20
SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 24 de agosto de 2014 Año XV / Número 843 “Creo que el éxito del libro es su dinamismo” EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA LOGRADO COLOCAR SU PRIMERA NOVELA ENTRE LAS MÁS LEÍDAS DEL PORTAL DIGITAL AMAZON Galaxia edita “Crónicas dun tempo escondido. Pontevedra 1930-1960”, de Sabino Torres LIBROS Catherine Deneuve estrena la comedia dramática “En un patio de París” CINE Fernando Piñón & Cía presenta sus “rarezas”, tres CD llenos de recursos musicales MÚSICA N ordesía

EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

  • Upload
    others

  • View
    4

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

SUPLEMENTO DOMINICAL

Diario de Ferrol

24 de agosto de 2014

Año XV / Número 843“Creo que el éxito del libro es su dinamismo” EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA LOGRADO COLOCAR SU PRIMERA

NOVELA ENTRE LAS MÁS LEÍDAS DEL PORTAL DIGITAL AMAZON

Galaxia edita

“Crónicas dun

tempo escondido.

Pontevedra

1930-1960”, de

Sabino TorresLIB

RO

S

Catherine

Deneuve estrena

la comedia

dramática “En

un patio de

París”CIN

E

Fernando Piñón

& Cía presenta

sus “rarezas”,

tres CD llenos de

recursos

musicales

SIC

A

Nord

esía

Page 2: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Las bodas gallegas dan prioridad a la originalidad ante todo

La originalidad es uno de los ingredientes principales en los enla-ces, dejando a un lado

las costumbres más clásicas y con-servadoras.

Tamara Pacheco, una joven que recuerda a la actriz Paz Vega, es una mente “inquieta” residente en Gali-cia. Ella decidió colocar dos mil ad-hesivos de vivos colores en el coche de su pareja, Enrique Vaqueiro, por-tavoz del PSOE en el municipio pontevedrés de A Lama, para que así no se olvidase jamás de un men-saje: “Te quiero”.

Él quedó estupefacto ante una sorpresa revestida de grandes dosis de secretismo, las que provocaron que este gallego no tuviese el más mínimo presagio.

“Todo el mundo se quedaba im-presionado”, cuenta ella, y describe la reacción de la gente al ver el cóc-tel explosivo que preparó para su compañero: “Un señor me preguntó si me encontraba bien, ja ja ja, y otro, que no veía demasiado, me hizo la simpática consulta de si ven-día el vehículo”.

Esta historia no es la única singu-lar. Xesús Ferreiro, más conocido por su sobrenombre, “Cachorro”, como se le llama en el ring, es otra muestra de las extravagancias que brotan de todo corazón encandila-do. Este hombre vio con claridad que el campeonato de España sería el escenario perfecto para demos-trar a su novia y madre de su hijo Fiz, la gaiteira Susana Seivane, “todo lo que siento por ella y que lo supiera todo el mundo”.

Con un single de esta artista, “Te-rra de loitadores”, sonando de fon-do, y con el combate acabado y ga-nado, este boxeador declaró abiertamente, micrófono en mano y con el pequeño en brazos, su pasión por Susana, a la que pidió que se ca-sase con él, algo a lo que ella no se negó. “Hubo un sí quiero delante de todo el mundo”, rememora. Y, lógi-camente, habrá boda, aunque cómo será es un misterio.

TRADICIONES

El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así como el velo o la lista de invitados, son componentes casi obligados, que se siguen al pie de la letra.

En cambio, lo “vintage”, los esce-narios campestres y los viñedos, tres aspectos a los que se suele recurrir,

Casarse es para muchos un sueño

hecho realidad y en los meses

veraniegos proliferan en Galicia

ceremonias adaptadas a los nuevos

tiempos, con cónyuges que ya han

perdido cualquier temor a innovar y a

prodigar originalidad. La elección de la

fecha sigue siendo una suerte de

estrategia y de capricho, como ocurre

con las conmemoraciones de la primera

cita, y de ello dan cuenta todos los

atacados por Cupido consultados

boda” para que se trate de una gala imperecedera e inmortal en la me-moria.

Tamara y Luis, dos residentes en la tierra de Rosalía, diseñaron hace apenas dos años un enlace en una fecha y un marco incomparable, la misma noche de San Juan.

¿A qué se debió su preferencia? A la devoción que ambos sienten por una tradición pagana, con gran peso en esta cultura y de gran sim-bología, “por lo que relacionamos todos los detalles de esa jornada, las hierbas de San Juan para el ramo, una hoguera central para bailar, una buena ‘queimada’ en el brindis, y un vals curioso, entonado a golpe de gaita y tambor”.

¿De vestimenta? De nuevo res-ponden casi al unísono: un traje tra-dicional gallego para un casamien-to con “mucho cariño y sentimiento” en el que “todo, absolutamente todo, adquirió un significado espe-cial”.

En todos estos ejemplos, la crisis económica se aparca para dar cabi-da a un cuento, con final feliz, don-de todos “comen perdices”... o “pro-ductos da ‘terriña’ bien sabrosos”.

Patricia Pernas / Efe

SOCIEDAD

Cada vez existen

más empresas que

se encargan de

organizar toda la

ceremonia

Luis y Tamara vistieron el traje regional de Galicia el día de su boda, en la que la cultura gallega tuvo gran presencia.

enD

eta

lle

ya son predilecciones de carácter personal.

La bloguera Patricia Rey aconse-ja a los novios que “no pongan lími-tes a la imaginación y hagan, sin más, la boda soñada por ellos”, y la peluquera Noelia Juncal opina que, por ejemplo, esto se nota en tocados y peinados, donde no existe una “tendencia fija”, ya que, más bien, estos trabajos son “personalizados” y obedecen al estilo de cada perso-na. Al igual que debe ocurrir con las bodas.

El estilista Manuel Pensado pun-tualiza que la “novia actual” ha evo-lucionado, de ese aspecto de “lla-mémosle, al natural” al de “más sofisticada”, en el que se procura que “destaquen sus facciones”.

Las ondas “retro” y las trenzas mandan este 2014 y confieren un

estilo que recuerda a la época me-dieval.

¿Las alianzas? “Mimadas, bien hechas y bicolores” son las que rom-pen, detalla Ángel Couto, director comercial de Alfonso Joyeros.

¿Y el banquete? Ahí sí que el ma-risco continúa siendo el plato prin-cipal, subraya la encargada de even-tos en el hotel Congreso de Santiago, Andrea Seoane.

PROFESIONALES

Aún con todos estos detalles, para quienes continúen pensando que organizar una boda es un proceso arduo, siempre existen empresas que lo hacen por uno, como “Gali-boda”, a la que se accede a través de un “clic” y en la que 25 patronales trabajan codo con codo, concreta su presidente, Álex Uzal.

Esto mismo considera la asesora Marilé Fernández, que manifiesta que Estados Unidos está “cada vez más presente en nuestra vida” y un ejemplo fehaciente de ello lo en-cuentra en el empuje del fenómeno “WeddingPlanners”, por el que “nada es imposible”.

No es necesaria una boda de pe-lícula al más puro estilo “Planes de

28

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

Page 3: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

“Seguiré siendo abogado de día y escritor de noche porque amo mi

profesión”

Conocido por su parti-cipación en destaca-das y mediáticas operaciones judicia-

les acontecidas en Galicia de la ta-lla de las tramas Pokémon, Cam-peón, Torre o Retablo, entre otras, Ulises Bértolo, abogado de profe-sión, también se ha hecho un hueco en el panorama literario de nuestro país. Su primera novela, “La sus-tancia invisible de los cielos. La conspiración”, se ha situado, en apenas unas semanas, entre las más leídas de la lista de títulos de Ama-zon, uno de los principales portales de venta de libros en formato elec-trónico. En los primeros momentos ya logró colocar su ópera prima dentro del Top 100, en las últimas semanas en los tres primeros luga-res y, a día de hoy, parece que se consolida en el primer puesto de la lista en las categorías de novela de ficción histórica y suspense y poli-cíaca, alcanzando también los puestos de cabeza en el ránking ge-neral.

De su éxito como novelista habló para este suplemento cultural.

¿De dónde le viene el interés por la literatura?Mi interés por la literatura siempre ha estado ahí. Ya de niño me gusta-ba escribir, la diferencia es que aho-ra en vez de hacerlo exclusivamen-te para mí me he animado a escribir para el resto de la gente.

No es fácil colocar una novela entre las favoritas de Amazon en los primeros días y usted lo ha hechoLa verdad es que ha funcionado muy bien desde el primer momen-to. Lo difícil en portales como este es hacerse visible entre tantos gé-neros y estilos. Aquí de lo que se trata es de ir cogiendo inercia.

¿Por qué se ha decantado por esta portal?Colgar el libro en Amazon te da la oportunidad de que llegue a un am-plio público, también te permite sa-ber en cada momento qué piensan de tu trabajo, ya que la gente opina continuamente lo que le parece. Ellos deciden, con sus comentarios, la escalada de puestos, que guarda relación con el número de ventas. Los comentarios y debates surgidos en torno a la novela también influ-yen a la hora de situar el libro entre los preferidos o no.

¿Para cuándo en librerías?Bueno, eso no se descarta, aunque ahora la novela está inscrita, junto a unos trescientos títulos, en un concurso literario de Amazon y la editorial La Esfera de los Libros que concluye el próximo día 31 de agos-to. Habrá que esperar a ver qué pasa. No obstante, al margen del formato electrónico, el libro tam-bién está disponible en la página en formato papel, despertando gran interés entre el público en solo unos días. Mucha gente sigue prefirien-

ULISES BÉRTOLOABOGADO

BÉRTOLO HA COLOCADO SU OPERA PRIMA ENTRE

LOS MÁS LEÍDOS DE LA LISTA DE AMAZON /M.F.

trabajo de documentación, necesa-rio para poder dar los detalles sufi-cientes que han resultado tan útiles para el desarrollo de la historia.

¿Podría adelantarnos algo de la trama del libro?El libro empieza, en la actualidad, con un musicólogo que inicia una investigación en el curso de la cual se encuentra por casualidad con un pianista de la II Guerra Mun-dial que había desaparecido sin dejar rastro y se halla oculto en un monasterio. Consigue concertar una entrevista con el y, en la oscu-ridad de una celda vacía durante 48 horas, le ofrecerá las claves de lo que será el desarrollo de esta novela. Una intrépida aventura que solo conocerán quienes com-pren en libro, claro.

¿Podría decirse que la música es el hilo conductor de la tra-ma?Sí, está muy presente en las dife-rentes épocas en las que se desarro-lla la trama, se puede decir que es el denominador común. De hecho, en el libro confluyen momentos como el proceso de construcción de un piano hasta un duelo pianístico de la época, desde luego forma par-te importante de la trama. Y los protagonistas, salvo algún abogado que surge por ahí porque no pude evitar ese recuerdo a mi profesión, mayoritariamente son músicos.

¿Qué es lo que más ha gustado de la novela?Según los comentarios que me han llegado directamente de los lecto-res, su dinamismo, que atrapa des-de el primer momento y que discu-rre sin momentos valle, con la

trama principal siempre presente. Desde luego estoy muy satisfecho de que les hubiese gustado por igual a músicos, historiadores y abogados. Hasta un músico de Mo-zambique me ha agradecido el ho-menaje hecho a la profesión en la novela.

¿Tal vez está poco explotado el mundo de la música en la lite-ratura?Bueno al principio puede chocar lo de incluir temática policíaca dentro de una ficción histórica, aunque se ha hecho, yo no he inventado nada, pero lo que sí me está diciendo la gente que lee el libro a través de Amazon es que he presentado una historia en la que se combina amor, intriga, misterio y retales históri-cos, de forma original y sin desvir-tuar la trama central a pesar de to-car tantos palos.

¿Con un éxito arrollador como este se plantearía dejar la abo-gacía?No, para nada. Soy un gran amante de mi profesión. Seguiré siendo abogado de día y escritor de noche, quitándole unas horitas a la tele. Soy escritor de tiempo libre, el que me deja tener una familia con niños pequeños y un trabajo. Lo que sí que haré a partir de ahora es dedi-carle más tiempo a esta afición, que se puede compatibilizar perfecta-mente con mi profesión.

¿Con un éxito como este a sus espaldas ya tendrá en mente una nueva historia, no?Sí, ya estoy en ello, siempre lo he estado, la diferencia es que ahora, con un libro publicado, lo que sí que haré es seguir por ese camino, insistiré en ello.

do tener el texto en sus manos en lugar de un dispositivo electrónico.

¿Algunos han dicho de su nove-la que es el nuevo “Código Da Vinci” en clave musical?Eso han dicho. Tal vez sea por la elección de los tiempos en que dis-curre la historia. Esta nació de mi interés por la música clásica, de la que soy un gran aficionado, claro. Aún así he tenido que documentar-me concienzudamente para que todo resultase creíble. El libro se desarrolla en dos tiempos, la época actual y el siglo XIX, el momento de esplendor de los divos de piano. Tuve que empaparme de la vida y obra de estos personajes históricos para que su interacción con los de ficción resultara del todo creíble. La verdad, creo que he hecho un gran

A los lectores

les está

gustando la historia,

que atrapa desde el

primer momento, y su

dinamismo

laEntre

vis

ta

29

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Page 4: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

CRÓNICAS DUN TEMPO

ESCONDIDO. PONTEVEDRA

1930-1960

SABINO TORRES

Editorial Galaxia. Maio, 2014/

22,90 euros.

Unha das grandes fi guras do exilio foi o escritor e profesor mugardés José

Rubia Barcia (1914-1997). Fixo guións cinematográfi cos, teatro, estudos litera-

rios, poesía e unha inxente produción de artigos xornalísticos. Ademais man-

tivo unha fonda amizade con Luis Buñuel, relación que chegou ata o profesio-

nal con guións feitos a catro mans. Fondamente comprometido coa República,

José Rubia Barcia é un nome fundamental do exilio galego logo da Guerra Ci-

vil e destacados son os seus traballos como profesor na Universidade de Los

Ángeles. Agora, o Consello da Cultura Galega recupera dentro da súa colec-

ción “As nosas voces” a fi gura deste persoeiro que debería ser máis coñecido

cun libro disco no que se pode escoitar e ler a longa entrevista en castelán que

lle fi xo José Manuel González en 1985. Este catedrático de Literatura da Uni-

versidade de Santiago mantén con él unha conversa transcrita de tres horas

nas que Rubia repasa a súa vida e a súa obra. O volume inclúe o cedé da charla

e un revelador prólogo do propio González Herrán.

Sabino Torres, cronista

JOSE RUBIA BARCIA:

UNHA VIDA CONTADA

JOSÉ MANUEL GONZÁLEZ

HERRÁN

Consello da Cultura Galega /

15 euros

Anda pola vida Sa-bino Torres levan-do na falchoca e máis no fardel

unha lucidez extraordinaria, a dun home de noventa anos (recén cum-pridos) que non soamente non os agacha senón que fai gala deles a bordo dun aspecto físico envexa-ble, coronado cunha cabeleira completa (gris cinzenta) e un sorri-so cuspidiño ao do seu sobriño car-nal, o actor e personaxe medíatico Francis Lorenzo.

Sabino Torres, decano da tertu-lia de galegos (escritores e vence-llados) no Café Comercial, da ma-drileña Glorieta de Bilbao, atento ao devir dunha actualidade da que non lle escapa ren. Sabino Torres, editor que fora da colección de poesía Benito Soto, a primeira que publicara –sistemáticamente– li-bros de versos en galego, logo da-quela guerra civil (chamarlla inci-v i l é incorrer en f lagrante pleonasmo, non coñezo ningunha que non o sexa). Mais, eis a cousa, Sabino Torres alporízase (amable-mente, el é así) con quen o resig-nan a ese papel, esquecendo que este nachiño pontevedrés é, sobre todo, poeta (e non dos peores, por certo).

Poeta e impresor (seguindo a

gularmente dispostas nun tempo que tiña fardas militares e, por riba, disfraces de bohemio. E por aí, po-las páxinas ben artelladas por Sabi-no pasan Celso Emilio e Cela, a sombra do loro Ravachol e dos ca-fés-cantantes, Filgueira Valverde e Solís Ruiz, “la sonrisa del Régimen”, as ruinas de San Francisco e a mul-titude con fachos homenaxeando a Don José de Echegaray en Estrive-la. E non aparece a mona aquela de Pontevedra, visita inevitable para quen marineábamos, mais que ve-raneábamos, en Marín, estío do 66, porque Sabino non me fixo caso, se non de que.

Deducirase que Sabino e máis eu somos amigos. Certo, mais “ami-guiños, si, pero a vaca polo que vale”. E por iso veño de chamar agora a Sabino Torres, felicitalo polo libro, e pedirlle que me cante “Pepita”, tal como –segundo o seu relato– facían as rondallas ponte-vedresas do seu tempo.

RUBIA BARCIA

FALA DA SÚA

PROPIA VIDA

“Estamos ante un

libro que comeza

nos días de xullo de

1936...”

liña paterna), tamén xornalista ac-tivísimo, “Finisterre”, “Ciudad”, “Litoral”, son algúns dos seus fitos neste terreo, Sabino ten vivido abondo (sorte que temos nós) para contalo. Hai anos nun libro tamén publicado por Galaxia, As tres co-lumnas, entre da memoria e a fic-ción, e un fondo de putiñas nada tristes (para desmentir a García Márquez nunha novela que pouco engade aos seus méritos). Agora con Crónicas dun tempo escondido (Editorial Galaxia, Vigo, 2014), memorial de sorpresas (as glorias provincianas que nunca deixan de abraiarnos) na “Pontevedra 1930-1960” que así subtitula o volume sabiniano, con sabedor prólogo de outro pontevedrés, e aínda ponte-vedresista, Víctor F. Freixanes.

Estamos ante un volume que arranca nos días de xullo de 1936, no que un cativo olla con ollo curio-so canto sucede nunhas rúas non nada dormidas. Un libro que se pe-cha cun veterano de tantas guerras, e algunha desfeita, a confesarlle o seu amor á cidade das pontes sobre o Lérez, desde a óptica do home que ten vivido, whitmanianamen-te, “co sombreiro posto como me daba a gana”. Un amor ultrapasado pola literatura, básicamente, mais tamén polas maneiras de vivir irre-

máis

Lib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

VICENTE ARAGUAS

Metade do dúo de humor gráfi co Pinto &

Chinto, o guionista Carlos López vén de

entregar un traballo onde a risa non des-

cansa. No medio dunha aposta das edi-

toriais chea de famosos de medio pelo

que escriben o seu libriño de temporada,

reconforta atoparse un con esta galería de seres extravagantes, un

vendaval de aire fresquísimo. No ronsel de traballos como “La sinago-

ga de los iconoclastas”, de Rodolfo Wilcock, López nos ofrece un catá-

logo de retratos breves, a maioría de dúas páxinas, de inventores, ar-

tistas, deportistas, botánicos, barbeiros, reloxeiros e todo un mostrario

de homes dados á especulación e á creación libérrima.

Cun arrecendo ao Cunqueiro ou un Italo Calvino máis desatados, Car-

los López retrata a literatos teimudos en escribir o libro máis longo, a

escultores de xeo que traballan directamente na auga e logo conxelan

as súas obras, a botánicos que fan bonsais de varios metros de altura...

A erudición borgiana posta en burla e a historia como paradoxo e moti-

vo para a gargallada sen límite.

RAROS E CURIOSOS

CARLOS LÓPEZ

Embora / 15 euros.

UNHA BOA DOSE

DE HUMOR NUNCA

VÉN MAL

Page 5: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

MIENTRAS HUYA EL

CUERPO

RICARDO SUMALAVIA

Editorial Casa de Cartón, 2013.

Ricardo Sumalavia: la novela que no fue

Es el peruano Ricardo Su-malavia profesor universi-tario, autor de algunos li-bros de relatos, narrador

presente en recientes antologías de cuentos y novelista que acaba de publicar su segundo título: Mien-tras huya el cuerpo (Ed. Casa de Cartón, 2013). Digo intencionada-mente “segundo título” y no “nove-la” porque en realidad lo que es propiamente la historia narrada es poco más que un microrrelato, un suceso criminal que no pasa de un estado menos que embrionario; en suma el pretexto para construir una ficción literaria de biblioteca a base de manejar e imbricar materiales teóricos diversos para lograr un producto destinado a sus colegas, pero en modo alguno al lector de una novela aquí inexistente.

Pocas páginas (dos o tres) nece-sitamos leer para percatarnos de que el escritor va a desarrollar un juego que demuestra sus saberes en campos como el de la trillada in-tertextualidad, la casi inevitable metanarrativa, los hipercultos sa-beres borgianos, la técnica del tema con variaciones y los vericuetos de la relación narrador-personajes. Todo ello con ornamentos de deta-lles autobiográficos, lecturas, frag-

LUIS ALONSO

GIRGADO

“El manejo del

idioma carece de

agilidad, de soltura

expresiva y exhibe

algunas torpezas

sintácticas...”

mentos literarios, secuencias (de tortura y horror) intercaladas y otros ingredientes que circulan en una temporalidad caótica, en esce-narios dispersos y entrelazados personajes: un hartazgo literario que no es ensayo y que sin duda tendría mejor y más lógico acomo-do en una revista especializada, donde vendrían como un guante tantas “tecniquerías” (el término es de un ensayista –acaso Dámaso Alonso– que no recuerdo con exac-titud).

Frustración es lo que uno siente ante estos cansinos experimentos que no van a ninguna parte en tér-minos de solidez narrativa, aunque siempre se podría argumentar que es un texto “de culto” u otro tópico cualquiera. Otras observaciones menores: el manejo del idioma ca-rece de agilidad, de soltura expresi-va y exhibe algunas torpezas sin-tácticas. El apellido del autor del cuadro “La Venus del espejo” es Ve-lázquez y no Velásquez como lee-mos en más de una ocasión. En fin, revisen los editores el texto, pues los ordenadores juegan malas pasa-das como la que se advierte en la pág. 59 (...¿será un experimento gráfico-visual?).

Resultado último: con Mientras el cuerpo huya en cuya contrapor-tada se afirma que estamos ante una “novela” con su “detective pri-vado” y todo, pero lo cierto y ver-dad –a nuestro modesto entende-d o r – e s q u e s e g u i m o s desconociendo a Ricardo Sumala-via como novelista. Bien entendido que la primera, Que la tierra te sea leve (2008), no la hemos leído.

La tercera novela del poeta gra-

nadino Luis García Montero es

un relato a un tiempo realista y

casi lírico que narra con natura-

lidad la historia de León Egea,

estudiante de Filosofía y Letras

en la Universidad de Granada,

ciudad donde está ambientada

la novela, omnipresente como si

de un personaje más se tratara.

La acción se traslada al verano de 1963 donde el joven protagonista,

con cierto trasunto biográfi co con el autor, vive su historia.

Se podría hablar de una especie de viaje iniciático del protagonista,

de la mano de la madura y atractiva secretaria Consuelo, el avezado

Ignacio, profesor de Literatura, y el peculiar compañero Vicente,

cuya vida no es tan insulsa como parecía. De hecho, se trata de un

relato plagado de referencias literarias (Lorca, Neruda, Tolstoi, etc.)

en el que no todo es lo que parece y el lector lo irá descubriendo al

mismo tiempo que el propio protagonista, que cree saberlo todo,

como todos los jóvenes, pero poco a poco va conociendo la verdad y

su percepción de cuanto le rodea cambia por completo. Por otra par-

te, la tensión narrativa hace que el interés sea creciente, que se lea

con avidez, para llegar a un fi nal sorprendente e inesperado.

ALGUIEN DICE TU NOMBRE

LUIS GARCÍA MONTERO

Alfaguara / 18 euros

UN RELATO

INICIÁTICO DE

GARCÍA MONTERO

EL DON

MAI JIA

Editorial Destino / 20 euros

Mai Jia, antiguo militar chino, tar-

dó diez años en conseguir publicar

este libro, que fue rechazado por

17 editoriales. Después, tras su pu-

blicación, vendió 5 millones de li-

bros en papel y 10 millones en for-

mato electrónico, convirtiendo a

Mai Jia en el escritor vivo más fa-

moso de China.

Esta es una novela donde confl uyen el relato de espías, las sagas fa-

miliares, pero sobre todo, la historia de alguien con un don. Porque si

algo sobrevuela esta historia es que los dones son divinos, pero es el

ser humano el que debe decidir en qué usarlo, si para acaparar bie-

nes o en benefi cio de la humanidad. Pero la vida es una soga que tira

desde varios puntos, y nos obliga a tomar el control so pena de per-

derlo. El joven Rong Jinzhen deberá tomar las decisiones más difíci-

les no sólo de su vida, sino de su saga familiar. De todos modos, las

historias, a veces, son más que sus personajes, que sus autores, son

guías para los lectores, que seguro que se emocionarán con esta no-

vela, que trata al fi n sobre la vida, ese misterioso código que nadie, ni

siquiera el genio Rong Jinzhen, ha sabido descifrar.

SOBRE EL

MISTERIO DE

LA VIDA

másLib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Page 6: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

letra

sA

tlá

ntic

as

32

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

mo trata estreitamente a Rodríguez Carballeira nos seus anos como es-tudante en Madrid.

A novela alterna dous eixes cro-nolóxicos: o da capital do Estado a mediados dos anos 50 (momento no que morre, recluída nun psiquiá-trico, Rodríguez Carballeira) e o presente dende o que Henrique de Sas investiga e segue as pistas da vida dos tres personaxes e, nese seu profundar, se entrevista con per-soeiros tan significados do gale-guismo recente como Francisco Fernández del Riego, entre outros.

O mellor de Entrada ao xardín do saber está na capacidade para xerar un misterio arredor dese triángulo de personaxes imantado-res, protagonistas principais dun tempo histórico singular. Tamén si, a súa capacidade para entrefebrar o real e o ficticio e crear, deste xeito, un relato no que, aqueles que sai-ban o suficiente do noso pasado máis próximo, gozarán regresando a episodios e momentos claves des-te. Que logo se abuse das exposi-

Xardín de intrigas

Henrique Dacosta é narrador experi-mentado con case un cuarto de século

de traxectoria no seu ronsel. Autor de relatos e novelas, tamén respon-sable dun valioso manual de histo-riografía literaria, o seu camiño tense caracterizado pola diversida-de nos asuntos tratados e pola pro-cura incesante dunha voz propia.

O escritor ferrolán regresa á ac-tualidade literaria galega con En-trada ao xardín do saber, novela longa que ve luz baixo o selo Rede-libros e nos propón unha elaborada intriga onde o real e o ficcional se mesturan para lograr un relato de acción e airexas detectivescas.

Hildegart, precocísima líder so-cialista e abandeirada da revolu-ción política e sexual da España re-publicana; súa nai, a autoritaria e iluminada Aurora Rodríguez Car-balleira, tamén ela personaxe des-tacado da escena intelectual do seu tempo, e mais o mesmísimo Vicen-te Risco son os tres vértices dun triángulo narrativo que protagoni-za unha historia na que deberá pro-fundar, para desvelar os seus segre-dos, un periodista de hoxe, Henrique de Sas.

A imaxinaria revista Letras Vivas propón a De Sas que investigue para a realización dun artigo conmemo-rativo centrado na fascinante Hilde-gart (quen no seu propio nome ex-plica o título da novela, pois hilde, en alemán, significa sabedoría ou coñecemento e gart xardín), enfant terrible da escena política da Pre-guerra que, con só dezanove anos, veu truncada unha ascendente ca-rreira a mans de súa nai, filicida que non aturou a crecente independen-cia que a filla ía gañando e a maior notoriedade que alcanzou, despra-zándoa a ela do centro de atención social do seu tempo. Polo medio, un Risco aínda novo que coñece de pri-meira man a ambas as dúas e mes-

ARMANDO [email protected]

cións informativas sobre circuns-t a n c i a s e p o r m e n o re s d a intrahistoria literaria de noso, que se reiteren pasaxes explicativas da propia peripecia fatal que rodeou as Rodríguez Carballeira ou haxa paxinado sobrante na resolución de certos aspectos que poderían terse substanciado con ben sen tanta profusión de misivas, diálogos e treitos de prosa expositiva non evi-ta que esta novela de Dacosta resul-te de interesante lectura para todos os que vaian na procura dun thriller distinto, moi documentado e de re-ferente galego manifesto.

Entrada ao xardín do saber, nova proposta de Henrique Dacos-ta, pode ser a perfecta escusa para deixarse atrapar por unha historia que volve traer á actualidade per-sonaxes tan atractivos como os de Hildegart, Aurora Rodríguez Car-balleira e Vicente Risco, testemu-ñas dunha época decisiva, chea de relacións intensas que, como se bota a ver, sempre paga a pena re-visitar.

ENTRADA AO XARDÍN DO

SABER

HENRIQUE DACOSTA

Editorial Redelibros. Vigo, 2014.

Dacosta nunha fi rma de exemplares do seu libro en Ferrol

Page 7: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Vadebarc

os

33

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Efficiency, Economy of scale and Environ-mentally improved (eficiencia energética,

economía de escala y mejorado medioambientalmente). Estas son las tres “es” que definen la clase Tri-ple-E de Maersk, los más grandes y más modernos buques portaconte-nedores del mundo.

Para qué sirveEl cometido de los buques porta-

contenedores es el transporte en masa de mercancías en contenedo-res intermodales estandarizados (normalmente de veinte o cuarenta pies de largo, siendo los segundos los más habituales) en una técnica llamada containerización o conte-nerización. La capacidad de trans-porte de un buque portacontenedo-res se mide en TEUs (del acrónimo inglés Twenty-foot Equivalent Unit), es decir, el equivalente a la cantidad de contenedores de 20 pies que el buque podría transportar.

JUAN A. OLIVEIRAvadebarcos.wordpress.com Buques portacontenedores.

El Triple-E Maersk Mc-Kinney Moller

de Nueva York a Rotterdam, en el primer viaje trasatlántico de un bu-que portacontenedores.

Con el tiempo las dimensiones de los contenedores se estandarizaron a 20 y 40 pies, y hoy en día el noven-ta por ciento de las mercancías transportadas no a granel lo hacen de esta manera.

El alto número de contenedores circulando hoy en día hacen de su re-ciclaje un problema de suma impor-tancia. Desde hace años se están uti-lizando contenedores reciclados para un nuevo tipo de arquitectura, la de-nominada cargotectura. (Abajo)

el primero de una serie de veinte bar-cos.

Desde el momento en que entró en servicio en el año 2013, el Maersk Mc-Kinney Moller se convirtió en el buque portacontenedores más gran-de del mundo. Este gigante tiene una capacidad de carga de 18.000 TEUs, el equivalente a 111 millones de cajas de zapatos o 182 millones de iPads en un solo viaje, tal y como señala Maerks en su página web. Si colocá-ramos todos esos contenedores en un tren, mediría 110 kilómetros de lar-go, y si los apiláramos uno encima de otro tendríamos una torre de 47 kiló-metros de alta.

Para conseguir ese volumen de carga ciñéndose a las restricciones ta-maño de los puertos de carga, el Maers Triple-E gana espacio sobre sus competidores de tres maneras:

–La forma de su casco: el Maersk Mc-Kinney Moller tiene un casco en forma de U, en vez de la forma V con-vencional, lo que le permite alojar más contenedores en su interior (+1500 contenedores)

–La superestructura que aloja el puente de gobierno se ha desplazado hacia delante, lo que permite aumen-tar la altura de los contenedores api-lados en la proa sin perder visibilidad (+250 contenedores)

–La cámara de máquinas y la chi-menea se han desplazado hacia popa, aumentando el espacio entre esta y el puente de gobierno (+750 contene-dores).

Pero aunque el tamaño importa, Maersk se ha esforzado en dotar al buque de otras características que lo hacen único y que configuran la Tri-ple E de su nombre:

–Medioambiente (Environment):

el Triple-E emite un 20% menos de CO2 por contenedor a la atmósfera comparado con el Emma Maersk, el mayor portacontenedores del mundo hasta la llegada del Triple-E, y un 50% menos que la media de todos los bar-cos que cubren la ruta comercial entre Europa y Asia. Esto se consigue via-jando a menos velocidad, lo que ge-nera menos contaminación.

–Eficiencia energética: el buque está equipado con un sistema de re-cuperación de calor de Siemens que consigue un ahorro del 10% de la po-tencia generada por los motores prin-cipales. Además, al portar hélices de menos palas y de mayor diámetro que las de otros buques de su tipo y hacerlas girar a menos revoluciones hacen que se requiera menos poten-cia para mover el barco.

–Economía de escala: al cargar tantos contenedores, los barcos de la clase Triple-E viajan 184 kilómetros utilizando un solo KWh de energía por tonelada de carga (un avión jum-bo viaja un kilómetro con el mismo gasto de energía).

Características generalesEslora: 399 metros/Manga: 59

metros/Calado: 14,5 metros./Punta a la cubierta principal: 30.3 metros./Puntal máximo: 73 metros./Maqui-naria: dos motores MAN-B&W 8s80ME-C 9.2 de 29.680 kw cada uno./Propulsión: Dos ejes con una hélice de paso fijo, cada uno de cuatro palas y 9,8 metros de diámetro./Peso Muerto:194.153 DWT/Desplaza-miento: 55.000 toneladas (Vacío)./Capacidad: 18.270 TEU./Velocidad de crucero: 19 nudos. Velocidad máxi-ma: 23 nudos. Tripulación: 19 perso-nas (habilitado para 34 a bordo).

Un poco de historiaLos orígenes de los contenedores

hay que buscarlos en Estados Uni-dos en la década de los cincuenta del siglo XX. Malcom McLean, un camionero de Carolina del Norte, cansado de colocar las mercancías de su camión una por una en el bar-co, pensó que por qué no cargar di-rectamente el camión en el buque para ahorrar tiempo. A partir de esa idea McLean desarrolló una caja metálica que poder transportar en el remolque de su tráiler y equipada en sus esquinas con dispositivos de iza-do para las grúas de los muelles y los buques. De esta manera las mercan-cías viajarían “puerta a puerta” des-de el remitente hasta el destinatario protegidas en un entorno cerrado y su carga y descarga serían mucho más fáciles.

McLean fundó la compañía Sea Land (en la actualidad pertenecien-te a la empresa Maersk), compró dos petroleros, y con la ayuda del in-geniero Charles Tushing, que ideó los detalles técnicos para el izado y deposito de los contenedores en los buques, rediseñó los buques para el transporte de esas cajas metálicas, llamadas contenedores. Su primer barco, el Ideal X, transportó 58 con-tenedores en 1956 de New Jersey a Houston en seis días.

Diez años más tarde, el Fairland transportaba 228 contenedores des-

El Maersk Mc-Kinney MollerLa naviera danesa Maersk encargó

en 2011 a los astilleros DSME (Daewoo Shipbuilding & Marine En-gineering) de Corea del Sur la cons-trucción de este buque con un presu-puesto de 190 millones de dólares (unos 140 millones de euros), siendo

Contenedores en Port Elizabeth

El Ideal X

Page 8: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Comedia y animación completan los estrenos de esta semana

En la cartelera de esta semana también hay un lugar para la co-media americana y la

animación. Así, Channing Tatum y Jonah Hill vuelven a la gran panta-lla con la continuación de “Infiltra-dos en clase” pero, esta vez, en la universidad, lugar en el que los pro-tagonistas deberán desarrollar su siguiente misión.

Los directores Philip Lord y Chris Mille demuestran en este largome-traje, titulado “Infiltrados en la uni-versidad”, que los agentes Schmidt

“Lucy” es el nuevo fil-me de Luc B e s s o n ,

creador de algunos de los papeles femeninos más duros y recordados del género de acción, desde “Niki-ta”, pasando por “León” hasta “El quinto elemento”.

Scarlett Johansson interpreta a Lucy, una joven que se ve forzada a trabajar como “mula” para una ban-da criminal que la secuestra, pero la droga acaba extendiéndose acci-dentalmente por todo su cuerpo, lo que ocasionará una reacción que aumentará su capacidad cerebral. Lucy buscará entonces la ayuda del profesor Norman, interpretado por el actor Morgan Freeman.

COMEDIA AGRIDULCE

Por otro lado, el cineasta Pierre Sal-vadori dirige a Catherine Deneuve en el filme “En un patio de París”, una comedia con tintes dramáticos en la que la actriz da vida a Mathil-de, una mujer que acaba de jubilar-se y que se distrae con los proble-mas del vecindario en el que vive.

Gustave Kervern de vida a Antoi-ne, un músico de 40 años que deci-de dejar atrás su carrera para refu-giarse en una portería del viejo París donde surgirá una bonita amistad con Mathilde.

En la cartelera de esta semana también hay sitio para un “thriller”

Scarlett Johanson y Catherine Deneuve destacan en la cartelera

Vértice acaba de publicar una

edición de DVD con algunas

cintas “pre-code” de los

estudios RKO. Es el nombre con

el que se conoce el período de

libertinaje cinematográfico que

Hollywood vivió entre sus

primeras producciones de cine

sonoro y la implantación, en

1934, de la autocensura. En la

imagen, un fotograma de “Novia

profesional” (1933), dirigida por

W. A. Seiter, con Ginger Rogers.

La actriz Manuela Velasco y su

compañero el actor Fran Perea

posaron para los medios de

comunicación durante la

presentación esta semana de la

obra “Feelgood” en el teatro

Infanta Isabel de Madrid. EFE

Un momento del pase gráfico de

“Hotel”, espectáculo de música,

danza, humor y acrobacias

circenses ejecutadas por

algunos de los artistas más

prestigiosos del Circo del Sol y el

Circo de Moscú, que esta

semana se presentó en el teatro

Nuevo Apolo de Madrid, donde

estará hasta el 31 de este mes. EFE

RECOPILAN EL CINE DE

HOLLYWOOD PREVIO A LA

CENSURA DE LOS AÑOS 30

MANUELA VELASCO Y FRAN

PEREA COMPARTEN CARTEL

EN LA OBRA “FEELGOOD”

LAS ACROBACIAS SE SUBEN

AL ESCENARIO CON “HOTEL”

LAS DOS RECONOCIDAS

ACTRICES

PROTAGONIZAN LAS

GRANDES PROPUESTAS

DE LA SEMANA, “LUCY” Y

“EN UN PATIO DE PARIS”

LA CARTELERA DE ESTA

SEMANA TODAVÍA

CUENTA CON TÍTULOS

TÍPICAMENTE

VERANIEGOS

ENFOCADOS A LOS

JÓVENES Y A LOS MÁS

PEQUEÑOS Y CON EL

HUMOR COMO

PROTAGONISTA

(Hill) y Jenko (Tatum) no son per-sonajes de “usar y tirar” y volverán a hacer reír al público.

Por otro lado, el director cana-diense Peter Lapeniotis lleva a la gran pantalla una película de ani-mación ambientada en los 50, apta para todos los públicos, “Operación cacahuete”.

La ardilla Surly y la rata Buddy deciden asaltar una tienda de frutos secos al enfrentarse a un posible in-vierno sin comida, pero se verán en-vueltos en otro atraco mucho más peligroso.

Por último, y tras los éxitos de “Step Up”, “Street dance”, “Step Up 3” y “Step Up Revolution”, la saga de la directora y coreógrafa Tris Sie continua con más baile en “Step up: All in”, donde recupera a actores de entregas anteriores como Ryan Guz-man, Briana Evigan, Alyson Stoner y Adam Sevani. En esta ocasión, la trama transcurre en Las Vegas (EEUU), donde tendrá lugar una competición que marcará el futuro de varios de sus protagonistas.

cin

eTeatro

Scarlett Johanson es la protagonista de “Lucy”, de Luc Besson.

de la mano del británico Steven Knight, guionista de películas como “Promesas del Este” y “Negocios ocultos” y que dirige este filme. El protagonista es Tom Hardy, que da vida a Iván Locke, un hombre que tras recibir una llamada inesperada debe entablarse en una peligrosa huida a contrarreloj. La trama de “Locke” transcurre en lo que dura el trayecto desde Birmingham hasta Londres, ochenta y cinco minutos, lo mismo que el filme.

34

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

Page 9: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

AGeorge Lucas le crecen los enanos. Primero fue J.J. Abrams con su

reinvención de Star trek, básica-mente un giro de timón a la Enter-prise para acercarla al color, la aventura, la simpleza y (sobre todo) el sentido del humor de los tres primeros episodios (por fecha de estreno) de Star Wars. Y ahora… Ahora ha sido James Gunn, que consigue convertir a un desconoci-do supergrupo de Marvel en la me-jor película de esta casa. De largo.

Abrams y Gunn son fans. Se nota en que el motor que mueve sus películas, brillantes en forma y fondo, es la nostalgia, el deseo de volver a capturar al genio en la botella que Lucas destapó en 1977. La clave era tan sencilla de enunciar como compleja de ejecu-tar: sense of wonder. Es decir, que el tipo que se sienta delante de la película, infante o abuelete, sienta el mismo asombro. Que por un par de horas –y quién sabe cuántas entre sueños o en los momentos de silencio– entregue sus armas y se deje llevar por una fantasía tan maniquea e inverosímil como po-derosa. Este par de directores, que vieron Star Wars en su tierna in-fancia, llevan en las tripas ese sen-timiento. Y por eso al llegar a la madurez han sabido expresarlo mejor que su propio creador cuan-do quiso volver a la saga veinte años y pico después.

Guardianes de la galaxia es una película sobre la amistad. Y punto. Con un comienzo que para nada parece de la película que va a ser –una desgarrada escena con el cáncer de por medio–, Gunn se las apaña para presentarnos al grupo más estrambótico de outsiders y que al final del metraje nos los creamos a todos en los dos moto-res fundamentales de todo ente empático: su pasado y su futuro. Al menos el futuro que desean.

Tenemos al líder, Peter Quill, un huérfano dickensiano en un mundo de space-opera, un pillue-lo de buen corazón cuyo mayor goce lo proporciona escuchar clá-sicos musicales de los ochenta en

ÁNGEL LUIS SUCASAS

ta con la cuarta de Indiana y Lucas pierde el norte en su epopeya es-pacial, hace falta nueva sangre. Y la de James Gunn, chaval criado en la serie z más gore y gamberra pero dotado de una sorprendente capacidad para conmover, parece ser justo la que necesitaba la cien-cia ficción más fantástica.

Ahora solo falta que el séptimo capítulo de Star Wars no decep-cione y podremos decir, en voz bien alta, que los buenos tiempos han vuelto a la región de lo imagi-nario. Y bien nos viene, que los sueños, en los tiempos que co-rren, a veces son el único leño al que agarrarse en el naufragio.

Guardianes de la galaxia: Mejor que Star Wars

un casette. Tenemos a Gamora, también huérfana, y humanista responsable disfrazada de asesina sexy. Tenemos a Drax, viudo de mujer y también ausente de sus hijos –no hay palabra en nuestro castellano que se haya atrevido a definir tal aberración a cómo de-ben ser las cosas–, que desea ven-garse del asesino de su familia. Y tenemos a Groot y Rocket, lo me-jor de la función, un dúo dinámico compuesto por un hombre árbol y un mapache mutante. Todos ellos comprenderán, en una secuencia magistral que recuerda a ese mo-mento sublime hacia el final de Toy Story 3, que lo único que me-

rece la pena en esta vida no es ir tirando día a día, sino tener al-guien, o alguienes, por los que merezca la pena soñar, luchar y morir.

Aderecen esto con una produc-ción de lujo, que recupera la es-pectacularidad del combate espa-cial, con la sorprendente presencia de pesos pesados como Benicio Del Toro o Glenn Close, y con un sentido del humor absurdo total-mente inédito en un blockbuster de estos mimbres y lo que les que-da es algo que está cerca, pero que muy cerca, de ser una obra maes-tra de lo suyo. Cuando los grandes fallan, cuando Spielberg no acier- c

ineTeatro

35

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Page 10: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

enFoto

gra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

MANUEL

¡Muchas felicidades Manu!! Ya son 9 años eh....

De parte de tu familia y tu mamá, que te quieren un

montón. Besos.

CANDELA E ANXO PITA LÓPEZ

¡Muchas felicidades por vuestros respectivos cumpleaños! De parte de vuestra de abuela Viola y vuestras tías María

Dolores, Patricia y Mónica.

AINOA

¡Felicidades en tu 8º cumple!!! De parte de tus papás, los

abuelos, tus padrinos y, especialmente, de tus primas

Emma y Adriana. Besitos de todos, guapa.

Page 11: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

enFoto

gra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 NordesíamuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

MARIO

¡Muchas felicidades por tu 8º cumpleaños campeón!!

De parte de tu papi, tu mami, tus amiguitos y el resto de

la familia y la gente que te quiere, especialmente de tu

hermanito Leo. Muchos besos.

IRENE NAVEIRAS MOURIZ

¡Muchas felicidades por tus 2 añitos! Eres nuestro

mayor tesoro. Te queremos mucho. Tus papis. Besos.

BRUNO DEIVE

VIEITES

¡¡Muchas

felicidades por

tu 7º cumple!!

Sabes que eres

y serás

siempre el

número 1.

Te quiere

mucho,

madrina.

Besos.

Page 12: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Josefina Hermida e Rosa Carrascosa

Leopoldo González Rapela e Ana Bellón Fraga

Carlota e María

María, Manuela e Victoria

José Soto, Jaime e Lolo Visi

Loly e Merchi González Rivera

Luis, Berto e Rey

María Dolores Pernas e María Teresa Rocha

V Encontro de maiores

organizado por CCOO

no concello de Neda (III)

Uunha semana máis proseguimos coa reportaxe fotográfica relativa ao xantar de maiores organizado por Comisións Obreiras no paseo marítimo de Neda o pasado mes de xuño. Máis dun cento de personas tomaron parte no acto, no que compartiron un gorentoso

menú adobiado coa mellor das compañías. A vindeira semana publicarase a cuarta e última parte da reportaxe.

enFoto

gra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

Page 13: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Marieta, Carmen e sogra

Mercedes, Consuelo e amiga

Mª Victoria, Carmela e Perchas

Rosa, María Dolores e María Teresa

Seijido e a súa esposa máis unha amiga destes

Menes, Saavedra e Vilariño

Mercedes, Isabel e Amalia

Polo, Romero e Charlón

Rubio, Anselmo e Grela

Tino e familia enFoto

gra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Page 14: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

POLAS FESTAS DE... SAN BARTOLO

enD

eta

lle

Minerais e rochas do Cabo Ortegal (III)

Derradeira entrega da reportaxe sobre as particulares rochas que se poden atopar

na zona do Ortegal da man do noso colaborador Vicenzo Martínez Montero, quen elaborou un extenso compendio de todas as variedades que é posible ver no lugar. Así pois, cómpre salientar as variedades que seguen para completar esta com-pleta reportaxe:

RUTILO. É xunto coa ilmenita a mena máis importante de titanio. Sendo un óxido de titanio, contén un 60% deste metal, algo de níquel e impurezas de ferro. No mundo po-den extraerse unhas 350.000 tone-ladas por ano deste mineral, usado para a obtención de dióxido de tita-nio puro. O metal titanio é cada vez máis usado na industria aeronáuti-ca en reemprazo do aluminio dada a súa mellor resistencia as altas temperaturas e, pola súa alta resis-tencia á corrosión, tamén se empre-ga en compoñentes de reactores e turbinas de gas. O dióxido de tita-nio é un composto base para a fabri-cación de pinturas de alta reflectivi-dade e opacidade. Tamén se usa como pigmento branco para papel, caucho ou plásticos. O rutilo atópa-se como mineral accesorio en casi todalas rochas graníticas e meta-mórficas asociadas á Galicia occi-dental. É particularmente abundan-te (sempre en cantidades menores ó 2%) nas rochas básicas e ultrameta-mórficas ubicadas na rexión do cabo Ortegal.

CLORITAS. Son silicatos hidrata-dos de aluminio, ferro e magnesio. A maioría son verdosas con lustre vítreo ou perlado. Cristalizan no sis-tema monoclínico e son entre trans-parentes e translúcidas. Algúns es-q u i s t o s c o m p o ñ e n s e c a s i exclusivamente de cloritas. As clori-tas son constituíntes esenciais na meirande parte das areíscas, cuarci-tas e xistos característicos de toda Galicia oriental e central. Atópanse no complexo ultrabásico do cabo Ortegal ademáis das cloritas co-múns, unha rara clorita cromífera (reemprazando o ferro polo cromo)chamada “kameririta” descuberta polo profesor Cardoso na Serra da Capelada.

ESCAPOLITAS. Reciben este

estudios de petrografía microscópi-ca.

ESPINELAS. Grupo de minerais isomórficos constituídos pola com-binación dun óxido dun metal biva-lente, xeralmente o magnesio, con outro dun metal trivalente que pode ser o aluminio. Son minerais de alta temperatura de cristalización e típi-cos de magmas básicos e ultrabási-cos. As espinelas forman cristais oc-taédricos, moi desenrolados, pertencentes o sistema cúbico e de índice de refracción elevado. Teñen unha dureza de 8, que só superan ao corindón e o diamante. A escala de Mohs ordena 10 minerais carac-terísticos, que vai do máis brando ó máis duro: Talco, ieso, calcita, fluo-rita, apatito, ortosa, cuarzo, topa-cio, corindón e, por último, na déci-ma posición o Diamante. Os máis duros raian ós máis brandos. Ató-panse as espinelas ou ben coma seixos ou ben como variedades transparentes e de cor que se usan como xemas. Ata o século XIX in-cluíanse no grupo dos rubís. As máis

nome pola súa abondosa presenta-ción en prismas case aciculares (como frechas ou agullas en grego). As principais variedades son a meio-nita, a wernerita e a marialita. Os cristais moi puros e translúcidos po-den constituir xemas semipreciosas, sobre todo cando son de cor rosada e de fibras moi finas formando pe-dras do tipo ollo de gato.Funda-mentalmente aparecen como resul-tado da transformación das plaxioclasas, e nas rochas básicas e ultrabásicas ricas en calcio. Na rexión que nos ocupa foron atopa-das reemprazando a anfíboles e granates cálcicos como resultado de

VICENZO DE CARIÑO

40

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

coñecidas son: o “rubí espinela” de cor roxo sangue e o “rubí balaxe vermello de viño”. Hai espinelas de cores moi variadas, así a de cromo ou picotita é de amarelo a pardo verdoso, a “rubicela” de amarelo a roxo laranxa, a de ferro ou pleonas-to de verde escuro a negro, a cromi-ta pardo escuro ou negro, e a mag-netita negro. Tamén existen variedades azuis empregadas como pedras preciosas. Pódense obter es-pinelas artificialmente e utilízanse

A comarca do Ortegal acostuma a ser

o lugar elexido por centos de eruditos

e estudosos para coñecer as

formacións rochosas únicas que se

atopan aquí. Cada ano se organizan no

lugar saídas guiadas por personal

experto para dar a coñecer ó publico

en xeral a riqueza xeolóxica desta

contorna privilexiada na que se

atopan rochas milenarias, as máis

antigas da península ibérica.

Na miña infancia vía subir e baixar pola rúa

de Centeás, onde eu vivía, os camións que

transportaban desde a canteira do monte

Castrillón ata o peirao grandes cantidades de

rochas para construir o noso espigón. Na miña

adolescencia vía subir e baixar pola mesma rúa

mozos universitarios de países extranxeiros

que viña recoller pedras do noso Cabo Ortegal.

Descoñeciamos daquela o que tiñamos alí, pero

algo importante debía ser cando dende tan

lonxe nos viñan visitar...

Page 15: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

enD

eta

lle

41

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

como xemas.En Galicia abundan como minerais accesorios de rochas básicas e ultrabásicas. Nas do cabo Ortegal o pleonasto e a picotita (máis escasa) poden chegar ata o 5% do conxunto de minerais nas ro-chas ultrabásicas.

CROMITA. Atópase como mine-ral moi escaso asociado as rochas ultrabásicas dos macizos de Herbei-ra e Limo, no Ortetal e serra da Ca-pelada, pero en ningún caso chega

a acumulación que permitan a súa explotación como mena de cromo, xa que se necesita un mínimo do 25% para que a súa extracción sexa rentable. A cromita é a mena funda-mental do etal cromo que se utiliza para fabricar moitas aleaciós co fe-rro (aceiros inoxidables) e con outros metais.

EPIDOTAS. Minerais que se ato-pan nos gneis, anfibolitas e outras rochas metamórficas asociadas, ao

longo de Galicia. Son silicatos hi-dratados de calcio, aluminio e ferro, que se presentan en dous grandes grupos segundo a súa cristalización: a epidosita, zoisita e prehenita no sistema rómbico. E no sistema mo-noclínico : a pistacita, clinozoisita e piedmontita. A zoisita, pistacita e prehenita atópanse en rochas bási-cas e ultrabásicas afectadas por me-tamorfismo extenso na rexión do cabo Ortegal. Tamén veíñas milimé-tricas de prehenita i epidosita ató-panse asociadas a clorita, adularia e cuarzo.

MAGNESITA. Falabamos de sili-catos de magnesio nos apartados anteriores. Agora imos ocuparnos dun carbonato deste mesmo mine-ral. Ao alterarse as serpentinitas formadas fundamentalmente por crisotilo, remolita e talco, aparece, aínda que moi escasa, a magnesita, e atópase no cabo Ortegal en por-centaxes baixas que non a fan ex-plotable. Utilízase en estado puro como materia neutra e protectora de alimentos para o gando, fertili-zantes, produtos farmacéuticos e cementos especiais. O magnesio, como xa dixemos, pode extraerse do asbesto, talco, esteatita, olivino, serpentina e outros pero a mena mais importante deste metal obten-se da magnesita. Tamén sirve para aleaccións lixeiras co aluminio así como aleaccións con bronces e la-tóns.

CUARZO. Ao principio deste es-tudo mineralóxico citabamos a du-nita-olivino como importante recur-so explotado industrialmente na zona do cabo Ortegal. Tamén o cuarzo tivo minas en Landoi expor-tándose polo porto de Cariño. Mi-neral composto de sílice, con el re-matamos este percorrido polas rochas e minerais do cabo Ortegal. Principal compoñente da arenisca atópase asociado con feldespatos. Como é moi resistente as accións at-mosféricas acostuma presentarse con aspecto liso e vítreo. O Cuarzo é o mais duro dos minerais correntes (dureza 7), raia o vidro con facilida-de e tamén se electriza ó ser someti-do a presión (piezoelectricidade) ou pola acción da calor (piroelectri-cidade). Tamén ten a propiedade particular de desviar o plano de po-larización da luz. As variedades do cuarzo son numerosas e as súas aplicaciós moi diversas. Variedades microcristaliñas. Comprenden o cuarzo puro e incoloro o cristal de

Desde o Concello de Cariño xa se

teñen dado os primeiros pasos

para dotar á vila dun espazo que

permita poñer en valor a riqueza

xeolóxica desta zona, un museo

mineralóxico que facilite á xente

común coñecer máis sobre estas

formacións rochosas milenarias.

Poder contar cun centro de

interpretación das rochas do

Ortegal engadiría maior

atractivo a esta vila mariñeira

que cada ano xa esperta o

interese de miles de viaxeiros

que se achegan ata ela, moitos

dos cales repiten.

rocha, que se emprega no sitio do vidro en moitos aparatos eléctricos e ópticos. Outras variedades menos puras e coloreadas polas materias extrañas que conteñen, emprégan-se en xoiería como pedras finas. A familia das fibrosas, non teñen apa-riencia cristaliña e denomínanse calcedonias. Atópanse con frecuen-cia recheando o interior das cavida-des rochosas. Entre as súas varieda-des están a cornalina roxa, a crisoprasa verde, o sanguino verde con manchas encarnadas, a ágata listada en varias cores, o ónice con bandas coloreadas paralelas, etc. Os exemplares finos teñen aplica-cións na xoiería. As variedades granuladas tampouco teñen apa-riencia cristaliña, aínda que o mes-mo que as fibrosas, están constituí-das por cristais microscópicos. A este grupo pertence o xaspe de di-versas cores usado como material de construcción decorativo; o pra-sio, parecido o xaspe pero de cor verde mais escuro; o pedernal, de cor escuro que usaron os homes pri-mitivos para confeccionar armas e utensilios; e o sílex córneo, forma masiva e compacta de pedernal im-puro que se atopa a miúdo nas cali-zas de cor mais claro. Aplicaciós in-dustriais. A sílice quentada a unhos 1700ºC ablándase e convírtese gra-dualmente nunha masa plástica e non cristaliña que contén finas bor-bollas de aire e vapor de auga. O deixalo enfriar convírtese nun ma-terial translúcido chamado cuarzo vítreo co que se fabrican tubos, vari-llas, recipentes e diversas pezas de aparatos de uso científico e indus-trial. O cuarzo puro fundido é trans-parente a luz ultravioleta e presenta grande resistencia eléctrica. O cuar-zode calidade piezoeléctrica foi du-rante a guerra un material de inte-rés militar destinado a construción de emisores e receptores de radio, dispositivos detectores, liñas telefó-nicas de gran distancia e instrumen-tos de precisión coma os reloxios.

Na miña infancia vía subir e baixar, pola rúa de Centeás onde vi-vía, os camions que transportaban dende a canteira do monte Castri-llón ata o porto cantidade de rocha para construir o noso espigón. Na miña adolescencia vía subir e baixar pola miña rúa mozos universitarios de países extranxeiros que viñan a recoller pedras do noso cabo Orte-gal. Descoñecíamos o que nós tiña-mos pero algo importante debía ser cando dende tan lonxe nos viñan a visitar. Como nos visitaron recente-mente os xeólogos Ricardo Arenas, Sonia Sánchez Martínez,Rubén Díaz, Richard Albert, Juan Ramón Vidal e José Manuel Fuenlabrada, expertos científicos cos que tiven o pracer de reunirme nas pasadas xornadas de divulgación que se ce-lebraron en Cariño e que se trataron no calificado como “Gelodía 14” pola da Sociedad Española de Geo-logía, que falaron na vila sobre “A formación de Panxea e a apertura do Atlántico no Complexo do cabo Ortegal”.

Page 16: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

iso. Auga. Informes e estudios ó longo de

décadas, foron ninguneados polos gobernos en favor das industrias de telecomunicacións. O “ Estudio Eu-ropeo Reflex” (2004), coa participa-ción dun grupo do Hospital Ramón y Cajal conclúe que a radiación dos teléfonos móbiles nos límites autori-zados actuais “provoca efectos xe-notóxicos (danos xenéticos e celula-re s ) ” . S u s p e n d é r o n l l e s o financiamento. Normal. O “Informe Bioinitiative” (2007) afirma que “as axencias sanitarias e os responsa-bles escolares deberán evitar e pro-hibir con firmeza a instalación de antenas sobre edificios escolares e as súas proximidades nun radio de 300 metros e retirar a instalación wifi en aulas, garderías e centros de ocio. É máis, deberían desactivar as instalacións inarámbicas existen-tes”.

O límite de exposición das per-soas ás microondas permitido hoxe en día neste país é de 4500 miliwat-tios por metro cadrado sobre 850 Mhz, e en canto a wifi e telefonía de alta frecuencia, 9810 mw/mc. O es-tudo recomenda nas súas conclu-sións baixar o límite a 1 mw/mc! Falamos dun estudo realizado sobre dados recollidos durante 30 anos, 2000 informes relacionados, coa participación de 27 científicos e 12 expertos externos. En 2012 repeti-ron o informe con 1800 novos estu-dos. O mesmo; danos no ADN, au-t i s m o e e n f e r m i d a d e s neurodexenerativas. Recomenda-ron baixalo a 0,003 mw/mc. Nin caso. A lexislación que adoptou o goberno, recolleuna “oportunamen-te” dunha recomendación europea de 1999, no que non se teñen en conta exposicións superiores a 6 mi-nutos, nin sobre nenos, embaraza-das, anciáns ou enfermos. Isto é ri-

Estamos na onda

A“Hipersensibilida-de electromagnéti-ca” (EHS) ou sín-d r o m e d a s

microondas, empezárona a estudar os rusos nos anos 50 porque tiñan un número alarmante de baixas por enfermidades diversas (incluído o cancro) en operadores de radar e persoas que traballaban en ámbitos nos que se expoñían a este tipo de radiación.

O wifi é a emisión e recepción de información mediante microondas de alta frecuencia (HF). Xera micro-ondas a 2,5 Gigahertzios, igual que un microondas doméstico ou unha antena de telefonía móbil. Emite campos electromagnéticos (CEM) pulsados. Existen emisores naturais como o Sol, o campo magnético te-rrestre, un raio, ou a aurora boreal. O CEM artificial que empregamos para as telecomunicacións, irrádia-nos cunha potencia 10 millóns de veces superior. Emisores deste tipo son a electricidade alterna, os móbi-les, os ordenadores, o AVE, ou os electrodomésticos. O wifi son ondas invisibles con carga eléctrica que emite un campo eléctrico e outro electromagnético que transporta enerxía. Electróns rebotando e transferindo información, masiva-mente instalado en lugares públicos. A lóxica industrial prevalece nestes casos, pois é moito máis económico e práctico que o cableado. As nosas células tamén se comunican vía wifi. Ou sexa, electromagnéticamente, pero a niveis un millóns de veces in-ferior. A radiación electromagnética de alta frecuencia funciona entre os 300 Mhz e os 3 Ghz e a súa lonxitu-de de onda varía entre 1mm e 1 m.

Existen dous tipos de radiación: A ionizante e a non-ionizante. A io-nizante, é capaz de romper os enla-ces moleculares en seres vivos inme-diatamente (radiografías as xustas). As microondas, e por tanto o wifi, están na marxe non ionizante, máis a exposición prolongada a medio e longo prazo, actúa do mesmo xeito que as ionizantes. A radiación pode influír na estrutura do ADN de dúas formas: Directamente nas células, ou indirectamente a través da auga, pois actúa exactamente na frecuen-cia de resonancia da auga (2,45 Ghz), e os humanos somos nun 80%

F. ALVARELLOS MACEIRApakolas.blogaliza.org

“Electróns

rebotando e

transferindo

información,

masivamente

instalado en

lugares públicos

(...) As nosas

células tamén se

comunican vía wifi”

info

rm

átic

aR

eal

42

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

telefonía móbil parece ter efectos biolóxicos non térmicos máis ou me-nos nocivos(...) incluso cando a ex-posición é a niveis que están por de-baixo dos valores dos limiares oficiais“. No tocante ós nenos, resol-ve: “Para os nenos en xeral, e en par-ticular para as escolas, e nas aulas, débese dar preferencia ás conexións por cable e regular estritamente o emprego de móbiles na escola”. A axencia europea de medioambiente (EEA) confirmou que “as radiacións de microondas poden provocar en-fermidades como leucemia infantil, tumores cerebrais, cancro de mama, alteracións no sistema nervioso, cambios nas funcións cerebrais, e danos no sistema inmunolóxico”. A OMS, en 2011, clasificou este tipo de radiación (microondas) como “2b”: “Posiblemente canceríxenas”. Son uns pusilánimes. A maioría dos expertos confirman que os efectos do wifi poden dar lugar a curto-me-dio prazo a dificultades de atención, hiperactividade, problemas de aprendizaxe, ansiedade, ou depre-sión.

Nunha carta aberta a pais e edu-cadores, Magda Havas, científica experta e catedrática de estudios ambientais da universidade de Trent (Canadá) ampliou valentemente a advertencia: A curto-medio prazo: Dores de cabeza, mareos, sentirse fora de lugar, pulso rápido, arritmia, náuseas, cansazo, entumecemento.

A longo prazo pode perpetuar o crecemento do cancro, causar dano permanente no ADN, comprometer o sistema inmunolóxico ou minguar a calidade e cantidade de esperma. Pero como “Informática Real” versa sobre tecnoloxía, direi que acaba de saír unha app (por fin) que frite o cerebelo á vez que coce os callos. Así podes estar na onda. O de sempre. Saúde.

dículo. E ademais só contempla efectos térmicos, non biolóxicos. Isto quere dicir que a radiación debe ser tan intensa como para quentar os teus órganos antes de ser limita-da. O que oes. En Rusia o límite é 24 mw/mc. En Suiza 40. En China 66. Nova Zelanda 0,1. Australia 0,01. En Spain, o dito; 4500/9810 mw/mc . Asemade, algunha comunidade autónoma díscola como Castilla-la Mancha, impuxo o límite en 1mw/mc. Cataluña fixo o propio en 2000 mw/mc.

Finalmente, xa en evidencia, na resolución 1815 de 2011, o parla-mento europeo expón que: “(...) a

Page 17: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

NONITO [email protected]

Si “rarezas” son gra-bar alguna canción sin arreglos y a la “primera toma”, ex-

poner la sinceridad de su expresión artística, donde el contenido musi-cal, muy versátil a nivel estilístico, empaqueta textos que reflejan as-pectos autobiográficos y costum-bristas, relatos de personajes, rea-les, ficticios o novelescos, que se enfrentan a retos o a puntos de in-flexión en sus vidas, incluyendo preocupaciones económicas, socia-les y políticas en sus composicio-nes, bienvenidas sean esas “rare-za s ” , que s i empre con su encabezado como tales, levantan curiosidad.

Fernando Piñón, ferrolano jubi-lado, “devoto de la música”, grabó estos tres CD en los años 2012, 2013 y 2014, respectivamente y esa distancia en el tiempo se deja notar en los diferentes enfoques musicales que amenizan la escu-cha. Grabados por “amor al arte”, sin ninguna intención de “merca-deo”, lo escuchado tiene condicio-nes artísticas sobradas, la ilusión y el espíritu de trabajo suficiente y necesario para figurar en los esca-parates musicales, incluso para destacar en ellos. En “Berlín”, se muestra como un “cantautor de li-bro”, con las “limitaciones vocales” de esta “especie artística” que a su canto le confieren la habilidad de expresar y comunicar opiniones, sentimientos, ideas y convicciones propias con claridad, sinceridad y

Los días 13 y 14 de sep-tiembre tendrá lugar en Boimorto una nueva edición del Festival de

la Luz que este año será a beneficio de la Asociación Española de enfer-medades Neuromuscu la re s (ASEM). No cabe duda de que el éxito obtenido por las dos ediciones anteriores de este Festival ha levan-tado una gran expectación –en la segunda edición se agotaron las en-tradas semanas antes– que nueva-mente se ve reforzada por el progra-m a m u s i c a l p r e s e n t a d o recientemente.

Dos días, 13 y 14 de septiembre, un aforo para 8.000 personas que se puede ampliar y una extensa nó-mina de artistas musicales entre los que estarán los ganadores del con-curso de maquetas “Cultivando Mú-sica” que organiza la Fundación Pai-deia, la productora Zircozine y los Estudios Man’s, para artistas y gru-pos de música folclórica y pop rock.

Para el sábado 13 están confir-madas las actuaciones de Antonio Orozco, Spin Doctors, Sés, Kepa Junquera, Uxia Senlle, Riff Raff y La Musgaña. El domingo 14 actuarán Quique González, Rozalén, Rióbo, Narf Trio, Joel Rafael, María Rodés y Pedro Pastor.

El concepto del festival, de com-promiso social e innovación, es atí-pico pero muy atractivo: disfrutar en medio de la naturaleza de unas jornadas, dentro de una atmósfera intergeneracional, en las que se ofrece música y productos tradicio-nales de la zona en su Mercado de la Cosecha, en un entorno en el que además del aire libre, se respira pro-greso y creatividad, en compañía de la gastronomía, el ocio y la inspira-ción.

En esta nueva edición del Festi-val de la Luz los pequeños/as del público tendrán más protagonismo que nunca en la Zona Infantil, don-de se dará cabida a todos los que quieran divertirse en este área diná-mica, lúdica y de tradición. La “en-trada solidaria” en venta anticipada cuesta 10 euros un día y 15 dos días –más gastos de distribución–. En ta-quilla costará 15 euros un día y 20 los dos. Los menores de 12 años no pagan entrada. En A Coruña se pue-den adquirir las entradas en Viajes Travidi, en la calle de Juan Flórez, 40, 15004, (teléfono 981 255 827).

Fernando Piñón y Cía

Festival de

la Luz en

Boimorto

ASÍ LAS LLAMO, “RAREZAS”, A INSTANCIAS DEL

AUTOR, FERNANDO PIÑÓN & CÍA, QUE ME

RECOMIENDA QUE COLOQUE EN MI “ARCHIVO DE

RAREZAS VARIAS” LOS TRES CD, ”BERLÍN”, “EL

FIASCO DE ÍCARO” Y “ROPA TENDIDA”. AUNQUE

DESPUÉS DE ESCUCHARLOS, ESA NO ES MI

INTENCIÓN

eficacia para llegar emocionalmen-te a la audiencia.

En “El Fiasco de Ícaro”, Fernan-do revolotea alrededor del mito de Ícaro jugueteando con las metáfo-ras y la ironía. Sigue usando la ver-satilidad musical que ambienta masticando las letras con un énfa-sis mordaz que provoca sonrisa permanente. El título del último CD, “Ropa Tendida”, es indicativo de su contenido. En él airea en el tendal discográfico su mundo inte-rior, sus gustos y preferencias mu-sicales, que empujan recuerdos biográficos saliendo a relucir, Se-rrat, Scott Mackenzie, Neil Young, Amy Winehouse, The Beatles… Canciones que son divertimentos costumbristas, sketchs vivenciales, coloreadas con diversidad musical.

En los tres CD grabados en el es-tudio Río Records de Ferrol, Fer-nando Piñón –compositor, guitarra y voz– cuenta con una abundante “cía” de amig@s: Eduardo Hermi-da, Olivia Couselo, Rebeca Bouza, Javier Amor, Ran Chen, Zhang Bo. Danny Abeledo, Javier Amor, Tony Torres, Ánxeles Ferrer, que ameni-zan con su buen quehacer vocal e instrumental esta “trilogía”.

Me gusta la gente que escribe bien y creo que Fernando Piñón tie-ne esa capacidad de comunicar con facilidad e inmediatez una situa-ción, a través de sus palabras y su música. En su mochila musical tie-ne muchos recursos que usa con acierto, de modo que uno escucha las canciones con satisfacción.

Este trío de rock afincado en

Madrid formado por Sean

Marholm, Ekain Elorza y Ove

sigue editando singles de su

tercer álbum “DNR”. Ahora le

toca el turno a “Dinamita”, un

tema cargado de “caña e

inmediatez”, a manera de un

“puñetazo en la mesa”, donde

sacan de paseo toda la rabia que

estaban controlando en sus

anteriores trabajos. En su nuevo

disco grabaron las canciones en

directo en el estudio con unos

arreglos viscerales y una mezcla

a lo bruto, sin masterizar. El

resultado suena potente, con

melodías pegadizas e intensas,

en las que adquieren especial

relevancia los coros y juegos de

voces. Un disco hecho a la

antigua usanza, que por cierto

se está imponiendo, que plasma

la fuerza de una banda nacida

por y para dar conciertos.

“Late Night Tales” es una serie

de discos temáticos inspirados

en sonidos nocturnos que ya

cuenta con varias ediciones. El

proyecto, a lo largo de estos diez

años de existencia, convocó a

diferentes bandas, DJ y solistas

para que eligieran bajo su gusto

una selección de temas e

incluyeran la lectura de algún

cuento para quienes padecen de

insomnio. Los últimos en

sumarse fueron los escoceses de

Franz Ferdinand que,

sorprendentemente, incluyeron

una lista muy versátil en la que

figuran: Boards Of Canada, la

chanson française de Serge

Gainsbourg, el krautrock de Can,

el dub jamaiquino de Lee

“Scratch” Perry, funk de la mano

de James Brown, Ian Dury, Paul

McCartney & Wings y hasta la

propuesta electrónica de

Oneothrix Point Never. Ellos

también decidieron formar parte

haciendo un cover del tema

“Leaving my old life behind”, de

Jonathan Halper. El disco se

editará en septiembre.

DINERO

“DINAMITA”

FRANZ FERDINAND

“LATE NIGHT TALES”

todoM

úsic

a

43

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

Page 18: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

PLANTAS EN LATAS

DE CERVEZA

Ya es posible regalar (o

regalarte) una planta del

lúpulo de la cerveza que

se presenta en un

recipiente que no le será

desconocido. Una lata de

cerveza que incluye la

tierra y las semillas de

lúpulos, de tal forma que

solo hay que regarla,

esperar y ofrecerle el

cariño que merece para

verla fl orecer. Luego se

pueden trasplantar los

lúpulos al jardín de modo

que puedan crecer y

madurar. Fabricado en

Italia, este es un nuevo

regalo que nos presenta

Ohmycool por unos siete

euros.

CALCETINES PELOTA DE

CUALQUIER DEPORTE

La fi rma británica Suck UK

crea todo tipo de objetos de

regalo que se distinguen por

tener un toque de buen

humor y una cierta dosis de

excentricidad. La prueba

está en estos calcetines de

ingenioso diseño. Una vez

enrollados los calcetines de

Suck UK se convierten en

una pelota de vuestro

deportes favorito (fútbol,

baloncesto, tenis o béisbol).

Para encestar una canasta,

entrenar el bateo, mejorar el

revés, marcar un gol o dar

unos toques antes de

guardarlos en su cajón. Son

de algodón peinado y

cuestan 6,25 euros.

UN PUF MUY ALEGRE

Hella Jongerius es una prestigiosa diseñadora holandesa que

trabaja para la fi rma suiza Vitra. Uno de sus últimos diseños es un

alegre puf que añade un toque atrevido en cualquier espacio. Mochi

es un objeto para sentarse pero también un decorativo reposapiés

para sillones y sofás. Tapizado en tejido de punto en dos alegres

tonos, la funda de punto adaptable es fácil de quitar y limpiar. El

relleno es de espuma de poliuretano, mezcla de fi bras de poliéster.

Colorido, juguetón y suave, se vende por 677 euros.

DIVERTIDA MANERA DE DEJAR UNA NOTA

El Notas viene desde un pueblo zamorano en los límites fronterizos con

Portugal. Allí se encuentra un taller artesanal (Pico Pao) que vende sus

juegos y juguetes en algunas de las mejores tiendas del mundo. Entre sus

nuevos juegos, pertenecientes a la colección Ludus Ludi, está el Notas, un

tipo con múltiples identidades en nuestra mesa de trabajo, un equilibrista,

un escalador en una estantería, un mensajero si le dejas una nota a alguien...

y es que su diseño recuerda y se inspira en los chicos de los recados, los

vendedores de periódicos callejeros, los limpiabotas... Cuesta 25 euros.

Una práctica hamaca que cabe en la palma de la mano

AUNQUE EL VERANO YA ESTÁ LLEGANDO

A SU FIN, QUEDAN ALGUNOS DÍAS PARA

DISFRUTAR DEL BUEN TIEMPO Y LA

TRANQUILIDAD EN PLENA NATURALEZA

O EN EL JARDÍN O LA TERRAZA

Para ello no hay nada mejor que tumbarse en una hamaca a la sombra mientras la

brisa sopla y uno se echa la siesta tranquilamente, lee un libro o, los más enganchados a la tecnología, juega con la tablet.

Además, hay una sencilla mane-ra de no tener problemas de espacio a la hora de guardar la hamaca des-pués de usarla. Se puede disfrutar de un sinuoso balanceo con las ha-macas de Hummingbird Ha-mmocks, concretamente con una que, plegada, cabe en una mano.

Se trata de una hamaca uniper-sonal ultraligera, que, una vez ple-gada, cabe en la palma de la mano. Están fabricadas a mano en un

nylon extremada-mente resistente, el mismo que se utiliza en la fabricación de paracaí-d a s , p a r a que no exista ningún tipo d e r i e s g o mientras el usuario se balancea y d e s c a n s a placentera-mente. Se puede elegir en dos colo-res, verde os-curo o claro.

Se fabri-can por en-cargo, así que el que esté enca-prichado, tiene que

hacerse a la idea de que tiene que esperar un poco de tiempo.

Solo cuestan 52,30 euros más gastos de envío y también es muy práctica para los que son aficiona-dos a salir a comer o a pasar el día en el campo.

elInventa

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,24 AGOSTO DE 2014N

ordesía

Page 19: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

UNA MESA VINTAGE

Una selección de imágenes de la revista Toiletpaper es el

motivo decorativo que adorna las piezas de un set de vajilla

que nace de la colaboración de la gran fi rma italiana Seletti

con los fundadores de la propia revista, Maurizio Catellan y

el fotógrafo Pierpaolo Ferrari. Un diseño que refl eja a la

perfección el espíritu radical y surrealista de la excelente

revista gráfi ca y de la propia Seletti. La colaboración se

plasma en un servicio de mesa diferente para meriendas y

desayunos especiales. Al impacto de las imágenes se le

suma el efecto de los colores pastel y de materiales como el

estaño y el hule. El set se vende por 190 euros, aunque

también se pueden adquirir las piezas sueltas.

diez metros y se puede utilizar con cualquier smartphone, tablet, orde-nador portátil o de mesa que dis-ponga de conectividad Bluetooth. El tiempo de funcionamiento en-cendido es de hasta ocho horas.

Galardonado con prestigiosos premios de diseño internacional (Red Dot, iF, IDEA) y actualizado en nuevos colores cada temporada, se vende por unos cien euros.

Moktak es el nombre en c o r e a n o del moku-

gyo, un instrumento musical de percusión fabricado en madera y que se utiliza para mantener el ritmo mientras se cantan o recitan sutras, man-tras y otros textos bu-distas. Soohun Jung, un joven diseñador coreano, se inspiró en este instrumento para crear unos atractivos altavoces con el nom-bre de Moktak.

Se trata de un altavoz bluetooth portátil, muy versátil y con un dise-ño moderno, innovador e inteligen-te. Los altavoces son semiesféricos y están conectados por un cable flexi-ble de plomo recubierto de silicona, ese cable se puede doblar para dar-le forma de asa, gancho o soporte. Así se puede llevar cómodamente o

colgar en cualquier lugar. Cuando no se vayan a utilizar y para que es-tén protegidos, se pueden unir los dos altavoces semiesféricos como si formasen una vaina, gracias a su cierre magnético.

El Altavoz Bluetooth Portátil Moktak lleva incorporada una bate-ría de litio recargable vía micro USB, su radio de acción alcanza hasta

Curioso juguetito el que Razer se ha sacado de la man-ga: Razer Jungle-

cat, un pad de juegos para el iPhone. Aprovechando las cada vez más habituales apps de en-tretenimiento emulando a las vi-deoconsolas, la idea de este ac-cesorio es aportar controles físicos a un dispositivo táctil como es el teléfono de Apple.

Se ajusta perfectamente a los iPhone 5 y 5S aunque, dado que el pad se “esconde” deslizándose tras el teléfono, gana algo de gro-sor. Pasa hasta los 18 milímetros. Cuesta unos cien euros y está dis-ponible en blanco o negro.

Razer

Junglecat, un

pad de juegos

para el iPhone

Lzf Lamps, o Luzifer, como se llamaba en un principio, comen-zó a fabricar lámpa-

ras de chapa de madera hechas a mano en un pequeño estudio en el centro histórico de Valencia.

Desde entonces, LZF se ha convertido en una firma de gran prestigio en el sector de la ilumi-nación que triunfa en los merca-dos internacionales con sus deli-cadas portadoras de luz y belleza. Es el caso de la colección CHOU.

Lámparas que juegan

con las sombras chinas

Una colección inspirada en la banda sonora de la película “El mundo de Susie Wong”. Y es que CHOU nos sumerge en un juego de sombras chinas que trae al presente recuerdos de tiempos pasados lle-nos de fascinación por la estética y la aventura.

La serie de lámparas CHOU está disponible en versión de sobremesa y para el suelo y también de techo (suspensión). Se ofrece en varias medidas y en once acabados de cha-pa de madera natural.

elInventa

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

24 AGOSTO DE 2014 Nordesía

CAJA DE HERRAMIENTAS

Toolbox de Vitra es una práctica herramienta de organización para guardar

todo tipo de objetos en casa o la ofi cina. Ya sean materiales de trabajo,

accesorios del hogar... Su atractivo y limpio diseño la convierte en una

pieza que no deslucirá en ningún sitio. Se vende por unos treinta euros y

está disponible en cinco colores diferentes.

Modernos altavoces de inspiración budista

Page 20: EL PRESTIGIOSO ABOGADO ULISES BÉRTOLO HA ...diariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/...2014/08/25  · El arroz y los tres “algo” (azul, pres-tado y usado), así

Nord

esía

aVoces

Madonna y su hija Lourdes María, de 17 años, han

visitado Ibiza, sumándose a las muchas celebridades

que este verano están pasando por la isla. La diva del

pop iba con un look de lo más extraño, que sin duda

tenía como misión protegerla del sol. Además de una

gruesa camiseta de manga larga, llevaba una túnica, un

enorme sombrero, gafas de sol XL y deportivas. SEMANA

Tras su ruptura con Melanie Griffith, Antonio

Banderas ha optado, al igual que ella, por el silencio.

“Llegué a un acuerdo con la mujer con la que he

compartido veinte maravillosos años de mantenernos

en un plano de discreción, y yo quiero ser un caballero

y no romper ese acuerdo”, comentó. Esta semana,

“¡Hola!” publica fotografías exclusivas del actor y una

atractiva rubia -la misma con la que estuvo en

Cannes- a la salida de un restaurante en Saint-Tropez.

MADONNA Y SU HIJA MAYOR VISITAN IBIZA

ANTONIO BANDERAS, MUY BIEN ACOMPAÑADO

DIARIO DE FERROL

AÑO XV / NÚMERO 843

SUPLEMENTO DOMINICAL

DOMINGO24 DE AGOSTO DE 2014

Esta semana Carmen

Martínez Bordiú recibe a

“¡Hola!” en el pazo de

Meirás y anuncia su

ruptura con el empresario

Luis Miguel Rodríguez tras

dos años de relación. “No

he roto por celos, en

absoluto. Solo que, cuando

amo, no comparto mi amor

con los demás. El hombre

que está conmigo es solo

mío”, afirma. Y añade: “Mi

prioridad era él y su vida.

Yo me acoplé a la suya,

pero él a la mía, no”. HOLA

CARMEN MARTÍNEZ BORDIÚ POSA EN MEIRÁS

Las parejas del verano

El amor y el buen tiem-po parecen ir de la mano y muchas pare-jas aprovechan para

mostrarlo en público sin reparos. Los primeros son David Bisbal y Eu-genia “La China” Suárez, que han vuelto a verse, esta vez en Almería, la tierra natal del cantante. La actriz acudió al concierto que Bisbal ofre-ció en la localidad de Vera, que dis-frutó desde un lugar privilegiado y junto a Ella, la hija que el cantante tuvo con Elena Tablada.

La argentina no ha dudado en mostrar su alegría por estar en Es-paña visitando a su chico, procla-mándose la mayor seguidora de Bisbal a través de las redes sociales.

Otros que ya no se esconden son Úrsula Corberó y Andrés Velencoso. Su noviazgo se ha caracterizado por la discreción. Fue en abril de 2013 cuando saltaron las primeras alar-mas, sin embargo hubo que esperar hasta finales de año para tener la confirmación gráfica de que esta-ban juntos. Esta semana la revista “¡Hola!” muestra unas imágenes de la pareja. Sonrientes y cogidos de la mano dieron un paseo por las calles de Madrid y ajenos a las miradas se besaron con toda naturalidad.

Por otro lado, la historia de amor entre Clara Lago y Dani Rovira va

Éste ha sido un año duro para Raquel Sánchez Silva. A la muerte de su marido, Mario Biondo –en mayo de 2013-, y al enfrentamiento con la familia del cámara italiano –convencida de que lo asesinaron-, se ha unido la investigación de la justicia italiana, que reabrió el caso des-pués de que la española lo cerrara como suicidio. La presentadora se ha volcado en su trabajo y, desde enero, hay un hombre que le ha devuelto la ilusión: el empresario argentino Matías Dumont. Con él está pasando e l v e rano dando la vuelta al mundo. LECTURAS

Carlota Casiraghi, su pareja, Gad Emalah y su bebé Raphael, de ocho meses, llegaron al aeropuerto de Los Ángeles para pasar unos días de vacaciones en Estados Unidos. La hija de Carolina y su pareja viajan también con el hijo de 14 años del actor, Noa. Carlota iba vestida de manera informal y, como Gad Emaleh, se protegía de los flashes de los numerosos paparazzi con unas gafas de sol. Carlota y Gad, que fueron padres el 17 de diciembre, consolidan día a día su relación

pese a que parecen no tener ninguna intención de pasar por el altar. El actor, bastante mayor que Carlota, está totalmente

integrado en la familia de su novia. SEMANA

El cantante de Coldplay y exmarido de Gwyneth Paltrow, Chris Martin, y la actriz Jennifer Lawrence habrían comenzado una relación senti-mental. Desde el mes de junio, cuando ella rompió con el actor Nicho-las Hoult, han pasado mucho tiempo juntos y todos los rumores hablan de la nueva pareja. La protagonista de “La gran estafa americana” acu-dió en junio a un concierto de Coldplay, en Londres, tras el cual se les vio muy acaramelados hablando en un fiesta. Tras su separación, a Chris Martin también se le ha relacionado con la it girl Alexa Chung. HOLA

Sánchez Silva recorre el mundo con su novio

Carlota de Mónaco y su familia, en EEUU

Chris Martin y Jennifer Lawrence

viento en popa, no cabe duda ya que la pareja se muestra más ena-morada que nunca y se funde en apasionados besos de película por las calles de Madrid, ajenos a las mi-radas de los transeúntes. Los acto-res compartieron esta semana un almuerzo con la actriz Carmen Ma-chi, compañera de reparto en “Ocho apellidos vascos”.

Por último, la pareja sorpresa del verano, María Teresa Campos y Bi-gote Arrocet, viven su amor como dos adolescentes. El humorista chi-leno, tras pasar unos días en Ingla-terra, viajó a Marbella para reen-contrase con la periodista.

En primera línea

David Bisbal y La China Suárez, en Almería; Clara Lago y Dani Rovira. HOLA

Campos y Arrocet. DIEZ MINUTOS