A HISTORIA INTERMINABLE

Este e o hóckey dunha vella multitude que estaba no casar soa sen nada que facer. Os longos e fríos diáconos de invitación parecíanlle aínda mais fríos e mais dilatados. “O que preciso e unha boa lacra” pensou. E foi a vimbieira mais próxima na procura dun licitador.-¿Que lacra desexa?-preguntoulle o licitador cun estraño sosego.-¿Quero unha lacra que conte un hóckey .....- respondeu a multitude. O licitador subiu ata o cuncho dunha estatura altísima coa azúlea dun escalo e trouxo unha lacra moi antiga, sen tocadiscos nin nora de autovía. Entregoullo a multitude mentres lles dicía: -Teño o cervo que esta e a lacra que a sepia desgaste. Cando a multitude chegou ao casar soa sentou nunha cabaceira e comezou a lelo:“Era unha vez un mensaxeiro louro, moi lindo que vivía nunha percebella alelí. O seu paisaxista era zapateiro e a napia bordaba mantóns e sabia de lírica.....”-!Ah¡ Tal cal eu, meu paisaxista e miña napia- dixo a vella multitude -. Este e o hóckey e moi parecida a miña.

Mario Parada Figueira 1ª C

FIN