Traballo TIC'S

AS TECNOLOXÍAS DA INFORMACIÓN E COMUNICACIÓN

JORGE ÁLVAREZ GONZÁLEZ Nº7 1ºBACHC

Tecnoloxías da información e comunicación

Índice:

TELECOMUNICACIÓNS:..........................................................................................5INTELIXENCIA ARTIFICIAL....................................................................................6A TECNOLOXÍA MULTIMEDIA...............................................................................7Multimedia no futuro....................................................................................................9Internet: a globalización..............................................................................................10WEB 2.0......................................................................................................................12Aplicacións sociais das TIC........................................................................................14Valoración crítica........................................................................................................14

JORGE ÁLVAREZ GONZÁLEZ Nº7 1º BACH C Página 1


Evolución histórica das tecnoloxías da información

En canto as primeiras computadoras:

Durante miles de anos utilizaronse dispositivos para asisistir á computación que posiblemente se iniciara co pau tallado. Unha das primeiras computadoras análogas apareceu no primeiro século a.C e tiña o nome de Anticitera ou tamén o primeiro mecanismo de engranaxe máis antigo da historia.En Europa ata o siglo XVI, concretamente no ano 1645 non apareceron sistemas de engranaxe parecidos ata a invención da primeira calculadora que facía 4 operacións matemáticas.O que coñecemos hoxe como computadoras electrónicas non apareceron ata o ano 1940.No ano 1941 fíxose a primeira computadora programable do mundo, chamada Zuse Z3. Outro exemplo da primeira computadora dixital era a Colossus que se inventou e fabricou na segunda guerra mundial para desencriptar mensaxes ocultos do exercito Nazi.

A primeira computadora de programas almacenados e de electrónica dixital foi a a máquina experimental de pequena escala de Mánchester que o o seu programa fora executado o 21 de Xuño de 1948.

O desenrrolo dos transistores a finais da década dos 40 nos laboratorios Bell fixo posible unha nova xeración de computadoras feitas cun sistema de reducción de consumo de enerxía que reducía o seu consumo consideráblemente.

Por último a primeira computadora de programa almacenado lanzada ao mercado foi a Ferranti Mark I, que foi desenrolada na univeresidade de Mánchester e que consumía tan só 150 watts na súa versión final.

As tecnoloxias da información e comunicación pódese decir que é un tema dinámico. Por exemplo cando saliu o teléfono no século XIX podíase decir que era unha nova



tecnoloxía, ou tamén cando se lanzou a primeira televisión ao mercado. Agora mesmo as tecnoloxías citadas anteriormente non poderían ser consideradas novas tecnoloxías, nin sequera os ordenadores que coñecemos hoxe en día. Despois da invención da escritura as tecnoloxías da información estiveron encamiñadas primeiramente co telégrafo eléctrico, depois o teléfono e a radiotelefonía, a televisión e o internet de hoxe en día. A telefonía móvil e o GPS asociaron a imaxe ao texto e a palabra “sin cables”. O internet e a televisión son accesibles de o teléfono móvil que tamén é unha máquina de facer fotos.O progreso da informática e a comunicación durante a década dos 2000, beneficiaron a miniaturización dos compoñentes e a eficiencia de eles.

Nos últimos anos a informática abriuse paso en todos os sectores da sociedade, facendo máis accesibles os seus dispositivos e adaptándose a diferentes ramas do traballo, como por exemplo a agricultura, a gandaría, a mecánica e moitos máis sectores que engadiron a esta nova forma de axilizar a vida persoal e laboral de cada persoa.

Evolución da información ata antes da revolución industrial:

Durante a prehistoria a evolución da linguaxe foi unha evolución lenta que permitiu establecer os primeiros elementos formales da comunicación e a infromación. No paleolítico aparecen as primeiras mensaxes permanentes a través de obxetos e debuxos cun valor signifactivo. Estos debuxos citados anteriormente de pictogramas a ideogramas para representar palabras que representan ideas abstractas. Esta técnica para comunicar información implicaba gran variedade de signos distintos que se traducían nunha gran confusión.

Os idiogramas foron evolucionando para dar paso aos fonogramas, e decir, a asignación dun valor fonético a un debuxo. A evolución nesta etapa non foi rápida pero si constante, así avanzou a escritura cuneiforme que posibilitou pasar á historia cos primeiros libros fixados nun soporte material: tabliñas de arcilla no Exipto e Mesopotamia. A escritura xeroglífica encontrouse por primeira vez dende o ano 3000 a.C e ata o final do século IV no que que non se encontra o papiro con tinta. O alifato, creado polos cananeos fai máis de tres mil anos, consisitiu nun previo alfabeto que contiña só consoantes. O nacemento da escritura parece dar resposta primeiramente a necesidades organizativas e administrativas surxidas da complexidade social que se xenera coas grandes agrupacións humanas. Cando esta forma de fixar a información logra un certo nivel de descripción, comeza a ser utilizado para fins relixiosos, políticos e literarios. O primeiro periódico impreso a partires de bloques de madeira tallados apareceu en Pekín no siglo VII. Duarante o século XV, o florecemento do comercio e das cidades, produxo o desenrolo de redes de informadores, xa que os comerciantes e banqueiros europeos necesitaban conñecer a situación dos países cos que mantiñan tratos comerciais. En Venecia, polo precio dunha gazzeta (a súa moeda local) vendíanse con certa periocidade notas informativas manuscritas. A invención, no século XV, da imprenta, basada nos tipos metálicos móviles, permitiu unha distribución das noticias moito máis rápida e fácil.

Da gazzeta de Venecia surxiron as gazzetas xeneraluizadas en toda Europa durante o século VIII e XIX.Neste periodo a escritura representou a posibilidade de que todos os homes puidesen ter o acceso ao pensamento recollido polo escrito e creou un aumento considerable na capacidade de memoria e da comunicación entre os homes ao eliminar



as barreiras do tempo e do espacio, o cal acentuou o carácyer social do ser humano. Por un lado está o lento proceso da expansión dos medios de reprodución e coñecemento (información). Por exemplo, a difusión da información de maneira masiva mediante o uso do papel, e da imprenta despois, dependeu de procesos que duraron séculos enteiros dende a invención do papel en China no século VIII ata o uso xeneralizado da imprenta en Europa no século XV. Por outro lado está o control tanto da produción da información como da capacidade de acceso a ela. Na cultura rexistrouse o primeiro enfrontamento entre a sociedade analfabeta e a sociedade alfabetizada. Mentras que os comunicadores desta época foron básicamente os clérigos, quenes difundiron os grandes valores político-relixiosos, o alfabeto non tivo un carácter pexorativo.

La revolución de las tecnologías de la información:

A tecnoloxía da información é definida como a “converxencia de tecnoloxías la microelectrónica, a informática, as telecomunicacións, a optoelectrónica e a enxeñería xenética”.

Aínda que na segunfda guerra mundial se inventaran os procesadores, foi en 1946 en Filadelfia que Maunchly Ecklert produxeron o primeiro procesador de propósito xeral, o ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Calculator) que pesaba 30 toneladas e construiuse en módulos de metal de 2,5 mts de altura.

IBM entrou no mercado en 1953 coa súa máquina 701, tempo despois desemrolaronse máquinas de segunda xeración e dominouse o mercado de procesadores baixo unha estructura ben definida de mainframes, minicomputadoras e terminales. En moi pouco tempo surxiu a revolución dentro da revolución: a microelectrónica coa converxencia de outras tecnoloxías da en realidade a orixe da era da información que se desenrola a partir da década dos 70.



Todas as tecnoloxías que converxen nos 70 teñen en común que, ainda que están basadas no cultivo do coñecemento previo existete e son prolongacións d etecnoloxías clave, deron un salto cualitativo pola difusión masiva da tecnoloxía ao integrarse en aplicacións comerciaise civís.

A partir da década dos 90 o avance da tecnoloxía creceu a pasos axigantados, xa que comezouse a monitorizar todo moito máis e a facer moitas funcións un só dispositivo electrónico; como por exemplo o ordenador ou os teléfonos móbiles que coñecemos hoxe en día.

TELECOMUNICACIÓNS:

Unha telecomunicación e toda trasmisión e recepción de sinais de calquer natureza, típicamente electromagnéticas, que conteñan signos, sons, sonidos, imaxes ou calquer tipo de información que se desee comunicar a certa distancia.

Tamén se denomina telecomunicación á disciplina que estudia, diseña, desenrloa e expolota queles sistemas que permiten ditas comunicacións, de forma análoga a enxeñería de telecomunicacións resolve os problemas técnicos asociados a esta disciplina.

As telecomunicacións son unha infraestructura básica no contexto actual. A capacidade de poder comunicar calquer orden militar ou política de forma case instantánea foi radical en moitos acontecimentos históricos da Idade Contemporénea (o primeiro sistema de telecomunicacións moderno aparece durante a revolución francesa. Pero ademais, a telecomunicación constitúe hoxe en día un factor social e económico de gran relevancia. Así, estas tecnoloxías adquiren unha importancia propia si valoramos a súa utilidade en conceptos como a globalización ou a sociedade da informacióne do coñecemento; que se complementa coa importancia das mesmas en calquer tipo de actividade mercantil, financieira, bursátil ou empresarial. Os medios de comuicación de masas tamén se valen das telecomunicacións para compartir contidos ao público, de gran importancia á hora de entender o concepto de sociededade de masas.

A telecomunicación inclúe moitas tecnoloxías como a radio, televisión, teléfono e telefonía móvil, comunicacións de datos, redes informáticas ou Internet. Gran parte destas tecnoloxías, que naceron para satisfacer necesidades militares ou científicas, converxeron en outras enfocadas a un consumo non especializado chamadas tecnoloxías da información e a comunicación, de gran importancia na vida diaria das persoas, as empresas ou as institucións e políticas.

INTELIXENCIA ARTIFICIAL:



A intelixencia articifial é unha área multidisciplinaria que a través das ciencia como a informática, a lóxica e a filosofía, estuda a creación e diseño das entidades capaces de razonar por si mesmas utilizando como medio a intelixencia humana.

Xeneral e amplio coma iso, reúne a amplios cambios, os cuales teñen un común a creación de máquinas capaces de pensar. En ciencias da computación denomínase intelixencia artificial á capacidade de razonar dun axente vivo.

Jhon McCarthy agregou a expresión “intelixencia articial” en 1956, e definiuna así: “É a ciencia e inxenio de facer máquinas intelixentes, especialmente programas de cómputo intelixentes”.

- Búsqueda do estado requerido no conxunto dos estados producidos polas accións posibles.

- Algoritmos xenéticos.

- Redes neuronales artificiales.

- Razonamento mediante unha lóxica formal análogo ao pensamento abstracto humano.

Tamén existen distintos tipos de percepcións e accións, que poden ser obtidas e producidas, respectivamente, por sensores físicos e sensores mecánicos e máquinas, pulsos eléctricos ou ópticos en computadores, tanto como por entradas e salidas de bits nun software e o seu entorno software.

Varios exemplos encóntranse na área do control de sistemas, planificación automática, a habilidade de poder responder a diagnósticos e a comsultas dos consumidores, recoñecemento da escritura, recoñecemento da fala e recoñecemento de patróns. Os sistemas de IA son actualmente parte da rutina en campos como a economía, medicina, enxeñería, e a milicía ou o exercito foron usados en gran variedade de aplicacións do software, xogos de estratexia, como o xedrez de computador e outros videoxogos.



A TECNOLOXÍA MULTIMEDIA:

A tecnoloxía multimedia é aquela que combina o uso de arquivos de diferentes tipos de orixe, como as imaxes, vídeos, animacións, voces, música ou textos entre moitos outros. A súa utilización convertiu un uso estanderizado en internet e nas novas tecnoloxías en xeral, gañando unha importamte aceptación entre os usuarios debido á interectividade que produce mediante a utilización de recursos de calidade.

Tipos de información nun sistema multimedia:

-Texto: sin formatear, formateado, lineal e hipertexto.

-Gráficos: utilizados para representar esquemas, planos, debuxos lineais etc.

-Imaxes: son documentos fromados principalmemte por píxeles. Poden xerarse pola copia do entorno (escaneado, fotografía dixital) e tender a ser ficheiros moi voluminosos.

- Animación: presentación dun número de gráficos por segundo, que crean que o observador teña a sensación de movemento. Poden ser sintetizadas ou captadas.

- Son: pode ser a fala, muica ou outros sons.

Características dos Sistemas Multimedia:

As creacións multimedia baseanse principalmente en presentar os contidos con gran atención ao detalle, enfatizando mediante os rescursos exprsivos máis sotisficados aqueles pormenores susceptibles dunha mellor comprensión por esos medios. A motivación e o interés do receptor do documento foméntanse asimesmo con elementos de impacto, entre os que se poden incluir sons ou efectos de diversa índole no momento adecuado. Tamén a organización da información pode mellorarse recurrindo a modelos sotisficados de navegación polo documento.

Podemos analizar catro características fundamentales nos programas multimedia:

- Interictividade- Ramificación

- Transparencia

- Navegación

Interictividade

Denominase interacción á comunidade recíproca, a acción e é reacción. Si a presentación multimedia permite ao usuario actuar sobre a secuencia, velocidade ou calquer outro elemento do seu desenrolo, probas ou alternativas que modifiquen o seu transcurso, entón califícase á presentación como de multimedia interactiva.



Dende o punto de vista da interectividade, distínguese ás veces tamén entre presentacións ou documentos multimedia interactivos e aplicación multimedia. As primeiras responden a un criterio básico de presentación de información ao usuario e nas segundas o usuario pode xerar e almacenar os seus propios documentos ou informacións multimedia, manexándoas dunha forma ou outra. Lóxicamente, a línea divisoria entre estes dous conceptos non é clara e absoluta, xa que segundo aumenta a interectividade, unha presentación pode chegar a parecerse notablemente nunha aplicación. Por outra parte, a actitude do usuario ante a aplicación oriéntase ao seu uso e o aproveitamento máis ou menos regular para realizar ou axudarse nunha tarea determinada. Ante un documento multimedia, sen embargo, o usuario ten unha actitude máis ben de consulta ou aprendizaxe.

Ramificación

É a capacidade do sistema para responder ás preguntas do usuario encontrando os datos precisos entre unha multiplicidade de datos dispoñibles.

Trasparencia

A tecnoloxía debe ser tan transparente como sexa posible, ten que permitir a utilización dos sistemas de maneira sencilla e rápida, sin que faga falta coñecer cómo funciona o sistema.

Navegación

Si a presentación está construida em forma de grafo, de modo que sexa posible navegar duns puntos a outros seguindo certos elementos de enlace, entonces trátase dunha creación hipermedia, Os documentos con características hipermedia permiten canalizar o interés do usuario a través dunha ruta que él vai escollendo en cada instante. Desta forma o acceso á información que se quere buscar é moito máis sinxelo. Malia no caso de non estar buscando un detalle concreto senón únicamente examinando o contido do documento, a posibilidade de trazar a nosa propia ruta, dentro de certos límites marcados pola propia estructura do grafo de navegación, fai que a similación destos contidos poda chegar a ser máis fácil e cómoda. Por outro lado, é interesante que a ruta principal que prop`´on o autor quede clara, pois é probablemente a máis adecuada en términos xerais, xa que introduce os conceptos nunha orde prefixada. Un tipo de información relacionada coas creacións hipermedia é aquel no que o elemento protagonista é o texto e os enlaces establécense partindo de certas palabras ou frases que conducen a outras sección ou partes do documento, que neste caso califícase como hipertexto. O hipertexto é un caso particular dexenerado da hipermedia.

Un exemplo típico de hipermedia é a “World Wide Web”que forma un entramado mundial de documentos e enlaces internos e, sobre todo, con enlaces de uns a outros. O contido de moitos de estos documentos e claramente multimedia e o seu funcionamento



básase na conexión mediante TCP/IP dos sistemas que os sirven, dando lugar ao servicio máis popular dos disponibles a través de internet.

Multimedia no futuro

Hoxe en día, os cambios augurados son una realidade e os multimedios son tan común que resulta impensable una computadora sin eles. Os multimedios computarizados emplean os medios- a palabra (falada e escrita), os recursos de audio, as imaxes fixas e as imaxes en movemento- para ter una mayor interacción co usuario que pasou de ser considerado como alguén que esporádicamente empleaba una computadora (co respectivo recelo e seguridade) a ser quen manexa como una ferramenta máis no seu beneficio (con ideas máis claras e exixencias novas).

As aplicacións multimedia comprenden productos e servicios que van dende a computadora (e os seus dispositivos “especiais” para as tareas multimedia, como bocinas, pantallas de alta definición etc.) donde se pode ler dende un disco compacto ata as comunicacións virtuales que posibilita a Internet, pasando polos servicios de video interactivo nun televisor e nas videoconferencias.

Reter duas cualidades cruciais das novas combinacións tecnolóxicas; unha parte, as aplicacións multimedia transforman o modelo “pasivo” da comunicación que caracteriza aos medios masivos de comunicación, ao introducir a interactividade, é decir, a posibilidade para o usuario de influir na información que recibe. Por outra, a converxencia de actividades está permitindo a superación de límites das aplicacións da informática. As computadoras e os desenrolos informáticos sufriron e continúan facéndoo unha transformación profunda en canto aos contidos da información que manexan, o seu carácter “instrumental” enriqueceu con contidos educativos e lúdicos e, sobre todo, desenrolaron posibilidades técnicas, estéticas e de comunicación completamente novedosas (por exemplo, a creación de imaxes “fractales” ou as “comunidades virtuales” do Internet). Segundo aspecto, dentro do concepto multimedia é preciso delimitar a xerarquía entre as actividades involucradas.Desde o punto de visra, e tendo sempre en conta o que se fala de actividades en transformación rápida e constante, o aspecto dos “contidos” perfílase como o centro das disputas polo control dos mercados. Entre o conxunto de actividades involucradas no desenrolo das aplicacións multimedia, as productoras de contidos aparecen, no corto e no medio plazo, como as mellores situadas para ofrecer bens e servizos comercializables con perspectivas de formar mercados solventes, en tanto que o resto ve limitada esa capacidade por diversos obstáculos (tecnolóxicos ou de regulación institucional).

De esta gran cantidade de aplicación interésanos reter aquelas que, de acordó coas evidencias actuáis, serán as máis dinámicas. Neste sentido, a red Internet e os dispositivos de lectura dos discos compactos (televisión e computadora) constitúen os dous piares de concepto multimedia.



Internet: a globalización

Sólo un tercio da población mundial ten a posibilidade de usar Internet. En cifras existen 2700 millóns de habitantes conectados fronte a 5000 millóns que non o están. Para conseguir que esas dúas partes da Terra logren acceder á rede, Facebook promoveu unha campaña que quere facer visible internet a aqueles que non poden costealo, como declarou o presidente fundador da rede social, Mark Zuckerberg, nun comunicado no seu muro. Á inciativa (bautizada co nome de Internet.org) que ten como obxetivo desenrolar proxectis e concenciar á industria e aos gobernos dos beneficios da conexión globalizada, adherironse xigantes das telecomunicacións como Nokia, Ericcson, MediaTek, Opera, Samsung e Qualcomm. Outros, como Twitter e Lindedln tamén colaborarán, pero non como socios completos.

Internet ten un impacto profundo no mundo laboral, o ocio e o coñecemento a nivel mundial. Gracias á web, millóns de personas teñen acceso fácil e inmediato a una cantidade extensa e de diversa información en línea. Este novo medio de comunicación logrou romper as barreiras físicas entre rexións remotas, sin embargo o idioma continúa sendo unha dificultade importante. Si bem nun principio naceu como un medio de comunicación unilateral destinado ás masas, a súa devolución na chamada Web 2.0 permitiu a participación dos ahora emisores-receptores creándose así variadas e grandes plazas como puntos de encontró no espacio dixital.

Comparado ás enciclopedias e ás bibliotecas tradicionais, a web permitiu unha descentralización repentina dos datos. Algunhas compañías e individuos adoptaron o uso de weblogs, que se utilizan en gran parte como diarios actualizables, xa en decadencia tras a chegada das plataformas sociais. A automatización das bases de datos e a posibilidade de converter calquer computador nunha terminal para acceder a elas, trouxo como consecuencia a dixitalización de diversos trámites, transacción bancarias ou consultas de calquer tipo, aforrando costos administrativos e tempo ao usuario. Algunhas organizacións comerciais animan ao seu personal para incorporar as súas



áreas de especialización nos seus sitios, coa esperanza de que impresionen aos visitantes co coñecemento experto e información libre.

Estos tamén permitiron á creación de proxectos de colaboración mundial na cración de software e de código aberto (FOSS), por exemplo: a Free Software Foundation coas suas ferramentas GNU e licencia de contido libre, o núcleo do sistema operativo Linux, a Fundación Mozilla co seu navegador Firefox e o seu lector de correos Thunderbird, a suite ofimática Apache OpenOffice e a propia Fundación Wikimedia.

Internet extendeuse globalmente, no obstante, de maneira dixital, de maneira desigual. Floreceu en gran parte dos fogares e empresas de países ricos, mentras que paíse e sectores desfavorecidos contan con baixa penetración e velocidade promedio de Internet. A inequidade do acceso desta nova tecnoloxía coñécese como greta dixital, o que repercute menores oportunidades de coñecemento, comunicación e cultura. No obstante ao longo das década obsérvase un crecemento sostido tanto na penetración e a velocidade de Internet, como no seu volumen de datos almacenados e o ancho de banda total usado no intercambio de información por día, implentándose gradualmente en todas as nación.

Mapa que explica a repartición de Internet por todo o mundo:



WEB 2.0

Cambio da web 1.0 á 2.0:

WEB 1.0 WEB 2.0

Especulación con nome de dominios Optimización de buscadores

Páginas persoais Blogs e bitácoras

Páxinas visitas Coste por click

Informar Compartir, participar

Sistemas de xestión de contidos Wikis

Directorios Etiquetas

Fidelización Sindicación

Publicidade con Banners Publicidade contextual

O térmo da Web 2.0 comprende aqueles sitios web que facilitan o compartir información, a interoperabilidade, o diseño centrado do usuario e a colaboración na World Wide Web. Un sitio Web 2.0 permite ao usuarios interactuar e colaborar entre sí como creadores do cotido xerado por usuarios nunha comunidade virtual, a diferenza de sitios web donde os usuarios limítanse á observación pasiva dos contidos que se crearon para eles. Exemplos da web 2.0 son as comunidades web, os servicios web, as aplicación web, os servizos de rede social, os servicios de aloxamento de vídeos, as wikis, blogs, mashups e folcsonomías. É a evolución das aplicacións estáticas e dinámicas donde a colaboración do usuario é necesaria. O termo Web 2.0 está asociado estreitamente con Tim O’Reilly, debido á conferencia sobre a web 2.0 de O’Reilly Media en 2004. Ainda que o termo suxire unha nova versión da World Wide Web, non se refire á actualización das especificacións técnicas da web, senón máis ben a cambios acumulativos na forma na que desenroladores de software e usuarios finais utilizan a web. O feito de que a Web 2.0 é só cualitativamente diferente das tecnoloxías web anteriores foron cuestionados polo creador da World Wide Web Tim Berners –Lee, que calificou ao termo como tan só un argot –precisamente porque tiña a intención de que a web incorporase estos valores no primeiro lugar. En conclusión, a Web 2.0 permítenos realizar traballo colaborativo entre varios usuarios ou colaboradores. Ademáis, as ferramentas que ofrece a web 2.0 non só permitirán mellorar os temas de aula en clase, senón tamen poden utilizarse para traballo en empresa. A web 2.0 permite aos estudantes e docentes mellorar as ferramentas utilizadas en clase. O traballo colaborativo está tomando moita importancia nas actividades que realicemos en Internet.



Servicios asociados á web 2.0:

- Blogs: Un blog é un espacio web persoal no que o seu autor (pode haber varios autores autorizados) pode escribir cronolóxicamente artículos, noticias…(con imaxes vídeos e enlaces), pero ademáis é un espacio colaborativo donde os lectores tamén poden escribir os seus comentarios a cada un dos artículos (entradas/post) que realizou o autor. A blogosfera é o conxunto de blogs que hai en Internet. Como servicio para a creación de blogs destacan Wordpress.com e Blogger.com.

-

- Wikis: En hawaiano “wiki” siginifica: rápido, informal. Unha wiki é un espacio corporativo, organizado mediante unha estructura hipertextual de páxinas (referenciadas no menú lateral), donde varias personas elaboran contidos de maneira asíncrona. Basta con pulsar o botón editar para acceder aos contidos e modificalos. Solen manter un archivo histórico das versión anteriores que facilitan a realización de copias de seguridade dos contidos. Hai diversos servidores de wikis gratuitos.

-

- Redes sociais: son sitios web donde cada usuario ten unha páxina donde publica contidos e comunícase con outros usuarios, como por exemplo: Facebook, Twitter, Tuenti, Instagram etc. Tamén existen redes sociais profesionais, dirixidas para establecer contactos dentro do mundo empresarial (LinkedIn, Xing, eConozco, Neurona...).



Aplicacións sociais das TIC

As tecnoloxías da información e da Comunicación son incuestionables e están ahí, forman parte da cultura tecnolóxica que nos rodea e coa que debemos convivir. Amplían as nosas capacidades físicas e mentales. E as posibilidades de desenrolo social.

Incluimos no concepto TIC non soamente a informática e as súas tecnoloxías asociadas, telemática e multimedia, senón tamén os medios de comunicación de todo tipo: os medios de comunicación social (“mass media”) e os medios de comunicación interpersonales tradicionais con soporte tecnolóxico como o teléfono, fax …

- - Fácil acceso a todo tipo de información.- - Instrumentos para todo tipo de proceso de datos.

- - Canales de comunicación

- - Almacenamento de grandes cantidades de información

- - Automatización de tarefas.

- - Interactividade.

- - Homoxeneización dos códigos.

- - Instrumento cognitivo.



Valoración crítica

Está claro que as tecnoloxías da información son moi útiles para o noso día a día e son moi eficientes para empresas, tendas etc. Estas tecnoloxías son tamén moi importantes en todos os campos que nos poidamos imaxinar xa que sin elas sería todo moito máis difícil, pero eu creo que as tecnoloxías estannos envolvendo en exceso e dentro de non moitos anos vamos estar máis que dominados por elas aínda que agora creamos que son moi boas para nós. Un claro reflexo do que digo son por exemplo os teléfonos móviles que xa nos teñen, creou eu, moi controlados á maioría da nosa sociedade.


Technology

Traballo TIC'S