Embed Size (px)
DESCRIPTION
Materiales en gallego.
Citation preview
LUZ DA PAZ DE BELÉN 2012
Lema ”QUERO VERTE”
O lema deste ano fai referencia á necesidade e ao desexo dun “encontro con Xesús”. Eu quero velo, el quere verme, queremos e necesitamos atoparnos.
Os materiais están divididos en catro fases que corresponden ás catro semanas de Advento e á luz do Evanxeo de cada unha delas formúlanse unha das 4 preguntas seguintes:
- Cándo? En qué momento da miña vida, en qué momento do día, en qué momento do meu desenvolvemento... - Ónde? En qué lugar, en qué circunstancias, en qué persoas... - Para qué? Que cambiará na miña vida, qué na dos que me rodean, quén no mundo, a qué me compromete… - Cómo? hai ferramentas para elo?, eu só?, con que actitude?...
A estrutura dos materiais será, como sempre, unha lectura bíblica, unha actividade ou xogo, unha canción, unha oración e un conto con tres novidades:
1. O Evanxeo será o mesmo para todas as ramas porque é o correspondente a cada un dos catro domingos de Advento. 2. A oración está “esbozada” nun pergamiño con diferente contido para cada franxa de idade, que debe ir enchéndose cada semana transformando en oración todo aquilo que reflexionamos e vivimos. 3. Inclúese unha proposta de celebración da Palabra para os/as adultos/as responsables dos/as nenos/as e mozos/as, de equipos de traballo, claustros, etc. previa ao comezo do Advento e que serva de preparación e/ou motivación.
Cada semana acenderase unha vela da Coroa do Advento, traballaranse os materiais correspon-dentes e irase creando unha oración enchendo un anaco de pergamiño proposto de maneira que ao chegar o momento de recoller e repartir a Luz da paz de belén os/as mozos/as síntanse preparados/as para ese Encontro recíproco que supón o lema Quero Verte.
Os materiais que propoñemos pretenden ser unha guía de traballo, un itinerario para vivir o Adven-to, un camiño a seguir para preparar os nosos corazóns para recibir a Luz da paz de belén e poden adaptarse a cada realidade de tempo, número de participantes, situacións persoais,…
Materias creados e deseñados por Scouts MSC
FRANXA DE 6 A 10 ANOS ACTIVIDADE CANCIÓN CONTO CÁNDO? Lc 21, 25-28. 34-36 Buscando a Xesús Asubíame. (Mocedades) As cores do arco da vella
ÓNDE? Lc 3, 1-6 Escondedoiro con Deus Xesús está en ti. Ónde está Deus?
PARA QUÉ? Lc 3, 10-18 Poñer a cola ao burro Estou alegre. O fillo máis sagaz.
CÓMO? Lc 1, 39-45 Pinta a túa casa A Bailar. Floricienta. O Mesías disfrazado
FRANXA DE 10 A 13 ANOS
CÁNDO? Lc 21, 25-28. 34-36 Desastre no recuncho Inténtao Equipo de salvamento
ÓNDE? Lc 3, 1-6 Caixa e espello. Ónde? Cómo? (Rojo) Xesús no banco
PARA QUÉ? Lc 3, 10-18 Unha visión diferente. Quen te coida como eu. (Carlos Baute)
Esconder a felicidade.
CÓMO? Lc 1, 39-45 O floreiro e as pedras Sen medo. Rosana O abrazo de Deus
FRANXA DE 14 A 17 ANOS
CÁNDO? Lc 21, 25-28. 34-36 Cadea de SMS. Tempo. (180º) O frasco e as pedras
ÓNDE? Lc 3, 1-6 Ónde está Deus? En clave natural. (La Voz del Desierto)
As chaves perdidas
PARA QUÉ? Lc 3, 10-18 Fiestra de Johari. E quén din que é el? (Praxiz) Ceo e Inferno.
CÓMO? Lc 1, 39-45 Papiroflexia . Música de Paz. (Papashanty) O cadro.
FRANXA DE 17 EN DIANTE
CÁNDO? Lc 21, 25-28. 34-36 ¡Non mo esperaba! Máis alá. Gloria Estefan Deus quere vir a visitarnos.
ÓNDE? Lc 3, 1-6 Balón de fútbol ou pelota de tenis?
Baixa a Deus das nubes. R. Orellana
O quebracabezas
PARA QUÉ? Lc 3, 10-18 Espellos humanos. Vertedoiro infantil. No Konforme.
O enfermo e a fiestra
CÓMO? Lc 1, 39-45 Papiroflexia . Alégrense /preocúpense. Luis Guitarra
En busca do tesouro
KRAALES / EQUIPOS ASOCIATIVOS/ CLAUSTROS
CELEBRACION DA PALABRA. Mc 13,33-37 Preparar a celebración (oración: o abandono, )
Tantos pes que lavar Aleluia
O príncipe e o criado. O Mesías disfrazado. Versión scout.
CELEBRACIÓN DA PREPARACIÓNPropoñemos unha celebración previa ao comezo do Advento que serva de preparación e motivación ao grupo de responsables dos/as nenos/as e mozos/as, equipos asociativos, claustros de profesores, etc.
CONTO
O Mesías disfrazado
Recordei aquela vella historia dunha Delegación de Escutismo no que a ledicia e o espírito scout des-apareceran. Non é que os scouts que a formaban foran malos, pero si que nos Grupos e na mesma Delegación, había unha especie de gran aburrimento, unha gran apatía, que propiciaba que os scouts non pareceran felices; ninguén apreciaba nada, nin se comprometía por ninguén e iso notá-base na vida diaria como unha capa espesa de mediocridade.
Tanto, que un día o Delegado, home bo, foi visitar a un sabio e ancián consiliario que na súa vellez se retirara a gozar da obra de Deus na natureza, a un pequeno pobo da Serra. Este home, con fama de santo, despois de oílo e reflexionar, díxolle: “A causa, irmán scout, é moi clara. Na vosa asociación cometíchedes todos un gran erro: Resulta que entre vós vive Xesús, o Vello Lobo camuflado, disfra-zado, e ningún de vós dérase conta”. O bo delegado, comezou a regresar preocupadísimo ao local onde reuníanse porque, por un lado, non podía dubidar da sabedoría daquel sacerdote, pero, por outro, non lograba imaxinar quen de entre os seus/súas irmáns/irmás scouts podería ser ese Cristo disfrazado.
Acaso a Tesoureira? Imposible. Era unha muller boa, pero era vaidosa, crida. Sería ese/a Respon-sable de Grupo que en todas as asembleas protestaba? Non, non. Era tamén un bo Scout, pero era duro, irascible. Imposible que fora o Mesías. E ese/a lobeco/a tan pequeno/a que foi cunha mochila inmensa ao último día da delegación? Xa se sabe a paixón de Xesús polos/as nenos/as e polos/as indefensos/as. E ese/a pioneiro/a pesado/a que no nos deixou durmir naquela acampada? Quizais Xesús quixera por a proba a nosa paciencia. Repasou, un por un, a lista dos seus scouts e a todos/as lles encontraba, aínda que boas persoas, con moitos defectos. Claro que -díxose a sí mesmo- se Xesús estaba disfrazado, podía estar disfrazado detrás dalgúns defectos aparentes, pero ser, por den-tro, o vello Lobo.
Ao chegar ao local, comunicou ao equipo o diagnóstico do ancián e todos/as os/as seus/súas com-pañeiros/as puxéronse a pensar quen de eles/as podía ser o Mesías disfrazado e todos/as, máis ou menos, chegaron ás mesmas conclusións que o Delegado. Por iso, por se acaso, comezaron a tratar todos/as mellor aos/ás seus/súas compañeiros/as, a todos/as, non sexa que foran a ofender a Xesús.
Por outro lado, tamén pensaron a posibilidade de que en cada un/unha deles/as puidera estar Xe-sucristo encarnado e nin sequera eles/as mesmos/as o souberan, polo que empezaron a vivir, como persoas e como Scouts, sentindo que respondían ás diferentes situacións igual que o Mestre o fixera. E comezaron a ver que tiñan máis virtudes das que eles/as sospeitaban.
3
Empezaron a ser xenerosos,A servir a Xesús como se merece
A dar sen medidaA combater sen temor ás feridas
A traballar sen descansoE a darse sen esperar outra recompensa
que a de saber que facían a súa Santa vontade
E, pouco a pouco, a Delegación foi enchéndose de amor, e do espírito Scout. Empezaron a volver a ser felices, porque sentían que facían felices aos demais. Cada un trataba ao/á seu/súa irmán/irmá scout como se fose Xesús mesmo, e intentaba mirar as cousas dende o mesmo prisma polo que houbera mirado Xesús.
E todos empezaron a ser verdadeiramente felices, amando e sentíndose amados, facendo do servi-zo, forma de vida.
CANCIÓN
ALELUIA DA TERRA (Brotes de Olivo)
Quén quere resucitar, a este mundo que morre.Quén cantará o aleluia, desa nova luz que ven.
Quén cando mire a terra, e as traxedias observe,Sentirá no seu corazón, a dor de quen morre.
Quén é capaz de salvar, a este mundo decadente,E mantén a esperanza dos moitos que a perden.
O que sufre mate e morre, desespera e enloquece, e outros son espectadores, non o senten
Quén baixará dende a cruz, a tanto Cristo sufrinte;Mentres os homes miramos impasivos, indolentes.
Quén gritará dende o silencio, dun ser que o seu Deus retén;Porque faise palabra, que sen falar se lle entende.Quén se torna en Aleluia, porque traduce a morte,
Como o trigo que se podre, y duns douscentos veñen
Aleluia cantará, quén perdeu a esperanza,e a terra sorrirá. Aleluia (3 veces)
4
Marcos 13, 33-37
“Polo tanto, permanecede espertos e vixilantes, porque non sabedes cando chegará o momento. Isto é como un home que, a punto de irse a outro país, deixa aos seus criados ao cargo da casa. A cada cal lle sinala a súa tarefa, e ordena ao porteiro que vixíe. Así que permanecede espertos, porque non sabedes cando vai chegar o señor da casa: se ao anoitecer, á medianoite, ao canto do galo ou á mañá. ¡Que non veña de repente e os encontre durmindo! E o que vos digo a vós, dígollo a todos: ¡Permanecede espertos!”
REFLEXIÓN:
Cada un expresará libremente o que lle transmitiu a Palabra de Deus.
CONTO
O príncipe e o cirado
Un poderoso sultán viaxaba polo deserto, seguido dunha larga caravana, que transportaba unha pesada carga de riqueza en ouro e obxectos preciosos.A metade do camiño, cercado polo lume dos areais, un camelo extenuado, caeu para no levantar-se.
O arca que transportaba sobre as súas espadas, ruxiu e se desfixo deixando esparexido sobre as arenas, xoias e brillantes.
O príncipe, non tendo con qué recoller o precioso caudal, fixo un xesto displicente, invitando aos seus colaboradores e criados a gardarse o que cada un puidese cargar sobre sí.
Mentres estes abalanzábanse con avidez sobre o rico botín para buscar entre os grans de arena outros grans que brillaban un pouco máis, o príncipe seguiu adiante o seu camiño polo deserto.
De pronto, escoitou aos pasos de alguén que camiñaba as súas costas. Volveuse e viu que era un dos seus criados que lle seguían, arquexante e suoroso.-¿E ti? –preguntoulle-, ¿non te quedas a recoller nada do tesouro?
O mozo respondeulle con sinxeleza chea de distinción:-Eu sigo ao meu rei.
5
CANTO
TANTOS PES QUE LAVAR (Ixcís)
Segue habendo tantos pes que lavarsigue habendo tanta escuridade que iluminar
tantas cadeas que romper,pan e viño para o pobre quero ser.
Fortalece, Señor, a miña pouca fe.
Pai meu,abandónome a Ti,
fai de min o queiras.O que fagas de min
agradézocho.Estou disposto a todo,
o acepto todo,con tal que túa vontade
se faga en mine en todas as túas criaturas.
Non desexo nada máis,Deus meu.
Poño a miña vida nas túas mans.
Doucha, Deus meu,con todo o amor do meu corazón,
porque te amo,e es para min unha exixencia o doarmeentregarme nas túas mans sen medida,
con infinita confianza,Porque Ti es meu Pai.
6
Primeira semana de Advento: Lc 21,25-28; 34-36“Acércase a vosa liberación”
Naquel tempo, dixo Xesús aos seus discípulos: “Haberá signos no sol e na lúa e nas estrelas, e na terra angustia das xentes, toleadas polo estrondo do mar e a ondada. Os homes quedarán sen alento polo medo e a ansiedade ante o que se lle viña encima ao mundo, pois os astros cambalearanse.
Entonces verán ao Fillo do home vir nunha nube, con gran poder e maxestosidade.
Cando empece a suceder isto, levantádevos, alzade a cabeza: acércase a vosa liberación.
Tede coidado: non se vos embote a mente co vicio, a bebida e as angustias da vida, e se vos veña enriba aquel día; porque caerá como un lazo sobre todos os habitantes da terra.
Estade sempre espertos, pedindo forza para escapar de todo o que está por chegar.
MATERIAIS PARA TRABALLAR COS/AS NENO/AS E MOZOS/AS
EVANXEOS DAS 4 SEMANAS (para todas las franzas de idade)
Segunda semana de Advento: Lc 3,1-6“Todos verán a salvación de Deus“
No ano quince do reinado do emperador Tiberio, siendo Poncio Pilato gobernador de Xudea, e He-rodes virrey de Galilea, e o seu irmán Felipe virrey de Iturea e Traconítide, e Lisanio virrey de Abilene, baixo o sumo sacerdocio de Anás e Caifás, veu a palabra de Deus sobre Xoán, fillo de Zacarías, no deserto.
E percorreu toda a comarca do Xordán, predicando un bautismo de conversión para perdón dos pe-cados, como está escrito no libro dos oráculos d profeta Isaías: “Unha voz grita no deserto: Preparade o camiño do Señor, achandade os seus sendeiros; elévense os vals, descendan os montes e outeiros; que o torcido se enderece, o escabroso iguálese. E todos verán a salvación de Deus”.
7
Terceira semana de Advento: Lc 3,10-18“¿Qué facemos nós?”
Naquel tempo, a xente preguntaba a Xoán: “Entonces, qué facemos?”El contestou: “O que teña dúas túnicas, que as reparta co que non as ten; e o que teña comida, faga o mesmo.”
Viñeron tamén a bautizarse uns publicanos e lle preguntaron: “Mestre, qué facemos nós?”El contestoulles: “Non esixades máis do esta-blecido.”
Uns militares preguntáronlle: “Qué facemos nós?”El contestoulles: “Non fagades extorsión nin vos aproveitedes de ninguén, senón contentá-devos ca paga.”
O pobo estaba en expectación, e todos se pre-guntaban se non sería Xoán o Mesías; el tomou a palabra e díxolle a todos: “Eu vos bautizo con auga; pero ven o que pode máis que eu, e non merezo desatarlle a correa das súas sandalias. El vos bautizará co Espírito Santo y lume; ten na man o bieldo para aventar a súa parva e reunir o seu trigo no celeiro e queimar a palla nunha fogata que non se apaga”.
Engadindo outras moitas cosas, exhortaba ao pobo e lle anunciaba o Evanxeo.
Cuarta semana de Advento: Lc 1, 39-45“Quén son eu para que me visite a nai do meu Señor?”
Naqueles días, María púxose en camiño e foi apresa á montaña, a un poboo de Xudá; entrou na casa de Zacarías e saudou a Isabel.
En canto Isabel escoitou o saúdo de María, sal-tou a criatura no seu ventre. Encheuse Isabel do Espírito Santo e dixo a voz en grito: “¡Bendita ti entre as mulleres, e bendito o froito do teu ventre!
Quén son eu para que me visite a nai do meu Señor? En cuanto o teu saúdo chegou aos meus oídos, a criatura saltou de ledicia no meu ventre. Ditosa ti, que criches, porque o que che dixo o Señor cumprirase”.
8
Señor Xesús que estás en .....................................................................................E tamén en ......................................................................................................
Quero verte pronto porque estando ti conmigo ..................................................................................... ..................................................................................... ..................................................................................................................................
Ademais, se que me vas a ensinar a ..................................................................................... ...................................................................................................................................................................................................................................
Estoume preparando para cando veñas ao meu corazón e por iso vou a ser .....................................................................................................................................
Señor Xesús, sempre crin que so estabas en..........................................................................................................................................................................
Pero me din conta que tamén estás en .............................................................................................................................................................................................
Quero verte porque sé que se ti estás aquí ..................................................................................... ................................................................................................
Tamén sei, que para que veñas eu teño que ..................................................................................... ...............................................................................................
O mundo contigo é ........................................................................................................................................................................................................................E por iso, coa túa xuda, eu comprométome a............................................................................................................................................................................
Señor Xesús,Levo moito tempo..................................................................................................
Busqueite en ..................................................................................... ..................
Pero en realidade atopábaste en ...........................................................................
A xente di de ti que es ..........................................................................................
Pero eu sei que.....................................................................................................
Quero verte para .................................................................................................
Acepto...................................................................................... que me presentas.
Señor Xesús, Na miña vida fai tempo que................................ (busco, necesito, sinto, sufro, etc)............................................................................................................................Sei que estás na Eucaristía, pero tamén te busquei en .......................................................................................................................................................................e realmente ...................................... atopábaste en ........................................................................................................................................................................Escoito falar de ti, por todas partes e uns din que es ............................................................................................. e outros que es ............................................................................................. Pero eu sei que ............................................................................................. e para min ......................................................................Quero verte e atoparme contigo para ...................................................................Gústanme os retos e non busco o camiño fácil. Acepto ..............................................................................................................................que me presentas.
FRANXA DE IDADE:DE 6 A 10 ANOS
Primeira semana
ACTIVIdAde: BUSCAR A XESÚS
Trátase facer parellas de fotos ou imaxes de debuxos de situacións infantís nas que está presente Xesús e nas que non está. Preséntase unha gran cantidade de imaxes (adxuntas) e os/as nenos/as teñen que facer parellas cunha na que crean que está Xesús e outra na que crean que non está.
REFLEXIÓN
Fáiselles pensar cando creen eles/as que é nece-sario que estea Xesús e polo tanto cando hai que
buscalo: ante os problemas, a enfermidade, a soidade, a tristeza, a marxinación, etc …
11
CANCIÓN
ASUBÍAME (Mocedades)
Asubíame, ti asubíameSe te atopas en perigo
asubíame, ti asubíame e xa vou
Pon a boca así como se foras a beberve soprando o aire pouco a pouco e á vez
sae o teu asubío e xa non hai nada que temer
Hai moitos perigos cousas fáciles difíciles e xente boa e mala
aventuras, desventuras sen parar
Asubía forte e o problema non é problemaporque sempre hayi un amigo que desexa estar contigo
e ahí estáasubía forte forte e o problema non é o problema
porque sempre hai un amigo que desexa estar contigo e ahí está
CONTO
As cores do arco Iris
Un día, as cores entraron en guerra. Xa que, por suposto, uno pensaba que era mellor que o outro:
O amarelo non paraba de xactarse do seu valor, pois o ouro é o elemento máis valioso de todos. O vermello, da súa forza e poder xa que é o que máis está presente nas guerras. El verde no se cansaba de gabar a natureza, onde era rei.
Cada un falaba tanto de si, que pelexaron durante moito tempo. Debido a isto, o mundo perdeu as cores. Xa non había graza na vida nin había beleza.
Os Deuses, preocupados ao ver que todo estaba escuro e triste, reuníronse para ver que se podía facer sobre o caso.
Decidiron entonces crear un símbolo de paz, e así foi como naceu o Arco iris. Nel colocaron cada un das colores y lles mostraron os resultados.
Foi toda unha sorpresa. Era algo máxico e soñador.
Ao ver que a harmonía entre os diversos tons daba unha beleza difícil de comparar, ao percatarse que cada un tiña algo que complementaba ao outro e cada un tiña un valor específico, as colores pararon a guerra e nunca máis volveron a pelexar.
12
Hoxe, Deus decidiu xogar con nós. El escondeuse nalgún lugar de por aquí cerca e temos que en-contralo.
Alí onde creades que está escondido o tedes que traer aquí ou ben algo pequeno que forme parte do lugar onde se esconde. Por exemplo: se creo que está na casa con traer aquí un ladrillo ou o felpudo valería.
Se lles da aos/ás nenos/as 5 minutos para buscar e despois póñense todos os obxectos no medio. Se pregunta a varios onde o atoparon dando sempre forza a súa resposta.
CONCLUSIÓ:
Pois sabedes onde o atopei eu? En cada un de vós, na vosa unión. Escon-deuse dentro de vós para ver se erades capaces de velo. El creou a natureza e é normal que vexamos partes de El na súa obra pero realmente onde está
é en ti, e nos/as teus/túas irmáns/irmás que tes aquí ao lado.Para nós, o ceo é estar no corazón de Deus.
Pois cando no Pai noso dicimos:“Pai noso que estás nos ceos …”
Os ceos, para Deus, son os nosos corazóns.
CANCIÓN
XESÚS ESTÁ EN TI
Xesús está en ti, está en min, está en todos os meus irmáns.
É Xesús, está en ti, está en min, está en todos meus irmáns.
Quen fai crecer as flores, Quen fai descender o auga,
quen fai novo o teu corazón cada mañá. Quen fai aparecer o sol,
Quen enche de estrelas o ceo, quen na noite máis escura dache todo o seu consolo.
Segunda semana
ACTIVIDADE: ESCONDEDOIRO CON DEUS
13
CONTO
¿Ónde está Deus?
Unha parella tiña dous nenos pequenos, de 8 e 10 anos de idade, quen eran extremadamente trave-sos. Sempre estaban meténdose en problemas e os seus pais sabían que se algunha travesura ocorría no seu pobo aos seus fillos estaban seguramente involucrados.
A nai dos nenos escoitou que o sacerdote do pobo tivera moito éxito disciplinando nenos, así que pediulle que falara cos seus fillos. O sacerdote aceptou pero pediu velos de forma separada, así que a nai enviou primeiro ao neno máis pequeno.
O sacerdote era un home enorme cunha voz moi profunda, sentou ao neno fronte a el e preguntoulle gravemente:- Ónde está Deus?
O neno quedouse boquiaberto pero non respondeu, soamente quedouse sentado cos ollos pelóns.Así que o sacerdote repetiu a pregunta en un ton aínda máis grave:- Ónde está Deus?
De novo o neno non contestou.Entón o sacerdote subiu de ton a súa voz, aínda máis, axitou o seu dedo fronte a cara do neno, e berrou:- Ónde está Deus?
O neno saíu berrando do cuarto, correu ata a súa casa e escondeuse no closet, azoutando a porta.Cando o seu irmán o atopou no closet preguntoulle:- Qué pasou?
O irmán pequeno sen alento contestoulle:- Agora si que estamos en graves problemas irmán, secuestraron a Deus e creen que nós o temos!
14
Debuxar un burro nun mural e cos ollos vendados intentar colocarlle ao animal a cola no seu sitio. Se fan equipos de 5 ou 6. Sae un de cada equipo e con axuda dos/as compañeiros/as de equipo, que lle irán indicando intenta por a cola no seu sitio. Gaña un punto o que máis aproximado atópase. Así, por quenda, ata que saian todos/as. O/a que dirixa o xogo limitará o tempo de cada quenda.
REFLEXIÓN:
Buscamos a Xesús aínda que non o vexamos todo claro, con axuda dos demais, dos/as com-pañeiros/as, dos/as responsables, das familias, dos/as amigos/as, etc. E todo elo, para qué? Para qué hai que pórlle a cola ao burro? Para que estea todo no seu sitio, porque con elo ga-
ñamos. Se buscamos e encontramos a Xesús ga-ñaremos todos/as, seremos felices, nós e todos/
as os/as que están ao noso arredor.
CANCIÓN
ESTOU ALEGRE
Estou alegre. Por qué estás alegre?
Estou alegre. Dime por qué. (Parapapa)
Estou alegre. ¿Por qué estás alegre?.
Iso quero eu saber.
Vou a contarte. Queres contarme
a razón de estar alegre así. (parapapa)Cristo un día salvoume
E tamén transformoume. Y por iso alegre estou.
Terceira semana
ACTIVIDADE: COLOCA A COLA AO BURRO
15
CONTO
O fillo máis sagaz
Unha historia de Etiopía preséntanos a un ancián que, no seu leito de morte, chamou aos seus tres fillos e lles dixo:
- Non podo dividir en tres os que posúo. Iso deixaría moi poucos bens a cada un de vós. Decidín dar todo o que teño, como herdanza, ao que se mostre máis hábil, máis intelixente, máis astuto, máis sagaz.
Dito doutra forma, ao meu mellor fillo. Deixei enriba da mesa unha moeda para cada un de vós. Tomádea. Con esa moeda, o que compre algo que encha a casa, quedarase con todo.Fóronse.
O primeiro fillo comprou palla, pero soamente conseguiu encher a casa ata a metade.
O segundo fillo comprou sacos de pluma, pero non conseguiu encher a casa moito máis que o an-terior.
O terceiro fillo -que conseguiu a herdanza- soamente comprou un pequeno obxecto. Era unha vela. Esperou ata a noite, acendeu a vela e encheu a casa de luz.
16
Se lles di aos/ás nenos/as que alguén importante vai a vir a vernos. Por iso temos que debuxar unha casa para El, o máis acolledora posible.
É importante que “arranxemos, decoremos, quentemos ….” A nosa casa.
Nós somos a casa na que vai habitar Xesús. Preparémonos a ser confortables.Unha vez realizado o debuxo se lles comenta a relación entre a casa e nós mesmos. Despois fase unha xeira na que todos/as os/as nenos/as comprométense a algo pequeno que prepare “a súa casa interior” contestando en voz alta:
Eu, para que Xesús estea moi cómodo en min, vou a ………….
CANCIÓN
A BAILAR (Florencia)
A ver esas mans arribaquero ver chegar a alegríaque depende deste corazóna ver quen canta máis forte hoxe é o noso día da sorte
imos a gritar esta canción oeobailando comigo (eó) e cos teus amigos (eó)
a festa está boa (eó)as penas fora.
Hai que a vida se vaihai que a vida se vai
que a vida pasacerca da túa casano te perdas nadapor non ir a buscar
hai que a vida se vaihai que a vida se vai
que a vida pasacerca da túa casano te perdas nadapor non ir a buscar
Vamos sen sonar os tamboresao compás dos seus corazóns
se esta banda nunca vai a pararvamos a bater nosas palmascas blotas que toca o alma
que ninguén quedouse no seu lugar (oooeeeó)
Bailando comigo (eó) e cos teus amigos (eó)a festa está boa (eó)
as penas afora.
Cuarta semana
ACTIVIDADE: PINTA A TÚA CASA
17
Hai que a vida se vaihai que a vida se vai (se vai)
que a vida pasacerca da túa casa
no perdas nada por nonir a buscar
Hai que a vida se vaiHai que a vida se vai (se vai)
que a vida pasacerca da túa casa
non te perdas nadapor non ir a buscar.
Todo o teu corpo debes movercando sintas que este ritmo
sona vas a podere se non sabes ven a aprender
cando sintas que este ritmosona vas a querer
Hai que a vida se vaihai que a vida se vai
que a vida pasacerca da túa casano te perdas nadapor non ir a buscar.
Hai que a vida se vaihai que a vida se vai (se vai)
que a vida pasa cerca da túa casa
non te perdas nadapor non ir a buscar.
CONTO
Xesús xa está entre vós
Había unha vez un mosteiro no que a piedade decaera. Non é que os monxes foran malos, pero si que n casa había unha especie de gran aburrimento, que os monxes non parecían felices; ninguén quería nin estimaba a ninguén e iso notábase na vida diaria como unha capa espesa de mediocri-dade.
Tanto, que un día o Pai prior foi a visitar a un famoso sabio con fama de santo, quen, despois de oír-lle e reflexionar, díxolle: “A causa, irmán, é moi clara. No voso mosteiro cometíchedes todos un gran pecado: Resulta que entre vós vive o Mesías camuflado, disfrazado, e ningún de vós deuse conta.”
El bo prior regresou preocupadísimo ao seu mosteiro porque, por un lado, non podía dubidar da sabedoría daquel santo, pero, por outro, non lograba imaxinarse quén de entre os seus compañeiros podería ser ese Mesías disfrazado.
Acaso o mestre de coro? Imposible. Era un home bo, pero era vaidoso, credo. ¿Sería o mestre dos novizos? Non, non. Era tamén un bo monxe, pero era duro, irascible. Imposible que fora o Mesías. E o irmán porteiro? ¿E o cociñeiro? Repasou, un por un, a lista dos seus monxes e a todos lles atopaba cheos de defectos. Claro que –díxose a si mesmo- se o Mesías estaba disfrazado, podía estar disfra-zado detrás dalgúns defectos aparentes, pero ser, por dentro, o Mesías.
Ao chegar ao seu convento, comunicoulle aos seus monxes o seu dignóstico do santo e todos os seus compañeiros puxéronse a pensar quen de eles podía ser Mesías disfrazado e todos, máis ou menos, chegaron ás mesmas conclusións que su prior. Pero, por s acaso, comezaron a tratar todos mellor aos seus compañeiros, a todos, non sexa que foran a ofender ao Mesías. E comezaron a ver que tiñan máis virtudes das que eles sospeitaban.
E, pouco a pouco, o convento foi enchéndose de amor, porque cada un trataba ao seu veciño como se o seu veciño fose Deus mesmo. E todos empezaron a ser verdadeiramente felices amando e sen-tíndose amados.
Texto de José Luis Martín Descalzo
18
ACTIVIDADE: DESASTRE NO CANTO
Os/as responsables, previamente desarranxan desastrosamente o local – canto onde terá lugar a reunión.
AMBIENTACIÓN.- Que mala sorte tivemos que o noso local estea desarranxado precisamente hoxe, que debemos de telo preparado para unha gran visita. Poñámonos mans á obra.Arranxemos o noso espazo o máis acolledor posible:
· Limpeza · Portas (abertas) · Luz · Temperatura. · Decoración · Orden · Nós, a nosa presenza, a nosa actitude.
Qué fixemos e qué?
REFLEXIÓN
neste espazo, onde vivimos a nosa vida como scouts, tamén vive Xesús, que como Señor da vida e da historia, acompaña, constrúe,
protexe e coida a miña casa. E pode parecer en calquera momento!!!!.Por iso temos que telo SEMPRE preparado, SEMPRE disposto por se Él necesita de nós. Temos que estar SEMPRE LISTOS, POLO QUE PUEDA
OCURRIR.
CANCIÓN
INTÉNTAO
Loita por non chorar, o deixo dentroMe fago un lío ao pensar, o que sintoEu sei que teñen que saír, podo facelo
Non é o momento de fuxir
Eu, quero chorar e non pararAo final o comprendín
Hoxe, me ves saír fora de minIsto é unha trangallada
Agora, agora eu sei que podo faceloAgora, agora eu sei que podo facelo
Fai o mundo a túa pista de baileInténtao, inténtao
Tes que empurrar agora non paresInténtao, inténtao
Ti e eu podemos facer tremer o chanFai o mundo a túa pista de baile
Inténtao, inténtao
FRANXA DE IDADE:DE 10 A 14 ANOS
Primeira semana
19
CONTO
O salvamento
Un home atopábase no tellado da súa casa durante unhas inuncacións e a auga lle aos pes.Pouco despois, pasou un individuo remando nunha canoa e gritoulle:- ¡Escoite! ¿Quere que lle leve a un sitio máis alto?- Non, grazas - replicou o home -. Teño fe en Xesús e El salvarame.
Pasou o tempo, e a auga lle chegaba ao home ata a cintura. Entón pasou por alí unha lancha de motor.- ¿Quere que lle leve a un sitio máis alto? – gritou o que a levaba.- Non, grazas – respondeu o home -. Teño fe en Xesús e El salvarame.
Máis tarde, cando o nivel da auga lle chegaba ata o pescozo do individuo, chegou un helicóptero.- ¡Cóllase á corda – gritou o piloto -. Eu subireino.- Non, grazas - dixo o home por terceira vez -.Teño fe en Xesús e El salvarame.
Desconcertado, o piloto deixou a aquel home no tellado, case cuberto polas augas. Despois de haber pasado horas alí, o pobre home non puido resistir máis, afogouse e foi a recibir a súa recompensa.Mentres agardaba nas portas do Paraíso, atopouse fronte ao Creador e queixouse do ocurrido:- Señor - díxolle -, eu tiña total fe en que Ti me salvarías e me abandonaches. ¿Por qué?
Ao cal replicoulle o Señor:- ¿Qué máis queres? ¡Mandeite dúas lanchas e un helicóptero.
20
Non, quero perder un día máisO escenario espera
Eu, subireime e sen dubidarDareillo todo fora
Agora, agora eu sei que podo faceloAgora, agora eu sei que podo facelo
Fai o mundo a túa pista de baileInténtao, inténtao
Tes que empurrar agora non paresInténtao, inténtao
Ti e eu podemos facer tremer o chanFai o mundo a túa pista de baile
Inténtao, inténtao
Moi benSentes que para a música moi dentro
Non parar de bailar, ese é o teu consoloSentes que por fin vas a chegarCos teus pasos ilumínase o chan
Hoxe respírase no aire adrenalinaNON, Non pares de bailar, NON
Porque iremos a por ti a túa casa sen chamar para facerte sorrir
Isto é moi real, sabes ben que seXa o podes sentir, isto é para tiE agora ven aquí e prepárate
Porque van a despegarVAN A DESPEGAR
Fai o mundo a túa pista de baileInténtao, inténtao
Tes que empurrar agora non paresInténtao, inténtao
Ti e eu podemos facer tremer o chanFai o mundo a túa pista de baile
Inténtao, inténtao
Agora, agora eu sei que podo faceloAgora, agora eu se que podo facelo
Na pistaNa pi-pi-pista
INTÉNTAO
MATERIAIS: - Unha caixa pequena - Un espello dentro da caixa:
DESENVOLVMENTOEscoitar: Nesta caixa que teño nas miñas mans, teño algo moi fermosos, é algo único no mundo, é Xesús.
Cada persoa mira o contido da caixa en forma silenciosa. Primeiro a escuras (obviamente no se ve nada), despois se ve con luz.
Reflexionar sobre as seguintes preguntas: Algún/algunha adiviñou ou imaxinou que podía encontrarse co seu rostro?Qué sentiron cando viron a súa cara no interior da caixa?
REFLEXIÓN
Xesús está en nós, e iso é moi importante posi somos os que podemos facer que a súa mensaxe
cúmprase.
CANCIÓN
CÓMO? ÓNDE?
Ónde escribo a miña vida sen ti? Cómo fago historia así?
Ónde encontro resposta ao clamor de encontrar outro día mellor? Ónde encontro o reto sen Ti?
Cómo abrazo a vida así? Ónde encerro o meu amor para Ti?
Cómo alzo o voo así?
Xesúsnon me pode faltar o teu amor
é o único que quero na vidanon me deixes morrer sen saber
o que es ti amornaranaranana Ónde está o meu camiño sen Ti?
Cómo alcanzou meus soños así? Ónde saciou a miña sede de saber
O destino que tes meu ser? Cómo tocou o mundo sen Ti?
Ónde poño a luz que hai en min? Ónde escribo o meu amor para Ti?
Porque se que este non ten fin
Segunda semana
ACTIVIDADE: CAIXA E ESPELLO
21
CONTO
Xesús no banco
A un arquitecto pedíronlle construír un templo. A comunidade quería ter un templo dedicado a Xesús, quería ter un sitio onde poder ir a contemplalo.
O día da inauguracións os centos de fieis que asistiron á celebración, incluso o Bispo, quedáronse sorprendidos e en certo modos decepcionados.
A imaxe de Xesús non ocupaba ningún retrablo. Non se atopaba no centro do altar. Moito menos preto do sagrario. A estatua de Xesús, o arquitecto, a deseñou para pola e colocala sentada no pri-meiro banco entre os fieis.
Ante as protestas dos asistentes, a explicación do arquitecto foi a seguinte: “Xesús non está para que o contemplemos e admiremos, senón para que o imitemos. É o primeiro, o modelo e nós vamos detrás, o seguimos”.
A súa mensaxe a debemos facer nosa. Está entre nós, moi preto nosa. O noso corazón é o mellor sitio para ver a Xesús. Non o busquemos no alto, porque está con nós, está entre nós.
22
Xesúsnon me pode faltar o teu amor
é o único que quero na vidanon me deixes morrer sen saber
o que es ti amornaranaranana
Ti es a melodía A que nace día a día
O manancial da miña vida A fonte da miña alegría
Xesús, non me pode faltar o teu amor É o único que quero na vida
Non me deixes morrer sen saber O que é o teu amor
Xesúsnon me pode faltar o teu amor
é o único que quero na vidanon me deixes morrer sen saber
o que es ti amornaranaranana (x2)
lalalalalalalalalalalalalala
lalallalla laaaaaaaaooooo!!!!!!!!!!!!!!!
Nesta actividade, a mocidade armarán un collage cos problemas mundiais, para logo comprender que Xesús nos axuda a velos doutra maneira, axúdanos a solucionalos. Con Xesús, nos convertemos en “ferramentas” que melloran as cousas.
PREPARACIÓN: Necesitarás tesoiras, revistas, diarios, pegamento, cinta adhesiva…
Amb tots els elements a mà, indica als infants que realitzen el collage. Poden incloure diferents op-cions com a titulars declarant la guerra, fotos de criminals i paraules claus descrivint els nostres pro-blemes mundials.
Con todos os elementos a man, indica aos/ás chicos/as que realicen o collage. Poden incluír diferen-tes opcións como titulares declarando a guerra, fotos de criminais e palabras claves describindo os nosos problemas mundiais.
Unha vez terminado, e logo que o houberan pegado na fiestra, invítaos/as a que se reúnan no lado oposto da aula. Apaga ou diminúe a intensidade das luces mentres escoitan a canción “Quen te quere, como eu”, como símbolo del amor que Xesús nos ten. Ao final da canción ou cando o creas conveniente, indica aos/ás mozos/as que miren el collage. Descubrirán que a luz que ingresa pola fiestra resalta as palabras e imaxes do collage, e que, efectivamente, todo “suavizouse”.
Se no dispós dunha fiestra luminosa, podes colgar o collage nunha pantalla e prender unha lámpada por detrás.
A LUZ DE XESÚS NOS FAI VER AS COUSAS DOUTRA MANEIRA
Terceira semana
ACTIVIDADE: CAMBIAR O PUNTO DE VISTA
CANCIÓN
QUÉN TE COIDA COMO EU? (Carlos Baute)
Quén te enche de alegría? como euQuén te besa quén te mima? solo euQuén te da tanto cariño? como eu
Quén te da o que ti pides? solo euXúroche amor que por ti daría todo na vida
Seguro estou que xamais ninguén te quixo como eu
Quén te quere e te coida como eu?
Quén te alegra os días como eu?Quén te da o almorzo na cama e te fai sentir unha
dama?Quén te admira como eu?
Quén te pensa e te ama como eu?Quén te leva a concertos máis viaxes en barco a
cruzar novos mares?Quén respecta o teu espazo?
23
Quén entende os teus días de cambio?Quén saca o bo de ti?
Por favor non te esquezas de min
Quén te besa nas mañás? como euQuén te cura cando enfermas? solo euQuén te escoitará as penas? como eu
Quén te ama e quen te alegra? solo eu
Te xuto amor que por ti daría todo na vidaSeguro estou que xamais ninguén te quixo
como euQuén te quere e te coida como eu?Quén te alegra os días como eu?
Quén te da o almorzo na cama e te fai sentir unha dama?
Quén te admira como eu?
CONTO
Esconder la felicidade
No principio dos tempos, reuníronse varios demos para facer unha travesura. Un deles dixo: “Debe-mos quitarlles algo aos homes, pero, ¿que lles quitamos?”.
Despois de moito pensar un dixo: “ ¡Xa sei!, imos a quitarlles a felicidade, pero o problema vai a ser onde escondela para que non a poidan encontrar”. Propuxo o primeiro: “Imos a escondela na cima do monte máis alto do mundo”, ao que inmediatamente repuxo outro: “non, recorda que teñen forza, algunha vez alguén pode subir e encontrala, e se a encontra un, xa todos saberán onde está”. Logo propuxo outro: “Entón imos a escondela no fondo do mar”, e outro contestou: “Non, recorda que teñen curiosidade, algunha vez alguén construirá algún aparato para poder baixar e entón a encontrará”.Un máis dixo: “Escondámola nun planeta lonxe a Terra”. E dixéronlle: “Non, recorda que teñen inte-lixencia, e un día alguén vai a construír unha nave na que poida viaxar a outros planetas e vaina a descubrir, e entón todos terán felicidade”. O último deles era un demo que permanecera en silencio escoitando atentamente cada una das propostas dos demais. Analizou cada unha delas e entón dixo: “Creo saber onde poñela para que realmente nunca a encontren”. Todos o miraron asombrados e preguntaron ao mesmo tempo: “¿Onde?”. O demo respondeu: “Es-conderémola dentro deles mesmos, estarán tan ocupados buscándoa fora, que nunca a encontra-ran”. Todos estiveron de acordo e dende entón foi así: o home pásase a vida buscando a felicidade sen saber que a trae consigo, que está dentro de si.
24
Quén te pensa e te ama como eu?Quén te leva a concertos máis viaxes en barco
a cruzar novos mares?Quén respecta o teu espazo?
Quén entende os teus días de cambio?Quén saca o bo de ti?
Por favor non te esquezas de minQuén te quere e te coida como eu?Quén te alegra os días como eu?
Quén te da o almorzo na cama e te fai sentir unha dama?
Quén te admira como eu?Quén te pensa e te ama como eu?
Quén te leva a concertos máis viaxes en barco a cruzar novos mares?
Quén respecta o teu espazo?Quén entende os teus días de cambio?
Quén saca o bo de ti?Por favor non te esquezas de minPor favor no te esquezas de min
Nun floreiro situado no centro da reunión, imos botando pedriñas que simbolizan as boas accións que imos facendo. Imos botándoa dentro a medida que lla dicimos en voz alta. Despois leremos o conto Abrazo de Deus.
Cuarta seimana
ACTIVIDADE: O floreiro e as pedras
CANCIÓN
SEN MEDO (Rosana)
Sen medo sentes que a sorte está contigoXogando cos trasnos abrigándote o camiño
Facendo a cada paso o mellor do vividoMellor vivir sen medo
Sen medo, o malo váisenos volvendo boAs rúas confúndese co ceo
E facémonos aves, sobrevoando o chan, asíSen medo, se queres as estrelas xiro o ceo
No hai soños imposibles nin tan lonxeSe somos como nenos
Sen medo á loucura, sen medo a sorrir
Sen medo sentes que a sorte está contigo...
Sen medo, as olas acarícianse co lumeSi alzamos ben as xemas dos dedos
Podemos de puntillas tocar o universo, siSen medo, as mans se nos enchen de desexos
Que non son imposibles ni están lonxeSe somos como nenos
Sen medo á loucura, sen medo a sorrir
Sen medo sentes que a sorte está contigo...
O malo váisenos volvendo boSi queres as estrelas xiro o ceo
Sen medo á loucura, sen medo a sorrir
25
CONTO
O abrazo de Deus
Un home santo, orgulloso de selo, ansiaba con todas as súas forzas ver a Deus. Un día Deus faloulle nun soño: - ¿Queres verme? Na montaña, lonxe de todos e de todo, abrazareite.
Ao espertar ao día seguinte comezou a pensar qué regalo encontrar digno de Deus. “Xa o sei”, pen-sou. “Levarei o meu fermosos floreiro novo. É valioso e encantaralle... Pero non podo levalo baleiro. Debo enchelo de algo”.
Estivo pensando moito no que metería no preciosos floreiro. ¿Ouro? ¿Prata?
Despois de todo, Deus mesmo fixera todas aquelas cousas, polo que se merecía un presente moito máis valioso. “Si”, pensou ao final, “dareille a Deus miñas boas accións, miñas oracións, miña axuda e servizo a os demais, miña esmola, sufrimentos, sacrificios, boas obras...”.
Estaba contento de haber descuberto xustamente o que Deus esperaría e decidiu aumentar as súas oracións e boas obras, conseguindo un verdadeiro récord. Durante as poucas semanas seguintes anotou cada oración e boa obra colocando unha pedriña no seu floreiro. Cando estivera cheo o subiría á montaña y ofreceríallo a Deus.
Finalmente, co seu precioso floreiro ata os bordes, púxose en camiño cara a montaña. A cada paso repetíase o que debía dicir a Deus:- Mira, Señor, ¿gústache o meu preciosos floreiro? Espero que si e que quedarás encantado con to-das as oracións e boas obras que aforrei durante este tempo para ofrecerchas. Por favor, abrázame agora. Ao chegar á montaña, escoitou unha voz que descendía retumbado das nubes: - ¿Quén está aí abaixo? ¿Por qué te escondes de min? ¿Qué puxeches entre nós?- Son eu. O teu santo home. Te trouxen este precioso floreiro. Miña vida enteira está nel. Tróuxeno para Ti.- Pero non te vexo. ¿Por qué escóndeste tras ese enorme floreiro? Non nos veremos dese modo. Des-exo abrazarte; por tanto, arróxalo lonxe. Quítalo da miña vista.
26
ACTIVIDADE: CADEA DE SMS
A actividade comeza unha semana antes do primeiro sábado de advento.
Trátase de vivir a sorpresa de que algo pode chegarte en calquera momento e velar por unha respon-sabilidade de ser capaz de pasar testemuño no seu momento xusto.
Para elo se fará unha cadea de sms entre todos os/as participantes. O/a responsable prepara dita cadea cerrada entre os mozos e mozas e a cada un/unha dalle un papel co nome escrito de quén é o/a seguinte. O principio e o final serán o/a responsable.
A cadea ten as seguintes regras:
- Non podes desvelar a ninguén quén te tocara como seguinte na cadea - Cando te chega unha sms debes esperar un mínimo de 8 horas e un máximo de 10 horas para enviar a túa á seguinte persoa - As sms teñen unha parte en maiúsculas que será invariable. Exemplos desta parte (o resto de sms debe estar personalizado para a persoa en concreto á que llo enviamos): LPB – GRA CIAS POR...; LPB – CONSEJO: ...; LPB – PERDÓN POR: .... Poñemos varios exemplos porque se o grupo que participa na dinámica é pequeno pode que lles de tempo a repetir a cadea con varios mensaxes - Todas as mensaxes deben levarse á reunión da seguinte semana
Á seguinte semana analízase se cortouse ou non a cadea, razóns de posibles retrasos, qué se sentiu ao recibir a sms e qué fixemos para recordar o momento para envialo, ¿custou escribir a seguinte sms?.
A mensaxe pódese enviar por sms, whatssap ou mail (sempre que teñamos a seguridade de que o vai a ver pronto a seguinte persoa).
FRANXA DE IDADE:DE 14 A 17 ANOS
Primeira semana
LA CANÇÓ...
TEMPO (180º)
Tempo de rir, tempo de chorar,tempo de triunfar e de fracasar,
tempo de quererte e que te queiran,de quedarte dentro ou de virte fora.
Tempo de subir ás alturas,tempo de buscar no lixo.
Tempo de morrer, tempo de matar,tempo de agarrar, tempo de soltar.
27
De volver atrás, converterse en sal,de apertar os dentes, de mirar atrás,de volverse forte, de gritar ao mar,
de baleirar as mans, de gañarse o pan.
Tempo de morder, tempo de soltar.Tempo de plantar, tempo de arrasar.
Tempo de aguantar, tempo de explotar.Tempo de gardar, tempo de tirar.
Tempo de arrancar, tempo de plantar,tempo de resgar, tempo de curar,tempo de rezar e de blasfemar,tempo de gritar, tempo de calar.
Tempo de comer, tempo de xaxuar,tempo de partir e de regresar.
Tempo de abrasar e de conxelar.Tempo de enganar e dicir verdade.
De mirar ao chan, tempo de escoitar,de tocar o ceo, tempo de opinar.
Tempo de ser neno, e de ser maior.Tempo para ti, tempo dos dous.
De volver atrás, converterse en sal,de apertar os dentes, de mirar atrás,de volverse forte, de gritar ao mar,
de baleirar as mans, de ganarse o pan.
Tempo de morder, tempo de soltar,tempo de plantar, tempo de arrasar,
tempo de aguantar, tempo de explotar,tempo de gardar, tempo de tirar.
De tocar o ceo ao dicir te quero,de ser neto, fillo, pai ou avó,
de vivir borracho, de volverse abstemio,de soltar amarras ou de botar o freo.
Tempo para min e para os demais,e se son ladrón pode ser legal.
Tempo de saltar, tempo de parar,tempo de cantar, tempo de buscar.
Tempo, tempo, tempo, moito tempo máis.Cada cal saberá en que tempo está.Tempo de actuar, tempo de observar.No tempo está toda a verdade. (bis)
28
CONTO
O frasco e as pedras
Un experto de empresas en Xestión del Tempo quixo sorprender aos asistentes a súa conferencia.Sacou de debaixo do escritorio un frasco grande de boca ancha; colocouno sobre a mesa xunto a unha bandexa que contiña pedras do tamaño dun puño e preguntou:- ¿Cántas pedras creen que caben no frasco?
Unha vez que os/as asistentes fixeron as súas conxecturas, empezou a meter pedras que encheron o frasco. De novo preguntou o experto: - ¿Está cheo?
Todo el mundo mirouno e asentiu.
Entón, sacou de debaixo da mesa un cubo con pedras máis pequenas, meteu parte desas pedras no frasco,e axitouno; as pedriñas penetraron polos espazos que deixaban as pedras grandes.
O experto sorriu con ironía e repetiu: - ¿Está cheo?
Esta vez os oíntes dubidaron: ¡tal vez non!
- ¡Ben! - E puxo na mesa un cubo con area que comezou a xirar no frasco. A arena filtrouse nas pe-quenas revoltas que deixaban as pedriñas e a grava.- ¿Está cheo?- preguntou de novo.- ¡Non! - Exclamaron os/as asistentes.- ¡Ben! - dixo, e colleu unha xerra cun litro de auga e comezou a vertela no frasco. O frasco aínda non rebordaba.
Entón, preguntou: - ¿Qué demostramos hoxe?
Un participante respondeu: - Que non importa o chea que estea a túa axenda, se o intentas, sempre podes facer que caiban máis cousas.
- ¡Non! - concluíu o experto -. O que esta demostración nos ensina é que se non colocas as pedras grandes primeiro, non poderás colocalas despois.
REFLEXIÓN:
¿Cáles son las grandes pedras en tu vida?¿Deus, a túa fe e os teus valores morais, os/as teus/túas
fillos/as, pais/nais, amigos/as, os teus soños, a túa saúde, a persoa amada, teus irmáns/ás e os/as teus/túas seme-
llantes máis próximos?Recorda: ponas primeiro, e o resto encontrará o seu lugar.
29
A dinámica consiste en buscar “lugares” onde está Deus a través de fotos. Os/as responsables leva-rán á reunión unha gran cantidade de revistas e fotos sacadas de internet. Durante 5 minutos os/as mozos/as buscarán entre todo o material o lugar onde cada un/unha cree que está máis presente Deus e o recortará e quedarase con elo. Non se pode compartir foto, cada un/unha debe encontrar a súa.
Transcorridos os 5 minutos se fará un pequeno debate sobre os lugares escollidos e as razóns de cada un/unha.
Despois se lles formula un reto a todos eles/as: Facer presente ese lugar nas súas vidas, escanealo (ou buscar una foto similar) para que sexa o fondo de pantalla ou tapiz do móbil e levar a foto na súa carteira, onde de vez en cando se crucen con ela. O prazo para cumprir o reto será ata que a Luz da Paz de Belén estea nas súas casas.
Nota: lugares que non deberían faltar entre os materiais a escoller: o Papa, unha Igrexa, a guerra, o fame, algunha sentada ou manifestación, uns/unhas nenos/as sorrindo, imaxes de natureza bela, científicos, imaxes de tallas e esculturas de Cristo, un pobre pedindo na rúa, algunha catástrofe...
Segunda semana
ACTIVIDADE: ¿ÓNDE ESTÁ DEUS?
CANCIÓN
EN CLAVE NATURAL (A voz do deserto)
En clave natural, a verdadee se preguntan que é o realtodo o pintan mal e ao final
xa ninguén sabe que é a verdade.
Porque Deus xa non é nomeadoe se cansaron de esperar
porque Deus non é exaltadoe mirouse a outro lugar.
Pero ti, míralle de fronte sen dubidarPero ti, bebe da fonte da verdade
Pero ti, mira cara adiante, nunca cara atrásPero ti se valente e date aos demais.
Ganas de volver, a nacere se te xunta todo o estrésa vida vai ao revés, da fe
a noite escura volve outra vez.
Porque cristo é esquecidoé aparcado no faiadoé mal visto, repudiado
non é amado e todo da igual.
Pero ti...
30
CONTO
As chaves perdidas
Certa noite, un curioso personaxe sufí chamado Nasrudín, encontrábase a catro patas baixo un farol buscando afanosamente algo. Un coñecido viu a pasar por alá e, estrañado de encontrarlle naquela tarefa a esas horas da noite, preguntoulle que lle ocorría.
- Perdín a chave da miña casa e estouna buscando - respondeu Nasrudín.
O seu amigo quixo axudarlle e púxose a buscar a chave xunto a el. Ao cabo de máis dunha hora de busca sen resultado, o amigo preguntoulle onde a perdera exactamente. Nasrudín contestoulle distraído.- ¡Oh! ¡Perdina nunha rúa escura, a varias mazás de aquí!
O seu amigo confundido díxolle:- Entón, ¿Porqué estás a buscala aquí?- ¡Porque aquí hai máis luz! - Foi a resposta de Nasrudín.
31
Para atopar a resposta de ¿Para qué ver a Xesús? Tal vez deberíamos por a proba a idea que temos de ¿Quén é Xesús? Para iso imos a traballar primeiro en ¿Quén somos nos? E despois aventurarnos a coñecer ¿Quén é Xesús?
A fiestra de Johari é unha dinámica moi coñecida da que podedes atopar moita información en in-ternet. Aquí vos pasamos un breve resumo:
Terceira semana
ACTIVIDADE: A FIESTRA DE JOHARI
Cada persoa terá a súa propia fies-tra. Enriba poñemos o nome e cada zona se encherá así:
I.Aberta: Escribimos o que pensa-mos que os que nos coñecen saben de nós, de cómo somos.
III. Cega: Pasámoslle a nosa fiestra a outra persoa para que escriba cousas que ve e non están no cadro I (aquilo noso do que non nos da-mos de conta)
II. Oculta: Unha vez que os demais rematen, escribimos aquilo que co-ñecemos de nos mesmos pero que ninguén máis coñece (non fará falla compartila, pero é bo que tratemos de identificar esas cousas de nós que ninguén máis coñece).
IV. Descoñecida: Esta parte permanecerá en branco. Hai unha parte de nós que nin nós nin os que nos rodean coñecen.
O tempo para encher as zonas I e III será de 5 minutos e haberá 5 minutos máis para encher a parte II. Por último imos tratar de facer a fiestra de Johari de Xesús. Respondendo a estas preguntas (ira ben ter unhas biblias a man):
I.- ¿Cómo é El tendo en conta as acción que realiza e as súas propias verbas que aparecen na biblia?
III.- ¿Cómo din os demais que é? Tanto os seus contemporáneos como a xente de hoxe en día
II.- ¿Atréveste a aventurarte na parte oculta de Xesús? ¿Cousas que intúas sobre el? ¿Os seus medos? ¿Seus soños?
Mira a esa fiestra e pregúntate ¿Qué cousas tes en común con El? ¿Merece a pena coñecer a esa persoa? ¿para qué?
32
CANCIÓN
¿E QUEN DIN QUE É EL? (Praxiz)
E é que non é calquera personaxe pois este carece do perecerPara “C” me parece inxusto a falta de homenaxe que a súa imaxe merécese
Mercede ao Pai por mandar ao seu fillo en MarzoMercenarios o mataron máis dos mortos alzouseMercenarios o mataron mais dos mortos alzouseDescalzo camiñou por un zoo cheo de víborasFalsos fariseos escoitaron “búscame e vivirás”
Non estou lendo lendas das Illas FeroeFalou do meu heroe
E no desconsolo empezou a tremer o chanNubes grises cubriron o ceo, e unha man rachou o velo
Sobre aquel pobre bebé nado nun presebeO pecado cravouse deixando ao escravo por fin ceibe
Algo pasou no monte, onde tres cruces rompen a liña do horizonteAlgo importante suponte
Derramou o seu sangue ata a última gotaE así cambiou a historia, e así é como recordamos Gólgota
Quen o vira no lugar da CaveiraDaríase conta de quen verdadeiramente el era
Repartía amor sen ser un mito estúpido como cupidoE a cambio recibiu ser chuspido
Coroado con espinas, non veñas con muruxas
Pola túa ignorancia supina se a duras penas seriamente opinasOu foi Deus home ou non foi tal
Mais non llo poñades no mural cos grandes mestres da moral.“e ¿quén din que é el? Un profeta mais como Elías
Un de tantos, ¡un líder revolucionario!Dime pois, se como el houberon varios,
¿Cál por ti morreu crucificado no calvario?”Todos os camiños conducen a Roma
A “gran-deusa” Rima, ideoloxías, Mahoma e tamén BudaBurdas atraccións como a muller barbuda
E só se escoita o nome de Xesús cando alguén espirraNon adiviño cando digo que el era un ser divino
Aínda que creron que era un tolo, un mentireiro, un bebedor de viñoVeu e foi tratado de impostor, ninguén por el apostou, traizoado polo seu apóstolo
O fixeron ao revés pois soltaron a BarrabásA vasca o escolleu mediante “agora vas e o cascas”
Mira, quen mora en min no é unha mera ideaUnha aldea de Xudea viu nacer ao salvado dun mundo que hoxe arquexa
33
CONTO
Ceo e inferno
Un guerreiro samurai desafiou nunha ocasión a un mestre zen a que explicara o concepto de ceo e inferno. Pero o mestre respondeu con desdén:- Non es máis que un estúpido. Non podo perder o tempo con idiotas coma ti! Ademais nunca o entenderías.
Ferido no máis profundo do seu ser, o samurai deixouse levar pola ira, desenvaiñou a súa espada e berrou:- Vas morrer pola túa impertinencia!- Iso- falou o mestre con calma- é o inferno
Desconcertado o descubrir a verdade no que o mestre sinalaba con respecto a furia que o domina-ba, o samurai serenouse, envaiñou a espada e inclinouse, agradecendo profundamente o mestre a lección.- E iso- engadiu o mestre- é o ceo.
Pecados escritos nas súas feridas hematomasCanto máis me tomas por tolo máis recordas a Tomás
¡Incrédulo! ignoras que se vai a parar o pénduloCumpro coa miña comisión e así estamos facéndoo
Sabias palabras nas parábolas,Son as para voar e escapar de entre as rexasPalabras para labrar o camiño que escollas
Lámpada aos meus pes é, mira nas follas cas letras vermellasParadoxos dixo como que o primeiro será o postremeiro
Palabras demasiado sabias para un carpinteiroSandaba lepra, un home supra
Se vas a falar “sopra contrariar” de el, xa tu sabes, sobras.“e ¿quén din que é el? Un profeta mais como Elías
Un de tantos, ¡un líder revolucionario!Dime pois, se como el houberon varios,
¿Cál por ti morreu crucificado no calvario?”
O sol perdeu a cor e os paxaros se deteñenO mar estraña o resplandor e o ceo non se move
Chove en ascendente e a terra mollada xa non huleE os nenos preguntan quen é o home do shure
Que sube ás montañas e se dispón a gritarE na noite se dedica a camiñar sobre o mar
A exhortar tranquilidade na metade da tempestadeHumildade na súa superioridade é o que da
Dende os doce sorprendeu a sacerdotes coas súas dotesCo saleiro e graza polo chan deixándolles (¡olé!)
Sen dor lles explicou o por que de tal arteCuestión de estar ou non estar nos negocios do seu Pai
33 anos, crónica dunha morte anunciadaver un rumbo fixo, morte e resurrección do Fillo
historias dun crucifixocomo narra Narman na demo que dixo
“por isto me rixo”.
“e ¿quén din que é el? Un profeta mais como ElíasUn de tantos, ¡un líder revolucionario!
Dime pois, se como el houberon varios,¿Cál por ti morreu crucificado no calvario?”
imaxe meré
34
Terán que realizar unha figura con papiroflexia. Faremos 3 equipos e darémoslles: - O 1º un papel e lle amosaremos a figura que teñen que realizar - O 2º darémoslle un papel e ademais as instrucións as que lle faltarán pasos e ademais es tarán todas desordenadas. - O 3º darémoslle o papel e as instrucións ben detalladas e ordenadas.
Deixarémolos durante 10 ou 15 minutos para que realicen unha figura coma a do modelo e, despois de observar os resultados, faremos unha posta en común na que cada un dos grupos terá que expor as súas sensacións sobre o que viviron e experimentaron.
A continuación compararemos o proceso de elaboración da papiroflexia coa vida dos homes e o resultado final que temos.
Cuarta semana
ACTIVIDADE: PAPIROFLEXIA
REFLEXIÓN:
Sen unhas instrucións que nos axuden e expliquen tódolos pasos ordenados e ben detallados non seremos capaces de lograr nada. Sen instrucións será imposible facer a figura, coas instrucións mal
poda que chegue a saír algunha pero non sería doado e o proceso non sería tan rápido nin quedaría tan bonito como con instrucións
ben dadas. Igualmente nas nosas vidas necesitamos esas instrucións e Xesús é quen no las da. El amósanos o Camiño correcto e nos vai
dando instrucións de cómo seguilo. A nosa fidelidade a El verase reflectido no mundo e na sociedade do noso tempo.
CANCIÓN
MÚSICA DE PAZ (Papashanty)
Paz, amor, respecto, comprensiónpara o alma, para a vida, ¡conciencia!
(retrouso 1)Música de Paz
Música de amorMúsica enfocada en proxectar boa intención
Música e esencia para estimular o valor da concienciaCriticando a maldade e o ego
Rexeitando sempre o falso apego (bis)
35
CONTO
O cuadro
Un home pintara un bonito cadro. O día da presentación o público,asistiron as autoridades locais, fotógrafos, periodistas e moita xente, pois tratábase dun famoso pintor, recoñecido artista.Chegado o momento, tirouse da tea que revelaba o cadro. Houbo un cálido aplauso.
Era unha impresionante figura de Xesús tocando suavemente na porta dunha casa. Xesús parecía vivo. Co oído xunto a porta, parecía querer escoitar se dentro da casa alguén lle respondía. Houbo discursos e eloxios. Todos admiraban aquela preciosa obra de arte.
Pero un observador moi curioso, atopou un erro no cadro. A porta non tiña pechadura. E foille pre-guntar o artista:- A súa porta non ten pechadura. Cómo se pode abrir?
O pintor respondeu:- Non ten pechadura porque esa porta é o corazón do home. Só pode abrirse dende dentro.
36
Comunicarse é o fundamental, esa é a basePara enfocar sempre o bo desenlace
E o poder que teñen as persoas cando nacenpara corrixir os erros que outros fan
Eu recordo que fai un tempo non tiña sentidotratar de reparar malos actos cometidos
Xa sexa pola ignorancia ou por xamais terunha boa educación espiritual que instruíraA esencia do camiño que o humano perdeupor querer usar un falso rumbo dirixido a
materialización cortando relaciónEntre a importancia espiritual e a ilusión
Pouco a pouco todos imos caendo en perdiciónpola consecuencia dunha falsa evolución
Se non espertamos nunca imos aprender quea razón atopase no corazón
Persoalmente non vexo sentido ter que estarvivindo reprimido nun sistema sucio e corrompido
As cidades xa non son un lugar fino senón queson o berce de matóns e bandidos
Que nos fan vivir con angustia e paranoiaFacendo que o espanto nos perturben na memoria
con medo, euforia e lixo¿Pero saben que?
(retrouso 2)Avanzaran, todos os que teñen forza espiritualSalvaranse, so os que nunca deixen de loitar
Renacerán, os valores dunha verdadeira esenciaque tocara nosa conciencia
E así virán, novos tempos cheos de amor e de pazque poboarán, este mundo para así harmonizarE fundarán, unha escola de enerxía predilecta
que os corazóns conecta
(retrouso 1)
A loita é moi bandeira, Pois a maldade esta regada por toda a esfera
é unha tolería que se apodera das boas vibraciónsque o mundo natural propón
porque este mundo artificial o descompónBarbaridades cheas de maldade
e de atropelos van e veñenafectando os que moi poucos cartos teñen
e un xogo que ningún nos convénporque vai a afectar os que nun futuro veñen
Fago referencia a nosa descendenciaque é a que algún día vai sufrir as consecuencias
dunha falsa herdanza chea de inconscienciapola neglixencia que deixou a nosa existencia
A vida non ten prezopero o ser humano a consume con desprezo e egocentrismo
buscando o doadopensando en si mesmo
mais sen saber que esta a vivir a beira do abismoUn día non moi lonxe terán que darse de conta
que vivir en paz e en harmonía ten que ser a metapara facer deste un mundo libre de caretas
e de actitudes incorrectas.
(retrouso 2)
(retrouso 1)
ACTIVIDADE: NON MO AGARDABA!
Recordade unha situación na que agardábamos algo pero non sabiamos cando ia a pasar e/ou unha situación na que nos atopamos a alguén ou nos aconteceu algo sen agardalo nin estar preparados para iso. Analizade e compartide en equipo como o vivimos e como nos sentimos.
FRANXA DE IDADE:DE 17 ANOS EN DIANTE
Primeira semana
REFLEXIÓN:
Hai cousas que se poden prever e podemos prepararnos para recibilas e aceptalas en condicións, pero hai cousas que suceden sen esperalas ou cando menos o agardamos
e para podelas xestionar correctamente debemos estar preparados, sempre listos. Xesús pódesenos presentar en calquera momento e baixo diferentes aspectos e formas.
CANCIÓN
MÁIS ALÁ (Gloria Estefan)
Cando das sen agardar cando queres de verdade
cando brindas perdón en lugar de rancor
hai paz no teu corazón.
Cando sentes compaixón do amigo e a súa sor cando miras a estrela que oculta a néboa
hai paz no teu corazón.
Máis alá do rancor das bagoas e a dorbrilla a luz do amor
dentro de cada corazón. Ilusión, Nadal
pon os teus soños a voarsementa paz brinda amor
que o mundo enteiro máis.
37
Cando brota unha oración cando aceptas o errocando atopas lugar para a liberdade
hai un sorriso máis.
Cando chega a razón e se vai a incomprensión
cando queres loitar por un ideal
hai un sorriso máisHai un raio de sol a través do cristal,
hai un mundo mellor cando aprendes a amar.
Más alá do rancor das bagoas e a dorbrilla a luz do amor
dentro de cada corazón.
Cando arredas o temor e prodigas a túa amizade cando a un mesmo cantar
unes a túa vozhai paz no teu corazón.
Cando buscas con ardor e descobres a túa verdade
cando queres forxar un mañá mellor
hai paz no teu corazón.
Máis alá do rancor das bagoas e a dorbrilla a luz do amor
dentro de cada corazón. Ilusión, Nadal
pon os teus soños a voar sementa paz brinda amor
que o mundo enteiro pide máis
CONTO
Deus quere vir a visitarnos
Era a noite de Nadal. Un anxo apareceuse a unha familia rica e díxolle a dona da casa: - Tráioche unha boa nova: esta noite o Señor Xesús virá a visitar a túa casa.A señora quedou entusiasmada: Nunca crera posible que na súa casa sucedese esta milagre. Tratou de preparar unha cea excelente para recibir a Xesús. Encargou polos, conservas e vilos importados.
De repente soou o timbre. Era unha muller mal vestida, de rostro sufrido, con ventre inchado por un embarazo moi adiantado.- Señora, non tería algún traballo para darme? Estou embarazada e teño moita necesidade de tra-ballo.- Pero esta é hora para molestar? Volva outra día, respondeu a dona da casa. Agora estou ocupada coa cea para unha importante visita.
Pouco despois, un home, sucio de graxa, chamou a porta.- Señora, o meu camión arruinouse a volta da esquina. Por casualidade non tería vostede unha caixa de ferramentas que me prestar?
A señora ocupada como estaba limpando os vasos de cristal e os pratos de porcelana, irritouse moito:- Vostede pensa que a miña casa e un taller mecánico? Ónde se viu importunar a xente así? Por favor, non ensucie a miña entrada con eses pes inmundos.
A anfitrioa seguiu preparando a cea: abriu as latas de caviar,colocou champan na neveira, escolleu da bodega os mellores viños, preparou uns combinados… Mentres tanto, alguén fora bateu as pal-mas. “Será que agora chega Xesús”, pensou ela emocionada, e co corazón acelerado foi a abrir a porta. Pero non era Xesús. Era un neno farrapento da rúa.- Señora, déame un prato de comida.- Como vou a darte comida se aínda non ceamos? Volve mañá, porque esta noite estou moi atare-fada.
O final, a cea estaba xa lista. Toda a familia emocionada agardaba a ilustre visita. Sen embargo, pasaban as horas e Xesús non aparecía. Cansos de agardar comezaron a tomar os combinados, que o pouco tempo comezaron a facer efecto nos estómagos baleiros e o sono fíxolles esquecer os polos e os pratos preparados. A mañá seguinte, o espertar, a señora atopouse, con gran espanto fronte a un anxo.- Un anxo pode mentir? Berrou ela. Prepareino todo con esmero, esperei toda a noite e Xesús non apareceu. Porqué me fixo esta broma?- Non fun eu quen mentiu, foi vostede que non tivo ollos para ver, dixo o anxo- Xesús estivo aquí tres veces, na persoa da muller embarazada,na persoa do camioneiro e no neno famento. Pero vostede non foi capaz de recoñecelo e de acollelo.
38
Fanse dous equipos e xogan 5 minutos fútbol pero cunha pelota de tenis, a continuación xogaran outros 5 minutos pero xa co balón de fútbol. Finalizados os dous minipartidos, poñen en común as sensacións vividas en cada un dos casos, para chegar as seguintes conclusións:
- Para cada cousa hai unha ferramenta ou medio concreto idóneo, que, aínda que poda substituírse en ocasións, para poder facer as cousas ben hai utilizar o axeitado.
O propio Evanxeo amósanos a fonte onde buscar e atopar a Xesús. O comparamos co partido que acabamos de xogar poñendo de exemplo que o partido é o mundo, a vida … e que para ter un mun-do máis xusto, máis solidario, ser felices … necesitamos en primeiro lugar unha pelota(unha relixión, un Deus verdadeiro …), mais puidemos experimentar que non serve calquera Deus ou falsos Deuses de madeira xa que non nos van a dar a plenitude, poderán rascar en nos algún sorriso mais non nos dará xustiza e felicidade a todos xa que non imos a poder sacar o máximo partido a vida ou neste caso o partido de fútbol xa que é moi difícil e incomodo xogar e probablemente cree conflitos entre eles, en cambio co balón de fútbol si que poderemos chegar a gozar plenamente de este deporte (a vida), sacar o máximo rendemento, ser felices …
A conclusión final sería: necesitamos de ese Xesús verdadeiro, de nutrirnos de esa oferta que nos propón o evanxeo, a necesidade de xogar o fútbol co balón acaído o que quere dicir que temos que saber de onde nos teos que nutrir para marcar o norte das nosas vidas.Poderíase poñer outro xogo en de facelo con balóns, poñer outra dificultade, sen un pe, coas mans pegadas…
Segunda semana
ACTIVIDADE: ¿BALÓN DE FÚTBOL OU PELOTA DE TENIS?
CANCIÓN
BAIXA A DEUS DAS NUBES (R. Orellana)
Baixa a Deus das nubes,lévao a fábrica onde traballas
quita a Deus do retabloe crávao dentro do teu corazón
Rouba a Deus dos templosonde o encerramos fai tantos anos
déixao libre nas prazas,lévao tamén o mercado do pobo
Porque Deus non é un Deus mortoe, se pensades que está morto, bis
equivocados, equivocados, equivocados estades.Onte falei con El
e o notei un tanto triste.Hoxe falei con El
e díxome que está soloporque hai moitos homes
que se reúnen no seu nomepero non lle deixan entrar a El,
porque hai moitos homesque falan no seu nome,
pero non lle deixan falar a El.
39
CONTO
O quebracabezas
Un científico estaba a traballar no seu laboratorio cando entrou o seu fillo de cinco anos, disposto a axudalo. O científico, que tiña moito traballo e non quería ser interrompido, pensou en darlle un entretemento o neno para que non lle molestase. Recortou dunha revista un mapa do mundo, cor-touno en moitos trociños e deullos o seu fillo xunto con cinta adhesiva para que o recompuxese. Como nunca vira nunca ese mapa, o científico pensou que tardaría horas en facelo.
Cal foi a súa sorpresa cando, o cabo duns minutos o neno díxolle:- Xa está papá, xa o rematei!
O científico quedouse sorprendido por uns momentos, pero xirouse pensando que non vería máis que unha chapuza típica dun neno de cinco anos. Sen embargo, o neno mostráballe o quebracabezas totalmente feito e con tódalas pezas no seu sitio. Preguntoulle asombrado:- Como o fixeches fillo?- Moi fácil papá! Cando recortaches a revista, dinme conta de que detrás do mapa, había un home debuxado. Cando me deches os trociños, dinlles a volta e fixen o quebracabezas do home. Cando rematei de arranxar o home, dinme de conta que arranxara o mundo.
40
Fanse varios equipos dun máximos de 6 persoas. Numéranse do 1 o 6. Os números 3, 4, 5, e 6 tápanse os ollos mentres o número 1 fai unha serie de acenos e movementos que o número 2 debe ir imitando facendo de espello. Cando o 2 aprendeuno, destapase os ollos o tres e debe facer de espello do 2 mentres este repite os aprendeu do primeiro e así:
- Versión 1: Ata chegar a que o número 6 repita todo o aprendido do 5. Se todos foros bos espellos, o que faga o final o número 6 debe ser o mesmo que fixo o número 1 o principio. - Versión 2: Ata o chegar a que o número 6 repita todo o que aprendeu do 5 diante do número 1, que cos ollos pechados debe facerlle de espello. Se coincide, todo foi ben. Se o que fan e moi diferente non foron bos espellos.
Terceira semana
ACTIVIDADE: ESPELLOS HUMANOS
REFLEXIÓN:
Xesús pídenos que sexamos testemuñas súa, e dicir que sexamos espellos e reflictamos nas nosas vidas a súa
maneira de vivir: pasar facendo o ben.
CANCIÓNVERTEDERO INFANTIL (No Konforme)
Só son un neno esquecido
e hoxe loito para poder comerbusco no vertedoiro
algo que poda vender
Só son un neno humilladoque pelexa entre tanta senrazón
se morrese nesta miseriapasaría a unha vida mellor.
Abandonáronme nada máis nacervivo nun colector sen saber qué facer
vertedoiro de Managua é a miña direcciónentre restos de lixo, sen solución
Cantos nenos sobreviven a esta situación
e ti aí sen facer nada.Son máis de mil que non teñen ónde cona ir
mais ignorando eres feliz e que siga así
A miña mascota e unha ratacamiño entre escombros sen protección
destrúense os meus sentimentostodo escapa a esta senrazón
esta é a miña historia e non a vas a cambiaronde están os dereitos e a dignidade
Un futuro de indixencia que asumireidesposuído de por vida, dime por qué.
41
CONTO
A fiestra do hospital
Dous homes, ambos moi enfermos, ocupaban a mesma habitación dun hospital. A un permitíaselle sentarse na súa cama cada tarde, durante unha hora, para axudarlle a drenar o líquido dos seus pulmóns. A súa cama daba a única fiestra da habitación. O outro home tiña que estar todo o tempo boca arriba.
Os dous charlaban durante horas. Falaban das súas mulleres e das súas familias, os seus fogares, os seus traballos, a súa estancia no servizo militar, onde estiveran de vacacións.
E cada tarde, cando o home da cama xunto a fiestra podía sentarse, pasaba o tempo describindo o seu veciño tódalas cousas que podía ver dende a fiestra. O home da outra cama comezou a desexar que chegaran esas horas, nas que o seu mundo ensanchábase e cobraba vida con tódalas activida-des e cores do mundo exterior
A fiestra daba a un parque cun precioso lago. Patos e cisnes xogaban no auga, mentres os nenos o facían coas súas cometas. Os mozos namorados, paseaban da man, entre flores de tódalas cores do arco da vella. Grandes arbores adornaban a paisaxe, e podíase ver na distancia unha fermosa vista da liña da cidade.
Segundo o home da fiestra describía todo isto con detalle exquisito, o do outro lado da habitación pechaba os ollos e imaxinaba a idílica escena.
Unha tarde calorosa, o home da fiestra describiu un desfile que estaba a pasar. Inda que o outro home non podía escoitar a banda, podía velo, cos ollos da súa mente, exactamente como o describía o home da fiestra coas súas máxicas verbas.Pasaron días e semanas. Unha mañá, a enfermeira de día entrou co auga para bañalos, atopándose o corpo sen vida do home da fiestra, que morrera placidamente mentres durmía. Encheuse de pesar e chamou os axudantes do hospital, para levarse o corpo.
Tan pronto como o considerou acaído, o outro home pediu ser trasladado a cama do lado da fiestra. A enfermeira cambiouno encantada e, tras asegurarse de que estaba cómodo, saíu da súa habita-ción.
Lentamente, e con dificultade, o home ergueuse sobre o cóbado, para lanzar a súa primeira mirada o mundo exterior; por fin tería a ledicia de velo el mesmo. Esforzouse para xirarse de vagar e mirar pola fiestra o lado da cama … e atopouse cunha parede branca
O home preguntou a enfermeira que podería ter motivado ao seu compañeiro morto para describir cousas tan marabillosas a través da fiestra. A enfermeira díxolle que o home era cego que non podía ver nin a parede, e indicoulle “Quizais só quería animalo a vostede”.
42
Terán que realizar unha figura con papiroflexia. Faremos 3 equipos e darémoslles: - O 1º un papel e lle amosaremos a figura que teñen que realizar - O 2º darémoslle un papel e ademais as instrucións as que lle faltarán pasos e ademais es tarán todas desordenadas. - O 3º darémoslle o papel e as instrucións ben detalladas e ordenadas.
Deixarémolos durante 10 ou 15 minutos para que realicen unha figura coma a do modelo e, despois de observar os resultados, faremos unha posta en común na que cada un dos grupos terá que expor as súas sensacións sobre o que viviron e experimentaron.
A continuación compararemos o proceso de elaboración da papiroflexia coa vida dos homes e o resultado final que temos.
Cuarta semana
ACTIVIDADE: PAPIROFLEXIA
REFLEXIÓN:
Sen unhas instrucións que nos axuden e expliquen tódolos pa-sos ordenados e ben detallados non seremos capaces de lograr nada. Sen instrucións será imposible facer a figura, coas instru-
cións mal poda que chegue a saír algunha pero non sería doado e o proceso non sería tan rápido nin quedaría tan bonito como con instrucións ben dadas. Igualmente nas nosas vidas necesi-tamos esas instrucións e Xesús é quen no las da. El amósanos o Camiño correcto e nos vai dando instrucións de cómo seguilo. A nosa fidelidade a El verase reflectido no mundo e na sociedade
do noso tempo.
CANCIÓN
ALÉGRENSE, PREOCÚPENSE
Están xurdindo voces escondidas,están amañecendo outras verdades …
Acércanse con fachos acesos,iluminando as nosas cidades
Son froito da Paz e das guerrasson signo de incalculable valor …Son homes e mulleres desta terra,
son os meus iguais, son o que son eu
Alégrense os que creen nos demaisos que se deixan por outros a pel.
Preocúpense os que acumulan benestar,os que buscan o poder.
Alégrense os que constrúen a Verdadeos que soñaron un mundo o revés.
Preocúpense os que non queren dialogar,os que non saben ceder
Están subindo porque somos Norte,estanse quedando porque “aquí e mellor”…
Entraron sen selar o pasaporte,mais trouxeron o seu corazón.
Non son testemuñas mudas, sen memoria;nin son o lastre da nosa inflación …Son parte trascendente da HistoriaNon son problema … son soluciónAlégrense os que creen nos demaisos que se deixan por outros a pel.
43
CONTO
Na buscado tesouro
Dous irmáns tiñan algún diñeiro aforrado e pensaban como empregalo para asegurar o seu futuro. O percorrer un camiño que non coñecían viron unha leira de vides que estaba a venta.Parecía abandonada. Chamaron a porta da casa contigua e falaron co dono.- Porqué a vende?- preguntaron.- Merqueina fai tempo porque dicían no pobo que aquí estaba agochado un tesouro. Busqueino pero non o atopei. Aburrinme, quedei sen cartos e agora quero probar sorte en outra parte, alá cruzando as montañas.- Se mercamos a leira e o atopamos será noso? - Dubido que apareza, pero fagamos o trato.
Os irmáns levaron a suma e, a cambio, recibiron a propiedade. Cando tomaron posesión desta, to-das as plantas estaban case mortas. A terra que as rodeaba era seca, lisa e compacta. - Ben, mans a obra- exclamaron e puxéronse a traballar dende o primeiro dia. Comezaban cando saía o sol, e remataban cando este desaparecía. Retiraron todo o lixo e follas secas acumuladas. Hu-medeceron a terra para que afrouxara. Despois comezaron a cavar coas súas palas. Nos primeiros dous meses- Pois, mans á obra — exclamaron e puxéronse a traballar dende o primeiro día. Comezaban cando saía o sol, e acababan cando este se poñía.
Retiraron toda o lixo e follas secas acumuladas. Humedeceron a terra para que se afrouxara. Despois empezaron a cavar coas súas palas. Nos primeiros dous meses abarcaron apenas a metade. O te-souro non aparecía e eles seguiron buscando. Pasou máis tempo sen que tiveran éxito. Pero notaron que algo estaba cambiando. Por unha parte, volvéronse máis fortes. Non experimentaban a fatiga dos primeiros días, ademais, os seus brazos e mans xa eran poderosos. Por outro lado, ao recibir auga suficiente e estender as súas raíces pola terra frouxa, as vides comezaron a dar grandes racimos de uvas.
Pasou un ano. Un día se lles ocorreu levar las uvas al mercado y lograron vendelas ben. Pronto todos buscaban a súa froita para preparar xaleas e marmeladas. Recuperaron o custe do plantío, e segui-ron gañando máis ao longo dos anos. Co tempo souberon cál era o tesouro oculto naquel terreo: a recompensa ao esforzo continuo.
44
Preocúpense os que acumulan benestar,os que buscan o poder.
Alégrense os que constrúen a Verdadeos que soñaron un mundo o revés.
Preocúpense os que non queren dialogar,os que non saben ceder.
Preocúpense, preocúpense os que “son alguén”… preocúpesePreocúpense, preocúpense os intachables … preocúpense
Preocúpense, preocúpense os que non choran … preocúpensePreocúpense, preocúpense os que atesouran … preocúpense
Alégrense, alégrense, os excluídos alégrenseAlégrense, alégrense, os perseguidos alégrense
Alégrense os que confían … alégrenseAlégrense, alégrense, os que se fían … alégrense
Preocúpense os empresarios, que pagan salarios de risa e de hiel.Alégrense os voluntarios, se son solidarios estean onde estean.
Preocúpense os puritanos que lavan as súas mans
