28

Trisquel 31

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Trisquel 31

Citation preview

Page 1: Trisquel 31
Page 2: Trisquel 31

TRIS

QU

EL 3

1

02

3º da ESO Laxeiro

3º da ESO Sargadelos

Alba de los RíosBrais García

Clara PazEva López

Pablo GómezNoelia Souto

Marta Ferreira Jacobo HortasAntón Calvo

Rosalía GarcíaSara Arjones

Sara Filgueira

Xiana FernándezPatricia Cagiao

Ana Pou

Lucía BacarizaÓscar Hermida

Pablo Barciela

Sandra Comesaña

Natalia Costas

Un ano máis, os alumnos de 3º da Eso sorpréndenos coa elaboración dunhas felicitacións orixinais, mostra do seu esforzo ao longo do primeiro trimestre. Cada grupo decidiu abordar o Nadal dende unha persectiva diferente. Esta é unha pequena mostra do seu talento.

Page 3: Trisquel 31

XAN

EIR

O 2

013

03

Boa noite a todosSinto esta noite o orgullo, o privilexio e a responsabilidade de representar cincuenta anos de historia, cincuenta comezos de curso e, creo que podo dicir, que a milleiros de persoas.

Sinto esta noite que a Escola Rosalía si é profeta na súa terra.

Sinto esta noite que se cumpre a máxima latina “do ut das”, o Rosalía deu á cidade de Vigo todos estes anos de adicación, e hoxe a “leal e valerosa” devólvelle esa entrega ao través desta distinción.

En 1961 vivíase en Galicia un tempo de mudanza, de efervescencia. Na cosmopolita Vigo abrollan buques insignia, son os tempos de Pescanova, son os tempos de Citroen, son os tempos de Galaxia, son os tempos do Hospital Almirante Vierna, son tempos de despegue.

E alí estaba unha muller senlleira, con azos abondo para iniciar unha andaina inzada de atrancos.

Tita abriu camiño onde era máis complicado,e dos primeiros 38 nenos e tres profesoras nun baixo da rúa Pizarro chegamos ata Bembrive e aos 800 alumnos de hoxe xunto con 60 docentes.

Ter hoxe a oportunidade de estar aquí e levar o facho que Antía Cal prendeu só pode enchernos a todos os que formamos o claustro do Rosalía dunha enorme satisfacción.

É este un premio aos milleiros de nenos e nenas que correron, xogaron e aprenderon nas aulas do Rosalía, un premio ás familias que apostaron e apostan por un proxecto anovador e un premio ás ducias de profesores e profesoras que deron e dan o mellor de si.

Grazas, moitas grazas no meu nome e no de todos eles

Rafa Gutiérrez

SUMARIO

EditaEscola Rosalía de CastroEstrada de Bembrive, 91 - VigoT· 986 420 433recepcion@escolarosaliadecastro.edu.eswww.escolarosaliadecastro.edu.es

Coordinadora Carolina González

Deseño de portada Carolina González

Fotografía Paco Fernández, Javier Gallego, Jose Javier Álvarez

Deseño e maquetación Errepetrés · www.errepetres.es

Impresión Feito S.L. · www.feitonet.com

Depósito Legal: VG 994/97

Bo Nadal.............................................................................................Vigueses Distinguidos.......................................................................Beatum Corpus..................................................................................Mi primer día.....................................................................................Noite de bruxas.............................................................................Visita á Bodega La Val.......................................................................Entre Beizos.......................................................................................Quérote, pero non máis que a miña vida.......................................Madrugón para ir al Puerto.............................................................Fashion Show...................................................................................Just like a movie.............................................................................Feliz ano novo!...........................................................................Retículas..........................................................................................Susana: Una lección de vida...........................................................Mi deseo...........................................................................................Petroglifos........................................................................................Paisaje y sentimiento......................................................................Odaiko, el mundo de la música .....................................................Resuélvelo si puedes .....................................................................Entre libretas...................................................................................La mente interior.............................................................................Robots..............................................................................................Famous Paintings............................................................................Decoramos el aula de Plástica.......................................................Cantabria 2012................................................................................Poesía Medieval..............................................................................Pasatempos.....................................................................................Coma Ruga.......................................................................................

2345

6-789

10111213

14-1516171818192020212223232424252627

TRISQUEL 31 EDITORIAL

(Estracto do discurso na entrega dos galardones)

Iria

Fer

nánd

ez1º

Pri

mar

ia C

ruz

Gal

lást

egui

Page 4: Trisquel 31

TRIS

QU

EL 3

1

04

Que se sinte ao ser o fillo dunha figura como a de Álvaro Cunqueiro?Pois, aparte da experiencia persoal no trato que pertence á esfera privada, no aspecto de home público e literario pois eu son tan preto ou afastado como calquera persoa afeccionada á literatura e obra de Cunqueiro, en cambio eu teño algunhas claves que outros non teñen, pero os textos atópanse aí, pero xa che digo que eu considero un privilexio ter medrado ca influenza do meu pai, pudendo dar paseos con el aprendendo cousas, sendo iso , unha influenza sobre min.

Cando era pequeno e preguntábanlle que quería ser de maior, que contestaba?Eu de pequeno quería ser sacerdote, eu era monaguillo e sancristán, tiña permiso do arcebispo Quiroga Palacios, (estaba eu en Mondoñedo), de por un vestido cun bonete púrpura ,casulla e sotana, en fin, era un rapaz moi guapo, coa idade que tiña, o que para min eran vellas tiñan 50 anos, dicíanme que ían confesar comigo cando fose maior, gustábame moito, co tempo perdín a vocación.

Vostede escribiu diversas obras, cal escollería?Ben, en narrativa “Beatum Corpus” esa é a miña preferida porque foi a primeira, ademais é unha obra que levei moito tempo na cachola e ó fin ahí está.

Nunca pensou en dedicarse á literatura profesionalmente?Hai, fillo, neste país ninguén se dedica á literatura profesionalmente, é moito mellor dedicarse á notaría –risas-, fíxate que os escritores non poden vivir disto, a non ser que teñan a sorte de escribir un best seller coma Reverte co “Capitán Alatriste ”, pero iso non é literatura é outra cousa se no é así tes que escribir en revistas, artigos, etc... , tal é unha vida moi trasfegada, que, en fin, non é doado vivir da literatura.

O día que finalice a súa carreira de notario, a que lle gustaría dedicarse?Pois mira, ó que estou estudiando agora, eu sempre tiven unha pasión polas linguas e interésanme moitísimo a súa orixe,se había polixenésis ou só hai unha lingua nai, agora estou estudiando as linguas urálicas e altáicas e a iso me vou dedicar se teño paz e saúde cando me xuvile.

Óscar Hermida 3ºESO Laxeiro

César Cunqueiro é o fillo do afamado escritor galego Álvaro Cunqueiro. É autor de varias obras, ademáis de notario en Vigo e Pontevedra. Fai uns meses achegueime ó seu despacho e contestoume amablemente a seguintes preguntas.

Page 5: Trisquel 31

El niño, aunque tenga hermanos mayores, se

considera el centro de la familia. Desde los tres años

empieza a descubrir el mundo exterior. Progresivamente

se enfrentará a los demás, aprenderá a pensar en ellos y

a jugar y trabajar en común. El pequeño deberá afirmar

su imagen, y establecer una relación equilibrada con sus padres y con su

familia, por medio del ensayo de su personalidad en el

contacto con los demás, de la experimentación de su

cuerpo, su inteligencia y sus posibilidades en un mundo

que ya no es su pequeño espacio protegido.

05

XAN

EIR

O 2

013

Page 6: Trisquel 31

TRIS

QU

EL 3

1

06

As castañas do castiñeiro hainas que asar no asadeiro

Castañas, noces e viño fan

a ledicia de san Martiño

Polo san Martiño, castañas e viño

Se o mes de agosto vén claro, bo magosto e bo nabo; se vén nubrado, poucas castañas e nabos furados

O magosto é unha festa de orixe pagá que marcaba o paso dos ciclos agrícolas, a modo de simbolismo de peche do ciclo solar. Como aconteceu con outras festividades pagás, terminou sendo asociada ós Santos e Defuntos ou a San Martiño de Tours.Existe constancia dalgunhas prácticas supersticiosas relacionadas coa crenza de que o lume ten vida propia e un certo carácter sagrado: nunca se debía cuspir sobre o lume, nin botar nel restos de comida ou calquera outra cousa. Non se debía matar o lume senón que cumpría deixar que as brasas se apagasen soas, aos poucos: críase que as ánimas viñan quentarse á noite no rescaldo. Outros din que cada castaña comida era unha alma que se sacaba do purgatorio, e para que estas ánimas puidesen comer algo, sempre se deixaba algunha castaña entre as brasas.

Na lingua galega hai moitos refráns relacionados co magosto:

En Asturias o magosto denominase magüestu, varía en que na festa asturiana bébese sidra doce, e na noite de todos os santos celebran o magüestu dos defuntos no que as familias asan as castañas ao redor dunha fogueira, e ao finalizar esta festa din mentres tiran as castañas ao chan: ¡Esto ye pa que xinten los difuntos! Que en galego significa ¡Isto é para que coman os defuntos! En Cantabria e en Sanabria chámanlle magosta, pero a diferencia do magosto só se celebra nas vilas.Gaztainerre ou gaztañarre, así denominase a festa no Pais Vasco e acompañan as castañas con caracois ou morokil que é unha masa feita a partir do millo.En Cataluña chámanlle castanyada no que se acompañan con outros moitos alimentos coma patacas e froita confeitada incluíndo a castaña. En Occitania (sur de Francia, val de Arán, na rexión italiana de Piamonte e no Principado de Mónaco) celebrase a castanhada, considerase unha festa para dar a benvida ao outono na que os amigos reúnense para comer castañas.En Estremadura chámanlle Chaquetía, eles van merendar durante os días 1 e 2 de novembro, nesta merenda se consomen froitos da tempada como as noces, as granadas e as castañas, e nalgunhas cidades e pobos os nenos van pedir de casa en casa estes froitos.Nas provincias de Zamora, Ávila, Salamanca, Cáceres, Badaxoz e Toledo celebrase o calbote no que se vai ao campo para asar castañas.O magusto e o nome que recibe esta festa en Portugal. Nesta festa fanse bromas, pintan a cara cás cinzas e cantan cancións, esta festa celébrase no día de San Simón, no día de todos os santos e no día de San Martiño.

Artur Somoza4ºESO Laxeiro

Page 7: Trisquel 31

07

XAN

EIR

O 2

013

Page 8: Trisquel 31

O día 21 de novembro, os nenos e nenas de 5 anos da Escola, foron invitados a visitar Bodegas La Val, situada en Salvaterra do Miño. Como xa era o segundo ano que nos invitaban, decidimos facerlles un agasallo e que mellor que un acio de uvas feito por nós.

Despois de darllo comezamos coa visita. Primeiro de todo ensináronnos as viñas onde están as uvas. A continuación pasamos a ver todo o proceso de facelo mosto, o viño e o posterior embotellado e diseño das botellas ata que se meten en caixas para enviar onde sexa preciso. Pero que mellor que os nosos debuxos para ensinarvos un pouco máis.

Yzan DuránConcepción Arenal

Gabriela Pato

Concepción Arenal

Olivia Páramo Castelao

Noelia Vázquez

Castelao

Julia NúñezCastelao

Petra OteroCastelao

Petra OteroCastelao

TRIS

QU

EL 3

1

08

Lupe Rodríguez Concepción Arenal

Page 9: Trisquel 31

A felicidade e o éxito dos fillos/as na vida, é o principal obxetivo e a razón de ser como pais. O seu traballo é proporcionarlles as ferramentas que lles permitan desempeñarse na vida de manera efectiva e independente. A través da linguaxe, o neno comunica as súas necesidades, sentimentos, preocupacións, desenvólvese no medio, obtén o que é do seu interese e o que é máis importante, estructura o seu pensamento.

A inxesta de alimentos é unha necesidade fisiolóxica en todo individuo, e a súa execución inflúe no crecemento integral do ser humano: - estimula dende temperá idade, un dos principais vínculos de comunicación nai-fillo; -aporta o ser humano os nutrintes necesarios para a súa formación; e -favorece o perfeccionamento da fala.

Ao falar, cada persoa está a realizar movementos de articulación que requiren dunha serie de movementos coordinados e secuenciados entre os beizos, lingua e mandíbula. Este conxunto de movementos finalmente van a ser traducidos nos sons articulados da fala /p-t-k-f-r-s.../.Estes mesmos músculos que posibilitan a produción dos sons, igualmente interveñen na fase preparatoria da inxestión de alimentos (mastigación).Esta relación acción-complexo muscular, entre os músculos da fala e os músculos mastigatorios, é a que permite determinar a influencia do proceso de mastigación no desarrollo da fala; en especial, para a adquisición dos fonemas, linguo alveolares /l/, os velares /g-k/ e os vibrantes /r e rr/, xa que o realizar o proceso da masticación, a lingua xunto cos outros órganos da boca, executan movementos laterais, posteriores e rotatorios. Conductas musculares que preparan a lingua para levar a cabo os diferentes movementos que debe asumir o dicir cada un dos sons, ademáis, que vai desarrollando a forza muscular necesaria para poder movilizar cada unha das estructuras bucais.

Según o anterior, é fundamental enfrentar ao neno/a dende idade temperá, a alimentos de consistencias semisólidas e sólidas, co fin de:

• Favorecer a sensibilidade e a propiocepción bucal.• Estimular a execución dos movementos coordinados de lingua -beizos- mandíbula e meixelas.• Preparar ao menor para a producción dos sons difíciles da fala e a adquisición de todo o cadro fonolóxico.

• Estimular o desarrollo das estruturas óseas da cavidade bucal.Pola contra cando o menor non consome na súa dieta, alimentos sólidos como a carne, o polo, a cenoria, o plátano duro, o pan,... é posible que se orixine un trastorno da fala (dislalias), ou unha inmadurez articulatoria, coma resultado dun desequilibrio muscular orofacial, debido a pouca exercitación muscular que estivo enfrentando, xa que os alimentos brandos como purés, papillas, pan de molde e comida licuada, non esixen complexidade nos movementos

linguais, labiais e mandibulares.

É por iste motivo que algúns dos menores que experimentan circunstancias coma a descrita anteriormente, presenten características musculares como: lingua ancha, mobilidade lingual posterior lingual diminuída,

forza muscular da lingua diminuída e dificultade na disociación de movementos entre lingua-mandibula; características que van a influir na adquisición de algúns dos fonemas /k-r-s-rr-g/.

Podemos afirmar que na actualidade se incrementou notablemente o número de incidencias de nenos/as con algunha dificultade na súa fala ou trastorno da linguaxe; estes casos detectados aos 4 ou 5 anos cando existe maior esixencia no ámbito educativo e os nenos demostran as súas dificultades para elaborar oracións longas, responder frente a construccións lingüísticas abstractas ou dificultades na comprensión.Aínda que na Escola se traballa para correxir na medida do posible as dificultades da fala dos nenos, son os pais e nais, quen posuen o poder de prever algunhas destas dificultades.

XAN

EIR

O 2

013

09

Page 10: Trisquel 31

Como te sintes cando te chaman? Como se traballa coa persoa maltratada?Síntese que esa persoa perdeu seguridade e hai que darlle moito apoio. Os primeiros días chámase moito a persoa maltratada para que colla seguridade en sí mesma.

Poste nervoso cando vas a algunha casa?Non, salvo que o maltratador sexa moi agresivo.

Que xente traballan estos casos?A policía, os servizos sociais, o poder xudicial e todo coordinado para sacar o mellor rendemento.

Resolveches algún caso no que as parellas se queiran outra vez?Sí, varios casos.

Insultáronte ou pegáronche alguna vez?Por parte das víctimas non, por parte dos maltratadores insultárome algunha vez.

Soen ser casos graves? Resolvéronse antes de ter un cadáver?Xeralmente non son casos graves, tiven dous ou tres máis graves nos que a víctima tiña pánico ao agresor.

Cómo te sentes cando resolves un caso?Síntome satisfeito do que fixen, porque axudo a xente que o necesita.

Cres que está ben que haxa algún día dedicado a violencia de xénero?Sí, porque é convinte concienciar a cidadanía para que una vez para sempre se termine a violencia de xénero.

Carmen Cavada, Antía Calvo, Nerea Cruz y Javier López

6º Ramón María Aller

Case 2.000 alumnos e alumnas dun total de 40 centros de ensino secundario de Vigo e  unha ampla representación da cidadanía participaron na iniciativa Enlaza Vigo-Reacción Cidadá contra a Violencia de Xénero, posta en marcha pola Concellería de Igualdade e o Consello Municipal da Muller de Vigo para esixir a todos os poderes públicos e á sociedade en xeral un compromiso real e unha implicación decidida para combater o terrorismo machista.Os traballos realizados abranguen diversas expresións artísticas, como pintura, debuxo, collage, graffiti ou textos. O alumnado vigués  amosou nesta actividade, ademais dunha gran concienciación sobre o problema da violencia contra as mulleres, unha gran creatividade e orixinalidade.A participación nesta exposición colectiva tamén estivo aberta a asociacións de mulleres e outros colectivos sociais. Ademais, as persoas interesadas en participar poideron facelo a través dos paneis situados fronte ao MARCO.Vigo xa é un referente na loita contra a violencia machista. En non só na homenaxe e recordo ás vítimas, senón no compromiso individual das cidadás e cidadáns na erradicación deste tipo de agresións. Todas as persoas temos, non soamente o dereito, senón tamén o deber, de avisar á Policía ou á Xustiza se coñecemos un caso de violencia contra unha muller.

Desde que se teñen estatísticas sobre este problema, no ano 2003, máis de 650 mulleres foron asesinadas en España a mans das súas parellas ou exparellas, e centos de miles son, día a día, vítimas do poder que os homes exercen sobre elas. Segundo os datos do Ministerio de Igualdad, no que vai de ano, foron asasinadas en España polas súas parellas ou exparellas un total de 43 mulleres (catro mortes máis atópanse en fase de investigación).

O avó de Nerea, alumna de 6ºE.P, chámase Elisardo e traballa na Unidade de violencia de xénero da Comisaría de policía de Marín. Vive en Marín dende hai 35 anos pero naceu en Coruña no ano 1948. Leva máis de 40 anos traballando na policía, pero na unidade contra a violencia de xénero (tamén chamada UPAP) leva 8 anos. Fixémoslle as seguintes preguntas:

Mural realizado por los alumnos de 4º ESO

TRIS

QU

EL 3

1

10

Page 11: Trisquel 31

Marta Pastoriza5ª Esposos Curie

11

XAN

EIR

O 2

013

Page 12: Trisquel 31

María Ramos6º Ramón María Aller

Laura Isasi6º R

amón M

aría Aller

Pedro Otero6º Álvaro Cunqueiro

Sofía Santiago6º Álvaro Cunqueiro N

erea

Cru

z6º

Ram

ón M

ª Alle

r

Diego Veiga6º Ramón María AllerAna Domínguez

6º Ramón María Aller

TRIS

QU

EL 3

1

12

Page 13: Trisquel 31

13

XAN

EIR

O 2

013

Page 14: Trisquel 31

villancico

TRIS

QU

EL 3

1

14

Page 15: Trisquel 31

RAP

15

XAN

EIR

O 2

013

Page 16: Trisquel 31

Como los huesos en el cuerpo humano las retículas no suelen verse, estructuran, agilizan, sustentan, organizan...

Se pueden respaldar muchos usos diferentes de la retícula, desde manifestaciones puramente abstractas, hasta proyectos que ordenan aspectos de la realidad. Así en el extremo más abstracto encontramos exploraciones del campo perceptivo, como los trabajos de Agnes Martín. En sus manos, la retícula viene a ser un vehículo de la expresión de la expansión infinita y las cadencias medidas. Martín capturaba los ritmos del agua que corre: el carácter simultáneo de quietud y movimiento que configuraba las cascadas, la lluvia y los arroyos.

“La naturaleza es como abrir unas cortinas, te metes en ella. Yo quiero suscitar una respuesta que sea algo así. ... No una respuesta concreta, sino ese modo de responder de la persona cuando se olvida de sí misma, que a menudo se experimenta en la naturaleza: una experiencia de alegría simple...la entrada sencilla y directa en un campo de visión, como se atraviesa un aplaya vacía para mirar al mar”. Agnes Martin

Ana García6º Ramón María Aller

María Ramos

6º Ramón María Aller

Diego Veiga

6º Ramón María Aller

Carmen Cavada6º Ramón María Aller

Daniel Fariñas6º Ramón María Aller

Laura Isari Hernández

6º Ram

ón María A

ller

Sofía S

antiago López

6º Ram

ón María A

ller

TRIS

QU

EL 3

1

16

Page 17: Trisquel 31

¿Cómo fue compaginar el deporte, los estudios en el Rosalía y los de la ONCE?Realmente en el colegio hasta tercero o cuarto de la E.S.O no empecé a entrenar mucho. Y bueno, supone renunciar a cosas como ver la televisión, salir con los amigos, etc. Yo fui capaz de hacerlo, con agobios puntuales, pero con buena organización.

¿Qué diferencias se han marcado en tu vida al tener ese problema de visión?No puedo comparar, porque en realidad no sé lo que supone ver bien. Siempre fui consciente de que veía mal, lo considero una característica más mía, y lo que sí noto es que me han cerrado muchas puertas. Aunque al fin y al cabo es parte de mí y también es cierto que me ha abierto más posibilidades. Quién sabe, si viese bien a lo mejor no estaría aquí.

¿Te propones ir a Río de Janeiro en 2016?En realidad unas Olimpiadas no se pueden plantear, ya que hay plazas limitadas en cada deporte y tienes que estar bien preparada. Aunque me gustaría mucho ir.

¿Si te dieran la oportunidad de abrir un equipo de triatlón, lo harías?Claro que me encantaría abrirlo, pero para ello hacen falta muchos recursos, y uno de los más importantes es el dinero.

¿Cuántas horas semanales entrenas?Durante toda la semana, en total, entreno más o menos dieciocho horas semanales, pero tengo un día de descanso.

¿Cuántas horas le dedicas y le dedicabas a los estudios?En la universidad, actualmente, le dedico 12 horas diarias, y puedo hacerlo gracias a unas gafas especiales que me permiten ver las diapositivas. En el Rosalía le dedicaba 2 horas diarias más o menos.

¿Ahora que has conseguido lo que cualquier deportista quiere, cuál es tu próximo objetivo?Algún día quiero hacer el triatlón de invierno que en vez de ir en bicicleta vas con esquís. También me gustaría hacer el Ironman de Hawái que son 3800 metros nadando, 180 kilómetros en bicicleta, más la maratón que son aproximadamente 42 kilómetros.

¿Cómo recuerdas tus años en el Rosalía?Los años en este colegio fueron geniales, sobre todo la salida de 2º de las E.S.O. a Cantrabria, donde conocí a muchos de mis amigos.

¿Cuáles son los profesores del Rosalía de los que tienes más recuerdos?Especialmente de Jose Javier, pero también de Rosa, Celia, Julio, Geli, Paco y muchos más.

¿Cómo te sentiste al ver tu nombre identificando al pabellón del colegio?Pues al ver que el sitio donde yo había corrido durante años, y donde Jose me había animado a hacer lo que hago, llevaba mi nombre… Supongo que es todo un privilegio, me siento muy afortunada.

¿Dedicas los premios a alguien en especial?Se los dedico principalmente a mi familia, aunque el mundial a mi madrina, que falleció hace 2 años. Ella siempre estaba ahí, me apoyaba mucho y creo que se lo merece.¿Cuándo eras pequeña, te imaginarías que ibas a llegar a ser Campeona Mundial? ¿Qué querías ser?No, no me lo imaginaba, aunque cuando era una niña siempre jugaba con mi hermana en la terraza de mi casa a los Juegos Olímpicos. Siempre quise ser médica, aunque cuando era pequeña quería ser profesora, jubilada o vivir de mi hermana.

Susana Rodríguez Gacio se proclamó Campeona del Mundo de Paratriatlón y cinco días antes logró el bronce en Aquatlón. Su deficiencia visual no le impide estudiar medicina. En el mes de Noviembre visitó el colegio y los alumnos de 2º de ESO escucharon con atención sus experiencias.

XAN

EIR

O 2

013

17

Page 18: Trisquel 31

TRIS

QU

EL 3

1

18

Page 19: Trisquel 31

Este poema de Antonio Machado está dedicado al paisaje del Duero, concretamente al olmo ; visión puramente subjetiva del paisaje en la que al olmo se asocian sentimientos de esperanza y de futuro. Así, en los primeros versos, tras mencionar el estado abatido del árbol- podrido y viejo- se sorprende al observar que “ algunas hojas verdes le han salido”. Debe tenerse en cuenta que, para el autor, el valor de los árboles va más allá de lo puramente anecdótico o paisajístico; concretamente, el olmo es una representación de su propia alma, por ello tiene tanta participación en su obra, especialmente cuando es su yo íntimo el que se proyecta en lo que observa. El poema describe detalladamente el olmo ,” un musgo amarillento le mancha la corteza blanquecina al tronco carcomido y polvoriento”; sin duda la pátina del tiempo ha dejado esta triste impresión en su fisonomía , y la melancolía y la tristeza que desprende esta imagen , refleje el propio estado anímico del poeta que vive en primera persona el deterioro que la enfermedad causa en su jovencísima Leonor. No queda para este árbol más que un triste futuro: leña muerta e inerte que ya no embellecerá las orillas del Duero; paso inevitable del tiempo que conduce a la muerte. No obstante el deseo de vivir, la rebeldía última ante lo inevitable ; la esperanza, en fin, hacen que el poema concluya con estos versos melancólicos y positivos: “olmo, quiero anotar en mi cartera la gracia de tu rama verdecida”.

Carlos Mosquera2º Bachillerato

Este poema pertenece a Campos de Castilla, obra que supone la mejor aportación de Antonio Machado al “espíritu del 98”: sentimiento nacional e histórico, apertura al entorno social y humano. Este cambio en su trayectoria poética -del simbolismo intimista a la preocupación social y existencial-, se debe a su llegada a Soria y, sobre todo, a su relación con Leonor, la enfermedad y muerte de esta y su posterior traslado a Baeza. En algunas composiciones de este poemario aparece la contemplación del paisaje desde un punto de vista objetivo, dentro de lo que la lírica permite. Se trata de un paisaje real manifestado a través del despoblamiento, la desertización, la dureza de la vida... Sin embargo, en otros poemas el paisaje es símbolo del pasado histórico de Castilla o de realidades íntimas. Precisamente, el paisaje, transmisor del sentimiento de Machado, es el hilo con el cual se tejen las diversas ideas del poema. Machado emplea, ya al inicio, la simbología para hacer referencia al alma, a la meditación en la madurez a través de la figura del olmo. Expresa su propia experiencia: amarillo, blanco y polvoriento, adjetivos que metafóricamente aluden a su estado físico y anímico y que evidencian la melancolía y la pena por la enfermedad de su amada Leonor, esa rama verde que florece contra todo pronóstico en su corazón sombrío y es la misma “rama reverdecida”, la esperanza de que Leonor se recupere de su lamentable enfermedad. Es el olmo el reflejo de sus sentimientos y emociones y del fluir temporal que conduce inevitablemente a la muerte. La temporalidad del hombre es común a todas sus obras y deriva en la angustia por el paso del tiempo, la fugacidad de la vida, la búsqueda de Dios como respuesta a sus preocupaciones íntimas y a las pregunta del hombre sobre el sentido de la existencia.

María Silveira 2º Bachillerato

19

XAN

EIR

O 2

013

Page 20: Trisquel 31

Laura Isasi6º Ramón Mª Aller

Sherlock Holmes y el Dr. Watson

Un día Sherlock Holmes y el Dr. Watson, buscando pistas para resolver un caso, entraron en un club de ajedrez. Al pasar junto a una mesa el Dr. Watson se fijo en un tablero y le dijo a Sherlock Holmes: – Querido amigo, no hay duda que quienes estuvieron jugando en esta mesa no tenían ni idea de las reglas del ajedrez. La posición es totalmente imposible. – ¿Por qué dices eso? - preguntó Sherlock. – Porque tanto el alfil blanco como la torre blanca están dando jaque al rey negro. ¿Cómo pueden haber dado este jaque las blancas? Si acabara de mover la torre blanca, el alfil ya estaría dando jaque, y si acabara de mover el alfil blanco, la torre blanca ya estaría dando jaque al rey negro.

Sherlock se quedó observando un momento el tablero. – No es así, mi querido amigo,- contestó- la posición, si bien es extremadamente extraña, está dentro de los límites legales del ajedrez.

¿Puedes averiguar cuál fue la última jugada de las blancas?

TRIS

QU

EL 3

1

20

Page 21: Trisquel 31

Querida Mari:Tuve la suerte de compartir contigo una gran parte de mi vida laboral. El día a día, el “tiempo entre libretas”, los comentarios sobre los progresos o dificultades de nuestros niños nos permitían algún paréntesis para hablar de nuestras cosas, nuestros “bichos” o el último libro que estábamos leyendo.Llegaste a la escuela de la mano de Milagritos, y como no podía ser de otra manera, con esa “carta de presentación”, nos dejaste tu “savoir faire”, tu discreción, tu sorna gallega y sobre todo un gran corazón que hemos podido apreciar sólo, además de tus alumnos, unos cuantos privilegiados próximos a ti.Ya no compartimos faena, pero sí una sólida y enriquecedora amistad.Te deseo lo mejor para tu nueva vida de “JUBILETA”.

Geli

Francine entregábase aos nenos e solventaba os seus problemas con moita perspicacia, cercanía e calma. Inspiraba tranquilidade e sensatez, serenidade ante calquera asunto, cercanía e discreción absoluta hacia os pais dos seus alumnos. Ela sempre foi a persoa ideal para transmitir as peores noticias ou poñer a quen fose no seu sitio sen causar barullo ningún, logrando transmitir o preciso sen provocar crispación. Nunca falaba dos seus logros ou do ben que facía as cousas, máis ben aceptaba as suxestións e deixábase embarcar en calquera novo proxecto ou idea con moitas ganas.Asistía asiduamente con ilusión a todos os cursos de formación aos que tiña oportunidade, conferencias e talleres; ¡mesmo ata pouco días antes da súa xubilación!!!, aportando coñecemento da forma máis humilde a todos os presentes e dando exemplo a todo o departamento de inglés da Escola Rosalía, do fundamental que é formarse sempre, aprender das experiencias dos demais, manter os ollos e a mente sempre abertos ás novas tecnoloxías e aos novos recursos.Todo isto tampouco foi atranco para que o seu espírito crítico, sempre construtivo, formase parte da bagaxe que nos lega tras tanto anos.

Os teus compañeiros

Hector Bazo

6º Álvaro Cunqueiro

Ana Sánchez6º Álvaro Cunqueiro

Omar García6º Álvaro Cunqueiro

Carla Cavada6º Ramón Mª Aller

Laura Isasi6º Ramón Mª Aller

Celia Barros y Alma Vázquez1º ESO Marqués de Sargadelos

Sofía Santiago6º Ramón Mª Aller

21

XAN

EIR

O 2

013

Page 22: Trisquel 31

Los destellos de conciencia son paraverbales; se producen en la esfera emocional o intuicional que Agnes llama la mente interior. El pensamiento, dominio de la mente exterior, estorba la conciencia de la perfección porque compara y clasifica, y con ello establece jerarquías que alimentan el yo, la soberbia y la separación. “Muy a menudo se piensa que el intelecto está detrás de todo lo que hacemos. A menudo

Ana Sánchez 6º Álvaro Cunqueiro

Omar García6º Álvaro Cunqueiro

José Oseira6º Álvaro Cunqueiro

Pedro Melús6º Álvaro Cunqueiro

Ana Pachón6º Álvaro Cunqueiro

Iria Maquieira6º Álvaro Cunqueiro

Pablo Somoza6º Álvaro Cunqueiro

Paula Cameselle6º Álvaro Cunqueiro

Pedro Otero6º Álvaro Cunqueiro

se piensa que todo lo que existe se puede poner en palabras, pero hay una extensa gama de respuestas emocionales que damos y que no se pueden poner en palabras”. El arte habla el lenguaje de esa esfera emocional. Porque también él contiene significados que son inefables y silenciosos, posee la singular virtud de estimular la concienia de emociones que de otro modo no despuntan.

Agnes Martin, La belleza es el misterio de la vida.

TRIS

QU

EL 3

1

22

Page 23: Trisquel 31

23

XAN

EIR

O 2

013

Page 24: Trisquel 31

Un año más, en la primera semana de septiembre, los alumnos y alumnas de Castelao y Concepción Arenal, los “mayores” del parvulario, tienen la gran responsabilidad de decorar las mesas del aula de Plástica. En ellas reflejarán mediante dibujos, sus vivencias del verano: las toallas, las sombrillas, el mar, la casa de los abuelos, sus compañeros de juegos y todo aquello que ha sido significativo para ellos.Orgullosos de sus creaciones, las muestran a sus compañeros del parvulario, que con ojos de ilusión desean ansiosos que llegue el momento de tener 5 años para ser ellos quienes decoren el aula.

2ºESO

TRIS

QU

EL 3

1

24

Page 25: Trisquel 31

As Cantigas de Amigo son breves composicións postas en voz feminina. Unha namorada canta a ausencia do amigo utilizando certos elementos con valores simbólicos: cervos-o namorado, augas-a virxinidade, fontes-lugar de encontro dos namorados,... Hai moitos tipos de Cantigas de Amigo, esta en concreto é unha Barcela ou Mariña.

Rosalía García 3ºESO Otero Pedrayo

Poesía Medieval

XAN

EIR

O 2

013

25

Page 26: Trisquel 31

Busca 16 palabras en inglés relacionadas coa festa de Halloween

Horizontais: 1. Ser imaxinario que representa o mal na tradición popular.(Ao revés) 2. Práctica supersticiosa coa que se pretende influír sobre alguén, xeralmente para causarlle algún mal. 3. Noite de meigas.5. Froito típico do Samain, de tamaño e cor variables, que se utiliza para a alimentación humana e animal. 9. Alma dun defunto que se supón que anda entre os vivos, penando polas súas culpas.

Verticais:4. Muller á que se lle atribuía un pauto co demo, do que recibía poderes para realizar meigallos, adiviñar o futuro etc. 6. Persoa ou animal fantástico, con características anormais que, ás veces, resulta de combinar partes de animais distintos. (ao revés) 7. Mamífero carnívoro da familia dos félidos, doméstico, de cabeza pequena e arredondada, ollos brillantes que se adaptan á visión nocturna. 8. Persoa morta que, segundo a crenza popular dalgúns lugares, sae da tumba polas noites para chucharlles o sangue aos vivos. (ao revés) 10. Cadáver embalsamado segundo as técnicas do antigo Exipto.

Resolve estos enigmas

He lives in the cemeteryand dogs go crazy abouttheir bones

1 2

3 4

5

6 7 8

9

10

He never drinks lemonadehe prefers a red drink andhe hates the light and garlic

Sergio Malo 4º ESO

Paloma Sánchez 4º ESO

Paloma Sánchez 4º ESO

Óscar Hermida 3º ESO

TRIS

QU

EL 3

1

26

Page 27: Trisquel 31

27

XAN

EIR

O 2

013

Page 28: Trisquel 31