Estrutura e manexo domicroscopio óptico

IES «Ramón Mª Aller Ulloa – Lalín»

QUE É O MICROSCOPIO?

O microscopio é un instrumento que permite

observar obxectos que son demasiado

pequenos para ser vistos a simple vista. O máis

común é o microscopio óptico, no que a luz

atravesa a mostra e, a través dun xogo de

lentes, devolve ao observador unha imaxe

aumentada.

PARTES DUN MICROSCOPIOÓPTICO

Parte mecánica

● Pé ou base: nel atópase a fonte de iluminación.

● Platina: superficie sobre a que se coloca a mostra. No centro ten un orificio que deixa pasar a luz.

● Tubo: constitúe o soporte de oculares e obxectivos.

● Brazo: parte pola que se colle o microscopio para trasladalo.

● Revólver:estrutura xiratoria que contén os obxectivos.

● Parafuso macrométrico: desplaza a platina verticalmente, permitindo un primeiro enfoque da mostra.

● Parafuso micrométrico: serve para un enfoque preciso da mostra, unha vez realizado o primeiro enfoque co macrométrico.

Parte óptica

● Oculares: son cilindros ocos provistos de lentes converxentes, cuxo aumento está indicado na parte superior dos mesmos.

● Obxectivos: son sistemas de lentes converxentes, cuxo aumento está indicado na parte lateral dos mesmos. Van axustados ao revólver.

Os aumentos cos que se verá a mostra, resultan de multiplicar os aumentos do obxectivo polos do ocular.

● Condensador: lente que capta os raios de luz concentrándoos sobre a mostra.

● Diafragma: abríndoo ou pechándoo permite graduar a cantidade de luz que atravesa a mostra.

● Fonte de iluminación: é unha lámpada de baixa voltaxe situada no pé.

PARTES DUN MICROSCOPIOÓPTICO

PARTES DUN MICROSCOPIO ÓPTICO

OBXECTIVOS

TUBO

BRAZO

OCULARES

PLATINA

CONDENSADOR

FONTE DE ILUMINACIÓN

PÉ

PARAFUSOS MACRO E

MICROMÉTRICO

MANEXO DO MICROSCOPIO

Os pasos a seguir para a correcta utilización do microscopio son:

1. Colocar a preparación sobre a platina de forma que a estrutura a observar quede no orificio central da platina.

2. Poñer o obxectivo de menor aumento. O seu amplo campo visual facilita o achado de estruturas importantes.

3. Subir a platina accionando o parafuso macrométrico e mirando a preparación desde fóra ata alcanzar o tope superior. En ningún caso tocar a preparación cos obxectivos.

4. Mirando polos oculares, baixar lentamente a platina co parafuso macrométrico ata conseguir ver o obxecto o máis nítido posible.

MANEXO DO MICROSCOPIO

5. Axustar o enfoque co parafuso micrométrico ata ver o obxecto claramente.

6. Para observar a preparación a maiores aumentos, cambiar de obxectivo cun simple xiro do revólver (sen mover o parafuso macro). As pequenas variacións que observedes no enfoque prodúcense ao cambiar de obxectivo e corríxense co micrométrico.

7. Para observar outros campos, desprazar a preparación movendo os parafusos da platina.

8. Para cambiar a preparación, baixar a platina, colocar o obxectivo de menor aumento, quitar a preparación e colocar a seguinte

ESCAMAS DAS ÁS DUNHABOLBORETA

A variedade na cor das bolboretas

débese ás escamas que teñen nas ás.

Unhas cores débense á presenza de

pigmentos, pero outras son producidas

pola estrutura e disposición das

escamas o que provoca a refracción

da luz, creando a apariencia de cores

azuladas, violáceas, verdes, brancas

ou negras.

APARELLO BUCAL PICADOR-CHUPADOR DUN MOSQUITO FEMIA

O aparello bucal da femia do

mosquito está adaptado para

perforar a pel e succionar o

sangue.

Cando pican inxectan saliva,

causando irritación e inchazón.

OLLO COMPOSTO DE INSECTO

Os ollos compostos dos insectos,

están formados por moitas unidades

visuais, cada unha das cales apunta

nunha dirección. As imaxes que

recollen estas lentes por separado

combínanse para crear una ampla

visión en forma de mosaico que

resulta extraordinaria para percibir

movementos.

ANTENA DE INSECTO

As antenas teñen multitude de

sensores que permiten ao animal

oír, percibir o movemento do aire,

percibir aromas e sabores, así como

captar a temperatura e a humidade

do ambiente.

A percepción de todos estes

estímulos é unha definitiva vantaxe

biolóxica.

HIDRA DE AUGA DOCE

As hidras son pólipos propios de

augas doces. Miden uns poucos

milímetros e son depredadores,

capturando pequenas presas cos seus

tentáculos cargados de células

urticantes.

POLE DE PIÑEIRO

A polinización dos piñeiros é levada

a cabo polo vento, por iso os grans

de pole están provistos de dúas

cámaras de aire, o que constitúe

unha eficaz adaptación para este

tipo de polinización.

VOLVOX

Volvox é un xénero de algas

microscópicas que adoita formar

colonias de forma esférica e oca,

rodeadas por células superficiais

unidas entre si.

Atópanse en lagos e charcos de

auga doce.

ASPERGILLUS

Os Aspergillus son fungos do grupo

dos mofos. As especies de mofos

Aspergillus son o tipo máis común de

fungos. Hai unhas 16 especies de

mofos Aspergillus perigosas para os

seres humanos, causando

enfermidades e infeccións.

SPIROGYRA

Spirogyra é un xénero de algas

verdes de auga doce. As súas células

están reunidas formando filamentos.

Caracterízanse por presentar

cloroplastos distribuídos en forma

de espiral (de aí o seu nome). Os

cloroplastos son os encargados de

realizar a fotosíntese