTilayGlisma,habíanconducidoaVandiayotrosloomest–yalostronadores,salvounpardeellos–,hacialasmontañas,utilizandounodeloscaminosdelnorte.Aunquehabíanpreparadolamarchatrasladandolostronadoresalbosque,elataquellegóantesdeloesperadoytuvieronqueapresurarlahuida.Porfortuna,nosehabíancruzadoconnadie.–Derribandomoto-jetsconlaFuerzaestoy–anuncióYemlin.–Flanconortesinnovedades–informóKi-Dacmu–.Seguimos
esperando.–Vigilandolaarmería,hum,hum–comentóelithoriano
MolowHabbor.–Estosidiotassiguenpersiguiéndonos–comentóAnk’Niwa–.
NotienenarmamentoparadañarseriamenteelTrastA-A5,aunquepartedelasantenasysensoreshansidodestruidos.–Siguealejándolos–ordenóBronx–.Todoloquepuedasyno
tearriesgues.–AquíLibertad–anuncióunadelashermanasBazán–.Hemos
perdidocomunicaciónconelAugurio.Repito,hemosperdidocomunicaciónconLieslvezyYorasDeem.Creemosquenosreciben,peronoresponden.Leshemosvistoascenderalaatmósfera.–Sisehaninternadoenlascapassuperioresesnormal–aclaró
elmercenario–.¿Cuandopodréisvolveralcombate?–Nocreoquepodamosreincorporarnos–anunciólapiloto–.
Apenastenemosradiodegiroyestamossinescudos.ElKazellisacabaríafácilmenteconnosotros.
798
–EntoncesbuscadalAugurioytenedmuchocuidado–decidióelmercenario–.Algunarazóntienequehaberparaquehayantenidoquedirigirsehacialastormentaseléctricas.Elmercenariocortólacomunicación,empuñódenuevosu
rifley,juntoconDona,dispararonalosmoterosqueintentabanunanuevapasada.BronxderribóaunoyDonaalcanzóunadelasmoto-jets,queseretiródelcombate.Enalgúnmomentodejaríandeusaresainútiltáctica.Noeranlosuficientementehábiles,niteníanlapotenciadefuegoqueprecisaban,comoparaocasionardañoalguno.Siéllosdirigierahabríamantenidoaunpardeellosentreteniéndolos,yhubierahechoqueelrestoaparcaralasmotoseintentaraelasaltocubiertosporlosedificiosmásexpuestos.–¡Vienensoldadosporlosfrutales!–seescuchólavozdela
cereana–.¡Fuertementearmados!Nohabíaprevistounaaproximaciónporeseladopueserael
cercanoalbarranco,teníanqueserlossoldadosdeunodelosesquifes.Esoshombresseríanprofesionales,máspeligrososquelosmoteros.Habríanbordeadoelbosquenorte,porellindeoeste,aprovechandolosúltimosárbolesparaacercarsesinservistos.–Dejadqueentreneneledificio,aprovechadlospasillosylas
distanciascortas–luegoconsultóconlamiradaaDona,quienlehizoentenderquepodíadejarlasola–.Voyparaallá.Posóelribleblásteralladodelaloomest.–Sisedecidenporentraralasaltopideayuda–lerogó.–Veteya.Donasiguiódisparandoalosmoteros,ejerciendoeltiroal
799
blanco.Bronxabandonólasalamedioagachado,evitandoalgunosdisparosentrantes,accediendoalpasillodedistribución.Enfilóasuderecha,comprobandoquelaspuertasprincipalespermanecíanintactas.Entoncessucomunicadorrompióelsilencio.–¡Bronx!–gritóAnk’Niwaporelcomunicador–¡Kilianha
vuelto!–¿Cómo?–hacíamesesquenosabíannadadeél.–¡Esél!Nosécómohallegado,peroestáacabandocon
nuestrosperseguidores.–¡Puesdilequelosdejeenpazymuevaelculohaciaaquí!¡Le
necesitamos!Forzóelacelerador,aproximándoseaunadelasmotos
repulsorasdelos«hermanoscaídos»,apuntandoconelcañónláserdelaIkasAndohaciasumotorposterior.Disparóunaráfagacorta,precisa,quealcanzóelblancojustodondequería,estallandoelmotorylanzandoaldesgraciadovariosmetroshaciaarriba.ElTrastA-A5continuabaatodavelocidadsiguiendoelriachueloqueacompañabaalcaminoprincipal.Loshabíavistoenapurosencuantoabandonóellindenortedelbosque,rodeándoloporelladoesteparavolverhacialaGranja.Acudióensuayudaenseguida.Cincomoto-jetsdeloshermanoscaídosdelasquequedabantres.Ningunadeellasarmadascomo
800
lasuya,selimitabanadispararconsuspistolasblásters.Kiliantampocohabíatenidonuncaunamotodeslizadoraconuncañónláserincorporadoalaaletadelantera,yporlotantonoteníaexperienciapreviaencombate.Sinembargo,loscontroleserasencillosyayudabanenlafijacióndeltiro.Condospiezasenunminutoprobóunarápidasucesióndedisparoscercanosadosdelastresmotosrestantes;laespantadatuvoéxito.Losmoteroseranvalientesengrupoycontracivilestemerosos–deahíquedisfrutarandelapersecuciónalcamióndeslizador–,peroencuantovieronperderadosdelossuyos,yquepodíanserlossiguientes,losdosobjetivossedispersaron,unoporcadalado,yelúltimonotardóenimitarlesalversesólo.Alfinal,nohabíatantopeligrocomoparecía.AlquedarúnicamenteelTrastA-A5,Kilianaproximósuhalcónnocturnoalaalturadelconductordelcamióndeslizador,viendoporlasventanillasaAnk’Niwa.Eltwi’lek,másquealegradoporelencuentro,estababastanteserio.Gesticulabaconmanosyrostro,indicándolequevolviera,alparecerconciertaurgencia.–NosrequierenenLaGranja–ledijoaJackson,limitadoaser
unpaquetealaespaldadeKilian.Virócientoochentagradosyaceleróalmáximo,dejandoatrás
alTrast,elcualcontinuabaalejándose.EntansólounminutoseacercólosuficientecomoparadistinguiralolejosaungrupodehombresarmadosasaltandoLaGranjaendosgrupos.Unoporelnorteyotrohaciaelalaoeste.Esteúltimoeraelmáspeligroso,puesentrelaspuertasexterioresdeesaorientaciónseencontrabalaqueconducíaalaenfermeríayalasaladecomunicaciones,laantesaladelaarmería.Dependedepordondeentraranpodíanhacermuchodaño.IgnorabaladefensapreparadaporBronx,así
801
queoptóporignorarelalanorte,porelmomento,yatacaralgrupoquehabíadesaparecidoporelladooeste.–¡Prepárate,Jackson!Vasapilotartú.–¿Yo?–¿Sabeshacerlo,no?–Lobásico.–Notepreocupes,ellossontanmaloscomotú.Mientrasseguíansuaproximaciónenlíneaprácticamente
recta,Kiliansehizoauncostadodelamotojet,apoyadoconsólolapiernaderechaenelpedal,ylaotraenelaire.Manteníaladirecciónagarrandoelmanillarderechoconlamanocorrespondiente,yconlaotraseapoyóenelhombrodeJackson.Asípudoeltahúrcolocarseenlaposicióndelpiloto,agarrarelmanillarconambasmanos,ydejarespacioparaquesujovenamigosesituaradetrás.–Rodeaeledificioporelhuerto–señalóconelbrazo
extendidopordelantedeél–.Hazunángulosuperioralosnoventagrados,casicientotreintaicinco,teencontrarásencajonadoporlosdosedificiosprincipales.Entoncesasciendesypasasporencimadelpórticodeuniónentrelosdosedificios.Tienestechodevuelosuficienteparahacerlo.Nopordebajo,dudoquetengashabilidadparasortearlascolumnas.–¿Estásloco?–preguntóJackson.–Tranquilo,yoteguioparaelgiro,sólotendrásquesubir
cuandoteoriente.–¿Ytú?–Yomebajoencuantoinicieselascenso.
802
–¿Yluegoyoqué?–Hazloquepuedas,confúndelos,dispara,aléjalos,loquesea
contaldequenovenganaquí.KiliancolocósusbrazosporencimadelosdeJackson,como
unaextensiónmás,sujetándolossuavementeentrelamuñecayelcodo.Pasaroncercadelgrupoqueyahabíaentradoporelalanorte–quedandounpardeellosatrás,quelosmiraronsorprendidos–,yalcaboiniciaronelgiro,disminuyendopreviamentelavelocidadparafacilitarlamaniobra.Eltahúrcomenzóbien,aunqueKiliantuvoquecorregirlatrazadaparaalinearlaIkas-Andoconelpórticodeuniónentreeledificioresidencialyelprincipal.Soltólosbrazos,ledióunpardepequeñostoques,yeltahúrelevólamoto-jetalmismotiempoqueKilianasentólospiesenlossoportes,impulsándosehaciaatrás.Completólavolteretaenelaire,extendiendolosbrazosparaagarrarsebrevementealaramadeunodelosárbolesdeljardín,loqueamortiguóelimpulso.Luegosesoltó,siguiendolainerciarestante,aterrizandoderodillas,conunamanoenelsuelo.Cuandolevantólavista,niJacksonnielhalcónnocturnoestabanalavista,porloquealmenosnosehabíaestrelladocontraunapared.Ensulugarhabíandospuertasabiertas:ladelpasilloalalanorteyladelasaladecomunicaciones,yunsoldadorezagadoenlasegundaquelodisparóalverloaparecer.Kilianrodóporelsuelo,cubriéndoseparcialmenteconlasjardinerashastasituarsetraselárbol.DesenfundóelblásteradquiridoenTorreIeintuyópordondevendríaelsiguientedisparo.Apuntaríaasuderecha,porloquesepusodeperfil,ydisparóconlazurdaporelladoizquierdo.Eltirocontraélseperdióporelladoequivocado;elsuyoalcanzóalsoldadoenel
803
brazodelarma,cayendoalsuelodedolor.Corrióhacialasaladecomunicaciones,cambiandoelblásteraladiestray,protegiéndoseconlapared,disparóalprimerenemigodentrodelasala,alcanzándoloporlaespalda.Otroderribado.Alfondohabíandossoldadosmás.Sinembargo,estabandesarmados,susarmasenelsuelo,ycaminabantrastabillando,conlasmanosenlacabeza.Inmediatamentesintiólamismaconfusión.Noeradolor,perosussentidosestabanofuscados,llegandoinclusoaafectarasuequilibrio.LaFuerzaeramuyintensa.Lossoldadosnoestabanpreparadospararesistirtal«ataque».Élsí.Notuvomásremedioqueapoyarseenlarespiraciónycontrolarsusentidodelaorientación,hastadespejarlapesadumbredesuspensamientos.Sinperderlaconcentración,fuefácilgolpearenlanucaalossoldados,dejándolosinconscientes.Luegoabriólapuertadelaarmería,delaqueteníalacombinación.Alotrolado,MolowHabhorintentótorpementeaporrearloconunapicadefuerza.Sólotuvoqueagacharse.–¡Kilian!–exclamóelithorianoalreconocerlo–.Oíporel
comunicadorquehabíasvuelto.Unagrannoticia.–Yapuedespararconlotuyo–seadelantóelcorelliano–.
Déjamepertrecharme,yaqueestamos.–Hum,Humm,adelante.Elmaestroithorianodejódeperturbarlossentidosdecuanto
servivoestuvieraenaquellashabitaciones,aliviandoaKiliandelesfuerzoderesistirseaunodesuspropiosmaestros.Eligióprimerodetodounaelectrovara,lacualcolgóasuespaldaatravesadaenlabandoleraqueincorporójuntoadosgranadasyundetonadortérmico.Añadióalabandoleraunacarabinabláster–losriflesdebíandehaberlosrepartido–.Lanecesitaría
804
contralosmoteros.Tambiénreemplazólapistolaporunblásterpesadodecortoperoletalalcance.Finalmenterecopilóelnúmeroexactodegrilletesquenecesitabaparaapresaraloscuatrosoldados,heridosoinconscientes,delasaladecomunicaciones,noentreteniéndosemásquelojustoparaponérselos.–Cierradenuevo,losdemássiguenenpeligro–ordenóal
ithoriano–.¿Enquéfrecuenciaestamos?–68A,4Delta.–informó.–QuelaFuerzateacompañe–sedespidióelithorianosin
mayordilación,cerrandolapuerta.Trasbloqueardenuevolaarmería,Kilianabrióunodelos
armariosdelasala,encontrandounodeloscomunicadoresinternosdeLaGranja.Losintonizóenlafrecuenciaadecuadayescuchólasvocesdesusamigos,alparecerenseriotrance.Tuvoquedecidiraquienayudabaprimero,aquienpodíasalvaryaquiendejabasalvarsesólo.Apesardehabersepreparadolomejorquepudieron,hoytododependíadequeélestuvieraalaaltura.Eralabatalladesuvida,laúnicaqueteníaimportancia.Elmayornúmerodeenemigosestabanenelalanorte,dondeseencontrabanGorka,Ki-Dacmuy,segúncreía,Yemlin.Otrospocosatacabanelalasurdeledificioprincipal,protegidaporBronxyDona.Laeleccióneraobvia.Atrapadosenelpasillo,nopodíanirhacianingúnlado.El
movimientodepinzasehabíavueltocontraellos.El
805
gamorreano,quesangrabaporunodesuscostados,luchabacuerpoacuerpoconelúltimodelostressoldadosqueleshabíanemboscadopordetrás.Laencerronaocurriócuando,porordendeBronx,estabanacechandoalgrupoprincipalqueentrabaporlapuertanorte;habíanconseguidoacabarconlosdosprimerosvalientes,unoderribadoadistanciaporelmercenario,yotroporGorkaalaparecerporlaesquina.FueentoncescuandoatacaronporlaespaldaaKi-Dacmuyalgamorreano.DosdelosinesperadosdisparosalcanzaronaGorka,mientrasqueelúltimorayofuedesviadoporlacereanaconsunuevosabledeluz–conunrayoenergéticomásdelgadoqueelanteriorquehabíaconstruido–.Apesardesusheridas,elgamorreanoseabalanzóenfurecidosobrelosemboscadores,matandoconelvibrohachaalosdosprimeros,quienesantesdemorirconsiguieronabrirlenuevasheridas,haciéndolecaersuarma.Aunqueeltercersoldadousósuvibrofiloparaapuñalarloenuncostado,Gorkaloagarróporelcuello,cayendosobreél.Lacereana,nopudiendohacermás,selimitabaaprotegerasu
compañerodelosdisparosblásterdelosatacantesquehabíanentradoconelgrupoprincipal.EstabansituadosenlaintersecciónconformadeTdondedebíandehabercaído.Sinembargo,yporculpadelaemboscada,elrestodesoldadosconsiguieronentrar,lideradosporundecididojefequeconsiguióentreteneraBronx,obligándoloapermaneceraveintemetros,enlosaccesoscercanosalcomedor.Erancinco.Dosladisparabanaella,desdeambasesquinas.Elrestolosvioavanzarendirecciónalmercenario,sindarletreguaarespirar.Porelcomunicadorsupoquelohabíanherido,aunquelosmanteníaaraya.
806
Lapresiónalaqueseveíasometidapudoconella.Aumentaronelnúmerodedisparos,másaráfagasquetirosprecisos,hastaquealzóelsablepensandoquelossiguientesvendríanporarribacuandoalgunolohizopordebajo.Cayóalsueloheridadelapiernaizquierda.Entonceslapuertaqueestabadetrásdesusatacantessaltóvolandoporlosaires.EraYemlinsaliendodelabiblioteca.Habíapresentidoelpeligro.Lossorprendidossoldadossedieronlavueltayledispararon.Unodelosrayosfuedirectamentedisipadoporlamanodelpequeñoser,desapareciendocomovaporalviento.ElgestodeconcentracióndeYemlineradolorosoyestabaindignado.Podíasentirsufrustración.LaGranjaeraunretirodepazydescanso,yhabíasidoviolado.Ki-DacmuyYemlinhabíanabandonadoelTemploJedi,largotiempoatrás,volcadosaunavidadecontemplaciónydescubrimiento.Sehabíanalejadodelacaóticasociedadgaláctica,entretejidaporlosinteresesylasmezquindadesdelosmundosquelaconformaban,parasanarsusíntimasafliccionesocultas,ydedicarsusvidasalconocimientodesímismos.Elmundonoquisodejarlosatrás.–Venidohabéisatraerlágrimasdeamargura.Amisamigos
no–anunció.AunmovimientodelamanodeYemlin,elvibrohachade
Gorkavolódesdeelsuelohacialaespaldadeunodelossoldados,incrustándoseenellahastasobresalirunapuntaporelpecho.Elotrosoldadovolvióadispararantesdequelevantaralamanocontraél,alcanzándoloensumenudocuerpo.EldolorsurcóelrostrodeYemlin,peronifuederribado,niperdiósuoportunidaddedevolverelgolpe;parecíacomosielrayonohubieratenidoconsecuencias.Inicióotroademándesumano.
807
«Yemlin,nolohagas»,proyectósuspensamientos,preocupadaporelenfurecidoestadodeánimodesuviejoamigo.Lacereananopodíaayudarle,conunapiernainservible,derodillasmedioapoyadaenlapared.Oyódostirosalmismotiempo.Unoprovenientedesuespalda;unrayoazulquepasócercadeella,impactandocontraelsoldadoqueapuntabaaYemlin.Elsegundo,aunquesólopercibiósusonido,sívioaquienibadirigido.Supequeñocompañeroseretorciódedolor,alcanzadoporlaespalda.Yaúnasísiguióconsciente,doblegadoperonoderribado,loquenoimpidióqueunhombreenormeloalzara,agarrándoloconambasmanos.Alguiencruzóasulado,colocándoseunospasospordelantedeella,conunblásterenlamano,apuntandoalforzudoenemigoqueteníaaYemlincomorehén.–Déjaloenelsuelo,Darren–advirtióKilian.–Tiraelarmaoleretuerzoelpescuezo–amenazóellíderde
losmoteros–.Aesteenanonovaasermuydifícilarrancarlelacabeza.EltalDarrenhabíaaparecidopordetrásdeYemlin,habiendo
aprovechadoladistracciónparaentrarenlabibliotecaporlosdestrozadosventanales.Supresaseencontrabasuspendidoenelaire,sujetadofirmemente,conlaspiernascolgando.Unmovimientodesusfuertesmanosyleromperíaelcuello.–Tocarmenodebiste–sentencióYemlin.Agarrólosbrazosdeljefedelosmoterosconsuspequeñas
manose,inmediatamente,Darrengritódedolor,afligidoporheridasinvisibles.Sumusculosocuerpocayóderodillascomounniño,sinpoderreprimirlosalaridosquedaba.Soltóa
808
Yemlin,queasuvezrodóporelsuelo,revelandolabrutalquemaduraláserdesuespalda.KiliandisparórápidoaDarrenparaacabarconsusufrimiento.–EncárgatedeGorka–solicitóKilian,quienavanzóveloz
haciaeldoloridoYemlin.Ki-Dacmusearrastróhaciaatrás,preocupadaporsu
compañero.Elgamorreanohabíaconseguidoahogarasuúltimocontrincanteconsuspropiasmanos,aunqueseguíadesangrándoseporelcostado.Extrajounmedpacdesucinturónyloaplicólomásrápidoquepudo,taponandoycicatrizandoeldesgarradorcorte.Elgamorreanoestabainconsciente,peroestable,apesardesusfeasheridas.Mástardevolveríaaél.LuegoseacercóaKilianyYemlin.Sujovenamigoloestabasujetandosuavementeporlacabeza.Sabíaloquepretendíahacer.Ibaaintentarsanarlotransfiriéndolesupropiovigor.–Morirdéjame,Kilian–confesóYemlin.–Nopuedodejarteasí–contravinoKilian–.Laenfermeríaestá
cerca.–Elcombateacabadonoha.Todatufuerzanecesitarás.–Nodigastonterías–senegabaaadmitirsupetición.–Remedionohayparamisheridas.Depurgarmisdemonios
nuncapude.Éxitotuvistedondeyofracasé.Mealegrahaberlovisto.Aúnmuchodebestrabajar.DistintoscaminosllevanalaFuerza.Eltuyodescubre.Elmíollegaya.Yconestasúltimaspalabrassinderechoaréplica,Yemlin
dejóelmundodelosvivos.LacereanaposóunamanosobreelhombrodeKilian,tambiénafligida.
809
–Elcombatenohaterminado–dijoKilian,repitiendolaspalabrasdesuamigo,yobservandolapiernadelacereana–.Déjametratarla.RodeoconlaspalmasdesusmanoslapiernadeKi-Dacmuy
ejercióunalevepresión.Lacereanasintiócómosealiviabasudolor.–Gracias.Kilianleacercóunodelosblástersdelsuelo.Ensuestadono
podríaaprovecharelsabledeluz.Losostuvounmomento,comprobandoqueeramuyparecidoalanteriorquehabíatenido.–Yamecontarássuhistoria–ledijo–.Cuídalosynote
arriesguesmás.Suamigoselevantó,mirandoelcuerpodeYemlinunaúltima
vez.Inmediatamenteseacercóconcautelahastalaesquinaquedabaalpasilloqueconducíaalaentradaprincipal,amuchasotrasestancias,yfinalmentealazonadelcomedor,dondeBronxyDonadebíandeestaratrapadosentredosbandos.Elintensoyrepetitivofuegoloobligóavolverhaciaatrás.
Treshombresdearmas,comandadosporquienreconocíacomoauntenienteocapitándealgúnejército,habíanavanzadososteniendolosdisparos.Loúnicoquehabíalogradohacereraretirarsehacialasaladecontrol,parapetarsetraslapuertaydevolvertímidamentelosdisparoscomoparaconseguiratraerloshaciaél.SuintencióneraalejarlosdeDonaque,no
810
muylejosdeallí,seguiríaenlabibliotecaejerciendodefrancotiradoraobligadaporlascircunstancias.Habríapodidovolverconella,perolessuperaríanennúmeroyestaríanencerradosentredosbandos,asíquenolequedóotraalternativaquealejarlosdesupareja.Echóunrápidovistazoalasaladecontrol.Labatallanohabía
llegadoaestahabitación.Noasílacontiguaaesta,lasaladecomunicaciones,dondetrescuerposdesoldadosuniformadosyacíanenelsuelo.Doscercayotromáslejos,conuntirodeblásterenlaespalda.Picóalapuertadelaarmería.–¿Molow,tehasencargadotusólodeestoshombres?–ConlaayudadeKilian,Bronx–oyóalotroladodelapuerta–
¿Terminóelcombate?–No,quédateahíynoabraslapuerta.¿Podrássentirla
presenciadelenemigosientraenlasala?–Evidentemente.–Puesyasabesquéhacer.Voyaatraerlos.Sindistraersemásasomólacabezaporlasaladecontrol,
apuntóalaotrapuertadeentraday,cuandounodelossoldadoshizoelamagodeentrar,disparó.Suobjetivologróapartarseatiempo,peroleconfirmóqueseguíaallí.Cerrólapuertaycorriórápidohastaelotroextremo.Lapuertaquedabaalexteriorestabaabierta,conotrosoldadosobreelcésped.Apoyólaespaldaenlapared,alladodelapuerta,esperandoaquesusperseguidoresentraranenlasaladecomunicaciones.Searriesgaríanlorazonable.Unpardedisparosatravesaronelumbraldelapuerta,impactandocontralossetosdeljardín.Noerantontos.Seesperabanunaemboscada,peronopodían
811
imaginareltipodeataquequerecibirían.Alpocodeoírpasoscautelosos,entrandoenlasaladecomunicaciones,escuchósusgemidosdedesorientación.Elithorianoperturbabasussentidos,obligándolosabuscaralgúntipodeapoyo.Nolesdejótiempoparareponerse.Confríaprofesionalidadsediolavueltaenmediocírculo,firmeenelumbral,yapuntandoconlasdosmanosliquidóatresfácilesblancos.Faltabauno:sujefe.Demasiadotarde.Recibióuntirodeblásterenelcostadoizquierdo.Eldolorlehizosoltarsuarma.Setiróalsuelo,dentrodelahabitación,antesdequeelsegundotiroremataralafaena.Aquélmalnacidodebióderodearloatravesandolaenfermeríamientrassushombreshacíandecebo.Tanteóconlasmanoselsuelo,buscandoelbláster.Aturdido,noestabasegurodondehabíacaído,hastaquerozólaculataconeldedoíndicey,mecánicamente,lamanoacudióalaempuñadura,agarrándoloconfirmeza.Sinapuntar,porpuroinstinto,dirigióelcañónalapuertayapretóelgatillo.Dosrayossurcaronelaire,alcanzandoambossusobjetivos.Sintióunagudodolorenelpechoycayóinconsciente.Demasiadasposibilidadesaelegir,pensóKilian.Lapuertade
laenfermeríaseencontrabaabierta,asícomoladelasaladecontrol.Oíaruidosdeblásterprovenientestantodelaúltimacomodelpasillodelcomedor.Elruidoensordecedordeunanaveespacialdescendiendoatierrasofocótodoslossonidos.Seacercóalventanal.EralaPerraCallejera,elcarguerodeRaven.Estabaaterrizandocasidelantedeledificioprincipal,aunos
812
cuarentametrosalnortedelhangar,bloqueandoelcaminoprincipaldelaGranja,entreloshuertosyelextremodelacercadelosestablos.Eldescensoaplastólahileradeárbolesaamboslados,resquebrajándolos.Noveíamásmotoristas,niescuchabamásdisparosdelabiblioteca.Eraelmomentodeacabardeunamanerauotra.Ravenveníaaporél,ynoibaahuir.EarlRavenouseraunodeesosraroscaza-recompensasincansables,queperseguíanasupresahastaelfinalinclusosiyanolereportababeneficioalguno.Eraelresponsabledeldestrozoquehabíaasualrededor.ÉlhabíaguiadolaTorreIhastaLoome.Abriólapuertaprincipalque,alcontrarioqueelrestode
entradas,conservabaunasanticuadasbisagrasquehacíangirarlosportoneshaciadentro.Bajóporlospeldañosdelaentradaprincipalycaminódefrente,endirecciónalaintersecciónconlavíaprincipal.AcertóaverlacabezadeDonaprotegidatrasunodelosventanales,conelojodetrásdelamiradesuriflebláster.Ellalecubriría.Remplazólapistolaporlacarabina,apuntandoalacarlingadelcarguero,esperandolaaperturadelarampadeacceso.Prefirióseguirporelcamino,traslosárbolesqueloflanqueabanyleofrecíanprotección,envezdeircampoatravés.Larampainferiordelcarguerodescendió,comounamandíbulaqueseabríaparamostrarsuscolmillos,sóloqueenvezdedientesesperabaenemigosfuertementearmados.QuizásDona,apesardetodo,notendríabuenángulo.Habíaalgoquenocuadraba.Unasensaciónenelaire,una
calmainesperada,lehacíapresentirqueaquellasituaciónnoeralaqueaparentabaser.Elbordedelarampatocóelsueloaltiempoqueélllegabaalcruce.Envezdeclavarlamiradaenquiénsalía,observóporencimadelcarguero,buscando
813
enemigoseneltecho.Preveíaaalguienescondido,porloquesedispusodeperfil,cercadeunárbol,exponiendosucuerpolomínimoposible.¿Cuálseríalamejormaneradeemboscarlo?Bajóelcañóndelacarabina,unosveinticincogrados,sinapuntardirectamentenialsuelonialarampa.Entoncesdedujodedondevendríaelataque.Ydequién.Girólacabezanoventagrados,devolviendolavistaalfrente,observandoelpequeñopuentequeconducíaalosestablos.Estabafrontalmenteexpuestoaquienallíaguardaba.Nosupodecirquéleimpulsóadecidirsepordescubrirsu
posición,envezdeacabarconeljovenHightowers.Teníauntirolimpio,difícilmenteeludible.Quizásfue,precisamente,lamiradaqueestudióatravésdelvisordepuntería:profesional,reservada,conscientedelpeligroenelqueseencontraba.Broggohabíacumplidosupartedelplan.AsistidoporeldroidepilotoquesehabíaencargadodelaterrizajedelKazellis,elrodianoutilizólaexclusaexteriordelalmacénparasituarseencimadeltecho.Él,sinembargo,semantendríaescondidodebajodelpuente,enlaorilla,bienoculto.Elcebohabíadadoresultado.Kilianhabíasalidoporlapuertaprincipal,soloyconunavalentía–otemeridad–,quenohubierademostradoañosatrás.PeroeljovenalqueenotrasocasioneshabíadevueltoalacustodiadeGarekyanoparecíaunmuchachohuidizoyatolondrado.Habíaelaboradounplanpararescatarasumadre,infiltrándoseenCiudadHightowers.Unamisiónquetuvoéxitoaunqueélfuerafinalmentecapturado;unsacrificioconelque
814
posiblementeyahabíacontado.Luego,enlacorbetacorelliana,habíademostradoespírituguerrero.TambiénKilianocultabasuscartas.Lossensoresdecalordelvisorfrontalhabíandetectadolapresenciadeunfrancotiradorenelinteriordeledificio,alaizquierda,traslosventanalesrotos.Buenacoberturayexcelenteposición,peroconunfuegosostenidopodríanencargarsedequienestuvieraallí.Larampayahabíadescendidodeltodo,yporellabajóIJ-23,
eldroideasesinoquehabíaadquiridoenNexysMin,yquehabitualmentelomanteníaocultoenlabodegadecargadelaPerraCallejera.Reprogramadoconalgunasmodificacionespersonalesparatenerlodesuladoenlassituacionesmáspeligrosas.Armadoconunrifleblásterintegradoensubrazoderechoyunapistolablásterenlamanoizquierda,eldroidedescendióconinstruccionesprecisassobreloqueteníaquehacer.Sabíaqueenaquéllugarnoduraríamuchotiempo,perosílonecesarioparaque,juntoaBroggo,pudieranterminarconlossupervivientesdelabatalla.Loshermanoscaídos,lasfuerzasdeRetardylacorbetacorellianahabíansidopiezasútilesparaminarlasfuerzasdelosamigosdeKilian,dejandoelcaminodespejado.Aquello,finalmente,eraunasuntoentreellosdos.AceptólainvitaciónqueofrecíalaseveraexpresióndeljovenHightowers.Unaexcepciónalanorma.Paraalgunascosashabíaqueromperlasreglas.Abandonósuposicióndetumbado,levantándoseprimero
apoyadoenunarodilla,luegoyadepié,conelrifleenlasmanos,subiendoporlapronunciada,perocorta,riberadelrío.Elvientosoplabaconfuerza,empujandolateralmentealalluvia,quecaíaoblicua.Caminóapenasunosmetros,situándoseauna
815
distanciaprudencialdeKilian,dispuestoausarelriflebláster.Surivalrepitiósusmovimientos,sinperderdevistaaIJ-23.BroggoseríalasorpresaqueeljovenHightowersnoseesperaba.Aunquetuvieralaayudadelfrancotirador,noestabapreocupadoporél.Eldetectordemirasinfrarrojasnosehabíaactivado;ningúntriánguloaparecióenelvisor.Supusoqueestaríamásocupadocentrandosuobjetivoeneldroideasesino.–Broggo,¿tieneslocalizadoalfrancotiradordelaplantabaja?
–preguntóporelcomunicadorinterno.–Esssunamujerrenlabiblioteca.Noparreçejedi–
respondió.–Encuantoempecemosacabaprimeroconella.Luegocon
cualquieraqueseentrometa.–¿NoprefierresquemateaKilian?–Antesvamosacharlarunpoco.Caminotrespasosmás,mientrasKilianpermanecíaenel
mismolugardondesehabíaquedado,observandosuspausadosmovimientos,señaldequeaúnnoqueríaempezarconlapartedelosdisparos.Loquenoseesperabafueelprimercomentariodesuenemigo.–Teagradezcoloquehicisteenlacorbeta.Esevidentequeno
lohicistepormi,niporlaspersonasquevivenaquí,peroaúnasílocelebro.–Cuentaspendientesquesaldar–contestóescatimandolas
palabras.–Esabsurdoquesigamosconesto,Raven.Yanotienesun
clientequepagueportusservicios.Garekestámuerto,ysu
816
cadáverquedósepultadoenelamasijodeacerodelacantilado.–Darlahmepagaráporeltuyo,porhabermatadoasupadre.–Yonohematadoa…YonohematadoaGarek.Kilianinterrumpiólafrasealamitad,comoquieneludiera
confesarhabercometidouncrimen.Estolodesconcertó.SabíaqueGareknosobreviviríaporquelaheridaquelehabíainfringidoeramortal.Algodebiódepasardespués.–Darlahcreerámásalossupervivientes–continuóKilian.–¿Quésupervivientes?–lecuestionó.Eraunapreguntaretórica.Aquellosquehubieransobrevivido
aladestruccióndelacorbetateníanunlargocaminohastaelespaciopuerto,sinrecursosyfácilmenteidentificables.AcabaríaconellosantesdequepudieranllegaraLoormist,yaunquealgunoconsiguieraeludirlollegaríaantesaCorelliaconlaPerraquecualquieradeellosusandorutascomerciales.Aúnpodíaganarmásdineroconelasunto.–Enestelugarmehanenseñadoleccionessobrelanaturaleza
deluniverso,delosseresquevivenenél,quenotendríasinterésencomprender.EltonodelavozdeKiliancambió,comoeldequienaceptaba
sudestino.Porunsegundocreyóqueeralainflexióntípicadelapresarendida,laqueseentregabasinresistencia.Noparecíaquefueraelcaso.Estabarelajadoynoatemorizado.Seleveíaserenoynoconlatemeridaddelarrogantequesecreemásinteligentequeél.Eraeltonodelquecumplíaconsudeber.Pelearíahastaelfinal,daríalomejordesí,yladerrotanoparecíaimportarle.Esacertezaensímismosóloselahabíaencontradounpardeveces,yenambasocasionesfueron
817
contrincantesdifícilesdecapturar.Ypeligrosos.Muypeligrosos.–Siacasopudieraspararteunmomentoparaobservarla
bellezaatualrededor–continuóKilian–,tedaríascuentadelainutilidaddetodoesto.Nielreconocimientonilasriquezasteacompañaránenlamuerte.Esascosassequedanaquí.Noveíaelsentidodeldiscurso.Sipretendíaganartiempopoca
ventajaibaaconseguir.Quizásloúnicoquequeríaeraquesusamigospudieranevacuaralosheridos,quesealejaranlosuficiente.–Amiyamevienebien–contestó–.Cuandoestémuertono
mepreocuparépornada.–Teequivocas,haymás–lereplicómuyseriamente–.Estála
Fuerza.Sipudieraspercibirtansólounagotadesupresencia,cambiaríasdeidea,yacabaríaspordejartuorgulloaunlado.–TútienestuFuerza–dijodespacio,sinapresurarse–.Yosólo
tengomicódigo.Seguirhablandonoserviríademucho.SabíaqueKilianno
pretendíaconvencerlodenada.Peroledebíaalgo:ellujodeatenderaloqueteníaquedecirle;sehabíaganadosurespeto.–Aquíheaprendidodemasiadocomoparapermitirque
impidasqueotrossebeneficiendeello.Tuinsistenciameobligaadetenerte.Escucharlafrasetensósusmúsculos.Levantóelrifle,
apuntandoalacabezadeKilian,quienlecorrespondióalzandoelextremodelacarabina.Untriángulonaranjaintermitenteaparecióenelvisor.Sinembargo,ledisparóprimero,tansóloporunosmilisegundos.Parasusorpresa,noloalcanzóentreceja
818
yceja,comoseesperaba,sinoquefueinterrumpidoporelrayoláserdelacarabina.Increíblemente,Kilianhabíaapuntadoenlamismatrayectoriaperoensentidocontrario.Ambosrayosimpactaronamediocaminoprovocandounapequeñaexplosiónresplandecientequenolodeslumbródeltodoporqueelvisorregulólaexposicióndeluz.Aunquenolosuficientementerápidocomoparapermitirleversusiguienteacción.DerepenteseencontróconKilianjustodelante.Habíasalvadoladistanciaquelosseparabaenapenasunossegundos,quizásconunportentososalto.Yenlugardelacarabina,quedealgunamanerasehabíadesechodeella,llevabaunaelectrovara.Tuvoqueusarsupropiorifleparapararlosgolpesqueleveníanencima.Enunabrirycerrardeojosseencontrabaluchandocuerpoacuerpo,perdiendoterreno.Kilianlohacíaretrocederpasoapasohaciaelrío.Bienusada,yestabaclaroquesucontrincantesabíacómohacerlo,laelectrovaraentorpecíasusmovimientos,conpequeñosgolpesenbrazosypiernas.Deseralcanzado,losextremosenergetizadospodríandañarlaarmadura.Loobligabaamantenersealadefensiva,noconsiguiendodevolverelataque.Elcombatenopodíacontinuarasí.Noerasuestilodelucha.Debíacambiardejuego.Yrápido.DesdelapartesuperiordelaPerraCallejerateníaunabuena
panorámicadelasituación.ElimbécildeRaven,comoavecesocurría,seempeñabaenhacerlascosasasumanera,loque,porotraparte,aumentabaladiversión.Eracomprensibleque
819
quisieradisfrutarconelretoñodelosHightowers,perodespuésdeloocurridoenCoruscanthubierapreferidoencargarsedeKilianélmismo.Malditosjedis.Teníabienlocalizadaalamujerqueseescondíadentrodelacasa.Encuantodispararacontraeldroide,elblancomásexpuestoyatractivoparalafrancotiradora,tendríaunbuentiro.Personalmentehubieraatacadodefrente.Simple,eficazysinestrategia.Comono,Ravenqueríaserprecavido,guardarseunacartaoculta–él–,yusardeceboaIJ-23.Eracuestióndehacerlossalirdelamansión.Podían,claroestá,haberlanzadounoscuantostorpedosdeprotonescontralosedificiosymatarlosatodos,peroesonoasegurabalamuertedeKilian.Unrefugiosubterráneoounpasadizoporelquehuiryelplansehubieraidoalgarete.Eramejoratraerlosfuerayquecayeranenunaemboscada.ConelrabillodelojoviocómoRavenyKilianlevantaronsus
armasyahílesperdiólapista.UnrayoazulsaliódeledificioendirecciónaIJ-23,recibiendounimpactoqueocasionóunsuperficialorificionegroensumetálicopecho.Eldroiderespondióconunasostenidaráfagadedisparosconambosbrazos,loqueobligóaescondersealafrancotiradora.FuesuinstintivaesquivalaqueevitóserasesinadaporBroggo,acabandosudisparoabsorbidoporlaprotecciónblindadatraslaqueseguarecía.IJ-23avanzabapasoapaso,aproximándosealamujeryforzándolaanoasomarse.Aprovechóqueeldroideasesinoteníalasituacióncontroladaparaabandonarelrifleysuposición.DescendióporlapartetraseradelaPerraCallejeray,ocultándosetraslosárboles,avanzóhastaellateralnortedelacasaprincipal.Nadiehabíavistosurodeo.Podíaentrardentrodelacasaybuscarunaentradaalahabitacióndondese
820
encontrabalafrancotiradora.IJ-23yaestabacercadelapared,dondelosdesaparecidosventanales.Bastaríaunsaltoparaentrarenlahabitación.Elmalditodroideibaaquitarleelplacerdeemboscaralamujer.Sinembargo,cuandoparecíaqueibaasaltar,losdosbrazosdeldroidefueronarrancadosdecuajo,separadosdesucuerpo,cadaunoenunadirección.Tampocolesorprendiósabiendoqueatacabanlaguaridadeunosjedisyqueeldroideeraunasimpledistracción.Siqueríamataralafrancotiradora,debíaacercarsefurtivamenteysorprenderlapordetrás,antesdequepudierausardenuevosuspoderes.Ahoraestaríaextasiadatrasderrotaraldroide,quiengirabatorpementesucabezasinsabercómooperar.Bien,aúnpodíaserleútilparaganartiempo.Corrióhacialapuertalateraldelnorte,internándoseenunpasillodondehabíavarioscuerposinertes,alparecertodosmuertos:soldadosdelacorbeta,unacriaturapequeñayDarren,ellíderdeloshermanoscaídos.Luego,alverenunpasillolateralaungamorreanotumbado,probablementemuerto,comprendióquienhabíaacabadocontodosestosinútiles.Nohabíatiempoparacomprobarquienpodíaseguirvivonileimportaba.Sacóuncontroldemandoadistanciadesubolsilloyapretóalavezdosbotonesrojos,enviandoaldroidelaseñaldeautodestrucción.Oyólaexplosióndefuera.Quizásalgúnrestohabríaheridoalamujer,perosindudaestaríaaturdidaporlasorpresa.Avanzóenlínearectahaciaelsur.Estabadesuerte:elpasillodelnortecruzabatodalamansiónhastaelfinal,dondegirabaalaizquierdaendirecciónalasaladondeseescondíalamujer.Desenvainóelvibrofilodesucinto.Sutrabajomásexquisito,silenciosoeíntimo.Enmediodelpasilloestabalapuertaprincipaldelacasa,abiertadeparenpar,pordondehabíasalidoKilian.Corrióparaexponerselomínimo,
821
porsilafrancotiradoraestuvierapendientedelacceso.Nodebíadedescubrirqueestabadentrodelacasa.Estabadispuestoadarunsaltoalacercarsealapuertacuandounadelgadafigura,provenientedelexterior,entróporlapuertayseinterpusoenmedio.Sintióunagudodolorenlastripas,queleparalizóenelsitio.Unamujerdepielrosadalehabíaemboscadoaél.Unfinorayoenergéticoleatravesó,entrandoporelvientreysaliendoporlazonalumbar.Unmalditosabledeluz.Lacaradelamujerseenfrentóalasuya:unacereanadecráneoalargado.Leclavóelvibrofiloenelcostado,pordebajodelascostillas.Lamujeremitióungemidosordo,ahogado,peromantuvolaconsciencia.Caraacara,ambosconteniendoeldolor,seenfrentabanalamuerte.Ellaalzólaespadadeluz.Elrayolediseccionólosórganosinternosyperdiólavidaantesdequepudieraretorcerelvibrofiloenlasentrañasdelacereana.GolpeóenelcascodeRavencontalcontundenciaquele
ocasionóunafinafisuracercadelvisor.Luegoleintrodujoelextremocontrariodelaelectrovaraentreelrifleysubrazoizquierdo,tirandohaciasícontalfuerzaqueleobligóasoltarlodeunamano,incapacitándolocomobastón.Elcaza-recompensasreaccionórápidoylodioporperdido,soltándolo.Lelanzóunpuñetazoconladiestra,decuyobrazalsurgióunacuchillaoculta.Laesquivóporpoco,recibiendouncortesuperficialenlamejilla.Paraevitardesequilibrarse,girósobresupiernadandounavueltahaciaatrás,quedandolateralmentealcaza-recompensas,ycruzólaelectrovaraentrelaspiernasde
822
Raven,pordetrásdeél,parahacerletropezarycaeralsuelo.Unamaniobrainstintiva,enseñadaporBronx.Peroelmercenarionoteníaunjet-packyelcaza-recompensassí.Ravenalzóelvuelo.Conscientedesuerror,lelanzólaelectrovara,dirigidaaincrustarseenelmotordeljet-pack.Ravengirósobresimismo,pasandoelarmaarrojadizaaescasoscentímetrosdesucara,altiempoquedesenfundósublásterycomenzóconlosdisparos,aprovechandolaventajaqueleotorgabalaaltura.Kilianesquivólosrayosarrojándosealaorilladelrío,pordebajodelpuentequedabaaccesoalrecintodelosestablos.Peroahíestabaatrapado.Desenfundósupropioblásterpesado.Teníaquesaliraldescubierto.Aligualqueél,Ravencontaríacongranadasodetonadores,quepodíalanzaralosladosoinclusoporencimadelpuenteparaderrumbarlosobresucabeza.Entoncesoyóunaexplosiónamediadistanciaydecidióexponerse,intuyendoque,fueraloquefuera,distraeríaunsegundoalcaza-recompensas.Asífue.Pudodisparar,alcanzándoloenplenovuelo.Ravenmaniobróenelaire,procurandoquitarselaplacapectoraldelaarmadura.Lehabíasalvadolavida,perodebíadedolerle.Aprovechóparaobservarelrestodelcombate.Eldroidehabíaexplotadoyvariaspiezasestabandiseminadas.Alzólamanoylosrestosdeltorsodeldroidevolaronhaciaeljet-pack,chocando,estavezsí,conelmotor,elcualpropulsóalcaza-recompensasendirecciónalbosque.Loperdióalverlodescendertraslascopasdeunosárboles,peroconocíaeseterrenomejorqueél.Recogiólaelectrovaraconlaotramanoyseadentróenlaespesura.
823
Sedeshizodeloquequedabadeljet-packylaplacadeltorso,
quenoacababadeajustarsebienyentorpecíasusmovimientos.Seencontrabaenlaconfluenciadeunafluenteconelriachueloqueatravesabalahacienda,enmediodelbosque,volviendoporelmismorecorridoquehabíahechoalrevés,porlazonadelacantilado.YapodíadarseprisaenmontarunatrampaantesdequellegaraKilian.Sumaneradecombatirconfirmabalapericiadesusmaestros.Habíasidobienentrenado,tantoenlasartesdelalucha–juraríaqueentécnicasechani–comoentácticaseimprovisación.Elcombateestabasiendocortoyveloz,sintregua.ParecíaqueKilianleconocíamejorqueélaKilian.–Broggo–abrióelcanaldecomunicacióndelcasco–.Kilian
meestápersiguiendo.Pilotalanaveycárgateeledificioprincipal.Ytodoloqueteplazca.Nohuborespuesta,yesoeraunmalpresagio.–¡Broggo!–intentódenuevo,sinéxito.Asumióqueestabacombatiendo…omuerto.–DosUno-bé–cambiódeinterlocutor–.Informedesituación.–IJ-23inoperativo.SinseñalesdeBroggo.Unacereanaylo
queaventuraríaqueesunamujerautóctonadelplaneta,dadasucomplexiónfísica,estánobservandoelcarguerodesdelapuertaprincipal.Diríaqueestánvalorandosiinspeccionaronolanave.Mirecomendaciónesabandonarestepeligrosoescenariodeguerraantesdequehayanmásbajasyaque,dadoquesóloparecequedarusted,noquerríaperderamiúnicopaciente.–Broggo,últimaoportunidad–advirtió,sinrespuestaalguna.–
Bien,DosUno-bé,sellalaPerra.FA-4,ejecutaelplande
824
escape.–¡Oh!¡Graciasporseguirmidiagnósticoporunavez!–oyó
decirantesdecerrarelcomunicador.Enrealidad,nolodabatodoporperdido.Nosabíacuantos
aliadosdeKilianrestabanencondicionesdeluchar.Desuladonoquedabanadie,peroenelbosqueestabansolos.Porfortuna,nohabíaenemigosenelaire.Encasodecombateaéreo,eldroidepilotonoselasarreglaríamuybien.Peroconelcielolibrenonecesitabamuchodeél.Quedabaunúltimointento.Extrajodelcinturónunhilodedetonaciónyfueuniendoconélárbolconárbol,aunaalturadeunosdiezcentímetrosdelsuelo.Encadaárbolfijabaunasolagranadaoundetonadortérmico,ocultándolaentrelavegetación.Trazóunimprovisadoperímetrozigzagueantealrededordelosrestosdesuarmaduraysealejódocemetros,ocultándoseenlaespesura.Acallósuspensamientos.Lossensoresauditivosdelcascoamplificaronunadébilconversaciónlejana.Supresaseacercaba.Avanzósigilosamente,pasoapaso,despacio,observandocon
loscincosentidos,camuflándoseenelbosque.CualquierseñaldeunpájarooelruidodeunasustadoroedorpodíanindicarlepordondeseencontrabaRaven.Erauncaza-recompensas,ysuoficiolesobligabaaprepararseencualquierterreno.¿Cómotrataríadeemboscarloestavez?Entoncespensóensusamigos.Cogióelcomunicadordelcintoylosintonizóenelcanal68A,4Delta.Hablósusurrando.
825
–¿Merecibealguien?–¡Kilian!GritóKi-Dacmu.–Silencio–rogó–.¿Cómoestáis?–Noparecehabermáspeligro,exceptoquizásdentrodela
navedelenemigo.No…nosientovidadentro,peropodríanhaberotrotipodedefensas.Donaestáapuntandoconelriflealatrampilladeentradapordondebajóeldroide.–Vigiladalrodiano,esdemasiadopeligroso.–Notetienesquepreocuparporél–anunciótajante,loque
tranquilizóaKilian.–Noarriesguéismás,entradenlacasayfortaleceros.–¿Túquevasahacer?–MientrasRavensigamerodeandoesunpeligro.Nopuedo
dejarlosuelto.Mequiereami,quiereterminarelcontrato,aunqueelmalditonegocioexpiróhacetiempo.Sivieneapormí,noiráaporlosdemás.–Tencuidado–solicitólacereana.–Penséquemeibasadesearuntipodesuertemásacorde–
sonrióparasí.–Si,bueno,lodesiempre.Tútencuidado.Cortólacomunicaciónyapagóeldispositivo.Noquería
arriesgarseaquelollamaranmástarde,descubriendosuposiciónenuninoportunomomento.Ahoraquesabíaqueteníanlasituacióncontrolada,podíacentrarseenlosuyo.EntoncesoyóasuespaldaelruidodeencendidodelosmotoressublumínicosdeloquenopodíaserotracosamásqueelcarguerodeRaven.Eraimposiblequeloestuvierapilotandoél,asíqueteníaqueser
826
unamaniobradedistracción.Alpocolareconociblenaveconformadelunasurcóelcieloporencimadelosárboles,lentamentesuspendida.Elruidodelosmotoresdificultabansussentidos,perotambiénharíalopropioconlosdesuadversario.¿Quépretendíaconesejuego?Intentócaptarlobuscandopensamientossuperficiales,algúnindiciodeactividadmentalodevidainteligente.Nada.Aquelloparecíasolitario.Ysinembargo,intuíaqueestabaallí,enlaespesura.Seaproximóalsiguienteárbol.Cadapasoquedabaleacrecentabalasensacióndepeligroinminente.Separódetrásdeotromás,oteandoentreelfollajedelbosque,buscandodondeseescondíaRaven.Alfin,aunosdiezmetros,vislumbróundestellometálico,algoapoyadocontraotroárbol,pequeño.Parecíaelcaza-recompensas,acechando,habiendodejadomínimamentealdescubiertounapartedelaarmadura.Ahíestabalatrampa.¿Peroenquéconsistía?Obviamentenoseacercaría,perotampocodaríaunrodeo.Elcarguerosobrevolóporencimadelazona,alejándosehaciaelsur.¿Acasopretendíaalcanzarlanaveyhuir?¿Tanprontoabandonaba?Buscóentrelasramassuperiores.Quizástansólohabíadejadopartedesuequipoatrásparaescalarelárbolmásaltoysaltarasunave.Bien,habíaunamaneradesabersiestabaahíono.Alzólentamenteelbrazo,encarandolapalmadelamanohacialoquehabíaocultooquienestabaescondido,yloempujótelequinéticamenteconímpetu.Loquequedabadeljet-packypartedelaarmaduradelcaza-recompensassalieronalaluzhastarozarconalgoquehabíacercadelsuelo…Variasexplosionessacudieronelbosque,provenientesde
distintoslados,algunasaunosochometros,otrasavariosmás.
827
Rompieronramas,cayeronárbolesyvolaronastillasentodaslasdirecciones.Kilianseparapetóatiempodetrásdeltroncoenelqueestaba,arrodillado,refugiándosedelaondaexpansiva.Elimpactantesonidoloaturdió,llevándoselasmanosalasorejas.Podíahabermuertodehaberavanzadotansólounosmetros.Cuandoseasomóparavigilarlazonaabrasadaporlaexplosión,unrayorojoleimpactóenelhombro.Volvióaprotegersetraslaparteintactadelárbol,maldiciendosuestupidez.Llevóunamanoalhombroizquierdo,mitigandoeldolor.Necesitabaelbrazoparaluchar,perodudabadequelefueraaservir.Calculóaojodesdedondefueefectuadoeldisparoylanzólaelectrovarahaciaelárboldelaizquierda.Otrodisparosedirigióhaciaelespaciodondelatiró.Semovióaladerechaydisparóvariasvecessobrelaposicióndesufrancotirador.Sostuvoelfuego.Elotrotuvoqueguarecersedesusfuriososdisparos.Corriómuydeprisaporlazonadelaexplosión,hizounprimersaltoencimadeuntroncoqueseencontrabacaídosobreotroyseimpulsóusándolodetrampolín.Acabóentrelasgruesasramasdelárbolmáscercanoalaposicióndesufrancotirador.«Ahorametocaamihacertesalir»,pensó.Enfundóelarma,sacóunagranadaylalanzóalotroladodelesconditedeRaven.Inmediatamente,elcaza-recompensasrodeóelárbol,salvandolopeordelaexplosión.Aprovechóparasaltar,cayendosobreél.Ambosrodaronporelsuelo,llevándoseRavenlapeorpartedelimpacto.Elcasco,yadañadoporanterioresimpactos,acabóresquebrajándoseporlabase,desprendiéndosedelacabeza.Kilianviounacaradesconocidaparaél,sinpoderdetenersemuchopuesRavenpretendíadispararaquemarropa.Bloqueósuarmaconelbrazoherido,dejandocaerpartedesupropiopeso.Ravenlepropinóuncabezazo,yluegosintióuna
828
quemaduraenelcostadoderecho,frutodelcortadordefusiónacopladoasumuñeca.Graciasasusreflejosretrocedióantesdequeelláserpenetraráensucuerpo,loquepermitióaRavenapoyarseconlaespaldaenelsueloypatearloenelpechoconambaspiernas.Cayóenelsuelo,deespaldas.Rápidamentesealzódepie,lojustoparaqueRavenloencañonaraconelbláster.Nohabíaprotección.Erauntiroclaro,aquemarropa,asíquealzólamanoizquierda,dispuestoadisiparlaenergíadelrayo,laúltimaenseñanzadeYemlinantesdequepartieradeLoome.ElrayolásercontorneólamanodeKilian,comosiestuvieraprotegidoporunaesferadeenergía,perdiendolafuerzadeldisparo.Sentíaelcalorenlamano,sinllegarachamuscarse.Eldoloreraintenso,perocontrolable.Alzólamanoderechaensentidocontrarioyaellallegóvolandolaelectrovara.Raven,incréduloanteloqueestabaviendo,repitióeldisparo,disipadodenuevoporKilian.Untercerdisparoyelsupliciodelesfuerzoromperíasuconcentración,nohabiendomásposibilidades.Activólosextremosdeenergíadelaelectrovaraycayósobresurival,golpeándoloenelpecho.LadescargaeléctricahizogritardedoloraEarlRavenousquien,apesardelsufrimientoquelehizosoltarelbláster,consiguióapartarlaelectrovaraagarrándolaconsumanoizquierda.Ambossujetabanelarma.RavenzancadilleóaKilian,haciéndolecaeralsuelo.Entonceselcaza-recompensaspropinóunapatadaenlacara,tirándolohaciaatrásypermitiendoquesequedaraconlaelectrovara.Pudolevantarse,activódenuevoelvibrofilodelbrazaleintentóunúltimotajo,medioerráticoporeldolordelpecho.Ambosestabanaturdidosyagotados.Y,depronto,quizásporquenoveíalaposibilidaddevencerloenestecombate,herido,sinsusarmasysintodalatecnologíadelaquesesolíaproveer,corrió
829
alejándose.Encuantorecuperóelresuello,Kilianlopersiguióalavelocidadquepudo.Habíaganadounoscuantosmetrosdeventaja,másibaenladirecciónincorrecta,hacialosacantilados.Ideaquedescartóalinstante,precisamentehuíahacialamejorrutadeescape.Redoblósuinterésporcapturarlo,ansiosoporterminaraquellaluchadeunavezportodas.Elbosqueseabrió,elacantiladoaparecióyRavensaltóalvacíocontodaslasfuerzasquepudoreunir,sinjet-pack.CayóencimadelaPerraCallejera,suspendidaenelaire.Kiliansedetuvoalbordedelacantilado,frustradoporhaberlodejadoescapar,mientraslanavesealejabalentamente.Losdosseobservarondesdeladistancia,reconociéndose.EljovenHightowersdepie,sosteniéndosegraciasalapoyodelaelectrovara.Ravenagarradoalbordedeunadelasescotillassuperiores,mediotumbadosobreeltecho,consusrubioscabellosalviento.Derepentelesonrió,comounviejoamigoquesedespide.Kilianlecorrespondióconunamiradarespetuosa.Sólocuandolanavesealejó,yobservócomoseintroducíadentrodeella,sonriósinquenadieloviera.HabíaluchadocontraRavenyhabíavencido.Peronodejóquedurarámuchoelgozodelavictoria.Considerómásprudentevolveralbosque,nofueraquequisierausarloscañonesláserdelanave.EarlRavenoussedeslizócomopudodentrodelanave,
bajandoconcuidadolasescalasdelcompartimentocilíndrico.Nocoordinababienlosmovimientos.Ladescargaeléctricadelaelectrovaralehabíaafectadoasusistemanervioso.Esperaba
830
quefueraalgotemporal.EldroideDosUno-béleesperabaenunodelospasillosdemantenimiento.Sedejóllevarhastaelpequeñocentromédico,dondesetumbóenlacamilla.–DeboasumirqueBroggoestámuerto–preguntóelcaza-
recompensas.–Diríaquesuciegairaporlosjedilehizocometeralguna
imprudencia–dedujoeldroidemédico,mientrasaplicabaunmedpaceneltorsodescubiertodelhumano–.Unafeaherida,señor.Deberápasarunashoraseneltanquebactapararestablecersucoordinaciónmotora.Esperoquenodebaatendermásasuntosporhoy.RavenpensóenlossupervivientesdelaTorreI,incluidoel
quarren.Noestabaencondicionesdeperseguirlos,porloquepresumíaqueinformaríanaDarlahHightowersdetodoloacontecido.Bien,nosiempreseconsiguetodoloquesequiere.Habíaculminadosuvenganzayganadodineroconello.Quizáslaherederacontinuaríalalabordelpadre,buscandosupropiavenganza.Porotraparte,suhazañaseríaconocidaportodoeluniversodelosbajosfondos,disparandosusofertasyganándoseunareputacióndequenoesunhombreaquienseledebatraicionar.Algunosdeloshermanoscaídoshabíansalidoconvida,peroconquienmejorpodríaseguirhaciendonegociosseríaconLiul-Shi.–Queseenteren–dijoenvozalta–.Quesepanqueningún
magnateestáasalvopormuchodineroquedisponga.–¿Perdón?–preguntóeldroide.–Dilealdroidequenossaquedeesteplaneta.Delsistema.De
todoelmalditosector.
831
ElconciliodeLoome
UnadelaspilotosdelaLibertadentróporlaesclusadelcompartimentoestancodelAugurio.Cerrótrasdesíyesperóaqueelaireentraraenelcompartimento,sinéxito.–Losnivelesderadiaciónsonbajos,peropeligrosossin
protección–informóporelcomunicadorasuhermana,comandantedeltransportellantiniano–.Lossistemasdesoportevitalestánapagadosodañados.Nohaygravedadartificialyelcompartimentonoseharellenadodeairerespirable.–Ajuzgarporlosdañosexternos,noparecequesehaya
perforadoelcasco.Debedeserunaavería,perodeberíadehaberairedentro,aunqueestécontaminado.Notequiteseltraje.–Niloca,hermanita.Lapilotoabriólapuertainterna,quesedeslizóaamboslados,
introduciéndoselospanelesentrelasparedesdelcarguerosorosuub.Elaireentróarellenarelcompartimentoestanco.Diolugaraunrecibidordetránsito,conescalerasalpisosuperior,variaspuertasenfrenteyaladerecha,yunpasilloasuizquierdaconvariaspuertasmás,todasellascerradas.–Cadacompartimentoestásellado–comentó–.Debendehaber
activadoelcierredeseguridadanteunaposibledescompresióndelanave,perohayaireresidual,aunqueelsoportedevidaestécaído.Sinofueraporeltrajedevacíoestaríahelada.
832
–Vedirectoalacabina.Avanzóflotandoporelpasillo,sininspeccionarlascinco
puertaslateralesqueaparecíanrepartidasaamboslados,impulsándosedébilmenteconlasmanosolaspiernas,hastallegarvolandoalapuertafinal,alaqueseaccedíasubiendotrespeldaños.Abrióyentróenunapequeñaestanciadondeseencontrabaelcomputadorprincipaldelanave.Habíaotrapuertaalfondoaladerecha.Cerrótrasdesíladelpasillo,volviendoaasegurarlazonaantesdeabrirlasiguiente,lacualdescubrióunespaciodemantenimientoqueservíaalavezdecompartimentoestancoparaprotegerlacabina.Repitiólaoperaciónanteriorantesdeabriryalapuertadefinitivadelacabina.Dentrohabíamuchosindicadoresdevariadoscolores,lamayorparterojosynaranjas,sobretodoenlospanelesdelcomputadordenavegación,yunospocosverdesyazulesenloscontrolesdemando.Habíantresasientosasuizquierdayotrostresasuderecha,enhilera.Losdosúltimoscorrespondíanalosdelospilotos,yestabanocupadosporYorasDeemyLieslvez,conlosbrazoscaídosalosladosyconlacabezaapoyadaenelreposacabezasdelasiento.AmbosteníanpuestotrajesAltoCero-Gconcascoincluído.Afortunadamenteleshabíadadotiempoantesdeperderlaconsciencia.Seacercóaellosrápidamente,atendiendoprimeroalamujer.Parasusorpresa,teníalosojosentreabiertos,aunquemostrabaclarossignosdedesorientaciónyaturdimiento.Lieslvezsepercatódequealguienestabafrenteaella,peronoreconocíaquien.Intentabafutilmentepronunciaralgunaspalabras.–Nodigasnada–laaconsejó–.Enseguidaossacaremosde
aquí.
833
Comprobóentonceselestadodesaluddelgran.Élnoestabaconsciente,perosívivo,aunquetampocoteníabuenaspecto.Lellamólaatenciónelcascoadaptadoasufisonomía,conlaviseramásampliadelohabitualparaquecogieranlostresojossobresalientesdelafaz,asícomolasorejasyantenasdelapartesuperior.–¿Constantesvitales?–oyóaVálarporelcomunicador.–Estánlosdosvivos,malheridosperovivos–notificó–.Lode
lasconstantesyalomirastúencuantoteloslleve.–¿Puedeshacertecargodelanave?–preguntósuhermana.–Esperaunmomento.Inspeccionótodoslosindicadoresdelpanel,analizandolos
monitoresylaslecturasdelcomputadorprincipal.Intentóhacerseunaideadelestadogeneraldelaugurio.–Losmotoresdelhiperimpulsorestándañadosysonlacausa
delaradiacióndelanave,comoeradeesperar.Necesitaríamosdescontaminartodoelcarguero,dearribaaabajo.Nomefiaríadeningunodelostanquesdeoxígeno,nisiquieradelosdeemergencia.Losmotoressublumínicosparecenestaroperativos,peronomearriesgaríaadescenderalplanetasinhaberhechoalgunascomprobacionesmásserias.Estoyseguradequenecesitaráalgunasreparacionesmínimas.Elsistemadesoportedevidaestáclaramentedañado.Sisiguenvivosesgraciasalostrajes,peronolesquedamuchooxígeno.CreoqueesmejorquelostrasladecuantoantesalaLibertad,yprimeroalgran.–Deacuerdo,traémelosendosviajes.Luegovuelvealanave
parasituarlaenlaórbitadeLoome,mientrasVálaraplicalasprimerasatencionesmédicas.Asínolaperderemos,quebastante
834
noshacostadolocalizarla.Notificaréalasautoridadesdelespaciopuertoqueladejaremosahíhastarecuperarla.ConelescasotráficoespacialdeLoomenocreoquenosponganreparos.¿Entendido,piloto?–Entendido,comandante–replicó,paradirigirsea
continuaciónaLieslvez–.Tranquila,amiga,volveréaportienbreve.Lachicaasintióparpadeando,aceptandolasituación.Lieslvezrecuperólaconscienciadentrodeuntanquebacta,
despuésdehaberlaperdidoenalgúnmomentodeltrasladoalanavedelsenadorForte.SeencontrabaenelcentromédicodelaGranja,oesosuponía.Llevabapuestounfinobañadorblancoyflotabasumergidaenelcurativolíquido,conunrespiradoracopladoasurostro.Unosarneseslasujetabandentrodeltanquecilíndrico,impidiendoquecayeraalfondo.Observólahabitación.EnotrotanquehomólogopróximoseencontrabaYorasDeem,enropainteriorpuesnodebíandetenerunbañadorapropiadoparasufisionomía.Alotroladohabíanvariascamasconpacientesenellas.Enunadeellashabíaunhombredeanchopechodormidoconvariosvendajesendistintaspartesdelcuerpo.Sentadaasuladovelabaunaloomestconunbrazoencabestrillo,aunqueporlaposicióndesucabezatambiénparecíaestarmediodormida.Enotracamadormíaunacereanaconunaheridaenelcostado.Cercadeellahabíadoshombres
835
másencamaquejuraríaqueerandelosquehabíanvenidoconlacorbetacorelliana,ambosconunamiradadeextrañezaymiedo,yvigiladosdecercaporuntwi’lek.Finalmente,enunacamaseparadadelasdemásporunascortinaslaterales,atisbóaverauninconscientegamorreanoatendidoconcaradepreocupaciónporunmédicoensillapropulsoraaquienreconociócomoVálar,elamigodeKilianquehabíallegadoaLoomeconelsenadorForte.OtroindividuodelamismarazadeYorasDeem,ungranquehabíaenlaGranja,sepercatódesudespertar,indicándoloalmédico.Válarseacercóparacomprobarlo.Debiódeparecerlequeestababienporqueoperólosmandosdeltanqueparahacerlasubirconayudadelarnés.Laverdadesquenolegustabanadalaideadepermanecersumergidaallí.ConayudadeVálar,deltwi’lekydelgranpudosalirfinalmente.Unaatractivajovenloomestlaayudóasecarseenunreservadoycambiarelbañadorporunabatablanca.Lacabezaseledespejóencuantosesentóenunasillanormal,recuperandoelequilibriodesucuerpo.–Todopareceindicarqueyaseharecuperado,perotómeselo
concalma–comentóelsanador.–¿EstamosenLaGranja,no?–Efectivamente,señoritaLieslvez–contestóelgran–.Hasido
unasuerteque…–¿YYorasDeem?–Serecuperará–respondióVálar–.Elbactasanaconrapidez
lasfluctuacionesderadiación,yparecequenohabéisestadomuyexpuestosalponeroslostrajesdepilotoyencerrarosenlacabina.
836
–Yallevábamoslostrajes.Yoraspudoactivarelsellodetodaslaspuertas,especialmentelasquedanalcuartodelosmotoresdehiperimpulsor.Lasacudidahiperespacialcasinosdejanoqueados,peroaguantamos.¿Dondeaparecimos?–LeagradezcomuchoquesalvaraaYoras,¿sabe?–
interrumpióGlisma–.Hacíatiempoquenoveíaaalguiendemiespeciey…–Mira,oye,noquieroparecermaleducada,peroesquelos
gransoismuypesados–lointerrumpiólanebulona–,yyatuvebastanteconaguantaraYorascomoteneraotro.–¡Oh!¡Vale!Losiento,noqueríamolestar–respondió
resignado,volviendoasentarsecercadeYorasDeem.Noestabadehumorparaaguantarlaverborreapropiadesu
especie,ysabíaquelomejoreracortarlosdeinmediato,paraquenocogierancarrerillayluegofueraincapazdehacerloscallar.–Osencontraroncercadeloslímitesdelanebulosaqueoculta
aLoome–continuóVálar,mirandodereojoaGlisma–.Latripulacióndelanavellantinianaparecebastantecompetente,puesdedujeronqueelsaltoalhiperespaciohabíasalidomal.Laverdadesquetodospensamosquehabíaisescapadoconéxito,peroinsistieronenhacerunrastreodelsistemaafondo.Dijeronquefueunmicro-salto,queseactivóelcortedelhiperimpulsornadamásentraryesoossalvó.–Entoncespodríamoshabernosvolatilizadoalatravesarla
nebulosa.Hubierasidounamuerteadecuadaparamí.Soyunanebulona,aligualqueKilian–matizóalverqueVálarnoentendíaelcomentario–.¡Bah!,déjalo.Lapróximavezme
837
asegurarédeestarcompletamentefueradelaatmósfera.–Fuisteismuyvalientesalintentarlo–observóVálar.–Unanoesvalientecuandointentaevitarquelafríanarayos.
Hacesloúnicoquepuedeshacer.Atodoesto,¿ganamos?–Ganamos.Todaunabatalla.Peroserámejorquedescanse.
Dona–señalóalamujerloomestqueestabacabeceandoalladodeunodelosheridos–lepodráexplicarlosdetallesmásadelante.Estuvoenmediodetodoeljaleo.Tenemosunacamapreparadaparaquepuedadormirunrato.–Mealegraverteconvida–oyóunavozfamiliar.–¡Kilian!–sealegróalverloentrarporunadelaspuertas.–Porfavor,recuéstate–lerogósuamigo,ayudándolaairhasta
lacamaqueVálarindicaba–.Tendremostiempodecontartelosucedido,peroanteshasrecuperartedeltodo.–Yahabrátiempoparadormir–dijoapesardetumbarseenla
cama–,¿hasvistoatumadre?–Sí,hemosestadohablandomuchotiempo,poniéndonosaldía
demuchascosas.Graciasportraerla.–EraelplansinosalíasdeTorreAugusta,¿adondete
llevaron?¿Vinisteenlacorbeta?–estabaansiosaporconocerloocurrido.–Calma,calma,comotedije,yatecontarétodalahistoria.
Tenemostiempo.Ahoraduerme.–Noquierodormir–protestó,peroleestabaentrandosueño.Kilianposófamiliarmentesumanoizquierdasobresuhombro,
ylecogiósuavementelamanoconlaotra.Elcuerposeguíaunpocodolorido,peroelcontactodesuamigolaaliviódel
838
malestar.–Yadormirémástarde–dijoconvozcansadaantesdecaer
rendida.–Esoesnuevo–susurróVálar,paranodespertaralarecién
dormida.–Eraloquesucuerpopedía–contestóKilian.Habíaabandonadolostrabajosexterioresparatomarseun
descansoyaprovecharparaveralosheridos.Estabapreocupadoporellos.Eranheridasfeas,aunquetantoVálarcomoVandiaasegurabanquetodossepondríanbien.–¿Cómoestánlosdemás?–Bien,mepreocupaGorka.Susheridasinternassonserias.
Lasdelosblástersestánfueradepeligro,peroladelcostadoeslaquepeorharesultado.¿Podríasvenirluegoaayudarleenlarecuperación?–Porsupuesto,peromejorllamaréaVandia.Esmásexperta
enesto.¿YKi-Dacmu?TeníaentendidoqueelvibrofilodelrodianopenetróconmayorprofundidadqueeltajoaGorka.–Sí,peroestásanandorápido.Yesunabuenapaciente.–LaFuerzaesintensaenella–añadióKilian.Donaselevantódelasilla,espabilándosedesupequeña
siesta.ComprobóqueBronxseguíadormidoyseacercóaKiliansinapenashacerruido,abrazándoselosdos.–Yaestámejor–anunciólamujerenvozbaja–.Hubo
momentosenquepenséqueloperdería,peroyahanpasado.–Bronxhasobrevividoapeoresheridas.Esdurocomoun
flabento.Sihubierallegadounpocoantespodríamoshaber
839
luchadojuntos.–Loimportanteesquellegaste.Bronxestáorgullosodeti.Le
heidocontandolosucedidoenlosbrevesmomentosquepermanecedespierto.Nostienesquecontartodolodemás.TefuistedeLaGranjaparaaventurarteporLoome,yalfinalrecorristelagalaxiaentera,porloquepocoquesabemos.–Loharé.AparecióMagda,sumadre,porlamismapuertaporlaque
habíaentrado,acompañadadesutíaRosem,quientraíadelbrazoalpropiosenadorJanoForte.–¡Oh!Hijo,veoqueLieslvezyaestáencama,mealegro
mucho.¿CómoestáYorasDeem?–Bien,madre,peroquizásserámejorquenosmarchemos
algunosoVálarseenfadaráporelnúmerodevisitas.–Enrealidadvenimosarevelarlos–anuncióelsenador–.Nos
envíaMolowHabhor.Eslahora.Lospresentessemiraronlosunosalosotros,directamentea
losojos.–Estábien–dijoKilian,tragandosaliva.MiróalosdossupervivientesdelatripulacióndelaTorreI,
queestabandespiertosintentandosaberquéocurría.–Alguientendráquequedarseparavigilaraesosdos.–Loharéyo–anuncióJackson,queentróenlaenfermeríacon
unblásterenelcinto–.Vosotrosirtranquilos.NosquedaremosconVálaratendiendoalosheridos.–Estábien–repitióKilian.
840
Miróalosdemásresidentes,quienesasintieronconlacabeza.DonasecogiódelbrazodeKilian.GlismayAnk‘Niwatambiénseacercaron.Magdaacaricióafectuosamentelacaradesuhijo.–Yanosencargamosnosotros.Vosotrosidadespedira
vuestroamigo.KilianasintióyavanzóconDona,seguidodecercaporel
twi`lekyelgran.Elsenador,noqueriendomolestar,fueapreguntarlealgoaVálar,quienseguíaconelgamorreano;RosemsesentóenlasillaquehabíaocupadoGlisma,echandounvistazoalosindicadoresdeltanquebacta;suhermanaMagdasequedódepiécercadeBronxydeKi-Dacmu.–Lessabrámalnopoderacudiralfuneral–comentóDonaal
oídodeKilian,mirandoalosheridos.–ElMaestroprefierequenosedemoremás.Estoysegurode
quetienebuenasrazones–lecontestó,aunqueélsentíalomismoqueDona.Loscuatroabandonaronlaenfermeríaporlapuertaquedaba
alexterioratravésdeunpequeñorecibidorquehacíaalavezdedistribuidordelespacio,conpuertasalasalamédicayaunpequeñodespachomédico.Fuerarefrescaba.Seacercabalanocheyelsoldescendíalentamente.Fueronhaciaelmiradordemaderaqueestabasituadocercadelbarranco,unquioscodesdeelqueseobservabaelvalledeloeste,conelríoprincipaldescendiendohaciaelsur.Eraunodeloslugarespreferidospormuchosdelosresidentes,perosobretodoparaYemlin.Sumenudocuerpoestabapostradoencimadeunaltardemadera,debajodelcualhabíanapiladovariostroncosdemaderaypaja.Aambosladosdelquiosco,distanciadosaunoscincometrosde
841
separación,habíandospirasfunerariasmás,muchomásanchasysencillas.Alaizquierdaestabanloscuerposdelatripulacióndelacorbetacorelliana–aquellosquesehabíanpodidorecuperar–,sobretodolossoldadosquehabíanasaltadolamansión,entreloscualessehallabaRetardyBroggo.ElrestohabíanhuidooperecidoenlaexplosióndelaTorreI,incluidosutíoGarek,elsecretarioPerkinsy,presumiblemente,elcapitánDexterios,quienposiblementenohabíaabandonadolanavealencontrarseenelpuentedemandoorganizandolaevacuación.Enlapiradeladerechaseencontrabanloscuerposdelosloomestquehabíanpertenecidoaloshermanoscaídos,entrelosquesedistinguíaelcorpulentocuerpodeDarren,sulíder,tambiéndispuestosenfila.ElMaestrohabíasugeridoquetodosloscadáveresrecibieranalfuegoenunamismaceremonia,puestodospertenecíanyaalaFuerza,ylasenemistadesqueenvidapudieranhabersurgidoenlamuerteyanoteníanvigencia.Sólolosvivospodíanalbergarsentimientosencontradosalrespecto,algoquecadaunodebíaobservarysopesar.Nadiemanifestónadaencontra,ytodosedispusotalcualfuepropuesto.Aunosmetrosdelquiosco,porelladoeste,estabandepieel
restodelosresidentesdelaGranja.EnelcentrosesituabanelMaestroDalma,VandiayMolowHabhor.Luegoenunaformaciónensemilunalosdemás:losdomadoresLarmikyRuufolaladerecha,Tilaalaizquierda,juntoaloscocinerosdeVandiayloscampesinosdelithoriano;losayudantesdeKi-Dacmu,MirakyMirleiafinalizabaneseextremo.DonasesituóalladodeRuufol,yKilian,GlismayAnk’Niwalaimitaron,cerrandolasemiluna.Nosedijeronnada,puesnohabíanadaquedecir.Eraelmomentodesentirycompartirlos
842
sentimientos,decorazónacorazón.Untiempodespués,Mirleiaseadelantóporlaizquierda,
caminandoensilenciohacialapiradelosextranjeros;Ank’Niwahizolopropioporladerecha,parandoenlapiradelosnativos.Tila,lamásjovendetodosellos,fuelaencargadadeiniciarladespedidadequienmástiempohabíavivido,puesYemlinteníacincosiglosasusespaldas,aunquesedecíaquesuespeciepodíavivirvariosmás.Lajovenvacilóalllegaralosdosescalonesdelquiosco,encontrandolaserenidadparacontinuarfirmeensutarea.Lostresrecogieroncadaunounaantorchapreparadaparalaocasiónyencendieronlasrespectivaspiras.Pocoapocolasllamasempezaronabrotar,acrecer,yaalzarsecongloriayjúbilo.YlasmásaltasdetodasfueronlasdelquioscodeYemlin,iluminandoelanochecermientraselsoldesaparecíaporelhorizonte;unsolrojizo,vivo,quelanzabasusúltimosrayosdandolabienvenidaalosqueseuníanaél.Aguardaronhastaquesóloquedaronrescoldos.Luegocada
unoabandonóellugarcuandoasíleparecióbien,siendolosprimerosenmarcharseelMaestro,VandiayMolowHabhor,acompañadosalpocoporAnk’NiwayLarmik.LosúltimosenretirarsefueronKilian,TilayGlisma.ElAugurioaterrizóenelcaminodelnorte,alejadodeLa
Granja,seguidodecercaporeltransportedelujoGX1Libertad.HabíanpasadodosdíasdesdeelfuneraldeYemlin,yenesetiempotodosloshabitantesdeLaGranja,tantolosresidentes
843
comolosvisitantes,habíanestadotrabajandoenlamedidadesusposibilidades.KilianguióaunrecuperadoYorasDeem,acompañadosporelinfatigableGlisma,enuncortopaseodesdeeledificioprincipalhastaeldescampadodondeestacionabanloscargueros.Ambosgranshabíanpasadobastantetiempojuntos,hablandodesuplanetanatal,susfamiliasy,comoeranatural,enseguidasehabíanhechoamigos.Yorassepusomuycontentoalverquesuqueridocargueroligeronohabíasidodestruidoodañadohastatalpuntodequefuerairreparable.Elelevadordeembarquedescendió,saliendoalexteriorLieslvezyKi-Dacmu.AmbashabíansidollevadashastaelcargueroNella-342enórbitaporlashermanasBazán.Entrelascuatrohabíanarregladomínimamentelosmotoresdehiperimpulsión,restablecidoelsoportedevida,descontaminadolanaveyrestablecidolosnivelesdeoxígenoconairefrescodelasmontañasdeLoome.–¡¿Cómoestá?!¡¿Cómoestá?!–preguntóunexcitadoYoras
Deem.–Bien,tendremosqueremplazarlosmotoresde
hiperimpulsión–contestóKi-Dacmu–.Hemosselladolafugaradioactiva,peroestánirrecuperables.TendremosqueirhastaelespaciopuertodeLoormistparatrabajarenunostalleresdecentementeequipados.HemoshechounpedidoenlacapitalparaquenoslostraigandesdeTrevi.–Lohemosencargadoanuestroproveedor–aclaróla
comandanteBazán–.ElsenadorFortetienebuenossuministradores.Nosavisaránencuantolleguen.–Entoncestendremosquequedarnosunosdíasmás–comentó
resignadoundesilusionadoYoras–.Pensabaquepodríamosrestablecernuestrosnegocios.
844
–Aprovechapararelajarte–recomendóLieslvez–.Estelugaresapacible;frío,perotranquilo.–¿Losdostripulantesdelacorbeta?–preguntóKilian.–Nocausaronproblemas–contestólacomandanteBazán–.
LosdejamosenelespaciopuertodeLoormist.Hemosoídohablarqueotrosextranjeroshabíanllegadoalacapitalenesquifesydeslizadores,yqueaúnfaltabanotrosquesehabíandesviadohaciaDagSeher.–Bien–larespuestasatisfizoaKilian–.¿Ydeloshermanos
caídos?–Sólorumores–comentóKi-Dacmu–.EnLoormistsediceque
labandaestámermadaydividida,yquelasautoridadesdeDagSeherhanaprovechadolaoportunidadparapresionarles,llegandoarealizaralgunasdetenciones.Otrosdicenqueeslapolicíalocallaqueestátomandoelcontroldelabanda.Inclusocomentanqueunaextranjeraestáinvolucrada.Sealoquesea,parecequeestaránocupadosdurantebastantetiempo.Kiliansequedópensativounmomento.Luegorevelósus
conclusiones.–NohemosencontradoaVolkaentreloscuerpos.Seguroque
intentaafianzarsecomolíderdeloquequeda.LaextranjeraseráLiul-Shi.LaconozcodemiúltimoviajeaDagSeher–YorasDeemasentíaconlacabeza,mostrándosedeacuerdoconlasdeduccionesdeKilian–.Porloquesabemosdelasautoridades,lasdosversionespuedenserciertasalmismotiempo,puestambiéntienendistintosintereses;asíeslaciudadminera.Encualquiercaso,quienseganeelcontroldelabandapuedevolveradarnosproblemasenelfuturo.NocreoqueVolkaseatreva;es
845
delosqueescarmientan.PeroLiul-Shipodríaserunproblemamásserio.LocomentaremosahoraenlareuniónconelMaestro.Ank’NiwallegóconelTrastA-A5pararecogerlosatodosy
devolverlosaledificioprincipal.Sinembargo,YorasDeemprefirióquedarseenelAugurioyrevisarporsucuentatodoslossistemas.AlfinalsemostrótantozudoqueLieslvezdecidióquedarseparavigilarquenoseesforzarademasiado,ayudándoloconlapuestaapuntodelcargueroligero.Muylejos,ysinrepararnadieenello,unamoto-jetseacercabaporelcaminoprincipal.EnlamansiónlesesperabanelsenadorForte,Magday
Rosem,disfrutandodelsoldelamañana,queaaquellahoraalumbrabalapuertaprincipal.AlpocoratoselesunieronDonayRuufol,queveníandeatenderalostronadoresdevueltosalosestablos.Kilianleshabíaayudadoenlastareas,comohabíahechoanteriormente,peroprocurandonovolveraencariñarseconningunodeellos,algoquelecostóespecialmenteconCeleste,queestabacontentaporvolveraverle.Todoslerecordaban,deunamanerauotra,aBizarro.Finalmentesedespidieronhastalacena.LashermanasBazánprefirieroniradescansaralashabitacionesqueleshabíanasignadoenelaladeresidentes–apenashabíasufridodañosyhabíahabitacionesparatodos–,mientrasquelasotrasdoshermanas,MagdayRosem,sefueronapasearporlosjardines.KilianpreguntóporJackson,peronosabíandondeseencontraba.ElsenadorFortesílosacompañó.Entraronenelauladeenseñanza,unadelassalasquenohabía
sufridodañoalgunoenlabatalla,salvoenlapuertadeacceso,yaqueseaccedíaaellaatravésdelpasillodondehabíanestado
846
luchandoGorka,Ki-Dacmu,YemlinyelpropioKilian.DentroseencontrabanMolowHabhoryVandia,hablandoentreellosyunpocoapartadosdelosdemás,susrespectivosayudantesquetambiénhablabanconmayordistensiónyBronx,asistidoporTilayMirlak.ElmercenarioibaenlasillapropulsoradeVálar,queselahabíaprestadoestosdíasmientrasrecuperabaelusodesuspiernas,valiéndoseelsanadorjedidelexoesqueletoconelqueestabapracticando.Suamigo,sinembargo,seofrecióvoluntarioparaseguircuidandodeGorka–aúnenlaenfermería–mientrassecelebrabalareunión.KilianyDonasedirigieronhaciadondeestaba,agradeciendoaTilayMirlaksusatenciones.Losdemásbuscaronasiento,formandouncírculodesillascomoerahabitual.AlpocollegaronMirleiayLarmik,queocuparonsuspuestosy,demaneranatural,pocoapocosefueronacallandolasconversacioneshastaquedartodosensilencio,aguardandolallegadadelMaestroDalma,quienaparecióalpocodespués.Lapuertadelasalasedeslizóhaciaunlateral,dejandoentreveraAlDalmaqueacababadeconversarconJackson,loquesorprendióaKilianpuesnoasimilabaasociaradospersonastandisparesentresí.ElMaestroleagradecióalgoaltahúryseestrecharonlamano.Eltahúrsoltóun«¡salud!»amododedespedidaysemarchóporelpasillo.Eldurosianosequedódepiealpocodeentrar,cerrándoseautomáticamentelapuertatrasdesí.Contemplóalospresentes,conunamiradabenévolayllenadecariño.–Ajá,bien,bien–murmuró,confirmandoalgoqueélsabía.Caminóhaciaelcírculodesillas,siendoobservadoporgran
partedesusdiscípulos–otrosteníanlamiradaperdidaenelsueloolosojoscerrados–,ysesentóenlaquequedabavacía,
847
entreMolowHabhoryVandia.Prosiguieronunosminutosmásensilencio,sinquenadiedijeranada.LuegohablóelMaestro:–Misqueridosamigos,habéistrabajadomuybienestosdías,y
estoycontentoconlosresultados.Osagradezcomuchovuestradisponibilidadyquehayáisatendidomispeticiones.Porfavor,transmitirlesmigratitudalrestodeamigosquenoestánpresentesenlareunión.Hansidomuyamablesygenerosos.ElsenadorForteyKilianasintieronalapetición.–Hequeridoreunirosatodosparadaroslasdebidas
explicaciones,anunciarosloscompromisosalosquehemosllegadoalgunosdelospresentes,ycontestaralaspreguntasqueestáisreservando.Todosseréislibresdetomarelsenderoquequeráis,ynoospediremosnada.Porfavor,noossintáisobligadosacumplirconningúncompromiso.Nodebéisnadaanadie,niosdebéisnadaavosotrosmismos.Cualquiercargadelpasadoquepodáissentirtenerestálargamentesatisfecha.AbrimosestaacademiahacetreintayseisañosconelpropósitodeaprenderdelaFuerza,ynohabíaningúnotroobjetivomás.Tansólohayunacosaquenopuedogarantizaros,puestienequeverconmipropiocamino,yeslacontinuidaddelaenseñanzaenestasinstalaciones.LaGranjavaacerrarseparasiempre.Lasorpresafuemayúsculaparamuchos,salvoparael
ithorianoylaloomest.Unospocostuvieronquereprimirselasganasdedeciralgo,esperandoquelesdieranlasprometidasexplicaciones.–DesdemuyjovensentílallamadadelaFuerza–continuóel
Maestro–,ypercibíaquesóloviviendoapartadodetodospodríaprofundizarenella.Elmayordelosdescubrimientos,elmás
848
profundodetodos,sehaceenlasoledad.Requieretiempo,aislamiento,paciencia,virtudesquesevencontinuamenteobstaculizadasporelquehacerdiarioylasmúltiplesdistraccionesquenosofreceunagalaxiacivilizadaoporcivilizar.UnestudiantepodíaavanzarmuchoenelTemploJedi,perolaOrdenrequeríadeberesparaconlaRepúblicaquenosobligabanadedicarnuestrotiempoaotrosasuntosquesealejabandeloquedeberíadesernuestraprincipalobjetodeestudio.EraextrañoescucharalMaestrohablardesupropiavida.Su
pasadonoerauntemaalquenormalmenteélmismolehicieramuchocaso,yraramenterespondíaalaspreguntasquealgunosdelosresidenteslehacían.Ycuandoaccedíasolíadetenersepocotiempo.–Poresemotivo–prosiguióelMaestro–tansóloquiseenseñar
aunsolopadawan.Miobligacióneratransmitirloquehabíaaprendido.QuizásossorprendasaberlomuchoquemecostabasentirlaFuerzaalprincipio.Algunosdelosviejosmaestrospensaronquenopasaríalaspruebas.LoquemesalvófueunanheloirrefrenabledecomprenderlaFuerza,yfueronlashorasdeconcentraciónyempeño,apesardemievidentelentitudenelaprendizaje,loqueconvencióalConsejodepermitirproseguirconmisestudios,tardaraloquetardara.Poresomeasignaroncomopadawandeuncaballerojedimuypaciente.Finalmentepasélaspruebas,peronoqueríaaceptaraunalumnodeinmediato,sinoproseguirconlaenseñanzaalmismotiempoqueatendíaalastareasquelaOrdenmeasignara.Unañomastardemedicuentaquedebíadevolverloquehabíarecibido,quelarelaciónmaestrodiscípuloesunlazodeunión,símboloyreflejo
849
delaFuerza,ydebíacorresponderconlatransmisióndelaenseñanza.Paramisorpresa,descubríqueunoprofundizaaúnmásenelconocimientocuandotieneeldeberdeenseñarcorrectamenteasupadawan.Perocomodije,senecesitasoledadparallegaraciertosniveles,asíqueluegodequeseconvirtieraencaballero,noquiseacogeranadiemás.Vosotrosnuncahabéissidomispadawans,puestodoshemosprocuradocomprendernosyestablecerundiálogoquenospermitierahacernuestrospropiosdescubrimientos.»ElmismoañoenelqueconocíaCosharTeelk,quetansólo
eraunniñoyalquellevéalTemploparaquedesarrollaransupotencial–elMaestromiróaKilianrebosandoternura–,visitéLoomeporprimeravez.EnunamisióndiplomáticaparalaRepública.Quedémaravilladoporsubellezayporsumisteriosa,sencillaeinocenteconexiónconlaFuerza,algoquealgunoshabéisdescubiertoporvosotrosmismosdurantevuestraresidenciaaquí.Tansutilqueapenaseraperceptible.Estuvecuatroañosdemividavolviendoalplaneta,durantelargasestancias,hastaquelaOrdenmereclamó,recordándomemiscompromisos.AsíquedediquéunlustroacentrarmeenexclusivaalaOrden,atendiendotodossusasuntos,perosinolvidarmedeLoome.PasadoesetiempoyahabíatrabajadomuchoparalaOrdenyteníamáslibertaddemovimientos,asíquevolvíalplanetaycompréelprimerodelosedificiosdelaGranja,lapequeñacasadondevivo,cercadelacantilado.Algunosmeacompañáisdesdeesemomento–cogióafectuosamentelamanodeVandia–.Deaquellaeramosmuypocos.DespuésdehablarpersonalmenteconalgunosmiembrosdelConsejo,solicitéunpermisopararetirarme,yme
850
concedieronunperiododeseisaños.Asípudimosiniciarelproyectoqueteníaenmente.Quiseofrecerestelugarparaaquellosquecompartieranmimododeverlaenseñanza.ElcódigodelaOrdenesestricto,ysibienesútilynecesarioparalamayoría,enocasionespuedeentorpeceraaquellasalmasquerequierendeotrosmétodos.»AsíquevolvíalTemploeiniciéunaseriedediálogosconel
findeconocersialguienmáscompartíaestepuntodevista.Muchosestabandeacuerdooteníansuspropiasopiniones.RecuerdoalsabioydisidenteQui-Gon–serióconafecto–,aHarm,elmaestrodeCoshar,yatantosotros.–Fuecuandoleconocí,Maestro–interrumpióKi-Dacmu,con
lágrimasenlasojosquesedeslizabansuavementeporsusmejillas–.Eratansólounapadawan,comoCoshar.–Meacuerdodeldíaenqueentraste,yquetesentistemolesta
porloscomentariosdeYemlin–riódenuevoAlDalma,aloquesesumólacereana.–Encuentrosquenoestabanlimitadosalosmiembrosdela
Orden–añadióJanoForte–.AunquefuimosmenosdecincoloscivilesqueobtuvieranpermisoparavisitarelTemplo.–Fuimosmuyafortunadosalconocerte–continuóelMaestro–.
LaFuerzaesparatodos,aunquepocossonlosinteresadosenella.Nopodíamosrechazartuinterés.–Aunquecarecieradetodasensibilidad–afirmó.–Graciasatupreocupaciónconvencisteacientíficos,hubo
estudiosypruebas.Aunquenoduraramucho,yalfinalelSenadorechazaratupropuestaporconsiderarlaunapérdidadetiempoydedinero,sirvióparamásdeloquetepiensas.
851
Concluidamietapaenlosdiálogos,anunciéalconsejomidecisióndeabandonarelTemploJedi,aunquenolaOrden,yretirarmeaLoome.TansóloYemlinyKi-Dacmumeacompañaron.CosharTeelkquisocompletarsuformaciónenlaOrdenhastaconvertirseenCaballero.–Locualfueunasuerteparami–sonrióKilian,quiennohabía
olvidadoelanuncioinicialdelMaestro,peroqueestabaencantandoporescucharunapartedesuhistoria.–Esunamaneradeverlo–comentóAlDalma–.Bienseadesde
elprincipiodesuconstrucciónhastacasielfinaldesuexistencia,todoslosqueaquíestamos,ylosqueyanoshanabandonado,hemoscentradonuestravidaenconocerlaFuerza.Noimportaelgradoalcanzado,noimportasihabéisvivenciadolaunión,aunquefuerabrevemente,osihabéisaprendidolobásico.Inclusolosqueestándevisitahanaprendidoalgo,aunqueseademaneranoconsciente.Loimportantesonlospeldañosquehabéissubido.Lallamaestáprendida,laGranjahacumplidosufinalidad.Aunquetoméissenderosaparentementedistintos,vuestroanheloosmantendráenelmismocamino.Descubriréisporvosotrosmismos,ycompartiréiscuandoseanecesario.–¿Peroporquécerrarla?–preguntóRuufol–.¿Porqué
abandonartodoloquehemosconstruidoyquetantoesfuerzonoshacostado?–¿Porquénopodemoscontinuaraquí?–Tilaloapoyaba–.No
loentiendo.–PorelImperio–contestóelMaestro–.EnlaRepública
podíamosvivirsinserperturbados.NoseráasíbajoelNuevo
852
Orden.–ElImperioquerrágobernarentodoslossectores,entodoslos
sistemas.Nohabráplanetaquenoambicionedirigiryexplotar–aclaróelsenadorForte–.Nosdiráloquedebemospensar,nosimpondrásumoral.Consuerte,respetarálaformadevivirdecadacultura.Esimposiblequetransformetodalagalaxia,perosípuedearrodillarla.Poresoesvitalqueempecemoscuantoantesaorganizarunaresistencia.Necesitaremosforjaralianzas.–KiliannoscontóqueelTemploJedifueasaltado–recordóel
Maestro–,yqueasesinaronacientosdejedi.LaOrdennosobreviviráalImperio.Buscaránatodoslosjedi,puessonlosprimerosqueseopondránalemperador.Lepedíavuestroamigocorelliano–sedirigióaKilian–quefuerahastaDagSeheraescucharlasnuevasquepudierantraerlosviajerosquetrabajanconlosquevivenallí,ycontrastarloconloquesediceenLoormist.Losrumoresconfirmanloquesabemos.–Eldiscursodelemperadornodejabalugaradudas–sentenció
Forte.–PeroaquíestamoslejosdelNúcleo,enunplanetadepoco
interésparaelImperio–replicóBronxextrañadoporladecisióndelMaestro–.Loomeespacífico.Puedenexplotarlacarbonitadesusmontañas,peropocomáspuedeinteresarles.¿CómopuedensaberquelaGranjaexiste?–Porquetienenaccesoalascomputadoras,yelConsejono
admitiómisolicitudparaborrarmipasoporlaOrden,aunqueaúnpermanecieraenella.Ahíestámiparadero.Esciertoquesíaplicaronlosalgoritmosdeencriptaciónmáscomplejos,yquesólolosmiembrosdelAltoConsejoteníanpermisospara
853
consultarlosarchivos.Peroescuestióndetiempoquelostécnicosdesencriptentodalainformaciónclasificada.Entoncesidentificaránatodoslosmaestrosquepuedanhabersobrevivido.Enviaránaalguienacomprobarsisigovivo,ynoquieroqueosdescubranavosotros.ElImperionoconocevuestraexistencia.Elanonimatoesvuestraprotección.Vamosaengañarlos.AKiliannolegustóoírese«vuestra»mencionadoporel
Maestro.–¿Adondeiremos?–preguntóRuufol.–Esoesdecisiónvuestra.–Adondeustedvaya,Maestro–afirmóGlisma,secundadopor
variosmás.–Yonopuedoacompañaros–contestóAlDalma,
acompañandosuspalabrasconunamiradacompasiva–.Hedemoriraquí.–¿¡Qué!?–exclamaronvariosalunísono.Elsilencioqueseprodujoacontinuaciónhablódelpesarque
envolvíalasala.ElMaestroprocurabaapaciguarlosconsupropioestadodeánimo,sosegadoeindiferente,enpaz,permitiendoquelasemocionessurgierandemaneranatural.Losmásjóvenesnecesitaronmástiempoparaasimilarlanoticia.Cuandoestuvierondenuevoreceptivos,explicóporqué:–CuandoelImperiollegueeinspeccioneLaGranjadescubrirá
elárearesidencialysabráqueaquíhubouncentroconmuchoshabitantes.Simevoyconvosotrosseguirálabúsquedaynosedetendráhastaalcanzarnos.Sisólomeencuentraamí,puedecreerquesoyelúnicosuperviviente.Verálaspirasfunerarias,lasseñalesdelucha,lacorbetadestruida.Sabráqueaquíhubo
854
unabatallaymuchosmuertos.Nuestrosvecinoslesharánsaberquehabíaunagranjadetronadores,yqueyovivíaaquíyerarespetado,peronosabennadadeloquehacíamos.Podránhablarlesdeloshermanoscaídos,dequefueronellosquienesqueríansaquearlaGranja.LosrestosdelacorbetalesharábuscarlassiguientespistasenCorellia.Poresonohequeridoquetrabajaraisenreconstruirloperdido.DesdeluegopuedendeducirquepodríahaberinstruidoanuevosaprendicesenlaFuerza.¿PerounMaestroJedidesobedeciendolasestrictasnormasdelaOrden?¿PadawansaprendiendofueradelTemplo?Esonoloadmitirán.LaGranjadebeparecerunlugardepazyretiro,dondecomomuchoobservaraquienpodíateneraptitudescomoparaserenviadoaCoruscant,puesasíllevaactuandolaOrdendesdelosúltimosmilaños.Simematanconsuspropiasmanosquedaránsatisfechos.Yvosotrosseréislibres.–¿Peroporquémorir?–protestóBronx–.Podríamoshacerles
creerquehabéismuerto.–Alemperadorhayquedejarleconlasmínimasdudas
posibles.–Tambiénpodemoslucharcontraelemperador–anunció
Ank’Niwa,parasorpresademuchos.–Esloqueyoharé–afirmóelsenadorForte–.Convenceréal
sistemaTrevidequehayqueoponerse,ylucharéporextenderloatodoelsectorQuess.ConelúltimoalientodelaRepública,elImperioacabadeganarunaguerra,peromuchosseopondránalNuevoOrden.Noestaremossolos.–Quienquierapuedevenirseconnosotros–añadióVandia–.Si
queréisacompañarnos,MolowHabhoryyovamosaconstruir
855
unanuevaacademia.Soistodosbienvenidos.–Ysinoqueréisvenirconnosotros,hum,hum,
permaneceremosretirados–comentóelithoriano.–¡Véngaseconnosotros!–rogóTilaalMaestro–.¡Nopuede
dejarsematar!¡Notienesentido!Elsentimientoexpresadoporlajovenloomesteracompartido
porvarios.Ruufol,GlismayLarmikasintieron.Bronxprefiriócallar,perosurostromostrabadesacuerdo,yeldeDonaciertaconfusión.Ki-Dacmuestabamuypensativa,casiinstropectiva.MirleiaseabrazabaaMirlak,queparecíanecesitadoderecibirlo.Kilianbuscólarespuestadentrodesí.«Noexistelamuerte;existelaFuerza»–intuyó.Comosilohubieradichoenvozalta,elMaestroasintió,
contento.–Noexistelamuerte;existelaFuerza–dijoAlDalmaenvoz
alta–.Aúnnohemosasimiladoloquesignifica.Estaeslaúltimaleccióndetodas,ylaúltimaquepuedointentarenseñaros.SeguimosaferrándonosanuestrocuerpocuandosóloeslamateriabrutaquelaFuerzapenetraeinterconecta.Lapercibimos,lasentimos,buscamossucontroleinclusoalteramoslamateria,peroaúnnosfaltaabarcarsunaturaleza,sumergirnosensuesencia.LaFuerzanonosvaacompañarpormuchoqueselopidamos,porquenosetratadecreerciegamente.PodemosrepetirquesomosunoconlaFuerzahastaquedarnosroncos,ypermanecerigualmenteseparados.Losqueprefierenelreversotenebrosonoalcanzaránlaunidadporquetodoeldominioqueconsiguenesparasatisfacerseasímismos.Cuantomáspoderconsiganmásalejadosestarán.Nopretendáis
856
someteralaFuerza,perotampocoossometáis;simplementeabandonarosactivamenteaella.Cuandoestoocurraperderéistodointerésporlospoderesquehabéisaprendido,puessóloeranunmedio.Podréisusarlosonocontotalindiferencia.SedunoconlaFuerzaydesaparecerátodoanhelo.Eseeselauténticopoder,laverdaderalibertad.¿Cómotemer,entonces,perderelpropiocuerpo?Alconocedor,lamuertesólolehacemásfuerte.Quienquierevivireternamenteconsucuerponohacomprendidolavida,yporesosufre.Tansólosedebealaignorancia,perosicomprendemoslaleycesaeldolor.Asísucedeconlamuerte,conlaFuerza,quenoessinolavida.Mimuerteosdarátiempo,queesloquenecesitáisahora.Cuandomueramicuerpo,buscadmeenlaFuerzayosacompañaré.–¡Mirlo!–exclamóKilian,recordandoasumentor.–Sí,Mirlo,CosharTeelk,AlDalma,¿quéimportaelnombre?
SoislibresdecontinuarelcaminoconVandiayMolow,deacompañaralsenadorodetomarotrasposibilidades.RecordarloaprendidoynoabandonéislaFuerza.Lostronadoresestabanlistosparaemprenderelviaje.Allí
estabantodosloshabitantesdelaGranja,dispuestoslamayorparteainiciarlatravesíaalcontinentedeloeste.PrimerocabalgaríanconlostronadorescracioshastaPuntaLil,siguiendoelcaminoqueKilianhabíaemprendidoantesensutrotamundeoporLoome,entrelascordillerasdelasMontañasGélidas.Luegoembarcaríanenvariasdelasnavesrepulsorasquecruzabanelocéano,unaconlostronadoresysuscuidadores,yotraconel
857
restodelgrupo,yconeltrastA-A5,dondecargaronpertenencias,herramientasyutensiliosquelesayudaríanensunuevoasentamiento,enlagranllanuradelacostaoeste,dondelafamiliadeTilahabíacedidounamodestapropiedaddondepodríancomenzardenuevo.AVandiayaMolowleshabíaparecidoestupendalapropuesta.Casitodoshabíanaceptadoestaopción,loquealegróalMaestro.Algunosestabantristesporlosquedecidieronnoacompañarlos,aunqueseguiríanencontacto.AsílosquesequedabanaúnuntiempomásenlaGranja,sedespidierondeellos.LargofueelabrazodeBronxconGorka.Habíanpasadomuchavidajuntos.Elgamorreanonolesacompañaríaalanuevaubicación.Trasrecuperarsedelasheridas,elansíaporlaluchavolvióarecorrersusvenasdetalformaqueleeraimposibleacabarsusdíasenunlugaraúnmásrecónditoqueelanterior.Hablandototalmenteenserio,lehabíaagradecidoefusivamenteaKilian«habertraído»asufamiliaparaunadelasmejoresbatallasquehabíavivido,algoqueeljovencorellianoleintentóexplicarsinéxitoquenofuedecisiónsuya.Bronx,aúnenlasillapropulsora,rechazólasugerenciaqueKilianlehabíapropuestoporquepreferíaseguirconDonay,apesardesuescasasensibilidadconlaFuerza,continuaraprendiendo.Labatalla,porsuparte,habíaconseguidoelefectocontrarioaldelgamorreano:yanoquedabarastrodeardorguerreroenél.Ki-DacmuyDonaseabrazaronconternura,emocionadas.LacereanasepresentóvoluntariaalproyectodeKilian.PorunladoledabalástimanopoderayudarenlaconstruccióndelanuevaGranja,yaquesushabilidadesseríanmuynecesarias.Confiaba,sinembargo,enqueMirlak,MirleiayAnk’Niwacompensaríansuausencia.Labatalladespertóenellaunanecesidadquenosabíadefinir.Porunlado,Kilian
858
necesitaríasusconocimientoscomoingeniera,enelsentidopráctico.Porotrolado,creyóqueeranecesariohaceralgoporlanecesitadaGalaxia.CuandovivíaenelTemploeranmuchísimoslosjedicapacitadosparaesalabor;ahoraqueyanoestaban,seríanecesariomarcarunadiferencia,aunquefuerapequeña.SilabatallaeraunamuestradeloqueaconteceríaconelImperio,muchagentesufriría.Ayudaríaacuantospudiera.GlismayYorasDeemtambiénsedespidieron.Apenasseconocían,peroyasesabíacómoeranlosgran.KilianinsistióunavezmásaMolowqueseríamásrápidollevarlosconloscargueros,peroelithoriano,agradeciéndolesuoferta,preferíaladiscreción.Además,elpropioviajeayudaríaalosresidentesamentalizarseparasunuevaetapayadejaratráselpasado.Porúltimo,despuésdemúltiplesdespedidasmás,KilianyVálarseabrazarondesapareciendocualquierrescoldoderencorquepudierahaberquedadoentrelosdos.ElsanadordelTemplo,unodelospocosque,porencontrarseconsuantiguoamigo,habíasalvadolavida,solicitóirseavivirconlosdemásalcontinenteoesteyaprenderlaFuerzadeVandiaydeMolow.Disfrutaríadeunasegundaoportunidad,siendolaprimeradelaspróximasincorporacionesalanuevaGranja.Finalmentesepusieronenmarcha.Losvieronalejarsepocoapoco.LuegotocóelturnodelsenadorJanoForte,quepronto
formalizaríaladimisióndesucargoenfavordelsubdelegadoRamos.LashermanasBazányaestabanpreparandolanaveLibertadparaeldespegue,aguardandoaquesuspasajerossubieran,programandoenelcomputadordenavegaciónlospreparatoriosdeloscálculosdelsaltohiperespacialaTreviIV.Ladespedidafuemáslarga,puesKiliantardaríaenvolveraver
859
asumadre.MagdaacompañaríaasuhermanaRosem.LasdosayudaríanalsenadoraprepararlafurtivarebelióndelsistemaTrevi.DurantelosúltimosdíasenLoomehabíantenidomuchotiempoparaestarjuntos,volveraconocersemutuamente–madreehijohabíancambiadomucho–,yhablarlargamentedelpasado.Juntoscerraronviejasheridasfamiliares.Unavezseabrazaronunavezmás,elsenadorFortelerecordóaKilianquecuandoquisieranpodíanunirseasucausa,oalmenosvisitarlos.Eljovenasintió,paranoinsistirmás,agradeciéndoletodoloquehabíaaprendidodeél,ylosacompañódentrodelanave.Luegobajósólo,uniéndoseaKi-Dacmu,Gorka,Jackson,yelMaestroDalma.Cuandolanavedesapareciótraslaprimeracapadenubes,KilianseacercóalMaestro,seguidodecercaporKi-Dacmu.–Yasóloquedamosnosotros.¿Estáseguroquenoquiereque
nosquedemosunosdíasmás?–NoKilian,hoydebéismarcharostodos.–Maestro,deberíaquedarmealmenosyo–dijolacereanano
muyconvencida.–Yalohemoshablado–contestóelMaestroconcariño–.Ati
notebuscarán.Temarchastemientraserasunapadawan.Nosemolestarán.YmuchomenosconKilian,quefueexpulsado.Ospuedoasegurarqueelemperadornoosbuscará.Lacereanaasintió,conforme.Ellanoestabapreparadapara
sumarsealsacrificiodesuMaestro.–Aceptadalmenosesteregalo–Ki-Dacmuleentregóelsable
deluzquehabíareconstruido–.Harávuestracoartadamásconvincente.Yademás,sivoyconélporlaGalaxiameestaría
860
revelandocomojediencuantomeregistraranoloactivara.AlDalmacogiócongustolaespadaláser,yobservó
detenidamentesutrabajo,sinnecesidaddeencenderla.–Esungranlogroquelorecuperaras.Nocreíquefuera
posible–admitió–.Esunobjetofácildeesconder,máximesilopuedesocultarentrepiezasdemotores,porejemplo.Noobstante,teentiendo,seríatentadorusarloparasalirdecualquiercomplicación,ylamisiónqueoshabéisautoimpuestorequieredelamáximadiscreción.Nosoisjedi.NobuscáiselenfrentamientoconelImperio.Lollevaréconmigocuandosealahora,comosímbolodequetodoloqueesdestruidorenace.Emprendedvuestrocamino–apoyóunamanoenelhombroderechodeKi-DacmuylaotraenelizquierdodeKilian–.Mealegrodevuestradecisión.Tenedcuidadoymuchapaciencia.–Nosepreocupe.TengomuypresenteelpoderdelImperio.
Nosmoveremosentrelassombrasqueproyecte.Sialgoheaprendidoesaserprudente.–Esoesbueno.Noosdemoréismás.–EncontraréacuantospuedasensiblesalaFuerza,ylostraeré
cuandolanuevaGranjaseasegura–prometióKilian.–Nosaseguraremosdeencontrarsóloaaquellosqueloúnico
quequieranseaaprenderlaFuerza,ynadamás–confirmóKi-Dacmu–.Ustednoshamostradolascualidadesquedebentener.–¿Ysiencontramosaalgúnjediquehayasobrevivido?–
preguntóKilian.–Deberéisvalorarlovosotrosmismos–respondióAlDalma–.
Osaconsejaríaqueinclusoosocultéistambiéndeellos.Sialgunohasobrevivido,sudeberserálucharcontraelImperio,
861
aunquetambiénseveanforzadosavivirenlaclandestinidad.Sinembargo,esprematuroafirmarqueseríamejornomolestarlos.Puedequequieranabandonarlalucha,yesteplanetaseríaellugarapropiadoparasuretiro.Opuedequeinclusodebáisayudarlosdealgunamanera,siemprequenoosdesviéisdevuestropropósito.ElImperionopuedeapresaros.–Tendremosmuchocuidado–insistióKi-Dacmu.Lostresseabrazaron.Luegoelcorellianoylacereanase
dirigieronhacialapuertadecargadelAugurio,dondeJacksonyGorkaestabancargandolasúltimascajasconcomponentesdiversosdelaGranjaqueYorasDeemvenderíaenmercadosdesegundamano,consiguiendoundineroinicialparafinanciarsuproyecto.AlsubirsealaplataformasedieronlavueltaparaveralMaestrounaúltimavez.–LaFuerzaosacompañará…siempre–fueloúltimoquele
oyerondecir,yesolesllenódeánimoyesperanza.Lieslvezactivólaelevacióndelaplataforma,desapareciendo
ambosdentrodelanave.–Activandolosrepulsoresdetierra–anunciólacorellianapor
elcomunicadorinterno–.¿Cargaasegurada?–Asegurada–respondióJackson,despuésdequeGorka
comprobaraelúltimopalé.Recorrieronlospasillosinternosdelanavehastallegarala
carlinga,completandolosasientosquequedabanlibres.Ki-DacmusesentóinmediatamentedetrásdeYorasDeem,quienestabaenelasientodelcopiloto,pueslegustabamáscómopilotabaLieslvez,aquienhabíanombradocomandantedelcarguerosorosuub–siemprequesiguierasusórdenes,pues
862
insistíaenqueéleraelpropietario–.Jacksonsesentóeneltercerasientodelacolumnaizquierda,detrásdelacereana.Aladerecha,detrásdelanuevacomandante,seencontrabaKilian,yGorkadetrássuyo.KilianmiróalMaestro,queaguardabaentierralapartidadelAugurio.–Aumentolapotencia,Yoras.Lieslvezactivóunodelosmandosylosmotoresderepulsión
rugieron,elevandolentamenteelcargueroenlavertical,formandounapequeñapolvoredaalrededorqueprontodejaronatrás.–Recogeeltrendeaterrizaje–ordenólacorelliana.Elgranpulsóvariosbotonesqueactivaríanloscuatropistones
queguardaríanlosrespectivostrenesdentrodelcasco.ElAugurioyaestabavariosmetrosporencimadelniveldelsuelo.–Bien,seguiremoslamismarutaqueelLibertad,¿teparece?–
preguntóLieslvez.–YaconoceslaatmósferadeLoome–contestóYorasDeem,
encogiéndosedehombros.Ki-Dacmusedesabrochóelcinturóndeseguridad,conducida
porunimpulso,yseacercóaKilian,presionandounamanocontraeltechoparaconservarelequilibrio,yposandolaotraenelhombrodeKilian,quecontinuabasentado.–¿Todobien?–preguntóLieslvez.–Todobien–afirmólacereana.KilianyKi-DacmumiraronlaGranjaporúltimavez,
despidiéndosedeella.Unapequeñafigurasaludabaconlamanoderecha.Kilianposósumanosobrelaventanadesulado.
863
–Prepárateparaapagarlosmotoresderepulsión,voyaactivarlossublumínicos–continuólacorelliana–.Hagámosloalavez…¡ahora!AmbospilotoscoordinaronlamaniobrayelAugurioaumentó
considerablementesuvelocidad.KilianyKi-DacmugiraronbrevementelacabezaparavercomoelMaestrosevolvíaendirecciónalosjardinesqueprecedíansumodestacasa.Caminabasinprisa,conaquellacalmainternaquesiempretransmitíaaquienesestabanconél.Ambossintieronsupresenciaenelcorazónynodejarondenotarlahastaqueestuvieronenelespacioexterior,abandonandolaúltimaórbitadeLoome.–Bien,allávamos:Malastare,Eriaduylosterritoriosdel
AnilloExterior–dijolacomandante.–Osconfiesoquenuncahabíaidotanlejos–comentóJackson.–Elcomputadordenavegaciónhaterminadoloscálculos–
informóYorasDeem.–Preparaos–avisóLieslvez.Ki-Dacmu,yaensuasiento,miróalosojosdeKilian,
confirmandoqueestabalistaparaabandonarLoome.–Volveremosdentrodeunaño–ledijoKilian–.Eseltiempo
quenoshapedidoelMaestro.NosencontraremosdenuevocontodosenlaNuevaGranja.–Contodos…–dijoenvozaltalacereanaparasímisma.–Siempreestaráconnosotros,igualqueMirlo.Eljovencorellianoestabacontentodequelacereanaestuviera
allíconél.Lehabíacostadoaceptarlasoledadqueimplicaba
864
alejarsedelosdemás.Yoras,Lieslvez,GorkayJacksoneranbuenacompañía.Cadaunodeelloslerecordabaunapartedesupasado:suviajeaLoome,Corellia,elentrenamientoyaCoshar,perosóloKi-Dacmupodíacomprenderlo.Élhabíatenidosusegundaoportunidad,yalverqueVálarinesperadamentetambiénlohabíalogrado,pensóenlosdemásseresquepoblabanlaextintaRepública.LaGalaxianopodíaquedarhuérfanadelaFuerza.Alguiendebíaencontrarnuevosaprendicesquepervivieranlaenseñanza,queperpetuaranlatradiciónmaestro-discípulo,enelmayordelossecretos.ElBordeExterioreralosuficientementegrandecomoparaconseguirlo,hastaquevolvierantiemposmejores.–¿Kilian?–preguntóLieslvez.–Adelante,enmarcha–contestó.–Allávamos,entonces.Lanebulonaactivóelhiperimpulsor,propulsandoelAugurio
alhiperespacio.Unarcodelíneasblancas,griseseíndigoinundaronlacarlinga.
865
Agradecimientos
AAlfonso“agudor”,mimásfiellector,queIlúvatarlotengaensugloria.AJordiPereirasArisa,porhacerquereescribieraellibro
cuandoibaporlamitad.AGeorginaLlimargas,expertaentemasecuestres,pordarme
elenfoquequenecesitabaparalostronadorescracios.ARubénGarcíaCebollero,porsussabiosconsejos.
866
ÍndiceHuidaaLoome7Elaviso14Expectativas17LadecisióndeCosharTeelk29PrimerdíaenLaGranja46Elcaza-recompensas64Bizarro73Laexpulsión87ElCódigoJedi104LafamiliaHightowers118LasdeliciasdeNubia131Desarraigo146Lapropuesta160LaRepúblicaGaláctica174Lallamada201Elretiro206Unviejoamigo214LacircularPMI228LaLegiónAlienígenadeLemax236DagSeher242LafamiliaTevera267LospoderesdelaFuerza277
867
LasGuerrasClónicas298Noexistelamuerte,existelaFuerza307Eltrato314Partidayregreso321LaLunadeKlaton365Lasoledaddelsabio377Corellia387Estanoesmilucha394DakoyaDiner403Laemboscada416Elencuentro429Elinterrogatorio441LadebilidaddeKilian449ElImperio457Medidasdesesperadas464Elrescate470Untrabajoprofesional486Elreencuentro493Labatalla503ElconciliodeLoome550Agradecimientos573
868
Estelibrocomenzósuandaduraen2.012,
escribiéndoseprincipalmenteentreGijónyLaGarriga,einclusovariasvecesamediocaminoentrendelargo
recorrido.Despuésdelargosperiodosdedurotrabajoenoficio
mundano,ynecesariosretirosdelmundoexterior,
terminósuescrituraen2.019.TrasreflexionarlodurantelacuarentenadelCovid-19,
decidípublicarloenformatodigitalel23deabrilde2.020,díadeSantJordi,díainternacionaldel
Libro.Gracias.
869