5
. Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol Sumario Páx. 2 Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa Páx. 4/5 A Fondo: Ano de Fe Páx. 6 Cultura Félix Villares Mouteira Páx. 7 Diocese: Francisco Xabier Martínez Faragullas: Félix Villares Mouteira Páx. 8 Novas das Dioceses Axenda Páx. 3 Opinión. Charo Fernández Andrés García Vilariño Crer non crer ou Para moitos isto da fe está superado. Hoxe o que se leva é máis ben ser agnóstico ou mostrarse indiferente ante este tema. Sen embargo hai moita xente “crédula” que cre á súa maneira e por libre, ou mestura crenzas con supersticións por aquilo de que, por se acaso, “algo hai” ou pode haber. Un cristián adulto na fe e minimamente formado, nin é un anticuado nin traga calquera cousa. É un home ou unha muller deste tempo, que vive a súa fe con normalidade e alegría, disposto a “dar razón da súa esperanza”. Sabe de quen fía e a súa vida, nun ambiente marcado pola increnza, ten un “plus engadido”: o sentido que lle aporta o fiarse do Deus-Pai de Xesucristo e do seu evanxeo do Reino.

Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

  • Upload
    others

  • View
    6

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

.

Número 89Xoves, 24 de novembro do 2011

Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Sum

ario Páx. 2

Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa

Páx. 4/5 A Fondo: Ano de Fe

Páx. 6 CulturaFélix Villares Mouteira

Páx. 7Diocese: Francisco Xabier Martínez

Faragullas: Félix Villares Mouteira

Páx. 8Novas das Dioceses

Axenda

Páx. 3 Opinión. Charo Fernández

Andrés García Vilariño

Crernon crerouPara moitos isto da fe está superado. Hoxe o que se leva é máis ben ser agnóstico ou mostrarse indiferente ante este tema.

Sen embargo hai moita xente “crédula” que cre á súa maneira e por libre, ou mestura crenzas con supersticións por aquilo de que, por se acaso, “algo hai” ou pode haber.

Un cristián adulto na fe e minimamente formado, nin é un anticuado nin traga calquera cousa. É un home ou unha muller deste tempo, que vive a súa fe con normalidade e alegría,disposto a “dar razón da súa esperanza”.

Sabe de quen fía e a súa vida, nun ambiente marcado pola increnza, ten un “plus engadido”: o sentido que lle aporta o fiarse do Deus-Pai de Xesucristo e do seu evanxeo do Reino.

Page 2: Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

.

Xoves, 24 de novembro do 2011 • dumio2

.

dumio • Xoves, 24 de novembro do 2011 3

XXVI ENCONTRO DE DELEGADOS DIOCESÁNOS DE PASTORAL UNIVERSITARIA “A Xornada Mundial da Xuventude, Madrid 2011: retos á presenza cris-tiá na Universidade e no seu entor-no cultural” foi o tema do XXVI Encontro de delegados diocesanos de Pastoral Universitaria organizado pola Conferencia Episcopal Española, que se desenvolveu o 17 de novembro en Madrid. O bispo de Jerez de la Frontera e vocal da Subcomisión Episcopal de Universidades, Monseñor José Mazuelos deu comezo ás xorna-das. O P. José Mª Rodríguez Olaizola, SJ, pronunciou unha ponencia co título “Reflexións dende a JMJ. Un tempo de oportunidade”. Tamén interviron o Inspector de Facenda, Juan Antonio Navarro coas súas “Propostas de todo o suxerido pola JMJ Madrid 2011 aos xoves profe-sionais”; Alejandro Rodríguez de la Peña, profesor de Historia Medieval na Facultade de Humanidades e CC. da Comunicación da Universidade CEU San Pablo, que presentou “Apuntes e reflexións sobre o encontro do Santo Pai cos profesores universitarios en El Escorial”; e Agustín del Día, direc-tor do Secretariado da Subcomisión Episcopal de Universidades , “Nova Evanxelización e espiritualidade na cul-tura universitaria”.

ENCONTRO NACIONAL DE CONSILIARIOS E SACERDOTES RURAIS Os días 15 e 16 de novembro celebrou o Encontro Nacional de Consiliarios Rurais, organizado polo Movemento Rural Cristián e o Movemento de Xoves Rurais Cristiáns, co lema “Evanxelizar e acompañar en tempos de increnza”. Dirixido a tódolos sacerdotes rurais, o encontro desenvolveuse na Casa de Espiritualidade “Villa San Pablo”, en Carabanchel Alto (Madrid). O profesor do Instituto Superior de Pastoral da UPSA en Madrid e teólogo, Juan de Dios Martín Velasco, disertou sobre

“Evanxelizar en tempos de increnza” e sobre “A misión evanxelizadora”; e o Director do Instituto de Pastoral Social e profesor de Teoloxía Pastoral de Badajoz disertou sobre “O acom-pañamento laical. Misión e pasos de quen acompaña”.

XORNADAS XERAIS DE PASTORAL OBREIRA Os días 12 e 13 de novembro, cele-bráronse as XVII Xornadas Xerais de Pastoral Obreira (Encontro de Delegados diocesanos de Pastoral Obreira e Presidentes dos Movementos Apostólicos Obreiros) organizadas polo Departamento de Pastoral Obreira da CEE, en Ávila. O Encontro tivo como obxectivo “reflexionar sobre a realidade do desemprego na nova configuración do traballo” e “aportar o xuízo cristián” á luz da Doutrina Social da Igrexa. Ademais, pretendía-se coñecer a acción e as propostas sindicais en relación ao desemprego así como “concretar propostas para o acompañamento pastoral e a presenza evanxelizadora cos traballadores des-empregados”.

FALAR DE DEUS NA VIDA PÚBLICA Do 18 ao 20 de novembro, en Madrid, tivo lugar o XIII Congreso Católicos e Vida Pública co lema Liberdade relixio-sa e Nova Evanxelización. Asistiron destacadas personalidades nacionais e internacionais da actividade política e a fe, nun evento organizado pola Asociación Católica de Propagandistas (AcdP). “Somos conscientes de que ámbolos dous temas forman parte da preocupación pastoral da Igrexa. Hai pouco, o santo pai recordounos a necesidade da liberdade relixiosa como garante das demais liberdades”, afirman na súa páxina web os organi-zadores sobre o lema do evento. “Por este motivo -engaden-, pensamos que ante o reto da Nova Evanxelización, é preciso recordar o marco político axeitado onde esta é posible” e “non podemos perder de vista a necesi-

dade de poder falar de Deus na vida pública”. O Congreso Católicos e Vida Pública é hoxe un referente dentro do catolicismo social español. O congreso, din os organizadores, “quere facer visi-ble este desexo e contribuír á presenza de Deus na vida pública mediante a testemuña cristiá”. Dende hai unhas cantas edicións os nenos son tamén os protagonistas do congreso: “No congreso pode participar toda a fami-lia. De feito, o congreso Infantil, non é un anexo do congreso, senón que é o Congreso. Nel, os máis pequenos se forman para ser capaces de discernir o bo do malo e sentirse protagonistas”.

“DOS EN UNA SOLA CARNE”, HISTORIA DAS RELACIÓNS SEXUAIS NO CRISTIANISMO Margherita Pelaja e Lucetta Scaraffia abordan este estudio histórico sobre as relacións sexuais no cristianismo. A primeira, defínese laica; a segunda, acaba de ser nomeada por Benedicto XVI consultora do consello pontificio para a Nova Evanxelización. O orixinal “Due in una carne”, ofrecido agora en español –“Dos en una carne”- por Ediciones Cristiandad é, segundo a editorial, “un libro clarificador e atrevi-do pola súa forma e polo seu fondo”. O libro presenta a evolución do estudo da sexualidade na Igrexa dende as súas orixes ata os nosos días, e a súa relación cos aspectos sociais, legais e, nos últimos séculos, tamén médicos e científicos. Esta obra expón moitos dos problemas, plantexamentos e prácticas sexuais cos que a Igrexa se foi atopan-do na sociedade de cada momento e ás que tivo que dar resposta. É un estudo histórico serio que aúna os

enfoques de dúas autoras cun bagaxe cultural e existencial moi variado.

MILES DE NENOS E NENAS OBRIGADOS A ABANDONAR A ESCOLA EN ZIMBABWE A pobreza, abusos e as tradicións culturais, impiden asistir á escola a un terzo das nenas en Zimbabwe negándolles a educación básica. De acordo cun estudo realizado pola ONG “Plan Internacional” o acoso e abuso sexual ata polos profesores e os pais, as dificultades culturais, a falta de taxas de matrícula, os matrimonios, os embarazos precoces e os compromisos dos pais, son algúns dos factores que contribúen a que as nenas abandonen a escola. Segundo o estudo, titulado “Porque soy una niña”, as longas distancias que os nenos nas zonas rurais deben percorrer para chegar á escola, e a grande carga dos nenos que, despois da morte dos pais, deben asumir a responsabilidade da familia, son outros factores que contribúen a elevar a taxa de deserción escolar. Debido a un programa de goberno dos des-aloxos forzosos no ano 2005 foron desaloxadas pola forza arredor de 700 mil persoas das zonas urbanas de todo o país, o que empeora as difi-

cultades de acceso á educación das nenas das familias involucradas, moi-tas familias foron desaloxadas pola forza das zonas rurais e campamentos temporais que carecen de instalacións para a educación e, nalgunhas zonas, os edificios escolares foron derruídos. Debido á suspensión do suministro dos medios de subsistencia das familias, moitos xa non poden permitirse o luxo de pagar as cotas escolares. Un informe de Amnistía Internacional demostra que moitas nenas de Hopley prostitúense con homes maiores ou casados, tras ter sido expulsadas dos seus fogares porque o goberno non as inscribíu de novo na escola. O sistema educativo do país diminuíu constan-temente nos últimos dez anos debido á crise económica. En moitas escolas carecen de libros de texto e mate-rial didáctico. En 2009, o Goberno promoveu o Fondo de Transición de Educación para contrarrestar a escase-za de materiais de ensino nas escolas. Unha segunda fase do programa foi lanzada e centrarase no acceso a unha educación equitativa e de calidade para tódolos nenos respondendo ás disparidades de xénero dos estudantes nas escolas secundarias, e ofrecendo a aqueles que non asisten á escola unha segunda oportunidade.

El Adviento nos invita a tomar entre las manos la indispensable cuestión de la esperanza. Preci-

samente ante un año, el 2012, que se nos anuncia tan difícil por muchas co-sas. Pero ¿dónde apoyarla? No precisa-mente en esoterismos o en las previsio-nes de los economistas ni tampoco en los proyectos de algunos políticos cada vez más alejados de la vida real. De nuevo resuena la voz del Papa Benedic-to en la Spe Salvi: “Nuestra esperanza está en Dios, no en el sentido de una genérica religiosidad o de un fatalismo encubierto de fe. Nosotros confiamos en el Dios que en Jesucristo ha reve-lado de manera completa y definitiva su voluntad de estar con el hombre, de compartir su historia... Ésta es la gran esperanza que anima y a veces corrige nuestras esperanzas humanas”.

Si el hombre silencia su sed de encon-trar un auténtico sentido a su vida, si censura su deseo de un abrazo que no acabe, de una justicia y una felici-dad que no puede conquistar con sus propias fuerzas, entonces se vuelve superficial, pura reacción, triste meca-nismo para aprovechar al máximo el momento presente. “Quien tiene el corazón vacío no percibe más que imá-genes planas, privadas de espesor... en cambio cuanto más estemos habitados por Dios, estaremos en condiciones de detectar en el rostro del otro a un her-mano, no un medio sino un fin, no un rival o un enemigo sino otro yo».

Es razonable tener esperanza porque la historia tiene un sentido. Dios por amor y sólo por amor ha llegado a rasgar el cielo y bajar hasta nosotros.

Se ha hecho carne para compartir con nosotros alegrías y sinsabores, fracasos e ilusiones. Pero Dios no se impone, se

ofrece a quien desea entablar amistad con El. Necesitamos desear a Dios, tener hambre y sed de encontrarnos con El y disfrutar de su compañía. Si estamos saciados de pequeñas cosas, difícilmente sentiremos hambre de quien nos puede dar el pan de la vida verdadera. Nuestra espera en el tiem-po de Adviento debiera ser una espera enamorada. Como el novio esperar es-tar con su novia y escuchar la cantinela siempre nueva de su amor apasionado. No podemos vivir un Adviento monó-tono, rutinario, como todos los años. Tenemos ante nosotros una oportuni-dad, un momento de gracia en el que Dios se hace presente para despertar-nos el deseo de progresar en el amor a El y a los hermanos.

Abramos con alegría la ‘puerta de la fe’

que, a través de un camino que dura toda la vida, introduce en la comuni-ón con Dios y permite la entrada en su Iglesia. Tenemos que encontrar de nue-vo la alegría de creer y el entusiasmo de comunicar la fe a los demás. Nues-tra adhesión a Jesucristo está llamada a ser más consciente y vigorosa. Ante la crisis cada vez más dolorosa para muchas de nuestras familias, hemos de intensificar el testimonio de nuestra caridad. Dejemos a un lado la pereza, el desánimo y vivamos nuestra fe como la compañera de viaje que nos da ojos siempre nuevos para descubrir las ma-ravillas que Dios hace en nosotros y en nuestro entorno. Seamos humildes y valientes, sencillos y audaces, no con nuestras propias fuerzas, sino con las fuerzas que nos vienen de Dios si de verdad creemos en El.

¿Todavía es posible la esperanza? IGR

EX

A

Ana M. Barro - Agencias

Breves

Mons. Manuel Sánchez Monge, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

OPIN

IÓN

A Compañía de María despídese das Pontes

Os líderes das relixións comprométense coa pazAndrés García Vilariño

Vémonos! é o adeus, pero non a despedida que hoxe en día se din os amigos... Vémonos! é ta-

mén o que queremos dicir as Relixiosas da Compañía de María que durante vinte e sete anos estivemos nas Pontes.

Desde o ano 1984 ata o 2011 a Orde Relixiosa da Compañía de María foise mantendo ano tras ano, formando equipo cos sacerdotes da Unidade Pas-toral, que foi aumentando ata estar hoxe formada por catorce parroquias do Concello das Pontes, Xermade e As Somozas. Foi un compromiso entre a Diocese e a Orde que se procurou cum-prir satisfactoriamente.

Chegou agora o momento de medir as nosas forzas, de discernir, valorar e pensar, se este compromiso somos ca-paces de mantelo. Por iso, de acordo co Bispo da Diocese, en vista de que non contamos con novas vocacións para continuar nesta misión pastoral, con pena e dor, tomouse esta decisión de ter que despedirnos.

Foron anos de traballo conxunto de sacerdotes, relixiosas e laicos, tratan-do de facer presente o Reino de Deus nunha realidade humana e social moi variada e complexa. É sabido que As Pontes e o seu entorno está configu-rado por unha realidade industrial

emerxente con numerosos postos de traballo en torno á Central Eléctrica de Endesa, así foi nun principio; unha nutrida poboación foránea pero pouco enraizada; un mundo rural despoboa-do pero persistente e non resignado a desaparecer; e unha relixiosidade popular e tradicional, cuestionada por unha nova cultura e, por tanto, necesi-tada dunha nova evanxelización.

Nestes anos, entre algunhas penas e

moitas alegrías, algúns éxitos mestu-rados con chiscos de desilusión, iso si, con moito traballo e dedicación, entre-ga e cariño compartidos a “fondo per-dido”, procuramos sempre sementar coa palabra e coa vida a mensaxe do Evanxeo. Aí están a acción catequética en todas a idades, a formación perma-nente, as clases de relixión, as accións asistenciais e de promoción en Cáritas, a atención ao mundo rural, as celebra-

cións litúrxicas, xa fora a Eucaristía ou a celebración da Palabra, a Pastoral da Saúde e a “Vida Ascendente”, a “mi-sión parroquial”, o traballo cos mozos (tantos anos de acompañamento aos Scouts e aos grupos xuvenís!), e a non menos importante labor compartida cos sacerdotes e laicos do Arciprestado de Ortegal-As Pontes.

Hoxe quédanos un fondo agradece-mento á Diocese de Mondoñedo-Fe-rrol por ternos confiado este servizo, á Compañía de María por mandarnos a esta misión tan comprometida, e a toda Unidade Pastoral – sacerdotes que “pasaron” polas Pontes e laicos que se sentiron e se senten correspon-sables da misión da Igrexa - por ternos acollido con tanto cariño. En definitiva, gracias a Deus porque esta experiencia

compartida foi un regalo que nos enri-queceu a todas as relixiosas e marcou moi positivamente as nosas vidas.

Sabemos que nada vai morrer, que sa-cerdotes e seglares continuarán facen-do presente, con todas as súas forzas e dedicación, o Reino de Deus. Uns e outros seguimos unidos na amizade, na oración e na Eucaristía.

Estes vinte e sete anos valeron a pena porque Deus sempre fará que o se-mentado dea o seu froito, e, tamén, porque hai unha comunidade cristiá viva e comprometida que colle o re-levo. Por iso, insisto: vémonos!, e non nos despedimos. Seguiremos xuntos, non fisicamente, pero si doutro xeito: no recordo, na amizade e na oración.

O pasado 27 de outubro tivo lu-gar en Asís, Italia, un encontro dos representantes máximos

das relixións do mundo. Foron convo-cados polo Papa Bieito XVI, ao cumprir-se o XXV aniversario dun acto similar promovido por Xoán Paulo II en 1986. Xa en 2002 o mesmo Xoán Paulo II repetira a experiencia. Este encontro de 2011 foi seguido con expectación e interese polos medios informativos do mundo enteiro. A prensa española, salvo os medios propiedade da Igrexa, foi unha triste excepción. Non é fácil atopar información ou comentarios sobre este acontecemento nin sequera nas edicións electrónicas dos xornais daquela data.

Detalles significativosTodos os representantes das relixións agradeceron a iniciativa papal e nas súas intervencións empezaban por di-cir: «Nós comprometémonos ... »

O Papa rematou a súa intervención con palabras vibrantes de Paulo VI e Xoán Paulo II: «Nunca máis violencia! Nunca máis guerra! Nunca máis te-rrorismo! En nome de Deus que cada relixión leve sobre a terra Xustiza e Paz, Perdón e Vida, Amor!»

Os participantes compartiron o simbo-lismo da luz. Entregáronlles un peque-no candil de aceite e un por un foron pousando nunha ampla mesa a lampa-diña acesa. A mesa converteuse nunha gran luminaria composta de minúscu-los puntos de luz, expresión plástica do

mosaico das realidades humanas, das culturas, das relixións. Entre os partici-pantes estaban catro filósofos de pres-tixio recoñecido, representantes do humanismo sen apelidos, convidados ao acto expresamente por Bieito XVI para significar que a busca da verdade é tarefa de todo ser humano, relixioso ou non. Guillermo Hurtado, mexicano; Xulia Kristeva, francesa de ascenden-cia búlgara; Remo Bodei, italiano e o

austríaco Walter Baier, ateo confeso. Todos eles teñen unha longa carreira de investigación e publicacións: dous filósofos, unha lingüista, e un econo-mista.

Os reunidos en Asís non podían orar en común pois non existía entre eles acor-do sobre o Deus a quen invocar e ado-rar. Pero déuselles un tempo de silencio compartido para facer persoalmente a reflexión ou a oración íntima pola paz.

A lección de Asís: o diálogo

Algunhas persoas, tamén cristiás, pro-testan por estes encontros ecuménicos e interrelixiosos porque pensan que confunden á xente e levan a pensar que todas as relixións son igualmente válidas e que as crenzas son intercam-biables e relativas. Temen tamén que os non crentes conclúan que a vivencia relixiosa da verdade é a primeira causa do fanatismo e a intolerancia.

Son temores que o mesmo Papa desbo-tou en resposta a un teólogo protes-tante alemán. O respecto ás persoas e ao dereito de liberdade de conciencia e de expresión non é unha «confusión das linguas» ou pensamentos. Desde a «Ecclesiam suam» de Paulo VI e des-de o Concilio Vaticano II, os católicos temos claro que o diálogo soamente é realizable desde o amor e a fidelidade á propia fe. Na relación con quen non pensa coma nós, debemos recoñecer-lle o seu dereito a pensar como pensa e tamén a expresarse libremente. Ese respecto ao outro non nos libera do deber, verdadeiro deber, de expoñerlle o que nós cremos, o que nós pensa-mos, o que nós amamos. No diálogo a actitude dos interlocutores é compartir a verdade, tal como a viven, a desco-bren, a perciben, a senten. Nese inter-cambio amable descubrimos as razóns do outro, o mesmo que el escoita as nosas. O diálogo, vivido así, co respec-to á persoa e aos seus dereitos, enri-quece o pluralismo na sociedade, favo-rece a convivencia pacífica de todos e a concorrencia das distintas ideoloxías e relixións, destrúe o fanatismo e alenta a busca incesante da verdade.

Ninguén ten esgotada a verdade sobre Deus nin sobre o ser humano e o seu destino. Todos os crentes somos en definitiva buscadores de Deus, desde a experiencia gozosa de que El xa nos buscou primeiro a nós.

Charo Fernández-España O.D.N.

Page 3: Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

. .

Xoves, 24 de novembro do 2011 • dumio4/5

A F

ON

DO

Benedicto XVI convoca o “Ano da Fe”

• “El Año de la fe es una invitación a una auténtica y renovada conversión al Señor, único Salvador del mundo”.

• “Hoy es necesario un compromiso eclesial más convencido en favor de una nueva evangelización para redes-cubrir la alegría de creer y volver a en-contrar el entusiasmo de comunicar la fe”.

• “La fe sólo crece y se fortalece cre-yendo; no hay otra posibilidad para poseer la certeza sobre la propia vida que abandonarse, en un ‘in crescendo’ continuo, en las manos de un amor que se experimenta siempre como más grande porque tiene su origen en Dios”.

• “Habrá que intensificar la reflexión sobre la fe para ayudar a todos los creyentes en Cristo a que su adhesión al Evangelio sea más consciente y vi-

gorosa, sobre todo en un momento de profundo cambio como el que la hu-manidad está viviendo”.

• “Deseamos que este Año suscite en todo creyente la aspiración a confesar la fe con plenitud y renovada convic-ción, con confianza y esperanza. Será también una ocasión propicia para intensificar la celebración de la fe en la liturgia, y de modo particular en la Eucaristía, que es ‘la cumbre a la que tiende la acción de la Iglesia y también la fuente de donde mana toda su fuer-za’. Al mismo tiempo, esperamos que el testimonio de vida de los creyentes sea cada vez más creíble”.

• “El cristiano no puede pensar nunca que creer es un hecho privado. La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones por las que se cree. La fe, precisamente porque es

un acto de la libertad, exige también la responsabilidad social de lo que se cree”.

• “La Iglesia nunca ha tenido miedo de mostrar cómo entre la fe y la verdadera ciencia no puede haber conflicto algu-no, porque ambas, aunque por cami-nos distintos, tienden a la verdad”.

• “El Año de la fe será también una buena oportunidad para intensificar el testimonio de la caridad (…) La fe sin la caridad no da fruto, y la caridad sin fe sería un sentimiento constantemente a merced de la duda”.

• “Gracias a la fe podemos reconocer en quienes piden nuestro amor el ros-tro del Señor resucitado (…) Es la fe la que nos permite reconocer a Cristo, y es su mismo amor el que impulsa a so-correrlo cada vez que se hace nuestro prójimo en el camino de la vida”.

Convocatoria del ConcilioInesperadamente, el 25 de enero de 1959, Juan XXIII, un “papa de transi-ción”, anuncia la convocatoria de un Concilio Ecuménico, abriendo una consulta a todos los obispos del mun-do para ver qué temas había que tratar. Será un Concilio “pastoral”, no habrá condenas ni definiciones de fe (dog-mas). Supondrá un “aggiornamento” (una puesta al día), una primavera de la Iglesia y un “nuevo Pentecostés”.

Organización del trabajo conciliarEl trabajo se desarrollaba en diversos tipos de reuniones o congregaciones:

Generales: reuniones diarias de padres, observadores y auditores.

Públicas: reuniones solemnes presidi-das por el Papa y abiertas a todos.

Comisiones: reuniones de trabajo para preparar los esquemas que debían ser propuestos en las reuniones generales.

Existieron los siguientes cargos:

Consejo de presidencia (en la primera sesión): diez cardenales nombrados por el Papa para dirigir los debates.

Moderadores: cuatro cardenales encar-gados de dirigir los debates.

Secretario: un secretario y cinco sub-secretarios encargados de la organiza-ción.

Algunos datos e incidenciasEl Concilio se desarrolló a lo largo de cuatro sesiones, desde el 11 de octu-bre de 1962 hasta el 7 de diciembre de 1965. Fueron sesiones bimestrales (oc-tubre-diciembre) presididas sucesiva-mente por los Papas Juan XXIII (1962) y Pablo VI (1963-1965). Los asistentes pasaban de 2500 y pertenecían a uno de estos cuatro grupos:

Padres Conciliares: grupo formado por los obispos de los cinco continentes y por los superiores generales de las congregaciones religiosas masculinas. Muchos obispos de países comunistas no pudieron acudir debido a los impe-dimentos de las autoridades civiles.

Asesores expertos: elegidos por el Papa o los obispos, y que colaboraban en los trabajos de las comisiones.

Observadores: delegados de otras con-fesiones cristianas; en los comienzos fueron 31 y terminaron siendo 93.

Auditores: 36 hombres y 7 mujeres, re-presentantes del laicado o de congre-gaciones religiosas femeninas.

Documentos:Constituciones• “Lumen gentium”, sobre la Iglesia

(LG)• “Dei Verbum”, sobre la divina Reve-

lación y la Palabra de Dios (DV)• “Sacrosatum Concilium”, sobre la

liturgia y su reforma (SC)

• “Gaudium et spes” sobre la iglesia en el mundo actual (GS)

Decretos

• “Christus Dominus”, sobre el oficio pastoral de los obispos (CH D)

• “Presbyterorum ordinis”, sobre el mi-nisterio y vida de los sacerdotes (PO)

• “Optatam totius”, sobre la forma-ción sacerdotal (OT)

• “Perfectae caritatis”, sobre la ade-cuada renovación de la vida religiosa (PC)

• “Apostolicam actuositatem”, sobre el apostolado de los seglares (AA)

• “Orientalium ecclesiarum”, sobre las iglesias orientales católicas (OE)

• “Ad Gentes divinitus”, sobre la acti-vidad misionera de la Iglesia (AG)

• “Unitatis redintegratio”, sobre el Ecumenismo (UR)

• “Inter Mirifica”, sobre los Medios de Comunicación Social (IM)

Declaraciones

• “Dignitatis humanae”, sobre la liber-tad religiosa (DH)

• “Gravisimum educationis”, sobre la educación cristiana de la juventud (GE)

• “Nostra aetate”, sobre las relaciones de la Iglesia con la religiones no cris-tianas (NA)

Comenzará el 11 de octubre de 2012 – Concluirá el 24 de noviembre de 2013

A los 50 años del comienzo del CONCILIO VATICANO II

(Roma 1962-1965)

Esto nos dice el Papa en su Carta…

“He pensado que iniciar el Año de la fe coincidiendo con el cincuentenario de la apertura del Concilio Vaticano II puede ser una ocasión propicia para comprender que los textos dejados en herencia por los Padres conciliares (…) Deseo reafirmar con fuerza lo que dije a propósito del Concilio pocos meses después de mi elección como Sucesor de Pedro: ‘Si lo leemos y acogemos guiados por una hermenéutica correcta, puede ser y llegar a ser cada vez más una gran fuerza para la renovación siempre necesaria de la Iglesia’ ” (Benedicto XVI).

Don Jacinto Argaya Goicoechea, siendo Obispo de Mondoñedo-Ferrol, asistió a todas las sesiones del Concilio. Como resultado de esta participación se publicó en San Sebastián, en el año 2008, su DIARIO DEL CONCILIO.

¿Qué es el CATECISMO DE LA IGLESIA CATÓLICA?El Catecismo de la Iglesia Católica, que presenta de modo completo y sinté-tico el mensaje cristiano, contiene las verdades fundamentales de la fe, los principios y criterios que guían la vida del cristiano conforme el Evangelio, la celebración sacramental del misterio cristiano y la oración.

De esta forma ayuda al cristiano a valo-rar su identidad y a mostrarla: en quién cree y qué cree, cómo desea vivir, cómo celebrar el don de la salvación que ha recibido y cómo relacionarse con Dios por la oración.

Características

a) El Catecismo de la Iglesia Católica se coloca en el surco de la tradición ca-tequética y en continuidad con lo que

siempre han sido los catecismos de la Iglesia.

b) En su manera de expresarse se ca-racteriza por su esencialidad, conci-sión, sobriedad y claridad, al proponer todo lo que es fundamental en la fe cristiana. Al centrarse en lo esencial, pretende acercar el contenido de la fe a todos, incluso a los más sencillos.

c) Favorece la unidad de la confesión de fe, finalidad de la catequesis, expo-niendo lo que es común y nuclear a la fe y a la moral católica. Es un instru-mento al servicio de la comunión ecle-sial. En la medida que favorece la uni-dad potencia la pluralidad de la Iglesia.

d) Su estilo, más que argumentativo es afirmativo y propositivo: anuncia la ver-dad cristiana con la seguridad propia de la Iglesia.

e) Este Catecismo está atento al con-texto sociocultural y al hombre de hoy, pero sólo en aquellos rasgos reconoci-dos como universalmente válidos.

f) Su contenido refleja fielmente las enseñanzas del Concilio Vaticano II y presenta al hombre de hoy el mensaje cristiano en su integridad y plenitud.

g) Por sus características puede ser considerado como punto de referencia seguro en la elaboración de los catecis-mos nacionales y diocesanos.

Destinatarios

El Catecismo de la Iglesia Católica se ofrece ante todo a los obispos en cuan-to doctores de la fe; luego a los redac-tores de los catecismos y a través de ellos, a todo el pueblo de Dios.

A los 20 años de la publicación del CATECISMO DE LA IGLESIA CATÓLICA

(Promulgado por Juan Pablo II en 1992)

“El Año de la fe deberá expresar un compromiso unánime para redescubrir y estudiar los contenidos fundamentales de la fe, sintetizados sistemática y orgánicamente en el Catecismo de la Iglesia Católica (…) El Catecismo ofrece una memoria per-manente de los diferentes modos en que la Iglesia ha meditado sobre la fe y ha progresado en la doctrina, para dar certeza a los creyentes en su vida de fe (…) A través de sus páginas se descubre que todo lo que se presenta no es una teoría, sino el encuentro con una Persona que vive en la Iglesia” (Benedicto XVI).

El YOUCAT es un resumen del Catecismo de la Iglesia Católica para los jóvenes, publicado este año con motivo de la celebración en Madrid de la Jornada Mundial de la Juventud.

Como resultado del III Sínodo de los Obispos sobre el tema de la Evangelización, el Papa Pablo VI publica en el año 1975 la Exhortación Apostólica EVANGELII NUNTIANDI (“La evangelización del mundo contemporáneo”).

“El problema de la infecundidad de la evangelización hoy, de la catequesis en los tiempos modernos, es un problema eclesiológico, que se refiere a la capa-cidad o a la incapacidad de la Iglesia de configurarse como real comunidad, como verdadera fraternidad, como un cuerpo y no como una máquina o una empresa”.

“Las afirmaciones del apóstol Pablo «predicar el Evangelio no es para mí ningún motivo de gloria; es más bien un deber que me incumbe. ¡Ay de mí si no predico el Evangelio!» (1 Co 9, 16) se pueden así aplicar y entender en relación a la Iglesia en su conjunto. Como nos recuerda el Papa Pablo VI: «la tarea de la evangelización de todos los hombres constituye la misión esen-cial de la Iglesia... Evangelizar cons-tituye, en efecto, la dicha y vocación propia de la Iglesia, su identidad más

profunda. Ella existe para evangelizar» (EN 14)”.

“La Iglesia se reconoce a sí misma como fruto de esa evangelización, y no sólo como agente, porque está convencida de que la dirección de todo este proceso no está en sus manos, sino en las de Dios, que la guía en la historia a través del Espíritu”.

“La nueva evangelización no es una reduplicación de la primera, no es una simple repetición, sino que consiste en el coraje de atreverse a transitar por nuevos senderos, frente a las nuevas condiciones en las cuales la Iglesia está llamada a vivir hoy el anuncio del Evan-gelio”.

(Tomado de la “Lineamenta” o texto preliminar para consultar a todos los obispos del mundo).

Ante la próxima Asamblea del Sínodo de los Obispos sobre

LA NUEVA EVANGELIZACIÓN PARA LA TRANSMISIÓN DE LA FE CRISTIANA

(Roma octubre 2012)“Precisamente he convocado la Asamblea General del Sínodo de los Obispos, en el mes de octubre de 2012, sobre el tema de ‘la nueva evangelización para la transmisión de la fe cristiana’. Será una buena ocasión para introducir a todo el cuerpo eclesial en un tiempo de especial reflexión y redescubrimiento de la fe (…) También hoy es necesario un compromiso eclesial más convencido en favor de una nueva evangelización para redescubrir la alegría de creer y volver a encontrar el entusiasmo de comunicar la fe” (Benedicto XVI).

Dise no libro dos feitos dos Apóstolos que Pablo e Bernabé, des-pois dun percorrido misioneiro con moitas aventuras e avata-

res, chegaron a Antioquía e xuntaron á comunidade para compartir a alegría daquela experiencia. E exprésano

con estas palabras: “cómo Deus lle abrira aos pa-gáns as porta da fe” (14, 28) .

Este é o tema de fondo da recente Carta Apostólica de Benedicto XVI convocando

o Ano da Fe, que resuminos e comenta-mos de seguido.

Carta Apostólica de Benedicto XVI “Porta Fide” (“Puerta de la fe”)

Convocando el “Año de la Fe”

Page 4: Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

.

Xoves, 24 de novembro do 2011 • dumio6

.

dumio • Xoves, 24 de novembro do 2011 7

CU

LTU

RA

O noso patrimonio cultural (II)

4. Manifestacións do Patrimonio Cultural4.1.O Patrimonio arquitectónico

Do patrimonio arquitectónico forman parte todos os edificios e construcións de valor histórico, arquitectónico ou artístico e tamén aquelas construcións que son representativas dunha activi-dade tecnolóxica ou cultural relevan-te. Así forman parte do patrimonio arquitectónico, no eido eclesiástico, as catedrais, as concatedrais, as igrexas, as capelas, os mosteiros e algunhas casas reitorais. No eido civil, forman parte do patrimonio arquitectónico a arquitectura militar como as murallas, os castelos, as fortalezas, as torres...; as casas grandes, os pazos, os xardíns históricos.

Os “cascos históricos” de varias cida-des e vilas de Galicia tamén forman parte deste patrimonio arquitectónico.

O patrimonio arquitectónico está espa-llado por Galicia enteira e é moi amplo.

4.2. O Patrimonio etnográfico

O patrimonio etnográfico de Galicia está integrado –segundo a Lei do Pa-trimonio Cultural de Galicia- por “os lugares e os bens mobles e inmobles, así como as actividades e os coñece-mentos que constitúan formas relevan-tes ou expresión da cultura e modos

de vida tradicionais e propios do pobo galego nos seus aspectos materiais e inmateriais”.

Compoñen este patrimonio etnográfi-co os cruceiros, os petos de ánimas, os hórreos e construcións anexas ás viven-das rurais, os muíños, os pombais, os batáns, as pontes, as fontes, os fornos,

os celeiros, os caneiros... O patrimonio etnográfico é amplísimo e –como vere-mos- é o máis ameazado.

4.3. O Patrimonio inmaterial

Asociado ó patrimonio etnográfico está o chamado patrimonio inmaterial do que forman parte as lendas, os con-tos, os romances, os ritos, os costumes, as tradicións, os refráns, as cantigas, os cantos de berce, os cantos de Nadal, Aninovo e Reis... e todo o relacionado coas festas tradicionais.

A Convención para a salvagarda do Pa-trimonio Cultural Inmaterial, aproba-da pola UNESCO o 17 de outubro de 2003, definiu que:

“Enténdese por “patrimonio cultural inmaterial” os usos, representacións, expresións, coñecementos e técnicas –xunto cos instrumentos, obxectos, artefactos e espazos culturais que lles son inherentes- que as comunidades, os grupos e, nalgúns casos, os indivi-duos recoñezan como parte integrante do seu patrimonio cultural.

Este patrimonio cultural inmaterial,

que se transmite de xeración en xera-ción, é recreado constantemente polas comunidades e grupos en función do seu entorno, da súa interación coa na-tureza e a súa historia, infundíndolles un sentimento de identidade e conti-nuidade e contribuíndo así a promover o respecto da diversidade cultural e a creatividade humana”.

No noso país este patrimonio inmate-rial é moi amplo e variado, sobre todo na zona rural; pero este é o patrimonio máis ameazado.

4.4. As rutas históricas

Dentro das rutas históricas, en Galicia, cómpre salientar os Camiños de San-tiago. Están recoñecidos oito camiños: O Camiño Francés –que é Patrimonio da Humanidade-, o Camiño Primitivo, o Camiño do Norte, o Camiño Inglés, o Camiño Portugués, a Ruta da Prata, o Camiño de Fisterra e a Ruta do mar de Arousa e Ulla.

Todos estes camiños teñen valores pai-saxísticos, arquitectónicos, etnográfi-cos, naturais...

Félix Villares Mouteira

Unha nova imaxe... Un novo camiño?

Deus atopou no cómic e no manga un campo novo de creación, onde a viñeta xurde como espazo evanxeliza-

dor. O cómic é un esceario bo onde o home do século XXI sin-te a necesidade de expresa-la súa fe e contaxiala ós demais.

Un fenómeno que se está a dar nestes anos é o “uso” do cómic por parte de guionistas e debuxantes para expresa-lo seu sentido relixioso e a súa visión da fe.

Estase a dar un xiro na iconografía de Xesús, achegándoa ó xeito de ver das novas xeracións. Neste senso destacan traballos como os de Stephen Sawyer, que nos presenta un Xesús musculoso, ata desafiante; un Xesús distinto que presenta nun proxecto Art4God onde ofrece unha serie de visións de Xesús, buscando que este persoaxe sexa cercano ós máis novos.

Outro intento é o de Ajibayo Akinsiku, que ofrece un Xesús superheroe na Biblia manga e Jesús manga, un material que quere ser unha ferramenta eficaz para transmiti-la mensaxe cristiá, incluso en catequese.

Kozumi Shinozawa ofrece un Cristo decidido, poderoso, de mirada penetrante nunha adaptación bíblica que fai dos Evanxeos, pola que recibiu un premio da Conferencia Episco-pal francesa no Festival do Cómic de Angulema.

Nestes intentos, aparece un Cristo protector, redentor, fisica-mente imponente, loitador contra o mal, ás veces que sobre-pasa o bíblico, pero que está a ter un gran eco nos seguidores do xénero de superheroes en todo o mundo. Anque non é nada novo, pois as adaptacións bíblicas dos anos 60 e 70 foron un bo intento, si é verdade que o interés do cómic polo tema relixioso, en concreto pola figura de Xesús de Nazaret, está a ter unha presencia cada vez maior.

Será esta unha nova canle de evanxelización?...

DIO

CESE

Editores

La Voz de GaliciaServicio Diocesano de

Comunicación

Director

Antonio Rodríguez Basanta

Redacción

Ana M. Barro,

Ramón Loureiro,

Javier Martínez, Concha Quintela,

Antonio Valín, Félix Villares.

Enderezo PostalApdo. 176 - 15480 Ferrol

(A Coruña)

Enderezo electró[email protected]

Dumio na WEBwww.mondonedoferrol.org

www.lavozdegalicia.es

Deseño e Impresión

La Voz de Galicia

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

DÍA DOS SEN TEITOCáritas, xunto con FEANTSA Europa (Federación Europea de Organizaciones Nacionales que traba-jan con Personas Sin Hogar) celebra, no marco da Campaña Ninguén sen Fogar 2010-2015, a súa campaña anual co lema “Todos somos cidadáns.

Ninguén sen fogar”. Esta Xornada vai ter lugar o domingo, día vinte e sete de novembro. Salvargardar os dereitos das persoas sen fogar é vital. É unha necesidade, non un luxo. Non é unha cuestión dos dereitos da minoría con-tra os dereitos duns poucos. O xeito como un país trata ós máis débiles

reflicte a súa abordaxe dos dereitos humanos. Entre as moitas actividades que se van levar adiante co gallo desta Xornada, Cáritas Diocesana de Mondoñedo-Ferrol vai realizar un Flasmob hoxe, día vinte e catro de novembro, ás doce horas na Praza de Armas de Ferrol.

CEA BENÉFICAA Coordinadora de Confrarías da Semana Santa de Ferrol organiza, ás nove e media da noite de pasa-do mañá, sábado, día vinte e seis, unha cea benéfica a prol de Cáritas Diocesana de Mondoñedo-Ferrol. Vai ter lugar no Hotel Almirante e o custe da mesma é de vinte euros. Durante a cea van sortearse diversos agasallos doados por casas comerciais da cidade e actuará, de xeito des-interesado, o grupo musical Urtica. Poden retirarse as entradas en Cáritas Diocesana, no Hotel Almirante e na Libraría Chamorro.

ELECCIÓNS NO MOSTEIRO DAS CONCEPCIONISTAS DE MONDOÑEDOO pasado día dez deste mes de nov-embro tivo lugar, no Mosteiro da Purísima Concepción de Mondoñedo, da Orde da Inmaculada Concepción, a elección canónica da Madre Abadesa, da Vicaria e da Discreta, polas Monxas vocais do Mosteiro, capitularmente congregadas, baixo a presidencia de Gonzalo Folgueira Fernández, Vicario para a Vida Consagrada. Observados os requisitos do Dereito, foi elexi-da Abadesa Sor María Rosa Casais Iglesias. Unha vez feita a elección e non habendo ningún impedimento, o Presidente do Capítulo proclamou elexida canonicamente a Sor María Rosa Casais Iglesias. A continuación as vocais proceden á elección da Vicaria, resultando elexida Sor María de la Luz

García Abella, e da Discreta sendo elexida Sor María de la Concepeción Rivera Barreiro, ás que, ó non haber ningún impedimento, o Presidente do Capítulo proclamou como elexidas canonicamente.

NOVO NÚMERO DE “AMENCER”

O Seminario Santa Catarina de Mondoñedo e a Asociación Cultural Amigos de “Amencer” veñen de publicar o número 214 da revista escolar Amencer. Este número, que corresponde ós meses de setembro-outubro, é o primeiro deste curso escolar e está dedicado na súa maior parte a Nicomedes Pastor Díaz Corbelle, alumno que foi do centro mindoniense, xa que o pasado día quince de setembro cumpríronse os douscentos anos do seu nacemento na cidade de Viveiro. Despois dunha breve biografía do autor, reprodú-cese toda a obra galega do escritor vivariense que, aínda que breve, é importante polo momento en que é producida, en plenos Séculos Escuros. Na sección “Falamos con...”, entre-vístase ó Cronista Oficial de Viveiro, Carlos Nuevo Cal. Remata a revista coas habituais seccións “A carón do lume”, “Faise saber...” e “Chispa”. Antes das vacacións do Nadal sairá o número 215, xa que neste curso a revista volve a ser bimensual.

Francisco Xabier Martínez Prieto

Nuestras Contemplativas

Félix Villares Mouteira

Faragullas

Ser cristiano no es optar por nada que nos esclavice, sino todo lo contrario, se trata de una bús-

queda de libertad sin límites. Cuando miramos desde los tópicos y desde la distancia nos quedamos en el prejuicio de comprender la vida contemplativa como una falta de libertad.

Por eso cuando una hermana domi-nica entra en el Monasterio lo hace buscando esa profunda y verdadera libertad que no ha encontrado fuera. El interior es a veces el verdadero exte-rior, y los ritmos absurdos de una mal llamada libertad nos ha hecho infelices y esclavos de muchas rejas en las que cada día vivimos y a las que podríamos poner muchos nombres.

Los cristianos necesitamos de los con-ventos y de los monasterios porque son un espacio de predicación viva y de palabra verdadera. Porque las vidas y la oración compartida con los espa-cios de oración que en ellos se crean nos aportan una dimensión cristiana necesaria e insustituible en nuestras vidas.

Es necesario los cristianos comparta-mos momentos de oración, celebra-ción, diálogo, encuentro con aquellas comunidades contemplativas que for-

man parte del patrimonio de nuestra diócesis. Desde Dumio queremos ha-cer una invitación a todos a acercar-se, valorar, compartir y buscar más a menudo ese ámbito de nuestra Iglesia. Al principio puede que con curiosidad, con el tiempo descubriremos en no-sotros mismos una paz que nos trans-forma y que nos hará llenarnos de interrogantes, quebrando esquemas preconcebidos.

La primera de esas comunidades que hoy presentamos para que conozca-

mos algunos datos sobre ella es la de Valdeflores, ubicada en el barrio de Xunqueira en Viveiro. Está compuesta por diez hermanas que continúan su presencia de oración y vida monástica ininterrumpidamente desde la crea-ción del monasterio a finales del siglo XIV. Siguiendo la espiritualidad de su fundador, Santo Domingo, su vida está fundamentada en cuatro colum-nas: la vida fraterna, la consagración, la oración y el estudio.

En su página web: www.valdeflores.es

podremos encontrar los testimonios de sus monjas, donde nos contarán vocaciones surgidas en los ámbitos más inesperados, como el caso de Sor Begoña que cambió un día la Feria de Abril de Sevilla por una alegría inmen-sa que le interpeló un día que pasó por Valdeflores. O como Sor Catalina que sintió un día la atracción por el valor de la pobreza, sencillez, humildad y alegría que allí se vivía.

Se sienten parte del pueblo, conocen y piden por las necesidades de las gen-tes de Viveiro. Realizan repostería y en-cargos de dulces, especialmente para estas próximas fechas de Navidad, con productos naturales y siguiendo rece-tas y modos de confección transmiti-dos de hermana a hermana.

Nos encontramos en el centenario del nacimiento del famoso ministro, político y escritor nacido en Viveiro, Nicomedes Pastor Díaz Corbelle. Este autor narró de modo especial la le-yenda sobre la imagen de la Virgen (gótica, alabastro inglés del siglo XIV): “Es esta sagrada imagen una de las más antiguas en este Reino veneradas. Enterrada para evitar su profanación, durante varias centurias permaneció oculta. Un seco espino florecido en el

rigor del invierno y una voz milagrosa intimaron su exhumación al humilde criado de Juán Fernández de Aguilar conducida a Vivero y depositada en una capilla -hoy convento de las Con-cepcionistas- reapareció al siguiente día en Junquera, donde el seco espino había florecido. Por tan extraordinario medio comprendieron los vivarienses el amoroso designio de la Señora de recibir filial homenaje en aquel ben-dito lugar: Para su culto se erigió el convento de Valdeflores en cuyo coro, perpetuamente escoltada por un coro de vírgenes dominicanas y fervorosa-mente venerada de los buenos viva-rienses, se encuentra hoy.”

Cada día está marcado en Valdeflo-res por la sencillez. El horario gira en torno a los momentos de celebración orante de la liturgia y la combinación de los demás elementos que configu-ran esta opción de vida. Entre otras actividades, los sábados a las 8 de la tarde, la Comunidad celebra la Lectio compartida en el coro. Es un espacio orante, abierto a quien quiera partici-par, con un esquema sencillo de pro-fundización en la Palabra, ahondando en las lecturas dominicales y compar-tiendo el don del Espíritu.

127 HORAS (USA 2010)

É unha historia curiosa: narra as horas nas que quedou Aaron Rals-ton atrapado polo desprendemento dunha rocha que lle aprisionou

unha man e cómo conseguiu saír dalí. É un film de superación, pero tamén crítica dunha enorme autosuficiencia.

Está baseada nunha historia real, é a experiencia humana dun alpinista que a narrou na novela Entre la roca y la dura pared. É dramática xa que a metade do relato é busca-lo modo de saír do atrapamento, e esta situación dá lugar a unha reflexión sobre a propia vida, as rela-cións persoais e o sentido do traballo e do que se fai.

Todo xira en torno á capacidade humana de saír de situacións límite e á crítica ó individualismo feroz que vai gañando terreo na vida das persoas. Está rodada nun espazo mínimo, e o protagonista mete ó espectador na historia dun xeito que se vive apaixoadamente e non deixa indiferente.

Director: Danny BoyleIntérpretes: James Franco, Amber Tamblyn, Kate Mara, Clémence Poésy, Lizzy CaplanDuración: 96 minutos

Monasterio de Valdeflores – Hermanas Dominicas (Viveiro. Lugo)

Por, Carlos Alonso Charlón

Hemeroteca de “Estudios Mindonienses”

Dentro da colección “Historia e Etnografía Galegas”, volume LVI, e editado pola Asociación Galega para

a Cultura e a Ecoloxía (AGCE), chega ós nosos fondos o libro O Camiño Inglés e as Rutas Atlánticas (De Ferrol a Compostela: vías, estacións e sinais) (Vigo, 2011, 98 pp.) obra do investigador ferrolán Juan José Burgoa.

A relevancia histórica, artística e xeográfica desta ruta, a máis curta, práctica e rápida cara a Compostela, e a consideración dun conxunto de elementos que serviron de apoio e axuda ó viaxeiro desde os primeiros tempos da

súa peregrinaxe (cruceiros, hospitais e fontes) conforman a base deste minucioso traballo, auténtica guía tanto te-rrestre como marítima do histórico percorrido.

Compleméntase cunha escolma dos poetas da terra e mar de Ferrol e con dous traballos de investigación: un sobre a ruta marítima a Compostela (Juan A. Rodríguez-Villasan-te) e outro sobre o Camiño Inglés e a Heráldica (Carlos de Aracil). As ilustracións proveñen da man do pintor Juan J. Rodríguez Soto.

Manga Messiah (K. Shinozawa)

Jesús, de Stepehn Sawyer

Manga Biblia

Alabar, Bendecir y Predicar

Page 5: Número 89 Xoves, 24 de novembro do 2011 da Diocese de ... · La fe es decidirse a estar con el Señor para vivir con él. Y este ‘estar con él´ nos lleva a comprender las razones

.

Xoves, 24 de novembro do 2011 • dumio8

O equipo de redacción de Dumio quere agradecer todas as felicitacións e suxestións que recibiu de moitas persoas e institucións. No noso afán de seguir mellorando, comunicamos ós nosos lectores que estamos abertos a todo tipo de colaboración. Poden facernos chegar as súas aportacións a través do noso enderezo postal ou electrónico.

Cada último Xoves de mes en La Voz de Galicia

www.mondonedoferrol.org

Páxinas en galego subvencionadas por:

PRESIDENCIASecretaría Xeral de Política Lingüística

DECEMBRO

NOVEMBRO

L M M X V S D

1 2 3 4 5 6

7 8 9 10 11 12 13

14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27

28 29 30

L M M X V S D

1 2 3 4

5 6 7 8 9 10 11

12 13 14 15 16 17 18

19 20 21 22 23 24 25

26 27 28 29 30 31

FESTA DE SANTA CATARINAO Real Seminario de Santa Catarina de Mondoñedo celebra mañá, venres, día vinte e cinco de novembro, a festa da súa patrona Santa Catarina de Alexandría, con diversos actos relixiosos, deportivos e culturais.

TEMPO DE ADVENTOO Domingo, día vinte e sete, comeza Ano Litúrxico co tempo de Advento: catro se-manas que nos preparan intensamente para celebrar no Nadal o nacemento de Xesús.

RETIRO DE ADVENTOO Arciprestado de Ferrol organiza unha Xornada de retiro co gallo do Advento que vai ter lugar pasado mañá, sábado, día vinte e seis, desde as once da mañá ata as cinco da tarde, no Convento de Baltar sito na parroquia de Santa María a Maior do Val (Narón). Vai dirixir esta Xor-nada de retiro, que destinada ós laicos e grupos parroquiais, o Secretario Diocesa-no de Pastoral, Carlos Miranda Trevín.

CONVIVENCIA DE ORACIÓNA parroquia de Santa María de Neda vai acoller o vindeiro domingo, día vinte e sete deste mes de novembro, desde as cinco ás sete da tarde, unha Convivencia de Oración que organiza o Arciprestado de Xuvia e anima a Delegación Diocesana de Laicos.

XORNADA DE FORMACIÓN DE PASTORAL XUVENILA Delegación Diocesana de Mondoñedo-Ferrol de Pastoral da Infancia e Xuventu-de organiza en Viveiro a segunda Xorna-da de Formación de Axentes de Pastoral Xuvenil. Terá lugar o día tres de decem-bro de dez e media da mañá ata as catro e media da tarde.

INAUGURACIÓN DO BELÉN DE BEGONTEO vindeiro sábado, día tres de decembro, abrirá as súas portas o Belén de Begonte na súa XL edición. Pola mañá, na igrexa parroquial, celebrarase unha Eucaristía na que terá lugar o tradicional pregón, que pronunciará Alberto Núñez Feijoo, Presidente da Xunta de Galicia. Cantará na misa o Orfeón Lucense. Despois da Misa, no Centro Cultural “Xosé Domin-guez Guizán” poñerase en marcha o Be-lén, que vai estar aberto ata o derradeiro sábado do mes de xaneiro de 2012. Terán lugar, coma todos os anos, os concursos de Arte, Debuxo infantil, Xornalismo e Poesía.

VIXILIA DA INMACULADAA Delegación Diocesana de Pastoral da Infancia e Xuventude organiza a Vixilia da Inmaculada, que se vai celebrar o vin-deiro día sete de decembro das seis da tarde ata as once da noite, no Complexo Parroquial de Santa María de Caranza de Ferrol co lema “Facede o que El vos diga: Ide tamén vós”. Haberá diversos talleres, unha vixilia de oración con exposición do Santísimo Sacramento, para rematar cun concerto a cargo do grupo Orden y Man-dato de san Miguel Arcanxo de Vigo.

DIOCESES

CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS

DIOCESE DE LUGOConstitución do “Lucense Eucha-risticum Centrum”

O Bispo da Diocese, Mons. Alfonso Carrasco Rouco, presidiu o mérco-res 11 a reunión de constitución do Lucense Eucharisticum Centrum (LEC) como institución diocesana para a reflexión e promoción da fe eucarística.

Ante a necesidade de potenciar a fe e para a revitalización de toda a vida cristiá constitúese de novo este centro coa intención de promover, enaltecer e dignificar o culto eucarís-tico na Diocese de Lugo que conta co antiquísimo privilexio da Exposición Permanente do Santísimo Sacramen-to na Catedral, así como con moitas outras tradicións eucarísticas arraiga-das na vida do noso pobo.

A primeira iniciativa deste centro será a celebración, no mes de decembro, do I Encontro Eucarístico Lucense.

Taller de Solidariedade presenta a campaña “Mulleres Soñadoras”

A Fundación Taller de Solidarieda-de celebrou ou seu 10º aniversario presentando a súa nova campaña “Mulleres Soñadoras” o día 3 de novembro. Contouse coa presenza de Lucy e Ping Rabina, que partici-pan non proxecto Talleres de Nazaret en Manila, Filipinas, proxecto que puxeron en marcha as Servas de San Xosé de Filipinas co apoio de Taller de Solidariedade. Trátase de dar emprego e formación a mulleres sen recursos. Actualmente hai unhas 200 mulleres traballando en seis talleres

que realizan desde traballos téxtiles ata procesamento de alimentos para a venda non mercado local.

A Fundación Taller de Solidariedade, é unha ONG de desenvolvemento que traballa en favor da muller, moci-dade e infancia en países de América Latina, Asia e África en proxectos de promoción de emprego, formación e educación.

DIOCESE DE VIGOMais de 60 pintores colaboran este ano coa exposición de Cári-tas

Como xa vén sendo habitual, e desde hai 23 anos, Cáritas Diocesana de Tui-Vigo ven realizando unha Exposi-ción de Pintura e Escultura de diver-sos artistas galegos coñecidos, co fin de recadar fondos para aplicar con posterioridade ás necesidades das persoas que a diario se achegan pola sede viguesa.

Esta Exposición de arte inaugurouse o xoves, día 10, e permaneceu aberta todos os días até o 24 de Novembro, na sala de Exposicións III do Centro Social Novacaixagalicia en VIGO.

Hai obras de arte, entre outros e por non citalos a todos, de Fernando e Marieta Quesada, Xulio García Rivas, Xurxo Martiño, Antón Goyanes, Anxel Huete, Jose Luís de Deus, Fer-nando Babío, Antón Patiño, Vicente Prego, Barreiro, Ana Legido, Mario-la Herdeiro, Rafael Ubeda, Menchu Lamas, Facal, Javier Igrexas, Almude-na Fernández, Leopoldo Varela, Jorge Cabezas, etc..

Se en anos anteriores, a realización e o importe recadado na poxa era moi importante, este ano é obvio indi-car que se converteu en totalmente imprescindible, tendo en conta que, Cáritas Diocesana de Tui-Vigo está excedida polas demandas de axuda a persoas que viron minguar tanto

os seus ingresos, que non lles dá nin para chegar a fin de mes, e outros que xa perderon as axudas oficiais e subsisten co que poden, pois a xeración de emprego está paralizada.

ARQUIDIOCESEDE SANTIAGO

VI Xornadas diocesanas de Bio-ética

O Instituto Teolóxico Compostelán e a Delegación de Pastoral da Saúde da Arquidiocese de Santiago orga-nizaron as VI Xornadas diocesanas de Bioética, na aula Magna do ITC (Edificio San Martín Pinario) o pasado día 19. Este foron os contidos:

A primeira Conferencia foi sobre “Bioética e Antropoloxía”. Relator: José Ramón Amor Pan. Experto en Bioética e vogal da Comisión Galega de Bioética.

2ª conferencia: “O necesario retorno da ética das virtudes”. Relator: José Ramón Amor Pan.

Mesa redonda: “A excelencia profe-sional e o mundo da saúde”. Mode-rador: Luís García Bernadal. Profesor no Instituto Teolóxico Compostelán e na USC.

Participantes: D. Gonzalo Varela Alvariño. Profesor de Moral no Ins-tituto Teolóxico Compostelán. Dr. Pedro Brañas Tato. Médico. Servizos centrais do SERGAS. D. Francisco Durán Vila. Vicerector da Universida-de Santiago de Compostela. Dna. Mª José Fernández Cervera. Presidenta de Mans Unidas Santiago de Com-postela.

Me gustaría no dejar pasar una sola línea sin intentar transmitir con todas mis fuerzas la importancia que tiene un Congreso de

Laicos para nuestra Diócesis de Mondoñedo-Ferrol. Utilizaré para ello un sencillo ejemplo.

Para muchos de vosotros seguro que es bastante habitual la participación en congresos, reuniones o encuentros profesionales de todo tipo asumiendo diferentes roles: el de simple curioso que busca un cambio de aires; el de visitante que acompaña a algún amigo involucrado en la jornada; el de participante activo en grupos de trabajo en los que se debaten las líneas maestras que regirán una determinada área de actividad en los próximos años, presentando una comunicación para dar a conocer al mundo la tarea que uno viene desarrollando; como asistente a sesiones plenarias, para escuchar atento a aquellas personas que son una referencia en un determinado campo y que nos pueden iluminar con sus palabras; o participando en debates para intercambiar impre-siones con otros pensamientos diferentes al de uno. Hay muchas más opciones, pero esas son, sin duda, algunas de las más importantes.

Seguro que no podemos entender nuestra vida profe-

sional sin el encuentro con otras realidades, con otros compañeros en similar situación a la tuya. Seríamos como el mosquito que vive en el barril de vinagre o el hombre aquel del mito de la caverna, ajeno a la realidad que realmente transforma, a la que participa en la construcción de una sociedad más dinámica, justa e igualitaria.

Pues ahora imaginemos eso en nuestra Diócesis pero multiplicado, y tenemos el Congreso de Laicos. Y seguro que me quedo muy corto, porque frente a las cuestiones profesionales, todas ellas muy importantes en nuestro proyecto de vida, ninguna es comparable a la experiencia de Jesús vivida en comunidad, tanto si somos miembros activos como si estamos en plena búsqueda, tanto si somos cercanos como si estamos algo más lejos. Todos estamos convocados y no debe-mos dejar pasar este tren que nos ofrece la posibilidad de participar activamente, de afianzar nuestro trabajo diario, de potenciar nuevas comunidades, de analizar con una visión crítica pero constructiva hacia dónde queremos caminar, construyendo el futuro de nues-tra diócesis con plena responsabilidad, en definitiva, respondiendo a la llamada del Señor para ir también nosotros a la viña, sin importarnos para nada la hora del día en que ésta se manifieste.

Galicia

Axenda

C. Quintela

Guillermo Leira NogalesTodos estamos convocados

NOTICIASEncontro de Laicos

O pasado día 19, sábado, tivo lugar na

Domus en Ferrol o Encontro de Laicos, con-

vocado pola Delegación do mesmo nome

e presidido polo Bispo da Diocese, Mons.

Manuel Sánchez Monge. A xuntanza, que

foi moi concorrida, tivo como ponente ao

mesmo Bipo co tema “Laicos para a nova

evanxelización”.

O Secretario de Pastoral, Carlos Miranda

Trevín, presentou o Congreso de Laicos para

poñelo xa en marcha.

Houbo tamén traballo de grupos e a comu-

nicación de experiencias vividas na Xornada

Mundial da Mocidade, que tivo lugar en

Madrid, neste pasado verán.