Bazen behin Drakula izeneko txakur polit bat . Oso txikia zen eta

horregatik Draki deitzen zioten.

Zuri beltza zen, oso alaia eta azkarra . Oso jatorra zen eta jende

guztiari gustatzen zitzaion .

Gau ilun batean banpiro bat sartu zen Drakiren etxolara eta Dra-

kiri hozka egin zion . Momentu horretan Draki banpiro-gizakia bi-

hurtu zen. Drakik etxetik ihes egin zuen eta basora joan zen.

Bidetik zihoala bere arrazako

txakur bat aurkitu zuen, hilda

zegoen eta etxera eraman zuen

bere jabeari beldurra emateko

asmoz.

Drakiren jabea izartu zenean

oihuka hasi zen :

-Nork jarri du hildako txakur

hau nire etxean ?

Jabeak bere txakurra zela

pentsatu zuen.

-O ez!! Nire txakurra da, zer

egingo dut orain???

Eta Drakik salto bat eginez oihukatu zuen :

-Ez!!!! Ni naiz zure txakurra!!!

-Nola?

-Bai, neu naiz Draki. Atzo gauean banpiro bat sartu zen etxera ,

nire etxolaren barruraino .

-Ez dizut sinesten, zu ez zara nire txakurra!!!

-Bai, ni naiz Draki , zure txakurra eta zu zara Paulo, nire jabea.

Draki zaunka egiten hasi zen eta une horretan txakurra bihurtu

zen.

- Bai! Zu zara nire txakur maitea. Eskerrak hemen zaudela . Eta

Draki eta bere jabea oso pozik bizi ziren.