Naceu en Pontevedra

(28-10-1906) Faleceu case aos 90 anos

(13-9-1996)

FAMILIA DE XOSE FILGUEIRA

Estudou Fílosofia e Letras nas universidades de Santiago e Zaragoza. Na universidade de Santigo gañou o Premio Extraordinario.

Fundou: Seminario de Estudos Galegos

Dirixiu:

Instituto Padre Sarmiento. Museo de Pontevedra

Os nenos (1925)

É un libro que contapequenos relatos.

O vigairo (1927)

É una pequena novela.

Agromar (1936)

Texto teatral.

Cancioneiriñonovo de

Compostela

Pequena antoloxía.

XOSÉ F. FILGUEIRA

VALVERDE

(Xosé Fernando Filgueira Valverde, fillo de

Granadina Araceli Valverde e do médico

galego Xosé María Filgueira, naceu en

Pontevedra o 28 de outubro de 1906 e

faleceu, case aos 90 anos, o 13 de setembro

de 1996).

En Pontevedra

realiza os seus

estudos primarios

e de bacharelato,

trasladándose á

universidade de

Santiago para

seguir os estudos de Dereito. Nesta mesma época realiza estudos de

Filosofía e Letras en Santiago e Zaragoza, cos que acada a titulación de

autor en Historia.

Traballou como profesor no instituto de

Pontevedra. Nos últimos tempos da

ditadura franquista exerceu de alcalde da

súa cidade natal durante nove anos.

Tivo unha actividade cultural moi importante:

Seminario de estudos galegos Instituto padre sarmiento

Museo

Real academia galega

Consello da cultura galega

Tamén foi escritor, arqueólogo e historiador.

OBRAS

Os nenos O vigairo

XOSÉ F. FILGUEIRAVALVERDE

Xosé Fernando Filgueira Valverde era fillo da granadina Araceli Valverde e do médico galego José María Filgueira. Naceu en Pontevedra o 28 de Outubro de 1906 e faleceu, case aos 90 anos, o 13 de Septembro de 1996

Filgueira Valverde iniciou a carreira docente o curso 1928-1929 no Instituto de Pontevedra. En 1935 gañou a cátedra de Lingua e Literatura Española. Exerceu despois en Lugo e na cidade do Lérez, da que foi alcalde. Pola súa dilatada dedicación ao ensino recibiría o alcume de o Vello Profesor.

Catedral de Santiago Catedral de Zaragoza

Traballou como profesor no Instituto de Pontevedra e levando durante moitos anos a súa dirección. Nos últimos tempos de ditadura franquista exerceu de alcalde da súa cidade natal durante nove anos.

Fundou o Seminario de Estudos Galegos, dirixiu o Instituto Padre Sarmiento e o Museo de Pontevedra, presidiu o Consello da Cultura Galega, foi membro da Real Academia Galega (RAG), Historiador, Arqueólogo e Escritor.

Na década dos trinta foi colaborador habitual de El Pueblo Gallego e Logos. Mantería unha sección de comentarios bibliográficos asinados co pseudónimo J. Acuña. Ademais destes artigos a súa obra Literaria comprende narrativa, poesía, ensaio e teatro. Así na súa produción figuran o Libro de relatos Os Nenos(1925), a breve descrición a xeito de novela O vigairo(1927); o texto teatral Agromar, Farsa para rapaces(1936); as antoloxías Cancioneiriño de Compostela(1932) e o Cancioneiriño novo de Compostela(1969) e Quintana viva(1971).

Porén, a maior contribución de Filgueira Valverde constitúena os seus traballos de investigación. Moitas destas prosas, espalladas pola prensa diaria, foron recollidas polo autor nos nove volumes editados baixo o título Adral entre os anos 1979 e 1996. As súas contribucións ao coñecemento da Lírica medieval: traballos dispersos(1927-1987).

Este ano 2015 adícaselle o Día Das Letras Galegas polo seu labor a prol da cultura e o idioma galego.

LABERINTO:

Saida

XOSÉ F. FILGUEIRA VALVERDE

-Quen é ? Xosé Fernando Filgueira Valverde foi un escritor, intelectual, investigador, eruditoe crítico galego nesta lingua e tamén en castelán.

-Cando e onde naceu? Naceu en Pontevedra o 28 de outubro de 1906.

-Onde estudou? Iniciou a carreira docente no o curso 1928-1929 no Instituto de Pontevedra. Tamén fixo o bacherelato alí, trasladándose despois á Universidade de Santiago.

Instituto de Pontevedra

-Que estudou? Realizou estudos d Filosofía e Letras en Santiago e Zaragoza, cos que acada a titulación de doutor en Historia. En 1935 gañou a cátedra de Lingua e Literatura Española do Instituto Jaume Balmes de Barcelona.

-Onde traballou como profesor e director ? Qué alcume tiña? No Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos, o cal estableceuse, legalmente, en Santiago o 15 de febreiro de 1944, dirixiu, nun principio a Sección de Historia do Arte, sendo nomeado en 1972, tras o falecemento de Francisco Xavier Sánchez Cantón, director do organismo. Recibía o alcume de “o vello profesor”.

-De qué lugar foi alcalde? Foi alcalde de Pontevedra tras a Guerra Civil española, baixo o réxime franquista.

-Qué fundou? Fundou o Seminario de Estudos Galegos, do que foi director varios anos.

-De qué foi membro? Foi membro numerario da Real Academia Galega desde 1914.

-Cales foron as súas obras? Estas son algunhas delas: -Os nenos (1925) -O vigario.(1927) -Quintana viva.(1971) -Agromar. Farsa pra rapaces.(1936) -6 canciones de mar “en modo antico”.(1941) -Cancioneiriño novo de Compostela.(1969) -O baldaquino en Galicia denantes do arte barroco.(1930) - A poesía medieval galego-portuguesa fóra dos seus lindeiros.(1980) -Estudios sobre lírica medieval: traballos dispersos.(1927-1987) -Cancioneiriño de Compostela.(1932)

-De que foi colaborador? Que pseudónimo tiña nunha das súas seccións? Na década dos trinta foi colaborador de El Pueblo Gallego e Logos. Tiña, na sección de comentarios bibliográficos, o pseudónimo de J.Acuña.

-Cantos volumes fixo? Baixo qué título foron editados? Entre qué anos? Fixo, en total, nove volumes. Os cales foron editados baixo o título de Adral, entre os anos 1979 e 1996.

-Cando e como naceu o Seminario de Estudos Galegos? Naceu o 12 de outubro de 1923 en Santiago, pola iniciativa dun grupo de universitarios moi xóvenes, él mesmo, un deles.

-Como surxiu o Museo de Pontevedra e que papel tivo nel? Surxiu pola iniciativa da Diputación Provincial, entón presidida por Daniel da Sota, o 30 de decembro de 1927. Filgueira, estreitamente relacionado co grupo que promovía a súa creación, concebida para dar continuidade á feunda labor da Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra, foi nomeado Secretario do seu Patronato fundaional, constituído formalmente o 30 de xaneiro de 1929. Dirixiuno entre os anos 1940 e 1986. Estivo vinculado ata o momento do seu falecemento.

-Qué ocupación tivo no Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos? Nun principio, dirixiu a Sección de Historia do Arte, sendo nomeado en 1972, tras o falecemento de Francisco Xavier Sánchez Cantón, director do organismo.

-Cando e onde morreu? Morreu en Pontevedra o 13 de setembro de 1996 na mesma casa na que naceu.

PASATEMPOS-Sopa de letras Atopa os nomes dos seguintes autores galegos na sopa de letras:

BLANCOAMORCASTELAOCURROSENRIQUEZDELVALLEINCLANMANUELFRAGAMANUELMURGIAMANUELRIVASPONDAL

-Encrucillado

XOSÉ FERNANDO FILGUEIRA

VALVERDE

En 1923 formou parte do grupo de fundadores

do Seminario de Estudos Galegos, onde dirixiu

a sección de Historia da Literatura.

Filgueira Valverde iniciou a carreira docente

ao curso 1928-1929 no Instituto de

Pontevedra.

Naceu en Pontevedra o 28 de outubro de 1906 e

faleceu, tamén en Pontevedra, o 13 de setembro de

1996.

Realizou estudos de Dereito e Filosofía e Letras

nas universidades de Santiago de Compostela e

Zaragoza.

En 1935 a cátedra de Lingua e Literatura Española

do Instituto Jaume Balmes de Barcelona.

En Lugo e na cidade do Lérez exerceu como alcalde.

Foi membro da Real Academia Glega desde 1941

e correspondente das reais academias de Historia,

de Lingua e de Belas Artes de San Fernando.

O ano 1972 foi nomeado vogal do Instituto da Lingua

Galega da Universidade de Santiago de Compostela.

Dirixiu o Museo Rosalía de Castro, o Instituto de

Estudos Gallegos Padre Sarmiento e o Museo de

Pontevedra. No bienio 1982-1983 exerceu o

cargo de conselleiro de Cultura da Xunta de

Galiza.

Na década dos trinta foi colaborador habitual de

El Pueblo Gallego e Logos.

A maior contribución de Filgueiras

constitúena os seus traballos de

investigación. As súas contribución sao

coñecemento de Lírica medieval verían a

luz en 1992 en Estudios sobre Lírica

medieval: traballos dispersos (1927-1987).

Museo Rosalía de Castro

Xosé Fernando Filgueira Valverde (28 de Outubro de 1906-13 de Setembro de 1996)

Xosé Filgueira Valverde é o homenaxeado do Día das Letras Galegas deste ano. Este traballo inclúe cousas da súa vida.

Xosé Fernando Filgueira Valverde naceu en Pontevedra.

Trasladouse á Universidade Estudou Filosofía e Letras de Santiago para seguir cos en Santiago e Zaragoza. estudos de Dereito, que remata co Premio Extraordinario.

Foi profesor no Instituto Exerceu de alcalde na de Pontevedra. Ditadura franquista durante nove anos.

Fundou o Seminario de Estudos Dirixiu o Instituto Padre Sarmientos. Galegos.Dirixiu a sección de historia.

. Dirixiu o Museo de Pontevedra. Presidiu o Consello da Cultura Galega.

Foi membro da Real Academia Galega. Dirixiu o Museo Rosalía de Castro.

A SÚA OBRA LITERARIA: -Os Nenos(1925). -O Vigario(1927). -Agromar(1927). -Farsa pra Rapaces(1936). -Cancioneiriño de Compostela(1932). -Cancioneiriño Novo de Compostela(1969). -Quintana Viva(1971). OUTRA INFORMACIÓN: -A maior contribuición de Filgueira Valverde constitúena os seus traballos de investigación. -Pola súa dedicación á educación recibiu o alcume de “Vello Profesor”. -A súa nai foi a granadina Araceli Valverde, e o seu pai o médico galego José María Filgueira.

PASATEMPOS: Completa o himno galego con estas palabras: BREOGÁN – VERDECENTE – CASTROS – ARPADO - COPAS Que din os rumorosos

na costa,______ SUDOKU: ao raio transparente do prácido luar? Que din as altas de escuro arume _____ co seu ben compasado monótono fungar? Do teu verdor cinguido e de benignos astros, confín dos verdes _____ e valeroso chan, non des a esquecemento da inxuria o rudo encono; esperta do teu sono Fogar de ______

SOLUCIÓNS: Que din os rumorosos na costa verdecente, ao raio transparente do prácido luar? Que din as altas copas de escuro arume arpado co seu ben compasado monótono fungar? Do teu verdor cinguido e de benignos astros, confín dos verdes castros e valeroso chan, non des a esquecemento da inxuria o rudo encono; esperta do teu sono Fogar de Breogán.

SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS

-Cando e quen fundou o Seminario?

O 12 de outubro de 1923 un feixe de estudantes e profesores da Universidade de Santiago de

Compostela fundaron, na casa de Rosalía de Castro en Ortoño, o Seminario de Estudos Galegos.

-Incorporouse alguén?

Ao Seminario, fóronse incorporando de seguido as principais figuras intelectuais galeguistas daquel

tempo, como as provenientes da do Grupo Nós –Risco, Cuevillas, Otero Pedrayo, Losada Diéguez e

Castelao- así como o arcebispo de Santiago, Manuel Lago González; Josefa Iglesias Vilarelle, Salvador

Cabeza de León, Xesús Carro, Lugrís Freire, Carballo Calero, Vitoriano Taibo, Gómez Roman, López

Abente, Bal y Gay, Luís Iglesias ou Camilo Díaz Baliño entre moitos outros.

-Cal era o labor do Seminario?

O grupo inicial –formado por Armando Cotarelo Valledor, Lois Tobío, Fermín Bouza Brey, Xosé Filgueira

Valverde, Ramón Martínez López, Manuel Magariños, Xosé Pena, Wencesalo Requejo Bouet, Francisco

Romero de Lema e Alberte Vidán- tiña como obxectivo crear unha institución que non sería unha

tertulia literaria ao xeito ateneístico, senón un fogar de inquérito e espallamento do saber.

O labor do Seminario estruturouse en varias seccións dirixidas por cadanseu coordinador: a de

Filoloxía, por Armando Cotarelo Valledor; Arte e Letras, por Castelao; Etnografía, por Vicente Risco;

Historia, a cargo de Cabeza de León, (quen tamén foi o presidente do Seminario de 1925 a 1934);

Prehistoria, coordinada por Florentino López Cuevillas; Xeografía, por Otero Pedrayo; Historia da Arte,

por Xesús Carro; Historia da Literatura, por Xosé Filgueira Valverde; Pedagoxía,por Manuel Díaz Rozas;

Ciencias Aplicadas, por Manuel Gómez Román; Ciencias Naturais, por Luís Iglesias e Ciencias Sociais,

Xurídicas e Económicas, por Lois Tobío.

-Quen o financiaba?

Financiado con fondos achegados por particulares como Portela Valladares; organismos públicos como

a Deputación da Coruña e, unha vez máis pola comunidade de emigrantes galegos en Bos Aires, o

Seminario aséntase definitivamente no Pazo de Fonseca a partires de 1930.

-Que medios publicaban as creacións do Seminario?

As súas creacións foron publicadas por diferentes medios: habitualmente na Editorial Nós de Ánxel

Casal, como A rosa de cen follas, de Cabanillas; Nao senlleira, de Bouza Brey; Cousas I e II, de Castelao; A

fiestra valdeira, de Dieste; El Padre Fejóo, de Sara Leirós, Algunhas normas pra a unificación do idioma

gallego ou o Anteproyeito de Estatuto da Galiza; ata artigos de investigación do Arquivo do Seminario de

Estudos Galegos e outros diseminados na prensa, como a revista Nós de Ourense, o Boletín da Real

Academia Galega, o xornal Galiciade Valentín Paz Andrade e El Pueblo Gallego, de Portela Valladares.

-Como reaccionou ao golpe de 1936?

O Seminario de Estudos Galegos coutou, de xeito dramático o golpe de xullo do 36.

En palabras do estudoso Alfonso Mato Domíguez:

“Pódese dicir que o Seminario de Estudos Galegos é unha institución que pertence á mesma árbore

xenealóxica que iniciou en 1876 a Institución Libre de Enseñanza, a Junta para a Ampliación de Estudios

e Investigaciones Científicas (1907), o Institut d´Estudis Catalans (1907), ou a Residencia de

Estudiantes (1910). Non creo equivocarme se afirmo que, de xeito parello ás institucións citadas, o

Seminario axudou á formación dunha elite cultural que, de non ser pola ruptura de 1936, semella que

estaba destinada a xogar un papel importante na Galicia”.

Lois Tobío Xosé Filgueira Valverde Otero Pedrayo

Alfonso Daniel Manuel Rodríguez Castelao

Nado en Rianxo o 30 de xaneiro de 1886 e finado no exilio, en Buenos Aires (Arxentina), o 7 de xaneiro de 1950, está considerado o Pai do nacionalismo galego.

Castelao foi un intelectual comprometido coa terra e co país. Na súa persoa reuníanse as facetas de narrador, ensaísta, dramaturgo, debuxante e político galego, chegando a ser a figura máis importante da cultura galega do século XX. Ademais, estudou medicina, pero confesaba: "Fíxenme médico por amor ao meu pai; non exerzo a profesión por amor á humanidade". Foi homenaxeado co segundo Día das Letras Galegas, no ano 1964. En decembro de 2011 a Xunta de Galicia declarou a súa obra como Ben de Interese Cultural inmaterial. As obras máis importantes: -Un ollo de vidro. Memorias dun esquelete (1922) -Cousas (1926, 1929) -Os dous de sempre (1934) -Retrincos (1934) -Os vellos non deben de namorarse (1953)

Seminario de Estudos

Galegos

Onde se fundou o Seminario? Por quen estaba formado?

O 12 de outubro de 1923 un O grupo inicial estaba formado por: Armando

feixe de estudantese profesores Cotarelo, Lois Tobío, Fermín Bouza, Xosé

da Universidade de Santiago de Filgueira, Ramón Martínez, Manuel Magariños,

Compostela fundaron, na casa Xosé Pena, Wencesalo Requejo, Francisco

de Rosalía de Castro en Ortoño, Romero e Alberte Vidán.

o Seminario de Estudos Galegos

Cal era o seu obxectivo?

.O seu obxectivo era crear unha institución “que non sería unha tertulia literaria ao xeito ateneísitico(…),

senón un fogar de inquérito e espallamento do saber, cinguido, ademáis, á cultura e realidade galegas.

Sería co tempo, escola de investigadores, debendo recadar para elo xente nova, ben alonxado doutra

banda, do tipo de academiaque ten sempre u aquel de casa de retiro para figuras ilustres”

Cal era a lavor do Seminario?

O labor do Seminario estruturouse en varias seccions dirixidas por cadanseu coordinador: a de

Filoloxía, por Armando Cotarelo; Arte e Letras, por Castelao; Etnografía, por Vicente Risco;

Historia, por Cabeza de León; Prehistoria, por Florentino López ; Xeografía, por Otero Pedrayo;

Historia de Arte, por Xesús Carro; Historia da Literatura, por Xosé Filgueira; Pedagoxía, Manuel

Díaz; Ciencias Aplicadas, por Manuel Gómez; Ciencias Naturais, por Luis Iglesias e Ciencias

Sociais, Xurídicas e Económicas, por Lois Tobío.

Como foi financiado?

Financiado con fondos achegados por particulares como Portela Valladares; organismos

públicos como a Deputación da Coruña e, unha vez máis, pola comunidade de emigrantes

galegos en Bos Aires, o Seminario aséntase definitivamente no Pazo de Fonseca a partires de

1930.

“De non ser pola ruptura de 1936, semella que estaba destinada a xogar un papel

importante na Galicia”.

CASTELAO

OTEROPEDRAYO

PAZANDRADE

ROSALIA

VIDALBOLAÑO

Letras Galegas 2015

XOSÉ FERNANDO FILGUEIRAVALVERDE

En 1923 formou parte do grupo de fundadores do Seminario de Estudos Galegos, onde dirixiu a sección de Historia da Literatura.

Iniciou a carreira docente o curso 1928-1929 no instituto de Pontevedra.

En 1935 gañou a cátedra de Lingua e Literatura Española do Instituto Jaume Balmes de Barcelona.

Máis tarde exerceu de alcalde na cidade do Lérez, Lugo.

Letras Galegas 2015

Foi membro numerario da Real Academia Galega desde 1941 e correspondente das reais academias de Historia, de Lingua e de Belas Artes de San Fernando.

No ano 1972 foi nomeado vogal do Instituto da Lingua Galega da Universidade de Santiago de Compostela.

Dirixiu o Museo de Rosalía de Castro, o Instituto de Estudios Galegos Padre Sarmiento e o Museo de Pontevedra.

A súa obra literaria comprende narrativa, poesía, ensaio e teatro:Os nenos(1925), o Vigario(1927), Farsa para rapaces(1936), Cancioneiriño de Compostela(1932) e Literarias Quintana viva(1971)

A maior contribución de Filgueira Valverde constitúena os seus traballos de investigación. Moitas destas prosas, espalladas pola prensa diaria, foron recollidas polo autor nos nove volumes editados baixo o título Adral entre os anos 1979-1996.

SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOSO 12 de outubro de 1923 unsestudantes e profesores daUniversidade de Santiago deCompostela fundaron, na casa deRosalía de Castro en Ortoño, oSeminario de Estudos Galegos.

OS FUNDADORES

O grupo inicial formado por:

Armando Cortarelo Valledor Lois Tobío Fermín Bouza Brey Xosé Filgueira Valverde Ramón Martínez López Manuel Magariños Xosé Pena Wenceslao Requejo Bouet Francisco Romero de Lema Alberte Vidan

O SEU OBXECTIVO ERA…

Crear unha institución ”que non sería unha tertulia literaria ao xeito ateneístico,senón un fogar inquérito e espallamento do saber, cinguido, ademais, á culturae realidade galegas. Sería co tempo, escola de investigadores, debendorecadar para elo xente nova, e ben alonxado doutra banda, de tipo deacademia que ten sempre un aquel de casa de retiro para figuras ilustres”. Édicir , contrarrestar co seu labor o desinterese manifesto naquela altura dauniversidade compostelá pola realidade galega.

Ó Seminario organizado en seccións, seguindo a estrutura interdisciplinar

do Institut d´ Estudis Catalans, iranse incorporando de seguido as principais figuras intelectuais galeguistas daquel tempo, como as provenientes da do Grupo Nós -Risco, Cuevillas, Otero Pedrayo, Losada Diéguez e Castelao -así como outros mais.

O labor do seminario estruturouse en varias seccións dirixidas por

cadanseu coordinador: a de Filoloxía por Armando Cortarelo Valledor; Arte e Letras por Castelao; Etnografía, por Vicente Risco; Historia, a cargo de Cabezade León, (quen tamén foi o presidente do Seminario de 1925 a 1934); Prehistoria, coordinada por Florentino López Cuevillas; Xeografía, por Otero Pedrayo; Historia da Arte, por Xesús Carro; Historia da Literatura, por Xosé Filgueira Valverde; Pedagoxía, por Manuel Díaz Rozas; Ciencias Aplicadas, porManuel Gómez Román; Ciencias Naturais , por Luis Iglesias e Ciencias Sociais, Xurídicas e Económicas, por Lois Tobío.

Foi financiado por particulares;

organismos públicos e, unha vez maispola comunidade de emigrantes de Bosaires, o Seminario aséntasedefinitivamente no pazo de Fonseca apartires de 1930.

As súas creacións son publicadas por

distintos medios: monografías editadas polo propio Seminario, coma A rosa de cen follas, de Cabanillas; Nao senlleira, de Bouza Brey; Cousas I e II, de Castelao; ata artigos de investigación de agrupados no anuario Arquivo do Seminario de Estudos Galegos e outros diseminados na prensa afín ao galeguismo, como a revista Nós de Ourense, o Boletín da Real Academia Galega, o xornal Galicia de Valentín Paz Andrade e El Pueblo Gallego, de Portela Valladares.

Ningún aspecto da realidade galega semellou resultar alleo ao interese dos

membros do Seminario.

De no ser pola ruptura de 1936, semella que estaba destinada a xogar un

papel moi importante na Galicia.

Naceu en Pontevedra.

O 28 de outubro de 1906.

E faleceu , case aos 90 anos,

O 13 de setembro de 1996.

Trasladouse posteriormente a

Universidade de Santiago, para seguir

os estudos de dereito. Nesa mesma época

realiza estudos de filosofía e letras, en

Santiago e Zaragoza.

Traballou como profesor no instituto de

Pontevedra. Ese traballo duroulle bastantes

anos.

Nos últimos tempos da ditadura franquista,

exerceu de alcalde, na súa cidade natal

durante nove anos.

Fixo unha obra literaria. Comprende

narrativa, poesía, ensaio e teatro. Na

súa produción figuran o libro de relato.

Os Nenos (1925).

Outras das súas obras é O Vigairo.

Que é unha decrición breve a xeito

da novela.

Tamén fixo un texto teatral que se chama

Agromar...outra obra que se chama Farsa

Pra Rapaces...Vamos que ten moitas obras!

Xosé Fernando Filgueira Valverde Introdución

Naceu en Pontevedra o 28 de Outubro (1906) e morreu con case 90 anos, o 13 desetembro (1996)

Quen é Xosé Filgueira?

Foi un historiador, da literatura galega.El fundou o Seminario de Estudos Galegos, dirixiu o instituto Padre Sarmiento etamén o museo de Pontevedra. Presidiu o Consello da Cultura Galega e foi membro

da Real Ademia Galega. Adicaráselle o Día das Letras Galegas de 2015 polo seutraballo divulgativo.

Información

En Pontevedra realizou os seus estudos primarios e de bacharelato , trasladandoseposteriormente a universidade de Santiago para estudiar Dereito, que remata copremio extaordinario. Estudiou Filosofía e Letras en Santiago e Zaragoza e acada atitulación de doutor en Historia.

Os seus traballos

Foi un historiador, arqueólogo, profesor, e escritor politico galego. Tamen foi alcaldedurante 9 anos.Foi colaborador de El Pueblo Gallego e Logos.

As súas obras

O libro de relatos, Os nenos (1925) , a novela o Vigairo (1927), o texto teatral,Agromar farsa a os rapaces (1932) , e as poesias Cancioneira nova de Compostela(1969) e a prosa Quintana viva (1971). A súa maior contribución foron Adral eEstudios sobre lírica medieval.

Naceu en Pontevedra o 28 de

Outubro de 1906.

De neno estuda en Pontevedra,

estuda Dereito en Santiago e

Filosofía e letras en Santiago e

Zaragoza.

Foi profesor e alcalde de Pontevedra. Cofundou o Seminario de

estudos Galegos, dirixiu o Instituto Padre Sarmiento, e o Museo de

Pontevedra. Foi membro da RAG e Conselleiro de Cultura.

A súa obra literaria

comprende narrativa,

poesía, ensaio e teatro.

Algunhas obras son: Os nenos

(1925), O vigairo (1927) e o

Cancioneiriño Novo de

Compostela (1969).

En o Cancioneiriño novo de

Compostela (1969), recolle

composicións do medievo e

etapas posteriores que fan

referencia á capital galega.

Caricatura de Xosé Fernando

Valverde por Castelao.

XOSÉ FERNANDO FILGUEIRA VALVERDE

Faleceu o 13 de setembro de 1996.

CABANAS EXPRESSLETRAS GALEGAS 2015

2015

XOSÉ F. FILGUEIRA VALVERDE

• Quen é? Xosé Fernando Filgueira Valverde, naceu en Pontevedra o 28 de outubro de 1906 E faleceu con 90 anos o 13 de setembro de 1996.

• Que estudou?

Estudou Dereito na Universidade de Santiago e, nesa mesma época realizou estudos de Filosofía e Letras en Santiago e Zaragoza, cos que acada a titulación de

CABANAS EXPRESSLETRAS GALEGAS 2015

doutor en Historia.

• Que grupo fundou? Fundou o Seminario de Estudos Galegos (S.E.G), onde dirixiu a sección de Historia e Literatura.

• A que estamos a falar? S.E.G é unha institución creada no ano 1923 polo galeguismo para estudar e divulgar o patrimonio cultural galego e para formar investigadores.

CABANAS EXPRESS

1

Xosé F. Filgueira

Valverde

En familia

Seminario De Estudos Galegos.

CABANAS EXPRESS LETRAS GALEGAS 2015

2

2015

• De que

lugar foi alcalde Nos últimos tempos da ditadura franquista exerceu de alcalde da súa cidade natal durante 9 anos.

• A que academias pertenceu? Foi correspondente das Reais Academias de Historia, de Lingua e de Belas Artes de San Fernando.

• Cales foron

os xornais nos que colaborou ?

Na década dos trinta, foi colaborador habitual de El Pueblo Gallego e Logos, publicación esta última en que mantería unha sección de comentarios bibliográficos asinados co pseudónimo J. Cuña.

• Que estilos literarios utilizaba nas súas obras?

Case sempre empregaba narrativa, poesía, ensaio e teatro.

• As súas

obras máis coñecidas son:

• Os nenos (1925)

• O vigairo (1927)

• Agromar, farsa para rapaces ( 1936).

• Antoloxías

Cancioneiriño de Compostela (1932).

• Cancioneiriño

Novo de Compostela (1969).

• Volume de prosas

literarias Quintana Viva (1971).

CABANAS EXPRESS LETRAS GALEGAS 2015

3

2015

CABANAS EXPRESS LETRAS GALEGAS 2015

4

2015

XOSÉ F. FILGUEIRA VALVERDE

Xosé Filgueira Valverde,fillo dagranadina Araceli Valverde e do médico galego José MaríaFilgueira,naceu o 23 de outubro de 1906 e faleceu, o 13 de setembro de 1996.

En Pontevedra realiza os seusestudos primarios e de bacharelato,trasladándose posteriormente áUniversidade de Santiago paraseguir os estudos de dereito.

Nesta mesma época realiza estudos de Filosofía e Letras en Santiago eZaragoza,cos que acada a titulaciónde doutor en Historia.

Traballou como profesor no Instituto de Pontevedra. Nos últimos tempos da ditadura franquista exerceu de alcalde da súa cidade natal durante nove anos.

A súa obra literaria comprende narrativa,poesía,ensaio e teatro. Así, na súa produción figuran o librode relatos “Os nenos” (1925),a breve descrición a xeito de novela “O vigairo” (1927);o texto teatral

Agromar. “Farsa pra rapaces”(1936);as antoloxías “Cancioneiriño de de Compostela”(1932);e o “Cancioneiriño novo de Compostela”(1969).

É un membro numerario da Real Academia Galega desde 1941.O ano 1972 foi nomeado vogal do Instituto da Lingua Galega da Universidade de Santiago.Dirixiu o museo Rosalía de Castro, o Instituto de Estudios Galegos Padre Sarmiento e o Museo de Pontevedra. No bienio 1982-1983exerceu o cargo de Conselleiro de Cultura da xunta de Galicia.