R DAND
ENTREVISTAS
ENTROIDO
DOCUMENTAL
DEPORTE
FESTIVAL
...
Asociación de familias de persoas con parálise cerebral e discapacidades afíns
RESIDENCIA DE NAVIA
Número 9
2
3
ÍNDICE
Entrevistas
Conchi
Maaike
Lucía
Paz
José Varela
Marlen
Entroido
Elaboración da Taíña
Formación
Auditoría
Deporte:
Boccia
Equipo de familias
Festival do humor
Visitas
Documental “ el desorden de los sentidos”
Novas incorporacións
Pasatempos
4
Hai que transmitir que somos unha
organización onde o primeiro tedes
que ser vos
Cando xurdiu a idea de facer unha residencia
¿ que pasou pola túa mente?
A ver, foi hai 15 anos a idea da residencia,
exactamente non me lembro que é o que pasou,
como xurdiu. Seguramente porque María Garrido,
que é a maior das que están aquí e, naquel
momento, igual xa falecera o seu pai, ademais
estaba Sita que quedara sen familia, porque había
usuarios de APAMP que empezaban a quedar sen
familia ao facerse moi maiores, entón empezamos
a ver que había realmente necesidade de atender
a estas persoas.
¿Cantas noites estiveches sin durmir pensando se
che darían subvencións ou non?
Estiven e estou moitas noites sen durmir, moitísimas.
Sempre penso que sodes un montón de xente da
que me fago responsabel tanto de profesionais
coma de usuarios, entón ás veces si que me
preocupa e cando o penso asústame e digo “ a
ver se isto vai poder seguir adiante ou non” ou “a
ver se vai haber calquera problema”, etc.
¿Cando che dicían que tiñas subvencións e
logo non, como o afrontabas?
Son moi realista, ou creo que o son, entón aínda
non me desanimo e sigo pelexando, tampouco é
que bote as campás ó voo e ata que algo non o
teño moi pechado non o dou como bo. Se me
dicían que tiña unha subvención ata que vía o
papel firmado non o cría
¿De qué maneira che afectaron as
preocupaciones da residencia no teu entorno
familiar?
(Risas) Ás veces na casa bótanme na cara esas
cousas. Cando mas botan na cara os fillos dóeme
un pouco máis, cando mas bota na cara Sócrates
dígolle que xa me comprou así, que xa me
coñeceu así, non me coñeceu doutra maneira. Son
poucas veces, creo que xa están acostumados e
xa non lles afecta. Aféctalles en momentos
puntuais cando programan ou organizan unhas
vacacións e non poden contar conmigo.
¿Consultando coa almofada, nalgún momento
estiveches tentada a tirar da toalla?
Iso si que pasa ás veces, poucas veces. Creo que
vai facer 26 anos que estou nesta entidade e si
que é verdade que algunha vez sénteste moi soa,
seguro que non é así, que me apoia moita xente,
pero si que ás veces tes esa sensación que estas
moi soa, e éntrache un pouco de frustración e dis,
por qué estarei metida nesta historia e por que non
me dedico a pasar de ter responsabilidades, exer-
zo de psicólago, que era a miña profesión, e vivo
máis tranquila. Iso pasa poucas veces e
esquéceme axiña.
xA
ME
COMProu
ASÍ
CONCHI
GERENTE DE APAMP
ESTOu
MoitAS
NOiteS SeN
DuRMIR Son
moi
realista
5
¿Sentichéste arroupada polas familias?
Síntome arroupada polas familias, polos usuarios,
polos profesionais… sempre, sempre. Estou moi
orgullosa da organización na que estou.
¿Qué calidades valoras máis á hora de
contratar ao persoal?
Esta é unha moi boa pregunta, e que ás veces
cuestiono moito. Cando se contrata a alguén
sempre teño en conta a parte persoal en canto a
motivación, interese, etc… ¿Qué pasa? que cada
vez prestamos máis servizos e somos unha
organización que temos un perfil profesional máis
alto, queres profesionais que teñan unha boa
formación e compaxinar esas dúas cousas resulta
complicado e inclinarse máis pola parte persoal ou
pola parte profesional é complicado. Intentas
buscar un equilibrio entre as dúas partes. Creo que
cando teño dúbida pésame máis a parte persoal
cá profesional, non sei se acerto sempre, pero creo
que debería ser así.
¿Qué valores pretendes transmitir a todas as
familias, rapaces, traballadores, voluntarios,
etc?
¡Caramba! Son unhas preguntas complicadas de
coidado. Hai que
transmitir que somos
unha organización onde
o primeiro, en todo, tedes
que ser vos e logo que
sexa unha organización
participativa a todos os
niveis, tanto a nivel de
familias, rapaces,
profesionais… que sexa
unha organización aberta, que non teñamos nada
que agachar, esconder e que demos exemplo coa
nosa forma de actuar ou de facer.
¿Cómo te sentes agora despois de todo o que
levas loitado e como cres que están indo estes
primeiros meses?
Non teño tempo de pararme nin me pasa pola
cabeza disfrutar e dicir cantas cousas conseguimos
entre todos porque penso: “ todo o que falta por
facer…”, que o persoal, os rapaces se encontren
máis a gusto, teñan máis actividades… ¡Hai tanto
traballo que facer para que todo funcione ben! Para
que as persoas que están dentro se sintan a gusto. O
importante é o contido e ese contido son as persoas.
Cando todo isto esté ben podré pararme e estar
contenta, non o sei.
Que OS
rapaces SE
encontren
máis a gusto.
TEñAN MÁiS
ACTIVIDADES
O IMPOTANTE
É o CONTiDO
e ESE CONTIDO
SON AS PERSOAS
ESTOu Moi
ORGULLOSA
da
ORGANIZACIÓN
na QUE
ESTOu
6
¿Tal e como van as cousas dache medo que
falten ingresos de tipo económico?
Eu espero que non falten, intentamos buscar
recursos por todas as vías, pero sí que me da
medo. Estamos medrando moito en un momento
económico moi complicado, é un momento de
grandes oportunidades porque acabamos de abrir
un centro novo, porque estamos acabando o
outro centro de día… pero ao mesmo tempo dis: “
a ver se por medrar tanto en un momento tan dificil
imos ter algún problema”. ¡Claro que me da medo!
Dame ¡moitísimo medo! , estou “ co cu apretado “
pero non me rindo.
Agora, nestes momentos, ¿Qué inquedanzas,
dúbidas, preocupacións tes ante este novo
proxecto?
Este novo proxecto é a resi. Eu teño moitos
proxectos na cabeza. A resi xa está en marcha, a
preocupación que teño é que funcione como ten
que funcionar, que todas as persoas que estan
dentro se sintan super a gusto. Agora estou con
novos proxectos, o centro de día que se está
acabando, o centro de tratamentos, pelexarme
porque as persoas que non teñen unha praza en
ningún dos nosos centros e están esperándoa que
a consegan. Está o proxecto do centro “Hoy por
mañana” , hai nenos pequenos con parálise
cerebral que están sen atender e que haberá que
sacar adiante un proxecto na liña da atención
temperá.
Sempre estou cun montón de proxectos na
cabeza.
Estamos
medrando
moito
Teño
Moitos
Proxectos
na
cabeza
7
¿Por qué aceptaste el cargo de directora de la
residencia?
Ay!!! esta es una pregunta difícil. Primero porque
me gusta trabajar en APAMP, porque estoy muy a
gusto y, segundo porque me parece un
proyecto interesante. Me gusta el tema de
organizar, y aquí en la residencia llevas al personal,
llevas a los usuarios… y tener esa responsabilidad
me motiva. Un proyecto nuevo siempre da muchas
ganas de trabajar.
¿Qué sientes al ter tanta responsabilidad?
Ja,ja,ja, dolor de cabeza. ¡No, no…! dolor de
cabeza no, estas preocupada, y más al principio
porque todo este comienzo cuesta un poco. Pero
la responsabilidad es algo que me gusta, me hace
sentir bien porque esperan algo de ti.
¿Qué objetivos te planteas para que se logre un
buen funcionamiento de la residencia?
¡Menudas preguntas!, ¡mi madre! Están muy bien
pensadas. Los objetivos para que esto funcione,
creo que es hacer todas las cosas con mucho
interés, mucho cariño y mucho amor. Estar
pendiente de los chicos, de sus familias, del
personal, e intentar dar
respuesta a cualquier de
sus demandas. Y creo
que si esto encaja bien
puede funcionar el
proyecto para que esto
sea una casa para los
chicos.
¿Qué aptitudes crees que valoraron de ti para
que te incorporaras a este puesto?
De verdad, eso no lo sé, creo que porque nadie
mas se ofreció para el puesto y, a lo mejor
también porque estuve en la vivienda de
Camelias, algo así, estuve organizando en
vivienda. La verdad no lo sé ¿Os vale esta
respuesta?
¿Cuál es la sensación que tienes ahora como
directora?
Por ahora no tengo sensación de directora, por
ahora estamos resolviendo el día a día, y tampoco
sé como es la sensación de directora. Sé que el día
no tiene las suficientes horas para hacer todo lo
que tenemos que hacer, pero yo creo que esta
cogiendo forma. Entonces sentirme como
directora no lo sé y, no sé si algún día lo sabré.
Me parece un
proyecto
INTERESANTE
MAAIKE DIRECTORA DE LA RESIDENCIA
Espero tener una buena colaboración
Hacer las
Cosas con
Mucho
cariño
8
¿Cómo te sientes ahora con tantos trabajadores
a tu cargo?
¡Menudas preguntas!, de verdad, yo no estaba
preparada para esto. Pues, la verdad es que aún
no me doy cuenta de que son muchos
trabajadores bajo mi responsabilidad. Bueno,
espero tener una buena colaboración de todos.
¿Duermes mejor o peor que antes de ser
directora?
Como la niña ya la tuve antes, eso de dormir poco
ya… pero, Sí que duermo poco, no es por ser
responsable de la residencia, es porque tengo una
niña activa por la noche.
¿Cómo te enteraste de la oferta de trabajo?
Mediante una compañera que tuve en otro
trabajo. Me dijo que se iba a abrir esta residencia
y entregue el currículo en Miguel Hernández. Tuve
la suerte de que al poco tiempo me llamaron para
una entrevista y después me cogieron .
¿Como te enteraste de que estabas
contratada?
Me llamaron por teléfono y me dijeron que había
sido admitida.
¿Alguna vez trabajaste con este colectivo?
Con parálisis cerebral no. Trabaje con pacientes
psiquiátricos y en residencias de ancianos pero
con parálisis cerebral no.
¿Que es lo que más te gusta y lo que menos?
Pues me gusta todo, la verdad. Todo lo que sea
sanidad y todo lo que envuelve me encanta ya
sea de parálisis cerebral, oncología, etc.
¿Crees que hay suficiente personal para atender
a los usuarios/as?
No, soy completamente sincera. Somos poco
personal para muchos usuarios.
Durante estos primeros meses ¿Qué mejorarías?
Ante todo contratar un cuidador o dos, porque a
mayor personal mejor cuidado de los usuarios y sus
demandas se podrían atender muchísimo mejor.
Se podría dedicar mucho mas tiempo a
actividades, a las comidas con mas calma y en
todo lo que requieran sus cuidados.
¿Qué tal te llevas con tus compañeros y
usuarios/as?
Con los usuarios muy bien. He tenido algún
pequeño roce con alguno pero siempre se ha
solucionado, es lo normal en una convivencia de
tantas horas. Con mis compañeros, pues hombre,
me llevo mejor con unos que con otros, sobre todo
con los que coincidas en el turno.
Para finalizar, esta última pregunta que te voy a
hacer si no quieres no la contestes, no estás
“obligada”
Si uno de los usuarios necesita ayuda para que lo
acompañen a una mujer de compañía para
satisfacer sus necesidad sexuales, ¿lo llevarías?
Si. Fuera de la residencia si. Llevarlo y ayudarlo,
dejarlo preparado si, siempre fuera de este
entorno, es decir la residencia.
LUCÍA TRABAJADORA DE LA RESIDENCIA
Esther, Sonia y Lupe
9
¿Cómo ves a tu hijo de ánimo?
Muy bien ahora cada vez esta mas ilusionado
porque se siente más ocupado. Gonzalo dentro de
sus posibilidades es muy activo, es muy organizado,
en madrugar en acostarse… Al principio había un
cierto desorden ya que mientras no tenían
actividades al principio
se aburría pero ahora
ya está más animado.
Parece que están más
organizados. Lo que más le cuesta a Gonzalo son
ustedes lo pasó bastante mal porque una parte
importante de sus compañeros se quedaban
en Miguel Hernández. A ustedes los echa mucho
de menos.
¿Estás contenta con los
servicios y la atención que
recibe Gonzalo?
Si, muy contenta, el personal es
encantador muy buena gente.
Hay trabajadores que a lo
mejor no estaban tan
dedicados a esta especializad
sin embargo ponen voluntad y
se van adaptando muy bien.
¿Cómo ves a Gonzalo ante esta nueva etapa de su
vida?
Lo veo encaminado en la misma decisión que
podía haber tomado cualquier persona que no
tuviera ninguna limitación como la que tienen
ustedes. Para él fue una independencia y en eso se
aferró y luchaba cuando yo no quería que fuera a
la residencia, en defender que era una manera de
independizarse y lo tuve que aceptar.
SIEMPRE HA CONTADO LA
OPINIÓN DE GONZALO
¿Cómo surgió la decisión de que Gonzalo fuese
para la residencia?
Bueno, yo no estaba muy convencida pero
después de las dos entrevistas que tuve con
Conchi ella me convenció.
Mi salud es un poco delicada, a raíz de un
tratamiento que me hicieron me dan crisis y me
cuesta manejarme con Gonzalo y, la otra razón es
que mi padre tiene 92 años y está padeciendo
demencia senil, entonces Conchi me hizo ver que
eran dos razones poderosas para que tomara la
decisión y no esperara más adelante.
¿Fue difícil tomar esa decisión?
Muy difícil, muy difícil, porque bueno, nosotros
vivimos los tres con papá y Gonzalo y para mi
Gonzalo es el fundamento de mi vida, es decir
todo. Tengo mi hija pero ella tiene su familia en
Oporto entonces la veo de vez en cuando.
¿Se ha tenido en cuenta su
opinión?
Sí, siempre ha contado la
opinión de Gonzalo. Para mí es
muy importante y él desde un
primer momento quiso ir a la
residencia, eso también peso en
la decisión porque si él no
hubiese querido ir no me habría animado, hubiese
seguido luchando como fuera.
¿Has usado muchos clínex echando de menos a
Gonzalo?
Bueno no, porque lo voy a ver todos los días,
martes, miércoles, jueves y el viernes ya viene a
casa.
PARA ÉL FUE UNA
INDEPENDENCIA
PAZ
MADRE DE GONZALO
ES EL
FUNDAMENTO
DE MI VIDA
Paz, madre de Gonzalo
10
A nivel afectivo ¿Qué gañaches?¿E que
perdiches?
Perder non perdín nada e gañar gañei moito.
Gañei o cariño de moita xente que non trataba
con ela, monitores que non coñecía e desde o
primeiro momento houbo sintonía entre eles e mais
eu.
¿ Como ves a túa habitación?
Ben, a miña habitación véxoa ben, deixáronnos
persoalizala, podemos decorala ao noso modo.
Teño fotografías,
un aparato de
música…dentro
do que cabe
téñoa á miña
maneira.
¿Qué tal a convivencia cos teus compañeiros?
En xeral boa, que hai problemas ás veces, si, sen
dúbida, non o vou negar.
¿Qué destacarías do persoal da residencia?
Pois do persoal só podo falar ben, porque todos os
monitores que hai na residencia son encantadores,
non podo dicir que ningún sexa mellor có outro,
todos marabillosos.
¿ Como xurdiu a decisión de irte para a
residencia?
Xurdiu porque chegou un momento que eu non
podía estar só, porque as veces caía, tiña febre de
noite e tiña que chamar ao meu irmán. Entón
pensei que a mellor maneira de non molestalo e
que estivera tranquilo era ir a un sitio onde estivera
atendido.
¿Foi difícil tomar esa
decisión?
Penseino moito, mediteino
bastante, falei co meu irmán
e chegamos a esta
conclusión. Non foi dificil.
¿Que diferencia encontras entre
vivir na casa e na residencia?
Bastantes diferencias para o bo e
para o malo e explico. Para o bo,
no sentido de que estou mellor
atendido, teño servizos que antes
non tiña, estou con xente e teño
mellor calidade de vida. Para o
malo porque perdín a miña
independencia, facer o que me
apeteza, agora teño que
someterme a unha normas.
Todos os
monitores
son
maraBillosos
CHEGOU un
momento
que noN
podía estar
sÓ
JOSÉ VARELA
USUARIO DA RESIDENCIA
11
¿Cómo coñeciches Apamp?
Coñecino a través dunha persoa que coñecía
os centros de discapacidade e como quería
facer prácticas recomendoumo.
¿Traballaches algunha vez neste colectivo?
Non. Traballei con Autismo, Síndrome
de Down pero con Parálise Cerebral
non traballara nunca, é a primeira
vez.
¿Cal foi a túa primeira impresión
cando entraches en Apamp?
Pois moi boa, ensinoume o centro
Patricia Caamaño e foi moi
agradabel. A impresión foi moi boa
porque a xente pareceume moi
simpática y amabel.
¿Qué che aportamos?
Principalmente coñecer este
colectivo e aprender un pouco
sobre terapia con persoas con
parálise cerebral.
Si estás a gusto con nós, ¿por que te queres ir de
voluntaria á residencia de Navia?
Como vengo a coller experiencia como
psicóloga e o centro de Navia é un centro
totalmente novo, onde se farán test,
avaliacións… interésame empezar nun centro
de cero para ver cómo é todo o proceso. Entón
como coñecementos e como experiencia
apórtame máis irme a Navia que quedarme
aquí que está todo feito porque leva moitos
anos aberto.
MARLEN
VOLUNTARIA
12
ENTROIDO...
O venres 8 de febreiro tivo lugar en Navia a Festa
do entroido que resultou moi amena e divertida.
Pola mañá chegaron os nosos compañeiros de
Miguel Hernandez e xunto cos alumnos do colexio
Rodriguez Castelao e os usuarios de Alento, demos
unha volta polo barrio. A continuación fixemos
unas fotos na escola de Arte Dramática.
Comemos todos xuntos e á tarde tivo lugar o
tradicional desfile, durante o cal o público puido
contemplar os diferentes disfraces.
En resumo, foi unha festa moi divertida. Esperemos
que o vindeiro ano sexa moito mellor.
José Varela Lago
A Festa do Entroido na residencia de Navia
gustoume moito porque puidemos vernos outra vez
todos os compañeiros. Cando saímos dar una volta
facía un vento de narices, a min case se me
conxela o nariz, pero non o meu, o nariz do disfraz.
Fun de lobo.
Os rapaces da residencia foron todos de pingüíns,
e sacar tanto pingüín da Antártida e traelos a Vigo,
é un risco.
Despois fomos xantar, tíñannos preparada unha
lacoada recén feita. As sobremesas estaban
¡¡ boísimas ¡! O desfile foi moi divertido. O disfraz de
Eva, personaxe da serie de televisión “V “, que
gañou o primeiro premio, era moi chulo, pero so
pensar en lagartos que comen ratos dame un
pouco de repelús. Logo apareceu un toureiro un
pouco raro, era máis pequeño cá o touro. Debeu
ser o touro o que nos rompeu unha tubería que veu
un un fontaneiro moi especial, Mario Bross. Paseino
xenial.
Sandra Ballesteros Carrera
O noso xurado
13
PREMIOS:
1º Premio:
Eva Gil Carballido, polo seu
disfraz da serie de televisión “ V
“. Levou de agasallo un lacón.
Como en anos anteriores o Concello de Goián encargounos a realización dunha peza en
cartón-pedra para o enterro da sardiña (Taíña). Xa levamos tres anos facendo a Taíña e
esperamos continuar. Moitas grazas ao Concello de Goián.
Jose Ignacio Fernández Méndez
2º Premio:
Ana Soage Sas, polo seu disfraz
de vampira. Agasallada cunha
cacheira.
3º Premio:
Grupo da Residencia de Navia,
polo seu disfraz de pingüíns.
Agasallados cunha restra de
chourizos.
ELABORACIÓN DA TAÍÑA
14
Os cursos que se están levando a cabo dende o
Programa de Emprego e Formación da Federación
ASPACE-Galicia no que participamos son:
CURSO: Educación Básica para adultos
LUGAR: Asociación Cristo da Victoria.
ORGANIZA: Asociación de mulleres progresistas de
Vigo
DURACIÓN: Novembro 2012 a Maio 2013
CONTIDOS: lectoescritura, matemáticas, inglés e
coñecemento do entorno.
Realizouno: Anita Pérez e Eduardo Barreiro
CURSO: Tratamento de textos
LUGAR: Vigo
ORGANIZA: Concellería de Xuventude do Concello
de Vigo
DURACIÓN: 45 horas
CONTIDOS: Word 2003, Open office writer
Realizouno: Marta Núñez
CURSO: Operacións básicas de cociña
LUGAR: Vigo
ORGANIZA: Confederación de empresarios de
Pontevedra
DURACIÓN: 368 horas
CONTIDOS: aprovisionamento, pre elaboración e
conservación culinarios. Elaboración culinaria
básica. Módulo de prácticas profesionais non
laborais de Operacións básicas de cociña.
Realizouno: Marta Núñez
Marta Núñez Ramiro
Os días 31 de xaneiro e 1 de febreiro, no Centro de
Miguel Hernandez, tivemos a Auditoría de
Recertificación do sistema de calidade, dos
servizos do centro de día e ocupacional, realizada
por Bureau Veritas.
O resultado foi moi satisfactorio xa que non se
detectou ninguna non conformidade,
conseguindo así renovar o certificado por tres anos
máis.
A auditora felicitounos ademáis pola diversidade
de servizos aofertados aos nosos clientes e familias,
a boa coordinación entre os profesionais para
traballar os obxectivos dos clientes e pola correcta
xestión das incidencias.
Amalia Novoa
Responsabel de Calidade
FORMACIÓN AUDITORÍA
Anita
15
O pasado día 3 de marzo, celebrouse en Esteriro
(Ferrol) a 1ª xornada da liga galega de boccia.
A Boccia é un deporte paralímpico parecido ou
similar á petanca pero adaptado a persoas con
dispapacidade, no que participaron os nosos
deportistas do club TAMIAR.
Este ano temos varias incorporacións novas:
Sandra Ballesteros na categoría BC1 e Raquel del
Río na categoría BC3. Continúan os deportistas:
Francisco Díaz, Sergio Viúdez, Ana Soage, Javier
Fernández e Gonzalo Jorge. Os nosos adestradores
seguen sendo Paco Bello e Bianca García.
Ademais segue como árbitro Vanesa Sieiro e como
auxiliar Belén Lopez Grado
Este ano contamos con novos auxiliares, Nacho
Gago, Natalia e Carme. Dende aquí queremos
agradecerlles o seu tempo e dedicación xa que sin
eles nada sería posibel.
A xornada no meramente deportivo foi bastante
boa, gañaron partidos case todos os nosos
deportistas e lográronse moi bos resultados.
Fran Díaz Fontenla
BOCCIA
16
O equipo de
familias consiste en
organizar
actividades lúdicas,
coma saídas, a
comida do monte,
cea do entroido, fin
de curso…e tamén
organizamos eventos.
Buscamos presupostos,
mándanselle cartas ás familias para todas
aquelas que queiran participar para coñecernos
un pouco a todos. Tamén cando hai algún
nacemento ou casamento dos monitores
encargámonos de mercarlle un agasallo, é
dicir, temos unha reunión e falamos da cantidade
que imos pór cada familia.
A primeiros de ano reunímonos para planificar o
que queremos facer durante o ano. Realizamos
unha serie de reunións ao ano para xuntarnos e
valorar o que podemos facer. Se se nos pode
axudar, todo aquel que queira formar parte deste
grupo pode facelo, é máis, precísase xente que se
implique, non é só dar unha opinión, tamén é
apoiar, formar unha piña e que cada un aporte
ideas, porque nos xa imos un pouco maiores e
convértese nunha rutina. Non sei que máis che
podería dicir, algúns festivais benéficos, o primeiro
non, pero o
que houbo
agora no mes
de febreiro
organizouse
desde o grupo
de pais para
recadar fondos
para APAMP.
Todo isto é un pouco o que vimos facendo.
gustaríame QUE houbese máis
xente que apoiase
As veces plantexamos algunha actividade pero
non todas as familias se implican e sénteste un
pouco desanimada.
Próximas actividades:
Xantar no monte
Intentar facer unha excursión cos rapaces/
rapazas
O primeiro fin de semana de outubro
realizarase un campionato de petanca para
acadar diñeiro. Sortearanse balóns firmados
polos xogadores do Celta, Madrid e
Barcelona. Ademais, faranse mandís, roupa
de bebé, venderemos a lotería… Esta idea
aportouna a nai de Ana Soage que, ainda
que non pertence ao grupo de pais, deu a
idea e pareceunos interesante.
Por último, comentar que estou na xunta directiva
e se hai xente que queira involucrarse nas
actividades da asociación, sairía do grupo de
familias, pero entendo que hai xente que non
pode porque ten que traballar. Sería importante
que se ampliase o grupo. Gustaríanos que houbese
SERIA
IMPORTANTE
QUE SE
AMPLIASE o
GRUPO
EQUIPO DE FAMILIAS FINA ROZAS (hermana de Pepe)
Comida organizada polo grupo de familias
Equipo de familias
17
Paseino moi ben no Festival do Humor. Rin moito.
Encantáronme as actuacións e a presentadora,
que estivo á altura.
Estela Simón Costas
Un grupo de rapaces e as súas familias fomos a
Baiona ao festival organizado polas
familias. Pasámolo xenial.
Carlos Rivas
Por último, agradecer a nosa compañeira AROA
pola suá participación co seu grupo de gaitas.
Moitas grazas.
O pasado día 16 de febreiro, tivo lugar no auditorio
de Baiona, un
festival de humor
organizado polo
equipo de
familias cun
dobre obxectivo,
por unha parte
recaudar fondos
para a Asociación e, por outro lado e quizais o
máis importante, darnos a coñecer á sociedade.
O local era amplo e espacioso e aínda que non
chegou a encherse, a xente divertiuse moito e foi
unha velada bastante amena.
En xeral os humoristas responderon ao que se
esperaba deles.
Temos que destacar a actuación dunha parella de
regueifeiros,
que cos
seus versos
satíricos
fixeron as
delicias do
público.
En resumo, foi un día do humor que difícilmente se
poderá esquecer.
Soamente nos queda agradecer aos artistas e a
presentadora a súa colaboración e esperar que
eventos coa este se repitan con frecuencia.
José Varela Lago
FESTIVAL DO HUMOR
18
Os colectivos de persoas que nos visitan poden
facelo a través de :
. A nosa páxina Web: apamp.org
. O noso Facebook
. Boca a boca
. Chamando
Grupo de Ocio inclusi-
Colegio C. M. Atención a Personas
en situación de dependencia de Rianxo
Obradoiro de emprego “VIGO ATENDE”
Visita Colegio Mendiño
VISITAS
19
Este documental, coido que o que propón, é un
paralelismo entre a vida cotiá dun neno
preadolescente e un adulto. Ambos son
discapacitados; de aí parte o paralelismo; pero
mais ben, o neno é moito máis ledo co rapaz
maduro, pese a estar máis afectado na súa
discapacidade ca el; o futuro de ámbolos dous é
incerto.
Serían precisas moitas axudas técnicas, moito
esforzo por parte da Administración, colexios,
profesorado e familias para que non quedaramos
na metade do camiño ou nas “folcloradas” de
sempre, en materia educacional e cultural,
entendendo por isto último o acervo de
información que cada persoa vai adquirindo
desde que nace.
A aprendizaxe desta bagaxe cultural vese moi a
miúdo tronzado pola contorna demasiado branda
e protectora que impide á persoa con
discapacidade pasar polas fases normais dun
neno, cousa que non lles ocorría aos protagonistas
desta historia, mais ben al contrario.
Foran máis esixentes con eles (entre comiñas) e por
iso a súa psicoloxía era case normal.
E é que as veces atopámonos con casos de
discapacitados que o son moito máis pola súa
ineducación que polas súas limitacións físicas a
pesar de ser moi graves.
Pilar Álvarez
O pasado 8 de marzo proxectouse no Centro de
Miguel Hernandez unha curtametraxe sobre dous
mozos dispapacitados que fixeron o Camiño de
Santiago en bicicleta.
EL DESORDEN DE LOS
SENTIDOS
Gerardo, un
dos
protagonistas
con Javier
Pitillas.
20
NOVAS INCORPORACIÓNS
Laura que traballa no taller de textil
Pili
Andrea no seu taller de textil
Pili no seu taller de papel
Montse que traballa no taller de papel
¡¡BENVIDAS!!
21
A A I G O L O C I S P J E F A
T J N U G D R F S H K L O U I
T D F G W K Ñ P L J P A Q R P
E A O A L U A M M A B V D S A
X S R S A D X T P J K E L S R
T F M A Q E K N B W I R Y A E
I T A G Y I L O P P R D B I T
L E T S E D T U N N B X I D O
U T I D F G Y O E F C S L E I
P R C R P O T I Y N V Q J P S
L O A I Ñ R E S P I R O S O I
E P S D A G N M Ñ P U A F G F
W E N C U A D E R N A C I O N
G D F Y O S F H N D L I Y L O
J N O I C A T A N S T E T Y U
A S I S T E N C I A L S N P O
Encontra os nosos talleres e servizos
ENCUADERNACIÓN
PAPEL
CARTÓNPIEDRA
TEXTIL
AULA
PSICOLOGÍA
NATACIÓN
ASISTENCIAL
DEPORTE
RESPIROS
INFORMATICA
LOGOPEDIA
FISIOTERAPIA
PASATEMPOS
Camilo Cid Vázquez
22
Agradecimientos:
A todo el equipo de Rodando por el interés que
ha mostrado y por el trabajo que han realizado.
Forman este equipo:
Alberta Pérez Rodríguez
Camilo Cid Vázquez
Javier Fernández Martínez
Francisco Díaz Fontenla
Marta Núñez Ramiro
Paula Pereiro Piay
Sandra Ballesteros Carrera
José Ignacio Fernández Méndez
A los compañeros por aportar su granito de are-
na: Carlos, Estela, Pilar y José Varela
A los entrevistados por darnos un poco de su
tiempo y contestar a todas las preguntas.
A todas las personas que nos han aportado
sugerencias, ideas…
En especial a Chelo, madre de Nacho, por su
colaboración traduciendo textos al Gallego.
23
24
APAMP
ASOCIACION DE FAMILIAS DE PERSOAS
CON PARALISE CEREBRAL
R/MIGUEL HERNANDEZ 1 - 36210 VIGO
Tlf: (986) 294422 – Fax: 98611 93 25
E-mail: [email protected]
www.apamp.org