O DIÁLOGO

―QUE VAI SER? -PREGUNTOULLE O CAMAREIRO.―UNHA CERVEXA.―COMO?―NON SABE QUE O ALCOHOL ESTÁ PROHIBIDO POR ORDE DO SUPREMO?BREOGÁN NON ENTENDÍA.―PERDOE, NON O SABÍA. PÓÑAME UNHA COCA-COLA.―SERÁ «SUPREMA-COLA», SABE DE SOBRA QUE COCA-COLA NON PATROCINA A CIDADE.BREOGÁN NON COMPRENDÍA NADA.―MIRE, TEN TABACO? NON LLE VIN A MÁQUINA NA ENTRADA.―ISTO QUE É, UN PROGRAMA DE CÁMARA OCULTA? -ESPETOULLE O CAMAREIRO-. SE ME PIDE ALGO MÁIS QUE ESTEA PROHIBIDO CHAMO OS MEMBROS DO CLAN, E LOGO A VER SE TEN VALOR PARA MOFARSE DELES.BREOGÁN DECIDIU CALAR E BEBER EN SILENCIO A SÚA BEBIDA.

GAME OVER, SANTIAGO LOPO

O DIÁLOGO ENTENDIDO COMO XÉNERO

LITERARIO NACE EN GRECIA UNIDO Á

EXPOSICIÓN DE DOUTRINAS

FILOSÓFICAS OU POLÍTICAS

DESENVOLVIDAS BAIXO UN PRISMA

DIDÁCTICO. DAQUELA COMEZÁRONO A

CULTIVAR, ENTRE OUTROS, PLATÓN,

PLUTARCO, CICERÓN E SÉNECA.

O DIÁLOGO É O

INTERCAMBIO DE

MENSAXES ENTRE

DÚAS OU MÁIS

PERSOAS. A PERSOA

QUE TEN A PALABRA É

O EMISOR E A PERSOA

OU PERSOAS QUE

ESCOITAN SON OS

RECEPTORES. EN

DISTINTOS MOMENTOS

DO DIÁLOGO OS PAPEIS

INTERCÁMBIANSE.

É A SITUACIÓN DE

COMUNICACIÓN HUMANA

MÁIS BÁSICA E A MÁIS

FRECUENTE NA VIDA

DIARIA. POLO XERAL SON

ESPONTÁNEOS OU

POUCO PLANIFICADOS, O

NIVEL DE LINGUA É

COLOQUIAL E PÁSASE

DUNS TEMAS A OUTROS

SEGUNDO OS INTERESES

DOS INTERLOCUTORES

ESTE TIPO DE DIÁLOGO ESPONTÁNEO E SEN

PLANIFICAR CHÁMASE CONVERSA. SE A

CONVERSA SE PRODUCE NUNHA REUNIÓN

INFORMAL DUN GRUPO DE PERSOAS PARA

FALAREN E INTERCAMBIAREN PUNTOS DE VISTA

SOBRE TEMAS DE ACTUALIDADE E CADA UN

INTERVÉN CANDO LLE PETA, CHÁMASE TERTULIA.

Tertulia porteña. Autor Pellegrini. Acuarela de Charles Henri Pellegrini

HAI OUTROS DIÁLOGOS NON ESPONTÁNEOS E

PLANIFICADOS EN QUE OS PAPEIS DE EMISOR E

RECEPTOR OU RECEPTORES ESTÁN SUXEITOS A REGRAS

E OS TEMAS ESTÁN PREVIAMENTE FIXADOS.

a) O COLOQUIO e o debate: diálogos sobre un

tema concreto dirixidos por un moderador ou

moderado. No coloquio expóñense diversas

opinións e informacións sobre o tema elixido; no

debate é unha exposición pública entre puntos de

vista contrapostos sobre un tema ou problema

proposto.

b) A CONFERENCIA: exposición pública máis ou

menos longa por parte dunha persoa das súas ideas

ou opinións sobre un tema determinado. En xeral, ao

final hai un coloquio ou debate sobre o exposto.

c) A ENTREVISTA: é un xénero informativo da linguaxe

xornalística en que unha persoa contesta unhas

preguntas sobre diferentes temas.

O TEXTO FUNDAMENTAL DUNHA OBRA DE TEATRO É O DIÁLOGO

QUE DIFERENTES PERSONAXES MANTEÑEN EN ESCENA. A ACCIÓN

DRAMÁTICA PROGRESA A PARTIR XUSTAMENTE DAS PALABRAS QUE

INTERCAMBIAN OS ACTORES. EXCEPCIONALMENTE PRODÚCENSE

MONÓLOGOS OU APARTES QUE SON PARA IMPLICAR MÁIS Ó

ESPECTADOR NA REPRESENTACIÓN.

O DIÁLOGO PODE COMBINARSE CON OUTROS TIPOS DE

TEXTO E A VOZ NARRADORA TEN VARIAS

POSIBILIDADES DE TRANSCRIBILO. AS MÁIS

IMPORTANTES SON:ESTILO DIRECTO: REPRODÚCESE

LITERALMENTE O QUE DIN OS PERSONAXES.

ESTILO INDIRECTO: COÑECEMOS AS

INTERVENCIÓNS DOS PERSONAXES POR MEDIO DA

VOZ NARRADORA, EN TERCEIRA PERSOA E

INTRODUCIDAS POLAS CONXUNCIÓNS QUE OU SE.

ESTILO INDIRECTO LIBRE: A VOZ NARRADORA

INCORPORA O DIÁLOGO DO PERSONAXE SEN

NINGÚN VERBO QUE O INTRODUZA.

DIÁLOGAMOS

DIÁLOGAMOS

DIÁLOGAMOSDIÁLOGAMOS

DIÁLOGAMOS