ZUZENDARIA:Sonia González

ERREDAKZIO BURUA:

Aiora Imaz

DISEINUA ETA MAKETAZIOA:

Fidel Linazisoro

INPRIMAKETA:

mccgraphics-elkar

LEGE GORDAILUA:

SS. 734-77

IRAULTZEN ALDIZKARIAREKIN

KONTAKTUAN JARTZEKO:

Pokopandegi, 9, 2. Donostia 20018

TELEFONOA:943 32 64 67 / 943 22 44 00

POSTA ELEKTRONIKOA:iraultzen@labsindikatua.org

BAIONACoursic Karrika, 13.

64100. Tf: 00 33 559 59 50 20

BILBOErrekalde Zumarkalea, 62, behea.

48010Tf: 94 470 69 00

DONOSTIASan Blas, 1 behea.

20013Tf: 943 22 44 00

GASTEIZFermin Lasuen, 13 behea. 01001

Tf: 945 25 58 77

IRUÑEAArga Ibaia kalea 12-14 behea

31014Tf: 948 22 11 30

iraultzen

EUSKAL HERRIAK BERE BIDEA

Langabetuen erdiak ez du inolako prestaziorik jaso-

tzen. Lanean dauden 10 langiletatik 2 pobreak dira.

200.000 lagun baino gehiago pobrezia egoeran bizi

dira. 35.000 familia baino gehiago inolako diru sarrera

barik bizirauten dira. Eskandaluzko zenbakiak dira

denak. Are eskandalagarriagoak gutxi batzuen irabazi

mailen datuek ere azken urteotan etengabean gorantz

egin dutela ikusita.

Muturreko egoerak biderkatzen ari dira. Euskal Herrian gosea pasatzen ari da. Gehiengoaren

pobrezia eta prekarietate laboral zein sozialean oinarritutako sistema finkatzen ari dira: herri-

tarrak eta herritarren eskubideak zapaltzean eta gehiengoaren kontra bortxakeria ekonomikoa

aplikatzean oinarritzen den eredua. Eta hau guztia kapitalak aginduta, Europatik planifikatuta,

Espainiatik inposatuta eta Euskal Herriko gobernuek aplikatuta burutzen ari da.

Krisia aitzakia, gestio guztiz antidemokratikoa egiten ari dira. Hori delako euren eredua inpo-

satzeko daukaten modu bakarra. Hor ez dago krisiaren irtenbiderik; aitzitik, Euskal Herria krisi

sakon eta luzera zein menpekotasunera kondenatu nahi dute, ez dagoelako pobrezian oinarri-

tutako eredu sozial eta ekonomikotik Euskal Herriarentzat etorkizun posiblerik.

Eredu propio bat behar dugu, Madriletik edota Parisetik, banka handiaren eta multinaziona-

len eskutik, inportatu edo inposatuko ez dena. Eredu benetan demokratikoa, langileriaren

parte hartze efektiboaz eraikiko dena.

Erantzuna eta mobilizazioa dira gai hau Euskal Herriko gobernuen agenda politikoan kokatze-

ko daukagun tresna eta krisi hasieratik mobilizatzeari ekin diogu, 6 greba orokor tarteko. Eta,

eredu horren funtsa izango den karta soziala amaiturik, tresna hori eskutan daukagula, biga-

rren faseari ekingo diogu: herriaren aldarrikapena errespetatzera behartuko ditugu institu-

zioak, herriaren aginduak direlako jarraitu eta bete behar dituzten bakarrak

Bide hori egiteko prest daudenekin gu ere bide horretan gure babes osoa emateko prest

gaude, instituzioek, herri osoarekin batera, ezetz borobila esan diezaieten kapitalaren aginduei

eta Madrileko zein Pariseko inposaketei.

Euskal Herriak bere bidea egin behar du. Bagoaz bide bide hori egiten. Eta bide horretan lan-

gileriaren, langile klase osoaren, herriaren, protagonismoa funtsa izango da Euskal Herria erai-

kitzeko. Gure indarrez eraikiko da ala ez da izango. Langileriaren Euskal Herria izango da ala

ez da izango.

LABen aldizkari nazionala 169. alea 2014ko udaberria

>INCOESA, EZ DUTE ETSIKO

Hilabeteak joan, hilabeteak eto-rri, Incoesako langileek grebamugagabean jarraitzen duteenpresak ekoizpena deslokalizatueta langileak Soria etaExtremadurara lekualdatzekohartu zuen erabakiaren kontra.Denbora honetan zehar argi utzidute ez dagoela enpresak lekual-datzeko hartu duen erabakia jus-tifikatuko arrazoirik. Horregatik,apustu argia egin dute bai enple-gua eta bai ekoizpena Bedian gel-ditzearen alde. 8 hilabete greba zaramatzatela,Bilboko Merkataritza arloko 2.Epaitegiak, arrazoia eman zien.Eusko Jaurlaritzaren LanIkuskaritzaren iritziaren gainetik,langileen ahotsa entzun etalekualdaketa baliogabetu zuten.Eusko Jaurlaritzari ere eskarizuzena egin diote: ikusle soilaizateari utzi eta gatazka honenkonponbidean gakoa izatera pasa-tu dadila. Euskal Gobernua titularpolitak saltzen dabil, baina prak-tikan, begirale hutsak dira etadiru laguntzak onartu besterik ezdute egiten. Arantza Tapia sailbu-ruak pleno batean, Incoesari

2.000.000 euroko diru laguntzaeman izana onartu zuen.Eusko Jaurlaritzak, informazioaezkutatuz, informe kontrajarriakemitituz eta enplegua suntsitzeaoinarri duen enpresaren proposa-mena ontzat emanez, langileenborroka oztopatu du. Langileen ustez, argi dagoBediako lan zentroa bideragarria

dela eta bertan ekoizpena etalanpostuak mantentzea posibledela. Baina, horretarako boronda-tea behar da.

>ARGAL,

NUEVO PACTO DE EMPRESA

El lunes, 3 de marzo, la plantillade Argal dio por finalizada sulucha en defensa del convenio

llegando a un acuerdo con laempresa. Durante todo este tiempose han sucedido movilizaciones enla fábrica apoyadas por toda laplantilla, que en todo momento seha mantenido unida. El comité de Argal, ha firmado elpacto por el que llevan meses pele-ando. Acuerdo que, además dehacer frente a la reforma laboral,

gogora ekarri

LA FSM TIENE NUEVA AREALos días 4, 5 y 6 de febrero, se celebró en Barcelona el CongresoFundacional de la Unión Internacional de Sindicatos (UIS) dePersonas Pensionistas y Jubiladas de la FSM, a la que perteneceel sindicato LAB. Nuestro sindicato quiso hacer aportacionesrelativas a los derechos de las personas mayores y pensionistas,igualdad de derechos y obligaciones entre hombres y mujeres.También se presentó y aprobó una resolución en pro de la liber-tad de Rafa Díez Usabiaga, encarcelado por defender los dere-chos sociales y un escenario de resolución en Euskal Herria.

>MARTXOAK 8,

BORROKAK BADIRAU

Egoera ekonomikoa, hobetzen ari delako mezuazabaltzen ari badira ere, agintari politikoek hartutakoneurriek emergentzia egoera larrian utzi gaituzte.Martxoaren 8aren kariaz sindikatuaren asmoa krisitik“ateratzeko” aitzakipean aplikatutako errezetek emaku-meongan izaten ari diren eragina ezagutzera eman eta,bereziki, jasaten ari garen enplegu suntsiketa azalaraz-tea zen. Honekin batera, emakumeokenplegu duin baterako dugun eskubi-dea aldarrikatu, eta eskubide haubermatuko duen enplegu plan eragin-kor baten beharraz ohartarazi nahiizan dugu.Espainiar Estatuak inposatutako lanerreformak enplegu prekarioa hedatudu; jada enplegua izatea ez da bizibaldintza duin batzuen berme.Gainera errezeta hauek emakumeontzat bereziki larriakizan dira: Hego Euskal Herrian 2013. urte bukaeranemakumeon langabezi tasa %16,2koa zen; langabeziandauden emakumeen %56,8a urte bat baino gehiagodarama egoera horretan, %35,5ak bi urte darama lanatopatu ezinik eta enplegua mantentzea lortu dutenenkasuetan ere diskriminazioak hor dirau, oraindik erelan baldintza kaskarrenak dituzten enpleguak direlakoemakumezkoei eskeintzen zaizkigunak.

Egoera hau jasangaitza da emakumeontzat, eta jendar-te osoarentzat orohar. Bizi dugun emergentzia sozialegoeran, enpleguaren arazoa konpontzeak lehentasunpolitikoa izan behar du, premiazkoa da enplegu politikaeraginkorrak burutzea. Kalitatezko enpleguari eustekoeta enplegu duina sortzeko neurriak barnebildukodituen enplegu plana behar dugu. Zentzu honetan,alde batetik, enplegu suntsiketa gelditu behar da, kale-ratzeak burutzea errezten duten neurriekin amaiturik

eta lanaldiaren luzaketa edo malguta-suna errazten edo onartzen dutenneurriekin bukaturik. Bestaldetik,enplegu duina sortu behar da, hone-tarako lanaren banaketa eta lanaldia-ren murrizketa sustatzeko neurriakbultzatu behar dira, sektore publikoankalitateko enplegua sortzeko aukerakere badaude jendartearen beharrakasetzeko gai izango den sistema

publiko indartsu bat garatuz gero.Eta nola ez, behingoz, genero aldagaia kontuan izangoduen enplegu plan bat behar dugu, gaur egun lanmunduan suertatzen den diskriminazioarekin bukatze-ko neurri eraginkorrak jasoko dituena. Emakumeok lanmerkatura sartzeko aukera berdinak izango ditugulabermatu behar da. Horrez gain, emakumeon enpleguduinerako eskubidea bermatu beharko du, baita mer-katu beltzarekin amaitzeko neurri eraginkorrak jaso ere.

4>5

ARP

le bakoitzari inposatutakolanaldi luzapenaren aurreanOsakidetzako Zuzendaritzaribere jarreraren aurrean des-adostasuna azaltzeko.

lan zentroetan egin diren ekime-netan. Eta bestetik, lanaldiarenluzapena salatzeko ekimennominala burutu du sindika-tuak, hau da Osakidetzako langi-

>LAB ESTÁ EN MARCHA

Aunque pretendan lo contrario laspoliticas antisociales que se vienenaplicando están aumentando el paro yla precaridad lo que conlleva que cadavez viva más gente en la pobreza, inclu-so aunque tenga empleo. Todo estoestá dando lugar a un empobrecimien-

to generalizado de gran parte de la población y el enriquecimiento deuna minoría. Esta realidad es aun más grave en el caso de las mujeres,pues sufren más desempleo, más precariedad, pensiones más bajas,más pobreza y más desigualdad social.Por todo esto, LAB junto a otros sindicatos y agentes sociales estádesarrollando una campaña contra la precariedad y la pobreza; y la exi-gencia a los gobiernos de Gasteiz e Iruñea de medidas concretas yurgentes como el aumento del salario minimo interprofesional, la pres-tación por desempleo, el aumento presupuestario para contar con unosservicios públicos universales y de calidad, garantizar el derecho a lalibertad de expresion y la acción política social y sindical; y dotarnosde instrumentos propios en Euskal Herria para disponer de un sistemade protección social que garantice que todas las personas disfruten deuna vida digna, autónoma y de calidad. En el marco de esta campaña se han realizado numerosas movilizacio-nes. El 3 de marzo con motivo de la cumbre economica que se celebra-ba en Bilbo, decenas de miles de personas se manifestaron y participa-ron en diferentes actos que se realizaron a lo largo del día. Una semanamás tarde, desde el 10 al 20 de marzo, diferentes marchas recorrieronlas distintas comarcas de todo Euskal Herria. La movilización ciudada-na fue masiva en todas estas citas. De esta manera, los trabajadores ytrabajadoras, las personas que se encuentran en el paro o las personaspensionistas hicieron oir su voz en las calles y reivindicaron otro mode-lo para Euskal Herria.

LAB GORANTZ DOA2013. urteko ordezkaritza sindikalaren emai-tza ofizialen arabera, LAB sindikatuak 0,43puntuko igoera izan du azken urte honetan.Bere ordezkaritza maila %17,94 izatera iritsida. Momentu honetan EAEn inoiz izan duenordezkaritzarik handiena dauka LAB sindika-tuak eta bigarren sindikatua den CCOOkikoaldea geroz eta murritzagoa da.Nabaria da krisialdi ekonomikoa sekulako

eragina izaten ari dela hautatzen diren ordez-kari sindikal kopuruan. Enpresa itxierak,mota guztietako presioa,... hauteskunde sin-dikalak asko baldintzatzen dituzten gaiakdira baina, nabarmena da LAB sindikatuak ezduela ordezkarien murrizketa hori nozitzen,ez 2013ko ezta 2012ko datuetan ere. Azkenurte honetan EAEn 514 delegatu gutxiagoaukeratu badira, LABek 7 delegatu gutxiagozenbatu ditu soilik.

también obliga a la empresa acrear 34 puestos de trabajo indefi-nidos y, lo más destacable, obligaa la empresa a que las nuevascontrataciones sean en las mis-mas condiciones que las del resto. El mayor objetivo de la empresaen estos meses ha sido dividir ala plantilla, intentando crear unadoble escala salarial. Pero, lejos dedividirla, el efecto que ha provo-cado la dirección de Argal ha sidoel contrario, y se han encontradode frente con una plantilla total-mente unida que defendía susderechos y los de quienes ven-drán después. Además, han con-seguido que todo el pueblo deLumbier haya hecho suya estalucha, saliendo a la calle en soli-daridad con lo que ocurría en laplanta, a sabiendas de que lo queestaba en juego no eran solo losderechos de la plantilla sino elfuturo de todo el pueblo.

>ENPLEGUA ETA

ZERBITZUA KOLOKAN

Krisi ekonomikoa hasi zenetikhartutako erabakiek zerbitzueta-ko langileen baldintzak okertzeaeta herritarrok jasotzen ditugun

zerbitzu publikoen kaltetzea eka-rri dute. Egoera hau salatzekohainbat mobilizazio burutu ditusindikatuak martxoan zehar.PPren Gobernuak Madriletik agin-du eta EAJk aplikatzen dituenneurriak dira azken urte hauetanEAEko sektore publikoan izandiren lanpostu galeraren arrazoinagusia. LABek bereziki salatunahi du EAJren Gobernuak inon-go oztoporik jarri ez izanaMadrilen hartzen ari diren neu-rrien aplikazioari. Osakidetzari dagokionean, aurre-kontuetan osasun publikora bide-ratutako dirua gutxitu da; ez dirabajak %100ean ordaintzen; egunlibreak kendu dira; eta noski, lan-gileei lanaldia dekretuz 1.614,5orduetara luzatzeak eragin dute.Gainera, Osakidetzak etaSindikatu Medikuak sinatutako67 urte arte jubilatzeko aukerajasotzen duen akordioak ere lan-gile ebentualen kontratazioa gu-txitzea ekarriko du. Honen guz-tiaren ondorioz, Osakidetzan2012ko urtarriletik 2013ko azaro-ra bitartean, 2906 kontrataziogutxiago burutu dira.Osakidetzan, azken hamarkadahonetan ezagututako enplegusuntsiketarik handiena egin dute.Honen aurrean, LABek enplegua-ren aldeko bi ekimen burutukoditu martxoan. Alde batetik 2013urtean suntsitutako 2.906 enple-guen salaketa irudikatuko duguEAEko herrialdeetako ospitale eta

LA LISTA DE LAS REFORMAS IMPUESTASPOR LOS GOBIERNOS PARECE NO TENERFIN. DESPUÉS DE LA REFORMA LABORAL YLA DE LA NEGOCIACIÓN COLECTIVA SE HAAPROBADO EL “ANTEPROYECTO DE LEYPOR LA QUE SE MODIFICA LA LEYGENERAL DE LA SEGURIDAD SOCIAL enrelación con el régimen jurídico de accidentesde trabajo y enfermedades profesionales de laSeguridad Social” conocida como elAnteproyecto de la Ley de Mutuas con una claraintención, la del empoderamiento de estas aso-

ciaciones de empresarios que son las mutuas yla privatización del sistema público, tanto anivel asistencial como de gestión.Con esta nueva reforma, los Gobiernos quie-

ren dar un paso más en el camino emprendidoen la década de los ‘90. Bajo la excusa de lacoyuntura económica, del fraude en la utiliza-ción y duración de las bajas (el cual nunca hasido realmente cuantificado), quieren descapita-lizar lo público y regalarle el negocio al ámbitoprivado, también en un tema básico como es lasalud.Para justificarlo se ha utilizado un estudio

realizado por la agencia de empleo temporalAdecco que asegura que cada trabajador o tra-bajadora pierde en el Estado Español una mediade 11,4 días de trabajo al año por absentismotanto justificado como injustificado. La cifra

facilitada engloba las horas perdidas por inca-pacidad temporal, las vacaciones, los festivos, yhasta «las causas de fuerza mayor», las cualesen principio no debían incluirse en eso quedenominan “absentismo injustificado” (que eslo que afirman querer reducir), pero haciéndoloasí los datos son superiores a los 8,4 días deFinlandia, los 7 de Dinamarca, los 6,8 deCanadá o los 4,9 días de EE. UU.

Graves consecuenciasEn el Anteproyecto de la Ley de Mutuas cam-

bian la denominación de mutuas de accidentesde trabajo y enfermedades profesionales de laSeguridad Social por mutuas de la SeguridadSocial, lo cual no supone únicamente un cam-bio semántico, sino que se trata en realidad deuna reforma de calado, ya que de manera clarase marca el camino para que las mutuas patro-nales vayan ganando mayores competencias enla asistencia y gestión para la concesión, ges-tión y extinción de las diferentes prestacionesdel sistema de la Seguridad Social y, principal-mente, en las derivadas de contingencias comu-nes.El próximo cambio normativo traerá impor-

tantes cambios: la duración del convenio conuna mutua pasará de 1 año a 3; las mutuaspodrán citar a las personas trabajadoras desde

Ley de mutuas

6>7

guregaiak

El modelo actual quetenemos y las constantes reformasvan hacia el caminoequivovado

Otro derecho robado

dentes de trabajo y con la excusa de que lagestión “privada” es mejor que la pública.Es por lo que en los próximos meses

vamos a desarrollar un trabajo centrado en laacción sindical para responder a estos ata-ques. El mismo se va a basar en informar, for-mar y denunciar las pretensiones de estoscambios normativos y lo que pueden suponeren la práctica en referencia a la salud y la vidade la clase trabajadora y de la población engeneral. LAB quiere reafirmar su compromisoen el impulso y la creación del Marco Vascode Relaciones Laborales y de ProtecciónSocial, para que aquí podamos decidir quémodelo queremos, en definitiva un modelopúblico, universal, participativo, libre demutuas, de atención integral, donde la saludde la clase trabajadora sea un derecho en símismo y no esté condicionada por factoreseconómicos, sino únicamente por criterios desalud.

el primer día de baja cuando antes lo podíanhacer a partir del día 16 de baja y podrán teneracceso a nuestros informes si firman convenioscon Osasunbidea u Osakidetza. Todo esto va asuponer un mayor poder para estas asociacio-nes de empresarios, puesto que prácticamentevan a tener la posibilidad de dar altas. Asímismo, van a poder obligar a hacerse reconoci-mientos en contingencias comunes que luegolas mutuas cobrarán a Osakidetza yOsasunbidea, lo que supone financiar sanidadprivada con dinero público y destruir la univer-salidad del sistema público de salud. Tambiénvan a poder dar altas económicas y sancionespor no acudir a una cita. Además en el propioanteproyecto se deja la puerta abierta a futurasreformas. Este anteproyecto normativo va a suponer: la

centralización y el robo de competencias al sis-tema sanitario público y a sus inspeccionesmédicas, en otras palabras, la privatización de

la sanidad pública; la dualización del sistemasanitario —uno de gestión privada y el otropúblico, descapitalizado, más cercano a labeneficencia—; la financiación de ese sistemaprivado con fondos públicos; el empoderamien-to total de las mutuas empresariales; la falta decontrol real de las sus actividades...

Público, universal, participativo.En definitiva, podemos decir que el modelo

actual que tenemos y las constantes reformasrealizadas, y las que están por venir, van haciael camino equivocado. Se ahonda en el desman-telamiento del sistema público, avanzamoshacia un modelo centralista, privado y econo-micista de la salud, financiado con dineropúblico, que dualiza el sistema y en el que seles va a dar todo el poder a esas asociaciones deempresarios que son las mutuas. Todo ello sinningún control, sin perseguir el fraude en elregistro de enfermedades profesionales y acci-

URTARRILAREN 23AN GOIZEKO9:30ETAN ZABALDU ZIREN DONOSTIAKOATANO III PILOTALEKUKO ATEAK. URTEHASIERA GUZTIETAN BEZALA, LABEKDELEGATUEN ASANBLADA NAZIONALAEGIN DU ETA, OHIKO MODUAN, DELEGA-TUEK EZ DUTE HUTSIK EGIN, PISKANAKA-PISKANAKA ESERLEKU GUZTIAK BETEZITUZTEN. Aurtengoan aurkezlerik gabe,komunikabiderik gabe, sindikatuak arlo politi-ko, sozial eta sindikalean dituen erronkakmodu lasaiagoan konpartitzeko aukera bilatunahi izan du.Batzarra diseinatu zenean hiru atal nagusi

aurreikusi ziren. Alde batetik, sindikatuak 2014.urterako dituen erronkak azaltzea, bestetikgaur egungo koiuntura politikoa eta abagune-ak konpartitzea eta azkenik euskal preso politi-koen kolektiboak egindako gogoeta zabaltzea.Presoek egindako ekarpenari EspainiarEstatuak ezagutzen duen errezeta bakarraz,hau da, errepresioaz, erantzun izanak etaEPPKko bitartekarien kontra burututako sare-kadak guztiz baldintzatu zuen azken puntuhau.

Erronka asko eta lau ardatzBatzarraren nondik norakoak argitu oste-

an, datozen hilabeteetarako sindikatuak bereburuari jarri dizkion erronkak azaltzeariekin zion Jabi Garnikak, Idazkari NagusiarenOndokoak. Asko dira kurtso honetarako des-afioak, baina hauek lau ardatz nagusireninguruan bildu zituen: negoziazio kolekti-boa, karta soziala, berritze organizatiboa etahauteskunde sindikalak. Negoziazio kolektiboa aberastasunaren

banaketarako eta lan baldintzen hobetzekotresna da, baina orain arte ezagutu duguneredu hori aldatu da. Garnikak azaldu zue-nez, “batzuen ustez krisiarekin iritsi denkontua da hau, baina azken hamarkadan,negoziazio kolektiboaren gainbehera nabar-mena zen, patronalak hainbat hitzarmen blo-keatuak zituen”. Eraldaketa garai hauetansindikatuak bestelako eredu ekonomiko etasozial baten alde aritu behar du. Eredu berrihorrek ezinbestez “lan harreman eredu berribat jaso behar du eta bertan atal guztiakberraztertu behar dira: lan kodea, negoziaziokolektiboa, eredu produktiboa, prestakuntza,lan osasuna, parte hartze instituzionala...dena”. Antolakuntza mailan ere sindikatuan

hainbat aldaketa martxan dira. Aldaketahauek “bi oinarri dituzte, alde batetik sindi-katuko militanteok ditugun zailtasunak guresail sindikalekin, delegatuekin, afiliatuekinlan planifikatua gauzatzeko, eta bestetik, lanmundua bizitzen ari den eraldaketa”.Aldaketa hauek lana planifikatzeko asmoadute, hau da “liberatuok denbora antolatua

Delegatuen Asanblada Nazionala :

2014 erronkaz beteriko urtea

8>9

2014. urtea bortitzaizango da langileriarentzat.Inboluzio honi aurreegiten jarraitu behardugu orain arte egindugun bezala

guregaiak

izatea sail sindikalekin, delegatuekin, enpresahaundi zein txikiekin hartu-eman zuzenak iza-teko” esplikatu zuen Garnikak. Honekin batera,arduretan ere aldaketak izango dira eta federa-zioetan oinarritutako antolakuntzara pasakogara.

Karta sozialaren nondik norakoak ere aipa-tzeko parada izan zen. Duela urtebete sindika-tuak giza eskubideen aldeko prozesu bat mar-txan jarri zuen, honen helburua indarrak batueta “sindikalismotik haratago eragile sozialekinbatera frontea osatu eta Euskal Herriak beharduen eredu soziala definitzea zen”. Ondoren,karta soziala eskutan, alderdi politiko zein eus-kal instituzioak interpelatzeko bertan defini-tzen diren eskubide sozial eta ekonomikoendefentsan bat egin dezaten balio behar du.Azken atalean, urteko erronka nagusi izango

den hauteskunde sindikalei heldu zien JabiGarnikak. Sindikatuak prozesu honi eszenatokipolitiko berri batean murgilduta, 5 urteko krisiekonomiko sakon batean eta erreformen era-ginpean egingo dio aurre. “Egoera ilun honiaurre egiteko aukera bakarra gauzak ondo pres-tatzea” dela deritzo Garnikak, “inprobisazioaritarterik utzi gabe”. Atanora gerturatu ziren

delegatuek ondo dakite hori, beraiei esker lortubaita emaitzetan aurrera egitea eta beraiek bai-tira LABen proiektua enpresa eta herrietanzabaldu dutenak eta zabalduko dutenak.

Idazkari Nagusiaren hitzakOihan Ostolazak, emplegu idazkariak,

mutualitateen erreformaren ondorioak azalduostean, Ainhoa Etxaidek, Idazkari Nagusiak,hartu zuen hitza. “2014a urte berezia” izanbehar dela esanez hasi zen eta EPPKko ordezka-riak azken erabakien berri eman ezin izanarren, Ainhoak ziurtatu zuen “gai honek LABenagendan” egoten jarraituko duela. “Kolektiboakegindako azken urratsa garrantzitsutzat etabatez ere determinantetzat” jo du, “ibilbidepropioa markatu dutelako, gaurko egoerarenaurrean soluzio bidean jartzen gaituena”. Presoetaz hitz egiterakoan, aipamen berezia

izan zuen urteetako sufrimenduaren ostean,197/2006 doktrina indargabetu eta kondenaaspaldi beterik izan arren, kalera irtendakohainbat lagunen kasua. Horrekin batera, aldiz-kari honetako zuzendaria izandako Teresa TodaIglesia berriro ere LABeko militantziarekinbatera izan genuen asanbladan. Todak, besar-

kada haundi bat eman nahi izan zien urtehauetan bere ondoan egon direnei eta aipamenberezi bat egin zien hainbeste postal bidali diz-kion Igor Urrutikoetxeari eta Rafa DiezUsabiagari. Horrez gain, dispertsioak suposa-tzen duen kostua eta sufrimendua salatuzituen, baita zein garrantzitsua den harrema-nari eustea azpimarratu ere eta dispertsioarenkontra borrokatzera dei egin zuen . Honi guz-tiari Etxaidek “presoen auzian akordio berriakbultzatzea” beharrezkoa dela gehitu zion, “halaeskatu zuten euskal herritarrek urtarrilaren11an eta bide horretan aurrera egin behardugu”.Arlo sozialari dagokionean, Ainhoa Etxaidek

bere kezka azaldu zuen: “2014. urtea bortitzaizango da langileentzat”. Inboluzio honi aurreegiten jarraitu behar dugu orain arte bezala,negoziazio kolektiboarekin egiten ari garenbezala. “Enpresetara goaz, aldaketaren iturriahori izan dadin borrokatzera” aldarrikatu zuen.Mobilizazio soziala ere ezinbestekotzat jo zueneta karta sozialaren adibidea aipatu: 70 herriEuskal Herria nolakoa izatea nahi dugun ezta-baidatzen eta krisi honek eskatzen duen akor-dio soziala eskuan izan dezagun. Eta amaitzeko, prozesua azkartzeko alian-

tzak eraikitzearen garrantzia azpimarratuzuen, alde batetik “gehiengo sindikalak mahaigainean dauden gaien aurrean jarrera adosteabeharrezkoa da”, baina, horrez gain, prozesuakmotorra izan dezan, “ezker abertzale indartsuabehar dugu”. “Mugimendua gara, Euskal Herriaaldatzea lortuko duen mugimendua” aldarrika-tuz amaitu zuen.

Donostiako Atano III pilotalekua goraino bete zen urtarrilaren 23an egin zen Delegatuen Asanblada Nazionalean.

Estrasburgok 197/2006 dotrinaren inguruanemandako ebazpenak, Bilboko manifestazioa-ren debekuak, batzuen ta besteen artekoaliantzek, prozesuaren inguruko zurrumurruektitular askorako eman dute Euskal Herriko zeinkanpoko medioetan. Iraultzenek gai hauenguztien inguruan LABeko Idazkari NagusiarenOndokoa den Jabi Garnikarekin hitz egitekoparada izan du.

Azken aldian izandako gertakari garrantzitsuaizan da Estrasburgok agerian utzi izanaEspainiar Estatuak egin dituen injustiziak. Zerderitzo LABek, bai ebazpenaz eta bai horrenaurrean Estatuak hartutako jarreraz?Bigarrenetik hasiko naiz, Estatuaren jarrerari buruz.Nik uste dut kezkatzekoa dela. Ez bakarrik ebazpenhonekin, azken urteetan ikusten ari gara gatazkarenkonponbidearekiko, Euskal Herrian dagoen prozesupolitikoarekiko eta sozialki dagoen dinamikarekikoinboluzio etengabearen aurrean gaudela. Azken aste-etan ere ikusten ari gara —adibidez abortoarenlegea dela eta— atzera bueltatzen ari garela, hamar-kadetan lortutako eskubideak pikutara doaz.

197/2006 dotrinarekin argi eta garbi gertatu da:Estrasburgoko ebazpenak aukera eman zezakeenEstatu espainolean bestelako espetxe politika bategiteko, baina bide hori hartu beharrean, gehiagolerrokatu da lehen aipatutako inboluzioan, biktimenpaperari sekulako garrantzia, protagonismo etazentralitatea emanik. Bide horretatik gauzak egiteaoso zaila da.Ebazpenak azken batean Estatu espainola zigortudu, adierazten du sortu dituzten legeek berenmugak dituztela. Hasieratik Euskal Herrian ikustenzen 197/2006 dotrina lege berezi bat zela eta bidehorretatik mendekua zetorrela. Ebazpenak bideaireki beharko luke dauden ezohiko legealdiak azter-tzeko eta berkokatzeko. Bestaldetik, argi eta garbidago poztasuna ekarri duela baldintza horretanzeuden hainbat kide kalean daudelako momentuhonetan.

Ebazpen hau positiboa izan arren, presoenegoerak oso larria izaten jarraitzen du. Bakeprozesua zertan den momentu honetan adie-razten du?Bai. Nik uste dut denok kontziente garela momentu

“Bake prozesuan eta batezere konponbiderako bidean presoena puntodeterminantea da ”

“Estrasburgok Estatuespainola zigortu du,adierazten du sortudituzten legeek berenmuga dituztela”

“Prozesu politiko honetan jendartearen papera, bultzada etadinamizazioa oso garrantzitsuak izango dira, bestela aurreko arazoantzekoekin topatuko gara”

elkarrizketa Jabi Garnika

Jabi Garnika:LABeko IdazkariNagusiaren Ondokoa

10>11

honetan bake prozesuan eta batez ere konponbidera-ko bidean presoena puntu determinantea dela. Estatuespainola horretan tematzen ari da, presoen egoera-rekin ez ezik, presoen inguruan mugitzen den dina-mika oro ere zigortzen ari baita. Hor daudeHerriraren kontrako sarekada eta bitartekarien kon-trakoa, urtarrilaren 11ko manifaren debekua... Denokdakigu gai honek zentralitatea duela, Estatu espaino-lak ere badaki eta horregatik irmo mantendu nahidu, inolako pausurik egin gabe eta, okerrago dena,

Euskal Herrian presoen inguruan sortzen ari denolatua oztopatzen saiatzen da.

Oztopoak oztopo presoen kolektiboaren inpli-kazioa ukaezina da, hor dago egindako adie-razpena.Adierazpena prozesuarekiko bultzada handia izanda. Hori hala ikusi da eta hala baloratu da, ezkerabertzalearen ahotan ez ezik, beste eragile asko etaaskorenetan ere bai. Ausartuko nintzateke esatera

PPren barruan ere barrenak mugitu dituela nahizeta itxura eta printzipioak mantendu. Presoek bul-tzada eman diote, baieztatu dute bide horrekin bategiten dutela eta egon zitezkeen duda guztiakuxatu dituzte. Orain falta da presoek prozesu horre-tan era aktiboan nola har dezaketen parte zehaztea.

Honen ondoren, Espainiar Gobernuak besteatxiloketa batzuk eta manifestatzeko debe-kuaz erantzun du. Zer irakurketa egin dezake-gu?Lehen aipatu bezala, Gobernuak jarraitzen du pre-soen afera desataskatu gabe. Uste dut momentuhonetan beraiek ere bide orria izan badutela, baina •••

“Presoek bultzada emandiote prozesuari, baieztatu dute bidehorrekin bat egiten dutela”

gauzak argiago izan arte ez dutela fitxa hori mugitu-ko. Hori da problema momentu honetan.

Euskal Herriak hain ongi egin izan duen bezala,beste eraso batzuen aurrean berriro ere inda-rrez erantzuten jakin du. Batzuek indarra kendunahi izan badiote ere, Bilboko aldarria argiaizan zen. Bai. Denok pentsatzen genuen iazkoarekin edo duelabi urtekoarekin goia jo genuela baina aurtengoBilboko manifestazioa beste erakustaldi bat izan zen.Alde batetik, manifestazio honetan haserrea somatzenzen Estatu espainolak presoekiko daraman politikeki-ko, baina, beste aldetik, jende askorentzat agente poli-tiko eta sindikalen inplikazioak itxaropen argi txikibat pizteko balio izan zuen. Nik uste dut manifahorrek balio izan zuela, alde batetik, Estatu espaino-lari atentzioa egiteko presoen gaiari dagokionean,baina horretaz gain, hemen prozesuari bidea ireki

behar zaiola, Euskal Herrian gauzak beste modubatera artikulatu behar ditugula eta aliantzak bestemodu batera egin daitezkeela ere esan nahi izan du.

Bilboko manifestazioa EAJk ere deitu izana ilu-sioa piztu zuen euskal herritarren artean.Zelan baloratzen duzu pausu hori? Nik uste dut jende askorentzat hori dela gustukobidea eta uste dut gainera ez dela kasualitateainkesta askotan behin eta berriro aipatzea EuskalHerriko biztanleriak modu oso positiboan baloratzendituela abertzaleen arteko aliantzak eta elkarlanak.Egia da arlo politikoan PNV beste lerro batetik aridela zenbait arlotan, baina manifa horretan ikusizen jendeak egoera hori saritu edo, behintzat, txalot-zen duela. Ortuzarrek bere momentuan esan bezala,ezin gara fronteen jokoan sartu. Garrantzitsuena danola egiten ditugun urratsak Euskal Herrian dagoenprozesuarekiko arlo sozialaren babes osoaz eta, ildohorretatik, nola indartzen den bide hori. Momentu

honetan hori da funtsezkoa. Eta nikuste dut Euskal Herriko jendarteanitxaropentsu edo gogoz espero dutenegoera dela eta zentzu horretanalderdi politikoen apustua oso gar-bia izan beharko lukeela datozenaste, hilabete eta urteetarako.

LABen inplikazioa bake proze-suan erabatekoa da, hitzordugarrantzitsuetan zein txikietanegon da sindikatua. Bilbokomanifestazioaren ondoren inda-rrak bikoiztuko ditu sindikatuak?Gure inplikazioa beti izan da eraba-tekoa. Sindikatuaren inplikazioaksegituko du eta nik uste dut zentzuhonetan bi alde bereiztu behar dire-la: alde batetik, agente politikoenprotagonismoa momentu hauetaneta, bestetik, hor arlo sindikaletikaurrera eraman dezakegun dinami-ka guztia. Hau da, egia da protago-nismoa alderdi politikoetan kokatzendela baina horrek ez du esan nahisindikalismoa edo LABen paperabigarren maila batean geratuko

“Ezin da prozesu politikobat abordatu 500 presodaudenean Estatu espainol eta frantsesekokartzeletan”

elkarrizketa

12>13

Jabi Garnika

“Euskal biztanleriakmodu positiboan baloratzen du abertzaleenarteko elkarlana”

denik. Nik uste dut hor alderdi politi-koekin egon daitezkeen dinamiketazgain, dinamika horien jarraipena etalan mundura eramatea aztetu behardugula sindikalismotik —LAB bakarrikedo beste batzuekin, guk uste dugumomentu honek eskatzen duela ezin-bestez beste batzuekin lan egitea—, zeregin dezakegun momentu honetandauden dinamikak (presoena, gureesku dago...) indartzeko eta lan mun-dura eramateko era natural bateanjendea dinamika horien parte sentidadin.

Beraz, LAB prest dago inplikatze-ko konponbidea eta bakea eraiki-tzeko behar den lankidetza nagu-situ dadin. Lehen esan bezala sindikalismoarenrola afera honetan ez da protagonismoa edo zentra-litatea hartu behar duena, baina guk garrantziahandia daukagu beste arlo batzuetan sortzen direnakordioak edo hartzen diren konpromisoen ingu-ruan gehiengo sindikal eta sozial bat eraikitzeko.Manifa baten deialdian edo ekimen baten diseinuanparte hartzeko ez ezik, sozializazio prozesuan sindi-kalismoak sekulako garrantzia dauka. Askotanaztertu izan dugu beste prozesu batzuetan arlosozialak kale egin duela, nolabait indar guztiak pro-zesu horietan lanean ari ziren agente politikoetandelegatu ziren. Hori ikasita, prozesu politiko hone-tan argi eta garbi dago jendartearen papera, bul-tzada eta dinamizazioa oso garrantzitsua izangodirela. Ikusten ari gara PPren inboluzio horretan ezdagoela inolako gogoetarik prozesu bilateral bateankokatzeko, gauzak horrela euskal jendarteak hartudu bandera hori eta horrek esan nahi du protago-nismoa ez dela soilik arlderdi politikoena, baizik etajendarte osoarena edo bestela berriro aurreko arazoantzekoekin topatuko gara.

Orain, gatazkaren konponbidea blokeaturikdago; burujabetza prozesua bultzatzeko, era-bakitzeko eskubidea behingoz eskuratzeabultzatzeko, pausuak egitea horretan erelagunduko luke? zein izango litzateke gakoa?Egoera desblokeatzeko, momentu honetan gauza des-

berdinak daude. Bat zentrala, eta lehen aipatududana: presoen afera. Ezin da abordatu prozesupolitiko bat, normalizazio prozesu bat momentuhonetan 500 preso daudenean Estatu espainol etafrantseseko kartzeletan. Puntu horrek zentralitateahartu behar du, berme batzuk eman behar dira pre-soen afera konponbidearen norabidean kokatzeko,hau da, dispertsioarekin amaitzea, gaixo daudenaketa adinekoak kalera ateratzea... Ikusi beharko daere nola bermatzen dugun bai presoak eta bai ihes-lariak ere prosezu honetan parte hartzea. Hori sindi-katuarentzat lerro garrantzitsu bat da kurtso hone-tarako.Honetaz gain, bada herri sentimendua egiten dutendinamiken inguruko aktibazio bat, adibidez gureesku dago dinamika. Jendea puntu ilusionante bate-an kokatzen ari da dinamika horretako partaide

sentitzen garelako, ez da goi mailan diseinatutakodinamika baizik eta norbanakakoen dinamika etanorbanakako horiek parte dira eta indartzen dutedinamika hori. Orduan, aurrera begira, horrelakoprozesu batean jendearen partehartzea ezinbestekoaizango da eta dinamika pizgarriak diren horiek bul-tzatu behar dira, hori da momentu honetan EuskalHerriko jendarteak faltan botatzen duena eta beharbada momentu honetan aktibazio horretan datzaapustuak.

Euskal Herrian trantsizio bat burutu behardugu. Trantsizio hori posible izan dadin zein daEuskal Herriko eragileen zeregina? Nire ustez zeregin nagusia da euskal jendarteak argiizatea bere etorkizuna erabakitzeko eskubidea izangoduela eta erabakitzen duenaren jabe izango dela.Jendarteak Estatutik ezer askorik ez duela espero,zabaltzen ari den ideia da gu izan behar garela gau-zak mugitzen ditugunak, jendartea aktiboa izanbehar da, jendartea izan behar da dinamika guztiabultzatzen duena. Eta kasu horretan garrantzitsuenada eragile sozial eta politikoek dinamika horri babe-sa ematea momentu guztietan erasoak etorriko baiti-ra leku guztietatik, behin eta berriro. Nolabait frentepolitiko, sozial, sindikal bat artikulatu behar da eus-kal jendarteari babesa emango diona.

“Frente politiko, sozial,sindikal bat artikulatubehar da”

VERSUS Colectiva

<14

VS.Individual

Aunque quieran hacer creer lo contrario Adegi no ha propuesto nada nuevo. La patronal solamente quiere avanzar

hacia la desregularización de las relaciones laborales porque les permitirá hacer y deshacer mientras que la

mayoria de la población sufre las consecuencias.

Es rotundamente falso que en Adegipretendamos imponer un modelo derelaciones individualizadas. No enten-disteis bien lo que nuestro presidente,

Guibelalde, quiso decir con “interlocución directa con las personas denuestras empresas”. Lo que queremos es promover una nueva culturaempresarial, basada en “el acuerdo, el compromiso, la trasparencia”.¡Adegi trae la “revolución”!

Se trata de una tercera vía, “complementaria con la negociación colecti-va”. Podemos seguir negociando, a ser posible a la baja, que ya sabemosque tendremos sindicatos dispuestos a firmar lo que les pongamos pordelante. Ellos también necesitan su txokito. Y después, en las empresas,ya seguiremos la “tercera vía”, vamos, que ya veremos por dónde nospasamos lo firmado. Porque, como todo el mundo sabe y le hemos dicho atodas nuestras empresas, las condiciones recogidas en un convenio “noconstituyen derechos adquiridos”.

Que vayan subiendo uno por uno al despacho y allí ya nos apañaremos, auno cinco, a otro cuatro y medio y al otro tres. Uno 50 horas más y otroque haga las funciones de tres. ¿Que alguien no está de acuerdo? Puescon todo nuestro compromiso y con toda nuestra trasparencia y participa-ción, le enseñamos dónde está la puerta.

Que estamos en un cambio de época y esta época tiene que ser nuestra.El Gobierno Vasco sí que lo entiende. Ése es el modelo de relaciones “pro-pio, avanzado y moderno” que defiende Tapia, “impulsa la comunicación”.Como ella misma dice, la propuesta de Adegi debe ser contextualizada enun momento de bloqueo de las relaciones laborales, bloqueo del que sonculpables los sindicatos que, además, con su conflictividad laboral, noestán haciendo más que destruir empleo y llevar a este país a la ruina. Noquieren aumentar la competitividad de nuestras empresas, que, como todoel mundo sabe, se fundamenta en aumentar la productividad y bajar lossueldos. Es que son de un insolidario...

El nuevo modelo de Adegi es, realmente, unafórmula tan antigua que es anterior a cualquierregulación laboral. Eso sí, disfrazada de bue-nismo y con palabras biensonantes.

El bloqueo en la negociación colectiva no es nada nuevo, ni ha empezado con la cri-sis. Si hay que contextualizar por qué viene la propuesta de Adegi ahora y en lo quese fundamenta, la razón es clara: la crisis es la excusa y el momento propicio. Con lareforma laboral en la mano, la correlación de fuerzas se ha escorado totalemente asu favor.

Unas relaciones laborales completamente desregularizadas donde la patronal hacey deshace a su antojo, con una visión cortoplacista, destruye empleo directamente,bien mediante despidos bien mediante alargamiento de jornadas, y destruye empleode manera indirecta, ya que el empobrecimiento de la mayoría de la poblaciónrepercute en otros sectores como, por ejemplo, el comercio o la hostelería.

El modelo de relaciones laborales está estrechamente ligado con el modelo econó-mico y social que queremos para Euskal Herria. No es un problema estrictamentelaboral, es un problema político. Un modelo como el que defiende la patronal, no esavanzado ni moderno, no trae consigo más que empobrecimiento.

Los gobiernos de Euskal Herria deben decidir qué tipo de modelo económico ysocial quieren para nuestro pueblo. Si dejan hacer a la patronal, conseguirán unmodelo basado en la pobreza y desde el que será imposible reactivación económicaalguna. La competitividad no se consigue bajando salarios, sino invirtiendo en valorañadido. Además, es mentira que exista un problema de productividad, ya queEuskal Herria ocupa el tercer puesto a nivel europeo, muy por encima de Francia oAlemania.

Un nuevo modelo de relaciones laborales debe estar fundamentado en tres pilaresbásicos: su prioridad debe ser el empleo, debe estar basado en el acuerdo entre laspartes y debe constituir un ejercicio político democrático. Sobre estas tres basesdefenderá, luchará y hará su propuesta LAB.

diogu...diote...

La patronal no conforme con todo lo queobtiene vía reformas laborales, quiere más ymás. Quienes que diseñan las políticas y quehan estado este pasado 3 de marzo en la cumbreeconómica de Bilbo avalan totalmente estaestrategia. Ya se oyen voces sobre la necesidadde una segunda reforma laboral y de moderaraún más los salarios. La patronal se siente pro-tegida por los gobiernos y cada vez se presentamás agresiva. Como ejemplo, ahí está el “nuevo”modelo de relaciones laborales que quiere impo-ner Adegi. Además, el debate sobre los costeslaborales se está llevando a cabo de una maneramuy parcial e interesada. Tenemos que tenerclaro que esta situación no cambiará congelan-

Por un modeloque defienda el empleo digno

15>

•••

Las medidas que se han adoptado han estado dirigidas a allanar el

camino a la patronal con el único objetivo de atacar las condiciones

laborales para seguir manteniendo su cota de beneficio. El último epi-

sodio, la reforma del 2012, brindó la posibilidad de no cumplir los con-

venios apostando por el arbitraje obligatorio. LAB cree que el arbitraje

obligatorio ataca la esencia de la negociación colectiva, por ello se

posicionó en contra y seguirá sin dar cobertura a cualquier órgano

cuya única utilidad sea la de empeorar condiciones y destruir empleo.

erreporgaia

do los salarios durante unpar de años, las pretensionespatronales son de mayorcalado.Los datos muestran que

el reparto de la riqueza escada vez más desigual y queel peso de los salarios en elPIB es cada vez menor mien-tras que las gananciassiguen creciendo. En concreto, entre el 2008 y2012 en la CAV el Producto Interior Bruto dis-minuyó en un 3,9% y en Nafarroa un 2,7%.Durante el mismo periodo, los salarios se redu-jeron en un 9,24 % en la CAV y un 7,68% enNafarroa. Los beneficios brutos de las empre-sas, en cambio, crecían en un 0,93% y un 2,13%respectivamente. Según los datos de la EPA(Encuesta de Población Activa) entre los años2008 y 2013 desaparecieron 203.000 puestos deempleo, esto significa que las empresas hanobtenido más beneficios empleando a unmenor numero de personas. Además, los últi-mos datos del CRL muestran que al finalizar2013, en la CAV el 60,3% de la personas traba-

jadoras tenían pendiente renovar su convenio.

CCOO abre camino a la patronalEn este contexto, CCOO plantea que ceda-

mos en nuestros objetivos haciendo un acuerdoa la medida de la patronal y renunciando a laconfrontación. Ante esto LAB considera que sedeben defender todos los marcos de negocia-ción y unos contenidos mínimos. Proponentambién un acuerdo intersectorial que incluyelos puntos que han bloqueado estos dos acuer-dos hasta hoy (arbitraje y salario). Desaparece lareferencia del IPC en los salarios y abre la puer-ta de par en par a las congelaciones que deseala patronal. En lugar de estar pensando en

Los últimos datos muestran que al

finalizar 2013, en la CAV el 60,3% de

las personas trabajadoras tenían

pendiente renovar su convenio

erreporgaia

Eñaut Aramendi - Secrétaire d’Ipar Euskal Herria

Dans quelle phase se situe la négociation collective à IparEuskal Herria ?

Actuellement, il n'existe aucune reconnaissance locale enmatière de droit social via les conventions collectives. Toutes lesconventions collectives applicables sont négociées à Paris et neprennent pas en compte les spécificités de notre territoire.Depuis quelques mois, un débat institutionnel s'est amorcé auPays Basque. En mai 2012, LAB annonçait publiquement son axede travail Bertan Erabaki parce qu'il nous paraissait plus quenormal en tant que syndicat du Pays Basque de lutter en faveurde la négociation collective à l'échelle de notre territoire,

Dans ce sens, quel travail LAB est-il en train de réaliser ?C'est pour répondre à ce manque que LAB a, depuis 2012,

ouvert un axe de travail Bertan Erabaki qui reprend deux reven-dications majeures : la création d'un espace socio-économiquepermanent et un espace ouvert à la négociation collective.

Parce qu'une grande partie des personnes salariées du sec-teur public sont rattachées à une collectivité, LAB travaille auxcotés d'autres acteurs du Pays Basque, à la création d'uneCollectivité Territoriale à Statut Particulier. Cette reconnaissancepourrait nous permettre de rapprocher le lieu de négociation àuPays Basque.

Pour les personnes salariées du privé, qui dépendent des con-ventions collectives signées à Paris, il existe une alternative pos-sible définie par le code du travail qui est la « CommissionParitaire Locale ». Cette dernière doit rester un objectif à attein-dre dans l'attente de créer un jour des conventions collectives àl'échelle de l'ensemble du Pays Basque.

Quels sont les objectifs de LAB pour les mois à venir ? Pour les mois qui arrivent, nous devrons donc appuyer un peu

plus dans le débat institutionnel et surveiller de très près lesévolutions possibles pour notre territoire. Nous devrons égale-ment poursuivre le travail engagé au sein du Conseil deDéveloppement via le chantier des "mutations socio-économi-ques" afin d'amener progressivement cet outil vers la «Commission Paritaire Locale » qui nous aidera à la constructionde négociations collectives à notre échelle, le Pays Basque.

enfrentarse con la patronal, parece ser, que unavez más, quieren ofrecerle esa paz social quetanto necesita. Para ello no descartan firmaracuerdos en minoría. Estrategia a la que sesumaría UGT sin mayor problema y que no dis-gusta a CONFEBASK. Que una minoría sindical seotorgue la mayoría es un ataque claro contra lasreglas de juego de la negociación colectiva y enci-ma para avalar a la patronal en su estrategia. CONFEBASK sueña con implantar el modelo

español y navarro de concertación en la CAV.Modelo de concertación que han demostrado losdatos del desempleo, reducción salarial y recortede derechos, no es beneficioso para la clase tra-bajadora. A CONFEBASK le resulta imposible queuna mayoría avale esa estrategia, es por ello queahora parece que va a abrir la puerta a los acuer-dos en minoría, para intentar beneficiar a CCOO-UGT. Pero va incluso más allá, y solicita el voto enlas elecciones sindicales para ambos sindicatosEn caso de que opten por esa vía, entendemosque tiene que ser una opción que debe recibir unvoto de castigo en las elecciones.

Una solución integralResumiendo, la reforma ha dejado un modelo

de relaciones laborales donde el desempleo y laprecariedad son la norma. La desregulación es talque la negociación colectiva cada vez ofrecemenos oportunidades para hacer frente a estasrebajas; además, cada vez son más los colectivosque han quedado fuera de este marco. Por ello,LAB busca una solución integral: el modelo derelaciones laborales debe cambiarse en su totali-dad. Debemos construir un nuevo modelo queresponda a las características propias de nuestropaís y debemos tener la oportunidad de poderdecidir cómo tiene que ser ese nuevo modelo. Unmodelo que democratice las relaciones laborales,basándose en el acuerdo y no en la unilateralidadpatronal; un modelo que garantice empleo ysalarios dignos a todos los colectivos; un modeloen el que exista el derecho a la negociación colec-tiva, entre otras cuestiones.Por todo ello, LAB, por un lado, seguirá

haciendo frente a las pretensiones patronales,confrontando en los centros de trabajo y en lacalle; y por otro, seguiremos interpelando a laclase política para que adopte decisiones necesa-rias para construir un nuevo modelo de relacio-nes laborales.

17>

“BORROKA KOLEKTIBOA IZAN DA, DENOK BIDE BERA HARTU DUGU”

Langileen egunerokoan ohiko bilakatu dira mehatxuak. Hau gutxi balitz erreformakesku artean izanik patronalarentzat inoiz baino errazagoa da mehatxu hauek erreali-tate egitea. Egoera oztopatzeko langileei aukera bakarra geratzen zaie, elkartu etadenak batera borroka egitea. Horren adibide dira Villavesa hiri garraioko langileek etaUnipapel enpresako plantilak aurrera eramandako borrokak. Beren esperientzia kon-tatu digute Arturo Noain Villavesako delegatuak eta Pello de la Cruz eta IrantzuArratibel Unipapeleko ordezkariek.

Erreformen babesarekin, Villabesaren kasuan, edo bestelako sal-erosketak tarteko,Unipapel enpresan gertatu den bezala, langileen lan baldintzak, baita lana bera erekolokan geratu ziren. Arturo Noainek azaldu zuenez, enpresak hitzarmena aplikatzeariuzteko asmoa erakutsi zuen eta soldatak %10 jeistea “proposatu”. Egoera honenaurrean, langileek akordio batera iristeko hainbat saiakera egin arren, “enpresak ezzuen negoziatzeko inongo borondaterik, eta are okerragoa dena, negoziazioetan aurrejoan ahala enpresaren proposamenak geroz eta kaskarragoak ziren”. Unipapeleko lan-gileen bizipena ezberdina izan zen, Pello de la Cruzek gogoratu zuen langileek “kan-potik” jakin zutela Unipapeleko produkzioko hiru enpresak saldu egin zirela, eta den-borak, zituzten susmoak egiaztatu zituen, “hemengo produkzioaren zati nagusiaLogroñora eramateko asmoa zutenez, honek enpresaren itxiera ekarriko zuen”.

Erasoa edozein izanda ere, langileen erantzuna berehalakoa eta irmoa izan zen.Villavesan, negoziazioek ez zutela akordio bat lortzeko aukerarik eman ikusirik, grebamugagabean hasi ziren, honen helburua “eros ahalmena mantendu eta hitzarmenaerreformaren aurrean blindatzea” zen. Unipapeleko langileek, beren aldetik, hasi zutengreba bertan behera uzteko bi baldintza betetzea eskatzen zioten zuzendaritzari “biurtez produkzioa Logroñora ez eramateko konpromisoa eta soldatak mantentzea”.

Langileak momentu bakar batean ere ez zirela “kikildu” dio harrotasunez IrantzuArratibelek, are gehiago, “produkzioa ateratzen saiatu zirenean, enpresak hanka sartuzuen, Ertzainek gure kontra erabilitako indarkeriaren aurrean kemena erakutsi genueneta indar erakustaldi horrek eserrarazi zituen”. Hain zuzen ere, Unipapeleko ordezka-riek bi egun geroago aurreakordio bat izenpetu zuten. Beren aldetik, Villabesako gre-baren amaiera gazi-gozoa izan da, alde batetik Noainek argi du “borrokak balio”duela, lortutako akordiora iristeko “enpresak asko utzi du bidean”, baina aldi bereankontziente da aurrera egiteko indar nahikoa egon arren “eros ahalmenari uko egin”zaiola.

Enpresa bateko zein bestekoak bat datoz borrokaren balioa azpimarratzerakoorduan, baina borroka bera baino, honen gestioa eta elkarlana nabarmendu dituzte.Arratibelen ustez “gatazka kolektiboa izan da, denok bide bera hartu dugu” eta iritziberekoa da Arturo Noain, honen hitzetan “plantilak batera egin du aurrera”.

18>19

gogoan izan

ERABAKITZEKO ESKUBIDEADUGULAKOEuskal Herrian erabakitzekoeskubidearen aldeko Gure eskudago dinamika 2013ko ekainaren8an hasi zen. Herri dinamikahonek euskaldunon erabakitzekoeskubidearen alde herri aktiba-zioa eta atxikimendua lortzea duxede. Jendartean dagoen beharra-ri abagunea eman, eta honenzilegitasuna bultzatu nahi dudinamikak, erabakitzeko eskubi-dea gauzatuz.Herriz herri, sektorez sektore etanazioz nazioko aktibazioarenondorioz, 2014ko ekainaren 8anDurango eta Iruñea elkartukodituen gizakatea gauzatu nahidute, 123 kilometrokoa, 50.000lagunek osatuko dutena.Martxoaren 29an Bilboko LaCasillan ekitaldi bat burutuko daeta udazkenean topaketa jende-tsu baten deialdia egin nahi da,ordurarte egindako guztiarenbalantze bat egiteko helburuaz.

KARTA SOZIALA, GELTOKI BERRI BATKarta Sozialak gure eredu pro-pioaren alde borrokatzeko tresnaizateko xedea du. Sindikatuabeste eragile askorekin bateratresna hau sortzeko prozesuanmurgilduta ibili da. Herritik etaherriarentzako tresna sortu nahizen, erreala eta erabilgarria.Hilabeteetako lanaren ostean etageltoki ezberdinetatik pasa ondo-ren, lehen fasearen azken txanpa-ra iritsi gara. Apirilaren 5ean AtarrabiakoKultur etxean egingo den batza-rrean herriz herri jasotako ekar-penak kudeatzeko irizpideak fin-katuko dira eta karta eskutanizanda, aurrera begirako estrate-gia eztabaidatuko da. Handik hila-bete eta erdira, maiatzaren 31anhain zuzen ere, Euskal HerrikoEskubide Sozialen Karta aurkeztu-ko da bere osotasunean eta han-dik aurrerako estrategia finkatukoda. Honela etapa bati amaieraeman eta aurrera begirako erron-kei ekingo diegu.

CITA EN EL ABERRI EGUNAIndependentistak celebrará elpróximo día 20 de abril enIruñea un Aberri Eguna "plural yparticipativo, abierto a los inde-pendentistas de todas las sensibi-lidades". Aprovecharán esta citapara que los "independentistasvascos unidos" puedan mostrar"ante el mundo" sus "deseos" y su"fuerza". Un mes antes, el 15 demarzo, la Red Independetistakaprobó su plan estratégico para2014-2016.Esta red ha cumplido cuatroaños. Comenzaron su andadurael 21 de febrero de 2010 con lapresentación de la declaración“Ari gara”, y ha llegado elmomento de hacer balance deltrabajo desarrollado y de planifi-car la actividad para los próximosaños. Ante la grave situación eco-nómica y social que estamossufriendo, son cada vez más laspersonas que ven que la indepen-dencia es el único camino posiblepara construir un futuro distinto.

AGENGure gorputza, gure

territorioa egunero

da kolpatua, ukatua

eta jazarria. Baina

emakumeok, femi-

nistok, gure gorpu-

tzetan erabakitzeko

eskubidea izan

dezagun borroka-

tzen, jarduten,

amesten jarraitzen

dugu egunero.

Gure territorioan

aske, libre bizi nahi

dugu! Gure gorpu-

tzetan aske, gure

bizitzetan, bizi

tokian, lurrean,

herrialdean aske.

Lege arrotzei muzin

egin, eta gure

herrian, emakume-

ok aske bizi gaite-

zen baldintzak

jorratzen segi behar

dugu.

Bilgune Feminista

URRATS AUSARTAK BABESTUZ

Euskal Iheslari Politikoen Kolektiboak Euskal Herrian

abiatu den fase historiko berriari ekarpen garrantzit-

sua egiteko prest agertu da. Euskal preso Politikoen

Kolektiboak egin bezala, Estatuak bere blokeo jarre-

ran hartzen duela indarra eta, beraz, blokeo hori

apurtzea gakoa dela hausnartuta, aldebakartasuneko

ekimenaz egin-

go diote aurre.

Urrats ausartak

egiteko tenorea

dela deliberatu

dute eta horrela

izango da. Baina

jakin badakigu

konponbide-

rantz bideratu-

tako urrats

bakoitzaren ostean, Estatuaren erantzuna ere badato-

rrela. Honi aurre egiteko, Euskal Herriko eragile ezber-

dinen jarrerak aldarazteko eta konponbide prozesuan

aurrera egin ahal izateko herriaren protagonismoa,

babesa, presioa, borroka dira gakoa. Beraz, ekin lana-

ri, lantokiz lantoki, herriz herri!

ARP

28 DE ABRIL, UN DÍA PARA DENUNCIARLa precariedad, la subcontrata-ción en cadena, la temporalidad,etc. Son realidades que afectan anuestra salud . Los Gobiernosentretanto sigen haciendo refor-mas como el último anteproyectoconocido como el “Anteproyectode Ley de Mutuas” que ahonda enel desmantelamiento del sistemapúblico dejando a la clase trabaja-dora sin protección.En el Sindicato LAB, tenemosclaro que la movilización y lalucha son las únicas armas quetenemos para avanzar en la cons-trucción de otro modelo, modeloen el que la salud y la vida de laclase trabajadora sea el elementoprincipal. Por todo ello, el 28 deabril, día Internacional de laSeguridad y la Salud en elTrabajo, el sindicato realizaráasambleas con los delegados ydelegadas así como movilizacio-nes en las comarcas.

DA

Madrildik iritsi zen albistea, 1981eko otsailaren 4an: ustezko bi ETAkide atxilotu zituzten. Hurrengo egunetan jakin zen gertatutakoarenberri, ETA militarreko ustezko lau kide autoan zihoazela EspainiakoPoliziak geldiarazi zituen eta auto barrukoak lasterka ihes joan ziren.Isidro Etxabe balaz zauritu zuten, Joxe Arregi Izagirre erori egin zeneta buruan kolpea hartu zuen. Zizurkilgo 30 urteko gizona atxiloeraman zuten eta handik bederatzi egunetara hil zen Carabanchelgoespetxe ospitalean. Denborak agerian utzi zigun egun haietan gerta-tutakoa.Espainiako Poliziaren Segurtasunerako Zuzendaritza nagusian edukizuten bederatzi egunez Joxe Arregi, eta handik Carabanchelgo espe-txe ospitalera eraman zuten. Hilzorian zegoen. “Hematoma periorbi-talak eta isuria eskuineko begian. Hainbat hematoma eskuineko sor-baldan, baita bi hanka eta besoen barruko aldean; ubeldura handiakbi ipurmasailetan, bigarren graduko erredurak bi oinazpietan. Buruanahastuta, arnasa hartu ezinik, sabelean min lausoa eta bronkopneu-monia, birika bat likidoz beteta” zioen espetxeko erietxean egin zio-ten azterketa medikoak. Bederatzi eguneko inkomunikazio ostean“birrinduta iritsi da”, funtzionario baten hitzetan. Egoeraren larrita-sunak behartuta ospital zibil batera eramatea erabaki zuten bainabidean hil zen 1981eko otsailaren 13an. Ostiral batez hil zen. Asteburuan bisitan joan ziren senideen bitartezIñaki Agirre Errazkin, Xose Lois Fernandez Gonzalez eta Lois AlonsoRiveiro preso politikoek salaketa idazki bat atera ahal izan zutenlarunbatean bertan, Arregirekin egin zituzten orduen berri emanez.

“Lehendabiziko begiratuan iruditu zitzaigun fisikoki txiki-txiki egin-da zegoela” zioten presoek. Arregiren hitzak ere jaso zituzten bidali-tako gutunean: “oso latza izan da”; “ barratik hainbatetan zintzilika-tu ninduten oinetan kolpeak emanez, zerbaitekin erre ere eginzizkidaten, ez dakit zerekin; nire bular gainean saltoka ibili ziren;toki guztietan eman zizkidaten borrakadak, kolpeak eta ukabilka-dak”; “uste diat hiltzekotan nagoela”...1981eko otsailaren 16ko gauean Zizurkilgo hilerrian hartutako argaz-ki batzuen bidez isilpean gorde nahi izan zutena publiko egin zen.Arratsaldeko ordu bateko hileta elizkizunaren ostean itxitako hilobiagauerdian berriz ireki zuten, gorpua atera, argazkiak atera eta denaamaitu ostean berriro ere zegoen bezala utzi zuten. Madrilgo prent-sak isilarazi bazuen ere, torturaren zantzuak begi bistakoak ziren etabatzuen ausardiari esker lau haizetara zabaldu ziren.Tortura oso gutxitan azaleratzen den krimen bat da, argitzeko ahale-gin gutxi egiten da eta horiek ezkutatzeko gezurrak bata bestearenatzetik etortzen dira. 33 urte pasatu dira eta egia jakin den arren —Santi Brouard medikuak bainuontzia egin ziotela baieztatu zuen—aitortza falta da oraindik ere. Arregiren inkomunikazio aldian gu-txienez 73 poliziak hartu zuten parte, baina horietako bost baino ezzituzten atxilotu eta egin zen hirugarren epaiketetan soilik etorrizen kondena hauetako birentzat. Maribi Arregik, Joxe Arregiren arre-bak, amorrua sentitu zuen ikustean lau hilabeteko espetxe zigorrajaso zutela eta bost egun besterik ez zituztela bete: “haien gezurrakgure egiak baino gehiago balio zuen”.

“Oso latza izan da”

DENBORAK ESANA...

<20

Europako bataz bestekoa ber-dintzeko, Nafarroak %50 gehiagoinbertitu beharko luke babes sozia-lean eta horrek hainbat egitasmoriheltzea ahalbidetuko lioke, halanola osasun sistema publikoarenhobekuntza, oinarrizko errenta, 0-3 urteko zikloaren doakotasuna,menpekotasunarekiko arreta ber-matuko duen sare publikoa, 700eurotik beherako pentsioak osaga-rritzea eta nafar herritargoarenbizi baldintzen hobekuntza nabar-mena suposatuko lukeen abar luzebat.

OSAEUS osasungintza euskal-duntzeko webgunea da. Egungoosasungintzako euskarararen egoe-ra ikusirik, osasungintzan euskaralan hizkuntza eta zerbitzu hizkunt-za bilakatzeko urrrats ugari eginbehar dira. Bide horretan LAB sin-dikatuak ezinbestekoa ikusi duindarrak batzea osasungintza eus-kalduntzearen mesedetan.Testuinguru horretan kokatzen daosaseus web orria. Tresna honenbitartez langilegoan eta orohar jen-dartean, euskararen aldeko jarreraaktiboa bultzatu nahi da. OSAEUS web orrian osasungin-

tzan euskararen normalkuntzare-kin lotura duten gaien berri eman-go dugu, LABen azterketa etaekimenez gain, normalizazioan

lagundu dezaketen dinamika,tresna eta azterketak ere bildukodira. Lan tresna bat izatea dahelburu, beraz, euskararen alde-ko dinamikaren mesedetan LABsindikatuak pertsona ororenesku martxan jartzen duen tres-na da.

Dbus, la compañia de autobu-ses de Donostia, actualizará labolsa de trabajo para los siguien-tes puestos de trabajo: - Conductor-Perceptor

Polivalente- Conductor-Perceptor

Polivalente (Personas con disca-pacidad)- Limpieza- Repostaje- Limpieza- Repostaje

(Personas con discapacidad)- Limpieza Marquesinas

(Personas con discapacidad)- Mecanico Electricista

PolivalenteEntre los requisitos que se

deben cumplir para poder reali-zar los examenes de acceso a lospuestos de trabajo se ecuentranla de poseer el carnet D y el CAP(Certificado de AptitudProfesional). En el caso de laspersonas con discapacidad debe-ran presentar un documento dela Diputacion que certifique unadiscapacidad del 33%.Para más información pueden

acercarse a la sede de LAB deGros o llamar al 943 45 86 40.

Lan produktibo eta errepro-duktiboaren arteko benetakobanaketa ez dagoen bitartean,lanaldi partzialak, lanaldi murriz-keta, eszedentziak eta bestelakoneurri askoren ondorioa emaku-mea zainketa lanetaz arduratzeaizango da. Honen ondorioz gerozeta prekarietate ekonomiko han-diagoa pairatuko dute. Eredu haualdatzeko konpromisoa eta neurrihauek familia eta laneko bizitzauztartzeko baliagarriak izateaguztion kontua da. Gida honetan modu laburrean

jasotzen dugu familia eta lanekobizitzaren kontziliazioaren ingu-ruan dagoen lan-legeria.Kontratuaren etenaldia amatasu-na, haurdunaldian edo edoskitza-roan arriskua dagoelako lan-kon-tratuaren etendura, aitatasunadela eta kontratuaren etendura,adingabeak eta senideak zaintze-ko eszedentziak eta lanaldimurrizketa eta gizarte segurant-zaren beste prestazioei buruzkoinformazioa jasotzen da.

Garai zailak dira langileentzat.Hau gutxi balitz erreformak eskuartean izanik, patronalarentzatinoiz baino errazagoa da bereneredua inposatu eta langileen lanbaldintzetan atzera egitea. Egoera

oztopatzeko langileei aukera baka-rra geratzen zaie, elkartu eta denakbatera borroka egitea. Horren adibi-de dira Villavesa hiri garraioko lan-gileek eta Unipapel enpresako plan-tilak aurrera eramandako borrokak.Euren esperientzia kontatu diguteArturo Noain Villavesako delega-tuak eta Pello de la Cruz etaIrantzu Arratibel Unipapelekoordezkariek. Aldizkariko ale honetan

(17.orrian) elkarrizketa hauen zert-zeladatxo batzuk jasotzen dira.Delegatu hauen esanak bere osota-sunean sindikatuko weborriantopatuko dituzu. Bi formatutanlandu dira elkarrizketa hauek: aldebatetik, bideo bat osatuz eta, beste-tik, idatziz.

LABek egindako azterlan batekerakutsi duenez, Errumanian etaherrialde baltikoetan baino ez duteNafarroan baino BPGren portzen-taia txikiagoa inbertitzen osasuna,desgaitasuna, biziraupena, familia-haurtzaroa, etxebizitza eta bazter-keta sozialean.Pertsonako aberastasun gehien

sortzen dituzten europar herrialde-etan, babes sozialeko sistema sen-doak garatu dira. Nafarroa da arauhorren salbuespena: sortutako abe-rastasuna handia izanagatik, babessozialean inbertitutako aberastasunportzentaia Europar Batasunekotxikienetakoa da; Errumaniarengainetik dago ozta-ozta.

BlogOSAEUS

iraultzen

21>

BideoakLan Gatazkak

TxostenaNafarroako babes soziala

GidaFamilia eta lan-bizitza

DBUSOferta de trabajo

info

<22

tarteahartu

DOCUMENTAL, “Asier ETA biok”Zuzendariak: Aitor Merino eta Amaia Merino.

Asier Aranguren eta Aitor Merinoren adiski-detasunean sakontzen du filmak. Biak Iruñeanhazi ziren 80. hamarkada korapilatsuan.Bakoitzaren bizimoduak aldendu zituen. AsierAranguren, konpromiso politikoak horretarabultzatuta, ETAn sartu zen eta Aitor MerinokMadrilera jo zuen aktore izateko.

Aranguren frantses estatuan atxilotu eta 8urte egon zen kartzelan. 2010ean kalera aterazenean, Merinok euren adiskidetasunaren ingu-ruko dokumentala osatzea erabaki zuen, zinema

munduko bere lagun madrildarrei Asierrekin zuen harremana ulertaraz-teko. Aipatu ahaleginaren emaitza da Merino anai-arreben dokumenta-la, azken urteotako gertakariak aipatzen dira bertan, Aitor eta Asierrenarteko adiskedetasunaren lekuko moduan, askotan umoretik jotzenduen kronika biziki pertsonalean.

Nabarmentzekoa da Asier Arangurenen ezin izan zuela urtarrilaren17ko estreinaldian izan, berriz ere atxilotua eta kartzeleratua izan bai-tzen EPPKko bitartekari-taldearen kontrako operazioan.

WEBGUNEAAhotsa.info

Euskal Herrian bestelakoinformazioa zabaldu nahi dutenmedioei ateak ixten zaizkio behineta berriz. Espainiako AudientziaNazionalak Ateak ireki ataria ixte-ko agindu ostean, haiek utzitakohutsunea bete nahian ahotsa.infoizango da Nafarroako herri mugi-menduen oihartzuna.

Nafarroan oso une interesga-rri eta erabakagarriak bizitzen aridira, eta aldaketa gauzatzeko

garrantzitsua da herri mugimenduari ahotsa ematea . Eragile sozial,politiko eta sindikalek aldaketa hori nolakoa izango den eta zein-tzuk izan behar diren aldaketaren edukiak eguneroko lanarekinzehazten dituzte, eta ahotsa.infok horiek lau haizetara zabaldu nahiditu.

Auzolanean eraikitako komunikabidea da. Helburu nagusiaNafarroan eraldaketa sozial eta politikoa bultzatzen duten mugi-mendu sozialen borroka dinamikei oihartzuna ematea da eta bidehorretan, Nafarroako eskubide urratze guztien berri emango dute.

1. Sindikatuko aurtengo erronka nagusia izango da

2. CCOOen proposamenak ____i bidea errazten dio

3. Nongoa zen Joxe Arregi, 1981ean torturatua hil zuten gaztea

4. Honela definitu zuen 2014. urtea langileentzat

5. Emakumeen nazioarteko eguna ospatzen da egun honetan

6. Webgune hau Nafarroako herri mugimenduen ohiartzuna izango da

7. Enpresa honetako langileek modu guztietako mobilizazioak egin dituzte

lekualdatzearen kontra

8. Gatazkaren konponbidea desblokeatzeko gai honi heldu behar zaio

9. “Gure ____ dago” ekimenak zita garrantzitsua du ekainaren 8an

10. Delegatuen Asanbladan omenaldia egin zitzaion

11. Osasungintza euskalduntzeko orria martxan da

12. ____ hiri garraioko lengileek greba luzea egin zuten hitzarmenaren alde

13. Enpresa honetako langileek borroka bertan behera utzi dute akordio

batera iritsi ondoren

14. FSMk arlo berria du

En mi empresa estamos en crisis. Somos 600 en frente de 10que mandan (especialmente un par), quienes por su puesto noestán en crisis. Yo les digo que hay que luchar y moverse, pero…

De esos 600: algunos fueron reclutados por los 10 que man-dan: les dan dinero o un pequeño poder, son unos 50. Son losrepresentantes en el taller del orden, la policía laboral y encarga-dillos varios. O tecnócratas grises, aunque algunos van vestidoscon colores porque dicen ser modernos y progres. Algunos decla-ran que a ellos ni les va ni les viene el asunto: ellos están bien. Sonlos tiburones, los reptiles, los zorros. Algunos ingenieros que cons-truyen máquinas capaces de sustituirnos a todos. Unos pocos quese lucran de la vaca productiva que actúan como veterinarios.Otros son simples parásitos.

Algunos dicen que para qué moverse si siempre ganan losmismos. Su frase favorita: “no vais a conseguir nada”. Son los nihi-listas puros. Son unos 10. Son pocos, pero parecen tener muchafuerza. Son tóxicos. Resignados y escépticos. Algunos se conta-gian enseguida de ellos. Bajan la moral de la gente. Son los alia-dos perfectos de una empresa.

Algunos dicen que no tienen tiempo, que tienen hijos, que nosaben, que…, en fin; algunos tienen una gran capacidad paratener un porqué: son unos 110. Los paralizados.

Algunos dicen que pasan. Parecen empleados felices aunque aveces se sientan jodidos en el bolsillo y en su dignidad. Son unos70. Unos cuantos dicen estar conformes con los postulados de laempresa y que “todos harías lo mismo si pudierais”. Se refieren alos privilegios y los sueldazos del grupo de los 10. Son los listos.Algunos son los pelotas. Son unos 90. Muchos dicen que nosaben, que no entienden, que a lo mejor, la empresa hace lo quetiene que hacer. En ocasiones se quejan. De estos, unos cuantosse quejan en muchas ocasiones o están todo el día quejándose alde al lado, sobre todo si protesta ante la empresa, pero nunca a laempresa. Algunos parece como que te empujan a ponerte delantede las bayonetas, pero nunca arriesgan. Son unos 50. Más “para-lelizados”

txokoazure

23>

Bastantes dicen o, no lo dicen, tener miedo a que les voten, aque les bajen de categoría (¿a dónde?, ¡si ya estás en el suelo!), aque les degraden, a que les machaque el encargado, a que les san-cionen, a ser mal vistos por la empresa… Los atados y los bien ata-dos. Son unos 100.

Algunos dicen que tendría que moverse todo el mundo y hastaque no sea así, ellos no se mueven: son unos 40. Algunos dicen queya se movieron una vez y que nadie les apoyó: son los quemados.Unos 20. Algunos dicen que están agotados de moverse y que ya nopueden más: son unos 15.

Algunos declaran que sí están por la labor, pero no están deacuerdo con los que se mueven. En ocasiones “están” con el grupode los 110, los paralizados, y en otras ocasiones con el de los 70, losfelices jodidos. Algunas veces incluso se les ve con el de los 20, losquemados. Son unos 40. De estos, algunos son conocidos y suelenjuntarse en muchas ocasiones con el grupo VIP de los Diez. Les lla-man sindical-posibilistas. Otros les llaman simplemente sinver-güenzas, vendidos y traidores. Unos cuantos son los que te dan áni-mos al mismo tiempo que unas palmaditas en la espalda de formacondescendiente y una sonrisa ñoña en la cara.

Unos poquitos parecen incombustibles y siempre están luchan-do, pero no pueden arrastrar a los otros 595. Son 5. Pero 2 de ellosdicen tener diferentes visiones a los otros 2 y nadie entiende alquinto que ve unidad donde hay división y, además, nadie le pidióque hiciera de mediador, aunque él lo intenta una y otra vez.

¿Entienden Vd. ahora porqué hemos llegado a la actual situa-ción? Al final, da 0, pudieron con todos. La culpa no es realmentenuestra, pero tenemos que aprender la lección y saber que 600, o550, como queráis, pueden con 10, con diferencia. Pero con muchadiferencia. Sólo con una sola idea: solidaridad. Con ella, tenemossin duda alguna, poder para cambiar las cosas. Empezamos denuevo ya.

Víctor Abarzuza Fontellas

CLASE DE CONCIENCIA DE CLASE

✍✉ ✍✉ ✍✉ ✍✉

ABORTATZEAGATIK EPAIKETARIK EZ. KAS, 1983. Neure gorputza delako, neuk

erabakitzen dut. PPren Gobernuak ezarri nahi duen abortoaren legearen ondorioz

orain eskubide den hori delitu izatera pasako da. Ama izateko edo ez izateko eraba-

kia bakoitzarena eta librea izan behar duelako ez gaude inongo inposaketarik eta

inongo atzerapausorik onartzeko prest.