]

Alumn@s do Ceip Saco e Arce – Toén

DIA DA

BIBLIOTECA

2011

CONTOS CON PALABRAS

Escribimos estes contos para conmemorar o Día da Biblioteca, porque

¿hai mellor regalo para unha Biblioteca que un libro?

@s profes seleccionaron unha serie de palabras que colocaron polos

pasillos do cole. Cada un de nós tiña que coller unha. Despois

xuntámonos en grupos e tivemos que construír unha historia onde

aparecesen as palabras de cada membro do grupo.

Estas son as historias que creamos.

EI – 4 anos

HABÍA UNHA VEZ UNHA

ARPA PLATEADA QUE

VOABA PARA ATRÁS

PORQUE ERA MÁXICA.

UN DÍA MENTRES ÍA VOANDO

POLO BOSQUE, CHOCOU CON

UN QUEIXO MOI GRANDE QUE

ESTABA NO CHAN.

AQUEL QUEIXO CAÉRASELLE DA MAN A UN NENO CANDO PASEABA COA SÚA NAI.

AO CHOCAR ATOPOUSE CUN

ELEFANTE QUE ESTABA

PERDIDO PORQUE SE

ESCAPARA DA SELVA EN

BUSCA DE COMIDA.

A ARPA COLLEUNO CON

FORZA E LEVOUNO VOANDO

DE NOVO A SELVA.

DENDE AQUEL DÍA

FIXÉRONSE GRANDES

AMIGOS E A ARPA

TOCOULLE MOITAS

CANCIÓNS COAS SÚAS

CORDAS INVISIBLES.

Clase das Tartarugas

EI 3 anos

As palabras que tiñan que aparecer na nosa historia eran:

GALIÑA, BIBLIOTECA

ÉRASE UNHA VEZ UNHA GALIÑA

CHAMADA VIOLETA

QUE ESTABA ACATARRADA,

PORQUE TIÑA FRÍO.

ENTóN, LEVÁRONA Ó DOUTOR E

O DOUTOR CUROUNA.

OS DOUTORES TEÑEN MOITAS

LIBRETAS E DÁMOSLLE A TARXETA.

DEUNOS UN XARABE PARA VIOLETA.

DóELLE A GORXA E O XARABE PONA

BOA.

TAMÉN LLE MIROU A FEBRE.

AgORA VIOLETA XA ESTÁ CONTENTA,

TOMOU O XARABE E SANOU.

Á NOSA GALIÑA GÚSTANLLE MOITO OS CONTOS DA NOSA

BIBLIOTECA.

ELA CóNTANOS CONTOS E A NóS GúSTANNOS MOITO.

E COLORÍN COLORADO… ESTE CONTO ESTÁ REMATADO.

Clase Das

Tartarugas

O experimento de

PENI Clase dos Superheroes: E.I. 5 anos

Para construir a nosa historia, tiñamos que empregar as palabras DRAGÓN – EXPERIMENTO – PARVO -

Outubro - 2011

As palabras que tiñamos que empregar na nosa historia eran:

PATÍNS – TARTARUGA – RITMO -

Alumn@s de 1º Ciclo de EP

Efrén e un esquío que vive no bosque de Toén.

Un día decidiu mandarlle unha carta ao seu amigo Koala para

convídalo a pasar uns días con el e amosarlle o fermoso

bosque no que vivía.

Efrén esperaba ansioso a súa chegada. Para

recibilo, tivo una gran idea: Reuniu a todos os

animais do bosque para que lle axudaran a facer

un panfleto para recibir ao seu amigo Koala.

Para cando chegou Koala, tiñan preparada una gran festa cun

bonito panfleto que puña:

As nosas palabras eran: esquío, koala, panfleto, maxia

Tras pasar un día inolvidable, Koala

preguntoulle a Efrén:

- Onde podo durmir, Efrén? - Non te preocupes por iso. Téñoche

reservado un loureiro ao lado do meu castiñeiro para que durmas sen ningunha preocupación.

Un día antes de marchar, Koala, Efrén e outros amigos asistiron a

un gran espectáculo de maxia con todos os animais. O coello,

que era o mago, fixo moitos trucos e ata fixo aparecer dúas

pombas.

De volta a casa, Koala díxolle a Efrén:

- Foi o mellor espectáculo de maxia que vin nunca! Moitas grazas por convidarme a pasar estes días contigo, pero mañá teño que volver a Australia.

Ao día seguinte, Koala ergueuse cedo e despediuse de Efrén:

- Espero verte pronto no meu país e devolverche a hospitalidade que me deches.

- Adeus, amigo Koala! - Adeus Efrén. Ata sempre!

Yesica, Yago, Lorena –

3º e 4º EP

Fai moitos anos, nun pobo moi lonxano rodeado de

montañas, discorría un río onde nadaban moitos peixes.

Ao lado do río había un bosque con moitas árbores no que

vivían moitos animais: esquíos, xabarís, cervos, raposos…

aguias, corvos, pegas…

Unha das árbores que estaba preto

do río era un sauce chorón. Nel

había un niño feito de paus de

diferentes tamaños onde se

agochaban cinco crías de andoriñas.

Unha tarde de verán desatouse una gran treboada con

moitos raios e tronos. Sopraba un vento furacanado que

facía tambalexar todas as árbores do val.

As polas do sauce mesmo parecían

voar. Tanto soprou o vento que a

árbore partiu.

Todos os paxaros que estaban no

niño caeron a auga e ían rematar

afogados nas turbulentas augas do río. Foron pousándose

As nosas palabras eran : niño, forasteiro, barbaridade, invisible, kiosko

sobre algunhas pólas que flotaban, pero a corrente era

tan forte que era difícil manterse nelas.

De súpeto, apareceu un forasteiro que, percatándose do

perigo que acechaba as pequenas andoriñas, decidiu

rescatalas antes de que sucedera unha barbaridade.

Lanzou a súa rede invisible que levaba no seu peto e foi

salvando das augas, de una en una, a todas as crías.

Levounas a un kiosko que había no

lugar, secounas e deulles de comer.

Despois, preparoulles un gran niño.

Pasados uns días, todas as andoriñas revoloteaban

arredor do forasteiro, agradecidas pola súa

xenerosidade.

O home, ao ver que os paxariños estaban cheos de ledicia

e sabían voar, abriu a porta do kiosko para que saíran e

foran libres.

O forasteiro seguiu o seu camiño en busca de alguén que

noutro lugar estivera en perigo para poder axudalo.

Adrian, Antía, Rafa, Cristian.

3º de EP

cor do que er a xul l o.

or r ía o ano .

i viamos nunha época de

desast r es nat ur ai s: os

mar es secar an, os vol cáns

er upci onaban e os bosques

est aban a pi ques de

desapar ecer .

ar a at opar auga t i ñamos

que r ecor r er l ongas

di st anci as ou i ncl uso

f acer pozos mooooi pr of undos

. oi t os de nós er amos nómadas. i ñamos que

const r uír ci dades subt er r áneas.

vi da er a moi dur a

Tiñamos que emregar as seguintes palabras: xullo, mares, pancho, cíclopes

quel a noi t e, escoi t ábanse f or t es t er r emot os que

sacudían a t er r a, vol cáns que er upci onaban…

ancho, o meu can, est aba moi al t er ado.

aín f or a a ver que

l l e pasaba. i n que

uns xi gant es cun so

ol l o se achegaban a

nós . i ñan un

aspect o f er oz

, par ecíanse aos

cícl opes.

on t i ven val or par a

at acar de f r ont e, así que me

escondín e ancho comi go.

st i vemos agochados

dur ant e uns días per o a f ame

e, sobr e t odo a sede,

f i xonos sai r .

ecat ámonos de que os

xi gant es non er an os nosos

i ni mi gos. r aían una mi si ón;

cambi ar os nosos cost umes.

nsi nár onnos a vi vi r sen apar el l os cont ami nant es e

t amén apr endemos a comer al i ment os dos que nunca

oír amos f al ar , como r aíces, i nsect os ou ver mes … e a

cazar so par a al i ment ar nos.

í nda podiamos sal var o pl anet a

Fermín, Miguel, Martín, Diego,

3º e 6º de EP

Rad era o estudante máis sobresaínte do colexio. Destacaba nos

estudos e tiña un carácter moi sociable.

Unha tarde, ao volver do colexio, escoitou una preciosa

serenata que saía dunha fábrica abandoada. Sentiu curiosidade e

entrou a botar una ollada. Destro estaba escuro, pero seguiu a

melodía ata que tropezou con algo. Agachouse, empezou a

palpar ao seu redor e deu cun obxecto. Parecía un caderno.

Nese mesmo intre, o son cesou.

Rad volveu sobre os seus pasos e, coa luz das farolas, puido ver

o que atopara: Era o diario dun científico. Alí había moitas

fórmulas e planos de cousas que aínda non estaban inventadas:

a Barra teletransportadora, que sería moi útil para moverse

dun sitio a outro sen gastar enerxía e sen atascos nin

accidentes; a Máquina do tempo, coa que poderías viaxar ao

pasado ou ao futuro; o Memocasco, que sería moi útil para

facer os exames, pois so con ler algo, memorizaríalo ao

instante; os Escribiguantes, para escribir rapidamente e sen

faltas de ortografía…

O futuro sería un paraíso.!!!

Rad foi onde seu pai e ensinoulle o diario.

Ests foron as nosas palabras : serenata, paraíso, salvaxe

Decidiron que, entre os dous, construirían as máquinas

seguindo as instrucións. Tras días e días de moito traballo,

viron que todo o seu esforzo era inútil: era imposible

construílas porque_ segundo averiguou Rad_ faltaban pezas que

aínda non estaban sequera inventadas. Habería que esperar! Rad

decidiu enterrar o diario para que ninguén o atopase.

Pasaron moitos anos . Rad era maior e tiña dous fillos de 10 e

12 anos: Darren e Adrián.

Un día contoulles o seu segredo: tiña un diario soterrado

debaixo da fábrica abandoada. Foron alí os tres xuntos e

desenterraron o caderno.

Comezaron a buscar as pezas que faltaban para rematar o

traballo que comezaran o seu pai e o seu avó. Foi un traballo

salvaxe!!!

Cando o conseguiron e as máquinas comezaron a funcionar, o

mundo comezou a cambiar.

Todas as persoas lles deron as grazas por mellorar o mundo,

pero eles sabían que o diario fora a chave de todo aquel

progreso.

Nunca se esquecerían daquel diario que atopara o seu pai

cando era neno.

Raúl, Alex, Daniel

6º EP

Era una nena que non tiña amigos.

Un día, picáballe tanto a cabeza que non podía parar de rascarse. Así que cando chegou a casa foi ao baño a mirar se tiña algún piollo.

Mirouse ao espello e decatouse de que non vía o seu reflexo.

Deulle un arrepío e correu o seu cuarto a mirarse no espello do tocador. Pero… Tampouco puido ver a súa imaxe.

- Meu Deus! Que cousa tan estrana! Isto so lles pasa aos vampiros! – pensou a nena.

Sentouse na cama e púxose a meditar.

- Que foi o que me pasou? … Xa sei! Estou segura de que o causante desta transformación foi o piollo que me andaba rondando pola cabeza. Seguro que era un vampiollo!

Aquela noite, cando a súa nai lle foi dar o bico de boas noites, o vampiollo saltou da súa cabeza e picou á nai. A nai levouno na súa cabeza ata que se meteu na cama e o vampiollo saltou á cabeza do pai e picouno tamén.

Desta maneira, todos os da familia se converteron en vampiros.

Estela, Agueda- 5º EP

O UNICORNIO Sabichón

Érase unha vez un unicornio

chamado Raio que tiña unha mancha

no lombo. El era moi sabichón e

pensaba que a mancha era de

touciño.

Andaba sempre por aí queixándose

de que tiña unha mancha

horrorosa, ata que chegou a onde

a cebra Cecilia, que era científica.

Consultoulle o problema e a cebra observouno con cara

de misterio e inxenio a vez. Sacou o seu libro de

receitas mentres Raio a miraba moi estrañado.

- Espera e verás_díxolle a cebra Cecilia ao unicornio, mentres se escoitaba unha música de misterio, que a cebra fixera soar para concentrarse mellor.

- A Raio deulle un escalofrío de

medo.

- Non te preocupes_ dixo Cecilia_ Vai ser doado.

Abriu o libro de receitas pola páxina do Touciño e

comparouno coa mancha de Raio.

- Isto que tés non é unha mancha de touciño! É unha mancha de nacemento!

O unicornio Raio foise para a casa feliz e contento.

María Domínguez, María Rodríguez , Lucia Pérez

As nosas palabras: unicornio, mancha, touciño