2
HERRIAK Komite Internazionalistak Komite Internazionalistak 06 Israelgo kartzeletan Palestinar preso polí- tiko ugari daude (7000 inguru). Bizi baldint- za tamalgarrietan daude eta egunero tortu- rak eta mehatxuak jasatzen dituzte. MUNDUAN Leihoaren zirrikitutik / haizea sartzen. Zigor zeldan / bakar bakarrik dagoen presoaren / erlojua gelditu egin da. Denboraren barea! / Leiho alboan hari soil bat / haizearen gora beheraka mogitzen. / Presoak hariari / ea ordua dakien galdetu dio. / Eta hariak, goruntz beherunzka eginez / badirudi baietz, baietz, baietz erantzuten duela.” III. Galdera “Gartzelako poemak” (Susa, 1992) Joseba Sarrionandia Euskal Herrietan ireki zaigun momentu historiko honetan, amnistiaren aldeko oihua inoiz baino ozenago entzun den herri mobilizazio handiene- tariko bat ikusi dugu Bilboko kaleetan, hau da, kolosala izan den protesta. Izan ere, Europako herrialde txiki eta zapaldu honetako 700 euskal herritar baino gehiago frantziar eta espainiar Estatuetan zehar, eta, inoiz jakingo ez den erre- fuxiar eta iheslari kopuru zenbakaitza munduan zehar aurkitzen dira sakabanaturik. Egunerokotasunean pairatzen dugun espetxe politika anker honek bizi osorako zigorra ezart- zen duen sistema legal bidegabea bermatzen du, euskal preso politikoen oinarrizko eskubi- deak etengabe urratzen direlarik: kondena be- tea, kondenaren hiru laurdena betea eta gaixota- sun larriak dituzten presoen askatasuna ukatuz edota presoen familiarrak zuzenean zigortzen dituen dispertsioa mantenduz. Eta hainbeste denboraz irauten ari den zapalkuntzaren ondo- rioz garatu den euskal komunitate antirrepresi- boa gure herriko kaleetan ari da askatasun osoa aldarrikatze lanetan. Sistema kapitalistak eta botereak menperatu ezin dituen disidenteak dira munduan zehar hedaturik dauden preso politiko guztiak. Fidel Castrok behin esan zuen bezala: “El preso polí- tico es aquel que es arrestado y condenado por querer mejorar la sociedad, luchar por el bien del hombre y el progreso de la sociedad (...). No tenemos el mismo concepto de aquellos que lu- chan por hacer retroceder la sociedad, a los que llamamos contrarrevolucionarios y están presos por cometer graves delitos”. Hain zuzen ere, in- justiziak salatzeagatik, inperialismoa borrokat- zeagatik edota jarrera iraultzaileagatik gatibu hartzen dituztenak dira. Halaxe ditugu 2011ko abenduan, heriotzaren ko- rridorean 30 urte bete dituen Mumia Abu-Jamal kazetari iraultzaile afroamerikarra, Filadelfiako Fiskalaren azken erabakiaren arabera heriotza bertan behera gelditzen eta bizi osorako zigorra ezartzen zaiola, alegia. Baita Mumiak hainbes- Kolosala izango da te alditan babestu izan dituen eta aurten 34 urte beteko dituzten MOVE erakunde beltz iraultzlearen 8 kideak. Edota, 2012ko otsailak 4 honetan, Estatu Batuetan ere, 35 urte preso be- teko dituen Indian American Movement erakun- deko Leonard Peltier sioux militante indigenaren kasua. Ezin ahaztu ere, Kolonbiako 7.000 preso politikoak, 5.000 palestinarrak, sahararrak, ira- kiarrak, kurduak, tamilak… Eta, halaber, mundu osoan errepresioa pairatzen duten borrokalari antifaxistak, anarkistak zein komunistak. Guztiak nazioarteko txoko ezberdinetan lan poli- tikoa burutzeagatik espetxeratuak diren pertso- nak. Nazioartean barreiaturik, baina lokalki an- tolaturik borroka bera dugu guztiok; arerio bera dugu iraultzaileok; Sistema bera dugu etsaitzat. Baina ezin ditugu inola ere baztertu, gizarte ka- pitalistaren biktima hutsak diren preso sozialak. Jazarpen sozial eta polizialaren eraginez, Siste- mak preso politiko bihurtzen dituztenak. Abe- ratsek eta esplotatzaileek eraturiko diziplina eta kontrolera egokitzeko makinaria juridiko-peni- tentziario errepresiboaren aurrean, gizakia bizi baldintza kaxkarretara, tortura fisiko eta psikolo- gikoetara behartzen dituztela defentsa-gabezia egoera batean isolatuz. Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezku- tatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak bes- terik ez dira. Ez dira birgizarteratze sozialerako tresna, menperatzaileen mendekurako tresna hutsa baizik. Kapitalaren interesetarako dagoen tresna odoltsua alegia, inposatu nahi diguten bi- zimodura egokitzeko erreminta. Eta elkartasun gatazka horretan internazionalis- moak ezinbesteko lana betearazten du, herrien arteko elkarrekintzaz zapalkuntza mota guztiak salatuz edonon. Izan ere, guztion artean espe- txeak apurtu behar ditugu, eta baikortasunez eta itxaropenez, hain ospetsuak egin diren Jo- seba Sarrionaindiaren eleberriaren izenburuaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena ko- losala izango da. Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezkutatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak besterik ez dira. Izan ere, guztion artean espetxeak apurtu behar ditugu, eta, Sarrionaindiaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena kolosala izango da. Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezkutatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak besterik ez dira. Izan ere, guztion artean espetxeak apurtu behar ditugu, eta, Sarrionaindiaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena kolosala izango da. Estatu Batuak atxilotu zituen bost kubata- rrak hamar urte baino gehiago daramate kartzelan. Txileko kartzeletan 37 preso polítiko Mapu- txe daude. Bere “delitua” bere betiko lu- rren lapurketaren kontra borrokatzea. 2011ko abenduan 36 kazetari kurdu atxilo- tuak izan ziren. Turkiar estatua beti hilketa eta atxiloketa erabili ditu kurduen kontra Urtarrila honen bukarean Potemkim Zineforumari hasiera emango diogu. Zine- ma prestakuntza eta eztabaidarako erabiltzea dugu helburu. Raymundo Gleyt- zer zinegile eta iraultzaileak zion bezala, zinema arma bat da. Kontrainforma- ziorako arma eta informazio eta formazio tresna garrantzitsua. Sobiet Batasuneko zinema iraultzaileak, Latinoamerikako “Hirugarren Zinema”k eta beste batzuek izan dute helburu hori. Horren harira, hilabetero filmak eta eztabaidak gai baten inguruan egingo di- tugu: memoria historikoa aldarrikatu, zinegile iraultzaileen oinarri teorikoak aztertu eta arte soragarri batekin gozatu. Erdu Potemkim Zineforumera. @potemkinzinema http://on.fb.me/potzin

Herriak#06

Embed Size (px)

DESCRIPTION

Kolosala izango da

Citation preview

HERRIAKKomite Internazionalistak

KomiteInternazionalistak

06“

Israelgo kartzeletan Palestinar preso polí-tiko ugari daude (7000 inguru). Bizi baldint-za tamalgarrietan daude eta egunero tortu-rak eta mehatxuak jasatzen dituzte.

MUNDUAN

Leihoaren zirrikitutik / haizea sartzen. Zigor zeldan / bakar bakarrik dagoen presoaren / erlojua gelditu egin da. Denboraren barea! / Leiho alboan hari soil bat / haizearen gora beheraka mogitzen. / Presoak hariari / ea ordua dakien galdetu dio. / Eta hariak, goruntz beherunzka eginez / badirudi baietz, baietz, baietz erantzuten duela.”

III. Galdera “Gartzelako poemak” (Susa, 1992)Joseba Sarrionandia

Euskal Herrietan ireki zaigun momentu historiko honetan, amnistiaren aldeko oihua inoiz baino ozenago entzun den herri mobilizazio handiene-tariko bat ikusi dugu Bilboko kaleetan, hau da, kolosala izan den protesta. Izan ere, Europako herrialde txiki eta zapaldu honetako 700 euskal herritar baino gehiago frantziar eta espainiar Estatuetan zehar, eta, inoiz jakingo ez den erre-fuxiar eta iheslari kopuru zenbakaitza munduan zehar aurkitzen dira sakabanaturik.

Egunerokotasunean pairatzen dugun espetxe politika anker honek bizi osorako zigorra ezart-zen duen sistema legal bidegabea bermatzen du, euskal preso politikoen oinarrizko eskubi-deak etengabe urratzen direlarik: kondena be-tea, kondenaren hiru laurdena betea eta gaixota-sun larriak dituzten presoen askatasuna ukatuz edota presoen familiarrak zuzenean zigortzen dituen dispertsioa mantenduz. Eta hainbeste denboraz irauten ari den zapalkuntzaren ondo-rioz garatu den euskal komunitate antirrepresi-boa gure herriko kaleetan ari da askatasun osoa aldarrikatze lanetan.

Sistema kapitalistak eta botereak menperatu ezin dituen disidenteak dira munduan zehar hedaturik dauden preso politiko guztiak. Fidel Castrok behin esan zuen bezala: “El preso polí-tico es aquel que es arrestado y condenado por querer mejorar la sociedad, luchar por el bien del hombre y el progreso de la sociedad (...). No tenemos el mismo concepto de aquellos que lu-chan por hacer retroceder la sociedad, a los que llamamos contrarrevolucionarios y están presos por cometer graves delitos”. Hain zuzen ere, in-justiziak salatzeagatik, inperialismoa borrokat-zeagatik edota jarrera iraultzaileagatik gatibu hartzen dituztenak dira.

Halaxe ditugu 2011ko abenduan, heriotzaren ko-rridorean 30 urte bete dituen Mumia Abu-Jamal kazetari iraultzaile afroamerikarra, Filadelfiako Fiskalaren azken erabakiaren arabera heriotza bertan behera gelditzen eta bizi osorako zigorra ezartzen zaiola, alegia. Baita Mumiak hainbes-

Kolosala izango da

te alditan babestu izan dituen eta aurten 34 urte beteko dituzten MOVE erakunde beltz iraultzlearen 8 kideak. Edota, 2012ko otsailak 4 honetan, Estatu Batuetan ere, 35 urte preso be-teko dituen Indian American Movement erakun-deko Leonard Peltier sioux militante indigenaren kasua. Ezin ahaztu ere, Kolonbiako 7.000 preso politikoak, 5.000 palestinarrak, sahararrak, ira-kiarrak, kurduak, tamilak… Eta, halaber, mundu osoan errepresioa pairatzen duten borrokalari antifaxistak, anarkistak zein komunistak.

Guztiak nazioarteko txoko ezberdinetan lan poli-tikoa burutzeagatik espetxeratuak diren pertso-nak. Nazioartean barreiaturik, baina lokalki an-tolaturik borroka bera dugu guztiok; arerio bera dugu iraultzaileok; Sistema bera dugu etsaitzat. Baina ezin ditugu inola ere baztertu, gizarte ka-pitalistaren biktima hutsak diren preso sozialak. Jazarpen sozial eta polizialaren eraginez, Siste-mak preso politiko bihurtzen dituztenak. Abe-ratsek eta esplotatzaileek eraturiko diziplina eta kontrolera egokitzeko makinaria juridiko-peni-tentziario errepresiboaren aurrean, gizakia bizi baldintza kaxkarretara, tortura fisiko eta psikolo-gikoetara behartzen dituztela defentsa-gabezia egoera batean isolatuz.

Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezku-tatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak bes-terik ez dira. Ez dira birgizarteratze sozialerako tresna, menperatzaileen mendekurako tresna hutsa baizik. Kapitalaren interesetarako dagoen tresna odoltsua alegia, inposatu nahi diguten bi-zimodura egokitzeko erreminta.

Eta elkartasun gatazka horretan internazionalis-moak ezinbesteko lana betearazten du, herrien arteko elkarrekintzaz zapalkuntza mota guztiak salatuz edonon. Izan ere, guztion artean espe-txeak apurtu behar ditugu, eta baikortasunez eta itxaropenez, hain ospetsuak egin diren Jo-seba Sarrionaindiaren eleberriaren izenburuaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena ko-losala izango da.

Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezkutatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak besterik ez dira. Izan ere, guztion artean espetxeak apurtu behar ditugu, eta, Sarrionaindiaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena kolosala izango da.

Espetxeak, gizartetik desbideratu direnak ezkutatzeko, deshumanizatzeko eta degradatzeko Sistemak sortzen dituen sarraski esparruak besterik ez dira. Izan ere, guztion artean espetxeak apurtu behar ditugu, eta, Sarrionaindiaren hitzak hona ekarriz, gure borroken garaipena kolosala izango da.

Estatu Batuak atxilotu zituen bost kubata-rrak hamar urte baino gehiago daramate kartzelan.

Txileko kartzeletan 37 preso polítiko Mapu-txe daude. Bere “delitua” bere betiko lu-rren lapurketaren kontra borrokatzea.

2011ko abenduan 36 kazetari kurdu atxilo-tuak izan ziren. Turkiar estatua beti hilketa eta atxiloketa erabili ditu kurduen kontra

Urtarrila honen bukarean Potemkim Zineforumari hasiera emango diogu. Zine-ma prestakuntza eta eztabaidarako erabiltzea dugu helburu. Raymundo Gleyt-zer zinegile eta iraultzaileak zion bezala, zinema arma bat da. Kontrainforma-ziorako arma eta informazio eta formazio tresna garrantzitsua.

Sobiet Batasuneko zinema iraultzaileak, Latinoamerikako “Hirugarren Zinema”k eta beste batzuek izan dute helburu hori.

Horren harira, hilabetero filmak eta eztabaidak gai baten inguruan egingo di-tugu: memoria historikoa aldarrikatu, zinegile iraultzaileen oinarri teorikoak aztertu eta arte soragarri batekin gozatu.

Erdu Potemkim Zineforumera.

@potemkinzinema

http://on.fb.me/potzin

HERRIAK Komite Internazionalistak#06

COLOMBIA

Mexikon ere:¡Presxs Políticxs, libertad!

Citando la frase de Dostoievsky “si quieres conocer la realidad de una sociedad, visita sus cárceles “ y revisando la población car-celaria en Colombia es fácil identificar un conflicto político, social y económico cuyo origen se basa en profundas desigualda-des sociales, generadas por una plutocra-cia y una hegemonía de poder económico y político de una minoría, representada por una oligarquía desnacionalizada, sobre una inmensa mayoría de la población excluida y además castigada por oponerse a un ré-gimen que ha generado hambre, muerte y miseria a gran escala. Como consecuencia de esta sociedad moldeada desde “arriba” y desde “afuera” según los intereses de grupos transnacionales y con la clara inje-rencia de los gobiernos de Estados Unidos y de la Unión Europea, contando siempre con la complicidad de los gobiernos colom-bianos de turno, entregados y supeditados a los dictámenes del extranjero, el Régimen Colombiano ha implementado diferentes mecanismos represivos como parte de pla-nes estratégicos de persecución sistemáti-ca a la oposición política, llámese Estatuto De Seguridad, Plan Colombia, Plan Patriota, Ley de Seguridad Ciudadana etc. El reflejo de esto es que actualmente en las cárceles colombianas hay 115.000 personas reclui-das, cifra que ha aumentado escandalosa-mente en los últimos 5 años, anterior a los cuales la población carcelaria era de 60.000 personas.

Algunas de las causas de la problemática carcelaria en Colombia son la lentitud de los procesos judiciales, el sobre uso de la detención preventiva, lo cual ha generado un hacinamiento por sobre- población car-celaria que en muchos lugares puede llegar al 200%.

Estamos en una sociedad con un altísimo nivel de conflictividad y es muy equivoca-do pensar en resolver todos los conflictos a todo nivel con el sistema penal, éste debe-ría ser el último recurso y se debería explo-rar las causas de estos conflictos y trabajar una solución sobre ellas, esto, pensando en una función primordialmente social del estado. Pero lo que está sucediendo ac-tualmente en las cárceles de Colombia es el olvido absoluto de la sociedad colombia-na, ni el estado a través de sus diferentes instituciones, ni la Administración de Jus-ticia, se preocupan por la situación de las cárceles, se proclama una victoria cuando se crea una nueva norma penal o cuando se condena a una persona, sin pensar en el proceso posterior cuando se está detrás de los muros y los barrotes.

Otra causa es que el sistema carcelario en su totalidad depende de la lógica punitiva y penal que opera en el estado colombiano, se concluye, que no podemos hablar de una

crisis carcelaria sin hablar de una crisis del sistema penal y por consiguiente de una crisis en la administración de justicia.

Actualmente la población carcelaria por razones políticas es de aproximadamente 7.500 personas. Las políticas de criminali-zación implementadas por el Estado, refle-jadas además, en las legislaciones que pe-nalizan la protesta social, han conllevado a que se prive de la libertad a campesin@s, estudiantes, defensor@s de derechos hu-manos, poblador@s urbanos, sindicalistas, grupos étnicos o cualquier persona consi-derada como riesgo para la “Seguridad Na-cional”, incluidas las que decidieron ejercer el legítimo derecho a rebelarse con las ar-mas.

En las cárceles colombianas se encuentran centenares de humildes poblador@s de zonas rurales y municipios pequeños, que son víctimas de capturas masivas e indis-criminadas, señalad@s de ser supuestos colaboradores o milician@s de la guerrilla; arbitrariedad que en fondo busca desver-tebrar las comunidades que se oponen a la implementación de grandes proyectos eco-nómicos;

Aparte de soportar condenas despropor-cionadas, l@s pres@s polític@s y en gene-ral toda la población carcelaria recibe una deficiente atención médica, convirtiéndose en una problemática sistemática que causa en algunos casos la muerte. Al desconoci-miento de la obligación de garantizar los Derechos Humanos de la población privada de la libertad, se suma la actuación vindi-cativa del Estado colombiano frente a l@s pres@s polític@s, que se refleja entre otros en la negligencia e indolencia que se asu-me frente a quienes padecen enfermedades graves, en estado terminal, lisiados, con li-mitación funcional o pérdida anatómica de

alguna parte de sus cuerpos. De otro lado l@s pres@s politic@s son continuamente sometid@s a torturas, gases lacrimógenos, tratos crueles, inhumanos y degradantes. El 99% de las denuncias que han puesto l@s detenid@s a la Defensoría del Pueblo, la Procuraduría General de la Nación, Orga-nizaciones de Derechos Humanos y Colec-tivos de Abogados por torturas cometidas por los funcionarios del INPEC, están en la impunidad.

Con la implementación del Plan Colombia se impulsa la construcción de cárceles de mediana y alta seguridad, adoptando el modelo carcelario Federal de Prisiones de Estados Unidos, tanto en la infraestructura física de las prisiones como a la formación y funciones de los funcionarios del INPEC, desconociendo las funciones sociales que en la práctica deberían cumplir, convirtién-dolos en entes de carácter policial que vio-lan sistemáticamente los Derechos Huma-nos de l@s reclus@s , conductas dirigidas especialmente a l@s pres@s de conciencia ya sean pres@s polític@s, o prisioner@s de guerra.

Cabe anotar que existe un Régimen Car-celario Especial para otro tipo de reclusos, como son los pabellones de alta seguridad donde se encuentran los militares, parami-litares, narcotraficantes y políticos vincula-dos con la parapolítica, además de aquellos cuyas actuaciones tienen que ver con he-chos de corrupción y saqueo al erario públi-co de la nación, estos pabellones gozan de una mejor y más cómoda infraestructura, celdas individuales con todas las garantías de seguridad y bienestar, que se asemejan más a hoteles de 5 estrellas que a presidios que busquen castigarlos e imponerles pe-nas por todos los crímenes y atrocidades que estos elementos han cometido.Uno de los casos críticos donde el Estado

KI-tik joan den udan antolatu genuen Mexikoko brigadan, hango preso politikoen egoera ezagutzeko aukera izan genuen. Brigada honetan, Mexiko Hiritik Txiapase-raino egin genuen ibilbide osoan zehar pre-so politikoekiko elkartasuna lantzen duen hainbat erakunde, kolektibo eta pertsona ezagutzeko aukera izan genuen ere bai.

Baina lehenik eta behin, Mexikori buruz aritzen bagara, 2006an sortu eta gaur egun mantentzen den testuinguru sozio-poli-tikoari arreta jarri behar diogu.

Testuinguru horretan kontuan hartu behar dugu 2006an presidentziarako hauteskun-de prozesua burutu zela, eta hortik PAN alderdi ultraeskuindarreko Felipe Calderón hautagaiak hauteskunde-iruzur salaketen artean boterea hartu zuela. Horren ondo-rioz, hauteskundeen bitartez lortu ezin izan zuen legitimazioa bereganatzeko, presi-dente berriak “narkoaren aurkako guda” aitzakitzat hartuz, kalera atera zuen ejer-tzitoa.

Ordutik, herria izan da estrategia hau larru-tik ordaindu duena, eta hildakoen eta desa-gertuen kopuruak oso nabarmenki igo dira (60000 hildako eta 10000 desagertu baino gehiago) eta herri mugimenduan dihardu-ten pertsona eta kolektiboen kontrako erre-presioa eta jazarpena eguneroko kontuak bihurtu dira. Brigadan zehar hainbat aldiz entzun ahal izan dugun bezala, estrategia horren ondorioz Mexikon ematen ari den egoerak, Kolonbia ekartzen digu burura, Kolonbizazioa izena arrunt bihurtu da he-rrialdearen egoeraz hitz egitean.

“Comite Cerezo”Gure ibilbidean preso politikoen elkarta-suna lantzen duten hainbat kolektibo zein pertsona ezagutu genituen. Horietako bat “Comite Cerezo” dugu. Arrazoi politikoen-gatik preso dauden pertsonen eskubideen aldeko defentsan lan egiten dute. Kole-ktibo hau 2001ean sortzen da Alejandro, Hector eta Antonio Cerezo anaiak eta Pa-blo Alvarado Flores atxilotu, torturatu eta espetxeratu zituztenean. Beraien defentsa antolatzeko sortu zen Comite-a eta haien askatasuna lortu eta gero, Mexikon existit-zen diren preso politikoen aldeko defentsa-ri ekin zioten buru belarri.

Ordutik egin duten lana oso garrantzitsua izan da preso politikoen egoera, exekuzio estrajudizialen eta atxilotzean desagertuak

izan diren pertsonen kasuak dokumentat-zeko eta salatzeko. Beraiekin egon gine-nean ikusi genuen nola jendea eta gizarte mugimenduak trebatzen zituzten hauen inguruan gertatzen diren kasuen salaketa eta jarraipena era autonomo batean aurrera eraman ahal izateko.

Comite Cerezokoek esan zigutenez, Calde-ronek presidentzia hartu zuenetik preso po-litikoen auzia nabarmen aldatu da: 2007an Mexikon 1000 preso politiko baino gehiago bazeuden, gaur egun 120 inguru dira. Al-daketa honen arrazoi nagusia gobernuak 2006tik aurrera daraman estrategian datza, horrela, orain herri mugimenduen kontrako borrokan Mexikoko gobernuak gehien era-biltzen dituen tresnak, exekuzio estraju-dizialak eta atxiloketetan gauzatzen diren desagertzeak dira besteak beste.

Chiapas: “No estamos todxs”Chiapaseko preso politikoen alde jarduten den “No estamos todxs” erakundea ere ezagutu genuen. Zapatismoak bultzatutako “La Otra Campaña”-ko preso politikoen defentsan lan egiten dute. Beraiekin San Cristobal de las Casas-etik oso hurbil da-goen espetxera joan ginen eta han dauden preso politikoak ezagutzeko aukera izan genuen. Kartzelan pairatzen duten egoera oso larria izan arren (masifikazioa, zikinke-ria, osasun baldintza oso txarrak...) ikusi genuen nola antolakuntzaren bitartez bere adorea eta egoera hobetu dela nabarmenki. Azken hilabeteotan gose greba garrantzit-su bat burutu dute, baina gobernuak oso gogor aritu da mugimendu hura gelditzen eta bururik gabe uzten, horela, Alberto Pa-tistán (La Voz del Amate preso politikoen kolektiboko kidea, espetxe horretan beste presoak politizatu eta presoen kolektiboa antolatu duena) Chipasetik oso urrun da-goen Sinaloako espetxe batera bidali dute, sortutako presoen kolektiboa akabatzeko asmoz.

Brigadan ikusi ahal izan genuenez, Mexikon, Euskal Herrian eta munduko beste hainbat lekutan gertatzen den beza-la, gobernuek preso politikoak erabiltzen dituzte herri mugimendua geldiarazteko. Hala ere, bai Mexikon, bai Euskal Herrian edo munduan edonon, badaude preso po-litikoen alde lan egiten duten erakunde eta pertsonak. Beraiekiko elkartasuna eta haien askatasunaren aldeko borroka tres-narik eraginkorrena da preso mantentzen dituzten hesiak apurtzeko.

MEXICO

colombiano se ensaña con l@s pres@s polític@s es el de la cárcel de “La Trama-cúa” llamada la ”cárcel de castigo” ubica-da en zona rural distante del centro urbano mas próximo que es Valledupar, lugar de difícil acceso, aislado donde no hay trans-porte público, ni redes de comunicación. Lugar dónde se vulneran en su máxima ex-presión los derechos fundamentales de los hombres y mujeres que se encuentran allí recluid@s, y donde permanentemente es-tán sometid@s por parte de la guardia pe-nitenciaria a torturas sicológicas y físicas y donde no se les suministra los servicios mínimos básicos como el agua, la cual solo se proporciona por 5 minutos al día, proble-ma que se se hace mucho mas crítico dadas las altas temperaturas de la región (40 gra-dos centígrados en promedio). Las pésimas condiciones de salubridad generadas por esta deficiencia, están provocando múlti-ples enfermedades en la población carce-laria. De igual manera es preocupante la deficiente atención sanitaria dentro de este Centro Penitenciario, tanto en al atención como en el suministro de medicamentos e insumos necesarios para una adecuada atención médica, l@s reclus@s denuncian la negligencia por parte de la Dirección de esta Prisión y en general de la Dirección General de Prisiones para resolver casos graves que ameritan atención especializa-da fuera de las instalaciones. Debido a las condiciones infrahumanas que se viven en este Centro Penitenciario, se está adelan-tando una campaña Nacional e Internacio-nal para lograr el cierre de esta cárcel y de-nunciar de igual manera el funcionamiento violatorio de los Derechos Humanos como política sistemática generalizada, que obe-dece a interese s económicos y políticos y que hace parte de toda una estrategia re-presiva de control y de criminalización de la protesta social en cualquiera de sus dife-rentes manifestaciones .

En las entrañas del monstruo: El sistema carcelario enColombia