Zen kathegalu

2

ಝನ ಕತಗಳು ಕನನಡ ಅನುವಾದ

ಎ ವ ಗ ೋವಂದ ರಾವ

3

ವಷಯಸ ಚ

ವಷಯ/ಕತ ವಷಯ/ಕತ ಪೀಠಕ ೧. ಒಂದು ಕಪಪು ಚಹಾ

೨. ವಧೀಯತ ೩. ಹೊರ ೪. ಹೊಶನ ರ ಕೊನಯ ಕವತ ೫. ಓಹೊೀ, ಹದಾ? ೬. ಅಕಕರಯ ಕರುಣ ಇಲಲ ೭. ಸೊತೀತರ ಪಠನ

೮. ಒಂದು ಕೈ ಚಪಾುಳಯ ಸದುು ೯. ಇನೊೂ ರೊರು ನಗನು ೧೦. ಪರಕಟಣ ೧೧. ಸಂತೃಪತ ಚೀನಾದವ

೧೨. ತಾಯಯ ಬುನಗವಾದ ೧೩. ನೀನು ಪರೀತಸಬೀಕಂನಗದುರ ರುಚುುರರಯಲಲದ ಪರೀತಸು

೧೪. ನೀತಕತ ೧೫. ಆನಂದದ ಧವನ

೧೬. ಬೃಹತ ಅಲು ೧೭. ಎಲಲವೂ ಅತುುತತರವಾದದ ುೀ ೧೮. ಒಂದು ತೊಟುು ನೀರು ೧೯. ಚಂದರನನುೂ ಕನಗಯಲು ಸಾಧುವಲಲ ೨೦. ಹುಳಯಾಗರುವ ಮಸೊ ೨೧. ನನೊೂ ಗರುವ ಸತುದ ಬ ಕು ನಂನಗ ಹೊೀುಬಹುದು ೨೨. ಕೊಡುವವನೀ ಆಭಾರಯಾಗರಬೀಕು ೨೩. ಅಂತರ ಉಯಲು ರತುತ ವಧಾಯಕ ವಾಕು ೨೪. ಒಬಬ ಬುದ ೨೫. ಬುದತವನಗಂದ ಬಹುದೊರದಲಲಲ ಇಲಲ ೨೬. ನನೂ ಹೃದಯ ಬಂಕಯಂತ ಸುಡುತತದ

೨೭. ಏಷನ ತರ ವಕ

೨೮. ಸತತ ರನುಷುನ ಉತತರ ೨೯. ಸಡುಕು ಸವಭಾವ

೩೦. ಯಾವಪದೊ ಅಸತತವದಲಲಲ ಇಲಲ ೩೧. ರಧುರಾತರಯ ಪರವಾಸ

೩೨. ಸಾಯುತತರುವವನಗ ಒಂದು ಪತರ ೩೩. ಅಂತರ ಸತುದ ಬೊೀಧನ ೩೪. ಸುರಮನ ನದ ು ಮಾಡ ೩೫. ದುಡಮ ಇಲಲ, ಆಹಾರವೂ ಇಲಲ ೩೬. ನಜವಾದ ಗಳಯರು ೩೭. ಸಾಯುವ ಸರಯ ಬಂನಗತು ೩೮. ಶುಂಕೈನ ಕತ ೩೯. ಶೊಉನ ರತುತ ಅವನ ತಾಯ

೪೦. ಬೊೀಧನಯಲಲಲ ಜಪಪಣ ೪೧. ಮೊದಲನಯ ತತವ ೪೨. ವಸತಗಾಗ ಸಂಭಾಷಣಯನುೂ ವಾುಪಾರ ಮಾಡುವಪದು

೪೩. ನರಮ ಸವಂತದ ಭಂಡಾರವನುೂ ತರಯರ

೪೪. ನೀರೊ ಇಲಲ, ಚಂನಗರನೊ ಇಲಲ ೪೫. ಭೀಟಚೀಟ ೪೬. ಅಂುುಲ ಸರಯ ಅಡ ರತೂರಣ. ೪೭. ಮೊಕುಸನ ನ ಕೈ ೪೮. ಅವನ ಜೀವತಾವಧಯಲಲಲ ಒಂದು ರುುು ೂುು

೪೯. ದೊ ತುಂಬದ ರಸ ತಯಲಲಲ ಆಕಸಮಕವಾಗ ವಜರವನುೂ ಆವಷಕರಸುವಪದು

೫೦. ಪಪಷು ವೃಷಟು ೫೧. ಶೊಲೀಕು ನುೂ ಪರಕಟಸುವಕ ೫೨. ಹುಲುಹೊತುತ ನನಗರಸುವಕ ೫೩. ಕನಸನ ಲೊೀಕದಲಲಲ

4

೫೪. ಹುಲುಲ ರತುತ ರರುಳಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾುುವಪದು ಹೀಗ?

೫೫. ಬೈಸಕಲುಲ

೫೬. ಗೀಶೊೀ ಕಲಸ ೫೭. ಭಕಷುಕನ ಜೀವನದಲಲಲ ಝನ

೫೮. ಪರತಯಂದು ಕಷಣವೂ ಝನ ೫೯. ಸರ ರತುತ ತಪಪು ೬೦. ಕಪಪು ರೊಗನ ಬುದ ೬೧. ಯೀೋನನ ನ ಸುಷು ಅರವಪ ೬೨. ಜಪಪಣ ಕಲಾವದ ೬೩. ನಖರವಾದ ಸಾರಂಜಸು ೬೪. ಚಹಾ ಅಧಕಾರ ರತುತ ಕೊಲುಡುಕ ೬೫. ಸೊನೊೀಮ - ಒಂಟ ನಗೀಪ

೬೬. ಕೊಲುಲವಪದು ೬೭. ಜೊೀಶುನ ಝನ

೬೮. ಶಷುನಾದ ಕ ಳ ೬೯. ಸವುೋದ ರಹಾದಾವರ

೭೦. ಮಾನವೀಯತಯ ಸಪಾಯು ೭೧. ಸುರಂು

೭೨. ಕಲಲಲನ ಬುದನನುೂ ದಸತಗರ ಮಾಡುವಪದು

೭೩. ಭೊತವಂದರ ನುರಹ

೭೪. ಜುತತನಲಲಲ ಅತುರೊಲುವಾದ ವಸುತ ೭೫. ಮನವಾಗರಲು ಕಲಲಯುವಪದು ೭೬. ನಜವಾದ ಅಭುುದಯ ೭೭. ಚೀನೀ ಕವತಯನುೂ ಬರಯುವಪದು ಹೀಗ? ೭೮. ಝನ ನ ಒಂದು ಸವರ ೭೯. ರಹಾಪರಭುವನ ರಕಕ ೮೦. ರೊರು ತರಹದ ಶಷುರು ೮೧. ದಡಡ ಪರಭು ೮೨. ಧೊಳನೊಂನಗಗ ಅಂಟಕ ಇಲಲ ೮೩. ನಜವಾದ ಪವಾಡ

೮೪. ನಶಶಬು ದೀವಾಲಯ ೮೫. ಧೊಪ ದಾಹಕ ೮೬. ನೀನೀನು ಮಾಡುತತರುವ? ನೀವೀನು ಹೀ ತತರುವರ?

೮೭. ಹತುತ ಉತತರಾಧಕಾರು

೮೮. ನಜವಾದ ಮಾುೋ ೮೯. ುೊಡೊೀ ರತುತ ಚಕರವತೋ ೯೦. ವಧಯ ಕೈು ಲಲಲ ೯೧. ಕಾಸನ ಬವರದ

೯೨. ಕಲುಲ ರನಸುು ೯೩. ತಪುನುೂ ತನುೂವಪದು ೯೪. ನಜವಾದ ಸುಧಾರಣ ೯೫. ಜೀವಂತ ಬುದ ರತುತ ತೊಟು ಮಾಡುವವ

೯೬. ಝನ ಸಂಭಾಷಣ ೯೭. ಕೊನಯ ಮೊಟಕು ೯೮. ಬಾುನಝೀನ ಖಡಗದ ರುಚ ೯೯. ಬಂಕ ಕದಕುವ ಸಲಾಕ ಝನ

೧೦೦. ಕತ ಹೀ ವವನ ಝನ ೧೦೧. ಅಂಟಕೊ ಳನಗರುವಕ ೧೦೨. ತೊೀಸುಯ ನ ವನುರ ೧೦೩. ಬುದನ ಝನ ೧೦೪. ಇನೊೂಂದು ದಡ ೧೦೫. ಇರಬಹುದು ೧೦೬. ಕುರುಡರು ರತುತ ಆನ ೧೦೭. ಅತೀ ಪರೀತ

೧೦೮. ಬದಲಾವಣ! ೧೦೯. ಸತುದ ತುಣುಕನುೂ ಆವಷಕರಸುವಪದು ೧೧೦. ಘಂಟ ಅಧಾುಪಕ ೧೧೧. ಪಪಸತಕು ೧೧೨. ಅಹಂಕಾರ ೧೧೩. ಆನ ರತುತ ಚುಟ

5

೧೧೪. ಎರಡು ಮೊಲು ಬನೂಟು ಹೊೀುುವಪದು

೧೧೫. ಹೈಆಕುಜೊನ ನರ

೧೧೬. ಏಕಾುರತ ೧೧೭. ಕುತೊಹಲ

೧೧೮. ಹತಾಶ ೧೧೯. ಕನಸು ಕಾಣುವಕ ೧೨೦. ುುಟೈನ ಬರ ೧೨೧. ಕೀವಲ ಎರಡು ಪದು ೧೨೨. ಜಞಾನೊೀದಯವಾದವ ೧೨೩. ಸಭಾುಚಾರ

೧೨೪. ರೊದಲಲಕು ಉಡುಗೊರ ೧೨೫. ಹರವನೊಂನಗಗ ಹೊೀುುವಪದು ೧೨೬. ಅತೀ ಶರೀಷಠ ಬೊೀಧನ ೧೨೭. ವಮೊೀಚನ ೧೨೮. ಪರೀತ ೧೨೯. ರಹಾತಮ ೧೩೦. ನನಗ ಗೊತತಲಲ ೧೩೧. ನನೂ ಕೈನಲಲಲದ ೧೩೨. ನಲುವಂಗಯನುೂ ಆಹಾವನಸುವಪದು ೧೩೩. ಅದು ಹೊೀುುತತದ ೧೩೪. ಈನೊನ ಒಳ ಳಯದು ರತುತ ಕಟುದುು ೧೩೫. ನಾುನುನ ರತುತ ಬಕುಕ ಕೊಲುಲವಕ ೧೩೬. ಮೀನನ ಕುರತು ತಳಯುವಪದು. ೧೩೭. ಟಾವೀ ಅನುಯಾಯ

೧೩೮. ಚಲಲಸುವ ರನಸುು ೧೩೯. ಸಹಜ ಸವಭಾವು ೧೪೦. ನಸುೋದ ಸಂದಯೋ ೧೪೧. ಯುೋತಾನ ನ ಮೊೀಂಬತತ ೧೪೨. ಚಹಾ ಅಧಕಾರ ೧೪೩. ರತಕರಯಾ ವಧ

೧೪೪. ಇನೂೀನೊ ಪರಶೂುಳಲಲ ೧೪೫. ಸವುೋ ೧೪೬. ಅಭಾುಸನಗಂದ ಪರಪೂಣೋತ ೧೪೭. ಸದತ ೧೪೮. ಬುದನ ಹೊವಪ ೧೪೯. ದೈತುು ಚಶೊ

೧೫೦. ಆತಮಸಂಯರ ೧೫೧. ಜೀಡ

೧೫೨. ಕಲುಲಕುಟು ೧೫೩. ಉತತರಾಧಕಾರ

೧೫೪. ುುರುವನುೂ ಚಕತಗೊಳಸುವಪದು ೧೫೫. ತೊಕುಸಾನ ನ ಬಟುಲು ೧೫೬. ತೊಝಾನ ನ ಹುಡುಕಾಟ ೧೫೭. ಚಹಾ ಕಪ ು ೧೫೮. ಹಂಗಾಮ ಅತಥ ೧೫೯. ನಜವಾದ ನಾನು ೧೬೦. ನಷರಯೀಜಕ ಜೀವನ ೧೬೧. ದೀವರನುೂ ನೊೀಡುವ ಬಯಕ ೧೬೨. ಪರಸಕತ ಕಷಣ ೧೬೩. ಕೊುೀಗನ ನ ರರದ ಮೀಲಲನ ಸನಾುಸ

೧೬೪. ಸೊೀಝನ ನೊ ಬಡ ಸೈಝೈನೊ ೧೬೫. ಜೊೀಶುನ ಏಕಾಂತವಾಸೀ ಸನಾುಸು ೧೬೬. ನಾುನುನ ನ ಸಾಮಾನು ರನಸುು ೧೬೭. ನನೂ ಬಟುಲನುೂ ತೊಳ ೧೬೮. ದಣದಾು ೧೬೯. ಕಣುು ಮಟುಕಸದ ೧೭೦. ಕೊೀಡಂಗಗಂತಲೊ ಕಟುದಾಗರು ೧೭೧. ಶಗನ ನ ಸವುತ

6

ಪೋಠಕ

ಬದರತದ ರಹಾಯಾನ ಪಂಥದ ಒಂದು ಉಪಪಂಥ ಝನ (Zen). ೬ ನೀ ಶತಮಾನದಲಲಲ ಚೀನಾದಲಲಲ ರೊಡದ ಈ ಪಂಥ ಕರಮೀಣ ವಯಟಾೂಮ , ಕೊರಯಾ ರತುತ ಜಪಾನ ದೀಶುಳಗ ಹರಡತು. ಬುದತವದ ಒ ನೊೀಟವನುೂ ಧಾುನದ ರುಖೀನ ುಳಸುವಪದಕಕ, ುಳಸದ ಒ ನೊೀಟವನುೂ ದೈನಂನಗನ ಜೀವನದಲಲಲ ಇತರರ ಒಳತಗಾಗ ಅಭವುಕತಗೊಳಸುವಪದಕಕ ಈ ಪಂಥ ಪಾರಧಾನು ನೀಡುತತದಯೀ ವನಾ ಸದಾಂತದ ಜಞಾನ ುಳಕಗ ಅಲಲ. ಸಂಸೃತದ ಪದ ಧಾುನ, ಇದರಂದ ವಪುತುತತಯಾದ ಚೀನೀ ಪದ dʑjen (ಇದರ ಉಚಾುರಣ ನನಗ ಗೊತತಲಲ), ಈ ಪದದ ಜಪಾನೀ ರೊಪಾಂತರ ಝನ . ಬುದತವದ ಒ ನೊೀಟು ನುೂ ಪಪಟುಪಪಟು ಕತು ರುಖೀನ ಶಷುರಗ ತಳಸುವ ಪರಯತೂ ಮಾಡುತತದುರು ಝನ ುುರುು . ಪರತೀ ಕತಯಲಲಲಯೊ ಏನೊೀ ಒಂದು ಸಂದೀಶ, ಬುದತವದ ಒ ನೊೀಟ ಇದ. ಅದನುೂ ಕೀ ು ಅಥವ ಓದುು ತಾನೀ ಆವಷಕರಸಬೀಕು. ಈ ಕತು ಲಲಲ ಇರುವ ಸಂದೀಶ ಅಥವ ಬುದತವ ತತವವನುೂ ಅಧಕೃತವಾಗ ಝನ ುುರುು ಘೊೀಷಟಸಲಲ ಎಂಬುದು ುರನಾಹೋ. ಎಂದೀ ಇವಪ ಇತರ ನೀತ ಕತುಳಗಂತ ಭನೂವಾದವಪ. ನೀವಪ ಯಾವ ರತಾವಲಂಬುಳಾಗದುರೊ ಸರಯೀ, ಈ ಕತು ನರಮ ವಕಾಸಕಕ ನರವಪ ನೀಡುತತವ ಎಂಬ ನಂಬಕಯಂದ ಅವನುೂ ಕನೂಡದಲಲಲ ಪರಸುತತ ಪಡಸುವ ಪರಯತೂ ಮಾಡುತತದ ುೀನ.

7

೧. ಒಂದು ಕಪಪು ಚಹಾ

ಝನ ಕುರತಾದ ಮಾಹತಯನುೂ ಕೀಳ ತಳದುಕೊ ಳಲೊೀಸುು ಆುಮಸದು ವಶವವದಾುನಲಯದ ಪಾರಧಾುಪಕರೊಬಬರನುೂ ಜಪಾನೀ ುುರು ನಾುನ-ಇನ ಸಾವುತಸದರು. ುುರುು ಅತಥಗ ಜಪಾನೀ ಸಂಪರದಾಯದಂತ ಚಹಾ ನೀಡಲೊೀಸುು ಅವರ ಎದುರು ಮೀಜನ ಮೀಲ ಒಂದು ಚಹಾ ಕುಡಯುವ ಬಟುಲು ಇಟುು ಅದಕಕ ಚಹಾ ಸುರಯಲಾರಂಭಸದರು, ಅದು ತುಂಬದ ಬಳಕವೂ ಸುರಯುತತಲೀ ಇದುರು. ಬಟುಲು ತುಂಬ ಚಹಾ ಹೊರಚಲುಲತತರುವಪದನುೂ ತುಸು ಸರಯ ಸುರಮನ ನೊೀಡುತತದು ಪಾರಧಾುಪಕರು ಕೊನಗ ತಡಯಲಾುದ ಹೀಳದರು, “ಬಟುಲು ತುಂಬದ. ಇನೊೂ ಹಚುನ ಚಹಾ ಅದರಲಲಲ ಹಡಯುವಪನಗಲಲ” ಅದಕಕ ಇಂತು ಪರತಕಯಸದರು ುುರುು , “ಚಹಾ ತುಂಬದ ಈ ಬಟುಲಲನಂತಯೀ ನಮೊಮ ಗ ನರಮದೀ ಆದ ಅಭಪಾರಯು ೂ ಚಂತನು ೂ ತುಂಬವ. ನರಮ ಬಟುಲನುೂ ನೀವಪ ಮೊದಲು ಖಾಲಲ ಮಾಡದೀ ಇದುರ ಝನ ವಚಾರಧಾರಯನುೂ ನಾನು ನರಗ ತಳಸುವಪದಂತು?”

8

೨. ವಧೋಯತ

ುುರು ಬಾಂಕೈರ ಪರವಚನು ನುೂ ಕೀ ಲು ಝನ ವದಾುಥೋು ಷುೀ ಅಲಲದ ಎಲಲ ವುೋು ಎಲಲ ಸಾಮಾಜಕ ಸತರುಳಗ ಸೀರದ ರಂನಗ ಬರುತತದುರು. ರತೀಯ ಶೊಲೀಕು ನುೂ ಅವರು ಎಂದೊ ಉಲಲೀಖಸುತತರಲಲಲಲ, ವದವತೊುಣೋ ಉಪನಾುಸು ನೊೂ ನೀಡುತತರಲಲಲಲ. ಬದಲಲಗ ಅವರ ಮಾತುು ನೀರವಾಗ ಹೃದಯಾಂತರಾ ನಗಂದ ಹೊರಹೊಮಮ ಶೊರೀತೃು ಹೃದಯವನುೂ ರುಟುುತತದುವಪ. ಅವರ ಪರವಚನು ನುೂ ಕೀ ಲು ಅಧಕ ಸಂಖುಯಲಲಲ ಜನ ಸೀರುತತದುರು. ತನೂ ಪರವಚನು ನುೂ ಕೀ ತತದುವರೊ ುುರು ಬಾಂಕೈರ ಪರವಚನು ತತ ಆಕಷಟೋತರಾುುತತದುದುು ಬದರತದ ಒ ಪಂುಡವಂದರ ’ಧರೋುುರು’ ಒಬಬನಗ ಕೊೀಪ ಬರಸತು. ವದವತೊುಣೋ ಚಚೋ ಮಾಡಲೀ ಬೀಕಂಬ ಇರಾದಯಂದ ಆ ಸವಹತಾಸಕತ ುುರು ಬಾಂಕೈರ ಪರವಚನ ನಡಯುತತದು ಸಥ ಕಕ ಬಂದ. ‘ಧರೋುುರು’: “ಅಯಾು ಝನ ಬೊೀಧಕನೀ, ಒಂದು ನಮಷ ನಲಲಲಸು ನನೂ ಪರವಚನ. ನನೂನುೂ ಗರವಸುವವರು ಮಾತರ ನನಗ ವಧೀಯರಾಗ ನೀನು ಹೀಳದ ುಲಲವನೊೂ ಮಾಡುತಾತರ. ನಾನಾದರೊೀ, ನನೂನುೂ ಗರವಸುವಪನಗಲಲ. ನನೂಂಥವನು ವಧೀಯವಾಗ ನೀನು ಹೀಳದುನುೂ ಮಾಡುವಂತ ಮಾಡಬಲ ಲಯೀ?” ಬಾಂಕೈ: “ಅದನುೂ ನಾನು ತೊೀರಸಬೀಕೀ? ಬೀಕಂದಾದರ ನನೂ ಹತತರ ಬನೂ” ಜನಸಂದಣಯ ನಡುವ ದಾರ ಮಾಡಕೊಂಡು ದುರಹಂಕಾರನಗಂದ ಕೊಡದ ’ಧರೋುುರು’ ಬಾಂಕೈರವರನುೂ ಸಮೀಪಸದ. ಬಾಂಕೈ: “ನನೂ ಎಡ ಭಾುಕಕ ಬನೂ” ‘ಧರೋುುರು’ ಅಂತಯೀ ಮಾಡದ. ಬಾಂಕೈ: “ಇಲಲ, ನೀವಪ ನನೂ ಬಲ ಭಾುಕಕ ಬಂದರ ನಾವಪ ಚನಾೂಗ ಚಚೋಸಬಹುದು. ನನೂ ಬಲಭಾುಕಕೀ ಬನೂ” ‘ಧರೋುುರು’ ಬಲು ಜಂಬನಗಂದ ಬಲಭಾುಕಕ ಬಂದ. ಬಾಂಕೈ: “ನೊೀಡನಗರಾ, ನೀವಪ ನಾನು ಹೀಳದ ುಲಲವನೊೂ ಚಾಚೊ ತಪುದಯೀ ಮಾಡನಗುೀರ. ವಾಸತವವಾಗ ನೀವಬಬ ಸಂಭಾವತ ವುಕತ ಅನುೂವಪದು ನನೂ ನಂಬಕ. ಈು, ಇಲಲಲ ಕುಳತುಕೊಂಡು ನಾನು ಹೀ ವಪದನುೂ ಕೀಳ”

9

೩. ಹ ರ

ಒಂದು ಸಂಜ ಇಬಬರು ಬದ ಸನಾುಸು ತರಮ ಆಶರರಕಕ ರರ ತತದುರು. ಸುರಯುತತದು ರಳ ಆುಷುೀ ನಂತತುತ, ರಸತಯ ಇಕಕಲು ಲಲಲಯೊ ರಾಡನೀರನ ಪಪಟುಪಪಟು ಹ ಳುಳದುವಪ. ತುಸು ದೊಡಡದಾದ ನೀರನ ಹೊಂಡವದು ಒಂದಡ ಸುಂದರಯಬಬ ರಸತ ದಾಟುವಪದು ಹೀಗಂದು ಚಂತಸುತಾತ ನಂತದು . ಸನಾುಸು ಪೈಕ ಹರಯನಾಗದಾುತ ಸುಂದರಯನುೂ ಸಮೀಪಸ ಅವ ನುೂ ಎತತಕೊಂಡು ರಸತಯನುೂ ದಾಟ ಇನೊೂಂದು ಬನಗಯಲಲಲ ಅವ ನುೂ ಇಳಸದ. ತದನಂತರ ಸನಾುಸುಳೀವೋರೊ ತರಮ ಆಶರರದತತ ಪರಯಾಣ ರುಂದುವರಸದರು. ಆಶರರ ತಲುಪ ತುಸು ಸರಯ ಕಳದ ಬಳಕ ಕರಯ ಸನಾುಸ ಹರಯನನುೂ ಸಮೀಪಸ ಕೀಳದ, “ನಾವಪ ಸನಾುಸು , ಹಣುನುೂ ರುಟುಕೊಡದಲಲವೀ?” “ಹದು ಸಹೊೀದರ,” ಉತತರಸದ ಹರಯ. ಕರಯ ಪಪನಃ ಕೀಳದ, “ನೀವಪ ಅಲಲಲ ರಸತಯ ಒಂದು ಬನಗಯಂದ ಇನೊೂಂದಕಕ ಸುಂದರಯನುೂ ಎತತಕೊಂಡು ಹೊೀನಗರಲಲ?” ಹರಯ ನಸುನಕುಕ ಹೀಳದ, “ನಾನು ಅವ ನುೂ ಅಲಲಲಯೀ, ರಸ ತಯ ಬನಗಯಲಲಲ ಇಳಸ ಬಂದ. ನೀನಾದರೊೀ ಅವ ನುೂ ಇನೊೂ ಹೊತುತಕೊಂಡರುವಯಲಲ”

10

೪. ಹ ಶನ ರ ಕ ನಯ ಕವತ

ಅನೀಕ ವಷೋ ಕಾಲ ಚೀನಾದಲಲಲ ವಾಸವಾಗದು ಝನ ುುರು ಹೊಶನ ತನೂ ಜೀವತಾವಧಯ ಉತತರಾಧೋದಲಲಲ ಜಪಾನ ನ ಈಶಾನು ಭಾುಕಕ ಬಂದು ನಲಸ ಶಷುರಗ ಬೊೀಧಸಲಾರಂಭಸದರು. ವೃದಾಪು ಅವರನುೂ ಕಾಡತೊಡಗದಾು ತಾವಪ ಚೀನಾದಲಲಲ ಕೀಳದ ಕತಯಂದನುೂ ತನೂ ಶಷುರಗ ಅವರು ಹೀಳದರು. ಆ ಕತ ಇಂತದ: ಬಲು ವೃದರಾಗದು ುುರು ಟೊಕುು ಒಂದು ವಷೋ ಡಸಂಬರ ೨೫ ರಂದು ತನೂ ಶಷುರಗ ಇಂತಂದರು: “ರುಂನಗನ ವಷೋದ ವೀಳಗ ನಾನು ಬದುಕರುವಪನಗಲಲ. ಆದುರಂದ ನೀವಲಲರೊ ನನೂನುೂ ಈ ವಷೋ ಚನಾೂಗ ನೊೀಡಕೊಳಳ” ಆತ ತಮಾಷ ಮಾಡುತತರುವನಂದು ಶಷುರು ಭಾವಸದರೊ ಬಲು ಕರುಣಾರಯಯೊ ವಶಾಲ ಹೃದಯಯೊ ಆದ ುುರು ಆತನಾಗದುದುರಂದ ಆ ವಷೋದಲಲಲ ಬಾಕ ಉಳನಗದು ನಗನು ಲಲಲ ನಗನಕೊಬಬ ಶಷು ತತಣ ನೀಡದ. ಹೊಸ ವಷೋದ ಹಂನಗನ ನಗನ ಟೊಕುು ತನೂ ಶಷುರಗ ಇಂತಂದರು: “ನೀವಲಲರೊ ನನೂನುೂ ಚನಾೂಗ ನೊೀಡಕೊಂಡರ. ನಾನು ನಾಳ ರಧಾುಹೂ ಹರ ಬೀ ವಪದು ನಂತಾು ಇಲಲಲಂದ ಹೊೀುುತ ತೀನ” ರಾತರಯ ಆುಸ ಶುಭರವಾಗಯೊ ಹರರಹತವಾಗಯೊ ಇದುದುರಂದ ವೃದನೊಬಬನ ಅಸಂಬದ ಪರಲಾಪ ಇದಂದು ಭಾವಸದ ಶಷುರು ನಕಕರು. ರಧುರಾತರಯ ವೀಳಗ ಹರ ಬೀ ಲಾರಂಭಸತು. ರರು ನಗನ ುುರು ಎಲಲಲಯೊ ಕಾಣಸಲಲಲಲ. ಶಷುರು ುುರುವನುೂ ಹುಡುಕಲಾರಂಭಸದರು. ಧಾುನರಂನಗರದಲಲಲ ುುರುವನ ಶವದ ದಶೋನವಾದಾು ಹರ ಬೀ ವಪದು ನಂತತುತ. ಈ ಕತ ಹೀಳದ ನಂತರ ತನೂ ಶಷುರನುೂ ಕುರತು ುುರು ಹೊಶನ ಇಂತಂದ: “ತಾನು ಯಾವಾು ಸಾಯುವನಂಬುದನುೂ ಝನ ುುರು ರುಂದಾಗಯೀ ಘೊೀಷಟಸ ಬೀಕಂಬ ನಯರವೀನೊ ಇಲಲವಾದರೊ ಸವಇಚಯಂದ ಆತ ಘೊೀಷಟಸಲೊ ಬಹುದು” ಒಬಬ ಶಷು ಕೀಳದ: “ನೀವಪ ಹೀ ಬಲಲಲರಾ?” “ಹೀ ಬಲ ಲ. ನಾನೀನು ಮಾಡಬಲ ಲ ಎಂಬುದನುೂ ಇನುೂ ಏ ನಗನು ನಂತರ ಪರದಶೋಸುತ ತೀನ” ಅಂದರು ುುರು ಹೊಶನ

ಯಾವ ಶಷುನೊ ಅದನುೂ ನಂಬಲಲಲಲ. ಒಂದರಡು ನಗನು ಲಲಲ ಈ ಸಂಭಾಷಣಯನೂೀ ಶಷುರು ರರತರು. ಏ ನಗನು ನಂತರ ಶೀಷುರನೂಲಲ ಒಂದಡ ಸೀರಸ ಹೊಶನ ಇಂತಂದರು: “ಏ ನಗನು ಹಂದ ಹೀಳದ ು - ನಾನು ನರಮನುೂ ಬಟುು ಹೊೀುುತ ತೀನಂದು. ಇಂಥ ಸಂದಭೋು ಲಲಲ ವದಾಯ ಗೀತಯಂದನುೂ ಬರಯುವ ಸಂಪರದಾಯವಂನಗದ. ನಾನು ಕವಯೊ ಅಲಲ, ಚಂದದ ಕೈಬರಹಗಾರನೊ ಅಲಲ. ಆದುರಂದ ನನೂ ಅಂತರ ಹೀಳಕಯನುೂ ನರಮ ಪೈಕ ಯಾರಾದರೊ ಒಬಬರು ಬರದುಕೊಳಳ. ಈತ ಏನೊೀ ತಮಾಷ ಮಾಡುತತರುವನಂದು ಬಹುರಂನಗ ಶಷುರು ಭಾವಸದರೊ ಒಬಾಬತ ುುರು ಹೀಳದುನುೂ ಬರದುಕೊ ಳಲು ಸದನಾದ. ುುರು ಕೀಳದರು: “ಬರದುಕೊ ಳಲು ನೀನು ಸದನರುವಯೀ?” ಶಷು: “ಸದನಾಗದ ುೀನ” ಹೊಶನ ಇಂತಂದ: “ತೀಜಸುನಂದ ನಾನು ಬಂದ ತೀಜಸುಗೀ ನಾನು ಹಂನಗರುುುತ ತೀನ. ಇದು ಏನು?” ಕವತಯಲಲಲ ಸಂಪರದಾಯದಂತ ನಾಲುಕ ಪಂಕತುಳರಬೀಕತುತ. ಎಂದೀ ಶಷು ಕೀಳದ: “ುುರುುಳ ೀ ಒಂದು ಪಂಕತ ಕಮಮ ಇದಯಲಾಲ” ಕಾದಾಟದಲಲಲ ಜಯಶೀಲವಾದ ಸಂಹದೊೀಪಾನಗಯಲಲಲ “ ಕಾ” ಎಂಬ ಘಜೋನಯಂನಗಗ ಹೊಶನ ವಧವಶರಾದರು.

11

೫. ಓಹ ೋ, ಹದಾ?

ನರಹೊರಯವರಂದ ‘ಪರಶುದ ಜೀವನ ಇವರದುು’ ಎಂಬ ಹೊುಳಕಗ ಪಾತರನಾಗದುವನು ಝನ ುುರು ಹಕುಇನ. ಆತನ ನವಾಸದ ಸಮೀಪದಲಲಲಯೀ ಬಲು ಸುಂದರಯಾಗದು ಜಪಾನೀ ತರುಣಯಬಬ ತನೂ ತಂದತಾಯಯರೊಡನ ವಾಸವಾಗದು . ಆಹಾರ ಪದಾಥೋು ಅಂುಡಯಂದರ ಮಾಲಲೀಕರು ಅವರು. ಒಂದು ನಗನ ತರಮ ರು ುಭೋಣ ಎಂಬುದನುೂ ಅವರು ಆಕಸಮಕವಾಗ ಪತ ತಹಚುದರು. ತತುರಣಾರವಾಗ ಅವರಗ ವಪರೀತ ಸಟುು ಬಂನಗತು. ತಾನು ುಭೋವತಯಾುಲು ಕಾರಣ ಯಾರಂಬುದನುೂ ಬಡಪಟುಗ ಆಕ ತಳಸಲಲಲಲ. ಬಹುವಾಗ ಪೀಡಸದಾು ಆಕ ಹಕುಇನ ಇದಕಕ ಕಾರಣ ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ . ತಕಷಣ ುುರುವನ ಬಳ ತರಳ ಅವನನುೂ ತರಾಟಗ ತಗದುಕೊಂಡರು. “ಓಹೊೀ, ಹದಾ?” ಎಂಬುದನುೂ ಬಟುು ಆತ ಬೀರೀನನೊೂ ಹೀ ಲಲಲಲ. ರುು ಹುಟುದ ನಂತರ ಅದನುೂ ತಂದು ಅವನಗೊಪುಸದರು. ಆ ವೀಳಗಾುಲೀ ನರಹೊರಯವರು ಯಾರೊ ಆತನನುೂ ಗರವಸುತತರಲಲಲಲವಾದರೊ ಅದರಂದ ಆತ ವಚಲಲತನಾಗರಲಲಲಲ. ರುುವಗ ಬೀಕಾದ ಹಾಲು ರತತತರ ಎಲಲವನೊೂ ಆತ ನರಹೊರಯವರಂದ ಪಡದು ಅದನುೂ ಚನಾೂಗಯೀ ಪೀಷಟಸದ. ಇದನೂಲಲ ುರನಸುತತದು ಆ ರುುವನ ತಾಯ, ಪಶಾುತಾತಪನಗಂದ ಬಂದು ಊರನ ಮೀನುಮಾರುಕಟುಯಲಲಲ ಕಾಮೋಕನಾಗದು ಯುವಕನೊಬಬ ರುುವನ ನಜವಾದ ತಂದ ಎಂಬ ಸತುವನುೂ ತನೂ ತಂದ ತಾಯಯರ ಬಳ ಬಯಲು ಮಾಡದ . ಆ ತಂದತಾಯಯರು ತಕಷಣವೀ ಹಕುಇನ ಬಳ ತರಳ ವಷಯ ತಳಸ ತರಮನುೂ ಕಷಮಸುವಂತ ಪರಪರಯಾಗ ವನಂತಸಕೊಂಡು ರುುವನುೂ ತರಗ ಒಪುಸುವಂತ ಬೀಡಕೊಂಡರು. ಇದಕಕ ತಲಯಾಡಸ ಸರಮತಸದ ುುರು ರುುವನುೂ ಅವರಗ ಒಪುಸದನು. ಈ ಸಂದಭೋದಲಲಲಯೊ ಅವನು ಹೀಳದುು ಇಷುೀ: “ಓಹೊೀ, ಹದಾ?”

12

೬. ಅಕಕರಯ ಕರುಣ ಇಲಲ

೨೦ ವಷೋುಳಗಂತಲೊ ಹಚುು ಕಾಲನಗಂದ ಸನಾುಸಯಬಬನಗ ನರವಪ ನೀಡುತತದು ವೃದಯಬಬ ಚೀನಾದಲಲಲ ಇದು . ಅವನಗೊಂದು ಪಪಟು ುುಡಸಲನುೂ ಆಕ ಕಟು ಕೊಟುದು . ಅವನು ಧಾುನಕಕ ಕುಳತಾು ಅವಶುವಾದ ಆಹಾರವನೊೂ ಪೂರೈಸುತತದು . ಈ ಅವಧಯಲಲಲ ಅವನ ಆಧಾುತಮಕ ಪರುತ ಎಷಾುಗದ ಎಂಬುದನುೂ ತಳಯುವ ಕುತೊಹಲ ಅವ ಲಲಲ ಒಂದು ನಗನ ಉಂಟಾಯತು. ಉತತರ ಪತತ ಹಚುಲೊೀಸುು ಲೈಂಗಕ ಬಯಕಯಲಲಲ ಶರೀರಂತವಾಗದು ಹುಡುಗಯಬಬ ನರವನುೂ ಪಡದ . “ಹೊೀುು, ಅವನನುೂ ತಬಬಕೊ. ನಂತರ ‘ರುಂದೀನು?’ ಎಂಬುದಾಗ ಅವನನುೂ ಕೀ ” ಯಾವ ಸಂಕೊೀಚವೂ ಇಲಲದಯೀ ಆಕ ಅಂತಯೀ ಮಾಡದ . ಅವ ಪರಶೂಗ ಸನಾುಸ ತುಸು ಕಾವಾುತಮಕವಾಗ ಇಂತು ಉತತರಸದನು: “ಚಳಗಾಲದಲಲಲ ತಣುನಯ ಕಲಲಲನ ಮೀಲ ರುನಗ ರರವಂದು ಬಳಯುತತದ. ಎಲೊಲ ಒಂನಗನತೊ ಭಾವೀನಗರಕತತ ಇಲಲ” ಹುಡುಗ ಹಂನಗರುಗ ಬಂದು ನಡದುದನುೂ ವೃದಗ ತಳಸದ . ಅವಳಗ ಇದನುೂ ಕೀಳ ವಪರೀತ ಸಟುು ಬಂನಗತು, “ಈ ರನುಷುನಗ ೨೦ ವಷೋ ಕಾಲ ಆಹಾರ ಕೊಟುನಂಬುದನುೂ ಯೀಚಸದರೀ ಮೈಯಲಲ ಉರಯುತತದ. ಅವನು ನನೂ ಆವಶುಕತಯ ಕುರತು ಚಂತನ ಮಾಡಲೀ ಇಲಲ. ನನೂ ಹಾಲಲ ಪರಸಥತಯನುೂ ವವರಸುವ ರನಸುು ಮಾಡಲಲಲಲ. ಅವನು ನನೂ ಕಾಮೊೀದರೀಕಸುವ ವತೋನಗ ಪರತಕರಯ ತೊೀರಬೀಕರಲಲಲಲವಾದರೊ ಕನಷಠ ಪಕಷ ಸವಲುವಾದರೊ ಕನಕರ ತೊೀರಬಹುನಗತುತ” ತಕಷಣವೀ ಅವ ಸನಾುಸ ವಾಸವದು ುುಡಸಲಲಗ ಹೊೀಗ ಅವನನುೂ ಓಡಸ ುುಡಸಲನುೂ ಸುಟುು ಹಾಕದ .

13

೭. ಸ ತೋತರ ಪಠನ

ರರಣಸದ ತನೂ ಪತೂಗಾಗ ಸೊತೀತರು ನುೂ ಪಠಸುವಂತ ಟಂಡೈ (ಚೀನಾದ ಒಂದು ಬದಪಂಥೀಯ ುುಂಪಪ) ಪಪರೊೀಹತನೊಬಬನನುೂ ರೈತನೊಬಬ ಕೊೀರಕೊಂಡ. ಪಠನ ರುಗದ ನಂತರ ರೈತ ಕೀಳದ: “ಇದರಂದ ನನೂ ಪತೂಗ ಪಪಣು ಲಭಸದ ಎಂಬುದಾಗ ನರುನೂಸುತತದಯೀ?” ಪಪರೊೀಹತರು: “ನನೂ ಪತೂಗ ಅಷುೀ ಅಲಲ, ಇಂನಗರಯ ುರಹಣ ಸಾರಥುೋ ಉ ಳವರಲಲರುೊ ಈ ಸೊತೀತರ ಪಠನನಗಂದ ಲಾಭವಾುುತತದ” ರೈತ: “ಇಂನಗರಯ ುರಹಣ ಸಾರಥುೋ ಉ ಳವರಲಲರುೊ ಲಾಭವಾುುತತದ ಅನುೂವರಾ? ನನೂ ಪತೂ ಬಲು ದುಬೋಲಳಾಗರುವಪದರಂದ ಇತರರು ಅವ ದಬೋಲುದ ಲಾಭ ಪಡದು ಅವಳಗ ಸಲಲಬೀಕಾದ ಪಪಣುವನುೂ ತಾವೀ ುಳಸುತಾತರ. ಆದುರಂದ ದಯವಟುು ಕೀವಲ ಅವಳಗೊೀಸಕರ ಸೊತೀತರ ಪಠನ ಮಾಡ”

ಎಲಲ ಜೀವುಳುೊ ಒಳ ಳಯದಾುಲಲ ರತುತ ಎಲಲ ಜೀವು ೂ ಪಪಣು ುಳಸಲಲ ಎಂಬುದು ಬುದನ ನಜವಾದ ಅನುಯಾಯು ಬಯಕ ಎಂಬುದನುೂ ಪಪರೊೀಹತರು ವವರಸದರು. “ಅದು ಬಲು ಉತತರವಾದ ಬೊೀಧನಯಾದರೊ ಈ ಒಂದು ಸಂದಭೋವನುೂ ಅದಕಕ ಅಪವಾದ ಎಂಬುದಾಗ ದಯವಟುು ಪರುಣಸ. ನನೂ ನರರನಯಲಲಲ ಸಣು ರನಸುನ ಒರಟು ವತೋನಯ ಒಬಬನದಾುನ. ನೀವಪ ಹೀಳದ ’ಇಂನಗರಯ ುರಹಣ ಸಾರಥುೋ ಉ ಳವರ’ ಪಟುಯಂದ ಅವನ ಹಸರನುೂ ತಗದು ಹಾಕ”

14

೮. ಒಂದು ಕೈ ಚಪಾುಳಯ ಸದುು

ಕನೂನ ಬದ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಇದು ಝನ ುುರು ಮೊಕುರೈ. ಇವನಗ ನಶಶಬು ುುಡುುು ಎಂಬ ಅಡಡ ಹಸರೊ ಇತುತ. ಇವನ ರಕಷಣಯಲಲಲ ೧೨ ವಷೋ ವಯಸುನ ಟೊೀಯೀ ಎಂಬ ಬಾಲಕನೊಬಬನದು. ಪರತೀ ನಗನ ಬಳಗ ಗ ರತುತ ಸಂಜ ಹರಯ ವದಾುಥೋು ಒಬೊಬಬಬರಾಗ ುುರುು ಕೊಠಡಗ ಹೊೀಗ ಏಕಾಂತದಲಲಲ ವೈಯಕತಕ ಮಾುೋದಶೋನ ಪಡಯುತತದುದುನುೂ ನೊೀಡುತತದು. ಆ ಅವಧಯಲಲಲ ರನಸುನ ಚಂಚಲತಯನುೂ ನಯಂತರಸಲು ನರವಾುುವ ಪಪಟುಕತು ನುೂ(ಕೊಅನ ು ನುೂ) ುುರು ಅವರಗ ಹೀ ತತದುರು. ಟೊೀಯೀ ಕೊಡ ಅಂಥ ಮಾುೋದಶೋನ ಪಡಯಲು ಇಚಸದ. “ನೀನನೊೂ ತುಂಬ ಚಕಕವನು. ಅಂಥ ಮಾುೋದಶೋನ ಪಡಯಲು ಇನೊೂ ಸವಲು ನಗನ ಕಾಯಬೀಕು” ಅಂದರು ುುರುು . ಆದರೊ ತನಗ ಮಾುೋದಶೋನ ನೀಡಲೀ ಬೀಕಂದು ಆ ಬಾಲಕ ಹಠ ಮಾಡದ. ಆದಕಾರಣ ುುರುು ಸರಮತಸದರು. ಅಂದು ಸಂಜ ಸರಯಾದ ಸರಯಕಕ ುುರುು ಏಕಾಂತದಲಲಲ ಮಾುೋದಶೋನ ನೀಡುವ ಕೊಠಡಯ ಹೊಸತಲ ಬಳ ಟೊೀಯೀ ಹೊೀಗ ಅಲಲಲ ನೀತು ಹಾಕದು ಜಾುಟ ಬಾರಸ ತನೂ ಬರುವಕಯನುೂ ಘೊೀಷಟಸದ. ಗರವಸೊಚಕವಾಗ ಬಾಗಲಲನ ಹೊರಗನಂದಲೀ ರೊರು ಬಾರ ತಲಬಾಗ ವಂನಗಸ ಒ ಹೊೀಗ ುುರುು ಎದುರು ಮನವಾಗ ಕುಳತುಕೊಂಡ. ುುರುು ಇಂತಂದರು: “ಎರಡು ಕೈುಳಂದ ಚಪಾುಳ ತಟುದಾು ಆುುವ ಶಬುವನುೂ ನೀನು ಕೀಳರುವ. ಈು ಒಂದು ಕೈನಂದ ಆುುವ ಶಬುವನುೂ ನನಗ ತೊೀರಸು” ಸರಸುಯ ಕುರತು ಆಲೊೀಚಸುವ ಸಲುವಾಗ ಟೊೀಯೀ ುುರುುಳಗ ತಲಬಾಗ ವಂನಗಸ ತನೂ ಕೊಠಡಗ ಹಂನಗರುಗದ. ಕೊಠಡಯ ಕಟಕಯ ರೊಲಕ ಗೀಷು (ಜಪಾನೀ ನತೋಕಯರು) ಸಂಗತ ಅವನಗ ಕೀಳಸತು. “ಆಹಾ! ನನಗ ತಳಯತು” ಎಂದು ಘೊೀಷಟಸದ ಟೊೀಯೀ. ಮಾರನಯ ನಗನ ಸಂಜ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುವನುೂ ಪರದಶೋಸುವಂತ ುುರುು ಹೀಳದಾು ಟೊೀಯೀ ಗೀಷಾು ಸಂಗೀತವನುೂ ನುಡಸಲಾರಂಭಸದನು. “ಅಲಲ, ಅಲಲ” ಅಂದರು ುುರುು . “ಅದಲಲವೀ ಅಲಲ. ಅದು ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುವಲಲ. ನನುದು ತಳದೀ ಇಲಲ” ಇಂಥ ಸಂಗೀತ ತನೂ ಹುಡುಕಾಟಕಕ ಅಡಡ ಉಂಟುಮಾಡುತತದ ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸದ ಟೊೀಯೀ ತನೂ ವಾಸಸಥ ವನುೂ ನಶಶಬುವಾದ ತಾಣಕಕ ಸಥಳಾಂತರಸದ. “ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು ಹೀಗರಬಹುದು” - ಈ ಕುರತು ಧಾುನ ಮಾಡತೊಡಗದ ಟೊೀಯೀ. ಆ ಅವಧಯಲಲಲ ನೀರು ತೊಟುಕುಕವ ಶಬು ಅವನಗ ಕೀಳಸತು. “ನನಗ ತಳಯತು” ಎಂಬುದಾಗ ಊಹಸದ. ಮಾರನಯ ನಗನ ುುರುು ನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದಾು ನೀರು ತೊಟುಕುಕವಾು ಆುುವ ಶಬುವನುೂ ಅನುಕರಸ ತೊೀರಸದ. “ಏನದು? ಅದು ನೀರು ತೊಟುಕುಕವ ಶಬು, ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುವಲಲ. ಪಪನಃ ಪರಯತೂಸು” ಅಂದರು ುುರುು . ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು ಕೀ ಲೊೀಸುು ಟೊೀಯೀ ಮಾಡದ ಧಾುನವಲಲವೂ ನಷರಯೀಜಕವಾಯತು. ಬೀಸುವ ಗಾಳಯ ಸುಯ ಶಬು ಕೀಳಸತು. ುುರು ಅದನುೂ ತರಸಕರಸದರು. ಒಂದು ುೊಬಯ ಕರ ಕೀಳಸತು. ಅದನೊೂ ುುರು ಒಪುಲಲಲಲ. ಮಡತು ಸಬುವೂ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು ಅಲಲವಂದಾಯತು. ಬೀರ ಬೀರ ಶಬುು ನುೂ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುವಂದು ತಳದು ಹತತಕೊಕ ಹಚುು ಬಾರ ುುರುು ಬಳ ತರಳದ. ಎಲಲವನೊೂ ುುರುು ತರಸಕರಸದರು. ಹಚುುಕಮಮ ಒಂದು ವಷೋ ಕಾಲ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು ಹೀಗರಬಹುದಂಬುದರ ಕುರತು ಟೊೀಯೀ ಆಲೊೀಚಸದ. ಕೊನಗ ಒಂದು ನಗನ ಎಲಲ ಶಬುುಳುೊ ಅತೀತವಾದ ಶಬಾುತೀತ ಧಾುನ ಸಥತಯನುೂ ಟೊೀಯೀ ತಲುಪದ. “ಯಾವ ಶಬುವೂ ಕೀಳಸದ ನಶಶಬು ಶಬುವನುೂ ನಾನು ತಲುಪದ” ಎಂಬುದಾಗ ಆ ಸಥತಯನುೂ ಟೊೀಯೀ ಆನಂತರ ವವರಸದ. ಟೊೀಯೀಗ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುದ ಸಾಕಷಾತಾಕರವಾಗತುತ.

15

೯. ಇನ ನ ಮ ರು ದನಗಳು

ಝನ ುುರು ಹಕುಇನ ನ ಶಷು ಸುಯವ ಕೊಡ ಒಳ ಳಯ ುುರುವಾಗದು. ಒಂದು ಬೀಸಗಯ ಏಕಾಂತತಯ ಅವಧಯಲಲಲ ಅವರ ಬಳಗ ಜಪಾನನ ದಕಷಣ ನಗವೀಪನಗಂದ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಬಂದ. ಪರಹರಸಲೊೀಸುು ಅವನಗೊಂದು ಸರಸುಯನುೂ ಸುಯವ ನೀಡದ: “ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುವನುೂ ಕೀ ” ಅಲಲಲಯೀ ಇದುುಕೊಂಡು ರೊರು ವಷೋ ಕಾಲ ಪರಯತೂಸದರೊ ಅದು ಅವನಗ ಸಾಧುವಾುಲಲಲಲ. ಒಂದು ನಗನ ರಾತರ ಅವನು ುುರುವನ ಹತತರ ಅ ತಾತ ಬಂದು ಹೀಳದ: “ಸರಸುಗ ಉತತರ ಪತ ತಹಚುಲು ಆುುತತಲಲ. ಅಂದ ಮೀಲ ಅವಮಾನತನಾಗ ರುಜುುರನಗಂದ ದಕಷಣಕಕ ನಾನು ಹಂನಗರುುುತತೀನ.” “ಇನೊೂಂದು ವಾರ ಪರಯತೂಸು. ಆ ಅವಧಯಲಲಲ ಅವಚನೂವಾಗ ಧಾುನ ಮಾಡು” ಅಂದರು ುುರುು . ವದಾುಥೋ ಅಂತಯೀ ಮಾಡದರೊ ಪರಯೀಜನವಾುಲಲಲಲ. ುುರು ಆಜಞಾಪಸದರು: “ಇನೊೂ ಒಂದು ವಾರ.” ಅದರಂದಲೊ ಪರಯೀಜನವಾುಲಲಲಲ. ತನೂನುೂ ಬಟುುಬಡುವಂತ ುುರುು ಲಲಲ ವನಂತಸಕೊಂಡ ಆ ವದಾುಥೋ. ಇನೊೂ ಐದು ನಗನ ಪರಯತೂ ರುಂದುವರಸುವಂತ ಹೀಳದರು ುುರುು . ಫಲಲತಾಂಶ ಶೊನು. ಕೊನಗ ುುರುು ಹೀಳದರು: “ಇನೊೂ ರೊರು ನಗನ ಧಾುನ ಮಾಡು. ಆುಲೊ ಜಞಾನೊೀದಯವಾುದೀ ಇದುರ ನೀನು ಆತಮಹತು ಮಾಡಕೊ ಳವಪದು ಒಳ ಳಯದು” ಎರಡನಯ ನಗನ ವದಾುಥೋಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು.

16

೧೦. ಪರಕಟಣ

ಝನ ುುರು ಟಾುನ ಝಾನ ತನೂ ಜೀವನದ ಕೊನಯ ನಗನ ೬೦ ಅಂಚ ಕಾರ ೋು ನುೂ ಬರದು ಅವನುೂ ಅಂಚ ರೊಲಕ ಕ ಹಸುವಂತ ತನೂ ಅನುಚರನಗ ಹೀಳದ. ತದನಂತರ ಆತ ವಧವಶನಾದ. ಆ ಕಾರ ೋು ಲಲಲ ಇಂತು ಬರನಗತುತ: ನಾನು ಈ ಲೊೀಕನಗಂದ ತರ ತತದ ುೀನ. ಇದೀ ನನೂ ಕೊನಯ ಪರಕಟಣ. ಟಾುನ ಝಾನ

ಜುಲೈ ೨೭, ೧೮೯೨.

17

೧೧. ಸಂತೃಪತ ಚೋನಾದವ

ಅಮೀರಕಾದಲಲಲ ಇರುವ ಯಾವಪದೀ ಚೀನೀಯರ ಕೀರಯಲಲಲ ತರುಗಾಡದವರು ನಾರುಸ ದಾರದ ಚೀಲವನುೂ ಹೊತತ ಬೊಜುು ಮೈನ ಸಂತೃಪತ ಚೀನೀಯನ ರೊತೋಯಂದನುೂ ನೊೀಡಯೀ ಇರುತಾತರ. ಇದನುೂ ನುುತತರುವ ಬುದ ಅನುೂವಪದೊ ಉಂಟು. ಟಾುಂಗ ವಂಶಸಥ ಹೊಟಯ . ತನೂನುೂ ತಾನು ಝನ ುುರು ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳಕೊ ಳವಪದರಲಲಲ ರತುತ ಅನೀಕ ಶಷುರನುೂ ತನೂ ಸುತತ ಇರುವಂತ ಮಾಡುವಪದರಲಲಲ ಆತನಗ ಆಸಕತ ಇರಲಲಲಲ. ಇದಕಕ ಬದಲಾಗ ಆತ ಚೀಲದಲಲಲ ವವಧ ಬಗಯ ತನಸುು ನುೂ ತುಂಬಕೊಂಡು ರಸತು ಲಲಲ ಅಲದಾಡುತತದು. ಆಟವಾಡಲೊೀಸುು ಅವನ ಸುತತ ಸೀರುತತದು ರಕಕಳಗ ಅವನುೂ ಕೊಡುತತದು. ರಸತಯ ಬಾಲವನವಂದನುೂ ಆತ ಸಾಥಪಸದ. ಝನ ಅನುಯಾಯಯನುೂ ಆತ ಯಾವಾುಲಾದರೊ ಭೀಟಯಾದರ ಅವರ ರುಂದ ಕೈ ಚಾಚ ಕೀ ತತದು: “ನನಗ ಒಂದು ಪನೂ ಕೊಡ.” ಈ ತರನಾಗ ಆತ ಆಟ-ಕಾಯೋದಲಲಲ ತೊಡಗದಾುು ಒಂದು ಸಲ ಅಲಲಲ ಹೊೀುುತತದು ಝನ ುುರುವಬಬ ಕೀಳದ: “ಝನ ನ ಅಥೋ ಏನು?” ಅದಕಕ ಉತತರವಾಗ ತಕಷಣ ಹೊಟಯ ಏನೊ ಮಾತನಾಡದಯೀ ತನೂ ಚೀಲವನುೂ ನಲಕಕ ಸಶಬುವಾಗ ಬೀಳಸದ. ಇನೊೂಬಬ ಝನ ುುರು ಕೀಳದ: “ಅಂತಾದರ, ಝನ ನ ವಾಸತವೀಕರಣ ಅಂದರೀನು?” ತಕಷಣವೀ ಹೊಟಯ ತನೂ ಚೀಲವನುೂ ಹುಲ ಮೀಲೀರಸ ತನೂ ದಾರಯಲಲಲ ರುಂದ ಹೊೀದ.

18

೧೨. ತಾಯಯ ಬುದವಾದ

ಜಉನ ಎಂಬ ಶೊೀುನ ುುರುವಪ ಟೊಕುುುವಾ ಕಾಲದ (೧೬೦೩-೧೮೬೮) ಖಾುತ ಸಂಸೃತ ವದಾವಂಸನೊ ಆಗದು. ತರುಣನಾಗದಾುು ಸಹಪಾಠುಳಗ ಉಪನಾುಸು ನುೂ ನೀಡುವ ಅಭಾುಸ ಅವನಗತುತ. ಅವನ ತಾಯಗ ಈ ವಷಯ ತಳದಾು ಅವ ಅವನಗೊಂದು ಪತರ ಬರದ : “ರುನೀ, ಉಳದವರಗ ನಡದಾಡುವ ಅಥೋಕೊೀಶ ಆುುವ ಬಯಕಯಂದ ನೀನು ಬುದನ ಭಕತನಾದ ಎಂಬುದಾಗ ನಾನು ಭಾವಸಲಲ. ಮಾಹತ ಸಂುರಹಣಗ, ಅವಪು ನುೂ ವಾುಖಾುನಸುವಪದಕಕ, ಗರವಯುತ ಖಾುತ ುಳಸುವ ಪರಯತೂುಳಗ ಅಂತು ಇಲಲ. ಈ ಉಪನಾುಸ ನೀಡುವ ವುವಹಾರವನುೂ ನೀನು ನಲಲಲಸಬೀಕಂದು ನಾನು ಆಶಸುತತೀನ. ಬಟುದ ಅತೀ ದೊರದ ರೊಲಯಲಲಲ ಇರುವ ಪಪಟು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ನೀನು ಜನಸಂಪಕೋಕಕ ಅಲಭುನಾುುವಂತ ಸೀರಕೊ. ನನೂ ಸರಯವನುೂ ಧಾುನಕಕ ವನಯೀಗಸು. ನಜವಾದ ಸಾಕಷಾತಾಕರಕಕ ಇದು ಸರಯಾದ ವಧಾನ”

19

೧೩. ನೋನು ಪರೋತಸಬೋಕಂದದುರ ಮುಚುುಮರಯಲಲದ ಪರೋತಸು.

೨೦ ಸನಾುಸು ೂ ಏಷನ ಎಂಬ ಒಬಬ ಸನಾುಸನಯೊ ಝನ ುುರುವಬಬನ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಧಾುನ ಮಾಡುವಪದನುೂ ಅಭುಸಸುತತದುರು.

ಏಷನ ತಲ ಬೊೀಳಸದುರೊ ಉಡುಪಪ ಬಲು ಸರ ವಾದದುು ಆಗದುರೊ ನೊೀಡುುರಗ ಬಲು ಸುಂದರವಾಗಯೀ ಕಾಣುತತದು . ಅನೀಕ ಸನಾುಸು ುುಟಾುಗ ಅವ ನುೂ ಪರೀತಸುತತದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬನಂತೊ ತನೂನುೂ ಖಾಸಗಯಾಗ ಭೀಟಯಾುುವಂತ ಪರೀರಪತರ ಬರದು ಆುರಹಸದು. ಏಷನ ಅದಕಕ ಉತತರಸಲಲಲಲ. ರರುನಗನ ುುರುು ಶಷುಸರೊಹಕಕ ಉಪನಾುಸ ನೀಡುವ ಕಾಯೋಕರರವತುತ. ಉಪನಾುಸ ರುಗದ ತಕಷಣ ಏಷನ ಎದುು ನಂತ . ತನಗ ಪರೀರಪತರವನುೂ ಬರದವನನುೂ ಉದ ುೀಶಸ ಇಂತಂದ : “ನೀನು ನಜವಾಗಯೊ ನನೂನುೂ ಅಷೊುಂದು ಪರೀತಸುತತದುರ ಬಾ, ಈುಲೀ ನನೂನುೂ ಅಪುಕೊೀ”

20

೧೪. ನೋತಕತ

ಬುದ ಹೀಳದ ನೀತಕತ: ಒಂದು ಹುಲುಲಗಾವಲಲನಲಲಲ ಪಯಣಸುತತದ ಒಬಾಬತನಗ ಹುಲಲಯಂದು ಎದುರಾಯತು. ಅದರಂದ ತಪುಸಕೊ ಳಲೊೀಸುು ಅವನು ಓಡತೊಡಗದ, ಹುಲಲ ಅವನನುೂ ಅಟುಸಕೊಂಡು ಹೊೀಯತು. ಓಡುತಾತ ಓಡುತಾತ ಪರಪಾತವಂದರ ಅಂಚಗ ತಲುಪದಾು ಅಲಲಲದು ಯಾವಪದೊೀ ಕಾಡುಬಳಳಯ ಬೀರನುೂ ಹಡದು ಪರಪಾತದ ಅಂಚನ ಸಮೀಪದಲಲಲ ತುಸು ಕ ಗ ನೀತಾಡತೊಡಗದ. ಹುಲಲ ಅಂಚನಲಲಲಯೀ ಮೀಲ ನಂತು ಅವನ ವಾಸನಯನುೂ ಆಘರರಣಸಲಾರಂಭಸತು. ನಡುುುತತದು ಆತ ಕ ಗ ನೊೀಡದರ ಅತೀ ಆ ದಲಲಲ ಇನೊೂಂದು ಹುಲಲ ಅವನು ಕ ಗ ಬದಾುು ತನೂಲೊೀಸುು ಕಾಯುತತರುವಪದನುೂ ಕಂಡ. ಎರಡೊ ಹುಲಲು ಆಹಾರವಾುುವಪದರಂದ ಅವನನುೂ ರಕಷಸತುತ ಆ ಬಳಳ. ಇಂತರುವಾು ಎರಡು ಇಲಲು , ಒಂದು ಬಳ ಬಣುದುು ಒಂದು ಕಪಪು ಬಣುದುು, ಆ ಬಳಳಯನುೂ ಒಂದೀ ಸರನ ಕಚು ತುಂಡು ಮಾಡಲಾರಂಭಸದವಪ. ಆು ಆತ ಪಕಕದಲಲಲಯೀ ನೀತಾಡುತತದು ರಸಭರತ ಸಾಾಬರ ಹಣುುು ನುೂ ನೊೀಡದ. ಒಂದು ಕೈನಂದ ಬಳಳಯನುೂ ಹಡದು ನೀತಾಡುತಾತ ಇನೊೂಂದು ಕೈನಂದ ಸಾಾಬರ ಹಣುುು ನುೂ ಕತುತ ತಂದ. ಅವಪ ಬಲು ಸಹಯಾಗದುವಪ!

21

೧೫. ಆನಂದದ ಧವನ

ಬಾಂಕೈ ವಧವಶನಾದ ನಂತರ, ಅವನದು ದೀವಾಲಯದ ಸಮೀಪದಲಲಲಯೀ ವಾಸಸುತತದು ಕುರುಡನೊಬಬ ತನೂ ಮತರನೊಡನ ಇಂತಂದ: “ನಾನು ಕುರುಡನಾಗರುವಪದರಂದ ವುಕತಯ ರುಖವನುೂ ನೊೀಡಲಾುುವಪನಗಲಲ. ಎಂದೀ, ಅವನ ಧವನಯನುೂ ಆಧರಸ ಚಾರತರಯದ ಕುರತು ನಧೋರಸಬೀಕು. ಸಾಮಾನುವಾಗ ಒಬಬ ರತೊತಬಬನ ಸೊಂತೊೀಷ ಅಥವ ಯಶಸುನ ಕುರತು ಅಭನಂನಗಸುವಾು ಅದರಲಲಲ ಅಸೊಯಯ ಧವನ ಹುದುಗರುವಪದು ನನಗ ತಳಯುತತದ. ಒಬಬ ಇನೊೂಬಬನ ದುರದೃಷುಕಕಸಂತಾಪ ಸೊಚಸುವಾು ಅದರಲಲಲ ನನಗ ತನಗೀನೊೀ ಲಾಭವಾುುತತದ ಅನುೂವ ಸಂತೊೀಷ ರತುತ ತೃಪತಯ ಭಾವ ಕೀಳಸುತತದ. ನನೂ ಅನುಭವದಲಲಲ ಬಾಂಕೈ ಅವರ ಧವನಯಲಲಲ ಯಾವಾುಲೊ ಪಾರಮಾಣಕತಯೀ ಇರುತತತುತ. ಅವರು ಆನಂದವನುೂ ವುಕತ ಪಡಸದಾು ಆನಂದದ ಧವನ ಬಟುು ಬೀರ ಯಾವ ಧವನಯೊ ಕೀಳಸುತತರಲಲಲಲ. ಅಂತಯೀ, ದುಃಖವನುೂ ವುಕತಪಡಸದಾು ದುಃಖದ ಧವನ ಬಟುು ಬೀರ ಯಾವ ಧವನಯೊ ಕೀಳಸುತತರಲಲಲಲ,”

22

೧೬. ಬೃಹತ ಅಲಗಳು

ಮೈಜ ಕಾಲದ ಆರಂಭಕ ನಗನು ಲಲಲ ಒ-ನಾಮ, ಅರಾೋತ ಬೃಹತ ಅಲು ಎಂಬ ಹಸರನ ಸುಪರಚತ ಜಟುಯಬಬನದು. ಆತ ಅಪರಮತ ಬಲಶಾಲಲಯೊ ಕುಸತ ಕಲಯನುೂ ಬಲು ಚನಾೂಗ ತಳದವನೊ ಆಗದು. ಆತ ಎಷುು ನಾಚಕಯ ಪರವೃತತಯವ ಆಗದುನಂದರ ಖಾಸಗ ಕುಸತ ಪಂದುು ಲಲಲ ತನೂ ುುರುವನೂೀ ಸೊೀಲಲಸಬಲಲವನಾಗದುರೊ ಸಾವೋಜನಕ ಕುಸತ ಪಂದುು ಲಲಲ ತನೂ ಶಷುರಂದಲೊ ಸೊೀಲನುೂ ಅನುಭವಸುತತದು. ಈ ಸರಸುಯ ಪರಹಾರಕಕ ಯಾರಾದರೊಬಬ ಝನ ುುರುವನ ನರವಪ ಪಡಯಬೀಕಂದು ಭಾವಸದ ಒ-ನಾಮ. ಸಮೀಪದಲಲಲ ಇದು ಪಪಟು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಅಲಮಾರ ುುರು ಹಕುಜು ತಂಗರುವ ಸುನಗು ತಳದ ಒ-ನಾಮ ಅವನ ಹತತರ ಹೊೀಗ ತನೂ ಸರಸುಯನುೂ ಹೀಳದ. ುುರುು ಸಲಹ ಇಂತತುತ: “ನನೂ ಹಸರು ಬೃಹತ ಅಲು , ಆದುರಂದ ಇಂದು ರಾತರ ಈ ದೀವಾಲಯದಲಲಲಯೀ ಇರು. ಆ ಬೃಹತ ಅಲು ನೀನೀ ಎಂಬುದಾಗ ಕಲಲುಸಕೊ. ಈ ಹಂನಗನಂತ ಭಯುರಸತನಾದ ಜಟು ಈು ನೀನಲಲ. ತರಮ ರುಂನಗರುವ ಎಲಲವನೊೂ ಕೊಚುಕೊಂಡು ಹೊೀುುವ, ತರಮ ದಾರಗ ಅಡಡ ಬರುವ ಎಲಲವನೊೂ ಕಬಳಸುತಾತ ರುಂದ ಸಾುುವ ಆ ಬೃಹತ ಅಲುಳ ೀ ನೀನು. ನೀನು ಇಂತು ಮಾಡದರ ಈ ಭೊಮಯ ಮೀಲಲನ ಅತುಂತ ಪರಬಲ ಜಟು ನೀನಾುುವ.” ಇಷುು ಹೀಳದ ುುರುು ಏಕಾಂತಕಕ ಹಂನಗರುಗದರು. ಒ-ನಾಮ ಕಣುೂರುಚು ಕುಳತು ತನೂನುೂ ಬೃಹತ ಅಲು ಎಂಬುದಾಗ ಕಲಲುಸಕೊ ಳಲು ಪರಯತೂಸದ. ಆರಂಭದಲಲಲ ಅನೀಕ ವಭನೂ ವಷಯು ಕುರತು ಆತ ಆಲೊೀಚಸದ. ಕರಮೀಣ, ಹಂನಗಗಂತ ಹಚುು ಹಚುು ಕಾಲ ಆತ ತನೂನುೂ ಬೃಹತ ಅಲು ಎಂದು ಕಲಲುಸಕೊ ಳವಪದರಲಲಲ ಯಶಸವಯಾದ. ರಾತರ ರುಂದುವರದಂತಲಾಲ ಅಲು ಹಚುು ಹಚುು ದೊಡಡದಾುಲಾರಂಭಸದವಪ. ಅಲಲಲ ಹೊಕುಂಡು ಲಲಲದು ಹೊವನ ಗಡು ನುೂ ಅವಪ ಕೊಚುಕೊಂಡು ಹೊೀದವಪ. ಬುದನ ುುಡಯನೂೀ ಅವಪ ರೊ ಗಸದವಪ. ಸೊಯೀೋದಯಕಕ ರುನೂವೀ ಆ ದೀವಾಲಯ ಉಬಬರವಳತುಳಂದ ಕೊಡದ ಅಲು ಳ ಅಪರಮತ ಸಾುರವೀ ಆಗತುತ. ಧಾುನಸಥನಾಗದು ತುಸು ರುುು ೂಗಯುತ ರುಖದ ಒ-ನಾಮಯನುೂ ಬ ಗ ಗ ುುರು ನೊೀಡದ. ಜಟುಯ ಭುಜವನುೂ ತಟು ಹೀಳದ: “ನನೂ ರನಸುನುೂ ಈು ಯಾವಪದೊ ಕದಡಲಾರದು. ಈು ನೀನೀ ಬೃಹತ ಅಲ. ನನೂ ರುಂನಗರುವ ಎಲಲವನೊೂ ಕೊಚುಕೊಂಡು ಹೊೀುುವ.” ಒ-ನಾಮ ಅಂದೀ ಕುಸತ ಪಂದುು ಲಲಲ ಭಾುವಹಸ ಜಯಶೀಲನಾದ. ತದನಂತರ ಅವನನುೂ ಸೊೀಲಲಸಲು ಜಪಾನ ನ ಯಾರಂದಲೊ ಸಾಧುವಾುಲಲಲಲ.

23

೧೭. ಎಲಲವೂ ಅತುುತತಮವಾದದುೋ

ಮಾರುಕಟುಯ ರೊಲಕ ಬನಾಾನ ನಡದು ಹೊೀುುತತದಾುು ಒಬಬ ಕಸಾಯ ರತುತ ಅವನ ಗಾರಹಕನ ನಡುವಣ ಸಂಭಾಷಣ ಅಯಾಚತವಾಗ ಕೀಳಸತು. ಗಾರಹಕ: “ನನೂ ಹತತರ ಇರುವ ಮಾಂಸು ಪೈಕ ಅತುುತತರವಾದ ತುಂಡೊಂದನುೂ ನನಗ ಕೊಡು” ಕಸಾಯ: “ ನನೂ ಅಂುಡಯಲಲಲ ಇರುವಪದಲಲವೂ ಅತುುತತರವಾದದುೀ ಆಗದ. ಅತುುತತರವಲಲದ ಯಾವಪದೀ ಮಾಂಸದ ತುಂಡು ನರಗ ಇಲಲಲ ಗೊೀಚರಸುವಪನಗಲಲ” ಈ ಪದು ಕವಯ ಮೀಲ ಬದೊುಡನ ಬಾನಾಾನನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು.

24

೧೮. ಒಂದು ತ ಟುು ನೋರು

ಗೀಸನ ಎಂಬ ಝನ ುುರು ತನೂ ಕರಯ ವದಾುಥೋಯಬಬನಗ ಸಾೂನದ ನೀರು ತಣಸಲೊೀಸುು ಒಂದು ಬಕೀಟು ತಣುೀರು ತರಲು ಹೀಳದ. ನೀರು ತಂದು ಸಾೂನದ ನೀರಗ ಅುತುವರುವಷುು ಸೀರಸ ತಣಸ ಉಳದ ಸವಲು ನೀರನುೂ ಆ ವದಾುಥೋ ನಲಕಕ ಸುರದನು. ಆತ ಅಂತು ಮಾಡದುಕಕ ುುರುು ಬಯುರು: “ರುಠಾಠ , ಮಕಕ ನೀರನುೂ ಗಡುಳಗ ಏಕ ಹಾಲಲಲಲ. ಈ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ನೀರನುೂ, ಅದು ಒಂದು ತೊಟುು ಆಗದುರೊ ಸರಯೀ, ಪೀಲು ಮಾಡುವ ಹಕುಕ ನನಗಲಲಲದ?” ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ಆ ವದಾುಥೋಗ ಝನ ನ ಸಾಕಷಾತಾಕರವಾಯತು, ಅವನು ತನೂ ಹಸರನುೂ ಟಕುಇಸುಯ,ಅರಾೋತ ಒಂದು ತೊಟುು ನೀರು ಎಂಬುದಾಗ ಬದಲಲಸಕೊಂಡ.

25

೧೯. ಚಂದರನನುನ ಕದಯಲು ಸಾಧುವಲಲ

ಬಟುವಂದರ ಬುಡದಲಲಲ ಇದು ಪಪಟು ುುಡಸಲಲನಲಲಲ ಝನ ುುರು ರೈಒಕಾನ ಸರಳಾತಸರ ಜೀವನ ನಡಸುತತದು. ಒಂದು ಸಂಜ ರೈಒಕಾನ ಇಲಲನಗದಾುು ಆ ುುಡಸಲಲನೊ ಕಕ ನುಗಗದ ಕ ಳನೊಬಬ ಅಲಲಲ ಕನಗಯಬಹುದಾದದುು ಏನೊ ಇಲಲ ಎಂಬುದನುೂ ಆವಷಕರಸದ. ುುಡಸಲಲಗ ಹಂನಗರುಗದ ರೈಒಕಾನ ತನೂ ಕೈಗ ಸಕಕಬದು ಕ ಳನಗ ಇಂತಂದ: “ನನೂನುೂ ನೊೀಡಲು ನೀನು ಬಹು ದೊರನಗಂದ ಬಂನಗರಬೀಕು. ಆದುರಂದ ನೀನು ಖಾಲಲ ಕೈನಲಲಲ ಹಂನಗರುುಕೊಡದು. ದಯವಟುು ಈ ನನೂ ಬಟುು ನುೂ ಉಡುಗೊರಯಾಗ ಸವೀಕರಸು” ಕಕಾಕಬಕಕಯಾದ ಕ ಳ ಬಟುು ನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ನಾಚಕಯಂದ ಹೊರಟುಹೊೀದ. ರೈಒಕಾನ ಬತತಲಯಾಗ ಚಂದರನನುೂ ನೊೀಡುತಾತ ಕುಳತುಕೊಂಡು ಇಂತು ಆಲೊೀಚಸದ: “ಪಾಪ, ಬಡವಪಾಯ. ಈ ಸುಂದರವಾದ ಚಂದರನನುೂ ಕೊೀಡುವ ಸಾರಥುೋ ನನಗ ಇನಗುದುರ ಚನಾೂಗರುತತತುತ.”

26

೨೦. ಹುಳಯಾಗರುವ ಮಸ

ುುರು ಬಾಂಕೈರ ಆಶರರದಲಲಲ ಅಡುಗಯವನಾಗದು ಸನಾುಸ ಡೈಯೀೋ ತನೂ ವಯಸಾುದ ುುರುವನ ಆರೊೀುುದ ಕುರತು ವಶೀಷ ಕಾ ಜ ವಹಸಲೊ ಅವರಗ ಯಾವಾುಲೊ ತಾಜಾ ಮಸೊ (ಉಪೂುರಸದ ಸೊಯಾ ಅವರ, ಗೊೀಧ ರತುತ ಹುದುಗಸುವ ಸಾರಥುೋ ಉ ಳ ಯೀಸಟು ಇವಪು ಮಶರಣನಗಂದ ತಯಾರಸದ ಗೊಜುನಂಥ ತನಸು) ನೀಡಲೊ ನಧೋರಸದ. ತನೂ ಶಷುರಗ ಬಡಸದುಕಕಂತ ಉತತರ ುುಣರಟುದ ಮಸೊವನುೂ ತನಗ ಬಡಸುತತರುವಪದನುೂ ುರನಸದ ಬಾಂಕೈ ಕೀಳದ: “ಇವತುತ ಅಡುಗ ಮಾಡದುು ಯಾರು?” ಡೈಯೀೋ ುುರುವನ ಎದುರು ಬಂದು ನಂತ. ವಯಸುು ರತುತ ಸಾಥನದ ಪರಯುಕತ ತಾಜಾ ಮಸೊವನುೂ ಮಾತರ ತಾನು ತನೂಬೀಕಂಬುದನುೂ ಡೈಯೀೋನಂದ ಬಾಂಕೈ ಕೀಳ ತಳದ. ತದನಂತರ ಅಡುಗಯವನಗ ಹೀಳದ: “ಅಂದ ಮೀಲ ನಾನು ತನೂಲೀ ಕೊಡದಂಬುದು ನನೂ ಆಲೊೀಚನ.” ಇಂತು ಹೀಳದ ಬಾಂಕೈ ತನೂ ಕೊಠಡಯ ಕಕ ಹೊೀಗ ಯಾರೊ ಒ ಬರದಂತ ಬಾಗಲು ಹಾಕಕೊಂಡ. ಡೈಯೀೋ ಬಾಗಲಲನ ಹೊರಗ ಕುಳತುಕೊಂಡು ತನೂನುೂ ಕಷಮಸುವಂತ ುುರುವನುೂ ಬೀಡಕೊಂಡ. ಬಾಂಕೈ ಉತತರಸಲೀ ಇಲಲ. ಏ ನಗನು ಕಾಲ ಡೈಯೀೋ ಬಾಗಲಲನ ಹೊರಗ ಕುಳತೀ ಇದು, ಬಾಂಕೈ ತನೂ ಕೊಠಡಯ ಗೀ ಇದು. ಇದರಂದ ಹತಾಶನಾದ ಅನುಯಾಯಯಬಬ ಕೊಗ ಹೀಳದ: “ಓ ವೃದ ಬೊೀಧಕನೀ ನೀನೀನೊೀ ಒ ಗ ಕಷೀರವಾಗರಬಹುದು. ಆದರ ಹೊರಗರುವ ನನೂ ಈ ಚಕಕವಯಸುನ ಶಷು ಏನನಾೂದರೊ ತನೂಲೀ ಬೀಕಲಲವೀ? ಅವನು ಅನನಗೋಷು ಕಾಲ ಆಹಾರ ಸೀವಸದ ಬದುಕರಲು ಸಾಧುವಲಲ!” ಇದನುೂ ಕೀಳದ ಬಾಂಕೈ ಬಾಗಲು ತರದು ರುುು ೂುುತಾತ ಹೊರಬಂದ. ಅವನು ಡೈಯೀೋಗ ಇಂತು ಹೀಳದ: “ ನನೂ ಅನುಯಾಯು ಪೈಕ ಅತುಂತ ಅರುಖು ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸಲುಟುರುವವನು ಸೀವಸುವ ಆಹಾರವನೂೀ ನಾನೊ ಸೀವಸಬೀಕಂದು ಪಟುು ಹಡಯುತತೀನ. ನೀನು ಒಬಬ ಬೊೀಧಕನಾದಾು ಇದನುೂ ನೀನು ರರಯಕೊಡದು ಎಂಬುದು ನನೂ ಆಶಯ.”

27

೨೧. ನನ ನಳಗರುವ ಸತುದ ಬಳಕು ನಂದ ಹ ೋಗಬಹುದು

ಬದ ರತದ ಒಂದು ದಾಶೋನಕ ಪಂಥ ಟಂಡೈ. ಅದರ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಝನ ಅಭುಸಸಲೊೀಸುು ಗಾಸನ ಎಂಬ ಝನ ುುರುವನ ಶಷುನಾದ. ಕಲವಪ ವಷೋು ನಂತರ ಆತ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಟು ನಂತಾು ಗಾಸನ ಹೀಳದ ಎಚುರಕಯ ಮಾತುು ಇವಪ: “ಚಂತನಾ ವಧಾನನಗಂದ ಸತುವನುೂ ಅಭುಸಸುವಪದು ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕಕ ಅವಶುವಾದ ಸಾರಗರು ನುೂ ಸಂುರಹಸಲು ಉಪಯುಕತ. ಆದರ ನನಪರಲಲ - ನರಂತರವಾಗ ನೀನು ಧಾುನ ಮಾಡದೀ ಇದುರ ನನೊೂ ಗರುವ ಸತುದ ಬ ಕು ನಂನಗ ಹೊೀುಬಹುದು”

28

೨೨. ಕ ಡುವವನೋ ಆಭಾರಯಾಗರಬೋಕು

ಕಾರಕುರ ಪಟುಣದ ಎಂಗಾಕು ಬದ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಇದು ಸೈಎಟುು ಎಂಬ ುುರು ಬೊೀಧಸುತತದು ವದಾುಥೋು ಸಂಖುಗ ತಕುಕದಾದ ಬಡಾರ ಇಲಲದೀ ಇದುದುರಂದ ತರುತಯಲಲಲ ಯಾವಾುಲೊ ಅತೀ ಹಚುು ವದಾುಥೋು ಇದುಂತ ಭಾಸವಾುುತತತುತ. ಎಂದೀ, ಆತನಗ ಇನೊೂ ವಶಾಲವಾದ ಬಡಾರದ ಆವಶುಕತ ಇತುತ. ಈದನುೂ ತಳದ ಉಮೀಝ ಸೈಬೈ ಎಂಬ ವಾುಪಾರ ಯೀೋ ಎಂಬ ಹಸರನ ೫೦೦ ಚನೂದ ನಾಣುು ನುೂ ವಶಾಲವಾದ ಬಡಾರ ನಮೋಸಲೊೀಸುು ದಾನವಾಗ ಕೊಡಲು ನಧೋರಸದ. ತೀಮಾೋನಸದಂತ ಹಣವನುೂ ುುರುವಗಕೊಡಲು ತಂದ. ಸೈಎಟುು: “ಸರ. ನಾನು ಅದನುೂ ಸವೀಕರಸುತ ತೀನ” ುುರುವಗ ಚನೂದ ನಾಣುುಳದು ಚೀಲವನುೂ ಉಮೀಝ ಒಪುಸದನಾದರೊ ುುರು ಅದನುೂ ಸವೀಕರಸದ ರೀತ ಅವನಗ ಖುಷಟ ಆುಲಲಲಲ. ರೊರು ಯೀೋು ಇದುರ ಒಬಬ ರನುಷು ಒಂದು ಪೂಣೋ ವಷೋ ಆರಾರವಾಗ ಬುದುಕಬಹುದಾಗತುತ. ಸನೂವೀಶ ಇಂತದುರೊ ೫೦೦ ನಾಣು ಕೊಟುದುಕಕ ುುರು ಅವನಗ ಕೃತಜಞತ ಸೊಚಸಲೊ ಇಲಲ. ಉಮೀಝ ತಾನು ದಾನವಾಗ ಕೊಟು ದೊಡಡ ಮೊತತದತತ ುರನ ಸಳಯಲೊೀಸುು ಹೀಳದ: “ಆ ಚೀಲದಲಲಲ ೫೦೦ ಯೀೋುಳವ” ಸೈಎಟುು: “ನೀನು ಈ ಮೊದಲೀ ಅದನುೂ ನನಗ ಹೀಳರುವ” ಉಮೀಝು: “ನಾನೊಬಬ ಶರೀರಂತ ವಾುಪರಯಾಗದುರೊ ೫೦೦ ಯೀೋ ನನುೊ ಬಹು ದೊಡಡ ಮೊತತ” ಸೈಎಟುು: “ಅದಕಾಕಗ ನಾನು ನನಗ ಕೃತಜಞತ ಸೊಚಸ ಬೀಕೀನು?” ಉಮೀಝು: “ ನೀವಪ ಸೊಚಸಲೀ ಬೀಕು” ಸೈಎಟುು: “ನಾನೀಕ ಸೊಚಸಬೀಕು? ವಾಸತವವಾಗ ಕೊಡುವವನೀ ಆಭಾರಯಾಗರಬೀಕು!”

29

೨೩. ಅಂತಮ ಉಯಲು ಮತುತ ವಧಾಯಕ ವಾಕು

ಅಶಕಾು ಕಾಲದ ಖಾುತ ಝನ ುುರು ಇಕುಕಯ ಅಂನಗನ ಚಕರವತೋಯ ರು. ಅವನು ಬಲು ಚಕಕವನಾಗದಾುುಲೀ ಅವನ ತಾಯ ಅರರನಯನುೂ ಬಟುು ಝನ ಅಭುಸಸಲು ದೀವಾಲಯವಂದಕಕ ಹೊೀಗದು . ಹೀಗಾಗ ಇಕುಕಯ ಕೊಡ ಝನ ನ ವದಾುಥೋಯಾದ. ರುಂದೊಂದು ನಗನ ರುನಗೊಂದು ಪತರ ಬರನಗಟುು ಅವನ ತಾಯ ವಧವಶಳಾದ . ಅದು ಇಂತತುತ: ಇಕುಕಯಗ: ಈ ಜೀವನದಲಲಲ ನಾನು ಮಾಡಬೀಕಾದದುನುೂ ಮಾಡ ರುಗಸದ ುೀನ. ಎಂದೀ, ಈು ನಾನು ಅನಂತತಗ ಹಂನಗರುುುತತದ ುೀನ. ನೀನು ಒಬಬ ಒಳ ಳಯ ವದಾುಥೋಯಾುಲಲ ರತುತ ನನೂ ಬುದ-ಸವರೊಪವನುೂ ಪೂಣೋವಾಗ ಅರತುಕೊ ಳವಂತ ಆುಲಲ ಎಂಬುದಾಗ ಆಶಸುತ ತೀನ. ನಾನು ನರಕದಲಲಲ ಇದ ುೀನೊೀ ರತುತ ನಾನು ಯಾವಾುಲೊ ನನೊೂಡನ ಇದ ುೀನೊೀ ಒಲಲವೀ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳಯುತತದ. ಬುದ ರತುತ ಅವನ ಅನುಯಾಯ ಬೊೀಧಧರೋ ನನೂ ಸವಂತದ ಸೀವಕರು ಎಂಬದನುೂ ಪೂಣೋವಾಗ ಅರತವ ನೀನಾದಾು ಅಧುಯನವನುೂ ನಲಲಲಸ ರನುಕುಲದ ಒಳತಗಾಗ ಕಲಸ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಸಬಹುದು.ಬುದ ೪೯ ವಷೋ ಕಾಲ ಧಮೊೀೋಪದೀಶ ಮಾಡದ. ಆ ಅವಧಯಲಲಲ ಒಂದು ಪದವನೊೂ ಮಾತನಾಡುವ ಆವಶುಕತ ಅವನಗ ಕಾಣಲಲಲಲ. ಏಕ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗರಲೀ ಬೀಕು. ತಳನಗಲಲವಾದರೊ ಕಲಸ ಮಾಡಲಲಚಸುವಯಾದರ ನರಥೋಕವಾಗ ಆಲೊೀಚಸುವಪದನುೂ ಬಟುುಬಡು. ನನೂ ತಾಯ, ಹುಟುಲಲಲಲ, ಸಾಯಲಲಲಲ. ಸಪುಂಬರ ಮೊದಲನೀ ನಗನ ಪಶುಲೀಖ (P S): ಇತರರಲಲಲ ಅರವಪ ರೊಡಸುವಪದು ಬುದನ ಬೊೀಧನು ಪರರುಖ ಉದುೀಶವಾಗತುತ. ಅವಪು ಲಲಲ ತಳಸದ ವಧಾನು ಪೈಕ ಯಾವಪದೀ ಒಂದರ ಮೀಲ ನೀನು ಅವಲಂಬತನಾಗದುರೊ ನೀನೊಬಬ ನಶರಯೀಜಕನಷುೀ ಅಲಲ ಏನೀನೊ ತಳವಳಕ ಇಲಲದ ಕೀಟ. ಬದರತಕಕ ಸಂಬಂಧಸದ ೮೦,೦೦೦ ಪಪಸತಕು ಇವ. ಅವಲಲವನುೂ ಓನಗದ ನಂತರವೂ ನೀನು ನನೂ ನಜ ಸವರೊಪವನುೂ ಕಂಡುಕೊ ಳಲಲಲಲ ಎಂದಾದರ ಈ ಪತರವೂ ನನಗ ಅಥೋವಾುುವಪನಗಲಲ. ಇದೀ ನನೂ ಅಂತರ ಉಯಲು ರತುತ ವಧಾಯಕ ವಾಕು.

30

೨೪. ಒಬಬ ಬುದ

ಜಪಾನ ನಲಲಲ ಮೈಜ ಕಾಲದಲಲಲ ಉನ ಶೊ ರತುತ ಟಾುನ ಝಾನ ಎಂಬ ಇಬಬರು ಪರಸದ ಬೊೀಧಕರು ವಾಸಸುತತದುರು. ಮೊದಲನಯವನು ಬದರತದ ಶಂಗಾನ ಪಂಥದ ಬೊೀಧಕ, ಎರಡನಯವನು ಇಂಪೀರಯಲ ವಶವವದಾುನಲಯದಲಲಲ ತತವಶಾಸರದ ಪಾರಧಾುಪಕ. ಇವರೀವೋರೊ ುುಣಲಕಷಣು ದೃಷಟುಯಂದ ತನಗವರುದರಾಗದುರು. ಮೊದಲನಯವನಾದರೊೀ ಬುದ ಬೊೀಧಸದ ಆಚಾರಸೊತರು ನುೂ ಚಾಚೊ ತಪುದಯೀ ಪರಪಾಲಲಸುವವ, ಎರಡನಯವನಾದರೊೀ ಅವನುೂ ಆಚರಸುವ ಗೊೀಜಗೀ ಹೊೀುುತತರಲಲಲಲ. ಮೊದಲನಯವನು ಮಾದಕಪೀಯು ನುೂ ಕುಡಯುತತರಲಲಲಲ ರತುತ ಬ ಗಗ ೧೧ ುಂಟಯ ನಂತರ ಏನನೊೂ ತನುೂತತರಲಲಲಲ. ಎರಡನಯನವನಾದರೊೀ ತನೂಬೀಕನೂಸದಾು ತನುೂತತದು, ರಲುಬೀಕನೂಸದಾು, ಅದು ಹುಲೀ ಆಗದುರೊ ರಲಗ ನನಗರಸುತತದು. ಅದೊಂದು ನಗನ ಟಾುನ ಝಾನ ಅನುೂ ಭೀಟಯಾುಲು ಉನ ಶೊ ಹೊೀದಾು ಬದರತೀಯರ ನಾಲಗಯ ಮೀಲ ಒಂದು ತೊಟುು ಕೊಡ ಬೀ ಬಾರದು ಅನೂಬಹುದಾಗದು (ಹುಳಹಡಸದ) ದಾರಕಷಾರಸವನುೂ (wine) ಟಾುನ ಝಾನ ಕುಡಯುತತದು. “ಹಲೊೀ ಸಹೊೀದರ,” ಅವನನುೂ ಟಾುನ ಝಾನ ಸಾವುತಸದ. “ಒಂದು ಲೊೀಟ ಈ ದಾರಕಷಾರಸ ತಗದುಕೊ ಳವಪನಗಲಲವೀ?”

“ನಾನಂದೊ ರದು ಕುಡಯುವಪನಗಲಲ” ಉದಗರಸದ ಉನ ಶೊ

“ರದು ಕುಡಯದವನು ರನುಷುನೀ ಅಲಲ” ಪರತಕರಯಸದ ಟಾುನ ಝಾನ

“ನಾನು ಮಾದಕ ಪಾನೀಯು ನುೂ ಕುಡಯುವಪನಗಲಲ ಅಂದ ಮಾತರಕಕ ಪಶುಪಾರಯನಾದವ ಎಂಬುದಾಗ ನನೂನುೂ ಕರಯುವಯೀನು?” ಕೊೀಪೀನಗರಕತನಾದ ಉನ ಶೊ ಉದಗರಸದ. “ನಾನು ರನುಷುನಲಲ ಅನುೂವಪದಾದರ ನಾನು ಬೀರೀನು ಆಗದ ುೀನ?”

ಟಾುನ ಝಾನ ಉತತರಸದ “ಒಬಬ ಬುದ”

31

೨೫. ಬುದತವದಂದ ಬಹುದ ರದಲಲಲ ಇಲಲ

ವಶವವದಾುನಲಯದ ವದಾುಥೋಯಬಬ ುುರು ಗಾಸನ ನನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದಾು ಕೀಳದ “ನೀವಪ ಕರಶುಯನೂರ ಬೈಬಲ ಅನುೂ ಯಾವಾುಲಾದರೊ ಓನಗನಗುೀರಾ?” “ಇಲಲ, ನನಗ ಅದನುೂ ಓನಗ ಹೀ ” ಉತತರಸದ ಗಾಸನ. ವದಾುಥೋ ಬೈಬಲ ಅನುೂ ತರದು ಸಂತ ಮಾುಥೊು ನಂದ ಒಂದು ತುಣುಕನುೂ ಓನಗದ: “ಉಡುಗತೊಡುಗು ಕುರತು ನೀನೀಕ ಯೀಚಸುವ?. ಬಯಲಲನಲಲಲ ಇರುವ ಲಲಲಲಲ ಹೊವಪು ನುೂ ಪರುಣಸು, ಅವಪ ಹೀಗ ಬ ಯುತತವ? ಅವೀನೊ ಕಷುಪಡುವಪದೊ ಇಲಲ ನೊಲುವಪದೊ ಇಲಲ. ಆದಾುೊು ನಾನು ನನಗ ಹೀ ತ ತೀನ, ತನೂಲಲ ವೈಭವಯುತನಾದ ಸೊೀಲೊೀರನ ಕೊಡ ಇವಪು ಲಲಲ ಯಾವಪದೀ ಒಂದರಷೊು ಚಂದವಾಗರಲಲಲಲ.... ಆದುರಂದ ನಾಳಯ ಕುರತು ಯೀಚಸಬೀಡ, ಏಕಂದರ ನಾಳಯು ತನಗ ಸಂಬಂಧಸದ ಎಲಲವನೊೂ ತಾನೀ ಆಲೊೀಚಸಕೊ ಳತತದ” ಗಾಸನ ಪರತಕರಯಸದ: “ನಾನು ಈ ಮಾತುು ನುೂ ಹೀಳದಾತನನುೂ ಜಞಾನೊೀದಯವಾದವ ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸುತ ತೀನ” ವದಾುಥೋ ಓದುವಪದನುೂ ರುಂದುವರಸದ: “ಕೀ , ಅದು ನನಗ ಕೊಡಲುಡುತತದ. ಹುಡುಕು, ಅದು ನನಗ ಗೊೀಚರಸುತತದ. ತಟುು, ಅದು ನನಗ ತರಯಲುಡುತತದ. ಏಕಂದರ ಕೀಳದ ಪರತಯಬಬನುೊ ಸಕುಕತತದ, ಹುಡುಕುವ ಪರತಯಬಬನುೊ ಗೊೀಚರಸುತತದ, ತಟುದ ಪರತಯಬಬನುೊ ಅದು ತರಯಲುಡುತತದ.” ಗಾಸನ ಉದಗರಸದ: “ ಇದು ಅತುುತತಮವಾದದುು. ಇದನುನ ಯಾರು ಹೋಳದರ ೋ ಅವರು ಬುದತವದಂದ ಬಹು ದ ರದಲಲಲ ಇಲಲ.”

32

೨೬. ನನನ ಹೃದಯ ಬಂಕಯಂತ ಸುಡುತತದ

ಅಮೀರಕಾಕಕ ಬಂದ ಮೊದಲನೀ ಝನ ುುರು ಸೊಯನ ಶಾಕು ಇಂತು ಹೀಳದ: “ನನೂ ಹೃದಯ ಬಂಕಯಂತ ಸುಡುತತದಯಾದರೊ ಕಣುುು ಬೊನಗಯಷುು ತಣುಗವ.” ಈ ರುಂದ ಪಟು ಮಾಡದ ನಯರು ನುೂ ರೊಪಸ ತನೂಜೀವನದಲಲಲ ಪರತೀ ನಗನ ಅವನುೂ ಚಾಚೊ ತಪುದಯೀ ಪಾಲಲಸದ. * ಬ ಗ ಗ ಎದುು ಉಡುಪಪ ಧಾರಣ ಮಾಡುವಪದಕಕ ರುನೂವೀ ಧೊಪದರವು ಉರಸು ರತುತ ಧಾುನ ಮಾಡು * ಕುಲಪತಕಾಲದಲಲಲ ವಶರಮಸು. ನುನಗತ ಕಾಲಾವಧಯಲೊಲಮಮ ಆಹಾರ ಸೀವಸು. ಮತವಾಗ ತನುೂ, ಎಂದೊ ತೃಪತಯಾುುವಷುು ತನೂಬೀಡ. * ಏಕಾಂತದಲಲಲ ಇರುವಾು ಯಾವ ರನೊೀಭಾವದಲಲಲ ಇರುತತೀಯೀ ಅದೀ ರನೊೀಭಾವದಲಲಲ ಅತಥಯನುೂ ಸಾವುತಸು. ಅತಥು ನುೂ ಸಾವುತಸುವಾು ಯಾವ ರನೊೀಭಾವದಲಲಲ ಇರುತತೀಯೀ ಅದೀ ರನೊೀಭಾವದಲಲಲ ಏಕಾಂತದಲಲಲಯೊ ಇರು. * ನೀನು ಏನು ಹೀ ತತೀಯೀ ಅನುೂವಪದರ ಮೀಲ ನಗಾ ಇರಲಲ ರತುತ ಏನನಾೂದರೊ ಹೀಳದರ ನೀನೊ ಅಂತಯೀ ಇರುವಪದನುೂ ಅಭಾುಸ ಮಾಡು. * ಏನಾದರೊ ಅವಕಾಶ ದೊರತಾು ಅದನುೂ ಕಳದುಕೊ ಳಬೀಡ, ಆದರೊ ಏನನಾೂದರೊ ಮಾಡುವ ರುನೂ ಎರಡರಡು ಬಾರ ಯೀಚಸು. * ಹಂದ ಆದದುಕಾಕಗ ವುರಪಡಬೀಡ. ಸದಾ ರುಂದಕಕ ನೊೀಡುತತರು. * ಧೀರೊೀದಾತತನಂತ ಭಯರಹತ ರನೊೀಧರೋವರಲಲ. ರುುವನಂಥ ಸೂೀಹರಯ ಹೃದಯವೂ ಇರಲಲ. * ರಲಗ ನನಗರಸುವಾು, ಅದೀ ನನೂ ಅಂತರ ನದ ು ಎಂಬಂತ ನನಗರಸು. ಎಚುರವಾದಾು ಹಳಯ ಜೊತ ಪಾದರಕಷು ನುೂ ಬಸಾಡುವಂತ ಹಾಸಗಯನುೂ ಬಟುು ಕಷಣಮಾತರದಲಲಲ ಎದ ುೀ .

33

೨೭. ಏಷನ ಳ ತರಳುವಕ

೬೦ ವಷೋ ವಯಸುನ ಝನ ಸನಾುಸನ ಏಷನ ಗ ಈ ಪರಪಂಚವನುೂ ಬಟುು ಹೊೀುುವ ಸರಯ ಬಂದಾು ಪಾರಂುಣದಲಲಲ ಶವಸಂಸಾಕರದ ಚತಗಾಗ ಕಟುಗಯ ರಾಶ ಸದ ಪಡಸುವಂತ ಕಲವಪ ಸನಾುಸುಳಗ ಹೀಳದ . ಇದರ ರಧುದಲಲಲ ಭದರವಾಗ ಕುಳತ ಏಷನ ಕಟುಗ ರಾಶಯ ಅಂಚನುುಂಟ ಬಂಕ ಹಚುಲು ಹೀಳದ . ತುಸು ಸರಯ ಕಳದ ಬಳಕ ಒಬಬ ಸನಾುಸ ುಟುಯಾಗ ಕೊಗ ಕೀಳದ: “ಓ ಸನಾುಸನಯೀ, ಅಲಲಲ ತುಂಬ ಬಸಯಾಗದಯೀ?” “ನನೂಂತಹ ದಡಡರು ಮಾತರ ಅಂಥ ವಷಯು ಲಲಲ ಆಸಕತರಾಗರುತಾತರ” ಉತತರಸದ ಏಷನ. ಜಾವಲು ಮೀಲದುವಪ, ಏಷನ ತೀರಕೊಂಡ .

34

೨೮. ಸತತ ಮನುಷುನ ಉತತರ

ಖಾುತ ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕನಾುುವಪದಕಕಂತ ಬಲು ಹಂದ ಮಾಮಯಾ ವೈಯಕತಕ ಮಾುೋದಶೋನಕಾಕಗ ುುರುವಬಬನ ಹತತರ ಹೊೀದ. ’ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು’ವನುೂ ವವರಸುವಂತ ಅವನಗ ಹೀ ಲಾಯತು. ಒಂದು ಕೈನ ಶಬು ಹೀಗರಬಹುದಂಬುದರ ಕುರತು ಮಾಮಯಾ ಚಂತನ ಮಾಡದ. “ನೀನು ಸಾಕಷುು ಶರಮಸುತತಲಲ. ಆಹಾರ, ಐಶವಯೋ, ವಸುತು ರತುತ ಆ ಶಬುಕಕ ನೀನು ಶಾಶವತವಾಗ ಅಂಟಕೊಂಡರುವ. ನೀನು ಸತತರ ಒಳ ಳಯದು. ಅದು ಸರಸುಯನುೂ ಪರಹರಸುತತದ.” ಅಂದರು ುುರುು . ರುಂನಗನ ಬಾರ ುುರುವನ ದಶೋನಕಕಂದು ಹೊೀದಾು ಅವರು ಪಪನಃ ಒಂದು ಕೈನ ಶಬುಕಕ ಸಂಬಂಧಸದಂತ ಅವನು ತೊೀರಸುವಪದು ಅಥವ ಹೀ ವಪದು ಏನಾದರೊ ಇದಯೀ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದರು. ಮಾಮಯಾ ತಕಷಣ ಸತತವನಂತ ಕ ಗ ಬದು. “ನೀನು ಸತತರುವ, ನಜ. ಆದರ ಆ ಶಬುದ ಕುರತು ಏನು ಹೀ ವ?” ಪರತಕರಯಸದರು ುುರುು . “ಅದನುೂ ನಾನು ಇನೊೂ ಪತ ತಹಚುಲಲ” ತಲ ಎತತ ಉತತರಸದ ಮಾಮಯಾ

ುುರುು ಇಂತು ಹೀಳದರು: “ಸತತ ರನುಷುರು ಮಾತನಾಡುವಪನಗಲಲ. ತೊಲಗಾಚ!”

35

೨೯. ಸಡುಕು ಸವಭಾವ

ಝನ ವದಾುಥೋಯಬಬ ುುರು ಬಾಂಕೈಅನುೂ ಸಮೀಪಸ ಪರಲಾಪಸದ: “ುುರುವೀ, ಹತೊೀಟ ಮಾಡಲಾುದ ಸಡುಕು ಸವಭಾವ ನನೂದು. ಅದರಂದ ರುಕತ ಪಡಯುವಪದು ಹೀಗ?” ುುರು ಪರತಕರಯಸದ: “ನನೂ ಹತತರ ಬಲು ವಚತರವಾದದುು ಏನೊೀ ಒಂದು ಇದ. ನನೂ ಹತತರ ಇರುವಪದನುೂ ನಾನು ನೊೀಡಬಯಸುತ ತೀನ” ವದಾುಥೋ ಉತತರಸದ: “ಈು ನಾನು ಅದನುೂ ತೊೀರಸಲಾರ” ಬಾಂಕೈ: “ನೀನು ಅದನುೂ ಯಾವಾು ತೊೀರಸಬಲಲ?” ವದಾುಥೋ: “ಅದು ಅನರೀಕಷತವಾಗ ರೊಡಬರುತತದ” ಬಾಂಕೈ ಇಂತು ತೀಮಾೋನಸದ: “ಹಾಗಾದರ ಅದು ನನೂ ನೈಜ ಸವಭಾವ ಅಲಲ. ಅದು ನನೂ ನೈಜ ಸವಭಾವ ಆಗನಗದುರ ಯಾವಾು ಬೀಕಾದರೊ ತೊೀರಸಬಲಲವನಾಗರುತತದ ು. ನೀನು ಹುಟುದಾು ಅದು ನನೂಲಲಲ ಇರಲಲಲಲ, ನನೂ ತಂದತಾಯಯರು ಅದನುೂ ನನಗ ಕೊಡಲೊ ಇಲಲ. ಇದನುೂ ುಂಭೀರವಾಗ ಪರಶೀಲಲಸು.”

36

೩೦. ಯಾವಪದ ಅಸತತವದಲಲಲ ಇಲಲ

ಚಕಕ ವಯಸುನ ಝನ ವದಾುಥೋ ಯಾರಓಕ ಟಶುಶ ಒಬೊಬಬಬರನಾೂಗ ಅನೀಕ ಝನ ುುರುು ನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡುತಾತ ಶೊಕೊೀಕುವನ ಝನ ುುರು ಡೊೀಕುಆನ ಅನುೂ ಭೀಟಯಾುಲು ಹೊೀದ. ತನೂ ಸಾಧನು ನುೂ ುುರುವಗ ತೊೀರಸಲು ಇಚಸದ ಆತ ಹೀಳದ: “ರನಸುು, ಬುದ ರತುತ ಇಂನಗರಯುರಹಣ ಶಕತಯು ಳ ಜೀವು ಇವೀ ಮೊದಲಾದವಪು ಯಾವಪವೂ ನಜವಾಗ ಅಸತತವದಲಲಲಯೀ ಇಲಲ. ಶೊನುಸಥತಯೀ ಎಲಲ ಇಂನಗರಯಗಾರಹು ವಷಯು ನೈಜ ಸವರೊಪ. ಅರವಪ ಎಂಬುದೀ ಇಲಲ, ಭರಮಯೊ ಇಲಲ, ರಹಾಜಞಾನು ೂ ಇಲಲ, ಸಮಾನು ಯೀುುತ ಉ ಳವರೊ ಇಲಲ. ಕೊಡುವಪದು ಎಂಬುದೊ ಇಲಲ, ತಗದುಕೊ ಳಲು ಏನೊ ಇಲಲ” ಮನವಾಗ ಧೊರಪಾನ ಮಾಡುತತದು ಡೊೀಕುಆನ ಏನೊ ಹೀ ಲಲಲಲ. ಆತ ಯಾರಓಕನಗ ಹಠಾತತನ ಅಂಗೈನಂದ ಜೊೀರಾಗ ಹೊಡದ. ಇದರಂದ ಆ ಯುವಕನಗ ವಪರೀತ ಕೊೀಪ ಬಂನಗತು. “ಯಾವಪದೊ ಅಸತತವದಲಲಲ ಇಲಲ ಎಂದಾದರ ಈ ಕೊೀಪ ಬಂದದುು ಎಲಲಲಂದ?” - ವಚಾರಸದ ುುರು ಡೊೀಕುಆನ.

37

೩೧. ಮಧುರಾತರಯ ಪರವಾಸ

ಝನ ುುರು ಸಂಗೈನ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಅನೀಕ ವದಾುಥೋು ಧಾುನ ಮಾಡುವಪದನುೂ ಕಲಲಯುತತದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬ ವದಾುಥೋ ರಾತರ ಎಲಲರು ನದ ು ಮಾಡದ ನಂತರ ಎದುು ದೀವಾಲಯದ ಗೊೀಡ ಹತತ ಇಳದು ರನಸುಂತೊೀಷಕಾಕಗ ನುರ ಪಯೋಟನ ಮಾಡುತತದು. ಒಂದು ರಾತರ ಶಯನಶಾಲಯ ತಪಾಸಣ ಮಾಡುತತದಾುು ಒಬಬ ವದಾುಥೋ ಇಲಲನಗರುವಪದೊ ಗೊೀಡಯ ಪಕಕದಲಲಲ ಅದನುೂ ಏರಲೊೀಸುು ಒಂದು ಎತತರದ ಸೊುಲು ಇದುದುನೊೂ ಸಂಗೈ ುರನಸದನು. ಆ ಸೊುಲನುೂ ತಗದು ಬೀರಡ ಇಟುು ಮೊದಲು ಸೊುಲು ಇದು ಸಥ ದಲಲಲ ತಾನೀ ನಂತನು. ಸಂತೊೀಷ ಪಯೋಟನ ಕೈಗೊಂಡದು ವದಾುಥೋ ಹಂನಗರುಗ ಬಂದ. ಸೊುಲಲನ ಸಾಥನದಲಲಲ ಸಂಗೈ ನಂತರುವಪದನುೂ ುರನಸದಯೀ ುುರುವನ ತಲಯ ಮೀಲ ಕಾಲಲಟುು ಒ ಗನ ಪಾರಂುಣಕಕ ಹಾರದ. ತಾನೀನು ಮಾಡದ ಎಂಬುದರ ಅರವಾದಾು ನಗಗಲುಗೊಂಡ. ಸಂಗೈ ಅವನಗ ಹೀಳದ: “ಬ ಳಂಬ ಗ ಗ ಬಹ ಕೊರಯುವ ಚಳ ಇರುತತದ. ನನಗ ಶೀತ-ನುಡ ಹಡಯದಂತ ಜಾುರೊಕನಾಗರು.” ಆನಂತರ ಆ ವದಾುಥೋ ಎಂದೊ ರಾತರ ಹೊರಹೊೀುಲಲಲಲ.

38

೩೨. ಸಾಯುತತರುವವನಗ ಒಂದು ಪತರ

ಝನ ುುರು ಬಸುುಯ ರರಣಶಯುಯಲಲಲದು ತನೊೂಬಬ ಶಷುನಗ ಬರದ ಪತರ ಇಂತತುತ: “ನನೂ ರನಸುನ ರೊಲ ತತವ ಹುಟುಲಲಲಲ, ಎಂದೀ ಅದಂದೊ ಸಾಯುವಪನಗಲಲ. ಅದರದುು ನಾಶವಾುುವ ಅಸತತವವಲಲ. ಅದು ಬರದಾಗರುವ (ಏನೊ ಇಲಲದ) ಶೊನುಸಥತಯೊ ಅಲಲ. ಅದಕಕ ಬಣುವೂ ಇಲಲ, ಆಕಾರವೂ ಇಲಲ. ಅದು ಇಂನಗರಯಸುಖು ನುೂ ಅನುಭವಸ ಆನಂನಗಸುವಪದೊ ಇಲಲ, ನೊೀವಪುಳಂದ ಸಂಕಟಪಡುವಪದೊ ಇಲಲ. ನೀನು ಬಲು ಅಸವಸಥನಾಗನಗುೀಯ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗದ. ಒಬಬ ಒಳ ಳಯ ಝನ ವದಾುಥೋಯಂತ ನೀನು ನನೂ ಅನಾರೊೀುುವನುೂ ನೀರವಾಗ ಎದುರಸುತತರುವ. ಸಂಕಟಪಡುತತರುವರು ಯಾರು ಎಂಬುದು ಕರಾರುವಕಾಕಗ ನನಗ ಗೊತತಲಲದೀ ಇರಬಹುದು. ಆದರೊ ನನೂನುೂ ನೀನೀ ಪರಶೂಸಕೊ: ರನಸುನ ರೊಲತತವ ಏನು? ಇದೊಂದರ ಕುರತು ಮಾತರವೀ ಆಲೊೀಚಸು. ನನಗ ಬೀರೀನೊ ಬೀಕಾುುವಪನಗಲಲ. ಏನನೊೂ ಬಯಸಬೀಡ. ನನೂ ಅಂತು ನಜವಾಗಯೊ ಶುದ ವಾಯುವನಲಲಲ ಲಲೀನವಾುುವ ಹರಬಲ ಲಯಂತ ಅಂತುವಲಲದುು.”

39

೩೩. ಅಂತಮ ಸತುದ ಬ ೋಧನ

ಪಾರಚೀನ ಜಪಾನನಲಲಲ ಒ ಗ ಮೊೀಂಬತತ ಇರುತತದು, ಬನಗರು ರತುತ ಕಾುದನಗಂದ ತಯಾರಸದ ಲಾಟೀನುು ನುೂ ಉಪಯೀಗಸುತತದುರು. ಕುರುಡನೊಬಬ ತನೂ ಸೂೀಹತನನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡಲು ಹೊೀಗದು. ರನಗ ಹಂನಗರುುಲು ಹೊರಟಾು ರಾತರಯಾಗತುತ. ಕತತಲಾಗರುವಪದರಂದ ಲಾಟೀನು ತಗದುಕೊಂಡು ಹೊೀುುವಂತ ಸೂೀಹತ ಕುರುಡನಗ ಸಲಹ ಮಾಡದ. ಕುರುಡ ಹೀಳದ: “ನನಗ ಲಾಟೀನನ ಆವಶುಕತ ಇಲಲ. ನನಗ ಬ ಕು, ಕತತಲು ಎಲಲವೂ ಒಂದೀ.” “ನನೂ ದಾರ ಕಂಡುಕೊ ಳಲು ನನಗ ಲಾಟೀನನ ಅುತುವಲಲ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗದ. ನನೂ ಹತತರ ಲಾಟೀನು ಇಲಲನಗದುರ ಬೀರಯವರು ನನಗ ಢಕಕ ಹೊಡಯಬಹುದು. ಆದುರಂದ ನೀನು ಲಾಟೀನು ತಗದುಕೊಂಡು ಹೊೀುಬೀಕು” ಅಂದನಾ ಸೂೀಹತ. ಅಂತಯೀ ಲಾಟೀನು ಸಹತ ಆ ಕುರುಡ ತನೂ ರನಯತತ ಹೊರಟ. ತುಸು ದೊರ ಹೊೀುುವಷುರಲಲಲಯೀ ಯಾರೊೀ ಅವನಗ ನೀರವಾಗ ಢಕಕ ಹೊಡದರು. ಕುರಡ ಉದಗರಸದ: “ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತನಗುೀ ಎಂಬುದರ ಕಡ ುರನವರಲಲ. ಈ ಲಾಟೀನು ನನಗ ಕಾಣಸಲಲಲಲವೀ?” ಅಪರಚತನ ಉತತರ ಇಂತತುತ: “ಅಣಾು, ನನೂ ಲಾಟೀನನೊ ಗನ ಮೊೀಂಬತತ ಉರದು ರುಗದು ಹೊೀಗದ.”

40

೩೪. ಸುಮಮನ ನದು ಮಾಡ

ಝನ ುುರು ಗಾಸನ ತನೂ ುುರು ಟಕಸುಯ ಸಾಯುವಪದಕಕ ರೊರು ನಗನ ಮೊದಲು ಅವನ ಹಾಸಗಯ ಪಕಕದಲಲಲ ಕುಳತದು. ಅವನನುೂ ತನೂ ಉತತರಾಧಕಾರಯಾಗ ಟಕಸುಯ ಈಗಾುಲೀ ಆಯಕ ಮಾಡ ಆಗತುತ. ಇತತೀಚಗ ಸುಟುು ಭಸಮವಾಗದು ದೀವಾಲಯವಂದನುೂ ಗಾಸನ ಪಪನಃ ನಮೋಸುತತದು. ಟಕಸುಯ ಅವನನುೂ ಕೀಳದ: “ದೀವಾಲಯವನುೂ ಪಪನಃ ನಮೋಸದ ನಂತರ ನೀನೀನು ಮಾಡುವ?” “ನನೂ ಕಾಯಲ ವಾಸ ಆದ ನಂತರ ನೀನು ಅಲಲಲ ಮಾತನಾಡಬೀಕು ಎಂಬುದು ನರಮ ಬಯಕ.” ಎಂದುತತರಸ ಗಾಸನ. “ಆ ವರಗ ನಾನು ಬದುಕರನಗದುರ?” ಕೀಳದ ಟಕಸುಯ

“ಅಂತಾದರ ನಾವಪ ಬೀರ ಯಾರನಾೂದರೊ ಕರಯತತೀವ.” ಉತತರಸದ ಗಾಸನ

“ಒಂದು ವೀಳ ನನಗ ಯಾರೊ ಸಕಕನಗದದುರ?” ರುಂದುವರಸದ ಟಕಸುಯ

ಗಾಸನ ಜೊೀರಾಗ ಹೀಳದ: “ ಇಂಥ ರೊಖೋ ಪರಶೂು ನುೂ ಕೀ ಬೀಡ. ಸುರಮನ ರಲಗ ನದು ಮಾಡ.”

41

೩೫. ದುಡಮ ಇಲಲ, ಆಹಾರವೂ ಇಲಲ

ಚೀನೀ ಝನ ುುರು ಹಾುಕುಜೊೀ ೮೦ ವಷೋ ವಯಸಾುಗದಾುುಲೊ ತೊೀಟದ ಕಲಸಕಾಯೋು ಲಲಲ ಆವರಣದ ಮೈದಾನವನುೂ ಸವಚವಾಗಟುುಕೊ ಳವ ಕಲಸದಲಲಲ ತನೂ ವದಾುಥೋುಳೂಂನಗಗ ಸೀರಕೊಂಡು ದುಡಯುತತದು. ವೃದ ುುರು ಕಷುಪಟುು ಶರಮಸುತತದುದುನುೂ ನೊೀಡ ರರುಕ ಪಡುತತದುರು. ಇಷೊುಂದು ಶರರ ಪಡಬೀಡ ಎಂಬುದಾಗ ವನಂತಸಕೊಂಡರೊ ಆತ ಅವರ ಮಾತನುೂ ಕೀ ವವನಲಲ ಎಂಬುದು ಅವರಗ ತಳನಗತುತ. ಎಂದೀ ಅವರು ಅವನು ಉಪಯೀಗಸುತತದು ಪರಕರು ನುೂ ಬಚುಟುರು. ಆ ನಗನ ುುರು ಏನನೊೂ ತನೂಲಲಲಲ. ರರು ನಗನವೂ ಏನನೊೂ ತನೂಲಲಲಲ, ಅದರ ರರು ನಗನವೂ ತನೂಲಲಲಲ. “ನಾವಪ ಅವರ ಪರಕರು ನುೂ ಬಚುಟುದುರಂದ ಕೊೀಪಗೊಂಡರಬಹುದು” ಎಂಬುದಾಗ ಶಂಕಸದ ವದಾುಥೋು ಪರಕರು ನುೂ ಮೊದಲಲನ ಸಥ ದಲಲಲ ಇಟುರು. ಅವರು ಅಂತು ಮಾಡದಂದು ುುರು ಹಂನಗನಂತ ದುಡದು, ಹಂನಗನಂತಯೀ ಆಹಾರ ಸೀವಸದರು. ಅಂದು ಸಂಜ ುುರು ತನೂ ಶಷುರಗ ಇಂತು ಬೊೀಧಸದರು: “ದುಡಮ ಇಲಲ, ಆಹಾರವೂ ಇಲಲ.”

42

೩೬. ನಜವಾದ ಗಳಯರು

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲಲಲ ಚೀನಾದಲಲಲ ಇಬಬರು ಸೂೀಹತರು ಇದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬ ಹಾಪೋ ವಾದು ನುಡಸುವಪದರಲಲಲ ಕುಶಲಲಯಾಗದು, ಇನೊೂಬಬ ಕೀ ವಪದರಲಲಲ ಕುಶಲಲಯಾಗದು. ವಾದಕ ಒಂದು ಬಟುದ ಕುರತಾದ ಗೀತಯನುೂ ನುಡಸದರ, “ನರಮ ರುಂದ ಬಟುವಂದು ಗೊೀಚರಸುತತದ” ಅನುೂತತದು ಕೀ ು. ವಾದಕ ನೀರನ ಕುರತಾದ ಗೀತಯನುೂ ನುಡಸದರ, “ಇಲೊಲಂದು ಹರಯುವ ತೊರ ಇದ” ಎಂಬುದಾಗ ಕೀ ು ಉದಗರಸುತತದು. ಹೀಗರುವಾು ಕೀ ು ರೊೀುುರಸತನಾಗ ರರಣಸದ. ವಾದಕ ತನೂ ಹಾಪ ೋನ ತಂತು ನುೂ ತುಂಡುಮಾಡದ. ತದನಂತರ ಅವನಂದೊ ವಾದು ನುಡಸಲೀ ಇಲಲ. ಆ ಕಾಲನಗಂದ ಹಾಪೋ ವಾದುದ ತಂತು ನುೂ ತುಂಡರಸುವಪದು ಯಾವಾುಲೊ ಆತೀಯ ಗಳತನದ ಪರತೀಕವಾಗಯೀ ಉಳನಗದ.

43

೩೭. ಸಾಯುವ ಸಮಯ ಬಂದತು

ಝನ ುುರು ಇಕುಕಯ ಬಾಲಕನಾಗದಾುುಲೀ ಬಲು ಬುನಗವಂತನಾಗದು. ಅವನ ುುರುವನ ಹತತರ ಪಾರಚೀನ ಕಾಲದ ಒಂದು ಚಹಾ ಕುಡಯುವ ಅಪರೊಪದ ಅರೊಲುವಾದ ಬಟುಲು ಇತುತ. ಒಂದು ನಗನ ಆ ಬಟುಲು ಕೈನಂದ ಬದುು ಒಡದದುರಂದ ಇಕುಕಯ ನಗಕುಕತೊೀಚದಂತಾದ. ಆ ಸರಯಕಕ ಸರಯಾಗ ುುರು ಬರುತತರುವ ಹಜ ು ಸದುು ಕೀಳಸದುರಂದ ಬಟುಲಲನ ಚೊರುು ನುೂ ಕೈನಲಲಲ ಬನೂ ಹಂದ ಅಡಗಸ ಇಟುುಕೊಂಡ. ುುರು ಗೊೀಚರಸದ ತಕಷಣ ಇಂತು ಕೀಳದ: “ಜನ ಏಕ ಸಾಯಬೀಕು?” ವೃದ ುುರು ವವರಸದ: “ಅದು ಸಾವಭಾವಕವಾದದುು. ಪರತಯಂದೊ ಸಾಯಲೀ ಬೀಕು, ಪರತಯಂದಕೊಕ ಜೀವತದ ಅವಧ ಎಂಬುದು ಇರುತತದ” ಒಡದು ಹೊೀಗದು ಚಹಾ ಬಟುಲಲನ ಚೊರುು ನುೂ ುುರುುಳಗ ತೊೀರಸ ಇಕುಕಯ ಹೀಳದ: “ನರಮ ಚಹಾ ಕುಡಯುವ ಬಟುಲಲಗ ಸಾಯುವ ಸರಯ ಬಂನಗತುತ”

44

೩೮. ಶುಂಕೈನ ಕತ

ಸುಝು ಎಂಬ ಹಸರೊ ಇದು ಪರರಸುಂದರ ಶುಂಕೈ ಬಲು ಚಕಕವಳಾಗದಾುುಲೀ ತನೂ ಇಚಗ ವರುದವಾಗ ಬಲವಂತದ ರದುವ ಆುಬೀಕಾಯತು. ಈ ರದುವ ಅಂತುಗೊಂಡ ನಂತರ ಆಕ ವಶವವದಾುನಲಯಕಕ ಹೊೀಗ ತತವಶಾಸರವನುೂ ಅಭುಸಸದ . ಶುಂಕೈಯನುೂ ನೊೀಡದವರು ಆಕಯನುೂ ಮೊೀಹಸುವಪದು ಖಾತರ ಅನೂಬಹುದಾದಷುು ಸುಂದರ ಆಕ. ಅಷುೀ ಅಲಲದ, ಅವ ಹೊೀದಡಯಲಲ ತಾನೀ ಇತರರನುೂ ಮೊೀಹಸುತತದು . ವಶವವದಾುನಲಯದಲಲಲಯೊ ತದನಂತರವೂ ಮೊೀಹ ಎಂಬುದು ಅವಳೂಂನಗಗೀ ಇತುತ. ತತವಶಾಸರ ಅವ ನುೂ ತೃಪತಪಡಸಲಲಲಲ. ಎಂದೀ ಆಕ ಝನ ಕುರತು ಕಲಲಯಲೊೀಸುು ಒಂದು ದೀವಾಲಯಕಕ ಭೀಟ ಕೊಟು . ಅಲಲಲನ ಝನ ವದಾುಥೋು ಆಕಯನುೂ ಮೊೀಹಸದರು. ಶುಂಕೈನ ಪೂತೋ ಜೀವನವೀ ಮೊೀಹದಲಲಲ ರು ಗತುತ. ಕಟುಕಡಗ ಆಕ ಕೊುೀಟೊೀ ಎಂಬಲಲಲ ನಜವಾಗಯೊ ಝನ ವದಾುಥೋಯಾದ . ಕನೂನ ನ ಉಪ ದೀವಾಲಯದಲಲಲದು ಅವ ಸಹೊೀದರರು (ಅರಾೋತ, ಸಹ ವದಾುಥೋು ) ಅವ ಪಾರಮಾಣಕತಯನುೂ ಕೊಂಡಾಡದರು. ಅವ ಝನ ನಲಲಲ ಪಾರವೀಣು ುಳಸಲು ಅವರ ಪೈಕ ಸಮಾನ ರನೊೀಧರೋದವನಾಗದು ಒಬಬ ಸಹಾಯ ಮಾಡದ. ಕನೂನೂ ರುಖುಸಥ , ಮೊಕುರೈ ಯಾನ ನಶಶಬುವಾದ ುುಡುುು, ಬಲು ಕಠನ ಸವಭಾವದವನಾಗದು. ಆಚಾರ ಸೊತರು ನುೂ ತಾನು ಚಾಚೊ ತಪುದೀ ಪಾಲಲಸುತತದು, ಅಲಲಲದು ಇತರ ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕರೊ ಅಂತಯೀ ಪಾಲಲಸಬೀಕಂಬ ನರೀಕಷ ಉ ಳವನಾಗದು. ಆಧುನಕ ಜಪಾನನಲಲಲ ಈ ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕರ ಉತಾುಹ ಏನೀ ಇದುರೊ ತಾವಪ ುಳಸದ ಬದ ಸದಾಂತು ನುೂ ತರಮ ಪತೂಯರಗಾಗ ಅವರು ಕಳದುಕೊಂಡಂತ ತೊೀರುತತತುತ. ಎಂದೀ, ತನೂ ಯಾವಪದೀ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಸರೀಯರನುೂ ಕಂಡ ತಕಷಣ ಮೊಕುರೈ ಒಂದು ಪರಕ ತಗದುಕೊಂಡು ಅವರನುೂ ಆಚಗ ಓಡಸುತತದು. ಇಂತದುರೊ ಎಷುು ರಂನಗ ಪತೂಯರನುೂ ಅವನು ಆಚಗ ಓಡಸುತತದುನೊೀ ಅದಕಕಂತ ಹಚುು ರಂನಗ ಹಂನಗರುುುತತದುಂತ ತೊೀರುತತತುತ. ಶುಂಕೈನ ಶರದ ರತುತ ಸಂದಯೋು ನುೂ ನೊೀಡ ಆ ದೀವಾಲಯದ ರುಖು ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕನ ಪತೂಗ ಅಸೊಯ ಉಂಟಾಯತು. ಆಕಯ ುಹನವಾದ ಝನ ನನುೂ ವದಾುಥೋು ಹೊು ವಪದನುೂ ಕೀಳದಾುಲಲಲ ಆಕಗ ಸಂಕಟವಾುುತತದುದುಷುೀ ಅಲಲ, ಮೈ ಪರಚಕೊ ಳವಂತಯೊ ಆುುತತತುತ. ಅಂತರವಾಗ ಅವ ಶುಂಕೈ ರತುತ ಆಕಯ ಯುವ ಮತರನ ಕುರತಾಗ ವದಂತಯಂದು ಹರಡುವಂತ ಮಾಡದ . ತತುರಣಾರವಾಗ ಆತನನುೂ ಉಚಾಟಸದರು, ಶುಂಕೈಯನೊೂ ಆ ದೀವಾಲಯನಗಂದ ತಗದುಹಾಕದರು. “ಮೊೀಹಸುವ ತಪುನುೂ ನಾನು ಮಾಡರಬಹುದಾದರೊ ನನೂ ಸೂೀಹತನೊಂನಗಗ ಇಷುು ನಾುಯಸರಮತವಲಲದ ರೀತಯಲಲಲ ವುವಹರಸುವಪದಾದರ ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕನ ಪತೂಯೊ ಈ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಇರಲೀ ಕೊಡದು.” ಎಂಬುದಾಗ ಆು ಆಲೊೀಚಸದ ಶುಂಕೈ ಅಂನಗನ ರಾತರಯೀ ಒಂದು ಡಬಬ ಸೀಮಎಣುಯಂದ ಆ ೫೦೦ ವಷೋ ಹಳಯ ದೀವಾಲಯಕಕ ಬಂಕ ಹಚು ಸುಟುು ನಲಸರ ಮಾಡದ . ಇದರಂದಾಗ ಬ ಗಗ ಅವ ಪೀಲಲೀಸರ ವಶದಲಲಲದು . ಆಕಯಲಲಲ ಆಸಕತನಾದ ಯುವ ವಕೀಲನೊಬಬ ಆಕಗ ಲಘುಶಕಷ ಆುುವಂತ ಮಾಡಲು ಶರಮಸದ. “ನನಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೀಡ. ನಾನು ಪಪನಃ ಬಂಧಯಾುುವಂತ ಮಾಡಬಹುದಾದದುು ಇನೂೀನನಾೂದರೊ ಮಾಡಲು ತೀಮಾೋನಸಬಹುದು” ಎಂಬುದಾಗ ಅವ ಅವನಗ ಹೀಳದ . ಕೊನುೊ ಅವಳಗ ವಧಸದು ೭ ವಷೋ ಸರರನ ವಾಸದ ಶಕಷ ರುಗದು ಅವ ಜೈಲಲನಂದ ಬಡುುಡಯಾದ . ಏತನಮಧು ಆ ಜೈಲಲನ ೬೦ ವಷೋ ವಯಸುನ ಮೀಲಲವಚಾರಕ ಅವ ಲಲಲ ಅನುರಕತನಾಗದು. ಅವ ನುೂ ಈು ಎಲಲರೊ ’ಜೈಲುಹಕಕ’ ಎಂದೀ ಪರುಣಸುತತದುರು.ಅವಳೂಂನಗಗ ಯಾರೊ ವುವಹರಸುತತರಲಲಲಲ. ಈ ಜೀವತಾವಧಯಲಲಲ ಈ ದೀಹದೊಂನಗಗ ಜಞಾನೊೀದಯ ಆುುತತದ ಎಂಬ ನಂಬಕ ಉ ಳವರು ಎಂಬುದಾಗ ಅಂದುಕೊಂಡರುವ ಝನ ರಂನಗ ಕೊಡ ಅವ ನುೂ ದೊರವಡುತತದುರು. ಝನ ಸದಾಂತ ರತುತ ಝನ ಅನುಯಾಯು - ಎರಡೊ ಬೀರಬೀರ ಎಂಬುದನುೂ ಶುಂಕೈ ಕಂಡುಕೊಂಡ . ಅವ ಬಂಧುು ಅವಳೂಂನಗಗ ಯಾವ ವುವಹಾರಕೊಕ ಸದವರಲಲಲಲ. ಅವ ರೊೀಗಯಾದ , ಬಡವಳಾದ ರತುತ ದುಬೋಲವಾದ . ಅವ ಭೀಟಯಾದ ಶನ ಶೊ ಧಮೊೀೋಪದೀಶಕನೊಬಬ ಅವಳಗ ಪರೀರದ ಬುದನ (Buddha of Love) ಹಸರನುೂ ಕಲಲಸದ. ಇದರಲಲಲ ಶುಂಕೈ ತುಸು ನರಮನಗಯನೊೂ ರನಶಾಶಂತಯನೊೂ ಕಂಡುಕೊಂಡ . ಇನೊೂ ಪರರಸುಂದರಯಾಗದು ಅವ ೩೦ ವಷೋ ವಯಸುು ತುಂಬುವ ರುನೂವೀ ಸತತ . ತನೂನುೂ ಪೀಷಟಸಕೊ ಳವ ನರಥೋಕ ಪರಯತೂವಾಗ ತನೂ ಕತಯನುೂ ಬರನಗದು ರತುತ ಅದರ ಸವಲು ಭಾುವನುೂ ಲೀಖಕಯಬಬಳಗ ಹೀಳದು . ಆದುದರಂದ ಅದು ಜಪಾನೀಯರಗ ತಲುಪತು. ಶುಂಕೈಯನುೂ ತರಸಕರಸದವರು, ದುರುದುೀಶನಗಂದ ಅವ ನುೂ ಹಳದವರು ರತುತ ದವೀಷಟಸದವರು ಈು ಅವ ಜೀವನದ ಕುರತು ತೀವರ ಪಶಾುತಾತಪನಗಂದ ಕೊಡದ ಕಣುೀರು ಸುರಸುತಾತ ಓನಗದರು.

45

೩೯. ಶೊಉನ ಮತುತ ಅವನ ತಾಯ

ಶೊಉನ ಝನ ನ ಸಾಖ ಸೊೀಟೊೀ ಝನ ನ ಅಧಾುಪಕನಾದ. ಅವನು ವಪದಾುಥೋಯಾಗದಾುುಲೀ ಅವನ ತಂದ ಅವನನುೂ ವೃದ ತಾಯಯ ವಶಕೊಕಪುಸ ಸತತನು. ಧಾುನ ರಂನಗರಕಕ ಹೊೀುುವಾುಲಲಲ ಶೊಉನ ತನೂ ತಾಯಯನುೂ ಕರದುಕೊಂಡು ಹೊೀುುತತದು. ಅವನು ರಠುಳಗ ಭೀಟ ನೀಡುವಾುಲೊ ಅವ ಜೊತಯಲಲಲಯೀ ಇರುತತದುದುರಂದ ಅವನುೂ ಸನಾುಸು ಜೊತ ತಂುಲು ಆುುತತರಲಲಲಲ. ಹಾಗಾಗ ಅವನೊಂದು ಪಪಟು ರನ ಕಟು ತನೂ ವೃದ ತಾಯಯನುೂ ಪೀಷಟಸುತತದು. ಸೊತರು ನುೂ, ಅರಾೋತ ಬದ ಶೊಲೀಕು ನಕಲು ಮಾಡಕೊಟು ಆಹಾರಕಕ ಬೀಕಾದ ಅಲು ಹಣವನುೂ ಸವೀಕರಸುತತದು. ಶೊಉನ ತಾಯಗೊೀಸಕರ ಮೀನು ತಂದಾು ಸನಾುಸು ಮೀನು ತನೂಕೊಡದು ಎಂಬುದನುೂ ತಳನಗದು ಜನ ಅಪಹಾಸು ಮಾಡುತತದುರು. ಅದಕಕಲಲ ಶೊಉನ ತಲಕಡಸಕೊ ಳತತರಲಲಲಲವಾಗದುರೊ ಇತರರು ತನೂ ರುನನುೂ ನೊೀಡ ನುುವಪದು ಅವನ ತಾಯಯ ರನಸುನುೂ ನೊೀಯಸುತತತುತ. ಕೊನಗೊಮಮ ಅವ ಶೊಉನ ಗ ಇಂತಂದ : “ನಾನೊಬಬ ಸನಾುಸನ ಆುಬೀಕಂದು ಆಲೊೀಚಸದ ುೀನ. ಆು ನಾನೊ ಒಬಬ ಸಸಾುಹಾರಯಾುಬಹುದು”. ಅವ ಸನಾುಸನಯಾದ ರತುತ ಅವರಬಬರೊ ಜೊತಯಾಗ ಅಭುಸಸತೊಡಗದರು. ಶೊಉನ ಒಬಬ ಸಂಗೀತಪರಯನಾಗದು. ಆತನೊಬಬ ನುರತ ಹಾಪೋ ವಾದಕನಾಗದು. ಅವನ ತಾಯಯೊ ಹಾಪೋ ನುಡಸಬಲಲವಳಾಗದು . ಹುಣುಮಯ ರಾತರು ಂದು ಅವರೀವೋರೊ ಜೊತಯಾಗ ಹಾಪೋ ನುಡಸುತತದುರು. ಒಂದು ರಾತರ ಅವರ ರನಯ ಪಕಕದಲಲಲ ಹಾದುಹೊೀುುತತದು ಯುವತಯಬಬಳಗ ಆ ಸಂಗೀತ ಕೀಳಸತು. ಆ ಸಂಗೀತಕಕ ರನಸೊೀತ ಅವ ಮಾರನಯ ನಗನ ಸಂಜ ತನೂ ರನಗ ಬಂದು ಹಾಪೋ ನುಡಸುವಂತ ಆಹಾವನಸದ . ಆ ಆಹಾವನವನುೂ ಅವನು ಸವೀಕರಸದ. ಕಲವಪ ನಗನು ನಂತರ ರಸ ತಯಲಲಲ ಅವ ಭೀಟಯಾದಾು ಶೊಉನ ಅವ ನೀಡದ ಆತಥುಕಾಕಾಗ ಧನುವಾದು ನುೂ ಅಪೋಸದ. ಇತರರು ಅವನನುೂ ನೊೀಡ ನಕಕರು. ಅವನು ಬೀನಗಬಸವಯಬಬ (ಸೊಳಯ) ರನಗ ಹೊೀಗದು. ಬಲು ದೊರದಲಲಲದು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಉಪನಾುಸ ನೀಡಲೊೀಸುು ಶೊಉನ ಒಂದು ನಗನ ತರಳದ. ಕಲವಪ ತಂು ು ನಂತರ ಅವನು ರನಗ ಹಂನಗರುಗದಾು ಅವನ ತಾಯ ಸತತದು . ಅವನನುೂ ಎಲಲಲ ಸಂಪಕೋಸಬೀಕು ಎಂಬುದು ಅವನ ಸೂೀಹತರಗ ಗೊತತಲಲದೀ ಇದುದುರಂದ ಅಂತುಕರಯು ಜರುುತತದುವಪ. ಶೊಉನ ಶವಪಟುಗಯ ಹತತರ ಹೊೀಗ ತನೂ ಕೈನಲಲಲ ಇದು ಊರಗೊೀಲಲನಂದ ಅದನುೂ ತಟು ಹೀಳದ: “ಅರಮ, ನನೂ ರು ಹಂನಗರುಗ ಬಂನಗದಾುನ.” ತಾಯಯ ಪರವಾಗ ಅವನೀ ಉತತರಸದ: “ರುನೀ, ನೀನು ಹಂನಗರುಗ ಬಂದದುನುೂ ನೊೀಡ ನನಗ ಸಂತೊೀಷವಾಗದ.” “ಹದು, ನನುೊ ಸಂತೊೀಷವಾಗದ” ಎಂಬುದಾಗ ಶೊಉನ ಪರತಕರಯಸದ. ತದನಂತರ ತನೂ ಸುತತಲಲದು ಜನುಳಗ ಇಂತಂದ: “ಉತತರಕರಯಯ ಕಮಾೋಚರಣ ರುಗಯತು. ನೀವನುೂ ಶವಪಟುಗಯನುೂ ಹೊ ಬಹುದು.” ಶೊಉನ ವೃದನಾದಾು ಅಂತು ಸಮೀಪಸತತರುವಪದು ಅವನಗ ತಳಯತು. ರಧಾುಹೂ ತಾನು ಸಾಯುವಪದಾಗಯೊ, ಬ ಗ ಗ ತನೂ ಸುತತಲೊ ಎಲಲರೊ ಒಟುಗ ಸೀರಬೀಕಂದೊ ತನೂ ಶಷುರಗ ಹೀಳದ. ತನೂ ತಾಯ ರತುತ ುುರುವನ ಚತರು ಎದುರು ಧೊಪದರವು ಉರಸದ ನಂತರ ಪದುವಂದನುೂ ಬರದ: ’ಐವತಾತರು ವಷೋ ಕಾಲ ಜುತತನಲಲಲ ನನೂ ದಾರ ಮಾಡಕೊ ಳತಾತ ನನಗ ತಳದಷುು ಚನಾೂಗ ನಾನು ಬಾಳದ ುೀನ. ಈು ರಳ ನಂತದ, ಮೊೀಡು ಚದರುತತವ. ನೀಲಾಕಾಶದಲಲಲ ಪೂಣೋಚಂದರವದ” ಶೊಲೀಕವಂದನುೂ ಪಠಸುತಾತ ಶಷುರಲಲರೊ ಅವನ ಸುತತಲೊ ಸೀರದರು. ಈ ಪಾರಥೋನಯ ಸರಯದಲಲಲ ಶೊಉನ ಅಸು ನೀಗದನು.

46

೪೦. ಬ ೋಧನಯಲಲಲ ಜಪಪಣ

ಝನ ಅಭುಸಸುತತದು ಕಾಲೀಜು ಮತರನೊಬಬನನುೂ ಟೊೀಕಯೀ ವಾಸ ಯುವ ವೈದು ಕುಸುಡಾ ಸಂಧಸದ. ಝನ ಅಂದರೀನು ಎಂಬುದನುೂ ಅವನಂದ ತಳಯಬಯಸದ. ಮತರ ಇಂತು ಉತತರಸದ: “ಅದೀನು ಎಂಬುದನುೂ ನಾನು ನನಗ ಹೀ ಲಾರನಾದರೊ ಒಂದು ಅಂಶ ಖಚತ. ಝನ ಅನುೂ ಅರತರ ನೀನು ಸಾಯಲು ಹದರುವಪನಗಲಲ”. “ಪರವಾಗಲಲ, ನಾನೊಮಮ ಪರಯತೂಸುತತೀನ. ಒಳ ಳಯ ಅಧಾುಪಕರು ಎಲಲಲದಾುರ?” ಕೀಳದ ಕುಸುಡಾ. “ುುರು ನಾುನ ಇನ ಹತತರ ಹೊೀುು,” ಸಲಹ ನೀಡದ ಆ ಮತರ. ಅಂತಯೀ ನಾುನ ಇನ ಅನುೂ ಕಾಣಲು ಹೊೀದ ಕುಸುಡಾ. ಸಾಯಲು ಅಧಾುಪಕ ಹದರುತಾತನೊೀ ಇಲಲವೀ ಎಂಬುದನುೂ ಪತತ ಹಚುಲು ಒಂಭತೊತವರ ಅಂುುಲದ ಕರುುತತಯನೊೂ ಒಯುದು. ಕುಸುಡಾನನುೂ ಕಂಡೊಡನಯೀ ನಾುನ ಇನ ಉದಗರಸದ: ಹಲೊೀ ಗಳಯ. ನೀನು ಹೀಗನಗುೀ? ಸುನಗೀಘೋಕಾಲನಗಂದ ನಾವಪ ಒಬಬರನೊೂಬಬರು ನೊೀಡಯೀ ಇಲಲ.” ನಗಗಾರಂತನಾದ ಕುಸುಡಾ ಹೀಳದ: “ನಾವಪ ಹಂದಂದೊ ಭೀಟಯಾಗರಲೀ ಇಲಲವಲಾಲ?” ನಾುನ ಇನ ಉತತರಸದ: “ಅದು ಸರಯೀ. ಇಲಲಲ ಪಾಠ ಹೀಳಸಕೊ ಳತತರುವ ಇನೊೂಬಬ ವೈದು ನೀನಂಬುದಾಗ ತಪಾುಗ ುರಹಸದ.” ಇಂಥ ಆರಂಭನಗಂದಾಗ ಕುಸುಡಾ ಅಧಾುಪಕನನುೂ ಪರೀಕಷಸುವ ಅವಕಾಶವನುೂ ಕಳದುಕೊಂಡ. ಒಲಲದ ರನಸುನಂದ ತನಗ ಬೊೀಧಸಲು ಸಾಧುವೀ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದ. ನಾುನ ಇನ ಹೀಳದ: “ಝನ ಕಲಲಯುವಪದು ಏನೊ ಕಷುದ ಕಲಸವಲಲ. ನೀನೊಬಬ ವೈದುನಾಗದುರ ನನೂ ರೊೀಗುಳಗ ಕರುಣಯಂದ ಚಕತು ಮಾಡು. ಅದೀ ಝನ.” ಕುಸುಡಾ ರೊರು ಸಲ ನಾುನ ಇನ ಅನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದ. ಪರತೀ ಸಲವೂ ನಾುನ ಇನ ಅದನೂೀ ಹೀಳದ. “ವೈದುರು ಇಲಲಲ ಅವರ ಸರಯ ಹಾ ಮಾಡಬಾರದು. ರನಗ ಹೊೀಗ ನನೂ ರೊೀಗು ಕಡ ುರನ ಕೊಡು.” ಆದಾುೊು ಕುಸುಡಾನಗ ಇಂಥ ಬೊೀಧನಯು ಸಾವನ ಭಯವನುೂ ಹೀಗ ನವಾರಸುತತದ ಎಂಬುದು ಸುಷುವಾುಲಲಲಲ. ಎಂದೀ, ನಾಲಕನಯ ಭೀಟಯಲಲಲ ಅವನು ಗೊಣಗದ: “ಝನ ಕಲಲತಾು ಸಾವನ ಭಯ ಹೊೀುುತತದ ಎಂಬುದಾಗ ನನೂ ಸೂೀಹತ ಹೀಳದ. ನಾನು ಇಲಲಲಗ ಬಂದಾುಲಲಲ ಪರತೀ ಸಲ ನನೂ ರೊೀಗು ಕುರತು ಕಾ ಜ ವಹಸುವಂತ ಮಾತರ ನೀವಪ ನನಗ ಹೀಳನಗರ. ಅಷುು ನನಗ ಗೊತತದ. ಅಷುನುೂ ಮಾತರ ನೀವಪ ಝನ ಅನುೂವಪದಾದರ ಇನುೂ ರುಂದ ನಾನು ನರಮನುೂ ಭೀಟಯಾುುವಪನಗಲಲ.” ನಾುನ ಇನ ರುುು ೂಕುಕ ವೈದುನ ಬನೂನುೂ ಮದುವಾಗ ತಟುದ. “ನಾನು ನನೊೂಂನಗಗ ಅತೀ ನಷುಠರವಾಗ ವತೋಸದ. ನನಗೊಂದು ಕೊೀಅನ (koan)೧ ಕೊಡುತತೀನ.” ರನಸುನಲಲಲ ಅರವಪ ರೊಡಸಲೊೀಸುು ರಚತವಾಗರುವ ’ದ ಗೀಟ ಲಸಟ ಗೀಟ’ ಎಂಬ ಪಪಸತಕದಲಲಲರುವ ಮೊದಲನೀ ಸರಸು ಜೊೀಶುನ ರು೨ ಅನುೂ ಕುಸುಡಾಗ ತಾಲಲರು ಮಾಡಲೊೀಸುು ನೀಡದ. ಈ ರು (ಇಲಲ - ವಸುತ) ಸರಸುಯ ಕುರತು ಎರಡು ವಷೋು ಕಾಲ ಕೊಸುಡಾ ರನಸುನಲಲಲಯೀ ವಚಾರಮಾಡದ. ಈ ಕುರತಾದ ಒಂದು ಖಚತ ನಧಾೋರಕಕ ರನಸುನಲಲಲಯೀ ಬಂನಗರುವಪದಾಗ ಕೊನಗೊಮಮ ಆಲೊೀಚಸದ ಕೊಸುಡಾ. ಆದರ ುುರು “ನೀನನೊೂ ಒ ಹೊಕಕಲಲ” ಅಂದರು. ಇನೊೂ ಒಂದೊವರ ವಷೋ ಕಾಲ ಸರಸುಯ ಮೀಲ ಅವಧಾನ ಕೀಂನಗರೀಕರಸುವಪದನುೂ ಕುಸುಡಾ ರುಂದುವರಸದ. ಅವನ ರನಸುು ಶಾಂತವಾಯತು. ಸರಸುು ಮಾಯವಾದವಪ. ಇಲಲ-ವಸುತ ಸತುವಾಯತು. ತನೂ ರೊೀಗುಳಗ ಬಲು ಚನಾೂಗ ಸೀವ ಮಾಡದ. ಬದುಕು ಸಾವಪು ಕಾ ಜಯಂದ ಆತ ಅರವಲಲದಯೀ ರುಕತನಾಗದು. ಆನಂತರ ಆತ ನಾುನ ಇನ ಅನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದಾು ಅವರು ರುುು ನಗ ನಕಕರು ೧ ಕೊೀಅನ: “ದೊಡಡ ಸಂಶಯ”ವನುೂ ಉಂಟು ಮಾಡಲು ರತುತ ಝನ ಅಭಾುಸದಲಲಲ ವದಾುಥೋಯ ಪರುತಯನುೂ ಪರೀಕಷಸಲೊೀಸುು ಝನ ಅಭಾುಸಕರರದಲಲಲ ಉಪಯೀಗಸುವ ’ಒಂದು ಕರ, ಸಂಭಾಷಣ ಅಥವ ಹೀಳಕ’ ಈ ಮಾಲಲಕಯಲಲಲ ಇರುವ ಕತು ಲಲವೂ ಕೊೀಅನ ುಳ ೀ ಆಗವ. ೨ ಚಾಓ ಚ ಎಂಬ ಚೀನೀ ುುರುವನ ಜಪಾನೀ ಹಸರು ಜೊೀಶು. ’ರು’ ಅನುೂವ ಜಪಾನೀ ಪದಕಕ ’ಇಲಲ’ ಎಂಬ ಅಥೋವೂ ’ಯಾವಪದೀ ಒಂದರ ಮೀಲ ಅವಧಾನ ಕೀಂನಗರೀಕರಸದೀ ಇರುವ ರನಃಸಥತ’ ಎಂಬ ಅಥೋವೂ ಇದ. ಸಂಭಾಷಣಯ ರೊಪದಲಲಲ ಇರುವ ಜೊೀಶುನ ರು ಇಂತದ: ಒಬಬ ಸನಾುಸ ಬಲು ಶರದಯಂದ ಜೊೀಶುನನುೂ ಕೀಳದ: “ನಾಯಗ ಬುದ ಸವಭಾವ ಇರುತತದೊೀ ಇಲಲವೀ?” ಜೊೀಶು ಹೀಳದ: “ರು!”

47

೪೧. ಮೊದಲನಯ ತತವ

ಕೊುೀಟೊೀನಲಲಲ ಇರುವ ಒಬಾಕು ದೀವಾಲಯಕಕ ಹೊೀದವರಗ ರಹಾದಾವರದ ಮೀಲ “ಮೊದಲನಯ ತತವ” ಎಂಬ ಪದು ನುೂ ಕತತರುವಪದು ಗೊೀಚರಸುತತದ. ಅಕಷರು ಅಸಾಮಾನು ಅನೂಬಹುದಾದಷುು ದೊಡಡದಾಗವ. ಆಲಂಕಾರಕ ಕೈಬರಹವನುೂ ಆಸಾವನಗಸುವವರಲಲರೊ ಅದೊಂದು ಅತುುತತರ ಕೃತ ಎಂಬುದಾಗ ಮಚುಕೊ ಳತಾತರ. ಅವಪ ಇನೊೂರು ವಷೋು ಹಂದ ುುರು ಕೊೀಸನ ನಂದ ರೀಖಸಲುಟುವಪ. ುುರು ಅವನುೂ ಬರದದುು ಕಾುದದ ಮೀಲ. ಕುಶಲಕಮೋು ಅದರ ಕತತನಯನುೂ ರರದಲಲಲ ತಯಾರಸುತತದುರು. ಆ ಅಕಷರು ನುೂ ಕೊೀಸನ ರೀಖಸುವಾು ಅಲಂಕಾರಕ ಕೈಬರಹಕಾಕಗ ಗಾುಲನ ುಟುಳ ಶಾಯಯನುೂ ತಯಾರಸ ಕೊಟುದು ರತುತ ತನೂ ುುರುವನ ಕೃತಯನುೂ ವರಶೋಸಲು ಎಂದೊ ಹಂಜರಯದ ಧೈಯೋಸಥ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಅವನ ಹತತರ ಇದು. ಕೊೀಸನ ನ ಮೊದಲ ಪರಯತೂದ ಫಲಲತಾಂಶವನುೂ ಅವನು ನೊೀಡ ಹೀಳದ: “ಅದು ಚನಾೂಗಲಲ.” “ಇದು ಹೀಗದ?” ಇನೊೂಂದು ಪರಯತೂದ ಕುರತು ಕೀಳದ ಕೊೀಸನ. “ಕ ಪ. ಹಂನಗನದುಕಕಂತ ಕಟುದಾಗದ.” ಅಂದನಾ ವದಾುಥೋ. ಎಂಭತತನಾಲುಕ ’ಮೊದಲ ತತವು ’ ರಾಶ ಆುುವ ವರಗ ಕೊೀಸನ ತಾಳ ಮಯಂದ ಒಂದಾದ ನಂತರ ಒಂದರಂತ ಕಾುದದ ಹಾಳು ಲಲಲ ಬರದನಾದರೊ ವದಾುಥೋ ಯಾವಪದನೊೂ ಒಪುಲಲಲಲ. ಆನಂತರ ಯುವ ವದಾುಥೋ ಕಲವಪ ಕಷಣಕಾಲ ಹೊರಗ ಹೊೀದಾು “ಅವನ ತೀಕಷಣವಾದ ಕಣುುುಳಂದ ನಾನು ತಪುಸಕೊ ಳಲು ಈು ಅವಕಾಶ ಸಕಕತು” ಎಂಬುದಾಗ ಕೊೀಸನ ಆಲೊೀಚಸದ ರತುತ ಅನುರನಸಕತಯಂದ ರುಕತನಾಗ ಆತರಾತುರವಾಗ ಬರದ: “ಮೊದಲನಯ ತತವ” ಒ ಬಂದ ವದಾುಥೋ ಉದಗರಸದ: “ಒಂದು ಅತುುತತರ ಕೃತ”.

48

೪೨. ವಸತಗಾಗ ಸಂಭಾಷಣಯನುನ ವಾುಪಾರ ಮಾಡುವಪದು

ಝನ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಈಗಾುಲೀ ವಾಸಸುತತರುವವರೊಂನಗಗ ಬದ ಸದಾಂತು ಕುರತಾದ ಚಚೋಯಲಲಲ ಗದುರ, ಯಾರಾದರೊ ಅಲಮಾರ ಸನಾುಸ ಅಲಲಲಯೀ ಉಳಯಬಹುನಗತುತ. ಸೊೀತರ ಅವನು ರುಂದ ಸಾುಬೀಕಾಗತುತ. ಜಪಾನನ ಉತತರ ಭಾುದಲಲಲ ಇದು ಝನ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಇಬಬರು ಸನಾುಸೀ ಸಹೊೀದರರು ಒಟುಗ ವಾಸಸುತತದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ಹರಯವನು ಸುಶಕಷತನಾಗದು. ಕರಯವನು ಪದುನೊ ಒಂದು ಕಣುನವನೊ ಆಗದು. ಅಲಲಲಗ ಬಂದ ಅಲಮಾರ ಸನಾುಸಯಬಬ ನಗವು ಬೊೀಧನು ಕುರತಾಗ ತನೊೂಡನ ಚಚೋಸುವಂತ ಅವರಗ ಸವಾಲು ಹಾಕದ. ಇಡೀ ನಗನ ಅಧುಯನ ಮಾಡ ಸುಸಾತಗದು ಹರಯವನು ಕರಯವನಗ ಚಚೋಯಲಲಲ ಭಾುವಹಸುವಂತ ಹೀಳದ, “ಹೊೀುು, ಮನವಾಗ ಸಂಭಾಷಟಸುವಂತ ವನಂತಸು.” ಎಂಬುದಾಗ ಎಚುರಕ ಕೊಟುು ಕ ಹಸದ. ಕರಯವನೊ ಅಪರಚತನೊ ಪೂಜಾಸಥ ಕಕ ಹೊೀಗ ಕುಳತರು. ಸವಲು ಕಾಲದಲ ಲೀ ಪಯಣು ಎದುು ಒ ಗದು ಹರಯವನ ಹತತರ ಹೊೀಗ ಹೀಳದ: “ನನೂ ಕರಯ ಸಹೊೀದರನೊಬಬ ಅದುತ ವುಕತ. ಅವನು ನನೂನುೂ ಸೊೀಲಲಸದ.” ಹರಯವ ವನಂತ ಮಾಡದ: “ನಡದ ಸಂಭಾಷಣಯನುೂ ನನಗ ತಳಸು.” ಪರಯಾಣಕ ಇಂತು ವವರಸದ: “ ಮೊದಲು ನಾನು ಒಂದು ಬರ ನುೂ ತೊೀರಸದ. ಅದು ರಹಾಜಞಾನ ಬುದನನುೂ ಪರತನಧಸುತತತುತ. ಅವನು ಬುದ ರತುತ ಅವನ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಪರತನಧಸಲೊೀಸುು ಎರಡು ಬರ ು ನುೂ ತೊೀರಸದ. ಬುದ, ಅವನ ಬೊೀಧನ ರತುತ ಶಷುರು ಸರರಸವಪ ಳ ಜೀವನ ನಡಸುವಪದನುೂ ಪರತನಧಸಲೊೀಸುು ನಾನು ರೊರು ಬರ ು ನುೂ ತೊೀರಸದ. ಅದಕಕ ಉತತರವಾಗ ಈ ರೊರೊ ಒಂದೀ ಅರವನಂದ ರೊಡಬಂದವಪ ಎಂಬುದನುೂ ಸೊಚಸುವ ಸಲುವಾಗ ತನೂ ರುಷಟುಯನುೂ ನನೂ ರುಖದ ಎದುರು ಆಡಸದ. ಇಂತು ಅವನೀ ಗದುದುರಂದ ನನಗ ಇಲಲಲ ತಂುುವ ಹಕುಕ ಇಲಲ.” ಇಂತಂದ ಆ ಪರಯಾಣಕ ಅಲಲಲಂದ ರುಂದಕಕ ಸಾಗದ. “ಅವನಲಲಲ ಹೊೀದ?” ಎಂಬುದಾಗ ಕೀ ತಾತ ಕರಯವ ಹರಯವನ ಹತತರಕಕ ಓಡ ಬಂದ. “ನೀನು ಅವನನುೂ ಸೊೀಲಲಸದ ಎಂಬುದಾಗ ತಳಯತು.” “ಸೊೀಲಲಸದನಾ? ಹಾಗೀನೊ ಇಲಲ. ಅವನನುೂ ಹಡದು ಚನಾೂಗ ಹೊಡಯುತ ತೀನ.” ಹರಯವ ಕೀಳದ: “ಚಚೋಯ ವಷಯ ನನಗ ಹೀ .” “ನನಗ ಒಂದೀ ಒಂದು ಕಣುು ಇದ ಎಂಬುದನುೂ ಪರೊೀಕಷವಾಗ ಸೊಚಸ ಅವಮಾನಸಲೊೀಸುು ನನೂನುೂ ಕಂಡ ತಕಷಣ ಅವನು ಒಂದು ಬರ ತೊೀರಸದ, ಅವನು ಅಪರಚತನಾದುದರಂದ ರಯಾೋದಯಂದ ವುವಹರಸೊೀಣ ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸ ಅವನಗ ಎರಡು ಕಣುು ೂ ಇರುವಪದಕಕ ಅಭನಂನಗಸಲೊೀಸುು ಎರಡು ಬರ ು ನುೂ ತೊೀರಸದ. ಅದಕಕ ಆ ಅಸಭು ದರದರ ರನುಷು ರೊರು ಬರ ತೊೀರಸ ನಮಮಬಬರುೊ ಒಟುು ಇರುವಪದೀ ರೊರುಕಣುುು ಎಂಬುದಾಗ ಸೊಚಸದ. ಅದರಂದ ನನಗ ಬಹ ರೀಗ ಹೊೀಯತು ರತುತ ಅವನಗ ರುಷಟುಯಂದ ುುದುಲು ಕೈ ಎತತದ. ಅಷುರಲಲಲಯೀ ಅವನು ಹೊರಕೊಕೀಡದ. ಅಲಲಲಗ ಅದು ರುಗಯತು!”

49

೪೩. ನಮಮ ಸವಂತದ ಭಂಡಾರವನುನ ತರಯರ

ುುರು ಬಾಸೊೀನನುೂ ಡೈಜು ಚೀನಾದಲಲಲ ಭೀಟ ಮಾಡದ. ಬಾಸೊೀ ಕೀಳದ: “ನೀನು ಏನನುೂ ಹುಡುಕುತತನಗುೀ?” ಡೈಜು ಉತತರಸದ: “ನಜವಾದ ಜಞಾನ” ಬಾಸೊೀ ಕೀಳದ: “ನನೂದೀ ಸವಂತದ ಭಂಡಾರವದ. ಹೊರಗೀಕ ಹುಡುಕುವ?” ಡೈಜು ವಚಾರಸದ: “ಎಲಲಲದ ನನೂ ಸವಂತದ ಭಂಡಾರ?” ಬಾಸೊೀ ಉತತರಸದ: “ನೀನು ಕೀ ತತರುವಪದು ನನೂ ಭಂಡಾರವನುೂ.” ಡೈಜುಗ ರಹದಾನಂದವಾಯತು! ತದನಂತರ ಅವನು ತನೂ ಸೂೀಹತರನುೂ ಒತಾತಯಸುತತದು: “ನರಮ ಭಂಡಾರವನುೂ ತರಯರ ರತುತ ಅದರಲಲಲ ಇರುವ ಸಂಪತತನುೂ ಉಪಯೀಗಸ.”

50

೪೪. ನೋರ ಇಲಲ, ಚಂದರನ ಇಲಲ

ಸನಾುಸನ ಚಯೀನೊೀ ಎಂಗಾಕುವನ ುುರು ಬುಕೊಕೀ ಎಂಬುವನ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಝನ ಅಧುಯನ ಮಾಡುತತದಾುು ಸುನಗೀಘೋಕಾಲ ಧಾುನದ ಫಲು ನುೂ ುಳಸಲು ಸಾಧುವಾುಲಲಲಲ. ಕೊನಗೊಂದು ಬ ನಗಂು ರಾತರ ಬನಗರಗ ಕಟುದು ಹಳಯ ಬಕೀಟನಲಲಲ ನೀರನುೂ ಒಯುುತತದು . ಬನಗರು ರುರಯತು ರತುತ ಬಕೀಟನ ತ ಕ ಚ ಕ ಗ ಬತುತ. ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ಚಯೀನೊೀ ವರುಕತಗೊಳಸಲುಟು ! ಅದರ ಸಮರಣಾಥೋ ಅವಳೂಂದು ಪದು ಬರದ : ಬನಗರ ಪಟು ದುಬೋಲವಾುುತತದುದುರಂದ ರತುತ ರುರಯುವಪದರಲಲಲದುದುರಂದ ಹಳಯ ಬಕೀಟನುೂ ಉಳಸಲು ನಾನು ನಾನಾ ರೀತಯಲಲಲ ಪರಯತೂಸದ, ಅದರ ತ ಬೀ ವ ವರಗ. ಬಕೀಟನಲಲಲ ಒಂನಗನತೊ ನೀರಲಲ! ನೀರನಲಲಲ ಚಂನಗರನೊ ಇಲಲ!

51

೪೫. ಭೋಟಚೋಟ

ಮೈಜ ಯುುದ ಖಾುತ ಝನ ುುರು ಕೈಚುರವರು ಕೊುೀಟೊೀದಲಲಲದು ಟೊು ಕು ಪಾರಥೋನಾ ರಂನಗರದ ರುಖುಸಥರಾಗದುರು. ಒಂದು ನಗನ ಕೊುೀಟೊೀದ ರಾಜುಪಾಲರು ಅವರನುೂ ಪರಥರ ಬಾರ ಭೀಟ ಮಾಡಲು ಬಂದರು. ರಾಜುಪಾಲರ ಸೀವಕನೊಬಬ ಅವರ ಭೀಟಚೀಟಯನುೂ ುುರುುಳಗ ಕೊಟುನು. ಅದರಲಲಲ ಇಂತು ಬರನಗತುತ: ಕಟಗಾಕ, ಕೊುೀಟೊೀದ ರಾಜುಪಾಲ. “ಇಂಥ ವುಕತುಳೂಂನಗಗ ನನಗೀನೊ ಕಲಸವಲಲ. ಅವನನುೂ ಇಲಲಲಂದ ಹೊರಹೊೀುಲು ಹೀ ” ಸೀವಕನಗ ಆಜಞಾಪಸದರು ುುರುು . ಸೀವಕ ಅಧೈಯೋನಗಂದ ಭೀಟಚೀಟಯನುೂ ಹಂದಕಕ ತಗದುಕೊಂಡು ಹೊೀದ. “ಅದು ನನೂದೀ ತಪಪು” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ರಾಜುಪಾಲರು ಒಂದು ಪನುಲ ನಂದ ’ಕೊುೀಟೊೀದ ರಾಜುಪಾಲ’ ಎಂಬ ಪದು ಗೊೀಚರಸದಂತ ಗೀಚದರು. “ನನೂ ುುರುು ನುೂ ಪಪನಃ ಕೀ .” “ಓ, ಅದು ಕಟಗಾಕಯೀ” ಭೀಟಚೀಟಯನುೂ ನೊೀಡ ಉದಗರಸದರು ುುರುು . “ನಾನು ಅವನನುೂ ನೊೀಡಬಯಸುತ ತೀನ.”

52

೪೬. ಅಂಗುಲ ಸಮಯ ಅಡ ರತನಮಣ.

ಶರೀರಂತ ಯಜಮಾನನೊಬಬ ಝನ ುುರು ಟಾಕುಆನ ಅನುೂ ತಾನು ಹೀಗ ಸರಯ ಕಳಯಬಹುದಂಬುದರ ಕುರತು ಸಲಹ ನೀಡುವಂತ ಕೊೀರದ. ತನೂ ಕಾಯಾೋಲಯಕಕ ಹಾಜರಾಗ ಇತರರಂದ ಗರವದ ಕಾಣಕ ಸವೀಕರಸಲೊೀಸುು ಠೀವಯಂದ ಕುಳತುಕೊ ಳವಪದರಂದ ನಗನು ಬಲು ಉದುವಾಗರುವಂತ ಅವನಗ ಭಾಸವಾುುತತತುತ. ಟಾಕುಆನ ಆ ರನುಷುನಗ ಎಂಟು ಚೀನೀ ಅಕಷರು ನುೂ ಬರದು ಕೊಟುನು: ಈ ನಗನ ಎರಡು ಬಾರ ಇಲಲ ಅಂುುಲ ಸರಯ ಅಡ ರತೂರಣ. ಈ ನಗನ ಪಪನಃ ಬರುವಪನಗಲಲ. ಪರತೀ ಕಷಣವೂ ಒಂದು ಅರೊಲು ರತೂರಣಯಷುು ಬಲಯು ಳದುು.

53

೪೭. ಮೊಕುಸನ ನ ಕೈ

ಟಾಂಬಾ ಪಾರಂತುದ ದೀವಾಲಯವಂದರಲಲಲ ಮೊಕುಸನ ಹಕ ವಾಸಸುತತದು. ಅವನ ಒಬಬ ಅನುಯಾಯ ತನೂ ಪತೂಯ ಜಪಪಣತನದ ಕುರತು ಅತೃಪತ ವುಕತಪಡಸದ. ಮೊಕುಸನ ಅನುಯಾಯಯ ಪತೂಯನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡ ತನೂ ಬಗ ರುಷಟುಯನುೂ ಅವ ರುಖದ ರುಂದ ಹಡದ. “ಏನು ಇದರ ಅಥೋ?” ಆಶುಯೋಚಕತಳಾದ ಆ ಹಂುಸು ಕೀಳದ . ಅವನು ಕೀಳದ: “ನನೂ ರುಷಟು ಯಾವಾುಲೊ ಹೀಗಯೀ ಇದುರ ಅದನುೂ ನೀನು ಏನಂದು ಕರಯುವ?” ಅವ ಇಂತು ಉತತರಸದ : “ವರೊಪಗೊಂಡ ಕೈ” ತದನಂತರ ಮೊಕುಸನ ತನೂ ರುಷಟು ಬಡಸ ಬರ ು ನುೂ ಅುಲವಾಗ ಹರಡ ಅಂಗೈಯನುೂ ತೊೀರಸ ಕೀಳದ: “ಒಂದು ವೀಳ ಇದು ಯಾವಾುಲೊ ಹೀಗಯೀ ಇರುವಪದಾದರ, ಅದಕಕೀನನುೂವ?” “ಇನೊೂಂದು ರೀತಯ ವರೊಪತ” ಅಂದ ಅವ . “ಅಷುನುೂ ನೀನು ತಳದುಕೊಂಡರ, ನೀನೊಬಬ ಒಳ ಳಯ ಪತೂಯಾುುವ” ಇಂತು ತೀಪಪೋ ನೀಡದ ಮೊಕುಸನ ಅಲಲಲಂದ ತರಳದ. ಮೊಕುಸನನ ಆ ಭೀಟಯ ನಂತರ ಅವ ತನೂ ಪತ ’ಹಂಚಲೊ ಉಳತಾಯ ಮಾಡಲೊ’ ನರವಾದ .

54

೪೮. ಅವನ ಜೋವತಾವಧಯಲಲಲ ಒಂದು ಮುಗುಳನಗು

ಭೊಮಯ ಮೀಲ ಅವನ ಕೊನಯ ನಗನದ ವರಗ ಮೊಕುಗನ ರುುು ೂುು ನಕಕದುು ಯಾರುೊ ಗೊತ ತೀ ಇಲಲ. ಸಾಯುವ ಸರಯ ಸಮೀಪಸದಾು ಆತ ತನೂ ವಧೀಯ ಶಷುರಗ ಇಂತಂದ: “ ಹತುತ ವಷೋುಳುೊ ಹಚುು ಕಾಲನಗಂದ ನೀವಪ ನನೂ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಅಧುಯನ ಮಾಡನಗುೀರ. ನರಮ ಪರಕಾರ ಝನ ನ ನಜವಾದ ಅಥೋ ಏನು ಎಂಬುದನುೂ ನನಗ ತೊೀರಸ. ಯಾರು ಅತುಂತ ಸುಷುವಾಗ ತೊೀರಸುತಾತರೊೀ ಅವರು ನನೂ ಉತತರಾಧಕಾರಯಾುುತಾತರ. ಆತ ನನೂ ನಲುವಂಗ ರತುತ ಬಟುಲನುೂ ಪಡಯುತಾತನ.” ಮೊಕುಗನ ನ ಕಠೊೀರ ರುಖವನುೂ ಪರತಯಬಬರೊ ುರನವಟುು ನೊೀಡುತತದುರೀ ವನಾ ಯಾರೊಬಬರೊ ಉತತರಸಲಲಲಲ. ುುರುವನೊಂನಗಗ ಬಹು ಕಾಲನಗಂದಲೊ ಇದು ಶಷು ಎಂಚೊೀ ಹಾಸಗಯನುೂ ಸಮೀಪಸದ. ತಷಧಯ ಬಟುಲನುೂ ಕಲವೀ ಇಂಚುು ಷುು ರುಂದ ತಳಳದ. ುುರುವನ ಪರಶೂಗ ಇದು ಅವನ ಉತತರವಾಗತುತ. ುುರುವನ ರುಖ ಇನೊೂ ಕಠೊೀರವಾಯತು. “ನೀನು ತಳದುಕೊಂಡದುು ಇಷುೀನಾ?” ಎಂಚೊೀ ಕೈ ರುಂದ ಚಾಚ ಬಟುಲನುೂ ಹಂದಕಕ ಸರಸದ. ಮೊಕುಗನ ರುಖದಲಲಲ ಸುಂದರವಾದ ನುು ಕಾಣಸಕೊಂಡತು. “ಏ ಪೀಕರ, ನೀನು ಹತುತ ವಷೋುಳಂದ ನನೊೂಡನ ಕಲಸ ಮಾಡನಗುೀಯಾದರೊ ನನೂ ಪೂಣೋ ದೀಹವನುೂ ನೊೀಡಲಲ. ನನೂ ನಲುವಂಗ ರತುತ ಬಟುಲನುೂ ತಗದುಕೊೀ. ಅವಪ ನನೂವಪ.”

55

೪೯. ದ ಳು ತುಂಬದ ರಸ ತಯಲಲಲ ಆಕಸಮಕವಾಗ ವಜರವನುನ ಆವಷಕರಸುವಪದು

ುೊಡೊೀ ಆ ಕಾಲದ ಚಕರವತೋಯ ುುರುವಾಗದುರೊ ಅಲಮಾರೀ ಬೈರಾಗಯಂತ ಏಕಾಂಗಯಾಗ ಪರಯಾಣ ಮಾಡುವ ಅಭಾುಸ ಉ ಳವರಾಗದುರು. ಒಂದು ಬಾರ ಎಲಲಲಲಲಯೀ ಸುತತ ಸಕಾೋರದ ಸಾಂಸೃತಕ ರತುತ ರಾಜಕೀಯ ರಾಜಧಾನ ಎಡೊೀಗ ರರ ತತರುವಾು ಟಕನಾಕಾ ಎಂಬ ಹಳಳಯನುೂ ಸಮೀಪಸದರು. ಆು ಸಂಜಯಾಗತುತ, ಜೊೀರಾಗ ರಳ ಸುರಯುತತತುತ. ತತುರಣಾರವಾಗ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ತೊಯುದು ುೊಡೊೀವನ ಒಣಹುಲಲಲನ ಚಪುಲಲು ಹರದುಹೊೀದವಪ. ಹಳಳಯ ಸಮೀಪದಲಲಲ ಇದು ಹೊಲರನಯಂದರ ಕಟಕಯಲಲಲ ೪-೫ ಜೊೀಡ ಚಪುಲಲು ಇರುವಪದನುೂ ುರನಸ, ಅವಪು ಪೈಕ ಒಂದು ಜೊತ ಒಣ ಚಪುಲಲು ನುೂ ಕೊ ಳಲು ತೀಮಾೋನಸದರು. ಚಪುಲಲು ನುೂ ನೀಡದ ರನಯಡತಯು ಪರಯಾಣಕ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಒದುಯಾಗರುವಪದನುೂ ುರನಸ ರಾತರಯನುೂ ತರಮ ರನಯಲಲಲಯೀ ಕಳಯಬೀಕಂದು ವನಂತಸಕೊಂಡ . ುೊಡೊೀ ಅದಕಕ ಒಪುಕೊಂಡು ಆಕಗ ಧನುವಾದು ನುೂ ಅಪೋಸದರು. ರನಯನುೂ ಪರವೀಶಸದ ುೊಡೊೀ ಕುಟುಂಬದ ಪಾರಥೋನಾ ಸಥ ದ ರುಂದ ಶೊಲೀಕವಂದನುೂ ಪಠಸದರು. ತದನಂತರ ಅವರನುೂ ರನಯಡತಯ ತಾಯ ರತುತ ರಕಕಳಗ ಪರಚಯಸಲಾಯತು. ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ ವಪರೀತ ನರಾಶಾಭಾವ ತಳನಗರುವಪದನುೂ ುರನಸದ ುೊಡೊೀ ತೊಂದರ ಏನಂಬುದನುೂ ವಚಾರಸದರು. ಅದಕಕ ರನಯಡತ ಇಂತಂದ : “ನನೂ ುಂಡನೊಬಬ ಜೊಜುಕೊೀರ ರತುತ ಕುಡುಕ. ಜೊಜನಲಲಲ ಗದಾುು ಕುಡದು ಬಯುಲಾರಂಭಸುತಾತನ. ಸೊೀತಾು ಇತರರಂದ ಹಣವನುೂ ಸಾಲವಾಗ ಪಡಯುತಾತನ. ಕಲವಮಮ ಅತಯಾಗ ಕುಡದು ಅರಲೀರದಾು ರನಗೀ ಬರುವಪನಗಲಲ. ನಾನೀನು ಮಾಡಲಲ?” “ನಾನು ಅವನಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತತೀನ” ಅಂದರು ುೊಡೊೀ. “ಈ ಹಣ ತಗದುಕೊಳಳ. ಒಂದು ಗಾುಲನ ಒಳ ಳಯ ದಾರಕಷಾರಸ ರತುತ ತನೂಲು ಏನಾದರೊ ಒಳ ಳಯ ತನಸು ತಂದು ಕೊಡ. ಆ ನಂತರ ನೀವಪ ವಶರಮಸ. ನಾನು ನರಮ ಪಾರಥೋನಾ ಸಥ ದ ರುಂದ ಧಾುನ ಮಾಡುತತರುತತೀನ.” ಸುಮಾರು ರಧುರಾತರಯ ವೀಳಗ ಕುಡದು ಅರಲೀರದು ಆಕಯ ುಂಡ ರನಗ ಹಂನಗರುಗ ಅಬಬರಸದ: “ಏ ಹಂಡತ, ನಾನು ರನಗ ಬಂನಗದುೀನ. ನನಗೀನಾದರೊ ತನೂಲು ಕೊಡುವಯೀ?” ುೊಡೊೀ ಅದಕಕ ಇಂತು ಹೀಳದ: “ನನೂ ಹತತರ ನನಗಾಗ ಏನೊೀ ಸವಲು ಇದ. ನಾನು ರಳಯಲಲಲ ಸಕಕ ಹಾಕಕೊಂಡದು. ನನೂ ಹಂಡತ ರಾತರ ಇಲಲಲ ತಂುುವಂತ ಹೀಳದ . ಅದಕಕ ಪರತಫಲವಾಗ ನಾನು ಸವಲು ದಾರಕಷಾರಸ ರತುತ ಮೀನು ತಂನಗದುೀನ. ಅದನುೂ ನೀನೊ ತಗದುಕೊ ಳಬಹುದು.” ುಂಡನಗ ಆನಂದವಾಯತು. ತಕಷಣವೀ ಅವನು ದಾರಕಷಾರಸ ಕುಡದು ನಲದ ಮೀಲಯೀ ರಲಗದ. ಅವನ ಸಮೀಪದಲಲಲಯೀ ುೊಡೊೀ ಧಾುನ ಮಾಡುತಾತ ಕುಳತ. ಬ ಗಗ ಎದು ುಂಡ ಹಂನಗನ ರಾತರ ನಡದದುನುೂ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ರರತುಬಟುದು. ಇನೊೂ ಧಾುನ ಮಾಡುತತದು ುೊಡೊೀವನುೂ ಕೀಳದ: “ಯಾರು ನೀನು? ಎಲಲಲಂದ ಬಂದ?” ಝನ ುುರು ಉತತರಸದ: “ನಾನು ಕೊುೀಟೊೀದ ುೊಡೊೀ. ಎಡೊೀಗ ಹೊೀುುತತದು” ಆ ರನುಷು ನಾಚಕಯಂದ ತಲ ತಗಗಸದ. ಅಪರಮತವಾಗ ತನೂ ಚಕರವತೋಯ ುುರುವನ ಕಷಮ ಯಾಚಸದ. ುೊಡೊೀ ನಸುನಕುಕ ವವರಸದ: “ ಈ ಜೀವನದಲಲಲ ಪರತಯಂದೊ ನಶವರ. ಜೀವನ ಅಲು ಕಾಲಾವಧಯದುು. ನೀನು ಕುಡಯುತಾತ ರತುತ ಜೊಜಾಡುತಾತ ಇದುರ ಬೀರೀನನೊೂ ಸಾಧಸಲು ನನಗ ಸರಯವೀ ಉಳಯುವಪನಗಲಲ. ನನೂ ಕುಟುಂಬದ ನರ ವಕುೊ ನೀನೀ ಕಾರಣನಾುುವ.” ಕನಸನಂದ ಎಚುರಗೊಂಡಂತ ುಂಡನ ಅರವಪ ಜಾುೃತವಾಯತು. “ನೀವಪ ಹೀಳದುು ಸರಯಾಗದ,” ಅವನು ಉದಗರಸದ. “ಇಷುು ಅದುತವಾದ ಬೊೀಧನಗ ಪರತಫಲವಾಗ ನಾನೀನು ತಾನೀ ಸಲಲಲಸಬಲಲ! ನರಮನುೂ ಬೀಳೂ ಕಡಲೊೀಸುು ಸವಲು ದೊರ ನರಮ ವಸುತು ನುೂ ನಾನು ಹೊತುತ ತರಲು ಅನುರತ ನೀಡ.” “ನನೂ ಇಚಯಂತಯೀ ಆುಲಲ,” ಒಪುಗ ಸೊಚಸದರು ುೊಡೊೀ. ಇಬಬರೊ ನಡಯಲಾರಂಭಸದರು. ರೊರು ಮೈಲಲ ದೊರ ಕರಮಸದ ನಂತರ ಹಂನಗರುುಲು ಅವನಗ ಸೊಚಸದರು ುೊಡೊೀ. “ಇನೊೂಂದೈದು ಮೈಲಲ ಮಾತರ,” ಆತ ಬೀಡಕೊಂಡ. ಈವೋರೊ ಪರಯಾಣ ರುಂದುವರಸದರು. “ಈು ನೀನು ಹಂನಗರುುಬಹುದು,” ಸಲಹ ನೀಡದರು ುೊಡೊೀ “ಇನೊೂಂದು ಹತುತ ಮೈಲಲು ನಂತರ,” ಉತತರಸದ ಆತ. ಹತುತ ಮೈಲಲ ಕರಮಸದ ನಂತರ “ಹಂನಗರುಗ ಹೊೀುು,” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದರು ುೊಡೊೀ. “ನಾನು ನನೂ ಉಳದ ಜೀವಮಾನವಡೀ ನರಮನುೂ ಅನುಸರಸುತತೀನ,” ಘೊೀಷಟಸದ ಆತ.

56

೫೦. ಪಪಷು ವೃಷಟು

ಸುಭೊತ ಬುದನ ಶಷುನಾಗದು. ಶೊನುತಯ ಶಕತಯನುೂ ತಳಯುವಪದರಲಲಲ ಆತ ಯಶಸವಯಾಗದು. ವುಕತನಷಠತ ರತುತ ವಷಯನಷಠತುಳೂಂನಗಗ ಶೊನುತಗ ಇರುವ ಸಂಬಂಧದ ಹೊರತಾಗ ಏನೊ ಅಸಥತವದಲಲಲ ಇಲಲ ಅನುೂವ ದೃಷಟುಕೊೀನ ಇದು. ಒಂದು ನಗನ ರಹೊೀನೂತ ಶೊನುತಯ ಚತತಸಥತಯಲಲಲ ಸುಭೊತ ಒಂದು ರರದ ಕ ಗ ಕುಳತದು. ಅವನ ಸುತತಲೊ ಹೊವಪು ಬೀ ಲಾರಂಭಸದವಪ. “ಶೊನುತಯ ಕುರತಾದ ನನೂ ಪರವಚನಕಾಕಗ ನಾವಪ ನನೂನುೂ ಶಾಲಘಸುತತದ ುೀವ” ಎಂಬುದಾಗ ಪಸುುುಟುದರು ದೀವತು . “ಶೊನುತಯ ಕುರತಾಗ ನಾನು ಮಾತನಾಡಯೀ ಇಲಲ” ಪರತಕರಯಸದ ಸುಭೊತ. “ನೀನು ಶೊನುತಯ ಕುರತು ಮಾತನಾಡಲಲಲಲ, ನಾವಪ ಶೊನುತಯನುೂ ಕೀ ಲೊ ಇಲಲ. ಇದೀ ನಜವಾದ ಶೊನುತ” ಅಂದರು ದೀವತು . ರಳ ಸುರದಂತ ಸುಭೊತಯ ಮೀಲ ಪಪಷುವೃಷಟು ಆಯತು.

57

೫೧. ಶೊಲೋಕಗಳನುನ ಪರಕಟಸುವಕ

ಜಪಾನ ವಾಸ ಝನ ಭಕತ ಟಟುುಜನ ಅವನ ಕಾಲದಲಲಲ ಚೀನೀ ಭಾಷಯಲಲಲ ಮಾತರ ಲಭುವದು ಶೊಲೀಕು ನುೂ ಎಲಲರುೊ ತಳಯುವಂತ ಪರಕಟಸಬೀಕಂದು ತೀಮಾೋನಸದನು. ಪಪಸತಕದ ೭೦೦೦ ಪರತು ನುೂ ರರದ ಪಡಯಚುುುಳಂದ ರುನಗರಸುವ ಪರಚಂಡ ಕಾಯೋ ಇದಾಗತುತ. ಈ ಉದುೀಶಕಾಕಗ ಊರಂದೊರಗ ಪಯಣಸ ದೀಣಗ ವಸೊಲಲ ಮಾಡಲು ಟಟುುಜನ ಆರಂಭಸದನು. ಸಹಾನುಭೊತಯು ಳ ಕಲವರು ಅವನಗ ೧೦೦ ಚನೂದ ನಾಣುು ನುೂ ಕೊಡುತತದುರಾದರೊ ಹಚುನ ಸಂದಭೋು ಲಲಲ ಕೀವಲ ಅಲು ಮಲುದ ನಾಣುುಳ ೀ ಲಭಸುತತತುತ. ಪರತೀ ದಾನುೊ ಅವನೊ ಒಂದೀ ರೀತಯಲಲಲ ಕೃತಜಞತು ನುೂ ಅಪೋಸುತತದುನು. ೧೦ ವಷೋು ನಂತರ ಕಾಯಾೋರಂಭಸಲು ಅವಶುವರುವಷುು ಹಣ ಟಟುುಜನ ಹತತರವತುತ. ಆ ಸರಯಕಕ ಸರಯಾಗ ಉಜ ನನಗ ಉಕಕ ಹರಯತು. ಅದರ ಬನೂ ಹಂದಯೀ ಬರಗಾಲ ಬಂನಗತು. ಹೊಟುಗಲಲದೀ ನರ ವಪದರಂದ ಇತರರನುೂ ಬಚಾವಪ ಮಾಡಲೊೀಸುು ಪಪಸತಕುಳಗಾಗ ತಾನು ಸಂುರಹಸದು ನಧಯನುೂ ಟಟುುಜನ ದಾನವಾಗ ಕೊಟುನು. ತದನಂತರ ಪಪನಃ ನಧ ಸಂುರಹಸುವ ಕಾಯೋ ಆರಂಭಸದನು. ಅನೀಕ ವಷೋು ನಂತರ ಸಾಂಕರಮಕ ರೊೀುವಂದು ದೀಶದಾದುಂತ ಹರಡತು. ಜನರಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲೊೀಸುು ಟಟುುಜನ ಪಪನಃ ತಾನು ಸಂುರಹಸದುನುೂ ದಾನವಾಗ ನೀಡದನು. ರೊರನಯ ಸಲ ಪಪನಃ ಮೊದಲಲನಂತಯೀ ತನೂ ಕಾಯೋ ಮಾಡಲಾರಂಭಸದ, ೨೦ ವಷೋು ನಂತರ ಅವನ ಆಸ ಈಡೀರತು. ಶೊಲೀಕು ಮೊದಲ ಆವೃತತಯನುೂ ಉತಾುನಗಸಲು ಉಪಯೀಗಸದ ರರದ ಪಡಯಚುುು ನುೂ ಕೊುೀಟೊೀದ ಒಬಾಕು ಆಶರರದಲಲಲ ಇಂದೊ ನೊೀಡಬಹುದು. ಟಟುುಜನ ಶೊಲೀಕು ರೊರು ಸಂಚಯು ನುೂ ಮಾಡದುನಂದೊ ಅವಪು ಪೈಕ ಕೊನಯದುಕಕಂತ ಅಕಷಗೊೀಚರವಲಲದ ಮೊದಲ ಎರಡು ಸಂಕಲನು ಶರೀಷಠವಾದವಪ ಎಂದೊ ಜಪಾನೀಯರು ತರಮ ರಕಕಳಗ ಹೀ ತಾತರ.

58

೫೨. ಹಗಲುಹ ತುತ ನದರಸುವಕ

ುುರು ಸೊೀಯನ ಶಾಕು ತರಗ ೬೧ ವಷೋ ವಯಸುು ಆದಾು ಈ ಪರಪಂಚನಗಂದ ತರಳದರು. ತರಮ ಜೀವನದ ಕಲಸವನುೂ ಪೂರೈಸದ ಅವರು ಇತರ ಝನ ುುರುು ಪೈಕ ಬಹ ಷುು ರಂನಗಗಂತ ಎಷೊುೀ ಪಟುು ಹಚುು ಶರೀರಂತವಾದ ರಹಾನ ಬೊೀಧನು ನುೂ ಬಟುು ಹೊೀಗದಾುರ. ಅವರ ಶಷುರು ನಡುಬೀಸಗಯಲಲಲ ಹುಲು ಹೊತುತ ರಲುುತತದುರು. ುುರುು ಅದನುೂ ನಲೋಕಷಸುತತದುರಾದರೊ ತಾವಪ ಒಂದು ಕಙಣವನೊೂ ಹಾ ಮಾಡುತತರಲಲಲಲ. ಅವರು ತರಮ ೧೩ ನಯ ವಯಸುನಲಲಲಯೀ ಟಂಡೈ ದಾಶೋನಕ ಚಂತನಯನುೂ ಅಧುಯಸುತತದುರು. ಬೀಸಗಯಲಲಲ ಉಸರುುಟುಸುವ ಧಗ ಇದು ಒಂದು ನಗನ ುುರುು ಹೊರಗಲಲಲಗೊೀ ಹೊೀಗದಾುು ಬಾಲಕ ಸೊೀಯನ ಕಾಲು ಚಾಚ ರಲಗದವ ಹಾಗೀ ನದ ು ಮಾಡದ. ರೊರು ುಂಟು ನಂತರ ನಗಢೀರನ ಎಚುರವಾದಾು ಅವನ ುುರುು ಒ ಗ ಬರುತತರುವ ಸಪು ಕೀಳಸತಾದರೊ ತುಂಬ ತಡವಾಗತುತ. ಅವನು ಬಾಗಲಲಗ ಅಡಡಲಾಗ ಒಡೊಡಡಾಡಗ ಕೈಕಾಲು ಚಾಚಕೊಂಡು ರಲಗಯೀ ಇದು. “ನಾನು ನನೂ ಕಷಮ ಕೊೀರುತ ತೀನ, ನಾನು ನನೂ ಕಷಮ ಕೊೀರುತ ತೀನ” ಎಂಬುದಾಗ ಪಸುಧವನಯಲಲಲ ಹೀ ತಾತ ುುರುು ಅವನು ಒಬಬ ಗರವಾನವತ ಅತಥಯೀ ಎಂಬಂತ ಬಲು ಜಾುರೊಕತಯಂದ ಅವನನುೂ ದಾಟದರು. ಸೊೀಯನ ಅಂನಗನಂದ ಎಂದೊ ರಧಾುಹೂದ ವೀಳಯಲಲಲ ರಲುಲೀ ಇಲಲ.

59

೫೩. ಕನಸನ ಲ ೋಕದಲಲಲ

ುುರು ಸೊೀಯನ ಶಾಕುವನ ಶಷುನೊಬಬ ತನೂ ಬಾಲುದ ಪರಸಂುವಂದನುೂ ಇಂತು ವವರಸದ: “ನರಮ ಶಾಲಾ ಮಾಸತರರು ಪರತೀ ರಧಾುಹೂ ನಸುನದರ ಮಾಡುತತದುರು. ಇಂತೀಕ ಮಾಡುವರ ಎಂಬುದಾಗ ನಾವಪ ಕೀಳದಾು ಅವರು ಹೀಳದರು: ’ಕನ ಫಯುಶಯಸಟ ಮಾಡುತತದುಂತ ನಾನೊ ಹಳಯ ರಹಾಜಞಾನು ನುೂ ಸಂಧಸಲು ಕನಸನ ಲೊೀಕಕಕ ಹೊೀುುತತೀನ.” ಕನ ಫಯುಶಯಸಟ ನದ ು ಮಾಡದಾು ಪಪರಾತನ ರಹಾಜಞಾನು ಕನಸು ಕಾಣುತತದುನಂತ ರತುತ ಆ ನಂತರ ಅವರ ಕುರತು ತನೂ ಶಷುರಗ ಹೀ ತತದುನಂತ. ವಪರೀತ ಸಕ ಇದು ಒಂದು ನಗನ ನಾವಪ ಕಲವರು ನಸುನದ ು ಮಾಡದವಪ. ನರಮ ಶಾಲಾಮಾಸತರರು ಅದಕಾಕಗ ನರಮನುೂ ಬಯುರು. ’ಕನ ಫಯುಶಯಸಟ ಮಾಡುತತದುಂತ ನಾವೂ ಹಳಯ ರಹಾಜಞಾನು ನುೂ ಸಂಧಸಲು ಕನಸನ ಲೊೀಕಕಕ ಹೊೀಗದ ುವಪ’ ಎಂಬುದಾಗ ವವರಸದವಪ. ನರಮ ಶಾಲಾಮಾಸತರರು ಕೀಳದರು:’ ರಹಾಜಞಾನು ಸಂದೀಶವೀನು?’ ನರಮ ಪೈಕ ಒಬಬ ಉತತರಸದ:’ನಾವಪ ಕನಸನಲೊೀಕಕಕ ಹೊೀಗ ರಹಾಜಞಾನು ನುೂ ಸಂಧಸದವಪ ರತುತ ಪರತೀ ನಗನ ರಧಾುಹೂ ಅಲಲಲಗ ನರಮ ಶಾಲಾಮಾಸತರರು ಬರುತಾತರಯೀ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದವಪ. ಅಂಥ ಯಾವಪದೀ ವುಕತಯನುೂ ನಾವಪ ನೊೀಡಯೀ ಇಲಲ ಅಂದರವರು.”

60

೫೪. ಹುಲುಲ ಮತುತ ಮರಗಳಗ ಜಞಾನ ೋದಯವಾಗುವಪದು ಹೋಗ?

ಕಾರಕುರಾ ಕಾಲದಲಲಲ ಶಂಕನ ೬ ವಷೋ ಕಾಲ ಟಂಡೈ ಅನೊೂ ತದನಂತರ ೭ ವಷೋ ಕಾಲ ಝನ ಅನೊೂ ಅಧುಯಸದ. ತದನಂತರ ಅವನು ಚೀನಾಕಕ ಹೊೀಗ ಇನೊೂ ೧೩ ವಷೋ ಕಾಲ ಝನ ಕುರತು ಆಲೊೀಚಸದ. ಅವನು ಜಪಾನಗ ಹಂನಗರುಗ ಬಂದಾು ಅನೀಕರು ಅವನನುೂ ಸಂದಶೋಸಲು ಇಚಸದರು ರತುತ ಅಸುಷು ಪರಶೂು ನುೂ ಕೀಳದರು. ಅಪರೊಕೊಕಮಮ ಅವನು ಭೀಟಗಾರರನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದಾುಲೊ ಅವರ ಪರಶೂುಳಗ ಉತತರಸುತತದುದೊು ವರ . ಒಂದು ನಗನ ’ಜಞಾನೊೀದಯ ಅಥವ ಅರವಪ ರೊಡುವಕ’ಯ ೫೦ ವಷೋ ವಯಸುನ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಶಂಕನ ಗ ಇಂತಂದ: “ನಾನು ಚಕಕ ಹುಡುುನಾಗದಾುಗನಂದಲೊ ಟಂಡೈ ಪಂಥವನುೂ ಅಧುಯಸದ ುೀನಾದರೊ ಅದರಲಲಲನ ಒಂದು ವಷಯ ನನಗ ಅಥೋವಾುಲಲಲಲ. ಹುಲುಲ ರತುತ ರರುಳುೊ ಜಞಾನೊೀದಯವಾುುತತದ ಎಂಬುದಾಗ ಘೊೀಷಟಸುತತದ ಟಂಡೈ. ನನಗ ಇದು ಬಲು ವಚತರ ಅನೂಸುತತದ.” “ಹುಲುಲ ರತುತ ರರುಳಗ ಹೀಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾುುತತದ ಎಂಬುದನುೂ ಚಚೋಸುವಪದರಂದ ಏನು ಉಪಯೀು?” ಕೀಳದ ಶಂಕನ. “ನನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾುುವಪದು ಹೀಗ ಎಂಬುದು ಪರಶೂ. ಎಂದಾದರೊ ಅದನುೂ ನೀನು ಆಲೊೀಚಸರುವಯಾ?” “ಆ ರೀತಯಲಲಲ ನಾನು ಎಂದೊ ಆಲೊೀಚಸಲೀ ಇಲಲ,” ಅಚುರಯಂದ ಹೀಳದ ಆ ವದಾುಥೋ. “ಹಾಗದುರ ರನಗ ಹೊೀುು ರತುತ ಆ ಕುರತು ಚಂತನ ಮಾಡು,” ಎಂಬುದಾಗ ಸಲಹ ನೀಡ ಭೀಟಯನುೂ ರುಗಸದ ಶಂಕನ

61

೫೫. ಬೈಸಕಲುಲ ಝನ ುುರುವಬಬ ತನೂ ಐದು ರಂನಗ ವದಾುಥೋು ಮಾರುಕಟುಯಂದ ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡುತಾತ ಹಂನಗರುುುತತರುವಪದನುೂ ನೊೀಡದ. ಅವರು ಬಂದು ಬೈಸಕಲುಲುಳಂದ ಕ ಗಳದ ಮೀಲ ಕೀಳದ: “ನೀವೀಕ ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡುತತೀರ?” ಒಂದನೀ ವದಾುಥೋ ಹೀಳದ: “ಬಟಾಟಯ ಚೀಲವನುೂ ನನೂ ಬೈಸಕಲುಲ ಹೊರುತತದ. ನಾನು ಅದನುೂ ನನೂ ಬನೂ ಮೀಲ ಹೊರಬೀಕಲಲ ಎಂಬುದು ಸಂತೊೀಷದ ವಷಯ.” ುುರುು ಹೊುಳದರು: “ನನೊಬಬ ಜಾಣ ಹುಡುು. ವಯಸಾುದ ನಂತರ ನನೂಂತ ುೊನು ಬನೂನವನಾುುವಪನಗಲಲ.” ಎರಡನಯವ ಹೀಳದ: ನಾನು ದಾರ ಕರಮಸುವಾು ಗಡರರು ೂ ುದ ುು ೂ ನನೂನುೂ ದಾಟ ಹಂದ ಹೊೀುುವಪದನುೂ ನೊೀಡುವಪದಂದರ ನನಗ ಬಹ ಖುಷಟಯಾುುತತದ.” ುರುು ಪರತಕರಯಸದರು: ನನೂ ಕಣುುು ತರನಗವ, ನೀನು ಜುತತನುೂ ನೊೀಡುವ.” ರೊರನಯವ ಹೀಳದ: “ನಾನು ಸೊತೀತರವಂದನುೂ ಪಪನಃಪಪನಃ ಹೀ ತಾತ ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡುವಾು ತೃಪತ ದೊರಯುತತದ.” ುುರುು ಹೊುಳದರು: “ಸಲಲೀಸಾಗ ತರುುುವಂತ ಹೊಸದಾಗ ಅಣಗೊಳಸದ ಚಕರದಂತ ನನೂ ರನಸೊು ಸುಲಭವಾಗ ಉರು ತತದ.” ನಾಲಕನಯವನು ಹೀಳದ: “ನಾನು ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡುವಾು ಎಲಲ ಜೀವುಳೂಂನಗಗ ಸಾರರಸುನಗಂದ ಬಾ ತ ತೀನ.” ುುರುು ಸಂತುಷುರಾಗ ಹೀಳದರು: “ಅಹಂಸಯ ಸುವಣೋಪಥದಲಲಲ ನೀನು ಸವಾರ ಮಾಡುತತರುವ.” ಐದನಯವ ಹೀಳದ: “ನಾನು ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡಲೊೀಸುು ಸೈಕಲುಲ ಸವಾರ ಮಾಡುತ ತೀನ.” ುುರುು ಹೊೀಗ ಅವನ ಪಾದು ಬಳ ಕುಳತು ಹೀಳದರು:”ನಾನು ನನೂ ಶಷು.”

62

೫೬. ಗೋಶೊೋಳ ಕಲಸ

ಗೀಶೊೀ ೧೦ ವಷೋ ವಯಸುನಲಲಲಯೀ ಸನಾುಸನಯಾಗ ನಗೀಕಷ ಪಡನಗದು . ಚಕಕ ಹುಡುುರಂತಯೀ ಆಕಯೊ ತರಬೀತ ಪಡದ . ಅವ ೧೬ ವಷೋ ವಯಸಾುದ ನಂತರ ಒಬಬ ಝನ ುುರುವನಂದ ಇನೊೂಬಬರ ಹತತರಕಕ ಪರಯಾಣ ಮಾಡುತಾತ ಎಲಲರೊಂನಗುೊ ಅಧುಯಸದ . ಉನ ಝಾನ ಹತತರ ೩ ವಷೋು , ುೊಕೈ ಹತತರ ೬ ವಷೋು ಇದುರೊ ಆಕಗ ಒಂದು ಸುಷು ಚತರಣ ಲಭಸಲಲಲಲ. ಕೊನಗ ಅವ ುುರು ಇನ ಝಾನ ಹತತರ ಹೊೀದ . ಲಲಂುದ ಕಾರಣಕಾಕಗ ಅವಳಗ ಇನ ಝಾನ ಯಾವ ರಯಾಯತಯನೊೂ ನೀಡಲಲಲಲ. ಚಂಡಮಾರುತದಂತ ಅವ ನುೂ ಬಯುುತತದು. ಅವ ಅಂತರಾ ದ ಸವರೊಪವನುೂ ಜಾುೃತಗೊಳಸಲೊೀಸುು ಅವಳಗ ುುದುುತತದು. ಗೀಶೊೀ ೧೩ ವಷೋು ಕಾಲ ಇನ ಝಾನ ಜೊತಯಲಲಲ ಇದು . ತದನಂತರಅವ ಏನನುೂ ಹುಡುಕುತತದುಳ ೂೀ ಅದು ಲಭಸತು! ಅವ ಗರವಾಥೋ, ಇನ ಝಾನ ಪದುವಂದನುೂ ಬರದ: ಈ ಸನಾುಸನ ನನೂ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಹನಗರೊರು ವಷೋ ಅಧುಯಸದ . ಸಂಜಯ ಹೊತುತ ಪಯಾೋಲೊೀಚಸುತತದು ುಹನವಾದ ಕೊೀಅನ ೧ು ನುೂ ಚೀನೀ ಸನಾುಸನ ಟಟುುಮಾ ತನಗಂತ ಹಂನಗನವರಲಲರನೊೂ ಮೀರಸದು , ರುಜಾಕು ನಂತರ ಈ ಗೀಶೊೀನಷುು ಪಾರಮಾಣಕರು ಯಾರೊ ಇರಲಲಲಲ! ಆದರೊ ಅವ ದಾಟಲು ಇನೊೂ ಅನೀಕ ದಾವರುಳವ. ನನೂ ಕಬಬಣದ ರುಷಟುಯಂದ ಇನೊೂ ಅನೀಕ ಪಟುುು ನುೂ ಅವ ಸವೀಕರಸಬೀಕು. ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ನಂತರ ಗೀಶೊೀ ಬಾನ ಶು ಪಾರಂತುಕಕ ಹೊೀಗ ತನೂದೀ ಆದ ದೀವಾಲಯವನುೂ ಆರಂಭಸದ , ಇನೊೂರು ಸನಾುಸನಯರಗ ಬೊೀಧಸದ . ಕೊನಗೊಂದು ವಷೋ ಆುಸಟು ನಲಲಲ ಆಕ ತೀರಕೊಂಡ .

೧ ಕೊೀಅನ: “ದೊಡಡ ಸಂಶಯ”ವನುೂ ಉಂಟು ಮಾಡಲು ರತುತ ಝನ ಅಭಾುಸದಲಲಲ ವದಾುಥೋಯ ಪರುತಯನುೂ ಪರೀಕಷಸಲೊೀಸುು ಝನ ಅಭಾುಸಕರರದಲಲಲ ಉಪಯೀಗಸುವ ’ಒಂದು ಕರ, ಸಂಭಾಷಣ ಅಥವ ಹೀಳಕ’ ಈ ಮಾಲಲಕಯಲಲಲ ಇರುವ ಕತು ಲಲವೂ ಕೊೀಅನ ುಳ ೀ ಆಗವ.

63

೫೭. ಭಕಷುಕನ ಜೋವನದಲಲಲ ಝನ

ತೊೀಸುಯ ಅವನ ಕಾಲದ ಪರಖಾುತ ಝನ ುುರುವಾಗದು. ಅನೀಕ ದೀವಾಲಯು ಲಲಲ ಅವನು ವಾಸವಾಗದು, ಅನೀಕ ಪಾರಂತುು ಲಲಲ ಬೊೀಧಸದು. ಅವನು ಭೀಟ ನೀಡದ ಕೊನಯ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಅನೀಕ ಅನುಯಾಯು ಒಟುು ಸೀರದುರಾದರೊ ತಾನು ಉಪನಾುಸ ಮಾಡುವ ವುವಹಾರವನುೂ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಬಟುುಬಡುವಪದಾಗ ತೊೀಸುಯ ಅವರಗ ಹೀಳದ. ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಟು ಹೊೀುುವಂತಯೊ ಇಷುವಾದಲಲಲಗ ಹೊೀುುವಂತಯೊ ಅವರಗ ಸೊಚನ ನೀಡದ. ಆ ನಂತರ ಯಾರುೊ ಎಲಲಲಯೊ ಅವನ ಇರುವಕಯ ಕುರುಹೊ ಸಕಕಲಲಲಲ. ಕೊುೀಟೊೀದಲಲಲ ಒಂದು ಸೀತುವಯ ಅಡಯಲಲಲ ಕಲವಪ ಭಕಷುಕರೊಂನಗಗ ಅವನು ವಾಸಸುತತರುವಪದನುೂ ರೊರು ವಷೋು ನಂತರ ಅವನ ಒಬಬ ಶಷು ಆವಷಕರಸದ. ತನಗ ಬೊೀಧಸುವಂತ ಅವನು ತಕಷಣ ತೊೀಸುಯ ಗ ಅಂುಲಾಚದ. “ನಾನು ಮಾಡದಂತಯೀ ನೀನೊ ಒಂದರಡು ನಗನು ಕಾಲ ಮಾಡದರ ನಾನು ಬೊೀಧಸಲೊ ಬಹುದು” ಎಂಬುದಾಗ ಉತತರಸದ ತೊೀಸುಯ. ಅಂತಯೀ ಹಂನಗನ ಶಷು ಭಕಷುಕನಂತ ಉಡುಪಪ ತೊಟುು ಆ ನಗನವನುೂ ತೊೀಸುಯ ಜೊತ ಕಳದನು. ರರು ನಗನ ಭಕಷುಕರ ಪೈಕ ಒಬಬ ಸತುತ ಹೊೀದ. ತೊೀಸುಯ ರತುತ ಅವನ ಶಷು ರಧುರಾತರಯಲಲಲ ಆ ದೀಹವನುೂ ಹೊತೊತಯುು ಬಟುದ ಬುಡದಲಲಲ ಹೊಳದರು. ತದನಂತರ ಸೀತುವಯ ಕ ಗನ ತರಮ ಆಸರಯ ತಾಣಕಕ ಹಂನಗರುಗದರು. ರಾತರಯ ಉಳದ ಭಾುದಲಲಲ ತೊೀಸುಯ ಚನಾೂಗ ನದ ು ಮಾಡದನಾದರೊ ಅವನ ಶಷುನಗ ನದ ು ಮಾಡಲಾುಲಲಲಲ. ಬ ಗ ಗ ಆದಾು ತೊೀಸುಯ ಹೀಳದ: “ಇವತುತ ನಾವಪ ಆಹಾರಕಾಕಗ ಭಕಷ ಬೀಡಬೀಕಾಗಲಲ. ಸತುತಹೊೀದ ನರಮ ಸೂೀಹತ ಸವಲು ಆಹಾರವನುೂ ಅಲಲಲ ಬಟುದಾುನ.” ಶಷುನಗ ಅದರಂದ ಒಂದು ತುತತನೊೂ ತನೂಲಾುಲಲಲಲ. “ನಾನು ಮಾಡದಂತ ನನೂಂದ ಮಾಡಲಾುುವಪನಗಲಲ ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದು” ರುಕಾತಯಗೊಳಸದ ತೊೀಸುಯ. “ಇಲಲಲಂದ ಹೊರಹೊೀುು, ಇನೂಂದೊ ನನೂನುೂ ಕಾಡಬೀಡ.”

64

೫೮. ಪರತಯಂದು ಕಷಣವೂ ಝನ

ಝನ ವದಾುಥೋು ತಾವಪ ಇತರರಗ ಬೊೀಧಸುವ ರುನೂ ತರಮ ುುರುುಳೂಂನಗಗ ಕನಷಠ ಎರಡು ವಷೋ ಕಾಲ ತರಬೀತ ಪಡಯಬೀಕತುತ. ತರಬೀತಯನುೂ ಯಶಸವಯಾಗ ರುಗಸ ಬೊೀಧಕನಾಗದು ಟನೊೂೀ ುುರು ನಾುನ -ಇನ ಅನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದ. ಆ ನಗನ ರಳ ಬರುತತತುತ, ಟನೊೂೀ ರರದ ಚಡಾವಪು ನುೂ ಹಾಕದು ರತುತ ಛತರಯನೊೂ ಒಯುದು. ಕುಶಲ ಪರಶೂ ಮಾಡದ ನಂತರ ನಾುನ -ಇನ ಹೀಳದ: “ನೀನು ನನೂ ರರದ ಚಡಾವಪು ನುೂ ರುಖರಂಟಪದಲಲಲ ಬಟುರುವ ಎಂಬುದಾಗ ಭಾವಸುತ ತೀನ. ನನೂ ಛತರಯು ಚಡಾವಪು ಎಡ ಬಾುದಲಲಲದಯೀ ಬಲ ಭಾುದಲಲಲದಯೀ ಎಂಬುದನುೂ ನಾನು ತಳಯಲು ಇಚಸುತ ತೀನ” ಗೊಂದಲಕಕೀಡಾದ ಟನೊೂಗ ತಕಷಣ ಉತತರ ನೀಡಲಾುಲಲಲಲ. ಜೀವನದ ಪರತೀ ಕಷಣದಲಲಲಯೊ ಝನ ಧಾರಯಾಗ ಇರಲು ತಾನು ಅಸರಥೋನಾಗದ ುೀನ ಎಂಬ ಅರವಪ ಆತನಗ ಉಂಟಾಯತು. ಈ ಸನಗ ುಳಸಲೊೀಸುು ಅವನು ನಾುನ -ಇನ ನ ವದಾುಥೋಯಾಗ ಇನೊೂ ಆರು ವಷೋು ಕಾಲ ಅಧುಯನ ಮಾಡದ.

65

೫೯. ಸರ ಮತುತ ತಪಪು

ಏಕಾಂಗೀ ಧಾುನ ಸಪಾತಹು ನುೂ ಬಾಂಕೈ ನಡಸುತತದಾುು ಜಪಾನನ ಅನೀಕ ಭಾುುಳಂದ ವದಾುಥೋು ಭಾುವಹಸಲೊೀಸುು ಬರುತತದುರು. ಇಂತಹ ಒಂದು ಸಪಾತಹದಲಲಲ ಕ ಳತನ ಮಾಡುತತದು ವದಾುಥೋಯಬಬ ಇತರರ ಕೈಗ ಸಕಕ ಹಾಕಕೊಂಡ. ವಷಯವನುೂ ಬಾಂಕೈಗ ವರನಗ ಮಾಡಲಾಯತು ರತುತ ಅಪರಾಧಯನುೂ ಹೊರಹಾಕುವಂತ ವನಂತಸಲಾಯತು. ಬಾಂಕೈ ಇಡೀ ವದುಮಾನವನುೂ ನಲೋಕಷಸದ. ಅದೀ ವದಾುಥೋ ರತೊತಮಮ ಕ ಳತನ ಮಾಡುವಾು ಸಕಕಹಾಕಕೊಂಡಾುಲೊ ಬಾಂಕೈ ನಲೋಕಷಸದ. ಇದರಂದ ಕೊೀಪಗೊಂಡ ಇತರ ವದಾುಥೋು ಆ ಕ ಳನನುೂ ಹೊರಹಾಕುವಂತಯೊ, ಹಾಕದೀ ಇದುರ ತಾವಲಲರೊ ಒಟಾುಗ ಬಟುು ಹೊೀುುವಪದಾಗಯೊ ಅಜೋಯಂದನುೂ ಬರದು ಕೊಟುರು. ಅಜೋಯನುೂ ಓನಗದ ಬಾಂಕೈ ಎಲಲರನೊೂ ತನೂದುರು ಒಟುು ಸೀರಸ ಇಂತಂದ: “ನೀವಲಲರೊ ವವೀಕೀ ಸಹೊೀದರರು. ನರಗ ಯಾವಪದು ದರ ಯಾವಪದು ತಪಪು ಎಂಬುದು ತಳನಗದ. ನೀವಪ ಇಷುಪಟುರ ಬೀರ ಎಲಲಲಯಾದರೊ ಹೊೀಗ ಅಧುಯನ ಮಾಡಬಹುದು. ಈ ಬಡಪಾಯ ಸಹೊೀದರನಾರೊೀ ಯಾವಪದು ಸರ ಯಾವಪದು ತಪಪು ಎಂಬುದನೂೀ ತಳದುಕೊಂಡಲಲ. ನಾನು ಅವನಗ ಹೀಳಕೊಡದೀ ಇದುರ ಬೀರ ಯಾರು ತಾನೀ ಅವನಗ ಬೊೀಧಸುತಾತರ? ಅವನನುೂ ನಾನು ಇಲಲಲಯೀ ಇಟುುಕೊ ಳತ ತೀನ, ಉಳದ ನೀವಲಲರೊ ಬಟುು ಹೊೀದರು ಕೊಡ.” ಕ ಳತನ ಮಾಡದು ಸಹೊೀದರನ ಕಣುುುಳಂದ ಧಾರಾಕಾರವಾಗ ಕಣುೀರು ಸುರದು ಅವನ ರುಖವನುೂ ಸವಚಗೊಳಸತು. ಕನಗಯಬೀಕಂಬ ಬಯಕ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಮಾಯವಾಯತು.

66

೬೦. ಕಪಪು ಮ ಗನ ಬುದ

ಜಞಾನೊೀದಯಕಾಕಗ ಹುಡುಕಾಡುತತದು ಸನಾುಸನಯಬಬ ಬುದನ ವುರಹವಂದನುೂ ತಯಾರಸ ಅದನುೂ ಚನೂದ ತುಡನ ಹೊನಗಕಯಂದ ರುಚುದ . ತಾನು ಹೊೀುುವಡುಳಗಲಾಲ ಆ ಚನೂದ ಬುದನ ವುರಹವನೊೂ ಒಯುುತತದು . ವಷೋು ಉರುಳದವಪ. ತನೂ ಬುದನ ಸಹತ ದೀಶ ಪಯೋಟನ ಮಾಡುತಾತ ಆ ಸನಾುಸನಯು ಅನೀಕ ಬುದ ವುರಹುಳದು ಚಕಕ ದೀವಾಲಯವಂದನುೂ ತಲುಪ ಅಲಲಲ ವಾಸಸತೊಡಗದ . ಆ ದೀವಾಲಯದಲಲಲದು ಪರತಯಂದು ಬುದ ವುರಹಕೊಕ ಅದರದುೀ ಆದ ಪೂಜಾರಂನಗರವತುತ. ತನೂ ಚನೂದ ಬುದನ ಎದುರು ಧೊಪ ಉರಸಬೀಕಂಬ ಬಯಕ ಆ ಸಂನಾುಸನಗ ಇತುತ. ತಾನು ಉರಸದ ಧೊಪದ ಸುುಂಧಯುತ ಧೊರ ಚದುರ ಇತರ ವುರಹು ನುೂ ತಲುಪಪವಪದು ಅವಳಗ ಇಷುವರಲಲಲಲ. ಎಂದೀ, ತನೂ ವುರಹದತತ ಮಾತರ ಧೊರವಪ ಮೀಲೀರುವಂತ ಮಾಡುವ ಆಲಲಕಯಂದನುೂ ಆಕ ರಚಸದ . ತತುರಣಾರವಾಗ ಚನೂದ ಬುದನ ರೊುು ಕಪಾುಗ ನೊೀಡಲು ವಪರೀತ ಅಸಹುವಾಯತು.

67

೬೧. ಯೋೋನನ ನ ಸುಷು ಅರವಪ

ಬದ ಸನಾುಸನ ಯೀೋನನ ೧೭೯೭ ನೀ ಇಸವಯಲಲಲ ಜನಸದ . ಆಕ ಜಪಾನನ ಪರಖಾುತ ಯೀಧ ಶಂಗನ ನ ಮೊರಮು . ಅವ ಕವಯೀುು ಮೀಧಾವೀತನ ರತುತ ರನಮೊೀಹಕ ರೊಪ ಎಂತಹುದು ಆಗತತಂದರ ೧೭ ನಯ ವಯಸುನಲಲಲಯೀ ಆಕ ಆಸಾಥನ ಸರೀಯರ ಪೈಕ ಒಬಬಳಾಗ ಸಾಮಾರಜಞಗ ಸೀವ ಸಲಲಲಸುತತದು . ಅಷುು ಚಕಕ ವಯಸುನಲಲಲಯೀ ಖಾುತ ಅವ ದಾುಲು ಕಾಯುತತತುತ. ಇದುಕಕದುಂತಯೀ ಸಾಮಾರಜಞ ಸತುತ ಹೊೀದ . ಯೀೋನನ ಆಶಾಭರತ ಕನಸುು ಅದೃಶುವಾದವಪ. ಈ ಪರಪಂಚದಲಲಲನ ಜೀವನದ ನಶವರತಯ ಸೊಕಷಮ ಅರವಪ ಅವಳಗಾಯತು. ಆು ಆಕ ಝನ ಅಧುಯಸಲು ಬಯಸದ . ಆದರೊ ಅವ ಬಂಧುು ಅದನುೂ ಒಪುಲಲಲಲ ರತುತ ರದುವ ಆುುವಂತ ಅವ ನುೂ ಬಲು ಒತಾತಯಸದರು. ರೊರು ರಕಕ ಆದ ತರುವಾಯ ಆಕ ಸನಾುಸ ಅುಲು ತಾವಪ ಅಡಡಯಾುುವಪನಗಲಲ ಎಂಬ ಆಶಾವಸನಯನುೂ ಅವರಂದ ಪಡದು ನಂತರ ರದುವ ಆುಲು ಒಪುದ . ೨೫ ವಷೋ ವಯಸುು ತುಂಬುವ ಮೊದಲೀ ಕರಾರನಂತ ತಾನು ಮಾಡಬೀಕಾದದುನುೂ ಮಾಡ ರುಗಸದ . ಆ ನಂತರ ಅವ ತನೂ ಬಯಕಯನುೂ ಪಪರೈಸಕೊ ಳವಪದನುೂ ಅವ ುಂಡನಂದಲೀ ಆುಲಲ ಬಂಧುುಳಂದಲೀ ಆುಲಲ ತಡಯಲು ಸಾಧುವಾುಲಲಲಲ. ತನೂ ತಲ ಬೊೀಳಸಕೊಂಡು, ಯೀೋನನ , ಅರಾೋತ ಪೂಣೋವಾಗ ಅರತುಕೊಂಡವ ಎಂಬುದಾಗ ಹಸರು ಬದಲಲಸಕೊಂಡು ಯಾತರ ಆರಂಭಸದ . ಎಡೊೀ ನುರಕಕ ಬಂದು ತನೂನುೂ ಶಷು ನಾೂಗ ಸವೀಕರಸುವಂತ ುುರು ಟಟುುುುರನುೂ ವನಂತಸಕೊಂಡ . ಬಲು ಸುಂದರ ಅನುೂವ ಕಾರಣಕಾಕಗ ನೊೀಡದ ತಕಷಣ ಆಕಯ ರನವಯನುೂ ಆತ ತರಸಕರಸದ. ಇನೊೂಬಬ ುುರು ಹಕುಒ ಬಳಗ ಯೀೋನನ ಹೊೀದ . ಅವ ಸಂದಯೋವಪ ತೊಂದರಯ ವನಾ ಬೀರೀನನೊೂ ಉಂಟುಮಾಡಲಾರದು ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳ ಅವನೊ ಅವ ರನವಯನುೂ ತರಸಕರಸದ. ಯೀೋನನ ಒಂದು ಕಂಪಗ ಕಾದ ಕಬಬಣದ ಸಲಾಕಯನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ತನೂ ರುಖದ ಮೀಲ ಇಟುುಕೊಂಡ . ಕಲವೀ ಕಷಣು ಲಲಲ ಅವ ಸಂದಯೋ ಮಾಯವಾಯತು. ತದನಂತರ ಹಕುಒ ಅವ ನುೂ ಶಷು ನಾೂಗ ಸವೀಕರಸದ. ಈ ಸನೂವೀಶದ ನನಪನಲಲಲ ಪಪಟು ಕನೂಡಯ ಹಂಬನಗಯಲಲಲ ಪದುವಂದನುೂ ಆಕ ಬರದ : ಸಾಮಾರಜಞಯ ಸೀವಯಲಲಲ ಬಲು ಅಂದವಾದ ನನೂಉಡುಗು ನುೂ ಕಂಪಪಗೊಳಸಲೊೀಸುು ನಾನು ಧೊಪ ಸುಡುತತದ ು, ರನ ಇಲಲದ ಭಕಷುಕಯಾಗ ಈು ನನೂ ರುಖ ಸುಡುತತದುೀನ ಝನ ದೀವಾಲಯ ಪರವೀಶಸಲೊೀಸುು. ಈ ಪರಪಂಚಕಕ ವದಾಯ ಹೀ ವ ಸರಯ ಸಮೀಪಸದಾು ಯೀೋನನ ಇನೊೂಂದು ಪದು ಬರದ : ಅರುವತಾತರು ಸಲ ನೊೀಡವ ಈ ಕಣುುು ಶರತಾಕಲದ ಬದಲಾುುತತರುವ ದೃಶುು ನುೂ. ಬ ನಗಂು ಕುರತು ನಾನು ಸಾಕಷುು ಹೀಳದುೀನ, ಈ ಕುರತು ಇನೊೂ ಕೀ ನಗರ. ಗಾಳ ಅಲುಗಾಡನಗರುವಾು ದೀವದಾರು ರತುತ ಪೀತದಾರು ರರು ಧವನಯನುೂ ಮಾತರ ಕೀಳ.

68

೬೨. ಜಪಪಣ ಕಲಾವದ

ಗಸುನ ಒಬಬ ಸನಾುಸ ಕಲಾವದ. ಸಂಭಾವನಯನುೂ ಚತರ ಬಡಸುವ ಮೊದಲು ರುಂುಡವಾಗಯೀ ಕೊಡಬೀಕಂದು ಪಟುು ಹಡಯುತತದು. ಅವನ ಶುಲಕ ಬಲು ಹಚಾುಗಯೀ ಇರುತತತುತ. ’ಜಪಪಣ ಕಲಾವದ’ ಎಂಬುದಾಗಯೀ ಅವನು ುುರುತಸಲುಟುದು. ಚತರ ಬಡಸಲು ಒಮಮ ಒಬಬ ಗೀಷ ಅವನನುೂ ನಯೀಜಸದ . “ನೀನು ಎಷುು ಹಣ ಕೊಡಬಲ ಲ?” ವಚಾರಸದ ಗಸುನ. “ನೀನಷುು ಶುಲಕ ವಧಸುವಯೀ ಅಷುು” ಎಂಬುದಾಗ ಉತತರಸದ ಅವ , “ಆದರ ನೀನು ನನೂ ರುಂದಯೀ ಕಲಸ ಮಾಡಬೀಕು.” ಗಸುನ ಅನುೂ ನುನಗತ ನಗನದಂದು ಗೀಷ ಬರಹೀಳದ . ಅಂದು ಅವ ತನೂ ಖಾಯಂ ಗರಾಕಯಬಬನಗ ತತಣ ಏಪೋಡಸದು . ಉತತರ ಕುಂಚವಂದನುೂ ಉಪಯೀಗಸ ಗಸುನ ಚತರ ಬಡಸದ. ಅದು ಪೂಣೋಗೊಂಡಾು ಆ ಕಾಲದಲಲಲ ಅತೀ ಹಚುು ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸಬಹುದಾದಷುು ಹಣ ಕೀಳದ. ಅವನು ಕೀಳದ ಮೊಬಲುು ಸಕಕತು. ಆನಂತರ ಗೀಷ ತನೂ ಅತಥಯತತ ತರುಗ ಇಂತದ : “ಈ ಕಲಾವದನಗ ಬೀಕಾಗರುವಪದೀ ಹಣ. ಅವನ ಚತರು ಬಲು ಚನಾೂಗವಯಾದರೊ ಅವನ ರನಸುು ಕೊ ಕಾಗದ, ಹಣ ಅದನುೂ ರಾಡಯಾಗಸದ. ಇಷುು ಕೊ ಕು ರನಸುನವನಂದ ಬಡಸಲುಟುವಪ ಪರದಶೋನಯೀುುವಾದವಪ ಅಲಲ. ನನೂ ಯಾವಪದಾದರೊಂದು ಒ ಲಂುಕಕ ಅದು ಅಲಲಲಂದಲಲಲಗ ತಕುಕದಾಗದ.” ತಾನು ಧರಸದು ಲಂುವನುೂ (skirt) ತುದು ಒ ಲಂುದ ಹಂಭಾುದಲಲಲ ಇನೊೂಂದು ಚತರ ಬಡಸುವಂತ ಗಸುನ ಗ ಹೀಳದ . ಗಸುನ ಕೀಳದ: “ಎಷುು ಹಣ ಕೊಡುವರ?” “ಒಃ, ಎಷಾುದರೊ ಸರಯೀ”: ಉತತರಸದ ಹುಡುಗ. ಗಸುನ ರನಸುಗ ಬಂದಷುು ಹಚುನ ಮೊಬಲುು ಹೀಳದ, ಅವ ಅಪೀಕಷಯಂತ ಚತರ ಬಡಸ ಹೊರಟು ಹೊೀದ. ಈ ರುಂದ ನರೊನಗಸದ ಕಾರಣುಳಗಾಗ ಗಸುನ ಬಹ ಹಚುು ಹಣ ುಳಸಲು ಬಯಸುತತದು ಎಂಬುದು ಬಲು ತಡವಾಗ ಎಲಲರುೊ ತಳಯತು. ವನಾಶಕಾರೀ ಬರಗಾಲವಂದಕಕ ಅವನ ಪಾರಂತು ತುತಾತಗತುತ. ಶರೀರಂತರು ಬಡವರಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತತರಲಲಲಲ. ಆದುರಂದ ತುತುೋಪರಸಥತಯಲಲಲ ಉಪಯೀಗಸಲೊೀಸುು ಧಾನುಭರತ ಕೊೀಠಯಂದನುೂ ಯಾರುೊ ತಳಯದಂತ ುುಟಾುಗ ಸುಸಥತಯಲಲಲ ಇಟುುಕೊಂಡದು ಗಸುನ. ಅವನ ಹಳಳಯಂದ ರಾಷಟಾೀಯ ಪೂಜಾರಂನಗರಕಕ ಹೊೀುುವ ರಸ ಥ ಬಲು ದುಸಥತಯಲಲಲ ಇತುತ. ಅದರಂದಾಗ ಆ ರಸತಯಲಲಲ ಪಯಣಸುವವರು ಬಲು ಸಂಕಷುಕಕ ಈಡಾುುತತದುರು. ಒಂದು ಒಳ ಳಯ ರಸ ತ ನಮೋಸುವ ಬಯಕ ಅವನಗತುತ. ಅವನ ುುರುು ತಾವಪ ಬಯಸದಂತ ದೀವಾಲಯವನುೂ ನಮೋಸಲು ಸಾಧುವಾುದಯೀ ರರಣಸದುರು. ಅವರಗಾಗ ಆ ದೀವಾಲಯವನುೂ ಪೂಣೋಗೊಳಸುವ ಬಯಕ ಗಸುನ ಗ ಇತುತ. ತನೂ ಈ ರೊರೊ ಬಯಕು ನುೂ ಈಡೀರಸದ ನಂತರ ಗಸುನ ತನೂ ಕುಂಚು ನೊೂ ಕಲಾವದನ ಸಾರಗರು ನೊೂ ಎಸದು ಪವೋತಪರದೀಶಕಕ ತರಳದನು. ರುಂದಂದೊ ಅವನು ಚತರ ಬಡಸಲಲಲಲ.

69

೬೩. ನಖರವಾದ ಸಾಮಂಜಸು

ಚಹಾ ಅಧಕಾರ (Tea master) ಸನ ನೊ ರಕುು ಹೊವನ ಬುಟುಯಂದನುೂ ದುಂಡುುಂಬವಂದರ ಮೀಲ ನೀತು ಹಾಕಲು ಇಚಸದ. ಇದಕಾಕಗ ಒಬಬ ಬಡಗಯನುೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತ ಕೊೀರದ. ಅದನುೂ ನೀತು ಹಾಕಲು ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಸರಯಾದ ಸಥ ುುರುತಸಲೊೀಸುು ಹೊಬುಟುಯನುೂ ತುಸು ಮೀಲಕಕ ಅಥವ ಕ ಕಕ, ತುಸು ಎಡಕಕ ಅಥವ ಬಲಕಕ ಇಡುವಂತ ಬಡಗಗ ನದೀೋಶನ ನೀಡ ಸಥ ುುರುತಸದ. ಕೊನಗೊಮಮ “ಅನಗೀು ಸರಯಾದ ಸಥ ” ಎಂಬುದಾಗ ಘೊೀಷಟಸದ ಸನ ನೊ ರಕುು. ಅವನನುೂ ಪರೀಕಷಸಲೊೀಸುು ಬಡಗ ಮೊದಲು ತಾನು ುುರುತು ಮಾಡದು ಸಥ ರರತು ಹೊೀದವನಂತ ನಟಸದ. “ನಾವಪ ುುರುತಸದುು ಈ ಸಥ ವೀ, ಅಥವ ಇದೊೀ?” ಬಡಗ ದುಂಡುುಂಬದ ಮೀಲ ವಭನೂ ಸಥ ು ನುೂ ತೊೀರಸುತಾತ ಕೀ ತೊಡಗದ. ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯ ಸಾರಂಜಸು ಪರಜಞ ಎಷುು ನಖರವಾಗತತಂದರ ಬಡಗ ಮೊದಲು ುುರುತಸದು ಸಥ ವನುೂ ನಖರವಾಗ ತೊೀರಸದ ನಂತರವೀ ಅತ ತನೂ ಒಪುಗ ಸೊಚಸದ.

70

೬೪. ಚಹಾ ಅಧಕಾರ ಮತುತ ಕ ಲಗಡುಕ

ಟೊೀಕುುವ ಕಾಲಕಕಂತಲೊ ಹಂದ ಜಪಾನನಲಲಲ ವಾಸಸುತತದು ಒಬಬ ಯೀಧ ಟೈಕೊ. ಸನ ನೊ ರಕುು ಎಂಬ ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಚಾ-ನೊ-ಯು, ಅರಾೋತ ಚಹಾ ಶಷಾುಚಾರ, ಅಧುಯಸುತತದು. ಸನ ನೊ ರಕುುವಾದರೊೀ ಒಬಬ ಶಾಂತತ ರತುತ ಸಂತುಷಟುಯ ಸುಂದರವಾದ ಅಭವುಕತಯ ರೊತೋರೊಪದಂತದು ಬೊೀಧಕನಾಗದು. ಚಹಾ ಶಷಾುಚಾರಕಕ ತನೂ ಮೀಲಧಕಾರ ತೊೀರುತತದು ಉತಾುಹವನುೂ ಸಕಾೋರಕಕ ಸಂಬಂಧಸದ ಕಾಯೋು ನಲೋಕಷಸುವಕ ಎಂಬುದಾಗ ಟೈಕೊೀನ ಸೀವಕನಾಗದು ಯೀಧ ಕಾುಟೊೀ ಪರುಣಸದ. ಎಂದೀ, ಸನ ನೊ ರಕುುನನುೂ ಕೊಲಲಲು ಆತ ನಧೋರಸದ. ಸಾಮಾಜಕ ಶಷಾುಚಾರದ ನಪದಲಲಲ ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯನುೂ ಆತ ತಪಚಾರಕವಾಗ ಭೀಟಯಾುಲು ಇಚಸದ, ಚಹಾ ಅಧಕಾರ ಅವನನುೂ ಚಹಾ ಕುಡಯಲು ಆರಂತರಸದ. ಯೀಧನ ಉದ ುೀಶ ಏನು ಎಂಬುದು ತನೂ ಕಲಯಲಲಲ ಕುಶಲಲಯಾಗದು ಅಧಕಾರಗ ಮೊದಲ ನೊೀಟದಲಲಲಯೀ ತಳಯತು. ಎಂದೀ, ಚಾ-ನೊ-ಯು ಶಾಂತಯ ಪರತೀಕವಾಗರುವಪದರಂದ ಖಡಗವನುೂ ಕೊಠಡಯ ಹೊರಗ ಬಟುು ಸಮಾರಂಭಕಕ ಒ ಬರುವಂತ ಕಾುಟೊೀನನುೂ ಅವನು ವನಂತಸದ. ಕಾುಟೊೀ ಆ ಸೊಚನಯನುೂ ಪಾಲಲಸಲು ಸದನರಲಲಲಲ. ಅವನು ಹೀಳದ: “ನಾನೊಬಬ ಯೀಧ. ಖಡಗವನುೂ ಯಾವಾುಲೊ ನನೂ ಬಳಯೀ ಇಟುುಕೊಂಡರುತ ತೀನ. ಚಾ-ನೊ-ಯು ಇದುರೊ ಸರಯೀ ಇಲಲನಗದುರೊ ಸರಯೀ, ಖಡಗ ನನೂ ಬಳಯೀ ಇರುತತದ.” “ಸರ ಹಾಗಾದರ. ನನೂ ಖಡಗವನುೂ ಒ ಕಕ ತಗದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಸವಲು ಚಹಾ ತಗದುಕೊ” ಒಪುಗ ಸೊಚಸದ ಸನ ನೊ ರಕುು. ಇದುಲಲನ ಬಂಕಯ ಮೀಲ ಕಟಲಲನಲಲಲ ನೀರು ಕುನಗಯುತತತುತ. ಇದುಕಕದುಂತ ಸನ ನೊ ರಕುು ಅದನುೂ ಉರುಳಸದ. ತತುರಣಾರವಾಗ ಹಸಟ ಶಬುದೊಂನಗಗ ಹಬ ಮೀಲನಗುತು. ಕೊಠಡಯಲಲಲ ಹೊಗ ರತುತ ಬೊನಗ ತುಂಬತು. ಇದರಂದ ಬಚುಬದು ಯೀಧ ಖಡಗವನುೂ ಅಲಲಲಯೀ ಬಟುು ಹೊರಗೊೀಡದ. ಚಹಾ ಅಧಕಾರ ಅವನ ಕಷಮ ಯಾಚಸದ: “ಅದು ನನೂ ತಪಪು. ಒ ಗ ಬಂದು ಸವಲು ಚಹಾ ಸೀವಸ. ನನೂ ಬಳ ಇರುವ ನರಮ ಖಡಗದ ಮೀಲ ತುಂಬಾ ಬೊನಗ ಇದ. ಅದನುೂ ಸವಚಗೊಳಸ ನರಗ ಕೊಡುತ ತೀನ.” ಈ ಇಕಕಟುನ ಪರಸಥತಯಲಲಲ ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯನುೂ ಕೊಲಲಲು ತನೂಂದಾುದು ಎಂಬ ಅರವಪ ಯೀಧನಗಾಯತು. ಅವನು ಅದರ ಆಲೊೀಚನಯನೂೀ ಬಟುುಬಟುನು.

71

೬೫. ಸ ನ ೋಮ - ಒಂಟ ದೋಪ

ಸೊನೊೀಮ ಒಬಬ ಸುಪರಚತ ಕವಯತರ ರತುತ ಬದ ಸದಾಂತದ ುಂಭೀರ ವದಾುಥೋನ. ಝನ ುುರು ಉಂಕೊನಗ ಅವ ಒಮಮ ಪತರ ಬರದ : “ಸತುತಯನೂೀ ಆುಲಲ ಮಥುತಯನೂೀ ಆುಲಲ ಹುಡುಕದೀ ಇರುವಪದೀ ಶರೀಷಠ ವಧಾನದ ರೊಲ ಉುರ ಸಾಥನ. ಇದು ಪರತಯಬಬರುೊ ತಳನಗದ. ಆದುರಂದ, ಹೀುನುೂವಪದು ಉದಟತನ ಅನೂಸದರೊ, ಇದರಲಲಲ ವಶೀಷತ ಏನೊ ಇಲಲ ಎಂಬುದು ನನೂ ಅಭರತ. ಒಂದು ರನಸುನ ಉುರದಲಲಲ ಜರುುವ ಸಂುತು ಂತ, ವಲೊೀ ಸಸುು ಹಸರಾಗವ, ಹೊವಪು ಕಂಪಗವ. ಅದು ಈು ಹೀಗದಯೀ ಹಾಗಯೀ ಇರುವಪದರಂದ ನಾನು ಪದುು ನುೂ ಪಠಸುತಾತ ರತುತ ಕಾವುು ನುೂ ರಚಸುತಾತ ಕಾಲ ಕಳಯುತತೀನ. ಇದು ನರುಪಯುಕತ ವವೀಕರಹತ ಹರಟುವಕ ಎಂದಾದರ ಪವತರ ುರಂಥು ೂ ನರುಪಯುಕತ ವವೀಕರಹತ ಹರಟುವಕ ುಳ ೀ ಆಗವ. ರತೀಯ ವಾಸನ ಇರುವ ಯಾವಪದನೊೂ ನಾನು ಇಷುಪಡುವಪನಗಲಲ. ಪಾರಥೋನ, ಕಾವು ರತುತ ಹಾಡು ಇವಪ ನನೂ ದೈನಂನಗನ ಅಭಾುಸು . ನಾನು ಸವುೋಕಕ ಹೊೀದರ ಅದು ಒಳ ಳಯದ, ನಾನು ನರಕದಲಲಲ ಬದುರ ಅದು ಶರೀಯಸಕರವಾದದುು.” ನನೂಷುಕಕ ನಾನು ನನಪಸಕೊ ಳತತೀನ ರನಸುನುೂ ಹುಡುಕನಗರಲು; ಹಸರು ನಗೀಪವಪ ಈಗಾುಲೀ ಬ ಗದ ನನೂ ಒಂಟ ಹೃದಯ ನಗೀಪವನುೂ. ುಲಭಯಲಾಲುಲಲ ನಶಶಬುದಲಾಲುಲಲ

ನನೂಲಲಲರುತತದ ಶುಭರ ದಪೋಣ: ಅದು ುರಹಸುತತದ ಪಕಾಕ ರೀತಯಲಲಲ ಮಾನವ ುುಂಪನಲಲಲರುವ ಶುದ ಹೃದಯು ನುೂ.

ಯಾರಾದರೊ ನೊೀಡಬಹುದಾದ ತಳಯಬಹುದಾದ

ಅಸತತವದಲಲಲರುವ ಏನೊೀ ಒಂದು ಅದಲಲ, ಅದು ಅಸತತವದಲಲಲ ಇಲಲದೊು ಅಲಲ: ಸತುದ ನಗೀಪವೀ ಅಂಥದುು.

ಸೊನೊೀಮ ಸಾವನ ಅಂಚನಲಲಲ ಇದಾುು, ಈ ಕವತಯ ರುಖೀನ ಜುತತಗ ವದಾಯ ಹೀಳದ ಶರತಾಕಲದ ಚಂನಗರನ ಆುಸ

ವಸಂತದ ಸುಖೊೀಷುತ: ಇದೊಂದು ಕನಸೀ? ಇದು ನಜವೀ? ಅಸೀರ ಬ ಕನ ಬುದನಗ ವಂದನ!

72

೬೬. ಕ ಲುಲವಪದು

ಗಾಸನ ತನೂ ಅನುಯಾಯುಳಗ ಒಂದು ನಗನ ಇಂತು ಉಪದೀಶಸದ: “ಯಾರು ಕೊಲುಲವಪದರ ವರುದ ಮಾತನಾಡುತಾತರೊೀ ಯಾರು ಎಲಲ ಜೀವು ಪಾರಣ ಉಳಸಲು ಬಯಸುತಾತರೊೀ ಅವರೀ ಸರಯಾದವರು. ಪಾರಣು ನುೂ ರತುತ ಕೀಟು ನುೂ ಸಂರಕಷಸುವಪದೊ ಒಳ ಳಯದ. ಆದರ ಸರಯವನುೂ ಕೊಲುಲವವರ ವಷಯ ಏನು, ಸಂಪತತನುೂ ನಾಶ ಮಾಡುವವರ ವಷಯ ಏನು, ರಾಜಕೀಯ ಆಥೋಕತಯನುೂ ನಾಶ ಮಾಡುವವರ ವಷಯ ಏನು? ಅವರನುೂ ನಾವಪ ಉಪೀಕಷಸಕೊಡದು. ಇಷುೀ ಅಲಲದ, ಜಞಾನೊೀದಯವಾುದ ಉಪದೀಶ ಮಾಡುವವನ ವಷಯ ಏನು? ಅವನು ಬದ ಸದಾಂತವನೂೀ ಕೊಲುಲತತದಾುನ.”

73

೬೭. ಜ ೋಶುನ ಝನ

ತನಗ ೬೦ ವಷೋ ವಯಸುು ಆದಾು ಜೊೀಶು ಝನ ಅನುೂ ಅಧುಯಸಲು ಆರಂಭಸ ೮೦ ವಷೋ ವಯಸುು ಆುುವ ವರಗ ಅಧುಯನವನುೂ ರುಂದುವರಸದ. ಆು ಅವನಗ ಝನ ನ ಅರವಪ ಉಂಟಾಯತು. ೮೦ ವಷೋ ವಯಸುು ಆದಾಗನಂದ ಆರಂಭಸ ೧೨೦ ವಷೋ ವಯಸುು ಆುುವ ವರಗ ಆತ ಝನ ಅನುೂ ಬೊೀಧಸದ. ಒಮಮ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಕೀಳದ: “ನನೂ ರನಸುನಲಲಲ ಏನೊ ಇಲಲನಗದುರ ನಾನೀನು ಮಾಡಬೀಕು?” ಜೊೀಶು ಉತತರಸದ: “ಅದನುೂ ಹೊರಕಕ ಎಸ.” ಪರಶೂಸದಾತ ರುಂದುವರಸದ: “ನನೂ ರನಸುನಲಲಲ ಏನೊ ಇಲಲವಂದಾದರ, ಅದನುೂ ನಾನು ಎಸಯುವಪದು ಹೀಗ?” ಜೊೀಶು ಹೀಳದ: “ಸರ, ಹಾಗಾದರ ಅದನುೂ ಕಾಯೋರೊಪಕಕ ತಾ.”

74

೬೮. ಶಷುನಾದ ಕಳಳ

ಒಂದು ಸಂಜ ಶಚರ ಕೊೀಜುನ ಶೊಲೀಕು ನುೂ ಪಠಸುತತದಾುು ಹರತವಾದ ಖಡಗಧಾರೀ ಕ ಳನೊಬಬ ಒ ಕಕ ಪರವೀಶಸ ಹಣ ಅಥವ ಪಾರಣ ಎರಡರಲೊಲಂದು ನೀಡಬೀಕಂಬ ಒತಾತಯಪೂವೋಕ ಬೀಡಕ ರುಂನಗಟು. ಶಚರ ಅವನಗ ಇಂತು ಹೀಳದ: “ನನೂ ನರಮನಗ ಕಡಸಬೀಡ. ಆ ಪಠಾರಯ ಒ ಗ ಹಣವದ, ನೊೀಡು.” ಆನಂತರ ಅವನು ಪಠನವನುೂ ರುಂನಗವರಸದ. ತುಸು ಸರಯದ ನಂತರ ಪಠನ ನಲಲಲಸ ಕರದು ಇಂತು ಹೀಳದ: “ಅಲಲಲರುವಪದಲಲವನೊೂ ತಗದುಕೊ ಳ ಬೀಡ. ನಾಳ ತರಗ ಕಟುಲೊೀಸುು ನನಗ ಸವಲು ಹಣ ಬೀಕಾುುತತದ.” ಅತಕರರ ಪರವೀಶ ಮಾಡದವ ಇದು ಹಣದ ಹಚುನ ಭಾುವನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ಹೊರಟ. “ಒಂದು ಕೊಡುಗಯನುೂ ಪಡದಾು ಅದನುೂ ಕೊಟುವರಗ ಧನುವಾದು ನುೂ ಅಪೋಸು” ಸಲಹ ನೀಡದ ಶಚರ. ಆ ರನುಷು ಧನುವಾದು ನುೂ ಅಪೋಸ ಹೊರಟು ಹೊೀದ. ಕಲವಪ ನಗನು ನಂತರ ಆ ಕ ಳ ಹಡಯಲುಟು ರತುತಇತರ ಅಪರಾಧು ಜೊತಗ ಶಚರ ವರುದ ಮಾಡದ ಅಪರಾಧವನೊೂ ಒಪುಕೊಂಡ. ಸಾಕಷ ಹೀ ಲು ಶಚರಯನುೂ ಕರಸದಾು ಆತ ಹೀಳದ: “ಕೊನಯ ಪಕಷ ನನಗ ಸಂಬಂಧಸದಂತ ಈ ರನುಷು ಕ ಳನಲಲ. ನಾನು ಅವನಗ ಹಣ ಕೊಟು ರತುತ ಅದಕಕವನು ಧನುವಾದು ನೊೂ ಅಪೋಸದ.” ಸರವಾಸದ ಅವಧಯನುೂ ಆತ ರುಗಸದ ನಂತರ ಶಚರ ಬಳಗ ಹೊೀಗ ಆತನ ಶಷುನಾದ.

75

೬೯. ಸವಗೋದ ಮಹಾದಾವರ

ನೊಬುಶಗ ಎಂಬ ಹಸರನ ಯೀಧನೊಬಬ ಹಕುಇನ ಬಳ ಬಂದು ಕೀಳದ: “ನಜವಾಗಯೊ ಸವುೋ ರತುತ ನರಕು ಇವಯೀ?” “ನೀನು ಯಾರು?”; ವಚಾರಸದ ಹಕುಇನ. “ನಾನೊಬಬ ಸಾುರುರೈ” ಉತತರಸದ ಯೀಧ. “ನೀನು, ಒಬಬ ಯೀಧ!” ಉದಗರಸದ ಹಕುಇನ, “ನನೂನುೂ ಯಾವ ದೊರ ರಕಷಕನಾಗ ಇಟುುಕೊಂಡಾನು. ನನೂ ರುಖ ಒಬಬ ಭಕಷುಕನ ರುಖದಂತದ.” ನೊಬುಶಗಗ ಎಷುು ಕೊೀಪ ಬಂನಗತಂದರ ಆತ ತನೂ ಖಡಗವನುೂ ಒರಯಂದ ಹೊರಕಕಳಯಲಾರಂಭಸದ. ಆದರೊ ಹಕುಇನ ರುಂದುವರಸದ: “ ಓ. ಹಾಗಾದರ ನನ ಹತತರ ಒಂದು ಖಡಗವೂ ಇದ! ನನೂ ಆಯುಧ ನನೂ ತಲಯನುೂ ಕತತರಸಲಾುದಷುು ಮೊಂಡಾಗದ.” ನೊಬುಶಗ ಖಡಗವನುೂ ಪೂತೋಯಾಗ ಹೊರಕಕಳದಾು ಹಕುಇನ ಹೀಳದ: “ಯಾರಲಲಲ, ನರಕದ ರಹಾದಾವರವನುೂ ತರಯರ.” ಈ ಪದು ನುೂ ಕೀಳದ ಸಾುರುರೈ ುುರುವನ ಸಂಯರ ರತುತ ಶಸತನುೂ ುರಹಸ, ಖಡಗವನುೂ ಪಪನಃ ಒರಯ ಕಕ ತಳಳದ. ಆು ಹಕುಇನ ಇಂತಂದ:“ಯಾರಲಲಲ, ಸವುೋದ ರಹಾದಾವರವನುೂ ತರಯರ.”

76

೭೦. ಮಾನವೋಯತಯ ಸಪಾಯಗಳು

ಒಮಮ ಜಪಾನೀ ಸೈನುದ ತುಕಡಯಂದು ಕೃತರರ ಯುದದಲಲಲ ತೊಡಗಸಕೊಂಡತುತ. ಆ ತುಕಡಯ ಕಲ ಅಧಕಾರುಳಗ ಗಾಸನ ನ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ತರಮ ಪರಧಾನ ಕಚೀರ ಸಾಥಪಸಕೊ ಳವಪದು ಅುತು ಅನೂಸತು. ಗಾಸನ ತನೂ ಅಡುಗಯವನಗ ಇಂತಂದ: “ನಾವಪ ತನುೂವ ಸರ ಆಹಾರವನೂೀ ಅಧಕಾರುಳುೊ ಕೊಡಬೀಕು.” ಗರವದ ಉಟೊೀಪಚಾರ ರೊಢಯಾಗದು ಸೈನುದವರಗ ಇದರಂದ ಕೊೀಪ ಬಂನಗತು. ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬ ಗಾಸನ ಬಳ ಬಂದು ಇಂತಂದ: “ನಾವಪ ಯಾರಂದು ನೀನು ತಳನಗರುವ? ನಾವಪ ಸೈನಕರು, ನರಮ ದೀಶಕಾಕಗ ನರಮ ಜೀವವನೂೀ ತಾುು ಮಾಡುವವರು. ಅಂಥವರಗ ತಕುಕದಾದ ರೀತಯಲಲಲ ನರಮನುೂ ನೀನು ಏಕ ಉಪಚರಸಬಾರದು?” ನದಾೋಕಷಣುದ ುಡಸು ಧವನಯಲಲಲ ಗಾಸನ ಉತತರಸದ: “ನಾವಪ ಯಾರಂದು ನೀನು ತಳನಗರುವ? ಇಂನಗರಯ ುರಹಣ ಸಾರಥುೋ ಉ ಳ ಎಲಲ ಜೀವು ನೊೂ ಕಾಪಾಡುವ ಮಾನವೀಯತಯ ಸೈನಕರು ನಾವಪ.”

77

೭೧. ಸುರಂಗ

ಝಂಕೈ ಒಬಬ ಸಾುರುರೈನ ರು. ಅವನು ಎಡೊೀ ನುರಕಕ ಪಯಣಸ ಅಲಲಲ ಒಬಬ ಉನೂತ ಅಧಕಾರಯ ಅನುಚರನಾದ. ಅಧಕಾರಯ ಪತೂಯನುೂ ಪರೀಮಸತೊಡಗ ಸಕಕಹಾಕಕೊಂಡ. ಆತಮರಕಷಣಗಾಗ ಅಧಕಾರಯನುೂ ಕೊಂದು ಪತೂಯಡನ ಓಡಹೊೀದ. ನಂತರ ಅವರೀವೋರೊ ಕ ಳರಾದರು. ಹೀಗದುರೊ ಝಂಕೈ ರೊೀಸಹೊೀುುವಷುು ಆ ಹಂುಸು ದುರಾಸಯು ಳವಳಾಗದು . ಅಂತರವಾಗ, ಅವ ನುೂ ಬಟುು ಅತೀ ದೊರದ ಬುಝನ ಪಾರಂತುಕಕ ಅವನು ಪಯಣಸದ. ಅಲಲಲ ಅವನು ಒಬಬ ಅಲಮಾರ ಬೈರಾಗಯಾದ. ಹಂದ ಮಾಡದುಕಕ ಪಾರಯಶುತತವಾಗ ತನೂ ಜೀವತಾವಧಯಲಲಲ ಏನಾದರೊಂದು ಒಳ ಳಯ ಕಾಯೋ ಮಾಡಲು ನಧೋರಸದ. ಅನೀಕರು ಸಾಯಲೊ ಗಾಯಗೊ ಳಲೊ ಕಾರಣವಾಗದು ಪವೋತಾುರದ ಕಡದಾದ ರುಖದ ಮೀಲ ಇದು ಅಪಾಯಕಾರೀ ರಸತಯಂದರ ಕುರತು ತಳನಗದು ಅವನು ಅಲಲಲ ಬಟುದ ರೊಲಕ ಸುರಂುವಂದನುೂ ನಮೋಸಲು ನಧೋರಸದ. ಹುಲು ಆಹಾರಕಾಕಗ ಭಕಷ ಬೀಡುತಾತ ರಾತರಯ ವೀಳ ಸುರಂು ತೊೀಡುವ ಕಾಯಕದಲಲಲ ನರತನಾುುತತದು. ೩೦ ವಷೋು ಕಳದಾು ಸುರಂುದ ಉದು ೨,೨೮೦ ಅಡ, ಎತತರ ೨೦ ಅಡ ರತುತ ಅುಲ ೩೦ ಅಡ ಆಗತುತ. ಕಲಸ ಪೂಣೋವಾುುವ ೨ ವಷೋ ರುನೂ ಅವನು ಕೊಂನಗದು ಅಧಕಾರಯ ಕತತವರಸಯಲಲಲ ಕುಶಲಲಯಾಗದು ರು ಝಂಕೈ ಇರುವ ಸಥ ಪತತ ಹಚುದ. ಪರತೀಕಾರವಾಗ ಅವನನುೂ ಕೊಲಲಲೊೀಸುು ಅಲಲಲಗ ಬಂದ. ಅವನಗ ಝಂಕೈ ಇಂತಂದ: “ ನನೂ ಪಾರಣವನುೂ ನನಗ ಸವ-ಇಚಯಂದಲೀ ಕೊಡುತ ತೀನ. ನನೂ ಕಲಸ ರುಗಸಲು ಬಡು. ಅದು ರುಗದ ನಗನ ನೀನು ನನೂನುೂ ಕೊಲಲಬಹುದು.” ಅಂತಯೀ ಆ ನಗನಕಾಕಗ ಕಾದ, ಅಧಕಾರಯ ರು. ಅನೀಕ ತಂು ು ಕಳದವಪ, ಝಂಕೈ ಅಗಯುತತಲೀ ಇದು. ಏನೊ ಮಾಡದಯೀ ಸುರಮನ ಇದ ುೀ ಬ ಲಲದ ಅಧಕಾರಯ ರು ಅಗಯುವ ಕಾಯೋದಲಲಲ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲಾರಂಭಸದ. ಒಂದು ವಷೋಕೊಕ ಹಚುು ಕಾಲ ಸಹಾಯ ಮಾಡದ ನಂತರ ಝಂಕೈನ ರನೊೀಬಲ ರತುತ ಚಾರತರಯವನುೂ ಮಚುಲಾರಂಭಸದ. ಕೊನಗೊಂದು ನಗನ ಸುರಂು ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಸದವಾಯತು, ಜನ ಸುರಕಷತವಾಗ ಪಯಣಸಲು ಅದನುೂ ಉಪಯೀಗಸಬಹುದಾಗತುತ. ಆು ಝಂಕೈ ಇಂತಂದ: : ನನೂ ಕಲಸ ರುಗಯತು. ಈು ನನೂ ತಲ ಕತತರಸು.” “ನನೂ ಶಕಷಕನ ತಲಯನುೂ ನಾನಂತು ಕತತರಸಲಲ?” ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದ ಅಶುರಭರತ ಕಣುುು ಆ ಯುವಕ.

78

೭೨. ಕಲಲಲನ ಬುದನನುನ ದಸತಗರ ಮಾಡುವಪದು

ಹತತಯ ಮಾಲುು ೫೦ ಉರುಳು ನುೂ ಹುಲ ಮೀಲ ಹೊತೊತಯುುತತದು ವಾುಪಾರಯಬಬ ಬಸಲಲನ ಬೀಗಯಂದ ಬಸವಳದು ಬಲು ದೊಡಡ ಬುದನ ಕಲಲಲನ ರೊತೋಯ ಕ ಗ ತಗದುಕೊ ಳಲೊೀಸುು ವರಮಸದನು. ಅಲಲಲ ಅವನಗ ನದ ು ಬಂನಗತು. ಎಚುರವಾದಾು ಅವನ ಸರಕು ಮಾಯವಾಗತುತ. ತಕಷಣವೀ ಅವನು ವಷಯವನುೂ ಪೀಲಲೀಸರಗ ತಳಸದನು. ಒ-ಒಕಾ ಎಂಬ ಹಸರನ ನಾುಯಾಧೀಶನು ನಾುಯಾಲಯದಲಲಲ ತನಖಯನುೂ ಆರಂಭಸದನು. “ಆ ಕಲಲಲನ ಬುದನೀ ಸರಕನುೂ ಕನಗುರಬೀಕು” ಎಂಬುದಾಗ ನಾುಯಾಧೀಶ ತೀಮಾೋನಸದ. “ಜನು ಯೀುಕಷೀರವನುೂ ನೊೀಡಕೊ ಳಬೀಕಾದವನು ಅವನು. ಆವನು ತನೂ ಪವತರ ಕಾಯೋ ಮಾಡುವಪದರಲಲಲ ಸೊೀತದಾುನ. ಅವನನುೂ ದಸತಗರ ಮಾಡ.” ಪೀಲಲೀಸರು ಕಲಲಲನ ಬುದನನುೂ ದಸತಗರ ಮಾಡ ನಾುಯಾಲಯಕಕ ಹೊತುತ ತಂದರು. ನಾುಯಾಧೀಶರು ಯಾವ ರೀತಯ ಶಕಷಯನುೂ ವಧಸುವರಂಬುದನುೂ ತಳಯುವ ಕುತೊಹಲನಗಂದ ುದುಲ ಮಾಡುತತದು ುುಂಪಂದು ವುರಹವನುೂ ಹಂಬಾಲಲಸತು. ನಾುಯಪೀಠದಲಲಲ ಆಸೀನನಾದ ಒ-ಒಕಾ ುಲಾಟ ಮಾಡುತತದು ುುಂಪಗ ಛೀಮಾರ ಹಾಕದ: “ಈ ರೀತಯಲಲಲ ನುುತಾತ ತಮಾಷ ಮಾಡುತಾತ ನಾುಯಾಲಯದ ರುಂದ ಹಾಜರಾುಲು ನರಗ ಏನು ಹಕಕದ? ನೀವಪ ನಾುಯಾಲಯದ ನಂದನ ಮಾಡರುವರ. ನರಗ ದಂಡ ರತುತ ಸರವಾಸದ ಶಕಷ ವಧಸಬಹುದು.” ಜನ ಆತುರಾತುರವಾಗ ಕಷಮ ಯಾಚಸದರು. ಆದರೊ ನಾುಯಾಧೀಶರು ಇಂತು ಹೀಳದರು: “ನಾನು ನರಗ ದಂಡ ವಧಸಲೀಬೀಕಾಗದ. ಇನುೂ ರೊರು ನಗನುಳೂ ಗ ಇಲಲಲರುವ ಪರತಯಬಬರೊ ಹತತಯ ಸರಕನ ತಲಾ ಒಂದು ಉರುಳ ತಂದದ ುೀ ಆದರ ಮಾತರ ನರಮನುೂ ರನೂಸುತ ತೀನ. ನಾನು ಹೀಳದಂತ ಸರಕು ತರದೀ ಇರುವವರನುೂ ದಸತಗರ ಮಾಡಲಾುುತತದ.” ಜನ ತಂದ ಉರುಳು ಪೈಕ ಒಂದನುೂ ತನೂದಂದು ವಾುಪಾರ ಬಲು ಚುರುಕಾಗ ುುರುತಸದನು. ಈ ರೀತಯಲಲಲ ಕ ಳ ಬಲು ಸುಲಭವಾಗ ಪತ ತಯಾದ. ವಾುಪರ ತನೂ ಸರಕನುೂ ಪಪನಃ ಪಡದುಕೊಂಡ ರತುತ ಇತರರು ತಂನಗದು ಹತತಯ ಉರುಳು ನುೂ ಅವರಗೀ ಹಂನಗರುಗಸಲಾಯತು

79

೭೩. ಭ ತವಂದರ ನಗರಹ

ಚಕಕ ವಯಸುನ ಪತೂಯಬಬ ರೊೀುಪೀಡತಳಾಗ ಸಾಯುವ ಹಂತ ತಲುಪದು . ಅವ ತನೂ ಪತಗ ಇಂತಂದ : “ನಾನು ನನೂನುೂ ಬಹುವಾಗ ಪರೀತಸುತ ತೀನ. ನನೂನುೂ ಬಟುು ಹೊೀುಲು ನಾನು ಬಯಸುವಪನಗಲಲ. ನನೂ ನಂತರ ಬೀರ ಯಾವ ಹಂುಸನ ಹತತರವೂ ಹೊೀುಬೀಡ. ಹಾಗೀನಾದರೊ ಹೊೀದರ ನಾನು ಭೊತವಾಗ ಹಂನಗರುಗ ನನೂ ಅಂತುವಲಲದ ತೊಂದರುಳಗ ಕಾರಣಳಾುುತತೀನ.” ಇದಾದ ನಂತರ ಅನತಕಾಲದಲಲಲಯೀ ಆಕ ಸತತ . ತದನಂತರದ ಮೊದಲ ರೊರು ತಂು ಕಾಲ ಅವ ಇಚಯನುೂ ಪತ ಗರವಸದನಾದರೊ ಆನಂತರ ಸಂಧಸದ ಇನೊೂಬಬ ಹಂುಸನುೂ ಪರೀತಸಲಾರಂಭಸದ. ಅವರೀವೋರೊ ರದುವಯಾುಲು ನಶುಯಸದರು. ನಶುತಾಥೋವಾದ ಕೊಡಲ ಪರತೀ ನಗನ ರಾತರ ಅವನಗ ಭೊತವಂದು ಕಾಣಸಕೊಂಡು ಕೊಟು ಮಾತನುೂ ಉಳಸಕೊ ಳನಗರುವಪದಕಕ ನಂನಗಸಲಾರಂಭಸತು. ಅದೊಂದು ಜಾಣ ಭೊತವೂ ಆಗತುತ. ಅವನ ರತುತ ಅವನ ಹೊಸ ಪರೀಮಯ ನಡುವ ಏನೀನು ನಡಯತಂಬುದನುೂ ಯರಾವತಾತಗ ಹೀ ತತತುತ. ಬಾವೀ ಪತೂಗ ಉಡುಗೊರಯಂದನುೂ ಅವನು ಕೊಟಾುುಲಲಲ ಭೊತ ಅದರ ಸವವರ ವಣೋನ ನೀಡುತತತುತ. ಅವರ ನಡುವನ ಸಂಭಾಷಣಯನೊೂ ಅದು ಪಪನರುಚುರಸುತತತುತ. ತತುರಣಾರವಾಗ ಅವನಗ ಸಟುು ಬರುತತತುತ, ಸರಯಾಗ ನದ ು ಬರುತತರಲಲಲಲ. ಆ ಹಳಳಗ ಸಮೀಪದಲಲಲ ವಾಸಸುತತದು ಝನ ುುರುವಗ ಸರಸುಯನುೂ ತಳಸುವಂತ ಯಾರೊೀ ಒಬಬರು ಅವನಗ ಸಲಹ ನೀಡದರು. ಹತಾಶನಾಗದು ಆ ಬಡಪಾಯ ಕೊನಗ ಝನ ುುರುವನ ಸಹಾಯ ಕೊೀರದ. ುುರು ವಾುಖಾುನಸದರು: “ನನೂ ಮೊದಲಲನ ಹಂಡತ ಭೊತವಾಗದಾುಳ . ನೀನು ಮಾಡುವ ಎಲಲವೂ ಅವಳಗ ತಳಯುತತದ. ನೀನೀನು ಮಾಡದರೊ ಹೀಳದರೊ ನನೂ ಪರೀತಪಾತರಳಗ ಏನು ಕೊಟುರೊ ಅವಳಗ ತಳಯುತತದ. ಅವ ಬಲು ಬುನಗವಂತ ಭೊತವಾಗರಬೀಕು. ನಜವಾಗಯೊ ಇಂಥ ಭೊತವನುೂ ನೀನು ಮಚುಬೀಕು. ರುಂನಗನ ಸಲ ಕಾಣಸಕೊಂಡಾು ಅವಳೂಂನಗಗ ಒಂದು ಒಪುಂದ ಮಾಡಕೊ. ಅವಳಂದ ಏನನೊೂ ರುಚುಡಲಾುದಷುು ನನೂ ಕುರತಾದ ವಷಯು ನುೂ ಅವ ತಳನಗರುವಳಂದು ಹೀ . ನನೂ ಒಂದು ಪರಶೂಗ ಅವ ಉತತರ ಕೊಟುರ ನಶುತಾಥೋದಲಲಲ ಮಾಡಕೊಂಡ ಒಪುಂದವನುೂ ರುರದು ಒಂಟಯಾಗಯೀ ಉಳಯುವಪದಾಗ ಆಶಾವಸನ ಕೊಡು” “ನಾನು ಅವ ನುೂ ಕೀ ಬೀಕಾದ ಪರಶೂ ಏನು?” ಕೀಳದನಾತ. ುುರು ಹೀಳದರು: “ಎಣಸದಯೀ ಒಂದು ರುಷಟು ತುಂಬ ಸೊೀಯಾ ಅವರ ಕಾ ು ನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ರುಷಟುಯಲಲಲ ಎಷುು ಸೊೀಯಾ ಅವರ ಕಾ ು ಇವಯಂದು ಕೀ . ಅವ ಹೀ ಲಲಲಲ ಎಂದಾದರ ಆ ಭೊತವಪ ನನೂ ಕಲುನಯ ಪರಣಾರ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳಯುತತದ. ತದನಂತರ ಅದು ನನಗಂದೊ ತೊಂದರ ಕೊಡುವಪನಗಲಲ.” ಮಾರನಯ ರಾತರ ಭೊತ ಕಾಣಸಕೊಂಡಾು ಅವನು ಅದನುೂ ತುಂಬ ಹೊುಳ ಅವಳಗ ಎಲಲವೂ ತಳನಗದ ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ. “ಹದು. ನೀನು ಇವತುತ ಝನ ುುರುವನುೂ ನೊೀಡಲು ಹೊೀದದೊು ನನಗ ಗೊತತದ,” ಹೀಳತು ಭೊತ. “ನನಗ ಇಷುಲಲ ವಷಯ ತಳನಗದ, ಅಂದ ಮೀಲ ನನೂ ಈ ರುಷಟುಯಲಲಲ ಎಷುು ಸೊೀಯಾ ಅವರ ಕಾ ುಳವ? ಹೀ ನೊೀಡೊೀಣ” ಸವಾಲು ಹಾಕದ ಆತ. ಆ ಸವಾಲಲಗ ಉತತರ ನೀಡಲು ಅಲಲಲ ಯಾವ ಭೊತವೂ ಇರಲಲಲಲ.

80

೭೪. ಜಗತತನಲಲಲ ಅತುಮ ಲುವಾದ ವಸುತ

ಚೀನೀ ಝನ ುುರು ಸೊೀಝನ ಅನುೂ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಕೀಳದ: “ಈ ಜುತತನಲಲಲ ಅತುರೊಲುವಾದ ವಸುತ ಯಾವಪದು?” ುುರು ಉತತರಸದ: “ಸತತ ಬಕಕನ ತಲ.” ವದಾುಥೋ ವಚಾರಸದ: “ಸತತ ಬಕಕನ ತಲ ಏಕ ಈ ಜುತತನಲಲಲ ಅತುರೊಲುವಾದ ವಸುತ?” ಸೊೀಝನ ಉತತರಸದ: “ಏಕಂದರ ಅದರ ಬಲ ಎಷುಂಬುದನುೂ ಯಾರೊ ಹೀ ಲಾರರು.”

81

೭೫. ಮನವಾಗರಲು ಕಲಲಯುವಪದು

ಜಪಾನಗ ಝನ ಬರುವಪದಕಕ ರುನೂವೀ ಬದರತದ ಟಂಡೈ ಶಾಖಯ ವದಾುಥೋು ಧಾುನ ಮಾಡುವಪದನುೂ ಅಭುಸಸುತತದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ನಾಲುಕ ರಂನಗ ಆತೀಯ ಮತರರು ಏ ನಗನ ಮನವಾಗರಲು ನಧೋರಸದರು. ಮೊದಲನಯ ನಗನ ಎಲಲರೊ ಮನವಾಗದುರು. ಅವರ ಧಾುನವೂ ರಂು ಕರವಾಗಯೀ ಆರಂಭವಾಯತು. ರಾತರಯ ಕತತಲು ಆವರಸುತತದುಂತಯೀ ಎಣು ನಗೀಪು ಬ ಕು ಕಷೀಣವಾುತೊಡಗತು. ವದಾುಥೋು ಪೈಕ ಒಬಬ ತಡಯಲಾುದ ಸೀವಕನೊಬಬನಗ ಹೀಳದ: “ನಗೀಪು ನುೂ ಸರ ಮಾಡು.” ಮೊದಲನಯ ವದಾುಥೋ ಮಾತನಾಡದುನುೂ ಕೀಳ ಎರಡನಯವನಗ ಆಶುಯೋವಾಯತು. “ನಾವಪ ಒಂದು ಪದವನೊೂ ಮಾತನಾಡುವಂತಲಲ” ಎಂಬುದಾಗ ಅವನು ಉದಗರಸದ. “ನೀವಬಬರೊ ರೊಖೋರು. ನೀವೀಕ ಮಾತನಾಡನಗರ?” ಕೀಳದ ರೊರನಯವನು. “ನಾನೊಬಬ ಮಾತರ ಮಾತನಾಡಲಲಲಲ” ಎಂಬುದಾಗ ಘೊೀಷಟಸದ ನಾಲಕನಯವನು.

82

೭೬. ನಜವಾದ ಅಭುುದಯ

ತನೂ ಕುಟುಂಬದ ಅಭುುದಯವಪ ಒಂದೀ ರೀತಯಲಲಲ ರುಂದುವರಯುವಂತ ಮಾಡುವಪದಕಾಕಗ ಏನನಾೂದರೊ ಬರದು ಕೊಡುವಂತ ಒಬಬ ಶರೀರಂತ ಸಂಗೈ ಅನುೂ ಕೀಳದ. ಅದನುೂ ಅತುರೊಲುವಾದದುು ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸ ಪೀಳಗಯಂದ ಪೀಳಗಗ ಹಸಾತಂತರಸುವಂಥದುು ಆಗರಬೀಕು ಎಂಬುದೊ ಅವನ ಬಯಕಯಾಗತುತ. ಕಾುದದ ಒಂದು ದೊಡಡ ಹಾಳಯನುೂ ಪಡದು ಸಂಗೈ ಅದರಲಲಲ ಇಂತು ಬರದ: “ಅಪು ಸಾಯುತಾತನ, ರು ಸಾಯುತಾತನ, ಮೊರಮು ಸಾಯುತಾತನ.” ಶರೀರಂತನಗ ಕೊೀಪ ಬಂನಗತು. “ನನೂ ಕುಟುಂಬದ ಸಂತೊೀಷಕಾಕಗ ಏನನಾೂದರೊ ಬರಯಲು ನಾನು ಹೀಳದ! ಅದನುೂ ಹೀಗ ತಮಾಷ ಮಾಡುವಪದೀ?” “ತಮಾಷ ಮಾಡುವ ಉದುೀಶ ನನೂದಲಲ,” ವವರಸದ ಸಂಗೈ. “ನನಗಂತ ಮೊದಲೀ ನನೂ ರು ಸತತರ ಅದು ನನಗ ಅತೀವ ದುಃಖ ಉಂಟು ಮಾಡುತತದ. ನನೂ ಮೊರಮು ನನೂ ರುನಗಂತ ಮೊದಲೀ ಸತತರ ನರಗಬಬರುೊ ರಹಾದುಃಖವಾುುತತದ. ನರಮ ಕುಟುಂಬದಲಲಲ ಒಂದು ಪೀಳಗಯ ನಂತರ ಇನೊೂಂದು ಪೀಳಗ ನಾನು ಬರದ ಕರರದಲಲಲಯೀ ಸತತರ ಆು ಸಾವಭಾವಕ ಮಾುೋದಲಲಲ ಜೀವನ ರುಂದುವರದಂತ ಆುುತತದ. ಇದನುೂ ನಾನು ನಜವಾದ ಅಭುುದಯ ಎಂಬುದಾಗ ಕರಯುತ ತೀನ.”

83

೭೭. ಚೋನೋ ಕವತಯನುನ ಬರಯುವಪದು ಹೋಗ

ಚೀನೀ ಕವತಯನುೂ ಬರಯುವಪದು ಹೀಗ ಎಂಬುದಾಗ ಸುವಖಾುತ ಜಪಾನೀ ಕವಯಬಬನನುೂ ಯಾರೊೀ ಕೀಳದರು. “ಸಾಮಾನುವಾಗೀ ಚೀನ ಪದುದಲಲಲ ನಾಲುಕ ಪಂಕತುಳರುತತವ,” ಆತ ವವರಸದ. “ವಷಯ ಪರತಪಾದನಯ ಮೊದಲನೀ ರಜಲು ಒಂದನೀ ಸಾಲಲನಲಲಲ ಇರುತತದ; ಆ ರಜಲಲನ ರುಂದುವರದ ಭಾುವಾಗರುತತದ ಎರಡನೀ ಸಾಲು; ರೊರನೀ ಸಾಲು ಆ ವಷಯವನುೂ ಬಟುು ಬೀರ ಒಂದನುೂ ಆರಂಭಸುತತದ; ರತುತ ನಾಲಕನೀ ಸಾಲು ಮೊದಲಲನ ರೊರು ಸಾಲುು ನುೂ ಒುೊಗಡಸುತತದ. ಈ ಜನಪರಯ ಜಪಾನೀ ಹಾಡು ಇದನುೂ ವಶನಗೀಕರಸುತತದ: ರೀಷಮ ವಾುಪಾರಯಬಬನ ಹಣುುರಕಕಳಬಬರು ವಾಸಸುತತದಾುರ ಕೊುೀಟೊೀದಲಲಲ. ಹರಯವಳಗ ಇಪುತುತ, ಕರಯವಳಗ ಹನಗನಂಟು. ಸೈನಕನೊಬಬ ತನೂ ಖಡಗನಗಂದ ಕೊಲಲಬಲಲ. ಈ ಹುಡುಗಯರಾದರೊೀ ಪಪರುಷರನುೂ ಕೊಲುಲತಾತರ ತರಮ ಕಣುುುಳಂದ.

84

೭೮. ಝನ ನ ಒಂದು ಸವರ

ಕಕುಆ ಚಕರವತೋಯನುೂ ಭೀಟಯಾದ ನಂತರ ಕಣಮರಯಾದ ರತುತ ಅವನಗೀನಾಯತು ಎಂಬುದು ಯಾರುೊ ತಳಯಲಲಲಲ. ಚೀನಾದಲಲಲ ಅಧುಯನ ಮಾಡದ ಜಪಾನೀಯರ ಪೈಕ ಅವನೀ ಮೊದಲನಯವನು. ಆದರೊ ತಾನು ಕಲಲತದುರಲಲಲ ಒಂದು ಸವರವನುೂ ಹೊರತುಪಡಸದರ ಬೀರೀನನೊೂ ಆತ ಪರದಶೋಸದೀ ಇದುದುರಂದ ತನೂ ದೀಶಕಕ ಝನ ತಂದದುಕಾಕಗ ಆತನ ಹಸರನುೂ ಯಾರೊ ಸಮರಸಕೊ ಳವಪನಗಲಲ. ಕಕುಆ ಚೀನಾಕಕ ಭೀಟ ನೀಡ ನಜವಾದ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಸವೀಕರಸದ. ಅಲಲಲ ಇದಾುು ಅವನು ಬೀರಬೀರ ಸಥ ುಳಗ ಪರಯಾಣ ಮಾಡಲಲಲಲ. ಸದಾ ಧಾುನ ಮಾಡುತಾತ ಒಂದು ಪವೋತದ ಯಾವಪದೊೀ ದೊರದ ರೊಲಯಲಲಲ ವಾಸಸುತತದು. ಯಾವಾುಲಾದರೊ ಯಾರಾದರೊ ಅವನನುೂ ಕಂಡು ಏನಾದರೊ ಉಪದೀಶ ಮಾಡ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳಕೊಂಡಾು ಕಲವೀ ಕಲವಪ ಪದು ನುೂ ಹೀ ತತದು. ತದನಂತರ ಪವೋತದಲಲಲ ಜನರಗ ಸುಲಭಗೊೀಚರನಾುದಂಥ ಬೀರ ಯಾವಪದಾದರೊ ಸಥ ಕಕ ಹೊೀುುತತದು. ಅವನು ಜಪಾನಗ ಹಂನಗರುಗದ ನಂತರ ಚಕರವತೋಗ ಅವನ ವಷಯ ತಳದು, ತನೂ ರತುತ ತನೂ ಪರಜು ಆತೊೀನೂತಗಾಗ ಝನ ಬೊೀಧಸುವಂತ ಕೀಳಕೊಂಡ. ಚಕರವತೋಯ ರುಂದ ಕಕುಆ ತುಸು ಸರಯ ಮನವಾಗ ನಂತದು. ತನೂ ಉದುವಾದ ಮೀಲಂಗಯ ರಡಕಯ ಗಂದ ಒಂದು ಕೊ ಲನುೂ ಹೊರತಗದು ಒಂದು ಸವರವನುೂ ಅತುಲು ಕಾಲ ಊನಗದ. ತದನಂತರ ವನಯನಗಂದ ತಲಬಾಗ ವಂನಗಸ, ಹೊರನಡದು ಕಣಮರಯಾದ.

85

೭೯. ಮಹಾಪರಭುವನ ಮಕಕಳು

ಚಕರವತೋಯ ಖಾಸಾ ಶಕಷಕನಾಗದುವನು ಯಾಮಾಓಕ. ಅವನು ಕತತವರಸ ನಪಪಣನೊ ಝನ ನ ುಂಭೀರವಾದ ವದಾುಥೋಯೊ ಆಗದು. ಅವನ ರನಯೀ ಶುದ ನಷರಯೀಜಕರಾಗ ಅಂಡಲಯುವವರ ಬೀಡಾಗತುತ. ಅವನ ಹತತರ ಕೀವಲ ಒಂದು ಜೊತ ಉಡುಪಪುಳದುವಪ, ಏಕಂದರ ಅಂಡಲಯುವವರು ಅವನನುೂ ಯಾವಾುಲೊ ಬಡತನದಲಲಲಯೀ ಇರಸುತತದುರು. ಯಾಮಾಓಕನ ಉಡುಪಪ ಬಲು ಜೀಣೋವಾಗರುವಪದನುೂ ುರನಸದ ಚಕರವತೋಯು ಹೊಸ ಉಡುಪಪು ನುೂ ಖರೀನಗಸಲು ಸವಲು ಹಣ ಕೊಟುನು. ರುಂನಗನ ಸಲ ಚಕರವತೋಯ ಬಳ ಬಂದಾುಲೊ ಯಾಕಾಓರ ಹಂನಗನ ಜೀಣೋವಾದ ಉಡುಪಪು ಲಲಲಯೀ ಇದುನು. “ಹೊಸ ಉಡುಪಪು ಏನಾದವಪ ಯಾಕಾಓರ?” ಕೀಳದನು ಚಕರವತೋ. “ರಹಾಪರಭುು ರಕಕಳಗ ನಾನು ಉಡುಪಪು ನುೂ ಪೂರೈಸದ” ಯಾಮಾಓಕ ವವರಸದ.

86

೮೦. ಮ ರು ತರಹದ ಶಷುರು

ಗಟುನ ಎಂಬ ಹಸರನ ಝನ ುುರುವಬಬ ಟೊೀಕುುವಾ ಕಾಲದ ಉತತರಾಧೋದಲಲಲ ಇದು. ಅವನು ಯಾವಾುಲೊ ಇಂತು ಹೀ ತತದು: “ರೊರು ತರಹದ ಶಷುರು ಇರುತಾತರ: ಇತರರಗ ಝನ ತಳಸುವವರು, ದೀವಾಲಯು ನೊೂ ಪೂಜಾಸಥ ು ನೊೂ ಸುಸಥತಯಲಲಲ ಇಟುುಕೊ ಳವವರು ರತುತ ಅಕಕ ಚೀಲು ಹಾುೊ ಬಟು ತೊುುಹಾಕಲು ಉಪಯೀಗಸುವ ಸಾಧನು .” ಗಾಸನ ಹಚುುಕಮಮ ಇದೀ ಅಭಪಾರಯವನುೂ ಅಭವುಕತಗೊಳಸದಾುನ. ಅವನು ಟಕುಸುಯ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಅಧುಯಸುತತದಾುು ಅವರ ುುರು ಬಲು ಕಠನ ಶಸತನವನಾಗದು. ಕಲವಮಮ ಅವನನುೂ ುುರು ಹೊಡದದೊು ಉಂಟು. ಈ ತರನಾದ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಸಹಸಕೊ ಳಲಾುದ ಇತರ ವದಾುಥೋು ಬಟುು ಹೊೀದರು. ಗಾಸನ ಇಂತು ಹೀ ತಾತ ಅಲಲಲಯೀ ಇದು: “ಒಬಬ ಸತವಹೀನ ವದಾುಥೋ ಅಧಾುಪಕನ ಪರಭಾವವನುೂ ಉಪಯೀಗಸಕೊ ಳತಾತನ. ರಧುರುುಣದ ವದಾುಥೋ ಅಧಾುಪಕನ ಕಾರುಣುವನುೂ ಮಚುಕೊ ಳತಾತನ. ಒಬಬ ಒಳ ಳಯ ವದಾುಥೋ ಅಧಾುಪಕನ ಶಸತನಂದಾಗ ಸದೃಢನಾಗ ಬಳಯುತಾತನ.”

87

೮೧. ದಡಡ ಪರಭು

ಡೈುು ರತುತ ುೊಡೊೀ ಎಂಬ ಇಬಬರು ಝನ ುುರುು ತನೂನುೂ ಭೀಟ ಆುುವಂತ ಒಬಬ ಪರಭು ಆಹಾವನಸದ. ಪರಭುವನುೂ ಕಾಣಲು ಬಂದ ನಂತರ ುೊಡೊೀ ಹೀಳದ:” ನೀನು ಸವಭಾವತಃ ವವೀಕ ರತುತ ಝನ ಕಲಲಯಲು ಅುತುವಾದ ಸಾರಥುೋ ನನೂಲಲಲ ಹುಟುನಂದಲೀ ಅಂತುೋತವಾಗದ.” “ಅಸಂಬದ ಮಾತು” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ಡೈುು. “ಈ ಪದುನನುೂ ನೀನೀಕ ಹೊು ತತರುವ? ಅವನೊಬಬ ಪರಭುವಾಗರಬಹುದು, ಆದರ ಅವನಗ ಝನ ಕುರತು ಏನೊ ಗೊತತಲಲ.” ುೊಡೊೀವಗೊೀಸಕರ ದೀವಾಲಯ ನಮೋಸಬೀಕಾಗದು ಪರಭು ಆ ಯೀಜನ ಕೈಬಟುು ಡೈುುಗೊೀಸಕರ ದೀವಾಲಯ ನಮೋಸ ಅವನ ಹತತರ ಝನ ಅಧುಯಸದ.

88

೮೨. ಧ ಳನ ಂದಗ ಅಂಟಕ ಇಲಲ

ಚೀನೀ ುುರು ಟಾುಂಗ ವಂಶದ ಝಂಗಟುು ತನೂ ವದಾುಥೋುಳಗಾಗ ಈ ರುಂನಗನ ಸೊಚನು ನುೂ ಬರದ * ಪರಪಂಚದಲಲಲ ಬಾಳದರೊ ಪರಪಂಚದ ಧೊಳಗ ಅಂಟಕೊ ಳದಯೀ ಇರುವಪದು ಝನ ನ ನಜವಾದ ವದಾುಥೋಯ ವೈಲಕಷಣು. * ಇನೊೂಬಬನ ಒಳ ಳಯ ಕಾಯೋವನುೂ ನೊೀಡದಾು ಅವನ ಮೀಲುಂಕತ ಅನುಸರಸುವಂತ ನನೂನುೂ ನೀನೀ ಪರೀತಾುಹಸು. ಇನೊೂಬಬನ ತಪಪು ಕಾಯೋದ ಕುರತು ಕೀಳದಾು ಅದನುೂ ಅನುಕರಸದಂತ ನನಗ ನೀನೀ ಸೊಚಸಕೊ. * ಕತತಲ ಕೊೀಣಯಲಲಲ ಒಂಟಯಾಗ ಇರುವಾುಲೊ ಗರವಾನವತ ಅತಥಯಬಬನ ರುಂದ ಇರುವಾು ಎಂತರುವಯೀ ಅಂತಯೀ ಇರು.ನನೂ ಭಾವನು ನುೂ ಅಭವುಕತಗೊಳಸು, ಆದರ ಅದು ನನೂ ನೈಜ ಸವಭಾವಕಕಹೊಂದಾಣಕ ಆುುವಂತರಬೀಕೀ ವನಾ ಅತಯಾುಬಾರದು. * ಬಡತನ ಒಂದು ಸಂಪತುತ. ಆರಾರದ ಜೀವನಕಕ ಅದನುೂ ಎಂದೊ ವನರಯಸನಗರು. ಒಬಬ ರೊಖೋನಂತ ತೊೀರದರೊ ನಜವಾಗ ರೊಖೋನಲಲದೀ ಇರಬಹುದು. ಆತ ತನೂ ವವೀಕವನುೂ ಬಲು ಜಾುರೊಕತಯಂದ ಸಂರಕಷಸುತತರಬಹುದು. * ಸದುಗಣು ಸವಶಸತನ ಫಲು , ಅವಪ ಅಂತರಕಷನಗಂದ ರಳ ಅಥವ ಹರ ಬೀ ವಂತ ಉದುರುವಪನಗಲಲ. * ವನೀತತ ಎಲಲ ಸದುಗಣು ತ ಹನಗ. ನರಹೊರಯವರಗ ನರಮನುೂ ನೀವಪ ತಳಯಪಡಸುವ ಮೊದಲೀ ಅವರು ನರಮನುೂ ಆವಷಕರಸುವಂತರಬೀಕು. *ಉದಾತತ ಹೃದಯವಪ ಎಂದೊ ತನೂನುೂ ತಾನು ಬಲವಂತವಾಗ ರುಂಚೊಣಯಲಲಲ ಇರುವಂತ ಮಾಡುವಪನಗಲಲ. ಅದರ ಪದುಳಾದರೊೀ ಅಪರೊಪಕಕ ಪರದಶೋಸಲುಡುವ ಅತುರೊಲುವಾದ ದುಲೋಭ ರತೂುಳಾಗರುತತವ. * ಪಾರಮಾಣಕ ವದಾುಥೋಗ ಪರತಯಂದು ನಗನವೂ ರಂು ಕರ ನಗನವಾಗರುತತದ. ಸರಯ ಕಳಯುತತದಾದರೊ ಅವನಂದೊ ಹಂದ ಬೀ ವಪನಗಲಲ.ಉನೂತ ಕೀತೋಯೀ ಆುಲಲ ಅವಮಾನವೀ ಆುಲಲ ಅವನನುೂ ಅಲುಗಾಡಸುವಪನಗಲಲ. * ನನೂನುೂ ನೀನೀ ಖಂಡಸು, ಇನೊೂಬಬನನೂಲಲ. ಸರ ರತುತ ತಪಪುು ನುೂ ಚಚೋಸಬೀಡ. * ಕಲವಪ ಅಂಶು ಸರಯಾದವೀ ಆಗದುರೊ ಅನೀಕ ತಲಮಾರುು ಕಾಲ ತಪಪು ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸಲುಡುತತದುವಪ.ಸದಾಚಾರ ನಷಠತಯ ಮಲು ಅನೀಕ ಶತಮಾನು ನಂತರವೂ ುುರುತಸಲುಡುವ ಸಾಧುತ ಇರುವಪದರಂದ ತಕಷಣ ಮಚುುಗ ದೊರಯಬೀಕಂಬುದಾಗ ಹಂಬಲಲಸುವ ಆವಶುಕತ ಇಲಲ. * ಕರೋು ನುೂ ಮಾಡತಾತ ಜೀವಸು, ವಶವದ ರಹಾನ ನಯರಕಕ ಪರಣಾರು ನುೂ ನಧೋರಸಲು ಬಡು. ಶಾಂತವಾಗ ಚಂತನ ಮಾಡುತಾತ ಪರತಯಂದು ನಗನವನೊೂ ಸಾಗಹೊೀುು.

89

೮೩. ನಜವಾದ ಪವಾಡ

ಬಾಂಕೈ ಯೊೋಮಾನ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಪರವಚನ ನೀಡುತತದಾುು ಜರಗದ ವದುಮಾನ ಇದು. ಬಾಂಕೈನ ಪರವಚನ ಕೀ ಲು ಬಹು ದೊಡಡ ಸಂಖುಯಲಲಲ ಜನ ಸೀರುತತದುದುನುೂ ನೊೀಡ ಶಂಶು ಪೂಜಾರಯಬಬ ಕರುಬುತತದು. ಅವನಾದರೊೀ ಪರೀರದ ಬುದನ (Buddha of love) ಹಸರನುೂ ಪಪನರುಚುರಸುತತರುವಪದರಂದ ಮೊೀಕಷಪಾರಪತಯಾುುತತದ ಎಂಬುದಾಗ ನಂಬದುವ. ಎಂದೀ, ಅವನು ಬಾಂಕೈನೊಂನಗಗ ವಾದ ಮಾಡುವ ಅಪೀಕಷ ಉ ಳವನಾಗದು. ಈ ಇರಾದಯಂದ ಪೂಜಾರ ಬಂದಾು ಬಾಂಕೈ ಪರವಚನ ನೀಡುತತದು. ಆದರೊ ಅವನು ಅಲಲಲ ಮಾಡದ ುಲಾಟಯಂದಾಗ ಬಾಂಕೈ ತನೂ ಪರವಚನ ನಲಲಲಸ ುಲಾಟಗ ಕಾರಣ ಏನಂದು ಕೀಳದ. “ನರಮ ಪಂಥದ ಸಾಥಪಕನಗ ಎಂಥ ಪವಾಡ ಸದೃಶ ಸಾರಥುೋ ಇತುತ ಅಂದರ,” ಬಡಾಯ ಕೊಚುಲು ಆರಂಭಸದ ಆ ಪೂಜಾರ, “ಅವನು ನನಗಯ ಒಂದು ದಡದಲಲಲ ನಂತು ಕೈನಲಲಲ ಕುಂಚ ಹಡದಾು ಅವನ ಅನುಚರ ಇನೊೂಂದು ದಡದಲಲಲ ಕಾುದದ ಹಾಳಯಂದನುೂ ಎತತ ಹಡದು ನಂತುಕೊಂಡರ ಅದರ ಮೀಲ ಪವತರ ಅಮದಾನ (ರಹಾಯಾನ ಪಂಥದಲಲಲ ಬುದನ ಒಂದು ಪಯಾೋಯ ನಾರ) ಹಸರನುೂ ಗಾಳಯ ರುಖೀನ ಬರಯುತತದು. ನೀನು ಅಂಥ ಅದುತವಾದದುು ಏನನಾೂದರೊ ಮಾಡಬಲ ಲಯಾ? ಎಂಬುದಾಗ ಸವಾಲು ಹಾಕದ. ಬಾಂಕೈ ನರುದವೀುನಗಂದ ಇಂತು ಉತತರಸದ: “ಬಹುಶಃ ನನೂ ನರಯೊ ಆ ಚರತಾಕರವನುೂ ಮಾಡುತತದ. ಆದರೊ ಝನ ನ ಕರರ ಅದಲಲ. ನನಗ ಹಸವಾದಾು ಊಟ ಮಾಡುತ ತೀನ, ನನಗ ಬಾಯಾರಕ ಆದಾು ನೀರು ಕುಡಯುತ ತೀನ. ಇವೀ ನಾನು ಮಾಡುವ ಪವಾಡು .”

90

೮೪. ನಶಶಬು ದೋವಾಲಯ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಗ ಥ ಥಳಸುತತದು ಶೊೀಯು ಒಬಬ ಒಕಕಣುನ ಝನ ುುರು. ತೊೀು ಕು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಅವನು ಬೊೀಧಸುತತದು. ಅಹನೋಶ ದೀವಾಲಯ ನಶಶಬುವಾಗರುತತತುತ. ಯಾವ ಸದೊು ಇರುತತರಲಲಲಲ. ಶೊಲೀಕ ಪಠನವನೊೂ ಅವನು ನಷೀಧಸದು. ಧಾುನ ಮಾಡುವಪದರ ಹೊರತಾಗ ಬೀರೀನನೊೂ ಮಾಡುವಂತರಲಲಲಲ. ುುರು ವಧವಶನಾದಾು, ವೃದ ನರಯವಳೂಬಬಳಗ ುಂಟ ಬಾರಸದ ನಾದವೂ ಶೊಲೀಕು ನುೂ ಪಠಸುತತರುವಪದೊ ಕೀಳಸತು. ಆದುರಂದ ಶೊೀಯು ಸತತದಾುನ ಎಂಬುದು ಅವಳಗ ತಳಯತು.

91

೮೫. ಧ ಪ ದಾಹಕ

ನಾುಸಾಕ ಎಂಬ ಊರನಲಲಲ ವಾಸಸುತತದು ಕಾಮ ಎಂಬಾಕ ಜಪಾನನಲಲಲ ಧೊಪ ದಾಹಕು ನುೂ ತಯಾರಸುತತದು ಕಲವೀ ಕಲವಪ ರಂನಗಯ ಪೈಕ ಒಬಬ . ಇಂಥ ದಾಹಕು ಉತತರ ಕಲಾಕೃತುಳಾಗರುತತದುದುರಂದ ಕುಟುಂಬದ ಪೂಜಾುೃಹದ ರುಂನಗನ ಚಹಾ-ಕೊೀಣಯಲಲಲ ಮಾತರ ಉಪಯೀಗಸತಕಕವಪ ಆಗದುವಪ. ಕಾಮಗಂತ ಮೊದಲು ಒಬಬ ಇಂಥ ಕಲಾವದನೀ ಆಗದು ಅವ ತಂದಯು ರದುಪಾನಪರಯನಾಗದು. ಕಾಮಯೊ ಧೊರಪಾನ ಮಾಡುತತದು ರತುತ ಬಹ ಷುು ಸರಯವನುೂ ಪಪರುಷರ ಸಾಹಚಯೋದಲಲಲ ಕಳಯುತತದು .ಸವಲು ಹಣ ಸಂಪಾನಗಸದಾುಲಲಲ ಕಲಾವದರನುೂ, ಕವು ನುೂ, ಬಡಗು ನುೂ, ಕಾಮೋಕರನುೂ, ಇನೊೂ ಅನೀಕ ಕಸಬುದಾರರನೊೂ ಉಪಕಸಬುದಾರರನೊೂ ಆಹಾವನಸ ತತಣ ನೀಡುತತದು . ಅವರ ಸಹವಾಸದಲಲಲ ಆಕ ತನೂ ದಾಹಕು ರೊಪರೀಖಯನುೂ ಸೃಷಟುಸುತತದು . ಕಾಮ ದಾಹಕವನುೂ ಅತೀ ನಧಾನವಾಗ ತಯಾರಸುತತದುರೊ ಪೂಣೋಗೊಂಡಾು ಯಾವಾುಲೊ ಅದೊಂದು ಅತುುತತರ ಕಲಾಕೃತಯೀ ಆಗರುತತತುತ. ಎಂದೊ ರದುಪಾನ ಮಾಡದ, ಧೊರಪಾನ ಮಾಡದ ರತುತ ರುಕತವಾಗ ಪರುಷರೊಂನಗಗ ಬರಯದ ಸರೀಯರು ಇರುವ ರನು ಲಲಲ ಅವ ದಾಹಕು ನುೂ ಅತುರೊಲು ವಸುತುಳಂದು ಪರುಣಸಲಾುುತತತುತ. ಒಮಮ ನಾುಸಾಕಯ ರಹಾಪರರು ತನಗೊಂದು ಧೊಪ ದಾಹಕವನುೂ ತಯಾರಸ ಕೊಡುವಂತ ಕಾಮಯನುೂ ವನಂತಸದರು. ಹಚುುಕಮಮ ಅಧೋ ವಷೋ ಕಳದರೊ ಆಕ ತಯಾರಕಯ ಪರಕರಯಯನುೂ ಆರಂಭಸಯೀ ಇರಲಲಲಲ. ಆ ಸರಯದಲಲಲ ದೊರದ ನುರವಂದರ ಕಾಯಾೋಲಯಕಕ ಬಡತಯಾಗ ತರಳದು ರಹಾಪರರು ಅವ ನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದರು. ದಾಹಕ ತಯಾರಕಯ ಕಾಯೋವನುೂ ಆರಂಭಸುವಂತ ಒತಾತಯಸದರು. ಕೊನಗೊಂದು ನಗನ ಇದುಕಕದುಂತ ಪರೀರಣ ದೊರತದುರಂದ ಕಾಮ ಧೊಪ ದಾಹಕವನುೂ ತಯಾರಸದ . ಪೂಣೋಗೊಂಡ ನಂತರ ಅದನುೂ ಮೀಜನ ಮೀಲ ಇಟು . ನಗೀಘೋಕಾಲ ಬಲು ಸೊಕಷಮವಾಗ ಅದನುೂ ವೀಕಸದ . ಅದು ಅವ ಸಹಚರನೊೀ ಎಂಬಂತ ಅದರ ಎದುರು ದೊರಪಾನವನೊೂ ರದುಪಾನವನೊೂ ಮಾಡದ . ಇಡೀ ನಗನ ಅದನೂೀ ವೀಕಷಸದ . ಕೊನಗ ಒಂದು ಸುತತಗಯನೂ ತಗದುಕೊಂಡು ಅದನುೂ ಒಡದು ಚೊರುಚೊರು ಮಾಡದ . ಅವ ರನಸುಗ ಅದೊಂದು ಪರಪೂಣೋ ಸೃಷಟು ಅನೂಸರಲಲಲಲ.

92

೮೬. ನೋನೋನು ಮಾಡುತತರುವ? ನೋವೋನು ಹೋಳುತತರುವರ?

ಆಧುನಕ ಕಾಲದಲಲಲ ುುರುು ರತುತ ಶಷುರ ಕುರತು, ವಶೀಷ ಪರೀತಪಾತರ ವದಾುಥೋು ುುರುವನ ಬೊೀಧನು ನುೂ ಉತತರಾಧಕಾರನಗಂದ ಪಡಯುವಪದರ ರತುತ ತತುರಣಾರವಾಗ ಸತುವನುೂ ತರಮ ಅನುಯಾಯುಳಗ ವಗಾೋಯಸಲು ಅವರಗ ಬರುವ ಅಧಕಾರದ ಕುರತು ತೀರ ಅಸಂಬದ ಮಾತುು ನಾೂಡಲಾುುತತದ. ಝನ ಅನುೂ ಹೀಗಯೀ, ಅರಾೋತ ಹೃದಯನಗಂದ ಹೃದಯಕಕ, ಶುರತಪಡಸುವಪದು ಸರಯಾದ ವಧಾನ ಎಂಬುದು ನಜ. ಹಂನಗನ ಕಾಲದಲಲಲ ಈ ಕಾಯೋವನುೂ ನಜವಾಗ ಇಂತಯೀ ಯಶಸವಯಾಗ ಮಾಡುತತದುರು. ಪಾಂಡತುಪೂಣೋ ಹೀಳಕ ರತುತ ದೃಢ ವಚನುಳಗ ಬದಲಾಗ ಮನ ರತುತ ವನಯು ಆಧಪತುವತುತ. ಇಂಥ ಬೊೀಧನ ಪಡದವ ವಷಯವನುೂ ೨೦ ವಷೋು ನಂತರವೂ ಗಪುವಾಗ ಇಟುುಕೊ ಳತತದು. ಒಬಬ ತನೂ ಆವಶುಕತಯಂದಾಗ ನಜವಾದ ುುರುವಬಬ ಇಲಲಲದಾುನ ಎಂಬುದನುೂ ಪತ ತಹಚುದ ನಂತರವೀ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಶುರತಪಡಸಲಾಗದ ಎಂಬುದು ಅವನ ಅರವಗ ಬರುತತತುತ. ಅಂಥ ಸಂದಭೋದಲಲಲಯೊ ಕಲಲಕಯ ಸನೂವೀಶ ಬಲು ಸಾವಭಾವಕವಾಗ ಸೃಷಟುಯಾುುತತತುತ ಹಾುೊ ಬೊಧನ ತಂತಾನೀ ವಗಾೋವಣ ಆುುತತತುತ. ಯಾವಪದೀ ಸನೂವೀಶದಲಲಲ ಅಧಾುಪಕ “ನಾನು ಇಂಥವರ ಉತತರಾಧಕಾರ” ಎಂಬುದಾಗ ಘೊೀಷಟಸಕೊ ಳತತರಲಲಲಲ, ಏಕಂದರ ಅಂಥ ಘೊೀಷಣ ಅಪೀಕಷತ ಪರಣಾರಕಕ ತನಗವರುದವಾದುನೂೀ ಉಂಟುಮಾಡುತತತುತ. ಝನ ುುರು ರು-ನಾುನ ಗ ಇದುದುು ಒಬಬನೀ ಒಬಬ ಉತತರಾಧಕಾರ. ಅವನ ಹಸರು ಶೊೀಜು. ಶೊೀಜು ಝನಅನುೂ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಅಧುಯಸದ ನಂತರ ರು-ನಾುನ ಅವನನುೂ ತನೂ ಕೊಠಡಗ ಕರಯಸಕೊಂಡು ಇಂತಂದ: “ನಾನು ವೃದನಾುುತತದ ುೀನ. ನನಗ ತಳದ ರಟುಗ ನನೂ ಬೊೀಧನು ನುೂ ರುಂದಕಕ ಒಯುಬಲಲವನು ನೀನೊಬಬ ಮಾತರ. ಅದು ುುರುವನಂದ ುುರುವಗ ವಗಾೋವಣ ಆುುತಾತ ಏ ಪೀಳಗು ಕಳನಗವ. ನನೂ ಅರವಗ ಅನುುುಣವಾಗ ನಾನೊ ಅನೀಕ ಅಂಶು ನುೂ ಸೀರಸದುೀನ. ಈ ಪಪಸತಕ ಬಲು ಅರೊಲುವಾದದುು. ನೀನು ನನೂ ಉತತರಾಧಕಾರ ಎಂಬುದನುೂ ಸೊಚಸಲು ಇದನುೂ ನನಗ ಕೊಡುತತದುೀನ” ಅದಕಕ ಶೊೀಜು ಇಂತು ಉತತರಸದ: “ಪಪಸತಕ ಅಷೊುಂದು ರುಖುವಾದದ ುೀ ಆಗದುರ ಅದನುೂ ನೀವೀ ಇಟುುಕೊ ಳವಪದೀ ಉಚತ. ಬರವಣಗಯ ನರವಲಲದಯೀ ನಾನು ನಮಮಂದ ಝನ ಅನುೂ ಸವೀಕರಸದ ುೀನ. ಅದು ಈು ಇರುವ ಸಥತಯಲಲಲಯೀ ನನಗ ತೃಪತ ನೀಡದ.” ರು-ನಾುನ ಪರತಕರಯಸದ: “ನನಗ ಅದು ಗೊತತದ. ಆದರೊ ಈ ಕೃತ ಏ ತಲಮಾರುು ಲಲಲ ುುರುವನಂದ ುುರುವಗ ಬಂನಗದ. ಆದುರಂದ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಸವೀಕರಸದುರ ಪರತೀಕವಾಗ ಇದನುೂ ಇಟುುಕೊ. ತಗದುಕೊ ಇದನುೂ.” ಈ ವದುಮಾನ ಘಟಸದುು ಒಂದು ಅಗಗಷಟುಕಯ ರುಂದ. ಪಪಸತಕ ತನೂ ಕೈ ಸೀರದ ತಕಷಣ ಶೊೀಜು ಅದನುೂ ಧುಧಗಸುತತರುವ ಅಗೂಗ ಹಾಕದ. ಅವನಗ ಯಾವಪದೀ ವಸುತ ಸಾವರುದಲಲಲ ಆಸಕತ ಇರಲಲಲಲ. ಹಂದಂದೊ ಕೊೀಪಗೊಂಡರನಗದು ರು-ನಾುನ ಕರುಚದ: “ನೀನೀನು ಮಾಡುತತರುವ?” ಶೊೀಜು ಕೊಡ ಹಂದಕಕ ಕರುಚದ: “ನೀವೀನು ಹೀ ತತರುವರ!”

93

೮೭. ಹತುತ ಉತತರಾಧಕಾರಗಳು

ಅಧಾುಪಕರು ತರಮನುೂ ಕೊಂದರೊ ಸರಯೀ, ತಾವಪ ಝನ ಕಲಲಯುತತೀವ ಎಂಬುದಾಗ ಝನ ವದಾುಥೋು ಕಲಲಕಯ ಆರಂಭದಲಲಲ ಶಪಥ ಮಾಡುತಾತರ. ತರಮ ಬರ ನುೂ ತುಸು ಕತತರಸ ಸುರಯುವ ರಕತನಗಂದ ತರಮ ಲಲಖತ ತೀಮಾೋನಕಕ ರುದರಯತುತತಾತರ. ಕರಮೀಣ ಈ ಶಪಥ ಮಾಡುವಪದು ತಪಚಾರಕ ಪರಕರಯಯೀ ಆಯತು. ಈ ಕಾರಣಕಾಕಗ ುುರು ಎಕಡೊೀ ಕೈನಲಲಲ ಸಾವನೂಪುದ ವದಾುಥೋಯನುೂ ಹುತಾತಮನಂತ ಬಂಬಸಲಾಯತು. ಎಕಡೊೀ ಬಲು ಕಠನ ಶಸತನ ಅಧಾುಪಕ. ಅವನ ವದಾುಥೋು ಅವನಗ ಭಯಪಡುತತದುರು. ಸರಯ ಎಷುಂಬುದನುೂ ಸೊಚಸಲು ದೊಡಡ ಜಾುಟ ಹೊಡಯುವ ಕತೋವು ನಭಾಯಸುತತದು ವದಾುಥೋಯಬಬ, ದೀವಾಲಯದ ರಹಾದಾವರದ ಬಳ ಹೊೀುುತತದು ಸುಂದರ ಹುಡುಗಯಬಬಳಂದ ಆಕಷಟೋತನಾಗ ಜಾುಟಯನುೂ ಎಷುು ಸಲ ಹೊಡಯಬೀಕತೊತೀ ಅಷುು ಸಲ ಹೊಡಯಲಲಲಲ. ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ಅವನ ಹಂದಯೀ ನಂತದು ಎಕಡೊೀ ಒಂದು ದೊಣುಯಂದ ಪಟುು ಕೊಟು. ತತುರಣಾರವಾಗ ಆದ ಆಘರತನಗಂದ ವದಾುಥೋ ಸತತ. ಆ ವದಾುಥೋಯ ಪಾಲಕ ಅಪಘರತದ ಸುನಗು ಕೀಳ ನೀರವಾಗ ಎಕಡೊೀ ಹತತರ ಹೊೀದ. ಅವನನುೂ ದೊಷಟಸುವಪದು ಸರಯಲಲ ಎಂಬುದನುೂ ತಳನಗದು ಪಾಲಕ ುುರುವನುೂ ಆತನ ನದಾೋಕಷಣು ಬೊೀಧನ ವಧಾನಕಾಕಗ ಹೊುಳದ. ಆುಲೊ ಎಕಡೊೀವನ ರನೊೀಧರೋ ವದಾುಥೋ ಜೀವಂತವಾಗನಗುದುರ ಎಂತರುತತತೊತೀ ಅಂತಯೀ ಇತುತ. ಈ ವದುಮಾನ ಜರಗದ ನಂತರ ಎಕಡೊೀ ತನೂ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಹತತಕಕಂತಲೊ ಹಚುನ ಸಂಖುಯ ಜಞಾನು ನುೂ ತಯಾರಸದ. ಇದೊಂದು ಅಸಾಮಾನು ವದುಮಾನವಾಗತುತ.

94

೮೮. ನಜವಾದ ಮಾಗೋ

ನನಕಾವಾ ಸಾಯುವಪದಕಕ ತುಸು ರುನೂ ಝನ ುುರು ಇಕುಕಯ ಅವನನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡದ. “ನಾನು ನನಗ ದಾರ ತೊೀರಸಲೀನು?” ಕೀಳದ ಇಕುಕಯ. ನನಕಾವಾ ಉತತರಸದ: “ನಾನು ಇಲಲಲಗ ಒಬಬನೀ ಬಂದ ರತುತ ಒಬಬನೀ ಹೊೀುುತತೀನ. ನೀನು ನನಗ ಏನು ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಲ ಲ?” ಇಕುಕಯ ಉತತರಸದ: “ ನಜವಾಗಯೊ ನೀನು ಬಂನಗದ ುೀನ ರತುತ ಹೊೀುುತ ತೀನ ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸುತತರುವಯಾದರ ಅದು ನನೂ ಭರಮ. ಬರುವಕ ರತುತ ಹೊೀುುವಕ ಇಲಲದೀ ಇರುವ ದಾರಯನುೂ ತೊೀರಸಲು ನನಗ ಅವಕಾಶ ಕೊಡು.” ಈ ಪದು ನುೂ ಹೀ ವಪದರ ರುಖೀನ ಇಕುಕಯ ದಾರಯನುೂ ಎಷುು ಸುಷುವಾಗ ತೊೀರಸದನಂದರ ನನಕಾವಾ ರುುು ೂಗ ಬೀರ ಸತತನು.

95

೮೯. ಗ ಡ ೋ ಮತುತ ಚಕರವತೋ

ಚಕರವತೋ ಗೊೀಯೀಝೈ ುುರು ುೊಡೊೀ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಝನ ಅನುೂ ಅಧುಯಸುತತದು. ಚಕರವತೋ ವಚಾರಸದ: “ಝನ ನಲಲಲ ಈ ರನಸುೀ ಬುದ. ಇದು ಸರಯಷು?” ುೊಡೊೀ ಉತತರಸದ: “ನಾನು ಹದು ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದರ ಅಥೋ ಮಾಡಕೊ ಳದಯೀ ಅಥೋವಾಗದ ಎಂಬುದಾಗ ನೀನು ಆಲೊೀಚಸುವ. ಇಲಲ ಎಂಬುದಾಗ ನಾನು ಹೀಳದರ, ನೀನು ಚನಾೂಗ ಅಥೋ ಮಾಡಕೊ ಳ ಬಹುದಾದ ತಥುವನುೂ ಅಲಲುಳದಂತಾುುತತದ” ಇನೊೂಂದು ನಗನ ುೊಡೊೀವನುೂ ಚಕರವತೋ ಕೀಳದ: “ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ರನುಷು ಸತತ ನಂತರ ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತಾತನ?” ುೊಡೊೀ ಉತತರಸದ: “ನನಗ ಗೊತತಲಲ.” ಚಕರವತೋ ಕೀಳದ: “ನರಗ ಏಕ ಗೊತತಲಲ?” ುೊಡೊೀ ಉತತರಸದ: “ಏಕಂದರ ನಾನನೊೂ ಸತತಲಲ.” ತದನಂತರ ತನೂ ರನಸುನಂದ ುರಹಸಲಾುದ ಇಂಥ ವಷಯು ಕುರತು ಹಚುು ವಚಾರಸಲು ಚಕರವತೋ ಹಂದೀಟು ಹಾಕದ. ಆದುರಂದ ಅವನನುೂ ಜಾುೃತಗೊಳಸಲೊೀ ಎಂಬಂತ ುೊಡೊೀ ತನೂ ಕೈನಂದ ನಲಕಕ ಹೊಡದ. ಚಕರವತೋಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು! ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ನಂತರ ಚಕರವತೋಯು ಝನ ಅನೊೂ ುೊಡೊೀವನೊೂ ಮೊದಲಲಗಂತ ಹಚುು ಗರವಸತೊಡಗದ. ತನೂ ಚಳಗಾಲದಲಲಲ ಅರರನಯ ಒ ಗ ಟೊಪು ಧರಸಲು ಅನುರತಯನೊೂ ುೊಡೊೀನಗ ನೀಡದ.೮೦ ವಷೋಕಕಂತ ಹಚುು ವಯಸುು ಆದ ನಂತರ ುೊಡೊೀ ತಾನು ಭಾಷಣ ಮಾಡುತತರುವಾುಲೀ ನದ ುಗ ಜಾರುತತದು. ಅಂಥ ಸನೂವೀಶು ಲಲಲ ತನೂ ಪರೀತಯ ಶಕಷಕ ತನೂ ವಯಸಾುುುತತರುವ ದೀಹಕಕ ಅುತುವಾದ ವಶಾರಂತಯನುೂ ಅನುಭವಸಲಲ ಎಂಬ ಕಾರಣಕಾಕಗ ಚಕರವತೋ ತಾನೀ ಸದುು ಮಾಡದಯೀ ಇನೊೂಂದು ಕೊಠಡಗ ತರ ತತದು.

96

೯೦. ವಧಯ ಕೈಗಳಲಲಲ

ನೊಬುನಾು ಎಂಬ ಹಸರನ ಜಪಾನನ ರಹಾಯೀಧನೊಬಬ ತನೂ ಶತುರ ಪಾಳಯದಲಲಲದು ಸೈನಕರ ಸಂಖುಯ ಹತತನೀ ಒಂದು ಭಾುದಷುು ರಂನಗ ತನೂ ಅಧೀನದಲಲಲ ಇಲಲನಗದುರೊ ಧಾಳ ಮಾಡಲು ನಧೋರಸದ. ತನೂ ಗಲುಲವಪ ಖಚತ ಎಂಬುದು ಅವನಗ ಗೊತತದುರೊ ಅವನ ಸೈನಕರಗ ಈ ಕುರತು ಸಂಶಯವತುತ. ಹೊೀುುವ ದಾರಯಲಲಲ ಇದು ಶಂಟೊೀ ಪೂಜಾಸಥ ದ ಬಳ ಆತ ನಂತು ತನೂ ಸೈನಕರಗ ಇಂತು ಹೀಳದ: “ಪೂಜಾಸಥ ದೊ ಕಕ ಹೊೀಗ ಬಂದ ನಂತರ ನಾನು ನಾಣುವಂದನುೂ ಮೀಲಕಕ ಚರುಮತ ತೀನ. ರುರುಮಖ ಮೀಲ ಇರುವಂತ ನಾಣು ಕ ಗ ಬದುರ ನಾವಪ ಗಲುಲತತೀವ, ಹರುಮಖ ಮೀಲ ಇರುವಂತ ಬದುರ ನಾವಪ ಸೊೀಲುತ ತೀವ. ನರಮನುೂ ವಧ ಅದರ ಕೈು ಲಲಲ ಹಡದುಕೊಂಡದ.” ನೊಬುನಾು ಪೂಜಾಸಥ ವನುೂ ಪರವೀಶಸ ಮನ ಪಾರಥೋನ ಸಲಲಲಸದ. ಹೊರಬಂದು ನಾಣುವನುೂ ಮೀಲಕಕ ಚಮಮದ, ರುರುಮಖ ಮೀಲ ಇತುತ. ಯುದ ಮಾಡಲು ಅವನ ಸೈನಕರು ಎಷುು ಉತುುಕರಾಗದುರಂದರ ಯುದದಲಲಲ ಅವರು ಬಲು ಸುಲಭವಾಗ ಜಯ ುಳಸದರು. ಯುದ ರುಗದ ನಂತರ ನೊಬುನಾುನ ಅನುಚರ ಅವನಗ ಇಂತಂದ: “ವಧಯ ತೀಪೋನುೂ ಯಾರಂದಲೊ ಬದಲಲಸಲು ಸಾಧುವಲಲ.” “ಖಂಡತ ಸಾಧುವಲಲ” ಎಂಬುದಾಗ ಉದಗರಸದ ನೊಬುನಾು ತಾನು ಚಮಮದ ನಾಣುವನುೂ ತೊೀರಸದ. ಅದರ ಎರಡೊ ಪಾಶವೋು ಲಲಲ ರುರುಮಖದಲಲಲರಬೀಕಾದ ಚತರವೀ ಇತುತ.

97

೯೧. ಕಾಸನ ಬವರದ

ಪಾರಂತೀಯ ಪರಭುವನ ಶವಸಂಸಾಕರವನುೂ ಅಧಕೃತವಾಗ ನರವೀರಸುವಂತ ಕಾಸನ ಗ ಹೀ ಲಾಯತು. ಆ ವರಗ ಅವನು ಪರಭುು ನೂೀ ಆುಲಲ ಶರೀಷಠರನೂೀ ಆುಲಲ ಸಂಧಸಯೀ ಇರಲಲಲಲವಾದುರಂದ ಅಧೀರನಾಗದು. ಶವ ಸಂಸಾಕರದ ಕಮಾೋಚರಣ ಆರಂಭವಾದಾು ಅವನು ಬವರದ. ತರುವಾಯ, ಅವನು ಹಂನಗರುಗ ಬಂದ ನಂತರ, ತನೂ ಶಷುರನುೂ ಒಂದಡ ಸೀರಸದ. ವಜನ ಪರದೀಶದಲಲಲರುವ ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ತನೂ ನಡನುಡ ಹೀಗರುತತದೊೀ ಅಂತಯೀ ಖಾುತರ ಜುತತನಲಲಲಯೊ ಇರಲು ಸಾಧುವಾುುತತಲಲವಾದುರಂದ ಶಕಷಕನಾುುವ ಅಹೋತ ಈು ತನಗಲಲವಂಬುದನುೂ ಒಪುಕೊಂಡ. ಆನಂತರ ಕಾಸನ ರಾಜೀನಾಮ ಸಲಲಲಸ ಇನೊೂಬಬ ುುರುವನ ಶಷುನಾದ. ೮ ವಷೋು ತರುವಾಯ ಜಞಾನಯಾಗ ತನೂ ಹಂನಗನ ಶಷುರ ಬಳಗ ಹಂನಗರುಗದ.

98

೯೨. ಕಲುಲ ಮನಸುು

ಚೀನೀ ಝನ ುುರು ಹೊೀಗನ ಗಾರಮಾಂತರ ಪರದೀಶದ ಒಂದು ಸಣು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಏಕಂಗಯಾಗ ವಾಸಸುತತದು. ಅದೊಂದು ನಗನ ಯಾತರ ಹೊೀುುತತದು ನಾಲುಕ ರಂನಗ ಸನಾುಸು ಬಂದು ಅವನ ನವಾಸದ ಪಾರಂುಣದಲಲಲ ಬಂಕ ಹಾಕ ತಾವಪ ಮೈ ಬಚುಗ ಮಾಡಕೊ ಳಬಹುದೀ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದರು. ಬಂಕ ಹಾಕುತತರುವಾು ವುಕತನಷಠತ ರತುತ ವಷಯನಷಠತ ಕುರತು ಅವರು ಚಚೋಸುತತರುವಪದು ಹೊೀಗನ ಗ ಕೀಳಸತು. ಅವನು ಅವರ ಜೊತ ಸೀರ ಕೀಳದ: “ಅಲೊಲಂದು ದೊಡಡ ಕಲುಲ ಇದ. ಅದು ನರಮರನಸುನ ಒ ಗದ ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸುತತರೊೀ ಅಥವ ಹೊರಗದ ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸುತತೀರೊೀ?” ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬ ಸನಾುಸ ಇಂತು ಉತತರಸದ: “ಬದಸದಾಂತದ ದೃಷಟುಕೊೀನನಗಂದ ನೊೀಡುವಪದಾದರ ಪರತಯಂದೊ ರನಸುನ ರೊತೀೋಕರಣವೀ ಆಗರುತತದ. ಆದುರಂದ ಕಲುಲ ನನೂ ರನಸುನ ಒ ಗದ ಎಂಬುದಾಗ ನಾನು ಹೀ ತ ತೀನ.” ಅದಕಕ ಹೊೀಗನ ಇಂತು ಪರತಕರಯಸದ: “ಅಂಥ ಕಲಲನುೂ ನನೂ ರನಸುನಲಲಲ ಎಲ ಲಡುೊ ಹೊತೊತಯುುತತದುರ ನನೂ ತಲ ಬಲು ಭಾರವಾಗರುವಂತ ಭಾಸವಾುುತತರಬೀಕು.”

99

೯೩. ತಪುನುನ ತನುನವಪದು

ಒಂದು ನಗನ ಸೊೀಟೊೀ ಝನ ುುರು ು ಕೈ ರತುತ ಅವನ ಅನುಯಾಯು ರಾತರಯ ಭೊೀಜನ ತಡವಾಗ ತಯಾರಸಬೀಕಾದ ಪರಸಥತ ಉದವಸತು. ಅಡುಗಯವ ತನೂ ಬಾಗದ ಚಾಕುವನೊಂನಗಗ ತೊೀಟಕಕ ಹೊೀಗ ಆತುರಾತುರವಾಗ ಹಸರು ತರಕಾರು ತುನಗು ನುೂ ಕತತರಸ ತಂದು ಅವನುೂ ಒಟಾುಗಯೀ ಕೊಚು ಸಾರು ಮಾಡದ, ತರಾತುರಯಲಲಲ ತರಕಾರು ಜೊತಯಲಲಲ ಒಂದು ಹಾವನ ಭಾುವೂ ಸೀರರುವಪದನುೂ ಅವನು ುರನಸಲೀ ಇಲಲ. ು ಕೈನ ಅನುಯಾಯು ಇಷುು ರುಚಯಾದ ಸಾರನುೂ ತಂದೀ ಇರಲಲಲಲ ಅಂದುಕೊಂಡರು. ತನೂ ಬಟುಲಲನಲಲಲ ಹಾವ ತಲ ಇದುದುನುೂ ುರನಸದ ುುರು ಅಡುಗಯವನನುೂ ಕರಸ ಹಾವನ ತಲಯನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸುತಾತ ಕೀಳದ: “ಏನದು?” “ಓ, ಧನುವಾದು ುುರುವೀ” ಎಂಬುದಾಗ ಉತತರಸದ ಅಡುಗಯವ ತುಂಡನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ಬೀುನ ತಂದ.

100

೯೪. ನಜವಾದ ಸುಧಾರಣ

ಯೀೋಕಾನ ಝನ ಅಧುಯನಕಾಕಗ ತನೂ ಜೀವನವನುೂ ಮೀಸಲಾಗಟುದುವನು. ಬಂಧುು ಎಷುೀ ಎಚುರಕ ನೀಡದರೊ ತನೂ ಸಹೊೀದರನ ರು ತನೂ ಹಣವನುೂ ವೀಶುಯಬಬಳಗಾಗ ವುಯಸುತತದಾುನ ಎಂಬ ವಷಯ ಅವನಗ ತಳಯತು. ಕುಟುಂಬದ ಆಸತಯನುೂ ನವೋಹಸುವ ಜವಾಬಾುರಯನುೂ ಯೀೋಕಾನ ನ ಅನುಪಸಥತಯಲಲಲ ಅವನು ಹೊತುತಕೊಂಡದುನಾದುರಂದ ಸೊತುತ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಕರುುವ ಅಪಾಯ ಎದುರಾಗತುತ. ಈ ಕುರತು ಏನಾದರೊ ಮಾಡುವಂತ ಯೀೋಕಾನ ಅನುೂ ಬಂಧುು ಕೊೀರದರು. ಅನೀಕ ವಷೋುಳಂದ ನೊೀಡದೀ ಇದು ಸಹೊೀದರನ ರುನನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡಲು ಯೀೋಕಾನ ಬಹು ದೊರ ಪಯಣಸಬೀಕಾಯತು. ಸಹೊೀದರನ ರುನಗ ತನೂ ದೊಡಢಪುನನುೂ ನೊೀಡ ಬಲು ಸಂತೊೀಷವಾದಂತ ತೊೀರತು. ಅವನು ತನೂ ರನಯಲಲಲಯೀ ಆ ರಾತರ ತಂುುವಂತ ತನೂ ದೊಡಡಪುನನುೂ ವನಂತಸದನು. ಯೀೋಕಾನ ಇಡೀ ರಾತರಯನುೂ ಧಾುನ ಮಾಡುತಾತ ಕಳದನು. ಬ ಗಗ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಡುವಾು ಹೀಳದ: “ನಾನು ರುದುಕನಾುುತತರಬೀಕು. ಎಂದೀ ನನೂ ಕೈು ನಡುುುತತವ. ನನೂ ಹುಲಲಲನ ಚಪುಲಲಯ ದಾರ ಕಟುಲು ನೀನು ನನಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಲ ಲಯ?” ಸಹೊೀದರನ ರು ಸಂತೊೀಷನಗಂದಲೀ ಅವನಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡದ. ಯೀೋಕಾನ ಕೊನಯದಾಗ ಹೀಳದ: “ಧನುವಾದು . ನಗನನಗಂದ ನಗನಕಕ ರನುಷುನ ವಯಸುು ಹಚುುತಾತ ಹೊೀುುತತದ, ಅವನು ದುಬೋಲನಾುುತಾತ ಹೊೀುುತಾತನ. ನನೂ ಕುರತು ನೀನೀ ಎಚುರಕಯಂನಗರು.” ತದನಂತರ ವೀಶುಯ ಕುರತಾುಲಲೀ ಅವನ ಬಂಧುು ದೊರನ ಕುರತಾುಲಲೀ ಒಂದೀ ಒಂದು ಪದವನೊೂ ಹೀ ದಯ ಯೀೋಕಾನ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಟನು. ಆದರೊ, ಆ ಬ ಗಗನಂದಲೀ ಅವನ ಸಹೊೀದರನ ರುನ ದುಂದುವಚು ಮಾಡುವಕ ನಂತು ಹೊೀಯತು.

101

೯೫. ಜೋವಂತ ಬುದ ಮತುತ ತ ಟು ಮಾಡುವವ

ಝನ ುುರುು ವಜನ ಪರದೀಶದಲಲಲರುವ ಕೊಠಡಯಲಲಲ ವೈಯಕತಕ ಮಾುೋದಶೋನ ನೀಡುತಾತರ. ಅಧಾುಪಕ ರತುತ ವದಾುಥೋ ಒಟುಗ ಇರುವಾು ಆ ಕೊೀಣಯ ಕಕ ಬೀರ ಯಾರೊ ಪರವೀಶಸುವಪನಗಲಲ. ವತೋಕರೊಂನಗಗ, ವಾತಾೋಪತರಕಯವರೊಂನಗಗ ಹಾುೊ ವದಾುಥೋುಳೂಂನಗಗ ಮಾತನಾಡುವಪದಂದರ ಕೊುೀಟೊೀದ ಕನೂನ ದೀವಾಲಯದ ಝನ ುುರು ಮೊಕುರೈಗ ಬಲು ಇಷು. ಒಬಬ ತೊಟು ಮಾಡುವವ (Tubmaker) ಹಚುುಕಮಮ ಅನಕಷರಸಥನಾಗದು. ಅವನು ಯಾವಾುಲೊ ಮೊಕುರೈಅನುೂ ರೊಖೋಪರಶೂು ನುೂ ಕೀ ತತದು. ತದನಂತರ ಚಹಾ ಕುಡದು ಅಲಲಲಂದ ಹೊೀುುತತದು. ಒಂದು ನಗನ ತೊಟು ಮಾಡುವವ ಇದು ವೀಳಯಲಲಲ ತನೊೂಬಬ ಶಷುನಗ ವೈಯಕತಕ ಮಾುೋದಶೋನ ನೀಡಲು ಬಯಸದ ಮೊಕುರೈ. ಎಂದೀ, ಇನೊೂಂದು ಕೊಠಡಯಲಲಲ ಕಾಯುತತರುವಂತ ತೊಟು ಮಾಡುವವನಗ ಹೀಳದ. “ನೀನೊಬಬ ಜೀವಂತ ಬುದ ಎಂಬುದಾಗ ನಾನು ತಳನಗದ ುೀನ,” ಆಕಷೀಪಸದ ತೊಟು ಮಾಡುವವ. “ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ಇರುವ ಕಲಲಲನ ಬುದರುು ಕೊಡ ತಮಮದುರಗ ಬಹು ರಂನಗ ಒಟುಗ ಬರುವವರನುೂ ನರಾಕರಸುವಪನಗಲಲ. ಅಂದ ಮೀಲ ನನೂನೂೀಕ ಹೊರಹಾಕಬೀಕು?” ತನೂ ಶಷುನನುೂ ನೊೀಡಲು ಮೊಕುರೈ ಹೊರ ಹೊೀುಲೀ ಬೀಕಾಯತು.

102

೯೬. ಝನ ಸಂಭಾಷಣ

ತರಮ ರನಸುನಲಲಲರುವಪದನುೂಅಭವುಕತಪಡಸಲು ಝನ ುುರುು ವದಾುಥೋುಳಗ ತರಬೀತ ನೀಡುತಾತರ. ಎರಡು ಝನ ದೀವಾಲಯು ಲಲಲ ತಲಾ ಒಬೊಬಬಬರಂತ ಬಾಲ ಪೀಷಟತರು ಇದುರು. ಅವರ ಪೈಕ ಪರತೀ ನಗನ ಬ ಗ ಗ ತರಕಾರು ನುೂ ತರಲು ಹೊೀುುತತದು ಒಬಬ ಬಾಲಕನು ದಾರಯಲಲಲ ಇನೊೂಬಬನನುೂ ಭೀಟಯಾುುತತದು. “ನೀನು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ?” ಕೀಳದ ಒಬಬ. “ನನೂ ಕಾಲುು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತವಯೀ ಅಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ,” ಪರತಕರಯಸದ ಇನೊೂಬಬ. ಈ ಉತತರ ಮೊದಲನಯವನನುೂ ತಬಬಬುಬಗೊಳಸದುರಂದ ಅವನು ತನೂ ಅಧಾುಪಕನ ನರವಪ ಕೊೀರದ. “ನಾಳ ಬ ಗಗ,” ಅಧಾುಪಕರು ಹೀಳಕೊಟುರು, “ಆ ಚಕಕವನನುೂ ನೀನು ಭೀಟ ಮಾಡದಾು ಅದೀ ಪರಶೂಯನುೂ ಕೀ . ಅವನು ಹಂನಗನಂತಯೀ ಉತತರಸುತಾತನ. ಆು ನೀನು ಅವನನುೂ ಕೀ : ’ನನಗ ಕಾಲುುಳ ೀ ಇಲಲ ಎಂದಾದರ, ಆು ನೀನು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುವ?’ ಅವನಗ ತಕಕ ಶಾಸತ ಆುುತತದ.” ರರುನಗನ ಬ ಗ ಗ ಆ ಬಾಲಕರು ಪಪನಃ ಪರಸುರ ಭೀಟಯಾದರು. “ನೀನು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ?” ಕೀಳದ ಮೊದಲನಯವನು. “ಗಾಳ ಎಲಲಲಗ ಬೀಸುತತದಯೀ ಅಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ,” ಪರತಕರಯಸದ ಎರಡನಯವನು. ಈ ಉತತರನಗಂದ ಪಪನಃ ತಬಬಬಾಬದ ಬಾಲಕ ತನೂ ಸೊೀಲನುೂ ುುರುವನ ಹತತರ ಹೀಳಕೊಂಡ. “ಗಾಳಯೀ ಬೀಸನಗದುರ ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುವ ಎಂಬುದಾಗ ಕೀ ,” ಸಲಹ ನೀಡದರು ಅಧಾುಪಕರು. ರರುನಗನ ಬ ಗ ಗ ಆ ಬಾಲಕರು ರೊರನಯ ಸಲ ಪರಸುರ ಭೀಟಯಾದರು. “ನೀನು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ?” ಕೀಳದ ಮೊದಲನಯವನು. “ನಾನು ಮಾರುಕಟುಗ ತರಕಾರ ಖರೀನಗಸಲು ಹೊೀುುತತದುೀನ,” ಉತತರಸದ ಎರಡನಯವನು.

103

೯೭. ಕ ನಯ ಮೊಟಕು

ಟಾುನಗನ ಬಾಲುನಗಂದಲೀ ಸ ಗೈ ಬಳ ಅಧುಯಸುತತದು ಅವನಗ ೨೦ ವಷೋ ವಯಸುು ಆದಾು ತನೂ ುುರುವನುೂ ಬಟುು ಬೀರಯವರನುೂ ಭೀಟ ಮಾಡ ತಲನಕ ಅಧುಯನ ಮಾಡಲು ಬಯಸದನಾದರೊ ಸಂಗೈ ಅನುರತ ನೀಡಲಲಲಲ. ಟಾುನ ಗನ ಕೀಳದಾುಲಲಲ ಸಂಗೈ ಮೊಟಕುತತದು. ಅಂತರವಾಗ ಅನುರತ ನೀಡುವಂತ ಸಂಗೈನನುೂ ಪಪಸಲಾಯಸಲು ಹರಯ ಸಹೊೀದರನೊಬಬನನುೂ ಟಾುನಗನ ವನಂತಸದ. ಆ ಕಾಯೋ ನವೋಹಸದ ಹರಯ ಸಹೊೀದರ ಟಾುನ ಗನ ನಗ ವರನಗ ಮಾಡದ: “ಈ ಕುರತು ಒಪುಂದವಾಗದ. ನನೂ ಸರಸುಯನುೂ ನನಗಾಗ ನಾನು ಬಗಹರಸದ ುೀನ. ತಕಷಣವೀ ಯಾತರ ಆರಂಭಸು.” ಅನುರತ ನೀಡದುಕಾಕಗ ಧನುವಾದು ನುೂ ಅಪೋಸಲು ಸಂಗೈ ಬಳಗ ಟಾುನ ಗನ ಹೊೀದಾು ಉತತರ ರೊಪದಲಲಲ ುುರು ಅವನ ತಲ ಮೀಲ ಕುಟುದ. ನಡದುದನುೂ ಹರಯ ಸಹೊೀದರನಗ ಟಾುನಗನ ವರನಗ ಮಾಡದ. ಅವನು ”ಏನದು ವಷಯ?. ಸಂಗೈ ಮೊದಲು ಅನುರತ ನೀಡ ತದನಂತರ ರನಸುು ಬದಲಲಸದುು ಸರಯಲಲ. ನಾನು ಅವನಗ ಇದನೂೀ ಹೀ ತ ತೀನ.” ಅಂದವನೀ ಅಧಾುಪಕನನುೂ ನೊೀಡಲು ಹೊೀದ. “ನಾನು ನೀಡದು ಅನುರತಯನುೂ ರದುುಪಡಸಲಲಲಲ,” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ಸಂಗೈ. “ಕೊನಯ ಸಲ ಮೊಟಕುವಪದು ಮಾತರ ನನೂ ಬಯಾಕಯಾಗತುತ, ಏಕಂದರ ಅವನು ಹಂನಗರುಗ ಬರುವಾು ಜಞಾನೊೀದಯವಾಗರುತತದಾದುರಂದ ಪಪನಃ ನಾನು ಅಧಕೃತವಾಗ ಅವನನುೂ ದಂಡಸಲು ಸಾಧುವಲಲ.”

104

೯೮. ಬಾುನ ಝೋನ ಖಡಗದ ರುಚ

ರತಾಜುರೊ ಯಾುುು ಒಬಬ ಖಾುತ ಕತತವರಸಗಾರನ ರು. ತನೂ ರುನ ಕತತವರಸಯ ಕುಶಲತಯು ಸಾಧಾರಣ ರಟುದಾುದುರಂದ ಅದರಲಲಲ ಅವನಂದ ಆಧಪತು ನರೀಕಷಸಲು ಸಾಧುವಲಲ ಎಂಬ ನಂಬಕ ಅವನ ತಂದಯದುು, ಎಂದೀ ಅವನು ರುನನುೂ ತನೂವನನೂಲು ನರಾಕರಸದನು. ಆದುರಂದ ರತಾಜುರೊ ು ತಾರಾ ಪವೋತಕಕ ಹೊೀದನು. ಅಲಲಲ ಖಾುತ ಕತತವರಸಗಾರ ಬಾುನ ಝ ಕಾಣಸಕಕದ. ಅವನೊ ತಂದಯ ತೀಮಾೋನವನೂೀ ದೃಢೀಕರಸದ. “ನನೂ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಕತತವರಸ ಕಲಲಯಲು ಇಚಸುವಯಾ?” ಕೀಳದ ಬಾುನ ಝ. “ಇರಲೀಬೀಕಾದ ಅಹೋತು ನನೂಲಲಲ ಇಲಲ.” “ನಾನು ಬಲು ಶರರಪಟುು ಕಲಲತರ ಪಾರವೀಣು ುಳಸಲು ಎಷುು ವಷೋ ಬೀಕಾುಬಹುದು?” ಪಟುುಹಡದು ರುಂದುವರಸದ ಆ ಯುವಕ. “ಬಾಕ ಉಳನಗರುವ ನನೂ ಇಡೀ ಜೀವಮಾನ,” ಉತತರಸದ ಬಾುನ ಝ. “ಅಷುು ಕಾಲ ನಾನು ಕಾಯಲಾರ,” ವವರಸದ ರತಾಜುರೊ. “ನೀವಪ ಕಲಲಸುವರ ಎಂದಾದರ ನಾನು ಯಾವಪದೀ ತೊಂದರ ಅನುಭವಸಲು ಸದನದ ುೀನ. ನರಮ ಶರದಾವಂತ ಸೀವಕ ನಾನಾದರ ಎಷುು ಕಾಲ ಬೀಕಾನಗೀತು?” “ಒಃ, ಬಹುಶಃ ಹತುತ ವಷೋು ,” ಉತತರಸದ ಬಾುನ ಝ. “ನನೂ ತಂದ ರುದುಕರಾುುತತದಾುರ, ಸಧುದಲ ಲೀ ನಾನು ಅವರ ಪಾಲನಪೀಷಣ ಮಾಡಬೀಕಾುುತತದ,” ರುಂದುವರಸದ ರತಾಜುರೊ. “ಹಚುು ತೀವರವಾದ ಅಭಾುಸ ಮಾಡದರ ಎಷುು ಸರಯ ತಗದುಕೊಂಡೀನು?” “ಒಃ, ಬಹುಶಃ ರೊವತುತ ವಷೋು ,” ತಳಸದ ಬಾುನ ಝ. “ಏಕ ಹಾಗ?” ಕೀಳದ ರತಾಜುರೊ. “ಮೊದಲು ಹತುತವಷೋ ಅಂನಗರ. ಈು ರೊವತುತ ವಷೋ ಅನುೂತತನಗುೀರ. ಅತುಲು ಅವಧಯಲಲಲ ಈ ಕಲಯಲಲಲ ಪಾರವೀಣು ುಳಸಲು ನಾನು ಎಂಥ ತೊಂದರು ನುೂ ಬೀಕಾದರೊ ಸಹಸಕೊ ಳತ ತೀನ.” “ಸರ ಹಾಗಾದರ,” ಹೀಳದ ಬಾುನ ಝ. “ನೀನು ನನೂ ಹತತರ ಎಪುತುತ ವಷೋ ಕಾಲ ಇರಬೀಕಾುುತತದ. ನನೂಂತ ವಪರೀತ ಅವಸರದಲಲಲ ಫಲಲತಾಂಶ ಬಯಸುವವರು ಬೀುನ ಕಲಲಯುವಪದು ಬಲು ವರ .” “ಸರ ಹಾಗಾದರ,” ತನೂ ಅಸಹನಗಾಗ ಛೀಮಾರ ಹಾಕುತತದಾುರ ಎಂಬುದನುೂ ಕನುೊ ಅಥೋ ಮಾಡಕೊಂಡ ಯುವಕ ಘೊೀಷಟಸದ, “ನಾನು ಒಪುಕೊ ಳತ ತೀನ.” ಕತತವರಸಯ ಕುರತು ಯಾವತೊತ ಮಾತನಾಡಲೀ ಕೊಡದಂದೊ ಖಡಗವನುೂ ಯಾವತೊತ ರುಟುಲೀ ಕೊಡದಂದೊ ರತಾಜುರೊಗ ಹೀ ಲಾಯತು. ಅವನು ಕತತವರಸಯ ಕುರತು ಚಕಾರವತತದೀ ತನೂ ುುರುುಳಗ ಅಡುಗ ಮಾಡುತತದು, ಪಾತರು ನುೂ ತೊಳಯುತತದು, ಹಾಸಗ ಸದಪಡಸುತತದು, ಅಂು ುುಡಸುತತದು, ಕೈ ತೊೀಟ ನೊೀಡಕೊ ಳತತದು. ರೊರು ವಷೋು ಉರುಳದವಪ. ರತಾಜುರೊ ದುಡಯುತತಲೀ ಇದು. ತನೂ ಭವಷುದ ಕುರತು ಆಲೊೀಚಸದಾು ಅವನು ದುಃಖತನಾುುತತದು. ಯಾವ ಕಲಗಾಗ ತನೂ ಜೀವನವನೂೀ ಮೀಸಲಾಗಡಬಯಸದುನೊೀ ಅದನುೂ ಕಲಲಯಲು ಇನೊೂ ಆರಂಭಸಯೀ ಇರಲಲಲಲ. ಇಂತರುವಾು ಒಂದು ನಗನ ಬಾುನ ಝ ಅವನ ಹಂನಗನಂದ ಒಂನಗನತೊ ಸದುು ಮಾಡದಯೀ ಬಂದು ರರದ ಖಡಗನಗಂದ ಭಾರ ಹೊಡತ ಹೊಡದ. ರರುನಗನ ರತಾಜುರೊ ಅನೂ ಮಾಡುತತರುವಾು ಅನರೀಕಷತವಾಗ ಬಾುನ ಝ ಪಪನಃ ಅದೀ ರೀತಯ ಹೊಡತ ನೀಡದ. ತದನಂತರ ಅಹನೋಶ ಅನರೀಕಷತ ತವತುಳಂದ ರತಾಜುರೊ ತನೂನುೂ ತಾನು ರಕಷಸಕೊ ಳಬೀಕತುತ. ಬಾುನ ಝನ ಖಡಗದ ರುಚಯ ಕುರತು ಆಲೊೀಚಸದ ಕಷಣವೀ ಯಾವಪದೀ ನಗನದಲಲಲ ಇರುತತರಲಲಲಲ. ುುರುವನ ರುಖದಲಲಲ ರುುು ೂುು ಕಾಣಸಕೊ ಳವಷುು ತೀವರುತಯಲಲಲ ಅವನು ಕಲಲಯುತತದು. ಆ ನಾಡನ ಅತುಂತ ಅಸಾಧಾರಣ ಕತತವರಸಗಾರನಾದ ರತಾಜುರೊ.

105

೯೯. ಬಂಕ ಕದಕುವ ಸಲಾಕ ಝನ

ಚಹಾದ ಅಂುಡ ಇಟುುಕೊಂಡದು ಒಬಬ ರುನಗ ಹಂುಸನ ಕುರತು ುುರು ಹಕುಇನ ತನೂ ವದಾುಥೋುಳಗ ಆಗಾಗ ಗ ಹೀ ತತದು. ಝನ ಕುರತಾದ ಅವ ತಳವಳಕಯನುೂ ಅವನು ಹೊು ತತದು. ಅವನು ಹೀಳದುನುೂ ವದಾುಥೋು ನಂಬುತತರಲಲಲಲ. ಆದುರಂದ ತಾವೀ ಪತ ತಹಚುಲೊೀಸುು ಆ ಚಹಾದ ಅಂುಡಗ ಸವತಃ ಹೊೀುುತತದುರು. ಅವರು ಬರುತತರುವಪದನುೂ ನೊೀಡದ ತಕಷಣ ಅವರು ಚಹಾ ಕುಡಯಲೊೀಸುು ಬರುತತದಾುರಯೀ, ಝನ ಕುರತಾದ ಅವ ಜಞಾನವಾುಪತಯನುೂ ಪರೀಕಷಸಲೊೀಸುು ಬರುತತದಾುರಯೀ ಎಂಬುದನುೂ ಹೀ ಬಲಲವಳಾಗದು . ಚಹಾ ಕುಡಯಲು ಬಂದವರಾಗದುರ ಸೂೀಹಪೂವೋಕವಾಗ ಚಹಾ ನೀಡುತತದು . ಅವ ಝನ ತಳವಳಕಯನುೂ ಪತತಹಚುಲೊೀಸುು ಬಂದವರಾಗದುರ ಒಂದು ಪರದಯ ಹಂದ ಬರುವಂತ ರೊಕಸನೂ ಮಾಡುತತದು . ಅವರು ಆಜಞಯಂತ ನಡದುಕೊಂಡ ತಕಷಣ ಬಂಕ ಕದಕುವ ಸಲಾಕಯಂದ ಅವರಗ ಹೊಡಯುತತದು . ಹತುತ ರಂನಗಯ ಪೈಕ ಒಂಭತುತ ರಂನಗಗ ಅವ ಹೊಡತನಗಂದ ತಪುಸಕೊ ಳವಪದು ಸಾಧುವಾುುತತರಲಲಲಲ.

106

೧೦೦. ಕತ ಹೋಳುವವನ ಝನ

ಎಂಚೊ ಒಬಬ ಖಾುತ ಕತ ಹೀ ವವ. ಅವನ ಪರೀರದ ಕತು ಕೀ ುರ ಹೃದಯವನುೂ ಕಲಕುತತದುವಪ. ಅವನೊಂದು ಯುದದ ಕತ ಹೀಳದರ ಕೀ ುರಗ ತಾವೀ ರಣರಂುಲದಲಲಲ ಇದುಂತ ಭಾಸವಾುುತತತುತ. ಝನ ನ ಯಾಜಮಾನುವನುೂ ಬಹುತೀಕ ಅಂಗೀಕರಸುವಪದರಲಲಲದು ಶರೀಸಾಮಾನು ಯಾರಓಕಾ ಟಶುಶ ಎಂಬಾತನನುೂ ಎಂಚೊ ಸಂಧಸದ. ಯಾರಓಕಾ ಹೀಳದ: “ನರಮ ನಾಡನಲಲಲ ನೀನು ಅತುುತತರ ಕತ ಹೀ ವವ ರತುತ ಜನ ನನೂ ಇಷುದಂತ ಅ ವಂತಯೀ ನುುವಂತಯೀ ಮಾಡುವ ಎಂಬುದಾಗ ನಾನು ತಳನಗದ ುೀನ. ನನಗ ಅತುಂತ ಪರಯವಾದ ’ಪೀಚ ಹುಡುು’ (Peach boy) ಕತಯನುೂ ಹೀ . ತುಂಬಾ ಚಕಕವನದಾುು ನಾನು ಅರಮನ ಪಕಕದಲಲಲ ರಲುುತತದ ು, ಅವ ಆಗಾಗ ಗ ಈ ದಂತಕತ ಹೀ ತತದು . ಕತ ರುಗಯುವ ರುನೂವೀ ನಾನು ನದು ಮಾಡುತತದ ು. ನನೂ ಅರಮ ನನಗ ಹೀ ತತದು ರೀತಯಲಲಲಯೀ ಅದನುೂ ನೀನು ಹೀ .” ಪರಯತೂಸುವ ಧೈಯೋ ಮಾಡಲಲಲಲ ಎಂಚೊ. ಅಧುಯಸಲು ಕಾಲಾವಕಾಶ ಕೊೀರದ ಎಂಚೊ. ಅನೀಕ ತಂು ು ಕಳದ ನಂತರ ಅವನು ಯಾರಓಕಾನ ಬಳಗ ಹೊೀಗ ಇಂತಂದ: “ಕತಯನುೂ ಹೀ ಲು ನನಗ ದಯವಟುು ಅವಕಾಶ ಕೊಡು.” “ಇನೊೂಂದು ನಗವಸ,” ಉತತರಸದ ಯಾರಓಕ. ಎಂಚೊನಗ ತುಂಬಾ ನರಾಸ ಆಯತು. ಇನೊೂ ಹಚುು ಅಧುಯಸ ಪರಯತೂಸದ. ಅನೀಕ ಸಲ ಯಾರಓಕ ಅವನ ಕೊೀರಕಯನುೂ ತರಸಕರಸದ. ಎಂಚೊ ಕತ ಹೀ ಲು ಆರಂಭಸದಾು ಯಾರಓಕ ಅವನನುೂ ತಡಯುತತದು: “ಇನೊೂ ನೀನು ನನೂ ಅರಮನಂತ ಇಲಲ.” ಐದು ವಷೋು ನಂತರ ಯಾರಓಕನಗ ಅವನ ಅರಮ ಹೀ ತತದುಂತಯೀ ದಂತಕತ ಹೀ ಲು ಎಂಚೊನಗ ಸಾಧುವಾಯತು. ಎಂಚೊನಗ ಇಂತು ಝನ ಕಲಲಸಲುಟುತು.

107

೧೦೧. ಅಂಟಕ ಳಳದರುವಕ

ಐಹೈ ದೀವಾಲಯದ ಅಧಪತ ಕಟಾನೊೀ ಗಂಪ ೧೯೩೩ ರಲಲಲ ವಧವಶನಾದಾು ೯೨ ವಷೋ ವಯಸುು ಆಗತುತ. ಯಾವಪದಕೊಕ ಅಂಟಕೊ ಳನಗರಲು ತನೂ ಜೀವನದುದುಕೊಕ ಆತ ಪರಯತೂಸದು. ೨೦ ವಷೋ ವಯಸುನ ಅಲಮಾರ ಬೈರಾಗಯಾಗದಾುು ತಂಬಾಕನ ಧೊರಪಾನ ಮಾಡುತತದು ಯಾತರಕನೊಬಬನನುೂ ಸಂಧಸದು. ಒಂದು ಪವೋತಮಾುೋದಲಲಲ ಅವರೀವೋರೊ ಜೊತಯಾಗ ಕ ಕಕ ಇಳಯುತತದಾುು ವಶಾರಂತ ತಗದುಕೊ ಳಲೊೀಸುು ಒಂದು ರರದ ಕ ಗ ಕುಳತರು. ಯಾತರಕ ಧೊರಪಾನ ರಢಲೊೀಸುು ತಂಬಾಕನುೂ ಕಟಾನೊೀಗ ನೀಡದ. ಆ ಸರಯದಲಲಲ ತುಂಬಾ ಹಸನಗದು ಕಟಾನೊೀ ಅದನುೂ ಸವೀಕರಸದ. “ಧೊರಪಾನ ಎಂಥ ಹತಾನುಭವ ನೀಡುತತದ,” ಉದಗರಸದ ಕಟಾನೊೀ. ಅವರೀವೋರೊ ಬೀರಬೀರ ಆುಬೀಕಾದಾು ಯಾತರಕ ತುಸು ತಂಬಾಕು ರತುತ ಧುರಪಾನ ಮಾಡುವ ಕೊ ವಯಂದನುೂ ಕಟಾನೊೀಗ ನೀಡದ. ತುಸು ಸರಯದ ನಂತರ ಕಟಾನೊೀಗ ಅನೂಸತು: “ಇಂಥ ಆಪಾುಯಮಾನವಾದ ವಸುತು ಧಾುನಕಕ ಅಡಡ ಉಂಟು ಮಾಡಬಹುದು. ಈ ಅಭಾುಸ ಬೀರೊರುವ ಮೊದಲೀ, ಈುಲೀ ನಾನು ಇದನುೂ ನಲಲಲಸಬೀಕು.” ಆದುರಂದ ಧೊರಪಾನ ಮಾಡುವ ಸಾರಗರು ನುೂ ಬಸಾಡದ. ೨೩ ವಷೋ ವಯಸಾುಗದಾುು ಆ ವಾದ ಅಧುಯನ ರತುತ ಚಂತನು ನುೂ ಕೊೀರುವ ವಶವ ಸದಾಂತ ’ಐ-ಕಂಗ’ ಅನುೂ ಅಧುಯಸದ. ಆು ಚಳಗಾವಾಗದುದುರಂದ ಅವನಗ ಬಚುನಯ ಉಡುಪಪು ಆವಶುಕತ ಇತುತ. ಒಂದುನೊರು ಮೈಲಲ ದೊರದಲಲಲ ವಾಸಸುತತದು ತನೂ ುುರುವಗ ತನೂ ಆವಶುಕತಯನುೂ ವವರಸ ಪತರವಂದನುೂ ಬರದು ಅದನುೂ ತಲುಪಸುವಂತ ಯಾತರಕನೊಬಬನ ಕೈನಲಲಲ ಕೊಟು. ಚಳಗಾಲ ಕಳಯತಾದರೊ ಪತರಕಕ ಉತತರವೂ ಬರಲಲಲಲ ಅಪೀಕಷತ ಉಡುಪಪು ೂ ಬರಲಲಲಲ. ಆದುರಂದ ಅರವಗ ಎಟಕದುನುೂ ಅರಯುವ ಕಲಯನುೂ ಕಲಲಸುವ ವಭಾುವದು ಐ-ಕಂಗ ನ ರುನೂರವಪ ತಂತರವನುೂ ತನೂ ಪತರ ತಲುಪದಯೀ ಇಲಲವೀ ಎಂಬುದನುೂ ತಳಯಲೊೀಸುು ಆಶರಯಸದ. ಪತರ ತಲುಪಲಲ ಅನುೂವಪದು ಅವನಗ ತಳಯತು. ಅವನ ುುರುವನಂದ ಆನಂತರ ಬಂದ ಪತರದಲಲಲ ಉಡುಪನ ಉಲ ಲೀಖವೀ ಇರಲಲಲಲ. “ಐ-ಕಂಗ ನ ನರವನಂದ ಅರವಗ ಎಟಕದುನುೂ ಇಷುು ನಖರವಾಗ ತಳಯುವ ಕಾಯೋ ನಾನು ಮಾಡಲಾರಂಭಸದರ ಧಾುನ ಮಾಡುವಕಯನುೂ ನಲೋಕಷಸಲೊ ಬಹುದು,” ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸದ ಕಟಾನೊೀ. ಎಂದೀ, ಅವನು ಈ ಅದುತ ಕಲಲಕಯನುೂ ಕೈಬಟುನು ರತುತ ರುಂದಂದೊ ಅದರ ಸಾರಥುೋವನುೂ ಪರಯೀಗಸಲಲಲಲ. ೨೮ ವಷೋ ವಯಸುು ಆಗದಾುು ಚೀನೀ ಆಲಂಕಾರಕ ಕೈಬರಹದ ಕಲಯನೊೂ ಕಾವುು ನೊೂ ಅಧುಯಸದ. ಅಧಾುಪಕರು ಬಹುವಾಗ ಹೊು ವಷುರ ರಟುಗ ಈ ಕಲು ಲಲಲ ಅವನು ಕುಶಲಲಯಾದ. ಆು ಕಟಾನೊೀ ಇಂತು ಆಲೊೀಚಸದ: “ಈು ಇದನುೂ ನಾನು ನಲಲಲಸನಗದುರ ಝನ ುುರುವಾುುವ ಬದಲು ಕವಯಾುುತತೀನ.” ರುಂದಂದೊ ಅವನು ಪದು ಬರಯಲಲಲಲ.

108

೧೦೨. ತ ೋಸುಯ ನ ವನಗರ

ಭಕಷುಕರೊಟುಗ ಒಂದು ಸೀತುವಯ ಅಡಯಲಲಲ ವಾಸಸಲೊೀಸುು ದೀವಾಲಯು ತಪಚಾರಕತು ನುೂ ತುಜಸದವ ಝನ ುುರು ತೊೀಸುಯ . ತುಂಬಾ ವಯಸುು ಆದಾು ಭಕಷ ಬೀಡದಯೀ ಜೀವಸಲು ಅುತುವಾದ ಹಣ ಸಂಪಾನಗಸಲು ಅವನ ಮತರನೊಬಬ ಸಹಾಯ ಮಾಡದ. ಅಕಕಯನುೂ ಹೀಗ ಸಂುರಹಸಬೀಕು ರತುತ ಅದರಂದ ವನುರ ಉತಾುನಗಸುವಪದು ಹೀಗ ಎಂಬುದನುೂ ಅವನು ತೊೀರಸದ. ವಧವಶನಾುುವ ವರಗ ತೊೀಸುಯ ಅದನೂೀ ಮಾಡುತತದು. ತೊೀಸುಯ ವನುರ ತಯಾರಸುತತದಾುು ಭಕಷುಕನೊಬಬ ಅವನಗ ಬುದನ ಚತರವಂದನುೂ ಕೊಟು, ತೊೀಸುಯ ಅದನುೂ ಗೊೀಡಯ ಮೀಲ ನೀತು ಹಾಕ ಪಕಕದಲಲಲ ಒಂದು ಮಾಹತಫಲಕವನೊೂ ಇಟು. ಅದರಲಲಲ ಇಂತು ಬರನಗತುತ: ಶರೀ ಅಮದಾ ಬುದ: ಈ ಚಕಕ ಕೊೀಣ ತುಂಬಾ ಇಕಕಟಾುಗದ. ನೀನು ಸವಲುಕಾಲ ಮಾತರ ಇಲಲಲ ಇರಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಬಲ ಲ. ಅಂದ ಮಾತರಕಕ ನನೂ ಸವುೋದಲಲಲ ಪಪನಃ ಜನಸುವಂತ ನನೂನುೂಕೀ ತತದ ುೀನ ಎಂಬುದಾಗ ಭಾವಸಬೀಡ.

109

೧೦೩. ಬುದನ ಝನ

ಬುದ ಹೀಳದ: “ರಾಜರುು ರತುತ ಪರಭುು ಸಾಥನಮಾನು ನುೂ ದೊಳನ ಕಣು ದುಕಕ ಸಮಾನ ಎಂಬುದಾಗ ಪರುಣಸುತತೀನ. ಚನೂ ರತುತ ರತೂರಣು ಸಂಪತತನುೂ ಅಷುೀ ಪರಮಾಣದ ಇಟುಗ ರತುತ ಸಣು ಉರುಟುುಲುಲು ಎಂಬುದಾಗ ಭಾವಸುತ ತೀನ. ಅತುುತತರವಾದ ರೀಷಮ ಉಡುಪನುೂ ಚಂನಗ ಚೊರಾಗರುವ ಹರಕು ಬಟು ಎಂಬಂತ ನೊೀಡುತತೀನ. ವಶವದಲಲಲರುವ ಅಸಂಖಾುತ ಲೊೀಕು ನುೂ ಹಣುನ ಸಣು ಬೀಜು ಂತಯೊ ಭಾರತದ ಅತ ದೊಡಡ ಸರೊೀವರವನುೂ ನನೂ ಕಾಲಲನ ಮೀಲ ಇರುವ ಒಂದು ತೊಟುು ಎಣುಯಂತಯೊ ಕಾಣುತ ತೀನ. ಪರಪಂಚದ ಬೊೀಧನು ನುೂ ಜಾದೊಗಾರರು ಸೃಷಟುಸರುವ ಭರಮ ಎಂದು ುರಹಸುತ ತೀನ. ಅತುುತತರವಾದ ವಮೊೀಚನಯ ಪರಕಲುನಯನುೂ ಕನಸನಲಲಲ ಗೊೀಚರಸುವ ಚನೂದ ಕಂಕಾಪಪ ಎಂಬುದಾಗ ತಳಯುತತೀನ ರತುತ ಆಧಾುತಮಕ ಜಞಾನು ಪವತರ ವಧಾನು ನುೂ ಒಬಬನ ಕಣುುು ಲಲಲ ಕಾಣಸಕೊ ಳವ ಪರ ಎಂಬಂತ ಕಾಣುತ ತೀನ. ಧಾುನವನುೂ ಒಂದು ಪವೋತದ ಕಂಭದಂತಯೊ ನವಾೋಣವನುೂ ಹುಲು ಬೀ ವ ಕಟು ಕನಸನಂತಯೊ ನೊೀಡುತ ತೀನ. ಸರ ರತುತ ತಪಪುು ತೀಮಾೋನವನುೂ ಡಾರಯುನ ನ ಮಾಡುವ ಹಾವನಂಥ ನೃತು ಎಂಬಂತಯೊ ನಂಬಕು ಏ ಬೀ ು ನುೂ ವಷೋದ ನಾಲುಕ ಕಾಲು ಬಟುು ಹೊೀಗರುವ ಕುರುಹುು ಎಂಬಂತಯೊ ಕಾಣುತ ತೀನ.

110

೧೦೪. ಇನ ನಂದು ದಡ

ಯುವ ಬದಪಂಥೀಯಬಬ ಒಂದು ನಗನ ತನೂ ರನಯತತ ಪಯಣಸುತತರುವಾು ಅುಲವಾದ ನನಗಯ ದಡಕಕ ಬಂದನು. ತನೂ ಎದುರು ಇರುವ ಬೃಹತ ಅಡಚಣಯನುೂ ನರಾಸಯಂದ ನಗಟುಸ ನೊೀಡುತಾತ ಅದನುೂ ದಾಟುವಪದು ಹೀಗಂಬುದರ ಕುರತು ುಂಟುಟುಲ ಆಲೊೀಚಸದ. ಕೊನಗ ಆ ಪರಯತೂವನುೂ ಕೈಬಟುು ಬೀರೊಂದು ಮಾುೋವಾಗ ಪರಯಾಣ ರುಂದುವರಸುಲು ಆರಂಭಸುವಷುರಲಲಲ ನನಗಯ ಇನೊೂಂದು ದಡದಲಲಲ ಖಾುತ ಅಧಾುಪಕನೊಬಬನನುೂ ನೊೀಡದ. ಯುವ ಬದಪಂಥೀಯನು ತಾನರುವಲಲಲಂದಲೀ ಆ ಅಧಾುಪಕನಗ ಕೀ ವಂತ ಕರುಚದ: “ಓ ಜಞಾನಯೀ, ನನಗಯ ಇನೊೂಂದು ದಡಕಕ ಹೀಗ ದಾಟಬಹುದಂಬುದನುೂ ನೀವಪ ನನಗ ಹೀ ಬಲಲಲರಾ?” ಅಧಾುಪಕ ಒಂದು ಕಷಣ ಆಲೊೀಚಸ ತದನಂತರ ನನಗಯನುೂ ಅದರ ಉದುುಲಕೊಕ ವೀಕಷಸ ಕರುಚದ: “ರುೊ ನೀನು ಇನೊೂಂದು ದಡದಲಲಲಯೀ ಇರುವ.”

111

೧೦೫. ಇರಬಹುದು

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲಲಲ ಅನೀಕ ವಷೋುಳಂದ ಕೃಷಟಯನೂೀ ವೃತತಯಾಗಸಕೊಂಡದು ರುನಗ ಕೃಷಟಕನೊಬಬನದು. ಒಂದು ನಗನ ಅವನ ಕುದುರ ಓಡ ಹೊೀಯತು. ಸುನಗು ತಳದ ನರಹೊರಯವರು ಬಂದು “ಎಂರಾ ದುರದೃಷು” ಎಂಬುದಾಗ ಸಹಾನುಭೊತ ವುಕತಪಡಸದರು. ಕೃಷಟಕ ಪರತಕರಯಸದ: “ಇರಬಹುದು.” ರರುನಗನ ಬ ಗ ಗ ಆ ಕುದುರ ಹಂನಗರುಗತು. ಬರುವಾು ತನೊೂಂನಗಗ ರೊರು ಕಾಡು ಕುದುರು ನೊೂ ಕರತಂನಗತು. ನರಹೊರಯವರು ಉದಗರಸದರು: “ಎಂರಾ ಅದುತ.” ಕೃಷಟಕ ಪರತಕರಯಸದ: “ಇರಬಹುದು.” ರರುನಗನ ಅವನ ರು ಪ ಗಸದೀ ಇದು ಕಾಡುಕುದುರಯಂದನುೂ ಸವಾರ ಮಾಡಲು ಪರಯತೂಸದ. ಅದು ಅವನನುೂ ಎಸದದುರಂದ ಅವನ ಕಾಲು ರುರಯತು. ಅವನ ದುರದೃಷುಕಕ ಸಹಾನುಭೊತ ವುಕತಪಡಸದರು ನರಹೊರಯವರು. ಕೃಷಟಕ ಪರತಕರಯಸದ: “ಇರಬಹುದು.” ಅದರ ರರುನಗನ ಸೈನುಕಕ ಯುವಕರನುೂ ಭತೋ ಮಾಡಕೊ ಳಲೊೀಸುು ಸೀನಾಧಕಾರು ಆ ಹಳಳಗ ಬಂದರು. ರುನಗ ಕೃಷಟಕನ ರುನ ಕಾಲು ರುರನಗರುವಪದನುೂ ನೊೀಡ ಅವನನುೂ ಬಟುು ತರಳದರು. ನರಹೊರಯವರು ಬಂದು ಅವನ ಈ ಅದೃಷುಕಕ ಅಭನಂನಗಸದರು. ಕೃಷಟಕ ಪರತಕರಯಸದ: “ಇರಬಹುದು.”

112

೧೦೬. ಕುರುಡರು ಮತುತ ಆನ. ವಭನೂ ರತು ರತುತ ದೀವರ ಕುರತಂತ ಹಲವಪ ರಂನಗ ಪರಜು ನಡುವ ಬಸಬಸ ಚಚೋ ನಡಯತಾದರೊ ಸವೋಸರಮತವಾದ ಉತತರವಂದು ಸಕಕಲಲಲಲ. ಎಂದೀ, ಅವರು ದೀವರು ನೊೀಡಲು ಹೀಗರುತತದ ಎಂಬುದನುೂ ತಳಯಲು ಬುದನ ಬಳ ಬಂದರು. ಒಂದು ಭವುವಾದ ಆನಯನೊೂ ನಾಲವರು ಕುರುಡರನೊೂ ಕರ ತರುವಂತ ಬುದ ತನೂ ಶಷುರಗ ಆದೀಶಸದ. ಅವರು ಅಂತಯೀ ಮಾಡದ ನಂತರ ಅವನು ನಾಲವರು ಕುರುಡರನುೂ ಅನಯ ಹತತರ ಕರತಂದು ಆನ ’ನೊೀಡಲು’ ಹೀಗರುತತದ ಎಂಬುದನುೂ ಪತ ತಹಚುಲು ಹೀಳದ. ಮೊದಲನಯ ಕುರುಡ ಆನಯ ಕಾಲನುೂ ರುಟು ಆನ ’ನೊೀಡಲು’ ಕಂಭದಂತದ ಎಂಬುದಾಗ ವರನಗ ಮಾಡದ. ಎರಡನಯವನು ಹೊಟುಯನುೂ ರುಟು ಹೀಳದ: “ಗೊೀಡಯಂತದ.” ರೊರನಯವನು ಕವಯನುೂ ರುಟು ಹೀಳದ: “ಬಟುಯ ಚೊರನಂತದ.” ನಾಲಕನಯವನು ಬಾಲವನುೂ ರುಟು ಹೀಳದ: “ಹುಗದಂತದ.” ತತುರಣಾರವಾಗ ಆನ ಹೀಗ ಗೊೀಚರಸುತತದ ಎಂಬುದರ ಕುರತು ಬಸಬಸ ಚಚೋ ಆಯತು. ಬುದ ಪರಜು ನೊೂ ಕೀಳದ: “ಪರತೀ ಕುರುಡನೊ ಆನಯನುೂ ರುಟುದಾುನಾದರೊ ಅವರು ಆನಯನುೂ ಬೀರ ಬೀರ ರೀತಯಲಲಲ ವಣೋಸದಾುರ. ಅವರ ಉತತರು ಪೈಕ ಯಾವಪದು ಸರ?”

113

೧೦೭. ಅತೋ ಪರೋತ

ಸುನಗೀಘೋಕಾಲ ಕರಯಾಶೀಲ ಜೀವನ ನಡಸದು ವಯಸಾುದ ಸನಾುಸಯಬಬನನುೂ ಬಾಲಕಯರ ಶಕಷಣ ಕೀಂದರದಲಲಲ ಪಾರಥೋನಾ ರಂನಗರದ ಪಾನಗರಯಾಗ ನೀಮಸಲಾಯತು. ಚಚಾೋಗೊೀಷಟುು ಲಲಲ ಆಗಾಗ ಗ ಪರೀತ, ಪರೀರ ಪರರುಖ ವಷಯವಾಗರುತತದುದುನುೂ ಆತ ುರನಸದ. ಯುವತಯರಗ ಈ ಕುರತಾದ ಅವನ ಎಚುರಕ ಇಂತತುತ: “ನರಮ ಜೀವನದಲಲಲ ಯಾವಪದೀ ಆಗರಲಲ ಅತಯಾುುವಪದರ ಅಪಾಯವನುೂ ತಳಯರ. ಅತಯಾದ ಕೊೀಪ ಕಾ ುದಲಲಲ ಭಂಡ ಧೈಯೋಕಕ ಕಾರಣವಾಗ ಸಾವನಲಲಲ ಅಂತುಗೊ ಳಬಹುದು. ರತೀಯ ನಂಬಕು ಲಲಲ ಅತಯಾದ ವಶಾವಸ ರುಚುದ ರನಸುು ರತುತ ಕರುಕು ಕೊಡುವಕಗ ಕಾರಣವಾುಬಹುದು. ಅತಯಾದ ಭಾವೀದರೀಕಯುತ ಪರೀತಯು ಪರೀತ ಪಾತರರ ಕಾಲುನಕ ಬಂಬು ನುೂ ಸೃಷಟುಸುತತದ - ಅಂತರವಾಗ ಅವಪ ಮರಾುಬಂಬು ಎಂಬುದು ಸಾಬೀತಾಗ ಕೊೀಪ ಉಂಟಾುುತತದ. ಅತಯಾಗ ಪರೀತಸುವಪದು ಚಾಕನ ಮೊನಯಂದ ಜೀನು ನಕಕದಂತ.” “ಬರಹಮಚಾರ ಸನಾುಸಯಾಗರುವ ನರಗ ುಂಡು ರತುತ ಹಣುನ ನಡುವಣ ಪರೀತಯ ಕುರತು ಗೊತತರುವಪದು ಹೀಗ ಸಾಧು?” ಕೀಳದ ಒಬಬ ಯುವತ. “ಪರಯ ರಕಕಳ ೀ, ಯಾವಾುಲಾದರೊಮಮ ನಾನೀಕ ಸನಾುಸಯಾದ ಎಂಬುದನುೂ ನರಗ ಹೀ ತ ತೀನ,” ಅಂದನಾ ಸನಾುಸ.

114

೧೦೮. ಬದಲಾವಣ!

ಬಲು ಕಟು ಸಡುಕಗ ಖಾುತನಾಗದು ಚೀನೀ ಚಕರವತೋಯಬಬ ಶೀಘರದಲಲಲಯೀ ಅವನ ವಧುವಾುಲಲರುವವ ರಲುುವ ಕೊೀಣಯನುೂ ಪರವೀಶಸದ. ಇಡೀ ಚೀನಾದಲಲಲ ಇರುವ ಪರರ ಸುಂದರಯರ ಪೈಕ ಅವ ೂ ಒಬಬಳಾಗದು . ಅವ ಇಚಗ ವರುದವಾಗ ಅವ ತಂದತಾಯಯರು ಬಲವಂತವಾಗ ಅವನನುೂ ವವಾಹ ಆುುವಂತ ಮಾಡದುರು. ಚಕಕವಳಾಗದಾುು ರಹಾಪಾರಜಞರು ಅವ ಅಧಾುಪಕರಾಗದುರು ಎಂಬುದು ಚಕರವತೋಗ ತಳನಗರಲಲಲಲ. ಭಾವಶೊನುಳಾಗ ಗೊೀಡಯನೂೀ ದುರುುುಟು ನೊೀಡುತಾತ ಅವ ಕುಳತದು . ಚಕರವತೋ “ಹಲೊೀ ಸುಂದರ” ಎಂಬುದಾಗ ಸಂಬೊೀಧಸದರೊ ಆಕ ಪರತಕರಯಸಲಲಲಲ. “ನಾನು ಹಲೊೀ ಹೀಳದುು ನನಗ. ನಾನು ಸಂಬೊೀಧಸದಾು ನೀನು ಪರತಕರಯಸಲೀ ಬೀಕು, ತಳಯತೀ?” ಎಂಬುದಾಗ ಆತ ುುರಕಾಯಸದ. ಆದರೊ ಆಕ ಪರತಕರಯಸಲಲಲಲ. ಬಹ ಷುು ರಂನಗ ಅವನು ಅಷುು ಹೀಳದಾುಲೀ ಉತತರಸುತತದುರಾದುರಂದ ಅವನಲಲಲ ಕುತೊಹಲ ಉಂಟಾಯತು. “ನೀನೀನು ಆಲೊೀಚಸುತತರುವ?” ಒರಟಾಗ ಕೀಳದ. ಕೊನುೊ ಅವ ಉತತರಸದ : “ಎರಡು ವಷಯು . ಮೊದಲನಯದಾಗ ನನೂನುೂ ರದುವಯಾುಲು ನನಗ ಇಷುವಲಲ. ಏಕಂದರ ನೀನೊಬಬ ನಷಕರುಣ ರತುತ ಕೀ ಪರವೃತತಯವನು. ರತತನೊೂಂದು ವಷಯ, ನನಗೋಷುವಾದ ಏನೊೀ ಒಂದನುೂ ಬದಲಾಯಸುವ ತಾಕತುತ ನನಗದಯೀ ಎಂಬುದರ ಕುರತು ಆಲೊೀಚಸುತತದ ು.” “ಏನು?!” ತೀವರ ಅಸಮಾಧಾನನಗಂದ ಉದಗರಸದ ಚಕರವತೋ. “ಏಯ ದುಶಶೀಲ. ನನೂ ಅಧಕಾರವನುೂ ಪರಶೂಸಲು ನನಗಷುು ಧೈಯೋ!.... ಆದರ.... ನನಗ ಕುತೊಹಲ ಉಂಟಾಗದ ಎಂಬುದನುೂ ಒಪುಕೊ ಳತ ತೀನ. ಬರಳನಂದ ಚಟಕ ಹೊಡದರ ಸಾಕು, ನನೂ ರಾಜುದಲಲಲ ನನೂ ಆಜಞ ಪಾಲಲಸಲುಡುತತದ. ನನೂಂದ ಬದಲಾಯಸಲು ಸಾಧುವೀ ಎಂಬುದಾಗ ಯಾವಪದರ ಕುರತು ನೀನು ಆಲೊೀಚಸುತತದ ು?” ಅವ ಉತತರಸದ : “ನನೂ ರನೊೀಧರೋ.” ಅಷುು ಹೀಳ ಅವ ಎದುು ಆ ಕೊೀಣಯಂದ ಹೊರ ನಡದ . ಚಕರವತೋ ಮನವಾಗ ಬರುುುಣುುುಳಂದ ನೊೀಡುತತಲೀ ಇದು.

115

೧೦೯. ಸತುದ ತುಣುಕನುನ ಆವಷಕರಸುವಪದು

ದುಷು ಮಾರ ಅದೊಂದು ನಗನ ತನೂ ಅನುಚರರೊಂನಗಗ ಹಳಳು ರೊಲಕ ಪಯಣಸುತತದು. ಆಶುಯೋಚಕತ ರುಖಭಾವದೊಂನಗಗ ಧಾುನ ಮಾಡುತಾತ ನಡಯುತತದು ವುಕತಯಬಬನನುೂ ಅವರು ನೊೀಡದರು. ತನೂ ರುಂನಗದು ನಲದಲಲಲ ಏನನೊೂೀ ಆತ ಆು ತಾನೀ ಆವಷಕರಸದಂತತುತ. ಅದೀನರಬಹುದಂದು ಅನುಚರನೊಬಬ ಮಾರನನುೂ ಕೀಳದಾು ಅವನು ಉತತರಸದ: “ಸತುದ ತುಣುಕು.” “ಓ ದುಷುನೀ, ಯಾರಾದರೊಬಬ ಸತುದ ತುಣುಕನುೂ ಆವಷಕರಸುವಪದು ನನೂನುೂ ಚಂತಗೀಡು ಮಾಡುವಪನಗಲಲವೀ?” ಎಂಬುದಾಗ ಕೀಳದ ಅನುಚರ. ಮಾರ ಉತತರಸದ: “ಇಲಲ. ಏಕಂದರ, ಅದನುೂ ಅವರು ಆವಷಕರಸದ ಕೊಡಲೀ ನಂಬಕಯಾಗ ಪರವತೋಸುತಾತರ.”

116

೧೧೦. ಘಂಟ ಅಧಾುಪಕ

ತರಬೀತಗ ತನೂನುೂ ತಾನು ಹೀಗ ಸದಪಡಸಕೊ ಳಬೀಕು ಎಂಬುದಾಗ ಹೊಸ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಝನ ುುರುವನ ಹತತರ ಕೀಳದ. ುುರು ವವರಸದರು: “ನಾನೊಂದು ಘಂಟ ಎಂಬುದಾಗ ಕಲಲುಸಕೊ. ನನೂನುೂ ಮದುವಾಗ ತಟುದರ ನನಗೊಂದು ಕಷೀಣವಾದ ಅನುರಣಸುವ ಶಬು ಕೀಳಸುತತದ. ಬಲವಾಗ ಹೊಡದರ ಕವಯಲಲಲ ಮೊರಯುವಂಥ ಶಬು ುಟುಯಾಗ ಕೀಳಸುತತದ.”

117

೧೧೧. ಪಪಸತಕಗಳು

ಹಂದೊಮಮ ಅನೀಕ ವಷೋು ಕಾಲ ಝನ ಅಧುಯನವನೂೀ ಮಾಡುತತದು ದಾಶೋನಕ ಹಾುೊ ಪಂಡತನೊಬಬನದು. ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ನಗನ ಆತ ತನೂ ಹತತರವದು ಎಲಲ ಪಪಸತಕು ನೊೂ ಪಾರಂುಣದಲಲಲ ರಾಶ ಮಾಡ ಸುಟುು ಹಾಕದ.

118

೧೧೨. ಅಹಂಕಾರ

ಟಾುಂಗ ವಂಶದವರ ಪರಧಾನ ರಂತರಯು ರಾಜನೀತಜಞನಾಗಯೊ ಸೈನುದ ನಾಯಕನಾಗಯೊ ಯಶಸುು ುಳಸದುರಂದ ರಾಷಟಾೀಯ ರಹಾಪಪರುಷನಾಗದು. ಝನ ಅಧುಯಸಲೊೀಸುು ಆಗಾಗ ಗ ಅವನು ತನೂ ನಚುನ ುುರುವನ ಹತತರ ಹೊೀುುತತದು. ಅವರೀವೋರೊ ಒಬಬರಗೊಬಬರು ಹೊಂನಗಕೊಂಡು ಹೊೀುುತತರುವಂತ ಭಾಸವಾುುತತತುತ. ಗರವಯುತವಾದ ನಡವಳಕಯು ಳ ಶಷು ರತುತ ಗರವಾನವತ ುುರುವನ ನಡುವ ಇರಬೀಕಾದ ಸಂಬಂಧ ಅವರ ನಡುವ ಇತ ತೀ ವನಾ ಒಬಬ ಪರಧಾನ ರತುತ ಅವನ ಸಲಹಗಾರನ ನಡುವನ ಸಂಬಂಧವಲಲ. ಮಾರೊಲಲ ಭೀಟಯ ಒಂದು ನಗನ ಪರಧಾನ ುುರುವನುೂ ಕೀಳದರು: “ಬದ ಸದಾಂತದ ಪರಕಾರ ಅಹಂಕಾರ ಎಂದರೀನು ುುರುುಳ ೀ?” ುುರುು ರುಖ ಕೊೀಪನಗಂದ ಕಂಪಾಯತು, ರಹದುಪಕಾರ ಮಾಡುವವನಂತ ರೊದಲಲಸುವ ಧವನಯಲಲಲ ುುರುು ಹಂದುರುಂದು ನೊೀಡದ ಉದಗರಸದರು: “ಇದಂಥ ರೊಖೋ ಪರಶೂ?” ಈ ಅನರೀಕಷತ ಪರತಕರಯಯಂದ ಪರಧಾನಗ ಆಘರತವಾಯತು, ಅಸಮಾಧಾನನಗಂದ ಕೊೀಪ ಬಂನಗತು.

ಝನ ುುರು ರುುು ೂಗ ಬೀರ ಹೀಳದರು: “ರಹಾಶಯರೀ ಇದೋ ಅಹಂಕಾರ”

119

೧೧೩. ಆನ ಮತುತ ಚಗಟ

ರನೊೀವಶ ಲೀಷಕರ ಒಂದು ುುಂಪಗ ಝನ ಕುರತು ತಳವಳಕ ನೀಡಲು ಒಪುದ ರೊೀಶ ಕಾಪಲ. ರನೊೀವಶ ಲೀಷಣ ಸಂಸ ಥಯ ನದೀೋಶಕರು ಅವನನುೂ ುುಂಪಗ ಪರಚಯಸದ ನಂತರ ರೊೀಶ ನಲದ ಮೀಲ ಇದು ಮತತಯ ಮೀಲ ಮನವಾಗ ಕುಳತನು. ಒಬಬ ವದಾುಥೋ ಪರವೀಶಸ ಸಾಷುಂುವರಗ ಕಲವೀ ಅಡು ಷುು ದೊರದಲಲಲದು ಮತ ತಯಂದರ ಮೀಲ ಅಧಾುಪಕನತತ ರುಖ ಮಾಡ ಕುಳತು ಕೀಳದ: “ಝನ ಅಂದರೀನು?”. ರೊೀಶ ಒಂದು ಬಾಳಹಣುನುೂ ತಗದುಕೊಂಡು ಸಪು ಸುಲಲದು ತನೂಲಾರಂಭಸದ. “ಇಷುೀನಾ? ಬೀರೀನನೊೂ ನೀವಪ ನನಗ ತೊೀರಸಲಾರರಾ?” ಕೀಳದ ವದಾುಥೋ. “ದಯವಟುು ಹತತರ ಬಾ” ಅಂದರು ುುರುು . ಹತತರ ಬಂದ ವದಾುಥೋಯ ರುಖದದುರು ಬಾಳಹಣುನ ಉಳದ ಭಾುವನುೂ ಅಲಾಲಡಸದರು. ವದಾುಥೋ ಸಾಷುಂುವರಗ ಅಲಲಲಂದ ತರಳದ. ಇನೊೂಬಬ ವದಾುಥೋ ಎದುು ನಂತು ಶೊರೀತೃು ನುೂ ಉದುೀಶಸ ಹೀಳದ: “ನರಗಲಲರುೊ ಅಥೋವಾಯತೀ? ಝನ ನ ಅತುುತತರ ಪಾರತುಕಷಕಯನುೂ ನೀವಪ ಈು ತಾನೀ ನೊೀಡನಗರ. ಏನಾದರೊ ಪರಶೂುಳವಯೀ?” ಸುನಗೀಘೋ ಮನದ ನಂತರ ಶೊರೀತೃು ಪೈಕ ಯಾರೊೀ ಒಬಬ ಮಾತನಾಡದ: “ರೊೀಶ, ನರಮ ಪಾರತುಕಷಕಯಂದ ನನಗ ತೃಪತ ದೊರಯಲಲಲಲ. ನೀವೀು ತೊೀರಸದುು ನನಗ ಅಥೋವಾಯತು ಎಂಬುದಾಗ ಖಚತವಾಗ ಹೀ ಲಾರ. ಝನ ಅಂದರೀನು

ಎಂಬುದನುೂ ಹೋಳಲು ಸಾಧುವರಲೀ ಬೀಕು.”

ರೊೀಶ ಉತತರಸದ: “ಪದು ಲಲಲಯೀ ಹೀ ಬೀಕು ಎಂಬುದಾಗ ನೀವಪ ಒತಾತಯಸುವಪದಾದರ ’ಝನ ಎಂಬುದು ಚುಟವನುೂ ಸಂಭೊೀಗಸುತತರುವ ಆನ’.”

120

೧೧೪. ಎರಡು ಮೊಲಗಳ ಬನನಟು ಹ ೋಗುವಪದು

ಕದನ ಕಲು ವದಾುಥೋಯಬಬ ತನೂ ಅಧಾುಪಕನನುೂ ಸಮೀಪಸ ಕೀಳದ: “ಕದನ ಕಲು ಕುರತಾದ ನನೂ ಜಞಾನವನುೂ ಇನೊೂ ಉತತರಗೊಳಸಕೊ ಳ ಬಯಕ ನನೂದು. ನಮಮಂದ ಕಲಲಯುವಪದರ ಜೊತಯಲಲಲ ಇನೊೂಂದು ಶೈಲಲಯನುೂ ಇನೊೂಬಬ ಅಧಾುಪಕರಂದ ಕಲಲಯಬೀಕಂನಗದ ುೀನ. ಈ ನನೂ ಆಲೊೀಚನಯ ಕುರತು ನರಮ ಅನಸಕ ಏನು?” ುುರುು ಉತತರಸದರು: “ ಎರಡು ಮೊಲು ಬನೂಟು ಹೊೀುುವ ಬೀಟಗಾರ ಯಾವಪದೊಂದನೊೂ ಹಡಯುವಪನಗಲಲ.”

121

೧೧೫. ಹೈಆಕುಜ ನ ನರ

ಹೈಆಕುಜೊ ಪರವಚನ ನೀಡುವಾಗಲಲಲ ಇತರ ಸನಾಾಸಗಳ ಜೊತ ಒಬಬ ವೃದಧನೊ ಕುಳತು ಕೀಳುತತದದ. ಅವರು ಸಭಾಾಂಗಣದಾಂದ ಹೊರಹೊೀಗುವಾಗ ಅವನೊ ಹೊೀಗುತತದದ. ಒಾಂದು ದನ ಉಳದವರು ಹೊರಹೊೀದರೊ ಅವನು ಅಲಲೀ ಇದದ. “ನೀನು ಯಾರು” ಕೀಳದ ಹೈಆಕುಜೊ. ವೃದಧ ಉತರಸದ, “ ಹದು, ನಾನು ಮಾನವನಲಲ. ಬಲು ಹಾಂದ, ಕಾಶೊ ಬುದಧನ ಕಾಲದಲಲಲ ನಾನು ಇಲಲಲ ಸನಾಾಸಗಳ ಮುಖಾಸಥನಾಗದ ದ. ಕಾರಣ-ಪರಣಾಮ ಸರಪಳಯ ಪರಭಾವದಾಂದ ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ವಾಕತ ಪುನಃ ಕಳಸರಕ ಬೀಳಲು ಸಾಧಾವೀ ಎಾಂಬುದಾಗ ಆ ಸನವೀಶದಲಲಲ ಸನಾಾಸಯೊಬಬ ನನನು ಕೀಳದ. ಸಾಧಾವಲಲ ಎಾಂಬುದಾಗ ನಾನು ಉತರಸದ. ಪರಣಾಮವಾಗ ನಾನು ನರಯಾಗ ಪುನರಜನಮ ಪಡದ. ನನ ಮಾತುಗಳ ಪರಭಾವದಾಂದ ನನ ಮನಃಪರವತಜನಯಾಗುವಾಂತ ಮಾಡ ಈ ರನಮದಾಂದ ನನಗ ಮುಕತ ದೊರಕುವಾಂತ ಮಾಡಬೀಕಾಂಬುದಾಗ ನನನು ಬೀಡಕೊಳುುತೀನ.” ತದನಾಂತರ ಅವನು ಹೈಆಕುಜೊನನು ಕೀಳದ, “ಕಾರಣ-ಪರಣಾಮ ಸರಪಳಯ ಪರಭಾವದಾಂದ ಜಞಾನೊೀದಯವಾದ ವಾಕತ ಪುನಃ ಕಳಸರಕ ಬೀಳಲು ಸಾಧಾವೀ ಸಾಧಾವಲಲವೀ?” ಹೈಆಕುಜೊ ಉತರಸದ, “ಕಾರಣ-ಪರಣಾಮ ನಯಮವನು ಯಾರೊ ಉಲಲಾಂಘಸಲು ಸಾಧಾವಲಲ.” ಈ ಮಾತುಗಳನು ಕೀಳದ ತಕಷಣ ವೃದಧನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು. ಅವನು ಹೈಆಕುಜೊನಗ ವಾಂದಸ ಹೀಳದ, ”ನನಗ ಈಗ ಈ ನರಯ ರನಮದಾಂದ ಮುಕತ ದೊರಯತು. ಪವಜತದ ಆಚನ ಬದಯಲಲಲ ನನ ದೀಹ ದೊರಯುತದ. ನಮಮಲಲಲ ನನದೊಾಂದು ಕೊೀರಕ ಇದ. ಮೃತ ಸಾಂನಾಾಸ ಎಾಂಬುದಾಗ ನನ ದೀಹವನು ಹೊಳ.” ರಟರಟಕಗ (Clapper) ಬಡಯುವಾಂತ ಧಮಾಜಧಕಾರಗ ಹೀಳದ. ಸನಾಾಸಗಳಲಲರೊ ಅಲಲಲಗ ಬಾಂದ ನಾಂತರ ಮಧಾಾಹದ ಭೊೀರನಾನಾಂತರ ಮೃತ ಸನಾಾಸಯೊಬಬನಗ ಉತರಕತರಯಯ ವಧವಧಾನಗಳನು ನರವೀರಸಲಾಗುವುದಾಂಬುದಾಗ ತತಳಸದ. ಸನಾಾಸಗಳಗ ಈ ಸೊಚನ ವಚತರವಾಗದ ಅನಸತು. ಏಕಾಂದರ ಅವರಲಲರೊ ಆರೊೀಗಾವಾಂತರಾಗದದರು, ಯಾರೊ ಆಸಪತರಯಲಲಲ ದಾಖಲಾಗರಲಲಲಲ. ಇಾಂಥ ಆಜಞ ನೀಡಲು ಕಾರಣ ಏನರಬಹುದಾಂಬ ಕುತೊಹಲ ಅವರನು ಕಾಡತೊಡಗತು. ಬೊೀರನಾನಾಂತರ ಹೈಆಕುಜೊ ಅವರನು ಪವಜತದ ಆಚನ ಬದಗ ಕರದೊಯದ. ಅಲಲಲ ಒಾಂದು ಬಾಂಡಯ ಬುಡದಲಲಲದದ ನರಯ ಮೃತದೀಹವನು ತನ ಊರಗೊೀಲಲನಾಂದ ಚುಚದ. ತದನಾಂತರ ಅದನು ದಹನ ಮಾಡಸದ.

122

೧೧೬. ಏಕಾಗರತ

ಬಲುಲಗಾರಕಯ ಅನೀಕ ಸುಧೋು ಲಲಲ ಗದುು ಸವೋವಜೀತನಾಗದು ಯುವ ಬಲಾಗರನೊಬಬ ಬಡಾಯ ಕೊಚುಕೊ ಳವಪದರಲಲಲಯೊ ತುಸು ರುಂದಯೀ ಇದು. ಒಮಮ ಆತ ತನೊೂಂನಗಗ ಸುಧೋಸುವಂತ ಕುಶಲಲಯಾದ ಬಲುಲಗಾರ ಎಂಬ ಖಾುತಪಾತರನಾಗದು ಒಬಬ ವೃದ ಝನ ುುರುವಗ ಸವಾಲು ಹಾಕದ. ಮೊದಲನೀ ಪರಯತೂದಲಲಲಯೀ ದೊರದಲಲಲದು ುುರುಣುಗ (Bull’s eye) ಸರಯಾಗ ತಾುುವಂತ ಒಂದು ಬಾಣ ಹೊಡದು ತದನಂತರ ಅದನುೂ ಇನೊೂಂದು ಬಾಣನಗಂದ ಸೀ ವಪದರ ರುಖೀನ ತನೂ ತಾಂತರಕ ನಪಪಣತಯನುೂ ಪರದಶೋಸದ. ಆ ನಂತರ ವೃದನಗ ಹೀಳದ: “ನಾನು ಪರದಶೋಸದುಕಕ ಸರನಾದದುನುೂ ಪರದಶೋಸಲು ಸಾಧುವೀ, ನೊೀಡ.” ಒಂನಗನತೊ ಕಷುಬುನಾುದ ಆತ ತನೂನುೂ ಹಂಬಾಲಲಸುವಂತ ಯುವಕನಗ ಸನೂ ಮಾಡ ಸೊಚಸ ಅಲಲಲದು ಬಟುವನುೂ ಹತತಲಾರಂಭಸದ. ವೃದ ುುರುವನ ಉದ ುೀಶ ತಳಯುವ ಕುತೊಹಲನಗಂದ ಯುವಕ ಅವನನುೂ ಹಂಬಾಲಲಸದ. ಹಚುು ಕಮಮ ಬಟುದ ತುನಗಯಲಲಲ ಇದು ಆ ವಾದ ಕಂದರವನುೂ ಅವರು ತಲುಪದರು. ಕಂದರದ ಎರಡು ಅಂಚುು ನುೂ ಜೊೀಡಸತುತ ಒಂದು ಅಲುಗಾಡುತತದು ಅರಂಬರ ಹಾಳಾಗದು ರರದ ನಗಮಮ. ಒಂನಗನತೊ ಅ ಕಲಲದ ಅಸಥರವೂ ಅಪಾಯಕಾರಯೊ ಆಗದು ಆ ನಗಮಮಯ ರಧು ಭಾುಕಕ ಹೊೀಗ ನಂತು ಬಲು ದೊರದಲಲಲದು ರರವಂದನುೂ ಲಕಷಯವಾಗರಸಕೊಂಡು ಮೊದಲನೀ ಪರಯತೂದಲಲಲಯೀ ಬಾಣ ಬಡುವಪದರಲಲಲ ಯಶಸವಯಾದನು. “ಈು ನನೂ ಸರನಗ” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀ ತಾತ ಆ ವೃದ ುುರು ಸರಕಷತ ತಾಣಕಕ ಹಂನಗರುಗದ. ಭಯುರಸಥನಾದ ಯುವಕ ಬಾಣ ಬಡುವಪದು ಅಂತರಲಲ, ಪಾರಣಭಯನಗಂದ ನಗಮಮಯ ಮೀಲ ಹಜ ು ಇಡಲೀ ಇಲಲ. ಅವನ ಇಕಕಟುನ ರನಃಸಥತಯನುೂ ಊಹಸದ ುುರು ಇಂತಂದ: “ಬಲಾಗರಕಯಲಲಲ ನನಗ ಕುಶಲತ ಇದಯಾದರೊ ಬಾಣ ಬಡಲು ತೀಮಾೋನಸುವ ರನಸುನ ಮೀಲ ನನಗ ಹಡತವಲಲ.”

123

೧೧೭. ಕುತ ಹಲ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲಲಲ ಬಲು ಎತತರವೂ ಅಪಾಯಕಾರಯೊ ಆಗದು ಪರಪಾತದ ಸಮೀಪದಲಲಲ ವೃದನೊಬಬ ವಾಸಸುತತದು. ಪರತೀ ನಗನ ಬ ಗ ಗ ಆತ ಪರಪಾತದ ಅಂಚನಲಲಲ ಕುಳತು ಸುತತಲಲದು ಪವೋತು ನೊೂ ಕಾಡನೊೂ ವೀಕಷಸುತತದು, ತದನಂತರ ಧಾುನ ಮಾಡುತತದು. ಒಂದು ನಗನ ಅವನು ಎಂನಗನಂತ ಧಾುನ ಮಾಡಲೊೀಸುು ಕುಳತಾು ಪರಪಾತದ ಬುಡದಲಲಲ ಹೊಳಯುತತರುವ ಏನೊೀ ಒಂದು ವಸುತವನುೂ ುರನಸದ. ಅದು ಬಲು ಆ ದಲಲಲದುರೊ ವೃದನ ತೀಕಷಣವಾದ ಕಣುುು ಅದೀನಂಬುದನುೂ ಬಲು ಕಷುನಗಂದ ುುರುತಸದವಪ. ಚನೂದ ರೀಕುುಳಂದ ಅಲಂಕರಸದು ಕಪಪು ಬಣುದ ದೊಡಡ ಪಟಾರಯಂತ ಗೊೀಚರಸುತತದು ಅದು ಒಂದು ಬಂಡಕಲಲಲನ ಮೀಲ ಇತುತ. ವೃದ ಅವನಷುಕಕ ಅವನೀ ಆಲೊೀಚಸತೊಡಗದ, “ಅದು ಅಲಲಲಗ ಎಲಲಲಂದ ಬಂನಗತು? ಅದರೊ ಗ ಏನರಬಹುದು?”

124

೧೧೮. ಹತಾಶ

ನಪಪಣ ಕ ಳನೊಬಬನ ರು ತನುೊ ವೃತತಯ ನುೊಢ ರಹಸುು ನುೂ ತನಗ ಕಲಲಸುವಂತ ತಂದಯನುೂ ಕೀಳದ. ಇದಕೊಕಪುದ ಹರಯ ಕ ಳ ಅಂದು ರಾತರ ದೊಡಡ ರನಯಂದಕಕ ಕನೂ ಹಾಕಲು ರುನನೊೂ ಜೊತಯಲಲಲ ಕರದೊಯು. ಕುಟುಂಬದ ಸದಸುರಲಲರೊ ನನಗರಸುತತದಾುು ಉಡುಗತೊಡುಗು ನೂಡುವ ದೊಡಡ ಕಪಾಟು ಇರುವ ಕೊೀಣಗ ಹೊಸುಸುಬಯನುೂ ಸದುುಮಾಡದೀ ಕರದೊಯು. ಕಪಾಟನೊ ಕಕ ಹೊೀಗ ಕಲವಪ ಉಡುಪಪು ನುೂ ಆಯುು ತರುವಂತ ಹೀಳದ. ಅವನು ಕಪಾಟನೊ ಕಕ ಹೊೀದ ತಕಷಣ ಬಾಗಲು ಹಾಕ ಹೊರಗನಂದ ಚಲಕ ಹಾಕದ. ತದನಂತರ ರನಯಂದ ಹೊರಹೊೀಗ ರುಂಬಾಗಲನುೂ ಹೊರಗನಂದ ಜೊೀರಾಗ ತಟು ರಲಗದುವರನುೂ ಎಬಬಸದ,ಬೀರಯವರು ನೊೀಡುವ ರುನೂವೀ ಅಲಲಲಂದ ಸದುು ಮಾಡದ ಹೊರಟುಹೊೀದ. ಎಷೊುೀ ುಂಟು ಕಳದ ಬಳಕ ಬ ಲಲದ ಕೊ ಕಾಗದು ರು ರನಗ ಹಂನಗರುಗದ. ಬಂದವನೀ ಕೊೀಪನಗಂದ ಕರುಚದ: “ಅಪಾು, ನನೂನೂೀಕ ಕಪಾಟನಲಲಲ ಕೊಡಹಾಕದ? ಸಕಕಹಾಕಕೊ ಳವ ಭಯನಗಂದ ನಾನು ಹತಾಶನಾುದೀ ಇನಗುದುರ ತಪುಸಕೊಂಡು ಬರಲು ಸಾಧುವೀ ಆುುತತರಲಲಲಲ. ಹೊರಬರಲು ನನೂ ಎಲಲ ಕಲುನಾ ಚಾತುಯೋವನುೂ ಉಪಯೀಗಸಬೀಕಾಯತು!”. ಅಪು ಕ ಳ ರುುು ೂಗ ಬೀರದ. “ರುನೀ, ಕನೂ ಹಾಕುವ ಕಲಯ ಮೊದಲನಯ ಪಾಠ ಇಂದು ನನಗಾಗದ.”

125

೧೧೯. ಕನಸು ಕಾಣುವಕ

ಅಲಲಲ ಇಲಲಲ ಹಾರಾಡುತತದು ಚಟು ತಾನಾಗದುಂತ ಒಮಮ ಕನಸು ಕಂಡನಂತ ಪಪರಾತನ ಕಾಲದ ಚೀನೀ ಟಾವೀಪಂಥೀಯ ಚುಯಾಂಗ ಝು. ಕನಸುನಲಲಲ ತಾನೊಂದು ಚಟು ಎಂಬ ಅರವಪ ಮಾತರ ಅವನಗತ ತೀ ವನಾ ತಾನೊಬಬ ರನುಷು ಎಂಬ ಅರವೀ ಇರಲಲಲಲ. ಇದುಕಕದುಂತ ಅವನಗ ಎಚುರವಾಯತು ರತುತ ಹಾಸಗಯ ಮೀಲ ರಲಗರುವ ರನುಷು ತಾನು ಎಂಬ ಅರವಪ ಪಪನಃ ಉಂಟಾಯತು. ಆು ಅವನು ತನೂಷುಕಕ ತಾನೀ ಆಲೊೀಚಸದ: “ಚಟು ತಾನಂದು ಕನಸು ಕಂಡ ರನುಷು ತಾನೊೀ ಅಥವ ರನುಷು ತಾನಂದು ಕನಸು ಕಾಣುತತರುವ ಚಟು ತಾನೊೀ?”

126

೧೨೦. ಗುಟೈನ ಬರಳು

ಖಾುತ ುುರು ುುಟೈನನುೂ ಝನ ಕುರತಾಗ ಯಾರಾದರೊ ಪರಶೂ ಕೀಳದಾುಲಲಲ ಆತ ಮನವಾಗ ಒಂದು ಬರ ನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸುತತದು. ುುರುವನ ಈ ವತೋನಯನುೂ ಅನುಕರಸಲು ಆರಂಭಸದ ಆ ಹಳಳಯ ಒಬಬ ಹುಡುು. ುುಟೈನ ಬೊೀಧನು ಕುರತಾಗ ಜನ ಚಚೋಸುವಪದು ಕೀಳದಾುಲಲಲ ಅವನು ರಧು ಪರವೀಶಸ ಬರ ನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸುತತದು. ುುಟೈಗ ಹುಡುುನ ತುಂಟಾಟದ ಸುನಗು ತಲುಪತು. ಬೀನಗಯಲಲಲ ಆ ಹುಡುುನನುೂ ಕಂಡಾು ುುಟೈ ಅವನನುೂ ಹಡದು ಬರ ನುೂ ಕತತರಸ ಹಾಕದ. ಆ ಹುಡುು ಅ ತಾತ ಓಡಲಾರಂಭಸದಾು ುುಟೈ ಅವನನುೂ ಕರದ. ಹುಡುು ನಂತು ಹಂನಗರುಗ ನೊೀಡದಾು ುುಟೈ ತನೂ ಬರ ನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸದ.ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ಆ ಹುಡುುನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು. ುುಟೈ ರರಣಶಯುಯಲಲಲ ಇದಾುು ತನೂ ಸುತತಲೊ ಸೀರದು ಸನಾುಸುಳಗ ಹೀಳದ, “ಟನ ಯುೋ ಅವರಂದ ನಾನು ಈ ಒಂದು ಬರಳನ ಝನ ಅನುೂ ಸವೀಕರಸದ. ನನೂ ಜೀವಮಾನವಡೀ ಅದನುೂ ಉಪಯೀಗಸದನಾದರೊ ಅದನುೂ ಪೂತೋಯಾಗ ಉಪಯೀಗಸಲಲಲಲ.” ಇಷುನುೂ ಹೀಳ ರುಗಸದ ನಂತರ ಅವನು ಚರವಶಾರಂತಯ ಸಥತಯನುೂ ಪರವೀಶಸದನು.

127

೧೨೧. ಕೋವಲ ಎರಡು ಪದಗಳು

ಬಲು ಕಠನವಾದ ಶಸತಗ ಒತುತ ನೀಡುತತದು ಆಶರರವಂನಗತುತ. ಮನವರತ ಧಾರಣಯ ಪರತಜಞ ಮಾಡದ ನಂತರ ಯಾರೊ ಒಂದಕಷರವನೊೂ ಮಾತನಾಡುವಂತರಲಲಲಲ. ಈ ನಯರಕೊಕಂದು ವನಾಯತ ಇತುತ. ಪರತೀ ಹತುತ ವಷೋು ಲಲಲ ಒಮಮ ಮಾತರ ಕೀವಲ ಎರಡು ಪದು ನುೂ ಮಾತರ ಸನಾುಸು ಮಾತನಾಡಬಹುನಗತುತ. ಸನಾುಸಯಬಬ ಮೊದಲ ಹತುತ ವಷೋು ಕಳದ ಬಳಕ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸಯ ಬಳಗ ಹೊೀಗ ಇಂತಂದ, “ಹತುತ ವಷೋು ಕಳಯತು.” ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ ಕೀಳದ, “ನೀನು ಮಾತನಾಡಲು ಇಚಸುವ ಎರಡು ಪದು ಯಾವಪವಪ?” ಸನಾುಸ ಹೀಳದ, “ಹಾಸಗ..... ುಟು....” “ಓ, ಹದಾ?” ಉತತರಸದ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ. ಇನೊೂಂದು ಹತುತ ವಷೋು ಕಳದ ನಂತರ ಆ ಸನಾುಸ ಪಪನಃ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸಯ ಬಳಗ ಹೊೀದ. ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ ಕೀಳದ, “ಇನೊೂ ಹತುತ ವಷೋು ಕಳಯತು. ನೀನು ಮಾತನಾಡಲು ಇಚಸುವ ಎರಡು ಪದು ಯಾವಪವಪ?” ಸನಾುಸ ಹೀಳದ, “ಆಹಾರ..... ದುವಾೋಸನ....” “ಓ, ಹದಾ?” ಉತತರಸದ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ. ರತೊತಂದು ಹತುತ ವಷೋು ಕಳದ ನಂತರ ಆ ಸನಾುಸ ಪಪನಃ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸಯ ಬಳಗ ಹೊೀದ. ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ ಕೀಳದ, “ಈ ಹತುತ ವಷೋು ಕಳದ ನಂತರ ನೀನು ಮಾತನಾಡಲು ಇಚಸುವ ಎರಡು ಪದು ಯಾವಪವಪ?” ಸನಾುಸ ಹೀಳದ, “ನಾನು..... ಬಟುುಬಡುತ ತೀನ....” “ಓ, ಹದಾ? ಏಕ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗದ. ದೊರು ನೀಡುವಪದೊಂದೀ ನೀನು ಈ ವರಗ ಮಾಡುತತದುದುು” ಉತತರಸದ ಪರಧಾನ ಸನಾುಸ.

128

೧೨೨. ಜಞಾನ ೋದಯವಾದವ

ಯುವ ಸನಾುಸಯಬಬ ಜಞಾನೊೀದಯದ ಅತುುನೂತ ರಟುವನುೂ ತಲುಪದಾುನಂದು ುುರುು ಒಂದು ನಗನ ಘೊೀಷಟಸದರು. ಈ ವಾತೋ ಸಂಭರರಕಕ ಕಾರಣವಾಯತು. ಯುವ ಸನಾುಸಯನುೂ ನೊೀಡಲು ಕಲವಪ ಸನಾುಸು ಹೊೀದರು. “ನನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಗದ ಎಂಬ ಸುನಗು ಕೀಳದವಪ. ಅದು ನಜವೀ?” ಕೀಳದರು ಸನಾುಸು . “ಅದು ನಜ,” ಉತತರಸದ ಯುವ ಸಂನಾುಸ. “ಈು ನೀನು ಹೀಗರುವ?” ವಚಾರಸದರು ಸಂನಾುಸು . “ಎಂನಗನಂತ ದುಃಖಾತೋ,” ಪರತಕರಯಸದ ಯುವ ಸಂನಾುಸ

129

೧೨೩. ಸಭಾುಚಾರ

ಒಂದು ನಗನ ಆ ಪಾರಂತುದ ಆಡಳತದ ಜವಾಬಾುರ ಹೊತತದು ರಾಜಕುಮಾರನೊ ಅವನೊಂನಗಗ ಇನುೂಳದ ರಾಜಕುಮಾರರೊ ಪಂಡತೊೀತತರರೊ ದೀವಾಲಯಕಕ ಭೀಟ ನೀಡದರು. ುುರುಪೀಠದಲಲಲ ಆಸೀನರಾಗದು ುುರುು ಕೀಳದರು, “ಅಯಾು ಹರಯ ರಾಜಕುಮಾರನೀ ನನಗ ಚಾನ ನ (ಝನ ನ ಚೀನೀ ರೊಪಾಂತರ) ತಳವಳಕ ಇದಯೀ?.” ರಾಜಕುಮಾರ ಉತತರಸದ, “ಇಲಲ, ನಾನು ಅದನುೂ ುರಹಸಲಾರ.” ುುರುು ಹೀಳದರು, “ನಾನು ಚಕಕಂನಗನಂದಲೀ ಸಸಾುಹಾರ. ನನೂ ದೀಹಕಕ ವಯಸಾುಗದ. ಜನು ನುೂ ನಾನು ಭೀಟ ಮಾಡುತ ತೀನಾದರೊ ುುರುಪೀಠನಗಂದ ಕ ಕಕಳದು ಬರುವಷುು ತಾಕತುತ ನನೂಲಲಲಲಲ.” ರಾಜಕುಮಾರನಗ ುುರುವನ ಮೀಲ ಆದರಪೂವೋಕವಾದ ಗರವ ರೊಡತು. ಅವನು ಮಾರನಯ ನಗನ ತನೂ ಸೈನುದ ಜನರಲ ರುಖೀನ ಸಂದೀಶವಂದನುೂ ುುರುುಳಗ ಕ ಹಸದ. ಜನರಲ ಅನುೂ ಸಾವುತಸಲು ುುರುು ುುರುಪೀಠನಗಂದ ಕ ಕಕಳದು ಬಂದರು. ಜನರಲ ಹಂನಗರುಗದ ನಂತರ ುುರುು ಅನುಚರನೊಬಬ ಕೀಳದ, “ನನೂ ರಾಜಕುಮಾರ ಭೀಟಗಾಗ ಬಂದಾು ನೀವಪ ುುರುಪೀಠನಗಂದ ಕ ಕಕಳದು ಬರಲಲಲಲ. ಇಂದು ಜನರಲ ನರಮನುೂ ಕಾಣಲು ಬಂದಾು ನೀವೀಕ ುುರುಪೀಠನಗಂದ ಕ ಗ ಇಳನಗರ?” ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ನನೂ ಸಭಾುಚಾರ ನನೂ ಸಭಾುಚಾರನಗಂದ ಭನೂವಾದದುು. ಮೀಲವುೋದ ವುಕತ ಬಂದಾು ನಾನು ಅವರೊಂನಗಗ ುುರುಪೀಠನಗಂದಲೀ ವುವಹರಸುತ ತೀನ. ರಧುರ ವುೋದ ವುಕತ ಬಂದಾು ನಾನು ುುರುಪೀಠನಗಂದ ಕ ಕಕಳದು ಅವನೊಂನಗಗ ವುವಹರಸುತತೀನ. ಕ ವುೋದ ವುಕತಯಂನಗಗ ವುವಹರಸಲು ನಾನೀ ದೀವಾಲಯದ ದಾವರ ದಾಟ ಆಚ ಹೊೀುುತತೀನ.” ಯಾರೊೀ ಕೀಳದರು, “ುುರುುಳ ೀ ತಾವಪ ನರಕವನುೂ ಪರವೀಶಸುವರಾ?” ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ನಾನು ಅದನುೂ ಪರವೀಶಸುವವರ ಪೈಕ ಮೊದಲನಯವನಾಗರುತ ತೀನ.” ಆ ವುಕತ ಪಪನಃ ಕೀಳದ, “ಚಾನ ನ ನರಮಂಥ ಉತತರ ುುರುು ನರಕವನುೂ ಏಕ ಪರವೀಶಸಬೀಕು?” ುುರುು ಕೀಳದರು, “ನಾನು ಅದನುೂ ಪರವೀಶಸದೀ ಇದುರ ನನೂನುೂ ಬೊೀಧನಯ ರುಖೀನ ಪರವತೋಸುವವರು ಯಾರು?”

130

೧೨೪. ಮ ದಲಲಕಗಳ ಉಡುಗ ರ

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲಲಲ ರಹಾನ ಯೀಧನೊಬಬನದು. ಬಹ ವಯಸಾುಗದುರೊ ಸಾವಲಸಯುವ ಯಾರನೂೀ ಆುಲಲ ಸೊೀಲಲಸುತತದು. ಅವನ ಖಾುತ ಬಹು ದೊರದ ವರಗ ಪಸರಸತುತ. ಎಂದೀ, ಅನೀಕ ವದಾುಥೋು ಅವನ ಮಾುೋದಶೋನದಲಲಲ ಅಭುಸಸಲು ಅವನ ಹತತರ ಸೀರುತತದುರು. ಒಂದು ನಗನ ಆ ಹಳಳಗ ಕುಖಾುತ ಯುವ ಯೀಧನೊಬಬ ಬಂದನು. ರಹಾನ ುುರುವನುೂ ಸೊೀಲಲಸದ ಮೊದಲನಯವ ತಾನಾುಬೀಕಂದು ಆತ ತೀಮಾೋನಸದು. ಅವನಲಲಲ ಬಲವೂ ಇತುತ, ಎದುರಾಳಯ ದ ತಬೋಲುವನುೂ ನಖರವಾಗ ುುರುತಸ ಅದರ ಲಾಭಪಡಯುವ ಅಸಾವಭಾವಕ ಸಾರಥುೋವೂ ಇತುತ. ಎದುರಾಳ ಮೊದಲ ಹಜ ು ಇಡುವ ವರಗ ಕಾಯುತತದುು ಅದರಲಲಲ ಅವನ ದಬೋಲು ುುರುತಸದ ನಂತರ ಅವನು ಮಂಚನ ವೀುದಲಲಲ ದಯಾಶೊನುನಾಗ ಪರಹಾರ ಮಾಡುತತದು. ಮೊದಲನೀ ಹಜ ುಗಂತ ಹಚುು ಕಾಲ ಅವನೊಂನಗಗ ಯಾರೊ ಸಣಸಲು ಸಾಧುವಾಗರಲಲಲಲ. ಶಷುರ ವರೊೀಧವದಾುುೊು ವೃಧದ ುುರು ಯುವ ಯೀಧನ ಸವಾಲನುೂ ಸಂತೊೀಷನಗಂದಲೀ ಸವೀಕರಸದ. ಇಬಬರೊ ಎದರುಬದುರಾಗ ನಂತು ಯುದಕಕ ಅಣಯಾುುತತರುವಾು ಯುವ ಯೀಧ ವೃದ ಯೀಧನನುೂ ರೊದಲಲಸಲು ಆರಂಭಸದ. ವೃದ ಯೀದನ ರುಖಕಕ ರಣುರಚದ, ಉಗದ. ರನುಕುಲಕಕ ಗೊತತದು ಎಲಲ ಬಯಗ ನೊೂ ಶಾಪು ನೊೂ ಅನೀಕ ುಂಟು ಕಾಲ ಪರಯೀಗಸದ. ವೃದ ಯೀಧನಾದರೊೀ ಒಂನಗನತೊ ಅಲುಗಾಡದ ಪರಶಾಂತವಾಗ ಅಷೊು ಸರಯ ನಂತೀ ಇದು. ಕೊನಗ ಯುವ ಯೀಧ ಸುಸಾತಗ ನಂತದುಷುೀ ಅಲಲದ ತಾನು ಸೊೀಲುವಪದು ಖಚತ ಎಂಬುದನುೂ ಅರತು ನಾಚಕಯಂದ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಟುಹೊೀದ. ದುರಹಂಕಾರ ಯುವ ಯೀಧನೊಂನಗಗ ತರಮ ುುರು ಸಣಸಾಡದೀ ಇದುದುರಂದ ನರಾಶರಾದ ವೃದ ುುರುವನ ಶಷುರು ಅವನನುೂ ಸುತುತವರದು ಕೀಳದರು, “ಅಂಥ ಅನುಚತ ವತೋನಯನುೂ ನೀವಪ ಹೀಗ ಸಹಸಕೊಂಡರ? ಅವನನುೂ ಓಡಸದುು ಹೀಗ?” ುುರು ಉತತರಸದರು, “ನರಗ ಯಾರೊೀ ಒಬಬರು ಕೊಡುವ ಉಡುಗೊರಯನುೂ ನೀವಪ ಸವೀಕರಸದೀ ಇದುರ ಅದು ಯಾರದಾುಗ ಉಳಯುತತದ?”

131

೧೨೫. ಹರವನ ಂದಗ ಹ ೋಗುವಪದು

ರೊಲತಃ ಇದೊಂದು ಟಾವೀ ಸದಾಂತದ ಕತ. ವೃದನೊಬಬ ಎತತರವೂ ಅಪಾಯಕಾರಯೊ ಆಗದು ಜಲಪಾತದತತ ಸಾುುತತದು ನನಗಯ ರಭಸದ ಹರವಗ ಆಕಸಮಕವಾಗ ಬದು. ಅವನಗ ಪಾರಣಾಪಾಯವಾುುತತದಂದು ನೊೀಡುುರು ಹದರದರು. ಪವಾಡ ಸದೃಶ ರೀತಯಲಲಲ ಅವನು ಜಲಪಾತದ ಬುಡನಗಂದ ಏನೊ ಅಪಾಯವಲಲದ ಜೀವಂತವಾಗ ಹೊರಬಂದನು. ಬದುಕ ಉಳದದುು ಹೀಗಂಬುದಾಗ ಎಲಲರೊ ಅವನನುೂ ಕೀಳದರು. “ನಾನು ನೀರನೊಂನಗಗ ಹೊಂನಗಕ ಮಾಡಕೊಂಡ, ನೀರು ನನೊೂಂನಗುಲಲ. ಒಂನಗನತೊ ಚಂತ ಮಾಡದ ಅದು ತನಗ ಬೀಕಾದಂತ ನನೂನುೂ ರೊಪಸಲು ಆಸುದ ನೀಡದ. ಸುಳಯಲಲಲ ರು ಗ ಸುಳಯಂನಗಗ ಹೊರಬಂದ. ನಾನು ಬದುಕದುು ಹೀಗ.”

132

೧೨೬. ಅತೋ ಶರೋಷಠ ಬ ೋಧನ

ಪರಖಾುತ ಝನ ುುರುವಬಬ ತನೂ ಅತೀ ಶರೀಷಠ ಬೊೀಧನ ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳಕೊಂಡದುು ಇದನುೂ: ’ನರಮ ರನಸುೀ ಬುದ.’ ಅಧುಯನ ರತುತ ಚಂತನು ನುೂ ಕೊೀರುವ ುಹನವಾದ ಆಲೊೀಚನ ಇದು ಎಂಬುದಾಗ ಭಾವಸದ ಸನಾುಸಯಬಬ ಆಶರರವನುೂ ಬಟುು ಕಾಡಗ ಹೊೀಗ ಈ ಒ ನೊೀಟದ ಕುರತು ಧಾುನ ಮಾಡಲು ನಧೋರಸದ. ಅಂತಯೀ ೨೦ ವಷೋ ಕಾಲ ಏಕಾಂತವಾಸಯಾಗದುುಕೊಂಡು ಆ ಶರೀಷಠ ಬೊೀಧನಯ ಕುರತು ಆ ವಾದ ಚಂತನ ಮಾಡದ. ಒಂದು ನಗನ ಕಾಡನ ರೊಲಕ ಪಯಣಸುತತದು ಇನೊೂಬಬ ಸನಾುಸಯನುೂ ಸಂಧಸದ. ಆ ಸನಾುಸಯೊ ತನೂ ುುರುವನ ಶಷುನಾಗದು ಎಂಬುದು ತಳದ ನಂತರ ಅವನನುೂ ಕೀಳದ, “ ನರಮ ುುರುವನ ಅತೀ ಶರೀಷಠ ಬೊೀಧನಯ ಕುರತು ನನಗೀನು ತಳನಗದ ಎಂಬುದನುೂ ದಯವಟುು ಹೀ .” ಪರಯಾಣಕನ ಕಣುುು ಹೊಳಯತೊಡಗದವಪ, “ಆಹಾ, ಈ ವಷಯದ ಕುರತು ಬಲು ಸುಷುವಾಗ ತಳಸದಾುರ. ತನೂ ಅತೀ ಶರೀಷಠ

ಬೊೀಧನ ಇಂತದ ಎಂಬುದಾಗ ಅವರು ಹೀಳದಾುರ: ’ನರಮ ರನಸುು ಬುದ ಅಲಲ.’

133

೧೨೭. ವಮೊೋಚನ

ಸನಾುಸಯಬಬ ಬುದನನುೂ ಪತ ತಹಚುಲೊೀಸುು ಸುನಗೀಘೋ ಯಾತರ ಕೈಗೊಂಡ. ಹುಡುಕುವಕಗ ಅನೀಕ ವಷೋು ನುೂ ಮೀಸಲಾಗಟು ಆತ ಕೊನಗೊಮಮ ಬುದ ಜೀವಸದು ಎಂಬುದಾಗ ಹೀ ಲಾುುತತದು ದೀಶವನುೂ ತಲುಪದ. ಆ ದೀಶವನುೂ ಪರವೀಶಸಲೊೀಸುು ನನಗಯಂದನುೂ ದೊೀಣಯಂದರಲಲಲ ಅಂಬುನ ನರವನಂದ ದಾಟುತತದಾುು ಸನಾುಸ ಸುತತಲೊ ನೊೀಡದ. ಏನೊೀ ಒಂದು ಅವರತತಲೀ ತೀಲಲಕೊಂಡು ಬರುತತದುದುನುೂ ುರನಸದ. ಒಬಬ ವುಕತಯ ಶವ ಅದು ಎಂಬುದು ಅದು ತುಸು ಹತತರ ಬಂದಾು ಅವನಗ ಅರವಾಯತು. ಕೈನಂದ ರುಟುುವಷುು ಹತತರ ಅದು ಬಂದಾು ಇದಕಕದುಂತಯೀ ಆ ದೀಹ ಯಾರದುಂಬುದನುೂ ಆತ ುುರುತಸದ - ಅದು ಅವನದೀ ಆಗತುತ! ನನಗಯ ಪರವಾಹದೊಂನಗಗ ಗೊತುತುುರ ಇಲಲದ ತೀಲಲಕೊಂಡು ಹೊೀುುತತದು ನಶುಲವೂ ನಜೀೋವವೂ ಆಗದು ತನೂನುೂ ಕಂಡಾು ಎಲಲ ಸವನಯಂತರಣವನೊೂ ಕಳದುಕೊಂಡು ಆತ ಬಹುವಾಗ ಗೊೀಳಾಡದ. ಅದು ಅವನ ವಮೊೀಚನಯ ಕಷಣವಾಗತುತ.

134

೧೨೮. ಪರೋತ

ಆತನ ಮೀಲ ಭಯವಸಮತಗೊಳಸುವಷುು ಅಗಾಧ ಪರೀತಯ ಭಾವನುಳರುವಪದಾಗಯೊ ಅದು ಆಕಯನುೂ ಗೊಂದಲಕಕೀಡು ಮಾಡರುವಪದಾಗಯೊ ತನೂ ಅಂತರಂುದ ುುಟುನುೂ ುುರು ಸುಝುಕ ರೊೀಶ ಹತತರ ಶಷುಯಬಬ ನವೀನಗಸಕೊಂಡ . “ಏನೊ ಚಂತ ಮಾಡಬೀಡ,” ಅವನು ಹೀಳದ. “ನನೂ ುುರುವನ ಕುರತಾಗ ಎಲಲ ಭಾವನು ೂ ನನೂಲಲಲ ಇರಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡು. ಅದು ಒಳ ಳಯದು. ನಮಮಬಬರುೊ ಸಾಕಾುುವಷುು ಶಸುತ ಸಂಯರ ನನೂಲಲಲದ.”

135

೧೨೯. ಮಹಾತಮ

ಪವೋತದ ತುನಗಯಲಲಲ ಇರುವ ಪಪಟು ರನಯಲಲಲ ವವೀಕಯಾದ ರಹಾತಮನೊಬಬ ವಾಸಸುತತದಾುನ ಎಂಬ ಸುನಗು ಗಾರಮಾಂತರ ಪರದೀಶದಲಲಲ ಹರಡತು. ಹಳಳಯ ನವಾಸಯಬಬ ಸುನಗೀಘೋವೂ ಕಠಣವೂ ಆದ ಪರಯಾಣ ಮಾಡ ಅವನನುೂ ಭೀಟಯಾುಲು ನಧೋರಸದ. ಆ ರನಯನುೂ ಅವನು ತಲುಪದಾು ಒ ಗದು ವೃದ ಸೀವಕನೊಬಬ ಬಾಗಲಲನಲಲಲ ತನೂನುೂ ಸಾವುತಸದುನುೂ ುರನಸದ. ಅವನು ಸೀವಕನಗ ಹೀಳದ, “ವವೀಕಯಾದ ರಹಾತಮನನುೂ ನಾನು ನೊೀಡಬಯಸುತ ತೀನ.” ಸೀವಕ ನಸುನಕುಕ ಅವನನುೂ ರನಯ ಕಕ ಕರದೊಯು. ರನಯಲಲಲ ಕೊೀಣಯಂದ ಕೊೀಣಗ ಹೊೀುುತತರುವಾು ರಹಾತಮನನುೂ ಸಂಧಸುವ ನರೀಕಷಯಂದ ಅವನು ಸುತತಲೊ ನೊೀಡುತತದು. ಏನಾುುತತದು ಎಂಬುದು ಅರವಗ ಬರುವಪದರೊ ಗಾಗ ಅವನನುೂ ರನಯ ಹಂಬಾಗಲಲನ ರೊಲಕ ಹೊರಕಕ ಕರದೊಯುಲಾಗತುತ. ತಕಷಣ ಹಂದಕಕ ತರುಗ ಸೀವಕನಗ ಹೀಳದ, “ನಾನು ರಹಾತಮನನುೂ ನೊೀಡಬಯಸುತ ತೀನ!” ವೃದ ಹೀಳದ, “ನೀನು ಈಗಾುಲೀ ನೊೀಡರುವ. ಜೀವನದಲಲಲ ಸಂಧಸುವ ಪರತಯಬಬರನೊೂ, ಅವರು ಎಷುೀ ಸಾಮಾನುರಂತಯೀ ಅರುಖುರಂತಯೀ ಗೊೀಚರಸದರೊ, ರಹಾತಮ ಎಂಬಂತಯೀ ನೊೀಡು. ನೀನು ಹಾಗ ಮಾಡದರ ಇಂದು ನೀನು ಕೀ ಬೀಕಂನಗದು ಸರಸು, ಅದು ಏನೀ ಆಗರಲಲ, ಪರಹಾರವಾುುತತದ.”

136

೧೩೦. ನನಗ ಗ ತತಲಲ

ಬದ ರತಾನುಯಾಯಯಾಗದು ಚಕರವತೋಯು ಬದ ಸದಾಂತುಳಗ ಸಂಬಂಧಸದಂತ ಕಲವಪ ಪರಶೂು ನುೂ ಕೀ ಲೊೀಸುು ಖಾುತ ಝನ ುುರುವಬಬನನುೂ ಅರರನಗ ಆಹಾವನಸದ. “ಪವತರವಾದ ಬದ ಸದಾಂತದ ಪರಕಾರ ಶರೀಷಠ ಸತು ಯಾವಪದು?” ವಚಾರಸದ ಚಕರವತೋ. “ಅತೀ ವಶಾಲವಾದ ಶೊನುತ, ಪಾವತರಯದ ಕುರುಹೊ ಇಲಲನಗರುವಕ,” ಉತತರಸದರು ುುರುು . “ಪಾವತರಯವೀ ಇಲಲ ಎಂಬುದಾದರ ನೀವಪ ಯಾರು ಅಥವ ಏನು?” ವಚಾರಸದ ಚಕರವತೋ. ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ನನಗ ಗೊತತಲಲ.”

137

೧೩೧. ನನನ ಕೈನಲಲಲದ

ಯುವಕನೊಬಬ ಪಪಟು ಪಕಷಯಂದನುೂ ಹಡದು ಅದನುೂ ತನೂ ಬನೂನ ಹಂದ ಅಡಗಸ ಹಡದುಕೊಂಡ. ಆ ನಂತರ ಕೀಳದ, “ುುರುುಳ ೀ ನನೂ ಕೈಯಲಲಲ ಇರುವ ಪಕಷಯು ಜೀವಂತವಾಗದಯೀ ಅಥವ ಸತತದಯೀ?” ುುರುು ನುೂ ಏಮಾರಸಲು ಇದೊಂದು ಸುವಣಾೋವಕಾಶ ಎಂಬುದಾಗ ಅವನು ಆಲೊೀಚಸದು. ುುರುು “ಸತತದ” ಅಂದರ ಅದನುೂ ಹಾರಲು ಬಡುವಪದಂಬುದಾಗಯೊ “ಜೀವಂತವಾಗದ” ಅಂದರ ಅದರ ಕತುತ ಹಸುಕ ಸಾಯಸ ತೊೀರಸುವಪದಂಬುದಾಗಯೊ ನಧೋರಸದು. ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ಉತತರ ನನೂ ಕೈನಲಲಲದ.”

138

೧೩೨. ನಲುವಂಗಯನುನ ಆಹಾವನಸುವಪದು

ಶರೀರಂತ ಪೀಷಕರು ಇಕುಕಯನನುೂ ತತಣಕೊಟಕಕ ಆಹಾವನಸದರು. ಬಕಷುಕನ ನಲುವಂಗ ಧರಸ ಇಕುಕಯ ಆುಮಸದ. ಅವನು ಯಾರು ಎಂಬುದನುೂ ುುರುತಸಲಾುದ ಅತರೀಯ ಅವನನುೂ ಓಡಸದ. ಇಕುಕಯ ರನಗ ಹೊೀಗ ಉತುವಾಚರಣಯಲಲಲ ಧರಸುವ ಎದುು ಕಾಣುವ ಕನೂೀಲಲ ಬಣುದ ಕಸೊತಯಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ ನಲುವಂಗ ಧರಸ ಹಂನಗರುಗದ. ಬಲು ಗರವನಗಂದ ಅವನನುೂ ಸಾವುತಸ ತತಣಕೊಟದ ಕೊಠಡಗ ಕರದೊಯುಲಾಯತು. ಅಲಲಲ ಅವನು ತಾನು ಧರಸದು ನಲುವಂಗಯನುೂ ಕ ಚ ಕುಳತುಕೊ ಳಲು ಇಟುದು ಮತ ತಯ ಮೀಲಲರಸ ಹೀಳದ, “ನೀವಪ ಪಾರಯಶಃ ಈ ನಲುವಂಗಯನುೂ ಆಹಾವನಸನಗುೀರ, ಏಕಂದರ ಸವಲು ಕಾಲಕಕ ಮೊದಲು ನೀವಪ ನನೂನುೂ ಇಲಲಲಂದ ಓಡಸನಗುರ.” ಇಂತು ಹೀಳದ ಇಕುಕಯ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರನಡದ.

139

೧೩೩. ಅದು ಹ ೋಗುತತದ

ತನಗ ಧಾುನ ಮಾಡುವಪದನುೂ ಕಲಲಸುತತದು ುುರುವನ ಹತತರ ಶಷುನೊಬಬ ಹೊೀಗ ಹೀಳದ, “ನನೂ ಧಾುನ ಮಾಡುವಕ ಅಸಹನೀಯವಾಗದ. ರನಸುು ಬಲು ಚಂಚಲವಾುುತತದ, ಅಥವ ಕಾಲುು ನೊೀಯಲಾರಂಭಸುತತವ, ಅಥವ ಅಗಾಗ ಗ ನದ ು ಮಾಡುತ ತೀನ!” ುುರುು ಹೀಳದರು, “ಅದು ಹೊೀುುತತದ.” ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಆ ಶಷು ಪಪನಃ ುುರುವನ ಹತತರ ಬಂದು ಹೀಳದ, “ನನೂ ಧಾುನ ಮಾಡುವಕ ಅದುತವಾಗದ. ತಳದ ಭಾವನ ರೊಡುತತದ, ತುಂಬ ಶಾಂತಯ ಅನುಭವ ಆುುತತದ, ಜೀವಕಳಯಂದ ತುಂಬರುತತದ, ಅದುತವಾಗದ.” ುುರುು ಪರತಕರಯಸದರು, “ಅದು ಹೊೀುುತತದ.”

140

೧೩೪. ಈನ ನ ಒಳ ಳಯದು ಮತುತ ಕಟುದುು

ಆರನೀ ಕುಲಪತಯನುೂ ಡೈಯುರೈ ಪವೋತದ ವರುೊ ಸನಾುಸ ಮೈಓ ಬಂಬತತ ಹೊೀದ. ಮೈಓ ಬರುತತರುವಪದನುೂ ನೊೀಡದ ಕುಲಪತು ತನೂ ನಲುವಂಗ ರತುತ ಬಟುಲನುೂ ಒಂದು ಬಂಡಯ ಮೀಲಲಟುು ಹೀಳದರು, “ಈ ನಲುವಂಗ ಧರೋ ಶರದಯನುೂ ಪರತನಧಸುತತದ, ಅವಪುಳಗಾಗ ಕಾದಾಡಬೀಕೀ? ನೀನು ಅವನುೂ ತಗದುಕೊ ಳಲು ಅನುರತಸದುೀನ.” ಮೈಓ ಅವನುೂ ಮೀಲತತಲು ಪರಯತೂಸದನಾದರೊ ಅವಪ ಪವೋತದಷುು ಭಾರವಾಗದುದುರಂದ ಅಲುಗಾಡಸಲೊ ಸಾಧುವಾುಲಲಲಲ. ಅವನು ಸಂನಗುರನಸಕನಾಗ ನಡುುುತಾತ ಹೀಳದ, “ನಾನು ಬಂದದುು ಸದಾಂತಕಾಕಗ, ನಲುವಂಗಗಾಗ ಅಲಲ. ಈ ನರಮ ಸೀವಕನಗ ಬೊೀಧಸುವ ಕೃಪ ಮಾಡಬೀಕಾಗ ಬೀಡುತ ತೀನ!” ಕುಲಪತು ಹೀಳದರು, “ ’ಇದು ಒಳ ಳಯದು!, ಇದು ಕಟುದುು! ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸಬೀಡ. ಇಂಥ ಕಷಣದಲಲಲ ಸನಾುಸ ಮೈಓನ ರೊಲ ಆತಮ ಯಾವಪದು?” ಇದನುೂ ಕೀಳದಾು ತಕಷಣ ಮೈಓನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು, ತತುರಣಾರವಾಗ ಅವನ ಇಡೀ ದೀಹ ಬವರತು. ಕಣುೀರು ಸುರಸುತಾತ ನರಸಕರಸ ಅವನು ಕೀಳದ, “ುುಟಾುಗಡಬೀಕಾದ ಈ ಪದು ರತುತ ಅವಪು ಅಥೋದ ಹೊರತಾಗ ಇನೊೂ ುಹನವಾದದುು ಬೀರೀನಾದರೊ ಇದಯೀ?” ಕುಲಪತು ಉತತರಸದರು, “ನೀನು ನನೂ ನಜ ಸವರೊಪವನುೂ ಸಾಕಷಾತಕರಸಕೊಂಡರುವ. ಆದುರಂದ ಇನೊೂ ುಹನವಾದದುು ನನೂ ಸವಂತದಾುಗರುತತದ.” ಮೈಓ ಹೀಳದ, “ಒಬೈನಲಲಲ ಇತರ ಸನಾುಸುಳೂಂನಗಗ ನಾನು ಇದಾುು ನನೂ ನಜ ಸವರೊಪದ ಅರವೀ ನನಗರಲಲಲಲ. ಈು ನಾನು ನಮಮಂದ ಸೊಚನ ಪಡನಗದುೀನ. ಒಬಬ ರನುಷು ಸವತಃ ನೀರು ಕುಡದಂತಯೊ ಕುಡದ ನೀರು ತಣುಗದಯೀ ಬಚುಗದಯೀ ಎಂಬುದನುೂ ತಳದಂತಯೊ ಇದು ಇದ. ನೀವೀ ನನೂ ುುರುು !” ಕುಲಪತು ಹೀಳದರು, “ಒಬೈ ನಮಮಬಬರುೊ ುುರು. ಒಬೈನಂದ ನೀನೀನು ಕಲಲತನಗುಯೀ ಅದನುೂ ುಟುಯಾಗ ಹಡದುಕೊ!”

141

೧೩೫. ನಾುನುನ ಮತುತ ಬಕುಕ ಕ ಲುಲವಕ

ಪರಾತು ರತುತ ಪಾಶುಮಾತು ಸಭಾಂುಣು ಸನಾುಸು ಒಂದು ಬಕಕಗ ಸಂಬಂಧಸದಂತ ಒಮಮ ಜು ವಾಡುತತದಾುು ನಾುನುನ ಬಕಕನುೂ ಎತತ ಹಡದು ಹೀಳದ, “ಎಲೈ ಸನಾುಸುಳ ೀ, ನರಮ ಪೈಕ ಯಾರಾದರೊ ಒಬಬರು ಝನ ನ ಒಂದು ಪದವನುೂ ಹೀ ಬಲಲಲರಾದರ ನಾನು ಈ ಬಕಕನುೂ ಬಟುುಬಡುತತೀನ, ಇಲಲದೀ ಇದುರ ಇದನುೂ ಕೊಲುಲತ ತೀನ!” ಯಾರೊ ಉತತರ ನೀಡಲಲಲಲವಾದುರಂದ ನಾುನುನ ಅದನುೂ ಕೊಂದು ಹಾಕದ. ಎಲಲಲಗೊೀ ಹೊೀಗದು ಜೊೀಶು ಅಂದು ಸಾಯಂಕಾಲ ಹಂನಗರುಗದಾು ನಾುನುನ ನಡದುದನುೂ ಅವನಗ ಹೀಳದ. ಆು ಜೊೀಶು ತನೂ ಪಾದರಕಷಯನುೂ ಕ ಚ ತಲಯ ಮೀಲಲಟುುಕೊಂಡು ಅಲಲಲಂದ ಹೊರನಡದ. ನಾುನುನ ಹೀಳದ, “ಆು ನೀನು ಇಲಲಲ ಇನಗುದುರ ಆ ಬಕಕನುೂ ನಾನು ಕೊಲಲಬೀಕಾುುತತರಲಲಲಲ!”

142

೧೩೬. ಮೋನನ ಕುರತು ತಳಯುವಪದು.

ಚುಆಂಗ ಝು ಒಂದು ನಗನ ತನೂ ಮತರನೊಂನಗಗ ನನಗೀ ತಟದಲಲಲ ನಡದುಕೊಂಡು ಹೊೀುುತತದುರು. ಚುಆಂಗ ಝು ತನೂ ಮತರನಗ ಹೀಳದ, “ಮೀನುು ಈಜಾಡುತತರುವಪದನುೂ ನೊೀಡು. ಅವಪ ಅದರಂದ ನಜವಾಗಯೊ ಸುಖಸುತತವ.” “ನೀನು ಮೀನಲಲವಲಲ, ಆದುರಂದ ಅವಪ ಸುಖಸುತತವಯೀ ಇಲಲವೀ ಎಂಬುದನುೂ ನೀನು ನಜವಾಗಯೊ ತಳಯಲು ಸಾಧುವಲಲ,” ಪರತಕರಯಸದ ಆ ಮತರ. ಚುಆಂಗ ಝು ಹೀಳದ, “ನೀನು ನಾನಲಲ. ಅಂದ ಮೀಲ ಮೀನುು ಸುಖಸುತತವ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗಲಲ ಎಂಬುದು ನನಗ ಹೀಗ ತಳಯತು?”

143

೧೩೭. ಟಾವೋ ಅನುಯಾಯ

ವದಾುಥೋಯಬಬ ಒಮಮ ಕೀಳದ, “ಟಾವೀ ಅನುಯಾಯುೊ ಸಣು ರನುಷುನುೊ ನಡುವಣ ವುತಾುಸ ಏನು?” ಝನ ುುರು ಉತತರಸದರು, “ಅದು ಬಹ ಸರ ವಾಗದ. ಸಣು ರನುಷು ವದಾುಥೋಯಾದಾು ರನಗ ಓಡ ಹೊೀಗ ಸಾಧುವರುವಷುು ದೊಡಡ ದನಯಲಲಲ ಎಲಲರುೊ ಅದನುೂ ಹೀ ಲು ಇಚಸುತಾತನ. ುುರುವನ ಮಾತುು ನುೂ ಕೀಳದ ನಂತರ ರನಯ ಮೀಲ ಹತತ ಜನುಳಗ ಕೀ ವಂತ ಅದನುೂ ಬೊಬಬ ಹೊಡದು ಹೀ ತಾತನ. ುುರುವನ ವಧಾನು ನುೂ ತಳದ ನಂತರ ಪಟುಣದಲಲಲ ಭೀಟಯಾುುವ ಪರತಯಬಬರ ರುಂದಯೊ ತಾನು ುಳಸದ ಹೊಸ ಜಞಾನವನುೂ ಆಡಂಬರನಗಂದ ಪರದಶೋಸುತಾತನ.” ಝನ ುುರು ರುಂದುವರದು ಹೀ ತಾತನ, “ಟಾವೀ ಅನುಯಾಯ ವದಾುಥೋಯಾದಾು ಕೃತಜಞತಯಂದ ತಲ ಬಾಗಸ ವಂನಗಸುತಾತನ. ುುರುವನ ಮಾತುು ನುೂ ಕೀಳದ ನಂತರ ತಲ ರತುತ ಭುಜು ನುೂ ಬಾಗಸ ವಂನಗಸುತಾತನ. ುುರುವನ ವಧಾನು ನುೂ ತಳದ ನಂತರ ಸೊಂಟ ಬಾಗಸ ವಂನಗಸುತಾತನ, ಜನ ತನೂನುೂ ುರನಸದ ರೀತಯಲಲಲ ಗೊೀಡಯಪಕಕದಲಲಲ ಸನಗುಲಲದ ನಡಯುತಾತನ.”

144

೧೩೮. ಚಲಲಸುವ ಮನಸುು

ಗಾಳಯಲಲಲ ಹಾರಾಡುತತರುವ ಬಾವಪಟವಂದರ ಕುರತು ಇಬಬರ ನಡುವ ಉನಗರಕತ ಚಚೋ ನಡಯುತತತುತ. ಮೊದಲನಯವ ಹೀಳದ, “ನಜವಾಗ ಚಲಲಸುತತರುವಪದು ಗಾಳ.” ಎರಡನಯವ ಹೀಳದ, :ಇಲಲ ಇಲಲ. ನಜವಾಗ ಚಲಲಸುತತರುವಪದು ಬಾವಪಟ.” ಅವರ ಸಮೀಪದಲಲಲ ಹಾದು ಹೊೀುುತತದು ಝನ ುುರುವಗ ಈ ವಾದವವಾದ ಕೀಳಸ, ಅವರು ರಧುಪರವೀಶ ಮಾಡ ಹೀಳದರು,

“ಚಲಲಸುತತರುವಪದು ಮನಸುು”

145

೧೩೯. ಸಹಜ ಸವಭಾವಗಳು

ಇಬಬರು ಸನಾುಸು ನನಗಯಲಲಲ ತರಮ ಬಟುಲುು ನುೂ ತೊಳಯುತತದಾುು ರು ುುತತರುವ ಚೀಳೂಂದನುೂ ನೊೀಡದರು. ತಕಷಣ ಒಬಬ ಸನಾುಸ ಅದನುೂ ಮೊಗದು ತಗದು ದಡದಲಲಲ ನಲದ ಮೀಲ ಬಟುನು. ಈ ಪರಕರಯಯಲಲಲ ಅವನಗ ಅದು ಕುಟುಕತುತ. ಅವನು ಪಪನಃ ತನೂ ಬಟುಲು ತೊಳಯುವ ಕಾಯಕ ರುಂದುವರಸದನು. ಚೀ ಪಪನಃ ನೀರಗ ಬನಗುತು. ಆ ಸನಾುಸ ಪಪನಃ ಅದನುೂ ರಕಷಸದನು, ಅದು ಅವನಗ ಪಪನಃ ಕುಟುಕತು. ಇನೊೂಬಬ ಸನಾುಸ ಕೀಳದ, “ಮತರನೀ, ಕುಟುಕುವಪದು ಚೀಳನ ಸಹಜ ಸವಭಾವ ಎಂಬುದು ತಳನಗದುರೊ ಅದನುೂ ರಕಷಸುವಪದನುೂ ರುಂದುವರಸದುು ಏಕ?” ಮೊದಲನಯ ಸನಾುಸ ಉತತರಸದ, “ಏಕಂದರ, ಅದನುೂ ರಕಷಸುವಪದು ನನೂ ಸಹಜ ಸವಭಾವ.”

146

೧೪೦. ನಸಗೋದ ಸಂದಯೋ

ಒಂದು ಖಾುತ ಝನ ದೀವಾಲಯದ ಉದಾುನದ ಹೊಣಗಾರಕ ಪೂಜಾರಯಬಬನದಾಗತುತ. ಅವನು ಹೊವಪು ನೊೂ ಪದು ನೊೂ ರರು ನೊೂ ಪರೀತಸುತತದುದುರಂದ ಅವನಗ ಈ ಜವಾಬಾುರ ನೀಡಲಾಗತುತ. ಈ ದೀವಾಲಯದ ಪಕಕದಲಲಲ ಇದು ಪಪಟು ದೀವಾಲಯದಲಲಲ ತುಂಬ ವಯಸಾುಗದು ಒಬಬ ಝನ ುುರು ವಾಸಸುತತದು. ಒಂದು ನಗನ ವಶೀಷ ಅತಥು ಬರುವ ನರೀಕಷ ಇದುದುರಂದ ಪೂಜಾರಯು ಉದಾುನ ನೊೀಡಕೊ ಳವಪದರ ಕಡಗ ವಶೀಷ ುರನ ನೀಡದ. ಕಳು ನುೂ ಕತತಸದ, ಪದು ನುೂ ಕತತರಸ ಒಪುಮಾಡದ, ಹಾವಸಯನುೂ ತಗದು ಹಾಕದ. ಬನಗುದು ಶರತಾಕಲದ ಒಣ ಎಲು ನುೂ ಅತುಂತ ಜಾುರೊಕತಯಂದ ಒಟುುುೊಡಸ ರಾಶ ಮಾಡಲು ಸುಮಾರು ಸರಯವನುೂ ವನಯೀಗಸದ. ಆತ ಕಲಸ ಮಾಡುತತರುವಪದನುೂ ಎರಡು ದೀವಾಲಯು ನಡುವ ಇದು ಗೊೀಡಯ ಆಚ ಬನಗಯಂದ ವೃದ ುುರು ಬಲು ಆಸಕತಯಂದ ನೊೀಡುತತದು. ತನೂ ಕಲಸ ರುಗಸದ ನಂತರ ಪೂಜಾರ ಸುರಮನ ನಂತು ತನೂ ಶರರದ ಫಲದತತ ಮಚುುಗಯ ನೊೀಟ ಬೀರದ. “ಈು ಇದು ಬಲು ಸುಂದರವಾಗದಯಲಲವೀ?” ಎಂಬುದಾಗ ವೃದ ುುರುವನುೂ ಕರದು ಕೀಳದ. ವೃದ ಉತತರಸದ, “ಹದು. ಆದರೊ ಏನೊೀ ಕೊರತ ಕಾಣಸುತತದ. ಈ ಗೊೀಡ ದಾಟಲು ನನಗ ನೀನು ಸಹಾಯ ಮಾಡದರ ಆ ಕೊರತಯನುೂ ನೀಗಸುತ ತೀನ.” ತುಸು ಹಂದುರುಂದು ನೊೀಡ, ಪೂಜಾರ ವೃದನನುೂ ಎತತ ಗೊಡಯ ಈ ಬನಗಗ ಇಳಸದ. ುುರು ನಧಾನವಾಗ ಉದಾುನದ ರಧುದಲಲಲ ಇದು ಪಪಟು ರರದ ಹತತರ ಹೊೀಗ ಅದರ ಕಾಂಡವನುೂ ಹಡದು ಜೊೀರಾಗ ಅಲುಗಾಡಸದ. ಉದಾುನದಲಲಡ ಆ ರರದ ಒಣಗದ ಎಲು ಬದುವಪ. “ಹಾಂ, ಈು ಸರಯಾಯತು. ನನೂನುೂ ಈು ನೀನು ಹಂದಕಕ ರವಾನಸಬಹುದು,” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ವೃದ ುುರು.

147

೧೪೧. ಯುೋತಾನ ನ ಮೊೋಂಬತತ

ತೊೀಕುಸಾನ ಒಂದು ರಾತರ ಯುೋತಾನ ನ ಹತತರ ಹೊೀಗ ತನಗ ಏನನಾೂದರೊ ಬೊೀಧಸುವಂತ ಕೀಳದ. ಸುನಗೀಘೋ ಸರಯದ ನಂತರ ಯುೋತಾನ ಹೀಳದ, “ತುಂಬ ತಡವಾಗದ, ನೀನು ಹಂನಗರುಗ ಹೊೀುುವಪದು ಒಳ ಳಯದು.” ತೊೀಕುಸಾನ ವಧುುಕತವಾಗ ವಂನಗಸ ಬಾಗಲು ತರದು ಹೊರಕಕ ಹೊೀದ. ಹೊರಗ ಗಾಢಾಂಧಕಾರ ಇದುದುನುೂ ನೊೀಡ ಪಪನಃ ಒ ಕಕ ಬಂದು ಹೀಳದ, “ಹೊರಗ ತುಂಬ ಕತತಲಾಗದ.” ಯೊೋತಾನ ಲಾಟೀನೊಂದನುೂ ಉರಸ ಅವನಗ ಕೊಟು. ತೊೀಕುಸಾನ ಅದನುೂ ಎತತಕೊ ಳವಷುರಲಲಲ ಯೊೋತಾನ ಅದನುೂ ಆರಸದ. ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ತೊೀಕುಸಾನ ನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು. ಅವನು ತಲಬಾಗ ವಂನಗಸದ. ಯೊೋತಾನ ಕೀಳದ, “ನನಗೀನು ತಳಯತು?” ತೊೀಕುಸಾನ ಉತತರಸದ, “ನೀವೀನು ಹೀ ತತೀರೊೀ ಅದರ ಸತುತಯ ಕುರತು ಇವತತನಂದ ನಾನು ಸಂಶಯ ಪಡುವಪನಗಲಲ.” ರರುನಗನ ಯೊೋತಾನ ಉಪನಾುಸ ವೀನಗಕಯನೂೀರ ಘೊೀಷಟಸದ, “ಖಡಗದ ಅಲಗನಂತ ಹರತವಾದ ಹಲುಲು ೂ ರಕತದ ಬಟುಲಲನಂತರುವ ಬಾಯಯೊ ಇರುವ ಒಬಾಬತ ನರಮ ನಡುವ ಇದಾುನ. ನೀವಪ ಅವನಗ ಕೊೀಲಲನಂದ ಹೊಡದರ ತಲ ತರುಗಸ ನರಮತತ ಅವನು ನೊೀಡುವಪನಗಲಲ. ಒಂದಲಲ ಒಂದು ನಗವಸ ಅವನು ಅತುಂತ ಎತತರವಾದ ಪವೋತ ಶಖರವನೂೀರ ಅಲಲಲ ನನೂ ಬೊೀಧನು ತರು ನುೂ ಸಾಥಪಸುತಾತನ.” ತದನಂತರ ತೊೀಕುಸಾನ ಸೊತರುಳಗ ತಾನು ಬರನಗದು ವಾುಖಾುನು ನೂಲಲ ಸಭಾಂುಣದ ರುಂಭಾುದಲಲಲ ರಾಶಮಾಡ ಬಂಕ ಹಚು ಸುಟುುಹಾಕ ಘೊೀಷಟಸದ, “ಅತೀ ುಹನವಾದ ಬೊೀಧನುಳಲಲವೂ ಈ ವಶಾಲ ವುೀರದಲಲಲ ಒಂದು ಕೊದಲು ಇದುಂತ. ರನುಷುನ ಅತುುತತರ ವವೀಕವಪ ಆ ವಾದ ಕಂದರದೊ ಕಕಸದ ಒಂದು ತೊಟುು ನೀರನಂತ.” ತನೂ ಎಲಲ ಟಪುಣು ನೊೂ ಸುಟುು ಹಾಕದ ಆತ ಅಲಲಲಂದ ತರಳದ.

148

೧೪೨. ಚಹಾ ಅಧಕಾರ

ಪಪರಾತನ ಜಪಾನನಲಲಲ ಚಹಾ ಕಮಾೋಚರಣಯ ಅಧಕಾರಯಬಬ ಒಮಮ ಸೈನಕನೊಬಬನನುೂ ಆಕಸಮಕವಾಗ ಉಪೀಕಷಸದ. ತಕಷಣ ಆತ ಸೈನಕನ ಕಷಮ ಯಾಚಸದರೊ ದುಡುಕನ ಸವಭಾವದ ಸೈನಕ ಈ ವಷಯವನುೂ ಖಡಗ ದವಂದವಯುದದ ರುಖೀನ ಇತುಥೋಗೊಳಸಬೀಕಂದು ಪಟುು ಹಡದ. ಚಹಾ ಅಧಕಾರಗ ಖಡಗು ಅನುಭವವೀ ಇರಲಲಲಲವಾದುರಂದ ಅವನು ತನೂ ಮತರ ಝನ ುುರುವನ ಸಲಹ ಕೀಳದ. ಆ ುುರುವಗ ಖಡಗ ಯುದದಲಲಲ ಪರಣತಯೊ ಇತುತ. ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯು ತನಗ ಚಹಾ ನೀಡುವಾು ಚಹಾ ನೀಡುವ ಕಮಾೋಚರಣಯಲಲಲ ಕಂಚತೊತ ಲೊೀಪವಾುದಂತ ಸಂಪೂಣೋ ಏಕಾುರತ ರತುತ ಶಾಂತಚತತತಯಂದ ಕಾಯೋ ನವೋಹಸುತತದುದುನುೂ ಝನ ುುರು ುರನಸದುರು. ಚಹಾ ಅಧಕಾರಗ ಝನ ುುರು ಇಂತು ಸಲಹ ನೀಡದರು: “ನಾಳ ಸೈನಕನೊಂನಗಗ ದವಂದವಯುದ ಮಾಡುವ ಸಂದಭೋದಲಲಲ ಹೊಡಯಲೊೀಸುುವೀ ಎಂಬಂತ ಖಡಗವನುೂ ನನೂ ತಲಯ ಮೀಲ ಎತತ ಹಡದುಕೊಂಡು ಚಹಾ ಕಮಾೋಚರಣಯ ವೀಳ ನೀನು ಪರದಶೋಸದ ಏಕಾುರತ ರತುತ ಶಾಂತಚತತತಯಂದ ಅವನನುೂ ಎದುರಸು.” ಮಾರನಯ ನಗನ ದವಂದವ ಯುದಕಕಂದು ನುನಗಯಾಗದು ಸಥ ಕಕ ನುನಗತ ಸರಯದಲಲಲ ಬಂದ ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯು ಝನ ುುರುವನ ಸಲಹಯಂತ ನಡದುಕೊಂಡ. ಸೈನಕನೊ ಖಡಗನಗಂದ ಹೊಡಯಲು ಸದನಾಗ ಚಹಾ ಅಧಕಾರಯ ಏಕಾುರತಯಂದ ಕೊಡದ ಶಾಂತ ರುಖರುದರಯನುೂ ಸುನಗೀಘೋಕಾಲ ದುರುುುಟು ನೊೀಡದ. ಕೊನಗೊಮಮ ಸೈನಕ ಖಡಗವನುೂ ಕ ಕಕಳಸ, ತನೂ ಉದಟತನಕಕ ಕಷಮ ಯಾಚಸ ಅಲಲಲಂದ ಹೊರಟುಹೊೀದ. ಒಂದೀ ಒಂದು ಖಡಗದೀಟು ಬೀ ದ ದವಂದವಯುದ ರುಗಯತು.

149

೧೪೩. ಮತಕರಯಾ ವಧ

ಆಧಾುತಮಕ ುುರು ರತುತ ಶಷುರು ಸಂಜಯಲಲಲ ಎಂನಗನಂತ ಮಾಡಬೀಕಾಗದು ಧಾುನ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಸುವ ಸರಯಕಕ ಸರಯಾಗ ಆಶರರದಲಲಲದು ಬಕುಕ ಅವರ ಏಕಾುರತಗ ಅಡಡಯಾುುವಷುು ುದುಲ ಮಾಡುತತತುತ. ಸಂಜಯ ಧಾುನಾಭಾುಸದ ಸರಯದಲಲಲ ಆ ಬಕಕನುೂ ಕಟು ಹಾಕುವಂತ ಒಂದು ನಗನ ುುರುು ಆದೀಶಸದರು. ಎಷೊುೀ ವಷೋು ನಂತರ ಆ ುುರು ಸತತರೊ ಸಂಜಯ ಧಾುನಾಭಾುಸ ಸರಯದಲಲಲ ಬಕಕನುೂ ಕಟು ಹಾಕುವ ಪದತ ರುಂದುವರಯತು. ಆ ಬಕುಕ ಸತುತ ಹೊೀದಾು ಆಶರರಕಕ ಇನೊೂಂದು ಬಕಕನುೂ ತಂದು ಕಟು ಹಾಕುವಪದನುೂ ರುಂದುವರಸದರು. ಶತಮಾನು ಉರಳದ ನಂತರ ಆಧಾುತಮಕ ುುರುವನ ವಂಶಸಥರು ಧಾುನ ಮಾಡುವ ಸರಯದಲಲಲ ಬಕಕನುೂ ಕಟು ಹಾಕುವಪದರ ರತೀಯ (ಧಾಮೋಕ!) ರಹತವದ ಕುರತು ಪಾಂಡತುಪೂಣೋ ುರಂಥು ನುೂ ಬರದರು.

150

೧೪೪. ಇನನೋನ ಪರಶನಗಳಲಲ

ಸಾಮಾಜಕ ಸಮಾರಂಭವಂದರಲಲಲ ಝನ ುುರುವನುೂ ಸಂಧಸದ ರನೊೀವೈದುನೊಬಬ ತನೂನುೂ ಕಾಡುತತದು ಪರಶೂಯಂದನುೂ ಕೀ ಲು ತೀಮಾೋನಸದ. “ನಜವಾಗ ನೀವಪ ಜನರಗ ಹೀಗ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತತೀರ?” ವಚಾರಸದ ರನೊೀವೈದು. “ಇನೂೀನೊ ಪರಶೂು ನುೂ ಕೀ ಲಾುದ ಸಥತಗ ಅವರನುೂ ಕೊಂಡೊಯುುತತೀನ,” ಉತತರಸದರು ಝನ ುುರುು .

151

೧೪೫. ಸವಗೋ

ರರುಭೊಮಯಲಲಲ ಇಬಬರು ದಾರ ತಪು ಅಸಹಾಯಕರಗದಾುರ. ಹಸವಪ ರತುತ ಬಾಯಾರಕಯಂದ ಸಾಯುವಂತಾಗದಾುರ. ಕೊನಗ ಅವರು ಅತೀ ಎತತರವಾಗದು ಗೊೀಡಯಂದರ ಸಮೀಪಕಕ ಬರುತಾತರ. ಗೊೀಡಯ ಆಚ ಬನಗಯಲಲಲ ಜಲಪಾತದ ಸದುು ರತುತ ಪಕಷು ಇಂಚರ ಕೀ ತತದ. ಮೀಲ ಹುಲುಸಾಗ ಬಳದ ರರದ ಕೊಂಬು ಕಾಣಸುತತವ. ಅದರ ಹಣುುು ರಸವತಾತಗರುವಂತ ಕಾಣುತತವ. ಅವರ ಪೈಕ ಒಬಬ ಕಷುಪಟುು ಹೀಗೊೀ ಗೊೀಡ ಹತತ ಆಚಕಡಗ ಇಳದು ಕಾಣದಾುುತಾತನ. ಇನೊೂಬಬ ಅಂತಯೀ ಮಾಡುವಪದಕಕ ಬದಲಾಗ ಕಳದು ಹೊೀದ ಇತರ ಪರಯಾಣಕರು ಓಯಸಸಟನತತ ಬರಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಲೊೀಸುು ರರುಭೊಮಗ ಹಂನಗರುುುತಾತನ.

152

೧೪೬. ಅಭಾುಸದಂದ ಪರಪೂಣೋತ

ಅಭನಯಾತಮಕ ಹಾಡುಕತ ಗಾಯಕನೊಬಬ ಕಠನ ಶಸುತಪರಯನಾಗದು ಶಕಷಕನ ಹತತರ ತನೂ ಕಲ ಅಧುಯಸುತತದು. ಆ ಶಕಷಕನಾದರೊೀ ತಂು ುಟುಳ ಕಾಲ ಪರತೀ ನಗನ ಒಂದು ಹಾಡನ ಒಂದು ಚರಣವನುೂ ಮಾತರ ಅಭಾುಸ ಮಾಡಸುತತದುನೀ ವನಾ ರುಂದುವರಯಲು ಬಡಲಲಲಲ. ಕೊನಗ ಹತಾಶ, ಆಶಾಭಂುುಳಂದ ಚತತಸ ಥೈಯೋ ಕಳದುಕೊಂಡ ಆ ಯುವ ವದಾುಥೋ ಬೀರ ಯಾವಪದಾದರೊ ವೃತತಯನುೂ ಅವಲಂಬಸಲು ತೀಮಾೋನಸ ಅಲಲಲಂದ ಓಡಹೊೀದ. ಒಂದು ರಾತರ ವಸತುೃಹವಂದರಲಲಲ ತಂಗದಾುು ಆಕಸಮಕವಾಗ ಬಾಯಪಾಠ ಸುಧೋಯಂದನುೂ ನೊೀಡುವ ಅವಕಾಶ ಸಕಕತು. ಕಳದುಕೊ ಳವಂಥದುು ಏನೊ ಇರಲಲಲಲವಾದುರಂದ ಅವನು ಸುಧೋಯಲಲಲ ಭಾುವಹಸದ. ತನಗ ಬಲು ಚನಾೂಗ ತಳನಗದು ಒಂದೀ ಒಂದು ಚರಣವನುೂ ಹಾಡದ. ಅವನ ಪರದಶೋನ ರುಗದ ಕೊಡಲ ಆ ಸುಧೋಯ ಪಾರಯೀಜಕ ಅದನುೂ ಬಹುವಾಗ ಹೊುಳದ. ರುಜುುರಕಕೀಡಾದ ಯುವಕ ತಾನೊಬಬ ಆರಂಭಕ ಗಾಯಕ ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದರೊ ಅದನುೂ ಒಪುಕೊ ಳಲು ಪಾರಯೀಜಕ ನರಾಕರಸದ. ಪಾರಯೀಜಕ ಕೀಳದ, “ನನಗ ಹೀಳಕೊಟುವರು ಯಾರಂಬುದನುೂ ಹೀ . ಆತನೊೀವೋ ರಹಾನ ುುರುವಾಗನಗುರಲೀ ಬೀಕು.” ಆ ವದಾುಥೋಯೀ ರುಂದ ಕೊಶಜ ಎಂಬ ಹಸರನ ರಹಾನ ಗಾಯಕನಾದ.

153

೧೪೭. ಸದತ

ಪೂವೋ ಕರಾವಳಗ ಭೀಟ ನೀಡದು ಸಂದಭೋದಲಲಲ ಕೀಂಬರಜ ಬದ ಸಂಘದ ಸಭಾಂುಣಕಕ ಸುಝುಕ ರೊೀಶ ಆುಮಸದಾು ಅಲಲಲನ ಪರತಯಬಬರೊ ಅವನ ಭೀಟಯ ನರೀಕಷಯಲಲಲ ಒ ಭಾುವನುೂ ತಕಕ ತೊಳಯುತತದುದುನುೂ ನೊೀಡದ. ಅವರಲಲರುೊ ಅವನನುೂ ಕಂಡು ಆಶುಯೋವಾಯತು. ಏಕಂದರ ಅವನು ರರುನಗನ ಬರುವಪದಾಗ ಪತರ ಬರನಗದು. ಸುಝುಕ ರೊೀಶ ತನೂ ನಲುವಂಗಯ ತೊೀ ು ನುೂ ರಡಚ “ನನೂ ಆುರನದ ರಹಾನಗನ”ದ ಸದತಯಲಲಲ ಪಾಲೊಗ ಳವಪದಾಗ ಪಟುು ಹಡದ.

154

೧೪೮. ಬುದನ ಹ ವಪ

ಪಪರಾತನ ಕಾಲದಲಲಲ ಒಂದು ನಗನ ವಶವವಂದುನಾದವನು (ಅರಾೋತ, ಬುದ) ುೃಧರಕೊಟ ಪವೋತದ ಮೀಲ ಇದಾುು ಅಲಲಲ ಜಮಾಯಸದು ಎಲಲ ಸನಾುಸುಳಗ ಕಾಣಸುವಂತ ಹೊವಂದನುೂ ಎತತ ಹಡದ. ಆ ಸರಯದಲಲಲ ಉಳದವರಲಲ ಮನವಾಗದುರೊ ಪೂಜು ಕಶುಪ ಮಾತರ ನಸುನಕಕ. ವಶವವಂದು ಇಂತು ಹೀಳದ, “ನಜವಾದ ನಯರದ ತರು , ನವಾೋಣದ ಸಾರದ ರಹಸು, ಆಕಾರರಹತ ಆಕಾರ, ನುೊಢವಾದ ನಯರದ ರಹಾದಾವರ ನನೂ ಹತತರ ಇವ. ಪದು ನೊೂ ಅಕಷರು ನೊೂ ಅವಲಂಬಸದ, ಎಲಲ ಬೊೀಧನಯನುೂ ಮೀರದ ವಶೀಷ ಸಂವಹನನಗಂದ ಇವಲಲವನೊೂ ನಾನು ರಹಾಕಶುಪನಗ ವಗಾೋಯಸುತ ತೀನ.”

155

೧೪೯. ದೈತುು ಚಶೊ

ಕೊೀಯೀ ದೀವಾಲಯದ ಸೈಜೊನನುೂ ಒಬಬಸನಾುಸ ಕೀಳದ, “ದೈತುು ಚಶೊ ಬುದ ಧಾುನ ರಂನಗರದಲಲಲ ಹತುತ ಕಲು ಕಾಲ ಕುಳತು ಧಾುನ ಮಾಡದನಾದರೊ ಸತುವನುೂ ಸಾಕಷಾತಕರಸಕೊ ಳಲೊ ಆುಲಲಲಲ, ಬುದ ಮಾುೋವನುೂ ಪರವೀಶಸಲೊ ಆುಲಲಲಲ. ಏಕ?” ಅದಕಕ ಸೈಜೊೀ ಹೀಳದ, “ನನೂ ಪರಶೂ ಅತುಂತ ಯೀುುವಾದದಾುಗದ.” ಸನಾುಸ ಹಠ ಬಡದ ಪಪನಃ ಕೀಳದ, “ಧಾುನ ರಂನಗರದಲಲಲ ಕುಳತು ಧಾುನ ಮಾಡದನಾದರೊ ಅವನೀಕ ಬುದತವ ುಳಸಲಲಲಲ?” ಸೈಜೊ ಉತತರಸದ, “ಏಕಂದರ ಅವನು ುಳಸಲಲಲಲ.”

156

೧೫೦. ಆತಮಸಂಯಮ

ಇಡೀ ಝನ ದೀವಾಲಯ ಅಲುಗಾಡುವಷುು ತೀವರತಯ ಭೊಕಂಪ ಒಂದು ನಗನ ಆಯತು. ಆ ದೀವಾಲಯದ ಕಲವಪ ಭಾುು ಕುಸದೊ ಬದುವಪ. ಅನೀಕ ಸನಾುಸು ಭಯುರಸತರಾಗದುರು. ಭೊಕಂಪನ ನಂತಾು ುುರುು ಹೀಳದರು, “ಅಪಾಯ ಕಾಲದಲಲಲ ಝನ ರನುಷು ಹೀಗ ವತೋಸುತಾತನ ಎಂಬುದನುೂ ನೊೀಡುವ ಅವಕಾಶ ನರಗ ಈು ದೊರಕತು. ಆತುರದ ವುವಹಾರಕಕ ಎಡ ಕೊಡುವ ತೀವರ ಭಯ ನನೂನುೂ ಬಾಧಸಲಲಲಲ ಎಂಬುದನುೂ ನೀವಪ ುರನಸರಬಹುದು. ದೀವಾಲಯದ ಅತುಂತ ುಟುರುಟಾುದ ಭಾುವಾಗರುವ ಅಡುಗರನಗ ನಮಮಲಲರನುೂ ನಾನು ಕರದೊಯು. ಅದು ಒಳ ಳಯ ತೀಮಾೋನವೀ ಆಗತುತ. ಎಂದೀ, ಯಾವ ಗಾಯವೂ ಆುದ ನೀವಲಲರೊ ಬದುಕ ಉಳನಗನಗುೀರ. ನನೂ ಆತಮಸಂಯರಕಕ ರತುತ ಶಾಂತ ರನಸಥತಗ ಧಕಕಯಾುದೀ ಇದುರೊ, ತುಸು ಉನಗವುೂತ ಕಾಡದುು ನಜ - ನಾನು ಒಂದು ದೊಡಡ ಲೊೀಟದಲಲಲ ನೀರನುೂ ಕುಡದದುನುೂ ನೊೀಡ ಇದನುೂ ನೀವಪ ಊಹಸರುತತೀರ. ಏಕಂದರ ಸಾಮಾನು ಪರಸಥತು ಲಲಲ ನಾನು ಅಂತು ಮಾಡುವಪನಗಲಲ ಎಂಬುದು ನರಗ ಗೊತತದ.” ಸನಾುಸು ಪೈಕ ಒಬಾಬತ ಏನೊ ಮಾತನಾಡದೀ ಇದುರೊ ರುುು ನಗ ನಕಕ. “ನೀನೀಕ ನುುತತರುವ?” ಕೀಳದರು ುುರುು . ಸನಾುಸ ಉತತರಸದ, “ ನೀವಪ ಕುಡದದುು ನೀರನೂಲಲ, ದೊಡಡ ಲೊೀಟ ಭತೋ ಸೊೀಯಾ ಅವರಯ ಸಾರನುೂ.”

157

೧೫೧. ಜೋಡ

ಧಾುನ ಮಾಡಲು ಕಲಲಯುತತದು ಟಬಟುನ ವದಾುಥೋಯಬಬನ ಕತ ಇದು. ತನೂ ಕೊಠಡಯಲಲಲ ಧಾುನ ಮಾಡುತತರುವಾು ತನೂ ರುಂದ ಜೀಡವಂದು ಮೀಲಲನಂದ ಇಳಯುತತರುವಪದನುೂ ನೊೀಡರುವಪದಾಗ ಆತ ನಂಬದು. ಪರತೀ ನಗನ ನಗಗಲು ಹುಟುಸುವ ರೀತಯಲಲಲ ಅದು ರರಳ ಬರುತತತುತ. ಅಷುೀ ಅಲಲ, ಪರತೀ ಸಲ ಬಂದಾು ಹಂನಗನ ಸಲಕಕಂತ ದೊಡಡದಾಗರುತತತುತ. ಈ ವದುಮಾನನಗಂದ ಹದರದ ಅವನು ುುರುವನ ಹತತರ ಹೊೀಗ ತನೂ ಸಂಕಟವನುೂ ಹೀಳಕೊಂಡ. ಧಾುನ ಮಾಡುವಾು ಚಾಕು ಇಟುುಕೊಂಡದುು ಜೀಡ ಬಂದಾು ಅದನುೂ ಕೊಲುಲವ ಯೀಜನ ಹಾಕಕೊಂಡರುವಪದಾಗಯೊ ತಳಸದ. ಈ ಯೀಜನಯನುೂ ಕಾಯೋುತಗೊಳಸದೀ ಇರುವಂತ ಸಲಹ ನೀಡದ ುುರುು , ಅದಕಕ ಬದಲಾಗ ಒಂದು ಸೀಮಸುಣುದ ತುಂಡೊಂದನುೂ ಇಟುುಕೊಂಡದುು ಜೀಡ ಬಂದೊಡನ ಅದರ ಉದರ ಬಾುದ ಮೀಲ “×” ುುರುತು ಮಾಡುವಂತಯೊ ತದನಂತರ ವರನಗ ಒಪುಸುವಂತಯೊ ಸೊಚಸದರು. ವದಾುಥೋ ಹಂನಗರುಗ ತನೂ ಕೊಠಡಗ ಹೊೀಗ ಧಾುನ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಸದನು. ಜೀಡ ಬಂದೊಡನ ರನಸುನಲಲಲ ರೊಡದ ಅದನುೂ ಕೊಲುಲವ ಬಯಕಯನುೂ ದರನ ಮಾಡ ುುರುು ಹೀಳದಂತ ಮಾಡದ. ತದನಂತರ ನಡದದುನುೂ ುುರುುಳಗ ವರನಗ ಮಾಡದ. ಅಂಗಯನುೂ ಮೀಲತತ ತನೂ ಉದರವನುೂ ನೊೀಡುವಂತ ುುರುು ಸೊಚಸದರು. ಅಲಲಲತುತ “×”ುುರುತು.

158

೧೫೨. ಕಲುಲಕುಟಗ

ತನೂ ಕುರತು ಹಾುೊ ಜೀವನದಲಲಲ ತನೂ ಸಥತುತಯ ಕುರತು ಅತೃಪತನಾಗದು ಒಬಬ ಕಲುಲಕುಟುನದು. ಒಂದು ನಗನ ಅವನು ಒಬಬ ಶರೀರಂತ ವಾುಪಾರಯ ರನಯ ರುಂನಗನಂದಾಗ ಎಲಲಲಗೊೀ ಹೊೀುುತತದು. ರನಯ ಬಾಗಲು ದೊಡಡದಾಗ ತರನಗದುರಂದ ರನಯ ಒ ಗ ಅನೀಕ ುಣುರು ಇರುವಪದನೊೂ ಸುಂದರ ವಸುತು ಇರುವಪದನೊೂ ಅವನು ನೊೀಡದ. “ಆ ವಾುಪಾರ ಅದಷುು ಪರಭಾವಯಾಗರಬೀಕು” ಎಂಬುದಾಗ ಆಲೊೀಚಸದ ಕಲುಲ ಕುಟು. ವಾುಪಾರಯ ಸಥತುತ ನೊೀಡ ಕರುಬದ ಕಲುಲಕುಟು ತಾನೊ ಆ ವಾುಪಾರಯಂತಯೀ ಆುಬೀಕಂದು ಆಶಸದ. ಅವನಗೀ ಆಶುಯೋವಾುುವ ರೀತಯಲಲಲ ಇದುಕಕದುಂತಯೀ ಕಲುನುೊ ಮೀರದ ಸರಸಂಪತುತ ರತುತ ಪರಭಾವ ಉ ಳ ವಾುಪಾರ ಅವನಾದ. ಆು ಅವನಷುು ಸರವಂತರಲಲದೀ ಇದುವರು ಅವನನುೂ ನೊೀಡ ಕರುಬುತತದುರು ರತುತ ದವೀಷಟಸುತತದುರು. ಅಷುರಲಲಲಯೀ ಜಾುಟ ಬಾರಸುತತದು ಸೈನಕರ ಬಂಗಾವಲಲನಲಲಲ ಅನುಚರರೊಂನಗಗ ಇದು ಉನೂತ ಅಧಕಾರಯಬಬನನುೂ ಪಲಲಕಕ ಕುಚೋಯಲಲಲ ಒಯುುತತದುದುನುೂ ನೊೀಡದ. ಎಲಲರೊ, ಅವರು ಎಷುೀ ಶರೀರಂತರಾಗನಗುರಲಲ, ಆ ಮರವಣಗಯ ರುಂದ ತುಂಬ ಬಾಗ ನರಸಕರಸಲೀಬೀಕತುತ. ಆು ಅವನು ಅಲೊೀಚಸದ, “ಅವನಷುು ಪರಭಾವೀ ಅಧಕಾರಯಾಗರಬೀಕು? ನಾನೊ ಅವನಂತಯೀ ಒಬಬ ಪರಭಾವೀ ಅಧಕಾರಯಾುಲು ಇಷು ಪಡುತ ತೀನ.” ತಕಷಣ ಆತ ಉನೂತಾಧಕಾರಯಾದ. ಕಸೊತ ಕಲಸ ಮಾಡದ ಮತ ತ ಇದು ಪಲಲಕಕ ಕುಚೋಯಲಲಲ ಎಲಲಡುೊ ಆತನನುೂ ಒಯುಲಾುುತತತುತ. ಅವನ ಸುತತಲಲನ ಜನ ಅವನಗ ಹದರುತತದುರು, ಅವನನುೂ ದವೀಷಟಸುತತದುರು. ಸುಡುಬಸಲಲದು ಬೀಸಗಯ ಒಂದು ನಗನ, ಬವರನಂದಾಗ ಅಂಟಂಟಾಗದು ಮೈನಂದಾಗ ಪಲಲಕಕ ಕುಚೋಯಲಲಲ ಸುಖವಲಲದಂತಾಗತುತ. ತಲಯತತ ಸೊಯೋನತತ ನೊೀಡದ. ಅವನ ಇರುವಕಯಂದ ಕಂಚತೊತ ಪರಭಾವತವಾುದ ಸೊಯೋ ಹಮಮಯಂದ ಹೊಳಯುತತರುವಂತ ಭಾಸವಾಯತು. ಆು ಅವನು ಅಲೊೀಚಸದ, “ಸೊಯೋನಷುು ಪರಭಾವಶಾಲಲಯಾಗರಬೀಕು? ನಾನೀ ಸೊಯೋನಾಗರಲು ಇಷು ಪಡುತ ತೀನ.” ತಕಷಣ ಅವನು ಸೊಯೋನಾದ. ಉುರ ತೀಜಸುನಂದ ಹೊಳದು ಪರತಯಬಬರನೊೂ ಸಂಕಟಕಕೀಡು ಮಾಡದ, ಹೊಲುದುು ನುೂ ಸುಟುು ಹಾಕದ. ತತುರಣಾರವಾಗ ಕೃಷಟಕರೊ ಕಾಮೋಕರೊ ಅವನನುೂ ಶಪಸದರು. ಆ ವೀಳಗ ಬೃಹದಾಗತರದ ಕಾರುೋಗಲೊಂದು ಅವನುೊ ಭೊಮುೊ ನಡುವ ಬಂನಗತು. ತತುರಣಾರವಾಗ ಅವನ ಬ ಕು ಭೊಮಯನುೂ ತಲುಪಲೀ ಇಲಲ. ಆು ಅವನು ಅಲೊೀಚಸದ, “ಕಾರುೋಗಲಷುು ಪರಭಾವಶಾಲಲಯಾಗರಬೀಕು? ನಾನೀ ಕಾರುೋಗಲಾಗರಲು ಇಷು ಪಡುತ ತೀನ.” ತಕಷಣ ಅವನು ಕಾರುೋಗಲಾದ. ಅಪರಮತ ರಳ ಸುರಸ ಹೊಲುದ ುು ೂ ಹ ಳು ೂ ಪರವಾಹದಲಲಲ ರು ುುವಂತ ಮಾಡದ. ತತುರಣಾರವಾಗ ಎಲಲರೊ ಹಡ ಶಾಪ ಹಾಕದರು. ಆದರ ಅಷುರಲ ಲೀ ಯಾವಪದೊೀ ಅವನ ಮೀಲ ಅತೀ ಹಚುು ಬಲ ಪರಯೀಗಸ ದೊರಕಕ ತಳಳತು. ಹಾಗ ಮಾಡದುು ಗಾಳ ಎಂಬುದು ಅವನ ಅರವಗ ಬಂನಗತು. ಆು ಅವನು ಅಲೊೀಚಸದ, “ಗಾಳ ಎಷುು ಬಲಶಾಲಲಯಾಗರಬೀಕು? ನಾನೀ ಗಾಳಯಾಗರಲು ಇಷು ಪಡುತ ತೀನ.” ತಕಷಣ ಅವನು ಗಾಳಯಾದ. ಜೊೀರಾಗ ಬೀಸ ರನು ಮಾಡುು ಹಂಚುು ನುೂ ಹಾರಸದ, ರರು ನುೂ ಬೀರು ಸಹತ ಉರುಳಸದ. ಕ ಗರುವ ಎಲಲರೊ ಅವನಗ ಹದರುತತದುರು, ದವೀಷಟಸುತತಲೊ ಇದುರು. ಅನತ ಕಾಲದಲಲಲ ಎಷುು ಜೊೀರಾಗ ಬೀಸದರೊ ಒಂನಗನತೊ ಅಲುಗಾಡದ ಬೃಹತ ಬಂಡಯಂದು ಎದುರಾಯತು. ಆು ಅವನು ಅಲೊೀಚಸದ, “ಬಂಡ ಎಷುು ಬಲಶಾಲಲಯಾಗರಬೀಕು? ನಾನೀ ಬಂಡಯಾಗರಲು ಇಷು ಪಡುತತೀನ.” ತಕಷಣ ಅವನು ಭೊಮಯ ಮೀಲಲರುವ ಯಾವಪದೀ ವಸುತವಗಂತ ಹಚುು ುಟುಯಾದ ಬಂಡಯಾದ. ಅವನು ಅಲಲಲ ಬಂಡಯಾಗ ನಂತದಾುು ತನೂ ುಟುಯಾದ ಮೈಮೀಲ ಉಳ ಇಟುು ಯಾರೊೀ ಸುತತಗಯಂದ ಹೊಡಯುತತರುವಂತಯೊ ತನೂ ಆಕಾರವೀ ಬದಲಾುುತತರುವಂತಯೊ ಭಾಸವಾಯತು. ಅವನು ಆಲೊೀಚಸದ, “ಬಂಡಯಾಗರುವ ನನಗಂತ ಬಲಶಾಲಲಯಾದದುು ಏನರಬಹುದು?” ಕ ಗ ನೊೀಡದಾು ಗೊೀಚರಸದುು ‘ಒಬಬ ಕಲುಲಕುಟು’.

159

೧೫೩. ಉತತರಾಧಕಾರ

ವೃದ ಝನ ುುರುವನ ಆರೊೀುು ಹದಗಡುತತತುತ. ಸಾವಪ ಸಮೀಪಸುತತರುವಪದನುೂ ತಳದ ಆತ ಆಶರರದ ರುಂನಗನ ರುಖುಸಥನ ನೀರಕಾತ ಮಾಡಲೊೀಸುು ತನೂ ನಲುವಂಗ ರತುತ ಬಟುಲನುೂ ಹಸಾತಂತರಸುವಪದಾಗ ಪರಕಟಸದ. ಒಂದು ಸುಧೋಯ ಫಲಲತಾಂಶವನುೂ ಆಧರಸ ಉತತರಾಧಕಾರಯನುೂ ಆಯಕ ಮಾಡುವಪದಾಗಯೊ ತಳಸದ. ಆ ಹುದ ುಯನುೂ ಬಯಸುವವರಲಲರೊ ಪದು ಬರಯುವಪದರ ರುಖೀನ ತರಮ ಆಧಾುತಮಕ ವವೀಕವನುೂ ಪರದಶೋಸಬೀಕಾಗತುತ. ಉತತರಾಧಕಾರಯಾುುವಪದು ಖಚತ ಎಂಬುದಾಗ ಎಲಲರೊ ನಂಬದು ಸಂನಾುಸು ತಂಡದ ರುಖುಸಥ ಉತತರ ಒ ನೊೀಟನಗಂದ ಕೊಡದು ಸುರಚತ ಪದುವನುೂ ಒಪುಸದ. ತರಮ ನಾಯಕನಾಗ ಅವನ ಆಯಕಯ ನರೀಕಷಯಲಲಲ ಇದುರು ಎಲಲ ಸನಾುಸು . ಆದಾುೊು, ರರುನಗನ ಬ ಗ ಗ ರುಖು ಹಜಾರದ ಹಾನಗಯ ಗೊೀಡಯ ಮೀಲ, ಬಹುಶಃ ರಧುರಾತರಯ ವೀಳ ಬರನಗರಬಹುದಾಗದು ಪದುವಂದು ಗೊೀಚರಸತು. ತನೂ ಲಾಲಲತು ರತುತ ಜಞಾನದ ುಹನತಯಂದಾಗ ಅದು ಎಲಲರನೊೂ ರೊಕವಸಮತರನಾೂಗಸತು. ಅದನುೂ ಬರದವರು ಯಾರಂಬುದು ಯಾರುೊ ತಳನಗರಲಲಲಲ. ಆ ವುಕತ ಯಾರಂಬುದನುೂ ಪತ ತಹಚುಲೀ ಬೀಕಂದು ಸಂಕಲಲುಸದ ವೃದ ುುರು ಎಲಲ ಸನಾುಸು ನುೂ ಪರಶೂಸಲಾರಂಭಸದ. ಅವನೀ ಅಚುರ ಪಡುವ ರೀತಯಲಲಲ, ಭೊೀಜನಕಕ ಬೀಕಾದ ಅಕಕಯನುೂ ಭತತ ಕುಟು ಸದಪಡಸುತತದು ಅಡುಗರನಯ ನರಾಡಂಬರದ ಸಹಾಯಕನತತ ಒಯುತು ಅವನ ಅನವೀಷಣ. ಈ ಸುನಗು ಕೀಳ ಹೊಟು ಉರ ತಾ ಲಾರದ ಸಂನಾುಸು ತಂಡದ ರುಖುಸಥ ರತುತ ಅವನ ಸಹವತೋು ತರಮ ಎದುರಾಳಯನುೂ ಕೊಲಲಲು ಸಂಚು ರೊಪಸದರು. ವೃದ ುುರು ಗಪುವಾಗ ತನೂ ನಲುವಂಗ ರತುತ ಬಟುಲನುೂ ಆ ಸಹಾಯಕನಗ ಹಸಾತಂತರಸದ ರತುತ ಅವನುೂ ಸವೀಕರಸದ ಆತ ಆಶರರನಗಂದ ತಪುಸಕೊಂಡು ಓಡಹೊೀದ. ತರುವಾಯ ಆತ ಸುವಖಾುತ ಝನ ುುರುವಾದ.

160

೧೫೪. ಗುರುವನುನ ಚಕತಗ ಳಸುವಪದು

ಆಶರರವಂದರಲಲಲನ ವದಾುಥೋು ಹರಯ ಸನಾುಸಯನುೂ ಭಯಭಕತಯಂದ ಗರವಸುತತದುರು. ಅವರು ಇಂತದುದುು ಅವನು ಕಠನ ಶಸತನ ರನುಷು ಎಂಬುದಕಾಕಗ ಅಲಲ, ಯಾವಪದೊ ಅವನ ರನಸುನುೂ ಅಸತವುಸತಗೊಳಸುವಂತ ಅಥವ ಕಷೊೀಭಗೊಳಸುವಂತ ತೊೀರುತತರಲಲಲಲ ಎಂಬುದಕಾಕಗ. ಈ ಕಾರಣನಗಂದಾಗ ಅವರಗ ಆತ ತುಸು ಅಲಕಕನಂತ ಕಾಣಸುತತದು ರತುತ ಕಲವಮಮ ಅವನನುೂ ಕಂಡಾು ಭಯವೂ ಹುಟುುತತತುತ. ಒಂದು ನಗನ ಅವನನುೂ ಪರೀಕಷಸಲು ಅವರು ತೀಮಾೋನಸದರು. ಹಜಾರದ ಹಾನಗಯಂದರ ಕತತಲಾಗದು ರೊಲಯಲಲಲ ಅವರ ಪೈಕ ಕಲವರು ಅಡಗ ಕುಳತು ಹರಯ ಸನಾುಸ ಅಲಲಲಗಾಗ ನಡದು ಹೊೀುುವಪದನುೂ ಕಾಯುತತದುರು. ಕಲವೀ ಕಷಣು ಲಲಲ ಒಂದು ಕಪ ಚಹಾ ಸಮೀತ ಹರಯ ಸನಾುಸ ಬರುತತದುದುು ಗೊೀಚರಸತು. ಅವರು ಅಡಗ ಕುಳತದು ರೊಲಯ ಸಮೀಪಕಕ ಅವನು ಬಂದಾು ಅವರಲಲರೊ ಒಟಾುಗ ಎಷುು ಸಾಧುವೀ ಅಷೊು ಜೊೀರಾಗ ವಕಾರವಾಗ ಅರಚುತಾತ ರೊಲಯಂದ ಹೊರಗೊೀಡ ಬಂದರು. ಆು ಆ ಸನಾುಸಯಾದರೊೀ ಕಂಚತೊತ ಪರತಕರಯ ತೊೀರಲಲಲಲ. ಹಜಾರದ ತುನಗಯಲಲಲದು ಪಪಟು ಮೀಜನ ಹತತರಕಕ ಶಾಂತವಾಗ ಹೊೀಗ ಕಪುನುೂ ಮಲಲಗ ಮೀಜನ ಮೀಲ ಇಟುನು. ತದನಂತರ ಗೊೀಡಗ ಒರಗ ನಂತು ಘಟನಯಂದ ಆದ ಆಘರತವನುೂ ುಟುಯಾಗ “ಓ.........” ಎಂಬುದಾಗ ಕರುಚ ಪರಕಟಸದ!

161

೧೫೫. ತ ಕುಸಾನ ನ ಬಟುಲು

ತೊಕುಸಾನ ಒಂದು ನಗನ ಧಾುನ ರಂನಗರನಗಂದ ಭೊೀಜನಶಾಲಯತತ ತನೂ ಬಟುಲುುಳೂಂನಗಗ ಹೊೀುುತತದು. ಸಪು ಅವನನುೂ ಕೀಳದ, “ಬಟುಲುುಳೂಂನಗಗ ನೀನು ಎಲಲಲಗ ಹೊೀುುತತರುವ? ಇನೊೂ ಘಂಟ ಬಾರಸಲಲ, ಡೊೀಲೊ ಬಾರಸಲಲ.” ತಕಷಣ ತೊಕುಸಾನ ತನೂ ಕೊೀಣಗ ಹಂನಗರುಗದ. ಸಪು ಈ ವದುಮಾನವನುೂ ಗಂಟೊೀನಗ ಹೀಳದಾು ಆತ ಉದಗರಸದ, “ತೊಕುಸಾನ ಅನೀಕ ವಷೋುಳಂದ ಧಾುನ ಮಾಡುತತದುರೊ ಝನ ನ ಅಂತರ ವಾಕು, ಅರಾೋತ ಪರರ ಸತುವನುೂ ಇನೊೂ ತಳನಗಲಲ.” ಇದನುೂ ತಳದ ತೊಕುಸಾನ ಸಹಾಯಕನೊಬಬನನುೂ ಕ ಹಸ ಗಂಟೊೀನನುೂ ಕರಯಸ ಕೀಳದ, “ನನೂ ಕುರತು ಏನಾದರೊ ಠೀಕ ಮಾಡುವಪನಗದಯೀ?” ಗಂಟೊೀ ತಾನು ಹೀಳದುರ ಅಥೋವನುೂ ತೊಕುಸಾನ ನ ಕವಯಲಲಲ ಪಸುುುಟುದ. ತೊಕುಸಾನ ಏನೊ ಹೀ ದಯೀ ಅಲಲಲಂದ ಹೊೀದನು. ರರುನಗನ ಉಪನಾುಸ ವೀನಗಕಯನೂೀರದಾು ತೊಕುಸಾನ ಸಂಪೂಣೋವಾಗ ಬದಲಾಗದು. ಗಂಟೊೀ ಸಭಾಂುಣದ ರುಂಭಾುಕಕ ಬಂದು ಕೈ ಚಪಾುಳ ತಟು ನುುತಾತ ಹೀಳದ, “ಇದಷುು ಸಂತೊೀಷದ ಸುನಗು! ಈ ರುದುಕನಗ ಝನ ನ ಅಂತರ ವಾಕು ಸಕಕದ. ಇಂನಗನಂದ ಅವನನುೂ ಮೀರಸಲು ಯಾರುೊ ಸಾಧುವಾುದು.”

162

೧೫೬. ತ ಝಾನ ನ ಹುಡುಕಾಟ

ಝನ ುುರು ಉಮಾಮನ ನ ಶಷುನಾುಲು ಬಂದ ತೊೀಝಾನ ನನುೂ ಅವನು ಕೀಳದ, “ನೀನು ಬಂದದುು ಎಲಲಲಂದ?” ತೊೀಝಾನ

ಉತತರಸದ, “ಸಾುಟೊೀನಂದ.” “ಈ ಬೀಸಗಯಲಲಲ ನೀನು ಎಲಲಲದ ು?” “ಕೊೀನನ ಪಾರಂತುದ ಹೊೀಜ ದೀವಾಲಯದಲಲಲದ ು.” “ಆ ಸಥ ವನುೂ ನೀನು ಬಟುದುು ಯಾವಾು?” “ಆುಸಟು ಇಪುತೈದರಂದು.” ಇದುಕಕದುಂತ ಆವೀಶಭರತನಾಗ ಉಮಾಮನ ಘಜೋಸದ, “ನನಗ ಚನಾೂಗ ಪಟುು ಬೀ ಬೀಕು.” ಮಾರನಯ ನಗನ ಪಪನಃ ಬಂದ ತೊೀಝಾನ ರಂಡಯೊರ ಕುಳತು ಉಮಾಮನ ನನುೂ ಕೀಳದ, “ನೀವಪ ನನೂ ನನಗ ಹೊಡಯ ಬೀಕಂದು ಬಯಸನಗರ. ಮಾಡಬಾರದುನುೂ ನಾನೀನು ಮಾಡರಲಲಲಲ, ಹೀ ಬಾರದುನುೂ ಹೀಳರಲೊ ಇಲಲ. ನಾನು ಮಾಡದ ತಪಾುದರೊ ಏನು?” ಉಮಾಮನ ಹೀಳದ, “ನೀನೊಂದು ಕೊ ಕಾಗರುವ ದೊಡಡ ತುತತನ ಚೀಲ! ಕೊೀನನ ನ ಹೊೀಜಯಂದ ಇಲಲಲಗ ಬಂದದಾುದರೊ ಏಕ?” ಆು ಥಟುನ ತೊೀಝಾನ ಗ ಆತಮ ಸಾಕಷಾತಾಕರವಾಯತು.

163

೧೫೭. ಚಹಾ ಕಪ ಗಳು

ಸುಝುಕ ರೊೀಶಯನುೂ ವದಾುಥೋಯಬಬ ಕೀಳದ, “ಜಪಾನೀಯರು ಸುಲಭವಾಗ ಒಡದು ಹೊೀುುವಷುು ತ ವಾಗಯೊ ನಾಜೊಕಾಗಯೊ ಇರುವಂತ ತರಮ ಚಹಾ ಕಪ ು ನೂೀಕ ತಯಾರಸುತಾತರ?” ರೊೀಶ ಉತತರಸದರು, “ಅವಪ ಅತೀ ನಾಜೊಕಾಗವ ಅನುೂವಪದು ವಷಯವಲಲ. ನನಗ ಅವನುೂ ಸರಯಾಗ ಬ ಕ ಮಾಡುವಪದು ಹೀಗಂಬುದು ತಳನಗಲಲ ಅನುೂವಪದು ವಷಯ. ನೀನು ಪರಸರದೊಂನಗಗ ಹೊಂದಾಣಕ ಮಾಡಕೊ ಳ ಬೀಕೀ ವನಾ ಪರಸರ ನನೊೂಂನಗಗ ಅಲಲ.”

164

೧೫೮. ಹಂಗಾಮ ಅತಥ

ಖಾುತ ಆಧಾುತಮಕ ುುರುವಬಬ ರಾಜನ ಅರರನಯ ರುಂನಗನ ರಹಾದಾವರದ ಬಳಗ ಬಂದ. ಆ ಬಾಗಲಲನ ರೊಲಕ ಒ ಪರವೀಶಸದಾು ಯಾವ ಕಾವಲುಗಾರನೊ ಅವನನುೂ ತಡಯಲುಲ ಪರಯತೂಸಲಲಲಲ. ಅವನು ನೀರವಾಗ ಸಂಹಾಸನದ ಮೀಲ ರಾಜ ಕುಳತ ಸಥ ಕಕ ಬಂದ. ಇಂತು ಭೀಟ ಮಾಡದವ ಯಾರಂಬುದನುೂ ುುರುತಸದ ರಾಜ ಕೀಳದ, “ನರಗೀನು ಬೀಕು?” “ಪರವಾಸು ಈ ವಸತುೃಹದಲಲಲ ರಲುಲು ನನಗ ಸಥ ಬೀಕು,” ಉತತರಸದರು ುುರುು . ರಾಜ ಹೀಳದ, “ಆದರ ಇದು ನನೂ ಅರರನ, ಪರವಾಸು ವಸತುೃಹವಲಲ.” “ನನಗಂತ ಮೊದಲು ಇದು ಯಾರ ವಶದಲಲಲತುತ ಎಂಬುದನುೂ ಕೀ ಬಹುದೀ?” “ನನೂ ತಂದಯವರ ವಶದಲಲಲತುತ ಅವರು ಈಗಲಲ.” “ಅವರಗಂತ ಮೊದಲು ಇದು ಯಾರ ವಶದಲಲಲತುತ?” “ನನೂ ಅಜುನ ವಶದಲಲಲತುತ.” “ಜನ ಸವಲು ಕಾಲ ಇಲಲಲದುು ರುಂದಕಕ ಹೊೀುುವ ಈ ಸಥ ಪರವಾಸುರ ವಸತುೃಹ ಅಲಲ ಎಂಬುದಾಗ ನೀನು ಹೀಳದಂತತತಲಲ?”

165

೧೫೯. ನಜವಾದ ನಾನು

ರನಃಕಷೊೀಭಗೀಡಾಗದು ವುಕತಯಬಬ ಝನ ುುರುವನ ಹತತರ ಬಂದು ಹೀಳದ, “ದಯವಟುು ುುರುುಳ ೀ, ನಾನು ಕಳದುಹೊೀಗದ ುೀನ ಅನೂಸುತತದ, ನಾನು ಹತಾಶನಾಗದ ುೀನ. ನಜವಾದ ನಾನು ಯಾರು ಎಂಬುದನುೂ ದಯವಟುು ತೊೀರಸಕೊಡ!” ುುರುುಳಾದರೊೀ ಏನೊ ಪರತಕರಯಸದ ಬೀರಲೊಲ ನೊೀಡದರು. ಆ ವುಕತ ಪರಪರಯಾಗ ಕೀಳಕೊಂಡ, ಬೀಡಕೊಂಡ, ಆದರೊ ುುರುು ಉತತರಸಲೀ ಇಲಲ. ಕೊನಗ ನರಾಶನಾದ ಆತ ಅಲಲಲಂದ ತರ ಲೊೀಸುು ಹಂದಕಕ ತರುಗದ. ಆ ಕಷಣದಲಲಲ ುುರುು ಅವನ ಹಸರು ಹೀಳ ಕರದರು. “ುುರುುಳ ೀ!” ಅನುೂತಾತ ಕೊಡಲೀ ುುರುು ತತ ಆತ ತರುಗದ. “ಅದು ಅಲಲಲದ!” ಉದಗರಸದರು ುುರುು .

166

೧೬೦. ನಷರಯೋಜಕ ಜೋವನ

ವಯಸುು ಆದದುರಂದ ಕೃಷಟಕನೊಬಬನಗ ಜಮೀನನಲಲಲ ದುಡಯಲು ಆುುತತರಲಲಲಲ. ರನಯ ರುಖರಂಟಪದಲಲಲ ನಗನವಡೀ ಸುರಮನ ಕುಳತುಕೊಂಡು ಕಾಲಕಳಯತತದು. ತಂದ ರುಖರಂಟಪದಲಲಲ ಕುಳತರುವಪದನುೂ ಅವನ ರು ತಾನು ಜಮೀನನಲಲಲ ದುಡಯುತತರುವಾು ಆಗಾು ತಲಯತತ ನೊೀಡುತತದು. ರು ಆಲೊೀಚಸದ, “ಅವನಂದ ಇನೂೀನೊ ಉಪಯೀುವಲಲ. ಅವನೀನೂನೊ ಮಾಡುವಪನಗಲಲ.” ಕೊನಗೊಂದು ನಗನ ಹತಾಶನಾದ ರು ರರದ ಶವಪಟುಗಯಂದನುೂ ಮಾಡ, ಅದನುೂ ರುಖರಂಟಪದ ಸಮೀಪಕಕ ಎಳದು ತಂದು ಅಪುನಗ ಅದರೊ ಕಕ ಹೊೀುುವಂತ ಹೀಳದ. ಏನನೊೂ ಹೀ ದ ಅಪು ಶವಪಟುಗಯ ಕಕ ಹೊೀದ. ರುಚು ರುಚು ಶವಪಟುಗಯನುೂ ಜಮೀನನ ಒಂದು ಅಂಚನಲಲಲ ಇದು ಕಡದಾದ ಪರಪಾತದಂಚಗ ಎಳದುಕೊಂಡು ಹೊೀದ. ಪರಪಾತದಂಚನುೂ ಸಮೀಪಸುತತದಾುು ಶವಪಟುಗಯನುೂ ಒ ಗನಂದ ಮದುವಾಗ ತಟುದ ಶಬು ಕೀಳಸತು. ರು ಶವಪಟುಗಯ ರುಚು ತರದ. ಅದರೊ ಗ ಶಾಂತವಾಗ ರಲಗದು ಅಪು ರುನತತ ನೊೀಡ ಹೀಳದ, “ನೀನು ನನೂನುೂ ಪರಪಾತದಂಚನಂದ ಕ ಕಕ ತ ಳಲಲರುವ ಎಂಬುದು ನನಗ ತಳನಗದ. ನೀನು ಅಂತು ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ನಾನೊಂದು ಸಲಹ ನೀಡಬಹುದೀ?” “ಏನದು?” ಕೀಳದ ರು. ಅಪು ಹೀಳದ, “ಪರಪಾತದಂಚನಂದ ನನೂನುೂ ಕ ಕಕ ತ ಳ ಬಯಸದರ ಅಂತಯೀ ಮಾಡು. ಆದರ ಈ ಒಳ ಳಯ ಶವಪಟುಗಯನುೂ ಹಾಗಯೀ ಉಳಸಕೊೀ, ರುಂದೊಂದು ನಗನ ನನೂ ರಕಕಳಗ ಅದನುೂ ಉಪಯೀಗಸುವ ಆವಶುಕತ ಉಂಟಾುಬಹುದು.”

167

೧೬೧. ದೋವರನುನ ನ ೋಡುವ ಬಯಕ

ಸನಾುಸಯಬಬ ನನಗೀ ತಟದಲಲಲ ಧಾುನ ಮಾಡುತತದು. ಯುವಕನೊಬಬ ಅವನ ಧಾುನಕಕ ಭಂು ಉಂಟುಮಾಡ ಕೀಳದ, “ುುರುುಳ ೀ, ನಾನು ನರಮ ಶಷುನಾುಲಲಚಸುತತೀನ.” “ಏಕ?” ಕೀಳದ ಸನಾುಸ. ಒಂದು ಕಷಣ ಆಲೊೀಚಸ ಯುವಕ ಹೀಳದ, “ಏಕಂದರ ನಾನು ದೀವರನುೂ ಹುಡುಕ ನೊೀಡಬೀಕಂದು ಬಯಸುತತೀನ.” ುುರುು ದಢಕಕನ ಎದುವರೀ ಯುವಕನ ಕತತನ ಪಟು ಹಡದು ನನಗಗ ಎಳದೊಯುು ಅವನ ತಲಯನುೂ ನೀರನಲಲಲ ರು ಗಸ ಅದುಮ ಹಡದರು. ಬಡಸಕೊ ಳಲು ಕೈಕಾಲು ಬಡಯುತಾತ ಪರದಾಡುತತದು ಅವನನುೂ ಒಂದು ಒಂದು ನಮಷ ಕಾಲ ಅಂತಯೀ ಹಡನಗದುು ತದನಂತರ ನೀರನಂದ ಹೊರಕಕಳದು ಬಟುರು. ಯುವಕ ಏದುಸರು ಬಡುತಾತ ಕರುಮತಾತ ತುಸು ನೀರನುೂ ಉುುಳದನು. ಅವನು ಶಾಂತನಾದ ನಂತರ ುುರುು ಮಾತನಾಡದರು, “ನನೂ ತಲ ನೀರನಲಲಲ ರು ಗದಾುು ನೀನು ಬಹುವಾಗ ಬಯಸುತತದುದುು ಏನನುೂ ಎಂಬುದನುೂ ಹೀ .” ಯುವಕ ಉತತರಸದ, “ವಾಯು.” ುುರುು ಪರತಕರಯಸದರು, “ಬಹ ಒಳ ಳಯದು. ಈು ರನಗ ಹೊೀುು. ವಾಯುವನುೂ ಮಾತರ ನೀನು ಬಯಸುತತದುಷುೀ ತೀವರತಯಂದ ದೀವರನುೂ ಬಯಸಲಾರಂಭಸದಾು ನನೂ ಹತತರಕಕ ರರಳ ಬಾ.”

168

೧೬೨. ಪರಸಕತ ಕಷಣ

ಜಪಾನ ಯೀಧನೊಬಬನನುೂ ಅವನ ಶತುರು ಹಡದು ಸರರನಯ ಕಕ ಹಾಕದರು. ಮಾರನಯ ನಗನ ತನೂನುೂ ಎಡಬಡದ ಪರಶೂಸಬಹುದು ಅಥವ ಚತರಹಂಸ ಕೊಟುು ುಲಲಲಗೀರಸಬಹುದು ಎಂಬ ಭಯನಗಂದ ಆ ರಾತರ ಅವನಗ ನದ ು ಬರಲಲಲಲ. ಆ ಸಂದಭೋದಲಲಲ ಅವನ ಝನ ುುರುವನ ಮಾತುು ನನಪಗ ಬಂದವಪ, “ನಾಳ ಎಂಬುದು ನಜವಲಲ, ಅದೊಂದು ಭರಮ. ಈು ಅನುೂವಪದು ಮಾತರ ನಜ.” ಈ ಮಾತುು ನುೂ ಆತ ಸವೀಕರಸದ ತಕಷಣ ರನಸುು ಶಾಂತವಾಯತು, ನದ ು ಬಂನಗತು.

169

೧೬೩. ಕ ುೋಗನ ನ ಮರದ ಮೋಲಲನ ಸನಾುಸ

ಕೊುೀಗನ ಇಂತು ಹೀಳದ, “ಕಲವಪ ಸಂನಗುು ರರದ ಕೊಂಬಯಂದನುೂ ಬಾಯಯಂದ ಕಚುಕೊಂಡು ನೀತಾಡುತತರುವ ಸನಾುಸಯಂತ; ಕೈನಂದ ಕೊಂಬಯನುೂ ಹಡದುಕೊ ಳಲು ಅವನಗ ಸಾಧುವಾುುತತಲಲ, ಅವನ ಕಾಲುುಳಗ ಯಾವ ಕೊಂಬಯೊ ಎಟಕುತತಲಲ. ರರದ ಕ ಗ ನಂತವನೊಬಬ ಪಶುರನಗಂದ ಬರುವ ದರುರದ (ಧರೋ ಬೊಂಬ) ಅಥೋ ಏನಂದು ಕೀ ತಾತನ. ಸನಾುಸ ಉತತರ ನೀಡನಗದುರ ಕತೋವು ಚುುತಆುುತತದ, ಉತತರ ಕೊಟುರ ಬದುು ಸಾಯುತಾತನ. ಅವನೀನು ಮಾಡಬೀಕು?”

170

೧೬೪. ಸ ೋಝನ ನ ಬಡ ಸೈಝೈನ

ಸೊೀಝನ ಗ ಸನಾುಸ ಸೈಝೈ ಇಂತು ಹೀಳದ, “ನಾನೊಬಬ ಬಡ ಸನಾುಸ. ರುಕತಯ ಭಕಷಯನುೂ ನನಗ ಕರುಣಸಬೀಕಾಗ ನರಮನುೂ ಬೀಡುತ ತೀನ.” ಸೊೀಝುನ ಹೀಳದ, “ಆಚಾಯೋ ಸೈಝೈ!” ಸೈಝೈ ತಕಷಣ ಉತತರಸದ, “ಏನು ಸಾವಮ?” ಸೊೀಝನ ಹೀಳದ, “ಯಾರೊೀ ಒಬಬರು ರೊರು ಬಟುಲುು ಷುು ಅತುುತತರವಾದ ದಾರಕಷಾರಸವನುೂ ಕುಡನಗದಾುರಾದರೊ ತನೂ ತುಟು ಇನೊೂ ಒದ ುಯೀ ಆಗಲಲ ಎಂಬುದಾಗ ಪರತಪಾನಗಸುತತದಾುರ.”

171

೧೬೫. ಜ ೋಶುನ ಏಕಾಂತವಾಸೋ ಸನಾುಸಗಳು

ಜೊೀಶು ಒಬಬ ಏಕಾಂತವಾಸೀ ಸನಾುಸಯ ಹತತರ ಹೊೀಗ ಕೀಳದ, “ಇಲಲಲ ಏನಾದರೊ ಇದಯೀ? ಇಲಲಲ ಏನಾದರೊ ಇದಯೀ?” ಆ ಸನಾುಸ ತನೂ ರುಷಟುಯನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸದ. “ಇಲಲಲ ನೀರನ ಆ ತುಂಬ ಕಮಮ ಇರುವಪದರಂದ ಲಂುರು ಹಾಕಲು ಸಾಧುವಲಲ,” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ಜೊೀಶು ಅಲಲಲಂದ ತರಳದ. ಅವನು ಇನೊೂಬಬ ಏಕಾಂತವಾಸೀ ಸನಾುಸಯ ಹತತರ ಹೊೀಗ ಕೀಳದ, “ಇಲಲಲ ಏನಾದರೊ ಇದಯೀ? ಇಲಲಲ ಏನಾದರೊ ಇದಯೀ?” ಆ ಸನಾುಸ ತನೂ ರುಷಟುಯನುೂ ಎತತ ತೊೀರಸದ. “ನದಾೋಕಷಣುವಾಗ ನೀನು ನೀಡುವ, ನದಾೋಕಷಣುವಾಗ ನೀನು ತಗದುಕೊ ಳವ. ನದಾೋಕಷಣುವಾಗ ನೀನು ಜೀವದಾನ ಮಾಡುವ, ನದಾೋಕಷಣುವಾಗ ನೀನು ನಾಶ ಮಾಡುವ,” ಎಂಬುದಾಗ ಹೀಳದ ಜೊೀಶು ುಂಭೀರವಾಗ ತಲಬಾಗಸ ವಂನಗಸದ.

172

೧೬೬. ನಾುನುನ ನ ಸಾಮಾನು ಮನಸುು

ನಾುನುನ ನನುೂ ಜೊೀಶು ಕೀಳದ, “ವಶವದ ಆುುಹೊೀುುು ನಧಾೋರಕ ತತವ ಏನು?” ನಾುನುನ ಉತತರಸದ, “ನನೂ ಸಾಮಾನು ರನಸುು - ಅದೀ ನೀನು ಕೀಳದ ನಧಾೋರಕ ತತವ.” ಜೊೀಶು ಕೀಳದ, “ಅದರ ಕಾಯೋವಧಾನಕೊಕಂದು ನಗಕುಕ ಎಂಬುನಗದಯೀ?” ನಾುನುನ ಉತತರಸದ, “ನೀನು ಅದನುೂ ಹುಡುಕಕೊಂಡು ಹೊೀದಂತಲಲ ಅದು ನನೂಂದ ದೊರ ದೊರಕಕ ಸರಯುತತದ.” ಜೊೀಶು: “ಅಂದ ಮೀಲ ಅದು ವಶವದ ಆುುಹೊೀುುು ನಧಾೋರಕ ತತವ ಎಂಬುದು ನರಗ ತಳಯುವಪದಾದರೊ ಹೀಗ?” ನಾುನುನ: “ತಳಯುವಪದು ಅಥವ ತಳಯನಗರುವಪದು ಎಂಬುದಾಗ ಅದನುೂ ವಗೀೋಕರಸಲಾುುವಪನಗಲಲ. ತಳನಗದ ಅಂದುಕೊ ಳವಪದು ಭರಮ. ತಳಯಲಾುುವಪನಗಲಲ ಅಂದುಕೊ ಳವಪದು ವವೀಚನಾ ಶಕತ ಇಲಲನಗರುವಕಯ ಸೊಚಕ. ಇಂಥ ನಗಕುಕ ತೊೀಚದ ಸಥತಯನುೂ ನೀನು ತಲುಪದಾು, ಅದು ವುೀರದ ವೈಶಾಲುದಂತರುತತದ, ಹರವಪ ಅ ತ ಮಾಡಲಾುದ ಖಾಲಲ ಸಥ . ಅಂದ ಮೀಲ, ಅದನುೂ ಇದು ಅಥವ ಅದು, ಹದು ಅಥವ ಇಲಲ ಅನುೂವಪದು ಹೀಗ?” ಇದನುೂ ಕೀಳದ ಜೊೀಶುನಗ ಥಟುನ ಅದರ ಸಾಕಷಾತಾಕರವಾಯತು.

173

೧೬೭. ನನನ ಬಟುಲನುನ ತ ಳ

ಹೊಸದಾಗ ಸಂನಾುಸತವ ಸವೀಕರಸದವನೊಬಬ ುುರು ಜೊೀಶುವನ ಬಳಗ ಬಂದು ಕೀಳದ, “ನಾನು ಈು ತಾನೀ ಈ ಆಶರರಕಕ ಸೀರದುೀನ. ಝನ ನ ಮೊದಲನೀ ತತವವನುೂ ಕಲಲಯಲು ನಾನು ಕಾತುರನಾಗದ ುೀನ.” ಜೊೀಶು ಕೀಳದ, “ನನೂ ಊಟವಾಯತೀ?” ನವಶಷು ಉತತರಸದ, “ನನೂ ಊಟವಾಯತು.” ಜೊೀಶು ಹೀಳದ, “ಸರ ಹಾುದರ, ಈು ನನೂ ಬಟುಲನುೂ ತೊಳ .”

174

೧೬೮. ದಣದಾಗ

ವದಾುಥೋಯಬಬ ುುರುವನುೂ ಕೀಳದ, “ುುರುುಳ ೀ, ನಜವಾದ ಅರವಪ ಅಂದರೀನು?” ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ಹಸವಾದಾು ಊಟ ಮಾಡು, ದಣದಾು ನದು ಮಾಡು.”

175

೧೬೯. ಕಣುು ಮಟುಕಸದ

ಊಳುಮಾನು ಪದತ ಇದು ಜಪಾನನಲಲಲ ಅಂತಯುೋದು ನಡಯುತತದು ಕಾಲದಲಲಲ ಆಕರರಣ ಮಾಡುತತದು ಸೈನು ಬಲು ವೀುವಾಗ ಪಟುಣವನುೂ ಆಕರಮಸ ಅದನುೂ ತನೂ ನಯಂತರಣಕಕ ತಗದುಕೊ ಳತತತುತ. ಒಂದು ಹಳಳಯಲಲಲ ಆಕರರಣ ಮಾಡುವ ಸೈನು ಬರುವಪದಕಕ ತುಸು ಮೊದಲೀ ಝನ ುುರುವಬಬನನುೂ ಬಟುು ಉಳದವರಲಲರೊ ಪಲಾಯನ ಮಾಡದರು. ಈ ವೃದ ುುರು ಎಂಥ ವುಕತ ಎಂಬುದನುೂ ಸವತಃ ನೊೀಡಲೊೀಸುು ಸೀನಾನ ಅವನದು ದೀವಾಲಯಕಕ ಹೊೀದ. ಅವನಗ ರೊಢಯಾಗದು ನರರತ ರತುತ ಗರವ ರಯಾೋದುಳಂದ ುುರು ಸೀನಾನಯಂನಗಗ ನಡದುಕೊ ಳದುರಂದ ಆತನಗ ವಪರೀತ ಸಟುು ಬಂನಗತು. ಸಟುನಂದ ಸೀನಾನ ತನೂ ಕತತಯನುೂ ಒರಯಂದ ಹೊರಗಳಯುತಾತ ಅಬಬರಸದ, “ಎಲವೀ ರೊಖೋ, ಕಣುು ಮಟುಕಸದೀ ನನೂ ರೊಲಕ ಖಡಗವನುೂ ತೊರಸಬಲಲ ವುಕತಯ ರುಂದ ನಂತದ ುೀನ ಎಂಬ ಅರವೂ ನನಗಲಲವೀ?” ತಾಳ ಮಯಂದ ುುರುು ಉತತರಸದರು, “ಖಡಗ ತೊರಸದಾುಲೊ ಕಣುು ಮಟುಕಸದೀ ನಲಲಬಲಲ ವುಕತಯ ಎದುರು ನಂತದ ುೀನ ಎಂಬ ಅರವಪ ನನಗದಯೀ?”

176

೧೭೦. ಕ ೋಡಂಗಗಂತಲ ಕಟುದಾಗರು

ಬಲು ಶರದಯಂದ ಧಮಾೋನುಷಾಠನ ನರತನಾಗದು ಯುವ ಸನಾುಸಯಬಬ ಚೀನಾದಲಲಲ ಇದು. ಒಂದು ಸಲ ಅಥೋವಾುದ ಅಂಶವಂದು ಅವನ ುರನಕಕ ಆಕಸಮಕವಾಗ ಬಂನಗತು. ಅದರ ಕುರತು ಕೀ ಲೊೀಸುು ಅವನು ುುರುವನ ಹತತರ ಹೊೀದ. ಆತನ ಪರಶೂಯನುೂ ುುರು ಕೀಳದ ತಕಷಣ ುಟುಯಾಗ ನುಲಾರಂಭಸದರು, ಸುನಗೀಘೋ ಕಾಲ ನುುತತಲೀ ಇದುರು. ಕೊನಗ ನುುತತಲೀ ಎದುು ಅಲಲಲಂದ ತರಳದರು. ುುರುವನ ಈ ಪರತಕರಯಯು ಯುವ ಸನಾುಸಯಲಲಲ ರನಃಕಷೊೀಭಯನುೂ ಉಂಟುಮಾಡತು. ರುಂನಗನ ರೊರು ನಗನು ಕಾಲ ಆತನಗ ಸರಯಾಗ ತನೂಲಾುಲಲಲಲ, ನದ ು ಮಾಡಲಾುಲಲಲಲ, ಅಷುೀ ಅಲಲದ ಸರಯಾಗ ಆಲೊೀಚಸಲೊ ಆುಲಲಲಲ. ರೊರು ನಗನು ನಂತರ ಆತ ಪಪನಃ ುುರುವನ ಹತತರ ಹೊೀಗ ತನೂ ದುಸಥತಯನುೂ ಹೀಳಕೊಂಡ. ಇದನುೂ ಕೀಳದ ುುರುು ಹೀಳದರು, “ಅಯಾು ಸನಾುಸಯೀ, ನನೂ ಸರಸು ಏನಂಬುದು ನನಗ ಗೊತತದಯೀ? ನೀನು ಒಬಬ ಕೊೀಡಂಗಗಂತಲೊ ಕೀ ಸಥತಯಲಲಲರುವಪದೀ ನನೂ ಸರಸು.” ಯುವ ಸನಾುಸಗ ಇದನುೂ ಕೀಳ ಆಘರತವಾಯತು. “ಪೂಜುರೀ, ನೀವಪ ಹೀಗ ಹೀ ಬಹುದೀ? ನಾನು ಕೊೀಡಂಗಗಂತಲೊ ಕೀ ಸಥತಯಲಲಲರುವಪದು ಹೀಗ?” ುುರುು ವವರಸದರು, “ಜನ ನಗಾಡುವಪದನುೂ ನೊೀಡ ಕೊೀಡಂಗ ಸಂತೊೀಷಟಸುತಾತನ. ನೀನು? ಇನೊೂಬಬ ನಕಕರ ರನಃಕಷೊೀಭಗೀಡಾುುತತರುವ. ಈು ನೀನೀ ಹೀ , ನೀನು ಕೊೀಡಂಗಗಂತ ಕೀ ಸಥತಯಲಲಲ ಇಲಲವೀ?” ಇದನುೂ ಕೀಳದ ಯುವ ಸನಾುಸ ತಾನೊ ನುಲಾರಂಭಸದ. ಅವನಗ ಜಞಾನೊೀದಯವಾಯತು, ಅರಾೋತ ನಜವಾದ ಅರವಪ ರೊಡತು.

177

೧೭೧. ಶಗನ ನ ಸವಗತ

ಪರತೀ ನಗನ ಶಗನ ತನೊೂಂನಗಗ ತಾನೀ ಇಂತು ಸಂಭಾಷಟಸುತತದು: “ಏ ನೈಜ ಆತಮನೀ” “ಹೀಳ, ಸಾವಮ”

“ಎದ ುೀ , ಎದ ುೀ ” “ಆಯತು, ಎಚುರವಾಗದ ುೀನ” “ಈ ಕಷಣನಗಂದ ರುಂದಕಕ ಇತರರು ಕೀಳಾಗ ನೊೀಡುವಂತ ಮಾಡಕೊ ಳಬೀಡ, ಇತರರರು ನನೂನುೂ ರೊಖೋನನಾೂಗಸಲು ಬಡಬೀಡ!” “ಇಲಲ, ಅಂತಾುಲು ನಾನು ಬಡುವಪನಗಲಲ.”