DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA · CRITERIO E INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN Á hora de realizar a avaliación debemos de avaliar tanto o proceso de ensino aprendizaxe como a práctica docente

I.E.S. Fr. MARTÍN SARMIENTO

DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA

PROGRAMACIÓN DIDACTICA CURSO 2015-16

PROGRAMACIÓN DEPARTAMENTO TECNOLOXÍA 2014-15 Páxina 2 de 75

CONTIDOS

CONTIDOS ......................................................................................................... 2

CONTEXTUALIZACIÓN ..................................................................................... 3

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS 2º ESO ....................................................... 7

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS II, 4º ESO – 2º PDC ................................. 10

PROGRAMACIÓN INFORMÁTICA 4º ESO ..................................................... 13

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL .............................................. 24

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL II ........................................... 26

PROGRAMACIÓN ELECTROTECNIA ............................................................. 33

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA TECNOLOXÍAS 3º ESO (LOMCE) ................ 41

TALLER MULTIMEDIA 1º BACHARELATO. 2015-2016 (LOMCE) .................. 61

TECNOLOXÍA INDUSTRIAL I 1º de bacharelato (LOMCE) ............................. 65

Programación didáctica TIC 1º bacharelato (LOMCE) ...................................... 73


CONTEXTUALIZACIÓN

Materias que se imparten polos membros do departamento:

As materias impartidas no presente curso:

Profesor Materia Curso/s

José Mariño Gil 3 horas + X.E.nocturno

Tecnoloxía Industrial I 1º Bacharelato Adultos

(A)

Antonio Pérez Rivadulla

18 horas+ X.D.

Tecnoloxía Industrial I 1º Bacharelato (C)

Tecnoloxía Industrial II 2º Bacharelato (C)

Electrotécnia 2º Bacharelato (C)

Informática 4º ESO (B)

T.I.C. 1º Bacharelato (C,B)

Alberto Durán Pérez 18 horas + ABALAR

Tecnoloxías 2º ESO (A,B,C)

Tecnoloxías 3º ESO (A,B,C,D)

Informática 4º ESO (C)

Diego Pérez Santiago 18 horas

Tecnoloxía Industrial II 2º Bacharelato Adultos

T.I.C. 1º Bach. Adultos (A)

Electrotécnia 2º Bacharelato Adultos

Tecnoloxía 4º ESO

Taller Multimedia 1º Bach.

CRITERIO E INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN

Á hora de realizar a avaliación debemos de avaliar tanto o proceso de ensino aprendizaxe como a práctica docente.

Para realizar a avaliación establecéronse uns momentos de avaliación (inicial, continua e final); uns criterios de avaliación e de cualificación e uns criterios de avaliación.

Introdución:

De acordo co Decreto 133/2007, de 5 de xullo, polo que se aproba o currículo da Educación Secundaria Obrigatoria para esta comunidade, que establece a avaliación do proceso de aprendizaxe do alumno na ESO, a avaliación debe ser continua, diferenciada e adecuarase ás características do alumno e do contexto socio cultural do centro.

Momentos da avaliación: Tres son os momentos, fundamentalmente, do proceso de avaliación: inicial, continua e

final. As funcións de cada unha destas fases do proceso de avaliación poderíanse concretar así:


A avaliación inicial será diagnóstica e motivadora, é dicir, realízase ao iniciar o proceso da instrución (ben sexa programación ou unidade didáctica), o seu obxectivo é establecer o punto de partida do proceso educativo e proporciona información sobre a situación do alumnado que permite adaptar ao proceso.

A avaliación continua será formativa, orientadora e reguladora, é dicir, realízase ao longo do proceso de ensino-aprendizaxe, o seu obxectivo non é só cualificar senón mellorar, recolle información suficiente para mellorar e ten dúas consecuencias inmediatas: retroalimentar ao alumnado e ao profesorado, e detectar problemas e vías alternativas que permitan alcanzar uns resultados óptimos.

A avaliación final pode considerase como sumativa ou terminal, é dicir, realízase ao termo dunha fase, ou fases parciais, de aprendizaxe. O seu obxectivo é establecer o grao de consecución de cada alumno dos obxectivos propostos e das competencias básicas establecidas e permite coñecer o estado inicial para desenvolver novos coñecementos.

Por tanto, esta avaliación actúa como soporte da avaliación inicial da seguinte ou de futuras unidades de programación.

Esquema do proceso de avaliación:

O esquema do proceso de avaliación ensino-aprendizaxe do alumnado é o que se mostra a continuación:

AVALIACIÓN DO ALUMNO/A

AVALIACIÓN INICIAL AVALIACIÓN CONTÍNUA

AVALIACIÓN FINAL

QUÉ? Esquemas de coñecementos previos e necesarios para a nova situación de aprendizaxe e para adecuar a intervención educativa

Progresos e dificultades do proceso de aprendizaxe para adecuar, en consecuencia, a Intervención educativa

Tipos e graos de aprendizaxe que quedaron determinados nos obxectivos e competencias básicas

CANDO? Inicio dunha fase de aprendizaxe

Durante o proceso de aprendizaxe

Ao concluír un proceso de aprendizaxe

COMO? Historial do alumno. Rexistro e interpretación de probas

Observación do proceso de aprendizaxe. Rexistro en follas de seguimento e interpretación

Observación, rexistro e interpretación das respostas, tarefas e comportamentos do alumno a preguntas e situacións que están relacionadas cos contidos e competencias

Para a materia de tecnoloxías a avaliación das aprendizaxes dos alumnos é continua na

etapa (igual que todas as materias da ESO) e realizarase da seguinte maneira: Avaliación inicial: É aquela avaliación que o profesor/a realizará ao comezo de curso.

Debe adecuar a planificación e deberá servir de toma de conciencia do alumnado do seu punto de partida.


Avaliación procesual: É aquela avaliación que ten lugar ao longo de todo o proceso da unidade didáctica e do curso. Adaptarase o proceso aos progresos e dificultades e deberá permitir a regulación.

Avaliación final: É aquela avaliación que se realiza ao final do proceso de aprendizaxe

estableceranse balances fiables dos resultados e comprobásese si se adquiriron as capacidades previstas para continuar posteriores aprendizaxes.

Criterios de avaliación:

A avaliación educativa, concíbese como un proceso enfocado á valoración do grao de consecución das capacidades expresadas nos obxectivos xerais de etapa, área e obxectivos específicos do nivel que se estea cursando de ESO.

Non existe unha única relación lineal entre obxectivos, contidos e criterios de avaliación, senón múltiples relacións entre os mesmos, polo que convén establecer criterios que faciliten aos equipos docentes a avaliación dos procesos de ensino e aprendizaxe con diferentes graos de desenvolvemento, profundización ou adaptación.

A relación de criterios de avaliación que a continuación se establece realízase mediante unha formulación adaptada a cada ciclo ou nivel. Así mesmo, debe terse en conta a necesidade de adoptar criterios flexibles que permitan valorar unha ampla marxe de desenvolvemento dentro de cada capacidade e, no seu caso, a posibilidade de adaptalos ás necesidades educativas específicas que poidan presentar determinados grupos ou individuos.

Os criterios de avaliación emanan da xustificación que se fixo da materia e, por tanto, da proposta de obxectivos e de contidos realizada. Son os centros e o profesorado quen deberán concretalos e adaptalos, en función das características do seu alumnado, os medios dispoñibles e do proceso de ensino e aprendizaxe. Pódense considerar así diversos graos de profundización, abordándoos en distintos momentos, integrándoos con outros contidos, presentándoos en unidades didácticas interdisciplináis ou adaptándoos ao alumnado con necesidades educativas especiais.

Criterios de cualificación e promoción:

Tendo en conta os criterios e procedementos de avaliación, este departamento didáctico establece os criterios de cualificación que se expoñen na programación de cada materia en concreto.

Os profesores de cada unha das materias irán rexistrando e anotando o grao de

adquisición das competencias básicas de cada un dos seus. Para cualificar dita contribución, a xunta de avaliación, deberá realizar a ponderación

das achegas de cada materia á adquisición das competencias básicas na ESO. Coas cualificacións das competencias básicas de cada materia e o cadro de ponderacións realizado pola xunta de avaliación, obteríanse a cualificación de cada competencia básica en relación con todas as materias.

Para quen promocione sen superar a materias estudiaráse o propor seguir un programa

de reforzo, organizado polo departamento didáctico. Consideráse unha actitude positiva ante a materia: o interese por aprender, o coidado do

mobiliario e do equipamento, así como o bo comportamento. O desinterese, o deterioro do material, e o abandono da materia, serán considerados como actitude negativa, reflexándose nos contidos actitudináis correspondentes.


Instrumentos de avaliación:

Neste apartado é preciso contar cos indicadores propicios e en función deles elixir o instrumento. O que se pode xeneralizar é o seguinte:

Se o que se quere avaliar pertence ao ámbito dos feitos, os conceptos e os sistemas conceptuais, o máis adecuado é aplicar probas obxectivas, probas de ensaio, orais.

Si se pretende avaliar aspectos relacionados co ámbito dos procedementos non hai

dúbida que o instrumento máis adecuado é a análise de tarefas, ademais da observación sistemática e rexistrada.

Si se quere solicitar información acerca das actitudes e valores, o máis apropiado é a

observación sistemática e, sobre todo, rexistrada (neste caso, as escalas descritivas de observación son instrumentos de gran validez, aínda que é complicado avaliar este tipo de contidos).

Á hora de aplicar os instrumentos de avaliación usaranse en función dos diferentes

contidos e as competencias básicas seleccionadas, o contexto de traballo, o alumnado concreto. Así pois téñense:

Os cuestionarios. Usaranse para indagar nas ideas previas, e dispor de información

sobre a satisfacción dos alumnos, a utilidade das actividades ou a súa aceptación. O caderno de clase. Moi eficaz para obxectivar a información en torno ao traballo diario

de clase. Permite a adquisición de determinadas competencias básicas (en relación á escritura, a presentación de informes ou memorias). Así mesmo, serve para contrastar as observacións do profesorado e permite detectar os erros.

Observación do traballo diario (anecdotario). Debe ser sistematizado, para recoller a información básica e usarase para facer un seguimento do desenvolvemento das competencias básicas seleccionadas.

Controis e outras probas escritas/orais. Os controis, xunto a outros instrumentos de avaliación, son fontes de información útiles neste apartado.

Entre eles distínguense: Probas de composición e ensaio. Conxunto de probas que permite valorar diversas

actividades: desde aprendizaxes de tipo elemental (saber sobre algo interpretar, extrapolar, aplicar), até aprendizaxes de tipo superior, que supoñen procesos de análises e sínteses (elaboración de resumos).

Esquemas, comentario de textos, disertacións, elaboración de síntese). Pódese tratar con este instrumento distintas competencias relacionadas coa

comunicación. Probas obxectivas. Caracterízanse pola brevidade tanto na formulación da pregunta,

como na posible solución que está previamente determinada. Son útiles na materia para avaliar o coñecemento de datos, o recordo de feitos, o dominio da terminoloxía e, en moitos casos, os coñecementos previos dos alumnos. Entre elas, usarase na materia as probas de correspondencia (preséntase ao alumnado dúas columnas de feitos concretos e pídeselle que as relacione), probas de opción múltiple (preséntase ao alumnado un enunciado problemático e pídeselle que discrimine entre varias solucións posibles), probas de verdadeiro-falso (presente


o inconveniente de respostas ao azar), probas de texto incompleto (son moi útiles para actividades que requiren unha forte memorización inicial).

Memorias e proxectos. Estes tipos de instrumentos teñen un gran potencial para a valoración de adquisición de competencias básicas. A memoria. Trátase dunha proba para realizar ao final do proceso. Recoméndase para recompilar o traballo do proxecto tecnolóxico resultante. Os proxectos. Son a síntese dos exercicios realizados, supoñen o dominio de operacións conceptuais, coñecemento de fontes de información e un adecuado plan de traballo. Están moi relacionados coas competencias básicas de aprender a aprender.

A autoavaliación. A participación do alumnado no proceso de avaliación pode ser útil á hora de considerar a información que o propio alumnado proporciona sobre o seu traballo e a percepción que ten do profesor e do dos seus compañeiros.

Por último, a cualificación dos instrumentos de avaliación, como elemento ineludible que

determinará a promoción ou a titulación dos alumnos, fai ao profesorado tributario da máxima obxectividade e transparencia na avaliación. Por iso, deben ser moi claros os obxectivos e competencias básicas seleccionadas e os criterios de cualificación daqueles, de forma que o alumnado teña claro como debe traballar e que debe facer para superar a materia.

Información da avaliación

Ao comezo de cada curso, o departamento, a través do seu profesorado, informará a cada grupo de alumnas e alumnos, dos obxectivos, contidos e criterios de avaliación exixibles para obter unha valoración positiva das distintas materias do mesmo, así como dos criterios de cualificación, os instrumentos de avaliación da aprendizaxe que se utilizarán, incluídas as materias pendentes de cursos anteriores, así como das medidas de reforzo e recuperación previstas. Asimesmo exporase, no taboleiro dos alumnos do centro, os contidos mínimos, os criterios de avaliación e de cualificación.

Finalizada cada unha das sesións de avaliación, o alumnado e as nais/pais ou persoas titoras legais serán informados dos seus resultados, da evolución académica así como das decisións adoptadas para o reforzo e/ou recuperación, se fose o caso. Esta comunicación será resolta en forma de boletíns de notas.

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS 2º ESO

Criterios de Cualificación

A cualificación do alumnado en cada avaliación establecerase segundo os seguintes criterios:

Conceptos Procedementos Actitudes

Probas escritas,

chamadas… Traballos, proxectos,…

Comportamento, actitude,

participación …

2º ESO - Tecnoloxías

40% 35% 25%

A nota máxima en cada avaliación ordinaria será dun 4 como máximo, se se da algún



destes supostos:

Nos contidos Conceptos ou Procedementos non alcanzar os 2 puntos.

No contido Actitudes non alcanzar os 2,5 puntos.

Os criterios indicados poden ser modificados no caso de que se crea adecuado nalgún curso.

Respecto á avaliación na convocatoria de setembro, farase unha única proba escrita onde

se incluirán preguntas dos contidos mínimos do curso. A nota final na convocatoria de xuño calcularase da seguinte forma:

NOTA DO TRIMESTRE % DA NOTA

1º 30

2º 30

3º 30

ESFORZO E PROGRESIÓN

10

Procedementos e instrumentos para a cualificación

Os instrumentos que han de medir as aprendizaxes dos alumnos deberán cumprir unhas normas básicas:

Deben ser útiles, isto é, han de servir para medir exactamente aquilo que se pretende medir: o que un alumno sabe, fai ou como actúa.

Han de ser viables, a súa utilización non ha de entrañar un esforzo extraordinario ou imposible de alcanzar.

De forma xeral establécense as seguintes:

Observación directa e continua do proceso.

Seguimento e análise de realización das tarefas dos alumnos.

Participación nas actividades da aula, como debates, postas en común, presentacións, achega de ideas ao grupo e á clase, participación nos grupos, asembleas, etc., que son un momento privilexiado para a avaliación de actitudes.

Traballo, interese, orde e solidariedade dentro do grupo.

Caderno de clase no que o alumno/a anota os datos das explicacións, as actividades e exercicios propostos. A súa actualización e corrección formal permiten avaliar o traballo, interese e o grao de seguimento das tarefas do curso por parte de cada alumno.

Análise das producións dos alumnos:

Monografías.

Resumes.

Traballos de aplicación e síntese.

Textos escritos.

Probas control:

Probas de información: poderán ser de forma oral ou escrita, dunha ou de varias unidades didácticas; probas obxectivas, de resposta múltiple, de verdadeiro-falso, de resposta curta, definicións… Con elas podemos medir a aprendizaxe de conceptos, a memorización de datos importantes, etc.


Probas de elaboración nas que os alumnos deberán mostrar o grao de asimilación dos contidos propostos na programación. Avalían a capacidade do alumno/a para estruturar con coherencia a información, establecer interrelaciós entre factores diversos, argumentar loxicamente. Serían probas de resposta longa, comentarios de texto, resolución de dilemas morais, formulación e resolución de problemas morais de actualidade, etc.

Resolución de exercicios e problemas.

Cada unha de elas incluirá os contidos das avaliacións precedentes, pois ó ser avaliación continua, en cada avaliación avaliase toda a materia impartida ata ese momento, así como tamén incluirá cuestións referentes ós temas de informática. De este xeito, a recuperación de cada avaliación farase coa seguinte. En calquera caso, se considerase necesario, se poderá facer unha recuperación escrita ó final de curso onde se inclúan todos os contidos impartidos ó longo do curso.

Traballos especiais:

o De carácter absolutamente voluntario e propostos ao comezo da avaliación. Por este carácter de voluntariedade, non poderán contar na avaliación global de modo negativo; o alumno ou alumna que os realice obterá por eles unha puntuación positiva, ou ningunha puntuación se o traballo non tivese a calidade necesaria. Noutras ocasións exporanse como unha actividade obrigatoria para todos.

Observación e revisión das actividades na aula de informática.

Exposicións orais e respostas na clase.

Proxectos tecnolóxicos. Neste caso trataranse de realizar un mínimo dun proxecto por avaliación, sendo os criterios principais na avaliación dos mesmos: o cumprimento das especificacións do proxecto, o aspecto final do mesmo e os traballos realizados na construción do mesmo, tales como colaboración cos outros membros do grupo, interese polas tarefas e interese polo perfecto acabado do mesmo.

o Cada trimestre proporase un proxecto ou proxectos que terán que realizar en grupo. Asemade deberá entregarse a memoria do proxecto.

Tomarase notas das chamadas feitas polo profesor ó alumno na aula, ben para facer preguntas sobre os contidos xa explicados, ou para facer exercicios voluntarios ou obrigatorios.

Tomarase nota dos resultados dos exercicios propostos.

Programa específico para o alumnado repetidor

O alumnado repetidor seguirá un programa específico personalizado, orientado á superación das dificultades comunicadas polo seu profesorado titor do curso anterior no Informe de avaliación final, establecido no artigo 14° da Orde do 21 de decembro de 2007, pola que se regula a avaliación na Educación Secundaria Obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia. (DOG do 7 de xaneiro de 2008) e considerando a información obtida no proceso da avaliación inicial, segundo o establecido no artigo 4° da orde anteriormente citada. Este programa estará baseado, tanto nunha atención individualizada, como en actividades de aprendizaxe para realizar periodicamente, que se adaptarían a cada alumno para lograr a superación das súas dificultades.

O profesorado que imparta a área deberá facer o seguimento de cada alumno ou alumna na realización das tarefas propostas, para cada unidade didáctica, polo departamento e comunicarllo ao profesorado titor, quen, coa frecuencia e segundo o procedemento establecido, deberá facelo chegar ás familias, para o seu coñecemento e colaboración.


Materias pendentes

Contidos esixibles

Para acadar unha valoración de aprobado, erán os contidos mínimos esixibles mencionados en cada unha das unidades didácticas.

Plans de traballo e actividades de avaliación

O presente artigo baséase no artigo 6º .6 da Orde do 21 de decembro de 2007 pola que se regula a avaliación na educación secundaria obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia.

A materia de Tecnoloxía non é unha materia progresiva, polo que a superación desta materia nun curso superior non supón a superación da materia pendente.

O alumnado que promocione de curso sen ter superado algunha das materias pertencentes ó departamento seguirá un programa destinado a recuperar as aprendizaxes non adquiridas e deberá superar a avaliación correspondente ao devandito programa. A avaliación do programa de reforzo será tida en conta para os efectos de cualificación das materias non superadas.

Procedementos para a cualificación

Para conseguir superar o devandito programa:

departamento elaborará unha serie de tarefas e fichas que o alumnado deberá entregar unha parte en xaneiro e outra á volta da vacacións de Semana Santa. Estes terán que entregar, no prazo indicado e ó membro do departamento correspondente, o traballo realizado.

Programaranse dúas probas escritas, unha no mes de abril ou maio e outra no mes de setembro, de cada materia pendente.

Poderá proporse un proxecto tecnolóxico sinxelo e adecuado a cada nivel, que terán que terminar e entregar antes do mes de maio ó Xefe do Departamento de Tecnoloxía.

Xefe de Departamento, coa colaboración dos outros membros, fará un seguimento do alumnado con materias pendentes para avaliar de forma continua os seus progresos en base á realización destas tarefas.

Criterios de cualificación

A cualificación final acadada virá dada pola seguinte táboa:

Fichas, traballos, proxectos…

Proba escrita

70% 30%

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍAS II, 4º ESO – 2º PDC

CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN



Probas escritas, chamadas …

Traballos, proxectos,…

Comportamento, actitude, participación …


4º ESO Tecnoloxías

50% 35% 15%

2º PDC 40% 35% 25%

Se nalgún dos tres contidos indicados algún alumno/a non alcanza os 2,5 puntos, a nota máxima que poderá alcanzar será dun 4. Os criterios indicados poden ser

modificados no caso de que se crea adecuado nalgún curso. Respecto á avaliación na convocatoria de setembro, farase unha única proba escrita onde

se incluirán preguntas dos contidos mínimos do curso. A nota final na convocatoria de xuño calcularase da seguinte forma:


1º 30

2º 30

3º 30

ESFORZO E PROGRESIÓN

10

Procedementos e instrumentos para a cualificación

De forma xeral establécense para este curso, as seguintes: Unha proba escrita por unidade didáctica traballada, onde se avaliarán os coñecementos

adquiridos polo alumno.

Observación directa do traballo diario no aula.

Revisión da libreta. Farase un seguimento continuado do caderno, e ó final de cada trimestre revisarase detalladamente o mesmo.

Seguimento das actividades/traballos propostos.

Observación e revisión das actividades na aula de informática.

Exposicións orais e respostas na clase.

Revisión de tarefas ou proxectos. Neste caso trataranse de realizar un mínimo dun proxecto por avaliación, sendo os criterios principais na avaliación dos mesmos: o cumprimento das especificacións do proxecto, o aspecto final do mesmo e os traballos realizados na construción do mesmo, tales como colaboración cos outros membros do grupo, interese polas tarefas e interese polo perfecto acabado do mesmo.

Cada trimestre proporase un proxecto ou proxectos que terán que realizar en grupo. Asemade deberá entregarse a memoria do proxecto.

Tomarase notas das chamadas feitas polo profesor ó alumno na aula, ben para facer preguntas sobre os contidos xa explicados, ou para facer exercicios voluntarios ou obrigatorios.

Tomarase nota dos resultados dos exercicios propostos.

Premiarase a actitude positiva ante a materia, o interese, e o bo comportamento.

Penalizarase a actitude negativa ante a materia, o desinterese, a non colaboración co grupo, a falla de coidado do mobiliario ou equipamento, das ferramentas ou do material dos proxectos, así como o manexo destas ferramentas ou materiais con risco para os seus compañeiros ou para si mesmo. Se a falta é grave constituirá un suspenso da materia.


Programas específicos para alumnado repetidor

O alumnado repetidor de 4º curso seguirá un programa específico persoalizado, orientado á superación das dificultades comunicadas polo seu profesorado titor do curso anterior no Informe de avaliación final, establecido no artigo 14° da Orde do 21 de decembro de 2007, pola que se regula a avaliación na Educación Secundaria Obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia. (DOG do 7 de xaneiro de 2008) e considerando a información obtida no proceso da avaliación inicial, segundo o establecido no artigo 4° da orde anteriormente citada. Este programa estará baseado, tanto nunha atención individualizada, como en actividades de aprendizaxe para realizar periodicamente, que se adaptarían a cada alumno para lograr a superación das súas dificultades.

O profesorado que imparta a área deberá facer o seguimento de cada alumno ou alumna na realización das tarefas propostas, para cada unidade didáctica, polo departamento e comunicarllo ao profesorado titor, quen, coa frecuencia e segundo o procedemento establecido, deberá facelo chegar ás familias, para o seu coñecemento e colaboración.

RECUPERACIÓN DE PENDENTES

Ao ser unha materia que é necesario ter avaliada positivamente, ao remate do curso, para acadar o título de graduado en ESO, non se contemplan alumnos con ela pendente.

CONTIDOS ESIXIBLES

Para acadar o aprobado na materia, serán os contidos mínimos esixibles seguintes:

Electrónica, pneumática e hidráulica

o Descrición e análise de sistemas electrónicos por bloques: entrada, saída e proceso. Compoñentes electrónicos básicos: resistencia, condensador, díodo, transistor e circuítos integrados simples. Dispositivos de entrada: interruptores, resistencias que varían coa luz e a temperatura. Dispositivos de saída: zumbador, relé, led e outros. Dispositivos de proceso: os integrados.

o Aplicacións en montaxes sinxelas.

o Electrónica dixital. Aplicación do álxebra de Boole a problemas tecnolóxicos básicos. Portas lóxicas.

o Uso de simuladores para analizar o comportamento dos circuítos electrónicos.

o Descrición e análise dos sistemas hidráulicos e neumáticos, dos seus compoñentes e principios físicos de funcioamento.

o Deseño e simulación de circuítos básicos, empregando simboloxía específica. Exemplos de aplicacións en sistemas industriais.

Tecnoloxías da comunicación

o Descrición dos sistemas de comunicación alambica e inalámbica e os seus principios técnicos, para transmitir son, imaxe e datos.

o Comunicación inalámbica: sinal moduladora e portadora.

o Comunicación vía satélite, telefonía móbil. Descrición e principios técnicos.

o Sistemas de posicionamento global. Descrición e principios técnicos.

o Grandes redes de comunicación de datos. Perspectiva e desenvolvemento.

o Control e protección de datos.


o Internet: Principios técnicos de funcioamento: protocolos lóxicos.

o Comunicación entre ordenadores: redes informáticas.

o Utilización de tecnoloxías da comunicación de uso cotián.

Control e robótica

o Percepción da contorna: sensores empregados habitualmente. Aplicacións na industria, medicina, etc.

o Linguaxes de control de robots: programación. Realimentación do sistema.

o Experimentación con sistemas automáticos, sensores, actuadores e aplicación da realimentación en dispositivos de control.

o Deseño e construción de robots.

o O ordenador como dispositivo de programación e control: sinais analóxicas e dixitais. Lóxica de funcioamento interno. Transmisión da información por medio de sinal eléctrico. Adquisición de datos. Tratamento da información numérica adquirida.

o Programas de control.

o Traballo con simuladores informáticos para verificar e comprobar o funcioamento dos sistemas deseñados.

Tecnoloxía e sociedade

o Tecnoloxía e o seu desenvolvemento histórico. Fitos fundamentais: revolución neolítica, revolución industrial. Aceleración tecnolóxica do século XX. Interrelación entre tecnoloxía e cambios sociais e laborais. Análise da evolución dos obxectos técnicos co desenvolvemento dos coñecementos científicos e tecnolóxicos, as estruturas socioeconómicas e a dispoñibilidade de distintas enerxías. A normalización na industria.

o Aproveitamento das materias primas e recursos naturais. Adquisición de hábitos que potencian o desenvolvemento sostible.

Instalacións nas vivendas

o Análises dos elementos que configuran as instalacións dunha vivenda: electricidade, auga sanitaria, evacuación de augas, sistemas de calefacción, gas, aire acondicionado, domótica, outras instalacións.

o Acometida, compoñentes, normativa, simboloxía, análises, deseño e montaxe en equipo de modelos sinxelos destas instalacións.

o Estudo de facturas domésticas.

o Arquitectura bioclimática para o aproveitamento enerxético.

PROGRAMACIÓN INFORMÁTICA 4º ESO


AVALIACIÓN

Criterios de avaliación Neste apartado se sinaan os criterios de avaliación recollidos no Decreto 133/2007 e

atópanse referidos ao curso 4º da ESO. De acordo con eles, ademais de coas competencias, os obxectivos e os contidos, formuaranse criterios ou indicadores de avaliación máis concretos nas correspondentes Unidades didácticas.

CRITERIOS DE AVALiACIÓN DE INFORMÁTICA

Instalar e configurar aplicacións e desenrolar técnicas que permitan asegurar sistemas

informáticos conectados entre si.

Conectar dispositivos móbiles con outros, inalámbricos o con fíos, fixos ou móbiles, para

intercambiar información e datos.

Obter imaxes fotográficas, aplicarlles técnicas de edición dixital e diferencialas das imaxes

xeradas por ordenador.

Capturar, editar e montar fragmentos de vídeo con audio.

Deseñar e elaborar presentacións destinadas a apoiar o discurso verbal na exposición de

ideas e de proxectos.

Desenrolar contidos interactivos para a rede aplicando estándares de accesibilidade na

publicación da información.

Participar en redes sociais virtuais como emisores e receptores de información e iniciativas

comúns.

Escoller entre produtos de software e de contidos, tanto de código aberto como comerciais,

pero con funcionalidades similares, os que sexan compatibles co respecto polos dereitos

de autor e que mellor se axusten ós requerementos das publicacións e as necesidades dos

usuarios.




Probas escritas, chamadas…

Traballos, proxectos, exercicios…

Comportamento, actitude,esforzo …

4º ESO – Informática

35% 45% 20%

Se nalgún dos tres contidos indicados algún alumno/a non alcanza os 2,5 puntos,a nota máxima que poderá alcanzar será dun 4. Os criterios indicados poden ser modificados no caso de que se crea adecuado nalgún curso.


A avaliación será continua durante todo o curso. Realizarase unha proba final en xuño e

outra en setembro para aqueles alumnos/as que non alcanzaran os obxectivos previstos durante o curso.

Esta proba final constará das seguintes partes: a) Proba escrita (50% da nota). b) Traballo a entregar (50% da nota). O traballo será reativo os contidos

procedimentais do curso e entregarase no mesmo momento da proba final escrita. Recuperación: Cando non se supere a avaliación, no inicio da seguinte proporase unha

previa recuperación.

CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN PARA 4º PDC

Tendo en conta que tal e como establece a orde de currículo a Informática en PDC terá carácter principalmente práctico os criterios de avaliación serán consecuentes. Pero, dado o carácter eminentemente práctico da materia non diferirán dos criterios aplicados ós outros cursos.

A nota final na convocatoria de xuño calcuarase da seguinte forma:


1º 30

2º 30

3º 30

ESFORZO E PROGRESIÓN 10 PROCEDEMENTOS E INSTRUMENTOS PARA A CUALIFICACIÓN A avaliación será continua ó argo do proceso, xa que o mesmo é suficientemente interactivo

como para precisar o grado no que se van acadando os obxectivos perseguidos. Para analizar e verificar as unidades e o nivel de aprendizaxe do alumno/a, utilizaranse os

seguintes procedementos e sistemas de avaliación do alumnado: a) Observación directa Actitudes de iniciativa e interese. Participación no traballo dentro e fora da aua. Hábitos de traballo. Traballo en grupo: Desenvolve a súa tarefa dentro do grupo. Respecta a opinión dos demais. Acepta a disciplina do grupo. Intégrase no grupo. b) Probas orais ou escritas. Unha proba escrita cada unha das Unidades didácticas, onde se

avaliarán os coñecementos adquiridos polo alumno. Coñecementos dos conceptos. Expresión oral en exposición de temas, propostas, proxectos, etc. Manexo da terminoloxía adecuada. c) Exercicios prácticos. Tomarase notas das chamadas feitas polo profesor ó alumno na aua, ven para facer

preguntas sobre os contidos xa explicados, ou para facer exercicios voluntarios ou obrigatorios.


Tomarase notas dos resultados dos exercicios propostos. Premiarase a actitude positiva ante a materia, o interese, e o bo comportamento.

PROGRAMAS ESPECÍFICOS PARA ALUMNADO REPETIDOR

O alumnado repetidor seguirá un programa específico personalizado, orientado á superación das dificultades comunicadas polo seu profesorado titor do curso anterior no Informe de avaliación final, establecido no artigo 14° da Orde do 21 de decembro de 2007, poa que se regua a avaliación na Educación Secundaria Obrigatoria na ComUNIDADEe Autónoma de Galicia. (DOG do 7 de xaneiro de 2008) e considerando a información obtida no proceso da avaliación inicial, segundo o establecido no artigo 4° da orde anteriormente citada. Este programa estará baseado, tanto nunha atención individualizada, como en actividades de aprendizaxe para realizar periodicamente, que se adaptarían a cada alumno para lograr a superación das súas dificultades.

O profesorado que imparta a área deberá facer o seguimento de cada alumno ou alumna na realización das tarefas propostas, para cada UNIDADEe didáctica, polo departamento e comunicarllo ao profesorado titor, quen, coa frecuencia e segundo o procedemento establecido, deberá facelo chegar ás familias, para o seu coñecemento e colaboración.

CONTIDOS

Os seguintes contidos corresponden aos ensino do curso 4º da ESO na materia de Informática, e atópanse sinaados no Decreto 133/2007. Identifícanse aquí posto que son referencia directa para a eaboración das Unidades didácticas.

Os contidos que o Decreto sinaa estrutúranse en torno aos seguintes bloques: Bloque 1. Sistemas operativos e seguridade informática Creación de redes locais: configuración de dispositivos físicos para a interconexión de

equipos informáticos. Creación de grupos de persoas usuarias, adxudicación de permisos, e posta á

disposición de contidos e recursos para o seu uso en redes locais baixo diferentes sistemas operativos.

Seguridadee na internet. O correo masivo e a protección fronte a diferentes tipos de programas, documentos ou mensaxes susceptibles de causar prexuízos. Uso de tornalumes. Importancia da adopción de medidas de seguridadee activa e pasiva.

Conexións sen fíos e intercambios de información entre dispositivos móbiles e fixos. Bloque 2. Multimedia Adquisición de imaxe fixa mediante periféricos de entrada. Tratamento básico da imaxe dixital: os formatos básicos e o seu uso. Selección de

fragmentos: tamaño e encadramento das imaxes. Acondicionamento de fotografías dixitais modificando exposición, saturación, luminosidade e contraste. Creación de debuxos sinxelos.

Captura de son e de vídeo a partir de diferentes fontes. Edición e montaxe de audio e vídeo para a creación de contidos multimedia.

As redes de intercambio como fonte de recursos multimedia. Necesidadee de respectar os dereitos que amparan as producións alleas.

Bloque 3. Publicación e difusión de contidos Integración e organización de elementos textuais, numéricos, sonoros, gráficos e animados

en estruturas hipertextuais.


Eaboración de páxinas web que conteñan obxectos activos sinxelos: mapas, formuarios e controis multimedia.

Deseño de presentacións. Emprego de animacións sinxeas con elementos gráficos. Creación e publicación na web. Estándares de publicación. Deseño gráfico das páxinas web. Accesibilidade da información. Bloque 4. A internet e redes sociais A información e a comunicación como fontes de comprensión e transformación do contorno

social: comUnidades virtuais e globalización. Actitude positiva cara ás innovacións no ámbito das tecnoloxías da información e da

comunicación e cara súa aplicación para satisfacer necesidadees persoais e de grupo. Acceso a servizos de Administración electrónica e comercio electrónico: os intercambios

económicos e a seguridadee. Acceso a recursos e pataformas de formación a distancia, emprego e saúde. A propiedade e a distribución do software e a información: software libre e software

propietario, tipos de licenzas de uso e distribución. A enxeñaría social e a seguridadee: estratexias para o recoñecemento da fraude,

desenvolvemento de actitudes de protección activa diante dos intentos de fraude. Adquisición de hábitos orientados á protección da intimidade e da seguridadee persoal na

interacción en contornos virtuais: acceso a servizos de lecer. Canles de distribución dos contidos multimedia: música, vídeo, radio, TV. Acceso, descarga e intercambio de programas e información. Diferentes modalidades de

intercambio. CONTIDOS MÍNIMOS Tal e como se indicou anteriormente, os contidos están casificados por bloques. Para este

curso considéranse contidos mínimos os seguintes:

Bloque 1. Sistemas operativos e seguridadee informática

Principais funcións do sistema operativo. Interface gráfica de usuario e intérprete de comandos. Manexo e utilidadees principais.

Estrutura física e lóxica de almacenamento. Tipos de arquivos. Organización e administración de arquivos.

Creación de redes locais: configuración de dispositivos físicos para a interconexión de equipos informáticos.

Creación de grupos de usuarios, adxudicación de permisos, e posta a disposición de contidos e recursos para o seu uso en redes locais baixo diferentes sistemas operativos.

Seguridadee en Internet: malware, virus e crackers. O correo masivo e a protección fronte a diferentes tipos de programas, documentos ou mensaxes susceptibles de causar prexuízos. Importancia da adopción de medidas de seguridadee activa e pasiva.

Conexións inalámbricas e intercambios de información entre dispositivos móbiles.


Bloque 2. Multimedia

Adquisición de imaxe fixa mediante periféricos de entrada.

Tratamento básico da imaxe dixital: os formatos básicos e a súa aplicación, modificación de tamaño das imaxes e selección de fragmentos, creación de debuxos sinxelos, alteración dos parámetros das fotografías dixitais: saturación, luminosidade e brillo. Gráficos rasterizados e vectoriais.

Procedementos de deseño. Elementos, trazados e figuras xeométricas fundamentais. A cor. A edición. Recursos informáticos para a produción artística. Maquetación electrónica. Saída a diferentes soportes. Arte final.

Captura de son e vídeo a partir de diferentes fontes. Formatos básicos e de compresión.

Edición e montaxe de audio e vídeo para a creación de contidos multimedia. Eaboración e gravación en soporte físico. Edición de menús.

Aplicacións interactivas multimedia. Botóns de acción e liñas temporais.

Bloque 3. Publicación e difusión de contidos

Deseño de presentacións. Eaboración da información: esquemas e notas. Formalización: persoais e estilos. Incorporación de elementos multimedia e animacións. Botóns de acción e interactividade.

Integración e organización de elementos textuais, numéricos, sonoros e gráficos en estruturas hipertextuales.

Creación e publicación na Web. Estándares de publicación. Nocións básicas de HTML. Editores. Administración e publicación. Editores e ferramentas de administración integradas para un sitio web.

Integración de elementos multimedia e interactivos. Streaming.

Accesibilidade da información: W3C, WAI e WCAG.

Bloque 4. Internet e redes sociais virtuais

Historia e fundamento técnico da redee Internet. Integración de redes de comunicacións.

A información e a comunicación como fontes de comprensión e transformación da contorna social: comunidades virtuais e globalización. Chatrooms, foros, weblogs ou blogs, wikis, BSCW.

Actitude positiva cara ás innovacións no ámbito das tecnoloxías da información e a comunicación e cara á súa aplicación para satisfacer necesidadees persoais e grupáis.

Acceso a servizos de administración electrónica e comercio electrónico: os intercambios económicos e a seguridadee. A enxeñería social e a seguridadee: estratexias para o recoñecemento da fraude, desenvolvemento de actitudes de protección activa ante os intentos de fraude. Encriptación, cave pública e privada. Certificados dixitais.

As redes de intercambio como fontes de recursos multimedia. Dereitos de autor, coperight e licenzas libres. Situación actual.

Acceso a recursos e pataformas de formación a distancia, emprego e saúde.

A propiedade e a distribución do software e a información: software libre e software privativo, tipos de licenzas de uso e distribución.

Adquisición de hábitos orientados á protección da intimidade e a seguridadee persoal na interacción en contornas virtuais: música, vídeo, radio e televisión.


Acceso a programas e información: descarga e intercambio, as redes P2P e outras alternativas para o intercambio de documentos. Fundamentos técnicos.

Redes cooperativas de informática distribuída. Fundamentos técnicos. Exemplos e aplicacións.

CONTIDOS DO CURRÍCULO CONTIDOS DA

PROGRAMACIÓN DOCENTE

UNIDADES

DIDÁCTICAS

Bloque 1. Sistemas operativos e

seguridade informática

Creación de redes locais:

configuración de dispositivos

físicos para a interconexión

de equipos informáticos.

Creación de grupos de

usuarios, adxudicación de

permisos e posta a

disposición de contidos e

recursos para o seu uso en

redes locais baixo diferentes

sistemas operativos.

Seguridade en Internet. O

correo masivo e a protección

fronte a diferentes tipos de

programas, documentos ou

mensaxes susceptibles de

causar perxuizos. Importancia

da adopción de medidas de

seguridade activa e pasiva.

Conexións inalámbricas e

intercambios de información

entre dispositivos móbiles.

SISTEMAS OPERATIVOS E SEGURIDADEE

Os sistemas operativos.

Instalación e actualización do

sistema operativo.

¿Onde se garda o sistema

operativo?

Sistemas operativos en rede.

Interface gráfica.

Arquivos e carpetas en entornos

gráficos.

Liña de comandos.

Desfragmentar un disco duro.

Estrutura lóxica dun disco duro.

Interconexión de ordenadores en

Windows e Linux.

Compartindo a información.

Conexións inalámbricas.

Wi-fi e bluetooth.

As amenazas nas redes e

equipos.

Antivirus informáticos.

Filtros de correo.

Cortafuegos.

Programas espía.

UNIDADE 1:

O sistema

operativo

UNIDADE 2:

Redes de

ordenadores

UNIDADE 3:

Protección do

ordenador


Apropiación indebida de caves,

identidades e recursos.

Conexión mediante proxy.



UNIDADES

DIDÁCTICAS

Bloque 2. Multimedia

Adquisición de imaxe fixa

mediante periféricos de

entrada.

Tratamento básico da imaxe

dixital: os formatos básicos e

a súa aplicación,

modificación de tamaño das

imaxes e selección de

fragmentos, creación de

debuxos sinxelos, alteración

dos parámetros das

fotografías dixitais:

saturación, luminosidade e

brillo.

Captura de son e vídeo a

partir de diferentes fontes.

Edición e montaxe de audio

e vídeo para a creación de

contidos multimedia.

As redes de intercambio

como fonte de recursos

multimedia. Necesidade de

respectar os dereitos que

amparan as producións

alleas.

MULTIMEDIA

Editores de textos.

O procesador de textos e a folla

de cálculo.

Automatización de cálculos e

obtención de gráficas.

Documentos multimedia.

Edición de páxinas web.

Combinación de documentos.

Macros.

Maquetación.

Tipos de imaxes.

Transferencia de imaxes ó

ordenador.

Creación e edición de imaxes

dixitais.

Capas sobre as imaxes dixitais.

Brillo, tono e saturación.

Retoque fotográfico.

A edición de vídeo e de audio.

Captura de vídeo e audio.

Importación de vídeo e audio.

Edición de audio.

UNIDADE 4:

Ofimática

avanzada

UNIDADE 5:

Tratamento de

imaxes fixas

UNIDADE 6:

Edición de vídeo

e audio


Edición e montaxe de vídeo.

Títulos e transicións entre

escenas.

Efectos de vídeo.

Engadir unha banda sonora.

Exportar o vídeo editado.

Conversión de formatos.

Dixitalización de audio e vídeo:

espectros.



UNIDADES

DIDÁCTICAS

Bloque 3. Publicación e

difusión de contidos

Integración e organización de

elementos textuais,

numéricos, sonoros e gráficos

en estruturas hipertextuais.

Elaboración de páxinas web

que conteñan obxectos

activos sinxelos: mapas,

formularios e controles

multimedia.

Deseño de presentacións.

Emprego de animacións

sinxelas con elementos

gráficos.

Creación e publicación na

Web. Estándares de

publicación. Deseño gráfico

PUBLICACIÓN E DIFUSIÓN DE

CONTIDOS

¿Cómo presentar as miñas

ideas de forma atractiva?

Deseño de presentacións.

Tipos de presentacións

estáticas.

O vídeo titorial.

¿Cómo se fai unha páxina

web?

Inserción de multimedia na

web.

Normativa de accesibilidade na

web.

Deseño de páxinas web

accesibles.

UNIDADE 7:

Elaboración de

presentacións

UNIDADE 8:

Creación de

páxinas web


das páxinas web.

Modo tres capas.

Animacións multimedia.



UNIDADES

DIDÁCTICAS

Bloque 4. Internet e redes sociais virtuais

A información e a comunicación

como fontes de comprensión e

transformación do entorno social:

comunidades virtuais e

globalización.

Actitude positiva cara as

innovacións no ámbito das

tecnoloxías da información e a

comunicación e cara su aplicación

para satisfacer necesidades

persoais e de grupo.

Acceso a servizos de

administración electrónica e

comercio electrónico: os

intercambios económicos e a

seguridade.

Acceso a recursos e plataformas

de formación a distancia,

emprego e saúde.

A propiedade e a distribución do

«software» e a información:

«software» libre e «software»

privativo, tipos de licencias de uso

e distribución.

A enxeñería social e a

INTERNET E REDES

SOCIAIS

Internet: historia e

funcionamento.

Estrutura de internet.

Los servizos de internet.

Fundamentos de TCP/IP.

Asignación de direccións

fixas o dinámicas.

Navegadores e buscadores.

Integración de redes de

comunicacións.

Concepto de a Web 2.0.

As redes sociais.

Internet e a globalización.

Chatrooms.

Foros e comunidades

virtuais.

Blogosfera.

Wikis.

Podcasting e streaming.

Xestionar a través de

internet.

UNIDADE 9:

Internet

UNIDADE 10:

A Web 2.0

UNIDADE 11:

Novos servizos

on-line

UNIDADE 12:

Lexislación no

mundo dixital




UNIDADES

DIDÁCTICAS

seguridade: estratexias para el

recoñecemento do fraude,

desenrolo de actitudes de

protección activa ante os intentos

de fraude.

Adquisición de hábitos orientados

á protección da intimidade e da

seguridade persoal na interacción

en entornos virtuais: acceso a

servizos de ocio.

Canles de distribución dos

contidos multimedia: música,

vídeo, radio, TV.

Acceso, volcado e intercambio de

programas e de información.

Diferentes modalidades de

intercambio.

A Administración

electrónica.

O comercio electrónico.

Encriptación.

Certificados dixitais.

Firma dixital.

Voz sobre IP: Skepe, etc.

Outros servizos on-line.

Ferramentas de e-learning.

A propiedade intelectual.

As licencias.

Software libre e propietario.

Redes P2P.

Creative Commons.

Xestión de dereitos dixitais.

CRITERIOS DE AVALIACIÓN

Os criterios de avaliación establécense como referencia para a avaliación do proceso de ensino-aprendizaxe. Son os seguintes:

Instalar e configurar os equipos e dispositivos que configuran unha redee informática. Instalar e configurar aplicacións e desenvolver técnicas que permitan asegurar sistemas

informáticos interconectados. Interconectar dispositivos móbiles e inalámbricos ou cableados para intercambiar

información e datos. Obter imaxes fotográficas, aplicar técnicas de edición dixital ás mesmas e diferenciaas das

imaxes xeradas por ordenador. Eaborar imaxes vectoriais e combinaas con imaxes rasterizadas na produción da arte final. Capturar, editar e montar fragmentos de vídeo con audio e gravalos nun soporte físico. Deseñar e eaborar presentacións destinadas apoiar o discurso verbal na exposición de ideas

e proxectos, e ata emuar aplicacións interactivas. Desenvolver contidos para a redee aplicando estándares de accesibilidade na publicación da

información. Publicar contidos e xestionar un sitio web constituído por varias páxinas enazadas.


Participar activamente en redes sociais virtuais como emisores e receptores de información e iniciativas comúns, adquirindo as nocións de funcionamento de blogs, wikis e ferramentas BSCW.

Coñecer as ferramentas habituais que garanten a privacidade e seguridadee na redee, o seu funcionamento e limitacións.

Identificar os modoos de distribución de software e contidos e adoptar actitudes coherentes cos mesmos.

Coñecer os fundamentos das redes cooperativas e comprobar o funcionamento dalgún dos proxectos en curso. Secuenciación e temporalización das unidades didácticas

PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL

PROCEDEMENTOS DE AVALIACIÓN

A avaliación do proceso será continua, deberá estar integrada nos elementos curriculares, cun carácter formativo, tomando como referencia os obxectivos e os criterios de avaliación.

Para conseguir unha cualificación positiva final na materia o alumno disporá de varias

ocasións ou oportunidades:

Mediante un sistema de tres períodos de avaliación trimestrais durante o período lectivo, sendo necesario superar cada unha delas por separado de acordo cos procedementos de avaliación.

Tras cada período de avaliación, os alumnos que non o superaran disporán dunha posibilidade de recuperación.

Mediante unha proba escrita en avaliación ordinaria (xuño) que se completará na medida do necesario co resto de procedementos de avaliación estipulados, para así respectar o proceso de avaliación continua. Nesta proba o alumando presentarase coas avaliacións parciais que teña suspensas ou ben con toda a materia se, estando aprobado, quere subir nota.

Mediante unha proba escrita en avaliación extraordinaria (Setembro) que versará sobre os contidos mínimos non superados da materia. Nesta proba entrará toda a materia impartida no período ordinario de avaliación.

A posibilidade de superar a materia mediante os períodos trimestrais estará condicionada a non ter perdido o dereito á avaliación continua por acumulación excesiva de faltas de asistencia ou por calquera outro motivo.

As cualificacións utilizadas para cualificar cada proba serán numéricas, nunha escala de 0 a 10 puntos, con ou sen decimais, excepto para as notas finais, que se expresarán sen decimais. Considéranse positivas as cualificacións superiores o iguais a 5 puntos.

INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN

Os instrumentos de avaliación empregados serán os seguintes: Exames finais de todo o bloque. Controles de unha ou varias unidades didácticas. Traballos, en particular traballos prácticos. Observación directa do traballo diario e seguimento da materia.


CALIFICACIÓN

As porcentaxes que lle corresponden a cada un dos apartados, fixanse por curso na programación correspondente.

Unha calificación positiva final implicará que se alcanzaron, polo menos, os obxectivos

mínimos esixibles. En calquera caso a nota mínima a acadar en cada un dos iténs que se contemple terá que

ser igual ou superior a 3 para poder acadar na nota final da materia unha calificación de 5 ou superior.

CONTIDOS COMÚNS:

- Análise de obxectos e montaxes para a selección de solucións a problemas técnicos valorando a selección de solucións a problemas técnicos, valorando a súa adecuación ao contexto no que se deben aplicarse.

- Realización de cálculos e planificación dos traballos previndo os recursos materiais e as ferramentas adecuadas para a súa realización.

- Realización de montaxes procurando o uso correcto das ferramentas seguindo a planificación previamente elaborada.

- Valoración das montaxes ou dos obxectos verificando que cumpren coas especificacións previstas.

- Investigación de aspectos históricos ou científicos, xerais e específicos de Galicia, relevantes para

a construción dos obxectos ou a realización das montaxes, desde os puntos de vista social, ambiental e tecnolóxico.

- Emprego das TIC para a busca da información, para a elaboración de documentos e planos, para a realización de cálculos e simulacións e para a presentación de resultados.


PROGRAMACIÓN TECNOLOXÍA INDUSTRIAL II

CRITERIOS DE AVALIACIÓN

Seleccionar materiais para unha aplicación práctica determinada, considerando, ademais das súas propiedades intrínsecas, factores técnicos relacionados coa súa estrutura interna, económicos e ambientais. Analizar o uso dos novos materiais como alternativa aos empregados tradicionalmente. Trátase de comprobar se se saben aplicar os conceptos relativos ás técnicas de ensaio e medida de propiedades, para elixir o material idóneo nunha aplicación real, valorando criticamente os efectos que leva consigo o emprego do material seleccionado.

Determinar as condicións nominais de funcionamento dunha máquina ou instalación a partir das súas características de uso. Con este criterio búscase coñecer a capacidade para identificar os parámetros principais do funcionamento dun produto técnico ou instalación.

Identificar as partes de motores térmicos e eléctricos e describir o seu principio de funcionamento. Preténdese comprobar si se aplican os conceptos básicos da termodinámica e da Electrotécnia na determinación dos parámetros que definen o uso dos motores térmicos e eléctricos, analizando a función de cada compoñente no funcionamento global da máquina.

Analizar a composición dunha máquina ou sistema automático de uso común e identificar os elementos de mando, control e potencia. Explicar a función que corresponde a cada un deles. Trátase de comprobar si se identifican, nun automatismo de uso habitual, os elementos responsables do seu funcionamento.

Aplicar os recursos gráficos e técnicos apropiados para describir a composición e funcionamento dunha máquina, circuíto ou sistema tecnolóxico concreto. Con este criterio quérese valorar en que medida se utilizan o vocabulario adecuado, os coñecementos adquiridos sobre simboloxía e representación normalizada de circuítos, a organización esquemática de ideas, as relacións entre elementos e secuencias de efectos nun sistema.

Montar un circuíto pneumático a partir do plano ou dos esquemas dunha aplicación característica. Preténdese verificar que se é capaz de interpretar o plano dunha instalación, recoñecer o significado dos seus símbolos, seleccionar os compoñentes correspondentes e conectalos, sobre unha armazón ou nun simulador, de acordo coas indicacións do plano, para compoñer un circuíto que ten unha utilidade determinada.

Montar e comprobar un circuíto de control dun sistema automático a partir do plano ou esquema dunha aplicación característica. Avaliarase a capacidade de interpretar os esquemas de conexións de circuítos de control de tipo electromecánico, electrónico, pneumático e hidráulico; seleccionar e conectar de forma adecuada os compoñentes e verificar o seu correcto funcionamento.

INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN

Os instrumentos de avaliación empregados serán os seguintes: Exames finais de todo o bloque. Controles de unha ou varias unidades didácticas.


Traballos, en particular traballos prácticos. Observación directa do traballo diario e seguimento da materia. Asistencia a clase. Unha cualificación positiva final implicará que se alcanzaron, polo menos, os obxectivos

mínimos esixibles.


A ponderación que se aplicará a cada un dos bloques en que se dividen os instrumentos de avaliación para a obtención das notas globais será a seguinte:

Exames: 80% Controles 10% Traballos e observación directa 10% Ademais de ser obrigatoria a asistencia á clases e ter unha actitude positiva nas mesmas,

realizaremos periodicamente probas orais ou por escrito de cada un dos temas, para valorar o nivel de coñecementos adquiridos.

Para aprobar a sinatura o alumno/a debe obter un mínimo 5 puntos en cada unha das probas citadas.

A non asistencia a clase implica unha actitude negativa ante a materia, o cal conleva a correspondente valoración na nota da asignatura.

As probas que se realicen por escrito constarán de preguntas ou cuestións teóricas e problemas ou exercicios que serán puntuados segundo os seguintes criterios:

Cuestións, preguntas e resolución de problemas:

a) En cada pregunta se analizarán os seguintes aspectos, coa valoración sobre o total que se indica a continuación:

1. 50% Definicións e razoamento das respostas. 2. 20% Emprego da terminoloxía tecnolóxica adecuada. 3. 20% Utilización e realización de esquemas, gráficos, diagramas ou debuxos

como soporte das exposicións, cando sexa oportuno.

No caso de que este apartado non proceda, a valoración do apartado “A1” será do 60% e a do “A2” será do 30%

- Si o resultado numérico final dun problema ten un erro superior o 30% do valor exacto a puntuación máxima do exercicio será dun 7 sobre 10

b) 10% Claridade e orde na exposición da resposta.

CONTIDOS MÍNIMOS ESIXIBLES

Enténdense por contidos mínimos para o 2º curso do bacharelato aqueles que contempla a CIUGA para as probas de acceso a universidade:

Contidos agrupados por criterio de avaliación

Criterio de Contidos relacionados


avaliación

1. Seleccionar

materiais para

unha aplicación

práctica

determinada,

considerando,

ademais das súas

propiedades

intrínsecas,

factores técnicos

relacionados coa

súa estrutura

interna,

económicos e

ambientais.

Analizar o uso dos

novos materiais

como alternativa

aos empregados

tradicionalmente.

Trátase de

comprobar si se

saben aplicar os

conceptos relativos

ás técnicas de

ensaio e medida

de propiedades,

para elixir o

material idóneo

nunha aplicación

real, valorando

criticamente os

efectos que leva

consigo o emprego

do material

seleccionado.

Contidos comúns

Elaboración dun conxunto de características técnicas dos materiais

adecuadas ao contexto no que deben aplicarse.

Realización de ensaios procurando o uso correcto dos recursos materiais e

das ferramentas.

Verificación de que se cumpren as especificacións previstas dos materiais.

Investigación de aspectos históricos e científicos dos materiais, xerais e

específicos de Galicia, relevantes para a realización dos traballos desde os

puntos de vista social, ambiental e tecnolóxico.

Emprego das TIC para a presentación de obxectivos e de resultados.

Materiais

Estrutura interna e propiedades. Técnicas de modificación das propiedades.

Novos materiais: polímeros, materiais compostos, materiais

nanoestruturados, cerámicas especiais. O papel da ciencia no

desenvolvemento destes materiais.

Oxidación e corrosión. Técnicas de protección Tratamentos superficiais.

Procedementos de ensaio e medida de propiedades básicas dos materiais.

Procedementos de reciclaxe e reutilización. Importancia cotiá, social e

económica do aforro de materiais.

Normas de precaución e seguranza no manexo de materiais.

2. Determinar as

condicións

nominais de fun-

cionamento dunha

máquina ou

instalación a partir

das súas

características de

Contidos comúns

Análise de obxectos e montaxes para a elaboración dun conxunto de

características técnicas adecuadas ao contexto no que deben aplicarse.

Realización de cálculos e elaboración de planos e esquemas.

Realización de ensaios procurando o uso correcto dos recursos materiais e

das ferramentas..

Comprobación de que se cumpren as especificacións previstas.

Investigación de aspectos históricos e científicos sobre a evolución das


uso.

Con este criterio

búscase coñecer a

capacidade para

identificar os

parámetros

principais do

funcionamento dun

produto técnico ou

instalación.

normas aplicables relevantes para a determinar as condición de traballo

desde os puntos de vista social, ambiental e tecnolóxico.

Emprego das TIC para a realización de cálculos e simulacións e para a

presentación de obxectivos e de resultados.

Principios de máquinas

Motores térmicos alternativos e rotativos. Principios de funcionamento.

Aplicacións comúns.

Motores eléctricos: tipos e principios de funcionamento. Aplicacións

características.

Circuíto frigorífico e bomba de calor: principios de funcionamento, elementos

e aplicacións típicas.

Enerxía útil. Potencia dunha máquina. Par motor no eixe. Perdas de enerxía

nas máquinas. Rendemento.

Sistemas automáticos

Elementos que compoñen un sistema de control: transdutores, captadores e

actuadores.

Estrutura dun sistema automático. Sistemas de lazo aberto. Sistemas

realimentados de control. Comparadores.

Simulación, montaxe e experimentación de circuítos sinxelos de control.

Circuítos pneumáticos e oleohidráulicos.

Técnicas de produción, condución e depuración de fluídos. Caudal. Perda de

carga.

Elementos de acionamento, regulación e control. Simboloxía.

Interpretación de esquemas elementais.

Deseño, simulación, montaxe e experimentación de circuítos pneumáticos

característicos.

Control e programación de sistemas automáticos

Circuítos lóxicos combinacionais. Portas e funcións lóxicas. Procedementos

de simplificación de circuítos lóxicos. Aplicación ao control do funcionamento

dun dispositivo.

Circuítos lóxicos secuenciais.

Circuítos de control programado. Programación ríxida e flexible.

3. Identificar as

partes de motores

térmicos e eléc-

tricos e describir o

seu principio de

funcionamento.

Preténdese

comprobar se se

aplican os

conceptos básicos

da termodinámica

e da Electrotécnia

na determinación

Contidos comúns

Análise de obxectos e montaxes para a identificación e a selección de

solucións a problemas técnicos específicos e mais elaboración dun conxunto

de características técnicas adecuadas ao contexto no que deben aplicarse.

Realización de cálculos e elaboración de documentos e planos.





características.





dos parámetros

que definen o uso

dos motores

térmicos e

eléctricos,

analizando a

función de cada

compoñente no

funcionamento

global da máquina.


4. Analizar a

composición

dunha máquina ou

sistema

automático de uso

común e identificar

os elementos de

mando, control e

potencia. Explicar

a función que

corresponde a

cada un deles.

Trátase de

comprobar se se

identifican, nun

automatismo de

uso habitual, os

elementos

responsables do

seu

funcionamento.

Contidos comúns

Análise de obxectos e sistemas automáticos para identificar os seus

elementos e describir o seu funcionamento e o conxunto de características

técnicas que son as adecuadas para o contexto no que deben aplicarse.

Investigación de aspectos históricos e científicos da evolución dunha

máquina ou sistema automático de uso común relevantes desde os puntos

de vista social, ambiental e tecnolóxico.



actuadores.






carga.

Elementos de accionamento, regulación e control. Simboloxía.



característicos.




dun dispositivo.



5. Aplicar os

recursos gráficos e

técnicos

apropiados para

describir a

composición e

funcionamento

dunha máquina,

circuíto ou sistema

Contidos comúns

Análise de planos e documentos de obxectos e montaxes para a

identificación e a selección de solucións a problemas técnicos específicos.

Elaboración de documentos e planos.

Investigación de aspectos históricos e científicos, xerais e específicos de

Galicia, relevantes para a realización dos traballos desde os puntos de vista

social, ambiental e tecnolóxico.

Investigación dos aspectos técnicos da evolución da representación gráfica

dos obxectos técnicos.


tecnolóxico

concreto.

Con este criterio

quérese valorar en

que medida se

utilizan o

vocabulario

adecuado, os

coñecementos

adquiridos sobre

simboloxía e

representación

normalizada de

circuítos, a

organización

esquemática de

ideas, as relacións

entre elementos e

secuencias de

efectos nun

sistema.

Emprego das TIC para a realización de simulacións e para a presentación

de obxectivos e de resultados.





características.







actuadores.






carga.




característicos.




dun dispositivo.



6. Montar un

circuíto

pneumático a partir

do plano ou dos

esquemas dunha

aplicación

característica.

Preténdese

verificar que se é

capaz de

interpretar o plano

dunha instalación,

recoñecer o

significado dos

seus símbolos,

Contidos comúns


solucións pneumáticas a problemas técnicos específicos, e elaboración dun

conxunto de características técnicas adecuadas ao contexto no que deben

aplicarse.

Interpretación de documentos e planos de circuítos pneumáticos.



Galicia, relevantes para o deseño de sistemas pneumáticos desde os puntos






actuadores.


seleccionar os

compoñentes

correspondentes e

conectalos, sobre

unha armazón ou

nun simulador, de

acordo coas

indicacións do

plano, para

compoñer un

circuíto que ten

unha utilidade

determinada.






carga.




característicos.

7. Montar e

comprobar un

circuíto de control

dun sistema

automático a partir

do plano ou

esquema dunha

aplicación

característica.

Avaliarase a

capacidade de

interpretar os

esquemas de

conexións de

circuítos de control

de tipo

electromecánico,

electrónico,

pneumático e

hidráulico;

seleccionar e

conectar de forma

adecuada os

compoñentes e

verificar o seu

correcto

funcionamento.

Contidos comúns


solucións a problemas de automática, e elaboración dun conxunto de

características técnicas adecuadas ao contexto no que deben aplicarse.

Interpretación de documentos e planos de circuítos pneumáticos.



Galicia, relevantes para o deseño de sistemas automáticos desde os puntos






actuadores.






carga.




característicos.




dun dispositivo.




SEGUIMENTO DAS MATERIAS PENDENTES

Ao ser unha materia de 2º de bacharelato, non se contempla a existencia de que exista como pendente para o alumnado que promocione ao curso seguinte. O que sé se pode dar, é que un alumno a curse cando teña que repetir curso con menos materias das que constitúen o 2º de bacharelato. De ser así, o tratarse de matrícula oficial o alumnado deberá cursar novamente a materia como se fose a primeira vez que se matricula na mesma.

Se un alumno/a está na situación anterior, e a materia de tecnoloxía non a ten suspensa,

facilitaráselle que poida asistir ás clases e facer un seguimento completo da materia, a fin de que poida preparar as probas de acceso á universidade.

PROCEDEMENTO PARA ACREDITAR OS COÑECEMENTOS PREVIOS

Segundo o artigo 3.7 da Orde do 24 de xuño de 2008 pola que se desenvolve a organización

e o currículo das ensinanzas de bacharelato na Comunidade Autónoma de Galicia, será preciso acreditar os coñecementos previos na materia de Tecnoloxía Industrial I, e non poderá superar a do segundo curso mentres non teña superada a de primeiro.

Seguindo o esquema de avaliación da presente programación farase unha proba inicial coia nota non se terá en conta a hora de calificacións posteriores o principiar o curso para situar a nova situación e para adecuar a intervención educativa.

PROGRAMACIÓN ELECTROTECNIA

Criterios de avaliación

Explicar cualitativamente o funcionamento de circuítos simples destinados a producir luz,

forza motriz ou calor e sinalar as relacións e interaccións entre os fenómenos que teñen lugar. Con este criterio comprobarase o coñecemento dos efectos da corrente eléctrica e as súas

aplicacións máis importantes; a avaliación que os estudantes fan das necesidades enerxéticas que a sociedade ten na actualidade, en especial a galega, e a valoración cuantitativa das posibles alternativas para obter en cada unha das aplicacións unha maior eficiencia enerxética e con elo unha maior redución do consumo de enerxía, diminuíndo con elo o impacto medioambiental.

Seleccionar elementos o compoñentes de valor adecuado e conectalos correctamente para

formar un circuíto, característico e sinxelo. Trátase de avaliar a capacidade de realizar con autonomía crecente circuítos eléctricos desenvolvidas de forma esquemática e de utilizar e dimensionar, apoiándose nos cálculos e

nos catálogos técnicos dos fabricantes, os elementos necesarios para a súa realización. Comprobarase si se comprende o funcionamento do conxunto e o de cada un

dos elementos que o compón. Explicar cualitativamente os fenómenos derivados dunha alteración nun elemento dun

circuíto eléctrico sinxelo e describir as variacións que se espera que tomen os valores de tensión, corrente e potencia.

Con este criterio de avaliación preténdese comprobar a capacidade de calcular con antelación as variacións das magnitudes presentes nun circuíto cando neste se produce a


variación de algún dos seus parámetros e si se coñecen aqueles casos nos que estas variacións poden producir situacións perigosas para as instalacións e para os usuarios das mesmas, desde o punto de vista da seguridade eléctrica.

Calcular e representar vectorialmente as magnitudes básicas dun circuíto mixto simple,

composto por cargas resistivas e reactivas, e alimentado por un xerador senoidal monofásico ou trifásico.

A través de este criterio se comprobará si se coñece a metodoloxía necesaria para calcular un circuíto conectado á rede de distribución eléctrica e a capacidade de utilizar as ferramentas de cálculo necesarias para cuantificar e analizar as distintas magnitudes eléctricas presentes en cada un dos elementos dun circuíto mixto.

Explicar a constitución, o principio de funcionamento, a tipoloxía e as características das

maquinas eléctricas. Preténdese avaliar a capacidade do alumno o alumna para explicar cualitativamente o funcionamento das distintas máquinas eléctricas e analizar o seu comportamento cando

varían os diversos parámetros da rede eléctrica que lles subministra enerxía, os da carga que soportan ou calquera outro que poida modificar o usuario. Analizar planos de circuítos, instalacións e equipos eléctricos de uso común e identificar a

función dun elemento discreto ou dun bloque funcional no conxunto. Con este criterio avalíase a capacidade de analizar e desenvolver planos de instalacións

eléctricas habituais, de realizar ditos planos, utilizando simboloxía normalizada, en función do fin que teña a instalación, e de valorar a importancia que para outro tipo de profesionais ten a axeitada realización dos mesmos.

Representar graficamente nun esquema de conexións ou nun diagrama de bloques

funcionais a composición e o funcionamento dunha instalación ou equipo eléctrico sinxelo e de uso común.

Neste criterio avaliarase si se identifican, mediante os sistemas gráficos de representación, os elementos que compoñen un sistema e si se coñece cal é o uso común de cada uno deles e a súa razón de ser dentro do conxunto do sistema e a adecuación na aplicación na que se estea incluído, desde o punto de vista técnico e económico.

Interpretar as especificacións técnicas dun elemento ou dispositivo eléctrico e determinar as

magnitudes principais do seu comportamento en condicións nominais. O obxectivo deste criterio é comprobar o coñecemento das especificacións básicas dun

compoñente dun sistema eléctrico, a capacidade para seleccionar e dimensionar adecuadamente cada un dos compoñentes dun sistema eléctrico e predicir o comportamento do mesmo en condiciones nominais, todo elo partindo da información técnica subministrada polo fabricante a través de follas de especificacións, gráficos e placas de características.

Medir as magnitudes básicas dun circuíto eléctrico e seleccionar o aparato de medida

adecuado, conectándoo correctamente e elixindo a escala óptima. Trátase de avaliar a capacidade de seleccionar o aparato

Documents

DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA · CRITERIO E INSTRUMENTOS DE AVALIACIÓN Á hora de realizar a avaliación debemos de avaliar tanto o proceso de ensino aprendizaxe como a práctica docente