8
mero 162 Mércores , 13 de maio de 2020 (Festa da Virxe de Fátima) Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Fer rol Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos

Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

  • Upload
    others

  • View
    4

  • Download
    0

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

Número 162Mércores, 13 de maio de 2020

(Festa da Virxe de Fátima)Publicación Mensual

da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos

Page 2: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

Mércores, 13 de maio de 2020 • dumio2

«Un cántico nuevo»«Cantad al Señor un cántico nuevo, resuene su alabanza en la asamblea de los fieles» (Salmo 149,1)

E n Pascua cantamos un cántico nuevo. Es un canto coral. Sí, también en tiempo de pandemia y de confinamiento, del que

iremos saliendo con tanta paciencia como res-ponsabilidad. Dice san Agustín que el hombre nuevo, el que renace por el bautismo, conoce el cántico nue-vo y que cantar no solo es expresión de alegría, sino también de amor. Aprender a cantar este cántico nue-vo es aprender a amar la vida nue-va para quienes pertenecen al reino nuevo de Dios.

Inmersos en esta crisis social y económica, sufriendo la incertidumbre, la enfermedad, el dolor y la muerte, se quiebran las cuerdas vocales del espíritu, dejándonos —aparente o realmente— un estremecedor silencio, roto solo por el gemido agudo del llanto. Sin embargo, en medio de esta fragilidad compartida, surge, con la fuerza del amor nuevo y la esperanza nueva, el canto del Crucificado Resucitado. Él canta el cántico nuevo por excelencia, a pleno pulmón, en el Espíritu que da vida: ¡Aleluya! La muerte ha sido vencida. Su canto nos despierta y nos envuelve, guiándonos al encuentro con Él

para volver a comenzar, con la esperanza que no defrauda. Además, en su canto va incorporando a cuantos libremente quieren entonarlo. Es un himno que ensalza al ser humano, creado a

imagen y semejanza de Dios; un madrigal con cadencia de fraternidad, que nos invita constantemente a unirnos en el amor misericordioso del Padre que Jesús ha mostrado al mundo; una melodía de Casa Común que hemos de cuidar para cuidarnos a nosotros mismos, comenzando por el hermano, porque así es como se cuida un cristiano a sí mismo.

El Resucitado sale a nuestro encuentro con su cántico nuevo para recordarnos que hemos

aprendido y podemos seguir aprendiendo a cantar con alegría en la asamblea de los fieles. Esa asamblea santa y fraterna que ansiamos volver a disfrutar con ojos resucitados y, ojalá, con una nueva manera de amar. Si entonamos en armonía el cántico nuevo de Jesús Resucitado, venceremos las sombras de silencio y de muerte que se ciernen sobre nuestro mundo. Él quiere resucitar como un himno de alabanza en todos

los que han perdido la capacidad de cantar al amor y a la vida, cualesquiera que sean los motivos. Él canta y nos invita a cantar con Él, recreando los vínculos comunitarios con la alegría de la caridad y la justicia. Que resuene su alabanza en nuestra asamblea y el anuncio de Dios vivo en cada rincón de Mondoñedo-Ferrol y en toda la tierra.

Mons. Luis Ángel de las Heras Berzal, CMF, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

Esa asamblea santa y fraterna que ansiamos

volver a disfrutar con ojos

resucitados y, ojalá, con una nueva manera

de amar

Ana M. Barro - Agencias

Breves

NUESTRO OBISPO Y CLERO DIOCESANO ENTREGAN 24.000 EUROS A CÁRITAS DIOCESANAEl pasado Jueves Santo, día del Amor Fraterno, la Diócesis de Mondoñedo-Ferrol hizo público que, como gesto de solidaridad con las personas que peor lo están pasando económicamente durante la actual crisis, tanto el obispo como los sacerdotes diocesanos destinarían a Cáritas Diocesana una parte de sus percepciones del mes de abril, uniéndose, de esta manera, a la campaña de Cáritas ante el coronavirus “Cada gesto cuenta”. Lo aportado ha alcanzado ya los 24.000 euros.

AGRADECIMIENTO DE LOS OBISPOS A TODOS LOS QUE TRABAJAN DURANTE LA PANDEMIA DEL COVID-19La Comisión Episcopal para las Comunicaciones Sociales (CECS) de la Conferencia Episcopal Española (CEE) envió un mensaje de apoyo y agradecimiento a los comunicadores por el trabajo que están realizando en este tiempo de pandemia y en el que aseguran que son “garantes de la esperanza”. “En medio de esta situación, vosotros comunicadores y periodistas tenéis que narrar el drama mortal de esta pandemia y a la

vez los ejemplos esperanzadores de entrega y solidaridad que se dan en abundancia en nuestra sociedad”, aseguran los obispos en su mensaje.Ante esta situación los obispos de la Comisión Episcopal para las Comunicaciones Sociales (CECS) aseguran que quieren “reconocer el luminoso trabajo de los profesionales que están en primera línea de esta guerra, como son los profesionales sanitarios y sus servicios auxiliares, laboratorios y farmacias”. También destacaron la labor de “todos los que nos facilitan nuestra vida cotidiana, repartidores y distribuidores, comerciantes y supermercados, servicios de limpieza, de transporte, de mantenimiento, funerarias, junto con las ejemplares actuaciones de los militares, guardias civiles y policías”.Así como “el servicio de los sacerdotes, en las capellanías de los hospitales, dando el consuelo en los cementerios, atendiendo desde las parroquias a los que están solos y asistiendo a los más necesitados, unidos a Cáritas.

Igualmente, a todos aquellos que contribuyen anónima y solidariamente al bien común, vaya nuestro respeto, admiración y agradecimiento”.

ECUMENISMO: JORNADA DE ORACIÓN POR LA HUMANIDAD EL 14 DE MAYOSe trata de una invitación que hace a todos los responsables de las religiones mundiales el presidente del Pontificio Consejo para el Diálogo Interreligioso, el Cardenal Ayuso, haciéndose eco del llamamiento hecho por el Alto Comité para la Fraternidad Humana (grupo de líderes religiosos, del ámbito educativo, cultural, etc.) y el propio Papa Francisco. La convocatoria no supone manifestación conjunta pública alguna, para evitar el riesgo de contagio. Será, pues, vivida en la interioridad de cada cual, poniéndose delante de Dios y de la propia conciencia, con el fin de afrontar, desde esta perspectiva religiosa, la crisis mundial provocada por el Covid-19.

Page 3: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

dumio • Mércores, 13 de maio de 2020 3

José Luis Fernández: «Non podemos ser cristiáns asintomáticos»

Baruk Domínguez

J. L. Fernández, delegado diocesano da Pastoral da Saúde

En que consiste a iniciativa “Xuntos na mesma barca”?

A idea xurdiu falando con Ana García-Heras, unha das responsables da atención relixiosa no Hospital Arquitecto Marcide de Ferrol, que me dicía: “Claro, vémonos nunha situación complexa porque hai pacientes illados, plantas que son difíciles de visitar porque non é conveniente que haxa moita xente circulando por aí, e por iso puxemos os nosos teléfonos a disposición, a ver se alguén nos chama”. Pois ben, a raíz diso propuxemos estender esta iniciativa a nivel diocesano, a través dos teléfonos de todos os capeláns, persoas idóneas e outra xente responsable dos servizos relixiosos nos hospitais, e orientada tanto aos pacientes de COVID-19 como aos familiares, persoal sanitario e, por suposto, sen esquecernos das persoas que están a pasar por outras enfermidades ou doenzas, que de maneira indirecta tamén se ven afectados por esta soidade ou falta de acompañamento.

O nome parte dunha das últimas mensaxes do Papa Francisco...

Si, da bendición Urbi et Orbi extraordinaria do 27 de marzo con motivo desta pandemia. Foi extraordinaria de dous xeitos: en primeiro lugar, porque foi pronunciada nunha Praza de San Pedro baleira de persoas pero chea de almas con fe e confiadas; en segundo lugar, pola situación que estamos a vivir, onde temos que estar xuntos na mesma barca e a todos nos compete traballar, remar e colaborar para sacala a flote, sempre con ese patrón e ese guía que nos dá confianza como é Xesús, por suposto.

E como está a funcionar ata o momento este servizo de acompañamento telefónico?

Pois estamos recibindo chamadas de enfermos de coronavirus, doutros pacientes ingresados e de familiares que utilizan tamén ao capelán ou persoa idónea como intermediario para facer chegar unha mensaxe, un recado ou unhas palabras de acompañamento. Logo tamén, por suposto, ese apoio que sempre dan os capeláns de forma directa e presencial tamén o están facendo a través da vía telefónica. O feito de saber como están, o poder contactar coa familia que non puido visitar a ese paciente, tranquilizalos, apoialos e tamén poñerse á súa disposición en calquera cousa que poidan facer a nivel hospitalario, como algún tipo de xestión que poida facilitarlles a estancia.

Todo isto afonda na liña que se está a seguir este ano na Pastoral da Saúde co lema “Acompañar na soidade”, do que xa falamos hai uns meses con motivo da Xornada Mundial do Enfermo.

E tanto que si. Providencialmente, a situación fainos vivir de fondo esta soidade da que falamos na campaña. Esa soidade dos nosos anciáns ou a

de outra moita xente, que agora coa pandemia, o confinamento e a restricción das relacións sociais tamén nos toca experimentar a todos nós. Isto fainos reflexionar sobre a importancia das relacións e da interdependencia que temos uns de outros, e fainos mirar cara aqueles que durante a maior parte do ano e a maior parte do día viven sos, sen visitas nin apoios externos de maneira regular.

E por iso pensades estender o proxecto “Xuntos na mesma barca” a todos estes casos máis habituais e cotiáns, que non por iso deixan de ser graves e complexos.

A inciativa xurdiu no ámbito hospitalario e perihospitalario con esa vocación de escoita, para pacientes, familiares e traballadores dos centros que necesitan desafogar, falar, contar calquera cousa… Ás veces non é tanto dar un consello como ter esa capacidade de escoitar, acoller e recoller iso que nos contan para canalizalo e que sirva de terapia. Por todo iso, a delegación de Pastoral de Saúde en colaboración con Cáritas Diocesana está pensando en ampliar este servizo de escoita e acompañamento a outras situacións de vulnerabilidade, co noso rural e os nosos anciáns no punto de mira desta iniciativa.

Fará falta xente capacitada para levar a cabo esta tarefa, que non é doada...

Necesitamos voluntarios, por suposto, e desde aquí xa aproveito para facer unha chamada a aquela xente que se sinta un pouco con esa vocación de axudar. Aínda así, so coa boa vontade non chega, polo que tamén estamos pensando en realizar algún tipo de formación para saber como axudar a quen se atopa nesta situación

de soidade. Xa digo, isto é un proxecto que está aínda xermolando e pretendemos que o froito saia adiante. Un froito sobre todo a nivel espiritual, é dicir, que poida paliar esa soidade existencial na que se ve metida moita xente sen pretendelo.

Falando de cuestións existenciais, que ensinanzas podemos sacar desta situación de pandemia que estamos a vivir?

O primeiro, que se nos pon de manifesto a nosa fraxilidade e vulnerabilidade. Pensamos que estabamos por riba de todo, e agora faise patente a nosa insignificancia dentro do conxunto da creación. Vemos tamén que esa vulnerabilidade afecta máis a certos colectivos da nosa sociedade, como todos os anciáns que lamentablemente faleceron a causa do virus. Isto lévanos tamén á ausencia de condolencias por estas mortes, algo do que me falaba algún sacerdote estes días: “Unha das cousas máis duras que vivín na miña vida é esa despedida dun defunto na que soamente hai dúas ou tres persoas da familia, sen a posibilidade dun abrazo para conmoverse xuntos e acompañarse”. Isto fainos ver o valor máis que simbólico destes xestos e ritos de despedida. Outra ensinanza que sacamos de esta situación é o saber enfrontarnos ao medo. Podemos quedarnos paralizados, retroceder, escapar ou, o que sería máis acertado, camiñar cara adiante con moita cautela, esperanza e solidaridade, como fan todos os colectivos que están traballando e colaborando na primeira liña estas últimas semanas. Dicía Sigmund Freud que “a ciencia moderna non ten producido nunca un medicamento tranquilizador tan eficaz como unhas poucas palabras bondadosas”, e por iso hai que facer patente o noso agradecemento e acompañamento a todas estas persoas. Tamén é importante, por suposto, lembrarnos dos que se foron, de todas as persoas que morreron, que non son so cifras, senón nomes e rostros. Hai que facerlles un dó san e agradecerlles as súas vidas. E, como estamos en tempo de Pascua, isto obriganos a comezar unha nova vida, a resucitar de novo. Como dicía Xesús, “voltar a Galilea”, regresar ás nosas casas para facer algo distinto: valorar o importante fronte ao accesorio, ser conscientes da interdependecia que temos uns de outros, da situación dos máis fráxiles e da responsabilidade que temos coa nosa saúde e a dos demais. Todos estamos comprometidos nisto. E, xa para rematar, gustaríame facer un paralelismo con todo o que se está a falar sobre a incidencia do COVID-19, en relación aos pacientes que collen a enfermidade pero son asintomáticos. Eu quero trasladalo á vida cristiá e á vida en xeral para que non sexamos cristiáns asintomáticos. Que coa alegría do Evanxeo sexamos capaces de transmitir esperanza e de transmitir ese compromiso e amor á vida, amando aos demais e sentíndose amado polos demais.

Xa o entrevistamos no último número da revista Dumio, pero volvemos falar co noso delegado de Pastoral da Saúde neste tempo de pandemia e de incerteza, pero tamén de esperanza fronte ao coronavirus

Page 4: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

Mércores, 13 de maio de 2020 • dumio4

Disposiciones para el culto público en nuestra diócesis durante las fases 1 y 2 del proceso de “desescalada” y carta del obispo a los diocesanos

EEl documento con las disposiciones ha sido enviado a sacerdotes, comunidades religiosas y delegados laicos, acompañado

de una carta del propio obispo, Mons. De las Heras. En esta misiva, titulada “Hacia un tiempo nuevo” y que nuestro prelado dirige a todos los diocesanos de Mondoñedo-Ferrol, se nos expresa que “después de este tiempo de reclusión, sin expresión comunitaria de la fe en nuestras parroquias, aunque con una manifestación cristiana viva y compartida desde nuestros hogares, nos disponemos a reiniciar progresivamente las actividades habituales de la Iglesia”.

D. Luis Ángel hace hincapié en que “caminar hacia un tiempo nuevo en clave creyente nos da prudencia para vislumbrar y llegar a la denominada ´nueva normalidad´ en todos los ámbitos […] cumpliendo siempre las normas que nos dan las autoridades sanitarias”. “Hemos de ser muy cuidadosos en los pasos que vamos a ir dando; más aún, si somos población de riesgo por enfermedad o edad avanzada”. En este punto, remarca nuestro obispo que en tal población de riesgo se encuentran muchos de nuestros sacerdotes, “a quienes apreciamos sinceramente y no podemos pedir que se expongan al contagio, o se conviertan involuntariamente en transmisores de la enfermedad”, como tampoco exigirles que se hagan cargo de unas medidas de seguridad sanitaria que pueden exceder sus propias capacidades de acción.

Mons. De las Heras hace referencia, también, al documento publicado por la Conferencia Episcopal Española (CEE) el pasado 29 de abril, indicando una serie de medidas de prevención para las celebraciones y atendiendo a las normas que van estableciendo las autoridades pertinentes. Teniendo en cuenta estas consideraciones y evaluando la situación concreta de nuestro territorio diocesano tanto con el consejo de gobierno como con el colegio de arciprestes, se hacen públicas estas disposiciones, poniéndonos todos los diocesanos “bajo el amparo de Nuestra Señora de los Remedios y la intercesión de san Rosendo”.

Disposiciones para las fases 1 y 2El documento de medidas preventivas elaborado por la Diócesis de Mondoñedo-Ferrol contiene un primer apartado con diez “disposiciones de carácter general” y un segundo apartado con las “disposiciones en la liturgia”.

Entre las consideraciones de carácter general, debemos destacar que “el obispo diocesano prorroga hasta nuevo aviso la dispensa de precepto dominical, invitando a la lectura de la Palabra de Dios y a la oración en las casas,

No se repartirán hojas de canto o seguimiento litúrgico y habrá que mantener una distancia mínima de metro y medio entre personas

El Obispado de Mondoñedo-Ferrol hace públicas las medidas de prevención con que deberán realizarse las celebraciones del culto público ante la próxima entrada en vigor de las fases 1 y 2 que establece el Gobierno de España en el llamado proceso de “desescalada” como consecuencia de la pandemia del Covid-19.

Imagen archivo rtve.es

pudiendo aprovechar la retransmisión de la Eucaristía a través de los medios de comunicación, siempre en directo”. Se hace especial énfasis en que las personas que estén entre los grupos de riesgo sigan las celebraciones por los medios audiovisuales.

Por lo que se refiere a la reapertura del culto público, se iniciará en la Catedral de Mondoñedo y en las principales iglesias de referencia que establece el Plan Diocesano de Unidades Pastorales, siempre que éstas estén en condiciones de cumplir con todas las medidas de prevención.

El aforo de los templos que abran será, de acuerdo con lo que establece el Gobierno de España, de un tercio en la fase 1 y de la mitad del aforo en la fase 2.

Los asistentes deberán llevar mascarillaEs muy importante destacar que “los asistentes deben usar siempre mascarilla, lavarse con gel hidroalcohólico a la entrada y salida del templo y mantener una distancia de 1,5 metros unos con otros”. Las pilas de agua bendita estarán vacías y las puertas de estas iglesias permanecerán abiertas a la entrada y salida de las celebraciones.

En cuanto a funerales, aniversarios, novenas, romerías u otras celebraciones que conlleven la previsible asistencia de un gran número de fieles, se pospondrán hasta que las circunstancias mejoren.

En el segundo apartado de este documento, el

referido a las “disposiciones en la liturgia”, se establecen, entre otras medidas, el evitar “coros, hojas de canto y otros documentos de papel”; la colecta se realizará situando un cestillo cerca de la salida. El saludo de la paz se realizará con un gesto que evite el contacto físico y la comunión se ha de recibir en la mano evitando el contacto.

El sacerdote celebrante desinfectará sus manos al empezar el canon de la misa. Lo hará igualmente antes y después de distribuir la comunión, momento en el cual utilizará mascarilla.

Por lo que atañe al sacramento de la Reconciliación, se ha de celebrar en un espacio amplio que permita la distancia de seguridad y asegure la confidencialidad. Deberán llevar mascarilla tanto el confesor como el penitente.

La Unción de enfermos se celebrará por el rito breve. Si quienes la reciben son enfermos del Covid-19, será necesario el uso de bata, guantes, mascarilla y pantalla protectora.

Por último, indicar que si hay novedades en la evolución de la emergencia sanitaria que afecten a estas disposiciones se informará convenientemente y para afrontar la fase 3 de la “desescalada” se anunciarán nuevas disposiciones con la antelación que permita la actual situación.

Desde el Obispado, se agradece a todos el esfuerzo que estas medidas suponen, con la esperanza siempre puesta en el Señor de superar estas circunstancias lo antes posible.

Page 5: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

dumio • Mércores, 13 de maio de 2020 5

Tal y como nos informa sor Martina Sendi-no, directora de los Centros y superiora de la comunidad de las Hijas del Divino Celo

de Burela, una vez valorada la grave situación económica que muchas familias están viviendo a causa de la pandemia del Covid-19 y siguien-do las recomendaciones del Gobierno General de su congregación (que instó a cada comunidad para que, dentro de sus posibilidades, colaborasen para ayudar a aquellas personas que peor lo están pasando en es-tos momentos), se pusieron ma-nos a la obra, tratando de actuar lo más rápidamente posible.

El resultado ha sido promover, desde los Centros de Menores San Aníbal, un Programa Extraordina-rio de Ayudas a las Familias Vul-nerables de A Mariña, a través de tres ejes de actuación:

1.Familias del Centro de Día San Aníbal de Burela (cuya actividad presencial fue suspendida al igual que en los centros de enseñanza con la entrada en vigor del estado de alarma).

Desde un primer momento se ini-ció un seguimiento y apoyo emocional a las fa-milias de los 26 niños, niñas y adolescentes que hasta ese momento acudían al Centro de Día. Este apoyo se realiza ayudando a que entien-dan la situación, cumplan las recomendaciones

sanitarias y establezcan pautas de convivencia que minimicen los conflictos; para esto tam-bién es muy importante contar con los recur-sos mínimos que garanticen la alimentación e higiene de todos. Se realiza, igualmente, un seguimiento de las tareas escolares y se les facilita el material necesario, en coordinación

con los centros escolares.

2.Atención económica a aquellas familias de A Mariña que, desde el Servicio de Protección de Me-nores de la Xunta de Galicia, les derivasen por su alto riesgo, al carecer de recursos por la crisis del Covid-19.

3.Atención a las familias derivadas por los servicios sociales munici-pales de las localidades que com-ponen la comarca.

De este modo, la ayuda econó-mica que presta San Aníbal se realiza en coordinación con los servicios sociales para evitar du-plicidades y son estos los que establecen la cuantía económica que se le asigna a cada familia según su necesidad. Así, desde el Centro, se le entrega a cada

unidad familiar durante cuatro semanas dicha cuantía en vales de compra para las diferentes cadenas de supermercados.

Las últimas cifras que ha actualizado a DUMIO el coordinador de los Centros San Aníbal de Bu-

rela, Jesús Iglesias, (dado que los datos evolucio-nan semanalmente) nos dan buena idea del sig-nificado de esta iniciativa: “Hasta el momento, estamos atendiendo a 207 personas, repartidas en 51 familias, con más de 129 niños, niñas y adolescentes”. Geográficamente, están repar-tidas del siguiente modo: Burela (18 familias), Foz (10), Cervo (1), Viveiro (14), Barreiros (3) y Ribadeo (5).

El total de estos 12.000 euros, se ha reunido, según nos indica Jesús Iglesias, del siguien-te modo: “Los trabajadores de los Centros de Menores San Aníbal hemos donado de forma voluntaria 2.000 euros de nuestras nóminas de abril para este programa de ayudas. La Obra So-cial de Caixabank ha aportado 3.000 euros. Y la comunidad religiosa de las Hnas. Rogacionistas ha entregado 7.000 euros”.

Los Centros San Aníbal de Burela destinan 12.000 euros en ayudas a familias de A Mariña lucense

Ante la actual situación de precariedad a la que se han visto abocadas tantas familias debido a la crisis que está provocando la pandemia del coronavirus, que en muchos casos no ha hecho sino agravar circunstancias económicas ya muy complicadas de por sí, siguen surgiendo iniciativas de generosidad que tratan de aliviar este panorama. Una de las más recientes es este anuncio por parte de los Centros San Aníbal que dirigen en Burela las Hijas del Divino Celo (Hnas. Rogacionistas), que acaban de destinar 12.000 euros en ayudas a familias en estado de grave vulnerabilidad en la comarca lucense de A Mariña

Hijas del Divino Celo de Burela, recogiendo un diploma el pasado octubre

“Hasta el momento, estamos atendiendo

a 207 personas, repartidas en

51 familias, con más de 129 niños, niñas

y adolescentes”.

“La comunidad religiosa de las

Hnas. Rogacionistas ha entregado 7.000 euros”.

Cáritas reclama especial atención a los más vulnerables ante el coronavirus

C áritas Española explicó en un comunicado que “la crisis socio-sanitaria provocada por el coronavirus está poniendo a prueba la

capacidad de respuesta de la amplia red territorial de Cáritas a las personas mayores, uno de los colectivos sociales más expuestos al impacto de la pandemia”. Desde la declaración del estado de alarma en España, las prioridades de todas las Cáritas Diocesanas en donde hay residencias de mayores o centros de día se han centrado en extremar las medidas de prevención decretadas por las autoridades sanitarias. De las 25 Cáritas Diocesanas que en España cuentan con centros residenciales y centros de día, integran una red estatal formada por un total de 32 residencias en las que se atiende a 2.456 personas mayores.

Además, junto a esta red de centros residenciales, “otras 30 Cáritas Diocesanas llevan a cabo programas de acompañamiento a personas mayores en sus propios domicilios, tanto en áreas

urbanas como en zonas rurales”. En total 6.789 personas mayores están acompañadas gracias a estos proyectos de Cáritas, que han adaptado sus protocolos de trabajo a causa de la pandemia. De esta manera, la mayoría de los programas de Cáritas se han reformulado para reforzar el acompañamiento telefónico o por vídeo-llamada, porque, según precisan, “en muchos casos, lo más importante es estar y escuchar”.

Desde Cáritas España subrayan que “en este trabajo de acompañamiento domiciliario está siendo fundamental el compromiso de las cerca de 7.000 voluntarios implicados en las acciones de acompañamiento a personas mayores, que en su gran mayoría viven solas; unas circunstancias que, en esta emergencia, agudizadas por las condiciones de confinamiento impuestas, añaden mayor vulnerabilidad a la situación de gran precariedad social que afecta a muchos de estos mayores”.

Page 6: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

Mércores, 13 de maio de 2020 • dumio6

Seguro que moitos coñecemos a plataforma Netflix. Desde o ano 2019, ofrece pelícu-

las e series con valores destinadas a toda a fa-milia: FamiPlay. Pensada para toda a familia, aparecen series e películas que tratan valores como a amistade, fraternidade, contido infan-til e incluso específicamente relixioso. Funcio-na como o resto de plataformas, cunha sus-cripción mensual baixa.

FAMIPLAY

A BEAUTIFUL DAY IN THE NEIGHBORHOOD. (UN AMIGO EXTRAORDINARIO, USA 2019)Directora: Marielle Heller. Duración: 108 minutos.Reparto: Tom Hanks, Matthew Rhys, Chris Cooper, Susan Kelechi, Noah Harpster, Tammy Blanchard, Wendy Makkena.

Nárrase a vida de Fred Rogers, un popular presentador do progra-

ma televisivo para nenos “Un hermo-so día en el vecindario”, que é o título orixinal deste film, moi famoso nos anos 60 en USA.

Da man deste relato, a directora nárranos o encontro entre Rogers e Tom Junod, un xornalista da revista “Esquire”. A relación entre ambos fai cambiar a perspectiva vital do xornalista, axudándolle a descubrir a necesidade de recoñecerse un mesmo e a0s demais. É entón cando descubrirá a súa propia vida e a do presentador. Converténdose “nun amigo extraordinario”, como reza o título en español da película

EL SOL INTERIOR. NUESTRAS FRAGILIDADES Y LA FUERZA DE DIOSCarlo Mª Martini, Sal Terrae, Santander 2017, 238 páxinas.

E stamos ante un texto inédito, recuperado entre os papeis do

cardeal do ano 1975 cando era rec-tor do Pontificio Instituto bíblico de Roma, pero un texto atemporal. Quere ser un manual de vida interior que nos enfronta con nós mesmos, coas nosas inquedanzas e que nos axuda a facerlle fronte ao estado de “desolación espiritual” que moi-tas veces nos aflixe a cantos quere-mos seguir o evanxeo. Fálasenos da “loita”, diaria, que supón acoller a Palabra, obedecela e seguila, pero tamén é unha exhortación á con-fianza, porque “só debemos espe-rar a que reapareza o sol interior, a luz da alma”.

Editores:

Servicio Diocesano de Comunicación

Enderezo Postal

Apdo. 176 - 15480 Ferrol (A Coruña)

Director:

Rubén D. Amor Fernández

Redacción:

Félix VillaresAntonio ValínCarlos Alonso

Baruk DomínguezConcha Quintela

Ana M. Barro

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

Enderezo electrónico:

[email protected]

Dumio na WEB:

www.mondonedoferrol.org

En Twitter: @mondonedoferrol

En Facebook: www.facebook.com/mondonedoferrol

Page 7: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

dumio • Mércores, 13 de maio de 2020 7

Desde nuestra Delegación Diocesana de Justicia, Paz e Integridad de la Creación, se nos invita a todos a

participar en la Semana Laudato Si´, que se celebra coincidiendo con el quinto aniversario de la publicación de la encíclica escrita por el Papa Francisco.

En la encíclica, que salía a la luz el 24 de mayo de 2015, el Santo Padre trata el cuidado de la casa común, impulsando de manera significativa la incorporación de la preocupación medioambiental al magisterio social de la Iglesia.

En la convocatoria de participación, Francisco se expresa del siguiente modo: “Renuevo mi llamado urgente a responder a la crisis ecológica. El clamor de la tierra y el clamor de los pobres no dan para más. Cuidemos la creación, don de nuestro buen Dios Creador”.

En la carta-invitación que la delegada diocesana Hna. Dolores Fernández Sierra (de la comunidad de Esclavas de la Inmaculada Niña en Viveiro) desea hacer llegar a todos los diocesanos, se pone de manifiesto que “las personas en todo el mundo están en una desesperada búsqueda de esperanza, por lo que nosotros nos reuniremos como hermanos y hermanas católicos para fortalecer nuestro

espíritu y nuestra voluntad. Nuestra fe es más que una fuente de fortaleza en tiempos difíciles. En medio de la pandemia de coronavirus, hay muchas cosas que no podemos hacer, pero como personas de fe, hay algo que siempre podemos hacer para enriquecer nuestras vidas. Esto es rezar-juntos”.

La Semana Laudato Si´ se celebrará del 16 al 24 del presente mes de mayo y está patrocinada por el Dicasterio para el Servicio del Desarrollo Humano Integral, en colaboración con diferentes entidades católicas.

Habrá una formación previa en línea del 16 al 23 de mayo, que nos permitirá prepararnos y unirnos al día mundial de oración el 24 de mayo. La página web donde puedes informarte, visionar el vídeo-mensaje del Papa e inscribirte en la semana es la siguiente: https://laudatosiweek.org/es/home-es/

Desde la Delegación Diocesana, dependiente de la Vicaría de Misión Samaritana y Misericordiosa, se nos anima a participar. 

O día das Letras galegas para Ricardo Carballo Calero

Félix Villares Mouteira

La Hna. Dolores Fernández, en su Casa de Familia Inmaculada Niña en Viveiro

A Real Academia Galega, no Pleno celebrado o día 22 de xuño de 2019, acordou dedicar o Día das Letras Galegas 2020 á figura de Ricardo Carballo Calero (que sinou as súas obras desde 1981 como Carvalho Calero). Neste ano 2020 cúmprense os cento dez anos do seu nacemento e os trinta do seu pasamento

O nome de Ricardo Carballo Calero, se non recordo mal, figurou nos anos 2008, 2010, 2013, 2015, 2016, 2017

e 2018 como candidato a ser homenaxeado o Día das Letras Galegas xunto con outros escritores e escritoras. O ano pasado foi o único candidato proposto.

O académico Henrique Montea-gudo destacou “a traxectoria do ferrolán, sobre todo nas décadas centrais do século XX, que foi un defensor da República, que axu-dou a rescatar o galeguismo can-do arrancaban os primeiros intentos de resisten-cia cultural despois da Guerra Civil. El estaba alí, sobre todo na Editorial Galaxia coa que colabo-rou estreitamente”.

Monteagudo subliñou tamén a súa valiosa obra literaria tanto como poeta, como narrador, e salientou o seu rol na historia galega “levando unha vida moi coherente, moi sacrificada de entrega ó país consagrándose coma un intelectual honrado e honesto que se converteu no principal inspirador do Reintegracionismo”.

Ó meu modo de ver, o decantarse polo Reintegracionismo foi o que fixo que os académicos non se decidisen a adicarlle en anos anteriores o Día das Letras Galegas.

O tamén académico Xosé Luis Axeitos manifestou que “só a publicación da Historia da Literatura Gallega sería suficiente e un mérito esencial e fundamental para dedicarlle do Día das Letras Galegas”

Ricardo Carballo Calero naceu en Ferrol, no barrio do Ferrol Vello, o trinta de outubro 1910 e finou

en Santiago de Compostela o vinte e cinco de marzo de 1990. Está soterrado no cemiterio santiagués de Boisaca.

Ten unha obra literaria amplísima. Cultivou a poesía, a narrativa, o teatro e o ensaio. Dentro da súa amplísima produción literaria, salientan os seus estudos sobre a literatura que, como xa dixen, acadou o seu cume coa publicación da magna obra Historia da literatura galega contemporánea, publicada en 1963 que se pode definir como o esforzo de sistematización da

literatura galega máis ambicioso e significativo da segunda metade do século XX. É a obra máis extensa para o coñecemento da literatura galega, fonte indispensable para os estudos posteriores. Outra das súas obras importantes é a Gramática elemental del gallego común

Ricardo Carballo Calero acadou, entre outras, as seguintes ditincións: Pedrón de Ouro en 1967, Medalla Castelao en 1984, Premio da Crítica da Narrativa Galega pola súa novela Scorpio en 1987, Fillo predilecto de Ferrol en 1990. En 1996, o Parlamento de Galicia nomeouno Fillo Ilustre de Galicia.

Acadou o seu cume coa publicación da magna obra Historia da

literatura galega contemporánea,

publicada en 1963

Semana de Laudato Si’: Únete a rezar con nosotrosRubén Amor

Page 8: Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns ... · Nestes tempos de abatemento, non sexamos cristiáns asintomáticos. 2 Mércores, 13 de maio de 2020 dumio «Un cántico

.

Mércores, 13 de maio de 2020 • dumio8

Internet y Redes Sociales

XUÑO

MAIOL M X J V S D

1 2 3

4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15 16 17

18 19 20 21 22 23 24

25 26 27 28 29 30 31

Los tuits del papa Francisco

@pontifex_es

El cristianismo no es solo una doctrina, un modo de comportarse, una cultura. Sí, es también todo esto, pero el núcleo del cristianismo es un encuentro: es el encuentro con Jesús. Una persona es cristiana porque ha encontrado a Jesucristo, se ha dejado encontrar por Él30-abr

#OremosJuntos por todas las personas que sufren la tristeza por-que están solas, o porque no saben qué futuro les espera, o porque no pueden sacar adelante la familia pues no tienen trabajo. Recemos hoy por todas ellas26-abr

Esta pandemia nos recuerda que no hay diferencias ni fronteras entre los que sufren. Somos todos frágiles, todos iguales, todos valiosos. Que lo que está sucediendo nos sacuda: es tiempo de eliminar las desigualdades, de reparar la injusticia que mina la salud de la humanidad23-abr

Carlos Alonso Charlón

L M X J V S D

1 2 3 4 5 6 7

8 9 10 11 12 13 14

15 16 17 18 19 20 21

22 23 24 25 26 27 28

29 30

Web diocesana

Facebook

FUERON TENDENCIA

Nos seguís en: Facebook: 4.515 Flickr: 34 Youtube: 106 Instagram: 1.080 30.777 Ivoox: 390 Twitter: 3.757 WhatsApp: 235(Escuchas)

(Visitas web diocesana abril)

Los tuits del obispo Luis Ángel

@cmfluisangel

Cristo vivo mantiene en pie “a los que están lejos de casi todo” peregrinando con esta humanidad a la que acompañan, sin temer tanto la muerte como para dejar de dar la vida para que todos la tengan en abundancia20-abr

Cada gesto cuenta aquí al lado y en el mundo entero para que nuestra mirada, que ha de ser la de Cristo, devuelva la humanidad a todo ser humano que la haya perdido o se la hayan arrebatado. Dolidos, pero solidarios con una firme esperanza13-abr

Desde lo alto de la Domus de Fe-rrol tiene sentido proclamar q Cristo es el nombre de la #esperanza aquí y ahora. Seguimos luchando y orando para q este año tan marcado por la desgracia se torne en año de gracia. Con fortaleza y esperanza7-abr

ABRILABRIL

Twitter

REUTERS Christian Hartmann

INSTAGRAM

“TU AYUDA ES MÁS

NECESARIA QUE NUNCA”

Nos encontramos en plena Campaña de la Renta 2019.

No olvidemos marcar la “X” en favor de la Iglesia Católica. Gra-cias a esa casilla, se sustentan las parroquias de toda Espa-ña. No hay que pagar más, ni se devuelve menos dinero. No cambia nada, sólo que tú deci-des qué pasa con esa pequeña parte de tus impuestos.

Queridos amigos y colaborado-res de Manos Unidas:

En estos momentos de sufri-miento, en Manos Unidas Mon-doñedo- Ferrol, seguimos traba-jando por los más vulnerables ya que formamos una única familia humana.

Ayudemos a estas personas cada vez más frágiles y empobrecidas. Necesitamos cuidarnos y actuar.

Queremos seguir contando con vosotros, con vuestra generosí-sima aportación y con vuestras manos unidas a las nuestras.

Un cordial abrazo,

Mª Ángeles Losada Rodríguez.

Delegada Manos Unidas Mondoñedo- Ferrol.

ABANCA: ES57 2080 0200 44 3040013449

SANTANDER: ES18 0238 8107 160600127050