Suplemento núm. 1 Martes 1 xaneiro 2002 9 - BOE.es · este tipo de propiedade é competencia exclusiva do Esta-do, de conformidade co artigo 149.1.9.a da Constitución. ... nados

Suplemento núm. 1 Martes 1 xaneiro 2002 9

3. Os destinos serán asignados con carácter volun-tario polo ministro do Interior.

Non obstante, cando circunstancias excepcionais deseguridade cidadá o requiran, o ministro do Interior pode-rá acorda-lo destino por necesidades do servicio, senque, en ningún caso, a permanencia forzosa nel poidaser superior a un ano.

A resolución pola que se adopte o acordo indicadono parágrafo anterior será motivada e notificarase óinteresado.

4. Os destinos asignaranse, calquera que for oemprego, por un tempo mínimo dun ano e máximo dedous anos para os empregos correspondentes ás cate-gorías de oficiais xerais e oficiais e de catro anos parao resto dos empregos.

Non obstante, con carácter excepcional, o ministrodo Interior poderá prorrogar eses tempos.

5. Ós destinos do persoal en reserva, ademais dodisposto neste artigo, seranlles de aplicación, se é o caso,as normas contidas neste regulamento.

CAPÍTULO VI

Recursos

Artigo 46. Fin da vía administrativa.

1. Contra os actos e resolucións que se adoptenen exercicio das competencias atribuídas neste regu-lamento, os gardas civís poderán interpor recurso dealzada, de conformidade co disposto no artigo 98 daLei 42/1999, do 25 de novembro, de réxime do persoaldo corpo da Garda Civil.

Contra os actos e resolucións adoptados polo ministrodo Interior que non sexan resolución de recurso de alzadapoderá interporse recurso de reposición, con carácterpotestativo, previo á vía contencioso-administrativa.

2. Nos procedementos en materia de destinos aconcesión dos cales se debe realizar a solicitude do per-soal do corpo da Garda Civil, se non se notificase adecisión no prazo de tres meses, establecido no artigo 18deste regulamento, considerarase desestimada a soli-citude e quedará expedita a vía contencioso-administra-tiva.

Disposición adicional primeira. Destinos exceptuadosda aplicación deste regulamento.

As normas contidas neste regulamento non serán deaplicación ós supostos seguintes:

a) Destinos na Casa da S.M. El Rei, os membrosda cal son nomeados e substituídos conforme o previstono artigo 65.2 da Constitución.

b) Nomeamentos e cesamentos de titulares de órga-nos directivos da Administración xeral do Estado, com-prendidos no artigo 6, números 2.B), 3, 4 e concordantes,da Lei 6/1997, do 14 de abril, de organización e fun-cionamento da Administración xeral do Estado.

Disposición adicional segunda. Destinos do persoal dasForzas Armadas e da Garda Civil na Dirección Xeralda Garda Civil e no Ministerio de Defensa, respec-tivamente.

O anuncio de vacantes e a asignación de destinosdo persoal das Forzas Armadas na Dirección Xeral daGarda Civil, así como do persoal da Garda Civil no Minis-terio de Defensa, rexerase polas normas de procede-mento aprobadas conxuntamente polos ministros doInterior e de Defensa.

Disposición adicional terceira. Destinos do persoal fun-cionario civil na Dirección Xeral da Garda Civil.

Os destinos dos funcionarios civís na Dirección Xeralda Garda Civil rexeranse pola súa normativa específica.

Disposición transitoria primeira. Recoñecemento dedereitos.

O persoal que adquirise algún dereito preferente oucomezase a cumpri-las condicións necesarias para adqui-rilo, de acordo coas disposicións anteriores a este regu-lamento, conservarao ou, se é o caso, o consolidará epoderá exercelo de conformidade coas citadas dispo-sicións.

Disposición transitoria segunda. Preferencia na asigna-ción de destinos.

De acordo co previsto na disposición transitoria pri-meira da Lei 42/1999, ata o 27 de novembro de 2003,para ocupar vacantes de provisión por antigüidade enunidades de comandancias e subsectores de Tráfico, terápreferencia o persoal que estivese xa destinado na res-pectiva comandancia ou subsector de Tráfico sobre osdemais peticionarios, excepto sobre os comprendidosno artigo 44.2 deste regulamento.

XEFATURA DO ESTADO23093 LEI 17/2001, do 7 de decembro, de marcas.

(«BOE» 294, do 8-12-2001.)

JUAN CARLOS IREI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

I

Esta lei ten por obxecto o réxime xurídico dos signosdistintivos, categoría xurídica que configura un dos gran-des campos da propiedade industrial. A lexislación sobreeste tipo de propiedade é competencia exclusiva do Esta-do, de conformidade co artigo 149.1.9.a da Constitución.

As razóns que xustifican a necesidade de reforma-laLei de marcas, dando lugar a unha nova lei, obedecena tres ordes de motivos. O primeiro, dar cumprimentoá sentencia do Tribunal Constitucional 103/1999, do 3de xuño, que delimita as competencias que en materiade propiedade industrial corresponden ás comunidadesautónomas e ó Estado. O segundo, incorporar á nosalexislación de marcas as disposicións de carácter comu-nitario e internacional a que está obrigado ou se com-prometeu o Estado español. O terceiro motivo, finalmen-te, obedece á conveniencia de introducir no noso orde-namento xurídico certas normas de carácter substantivoe procedemental que veñen aconselladas pola experien-cia obtida baixo a vixencia da lei anterior, as prácticasseguidas por outras lexislacións do noso contorno e anecesidade de adapta-lo noso sistema de rexistro de mar-cas ás esixencias da nova sociedade da información.

10 Martes 1 xaneiro 2002 Suplemento núm. 1

II

No que se refire ós motivos de carácter constitucional,a lei plasma fielmente os criterios xurisprudenciais dedelimitación de competencias, atribuíndo estas ós órga-nos autonómicos ou estatais conforme o disposto nacitada sentencia do Tribunal Constitucional. Os puntosde conexión fíxanse dun modo amplo e flexible, paradar unha correcta cobertura ás necesidades dos usuariosdo sistema de rexistro e facilitarlles un adecuado accesoa esta especial propiedade que constitúe a proteccióndos signos distintivos.

III

Para os compromisos adquiridos polo Estado español,esta lei dálles cumprimento, respondendo ós altos niveisde harmonización impostos no seo da Comunidade Euro-pea e internacional.

A harmonización comunitaria en materia de marcasoperouse fundamentalmente a través da primeira Direc-tiva 89/104/CEE do Consello, do 21 de decembrode 1988, relativa á aproximación das lexislacións dosestados membros en materia de marcas. As súas dis-posicións, que xa foron incorporadas pola Lei 32/1988,de marcas, tamén foron obxecto dunha plena traspo-sición nesta lei. Das normas que se traspoñen debendestacarse as seguintes: novo concepto de marca, refor-mulación das causas de denegación e nulidade do rexis-tro, extensión ó ámbito comunitario do esgotamento dodereito de marca, incorporación da figura da prescriciónpor tolerancia e reforzamento da obriga de uso da marcae das sancións polo seu incumprimento.

Dentro do dereito comunitario de marcas merecetamén unha mención especial o Regulamento (CE) núme-ro 40/94, do Consello, do 20 de decembro de 1993,sobre a marca comunitaria, polo que se crea un signodistintivo os efectos do cal se estenden a todo o territorioda Comunidade. Se ben é certo que este regulamentonon lles impón ós estados membros dictar disposiciónsde aproximación das marcas nacionais á comunitaria—salvo a obriga de regula-la transformación dunha marcacomunitaria en marca nacional—, non o é menos quea indicada aproximación é desexable, dado que permiteevitar que dous títulos que producen idénticos efectosen España estean suxeitos a normativas totalmente dis-pares. Neste sentido moitas das normas desta lei sondirectamente tributarias do dito regulamento.

A lei que agora se aproba contén, así mesmo, asregras necesarias para adapta-lo noso dereito ós esforzosharmonizadores realizados no seo da comunidade inter-nacional. Deste modo, incorpóranse as normas que per-miten a aplicación en España do Protocolo concernenteó Acordo de Madrid relativo ó Rexistro Internacional deMarcas, do 27 de xuño de 1989; o Acordo sobre osaspectos dos dereitos de propiedade intelectual relacio-nados co comercio (Acordo ADPIC), que forma parteintegrante do Acordo polo que se establece a Organi-zación Mundial do Comercio (OMC), do 15 de abrilde 1994; así como o Tratado sobre o dereito de marcase o seu regulamento, do 27 de outubro de 1994.

Comezando polo protocolo, a súa incorporación ódereito español esixiu reforma-lo título que na lei se dedi-ca ás marcas internacionais. Así, admítese a posibilidadede que a solicitude se funde non só no rexistro nacionalde marca, senón na súa simple solicitude. Ó mesmotempo, aprovéitase a oportunidade para encher certaslagoas, entre as que destaca a ausencia de coberturalegal para o exame nacional dunha solicitude interna-cional. Do mesmo xeito que ocorre coa marca comu-nitaria, tamén aquí se contempla a posibilidade de trans-formación en marca nacional.

Menor relevancia presenta a incorporación das direc-trices contidas no ADPIC. É incuestionable o extraor-dinario efecto que este acordo tivo sobre a regulaciónmundial da propiedade intelectual —incluídas as mar-cas—, ó adaptalo ás últimas esixencias do comercio inter-nacional. Sen embargo, as regras que no indicado acordose dedican ás marcas xa foron parcialmente recollidasna Lei 32/1988, ó estar esta directamente inspiradano entón proxecto de primeira Directiva comunitaria deharmonización que, pola súa vez, influíu decisivamenteno ADPIC. Por iso, a adecuación a este acordo só pre-cisou as seguintes medidas específicas: a ampliación dalexitimación para poder solicita-lo rexistro dunha marcaen España ós nacionais dos membros da OrganizaciónMundial do Comercio (OMC); a incorporación do con-cepto de causas xustificativas da falta de uso da marca;a protección reforzada das marcas notorias rexistradas;e, finalmente, a introducción dunha nova prohibiciónabsoluta de rexistro relativa ás falsas indicacións xeo-gráficas de viños e bebidas espirituosas, mesmo candonon induzan a erro.

A resposta da Lei de marcas ás esixencias contidasnos instrumentos internacionais vese culminada coa ade-cuación ó Tratado sobre dereito de marcas, adoptadono marco da Organización Mundial da Propiedade Inte-lectual. É este un tratado sobre formalidades e sobreformularios-tipo que, por medio dunha unificación dealcance mundial das solemnidades que han de seguirsena solicitude dunha marca e nas incidencias que pui-desen acontecer durante a súa existencia, persegue sim-plificar e abarata-lo rexistro de marcas no mundo.

Entre as modificacións a que deu lugar a recepcióndeste tratado destacan a implantación da marca mul-ticlase (sistema que xa era aplicable ás marcas inter-nacionais que entran na fase nacional española); a con-seguinte creación de taxas por clase; a supresión dodeber de declaración de uso da marca; a admisión dadivisión da solicitude ou rexistro da marca; a supresiónda esixencia de titulación pública como requisito de ins-crición do cambio de titularidade dunha marca, se bense mantén o sistema tradicional con carácter optativo;e, por último, a desaparición das taxas quinquenais.Todas estas modificacións incorpóranse á nova lei, aíndaque as dúas últimas xa foron introducidas no noso orde-namento (Lei 14/1999, do 4 de maio, de taxas e prezospúblicos por servicios prestados polo Consello de Segu-ridade Nuclear), ó ter entrado en vigor para España odito tratado o 17 de marzo de 1999 e non permitirsenel demora-la súa instauración, a diferencia do queocorre co resto das outras modificacións, que agora seimplantan, pois estas puideron pospoñerse ata o 1 deagosto de 2002 no acto de depósito do instrumentode ratificación mediante a oportuna declaración.

IV

Non tódalas novidades que introduce esta lei obe-decen á necesidade de harmoniza-lo noso dereito cosordenamentos comunitario e internacional. Existe unconsiderable número de artigos nos que se recollenopcións lexislativas que teñen como denominadorcomún dota-la marca dun procedemento áxil e lóxico,introducindo aquelas novidades que aconsella a expe-riencia de dez anos de aplicación da Lei de marcas eaqueloutras que, tendo revelado a súa utilidade en esta-dos do noso contorno xurídico, se fan merecedoras deser acollidas polo noso dereito. A lei trata así de darresposta á crecente demanda de axilidade e eficienciaque esixen as nosas empresas na nova sociedade dainformación. Todo iso sen perda dos niveis de seguridadexurídica que a adquisición destes dereitos require.

A nova lei tempera o automatismo formal do nace-mento do dereito de marca, baseado no carácter cons-


titutivo do rexistro, co establecemento do principio daboa fe rexistral, ó prever, como causa autónoma, a nuli-dade absoluta do rexistro dunha marca, cando a soli-citude en que se baseou o dito rexistro fose presentadade mala fe. Xunto a este principio angular, a lei recolleoutros principios clásicos de carácter rexistral como osde publicidade, oposición, prioridade e tracto sucesivo,que presiden e racionalizan cantas operacións rexistraisse realicen respecto da marca ou da súa solicitude.

O procedemento de rexistro refórmase, suprimindodo exame que ten que efectua-la Oficina Española dePatentes e Marcas (OEPM) o referido ás prohibiciónsrelativas, quedando reservado este exame de oficio sópara as prohibicións absolutas. As prohibicións relativassó serán examinadas pola OEPM cando un terceiro lexi-timado formule a correspondente oposición á solicitudede marca presentada a rexistro, sen prexuízo de quea OEPM comunique, para efectos informativos, a exis-tencia da solicitude de rexistro ós que nunha busca infor-mática de anterioridades puidesen gozar dun mellordereito. A finalidade desta novidade procedemental étripla: aliñarse cos sistemas maioritarios no noso con-torno europeo e, en particular, co sistema da marcacomunitaria; evita-la formulación pola Administración deconflictos artificiais ó sinalar de oficio marcas anteriorescando o seu titular non ten interese en opoñerse á novasolicitude e finalmente, ganar en rapidez e eficacia. Osistema que se establece é, por outra parte, máis acordecoa natureza e sentido das prohibicións de rexistro ecos intereses que hai que tutelar, predominantementepúblicos ou xerais no caso das prohibicións absolutas,e de carácter privado no caso das prohibicións relativas,que son así cualificadas precisamente porque protexendereitos privados e, en consecuencia, a súa defensa nondebe impoñerse senón deixarse en mans dos propiosinteresados, que gozan nesta lei de tódalas garantíasdo Estado de dereito a través do trámite de oposiciónou do exercicio da acción de nulidade para protexe-losseus lexítimos intereses e dereitos. Sendo o sistema quese implanta o máis xeneralizado no ámbito europeo eo seguido pola marca comunitaria, non existe ningunharazón que xustifique que en España as marcas nacionaissufran un exame máis rigoroso cás comunitarias, poisiso só prexudicaría os usuarios do sistema español, enbeneficio dos usuarios do sistema comunitario que pode-rán obter marcas comunitarias —cos mesmos efectosen España que unha marca nacional— sen exame deoficio das prohibicións relativas.

Dentro da regulación do procedemento, introdúcenseoutras importantes novidades como a figura da «res-titutio in integrum», que xa incorporou o regulamentosobre a marca comunitaria, co fin de evitar que polainobservancia dun prazo se produza a perda dun dereito,se o interesado demostra que actuou coa dilixencia debi-da. Contémplase, así mesmo, a suspensión do proce-demento de concesión cando a oposición se basea nun-ha mera solicitude de rexistro ou cando se iniciase unhaacción reivindicatoria, de nulidade ou de caducidade con-tra a marca opoñente, así como no suposto de presen-tación dunha solicitude de división ou por peticiónconxunta de tódolos interesados. O corpo normativo queagora se aproba tamén contempla a posibilidade desometer a arbitraxe os actos administrativos que puxesentermo ó procedemento de rexistro e regula os modosde notificación e a consulta pública de expedientes, adap-tando o procedemento de rexistro dos signos distintivosás esixencias da sociedade da información, prevendoa posibilidade de efectuar notificacións por correo elec-trónico ou de realizar consultas de expedientes por víastelemáticas. Neste ámbito de adaptación á sociedade

da información, merecen ser destacadas as previsiónscontidas na Lei sobre a utilización futura de medios elec-trónicos ou telemáticos para a presentación de solici-tudes e demais documentos.

Especial mención debe facerse do reforzamento daprotección das marcas notorias e renomeadas. Paraestes efectos, establécese, por primeira vez no noso orde-namento, unha definición legal do concepto de marcanotoria e renomeada, fixando o alcance da súa protec-ción. A marca notoria é a coñecida polo sector pertinentedo público ó que se destinan os seus productos ou ser-vicios e, se está rexistrada, protéxese por encima doprincipio de especialidade segundo o seu grao de noto-riedade e, se non o está, facúltase o seu titular nonsó a exerce-la correspondente acción de nulidade, comoata a data, senón ademais a presentar oposición ó rexis-tro na vía administrativa. Cando a marca é coñecida polopúblico en xeral, considérase que é renomeada e o alcan-ce da súa protección esténdese a calquera xénero deproductos ou servicios. A mesma protección outórgaseó nome comercial notorio ou renomeado rexistrado.

En canto ó contido e alcance do dereito de marca,fortalécese a posición exclusiva do titular da marca óamplia-lo alcance do «ius prohibendi» ós medios de iden-tificación do producto ou servicio, cando exista a posi-bilidade de que os devanditos medios se utilicen pararealizar actos prohibidos; ó estender, así mesmo, ese«ius prohibendi» á utilización da marca en redes de comu-nicación telemática; ó instaurar, en certos casos, a res-ponsabilidade obxectiva do usurpador da marca, sensuxeición á concorrencia de culpa ou neglixencia; ó con-siderar indemnizable o dano inflixido ó prestixio ou repu-tación da marca; e, finalmente, ó habilita-lo titular paraimpedi-la reproducción da súa marca en diccionarios,se iso prexudica o seu carácter distintivo. Supérase adeficiencia técnica da lexislación anterior, establecendoo maior alcance do contido do dereito das marcas noto-rias e renomeadas rexistradas e, en canto ás acciónsque pode exerce-lo titular, incorpórase a de reclama-ladestrucción dos bens ilicitamente marcados.

Desaparecen formalmente as figuras da marca deri-vada e da ampliación de marca, en harmonía cos sis-temas maioritarios do noso contorno comunitario, poisa protección que estas modalidades outorgaban lógrasede modo máis simple e con igual alcance mediante orexistro dunha nova marca, na que, mantendo o distintivoprincipal, se incorporen novos elementos distintivos decarácter accesorio, para o caso das marcas derivadas,ou mediante a solicitude dos novos productos ou ser-vicios a que se quere estende-la marca rexistrada, nocaso da ampliación de marca.

A nulidade e caducidade da marca complétanse esistematízanse. Respecto da caducidade, a lei introduceo principio xeral de que as marcas caducadas deixaránde producir efectos xurídicos desde o momento en quese produciron os feitos ou omisións que deron lugará caducidade. Nos casos de caducidade por falta derenovación, introdúcense garantías en beneficio dos queexercesen unha acción reivindicatoria ou fosen titularesinscritos dun embargo ou dun dereito de hipoteca sobrea marca.

Reordénase a regulación das marcas colectivas e degarantía, procurando que as diferencias que separanestas dúas modalidades de marcas aparezan máis niti-damente definidas, eliminando o confusionismo quesempre as envolveu.

O novo texto legal incorpora o dereito de toda persoaxurídica, que non rexistrase como nome comercial a súadenominación ou razón social, a formula-la oportuna opo-sición ó rexistro dunha marca ou nome comercial pos-


teriormente solicitados ou a reclamar ante os tribunaisa anulación deles se fosen xa rexistrados, cando osdevanditos signos distintivos se apliquen a productos,servicios ou actividades idénticos ou similares a aquelespara o que se usa a dita denominación ou razón social,sempre que se probe o uso prioritario desta en todoo territorio nacional e exista risco certo de confusiónno público. Resólvese así o problema da equiparaciónde trato dos estranxeiros que poidan invoca-lo artigo 8do Convenio de París para a protección da propiedadeindustrial do 20 de marzo de 1883 ou o principio dereciprocidade, ós que a lei dispensa a mesma protección.Finalmente, a regulación do nome comercial, aproximan-do este signo distintivo ás marcas, instaura o principioda súa libre cesión e a aplicación da clasificación inter-nacional de productos ou servicios ó rexistro destessignos.

A lei, aliñándose cos sistemas do noso contorno polí-tico e económico, suprime o carácter rexistral dos rótulosde establecemento, deixando a protección desta moda-lidade de propiedade industrial ás normas comúns decompetencia desleal. Por outra parte, a protección antesoutorgada polos rótulos de establecemento poderá facer-se valer a través do rexistro dunha marca ou nome comer-cial, podendo convivir en diferentes ámbitos territoriaisse non existise oposición de terceiro, como consecuenciado novo procedemento, en que se suprime o examede oficio das anterioridades. A lei fixa minuciosamentenas súas disposicións transitorias o tránsito a este novomodo de protección dos rótulos de establecemento ins-critos durante a vixencia de lexislacións anteriores.

Por fin, modifícanse as taxas esixibles polos serviciosprestados ó amparo da Lei de marcas, adecuándoas ómarco internacional e comunitario e suprimindo algun-has das existentes para simplificar este aspecto da rela-ción entre os interesados e a Oficina Española de Paten-tes e Marcas.

TÍTULO I

Disposicións xerais

Artigo 1. Ámbito de aplicación.

1. Para a protección dos signos distintivos conce-deranse, de acordo con esta lei, os seguintes dereitosde propiedade industrial:

a) As marcas.b) Os nomes comerciais.

2. A solicitude, a concesión e os demais actos ounegocios xurídicos que afecten os dereitos sinalados nopunto anterior inscribiranse no Rexistro de Marcas,segundo o previsto nesta lei e no seu regulamento.

3. O Rexistro de Marcas terá carácter único en todoo territorio nacional e a súa levanza corresponderalle áOficina Española de Patentes e Marcas, sen prexuízo dascompetencias que en materia de execución da lexislaciónde propiedade industrial lles corresponden ás comuni-dades autónomas, segundo se desenvolve nesta lei.

Artigo 2. Adquisición do dereito.

1. O dereito de propiedade sobre a marca e o nomecomercial adquírese polo rexistro validamente efectuadode conformidade coas disposicións desta lei.

2. Cando o rexistro dunha marca fose solicitado confraude dos dereitos dun terceiro ou con violación dunhaobriga legal ou contractual, a persoa prexudicada poderáreivindicar ante os tribunais a propiedade da marca, seexerce a oportuna acción reivindicatoria con anteriori-

dade á data de rexistro ou no prazo de cinco anos con-tados desde a publicación deste ou desde o momentoen que a marca rexistrada comezase a ser utilizada con-forme o previsto no artigo 39. Presentada a demandareivindicatoria, o tribunal notificará a presentación delaá Oficina Española de Patentes e Marcas para a súaanotación no Rexistro de Marcas e decretará, se pro-cedese, a suspensión do procedemento de rexistro damarca.

3. Se como consecuencia da sentencia que resolvaa acción reivindicatoria se producise un cambio na titu-laridade da marca, as licencias e demais dereitos deterceiros sobre ela extinguiranse pola inscrición do novotitular no Rexistro de Marcas, sen prexuízo do dereitoque os asista a reclamar do seu transmitente.

Artigo 3. Lexitimación.

1. Poderán obte-lo rexistro de marcas ou nomescomerciais as persoas naturais ou xurídicas de nacio-nalidade española e as persoas naturais ou xurídicasestranxeiras que residan habitualmente ou teñan un esta-blecemento industrial ou comercial efectivo e serio enterritorio español ou que gocen dos beneficios do Con-venio da Unión de París para a Protección da PropiedadeIndustrial do 20 de marzo de 1883, de conformidadeco establecido na acta vixente en España deste convenio,denominado no sucesivo «Convenio de París», así comoos nacionais dos membros da Organización Mundial doComercio.

2. Tamén poderán obte-lo rexistro de marcas ounomes comerciais, consonte o disposto nesta lei, as per-soas naturais ou xurídicas estranxeiras non compren-didas no punto anterior, sempre que a lexislación doEstado do que sexan nacionais lles permita ás persoasnaturais ou xurídicas de nacionalidade española o rexis-tro destes signos.

3. As persoas mencionadas no punto 1 poderáninvoca-la aplicación no seu beneficio das disposiciónsdo Convenio de París e as de calquera outro tratadointernacional ratificado por España, en canto lles fosede aplicación directa, en todo o que lles sexa máis favo-rable respecto do disposto nesta lei.

TÍTULO II

Concepto de marca e prohibicións de rexistro

CAPÍTULO I

Concepto de marca

Artigo 4. Concepto de marca.

1. Enténdese por marca todo signo susceptible derepresentación gráfica que sirva para distinguir no mer-cado os productos ou servicios dunha empresa dosdoutras.

2. Tales signos poderán, en particular, ser:

a) As palabras ou combinacións de palabras, incluí-das as que serven para identifica-las persoas.

b) As imaxes, figuras, símbolos e debuxos.c) As letras, as cifras e as súas combinacións.d) As formas tridimensionais entre as que se inclúen

os envoltorios, os envases e a forma do producto ouda súa presentación.

e) Os sonoros.f) Calquera combinación dos signos que, con carác-

ter enunciativo, se mencionan nos puntos anteriores.


CAPÍTULO II

Prohibicións absolutas

Artigo 5. Prohibicións absolutas.

1. Non poderán rexistrarse como marca os signosseguintes:

a) Os que non poidan constituír marca por non serconformes co artigo 4.1 desta lei.

b) Os que carezan de carácter distintivo.c) Os que se compoñan exclusivamente de signos

ou indicacións que poidan servir no comercio para desig-na-la especie, a calidade, a cantidade, o destino, o valor,a procedencia xeográfica, a época de obtención do pro-ducto ou da prestación do servicio ou outras caracte-rísticas do producto ou do servicio.

d) Os que se compoñan exclusivamente de signosou indicacións que se convertesen en habituais paradesigna-los productos ou os servicios na linguaxe comúnou nos costumes leais e constantes do comercio.

e) Os constituídos exclusivamente pola formaimposta pola natureza do propio producto ou pola formado producto necesaria para obter un resultado técnico,ou pola forma que lle dá un valor substancial ó producto.

f) Os que sexan contrarios á lei, á orde pública ouós bos costumes.

g) Os que poidan induci-lo público a erro, por exem-plo sobre a natureza, a calidade ou a procedencia xeo-gráfica do producto ou servicio.

h) Os que aplicados a identificar viños ou bebidasespirituosas conteñan ou consistan en indicacións deprocedencia xeográfica que identifiquen viños ou bebi-das espirituosas que non teñan esa procedencia, mesmocando se indique a verdadeira orixe do producto ou seutilice a indicación xeográfica traducida ou acompañadade expresións tales como «clase», «tipo», «estilo», «imi-tación» ou outras análogas.

i) Os que reproduzan ou imiten o escudo, a bandeira,as condecoracións e outros emblemas de España, dassúas comunidades autónomas, dos seus municipios, pro-vincias ou doutras entidades locais, a non ser que mediea debida autorización.

j) Os que non fosen autorizados polas autoridadescompetentes e deban ser denegados en virtude do arti-go 6 ter do Convenio de París.

k) Os que inclúan insignias, emblemas ou escudosdistintos dos contemplados no artigo 6 ter do Conveniode París e que sexan de interese público, salvo que oseu rexistro sexa autorizado pola autoridade competente.

2. O disposto nas letras b), c) e d) do punto 1 nonse aplicará cando a marca adquirise, para os productosou servicios para os cales se solicite o rexistro, un carác-ter distintivo como consecuencia do uso que se fixesedela.

3. Poderá ser rexistrada como marca a conxunciónde varios signos dos mencionados nas letras b), c) e d)do punto 1, sempre que a devandita conxunción teñaa distintividade requirida polo punto 1 do artigo 4 desta lei.

CAPÍTULO III

Prohibicións relativas

Artigo 6. Marcas anteriores.

1. Non poderán rexistrarse como marcas os signos:a) Que sexan idénticos a unha marca anterior que

designe productos ou servicios idénticos.b) Que, por seren idénticos ou semellantes a unha

marca anterior e por seren idénticos ou similares os pro-ductos ou servicios que designan, exista un risco de

confusión no público; o risco de confusión inclúe o riscode asociación coa marca anterior.

2. Por marcas anteriores entenderase para os efec-tos do punto 1:

a) As marcas rexistradas a solicitude de rexistro dascales teña unha data de presentación ou de prioridadeanterior á da solicitude obxecto de exame, e que per-tenzan ás seguintes categorías: i) marcas españolas; ii)marcas que fosen obxecto dun rexistro internacional queproduza efectos en España; iii) marcas comunitarias.

b) As marcas comunitarias rexistradas que, conson-te o seu regulamento, reivindiquen validamente a anti-güidade dunha das marcas mencionadas nos puntos i)e ii) da letra a), mesmo cando esta última marca foseobxecto de renuncia ou se extinguise.

c) As solicitudes de marca ás que fan referenciaas letras a) e b), a condición de que sexan finalmenterexistradas.

d) As marcas non rexistradas que na data de pre-sentación ou prioridade da solicitude da marca en examesexan «notoriamente coñecidas» en España no sentidodo artigo 6 bis do Convenio de París.

Artigo 7. Nomes comerciais anteriores.

1. Non poderán rexistrarse como marcas os signos:

a) Que sexan idénticos a un nome comercial anteriorque designe actividades idénticas ós productos ou ser-vicios para os que se solicita a marca.

b) Que por seren idénticos ou semellantes a unnome comercial anterior e por seren idénticas ou simi-lares as actividades que designa ós productos ou ser-vicios para os que se solicita a marca, exista un riscode confusión no público; o risco de confusión inclúe orisco de asociación co nome comercial anterior.

2. Para os efectos deste artigo entenderase pornomes comerciais anteriores:

a) Os nomes comerciais rexistrados en España asolicitude de rexistro dos cales teña unha data de pre-sentación ou de prioridade anterior á da solicitude obxec-to de exame.

b) As solicitudes dos nomes comerciais ós que faireferencia a letra anterior, a condición de que sexanfinalmente rexistradas.

Artigo 8. Marcas e nomes comerciais notorios e reno-meados rexistrados.

1. Non poderá rexistrarse como marca un signo quesexa idéntico ou semellante a unha marca ou nomecomercial anteriores aínda que se solicite o seu rexistropara productos ou servicios que non sexan similares ósprotexidos polos devanditos signos anteriores cando, porseren estes notorios ou renomeados en España, o usodesa marca poida indicar unha conexión entre os pro-ductos ou servicios amparados por ela e o titular daque-les signos ou, en xeral, cando ese uso, realizado senxusta causa, poida implicar un aproveitamento indebidoou un menoscabo do carácter distintivo ou da notorie-dade ou renome dos citados signos anteriores.

2. Para os efectos desta lei, entenderase por marcaou nome comercial notorios os que, polo seu volumede vendas, duración, intensidade ou alcance xeográficodo seu uso, valoración ou prestixio alcanzado no mer-cado ou por calquera outra causa, sexan xeralmentecoñecidos polo sector pertinente do público ó que sedestinan os productos, servicios ou actividades que dis-tinguen a devandita marca ou nome comercial. A pro-tección outorgada no punto 1, cando concorran os requi-


sitos previstos nel, alcanzará a productos, servicios ouactividades de natureza tanto máis diferente canto maiorsexa o grao de coñecemento da marca ou nome comer-cial notorios no sector pertinente do público ou noutrossectores relacionados.

3. Cando a marca ou nome comercial sexan coñe-cidos polo público en xeral, considerarase que estes sonrenomeados e o alcance da protección estenderase acalquera xénero de productos, servicios ou actividades.

4. Para os efectos do punto 1 por marca ou nomecomercial anteriores entenderanse os signos contempla-dos, respectivamente, no artigo 6.2, letras a), b) e c),e no artigo 7.2.

Artigo 9. Outros dereitos anteriores.

1. Sen a debida autorización, non poderán rexistrar-se como marcas:

a) O nome civil ou a imaxe que identifique a unhapersoa distinta do solicitante da marca.

b) O nome, apelido, pseudónimo ou calquera outrosigno que para a xeneralidade do público identifique aunha persoa distinta do solicitante.

c) Os signos que reproduzan, imiten ou transformencreacións protexidas por un dereito de autor ou por outrodereito de propiedade industrial distinto dos contempla-dos nos artigos 6 e 7.

d) O nome comercial, denominación ou razón socialdunha persoa xurídica que antes da data de presentaciónou prioridade da marca solicitada identifique no tráficoeconómico a unha persoa distinta do solicitante, se, porser idéntica ou semellante a estes signos e por ser idén-tico ou similar o seu ámbito de aplicación, existe unrisco de confusión no público. Para estes efectos, o titulardeses signos terá que proba-lo uso ou coñecementonotorio dos citados signos no conxunto do territorionacional. Cumpríndose estas condicións, de igual pro-tección gozarán os estranxeiros que de acordo co arti-go 3 desta lei poidan invoca-lo artigo 8 do Conveniode París ou o principio de reciprocidade, sempre queacrediten o uso ou coñecemento notorio en España doseu nome comercial non rexistrado.

2. Non poderán rexistrarse como marcas o nome,apelidos, pseudónimo ou calquera outro signo que iden-tifique o solicitante do rexistro se incorren nalgunha dasprohibicións de rexistro contidas neste título.

Artigo 10. Marcas de axentes ou representantes.

1. A non ser que xustifique a súa actuación, o axenteou representante dun terceiro que sexa titular dunhamarca noutro membro do Convenio de París ou da Orga-nización Mundial do Comercio non poderá rexistrar estamarca ó seu nome sen o consentimento do dito titular.

2. O titular prexudicado terá dereito a opoñerse órexistro da marca ou a formular contra ela as corres-pondentes accións de nulidade, reivindicatoria ou decesación, conforme o previsto nesta lei e no artigo 6septies do Convenio de París. En particular, serán deaplicación á acción reivindicatoria as previsións contidasnos puntos 2 e 3 do artigo 2.

TÍTULO IIISolicitude e procedemento de rexistro

CAPÍTULO ISolicitude de rexistro

Artigo 11. Presentación da solicitude.

1. A solicitude de rexistro de marca presentaraseno órgano competente da comunidade autónoma onde

o solicitante teña o seu domicilio ou un establecementoindustrial ou comercial serio e efectivo.

2. Os solicitantes domiciliados nas cidades de Ceutae Melilla presentarán a solicitude na Oficina Españolade Patentes e Marcas.

3. Os solicitantes non domiciliados en España pre-sentarán a solicitude ante a Oficina Española de Patentese Marcas.

4. Tamén poderá presentarse a solicitude no órganocompetente da comunidade autónoma onde o represen-tante do solicitante tivese o seu domicilio legal ou unhasucursal seria e efectiva.

5. Poderán tamén presentarse as solicitudes antea Oficina Española de Patentes e Marcas se o solicitanteou o seu representante a solicitasen a través dun esta-blecemento comercial ou industrial serio e efectivo quenon tivese carácter territorial.

6. O órgano competente para recibi-la solicitude faráconstar, no momento da súa recepción, o número dasolicitude e o día, a hora e o minuto da súa presentación,na forma que regulamentariamente se determine.

7. O órgano competente da comunidade autónomaque reciba a solicitude remitirá á Oficina Española dePatentes e Marcas, dentro dos cinco días seguintes óda súa recepción, os datos da solicitude na forma e cocontido que regulamentariamente se determinen.

8. A solicitude de rexistro de marca tamén poderápresentarse nos lugares previstos no artigo 38.4 da Lei30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico dasadministracións públicas e do procedemento adminis-trativo común, dirixida ó órgano que, conforme o esta-blecido nos puntos anteriores, resulte competente pararecibi-la solicitude.

9. Tanto a solicitude como os demais documentosque teñan que presentarse na Oficina Española de Paten-tes e Marcas deberán estar redactados en castelán. Nascomunidades autónomas onde exista tamén outra linguaoficial, estes documentos, ademais de en castelán, pode-rán redactarse na dita lingua.

Artigo 12. Requisitos da solicitude.

1. A solicitude de rexistro de marca deberá conter,polo menos:

a) Unha instancia pola que se solicite o rexistro demarca.

b) A identificación do solicitante.c) A reproducción da marca.d) A lista dos productos ou servicios para os que

se solicita o rexistro.

2. A solicitude dará lugar ó pagamento dunha taxa,a contía da cal virá determinada polo número de clasesde productos ou servicios do nomenclátor internacionalestablecido en virtude do Acordo de Niza do 15 de xuñode 1957 que se soliciten.

3. A solicitude de marca deberá cumpri-los demaisrequisitos que se establezan regulamentariamente.

Artigo 13. Data de presentación da solicitude.

1. A data de presentación da solicitude será a domomento en que o órgano competente, conforme o pre-visto no artigo 11, reciba os documentos que conteñanos elementos establecidos no punto 1 do artigo 12.

2. A data de presentación das solicitudes deposi-tadas nunha oficina de correos será a do momento enque a dita oficina reciba os documentos que conteñanos elementos previstos no punto 1 do artigo 12, sempreque sexan presentadas en sobre aberto, por correo cer-tificado e con comprobante de recepción, dirixido ó órga-


no competente para recibi-la solicitude. A oficina decorreos fará consta-lo día, hora e minuto da súa pre-sentación.

3. Se algún dos órganos ou unidades administra-tivas a que se refiren os puntos anteriores non fixesenconstar, no momento da recepción da solicitude, a horada súa presentación, asignaráselle a última hora do día.Se non se fixese consta-lo minuto, asignaráselle o últimominuto da hora. Se non se fixese constar nin a horanin o minuto, asignarase a última hora e minuto do día.

Artigo 14. Dereito de prioridade unionista.

1. Os que presentasen regularmente unha solicitudede rexistro de marca nalgún dos estados membros doConvenio de París ou nalgún membro da OrganizaciónMundial do Comercio ou os seus habentes-causa goza-rán, para a presentación en España dunha solicitude derexistro da mesma marca, do dereito de prioridade esta-blecido no artigo 4 do Convenio de París.

2. Terán o mesmo dereito de prioridade os que pre-sentasen unha primeira solicitude de protección da mes-ma marca nun estado ou organización internacional nonmencionados no punto anterior, que recoñeza ás soli-citudes de rexistro de marcas presentadas en Españaun dereito de prioridade en condicións e con efectosequivalentes ós previstos no Convenio de París.

3. O solicitante que desexe reivindica-la prioridadedunha solicitude anterior deberá presentar, na forma eprazos que regulamentariamente se establezan, unhadeclaración de prioridade e unha copia certificada polaoficina de orixe da solicitude anterior xunto coa da súatraducción para o castelán, cando esa solicitude estearedactada noutro idioma. A reivindicación de prioridadeimplica o pagamento da taxa correspondente.

Artigo 15. Prioridade de exposición.

1. O solicitante dunha marca que designase conela productos ou servicios nunha exposición oficial ouoficialmente recoñecida gozará do dereito de prioridadeda data da primeira presentación dos productos ou ser-vicios coa marca solicitada na exposición, sempre quea solicitude de rexistro da marca se presente no prazode seis meses a partir daquela data.

2. O solicitante que desexe reivindica-la prioridadeprevista no punto 1 deberá xustificar, nos termos quese determinen regulamentariamente, que os productosou servicios se presentaron na exposición coa marcasolicitada e na data invocada. A reivindicación de prio-ridade implica o pagamento da taxa correspondente.

CAPÍTULO II

Procedemento de rexistro

Artigo 16. Exame de admisibilidade e de forma.

1. O órgano competente para recibi-la solicitude,conforme o previsto no artigo 11, examinará:

a) Se a solicitude de marca cumpre os requisitospara que se outorgue unha data de presentación con-forme o artigo 13.

b) Se se satisfixo a taxa de solicitude.c) Se a solicitude de marca reúne os demais requi-

sitos formais establecidos regulamentariamente.d) Se o solicitante está lexitimado para solicitar unha

marca, conforme o artigo 3 desta lei.

2. Se do exame resultase que a solicitude presentaalgunha irregularidade ou defecto, decretarase a sus-pensión da tramitación do expediente e outorgaráselle

ó solicitante o prazo que regulamentariamente se deter-mine para que os emende ou formule, se é o caso, asalegacións pertinentes.

3. Se a irregularidade consistise no incumprimentodos requisitos necesarios para obter unha data de pre-sentación, outorgarase a do día en que se emende estairregularidade.

4. Se a irregularidade consistise na falta de paga-mento da taxa de solicitude e transcorrido o prazo paraemendala non se aboase a dita taxa na súa totalidade,continuarase a tramitación respecto daquelas clasestotalmente pagadas, seguindo a orde da solicitude.

5. Transcorrido o prazo fixado no punto 2 sen queo interesado contestase, o órgano competente resolverátendo por desistida a solicitude. Procederase do mesmomodo cando, a xuízo do órgano competente, as irre-gularidades non fosen debidamente emendadas.

Artigo 17. Remisión da solicitude.

1. O órgano competente da comunidade autónomaremitiralle á Oficina Española de Patentes e Marcas, contodo o actuado, as solicitudes que superasen o examede forma ou que emendasen os defectos imputados,con indicación, se é o caso, da data de presentaciónoutorgada, se fose rectificada conforme o previsto nopunto 3 do artigo 16.

2. As solicitudes que fosen tidas por desistidasserán notificadas á Oficina Española de Patentes e Mar-cas unha vez que a resolución sexa firme, con indicaciónda súa data de adopción. Se a resolución fose impug-nada, tamén se notificará esta circunstancia.

Artigo 18. Publicación da solicitude.

1. Recibida a solicitude de marca, a Oficina Españolade Patentes e Marcas procederá á súa publicación no«Boletín Oficial de la Propiedad Industrial», agás que fosecontraria á orde pública ou ós bos costumes conformeo previsto no artigo 5.1, letra f). Neste caso, comuni-caráselle ó interesado o reparo observado, para que, noprazo que regulamentariamente se estableza, presenteas alegacións oportunas. A Oficina Española de Patentese Marcas resolverá, decretando a continuación da tra-mitación ou a denegación da solicitude.

2. Se a solicitude tivese algún defecto non percibidoen trámites anteriores que imposibilitase a súa publi-cación, a Oficina Española de Patentes e Marcas comu-nicaralle o defecto ó interesado para a súa emenda, pro-cedéndose conforme o establecido no artigo 16.

3. A publicación de solicitude de marca, a que serefire o punto 1, deberá incluír:

a) O nome e enderezo do solicitante.b) O nome e enderezo do representante, se o houber.c) O número do expediente, data de presentación

e, se é o caso, prioridade reclamada.d) A reproducción do signo solicitado como marca

e, se é o caso, unha declaración nos termos da previstano punto 2 do artigo 21.

e) A lista dos productos ou servicios, con indicaciónda clase do nomenclátor internacional.

4. Así mesmo, a Oficina Española de Patentes eMarcas, na forma que regulamentariamente se deter-mine, comunicará a publicación da solicitude a que serefire o punto 1, para efectos simplemente informativos,ós titulares dos signos anteriores rexistrados ou solici-tados que fosen detectados como consecuencia dunhabusca informática realizada pola devandita oficina deacordo coas súas dispoñibilidades técnicas e materiais,e que en virtude do disposto nos artigos 6 e 7 puidesenformular oposición ó rexistro da nova solicitude.


Artigo 19. Oposicións e observacións de terceiros.

1. Unha vez publicada a solicitude da marca, cal-quera persoa que se considere prexudicada poderá opo-ñerse ó rexistro dela, invocando as prohibicións previstasno título II.

2. A oposición deberá formularse ante a OficinaEspañola de Patentes e Marcas mediante escrito moti-vado e debidamente documentado, na forma e prazoque regulamentariamente se establezan, e só se terápor presentada se neste prazo se aboa a taxa corres-pondente.

3. Os órganos das administracións públicas e as aso-ciacións e organizacións de ámbito nacional ou auto-nómico que, segundo os seus estatutos, teñan por fina-lidade a protección do consumidor, poderán dirixir á Ofi-cina Española de Patentes e Marcas, no prazo previstono punto anterior, observacións escritas, sinalando asprohibicións do artigo 5, en virtude das cales procederíadenegar de oficio o rexistro da marca. Estes órganose asociacións non adquirirán a calidade de partes noprocedemento, pero as súas observacións notificarán-selle ó solicitante da marca e resolveranse conformeo previsto no artigo 22.

Artigo 20. Exame de fondo.

1. A Oficina Española de Patentes e Marcas pro-cederá, así mesmo, a examinar de oficio se a solicitudede marca incorre nalgunha das prohibicións contempla-das nos artigos 5 e 9.1, letra b). Se ó efectuar esteexame a oficina observa algún defecto na solicitude, noti-ficarallo ó solicitante conforme o previsto no artigo 21.1.

2. Se no prazo establecido non se formulase nin-gunha oposición ou observacións de terceiros e do exa-me efectuado pola Oficina Española de Patentes e Mar-cas resultara que a solicitude de marca non incorre nasprohibicións dos artigos 5 e 9.1, letra b), a marca serárexistrada. Neste caso, a Oficina Española de Patentese Marcas, na forma que regulamentariamente se esta-bleza, publicará un anuncio do rexistro da marca no «Bo-letín Oficial de la Propiedad Industrial» e expedirá o títulode rexistro da marca.

Artigo 21. Suspensión da solicitude.

1. Cando se presentasen oposicións ou observa-cións de terceiro ou do exame realizado pola OficinaEspañola de Patentes e Marcas resultara que a solicitudeincorre, para a totalidade ou parte dos productos ouservicios solicitados, nalgunha das prohibicións ou defec-tos a que se refire o artigo 20.1, decretarase a suspensióndo expediente e comunicaránselle ó solicitante as opo-sicións ou observacións formuladas e os reparos sina-lados de oficio para que, no prazo que regulamenta-riamente se determine, presente as súas alegacións.

2. Na contestación ó suspenso, o solicitante poderáretirar, limitar, modificar ou dividi-la solicitude conformeo previsto nos artigos 23 e 24. Se o motivo do suspensose fundase en que a marca solicitada contén elementosincursos nas prohibicións das letras b), c) ou d) do arti-go 5.1, o solicitante poderá presentar unha declaraciónexcluíndo os devanditos elementos da protección soli-citada.

Artigo 22. Resolución da solicitude.

1. Transcorrido o prazo fixado para a contestaciónó suspenso, contestase ou non o solicitante, a OficinaEspañola de Patentes e Marcas acordará a concesiónou denegación do rexistro da marca especificándose,

sucintamente, neste último caso, os motivos e dereitosanteriores causantes dela.

2. Se a causa de denegación do rexistro da marcasó existise para parte dos productos ou servicios, a dene-gación do rexistro limitarase ós productos ou serviciosde que se trate.

3. A resolución de denegación do rexistro da marcapublicarase no «Boletín Oficial de la Propiedad Industrial»na forma que se determine regulamentariamente.

4. Concedido o rexistro da marca, a Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas, na forma que se establezaregulamentariamente, procederá á súa publicación no«Boletín Oficial de la Propiedad Industrial» e a expedi-lotítulo de rexistro da marca.

CAPÍTULO III

Disposicións xerais sobre o procedemento

Artigo 23. Retirada, limitación e modificación da soli-citude.

1. O solicitante poderá en todo momento retira-lasúa solicitude de marca ou limita-la lista dos productosou servicios que aquela conteña.

2. A solicitude de marca só poderá ser modificada,por instancia do solicitante, para rectifica-lo seu nomee enderezo, as faltas de expresión ou de transcriciónou os erros manifestos, sempre que tal rectificación nonafecte substancialmente á marca nin amplíe ou cambiea lista de productos ou servicios. Tamén poderán eli-minarse do distintivo aqueles elementos que non alterende maneira significativa o carácter distintivo da marcana forma en que foi solicitada.

3. A limitación e modificación da solicitude darálugar ó pagamento da taxa correspondente.

Artigo 24. División da solicitude ou do rexistro da marca.

1. O solicitante ou titular dunha marca que com-prenda varios productos ou servicios poderá dividi-la soli-citude ou rexistro desta en dúas ou máis solicitudes ourexistros divisionais, distribuíndo os productos ou ser-vicios enumerados na solicitude ou rexistro inicial.

2. A división da solicitude ou rexistro da marca sópoderá efectuarse durante os procedementos de rexistroou recurso e só será aceptada se, coa dita división, osuspenso, a oposición ou o recurso quedasen circuns-critos a unha das solicitudes ou rexistros divisionais.Ta-mén poderá efectuarse a división da solicitude ou dorexistro cando se solicite unha transmisión parcial deles.

3. As solicitudes ou rexistros divisionais conserva-rán a data de presentación da solicitude ou rexistro iniciale o beneficio do dereito de prioridade, se o houber.

4. A división estará suxeita ó que se estableza regu-lamentariamente e dará lugar ó pagamento da taxacorrespondente.

Artigo 25. Restablecemento de dereitos.

1. O solicitante ou o titular dunha marca ou calqueraoutra parte nun procedemento ante a Oficina Españolade Patentes e Marcas que, aínda tendo demostrado todaa dilixencia requirida polas circunstancias, non puideserespectar un prazo con respecto á dita oficina, será, logode solicitude, restablecido nos seus dereitos se a impo-sibilidade tivese como consecuencia directa, en virtudedas disposicións desta lei ou do seu regulamento, a perdadun dereito. No caso de que o prazo correspondese áinterposición dun recurso terá como consecuencia a súaadmisión a trámite, salvo o previsto no punto 5.


2. A solicitude deberá presentarse por escrito a par-tir do cesamento do impedimento, na forma e prazoque regulamentariamente se establezan. O trámiteincumprido deberá realizarse nese prazo. A solicitudesó será admisible no prazo dun ano a partir da expiracióndo prazo non observado. Se se deixase de presenta-lasolicitude de renovación, deducirase do período dun anoo prazo suplementario de seis meses a que se refireo segundo inciso do punto 3 do artigo 32.

3. A solicitude deberá motivarse, indicándose os fei-tos e as xustificacións que se aleguen no seu apoio.Só se terá por presentada cando se pagase a taxa derestablecemento de dereitos.

4. Será competente para resolve-la solicitude o órga-no que o sexa para pronunciarse sobre o acto que nonse cumprise.

5. As disposicións deste artigo non serán aplicablesós prazos recollidos no punto 2 do presente artigo, nospuntos 1 e 2 do artigo 14, no punto 1 do artigo 15e no punto 2 do artigo 19. Tampouco serán aplicablesestas disposicións respecto do prazo de interposicióndun recurso contra un acto declarativo de dereitos.

6. Cando se restableza nos seus dereitos ó solici-tante ou ó titular dunha marca, este non poderá alega-losseus dereitos contra un terceiro que, de boa fe, comer-cializase productos ou prestase servicios baixo un signoidéntico ou similar á marca durante o período compren-dido entre a perda do dereito sobre a solicitude ou sobrea marca e a publicación da mención do restablecementodese dereito.

7. Non procederá o restablecemento do dereitosobre a solicitude ou sobre a marca cando no períodocomprendido entre a perda daquel e a presentación dasolicitude de restablecemento un terceiro solicitase ourexistrase de boa fe un signo idéntico ou similar.

8. Contra a resolución que restableza nos seus derei-tos ó solicitante poderá interpoñer recurso o terceiro quepoida prevalerse das disposicións dos puntos 6 e 7.

Artigo 26. Suspensión de procedementos de tramita-ción.

A Oficina Española de Patentes e Marcas poderá sus-pende-lo procedemento de tramitación:

a) Cando a oposición se funde nunha solicitudeanterior de rexistro, ata o momento en que recaia unharesolución sobre a dita solicitude que poña fin á víaadministrativa.

b) Por instancia do solicitante que iniciase unhaacción de nulidade, caducidade ou reivindicación do sig-no anterior opoñente, ata que recaia sentencia firme,e sen prexuízo de que sexa decretada xudicialmente.

c) Cando sexa presentada unha solicitude de divi-sión, polo tempo preciso para a resolución dela.

d) Por solicitude conxunta de tódolos interesados,sen que a suspensión poida neste caso exceder de seismeses.

Artigo 27. Revisión de actos en vía administrativa.

1. Os actos e resolucións dictados polos órganosda Oficina Española de Patentes e Marcas serán recorri-bles de conformidade co disposto na Lei 30/1992, do26 de novembro, de réxime xurídico das administraciónspúblicas e do procedemento administrativo común.

2. A interposición dun recurso dará lugar ó paga-mento da taxa de recurso. Non se procederá á devoluciónda taxa salvo cando o recurso fose totalmente estimadoó acollerse razóns xurídicas que, indebidamente apre-ciadas na resolución, fosen imputables á Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas. A devolución da taxa deberáser solicitada ó interpoñerse o recurso e será acordadana resolución del.

3. Fronte á concesión dunha marca a Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas non poderá exercer de oficioou por instancia de parte a potestade revisora previstano artigo 102 da Lei 30/1992 antes citada, se a nulidadeda marca se funda nalgunha das causas previstas nosartigos 51 e 52 desta lei. As devanditas causas de nuli-dade só se poderán facer valer ante os tribunais.

4. Contra os actos e resolucións dictados, en virtudedas súas facultades, polos órganos competentes dascomunidades autónomas, poderase recorrer con suxei-ción ó disposto na Lei 30/1992, do 26 de novembro,de réxime xurídico das administracións públicas e doprocedemento administrativo común, así como nas nor-mas orgánicas que rexan para os respectivos órganos.

Artigo 28. Arbitraxe.

1. Os interesados poderán someter á arbitraxe ascuestións litixiosas xurdidas con ocasión do procedemen-to para o rexistro dunha marca, de conformidade coestablecido neste artigo.

2. A arbitraxe só poderá versar sobre as prohibiciónsrelativas previstas nos artigos 6.1.b), 7.1.b), 8 e 9 destalei. En ningún caso poderá someterse á arbitraxe cues-tións referidas á concorrencia ou non de defectos formaisou prohibicións absolutas de rexistro.

3. O convenio arbitral só será válido se está subs-crito, ademais de polo solicitante da marca:

a) Polos titulares dos dereitos anteriores que cau-sasen a denegación da marca e, se é o caso, polos seuslicenciatarios exclusivos inscritos.

b) Polos titulares dos dereitos anteriores que for-mulasen oposición ó rexistro da marca e, se é o caso,polos seus licenciatarios exclusivos inscritos.

c) Por quen interpuxese recurso ou comparecesedurante el.

4. O convenio arbitral deberá ser notificado á OficinaEspañola de Patentes e Marcas por tódolos interesadosunha vez finalizado o procedemento administrativo derexistro da marca e antes de que gañe firmeza o actoadministrativo que lle puxese termo. Resolto o recursoadministrativo de carácter ordinario contra o acto queconceda ou denegue o rexistro, quedará expedita a víacontencioso-administrativa sen que se poida facer vale-lasinatura do convenio arbitral.

5. Subscrito o convenio arbitral, e mentres subsista,non caberá interpoñer recurso administrativo ningún decarácter ordinario, declarándose a súa inadmisibilidade.Igualmente, de se ter interposto con anterioridade á subs-crición do convenio, terase por desistido.

6. O laudo arbitral firme producirá efectos de cousaxulgada, de acordo co establecido no artigo 37 da Lei36/1988, do 5 de decembro, de arbitraxe, de aplicaciónen todo o non previsto por este artigo, e a Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas procederá a realiza-las actua-cións necesarias para a súa execución.

7. O laudo arbitral firme deberá ser comunicadofidedignamente á Oficina Española de Patentes e Marcasno prazo de 6 meses contados desde a data de recepciónda notificación prevista no punto 4. Transcorrido esteprazo non procederá executa-lo laudo arbitral.

Artigo 29. Notificacións.

1. As notificacións que deba efectua-la Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas axustaranse ás disposiciónsda Lei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídicodas administracións públicas e do procedemento admi-nistrativo común, sen prexuízo do establecido nos puntosseguintes.

2. Cando un destinatario así o solicite e posúa unhacaixa de correo na Oficina Española de Patentes e Mar-


cas, as notificacións poderanse efectuar mediante odepósito na dita caixa de correo do acto ou resoluciónque deba notificarse. Na notificación indicarase a datade depósito, e producirá os seus efectos desde o quintodía seguinte ó de depósito.

3. Cando o interesado así o solicite, as notificaciónsrealizaranse mediante publicación no «Boletín Oficial dela Propiedad Industrial», mediante telefax, mediantecorreo electrónico, ou por calquera outro medio técnicodo que dispoña a Oficina Española de Patentes e Marcas.As notificacións que se practiquen ó interesado a travésdun representante profesional serano en todo caso pormedio da publicación no «Boletín Oficial de la PropiedadIndustrial» da decisión recaída, con indicación de se éou non definitiva na vía administrativa, recursos que pro-cedan, órgano ante o que tivesen que se presentar eprazo para interpoñelos sen prexuízo de que, ademais,previamente e con efectos simplemente informativos,se comunicase o texto íntegro do acto ó dito represen-tante por medio do seu depósito na caixa de correode que dispoña na Oficina Española de Patentes e Mar-cas, correo electrónico ou outro medio idóneo de quedispoña a Oficina, na forma que regulamentariamentese determine.

4. Quen sexa parte nun procedemento ante a Ofi-cina Española de Patentes e Marcas no que actúen porsi mesmos e non teñan domicilio nin sede en Españadeberán, a efectos de notificacións, designar un domicilioen España.

5. Cando os interesados nun procedemento sexandescoñecidos, se ignore o lugar da notificación en Espa-ña ou a notificación non puidese practicarse despoisde dous intentos, a notificación efectuarase mediantepublicación no «Boletín Oficial de la Propiedad Indus-trial».

6. As notificacións que deban practica-los órganoscompetentes das comunidades autónomas serano deacordo co establecido na Lei 30/1992, do 26 de novem-bro, de réxime xurídico das administracións públicas edo procedemento administrativo común, e coa normativapropia que lles sexa aplicable.

Artigo 30. Consulta pública de expedientes.

1. Os expedientes relativos a solicitudes de rexistroaínda non publicadas só poderán ser consultados coconsentimento do solicitante. Nembargantes, calqueraque probe que o solicitante do rexistro pretendeu facervaler fronte a el os dereitos derivados da súa solicitude,poderá consulta-lo expediente antes da publicacióndaquela e sen o consentimento do solicitante.

2. Unha vez publicada a solicitude, os expedientespoderán ser consultados, logo de petición e con suxei-ción ás limitacións que regulamentariamente se esta-blezan.

3. A situación xurídica dos expedientes farase públi-ca por medios telemáticos na forma e coas limitaciónstécnicas que poidan concorrer e as que regulamenta-riamente se establezan.

TÍTULO IVDuración, renovación e modificación da marca

rexistradaArtigo 31. Duración.

O rexistro dunha marca outórgase por dez anos con-tados desde a data de presentación da solicitude e pode-rá renovarse por períodos sucesivos de dez anos.

Artigo 32. Renovación.

1. O rexistro da marca renovarase logo de solicitudedo seu titular ou dos seus habentes-dereito, presentada

ante a Oficina Española de Patentes e Marcas ou anteos órganos a que se refire o artigo 11, que deberánacreditar esta calidade na forma que se dispoña regu-lamentariamente. Se a solicitude non fose presentadaante a Oficina Española de Patentes e Marcas, o órganoque a reciba remitiralla, xunto coa documentación quese xunte, no prazo de cinco días á oficina, contandoo prazo para a súa resolución a partir da recepción doexpediente.

2. A solicitude presentarase xunto co xustificantede pagamento da taxa de renovación, a contía da calvirá determinada polo número de clases que comprendaa solicitude de renovación.

3. A solicitude presentarase e a taxa aboarase nosseis meses anteriores á expiración do rexistro. No seudefecto, poderá facerse aínda de forma válida nun prazode seis meses a partir da expiración do rexistro, coaobriga de satisfacer, de forma simultánea, unha recargado 25 por cento da cota se o ingreso ten lugar duranteos tres primeiros meses, e dun 50 por cento se se efectúadentro dos tres seguintes.

4. Se a taxa de renovación ou, se é o caso, as recar-gas non fosen aboadas na súa totalidade, concederasea renovación respecto daquelas clases totalmente paga-das, seguindo a orde da solicitude.

5. Se a solicitude de renovación comprende tan sóunha parte dos productos ou servicios para os que amarca foi rexistrada, o rexistro da marca será renovado,unicamente, en relación cos productos ou servicios deque se trate.

6. A renovación, que será inscrita no Rexistro deMarcas e publicada no «Boletín Oficial de la PropiedadIndustrial», producirá efectos desde o día seguinte ó dadata de expiración do correspondente período de dezanos.

7. Se a renovación non fose acordada reembolsa-rase, por petición do interesado, o 75 por cento da taxade renovación pagada.

Artigo 33. Modificación.

1. A marca non se modificará no Rexistro duranteo período de vixencia, nin tampouco cando se renove.Non obstante, se a marca inclúe o nome e o enderezodo titular, toda modificación ou supresión destes quenon afecte substancialmente á identidade da marca talcomo foi rexistrada orixinariamente, poderá rexistrarsepor instancia do titular.

2. A solicitude de modificación, presentada ante aOficina Española de Patentes e Marcas ou o órgano com-petente de conformidade co establecido no artigo 11,dará lugar ó pagamento da taxa correspondente e sefose rexistrada, publicarase no «Boletín Oficial de la Pro-piedad Industrial» unha reproducción da marca tal comoquede modificada. Calquera terceiro que se considereprexudicado poderá recorrer esta modificación. Se a soli-citude non se presentase ante a Oficina Española dePatentes e Marcas, procederase de conformidade e cosefectos expresados no punto 1 do artigo anterior.

TÍTULO V

Contido do dereito de marca

CAPÍTULO I

Efectos do rexistro da marca e da súa solicitude

Artigo 34. Dereitos conferidos pola marca.

1. O rexistro da marca confírelle ó seu titular o derei-to exclusivo a utilizala no tráfico económico.


2. O titular da marca rexistrada poderá prohibir queos terceiros, sen o seu consentimento, utilicen no tráficoeconómico:

a) Calquera signo idéntico á marca para productosou servicios idénticos a aqueles para os que a marcaestea rexistrada.

b) Calquera signo que por ser idéntico ou semellanteá marca e por seren idénticos ou similares os productosou servicios implique un risco de confusión do público;o risco de confusión inclúe o risco de asociación entreo signo e a marca.

c) Calquera signo idéntico ou semellante para pro-ductos ou servicios que non sexan similares a aquelespara os que estea rexistrada a marca, cando esta sexanotoria ou renomeada en España e coa utilización dosigno realizada sen xusta causa se poida indicar unhaconexión entre os citados bens ou servicios e o titularda marca ou, en xeral, cando ese uso poida implicarun aproveitamento indebido ou un menoscabo do carác-ter distintivo ou da notoriedade ou renome da dita marcarexistrada.

3. Cando se cumpran as condicións enumeradas nopunto anterior poderá prohibirse, en especial:

a) Poñe-lo signo nos productos ou na súa presen-tación.

b) Ofrece-los productos, comercializalos ou almace-nalos con eses fins ou ofrecer ou prestar servicios cosigno.

c) Importar ou exporta-los productos co signo.d) Utiliza-lo signo nos documentos mercantís e na

publicidade.e) Usa-lo signo en redes de comunicación telemá-

ticas e como nome de dominio.f) Poñe-lo signo en envoltorios, embalaxes, etiquetas

ou outros medios de identificación ou ornamentacióndo producto ou servicio, elaboralos ou prestalos, ou fabri-car, confeccionar, ofrecer, comercializar, importar, expor-tar ou almacenar calquera deses medios incorporandoo signo, se existe a posibilidade de que os devanditosmedios poidan ser utilizados para realizar algún acto queconforme as letras anteriores estaría prohibido.

4. O titular dunha marca rexistrada poderá impedirque os comerciantes ou distribuidores supriman a devan-dita marca sen o seu expreso consentimento, se bennon poderá impedir que engadan por separado marcasou signos distintivos propios, sempre que iso non menos-cabe a distintividade da marca principal.

5. As disposicións deste artigo aplicaranse á marcanon rexistrada «notoriamente coñecida» en España nosentido do artigo 6 bis do Convenio de París, agás oprevisto na letra c) do punto 2.

Artigo 35. Reproducción da marca en diccionarios.

Se a reproducción dunha marca nun diccionario, enci-clopedia ou obra de consulta similar dese a impresiónde que constitúe o termo xenérico dos bens ou serviciospara os que está rexistrada a marca, o editor, por peticióndo titular da marca, velará por que a reproducción destavaia acompañada, como moi tarde na seguinte ediciónda obra, da indicación de que se trata dunha marcarexistrada.

Artigo 36. Esgotamento do dereito de marca.

1. O dereito conferido polo rexistro de marca nonlle permitirá ó seu titular prohibir a terceiros o uso delapara productos comercializados no Espacio EconómicoEuropeo coa devandita marca polo titular ou co seuconsentimento.

2. O punto 1 non se aplicará cando existan motivoslexítimos que xustifiquen que o titular se opoña á comer-cialización ulterior dos productos, en especial cando oestado deles se modificase ou alterase trala súa comer-cialización.

Artigo 37. Limitacións do dereito de marca.

O dereito conferido pola marca non lle permitirá óseu titular prohibir a terceiros o uso no tráfico económico,sempre que ese uso se faga conforme as prácticas leaisen materia industrial ou comercial:

a) Do seu nome e do seu enderezo;b) De indicacións relativas á especie, calidade, can-

tidade, destino, valor, procedencia xeográfica, época deobtención do producto ou de prestación do servicio ououtras características destes;

c) Da marca, cando sexa necesaria para indica-lodestino dun producto ou dun servicio, en particular comoaccesorios ou recambios.

Artigo 38. Protección provisional.

1. O dereito conferido polo rexistro da marca sóse poderá facer valer ante terceiros a partir da publi-cación da súa concesión. Non obstante, a solicitude derexistro de marca confire ó seu titular, desde a datada súa publicación, unha protección provisional consis-tente no dereito a esixir unha indemnización razoablee adecuada ás circunstancias, se un terceiro levase acabo, entre aquela data e a data de publicación da con-cesión, un uso da marca que despois dese período que-daría prohibido.

2. Esa mesma protección provisional será aplicablemesmo antes da publicación da solicitude fronte á persoaá que se lle notificase a presentación e o contido desta.

3. Enténdese que a solicitude de rexistro de marcanon tivo nunca os efectos previstos no punto 1 candofose ou se tivese por desistida, ou cando fose denegadaen virtude dunha resolución firme.

4. A protección provisional prevista neste artigo sópoderá reclamarse despois da publicación da concesióndo rexistro da marca.

CAPÍTULO II

Obriga de uso da marca

Artigo 39. Uso da marca.

1. Se no prazo de cinco anos contados desde adata de publicación da súa concesión, a marca non foseobxecto dun uso efectivo e real en España para os pro-ductos ou servicios para os cales estea rexistrada, ouse tal uso fose suspendido durante un prazo ininterrom-pido de cinco anos, a marca quedará sometida ás san-cións previstas nesta lei, a menos que existan causasxustificativas da falta de uso.

2. Para os efectos do punto 1 tamén terá a con-sideración de uso:

a) O emprego da marca nunha forma que difira enelementos que non alteren de maneira significativa ocarácter distintivo da marca na forma baixo a cal seencontra rexistrada.

b) A utilización da marca en España, aplicándoa ósproductos ou servicios ou á súa presentación, con finsexclusivamente de exportación.

3. A marca reputarase usada polo seu titular candosexa utilizada por un terceiro co seu consentimento.


4. Recoñeceranse como causas xustificativas da fal-ta de uso da marca as circunstancias obstativas quesexan independentes da vontade do seu titular, comoas restriccións á importación ou outros requisitos oficiaisimpostos ós productos ou servicios para os que estearexistrada.

CAPÍTULO III

Accións por violación do dereito de marca

Artigo 40. Posibilidade de exercer accións civís epenais.

O titular dunha marca rexistrada poderá exercer anteos órganos xurisdiccionais as accións civís ou penaisque correspondan contra quen lesione o seu dereito eesixi-las medidas necesarias para a súa salvagarda, todoiso sen prexuízo da submisión á arbitraxe, se fose posible.

Artigo 41. Accións civís que pode exerce-lo titular damarca.

1. En especial, o titular de quen se lesione o seudereito de marca poderá reclamar na vía civil:

a) A cesación dos actos que violen o seu dereito.b) A indemnización dos danos e perdas sufridos.c) A adopción das medidas necesarias para evitar

que continúe a violación e, en particular, que se retirendo tráfico económico os productos, embalaxes, envol-torios, material publicitario, etiquetas ou outros docu-mentos nos que se materializase a violación do dereitode marca.

d) A destrucción ou cesión con fins humanitarios,se fose posible, por elección do actor, e por conta sempredo condenado, dos productos ilicitamente identificadoscoa marca que estean en posesión do infractor, agásque a natureza do producto permita a eliminación dosigno distintivo sen afectar ó producto ou a destruccióndo producto produza un prexuízo desproporcionado óinfractor ou ó propietario, segundo as circunstanciasespecíficas de cada caso apreciadas polo tribunal.

e) A publicación da sentencia por conta do con-denado mediante anuncios e notificacións ás persoasinteresadas.

2. Cando o titular dunha marca, que leve polomenos cinco anos rexistrada no momento de presenta-lademanda, exerza fronte a un terceiro, por medio dal-gunha das accións previstas no punto 1, os dereitosconferidos polo artigo 34, deberá probar, se así o solicitao demandado por vía de excepción, que, no curso doscinco anos anteriores á data de presentación da deman-da, a marca foi obxecto dun uso efectivo e real paraos productos ou servicios para os que estea rexistradae nos que se basea a demanda, ou que existen causasxustificativas da falta de uso. Para estes efectos, a marcaconsiderarase rexistrada soamente para os productosou servicios para os que fose realmente utilizada. Odemandado poderá así mesmo exercer, por vía de recon-vención, a acción de declaración de caducidade por faltade uso da marca do actor.

Artigo 42. Presupostos da indemnización de danos eperdas.

1. Os que, sen consentimento do titular da marca,realicen algún dos actos previstos nas letras a) e f) doartigo 34.3, así como os responsables da primeira comer-cialización dos productos ou servicios ilicitamente mar-cados, estarán obrigados en todo caso a responder dosdanos e perdas causados.

2. Todos aqueles que realicen calquera outro actode violación da marca rexistrada só estarán obrigadosa indemniza-los danos e perdas causados se fosen adver-tidos suficientemente polo titular da marca ou, se é ocaso, pola persoa lexitimada para exerce-la acción acercada existencia desta, convenientemente identificada, eda súa violación, co requirimento de que cesen nela,ou cando na súa actuación mediase culpa ou neglixenciaou a marca en cuestión fose notoria ou renomeada.

Artigo 43. Cálculo da indemnización de danos e perdas.

1. A indemnización de danos e perdas comprenderánon só as perdas sufridas, senón tamén as gananciasdeixadas de obter polo titular do rexistro da marca acausa da violación do seu dereito. O titular do rexistrode marca tamén poderá esixi-la indemnización do prexuí-zo causado ó prestixio da marca polo infractor, espe-cialmente, por unha realización defectuosa dos produc-tos ilicitamente marcados ou unha presentación inade-cuada daquela no mercado.

2. As ganancias deixadas de obter fixaranse, porelección do prexudicado, consonte un dos criteriosseguintes:

a) Os beneficios que o titular tería obtido medianteo uso da marca se non tivese lugar a violación.

b) Os beneficios que obtivese o infractor como con-secuencia da violación.

c) O prezo que o infractor lle debería ter pagadoó titular pola concesión dunha licencia que lle permitiselevar a cabo a súa utilización conforme a dereito.

3. Para a fixación da indemnización terase en conta,entre outras circunstancias, a notoriedade, renome eprestixio da marca e o número e clase de licencias con-cedidas no momento en que comezou a violación. Nocaso de dano no prestixio da marca atenderase, ademais,ás circunstancias da infracción, gravidade da lesión egrao de difusión no mercado.

4. Co fin de fixa-la contía dos danos e perdas sufri-dos, o titular da marca poderá esixi-la exhibición dosdocumentos do responsable que poidan servir para aque-la finalidade.

5. O titular da marca da que fose declarada xudi-cialmente a violación terá, en todo caso e sen necesidadede proba ningunha, dereito a percibir en concepto deindemnización de danos e perdas o 1 por cento da cifrade negocios realizada polo infractor cos productos ouservicios ilicitamente marcados. O titular da marca pode-rá esixir, ademais, unha indemnización maior se probaque a violación da súa marca lle ocasionou danos ouperdas superiores, de acordo co disposto nos puntosanteriores.

Artigo 44. Indemnizacións coercitivas.

Cando se condene á cesación dos actos de violacióndunha marca, o tribunal fixará unha indemnización decontía determinada non inferior a 600 euros por díatranscorrido ata que se produza a cesación efectiva daviolación. O importe desta indemnización e o día a partirdo cal xurdirá a obriga de indemnizar fixarase en exe-cución de sentencia.

Artigo 45. Prescrición de accións.

1. As accións civís derivadas da violación do dereitode marca prescriben ós cinco anos, contados desde odía en que se puideron exercer.

2. A indemnización de danos e perdas soamentese poderá esixir en relación cos actos de violación rea-lizados durante os cinco anos anteriores á data en quese exerza a correspondente acción.


CAPÍTULO IV

A marca como obxecto de dereito de propiedade

Artigo 46. Principios xerais.

1. A marca ou a súa solicitude poderá pertencerpro indiviso a varias persoas. A comunidade resultanterexerase polo acordado entre as partes, no seu defectopolo disposto neste punto e en último termo polas nor-mas do dereito común sobre a comunidade de bens.A concesión de licencias e o uso independente da marcapor cada partícipe deberán ser acordados conforme odisposto no artigo 398 do Código civil. Cada partícipepoderá en por si exerce-las accións civís e criminais endefensa da marca, pero deberá notificárllelo ós demaiscomuneiros, co fin de se poderen sumar a elas e decontribuíren ó pagamento dos gastos habidos. En casode cesión da marca ou dunha participación, os partícipespoderán exerce-lo dereito de tanteo no prazo dun mescontado desde o momento en que fosen notificados dopropósito e condicións en que se levaría a cabo a cesión.A falta de aviso previo ou se a cesión se realizase deforma distinta ó prevido naquel, os partícipes poderánexerce-lo dereito de retracto, en igual prazo, desde apublicación da inscrición da cesión no Rexistro de Mar-cas. A oposición absoluta e inxustificada dun partícipeó uso da marca de forma que poida dar lugar á súadeclaración de caducidade considerarase, para tódolosefectos, como renuncia ó seu dereito.

2. Con independencia da transmisión da totalidadeou de parte da empresa, a marca e a súa solicitudepoderán transmitirse, darse en garantía ou ser obxectodoutros dereitos reais, licencias, opcións de compra,embargos ou outras medidas que resulten do procede-mento de execución, para todos ou parte dos productosou servicios para os cales estean rexistradas ou soli-citadas, e inscribirse no Rexistro de Marcas, sen prexuízodos demais negocios xurídicos de que fose susceptibleo dereito de marca. No suposto de que se constitúaunha hipoteca mobiliaria, esta rexerase polas súas dis-posicións específicas e inscribirase na Sección Cuartado Rexistro de Bens Mobles, con notificación da devan-dita inscrición á Oficina Española de Patentes e Marcaspara a súa anotación no Rexistro de Marcas. Para estesefectos ámbolos rexistros estarán coordinados de formaque se comunicarán telematicamente entre eles os gra-vames sobre marcas inscritos ou anotados neles.

3. Os actos xurídicos contemplados no punto ante-rior só poderán opoñerse fronte a terceiros de boa feunha vez inscritos no Rexistro de Marcas.

4. Inscrito no Rexistro de Marcas algún dos dereitosou gravames contemplados no punto 2, non poderá ins-cribirse ningún outro de igual ou anterior data que resulteoposto ou incompatible con aquel. Se só se anotasea solicitude de inscrición, tampouco poderá inscribirseata a resolución dela ningún outro dereito ou gravameda clase antes expresada.

5. A solicitude de inscrición que acceda primeira-mente ó órgano competente será preferente sobre asque accedan con posterioridade, practicándose as ope-racións rexistrais correspondentes segundo a orde depresentación.

6. O Rexistro de Marcas é público. A publicidadefarase efectiva, logo de pagamento das taxas ou prezospúblicos correspondentes, mediante o acceso individua-lizado ás bases de datos, subministración de listaxesinformáticas, consulta autorizada dos expedientes,obtención de copias deles e certificacións e, de formagratuíta, na forma prevista na disposición adicional déci-mo primeira desta lei.

Artigo 47. Transmisión da marca.

1. A transmisión da empresa na súa totalidade impli-cará a das súas marcas, salvo que exista pacto en con-trario ou iso se desprenda claramente das circunstanciasdo caso.

2. Se dos documentos que establecen a transmisiónse deducise de forma manifesta que debido a esa trans-misión a marca podería induci-lo público a erro, en par-ticular sobre a natureza, a calidade ou a procedenciaxeográfica dos productos ou dos servicios para os calesestea solicitada ou rexistrada, denegarase a inscriciónda transmisión, a non ser que o adquirente acepte limi-ta-la solicitude ou o rexistro da marca a productos ouservicios para os cales non resulte enganosa.

Artigo 48. Licencia.

1. Tanto a solicitude como a marca poderán serobxecto de licencias sobre a totalidade ou unha partedos productos e servicios para os cales estea rexistradae para todo ou parte do territorio español. As licenciaspoderán ser exclusivas ou non exclusivas.

2. Os dereitos conferidos polo rexistro da marca oupola súa solicitude poderán ser exercidos fronte a cal-quera licenciatario que viole algunha das disposiciónsdo contrato de licencia relativas á súa duración, á formaprotexida polo rexistro, á natureza dos productos ou ser-vicios, ó territorio no cal poida poñerse a marca ou ácalidade dos productos fabricados ou dos servicios pres-tados polo licenciatario.

3. O titular dunha licencia non poderá cedela a ter-ceiros, nin conceder sublicencias, a non ser que se con-viñese o contrario.

4. Agás pacto en contrario, o titular dunha licenciaterá dereito a utiliza-la marca durante toda a duracióndo rexistro, incluídas as renovacións, en todo o territorionacional e en relación con tódolos productos ou serviciospara os cales a marca estea rexistrada.

5. Entenderase, salvo pacto en contrario, que alicencia non é exclusiva e que o licenciante poderá con-ceder outras licencias e utilizar por si mesmo a marca.

6. Cando a licencia sexa exclusiva o licenciante sópoderá utiliza-la marca se no contrato se reservase expre-samente ese dereito.

Artigo 49. Solicitude de inscrición das modificaciónsde dereitos.

1. A inscrición do cambio na titularidade do rexistrode marca deberá solicitarse mediante instancia na formaque se estableza regulamentariamente. Á solicitude deinscrición deberá xuntárselle o xustificante de pagamen-to da taxa correspondente que se aboará segundo osrexistros afectados.

2. Se a transmisión da titularidade resulta dun con-trato, a instancia deberá expresalo. Por elección do soli-citante deberáselle xuntar á instancia algún dos seguin-tes documentos:

a) Copia auténtica do contrato ou ben copia simpledel con lexitimación de sinaturas efectuada por notarioou por outra autoridade pública competente.

b) Extracto do contrato no que conste por teste-muño notarial ou doutra autoridade pública competenteque o extracto é conforme co contrato orixinal.

c) Certificado ou documento de transferencia asi-nado tanto polo titular como polo novo propietario, axus-tado ó modelo que se estableza regulamentariamente.

3. Se o cambio na titularidade se produce por unhafusión, por imperativo da lei, por resolución administra-tiva ou por decisión xudicial, deberáselle xuntar á ins-


tancia testemuño emanado da autoridade pública queemita o documento, ou ben copia do documento queprobe o cambio, autenticada ou lexitimada por notarioou por outra autoridade pública competente. Do mesmoxeito se solicitará a inscrición de embargos e demaismedidas xudiciais.

4. Os puntos anteriores seranlle aplicables, en todoaquilo que non sexa incompatible coa súa propia natu-reza, á inscrición dos demais actos ou negocios xurídicosestablecidos no punto 2 do artigo 46, agás a hipotecamobiliaria que se rexerá polas súas disposicións espe-cíficas e a constitución doutros dereitos reais ou dunhaopción de compra, para a inscrición da cal deberá xun-társelle algún dos documentos públicos previstos nasletras a) ou b) do punto 2.

Artigo 50. Procedemento de inscrición das modifica-cións de dereitos.

1. A inscrición dos actos e negocios xurídicos con-templados no punto 2 do artigo 46, poderá solicitarsetanto polo cedente como polo cesionario e a solicitudede inscrición presentarase, conforme quen sexa o soli-citante, no órgano que resulte competente de acordoco previsto no artigo 11.

2. Recibida a solicitude de inscrición, o órgano com-petente numeraraa e dataraa no momento da súa recep-ción e, dentro dos cinco días seguintes, remitiralle, seé o caso, os seus datos á Oficina Española de Patentese Marcas, na forma que regulamentariamente se deter-mine.

3. O órgano competente para a recepción exami-nará se a documentación presentada consta:

a) Dunha instancia de solicitude conforme o modelooficial, contendo o número do rexistro de marca afec-tado, os datos de identificación do novo titular e a indi-cación dos productos ou servicios ós que afecte a cesiónou licencia, se non fosen totais.

b) Do documento acreditativo da cesión ou licencia,de conformidade co disposto nos puntos 2, 3 e 4 doartigo 49.

c) Do xustificante de aboamento da taxa correspon-dente.

4. Se a solicitude de inscrición non cumprise as con-dicións previstas no punto anterior, o órgano competentecomunicaralle as irregularidades observadas ó solicitan-te, para que, no prazo que regulamentariamente se esta-bleza, as emende. De non se emendaren, a solicitudede inscrición terase por desistida, procedéndose, se éo caso, conforme establece o punto 2 do artigo 17.Se a solicitude non presentase ningunha destas irregu-laridades ou se estas fosen emendadas, o órgano com-petente da comunidade autónoma, se del se tratar, pro-cederá conforme o previsto no punto 1 do artigo 17.

5. Recibida a solicitude de inscrición, a Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas examinará a documentaciónpresentada e cualificará a legalidade, validez e eficaciados actos que teñan que se inscribir. Se se observasealgún defecto, declararase en suspenso a tramitaciónda inscrición, notificándollo ó interesado para que, noprazo que regulamentariamente se estableza, emendeos defectos que se sinalasen. Transcorrido ese prazoresolverase a solicitude de inscrición.

6. Cando a Oficina Española de Patentes e Marcaspoida dubidar razoablemente da veracidade de calqueraindicación contida na solicitude de inscrición ou nosdocumentos que a acompañen, poderalle esixir ó soli-citante a achega de probas que acrediten a veracidadedesas indicacións.

7. A Oficina Española de Patentes e Marcas resol-verá concedendo ou denegando, total ou parcialmente,

a solicitude de inscrición. No caso de denegación indi-caranse sucintamente os motivos dela. A resoluciónrecaída publicarase no «Boletín Oficial de la PropiedadIndustrial», con mención expresa dos seguintes datos:

a) Novo titular do dereito.b) Número de expediente.c) Identificación dos rexistros afectados.d) Data de resolución.e) Representante, se interviñese.f) O acto que deu orixe á inscrición.

TÍTULO VI

Nulidade e caducidade da marca

CAPÍTULO I

Nulidade

Artigo 51. Causas de nulidade absoluta.

1. O rexistro da marca poderá declararse nulomediante sentencia firme e ser obxecto de cancelación:

a) Cando contraveña o disposto nos puntos 1 e 2do artigo 3 e no artigo 5 desta lei.

b) Cando ó presenta-la solicitude de marca o soli-citante actuase de mala fe.

2. A acción para pedi-la nulidade absoluta dunhamarca rexistrada é imprescritible.

3. A nulidade non poderá ser declarada cando asúa causa desaparecese no momento de interpoñe-lademanda. En particular, non poderá ser declarada a nuli-dade dunha marca, cando téndose rexistrado contravin-do o artigo 5, punto 1, letras b), c) ou d), a devanditamarca adquirise despois do seu rexistro un carácter dis-tintivo para os productos ou servicios para os cales estearexistrada polo uso que fixese dela o seu titular ou coseu consentimento.

Artigo 52. Causas de nulidade relativa.

1. O rexistro da marca poderá declararse nulomediante sentencia firme e ser obxecto de cancelacióncando contraveña o disposto nos artigos 6, 7, 8, 9 e 10.

2. O titular dun dereito anterior que tolerase o usodunha marca posterior rexistrada durante un período decinco anos consecutivos con coñecemento do devanditouso non poderá solicitar no sucesivo a nulidade da marcaposterior nin opoñerse ó uso dela baseándose no devan-dito dereito anterior para os productos ou os serviciospara os cales se utilizase a marca posterior, agás quea solicitude desta se efectuase de mala fe, caso no cala acción será imprescritible. No suposto recollido nestepunto, o titular da marca posterior non poderá opoñerseó uso do dereito anterior, malia xa non se poder invocarese dereito contra a marca posterior.

3. Cando o titular dunha marca anterior, que levepolo menos cinco anos rexistrada no momento de pre-senta-la demanda, solicite a nulidade doutra marca pos-terior, deberá probar, se así o solicita o demandado porvía de excepción, que, no curso dos cinco anos anterioresá data de presentación da demanda, a marca foi obxectodun uso efectivo e real para os productos ou serviciospara os que estea rexistrada e nos que se basea a deman-da, ou que existen causas xustificativas da falta de uso.Para estes efectos, a marca considerarase rexistrada soa-mente para os productos ou servicios para os que foserealmente utilizada.


Artigo 53. Extensión da excepción de cousa xulgada.

Non poderá demandar ante a xurisdicción civil a nuli-dade dunha marca, invocando a mesma causa de nuli-dade que fose xa obxecto de pronunciamento, en cantoó fondo da cuestión, en sentencia dictada en recursocontencioso-administrativo, quen fose parte nel.

Artigo 54. Efectos da declaración de nulidade.

1. A declaración de nulidade implica que o rexistroda marca non foi nunca válido, considerándose que nino rexistro nin a solicitude que o orixinou tiveron nuncaos efectos previstos no capítulo I do título V desta lei,na medida en que fose declarada a nulidade.

2. Sen prexuízo da indemnización de danos e perdasa que dese lugar cando o titular da marca actuase demala fe, o efecto retroactivo da nulidade non afectará:

a) As resolucións sobre violación da marca queadquirisen forza de cousa xulgada e fosen executadasantes da declaración de nulidade.

b) Os contratos concluídos antes da declaración denulidade na medida en que fosen executados con ante-rioridade a ela. Isto non obstante, por razóns de equidade,e na medida en que o xustifiquen as circunstancias, seráposible reclama-la restitución de sumas pagadas en vir-tude do contrato.

CAPÍTULO II

Caducidade

Artigo 55. Caducidade.

1. Declararase a caducidade da marca e procede-rase a cancela-lo rexistro:

a) Cando non fose renovada conforme o previstono artigo 32 desta lei.

b) Cando fose obxecto de renuncia polo seu titular.c) Cando non fose usada conforme o artigo 39 desta lei.d) Cando no comercio se convertese, pola activi-

dade ou inactividade do seu titular, na designación usualdun producto ou dun servicio para o que estea rexistrada.

e) Cando como consecuencia do uso que dela fixeseo titular da marca, ou que se fixese co seu consenti-mento, para os productos ou servicios para os que estearexistrada, a marca poida induci-lo público a erro, espe-cialmente acerca da natureza, calidade ou a procedenciaxeográfica destes productos ou servicios.

f) Cando, como consecuencia dunha transferenciade dereitos ou por outros motivos, o titular da marcanon cumprise xa as condicións fixadas no artigo 3 dalei. Só se declarará a caducidade e se cancelará o rexistromentres persista este incumprimento.

Nos dous primeiros casos a caducidade será decla-rada pola Oficina Española de Patentes e Marcas e noscatro seguintes polos tribunais.

2. As marcas caducadas deixarán de producir efec-tos xurídicos desde o momento en que se producironos feitos ou omisións que deron lugar á caducidade,con independencia da data en que se realizase a súapublicación no «Boletín Oficial de la Propiedad Indus-trial». Serán de aplicación para o efecto retroactivo dacaducidade as previsións establecidas no punto 2 doartigo 54 desta lei.

Artigo 56. Caducidade por falta de renovación.

1. Cando existan embargos inscritos sobre unhamarca ou unha acción reivindicatoria en curso e o seu

titular non a renovase, non caducará a devandita marcaata o levantamento do embargo ou a desestimación defi-nitiva da acción reivindicatoria. Se como consecuenciadestes procedementos se producise un cambio na titu-laridade da marca, o novo titular poderá renovala noprazo de dous meses contados desde a data en quea sentencia sobre a acción reivindicatoria gañase firmezaou desde que a autoridade ou tribunal competente llenotificasen á Oficina Española de Patentes e Marcas aadxudicación definitiva da marca embargada. Transcorri-do este prazo, a marca caducará se non fose renovada.

2. Tampouco caducará unha marca por falta derenovación cando se encontre inscrita no Rexistro deMarcas unha hipoteca mobiliaria sobre ela. O titular hipo-tecario poderá solicita-la renovación en nome do seupropietario no prazo dun mes contado desde a finali-zación do prazo de demora previsto no artigo 32.3 destalei. O titular hipotecario tamén poderá aboa-las taxasde renovación no prazo dun mes desde a finalizacióndo prazo en que deberon ser pagadas polo propietario.A inactividade do titular hipotecario nos prazos previstosdeterminará a caducidade da marca.

Artigo 57. Renuncia da marca.

1. O titular poderá renunciar a toda a marca ou aparte dos productos ou servicios para os cales estearexistrada.

2. A renuncia deberá presentarse ante a OficinaEspañola de Patentes e Marcas ou os órganos a quese refire o artigo 11, por escrito e só terá efectos unhavez inscrita no Rexistro de Marcas. Se a solicitude sepresentase ante un órgano distinto da Oficina Españolade Patentes e Marcas, o órgano que a reciba remitirallaa aquela, xunto coa documentación coa que vaia, noprazo de cinco días seguintes á súa recepción.

3. Non poderá admitirse a renuncia do titular dunhamarca sobre a que existan dereitos reais, opcións decompra, embargos ou licencias inscritos no Rexistro deMarcas, sen que conste o consentimento dos titularesdeses dereitos. Tampouco se admitirá a renuncia se exis-tise en curso unha acción reivindicatoria sobre a marcae non constase o consentimento do demandante.

Artigo 58. Caducidade por falta de uso da marca.

Na acción de caducidade por falta de uso da marcacorresponderalle ó seu titular demostrar que foi usadaconsonte o artigo 39 ou que existen causas xustificativasda falta de uso. Non poderá declararse a caducidade damarca se, no intervalo entre a expiración do períodode cinco anos a que se refire o artigo 39 e a presentaciónda demanda de caducidade, se iniciase ou se reiniciaseun uso efectivo da marca; emporiso, o comezo ou oreinicio do uso nun prazo de tres meses anterior á pre-sentación da demanda de caducidade, prazo que empe-zará a correr en data non anterior á de expiración doperíodo ininterrompido de cinco anos de non utilización,non se terá en conta se os preparativos para o inicioou o reinicio do uso se producisen despois de ter coñe-cido o titular que a demanda de caducidade poderíaser presentada.

CAPÍTULO III

Disposicións comúns

Artigo 59. Lexitimación.

A acción declarativa de nulidade ou caducidade dorexistro da marca poderá ser exercida:

a) Nos casos previstos nos artigos 51 e 55 c), d),e) e f), pola Oficina Española de Patentes e Marcas, así


como por calquera persoa física ou xurídica ou por cal-quera agrupación constituída legalmente para a repre-sentación dos intereses de fabricantes, productores,prestadores de servicios, comerciantes ou consumidoresque resulten afectadas ou posúan un dereito subxectivoou un interese lexítimo.

b) Nos casos previstos no artigo 52, polos titularesdos dereitos anteriores afectados polo rexistro da marca,ou polos seus habentes-causa no caso dos dereitos ante-riores previstos nas letras a) e b) do artigo 9 desta lei.

Artigo 60. Nulidade e caducidade parcial.

Se a causa de nulidade ou caducidade soamente exis-tise para unha parte dos productos ou servicios paraos cales estea rexistrada a marca, a súa declaración sóse estenderá ós productos ou servicios afectados.

Artigo 61. Anotacións rexistrais e executividade ecomunicación de sentencias.

1. Admitida a trámite a demanda de nulidade oucaducidade do rexistro da marca, o tribunal, por instanciado demandante, librará mandamento á Oficina Españolade Patentes e Marcas para que faga anotación preventivada demanda no Rexistro de Marcas.

2. Unha vez firme a sentencia, a declaración de nuli-dade ou caducidade do rexistro da marca terá forza decousa xulgada fronte a todos.

3. A sentencia firme que declare a nulidade ou cadu-cidade do rexistro da marca comunicaráselle, ben deoficio ben por instancia de parte, á Oficina Españolade Patentes e Marcas para que proceda, inmediatamen-te, á cancelación da inscrición do rexistro e á súa publi-cación no «Boletín Oficial de la Propiedad Industrial».

TÍTULO VII

Marcas colectivas e marcas de garantía

CAPÍTULO I

Marcas colectivas

Artigo 62. Concepto e titularidade.

1. Enténdese por marca colectiva todo signo sus-ceptible de representación gráfica, dos comprendidosno punto 2 do artigo 4, que sirva para distinguir nomercado os productos ou servicios dos membros dunhaasociación titular da marca dos productos ou serviciosdoutras empresas.

2. Só poderán solicitar marcas colectivas as aso-ciacións de productores, fabricantes, comerciantes ouprestadores de servicios que teñan capacidade xurídica,así como as persoas xurídicas de dereito público.

3. Malia o disposto no artigo 5.1.c), poderán rexis-trarse como marcas colectivas os signos ou indicaciónsque poidan servir no comercio para sinala-la procedenciaxeográfica dos productos ou dos servicios. O dereito con-ferido pola marca colectiva non permitirá ó seu titularprohibir a un terceiro o uso no comercio de tales signosou indicacións, sempre que o devandito uso se realiceconsonte a prácticas leais en materia industrial ou comer-cial; en particular a devandita marca non poderá opo-ñerse a un terceiro autorizado a utilizar unha denomi-nación xeográfica.

4. A marca colectiva non poderá ser cedida a ter-ceiras persoas nin autorizarse o seu uso a aquelas quenon estean oficialmente recoñecidas pola asociación.

Artigo 63. Regulamento de uso.

1. A solicitude de rexistro de marca colectiva deberáir xunto cun regulamento de uso, no que, ademais dosdatos de identificación da asociación solicitante, se espe-cificarán as persoas autorizadas a utiliza-la marca, ascondicións de afiliación á asociación, as condicións deuso da marca, os motivos polos que pode prohibirseo uso da marca a un membro da asociación e demaissancións en que pode incorrer.

2. Se a marca colectiva consistise nunha indicaciónde procedencia xeográfica, o regulamento de uso deberáprever que calquera persoa os productos ou serviciosda cal proveñan desa zona xeográfica e cumpran as con-dicións prescritas por el, poderá facerse membro daasociación.

Artigo 64. Denegación da solicitude.

1. A solicitude de rexistro dunha marca colectivaserá denegada na forma e polos mesmos motivos queunha marca individual e, ademais, cando non cumprao disposto nos artigos 62 e 63, ou cando o regulamentode uso sexa contrario á lei, á orde pública ou ós boscostumes.

2. A solicitude de marca colectiva será tamén dene-gada cando poida induci-lo público a erro sobre o carác-ter ou a significación da marca, en particular cando poidada-la impresión de ser algo distinto dunha marca colec-tiva.

3. Non se denegará a solicitude se o solicitante,mediante unha modificación do regulamento de uso,cumprise os requisitos enunciados nos puntos 1 e 2.

Artigo 65. Modificación do regulamento de uso.

1. O titular da marca colectiva deberá someter áOficina Española de Patentes e Marcas toda propostade modificación do regulamento de uso. Desestimarasea modificación cando o regulamento de uso modificadonon cumpra os requisitos do artigo 63 ou incorra nal-gunha das prohibicións de rexistro do artigo 64.

2. A modificación do regulamento de uso produciráefectos a partir da súa inscrición na Oficina Españolade Patentes e Marcas.

Artigo 66. Causas de nulidade.

Ademais de polas causas de nulidade previstas nosartigos 51 e 52, declararase a nulidade do rexistro dunhamarca colectiva cando fose rexistrada contravindo o dis-posto no artigo 64, salvo que o titular da marca, porunha modificación do regulamento de uso, cumprise asprescricións das citadas disposicións.

Artigo 67. Causas de caducidade.

O rexistro dunha marca colectiva caducará, ademaisde polas causas previstas no artigo 55, cando concorraalgunha das circunstancias seguintes e así se declareen sentencia firme:

a) Que o titular denegou arbitrariamente o ingresona asociación a unha persoa capacitada para iso ouincumpriu calquera outra disposición esencial do regu-lamento de uso da marca. No caso de inadmisión dunhapersoa na asociación, o tribunal poderá, en atención áscircunstancias, absterse de declara-la caducidade, con-denando o titular a admitir na asociación á persoa arbi-trariamente excluída.

b) Que o titular non adoptou as medidas apropiadaspara impedir que a marca sexa utilizada dunha maneiraincompatible co regulamento de uso.


c) Que a consecuencia do uso permitido polo titular,a marca fíxose susceptible de induci-lo público a errono sentido do punto 2 do artigo 64.

d) Que se inscribiu unha modificación do regula-mento de uso contravindo as disposicións do punto 1do artigo 65, salvo se o titular da marca, mediante unhanova modificación do regulamento de uso, se axustaseós requisitos fixados polas devanditas disposicións.

CAPÍTULO II

Marcas de garantía

Artigo 68. Concepto.

1. Enténdese por marca de garantía todo signo sus-ceptible de representación gráfica, dos expresados noartigo 4.2, utilizado por unha pluralidade de empresasbaixo o control e autorización do seu titular, que certificaque os productos ou servicios ós que se aplica cumprenuns requisitos comúns, en especial, no tocante á súacalidade, compoñentes, orixe xeográfica, condicións téc-nicas ou modo de elaboración do producto ou de pres-tación do servicio.

2. Non poderán solicitar marcas de garantía os quefabriquen ou comercialicen productos ou servicios idén-ticos ou similares a aqueles para os que se fose rexistra-lacitada marca.

3. Será aplicable ás marcas de garantía o dispostono punto 3 do artigo 62.

Artigo 69. Regulamento de uso.

1. A solicitude de rexistro dunha marca de garantíadeberá ir xunto cun regulamento de uso no que se indi-carán as persoas autorizadas para utiliza-la marca, ascaracterísticas comúns dos productos ou servicios quese van certificar, a maneira en que se verificarán estascaracterísticas, os controis e vixilancia do uso da marcaque se efectuarán, as responsabilidades en que se poidaincorrer polo uso inadecuado da marca e o canon que,se é o caso, se esixirá ós que utilicen a marca.

2. O regulamento de uso deberá contar con informefavorable do órgano administrativo competente en aten-ción á natureza dos productos ou servicios ós que amarca de garantía se refire. O informe entenderase favo-rable polo transcurso do prazo de tres meses desde asúa solicitude sen que o órgano administrativo compe-tente o emitise. En caso de informe desfavorable, dene-garase, se é o caso, a solicitude de rexistro da marcade garantía logo de audiencia do solicitante.

3. Se a marca de garantía consistise nunha indi-cación de procedencia xeográfica, o regulamento de usodeberá prever que calquera persoa, os productos ou ser-vicios da cal proveñan desa zona xeográfica e cumpranas condicións prescritas por el, poderá utiliza-la marca.

Artigo 70. Denegación da solicitude.

1. A solicitude de rexistro dunha marca de garantíaserá denegada na forma e polos mesmos motivos queunha marca individual e, ademais, cando non cumprao disposto nos artigos 68 e 69, ou cando o regulamentode uso sexa contrario á lei, á orde pública ou ós boscostumes.

2. A solicitude de marca de garantía será taméndenegada cando poida induci-lo público a erro sobreo carácter ou a significación da marca, en particular can-do poida da-la impresión de ser algo distinto dunha mar-ca de garantía.

3. Non se denegará a solicitude se o solicitante,mediante unha modificación do regulamento de uso,cumprise os requisitos enunciados nos puntos 1 e 2.

Artigo 71. Modificación do regulamento de uso.

1. O titular da marca de garantía deberá someterá Oficina Española de Patentes e Marcas toda propostade modificación do regulamento de uso. Desestimarasea modificación cando o regulamento de uso modificadonon cumpra os requisitos do artigo 69 ou incorra nal-gunha das prohibicións do artigo 70.

2. A modificación do regulamento de uso produciráefectos a partir da súa inscrición na Oficina Españolade Patentes e Marcas.

Artigo 72. Causas de nulidade.

Ademais de polas causas de nulidade previstas nosartigos 51 e 52, declararase a nulidade do rexistro dunhamarca de garantía cando fose rexistrada contravindo odisposto no artigo 70, salvo que o titular da marca, porunha modificación do regulamento de uso, cumprise asprescricións dos citados preceptos.

Artigo 73. Causas de caducidade.

O rexistro dunha marca de garantía caducará, ade-mais de polas causas previstas no artigo 55, cando con-corra algunha das circunstancias seguintes e así se decla-re en sentencia firme:

a) Que o titular negou arbitrariamente o uso da mar-ca a unha persoa capacitada para iso ou incumpriu cal-quera outra disposición esencial do regulamento de usoda marca. No caso de denegación inxustificada do usoda marca, o tribunal poderá, en atención ás circunstan-cias, absterse de declara-la caducidade, condenando otitular a autoriza-lo uso da marca á persoa arbitraria-mente excluída.

b) Que o titular non adoptou as medidas apropiadaspara impedir que a marca sexa utilizada dunha maneiraincompatible co regulamento de uso.

c) Que, como consecuencia do uso permitido polotitular, a marca se fixo susceptible de inducir ó públicoa erro no sentido do punto 2 do artigo 70.

d) Que se inscribiu unha modificación do regula-mento de uso contravindo as disposicións do punto 1do artigo 71, salvo se o titular da marca, mediante unhanova modificación do regulamento de uso, se axustaseós requisitos fixados polas devanditas disposicións.

e) Que o titular utilizou a marca para os productosou servicios que el mesmo ou unha persoa que esteaeconomicamente vinculada con el fabrique ou submi-nistre.

CAPÍTULO III

Disposicións comúns

Artigo 74. Carácter público do regulamento de uso.

O regulamento de uso das marcas colectivas ou degarantía depositado na Oficina Española de Patentes eMarcas poderá ser libremente consultado por calquerapersoa, sen suxeición a pagamento de taxa.

Artigo 75. Uso da marca.

A esixencia de uso das marcas colectivas e de garan-tía entenderase cumprida polo uso que calquera persoafacultada faga conforme o artigo 39 desta lei.

Artigo 76. Exercicio de accións.

1. As accións derivadas do rexistro dunha marcacolectiva ou de garantía non poderán ser exercidas polas


persoas facultadas para utiliza-las devanditas marcas,agás autorización expresa do titular ou disposición con-traria do regulamento de uso.

2. O titular dunha marca colectiva ou de garantíapoderá reclamar, por conta das persoas facultadas parautiliza-la marca, a reparación do dano que estas sufrisenpolo uso non autorizado da marca.

Artigo 77. Prohibición temporal de rexistrar marcascolectivas ou de garantía canceladas.

As marcas colectivas e de garantía das que se can-celase o rexistro por calquera das causas previstas nestalei non poderán ser rexistradas en relación con productosou servicios idénticos ou similares durante un prazo detres anos contados desde o día en que foi publicadaa cancelación do rexistro da marca ou, se caducasenpor falta de renovación, desde o día en que concluíuo prazo de demora para renova-lo rexistro.

Artigo 78. Normas aplicables.

As normas desta lei relativas ás marcas individuaisaplicaranse ás marcas colectivas e de garantía, agás dis-posición contraria prevista neste título.

TÍTULO VIII

Marcas internacionais

Artigo 79. Solicitude de extensión territorial a España.

Sempre que o titular o solicite expresamente, o rexistrointernacional dunha marca efectuado ó abeiro da actavixente en España do Acordo de Madrid do 14 de abrilde 1891, relativo ó Rexistro Internacional de Marcas (cha-mado en diante «Acordo de Madrid»), do Protocolo con-cernente ó Acordo de Madrid do 27 de xuño de 1989(chamado en diante «Protocolo») ou de ambos, estenderáos seus efectos en España.

Artigo 80. Denegación e concesión da protección enEspaña.

1. Poderase denega-la protección da marca inter-nacional en España, de acordo co artigo 5 do Acordode Madrid ou o artigo 5 do Protocolo.

2. Para efectos da concesión ou denegación seránaplicables ó rexistro da marca internacional, no que pro-ceda, os artigos 19, 20, 21, 22, 25, 26, 27 e 28 eo punto 4 do artigo 29.

3. A publicación da solicitude a que se refire o arti-go 18, queda substituída, para as marcas internacionais,pola publicación que a Oficina Internacional efectúa nasúa gaceta periódica conforme o previsto no artigo 3.4)do Acordo de Madrid ou no artigo 3.4) do Protocolo.A Oficina Española de Patentes e Marcas publicará no«Boletín Oficial de la Propiedad Industrial» unha menciónda referida publicación da Oficina Internacional.

4. O prazo de oposición establecido no artigo 19.2empezará a contar a partir da publicación no «BoletínOficial de la Propiedad Industrial» da mención a quese refire o punto anterior.

5. A denegación da protección provisional, nosuposto previsto polo artigo 21.1, ou definitiva, no supos-to previsto polo artigo 22.1, serán notificadas á OficinaInternacional na forma e prazo establecidos polo regu-lamento común do Acordo de Madrid relativo ó RexistroInternacional de marcas e do Protocolo concernente aese Acordo (chamado en diante «Regulamento comúnó Acordo e ó Protocolo»).

Artigo 81. Presentación da solicitude de rexistro inter-nacional.

1. A solicitude será presentada polo titular dunhamarca rexistrada en España, ó abeiro do Acordo deMadrid, ou polo titular ou polo mero solicitante dunhamarca, ó amparo do Protocolo, no órgano que resultecompetente, de acordo co previsto nos puntos 1, 2, 3e 4 do artigo 11.

2. Ó solicitarse o rexistro internacional, a súa reno-vación, ou a inscrición de calquera modificación satis-farase unha taxa nacional, sen o pagamento da cal nonserá tramitada.

Artigo 82. Exame preliminar da solicitude internacional.

1. Recibida a solicitude de rexistro internacional, oórgano competente examinará:

a) Se a solicitude foi presentada no formulario oficialprevisto polo Regulamento común ó Acordo e ó Pro-tocolo.

b) Se a taxa nacional foi pagada.

2. Se a solicitude presentada non cumprise estesrequisitos, notificaráselle ó solicitante os defectos obser-vados, para que, no prazo que regulamentariamente sedetermine, os emende. Se non se emendasen, resolve-rase tendo por desistida a solicitude. Se a solicitude nonpresentase ningún destes defectos ou se estes fosenemendados, o órgano competente outorgará como datada solicitude de rexistro internacional a data en que reci-biu a solicitude ou a emenda desta, segundo proceda,e transmitiralla, con todo o actuado, á Oficina Españolade Patentes e Marcas dentro dos cinco días seguintes.

3. Recibida a solicitude, a Oficina Española de Paten-tes e Marcas, como oficina de orixe, examinará se:

a) O solicitante ten dereito a pedi-lo rexistro inter-nacional de acordo cos artigos 1 e 2 do Acordo deMadrid ou, se é o caso, do artigo 2 do Protocolo.

b) As indicacións que figuran na solicitude interna-cional correspóndense coas do rexistro nacional ou, seé o caso, coas da solicitude de rexistro nacional, paraos efectos de certificar esa conformidade segundo esta-blece o artigo 3.1) do Acordo de Madrid ou, se é ocaso, o artigo 3.1) do Protocolo.

4. No caso de que a solicitude internacional carezadalgún dos requisitos examinados, a Oficina Españolade Patentes e Marcas notificaralle os defectos ó soli-citante requiríndoo para que os emende no prazo regu-lamentariamente establecido. Se non se emendasen,resolverase tendo por desistida a solicitude.

5. Se o solicitante emenda os defectos oportuna-mente, a Oficina Española de Patentes e Marcas indicarácomo data da solicitude de rexistro internacional a dataen que recibiu a emenda.

Artigo 83. Transformación dun rexistro internacional.

1. Un rexistro internacional cancelado en virtude doartigo 6.4 do Protocolo poderá ser transformado nunhasolicitude de marca nacional para productos ou servicioscubertos en España polo devandito rexistro internacionalse a devandita solicitude se dirixe á Oficina Españolade Patentes e Marcas no prazo de tres meses contadosdesde a data de cancelación do devandito rexistro inter-nacional.

2. O peticionario da transformación deberá presen-tar unha solicitude de rexistro nacional conforme o dis-posto no artigo 12 desta lei. Esta solicitude incluirá, ade-mais, os seguintes datos:


a) Indicación de que se trata dunha solicitude detransformación.

b) Número e data do rexistro internacional en quese basea.

c) Indicación de se o devandito rexistro está con-cedido ou pendente de concesión en España.

d) Domicilio en España para efectos de notifica-cións, de conformidade co artigo 29.4.

Á solicitude de rexistro deberá xuntárselle unha cer-tificación da Oficina Internacional na que se indique amarca e os productos ou servicios para os cales a pro-tección do rexistro internacional tivera efectos en Españaantes da súa cancelación. Esta certificación irá coa súasúa traducción para o castelán.

3. A solicitude de transformación considerarase pre-sentada na data do rexistro internacional ou da extensiónposterior para España, segundo proceda, e, se tiña prio-ridade, gozará deste dereito. No demais, a solicitude detransformación tramitarase como unha solicitude de mar-ca nacional. Nembargantes, se a solicitude de transfor-mación se referise a unha marca internacional xa con-cedida en España, acordarase sen máis trámite a súaconcesión como marca nacional, aplicándoselle as dis-posicións do artigo 22.4. Contra este acordo non poderáformularse recurso baseado na concorrencia de prohi-bicións absolutas ou relativas, pero si poderá fundarseno incumprimento dos requisitos esixidos para a válidatransformación ou concesión directa do rexistro inter-nacional solicitado.

4. Para os efectos do previsto nos artigos 31 e 32desta lei, considerarase como data de presentación ado día en que a solicitude de transformación fose recibidapola Oficina Española de Patentes e Marcas ou, se éo caso, a prevista no artigo 16.3 desta lei.

TÍTULO IX

Marcas comunitarias

Artigo 84. Presentación dunha solicitude de marcacomunitaria ante a Oficina Española de Patentes eMarcas.

A presentación dunha solicitude de marca comuni-taria na Oficina Española de Patentes e Marcas, ó abeirodo artigo 25.1.b) do Regulamento (CE) 40/94, do Con-sello, do 20 de decembro de 1993, sobre a marca comu-nitaria, dará lugar ó pagamento da taxa correspondente.A Oficina Española de Patentes e Marcas indicará a datade recepción da solicitude e o número de páxinas quea compoñan, transmitíndolla á Oficina de Harmonizacióndo Mercado Interior, se a taxa anteriormente sinaladafose satisfeita.

Artigo 85. Declaración posterior da caducidade ou nuli-dade.

Cando unha marca comunitaria se beneficie da anti-güidade dunha marca anterior con efectos en España,poderase declara-la caducidade ou nulidade desta marcaanterior, aínda que esta xa estivese extinguida pola faltade renovación, renuncia do titular ou non-pagamentodas taxas de mantemento, se é o caso.

Artigo 86. Transformación da marca comunitaria.

1. O procedemento de transformación dunha soli-citude ou dunha marca comunitaria en solicitude de mar-ca nacional iniciarase coa recepción pola Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas da petición de transformaciónque lle transmita a Oficina de Harmonización do MercadoInterior.

2. No prazo que regulamentariamente se establezadesde a recepción da petición de transformación polaOficina Española de Patentes e Marcas, o solicitantedeberá cumpri-los seguintes requisitos:

a) Aboa-las taxas establecidas no artigo 12.2 destalei.

b) Presentar unha traducción para o castelán dapetición de transformación e dos documentos que aacompañan cando non estean redactados neste idioma.

c) Designar un domicilio en España para efectos denotificacións, de conformidade co artigo 29.4.

d) Subministrar catro reproduccións da marca sea mesma fose gráfica ou contivese elementos gráficos.

3. Se no prazo previsto no punto anterior non secumprisen os requisitos esixidos nel, a solicitude de trans-formación terase por desistida. Se os requisitos fosencumpridos, a Oficina Española de Patentes e Marcasresolverá sobre a admisibilidade da transformación soli-citada conforme o previsto nos artigos 108.2 e 110.1do Regulamento (CE) 40/94, do Consello, do 20 dedecembro de 1993, sobre a marca comunitaria.

4. A solicitude de transformación considerarase pre-sentada na data de presentación que se lle outorgasecomo solicitude de marca comunitaria e, se tiña prio-ridade ou antigüidade reivindicada, gozará destes derei-tos. Polo demais, a solicitude de transformación trami-tarase como unha solicitude de marca nacional. Nonobstante, se a solicitude de transformación se referisea unha marca comunitaria xa rexistrada, acordarase senmáis trámite a súa concesión como marca nacional, apli-cándoselle as disposicións do artigo 22.4, salvo que,debido á renuncia, falta de renovación ou a calqueraoutra causa provocada polo seu titular, quedase pen-dente de pronunciamento en canto ó fondo algún motivode nulidade ou caducidade capaz de afecta-la protecciónda marca en España, caso en que se tramitará comounha solicitude de marca nacional. Contra o acordo deconcesión directa previsto neste punto non poderá for-mularse recurso baseado na concorrencia de prohibi-cións absolutas ou relativas, pero si poderá fundarse noincumprimento dos requisitos esixidos para a válidatransformación ou concesión directa da marca comu-nitaria solicitada.

5. Para os efectos do previsto nos artigos 31 e 32desta lei, considerarase como data de presentación ado día en que a solicitude de transformación fose recibidapola Oficina Española de Patentes e Marcas.

TÍTULO X

Nomes comerciais

Artigo 87. Concepto e normas aplicables.

1. Enténdese por nome comercial todo signo sus-ceptible de representación gráfica que identifica unhaempresa no tráfico mercantil e que serve para distinguiladas demais empresas que desenvolven actividades idén-ticas ou similares.

2. En particular, poderán constituír nomes comer-ciais:

a) Os nomes patronímicos, as razóns sociais e asdenominacións das persoas xurídicas.

b) As denominacións de fantasía.c) As denominacións alusivas ó obxecto da activi-

dade empresarial.d) Os anagramas e logotipos.e) As imaxes, figuras e debuxos.


f) Calquera combinación dos signos que, con carác-ter enunciativo, se mencionan nos puntos anteriores.

3. Salvo disposición contraria prevista neste capí-tulo, serán de aplicación ó nome comercial, na medidaen que non sexan incompatibles coa súa propia natureza,as normas desta lei relativas ás marcas.

Artigo 88. Prohibicións de rexistro.

Non poderán rexistrarse como nomes comerciais ossignos seguintes:

a) Os que non poidan constituír nome comercial pornon ser conformes co artigo 87.

b) Os que incorran nalgunha das prohibicións abso-lutas do artigo 5 desta lei.

c) Os que poidan afectar algún dereito anterior dosprevistos nos artigos 6 a 10 desta lei.

Artigo 89. Clasificación e taxas aplicables.

1. Na solicitude de rexistro deberán especificarseas actividades que pretendan distinguirse co nomecomercial solicitado, agrupándoas por clases conformea clasificación internacional de productos e servicios,segundo se trate de actividades de prestación de ser-vicios ou de actividades de producción ou comerciali-zación de productos.

2. A solicitude e a renovación do nome comercialestarán sometidas ó pagamento das taxas correspon-dentes, segundo o número de clases que comprenda,nos mesmos termos que as marcas.

Artigo 90. Dereitos conferidos polo rexistro.

O rexistro do nome comercial confírelle ó seu titularo dereito exclusivo a utilizalo no tráfico económico nostermos previstos nesta lei.

Artigo 91. Nulidade e caducidade do nome comercial.

1. Sempre que non sexa contrario á súa propia natu-reza, declararase a nulidade do nome comercial na formae polas mesmas causas previstas para as marcas e, ade-mais, cando fose rexistrado contravindo o disposto noartigo 88 desta lei.

2. Declararase a caducidade do nome comercial naforma e polas mesmas causas previstas para as marcas,sempre que iso non sexa incompatible coa súa propianatureza.

Disposición adicional primeira. Xurisdicción e normasprocesuais.

As normas vixentes contidas no título XIII da Lei11/1986, do 20 de marzo, de patentes, respecto daspatentes serán de aplicación ás distintas modalidadesde signos distintivos regulados nesta lei, en todo aquiloque non sexa incompatible coa súa propia natureza, aexcepción do artigo 128 da devandita lei.

Disposición adicional segunda. Taxas.

As bases e tipos de gravame das taxas a que serefire o punto 4 do artigo 11 da Lei 17/1975, do 2de maio, sobre creación do organismo autónomo «Rexis-tro da Propiedade Industrial», serán, en materia de signosdistintivos, as previstas no anexo desta lei.

Disposición adicional terceira. Modificación da Lei depatentes.

1. Engádese un novo punto 3 ó artigo 125 da Lei11/1986, do 20 de marzo, de patentes, coa redacciónseguinte:

«No caso de accións por violación do dereitode patente, tamén será competente, a elección dodemandante, o mesmo xulgado a que se refire opunto anterior da comunidade autónoma onde serealizase a violación ou se producisen os seus efec-tos.»

2. O artigo 155 da Lei 11/1986, do 20 de marzo,de patentes, queda redactado da seguinte forma:

«1. Poderán actuar ante a Oficina Española dePatentes e Marcas:

a) Os interesados con capacidade de obrar deconformidade co previsto no título III da Lei30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídicodas administracións públicas e do procedementoadministrativo común.

b) Os axentes da propiedade industrial.

2. Os non residentes nun estado membro daComunidade Europea deberán actuar, en todo caso,mediante axente da propiedade industrial.»

Disposición adicional cuarta. Cumprimento de trámites.

Cando un prazo para realizar un trámite dun proce-demento en materia de propiedade industrial expire ensábado, o trámite de que se trate poderase efectuar vali-damente no primeiro día hábil seguinte a ese sábado.

Disposición adicional quinta. Prazos de resolución dosprocedementos.

Os prazos máximos de resolución dos procedementosregulados nesta lei computaranse desde a data de recep-ción na Oficina Española de Patentes e Marcas das res-pectivas solicitudes, e serán os seguintes:

a) Concesión de signos distintivos: doce meses sea solicitude non sofre ningún suspenso e se non tiveseoposicións, e vinte meses se concorrese algunha dascircunstancias anteriores.

b) Renovación de signos distintivos: oito meses senon se producise ningún suspenso e doce meses encaso contrario.

c) Inscrición de cesións, dereitos reais, licencias con-tractuais e outras modificacións de dereitos ou de asen-tos rexistrais: seis meses se non concorrese ningún sus-penso e oito meses se concorrese esta circunstancia.

d) Restablecemento de dereitos: seis meses.e) Transformación de rexistros internacionais: cinco

meses se a solicitude de transformación se refire a unhamarca internacional xa concedida en España, e o esta-blecido para o procedemento de concesión de marcasnacionais, en caso contrario.

f) Transformación de marcas comunitarias: cincomeses se a solicitude de transformación se refire a unhamarca comunitaria xa rexistrada e o establecido parao procedemento de concesión de marcas nacionais encaso contrario. Neste caso, o prazo computarase desdea data na que o solicitante cumpra os requisitos esta-blecidos no punto 2 do artigo 86 desta lei.

g) Todo outro procedemento en materia de propie-dade industrial que non estea sometido a un prazo espe-cífico de resolución: vinte meses.


Disposición adicional sexta. «Boletín Oficial de la Pro-piedad Industrial».

1. A Oficina Española de Patentes e Marcas publi-cará periodicamente o «Boletín Oficial de la PropiedadIndustrial» no que se inserirán as solicitudes, resoluciónse notificacións relativas ó servicio e ós procedementosdas distintas modalidades de propiedade industrial, con-forme o que se dispoña nas súas respectivas lexislacións.

2. A Oficina Española de Patentes e Marcas poráá disposición do público o «Boletín Oficial de la PropiedadIndustrial» en soporte informático que faga posible asúa lectura.

Disposición adicional sétima. Aplicación do restablece-mento de dereitos ás demais modalidades rexistraisde propiedade industrial.

1. As normas contidas no artigo 25 desta lei seránde aplicación, en todo aquilo que non sexa incompatiblecoa súa propia natureza, ás patentes, modelos de uti-lidade, topografías dos productos semiconductores emodelos e debuxos industriais e artísticos.

2. Ademais das excepcións previstas no punto 5do artigo 25, tampouco será aplicable o restablecementode dereitos ós prazos recollidos nos puntos 1 e 2 doartigo 33 e no punto 2 do artigo 39 da Lei 11/1986,do 20 de marzo, de patentes.

Disposición adicional oitava. Utilización de medios elec-trónicos.

1. Facúltase o Ministerio de Ciencia e Tecnoloxíapara que no prazo de dous anos determine, en cola-boración coas comunidades autónomas que asumisencompetencias na materia, os supostos nos que as comu-nicacións e intercambio de documentación entre a Ofi-cina Española de Patentes e Marcas, os órganos com-petentes, se é o caso, das comunidades autónomas eos usuarios dos seus servicios poderán ou, se é o caso,deberán presentarse ou remitirse en soporte electrónico.As condicións xerais, requisitos e características técnicasdas comunicacións e dos distintos documentos, seránfixadas por resolución do director xeral da Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas.

2. Unha vez que se establezan as condicións xerais,os requisitos e as características técnicas de presenta-ción de solicitudes en soporte magnético ou por mediostelemáticos, quedará reducido nun 15 por cento o impor-te das taxas de solicitude de rexistro, división da soli-citude e de renovación, no suposto en que os interesadospresenten as devanditas solicitudes en soporte magné-tico ou por medios telemáticos.

Disposición adicional novena. Comunicación de signosprotexidos.

Para os efectos do exame de fondo das prohibiciónsabsolutas que ha de efectua-la Oficina Española de Paten-tes e Marcas, deberalle ser comunicado a esta oficina:

a) Polo órgano competente do Ministerio de Agri-cultura, Pesca e Alimentación, as denominacións deorixe, as indicacións xeográficas protexidas e as deno-minacións das variedades vexetais protexidas.

b) Polo órgano competente do Ministerio de Sanidadee Consumo a publicación que, en cumprimento do dis-posto no punto 3 do artigo 15 da Lei 25/1990,do 20 de decembro, do medicamento, efectúa da listade denominacións oficiais españolas das substanciasautorizadas en España, así como a publicación que rea-

liza a Organización Mundial da Saúde das denominaciónscomúns internacionais.

c) Polos órganos competentes das distintas admi-nistracións públicas, os signos de interese público que,conforme o previsto na letra k) do artigo 5.1, teñan queser protexidos.

Disposición adicional décima. Réxime contractual eorzamentario das consultas a bases de datos efec-tuadas pola Oficina Española de Patentes e Marcas.

1. As consultas que efectúe a Oficina Española dePatentes e Marcas a bases de datos nacionais ouestranxeiras sobre desenvolvemento tecnolóxico ou, enxeral, sobre propiedade industrial, non requirirán a cele-bración de contratos nos termos previstos no texto refun-dido da Lei de contratos das administracións públicas,aprobado polo Real decreto lexislativo 2/2000, do 16de xuño.

2. A utilización desas bases de datos requirirá a exis-tencia de crédito adecuado e suficiente no orzamentode gastos da Oficina Española de Patentes e Marcas.O pagamento ós provedores polas consultas efectuadasás devanditas bases de datos poderá realizarse medianteexpediente de pagamentos para xustificar.

Disposición adicional décimo primeira. Prestación deservicios de información por medio de redes de comu-nicación telemática.

A Oficina Española de Patentes e Marcas, en cola-boración coas comunidades autónomas, poderá poñerá disposición, a través de redes de comunicación tele-mática con carácter gratuíto, o «Boletín Oficial de la Pro-piedad Industrial», así como información sobre a situa-ción xurídica dos expedientes, sobre identidades e pare-cidos entre signos distintivos, sobre patentes, modelosde utilidade e deseño industrial, sobre o arquivo históricoe, en xeral, sobre aspectos relacionados coa propiedadeindustrial a divulgación dos cales se estime convenientepor razóns de información tecnolóxica, difusión da pro-piedade industrial ou outra xustificada.

Disposición adicional décimo segunda. Aplicación daLei 30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídicodas administracións públicas e do procedementoadministrativo común.

Os procedementos administrativos en materia de pro-piedade industrial e, en particular, os procedementosde rexistro, renovación e inscrición de cesións de dereitose demais actos rexistrais rexeranse pola súa normativaespecífica e, subsidiariamente, polas disposicións da Lei30/1992, do 26 de novembro, de réxime xurídico dasadministracións públicas e do procedemento adminis-trativo común.

Disposición adicional décimo terceira. Modificación daLei 17/1975, do 2 de maio, sobre creación do orga-nismo autónomo «Rexistro da Propiedade Industrial».

1. Modifícase o número 1 do artigo 3.o da Lei17/1975, do 2 de maio, sobre creación do organismoautónomo «Rexistro da Propiedade Industrial», que que-dará redactado como segue: «1. O presidente do orga-nismo.»

2. Modifícase o artigo 4.o da Lei 17/1975, do 2de maio, sobre creación do organismo autónomo «Rexis-tro da Propiedade Industrial», que quedará redactadocomo segue:


«Art. 4.o 1. O presidente do organismo seráo subsecretario do ministerio de adscrición da Ofi-cina Española de Patentes e Marcas.

2. Son facultades do presidente do organismo:a) Defini-la política do organismo e estable-

ce-las directrices da súa actuación.b) Aproba-la xestión do director do organismo.c) Coñece-lo funcionamento da Oficina Espa-

ñola de Patentes e Marcas, por medio dos informesque periodicamente renda o director.

d) Aproba-lo anteproxecto do orzamento deingresos e gastos, así como a súa liquidación anual.

e) Aproba-la memoria anual de actividades doorganismo.

f) Adoptar, se é o caso, acordos sobre os asun-tos que pola súa natureza e importancia sexansometidos ó seu coñecemento.»

3. Modifícase o artigo 5.o da Lei 17/1975, do 2de maio, sobre creación do organismo autónomo «Rexis-tro da Propiedade Industrial», que quedará redactadocomo segue:

«Art. 5.o 1. O director da Oficina Española dePatentes e Marcas será o executor das directricesmarcadas polo presidente do organismo e terá arepresentación legal do organismo e as facultadesefectivas de dirección e xestión dos servicios; teráó seu cargo a vixilancia e fiscalización de tódalasdependencias do organismo; resolverá os asuntospropios da competencia del, e as súas resoluciónsnas materias de propiedade industrial das que sexacompetente porán fin á vía administrativa.

2. O nomeamento do director da Oficina Espa-ñola de Patentes e Marcas efectuarase por realdecreto por proposta do ministro do departamentode adscrición do organismo.»

Disposición adicional décimo cuarta. Prohibición deoutorgamento de denominacións de persoas xurídi-cas que poidan orixinar confusión cunha marca ounome comercial notorios ou renomeados.

Os órganos rexistrais competentes para o outorga-mento ou verificación de denominacións de persoas xurí-dicas denegarán o nome ou razón social solicitado secoincidise ou puidese orixinar confusión cunha marcaou nome comercial notorios ou renomeados nos termosque resultan desta lei, salvo autorización do titular damarca ou nome comercial.

Disposición adicional décimo quinta. Cooperación daOficina Española de Patentes e Marcas con organi-zacións internacionais e oficinas estranxeiras.

As actividades de formación e cooperación realizadaspola Oficina Española de Patentes e Marcas en cola-boración con organizacións internacionais e as que teñacon oficinas de propiedade industrial estranxeiras ou osseus traballadores como beneficiarios, que puidesen serconsideradas como axudas ou subvencións, non teránque estar precedidas polo trámite de publicidade e con-correncia.

Disposición adicional décimo sexta. Proxecto de lei denomes de dominio na rede.

O Goberno, no prazo oportuno e tralos estudios econsultas que fosen necesarios, remitiralle ó Congresodos Deputados un proxecto de lei sobre os nomes incluí-dos no dominio na rede de país de primeiro nivel «.es».A regulación inspirarase, entre outros, nos criterios apli-cados ós signos distintivos protexidos pola lexislaciónde propiedade industrial.

Disposición adicional décimo sétima. Extinción desociedades por violación do dereito de marca.

Se a sentencia por violación do dereito de marcaimpuxese o cambio de denominación social e este nonse efectuase no prazo dun ano, a sociedade quedarádisolta de pleno dereito, procedendo o rexistrador mer-cantil de oficio a practica-la cancelación, e sen prexuízodo establecido no artigo 44 desta lei.

Disposición adicional décimo oitava. Proxecto de lei dedenominacións de persoas xurídicas.

O Goberno, no prazo oportuno e tralos estudios econsultas que fosen necesarios, remitiralle ó Congresodos Deputados un proxecto de lei sobre o réxime dasdenominacións sociais das entidades xurídicas.

Disposición adicional décimo novena. Proxecto de leide denominacións de orixe e indicacións xeográficasprotexidas.

O Goberno, no prazo oportuno e tralos estudios econsultas que fosen necesarios, procederá a lle remitiró Congreso dos Deputados un proxecto de lei reguladordas denominacións de orixe e indicacións xeográficasprotexidas que substitúa á vixente Lei 25/1970, do 2de decembro, do estatuto da viña, do viño e dos alcohois.

Disposición transitoria primeira. Réxime transitorio dosprocedementos.

Os procedementos sobre marcas, nomes comerciaise rótulos de establecemento iniciados antes da entradaen vigor desta lei serán tramitados e resoltos conformea lexislación anterior.

Disposición transitoria segunda. Aplicación desta lei ósdereitos xa rexistrados.

1. As marcas e nomes comerciais concedidosdurante a vixencia de lexislacións anteriores rexeransepor esta lei, salvo no que se dispón nos puntos seguintes.

2. As marcas e nomes comerciais concedidos con-forme o Estatuto da propiedade industrial que non fosenrenovados durante a vixencia da Lei de marcas de 1988seguirán, en canto á súa renovación e pagamento dequinquenios as seguintes normas:

a) A primeira renovación que se efectúe deles, tralaentrada en vigor desta lei, presentarase dentro dos seismeses anteriores ó termo dos vinte anos da súa vidalegal e axustarase ó previsto no artigo 32. Esta reno-vación outorgarase por dez anos contados desde a datade presentación da solicitude inicial de rexistro. As reno-vacións posteriores efectuaranse conforme as previsiónsdesta lei.

b) Ata a primeira renovación que se efectúe tralaentrada en vigor desta lei, estas marcas e nomes comer-ciais estarán suxeitos, baixo sanción de caducidade, ópagamento dos quinquenios correspondentes. Paraestes efectos, a data de vencemento dos quinqueniosserá o último día do mes en que se cumpra cada quintoaniversario da data de concesión do rexistro, debendoefectuarse o pagamento correspondente dentro dos tresmeses anteriores á data de vencemento ou no mes pos-terior á devandita data.

3. As marcas e nomes comerciais non compren-didos no punto anterior, dos que a concesión fose publi-cada ou a última renovación fose solicitada baixo a vixen-cia da Lei de marcas de 1988, pero antes da entradaen vigor da Lei 14/1999, de taxas e prezos públicospor servicios prestados polo Consello de Seguridade


Nuclear, estarán suxeitos, ata a primeira renovación queefectúen trala entrada en vigor desta lei, ó pagamentodos quinquenios correspondentes, baixo sanción decaducidade. Para estes efectos, a data de vencementodo segundo quinquenio será o último día do mes enque se cumpra o quinto aniversario da data de presen-tación da solicitude inicial de rexistro, debendo efectuar-se o pagamento correspondente dentro dos tres mesesanteriores á data de vencemento ou no mes posteriorá devandita data.

4. A contía dos quinquenios a que se refiren os pun-tos anteriores será a prevista na tarifa 1.11 do anexodesta lei. Finalizado o prazo para o pagamento do quin-quenio correspondente, sen se ter satisfeito o seu impor-te, poderá aboarse o mesmo cunha recarga do 25 porcento dentro dos tres primeiros meses e dun 50 porcento dentro dos tres seguintes, ata un máximo de seismeses de demora.

Disposición transitoria terceira. Réxime transitorio dosrótulos de establecemento rexistrados.

1. Sen prexuízo do establecido nesta disposicióntransitoria, os rótulos de establecemento, mentres durea súa vixencia rexistral e na medida en que non sexaincompatible coa súa propia natureza, rexeranse polasnormas desta lei.

2. Os rótulos de establecemento continuarán tem-poralmente a súa existencia rexistral de acordo co quese dispón a continuación:

a) Dentro dos seis meses seguintes á entrada envigor desta lei, os rótulos de establecemento que esteanvixentes poderán ser renovados por un período de seteanos contados desde a entrada en vigor da citada lei.Esta solicitude de renovación deberá ir co xustificantede pagamento do 50 por cento da taxa de renovaciónprevista na tarifa 1.8.a) do anexo, para unha soa clase.Cando a renovación do rótulo de establecemento só com-prenda municipios situados nunha única comunidadeautónoma, a solicitude de renovación presentarase anteos órganos competentes da devandita comunidade, ósque corresponderá a súa resolución e anotación rexistralpertinente, sen prexuízo da oportuna comunicación áOficina Española de Patentes e Marcas, no prazo decinco días, tanto da presentación da solicitude de reno-vación como da resolución adoptada, para efectos dasúa anotación rexistral. A Oficina Española de Patentese Marcas, logo de petición dos órganos autonómicoscompetentes, remitirá copia destes expedientes de rótulode establecemento. As taxas que han de aboarse polarenovación destes rótulos serán percibidas polas comu-nidades autónomas competentes e aboaranse na formaque estas dispoñan.

b) Os rótulos de establecemento que non fosenrenovados conforme o previsto na letra anterior ou aque-les que resulten concedidos con posterioridade á entradaen vigor desta lei, en virtude do establecido na dispo-sición transitoria primeira, continuarán a súa existenciarexistral ata a conclusión do período de dez ou vinteanos polo que fosen concedidos ou renovados por últimavez. Os rótulos de establecemento, comprendidos nestaletra, que estivesen sometidos ó pagamento de quin-quenios, deberán aboar estes, baixo sanción de cadu-cidade, no prazo previsto no punto 2.b) ou no punto 3da disposición transitoria segunda, segundo a lexislaciónbaixo a que fosen concedidos ou renovados por últimavez. O punto 4 da citada disposición transitoria serátamén de aplicación.

Transcorrido o período de vixencia rexistral previstonas letras anteriores, o rexistro dos rótulos de estable-cemento será definitivamente cancelado, pasando aestar protexidos polas normas comúns de competencia

desleal, conforme o disposto nos artigos 6 e 12 da Lei3/1991, do 10 de xaneiro, de competencia desleal epolo disposto na disposición transitoria seguinte.

3. Mentres dure a vixencia rexistral dos rótulos deestablecemento:

a) Non poderán rexistrarse como marcas ou nomescomerciais os signos que sexan idénticos a un rótulode establecemento anteriormente solicitado ou rexistra-do para designa-las mesmas actividades que os produc-tos, servicios ou actividades para os que se solicitana marca ou nome comercial. Para estes efectos, o titulardo rótulo de establecemento poderá opoñerse ó rexistrodos ditos signos conforme o previsto no artigo 19 ousolicita-la nulidade deles se fosen rexistrados en con-travención do disposto neste parágrafo.

b) Poderá declararse a nulidade ou caducidade dunrótulo de establecemento na forma e polas mesmas cau-sas previstas para as marcas. A súa nulidade poderádeclararse ademais cando fose rexistrado malia non sedistinguir suficientemente dunha marca, nome comercialou rótulo de establecemento, neste caso, para o mesmotermo municipal, que sexan anteriores e para productos,servicios ou actividades idénticos ou similares.

Disposición transitoria cuarta. Protección extrarrexis-tral dos rótulos de establecemento definitivamentecancelados.

1. O titular ou habente-causa dun rótulo de esta-blecemento que fose cancelado definitivamente en vir-tude do disposto no último parágrafo do punto 2 dadisposición transitoria terceira, poderá opoñerse ó usodunha marca ou nome comercial no termo municipalpara o que estivese protexido rexistralmente, se os ditossignos distintivos fosen posteriores e incompatibles codevandito rótulo nos termos establecidos na letra a) dopunto 3 da disposición transitoria terceira.

2. O punto 1 deixará de ser aplicable se o titulardo rótulo de establecemento tolerase, tendo coñecemen-to diso, o uso da marca ou nome comercial no termomunicipal no que o devandito rótulo ten protección,durante cinco anos consecutivos, a non ser que a solicitudedestes signos distintivos se efectuase de mala fe.

3. Os titulares de marcas ou nomes comerciais rexis-trados posteriormente non poderán opoñerse ó uso dosrótulos de establecemento recollidos no punto 1, inclusose estes, por aplicación do punto anterior, non puidesenxa ser alegados contra as devanditas marcas ou nomescomerciais posteriores.

4. Os dereitos concedidos nesta disposición tran-sitoria extinguiranse ós vinte anos de ter sido canceladoo rexistro conforme o previsto no último parágrafo dopunto 2 da disposición transitoria terceira, ou se o rótulode establecemento deixase de ser usado por un prazoininterrompido de tres anos.

Disposición transitoria quinta. Inicio das actividadesrexistrais dos órganos competentes das comunidadesautónomas.

As comunidades autónomas que estatutariamentetivesen atribuída a competencia para a execución dalexislación de propiedade industrial, logo de coordinacióncoa Oficina Española de Patentes e Marcas, publicaránnos seus respectivos boletíns oficiais a data a partir dacal iniciará o seu funcionamento o órgano competentedelas para recibir e examina-las solicitudes conforme oprevisto nesta lei. Ata a entrada en funcionamento dosditos órganos, as funcións rexistrais que os mesmosteñen atribuídas serán executadas pola Oficina Españolade Patentes e Marcas.


Disposición transitoria sexta. Clasificación dos nomescomerciais.

1. Na primeira renovación que se produza tralaentrada en vigor desta lei, os nomes comerciais con-cedidos baixo a lexislación anterior clasificaranse con-forme o previsto no artigo 89 desta lei.

2. O solicitante da renovación deberá presenta-lasúa proposta de clasificación sen modifica-lo teor literalda lista de actividades, aínda que poderá reordenalasou renunciar ás que estime oportunas. En caso de quea Oficina Española de Patentes e Marcas non consideraracorrecta a clasificación presentada, proporalle ó intere-sado unha nova clasificación para que, no prazo queregulamentariamente se determine, se pronuncie sobreela. Transcorrido este prazo, a Oficina Española de Paten-tes e Marcas, contestase ou non o interesado, resolverá.

3. Por esta primeira renovación aboarase a taxa derenovación prevista na tarifa 1.8.a) do anexo, para unhasoa clase. As renovacións posteriores quedarán suxeitasó pagamento da taxa de renovación na contía que corres-ponda, segundo o número de clases que comprendaa solicitude de renovación.

Disposición transitoria sétima. Fusión de rexistros.

A petición do interesado na primeira renovación quese produza trala entrada en vigor desta lei, poderán uni-ficarse nun único rexistro as marcas concedidas paradiferentes clases baixo a lexislación anterior, sempre queconcorra identidade de titular, de signo e de data depresentación e se aboen as taxas de solicitude de reno-vación suplementarias correspondentes. Regulamenta-riamente determinarase o procedemento de fusión.

Disposición transitoria oitava. Caducidade por falta depagamento de quinquenios.

O artigo 56 desta lei será aplicable ás marcas, ósnomes comerciais e ós rótulos de establecemento candotivese que se declara-la caducidade deles pola ausenciade pagamento dos quinquenios de mantemento.

Disposición derrogatoria única.

1. Quedan derrogadas tódalas normas de igual ouinferior rango no que contradigan ou se opoñan ó dis-posto nesta lei.

2. Quedan derrogadas expresamente as seguintesdisposicións:

a) A Lei 32/1988, do 10 de novembro, de marcas.b) Do Estatuto sobre propiedade industrial, aproba-

do polo Real decreto lei do 26 de xullo de 1929, textorefundido aprobado pola Real orde do 30 de abrilde 1930 e ratificado con forza de lei pola do 16 desetembro de 1931, o capítulo II do título XI, en cantoafecta as marcas, nomes comerciais e rótulos de esta-blecemento.

c) Da Lei 17/1975, do 2 de maio, sobre creacióndo organismo autónomo «Rexistro da Propiedade Indus-trial», o punto 4 do artigo 11 en canto afecta as marcas,nomes comerciais e rótulos de establecemento e aletra b) do parágrafo segundo do punto 5 do artigo 11.

d) O artigo segundo do Real decreto lei 8/1998,do 31 de xullo, de medidas urxentes en materia de pro-piedade industrial.

e) Da Lei 14/1999, do 4 de maio, de taxas e prezospúblicos por servicios prestados polo Consello de Segu-ridade Nuclear, as disposicións adicionais sexta e sétimae a disposición transitoria segunda.

Disposición derradeira primeira. Título competencial.

Esta lei díctase en virtude da competencia estatalen materia de lexislación sobre propiedade industrial,prevista polo artigo 149.1. 9.a da Constitución.

Disposición derradeira segunda. Desenvolvemento da lei.

Autorízase o Consello de Ministros para dictar cantasdisposicións de aplicación e desenvolvemento desta leisexan necesarias.

Disposición derradeira terceira. Entrada en vigor.

Esta lei entrará en vigor o 31 de xullo de 2002, agáso previsto no título V, artigo 85, disposicións adicionaisterceira, cuarta, oitava, décima, décimo primeira, décimoterceira, décimo cuarta e décimo quinta que entraránen vigor o día seguinte ó da súa publicación no «BoletínOficial del Estado».

Por tanto,Mando a tódolos españois, particulares e autoridades,

que cumpran e fagan cumprir esta lei.

Madrid, 7 de decembro de 2001.

JUAN CARLOS R.

O presidente do Goberno,JOSÉ MARÍA AZNAR LÓPEZ

ANEXO

As taxas previstas na disposición adicional segundaserán as seguintes:

TARIFA PRIMEIRA

Adquisición, defensa e mantemento de dereitos

1.1 Taxa de solicitude de rexistro:

a) Dunha marca ou nome comercial. Por cada clasesolicitada: 134,39 euros (22.360 pesetas).

b) Dunha marca de garantía ou colectiva. Por cadaclase solicitada: 268,77 euros (44.720 pesetas).

c) Dun rexistro internacional (taxa nacional): 36,06euros (6.000 pesetas).

d) Dunha marca comunitaria (taxa de recepción etransmisión): 24,04 euros (4.000 pesetas).

1.2 Taxa de división. Por cada solicitude ou rexistrodivisional resultante: 51,09 euros (8.500 pesetas).

1.3 Taxa de restablecemento de dereitos: 89,01euros (14.810 pesetas).

1.4 Taxa de solicitudes que non teñan sinalada unhataxa específica: 44,50 euros (7.405 pesetas).

1.5 Por cada prioridade estranxeira ou de exposi-ción reivindicada: 19,05 euros (3.170 pesetas).

1.6 Modificacións: pola modificación da clase,modalidade, distintivo, lista de productos ou servicios,do regulamento de uso ou, en xeral, por calquera modi-ficación do expediente autorizada pola lei, xa sexa dasolicitude ou do rexistro da marca, xa se efectúe demodo espontáneo ou como consecuencia dun suspensodecretado de oficio: 21,55 euros (3.585 pesetas).

1.7 Oposicións: por formulación de oposición:38,56 euros (6.410 pesetas).

1.8 Taxas da renovación do rexistro:

a) Dunha marca ou nome comercial. Por cada claserenovada: 155,60 euros (25.890 pesetas).

b) Dunha marca de garantía ou colectiva. Por cadaclase renovada: 312,53 euros (52.000 pesetas).


1.9 Demoras: por demoras nos pagamentos dastaxas de renovación e quinquenios sucesivos (réximetransitorio), as recargas serán do 25 por 100, dentrodos tres primeiros meses, e do 50 por 100, dentro dostres seguintes, ata o máximo de seis meses de demora.

1.10 Recursos e revisión de actos administrativos:pola presentación dun recurso ou solicitude de revisión:89,01 euros (14.810 pesetas).

1.11 Quinquenios sucesivos (réxime transitorio):69,54 euros (11.570 pesetas).

TARIFA SEGUNDA

Inscrición de cesión de dereitose outras modificacións

2.1 Pola inscrición ou cancelación de cambios na titu-laridade, licencias, dereitos reais, opcións de compra ououtras trabas ou medidas cautelares ou de execución. Porcada rexistro afectado: 28,24 euros (4.698 pesetas) [ataun máximo de 6.010,12 euros (1.000.000 de pesetas)].

2.2 Pola inscrición do cambio do nome do titularou do nome e/ou do enderezo do representante, e polainscrición dun novo representante ou dun poder xeralde representación. Por cada rexistro afectado 14,12euros (2.350 pesetas) [ata un máximo de 2.404,05 euros(400.000 pesetas)].

TARIFA TERCEIRA

Outros servicios

3.1 Certificacións: 14,27 euros (2.375 pesetas).3.2 Consulta e vista dun expediente: 3,01 euros

(500 pesetas).3.3 Copia dos documentos que constan no expe-

diente: 9,62 euros (1.600 pesetas) máis un suplementopor cada páxina que exceda de 10 de 0,96 euros (160pesetas).

TARIFA CUARTA

Publicacións

4.1 Pola publicación no «Boletín Oficial de la Pro-piedad Industrial», por solicitude do recorrente, do anun-cio da interposición dun recurso contencioso-adminis-trativo en materia de signos distintivos: 120,20 euros(20.000 pesetas).

4.2 Pola publicación no «Boletín Oficial de la Pro-piedad Industrial» por instancia de parte, da resolucióndun recurso contencioso-administrativo sobre signos dis-tintivos: 120,20 euros (20.000 pesetas).

23523 LEI 18/2001, do 12 de decembro, xeral deestabilidade orzamentaria. («BOE» 298,do 13-12-2001.)

JUAN CARLOS IREI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOSI

O proceso de consolidación fiscal foi unha das clavesda política económica que fixo posible o acceso de Espa-ña á Unión Económica e Monetaria en 1999 e que deu

lugar ó importante cambio estructural no comportamen-to da nosa economía, onde se está combinando un ele-vado ritmo de producción e creación de emprego conestabilidade económica. O principal reto da política eco-nómica é manter e prolongar este ciclo expansivo delonga duración, aproveitando plenamente as oportuni-dades derivadas da nosa participación no proceso deconstrucción europea, de forma que sigan aumentandoas rendas, o emprego e o benestar dos cidadáns espa-ñois.

Neste contexto, a política orzamentaria continuaráxogando un papel clave nesta orientación de políticaeconómica, para o cal cómpre senta-las bases desta novaetapa na que a estabilidade orzamentaria vai se-lo esce-nario permanente das finanzas públicas españolas. Origor no ámbito fiscal permite responder tanto á nece-sidade de garanti-la sostibilidade orzamentaria a medioprazo, especialmente ante as necesidades que vai pre-senta-la evolución demográfica do noso país, como áconveniencia de dispor dunha adecuada marxe de mano-bra á que recorrer ante as variacións cíclicas que pui-desen producirse no medio prazo.

A experiencia observada nos anos oitenta nalgúnspaíses da OCDE, nos que a aplicación de programasestrictos de consolidación fiscal tivo efectos expansivossobre o crecemento económico, pon de manifesto queé posible a coexistencia dun robusto crecemento eco-nómico durante períodos de consolidación fiscal. Osmecanismos que permiten explicar este feito son osmenores custos do crédito, os efectos riqueza favorablesó consumo e a xeración de expectativas de reducciónde impostos futuros e dunha maior estabilidade.

En definitiva, o equilibrio orzamentario vai se-la grancontribución da política orzamentaria á estabilidademacroeconómica que posibilita seguir desenvolvendo overdadeiro potencial de crecemento e de xeración deemprego da economía española e con iso avanzar noproceso de converxencia real cos países máis desen-volvidos.

É máis, desde o 1 de xaneiro de 1999 o noso marcode referencia pasou a se-la Unión Económica e Mone-taria, na que o deseño e execución da política monetariaúnica recaen no Banco Central Europeo, que como ins-titución independente de acordo co Tratado da UniónEuropea ten como obxectivo a estabilidade de prezos.

Por iso, a nosa integración económica e monetariana zona euro aumenta necesariamente a responsabili-dade que han de asumi-los outros compoñentes nacio-nais da política económica, fundamentalmente a políticaorzamentaria e as políticas estructurais, para asegura-lacompatibilidade do equilibrio macroeconómico coa polí-tica monetaria única.

De aí que no artigo 4.3 do Tratado da ComunidadeEuropea se conteña expresamente unha referencia ó res-pecto ós principios de «prezos estables, finanzas públicase condicións monetarias sólidas» como principios rec-tores das accións dos estados membros para acada-losfins enunciados no propio tratado e, en particular, o deconseguir un crecemento sostible e non inflacionista eun alto nivel de emprego.

Neste sentido, o Pacto de Estabilidade e Crecemento,acordado no Consello de Amsterdam en xuño de 1997,limita a utilización do déficit público como instrumentode política económica da Unión Económica e Monetaria.En virtude do referido pacto, os estados membros daUnión comprométense a persegui-lo obxectivo a medioprazo de situacións orzamentarias próximas ó equilibrioou en superávit, de xeito que, cando os estabilizadoresautomáticos actúen, o déficit se manteña sempre pordebaixo do 3 por 100. Os estados tamén se compro-meten a presentar anualmente programas de estabili-dade ou converxencia que recollan as medidas nece-sarias para alcanzar ese obxectivo.

Documents

Suplemento núm. 1 Martes 1 xaneiro 2002 9 - BOE.es · este tipo de propiedade é competencia exclusiva do Esta-do, de conformidade co artigo 149.1.9.a da Constitución. ... nados