1

Bizikidetza, guztion artean egin beharreko

bidea

El reconocimiento y el respeto de todas las victimas sin ninguna excepción ni jerarquía es primordial

Bere historian zehar jasan dituen ga-tazkaren ondorioen jakitun, sentsi-bilitate guztiekiko errespetuzkoa eta iraunkorra izango den bakea lortzeko lehen harriak jartzen hasi gara La-sarte-Orian iaz lantzen hasi ginen bizikidetza gaiaren bi-tartez.

Urte askotako zauriak ez dira egun bakar batean sendatzen. Horregatik badakigu lan hau epe luze-koa izango dela eta elkarrenganako kon-fi antzatik eta gainon-tzekoen ikuspuntuen ulermenetik abiatu beharko garela. Guz-tiok alde bakoitzaren eta bestearen esanak jaso eta hausnartu beharko ditugu. Gainontzekoen egiak entzun ahal iza-teko mekanismoak sortzeko gai izan behar gara, ez ados egoteko helburu-arekin baizik eta elkar errespetatzeko.

Eta EHBildutik garbi daukagu lan hor-retarako lasterbideek ez dutela balio. Jendarte osoa lan horren parte sentitu behar da, guztiok sentitu behar dugu, ezin du inork kanpoan gelditu; puzzle honetan ez dago piezarik soberan.

Gizarte osoa inplikatu behar da lan berri ho-netan, apaltasun eta gizatasunetik urteetan zentzu guztietan paira-tu den indarkeriaren ondorioak guztiok ai-tortu eta errespetatze-ko beharrezkoak diren mekanismoak martxan jarri behar ditugu.

Horretarako, zintzo-tasunetik eta borondate onarekin nahiz dis-

krezioz egunerokotasunean tentatzen gaituzten joku politikoak gainditu be-har ditugu, bakearen eta elkarbizitza-ren eraikuntza garai hauetan behar-rezko maila emateko.

Nuestra labor comienza por el entendimiento y respeto de todas las sensibilidades

Biktima guztien oroimenean eginiko ekitaldi bateratua azaroaren 10ean.

AURKIBIDEA

Bizikidetza guztion artean egin beharreko bidea

LOMCE-ren aurkako fronte bat sortzea beharrezkoa da 2

Un cambio necesario en la política de la vivienda 4

Una apuesta por el alquiler social frente a la venta 5

Hiri hondakinen gaiarekin aurrera egin behar du La-sarte-Oriak 7

La situación económica no debe ser un problema a la hora de acceder a los servicios públicos 8

2014ko Urtarrila. 3. alea

fi tzulebehtioketa bjaso eGainonteko mebehar gaarekin ba

cios

LASARTE-ORIAA

2

LOMCE

Testuingurua

Hezkuntzaren pribatizaziorako, mer-kantilizaziorako eta zentralizaziorako bidean pausu berri bat da.

Hezkuntza, merkatuaren menpe

Kapitalaren Europatik zein Estatuetatik ekindako estrategia honen helburua ikasleak sistema horretako pieza su-misoak izatea da.

Zerbitzu publikoen pribatizazioa

2008ko krisi fi nantzieroaren abagunea aprobetxatuz agintari ekonomiko eta politikoek ordurarte tentu handiagoz eramandako pribatizazioaren bidean pauso kualitatiboak emateko aukera ikusi dute.

“Españolizar a los catalanes”

Trantsiziotik hona garatutako estrate-giek ez dute lortu herri ezberdinen identitate eta askatasun nahia zapuz-tea. Horren aurrean, berzentralizazio

prozesu bati ekin dio estatuak, iden-titate espainolaren hegemonia za-baltzeko oldarraldi batez lagundurik. Konstituzio Espainola irakasgai bezala ezartzea edo euskararen presentzia murriztea izango lirateke adibide es-trategia honen baitan.

LOMCE-ren helburua

Hezkuntza erreforma honekin, Alderdi Popularraren gobernuak bere ideolo-gia ultraeskuindarraren eta espainiar identitatearen araberako hezkuntza ezarri nahi du. Lege honek ez du ino-lako oinarri zientifi korik, ideologia hut-sa da.

Pertsona edo kolektiboaren garapena baino, lan esku merkearen formazioa eta jendartearen klaseen araberako sailkapena bilatzen du.

Aipatu beharra dago dekretu ho-nek ez diela eragiten administra-zioaren dirurik jasotzen ez duten ikastetxeei. (Ikastetxe pribatuei). Hortaz, horiek bai, izango dute

Ignacio Wert Hezkuntza, Kultura eta Kirola Ministroak bultzatu eta Espainiako Sena-tuak –PPren aldeko botoekin soilik– onar-tu duen hezkuntza erreforma kezka-iturri dugu. Euskal Herriko hezkuntza sistema kolpatzen du zuzen-zuzenean, eta gainera atzerakoia da.

Batetik, gure hezkuntza sistema kolpatzen duelako euskara eta gaztelera parekatuz –ikasgai kopuru bera hizkuntza batean zein bestean–, eskuduntzak murriztuz edo-eta Eskola Kontseilua aholkulari soil bihurtuz.

Bestetik, atzerakoia da ikasleak ahalmena-ren arabera banatu nahi dituelako, modu

integralean hezteko aukera bertan behera uzten duelako teknologia, musika edo plastika bezalako irakasgaiak kenduz edo-eta erlijioa bataz besteko notarako aintzat hartzen due-lako.

LOMCE ez da pertsonak heziko dituen lege bat izango, pertsonak preparatuko dituen lege bat baizik, batzuk lan mundura lehenbailehen bideratuz eta beste batzuk tituludun pertsona bat izatera bideratuz; eta hau Rebalida izene-ko azterketa ziztrin batzuetan oinarrituta!!! 9 urterekin lehenengoa. Nik adin horrekin non nengoen ere ez nekien eta!!! Gainera zer eta baliabide eta erraztasun gehienak “ikasle onak” direnei eman. Honi gainera, pedagogia konkre-

En muchos países (Países Bajos, Finlandia, Suecia, Estonia), se fomenta la participación de los municipios en la enseñanza por-que mejora los resultados. Dicho de otra manera, se fomenta la descentralización para la me-jora de la calidad educativa. En consecuencia, la ley LOMCE no mejorará la calidad, sino todo lo contrario. Según estudios de di-ferentes pedagogos, cuanto más participa la comunidad escolar, más mejoran los resultados de los estudiantes, incluyendo los académicos.

Con exámenes generales desde temprana edad cuyo contenido determinarán desde Madrid, con currículum centralizado en las enseñanzas clave, con potestad para asignar la dirección de las escuelas desde la administra-ción... La ley LOMCE no parece que vaya encaminado a mejorar la calidad de la educación, sino todo lo contrario. ¿Cual es la ver-dadera intención de esta ley?

Zure ikuspuntutik nola eragingo du LOMCE legeak indarrean jartzen bada?

Iugatz Illarramendi

Ioritz iparragirre

Irakaslea 33 urte

Ikaslea 22 urte

La Centralidad empeora la calidad

kalitatezko hezkuntza bat jasotze-ko aukera.LOMCE-ren aurkako fronte bateratu

bat sortzea beharrezkoa da Es necesario crear un frente común contra la LOMCE, (Ley Orgánica para la Mejora de la Calidad Educativa)

UDALETXETIK

3

Nik Lanbide Heziketa arloan egiten dut lan, eta arlo horretan nahiko eragina izango duela pentsatzen dut. Gaur egun Lanbide Heziketak, bere akatse-kin, nahiko ospea lortu du eta horrek ikasle asko erakarri ditu. Eta erakarri dituen guztiak gutxienezko ezagutza dute (Erdi Maila egiteko DBH titulua eta Goi Mailarako, aldiz, Erdi Mailako Titulua gehi Goi Mailarako sarrera edo Batxilergoa behar dute).

Lege berriarekin aspaldiko egoerara bueltatu nahi dela dirudi, non ikasle txarrak Lanbide Heziketara eta onak Unibertsitatera bideratu nahi dira. Ho-rretarako DBHko 3.kurtsoan (15-16 urte) bereizketarekin hasiko dira eta bide batez eskola porrota ezkutatuko dute. Hau horrela izan dadin PCPI (Programas de cualifi cación profesio-nal inicial)-ak desagertuko dira (horiek bukatuz gero DBH titulua lortzen da eta aukera dago Batxilergoa edo Erdi Mailako zikloak egiteko).

Ordez, Oinarrizko Lanbide Hezike-ta martxan jarriko da eta horrekin ez dute DBH titulua lortuko (titulua lortzeko azterketa “revalida” bat egin beharko dute) eta Erdi Mailako Zikloa egiteko aukera bakarrik emango du. Horrez gain, ziklo berri honek Lanbide Prestakuntza maila baxuena lortzea bideratuko du edo, beste modu batean

esanda, lan prekarioa eta esku-lan oso merkea izateko aukera asko izango duen kualifi kazio baxuko langilea.

Gero langile publiko bezala badira be-rrikuntzak kezkatzeko modukoak:

• Zuzendaria aukeratzeko me-todo berria. Orain arte bezala, kla-ustroak ez du aukeratuko, adminis-trazioak baizik (horrek ekartzen duen guztiarekin: politizazioa, entxufi smoa eta abar). Horrez gain, zuzendariak posible izango du irakasleak kontra-tatzea, oposaketarik egin gabekoak eta ordezkoen zerrendei jaramon egin gabe. Beste aldetik, Eskola Kontseilua kontsultarako organo bilakatzen da, zi-tuen ahalmenak galduz.

• Administrazioak nahi due-nean funtzionarioen betebeharrak eta lanpostuak alda ditzake (esaneko edo gustuko ez den funtzionariorenak adibidez)

Azkenik, ez dut gehiegi luzatu nahi baina guraso, euskaldun eta laikoa naizen heinean, lege horren bidez au-rrera eraman nahi diren politikak kezka eta min handia sortzen didate. Espero dut, epeak direla, hauteskundeak di-rela edo ez dakit zer dela indarrean ez jartzea. Amen.

Martxan jarriko den oinarrizko lanbide heziketak lan prekarioa eta esku-lan oso merkea izateko aukera asko izango duen kualifi kazio baxuko langileak sortzea bideratuko du

3

tu bat gehitu behar zaio, nola ez, Wert eta ho-rrelako jendeari komeni zaiona, atzerriko his-torian (espainiarra), erlijioan eta trilinguismoan oinarritua, besteak beste. Kaltetuak beste behin ere, euskara, parekidetasuna… fi nean, gu iza-nik. Bi hitzetan laburbilduz: LOMCERI EZ!!!

Nere ustez lege hau atzera pauso galanta izango da, aurrera ateratzen bada.

Lasarte-Orian, 1992an, gazteen %43a eukaraz mintzatzeko gai zen ongi edo oso ongi ; 2012an %86, beraz, bikoitza. 1992an %23 ziren Lagun eus-kaldunekin euskaraz beti hitzegiten edo behintzat gaztelaniaz baino gehiago egiten zuten gazteak; 2012an, %52a (‘Euskara eta Gazteak Lasarte-Orian III’, liburutik jasotako datuak). Hona hemen besteak beste, hezkuntza proiektuaren garrantzia. Orain dela

Iñaki Zendoia

50 urte

Inge Mendioroz

Lanbide heziketako irakaslea

Gurasoa 40 urte

hamarkada batzuk gure gurasoek egindako lan eta apustu eskergaren emaitza. Eta orain zer?

-Lege honek euskara hirugarren mailako hizkuntza-tzat hartzen du,. Gainera babestu egiten ditu eus-kalduntzen ez duten hizkuntza ereduak; euskarak hezkuntzan bizi duen egoera larrian are eta gehiago sakonduz eta gure herriaren euskalduntzea oztopa-tuz.

-Ez du hezkuntza sistema ikaslearen beharretara egokitzen.

Ikasle, guraso, irakasle zein herritarrek egindako la-naren bidez orain arte lortutakoa deuseztatzearekin batera, hezkuntza sistema propio baten eraikuntza ezinezko bilakatuko du. Jarrai dezagun egun batean eraiki zen bidea sendotzen. Gure esku dago.

4

UrbanismoUn cambio necesario

en la política de la viviendaDesde EHBildu entendemos que los ingresos provenientes de la venta de pisos no

deben ser la base de la economía municipal para que la vivienda se convierta realmente en un derecho.

Durante años, la economía de muchos muni-cipios se ha basado en la construcción de vi-viendas y en las grandes inyecciones de dinero a corto plazo que ello suponía debido a un

mercado al alza en el que la especulación consiguió que los precios subieran de una forma exorbitada para la ciudadanía.

Después dichos ingresos se volvían a invertir de nue-vo en la construcción de grandes infraestructuras o en equipamientos de todo tipo con los que las promotoras volvían a ser las benefi ciarias. De hecho, un sistema muy goloso para los intereses de cualquier político, puesto que daba la posibilidad de realizar cambios muy vistosos en un breve plazo y trasmitía la sensación de-sarrollo urbanístico para el municipio.

Han transcurrido muchos años de esta forma y se han construido grandes imperios, hasta que en el 2008 ex-plotó una bomba de relojería que tenía los días conta-dos. El sistema no pudo soportar su propio peso y las consecuencias han sido fatales sobretodo para la gente que en su día confi ó en el sueño que nos intentaron vender los bancos.

Esa ha sido la realidad de Lasarte-Oria en las últimas dos décadas, el Ayuntamiento diseñó unas normas subsidiarias con las que planeo urbanizar los últimos terrenos con los que contaba nuestro municipio. Y de esta forma, los hipotecó dejándolos en manos de las constructoras que en su día se apilaron para comprar-los y después poder explotarlos.

En aquel entonces, en el panorama en el que nos en-contrábamos, llovía dinero en las arcas municipales proveniente de los bolsillos de los ciudadanos que se aventuraban a comprar una vivienda después de que tanto los bancos como las promotoras se quedarán con una parte sustancial. Dinero con el que se realizaban unos presupuestos municipales incomprensiblemente exagerados con el objetivo de brillar en vez de mejorar el servicio que se les ofrece a las/los ciudadanas/os. Es el caso del nuevo Ayuntamiento con un presupuesto de más de nueve millones de euros y que representa la ostentosidad con la que se proyectó.

5

Apuesta socialUna apuesta por el alquiler

social frente a la venta El Ayuntamiento mantendrá en patrimonio 18 viviendas de la zona de

Zabaleta –Berri valoradas en más de 3.000.000 de euros y las alquilará mediante Alokabide dando un paso más hacía otra forma de hacer política social.

Con la aprobación de las nor-mas subsidiarias en el 2004 se propuso la construcción de 377 viviendas en la zona de

Zabaleta-Berri, de las cuales una gran parte de las promociones privadas se encuentran paralizadas debido a que la promotora NASIPA quebró y en estos momentos se encuentra en un concurso de acreedores.

Entre el resto de viviendas se encuen-tran 18 pisos de protección ofi cial a las que tendrá acceso el Ayuntamien-to una vez se acabe su construcción como pago por parte de la construc-tora. 18 pisos que se valoran en una cantidad superior a los 3.000.000 de euros y que el Ayuntamiento ha opta-do por mantenerlos en su patrimonio con la intención de alquilarlos me-diante Alokabide en futuro.

Un nuevo enfoque en la forma de ha-cer política social, promocionando la vivienda de alquiler con el fi n de saciar la necesidad de viviendas sin caer en el juego de la especulación inmobilia-ria. Y aun siendo conscientes de que 18 pisos de alquiler no solucionarán

esta problemática, si esperamos que sea un primer paso en el cambio para intentar garantizar el derecho de la vi-vienda.

Somos uno de los municipios más ca-ros en lo que respecta a los alquileres en Gipuzkoa y aunque en los últimos años hayan descendido los precios to-davía resultan inaccesibles para mu-cha gente. Por ello, otro de los objetivo en menor medida de esta promoción, será infl uir en esos precios e intentar reducir la demanda para que la oferta sea más asequible.

Por lo tanto, desde EHBildu cremos que es un gran paso en el modo de hacer las cosas, que tal y como fun-ciona el sistema requiere de una con-tinuidad, de una refl exión sobre la propiedad privada y de otros plantea-mientos en política de vivienda, como promociones de alquiler social o de nuevas formulas como distintos mo-delos de cooperativa o cohousing, etc

Tareas que sin duda debemos meter-nos en la mochila para trabajarlas en un futuro cercano

Planeamiento urbanístico en Zabaleta-berri

6

Zorioneko albisteak iritsi zaizkie aurten Lasarte-Oriari eta bertako herritarrei Zubietako errauste plantaren inguruan. Gipuzkoako Hondakinen Kontsortzioak (GHK) eta UTE GIPUZKOA CGR-ak akordio bat sinatu zuten azaroan eta bertan behera geratu da errauskailua egiteko proiektua. Hain zuzen ere, au-rreko agintaldian errauskailu egin ze-din horren ondo itxi nahi izan zituzten tratua dela eta 8.190.000 € galduko ditu Aldundiak.

Baina errauste planta bertan behe-ra utzita, Lasarte-Oriako herritarren nahiarekin eta herritarren hobebeha-rrarekin bat egin du GHK-k. Izan ere, Zubietako egitasmoari Lasarte-Oriako udalbatzak aho batez azaldu zion bere errefusa 2007an —ezker abertzalea legez kanpokoa zen orduan—. Garai hartan manifestazio erraldoi batean herritarrek ezetz adierazi zioten proie-ktuari. Orduko alkate Ana Urtxuegiak ez zuen nahi errauste planta Zubietan, baina berdin zitzaion beste inon, etiko-ki eta politikoki guztiz gaitzesgarria den jarrera bat nabarmen utzita.

Euskal Herria Bilduk ez du nahi erraus-te planta. Ez Zubietan eta ez beste inon. Halako azpiegiturek herritarrengan di-tuzten osasun ondorio larriak frogatu-ta daude mundu mailako hainbat me-diku txostenetan. Osasunerako Mundu Erakundeak berak ohartarazi du dio-xinak eta furanoak minbizia eragileak direla. Horregatik, inorentzako halako ondoriorik ez dugulako nahi, hondaki-nak kudeatzeko beste modu baten al-deko apustua egiten dugu, zero zabor politikaren bidean. Egun herritarrok sortzen ditugun hondakin gehienak (%90 inguru) birziklagarriak dira. In-guruko herrietan ari dira %80tik gora birziklatzen. Lasarte-Oriari ere iritsi zaio ordua aurrerapauso bat emateko, posible delako gaur egun birziklatzen dugun tasatik (%30) %70etik gora iga-rotzeko. Horretarako borondatea baino ez da behar.

Errausketa

7

HONDAKINAK

Sasoetako auzoan 20 familiak erabiltzen duten

Aurten, Lasarte-Oriako Udalak dagoeneko 40 familia erabilt-zen ari diren auzo konpostat-zeko bi gune jarri ditu egu-

rrezko etxola moduan. Sistema honek hondakin organikoei sortzen diren jatorrian bertan irtenbidea emateko aukera ematen du eta modu horre-tan zero zabor fi losofi an murgiltzen da. EHBilduren iritziz, momentuz, lanketa honek helburu pedagogikoak betetzen ditu batez ere, baina etorkizunean era honetako proiektu gehiago proposa-tuko ditu hondakin organikoentzako.

Aurreko astean EHBilduk eginiko prentsaurrekoa

Bada urte bete “Bosgarren edukiontziaren batzordea“ osatu zela, eta PSE-ek bere lehendakaritza hartu zue-

la Jesus Zaballos izendatuz PNV eta PPren bozken laguntzarekin. Orain, urte bat beranduago batzorde honen funtzionamenduaren balantzea egite-ko ordua iritsi da:

2013ko aurrekontuak 12.000 euroko

partida bat jasotzen zuen bosgarren edukiontzia jarri eta formakuntza na-hiz informazio kanpaina bat egiteko nahikoa izango zena. Gauzak horrela, urte bat igaro da eta ez da gure uda-lerriarentzako hiri hondakinen bilketa sistema bat aukeratu ere egin.

EHBildu koalizioak Lasarte-Oriako herritarren gehiengoa birziklatzearen alde dagoela eta gainera, hau inguru-

Hiri hondakinen gaiarekin aurrera egin behar du

Lasarte-Oriakgiroarekiko dugun betebehar bat dela, irmoki sinesten du. Guztiok, jarri behar dugu gure aldetik eta instituzioetatik herritarrak egiteko prest dauden aha-legina bideratzeko mekanismo egokiak jartzeko gai izan behar gara.

Ez dugu ohituta gauden kexa elkar-trukean erori nahi, herritarrak da-goeneko asperturik daudela iruditzen baitzaigu. Akordioetara iristeko unean gaude eta guztiok bat egiten dugun helburuetan aurrera egiteko elkarrekin ahaleginak bateratuz lan egin behar dugula deritzogu.

Bilketa sistema batean ainguratzeak, eztabaidaren erdigunea bilakatuz, edo eta bilketa sistemen inguruan bakarrik lan egiteak ez du zentzurik. Hondaki-nen gaia lantzeko era ugari dago, baina garrantzitsuena gure udalerriko bir-ziklatze tasa Europak markatzen duen helburuarekin bat %60ra iristea da.

Azken bi urteetan herri askotan sor-tu den zurrunbilo mediatikoa alde batetara utzi eta elkarlana bultzatzea beharrezkoa dela iruditzen zaigu. Eta azken fi nean, Udala osatzen duten al-derdi guztiei gure eskua eta bide hau elkarlanean egiteko gure ahalegin zintzoena eskaini nahi diegu.

Auzo konpostajea zero zabor fi losofi aren bidean

UDALETXETIK

8

La situación económica no debe ser un impedimento a la hora de acceder a los

servicios públicos

Kiroldegiko, Kultur etxeko, Emakumeen zentroko, musika eskolako, euskaltegiko edo Gaztelekuko abonu edo ikastaroak ordaintzerako orduan hobaria eta sal-buespenak egongo dira egoera ekono-mikoak inor baldintzatu ez dezan.

El objetivo de la bonifi cación y exen-ción de tasas que hemos introducido en las nuevas orde-nanzas fi scales del 2014 se fundamenta en la creencia de que cubrir las “necesi-dades sociales” de las personas económi-camente mas des-favorecidas es indis-pensable.

Los Servicios Sociales municipales gestio-nan y derivan a las personas necesita-das a otras institu-ciones como Lanbide o Diputación para que puedan recibir todo tipo de ayu-das con el fi n de cubrir “necesidades básicas” y de “protección”, tales como, RGI, PCV, AES, AGI, PECE, PEAP … con los que se pueden cubrir gastos de alimentación, higiene, vestimenta, endeudamiento por vivienda o alquiler.

Por otro lado, las administraciones también intentan cubrir estas “necesi-dades básicas” con el acceso pub-lico y gratuito a la salud y educación, aunque hoy en día estemos sufriendo un ataque en toda regla con el intento de pago y privatización de estos ser-vicios.

Con la decisión de ampliar la exención a perceptores que cumplan los var-emos de RGI, el ayuntamiento hace gratuitos los servicios a las personas que tengan ingresos de subsistencia, y bonifi ca a las personas que tengan ingresos superiores que la RGI pero

aun así estén en situación económica desfavorable.

Con esta medida, el ayuntamiento pone la primera piedra para que las personas pu-edan cubrir además de las necesidades básicas, las necesidades so-ciales mediante servi-cios y prestaciones que incluyen actividades deportivas, culturales, musicales, lingüísticas (euskara) y recreati-vas. Estas fomentan las relaciones personales, participación social, in-clusión social y en con-

secuencia la aceptación social de los que antes se tenían que quedar en casa por su falta de recursos.

Si tomamos en cuenta la pirámide de necesidades, con la exención y bon-ifi cación de tasas de servicios mu-nicipales estamos promoviendo una sociedad más justa que no solo debe satisfacer las necesidades básicas de la parte más baja, sino que debe re-sponder también a otras necesidades sociales, primordiales para la autor-realización que hoy en día no se en-cuentran al alcance de una parte im-portante de la población.

Desde EHBildu creemos que ese debe ser el objetivo: poner a disposición de tod@s l@s ciudadan@s el máximo posible de los recursos municipales y reivindicar una sociedad basada en la justicia social, donde nadie sea exclui-do por su situación económica.

La progresividad aplicada en las tasas propor-

ciona un sistema más justo para los que menos

tienen

POR EJEMPLO: Una familia compuesta por cuatro personas, dos de ellas menores, con un ingreso familiar de 1.100 €/mes podría benefi ciarse de la progresividad en las tasas municipales con un 75% de bonifi cación y acceder toda la familia al polideportivo por 59,75€/año, matricularse en la escuela de musica por 67,21€/curso por persona, pagar 20,43€ la tasa de basuras o hacer los cursos trimestrales del centro de la mujer por 11€/persona