TRABALLO INICIAL:

AS TECNOLOXÍAS DA

INFORMACIÓN E DA

COMUNICACIÓN

INDICE:1. Tecnoloxía da información e a

comunicación: evolución histórica. 2. As Telecomuniación.3. A Globalización.4. A Web 2.04.1. Aplicacións sociais das TIC.5. Ventaxas e desventaxas das

TIC.

1. A TECNOLOXÍA DA INFORMACION E A COMUNICACIÓN:

A tecnología da información e a comunicación esta considerada como una nueva tecnología según as definicións actuais.As tecnoloxías da información e a comunicación (TIC), ás veces denominadas novas tecnoloxías da información e a comunicación son un concepto moi asociado ao de informatica. Entendendo esta ultima como o conxunto de recursos, procedementos e tecnicas usadas no procesamiento, almacenamento e transmisión de información.O uso das tecnoloxías de información e comunicación entre os habitantes dunha poboación, axuda a diminuír nun momento determinado a brecha dixital existente na devandita localidade, xa que aumentaría o conglomerado de usuarios que utilizan as TIC como medio tecnolóxico para o desenvolvemento das súas actividades e por iso se reduce o conxunto de persoas que non as utilizan.A telefonía movil tamén ten un papel importante. A pesar de ser unha modalidade máis recente, en todo o mundo usase máis a telefonía móbil que a fixa. Débese a que as redes de telefonía móbil son máis doadas e baratas de despregar.As redes actuais de telefonía móbil permiten velocidades medias competitivas en relación coas de banda ancha en redes fixas. Esto permite aos usuarios un acceso a Internet con alta mobilidade, en vacacións ou posible para os que non dispoñen de acceso fixo. De feito, estanse a producir crecementos moi importantes do acceso a Internet de banda ancha dende móbiles e tamén dende dispositivos fixos pero utilizan acceso móbil. Este crecemento será un factor clave para dar un novo paso no desenvolvemento da sociedade da información.

EVOLUCIÓN HISTORICA:

Nun concepto amplo pódese considerar que o telefono, a televisión e o ordenador forman parte do que se chama actualmente TIC xa que son tecnoloxías que favorecen a comunicación e o intecambiode información no mundo actual. Por isto o mundo das tecnoloxías non para de estenderse e chegase un momento en que as TIC tendan a

ocupar un lugar importante na vida humana e no funcionamento da sociedade.A revolución electrónica iniciada na década dous 70 constitúe ou punto de partida para ou desenvolvemento crecente dá Era Dixital. Vos avances científicos non campo dá electrónica tiveron dúasconsecuencias inmediatas: a caída vertixinosa dous prezos dás materias primas e a preponderancia dás Tecnoloxías dá Información que combinaban esencialmente a electrónica.As tecnoloxías están a ser condicionadas pola evolución e a forma de acceder a contidos, servizos e aplicacións, polo que se producen uns cambios nos servizos.O uso das TIC para tarefas de xestión do centro está moixeneralizado, e os equipos directivos valoran moipositivamente a súa utilidade e eficacia.- Xestión de matrículas ou expedientes- Comunicación con familias, comunicación entredocentes e con outros centros- Web do centro.

Algúns dos obstáculos que se presentan á hora de establecer esta materia nos centros son os seguintes:- A dotanacion de ordenadores.- A formación do profesorado para usar estes recursos na aula.- A falta de programas informativos de contidos educativo.- A falta de formación propia para usar o ordenador no clase.- O baixo nivel de formación en TIC.- A falta de tempo para dedicar ás TIC.

2. AS TELECOMUNICACIÓNS:

Ás Telecomunicacións trátase dun ámbito que se encontra en constante evolución como consecuencia dá aparición de novasinfraestruturas como son ás Redes de Nova Xeración, redesinalambricas (WIFI), telefonía móbil (redes 3 gr) e novos servizoscomo a mensaxería instantánea (Whatsapp, Line, etc). Todas estastecnoloxías son de vital importancia, sobre todo se valoramos a súautilidade en conceptos como a globalización ou a sociedade dá información. De feito unha gran familia desincre tecnoloxíasconcentrouse nas chamadas tecnoloxías dá información e dá comunicación, que como nomeamos antes forman parte do currículo educativo en numerosos paises.

Ao longo da historia existiron diferentes situacións nas que ten súido necesaria unha comunicación a distancia, como por exemplo na guerra ou no comercio.As ideas máis básicas remóntanse aos gregos, antes de Cristo.Aristóteles foi o primeiro en describir un conxunto de regras que describen unha parte do funcionamento da mente para obter conclusións racionais, e Ctesibio de Alexandría construíu a primeira máquina auto controlada, un regulador do fluxo de auga.A información que se início a mediados dos 80 onde a computación e a comunicación se volveron unha poderosa ferramenta de produtividade para as persoas.Esta nova era da intelixencia artificial subxacente presenta a seguinte característica:- A explosión de datos, videos e imaxes xeradas por empresas, consumidores e almacenadas en repositorios públicos.- As redes de telecomunicacións fixas e móbiles permiten unha globalización do traballo e do talento, así como unha capacidade de coordinación e resposta en tempo real, nunca antes vista.

As posibilidades das redes wifi, as comunidades dixitais e a telefonía móbil poñen ao noso alcance novos sistemas que configurarán as comunicacións no futuro.Non todas as persoas usan un Smartphone, ou teñen conexión de datos móbiles, a tendencia é que nun futuro así o sexa, por causas como a alta penetración de Smartphone de gama media y baja, desde BlackBerry hasta Teléfonos con funciones con Android, entre otras causas. Ya usamos nuestros Smartphone para todo, ellos han reemplazado a la PC en tareas tan básicas como hacer una búsqueda en Google, buscar un restaurant cercano, revisar y enviar correos electrónicos.Aínda que, como se viu, a telecomunicación como estudo unificado das comunicacións a distancia é unha idea recente, sempre existiron medios de comunicación que tamén son estudados por esta disciplina. Ao longo da historia existiron diferentes situacións nas que foi necesaria unha comunicación a distancia, como na guerra ou no comercio. Non obstante, a base académica para o estudo destes medios, como a teoría da información, empeza a mediados do século XX.Conforme as distintas civilizacións empezaron a estenderse por territorios cada vez maiores foi necesario un sistema organizado de comunicacións que permitise o control efectivo deses territorios. É máis que probable que o método de telecomunicacións máis antigo sexa o realizado con mensaxeiros, persoas que percorrían longas distancias coas súas mensaxes. O que si que sabemos seguro é que xa as primeiras civilizacións implementar diversos sistemas de correo postalla lárgoo dos seus respectivos territorios.

A telecomunicación ten por obxectivo establecer unha comunicación a distancia, e toda comunicación leva asociada a entrega de certa información, pois dende o punto de vista técnico ata a función fático achega información á mensaxe, a través dunha linguaxe.Esta información obtense das denominadas fontes de información: son, imaxe, dato, sinais biomédicos, sinais meteorolóxicos... e en definitiva calquera forma de sinal analóxica ou dixital. Estas fontes procésanse e tratan co fin de proceder ao seu estudo tanto no tempo coma na frecuencia e buscar así a forma máis eficiente de transmitilas. Aténdese a criterios tales como o ancho de banda do sinal ou a taxa de transferencia co fin de transmitir a maior información posible co menor número de recursos sen que haxa interferencias nin perdas de información. Así se aplican técnicas de compresión que permiten reducir o volume de información sen afectar gravemente ao contido deste.

Unha forma de obter esa información que tomou grande importancia a dixitalización, que consiste en caracterizar sinais analóxicos con sinais dixitais. O proceso consisten en mostrar o sinal o suficiente número de veces como para que se poida reproducir de novo o sinal orixinal coa interpolación dos seus muestras.El seguinte paso consiste en cuantificar as devanditas mostras, isto é, asocialos un valor discreto preestablecer segundo o código utilizado. Por último, na codificación, cada valor é representado cun código, de forma xeral en binario.Por último, é necesaria unha linguaxe no que codificar esa información e que sexa coñecido tanto polo emisor coma polo receptor. No ámbito da telecomunicación esa linguaxe denomínase protocolo de comunicación, que non só define o idioma utilizado, senón tamén as características técnicas da comunicación.

En ciencias da computación denomínase intelixencia artificial (IA) á capacidade de razoar dun axente non vivo.

Esta ciencia ten unha serie de caracteristicas importantes, como son as seguintes:

- Busca do estado requirido no conxunto dos estados producidos polas accións posibles.- Algoritmos xenéticos (análogo ao proceso de evolución das cadeas de ADN).- Redes neuronais artificiais (análogo ao funcionamento físico do cerebro de animais e humanos).

- Razoamento mediante unha lóxica formal análogo ao pensamento abstracto humano.

Tamén existen distintos tipos de percepcións e accións, poden ser obtidas e producida, respectivamente por sensores físicos e sensores mecánicos en máquinas, pulsos eléctricos ou ópticos en computadoras, tanto como por entradas e saídas de bits dun software e o seu ámbito software.Varios exemplos encóntranse na área de control de sistemas, planificación automática, a habilidade de responder a diagnósticos e a consultas dos consumidores, recoñecemento de escritura, recoñecemento do fala e recoñecemento de patróns. Os sistemas de IA actualmente son parte da rutina en campos como economía, medicina, enxeñaría e a milicia, e usouse en gran variedade de aplicacións de software, xogos de estratexia como xadrez de computador e outros videoxogos.Outra definición de intelixencia artificial é a rama da ciencia informática dedicada ao desenvolvemento de axentes racionais non vivos.De xeito máis específico a intelixencia artificial é a disciplina que se encarga de construír procesos que ao ser executados sobre unha arquitectura física producen

accións ou resultados que maximizan unha medida de rendemento determinada, baseándose na secuencia de entradas percibidas e no coñecemento almacenado en tal arquitectura.a anterior informacion foi obtida na seguinte direccion.Está baseada na análise formal e estatística do comportamento humano ante diferentes problemas:

- Razoamento baseado en casos: Axuda a tomar decisións mentres se resolven certos problemas concretos e, á parte de que son moi importantes, requiren dun bo funcionamento.- Sistemas expertos: Infiren unha solución a través do coñecemento previo do contexto en que se aplica e ocupa de certas regras ou relacións.- Redes: Propón solucións mediante inferencia probabilística.- Intelixencia artificial baseada en comportamentos: esta intelixencia ten autonomía e poden auto-regularse e controlarse para mellorar.- Smart process management: facilita a toma de decisións complexas, propoñendo unha solución a un determinado problema ao igual que o faría un especialista na actividade.

A Intelixencia Computacional implica desenvolvemento ou aprendizaxe interactiva. A aprendizaxe realízase baseándose en datos empíricos.

O veloz desenvolvemento que experimentou nas últimas décadas o sector das comunicacións en xeral, e a industria informática, en particular, supuxo cambios radicais na forma en que os contidos dixitais se crean, xestionan e integran en aplicacións interactivas. Esa inmensa actividade de produción e distribución de información trouxo consigo a apertura dun novo espazo de coñecemento, creación e ocupación profesional. Un campo ao que con frecuencia se etiqueta con termos como new media, rich media, interactive media ou multimedia.O universo temático multimedia expandiuse de forma prolífica nos últimos vinte e cinco anos. En torno ao proceso de creación de contidos e produtos dixitais desenvolveuse un amplo abano de coñecementos.

3. A GLOBALIZACION:

A globalización é un proceso económico, tecnolóxico, social e cultural a grande escala, que consiste na crecente comunicación e interdependencia entre os distintos países do mundo unificando os seus mercados, sociedades e culturas, a través dunha serie de transformacións sociais, económicas e políticas que lles dan un carácter global. A globalización é a miúdo identificada como un proceso dinámico producido principalmente polas sociedades que viven baixo o capitalismo democrático ou a democracia liberal e que abriron as súas portas á revolución informática, pregando a un nivel considerable de liberalización e democratización na súa cultura política, no seu ordenamento xurídico e económico nacional, e nas súas relacións internacionais.

Outra definición de globalización é que é o proceso polo que a crecente comunicación e interdependencia entre os distintos países do mundo unifica mercados, sociedades e culturas, a través dunha serie de transformacións sociais, económicas e políticas que lles dan un carácter global. Así, os modos de produción e de movementos de capital configúranse a escala planetaria, mentres os gobernos van perdendo atribucións ante o que se denominou a sociedade en rede. Neste contexto o desenvolvemento tecnolóxico, e referíndome en si á incorporación das TICs en cada nación, fará que o desenvolvemento nesta chegue sen tardar demasiado, a competitividade dun país nun sistema globalizado depende en boa medida da tecnoloxía que adquira, por iso é tan estreita a relación entre TICs e globalización. Esperemos que o noso país comece a incorporar TICs nos seus procesos produtivos e así deixar de depender de potencias mundiais.Esta ofrece grandes oportunidades de alcanzar un desenvolvemento verdadeiramente mundial, pero non está a avanzar de xeito uniforme. Algúns paises se estan integrando á economía mundial con maior rapidez que outros. Nos países que lograron integrarse, o crecemento económico é máis rápido e a pobreza diminúe.

O fenómeno da globalización foi analizado e interpretado a partir de variadas e encontradas interpretacións. Determinados autores identifican neste aspecto posturas ante o fenómeno, Alvin e Toffler(1995), Drucker (1989) e Senge (1990), acumulan diversas audiencias para as súas teses en favor do uso estratéxico da información e do coñecemento, baixo o argumento de que elas se dispoñen para garantir o éxito dos procesos de planificación e desenvolvemento de institucións e negocios.Con relación ao termo globalización sinala que tal acepción comporta un proceso que anula e deixa sen efecto a importancia das distancias no espazo e as divisións territoriais, producindo unha especie de reorganización do tempo, distancia e espazo das relacións globais.

4. WEB 2.0:

Antes da chegada das tecnoloxías da Web 2.0 utilizábanse páxinas estáticas programadas en HTML que non eran actualizadas frecuentemente. O éxito das .com dependía de webs máis dinámicas onde os sistemas de xestión de contidos servían páxinas HTMLdinámicas creadas ao voo dende unha base de datos actualizada. En ambos os dous sentidos, conseguir visitas e a estética visual eran considerados como factores.Os teóricos da aproximación á Web 2.0 pensan que o uso da web está orientado á interacción e redes socid4ales, que poden servir contido que explota os efectos das redes, creando ou non webs interactivas e visuais. É dicir, os sitios Web 2.0 actúan máis como puntos de encontro ou webs dependentes de usuarios, que como webs tradicionais.

As caracteristicas mais destacadas da Web 2.0 son:

- Web 2.0 é unha actitude e non unha tecnoloxía- Concepto de long tail- Os datos son o "Intel inside": xa non predomina o microchip; o contido (dato e información) agregado polo usuario son o principal valor da Web.- A acepción positiva da palabra "hacker" refírese a un programador brillante. Así pois, hackability refírese ao feito de programar de forma permanente e

brillante.- A Web 2.0 invéntase permanentemente.- A xente utilizará con máis frecuencia o software que máis opcións lle proporcione- Aplicacións web dinámicas.- O auxe dos blogs.- Gran cantidade de servizos en liña.

Para compartir na Web 2.0 utilízanse unha serie de ferramentas, entre as que se poden destacar:

- Blogs: Un blog é un espazo web persoal no que o seu propietario pode escribir artigos, noticias... (con imaxes videos e enlaces), pero ademais é un espazo onde os lectores tamén poden escribir os seus comentarios a cada un dos artigos que realizou o autor. A blogosfera é o conxunto de blogs que hai en internet. Como servizo para a creación de blogs destacan Wordpress.com e Blogger.com- Wikis: Unha wiki é un espazo web corporativo, organizado mediante unha estrutura hipertextual de páxinas onde varias persoas elaboran contidos de xeito asíncrono. Abonda pulsar o botón "editar" para acceder aos contidos e modificalos. Adoitan manter un arquivo histórico das versións anteriores e facilitan a realización de copias de seguridade dos contidos. Hai diversos servidores de wikis gratuítos.- Redes sociais: Sitios web onde cada usuario ten unha páxina onde publica contidos e se comunica con outros usuarios. Exemplos:Facebook, Twitter, Tuenti, etc. Tamén existen redes sociais profesionais, dirixidas a establecer contactos dentro do mundo empresarial.

Os servizos Web requiren normalmente un soporte de bases de datos e fluxo de traballo moito máis robusto e chegan a parecerse moito á funcionalidade de Internet tradicional dun servidor de aplicacións. O enfoque empregado ata agora polos fabricantes adoita ser ben un enfoque de servidor universal, o cal agrupa a maior parte da funcionalidade necesaria nunha única plataforma de servidor. Independentemente do enfoque elixido, non se espera que o camiño evolutivo cara á Web 2.0 se vexa alterado de forma importante por estas opcións.

É evidente que o desenvolvemento científico dos últimos anos está intimamente relacionado co avance da informática e as TICs. Isto cúmprese ata tal punto que xurdiron novas disciplinas, como a biotecnoloxía e a bioinformática.

No campo das aplicacións sociais, un dos maiores avances relacionados coas TICs trátase dos sitemas de posicionamento global e coa cartografía dixital. Non se nos pode esquecer a posibilidade que nos ofrecen as novas tecnoloxías para realizar visitas virtuais a outros puntos do planeta.

4.1 Aplicacións sociais das TIC:

O desenvolvemento das Tecnoloxías da Información e a Comunicación e a investigación dispoñible sobre as súas posibilidades educativas supón hoxe un gran reto para os centros educativos e os profesores. Novas posibilidades no deseño dos procesos de ensino e aprendizaxe. Diversificación e ampliación de medios didacticos dispoñibles que ademas hoxe en día se distribúen a traves da Web. Desenvolvemento de novas ferramentas para a colaboración e a aprendizaxe na rede que permiten desenvolver novos escenarios para o ensino e modalidades formativas. Todas estas posibilidades das TIC van incorporándose progresivamente na vida dos centros educativos europeos e neste proceso, tamén axuda o feito de que estas novas ferramentas formen parte da vida cotiá dos alumnos.

As autoridades educativas apostaron pola utilización das TIC na educación e na formación, entendendo que estes novos medios deben utilizarse para mellorar a calidade dos procesos educativos resaltando as posibilidades de comunicación e colaboración que as redes e o multimedia hoxe en dia ofrecen e os novos escenarios de intercambio que podemos promover con eles. Non podemos limitarnos ás posibilidades de presentacion da información que ofrecen as TIC, senón que debemos ser concientes do cambio de ensino que as súas aplicacións demandan.

5. VENTAXAS E DESVENTAXAS DAS TICS:

VENTAXAS:

- Interese. Motivación- Interacción. Continúa actividade intelectual.- Desenvolvemento da iniciativa.- Aprendizaxe a partir dos erros- Maior comunicación entre profesores e alumnos- Aprendizaxe cooperativa.- Alto grao de interdisciplinariedade.- Alfabetización dixital e audiovisual.- Desenvolvemento de habilidades de busca e selección de información.- Mellora das competencias de expresión e creatividade.- Doado acceso a moita información de todo tipo.- Visualización de simulacións. 

PARA OS ESTUDANTES:

- A miúdo aprenden con menos tempo- Atractivo.- Acceso a múltiples recursos educativos e ámbitos de aprendizaxe.- Personalización dos procesos de ensino e aprendizaxe.- Autoavaliación.- Maior proximidade do profesor.

- Flexibilidade nos estudos.- Instrumentos para o proceso da información.- Axudas para a Educación Especial.- Ampliación do ámbito vital. Máis contactos.- Máis compañeirismo e colaboración.

PARA OS PROFESORES:

- Fonte de recursos educativos para a docencia, a orientación e a rehabilitación.- Individualización. Tratamento da diversidade.- Facilidades para a realización de agrupamentos.- Maior contacto cos estudantes.- Liberan o profesor de traballos repetitivos.- Facilitan a avaliación e control.- Actualización profesional.- Constitúen un bo medio de investigación didáctica na aula.- Contactos con outros profesores e centros

 DESVANTAXES DO USO DAS TICS DENDE A PERSPECTIVA DA APRENDIZAXE:- Distraccións.- Dispersión.- Perda de tempo.- Informacións non fiables.- Aprendizaxes incompletas e superficiais.- Diálogos moi ríxidos.- Visión parcial da realidade.- Ansiedade.- Dependencia dos demais. 

PARA OS ESTUDANTES:

- Adicción.- Illamento.- Cansazo visual e outros problemas físicos.- Investimento de tempo.- Sensación de desbordamento.- Comportamentos reprobables.- Falta de coñecemento das linguaxes.- Recursos educativos con pouca potencialidade didáctica.- Virus.- Esforzo económico.

PARA OS PROFESORES:- Estrés.- Desenvolvemento de estratexias de mínimo esforzo.- Desfases respecto a outras actividades.- Problemas de mantemento dos ordenadores.- Supeditación aos sistemas informáticos.

- Esixen unha maior dedicación.- Necesidade de actualizar equipos e programas.