Η αντιπολίτευση είναι η μόνη ελπίδα για το λαό

Οι βουλευτικές εκλογές στις 6 Δεκεμβρίου χάρισαν μια αναμφισβήτητη νίκη στους εχθρούς της πολιτικής διαδικασίας που ξεκίνησε από τον Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες και το λαό της Βενεζουέλας πριν 17 χρόνια. Η κατάκτηση της Εθνοσυνέλευσης από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά δεν είναι μικρό πράγμα. Εφόσον η Βενεζουέλα, όπως και πολλές άλλες δημοκρατίες στον κόσμο, έχει ένα προεδρικό σύστημα σε ένα ομοσπονδιακή, αλλά συγκεντρωτικό κράτος, η νομοθετική εξουσία είναι τεράστια. Από εκεί, εδώ και 16 χρόνια, θεσπίστηκαν οι νόμοι που υποστήριξαν την συντριπτική πλειοψηφία των επαναστατικών αλλαγών, συμπεριλαμβανομένων των νομοθετικών διαταγμάτων που ψηφίστηκαν χάρη στον Ενεργοποιητικό Νόμο που ο ίδιος ψηφίστηκε στην Εθνοσυνέλευση. Τα επιτεύγματα της Μπολιβαριανής Επανάστασης ήταν δυνατά χάρη στο από κοινού έργο του της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας για να αλλάξουν τις ζωές των πολιτών της Δημοκρατίας.

Οι πολιτικοί εκφραστές του Κεφαλαίου έχουν διακριθεί σε όλη την πρόσφατη πολιτική ιστορία της βουλής επειδή αντιτάσσονταν σε ό,τι πρότεινε ο τσαβισμός. Όχι από κάποιο καπρίτσιο, αλλά επειδή οι εκπρόσωποι του Μπολιβαριανού λαού εργάστηκαν για την κατασκευή ενός νομικού πλαισίου για να ενισχύσουν το κοινό καλό, και αυτό επηρέαζε τα καπιταλιστικά συμφέροντα, τα οποί εκπροσωπεύουν οι πολιτικοί της δεξιάς. Ενώ η Επανάσταση αφοσιωνόταν στην κατασκευή της νομικής βάσης για το δημόσιο συμφέρον, η δεξιά υποστήριζε την προτεραιότητα των ιδιαίτερων συμφερόντων μιας μειοψηφίας.

Μετά την Κυριακή, το νομοθετικό πολιτικό παιχνίδι έχει αλλάξει. Από τώρα και στο εξής, αυτό το οποίο θεμελίωνε τις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης δεξιάς – να είναι αντίθετοι σε όλα- κατέρρευσε. Είναι υποχρεωμένοι να αποκαλύπτουν στη χώρα ποιες είναι οι πραγματικές τους πολιτικές επιλογές και βάση ποιων συμφερόντων θα νομοθετούν από δω και πέρα. Κατά συνέπεια, μια σημασιολογική αλλαγή συμβαίνει: η αντιπολίτευση στο νέο σχέδιο της χώρας, ηγεμονικό σήμερα στην Εθνοσυνέλευση, είμαστε εμείς, οι επαναστάτες!

Το μόνο πράγμα με το οποίο εμείς συμφωνούμε με την πρόταση της αντι-επανάστασης είναι ότι πράγματι θα υπάρξει μια αλλαγή. Για να ξέρετε όμως από τι πραγματικά αποτελείται αυτή η αλλαγή, θα πρέπει απλά να προσέξετε το κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο όλα τα κόμματα που απαρτίζουν την αυτό-ονομαζόμενη Δημοκρατική Ενότητα (MUD) σφράγισαν με αμοιβαία συμφωνία στις 23 Ιανουαρίου 2012. Σε αυτό το πρόγραμμα, που αποτελείται από 1.237 άρθρα, μπορείτε να βρείτε ένα μεγάλο μέρος των μελλοντικών ενεργειών της MUD στην Εθνοσυνέλευση, αφού πολλοί βουλευτές της νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας συμμετείχαν στη συγγραφή αυτού του νεοφιλελεύθερου προγράμματος. Ως εκ τούτου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα εφαρμόσουν συνειδητά τις κατευθυντήριες γραμμές που έχουν συλλάβει. Ας δούμε λοιπόν, ποιες είναι προτάσεις που θα επιχειρήσουν τώρα να εφαρμόσουν μέσω του νομοθετικού σώματος.

Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν είχαν ενημερώσει το λαό για τις πραγματικές τους προθέσεις, η MUD τονίζει στο πρόγραμμα της σχετικά με την ανάγκη αναθεώρησης «ολόκληρου του σώματος των νόμων έτσι ώστε να τροποποιηθούν προς ένα ολοκληρωμένο όραμα ενός νέου νομικού πλαισίου που θα αποκαταστήσει το δημοκρατικό χαρακτήρα της Δημοκρατίας»(αρθ. 162 του προγράμματος MUD). Δηλαδή, να κατεδαφίσουν το σύνολο της νομικής συσκευής που επέτρεψε την ανάπτυξη πολιτικών για χάρη του λαού.

Όσον αφορά το οικονομικό ζήτημα, οι βουλευτές της MUD υποσχέθηκαν στους ψηφοφόρους τους τον τερματισμό της κρίσης. Πώς γνωρίζουμε ότι η MUD δεν μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς;, αρκεί να αναρωτηθεί κανείς ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κατάρρευσης των τιμών του πετρελαίου: οι άνθρωποι ή οι προνομιούχες τάξεις; Και πάλι, το πρόγραμμα της Δεξιάς της Βενεζουέλας μας δίνει την απάντηση: να σταματήσουν τον έλεγχο των τιμών στα βασικά προϊόντα για την «τόνωση των ιδιωτικών πρωτοβουλιών» (άρθρο 420), Νόμος της Γης και Αλιείας. Ο Νόμος Διατροφικής Κυριαρχίας, προκειμένου να «διασφαλιστούν οι οικονομικές ελευθερίες» (άρθρο 547). Ο Νόμος της Λαϊκής Οικονομίας (άρθρ. 125), και ο Νόμος για την Υπεράσπιση των Ατόμων στην Πρόσβαση στα Αγαθά και τις Υπηρεσίες (αρθ. 147). Με άλλα λόγια, προσπαθούν να αγγίξουν όλους τους νόμους που προστατεύουν τους ανθρώπους από τη δικτατορία της αγοράς. Επίσης, εξαλείφοντας τους συναλλαγματικούς ελέγχους, όπως προτείνεται στο άρθρο 406, θα προκαλέσει μια απότομη υποτίμηση που ουσιαστικά θα καταστρέψει την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων τάξεων και των μεσαίων τάξεων της κοινωνίας.

Όπως ανέφερε ο Jose Guerra, ένας από τους συντάκτες του οικονομικού προγράμματος της MUD και νεοεκλεγείς βουλευτής από το Καράκας, η νέα Εθνοσυνέλευση θα προχωρήσει στη μεταρρύθμιση του νόμου περί Κεντρικής Τράπεζας της Βενεζουέλας (BCV). Ένα μέτρο πολύ αφηρημένο για τους ψηφοφόρους που τον έφεραν στην εξουσία, αλλά οι συνέπειες του οποίου θα μπορούσαν να γίνουν αισθητές στο μεσοπρόθεσμο διάστημα. Όλα αυτά τα 16 χρόνια, η Δεξιά πάντα παραπονιόταν για το γεγονός ότι οι νομισματικές πολιτικές συνδέονται με τις αποφάσεις της εκλεγμένης κυβέρνησης και εξυπηρετούν με συντονισμένο τρόπο στην ανάπτυξη του Έθνους. Οι φιλελεύθεροι κανόνες των οικονομικών πολιτικών θα μπορέσουν να επιβληθούν μέσω της μεταρρύθμισης του νόμου αυτού. Γι 'αυτό, η MUD αγωνίζεται να ενισχύσει την αυτονομία της BCV και να απαγορεύσουν σε αυτήν την οντότητα να «χρηματοδοτεί τις δημόσιες οικονομικές δαπάνες και να επικυρώνει εσφαλμένες πολιτικές» (άρθ. 408). Αυτό θα μπορούσε, ίσως, να έχει θετικές επιπτώσεις στον πληθωρισμό, αλλά με

ποιο κοινωνικό κόστος; Πού θα βρίσκονταν τα χρήματα για την ενίσχυση των συστημάτων της εκπαίδευσης, της υγείας, για να μην αναφέρουμε τα κοινωνικά προγράμματα που η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έχει διατηρήσει παρά την κρίση;

Αυτές οι προθέσεις των νέων βουλευτών της Δεξιάς της Βενεζουέλας δεν ήταν παρούσες στην προεκλογικό διάλογο. Όταν οι πολιτικοί της MUD μιλούσαν για την ελευθερία της έκφρασης στους ψηφοφόρους της, ξέχασαν να αναφέρουν ότι θέλουν να αλλάξουν το Νόμο περί Κινήτρων (άρθ. 124) και τον το Νόμο περί Τηλεπικοινωνιών (άρθ.1.147) για την εξάλειψη των επικριτικών φωνών, την ποινικοποίηση των κοινοτικών μέσων ενημέρωσης και να επαναφέρουν το ραδιοηλεκτρικό φάσμα σε ιδιωτικές εταιρείες ΜΜΕ. Όταν φώναζαν εξοργισμένοι για την πλήρη δημοκρατία, δεν ανέφεραν την προθυμία τους να μεταρρυθμίσουν στην Εθνοσυνέλευση τον Νόμο του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Κυβερνήσεως (αρ. 276), το Νόμο των Κοινοτικών Συμβουλίων (αρθ. 289), το Νόμο περί Κομμούνων και τον Οργανικό Νόμο Λαϊκής Δύναμης (αρθ. 125).

Υποσχέθηκαν βίλες και κάστρα σε έναν πληθυσμό κουρασμένο από ένα τρομερό οικονομικό πόλεμο, αλλά πέρασαν επιθυμία τους να ανατρέψουν τη νομοθεσία που επέτρεψε στη βιομηχανία πετρελαίου να είναι η οικονομική μηχανή της επαναστατικής διαδικασίας της αλλαγής (άρθρα 512 y 275). Διαμαρτύρονταν για χρόνια ανεπιτυχώς καλώντας τον στρατό να επαναστατήσει, χωρίς να λένε ότι θα επανεξετάσουν τον Οργανικό Νόμο των Μπολιβαριανών Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων και τον Οργανικό Νόμο της Εθνικής Ασφάλειας (άρθρο. 100), προκειμένου να «αναδιοργανώσουν και να αναδιαμορφώσουν το στρατιωτικό θεσμό» (άρθρο 99). Για να εξολοθρεύσουν την Μπολιβαριανή Πολιτοφυλακή (άρθ. 101) και, σε γενικές γραμμές, να αποσυνδέσουν το στρατιώτη και τη στρατιωτική κοινότητα από το μέλλον του Έθνους. Εν ολίγοις, για να γυρίζουν πίσω σε ένα στρατό βιτρίνας με μοναδικό ρόλο την παρέλαση στις 5 Ιουλίου και την καταστολή λαϊκών εξεγέρσεων.

Η νομοθετική επίθεση κατά της Μπολιβαριανής Επανάστασης που απορρέει από τη νέα Εθνοσυνέλευση θα επιδιώξει εκ νέου υποτάξει το δημόσιο συμφέρον και την ευημερία της πλειοψηφίας στα συμφέροντα της ελίτ. Στην πολιτική και επικοινωνιακή μάχη που πλησιάζει, ο τσαβισμός θα πρέπει να αναλάβει το ρόλο που του αρμόζει: να ενημερώσει για τις στρατηγικές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να αντιταχθεί στην καταστροφή του νομοθετικού μηχανισμού που χτίστηκε κατά τη διάρκεια 16 χρόνων της Επανάστασης. Με άλλα λόγια, μια αντιπολίτευση για το καλό του λαού!