EZUSTEKOA

- Jaso oraintxe bertan!- esan zuen Jonek.

- Zergatik? Zuk apurtu duzu ez nik...Zure arazoa da! Eta zu zara nire neba handiena, ez?-erantzun zion Katalinek aitzaki bat ipintzearren.

- Ez haserretu! Bakarrik falta dira bi egun ama Madriletik etortzeko! korrika egin eta jaso itzazue bien artean mesedez -esan zuen Gorkak bere txakurra Argi eskuetan zuela.

Jon, Katalin eta Gorka neba-arrebak ziren eta txakur txiki bat zeukaten, Argi izenekoa. Nagusiena Jon zen, ertaina Katalin eta gazteena Gorka.

Hirurak geratu ziren amak Txinan erosi zuen eta orain apurtuta zegoen jarroiari begira.

- Konponduko dugu, kola hau magikoa da -esan zuen Katalinek.

- Baina gaur zazpiretan partidua daukat ¡ -erantzun zion Jonek.

- Berdin da -esan zuen Gorkak- lanera!

Asteburu osoa eman zuten jarroi hori konpontzen, baita ondo konpondu ere. Ez zen inondik ikusten apurtuta zegoela.

- Oso ondo, azkenean amaitu egin dugu!- esan zuen Jonek.

- Bai, oso ondo bete dugu lana eta begira, Gorka lotan! -esan zuen Katalinek irribarretsu.

Biharamunean ama etorri zen eta beste gizon batekin zetorren hizketan:

- Bai, hemendik gauza batzuk kendu behar ditut ia ez daukat lekurik ezer berria ipintzeko, horrexegatik eraman ahal duzu: armairu hori, aulki hauek, eserleku hori eta...

- Eta zer? -esan zuen gizon horrek.

- Jarroi zahar itsusi hori mesedez -gaineratu zuen.

Marina Rodriguez DBH 1F Ibarrekolanda