Margit Sziget

URSULA HEINZE

para Ursula Setzer

Fol unha serteque a meradedos asenrosquedase baldeira, pois iso permitiunosque nos repartisemoscomodamenteportodoo autobús.

Enprendémo-laviaxe pola mañácedoe tarda-mosatamediodíaen chegará fronreira,ondefixé-mo-lo primeiro alto no camiño.Os camposaban-donadose envoltosnunhabrétemaabafadoranonprometían nada atractivo a explorar. De todosmodoscollín e fun estira-laspernas.Ahongucimede máise por pouco perdoo autobús.

Non saberíadicir con exacritudepor que ehixinprecisamentevisitar Budapeste nonPragaou Var-sovia.6 mellor foi por Laszlo,nono sei. Coñecinotaj uns anos e levaba a súa dirección no peto. Éposibleque alimentasea difusa ideade experimen-tar novassensaciónsno descoñecidopaís manar.

A primeira impresión non puido ser máisdecepcionante.Comoera unhaoptimistaperdida,tentei non perde-loánimo.En pleno invernosó sedebíadisfrurardunhapaisaxeouronalen parques,xardínsou fragas.

A miña metaeraa cidade,endeas distintasesta-cións do ano non reflen maior incidencia.Experi-menrarade sobraa soidadequeproducenas gran-des urbes.E aíndaasí caíacon frecuencianassúasredestentadorascomoocorreutaménnesraocasión.Sempreen buscadexentese lugaresnovos,empren-día cadapeucoviaxesmáisou menoslongas.

DeixadosatrásGyóre Tatahányaavistamosfinal-menteÓbuda,Budae Pesr,federadosno ano 1873en Budapest,aíndaqueseparadoseternamentepoíoDanubio.

Desdeo cume do monte Gellért admirámo-lasituación dos dousbarrios ó modo de media lúacada un, cortados na meradepolo río coma unecuadorhistórico entrelesree oeste.

O cansazosalvoumedo,s monótonosdiscursosdo guía, nos que o neme real de Bela aparecíaamiúdo. A miña mentefuxía a un bañoquentena

bañeirado hotel e non ós bañosturcos de Királyen Buda.

No hotel Budapestrecolhína chavede cuartoeencargueilieó mozo que me subisea equipaxe.6entrar no cuarto decateimede que ia pagar máisdo quevalía. Mentresa bañeirase enchíade augaquenrepúxenmea cazar moscas.Non mateí setedun golpe,peroóspoucese con pacienciaasasineio dobre ou o triple. A continuación disfrutei dobaño todo o que puiden.

Unhavezrefrescadae tranquila,animeimea darun paseonocturno.Apracei a chamadatelefónicaa Laszloparao día seguinte.

O aire xelado da noite queimábamea cara ocruza-la ponre Széchenyi, a máis anriga da cidade.

Unha ringleira de cochesdos temposde MaríaCastaña, chirriantes e cun cheiro a peste, pasabana modiñoá miña ¡nao dereira.Aquí semellabandescoñece-lasprésas.Polomenosninguénmostra-ba apuro.As augascaudalosasde río evidenciabanna debilmenreiluminada escuridademáis conta-minaciónca á plenaluz do día. Nos recunchosdaponre, protexidos do frío, feirantes ambulantesvendíanvestimentas,condecoraciónse pins degloriososrempesmilitares pasados.Resistin estoi-camentea tentaciónde mercarun gorrode pci oude coito por mor de apazuga-loaireconxelado.Averdadeé quenon o lixen pola insultantefealdadedo producto.

Aquelanoite a miñameraerao famosoBastióndo Pescador.Enfronte,á ourrabeirado río, brilla-ba con iluminaciónartificial o imponentecomple-xo arquitectónicodo Parlamento,de estilo neogó-tico. Mesmo puidenavista-lo cataventoen formadegalo na cúpula. 6 lado estabana AcademiadasCienciase maila Karl Marx-Universidadede Eco-nómicas,de estilo renacentista,como se podíalerno libre-guía.

Senreime nun dos bancos de pedra no Bastióndo Pescadorfascinadapeío maxestuesopanorama

182

1999 9 179-187

URSULA[JEINZE NARRATIVA

que tiña á miña fronte. Volta á realidade sentínunha crecente dor nos pés, sinaí de que debía tema-ta-la miña camiñadaparahoxe. Preferin deixa-lavisitaá igrexade Matthiase a subidaá CiradellacoPalacioReal paraoutro día.

Pecheios olios por unsintres gozandoda estan-cia naquellugar histórico, O venro azoutábameatesta coma se me quixese castigar por algo que noncometera.Deixeimenarcotizarpor cheirosestrañose vocesdescoñecidas.Enfeitizoumeunhasensaciónde poder e grandezade sécuhospasados.Tomeicontactocunhaculturaá quenonuveraaccesoataeste momento. Estabadisposraa acepta-horeto.Dedicaríaos vindeiros díasa percorre-lacidadedecaboa rabo.

Mais ¿ondeestabaa xenre? ¿Ondeestabanaspersoasparapreguntare falar conchas?Aínda nontropezaracon ninguéncamiñandopor ahí comami Sentíameun pouco perdidano medio dunvento feroz e unhacheade cochescontaminantes.

Custotimetraballo face-locamiñode volta.No vestíbulo da entradabatin cunhasrapazas

rechamantes,máisbendesvestidascavestidas,bus-cando clientela. Posiblementelamenrei por vezprimeiranon serun home.

¿Chamaríaa Laszlo a estashorasda noire?Non.Comprobeiqueo teléfonodo cuarto nonfuncio-naba.

Deiteime. Lin sen me concentrarno conrido.Na radio a orquestraCigányzenelcarde Budapestestabaa tocarCsárdas.Estimuloumede tal manei-raque non fun capazde quedardurmidae estivenadar incontablesvoiras mt cama,queme resultababastanteincómoda.

Esperteicedo,en todocasode máisparachamara Laszlo. Tardei en vestirme.Busqueios pendenresdeouro quefacíanxogo co reloxo depulseira.Buda-pestmerecíaconrempla-lasmiñasmelloresxoias.

Despois do almorzo, non moi abundanteporcerto, marchei en dirección ó centro da cidade.Ante todo pensabamercar unha entradapara aópera.Coñecíaas eloxiosascriticasreferentesás últi-mas representaciónsmusicais,que traspasabanasfronteiras.QueríadisfrutardunhaóperadeVerdi, o

compositorfavorito.A coñecidísimacafeteríaGerbeaud,na popular

Vérésmartyter, xa estabaaherta.Non resitín a

tentación de tomar un café e probar unha dassaborosas tartas que ofrecía.

Tiña por costume mercar en cada sitio novo ó quela un xornal local, aínda que non entendese unhapalabra, como era o caso do húngaro.Botei unhaollada por enriba das folias, pasándoas a modiño. Asfotos dospolíticossemellábanseentodaspartes.

Sen motivo aparente levantei a vista por unsegundo,un xesro casemecaníco.

¿Xli estabael. Na entradado café, apoiadonomarcoda porta. Era un homealto e arrogante,ple-namenteconscientedo seu atractivofísico. Impac-roume de seguida. Non tentei sequera ceibarmedaquela fascinación.

Achegouse de vagar á miña mesa. Mentres a súafala inintelixible me aturdía, os seusolios escurosprovocábanmeunhaclara insinuaciónseductora.

Sentouseá miña beira sen convidalo. Seguíaafalar agarimándome cunha voz sensual. Non líeentendía nin unha palabra.

Un agradabledesexo subiume polo lombo.¿Quen era aquel home? Non o coñecía de nada.¿Laszlo, se cadra? Aínda que pasara bastante temposen velo, estaba convencida de que non era el. Odescoñecidoó meu lado confundiamede segurocon ourra persoa.Deberíameerguere marchar.

Tardei de máis. Comaatraídapor un imán que-deisentadatremendodeexcitación.¿Queagardaba?

Conresteicun sorriso forzado ó que me soabacomaunha preguntaentretantaspalabrasquebal-deirouenribademm.

Desúpetocolleumepola mane hevantoume.Ocontactofísico electrizoumee estremecín.Supoñoque el sedecatoudamiñareacción.

Saimosa fóra.Agarroumepoío brazoapertándoosuavementecontrael. Non me opuxen.

Acompañei a un descofiecido con quen ninsequerapodía intercambiar unha palabra. ¡Quesituaciónmáisabsurda!Trateideconserva-lasereni-dadee o control sobremm mesma.

Lucía un sol espléndidoco venro en calma. famaiscalorcó día anterior.

VagamospolaVáci utca, a rúade luxo dacidade,ocupadapor pintoresambulantes,pedidorese ven-dedores.

A travésde múltiples xesrosintentei convencerómeu acompañanteparair xanraró restauranteNewYork. Este restaurante-palacioinreresábamepor terxantado ah antano persoeiros coma Josephine

183

1999,2:179-187

URSULAHEINZE NARRATIVA

Baker, ThomasMann,FranzLéhar,RichardSrrausse moitos outros famosos.

Obviamente entendeu o termo restauranteNewYork e rexeiroua miña oferta cun enérxico move-menrocoacabeza.Da seguintefervenzadepalabrascapreiunicamenteMargit Sziget.

Guiadapola curiosidadeseguino ó parquemáisvistosode Budapest,situadonunhailla no Danubio.

Sorprendidapola exuberanciade diferentestonsoutonaisdas follas e pola suavevoz do meuacom-paflantecríaestara soñarcos olIos abertos.

Nun bancoescondidodetrásdunhapóla baixasentamostan prero un do outro que se confundíanos nososalenros.A penasdisimulabaa miñaexcita-cion. O descoñecidoabriume o abrigo con sumadelicadeza,apanzándomeo corpode arriba a abai-xo. Apertousecontrao meu lombo bicándomeopescozomentresme metíaos dedosáxiles debaixodoxerseienbuscadospeitos.Seguironbaixandoatafacerun alto por entreas coxas.A voz sensualnonparabade bisbarmepalabrasestrañasó oído,queeunonentendía.

Incapazde reaccionarentregucimeó xogo dosdedos.Cun rápidomovementovolveumecaraa el eencheumea bocacoasúalingua. Sabíaa cigarrosealcohol. Nin sequeraiso me dabanovo.

Unhavoz firme separounosencuestiónde segun-dos.Aíndaquenon entendíanadado quedicía,adi-viñei de contadoo sentido.Dous policíasmaxiarescondenabano noso comportamentoescandalosontín bancodun parquepúblico a plenaluz do día.

Esperteidun sofio. Preciseiduns minutos paravolver á realidadee estafol que me atopei soa nobanco.Collin o abrigopara meprotexerdo repenti-no frío. Naquelmomentodecateimedafaltado relo-xo de ouro.Levei instintivamenteas matisásorellase descubrínque ramén faltaban os pendentesdeouro. Menos mal que aropei o bolso á miña beira.

Despois de investiga-lo contido soubenque odescoñecidofora todoun profesional:faltabaunica-menteo moedeiro.

¡FilIo de puta! foi o primeiroque me pasoupolacabeza.

Máis tardeesralei nunhagargallada.Recibin omerecido,o castigopor tantavaidade.Cometeraoerro imperdoablede suporqueun homeme prefe-ría a mm ós pendenres e ó reloxo de ouro.

PolatardechameiaLaszlo. Prometeumepor telé-fono levarme ó parque máis bonito de Budapestsituadonunhailla do Danubio.

184

1999,2: 179-187