Relatos gañadores I Certame María Varela

7/21/2019 Relatos gaadores I Certame Mara Varela

1/6

I Certame de relato breve Mara Varela

A nosa Mara era profesora de grego e amante do teatro. Deu clase no Chivite e, xuntocon Elisa, fundou o grupo de teatro do instituto. Ademais, organiou durante anos a

mostra de teatro de Vern e dirixiu o grupo A caixa de Pandora. ! incrible todo o "ue

faca. Mara non ti#a recreos, por"ue os adicaba a ensaiar co grupo de teatro do Carlos

Casares, en Viana$ os xoves vi#a, sempre apurada, a dirixir o do Chivite. %ola noite

faca as adaptaci&ns das obras. 'rganiaba o clube de lectura do seu centro. (evaba as

contas do comedor. Montaba rifas para conseguir cartos para as actividades, organiaba

excursi&ns, sadas, conferencias) *on moitas cousas, si$ pero, "ue pouco din de "uenera Mara, do seu entusiasmo e xenerosidade+

Este certame "ue leva o seu nome "uera ser unha pe"uena mostra de reco#ecemento e

agarimo. emos "ue dar as graas a todos os "ue nos axudaron a facela realidade-

directiva do Chivite, s profesoras e alumnas "ue integraron o xurado, aos compa#eiros

/avier, Isabel, David, Dani e 0tima e, sobre todo, aos alumnos de distintos centros "ue

se animaron a participar.

A iniciativa tivo unha moi boa acollida, pois participaron case 122 alumnos. Como dixo

a nosa compa#eira 0tima 3odrgue, foi emocionante ver xunta tanta xente "ue se

reunira para escribir en galego. E, si, houbo "ue reunirse, por"ue o certame foi

presencial. Con este formato s& intentabamos favorecer a espontaneidade e a frescura

dos relatos, pero finalmente resultou ademais unha interesante experiencia de

convivencia entre alumnos e profesores de diferentes centros. Como 4 habitual neste

tipo de certames, o punto de partida dos escritos foi unha frase "ue haba "ue incluir nos

textos. 5&s "uixemos "ue esta frase tivese algunha relaci&n coa persoa homenaxeada,

polo "ue andivemos buceando nas obras "ue Mara ti#a representado no centro.

0inalmente, dimos con esta frase extrada deRomeo e Xulieta- 6Canto mis dou, mis

teo. *on palabras de 7ulieta, e refrese ao amor. 6Canto mis dou, mis teo,"ue

boa maneira de lembrarte, Mara, a ti "ue tanto nos diches a todos.

Coordinadoras do grupo de teatroA tecedora de soos


2/6

Relatos gaadores doI Certame de relato breve Mara Varela

Primero premio: sobre n 44, Noa Fdz. Mndez. IES es!s "aboada #$i%ite

Salientamos no texto gaador a escolla dun escenario teatral para situar esta

evocacin emocionada e o uso vez metforico e real dese pano ue vai marcando as

etapas da reflexin e da vida! "am#n nos gustou o $en encaixada ue uedou a frase de

partida e, so$re todo, o cam$io de ritmo no pargrafo final, ue parece seguir a

aceleracin do pulso do personaxe a piues de sa%r a escena!

Acaba de abrirse o pano. Coma se fose un so#o do "ue ningu4n "uere espertar. '

escenario est baleiro, anda "ue estou totalmente segura de "ue as pantasmas da t8a

memoria han de acompa#arme sempre. %odo verte, mis anda cando creo "ue contin8as

a estar comigo. Escoito os teus pasos, rpidos, lixeiros$ coma se estiveses voando. A t8a

vo, forte e segura$ os teus ollos, felices e abertos. i, coma se foses un raio de lu,

capa de iluminar todas as nosas vidas. Antes de caer, xa estabas disposta a levantarte.

Cando caamos n&s, eras "uen de ser o motor "ue votaba a p&rnos en p4. Alo a vista,

entras pola porta. %estanexo, unha mil4sima de segundo, e ti xa ests, cargada de

enerxa no medio do escenario. Ensinando, axudando, comprendendo, escoitando)

5unca che dixen "ue ti eras a mi#a referencia. 5on me atrevn se"uera a reco#ecer o

m4rito "ue ti#an os teus actos cargados de felicidade, de so#os) "ue endexamais

chegarn a cumprirse. 6Canto mis dou, mis te#o9, dicasnos na"ueles momentos de

sorrisos, de recordos. De repente, cae o pano. A lu apgase, estou s escuras e ti, ti xa

non ests. Escoito crebar as paredes "ue me rodean, o rudo enxordecedor da treboada

"ue comea f&ra. 's berros dos "ue vimos de "uedar s&s. As bgoas dos "ue perderon.

's saloucos dos "ue non podemos mis. 5on obstante, non pode ser certo. 5in se"uerativen a oportunidade de decirche adeus. :uen a imaxinar "ue rematara tan cedo a

incrible obra de teatro "ue era a t8a vida;

Algu4n dixo unha ve "ue, se non existe nada "ue nos salve da morte, polo menos "ue o

teatro nos salve da vida. 5on entendn o significado desas palabras ata "ue vin caer o

pano, e a ti con el. Vinte no teatro por 8ltima ve, o mellor xeito de despedirme de ti.

*ei, case con toda a seguridade "ue me proporciona non saber nada, "ue, esteas onde

esteas, cotin8as a vixiar, cos ollos ben abertos, como nos colocamos no escenario, aentoaci&n das nosas voces, os xestos dos nosos rostros.


3/6


4/6

Chegou a noite. 's amigos reunranse para ir xuntos ata a praa, onde tocaba a banda, e

poderan ser libres, como non o foran antes. i#a "ue ser unha noite para o recordo,

mais para Estela s& exista o mesmo m8sico de sempre. Comeou a sentir o amor cara a

ese moo das mans creadoras de maxia, co "ue falaba a trav4s de sorrisos, nunca a

trav4s de palabras.

As canci&ns comearon a inundar a festa, e mentres a maiora estaba esperando a "ue

unha man lle fixese voar o vestido, Estela correu ao seu anhelado encontro. Al estaba

el, coma sempre, tocando o acorde&n co "ue conseguira namorala, especialmente coa

"ue, sen ter "ue dicilo, era xa a s8a canci&n, "oda una vida!

%or primeira ve, acompa#ou as notas cunha doce vo-

6"oda una vida estar%a contigo,

no me importa en u# forma,

ni dnde, ni cmo, pero (unto a ti.9

A s8a gorra no chan non ti#a moedas, pero non deixaba de tocar, nin de sorrir, a ela e

vida, como dicindo "ue, canto mis daba, mis ti#a. Estela saba "ue era unha raa

diferente s8a, con outra cultura e tradici&ns. 's maiores acusbanos de ser mala xente,

ladr&ns) En cambio, no seu cora&n non existan tales diferenas, e el,

afortunadamente, senta o mesmo. *empre estaba a desexar "ue chegara ela, a rapaa de

ollos cor mel, "ue senta "ue xa co#eca, sen nin se"uera terlle dito nunca 6'la+9. %or

fin, cando rematou o seu bolero, o xitano posou o seu acorde&n e acercouse a ela-

Al4grome de verte. *empre espero a t8a visita, cada atardecer desde xaneiro. 0ixeches

"ue a mi#a m8sica tivese un feitio eterno.

'h) ! a mi#a rutina favorita e tam4n a 8nica da "ue non podera prescindir.

0artronse de falar sen decatarse de "ue pasaran as horas e a festa rematara, polo "ue os

amigos de Estela, fartos de buscala desesperadamente, chamaron os seus rxidos pais.

Ela era allea a todo o mundo, e cando "uedaron un do car&n do outro, a respiraci&nconverteuse nunha nova banda sonora, e o brillo dos seus ollos, nos fogos artificiais. 's

seus beios encaixaron e fundronse no seu primeriro e inmortal bico.

De s8peto, os gritos achegronse. Apareceron os furiosos pais de Estela e con decisi&n e

berros amarrrona e obrigrona a apartarse do m8sico. *& lle deu tempo a escoitar "ue

lle preguntaba o seu nome- 6Estela, chmome Estela, e ti;

A pe"uena Marta, con ollos de durmida, pero mirando desexosa de saber o final da

historia, preguntou in"ueda- E cal era o nome do m8sico, avoa; (ogrou escoitalo;


5/6

A vella Estela respondou co seu tenro sorriso-

Bustavo, mi#a nena. Acaso non 4 o nome mis bonito do mundo;

A pe"uena, viva imaxe da ledicia, respondeu-

Claro "ue o 4. ! o mesmo ca o do av&.

&''sit: n ((, Iroa Rodr/g-ez #a-eto. IES #arlos #asares

)ste texto foi escollido pola orixinalidade do estilo, ue por veces se ac'ega prosa

po#tica!

:ue escribir, "uiais esa sexa a mi#a mellor pregunta. 5on saber como empear, con

"ue encher este papel. Ese 4 o problema. Mais, no "ue ando a pensar "uiais sexa unha

boa cousa. 5estas li#as "ue che adico, prometo liberarte, liberarme, liberaranos do

tempo, "ue sempre se nos "uixo escapar.

De s8peto, un da cal"uera, nos plantexamos "u4 somos finalmente. *o#os, recordos,

segredos, sorrisos, conc4ntranse en imaxes "ue a toda presa, coma nun filme, psannos

pola cabea mostrndonos a nosa vida. 5ese intre, dmonos conta de "ue sendo algo,

non somos nada, baleiros de n&s mesmos.

:ueremos crer, ser felices, estar a escoller as cousas acertadas. Mais iso 4 un engano,

unha mentira piadosa "ue nos contamos para poder continuar co sensentido do noso da

a da.

Cando imos medrando intentamos encher eses ocos, "ue ao comps tam4n se ve#en

facendo mis grandes, con cousas tan sinxelas como un amigo ou un amor, pero a

pregunta 4- por fin logramos encher o baleiro;

' amor, ese sentimento fuga "ue cando nos invade fai "ue nos sintamos libres, "ue non

nos importe pagar o preo de abrir as s e voar, voar ben alto, rompendo a gaiola da

monotona e o gris, aprendendo a ser libres, (I3E*. %ero, amigo meu, todo cesa.' amor, efmero como a vida, esg&tase e dmonos de bruces contra o chan, abrindo os

ollos e deixando de so#ar libres, pois a liberdade 4 ela, a lu na escuridade, a fora do

vento, os seus cabelos dourados, "ue cando vou tocalos esf8manse coa bruma da noite,

deixando a s8a pegada no ceo, sendo utopa.

' amor desaparece e acostummonos ao paso dos das. Cada un igual ao anterior,

summonos na profundidade da monotona, perdemos o rumbo, o sentido de seguir a"u

sendo n&s, sen ser realmente ningu4n. %ois, amigo meu, "u4n chorar cando o meu


6/6

mirar xa non se cruce co teu, cando non haxa mis sorrisos compartidos e a t8a, mi#a,

nosa fe sucumba en cina;

Dixen, amigo meu, "ue intentamos encher os ocos "ue da a da medran, mais eu hoxe

perdn a facultade de enganarme "uerendo crer "ue algo, algu4n, pode suplir iso "ue

cada da deixa un baleiro mis grande.

:uixera facerme forte, sacar a carraxe do mis profundo da mi#a escuridade, abrir as s

e voar, sentir a vida en so#o, sen precisar un agora, un antes e un despois, confiando no

porvir. *er eu, sen medo "ue me limite. 0uxir lonxe, moi lonxe, onde a vida non cesa e o

horionte alberga amenceres laranxas. *entir "ue o cabelo dourado, a utopa da

liberdade, voa comigo da man e "ue a ela tampoco lle preocupe es"uecer os lmites$

mais, amigo meu, os so#os so#os son.

*into "ue o tempo 4 un alumi#o perverso "ue me aferra realidade fac4ndome escrava

dos meus so#os. ' ar fixo voar as mi#as s, os meus das sucumbiron en cina e s&,

amigo meu, me "uedou o poder dos recordos. (embrar e revivir, unha e outra ve, 4 a

mi#a maior liberdade- canto mis dou, mis te#o.

Documents

Relatos gañadores I Certame María Varela